VerslagALV Geborenin1943 Vanslooptottrouw

Nummer 1 april 2015

Ver sl agALV Gebor eni n1943 Vansl oopt ott r ouw NMM

Gebruik Kop 1, Kop 2, Kop 3 en Bold voor verschillende opmaak mogelijkheden

1

4

Hamerslag

8

Stille getuigen

9

Notulen ALV

20

Bezoek National Militair Museum

25

Verder zijn er door een aantal leden weer leuke weekenden georganiseerd. Houd u de mailinglist in de gaten voor de inschrijfformulieren

De eerste 10 jaar van mijn leven (1943-1953)

33

Dagje Zandvoort

Veel leesplezier met deze eerste Blackout van 2015.

34

Van sloopauto tot trouwauto

36

Uit de oude doos

Voorwoord We zijn weer goed begonnen in 2015. Er zijn al weer wat evenementen geweest die goed zijn verlopen. We hebben nog de nodige evenementen te gaan waar we ons op kunnen verheugen. Het bestuur is druk bezig om het Havelteweekend in goede banen te leiden. Tijdens dit weekend wordt het “70 jaar vrij” op de kaart gezet.

COLOFON VOORZITTER: Bert van de Scheur PENNINGMEESTER: Willemien Weits SECRETARIS/KEURMEESTER: Erik Buitenweg/Peter van de Berg REDACTIE: Lou Spijker DRUKKER: Editoo B.V. te Arnhem REDACTIEADRES: Lou Spijker Boxbergerweg 107 7431 PM DIEPENVEEN

3

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Bert van de Scheur

Hamerslag We hebben de eerste mooie dagen al weer achter de rug dit jaar, dagen waarin ik me kan voorstellen dat u er al weer zin in krijgt om er met uw voertuig op uit te trekken. Nou nog een paar dagen wachten en dan kan u dat ook werkelijk uitvoeren. Maar eerst even de dingen welke al gelopen zijn, we begonnen op 17 januari weer met onze algemene leden vergadering, dit jaar was de binnenkomst iets anders dan dat wat u gewend was de laatste jaren. Nadat ik u welkom had geheten mocht u via een gedwongen route plaatsnemen op een barkruk, zodat we een mooie foto van u konden maken voor ons zogenaamde “smoelenboek” dit is een wens van vele leden, omdat we soms wel een naam weten maar er geen gezicht bij kunnen plaatsen. Dit is straks verleden tijd en kunt u via een afgeschermde pagina op onze website de juiste persoon er bij zoeken. Dit kunt u ook doen met u voertuig trouwens, via een paar stappen staan deze er tegenwoordig ook zo maar op. Komt u er niet uit één mailtje naar Lou en het moet zeker lukken. Daarna werd u gedwongen langs onze winkel te gaan om eens te kijken bij de kleding welke deze keer ruim voorhanden was. Het was dan ook gezellig druk in onze shop er is veel verkocht. Daarna kon u onder het genot van een bakje koffie de diverse ander clubgenoten een hand schudden. De vergadering zelf werd op een speelse manier geleid door Rob van de Meer, maar voor die die tijd konden we luisteren en kijken naar een presentatie van Hans Waldeck over de ontwikkeling van de ambulance op zich. Uiteraard werden de ambulance voertuigen welke door defensie zijn gebruikt extra belicht. Na een kleine pauze hebben we de jaarvergadering doorgelopen, verderop in dit blad komt dit uitgebreid aan bod.

Op dit moment zijn we ons aan het voorbereiden voor ons evenement in Vaasen, ook dat moet een zeer mooi en interessant evenement worden. Een mooie locatie met een mooi rit door in de buurt. Eten uit de veldkeuken, een taptoe en een concert het hoort er allemaal bij en zit bij de prijs in. Ik hoop dan ook in onze volgende Black-out te kunnen terugkijken op een mooi en geslaagd evenement. Daarna volgt Wageningen altijd weer een zeer interessant gebeuren, en zeker leuk om daar aanwezig te kunnen zijn, we hebben een paar leuke ritten voor u in petto dus kom zeker aan. Op 13 mei zijn we weer te gast op de site in Havelte een ieder heeft het inschrijfformulier al wel gehad, en we hopen hier dan ook op grote getalen leden te mogen ontmoeten. Er zit hier al een jaar van voorbereiding in, en er is door een paar mensen binnen het bestuur al veel werk verzet. We rekenen dus op u maar dat telt natuurlijk voor alle evenementen welke weer op de rol staan. Ik wens u alvast veel plezier in deze.

Op 14 maart hadden we onze eerste koffieklets dit jaar, we zijn altijd op zoek naar leuke locatie waar we ook nog wat kunnen zien. Deze keer is dat zeker ook weer gelukt, de koffie klets werd uitgezet door Erik Buitenweg, die een klant van hem zover kreeg dat hij ons te gast uitnodigden op een zeer unieke plek in Nederland. De mensen welke er zijn geweest kunnen dit zeker beamen, ik wil hier verder in overleg met onze gastheer niet al te veel over kwijt, daar men ongewenst bezoek zoveel mogelijk wil voorkomen. Maar het was zeer zeker erg interessant.

BLACKOUT Nummer 1 april 2015

4

Lou Spijker

Redactie We zitten alweer in de maand april en hebben al een aantal evenementen gehad in de eerste maanden. Het jaar is dus goed begonnen met een Algemene Ledenvergadering, een koffieklets waarbij een bezoek werd gebracht aan een locatie in Apeldoorn. Het is ook nu weer gelukt om een clubblad samen te stellen voor deze maand. Maar schroom niet om artikelen op te sturen naar de redactie zodat wij ook de andere bladen voor de rest van het jaar kunnen invullen. Ook verslagen van de evenementen die nog gaan komen willen wij graag ontvangen. Er wordt tijdens de evenementen gevraagd wie er wat wil schrijven, komt daar geen reactie uit wordt er iemand gevraagd. Om dit te voorkomen kunt u uzelf aanmelden om een verslag te maken van een evenement. Het hoeft niet persé getypt te worden aangeleverd, mocht dat een probleem zijn mag het ook hand geschreven aangeleverd worden. De redactie zorgt dan voor het uitwerken en zal het ter controle dan naar u terug sturen. Nadat u het hebt goed gekeurd zal het geplaatst worden in één van de volgende clubbladen. Zorg er voor dat u het stuk aanlevert zonder tabs, dit betekent dus platte tekst. Wij hebben dan minder problemen met het verwerken van de kopij. Mochten er opsommingen in het stuk voorkomen geef dit dan duidelijk aan door middel van een streepje voor de tekst; werk NIET met tabs in de opsomming. Wij wensen u namens de Redactie heel veel plezier dit jaar met alle evenementen die nog gaan komen en schroom niet om er een verhaal over te schrijven voor de Black Out.

5

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Lou Spijker

Clubagenda 2015 Algemene ledenvergadering PMT Havelte

17 jan

Nationaal Militair Museum Soesterberg

14 feb

Koffieklets

maart

Dag van de bevrijding Oene/Epe Info: Jan Visscher

17 t/m 19 april

Bevrijdingsweekend Wageningen Info: Bert van de Scheur

3 t/m 5 mei

70 jaar vrij, op Havelte Info: bestuur

13 t/m 17 mei

Drenthe weekend info: Mark en Judith Smink-Zijlstra

19 t/m 21 juni

DPA vakantie Info: onder voorbehoud

20 juli t/m 7 aug

Fly-inn Gees Info: Jaap Euving

4 t/m 6 sept

Market Garden Ede Info: Bert van de Scheur

18 t/m 20 sept

Weekend Info:zie website of mailinglist

oktober

Koffieklets Info: Bert en Ellen Zigterman

november


6

Stille getuigen. Zie ze staan die legervoertuigen uit lang vervlogen tijd. Stille getuigen van een bloedige strijd. Ooit gedeukt, geblutst, beschoten bestuurt door landgenoten vechtend voor onze vrijheid. Zie ze staan de Nekaf, de Harley de dikke Daf, de ambi. Opgeknapt, uitgedeukt, legergroen gespoten. Vertroetelt als een kind bemint door landgenoten profiterend van verworven vrijheid. Zondagavond, de vierde mei. De dijk is stil en verlaten vier vehikels daargelaten. Onderaan de Grebbenberg staat die kleine colonne geparkeerd en wordt het verleden in het heden gemarkeerd. . Stille getuigen op een herdenking. Tastbare herinnering aan hen die vielen in de strijd. Het voertuig met een eigen verhaal wil je, zeker weten, nooit meer kwijt.

Carel van der Meer Rhenen, 4 mei 2014. Tekst geschreven n.a.v. de dodenherdenking op de Grebbenberg.


8

Erik Buitenweg

Notulen Ledenvergadering Notulen van de 18e algemene ledenvergadering, gehouden op zaterdag 17 januari 2015 in het PMT te Havelte. Om 13.30 opent de voorzitter de vergadering en heet de 63 aanwezige leden van harte welkom op deze 18e algemene leden vergadering. 12 Leden hebben zich officieel bij het bestuur afgemeld: Jan de Jong, Gerard van de Sangen, Jan Rijkmans, Mark en Judith Smink, Roelof Vedder, Henk en Ina Hofenk, Hendri van Zuilekom, Gerard van Vliet, Dave Kloosterman, Joop en Jorma van Ittersum, Bert Zigterman en Arnold Nijmeijer. De voorzitter geeft vanwege persoonlijke redenen het vergadervoorzitters stokje over aan Rob van de Meer. Rob geeft daarna Hans Waldeck de gelegenheid voor zijn presentatie van ziekenvervoer binnen de krijgsmacht. Red.: voor de leden die Hans als DPA lid niet kennen, hij heeft inmiddels in Nederland naam opgebouwd van kennis over (militaire) ambulances en is in bezit van een vroege Dodge ambulance uit de jaren ’20 die in verregaande restauratie is. Daarnaast bezit hij een Nekaf jeep met Riemvis brancard opbouw. Hans start de presentatie met een uitleg over gewondenvervoer in de Napoleontische tijd. In die tijd werd er met een draagbrancard gewonden buiten het slagveld gebracht. In de jaren erna werd het gewondentransport op wielen gedaan, later gemotoriseerd. Hans gaf middels fraaie foto’s de ontwikkeling weer van omgebouwde personenauto’s, ziekenauto’s met carrosserieën van diverse carosseriebouwers, met specifiek voor het militaire doel gebouwde ziekenauto’s uit WO2, de producten van DAF en gepantserde voertuigen, tot de huidige militaire uitvoeringen van o.a. Mercedes. Een interessante presentatie, waarna Hans werd bedankt en zijn cadeautje nog even geheim gehouden werd.

