Zeewolde heeft, als gemeente op de bodem van de vroegere Zuiderzee, altijd al affiniteit gehad met de aloude zeemanscultuur. Onze prachtige kilometerslange, afwisselende kustlijn met de talrijke mogelijkheden om te watersporten zorgt ervoor dat het water echt beeldbepalend is voor onze gemeente. Om de ‘nautische’ sfeer er helemaal in te brengen, heeft Zeewolde nu al weer 10 jaar een buitengewoon actief Shantykoor. De herkenbare en aanstekelijke klanken van ‘De trossen los’ zorgen voor vermaak en gezelligheid bij vrijwel alle Zeewolder klassiekers. Denk aan Sailwolde, de Pinkendag of het Schommelfestijn. Maar ook in wat intiemere kring, zoals bijvoorbeeld bij de oudere Zeewoldenaren bij de SWOZ, krijgen de Shantyzangers binnen de kortste keren de stemming er in. Cultuur en tradities zijn voor een jonge gemeente als Zeewolde heel belangrijk. Zoals herkenbare evenementen die onze gemeente op de kaart zetten bij de toeristen en zorgen voor meer saamhorigheid onder de Zeewoldenaren. Hierbij spelen de tientallen vrijwilligers van ‘De trossen los’ een onmisbare rol. Daarvoor wil ik jullie graag bedanken. Ik hoop dat we nog vele jaren kunnen genieten van jullie afwisselend, aansprekend en aanstekend repertoire. Van harte gefeliciteerd! Gerrit Jan Gorter Burgemeester
3* 5* 6* 7* 8* 9* 11. 13* 14. 15* 16* 17* 18* 19* 20* 21* 22* 23*
Voorwoord Burgemeester G.J.Gorter Jubileumconcert Open Haven Wat Zing Ik Nou „. Wat is een Shanty Foto impressie 2002: Hoe het begon ... Jong ontmoet Oud Mooie momenten... De oefenruimte van de SWOZ Instrumentale omlijsting Jan Verschoor, actief voorzitter Nog meer mooie momenten ... Speciale acts Bengel Gera Anbergen - Peterson Het Scheepsjournaal Sailwolde Stuurgroep Welzijn Ouderen Zeewolde Troubadours en Zo
Deze uitgave is ter gelegenheid van het 10-jarig jubileum van de Zeewolder Shantysingers “De Trossen Los“ Vormgeving, redactie en realisatie
Barbulet M edia
Barbulet Media Pauwoog 94 3892 ES Zeewolde T. 06 - 314 90 783 W. www.barbuletmedia.nl E.
[email protected]
aPiM.
Met dank aan: G.J. Gorter (Burgemeester Zeewolde), Jan Verschoor, Peter Glotzbach, Riek Glotzbach, Arie Bleyenga, Ineke van de Pijpekamp, Gera Anbergen-Peterson , Bep Bernard, Hetty Petersen (SWOZ), Ted Smeding (fotografie), Liesbeth Schut (fotografie - www.zjoets.nl), , N.E.A.J. Kuijpers (foto’s Sailwolde), , Jozka en Maria van Vuuren, de adverteerders, Cigo Monique (kaartverkoop jubileumconcert), Boekhandel Leo Brouwer (kaartverkoop jubileumconcert).
10 fyaa/i
“Sk ‘ShMMM.
3W
Vrijdag 3 februari 2012 “Open Haven” Aanvang 20:00 uur
In december 2010 wed er voor het eerst zachtjes gesproken over het 10-jarig jubileum van de Shanty’s. Nu op vrijdagavond 3 februari 2012 bent u getuige van een wervelend jubileumconcert.