Rob gaat vervolgens over tot behandeling van agendapunt 4, de stand van zaken binnen de vereniging. Rob heeft de verdeling van de leden over Nederland en het aantal jaren dat leden als lid zijn gepresenteerd. 16 leden zijn al 17 jaar lid, de meeste leden wonen in Friesland, t.w. 13, in Drenthe 20, in Groningen 17, in Overijssel 44. De overige leden wonen tot zelfs in Zuid Holland toe. - Clubartikelen: De aan te bieden clubkleding komt op de clubaanhanger, omdat Henk en Ina niet op ieder evenement aanwezig (kunnen) zijn. - Clubblad: Lou geeft hierover een toelichting, versie 2.0. De opmaak is webbased, de samenstelling wordt door Lou en Aty gedaan. Voordeel van de nieuwe opzet is kosten besparing. De Black Outs van 2013 zijn vrij in te zien op de website, de bladen van 2014 zijn te zien achter een afgeschermde pagina. Hierbij ook een verzoek aan de leden om wat copy; wordt het de eerstvolgende keer niet geplaatst, dan de volgende keer. Rob haalt de Decembereditie nog aan en Hans Waldeck maakt een compliment dat het clubblad er zo goed uitziet.

Vervolgens gaat de voorzitter over tot behandeling van de agenda van deze 18e Algemene ledenvergadering. Over de notulen van de 17e algemene leden vergadering gehouden in 2014 en afgedrukt in het clubblad van mei 2014 zijn geen vragen dan wel opmerkingen en worden derhalve vastgesteld en goedgekeurd. De voorzitter gaat vervolgens over tot behandeling van agendapunt 3 en geeft het woord aan de secretaris. Deze leest het jaarverslag over het jaar 2014 voor met als ondersteuning de een perfecte Power Point presentatie gemaakt door Lou Spijker. Het opgemaakte jaarverslag zal in het voorjaarsnummer van het jaar 2015 worden afgedrukt.

- Nieuwe website: Lou geeft een duidelijke online demonstratie. Met name de presentatie van de clubvoertuigen is sterk verbeterd. Hoe je eenvoudig en ook gemakkelijk voor de website beheerder de gegevens van je clubvoertuig in een Excel bestand aan kunt leveren voor plaatsing op de website vertelt Rob aansluitend. Op de vraag van Fred Stolwerk of het mogelijk is meer

9

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

informatie te vermelden bij de clubvoertuigen, geeft Lou aan dat dit in de huidige opzet niet mogelijk is. - Munitie complex Nieuw Balinge: Rob een geeft een toelichting over de stand van zaken aangaand het munitie complex. In het verleden werd dit door Wim Broer uitgebreid gedaan. Afgelopen jaar is duidelijk geworden dat DPA Holland geen evenementen zoals wij graag wensen, op die locatie kunnen en mogen uitvoeren. Nieuw Balinge heeft voor ons daardoor geen toegevoegde waarde meer. Hierdoor is de samenwerking met het MMAN gestopt. - Zweedse aanhanger: Vorig jaar aan begonnen, doel is o.a. de beschikbaarheid van clubmiddelen en aan te bieden clubartikelen op elk evenement. Afgelopen winter is hier aan gesleuteld, nieuwe banden en velgen waren benodigd. Tiede heeft DPA-Holland gesponsord met een boogtentzeil waarvan een fly over tent gemaakt is. Thal heeft binnenhelmen geleverd voor de verlichting. Hierop volgt applaus van de leden. Het ledenaantal: 118 leden en 7 nieuwe aanmeldingen. Wim Broer, Fred Koster, Arie Hekman, Mollie van de Werf, Jeroen Gosselink, Aleida Timmerman en Theo Schuurman hebben te kennen gegeven hun lidmaatschap te willen beëindigen per 31-12-2014. 3 nieuwe leden zijn hier aanwezig: Nell en Brice Mallebiau, Thal Stubbe en Martijn van den Berg. Vrienden van DPA: opzet van het bestuur om oud leden zonder voertuig betrokken willen blijven bij DPA Holland en evenementen bijwonen en meerijden. Zij hebben geen stemrecht vergadering. Daarna volgt een korte toelichting op de geplande evenementen voor 2015: - 14 februari; bezoek NMM Soesterberg. Rob meld dat hij dit fraaie museum wel eens wilde bezoeken maar daarvoor thuis de handen niet op elkaar kreeg en daardoor in DPA clubverband. Aanrijden middels eigen vervoer, verzamelen en carpoolen vanuit Zwolle. Kosten toegang voor eigen rekening. - 14 maart; Erik licht de koffieklets toe. Het is een bezoek aan de grootste voormalige munitie opslag van de Duitsers in de tweede wereldoorlog in West Europa. Deze is gelegen in Apeldoorn, waar vanaf ca 2005 al munitie opgespoord door de firma Leemans en onschadelijk gemaakt door de EOD. Vooralsnog is een rondleiding over het terrein gepland met deskundige uitleg.


- 17 t/m 19 april; Dag van de bevrijding, Epe. Jan Visser geeft een uitleg over de opzet van het evenement dat ter viering van de bevrijding van Epe/Oene wordt gehouden. Er is een rondrit gepland, met een bivak nabij het kasteel. De organisatie vraagt deelnemers met WO 2 voertuigen. - 3 t/m 5 mei; Wageningen. Bert: Op 5 mei is het dit jaar een vrije dag en is Nederland 70 jaar bevrijdt. Het evenement duurt van zaterdag t/m dinsdag. Verwacht wordt dat op dezelfde locatie gestaan mag worden als vorig jaar. Mogelijk is er weer een vaartocht met een DUKW, kan de dodenherdenking op de Grebbeberg worden bezocht. Defensie zal aan dit evenement ook een bijdrage leveren. Bert geeft uitdrukkelijk aan dat deelname ook voor na-oorlogse voertuigen zijn, er wordt en benzine vergoeding gegeven. - 13 t/m 17 mei; Havelte. Lou: Het evenement 70 jaar vrij was in eerste instantie gepland in Olst bij de Haere. Dit kon helaas geen doorgang vinden. Daarom is het Hunebedtreffen dit jaar tot 70 jaar vrij omgedoopt. Meerdere verenigingen zijn uitgenodigd, ook Duitse. Woensdag is het aanrijden, donderdag spelletjes, vrijdag de keuken van Dave, avondpuzzelrit, avondfilm, snack en black out rit. Op zaterdag de handelaren en s’ avonds een veilig voor het goede doel. Zondag weer opbreken en naar huis. - 19 t/m 21 juni; Drenthe weekend, Koekangerveld. Mark en Judith Smink organiseren het evenement, maar door hun afwezigheid ligt Lou dit toe. Aanrijden op donderdag of vrijdag, blauwe hap en gezelligheid in de boogtent. Zaterdag is een rondrit gepland, ’s avonds een BBQ. Zondagmorgen krijgen we een eitje bij het ontbijt en gaan we weer naar huis. - 4 t/m 6 september; Fly Inn Gees. Jaap Euving verteld over dit unieke evenement. Het is op zaterdag het drukste vliegveld wat ULV vliegbewegingen betreft. Te zien zijn een variatie aan gemotoriseerde oldtimers en ’s avonds is er gezelligheid in de feesttent. Vrijdagavond is het aanrijden en zondag is het weer vertrekken. - 18 t/m 20 september; Market Garden Ede. Bert meld dat 2014 als een try out te zien was. We stonden in een fraai bosgebied achter mob complex Ede Driesprong. Defensie was tevreden, evenals de terreinopzichter. In 2015 mogen we weer op die plaats staan.

10

Oktober; koffieklets Oude Molen. Bert geeft aan dat hij namens Bert Zigterman, hij is ziek, DPA Holland wil uitnodigen op mob complex Oude Molen bij Assen. Daar staan nog enkele Leopard tanks en Pantserhouwitzers opgeslagen. Nadere info volgt tzt.

Inventarislijst: Willemien meld dat op de inventarislijst nog toevoegingen komen, o.a. de Jeanettent, fly over tent, diverse kabels en aansluitmateriaal.

November: een idee voor een snertrit of weekend. Rob vraagt of er leden zijn die dit evenement willen organiseren? Piet Dekker geeft aan dit wel te willen doen, waarbij hij wel hulp krijgt. Lou deelt nog mee dat voor 2016 evenementen door leden kunnen worden georganiseerd, al dan niet met hulp vanuit het bestuur als dat gewenst wordt. Evenementen worden op de site en in het clubblad middels aanmeldingsformulier in Excel onder de aandacht gebracht. Financieel jaarverslag 2014 door de penningmeester is het volgende agendapunt waarbij de voorzitter het woord geeft aan Willemien Weits. Willemien geeft een goede onderbouwde uitleg over de financiën, t.w. de inkomsten en uitgaven, dit aan de hand van een schematisch overzicht. De inkomsten van inschrijfgeld is lager dan begroot, opbrengst tov kosten van evenementen is bijna gelijk, opbrengst uit de verkoop van clubartikelen is tegengevallen. Uitgaven: bijdrage Fehac is lager, uitgaven aan het clubblad is EUR 2100, dit was EUR 4000 in 2013!! Lou maakt het clubblad met plezier, Jan Kraster bedankt Lou. Extra uitgaven waren voor de bestuursleden en het etentje voorafgaand aan de jaarvergadering. Wel kawamen er minder leden dan verwacht, de kosten voor de nieuwe website waren hoger. Kosten vs opbrengsten van evenementen voor 2014 is Eur 230 in de plus. Dhr. Roelofs komt met het idee om losse spullen die je kwijt wilt te verkopen en de opbrengst aan DPA te schenken. Lou: leuk idee maar het standpunt is 1 x de begroting op reserve voor een jaar. We hebben geen winstoogmerk en willen geen grote bedragen in kas. Rob: Commerciele zaken wil Defensie niet op het terrein, Bert: Defensie doet geen zaken meer met partners met commerciële doelstellingen. Henk Visser geeft aan dat 4x4 Drenthe op Havelte een kaskraker is. Lou: de catering moet eerst aan Paresto worden gegund, kunnen deze niet, dan mag Dave met zijn keukenwagen de catering verzorgen. Mark Lafeber geeft aan dat bv de veiling ook op een ander evenement kan, de niet verkochte spullen kunnen dan mee naar huis.

Willemien ligt toe dat het vermogen van DPA per 1-1-2014 EUR 7737 bedroeg, per 31-12-2014 was dit EUR 7619 wat te verklaren is door de aanschaf van een tent etc. Lisette Stolwerk vraagt waar de inventaris is? Willemien zegt dat dit bewust niet is opgenomen, wat is dan de waarde? Dhr. Roelofs: wie is de sponsor van EUR 300 ? Lou zegt dat dit Peter van de Berg is en sponsort een deel van de website. Er volgt applaus uit de zaal. Vervolgens gaat de voorzitter door met het behandelen van agendapunt 8, de kascontrolecommissie. Deze bestaat dit jaar uit Jan Kraster als 1e man en Jan Rijkmans als 2e man, die vandaag helaas verhinderd is. Jan heeft bij Willemien thuis de financiele stukken doorgenomen en Jan heeft een professioneel kasboek gezien. Tot in de puntjes verzorgd, met bandjes, velgen, wasbakjes, inkomsten en uitgaven. Jan viel het op dat veel clubkleding in voorraad was, actieve verkoop is nodig. De Blackout was erg duur, de digitale versie van de huidige versie is een leuk blad. 1 opmerking voor Bert: voor de kosten van de Eco Toiletten bij een alternatieve leverancier informeren. Willemien wordt gecomplimenteerd zodat beide leden van de kascontrole commissie hun handtekening eronder hebben gezet. Vervolgens is overgegaan tot het aanstellen van een 2e nieuwe man/vrouw. Jan Kraster is aftredend, Jan Rijkmans wordt de 1e man. Voorzitter vraagt vervolgens wie er plaats wil gaan nemen. Dinant van Duuren meld zich aan en gaat met Jan Rijkmans dit jaar de kas en administratie bij de penningmeester controleren. Begroting 2015. Deze wijkt niet veel af van de begroting in 2014.Willemien licht de inkomsten en uitgaven toe. De kosten voor evenementen houden we wat hoger aan, rekening houdend met Havelte 2015. Na de vraag of er op- of aanmerkingen zijn, vraagt Edward Hoogsteder naar de EUR 250 internet kosten, deze waren vorig jaar lager. Lou: aankoop template deze is klaar, alleen nog beheerskosten voor de komende jaren. De vergadering wordt hierbij gesloten en de vergadervoorzitter gaat over tot de uitreiking van de plus prijs. Rob: Piet bewaakt nu de plus prijs op de bestuurstafel. De genomineerde: 1- komt op bijna elk evenement

11

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

2- heeft altijd een praatje klaar 3- heeft jaren diesel geleverd 4- organiseert eigen evenementen Uitreiking en prijs Piet wordt naar voren geroepen, hij heeft goed op de prijs gepast neemt nu de plus prijs in ontvangst en bedankt. Willemien reikt hem nog een bos bloemen uit.

Bert maakt de leden attent op de gratis scheurkalender van het 43e, mee te nemen bij het vertrek Daniel de Jong: bezit een ultrasoonbad en biedt aan deze voor bv carburateurreiniging aan te bieden.

Sluiting; om 16.30 uur sluit de voorzitter de vergadering en bedankt de aanwezigen dat zij deze vergadering hebben bijgewoond en nodigt iedere aanwezige uit Rob: tot slot, het wordt koud komende dagen; de DPA voor een hapje en een drankje. muts, primeur Eur 14,95, slechts 20 stuks in voorraad. De eerste muts gaat naar Hans Waldeck als dank voor E. Buitenweg zijn verhaal. Secretaris Er is een verkoop van voertuigborden door Thal, gemaakt door mensen met een arbeidsbeperking.


12

Hans Waldeck

Een schuurvondst kan in Neder land nog (deel 2) De restauratie kon nu echt beginnen. Ed restaureerde onder mijn bewonderend oog een aantal balkjes, een deel van de zijbeplating de binnenbekleding, het dak en het tussenschot. En alles met de grootste precisie en ongeëvenaard vakmanschap! De roestgaatjes in de metalen beplating werd met carrosserietin ingevuld, geschaafd en geplamuurd.

foto 12

De opbouw van het chassis en de aandrijflijn

foto 10

Het chassis van de ziekenauto had ik inmiddels volledig ontmanteld. De niet gave assen er onderuit gehaald en de verzwaarde veerpakketten uit elkaar genomen. De wielen met houten spaken van de ziekenauto waren niet meer compleet, maar de overeenkomstige, maar iets grotere wielen van de roadster waren in een fantastische staat met nieuwe binnen- en buitenbanden! Het chassis van de ziekenauto had een grote beugel aan de achterzijde om de ziekenautocarrosserie te kunnen dragen. De gebroeders Dodge vonden het rond 1920 niet goed, dat op hun chassis ‘business cars’ werden gebouwd. Maar de vraag in de markt was er wel. En uitfoto 11

Als nieuw! Tenslotte werden een aantal houten strips opnieuw gefreesd en aangebracht. De iepen zijbeplating werd recht gelijmd en de krimpscheuren met vloeibaar hout opgevuld. Het inhangen van de deuren viel tegen. De achterdeuren lieten zich zonder morren op hun plaats hangen, alhoewel Ed nog wel een nieuw scharnier moest smeden. Maar de voordeuren wilden maar niet passen. Dit was het gevolg van de torsie, die nog in de carrosserie zat, zolang hij niet terug op het chassis stond. Het werd dus zaak het chassis onder handen te nemen en gereed te maken voor herplaatsing van de carrosserie. BLACKOUT Nummer 1 april 2015

foto13

14

eindelijk waren de gebroeders door de knieën gegaan en waren akkoord gegaan met de genoemde beugel. De eerste ‘business car’, die in de Verenigde Staten op deze wijze werd opgebouwd was … een ziekenauto. Het ziekenautochassis was keihard en moest dus weer als basis dienen voor de gerestaureerde ziekenauto. Ik liet het stralen en poedercoaten, hetgeen in Nijkerk op voortreffelijke wijze werd gedaan. De oorspronkelijke veerpakketten werden helemaal gereinigd en geverfd en met kopervet tussen de veerbladen opnieuw onder het

foto 15

foto 14

chassis gemonteerd. Omdat de motor, versnellingsbak, cardan en achteras van de roadster bewezen hadden zeer goed te functioneren en compleet te zijn, werd besloten deze hele set na een grondige schoonmaak- en verfbeurt in en onder het overeenkomstig aan de roadster ziekenautochassis van 114” te bouwen. Het werd een schitterende combinatie! Ook de roadster wielen gingen helemaal uit elkaar om gereinigd en geverfd te worden. Bij al deze werkzaamheden kreeg ik de hulp van de gepensioneerde schipper en enthousiaste 76-jarige Berend Timmerman. Hij had in zijn werkzame leven meerdere keren zijn schepen onderhouden en bleek een begenadigd poetser en schilder te zijn. Van hem zijn de gevleugelde woorden, dat alles moest ‘glimmen als een hondendrol in het donker’!

foto 16

De RDW Natuurlijk eigenlijk alweer veel te laat realiseerde ik mij, dat ik straks natuurlijk wel een kenteken op de ziekenauto wilde hebben. Nu had ik wel een ‘title’ met een Amerikaans kenteken bij de roadster en kende ik ook het oorspronkelijke provinciale kenteken van de ziekenauto, maar ‘papieren’ had ik niet van het ‘gebakje’. Op de voetenplank had wel een plaatje gezeten met

15

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

het ingestanste chassisnummer, maar het plaatje was verder volkomen verweerd en dus onleesbaar. Ik had wel uitgevonden, dat automobielen van Dodge Brothers tot 1924 nooit een chassisnummer ingeslagen hadden gekregen. Het chassisnummer stond op het door mij gevonden plaatje op de voetenplank! Zowel het chassisnummer als het motornummer van de ziekenauto als van de roadster bleken na onderzoek nog geen maand van elkaar te verschillen en (inderdaad) uit 1920. Maar ik begreep wel, dat ik het kenteken van de roadster niet ongestraft voor de ziekenauto zou kunnen gebruiken. Sterker nog: ik begon mij af te vragen of het samenbrengen van de vitale onderdelen van de roadster en de ziekenauto door de RDW wel op prijs gesteld zouden worden. Dus toch maar met hangende pootjes naar de RDW in Zwolle. Daar trof ik een aardige keurmeester met veel belangstelling voor oldtimers. Hij wilde wel eens langskomen voor een schouw. En zo geschiedde. Met veel documentatie, foto’s en ge-

schiedschrijving kon ik hem overtuigen van mijn goede bedoelingen en accepteerde hij mijn plan om de samenbouw uit te voeren, zoals ik had voorzien. De chassis en de carrosserieën werden van een loodje voorzien en een schouwrapport werd opgemaakt. De restauratie kon doorgang vinden.

Foto 10. De ernstig beschadigde onderzijde van de linker achterruit werd door Ed zorgvuldig uitgezaagd en van een nieuw stuk gedroogd iepenhout voorzien (foto: Hans Waldeck, De Wijk)

onderhouden. Hij bleek een begenadigd poetser en schilder. Van hem zijn de gevleugelde woorden, dat alles moest ‘glimmen als een hondendrol in het donker’ (foto : Hans Waldeck, De Wijk)

Foto 11. De grote, kromme en gespleten iepen zijplaten van de carrosserie werden eerst weer vlak gelijmd (foto: Hans Waldeck, De Wijk)

Foto 17. De oudste ziekenauto van Nederland komt weer glorieus op de weg (bron: coll. familie Lipman, Wieldrecht)

We zien het helemaal zitten Als ik dit schrijf is het bijna november2014. Het chassis en de aandrijflijn zijn bijna klaar om de ziekenautocarrosserie weer te ontvangen. Hopelijk kan dat deze winter nog gebeuren. En hopelijk kunnen we de ziekenauto komend voorjaar helemaal afbouwen en ter keuring bij de RDW aanbieden. Het zou een triomfantelijke afsluiting worden van een aanvankelijk onmogelijk project met diepe dalen en onvergetelijke hoogtepunten. We zien het helemaal zitten. Die oudste ziekenauto van Nederland komt weer glorieus op de weg!