Entree € 5.00 Jncl. pauzedrankje
Hier is de nodige voorbereiding aan vooraf gegaan. Zo is in juni 2011 de zaal van “De Open Haven” besproken voor deze avond. Daarnaast zijn er onder meer geregeld dat er een goede geluidsvoorziening aanwezig is, dat de kleedkamers zijn geregeld en er voor een ieder een consumptie is. Als gasten deze avond komen uit de Hanzestad Deventer optreden: Troubadours en Zo. Zij brengen deze avond hun eigen ideeën over zeelui en shanty’s. Eind september 2011 is er contact gezocht met de Troubadours en Zo en zijn de bestuursleden van “De Trossen Los” met de troubadours bij elkaar gekomen om hun inbreng in het programma door te nemen. Het programma dat u deze avond voorgeschoteld krijgt is in de voorbereiding naar dit jubileumconcert min of meer in elkaar gegroeid. Natuurlijk is er eerst een programma neergezet, maar daaraan is in de loop van de voorbereiding nog het een en ander gesleuteld. jan, Arie, Gera, Peter en Rick hebben het programma voorbereid en samen met de inbreng van de koorleden van “De Trossen Los” zijn zij tot een programma gekomen waarvoor u deze avond naar De Open Haven bent gekomen. Tijdens dit jubileumconcert maken wij met u een wereldreis, waarbij we alle landen en streken waarover gezongen word steeds weer bezoeken. Er word gezongen en gedanst en we ontmoeten oud-shantyleden die nog eenmaal hun lijflied ten gehore brengen. Wij hopen u samen met Troubadours en Zo een leuke gezellige en spontane avond te mogen presenteren, .vaarop u uiteraard ook met ons mee mag zingen. (Bijvoorbeeld het slotnummer op de volgende pagina)
W at zin g ik nou, is een vaste rubriek in het Scheepsjournaal. Het blad van de Shantysingers, w aarin Bater in deze uitgave aandacht w o rd t besteed. In deze Wat zin g ik nou het slo tn u m m er van het Ju b ile u m co n c e rt van De Tro s s e n L o s , zodat iedereen met ons mee kan zingen. M ocht u andere num m ers uit het repertoire ook mee willlen zingen, dan m ag dat uiteraard.
“POTPOURRI" Meisje, ik ben een zeeman Een zeeman is heel vaak van huis Meisje, ik ben een zeeman fit Water, s! schip ss m ’n thuis Meisje, ik ben een zeeman Kun je wel wachten, z o ’n lange tijd Ik ga je v o o r heel Sang verlaten Veel geluk, het ga je goed m ’n lieve meid Een zeeman houdt van varen Ahoy, ahoy, ahoy Van dobberen op de baren Ahoy, ahoy, ahoy Een meisjeshart vergeet hij niet En zingt hij graag een vrolijk lied Een zeeman houdt van varen Ahoy, ahoy, ahoy A ls de Zuidwester loeit, kan ik des nachts niet slapen Dan lig ik te denken aan die vissers ginds op zee Die v o o r hun dagelijks bestaan hun leven wagen In donkere nachten, ver verwijderd van de ree Ik zie in mijn gedachten hoe ze strijden, menig uur Aan boord van kleine schepen als een speelbal der natuur A ls de Zuidwester loeit, kan ik des nachts niet slapen Dan bid ik in stilte v o o r die vissers ginds op zee We hebben een bootje, het ligt in de Amstel We hebben een schuitje, ‘t is ons ideaal En ben je een keertje, bij ons aan de Amstel Kom dan in ons bootje, gerust allemaal
De oudste zeemansliederen die bekend zijn, stammen uit de 15e eeuw. Het zeemanslied kwam pas goed tot ontwikkeling aan het einde van de 18e eeuw. De viool en de fluit waren meestal de begeleidingsinstrumenten en vanaf de 2e helft van de 19e eeuw ook de trekzak of de harmonica. Bij gebrek aan voldoende muziekinstrumenten gebruikten de matrozen ook vaten, blikken en bestek. Negerhut is de oorspronkelijke betekenis van het woord shanty. Schepen die negerslaven vervoerden werden shanty’s genoemd, naar de krottenwijken met negerhutten. Na de afschaffing van de slavernij gingen veel negers varen bij de koopvaardij en zongen daar hun liedjes. Deze songs werden door de Europese matrozen (vooral leren en Engelsen) gemengd met bekend volksliedjes. Uit deze combinatie zijn de zeemansliedjes ontstaan die we shanty’s noemen. De teksten zijn in een aantal gevallen erg ingetogen en zachtaardige versies van rauwe originelen. De zee is en was de inspiratie voor maar één ander onbereikbaar iets. In de liedjes vind je terug waar de zeeman van droomde en wild over fantaseerde: vrouwen. Zij waren de uitlaadklep voor een naar huidige maatstaven beestachtig hard en eentonig