Foto 12. Het werd dus zaak het chassis onder handen te nemen en gereed te maken voor herplaatsing van de carrosserie (foto: Hans Waldeck, De Wijk) Foto 13. Het 114” lange Dodge Brothers chassis had een speciale beugel voor de opbouw van ‘business cras’ (foto: Hans Waldeck, De Wijk) Foto 14. Het chassis werd gestraald en gepoedercoat bij Gerritsen in Nijkerk (foto: Hans Waldeck, De Wijk) Foto 15. Omdat de motor, versnellingsbak, cardan en achteras van de roadster bewezen hadden zeer goed te functioneren en compleet te zijn, werd besloten deze hele set na een grondige schoonmaak- en verfbeurt in en onder het overeenkomstig aan de roadster ziekenautochassis van 114” te bouwen (foto: Lisette Stolwerk, Balkbrug)

foto 17

Foto 16. Ik kreeg hulp van de gepensioneerde schipper en enthousiaste 76-jarige Berend Timmerman, die in zijn werkzame leven meerdere keren zijn schepen had BLACKOUT Nummer 1 april 2015

16

Louis Rinck

Harley (deel 2) Harley Davidson type WLC 1942 Er zijn 2 types 42 WLC gemaakt van augustus 1941 tot augustus 1942 43 WLC gemaakt van oktober 1942 tot februari 1944 Deze Harleys werden gebruikt door de Canadezen en Engelsen. De meeste berijders waren Provost (militaire politie) Despath riders (C couriers, verkenners) en de RAF (luchtmacht Kistje op het spatbord, koplamp hoog, ronde verlichting lampen. Valbeugel, rond luchtfilter, schakelplaat. Bagage rek met leren tassen, koplamp laag, ruitverlichting. Aantal gebouwde WLC’s 42 WLC In Canada 271 stuks+ Voor overzee Engeland enz. 9749 stuks. 43 WLC In Canada 1000 stuks + voor overzee Engeland enz. 7000 stuks. Het Canadese leger had aanvankelijk interesse voor de WLC met Goulding zijspannen maar zag daar later toch van af omdat ze voldoende Indian motoren met zijspan hadden.

42 WLC

Met de Indian was gasgeven aan de linker stuurhelft normaal vandaar ook de vraag of ze het op de Harley ook zo wilden maken. Dit was gemakkelijker voor de Indian rijders alleen, de voetkoppel was weer anders en schakel je met rechts naast de tank.

43 WLC

Eigenlijk is deze Harley ontwikkeld of ontstaan uit een 1941 WLA naar Canadese specificaties. Zo moesten de wielen uitwisselbaar zijn: een andere voorvork met buitenschommels Een los duo zadel, rond oliebad filter Kistje op het voorspatbord (met zijspantandwiel) Koplamp met blackout kap, voorstandaard Gas geven aan de linker kant met remhandel links Ontsteking stellen rechts met koppelingshendel (dit werd later veranderd (het was te gevaarlijk) ruim 60 verschillen tussen WLC en een WLA Harley

Natuurlijk is er veel meer te vertellen over de Harley en Henk maar dat gaat voorbij aan mijn kennis. En mijn oortjes, maag en spieren die begonnen op een gegeven moment ook op te spelen. Henk heeft zoveel kennis in huis dat je er met gemak een week voor uit kunt trekken. Zijn hele zolder ligt vol met boeken, boeken, boeken en nog veel meer op het gebied van de Harley. Dus de echte liefhebbers zijn bij deze uitgenodigd. Of misschien zit je wel met een vraag over een moertje, boutje of de afstelling. En misschien wil je weten of je gebruikte moertjes en boutjes de goede lengte hebben en het juiste kopje. Hij weet het allemaal en zet in een oogopslag of iets wel of niet bij dat type motor past. Maak er gebruik van zou ik zeggen.

Verschil tussen 42 WLC en 43 WLC


18

Henk aan het stunten op zijn motor

Bevrijding Arnhem

19

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Jan Kraster, Max Bats

DPA bezoek aan Nationaal Militair Museum (NMM) in Soesterberg Zaterdagmorgen, 14 februari (jawel, Valentijnsdag) omstreeks 8.15 uur zijn we met ons vieren vertrokken richting Soesterberg. Na een kleine pauze onderweg waren we tegen 10.15 uur ter plaatse. We werden ontvangen en welkom geheten door Rob en hij gaf aan hoe de dag eruit ging zien. Door Lou werden we verzocht even weer naar buiten te gaan voor een groepsfoto. Naderhand bleek dat je daarvoor niet samen aanwezig hoefde te zijn, haha. Vervolgens kon iedereen zijn of haar eigen gang gaan, we werden losgelaten !

Een stukje geschiedenis. In het NMM komen de collecties van het Legermuseum in Delft (gesloten sinds 6 januari 2013) en het Militaire Luchtvaartmuseum (gesloten sinds 1 juli 2013) samen. Het Legermuseum bood met zijn brede collectie militaire gebruiksvoorwerpen en kunstuitingen een overzicht van de militaire geschiedenis sinds de prehistorie tot aan heden. De geschiedenis van het Militaire Luchtvaart Museum gaat terug tot de jaren zestig. Het museum, dat was ondergebracht in één van de hangaars op de Vliegbasis Soesterberg, toont de geschiedenis van de Koninklijke Luchtmacht en haar voorgangers.

Van Vliegbasis naar Museum kwartier. Het NMM is nu gevestigd op de locatie waar in 1913 als deel van de landmacht de legendarische Luchtvaartafdeling (LVA) ontstond. Behoudens de periode van de Tweede Wereldoorlog heeft de luchtmacht vanaf dat jaar tot eind 2008 ononderbroken domicilie gehad op de Soesterbergse vlieghei.


Het totale projectgebied omvat 45 hectare. Het hoofdgebouw bestaat uit een groot, langwerpig gebouw met een dakconstructie van 250 bij 100 meter. Op het gebouw komt een toren van maar liefst 33 meter. Vanuit die toren kan het museum een verbinding maken met de omgeving, die zo rijk is aan fysieke herinneringen aan het Nederlandse defensieverleden. In een omtrek van circa 30-35 kilometer rond het museum bevinden zich de Grebbelinie, delen van de Limes, de Nieuwe Hollandse Waterlinie, de Hollandse Waterlinie en bijvoorbeeld ook de Pyramide van Austerlitz, die terug gaat tot de Franse tijd. In het Museumkwartier heeft een aantal bestaande gebouwen een nieuwe bestemming gekregen, zoals de grote hangar “298”, waarin het depot is gevestigd, maar ook de uit 1928-1930 daterende LVA-hangar met het nr. 8 en het oudste luchtvaartgebouwtje van ons land, dat nog herinnert aan de tijd dat Verweij en Lugard ter plaatse een circuit voor vliegdemonstraties exploiteerden, blijven bewaard. Na een poosje rondneuzen en onze ogen uitkijken was er tijd voor koffie en thee met iets lekkers erbij. Nou de keuze was reuze, heerlijk.

20

Na deze break vervolgen we ons pad, tegen de draad oftewel pijlen in (dit hadden we pas later door). Wat er niet allemaal te zien in, tanks, zelfs een gatenkaas uitvoering!, vliegtuigen, pantservoertuigen, helikopters, kanonnen, wapens, sabels en dat alles in alle soorten en maten, ongelooflijk wat veel, te veel om op te noemen. Maar ineens tot onze grote verrassing viel mijn oog op een ………groene……… Fordson F tractor, eentje die ik zelf helaas nog niet in mijn verzameling heb. (Max)

Tot slot; in dit museum komen inderdaad het verleden, heden en toekomst van de Nederlandse krijgsmacht tot leven. Hier is voor jong en oud zeker gedurende een hele dag genoeg te beleven. Wij hebben de indrukwekkende collectie gezien en een deel van de spannende verhalen van onze militairen beleefd. Het was zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar, super !!

21

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT


22

Alfred Snijder

Koffieklets Zaterdag 14 maart stond er een koffieklets gepland. Het zou plaats vinden in Apeldoorn waar men bezig is de bossen te saneren. Dit alles was geregeld door Erik Buitenweg, die beroepshalve (asbest) ook geregeld op deze locatie komt. Helaas kon Erik door familieomstandigheden zelf niet aanwezig zijn en werd dit overgenomen door Bert en Lou, met hulp van Louis en Els. Mij leek dit evenement natuurlijk ook wel interessant, omdat ik zelf weleens met een detector op pad ga, om te zoeken naar voorwerpen uit de 2e wereldoorlog. Dus ’s morgens vroeg op pad naar Apeldoorn waar we werden verwacht bij een gebouw van Leemans aan de Amersfoortse weg. Hier aangekomen bleek een grote groep DPA’ers zich aangemeld te hebben, ca. 50 personen. We kregen daar uitleg van Fred Stegeman die projectleider is bij Leemans. Leemans is naast een transportbedrijf, ook een bedrijf wat vliegtuigbergingen en het opsporen van munitie en explosieven verricht, dit in samenwerking met defensie en specifieker met de EOD en de bergingsdienst.

D-Day steeds verder oprukten, besloten de Duitsers de boel op te blazen. Dit is gelukt met +/- 40 opslagplaatsen en toen zijn ze vertrokken. De geallieerden hebben ook nog geprobeerd de boel op te ruimen door hele vrachten munitie tot ontploffing te brengen, echter ook niet op een doeltreffende manier. Het gevolg is nu dat het terrein bezaaid ligt met munitie en explosieven. Het schoon te maken gebied is in de loop van de jaren steeds uitgebreid en zit nu op +/- 200 hectare, aldus Fred. Er was zelfs eens spontaan brand uitgebroken door fosforgranaten.