bestaan. Er zijn van de diverse liedjes dan ook minimaal 2 versies: één die ze op zee zongen en de ander als er vrouwvolk of hoog bezoek aan boord was. Wat ook gebeurde is dat men de schunnige woorden in een lied niet zong maar floot. De mannen zongen shanty’s ter ondersteuning van het zware werk aan boord. Dat moest meestal in een bepaald vast tempo worden uitgevoerd. De liedjes moesten ervoor zorgen dat de bemanning effectief en gecoördineerd bewoog, om het ritme en tempo vol te houden. Deze vaak eenvoudige teksten brachten matrozen ten gehore bij het hijsen van de zeilen, het lichten van het anker, het draaien van de ra, het pompen en het laden en lossen. De regel was dat w a tje zong niet tegen je kon worden gebruikt. Zo werden er teksten gemaakte over de slechte omstandigheden aan boord en het gedrag van de officieren. Om je frustraties af te reageren konden deze liederen worden gezongen zonder d a tje ervoor werd gestraft. Er werd gezongen in het Nederlands, Engels, Frans of Duits. Een shantyman (voorzanger) zong de coupletten en de andere matrozen de keerregels en de refreinen. Hoe beter de shantyman voorzong, des te beter en sneller deden de matrozen hun werk. Een goede shantyman kreeg extra betaald, omdat toen ook al gold: ”tijd is geld”.
Shantyliederen zijn in enkele verschillende categorieën te verdelen: Short drag shanty: De short drag of haul shanty werd gezongen bij werk, waarbij men snel aan de schoten moest trekken voor een relatief korte tijd, bijvoorbeeld bij het reven van de zeilen of het brassen van de ra’s. Long haul shanty: De long haul of halyard shanty’s waren voor het zwaardere werk, waarbij meer tijd nodig was voor de opstelling voordat men aan de touwen kon gaan trekken, bijvoorbeeld om de zware zeilen in de mast te hijsen. De long drag shanty herkent men aan de beurtzang tussen de shantyman en de matrozen. Capstan shanty: De capstan- of windlass shanty werd gebruikt om het anker op te halen of de stengen te zetten. Dit werk werd gedaan met behulp van de kaapstander of gangspil. De mannen moesten dan als in een soort van tredmolen de kaapstander rond draaien, waarbij het vaste ritme van de capstan shanty het werk moest verlichten. Forebitter: Eigenlijk zijn dit geen shanty’s. De “Seasong” (het zeemanslied), meestal “Forebitter” genoemd, is het lied dat de zeelieden ter ontspanning in hun vrije tijd zongen. De “Forebitter” dankt zijn naam aan de z.g. “fore-bitts”: een stel bolders op het dek, gebruikt voor het vastmaken van de tros, waar om heen zich de mannen schaarden bij het zingen en spelen. De Forebitter was, meer dan de Shanty, een verhalend, vaak wat melancholiek lied, waarin het ging over afscheid van thuis, het ruige zeemansleven, het passagieren in vreemde havens en de heimwee naar de geliefden in het vaderland. Zeemansliedjes: Tenslotte zijn er nog de zeemansliedjes. Dit zijn liedjes, geschreven voor en door “landrotten”, zoals Ketelbinkie, Als de klok van Arnemuiden, Hoor je het ruisen der golven, Op de woelige baren, Op een zeemansgraf staan nooit geen rode rozen e.d. _ _ ._ Foto: Ted Smeding
Impressie uit een aantal optredens van “De Trossen Los
De stemming zit er in tijdens het optreden op 16 november 2011 in de Amandelhof te Zeist
In 2002 was het nog een klein koor
Actief tijdens Sailwolde 2007
‘‘'■osse*
“Se ftó im
Peter Glotzbach, sinds 1996 inwoner van Zeewolde is eigenlijk de grondlegger voor Shantysingers “De Trossen Los”. Peter, eerder ongeveer 4 jaar lid van het Harderwijkse Shantykoor De Boekaniers, waar destijds een accordeonist werd gezocht, kwam in Zeewolde in eerste instantie terecht bij De Sfinx Singers, nadat hij besloten had De Boekaniers te verlaten en het dichter bij huis te zoeken. Een gezellig bakje koffie bij Tinie te Brake in De Sfinx, zorgde hiervoor. Na een korte tijd Sfinx Singers kwam de vraag naar Zeemansliedjes, wat een eerste opstart bleek naar het nu 10-jarige koor “De Trossen Los” . Peter raakte in gesprek met toenmalig contactpersoon van De Sfinx, de heer Maathuis. Na een aantal gesprekken bij de SWOZ, waar men zeer open stond voor de plannen van Peter en hij ook volledige medewerking kreeg, werd hem de oefenruimte in De Sfinx aangeboden op de woensdagavond.