In de bossen bij Apeldoorn hadden de Duitsers in WO2 een enorm munitiecomplex gemaakt, wat bestond uit +/- 280 half in de grond uitgegraven opslagplaatsen. Hierin werden heel veel verschillende soorten munitie en explosieven ondergebracht, van patronen tot vliegtuigbommen. Het geheel was omgeven door een hek en mijnenvelden. Het verzet heeft deze locatie natuurlijk doorgegeven aan Londen, maar de geallieerden hebben het niet gebombardeerd, omdat ze bang waren voor een ramp als de boel zou ontploffen. De Duitsers hadden voor Apeldoorn gekozen omdat het over een goede infrastructuur beschikte (wegen en spoorlijn) en het niet te dicht bij een eventueel toekomstig front zou liggen zodat de boel overhaast ontruimd zou moeten worden. Toen de geallieerden na

23

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Na nog even een bakkie gedaan te hebben stapte iedereen in de auto om naar de volgende locatie te gaan. Hier een eind het bos ingesjouwd waar nog een nagebouwde opslagplaats stond zodat je je een idee kon vormen hoe het eruit gezien heeft. Dat Erik Buitenweg hierbij betrokken is, heeft te maken met het feit dat de opstaande kanten van de opslagplaatsen van asbest gemaakt zijn en hij namens TuV weet hoe je met dat spul om moet gaan. Ook waren er grafheuvels te zien uit de oudheid (volgens geleerden). Volgens Fred waren het gewoon hopen munitie met zand erover gegooid.

eten ging een ieder tegen 13.30 uur huiswaarts. Bij dezen wil ik de organisatie en voornamelijk Fred en Erik bedanken voor een welbestede zaterdagmorgen.

Hierna weer in de auto’s gestapt en naar een zeefinstallatie gereden. Hier wordt alle afgegraven grond gezeefd en ontdaan van munitie en explosieven. 100% schoon wordt het nooit meer. Het grootste wat hooguit achterblijft, heeft het formaat van een kogelpunt. Hierna weer terug naar een paar keten van Leemans waar voorwerpen te zien waren die ze gevonden hadden, mooi spul. Om na deze intensieve morgen de inwendige mens te versterken werd de bakplaat opgestart en de broodjes hamburger en beenham vonden gretig aftrek. Aan de reacties was te merken dat de meesten het heel interessant gevonden hadden, over een stukje geschiedenis waar eigenlijk niemand iets van af wist. Na het


24

Bert Brante

De eerste tien jaar van mijn leven (1943-1953) Ik zal jullie iets over mezelf vertellen. Het heeft niets te maken met Militaire voertuigen maar wel met de tijd waarin onze voertuigen nog geen oldtimers waren en volop gebruikt werden. Ik ben geboren tijdens de Tweede Wereldoorlog. De winter van 1942-’43 zal koud geweest zijn. Beneden in de woonkamer was een kachel, maar boven op de slaapkamers werd niet gestookt. En ach, jullie zullen ook wel weten hoe een jong echtpaar het bed warm weet te maken… en… negen maanden later werd ik geboren. Dat jaar, 1943, werd een keerpunt in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Niet omdat ik toen geboren ben, maar omdat Hitler Duitsland de slag om Stalingrad verloor en kort daarna ook de tankslag bij Koersk. De Duitsers gingen op de terugtocht, opgejaagd door de Russen. In die tijd was de omgeving van Steenwijk een interessant gebied. Er was in de jaren ’30 aan de Meppelerweg een nieuwe kazerne gebouwd, die net in 1940 klaar kwam: De Johan van de Kornput kazerne, genoemd naar een held uit de geschiedenis van Steenwijk. Onder zijn leiding hield Steenwijk stand tegen de Spanjaarden. De Duitsers konden de kazerne meteen in gebruik nemen en breidden het uit met meer manschappenverblijven. Toen er ruzie ontstond tussen de Duitse en Oostenrijkse militairen, waarbij geschoten werd, werden de Oostenrijkse militairen in de HBS gelegerd, waar mijn vader tekenleraar was. Vanaf toen tot eind van de oorlog kon mijn vader dus geen les meer geven en had hij ‘vrij’. Ten noorden van Steenwijk werd een groot munitiedepot aangelegd in de bossen van de Eese. Bij Kallenkote op de heide werd een 300 meter lange schietbaan aangelegd en de Havelter Es werd vlak gemaakt om er een vliegveld aan te leggen. Die schietbaan ligt in het oefenterrein waar wij tijdens ons Hemelvaartweekend ons bivak hebben, in de buurt van de Vanessa bulten, richting Kallenkote.

Jullie begrijpen dat die plekken een grote aantrekkingskracht hadden voor jongetjes van mijn leeftijd mede door de spannende verhalen uit die voorgaande periode. Bij die schietbaan zochten we kogels in de kogelvanger. Mijn ouders maakten met ons in het weekend vaak een fietstochtje naar het bos. Ik zat dan bij mijn moeder achterop. Een keer waren we op het Kamper Zand. Dat ligt nu in het oefenterrein dicht bij het dorp Darp. Daar was een soort zandverstuiving met bomkraters die ontstaan waren tijdens het bombardement op het vliegveld en waar tevens het dorp Darp platgegooid werd. Die bomtrechters waren deels gevuld met mooi schoon water en daarin lagen een stuk of vijf Duitse steelhandgranaten met zo’n kettinkje er aan. Ik wist niet wat het was en haalde er een paar uit. Met in elke hand één, riep ik: “Kijk eens wat ik hier heb gevonden!” M’n moeder zag het en begon te gillen! Ik liet ze los en ze vielen naast me neer… ! Er gebeurde niets. We zijn daar niet meer geweest.

Ook ging ik bij mijn vijf jaar oudere broer Ben, achter op ons kleine kinderfietsje, mee naar de Eese waar het munitiedepot was om patronen en hulzenhouders te zoeken. Ze lagen er in grote hoeveelheden. We reden dan samen op dat kleine fietsje (zonder remmen) met lange strippen patronen erachter naar huis. Totdat wij verhuisden, eind 1953, lagen de .50’s bij ons in de keukenla! Waar dat spul allemaal gebleven is weet ik

25

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

niet. Ik denk dat m’n moeder het in de vuilnisbak heeft gegooid! In tegenstelling tot mijn vader, was mijn moeder goed in weggooien. Tijdens die verhuizing zijn wij uitbesteed in de kennissenkring. Na die verhuizing naar ons mooie nieuwe huis hadden we daar ook geen belangstelling meer voor. Mijn vader had eind van de oorlog in het bos een Moffenhelm en een gasmasker bus gevonden waar wij na de oorlog mee speelden. Die oorlog zijn we goed doorgekomen maar er waren wel twee spannende momenten. Toen bij ons in de straat iedere huisvader op een ochtend met een spade klaar moest staan om te werken bij de aanleg van het vliegveld, verstopte mijn vader zich. Hij had geen zin om voor ‘de mof’ te werken en hij had een schuilplaats ingericht op zolder, waar het verder één grote bende was. Toen mijn vader die oproep negeerde en ‘ze’ aan de deur kwamen, zei mijn moeder dat mijn vader in Giethoorn was. Giethoorn lag toen heel geïsoleerd tussen slootjes, meren en moerassen en was voor veel ondergedoken mensen een veilige plek om je te verstoppen. Maar mijn vader was dus op zolder en de twee Duitsers kwamen het huis doorzoeken om te zien of het waar was wat mijn moeder gezegd had. Een jonge fanatieke Duitser ging meteen beneden kijken en een oudere ging met mijn moeder mee naar boven. Mijn oudste zusje Geertje van drie jaar liep mee en zei steeds tegen mijn moeder: “Mamma, waar is pappa nou toch? Net was hij er nog en nu is hij er niet meer.” Mijn moeder probeerde Geertje steeds stil te houden. Toen de oudere Duitser de zoldertrap op ging en hij z’n hoofd boven het trapgat uitstak en in de donkerte al die onheilspellende rommel zag, hield hij het voor gezien. Dat liep dus goed af. In de oorlog vervalste mijn vader persoonsbewijzen. Hij kreeg van een dominee een stapeltje nieuwe gestolen persoonsbewijzen en een stapeltje pasfoto’s. Mijn vader kon dat goed, speciaal zo’n stempel namaken. Mijn ouders waren kunstschilders en hadden elkaar leren kennen op de Rijks Academie voor Beeldende Kunst in Amsterdam. Mijn vader beheerste verschillende technieken waardoor hij goed die stempels kon namaken. Mijn vader moest dat ’s nachts doen want we hadden een dienstmeisje in huis uit Meppel die bij ons inwoonde. Haar ouders waren NSB-ers! Pas als zij naar bed was en sliep, kon mijn vader met de persoonsbewijzen aan de gang. Mijn vader sprak nooit over de oorlog. Hij kon zwijgen als het graf. Maar na 10 jaar vertelde hij er iets over. Bij die foto’s zat er één bij die mijn vader niet vertrouwde, en hij liet die steeds liggen tot hij besloot geen persoonsbewijs voor die man te maken. Hij zei tegen de dominee: “Zeg maar dat je niemand heb kunnen vinden.” Dat was onze redding. Na de oorlog bleek het een NSB-er te zijn! Als mijn BLACKOUT Nummer 1 april 2015

vader niet zo gehandeld had, dan had ik dit verhaal waarschijnlijk niet kunnen vertellen. Mijn vader was heel handig. Hij maakte ook een goede onderduikplek voor joodse mensen, die bij vrienden ondergedoken zaten. Met waterverf wist hij het nieuwe hout zo bij te kleuren dat er geen verschil was met het bestaande hout van de dakconstructie. Voor zijn activiteiten in het verzet tegen de Duitse overheersing kreeg hij na de oorlog de Kunstenaars Verzetspenning. Mijn vader was een bescheiden man. Zo kwamen we hier pas achter na zijn overlijden. Aan het eind van de oorlog was bij ons een Canadese militair ingekwartierd. Bill Walker heette hij. Toen hij weg ging liet hij z’n Battledress, z’n bajonet en z’n medicijnkistje achter. Hij was een ‘hospik’. Na die tijd hebben m’n ouders nog lang briefcontact met hem gehad. Omdat alles schaars was na de oorlog, maakte mijn moeder van die battledress kleren voor mij. Ze verfde het bruin. Ik schaamde me dood op school. Alleen ik liep er zo bij en iedereen keek naar mij. De bajonet heb ik nog. Het is een zgn. spijkerbajonet voor de Lee Enfield. De naam dankt hij aan z’n vorm. Zijn kistje heb ik ook nog. Met kamperen was het mijn speelgoedkistje.

Omdat mijn vader tekenleraar was hadden wij altijd lange vakanties. De kampeeruitrusting bestond uit legermateriaal dat de bevrijders hadden achter gelaten. Het waren twee ronde Beltenten, waar kogelgaten in zaten en een Officiershuttent waar mijn vader een luifel aan had gemaakt. Onder de luifel werd gekookt op 3 primussen. De huttent was de huiskamer voor ’s avonds en met slecht weer en tevens de slaapkamer van mijn ouders. De ene ronde tent, ‘de jongenstent’, huisvestte mijn broer en mij plus de schilderspullen van onze ouders en de tweede ronde tent, ‘de meisjestent’, huisvestte mijn zussen en een kastje met onze kleren. In beide ronde tenten was nog een extra slaapplaats voor logés. Vaak ging er een vriendje of vriendinnetje mee. We sliepen op brancards met daarop een

26

strozak. Voor verlichting ’s avonds gebruikten we stormlantaarns. De Duitse, van het merk ‘Feuerhand’, waren de beste, die walmden niet. Bij het licht van die lampen werd er ’s avonds voorgelezen voor we naar bed moesten. Toen mijn vader die tenten kocht waren er geen palen en pennen bij. Hij heeft dat er allemaal zelf bijgemaakt. De huttent was nieuw en had zelfs geen touwen. Mijn vader maakte dat allemaal inclusief de spanhoutjes en de houten haringen. De ijzeren pennen maakte hij bij de smid in Steenwijk. Bij mijn vader thuis, in Amsterdam, hadden ze een ijzerzaak annex smederij. Mijn vader was handig en van alle markten thuis, zoals je dat noemt.

weer kwam, mijn vader de tent uit ging om de touwen wat losser te stellen. Eerst enkele grote druppels, daarna meer en later al die regen over de tent en dan de bliksem en daarna het gekraak van de donder. Prachtig! Ik geniet nog altijd van dat natuurgeweld. Er was een vijver vlak bij de tenten waar we konden zwemmen. Daar heb ik zwemmen geleerd. Mijn broer en ik maakten van oude klompen bootjes met een dwarszeil zoals bij Vikingschepen die we dan op die vijver lieten varen. De naaimachine ging dus ook mee en een zware kist met gereedschap. We moesten daar wel selfsupporting zijn. Het was de mooiste tijd van ons leven. Hoewel je dat niet op de gezichten op de bijgevoegde foto’s kan aflezen. Ze zijn kennelijk op het verkeerde moment genomen. Wij waren niet de makkelijkste kinderen denk ik. Jaren later toen we die tenten allang niet meer gebruikten, heeft mijn vader ze op mijn advies aan de padvinderij geschonken. Ik heb daar later nog wel eens spijt van gehad. Ik weet niet eens of ze die ooit gebruikt hebben. Toen mijn ouders overleden waren hebben we hun as op ‘ons plekje’ bij Diever uitgestrooid. Alles terug in het paradijs.

Een lokale vrachtrijder bracht en haalde ons met een vrachtwagen naar en van onze kampeerplek. De fietsen, ligstoelen, klaptafeltjes, krukjes en de poes gingen mee. De meeste spullen lagen opgeslagen op de zolder van de HBS, waar m’n vader tekenles en kunstgeschiedenis gaf. Het was een hele onderneming die mijn vader veel stress gaf en dat leverde een bepaald humeur op waar niemand van ons blij van werd. Het opzetten van die grote huttent was ook een spannend werk, want het had vier palen verbonden met bovenliggende nokbalken en dat moest in één keer overeind en dan moest iemand een stel touwen vastzetten. We waren met twee volwassenen en vier kleine kinderen die het niet al te serieus namen en liefs meteen gingen spelen. Dus ik kan me die stress achteraf wel voorstellen. Voor het donker werd moesten de tenten staan en ingericht zijn. Daarna moest mijn vader nog een gat in de grond graven voor de wc-tent en de volgende dag groef hij nog een afvalkuil. Die afvalkuil was een paradijs voor de veldmuizen en… onze poes. Verder hadden we ook twee hangmatten waar we in schommelden. We kampeerden altijd in privé stukken natuur. Wij waren de enige daar. Zeven jaar op dezelfde plek tussen Diever en Doldersum. Dat was de mooiste plek en later op andere plaatsen in Nederland. want zo langzamerhand hadden m’n ouders wel elke boom en boerderij in de omgeving geschilderd. Zo gingen we elk jaar weer naar ‘ons paradijs’. Ik herinner mij dat als er ’s nachts on-

27

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Carel van der Meer

Opruiming Ken je die gele waarschuwingsborden? Die gele borden met de tekst “opruiming explosieven en munitie van de voormalige munitieopslagplaats tweede wereldoorlog?“ Als je deze vraag stelt aan een geboren en getogen Apeldoorner, krijg je meestal het antwoord: “je bedoelt, die gele borden bij de Soerenseweg en de Kampsteeg. Die borden staan er al jaar en dag.” Vraag niet aan de Apeldoorners, wat daar nu eigenlijk gebeurt. Dat weten ze niet, omdat er om veiligheidsredenen in al die jaren nauwelijks ruchtbaarheid is gegeven aan de werkzaamheden in de bossen rondom Hoog Soeren en Millingen. Die borden staan er al vanaf 1998, het jaar dat de firma Leemans B.V. in samenwerking met de Explosieven Opruimings Dienst, EOD, in opdracht van de gemeente Apeldoorn is begonnen aan het opruimen van de voormalige munitieopslag plaats. Die borden staan er anno 2015 nog steeds. Om precies te zijn 13 maart 2015, de dag dat ongeveer vijftig belangstellenden van het Dutch Peace Army op excursie gaan naar deze historische plek in Apeldoorn. Het zal voor de toehoorders een interessante excursie worden. De bevlogen leidinggevende Fred Stegeman van de firma Leemans B.V. weet van begin tot eind iedereen te boeien met zijn interessante verhaal over het opruimen van deze Duitse munitieopslagplaats uit de Tweede Wereldoorlog.

kruist door met stenen verharde zandpaden, waardoor het transport van aan- en afvoer van de munitie probleemloos kan plaatsvinden. De ooit zo beruchte “Deutsche Gründlichkeit” laat wat dat betreft nog steeds zijn sporen na. In de oorlogstijd geven ca. 30 Duitse beroepssoldaten leiding aan krijgsgevangen en dwangarbeiders, die het transport en de bewaking verzorgden. Het zal in die tijd een heel gedoe zijn geweest. als je bedenkt, hoeveel munitie heden ten dage nog steeds uit de grond gehaald wordt. Leg je alle munitie achter elkaar, dan rijkt de munitiehoeveelheid van Apeldoorn tot aan het Binnenhof in Den Haag, aldus Fred. Op 16 april 1945, de dag voor de bevrijding van Apeldoorn, hebben de Duitsers nog geprobeerd de munitie tot ontploffing te brengen, zodat het spul niet in handen van de geallieerden zal vallen. Slechts 43 opslagplaatsen zijn ontploft met alle schade in de wijde omgeving van dien. De overige depots zijn intact gebleven en moeten om veiligheidsredenen opgeruimd te worden. De gehele omgeving ligt bezaaid met explosieven. Jaarlijks worden er meer dan 40.000 stuks munitie uit de grond opgevist en wekelijks komt de EOD de explosieven onschadelijk maken. Dag in dag uit worden

Het opruimen van verborgen explosieven is nog steeds in volle gang. Het ziet ernaar uit, dat de werkzaamheden nog enkele jaren duren. Het uitgestrekte terrein van meer dan 336 hectare, was een van de het grootste munitiedepots van Europa. Verdeeld over ca. 273 opslagplaatsen is hier van allerlei soorten munitie, variërend van klein tot groot, opgeslagen. Het terrein, destijds geheel omringd met hekwerken, wordt doorBLACKOUT Nummer 1 april 2015

28

de vindplaatsen van explosief materiaal in het grote gebied, dat opgedeeld is in sectoren, met behulp van detectoren minutieus in kaart gebracht. Als er te veel verstoringen zijn wordt de grond afgegraven en gereinigd door middel van een munitiescheidingsinstallatie, dit vereist van de medewerkers veel concentratie en precies werken. Je hebt er als buitenstaander geen idee van, wat er allemaal moet gebeuren om alle munitie op een veilige manier op te ruimen. De harde en koude wind die over de deels afgegraven zandvlakte waait, nemen de geïnteresseerde toehoorders voor lief. Het verhaal van Fred blijft van begin tot eind boeien. Het is een interessante excursie en straks staat traditie getrouw de koffie klaar en worden de hamburgers gebakken. De tijd is omgevlogen. Voor je het weet is het al weer rond 14.00 uur en gaat iedereen tevreden terug naar huis.

29

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Tiede de Graaf

Ra Ra wat is dit Indertijd heeft Daf toch redelijk wat contact gehad met het Spaanse vrachtwagen merk Pegasso met o.a als resultaat een kruising tussen een Daf 314 en een Pegasso telg met dit als resultaat d.w.z met een Pegasso diesel,versnellingsbak en assen en chassis en een 314 cabine met Daf interieur en met naar mijn mening een geweldig voertuig. Deze samenwerking had nog een vervolg namekijk toen Daf toe was aan een nieuw gezicht op de weg verscheen voor de Daf het type 95 waarvan de cabine ook weer in samenwerking met Pegasso was ontwikkeld zodat er een paar jaar trucks hebben rond gereden met dezelfde cabines maar van verschillende merken. Als je nu vandaag de dag zo’n mooi Daf XF tegen komt dan kun je er vanuit gaan dat de cabine via diverse facelifts ooit in Spanje begonnen is, alleen Pgasso zelf heeft er niet lang plezier van gehad want die is al weer een hele tijd failliet en de trucks vind je waarschijnlijk alleen nog in het museum maar daar vind je de meeste oude merken.


30

Rob van der Meer

Nekaf de deur uit Al een aantal jaren loop ik met de wens om een Dodge WC 51 of 52 aan te schaffen. Een voertuig uit oorlogstijd, vol verhalen en geschiedenis, passend bij mijn Harley uit ’42. Om dit te realiseren is het niet onbelangrijk om het juiste budget beschikbaar te hebben en zo doende heeft het lang geduurd dat de wens in vervulling kon gaan. Het laatste beetje budget moest komen uit de verkoop van mijn Nekaf. Als je al ruim 7 jaar deze auto in het bezit hebt en vele zaken met hem mee hebt gemaakt is het niet gemakkelijk om hem weg te doen. De mooie, en minder mooie momenten passeren in gedachten. Ik weet nog wel de aankoop, besmet door het virus! Samen met Lou op weg naar Portugaal want daar stond een potentiële auto. Op de gok maar een autoambulance gehuurd om spijkers met koppen te slaan. “Wilt u een proefritje maken meneer?” Vervolgens stap ik in de Nekaf en ga op zoek naar de contactsleutel. “Uhm, hoe start ik zo’n ding?” Onervaren, da’s wel duidelijk. Uiteindelijk heb ik hem gekocht. Vele kilometers heb ik gereden, uren gesleuteld en meer uren plezier gehad. Heerlijk op Havelte rijden in het veld, static shows in Wageningen en Ruinen, bibberen bij -18 graden in de Ardennen en dan 3 x. Halve motor uit elkaar in België om een tandwiel te vervangen. Kinderen na het verjaardagsfeestje naar huis brengen. Een tuintafel en stoelen ophalen voor de buurman, want we kunnen immers hoog stapelen. Het Politiebusje uit het gras slepen. De heg afvoeren. Sleutelen, reviseren en vervangen! Kortom veel moois en dan het bord te koop er op. Dat bord is nog niet zo erg, maar als er dan een potentiële koper zich meldt en nog een en… nog een, dan wordt het serieus. Als hij dan verkocht is, wat dan? Hoe lang blijft de carport leeg? Is er wel wat binnen mijn budget en hoe is de staat van de auto? Een beetje angst komt boven en de nachten worden onrustig. De koop is gesloten, de Nekaf is verkocht. Een zeer enthousiaste jonge man die start met de hobby, het virus is nog in een begin stadium. Een grote auto met oplegger komt de Nekaf halen, de papieren zijn geregeld en een begeleidend schrijven geven mij een goed gevoel. De koper is trots, net zo trots als ik was, de koper is blij, net zo blij als ik was. Ik hoop van harte dat hij net zo veel plezier heeft aan de Nekaf als ik had. De Dodge. “Weet iemand nog een Dodge te koop?” vraag ik tijdens een bestuursvergadering. Ik weet er zelf nog wel

één in België en één in Nederland te staan, maar even wat lijntjes uitleggen is altijd goed. Al snel komt er een reactie:” Ik weet dat een zeer gewaardeerd lid van ons nog een Dodge heeft staan. Of hij eventueel te koop is weet ik niet, maar ik zal eens navragen.” De volgende morgen komt het berichtje dat ik de eigenaar mag bellen om een afspraak te maken. Later die week meld ik mij in het noorden van het land. De schuur gaat open en daar staat me een pracht exemplaar! Punt gaaf volledig gereviseerd, elk boutje is los geweest en met veel zorg terug geplaatst!! Ik moet me inhouden, inhouden om geen oogkleppen op te krijgen, inhouden om niet te binden. Na twee uur verlaat ik de schuur en ben een hoop informatie rijker. Ik weet de prijs, ik weet de staat van de auto en de eigenaar is 200% betrouwbaar.

31

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Nu is het ook zo dat ik de vervelende eigenschap heb om per direct ergens met 2 benen in te springen en heb mijn vrouw verzekerd om niet direct te kopen maar eerst een goede afweging te maken. Kent u het geval van moeilijk slapen? Nou zeker ik wel, de Dodge blijft maar in mijn hoofd zitten. Drie dagen later bezoek ik Bram van Buuren Jeeps, want daar staat ook nog een WC 51, maar dan nog volledig op te knappen. Ook een mooie eerlijke auto, maar met veel werk. De prijs is, uiteraard, ook anders. Nog maar even een bezoekje aan een maat van mij. “Luister es. Ik heb 2 potentiële auto’s. Wat zal ik doen?” “ Rob, je hebt toch zelf al een keuze gemaakt?”” Ja dat klopt, maar maak ik de juiste


keuze?” Aan alle kanten kreeg ik bevestiging dat ik de juiste keuze maak om de Dodge uit het noorden van het land te kopen. De volgende dag bel ik de verkoper en geef aan dat ik graag de Dodge over neem. Met een beetje pijn in het hart wordt de auto verkocht. Ook de verkoper en zijn vrouw nemen afscheid van een emotie, een auto. Twee weken later tuf ik, na een gedegen uitleg, weg bij de schuur. Ik heb hem! Een traan loopt over mijn wang. Ik ben trots, ik ben blij! Ik zal deze auto, dit stuk geschiedenis, met trots behandelen en ben ervan overtuigd dat ik vele fijne kilometers ga rijden.

32

Bert van de Scheur

Een dagje Zandvoort, betekent nog geen dagje zee... De meeste mensen van ons zijn wel op de een of andere manier besmet met het “groene virus”. De één wat meer dan de ander, maar een ieder heeft iets met groene legervoertuigen dat is wel zeker. Maar veel mensen hebben er nog wel één of zelfs meerdere hobby’s bij, te denken valt dan aan mensen welke schilderen, motor rijden, tuinieren of noem maar op. Daarnaast zijn er ook nog mensen welke een iets extremere hobby er bij hebben. Het begon allemaal met een telefoontje van Jan Visscher met de vraag of ik mee ging naar Zandvoort. Nou vind ik de zee en het strand best wel leuk, maar om daar nou met Jan Visscher te gaan wandelen was misschien weer net iets te veel van het goede. Maar Jan hielp mij al weer snel uit mijn droom, het zou niet de zee worden maar het circuit van Zandvoort. Daar zou namelijk Daniel de Jong zijn welke mee reed in de kampioensklasse driften. Tja nu wordt het interessant, maar zo vertelde Jan we mochten ook een rondje meerijden. Geloof me ik heb mezelf terplekke beloofd om niet in te stappen. Zeker niet toen Jan vertelde hoe hard dat allemaal wel niet zou gaan. En ik ben echt bang voor hard rijden hoor, daar weet ik zelf ook wel weg mee. Maar dan heb ik zelf het stuur in handen.

dwijnen. Hoe gek is het in minder dan 5 minuten had ik mezelf omgepraat dat ik ook maar een rondje mee moest. Als Jan dan ook terug is met een glimlach tot over zijn oren, na er eerst nog even 2 nieuwe banden achterop gemonteerd worden, kan het feest ook voor mij beginnen. Ik ben er nog steeds van onder de indruk met welke souplesse en met welk een beheersing Daniel deze bestuurd. Maar hoe mooi is het om ook over het circuit van Zandvoort te stuiven met zeer hoge snelheden, om daarna volledig over dwars door een bocht te glijden. Het was echt zeer indrukwekkend dat kan ik u vertellen. Voor de liefhebbers nog even wat technische gegevens van de auto. Merk: Nissan skyline r33 met een 2.5 turbo Pk: 670 Koppel: 850Nm Voor de echte liefhebbers, neem contact op met Daniel, hij is zeer regelmatig op het circuit ergens in Europa te bewonderen. Daarnaast heeft hij een Mercedes C klasse omgebouwd om te driften. Een echte taxi dus met maar liefst plaats voor 3 passagiers.

Maar goed wij zijn er heen gegaan met ons tweeën. Daniel had het goed met ons voor. We konden onze luxe auto parkeren achter de pitstraat, en stonden dus op minder dan 20 meter van de start. Helaas voor ons hadden we Daniel net gemist met zijn rondes, en zou hij ook niet meer gaan rijden die dag qua wedstrijd. Maar er was nog wel een blok ingericht voor zgn taxiritjes, tja zoals gezegd ik ga niet mee. Jan wel uiteraard, met een glimlach van oor tot oor stapte Jan bij Daniel in de auto om daarna in enorme rookwolken te ver-

Noot: ik hoor een aantal leden zeggen nu, wat heeft dit met legervoertuigen te maken, nou helemaal niks, maar het heeft wel alles te maken met de leden welke we binnen onze club hebben. Het is leuk om te zien en te ervaren hoe zij ook met andere dingen bezig zijn.

33

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Karin en Mark Besselink

Van sloopauto tot trouwauto .... In februari 2009 hebben we op de autosloperij in Exel helemaal achterin de hoek een Daf YA 328 gevonden. Deze was zo vergeten dat de eekhoorns van de demper hun huis hebben gemaakt. Samen met Peter van den Berg hebben we naar de Daf gekeken of deze nog te redden viel. Daarbij zei Peter, als jullie hem niet kopen… dan koop ik hem voor de onderdelen. Ongeveer 3 weken later was de deal rond en konden we de Dikke Daf ophalen. Gelukkig rolde hij en zat de remmerij niet vast. Na wat sloopauto’s geraakt te hebben kwam hij eindelijk bij de weg aan en kon hij naar zijn nieuwe onderkomen gesleept worden. Dit natuurlijk weer met behulp van Peter. April 2009 na een verwoede poging om de motor weer aan de gang te krijgen, hebben we de motor moeten vervangen. Achteraf bleek de motor vol met water te staan. Het verwisselen van de motor begon ’s ochtends om 9 uur en ’s middags om 3 uur konden we de allereerste rit in onze eigen Dikke Daf maken. Tussen zomer 2009 en 2011 heeft het project restaureren van de Dikke Daf op een laag pitje gestaan. Wel hebben we in die tijd de remmerij nagekeken en 100% werkend gemaakt.

In 2011 kwamen er problemen te voorschijn met de temperatuur van het koelsysteem. Na verschillende testopstellingen bleek de radiator verstopt te zijn. Deze is vervangen en sindsdien hebben we geen temperatuur problemen meer gehad.

precies op tijd klaar om nogmaals een test op Havelte te kunnen doen. Ook is de Dikke Daf dit jaar geslaagd. Sinds Havelte is de Dikke Daf ook DPA-gekeurd. Tijdens het evenement in Havelte hebben we wel de condensator en puntjes vervangen (ontsteking). Ook hebben we de voorpijp moeten vervangen, want die lag op de Vanessa er af. Na Havelte hadden we de grote uitdaging om de Dikke Daf op tijd af te krijgen voor onze bruiloft. Dus vanaf juni 2014 zijn we druk bezig geweest met het optisch restaureren van onze Dikke Daf. Dit heette dus alles schuren en schilderen, alle raamrubbers vervangen, bovenruit frame vervangen omdat deze onder de rubbers doorgeroest was en als laatste natuurlijk de letters tamponneren en bestickerd.

In 2012 is onze Dikke Daf voor het eerst mee geweest naar Havelte. Dit was de grote test! De Dikke Daf was met vlag en wimpel geslaagd. Tussen 2012 en 2014 lag het project weer op een laag pitje i.v.m. verhuizing/verbouwing. Wel hebben we in 2013 geconstateerd dat alle banden in zeer slechte staat waren. Dus hebben we in april en mei 2014 alle banden vervangen. Zowel binnen- als buitenbanden. We waren


34

15 augustus 2014 W-day. In La Courtine- stijl zijn we vanuit huis weggereden, door onze chauffeur en goede vriend Peter van den Berg, naar onze trouwfoto locaties. Vanwege het slechte weer moesten we helaas onderweg het zeil weer “normaal” hangen. Uiteindelijk op onze trouwlocatie aangekomen was het weer droog en begon tijdens de ceremonie de zon weer te schijnen en stond de Dikke Daf in de spotlights achter het bruidspaar in het openluchttheater te Lochem.

Bericht van de Redactie De volgende Black Out staat gepland voor juli. In verband met een vroege vakantie (vanaf 10 juli) van de redactie zouden wij langs deze weg de leden willen vra gen om hun verhalen, evenementenver slagen of andere artikelen voor 1 juni te mailen zodat de Redactie voldoende tijd heeft om er weer een goede Black Out van te maken. Alvast dank voor uw medewerking

35

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Henk Koster (foute zwager van Jan en Afred Snijder)

Uit de oude doos KL Ik ben van lichting 69-5 en opgekomen in de Willem de Zwijgerkazerne te Amersfoort. Binnen 2 weken overgeplaatst naar een andere kazerne in Amersfoort, bij het 43e tankbataljon (Huzaren van Boreel) voor een opleiding van 4 maand tot seiner/lader op een Centuriontank. Tijdens deze opleiding gingen we schieten op Vlieland met Centurions die hier stonden, op doelen die in het water stonden. Na de opleiding ging ik naar de Tonnetkazerne in ’t Harde bij de parate hap van 43 tankbataljon. Gedurende deze tijd enkele oefeningen in Duitsland gedraaid o. a. Bergen Hohne en een grote NAVO-oefening. In Bergen Hohne werd geschoten met het boordgeschut, een .50 inschietmitrailleur, waarmee met lichtkogels 3x werd geschoten om de afstand te bepalen voor het kanon van 105 mm die beschikte over HE en AP-munitie en nog een Coaxmitrailleur MAG. Bij de NAVO-oefening werd veel stilgestaan in verdekte opstelling. Tijdens deze oefening werd het zo warm dat er niet meer gereden mocht worden met de tank in verband met smeltend asfalt. De tanks werden hier naar toe getransporteerd met de trein.


Een bijzondere gebeurtenis was de alom bekende bosbrand in ’t Harde. Deze ontstond tijdens schietoefeningen midden in een droge zomer. Wij stonden klaar voor een oefening in Duitsland, die werd afgeblazen en wij moesten met de Centurions het bos in om brandgangen te maken, we reden met het kanon naar achteren gedraaid complete dennenbomen omver, vallende takken die op het motordek vielen vlogen door de hete uitlaat in brand. Het was wel een hele belevenis. Voor de tank was het minder door volledig tussen het loopwerk en de rupsband gewrongen stammen. Hij kon dus ook gelijk afgevoerd worden naar de TD. Een bijzonder zware klus was altijd het open aftillen van de pantserplaten die naast het loopwerk zaten. Over het algemeen was de Centurion een betrouwbare maar zeer dorstige tank met een verbruik van +/- 13 liter benzine per kilometer. Met de radio hadden we echter veel problemen of we zorgden daar zelf voor. De laatste 4 maanden van de diensttijd stapten we over op de Leopard 1, wat een verschil met de Centurion, alleen het geluid al. Ook de vering was een hele verbetering, het leek wel of je in een 2CV (deux chevaux) reed, zo comfortabel. Ik ben afgezwaaid op 14 januari 1971 als huzaar 1e klas, dus niet als SOS (Streeploze Ouwe Stomp). Al met al kijk ik terug op een mooie diensttijd die ik zeker niet had willen missen.

36

Rob van der Meer

DPA ging/gaat naar het NMM Het is vrijdag twee uur als ik de drukke parkeerplaats van het NMM op kom rijden. Ik heb nog even de tijd om de omgeving te verkennen en probeer alle hoeken en mooie velden in me op te nemen. Een paar weken gelden hebben we een “event” gehad. Wat een pracht museum, wat een pracht locatie om een event te organiseren en genoeg plekken om een kamp te bouwen. Na afloop van ons bezoek met de leden heb ik direct contact opgenomen met het museum om een afspraak te maken waarin we (DPA-Holland en NMM) elkaar beter kunnen leren kennen en de mogelijkheden voor een event te bespreken. Tot mijn verbazing was de event manager, Ireen, erg enthousiast om samen naar de mogelijkheden te kijken. Als kanttekening werd wel direct aangegeven dat slapen op of nabij de locatie geen optie is. Ook hier groeien in de omgeving bijzondere plantjes en broeden unieke vogeltjes. Uiteraard zal ons dat er niet van weerhouden om deze afspraak in gang te zetten. Tegen de klok van half drie komt Bert ook aangereden. Het leek ons zinvol om met twee man sterk deze afspraak aan te gaan. Samen weten we immers meer. Bij de entree worden we netjes opgevangen door een hostes. Hij noteert onze namen en geeft aan Ireen door dat het bezoek is gearriveerd. Ireen komt ons ophalen en neemt ons mee naar het kantorencomplex boven het museum. Het NMM blijkt een stichting te zijn welke “los” staat van defensie, nou ja enige invloeden zijn er wel. Boven in het kantorencomplex zitten een hoop “belangrijke mannen” de ene heeft nog hogere strepen op zijn pak dan de andere. Ireen verteld ons dat de voorbereidingen voor de Future Force Conference in volle gang zijn en dat de grote vergaderzaal het commando center geworden is. Deze internationaal conference zal zorgen voor nog meer “hoge pieten”, het museum wordt er zelfs een paar dagen voor gesloten. Nergens is er meer een plekje te vinden om elkaar rustig te spreken en dalen dan de trappen maar af om plaats te nemen in het restaurant met het uitzicht op een pracht militair vliegtuig. Eenmaal plaatsgenomen beginnen Bert en ik te vertellen over DPA. We vertellen over de uitgangspunten, de vele soorten voertuigen welke er bij zijn aangesloten, mooie events welke we samen hebben en het voortdurende zoeken naar vernieuwing. Ireen had zich uitermate goed voorbereid. Een compliment voor de website en de professionele uitstraling werd door ons in dank aangenomen. We excuseerde ons nog even voor het feit dat niet alle voertuigen op de site vermeld staan. We zijn immers afhankelijk van de leden. Na ruim een half uur is het voor Ireen wel duidelijk wie we zijn en wat we willen, maar

niet onbelangrijk wat wij als club kunnen betekenen voor het NMM. Nu is het de beurt aan Ireen om te vertellen. Met veel plezier en passie verteld ze over het ontstaan van het museum, over haar rol binnen het NMM en over de mogelijkheden. Het is wel duidelijk voor ons. Het NMM is volop zoekende hoe en welke evenementen georganiseerd moeten worden. Een ding is zeker er komen evenementen hier, er wordt namelijk nog volop gewerkt aan een arena waar bijvoorbeeld tanks en re-enactment groepen kunnen optreden. Momenteel is er al een evenementen terrein. Voor wat betreft het overnachten, tja dat is nog wel een puntje. Momenteel gaat er getest worden met overnachtingen tijdens event welke op korte termijn zal plaatsvinden. Over de uitvoering laat ik me maar niet uit, daar dit grijze gebied voor ons ook wel eens de oplossing zou kunnen zijn in de toekomst. Het NMM heeft ondertussen al wel door dat wanneer ze wat willen er mogelijkheden moeten zijn om te kunnen overnachten. Zowel Ireen als Bert zullen zich hiervoor gaan inzetten door gebruik te maken van hun netwerk.

37

Nummer 1 april 2015

BLACKOUT

Maar ja hoe nu verder? Dat weten we ook nog niet. De afspraak was niet gebaseerd om een concreet plan te maken voor een event, maar om ons voor te stellen en de club te presenteren. Als we dit nu als doelstelling nemen kan je concluderen dat dit behaald is. Ik verwacht dat we hier in het jaar 2016 een event kunnen gaan organiseren onder een nader te bepalen thema, dat we kunnen blijven overnachten, dat we kunnen rijden met bezoekers over de start- en landingsbaan en eten uit een veldkeuken. Als we dit voor elkaar krijgen hebben we een bijzonder evenement te organiseren op een pracht locatie. Uiteraard hebben we ook aangeven dat we speciale voertuigen binnen de club hebben welke wellicht inzetbaar zijn, echter ook dit zal altijd in overleg zijn met de eigenaar. Kortom wij, maar zeker het NMM is zeer enthousiast over de mogelijkheden voor een samenwerking waarbij we (DPA en NMM) elkaar kunnen versterken. Wordt vervolgd!

DPA-INFO Voorzitter DPA Holland Bert van de Scheur email: [email protected] Vicevoorzitter DPA Holland Lou Spijker email: [email protected] Secretaris/keurmeester DPA Holland Erik Buitenweg email: [email protected] Penningmeester DPA Holland Willemien Weits email: [email protected] Bestuursleden DPA Holland Piet Dekker email: [email protected] Jan Visscher email: [email protected] Rob van der Meer email: [email protected] Lou Spijker webmaster DPA Holland email: [email protected] Adreswijzigingen en overige wijzigingen zo spoedig mogelijk doorgeven aan het secretariaat via de mail. Contributie: € 40,00 per jaar (eenmalig) Inschrijfgeld: € 15,00 (eenmalig) Keuringskosten: € 20.00 Bankrekeningnummer DPA Holland Hoogeveen is: 31.02.37.866 Het verenigingsjaar van DPA loop van januari t/m december DPA Holland is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Arnhem onder nummer 40125581 DPA Holland is aangesloten bij de FEHAC


38

Indien onbestelbaar: Boxborgerweg 107, 7431 PM Dieperveen

Nummer 1 april 2015

40

VerslagALV Geborenin1943 Vanslooptottrouw

Recommend Documents