“De Trossen Los“ tijdens een optreden in De Sfinx, in een toen nog kleine formatie in het oprichtingsjaar 2002.
En zo was er op 6 januari 2002 de start van Shantysingers “De Trossen Los” als 6-koppig koor. Maar adverteren in de Zeewolde Actueel en ledenwerving in De Sfinx, zorgde er voor dat het koor na 1 jaar al 36 leden telde. De naam “De Trossen Los” is ontstaan uit het Engelstalige nummer; Ankers Away, waarvan Peter “Trossen Los” heeft gemaakt, omdat dit zogezegd...beter bekte. Inmiddels bestaat het koor uit ruim 40 leden met een indrukwekkend repertoire van Oud-Hollandse Zeemansliederen, maar ook Engels- en Duitstalige Shanty’s komen voorbij. Daarnaast zijn er ook diverse instrumenten aanwezig die de optredens extra smaak geven. Zo word er onder andere gebruik gemaakt van een tweetal accordeons, een grote trom, een concerttrommel, elektrisch gitaar en elektrisch bas. In het eerste jaar heeft Peter met steun van andere leden de Shantysingers alleen onder zijn hoede genomen. Na ongeveer anderhalf jaar is er een bestuur gevormd, waarin onder meer zijn vrouw Riek, ook actief lid, als penningmeester actief is. De komst van Gera, ook actief bij het bekende kinderkoor De Bengeltjes is er in 2009 bijgekomen en haar komst heeft “De Trossen Los” een enorme boost gegeven. Alleen al om het enthousiasme dat zij teweegbrengt heeft de singers een positieve glans gegeven. Nieuwe enthousiastelingen zijn uiteraard altijd van harte welkom om dit leuke, gezellige koor van nog meer elan te voorzien.
Foto’s: In de televisie: Arie Bleyenga Achtergrond: Liesbeth Schut In de boei: Ted Smeding
Jong ontmoet Oud is een jaarlijks terugkerend traditioneel evenement, georganiseerd door Lionsclub Zeewolde en gepresenteerd door de jongeren uit onze gemeente. Het schoolgebouw van RSG De Levant is met het nieuwe voorjaar in het vizier de ontmoetingsplaats voor jong en 55-plus Zeewolde met als middelpunt de aula, voor deze avond omgetoverd in een bruisend Grand Café. Jong ontmoet Oud is een programma, waarbij jongeren en ouderen uit Zeewolde elkaar op zang, dans en cabaret trakteren, omlijst met een overheerlijk buffet. Op deze wijze willen jong en ouder Zeewolde en de leden van de Lionsclub Zeewolde de lange winterperiode muzikaal en culinair afsluiten en het naderend voorjaar te verwelkomen. Een prachtig evenement, waar jaarlijks enkele honderden mensen op afkomen. Tijdens Jong ontmoet Oud op 18 maart 2011 waren ook de leden van “De Trossen Los” present om de zaal op een spetterend optreden te trakteren.
Gewoon Genieten
Foto’s: Ted Smeding AoSsé?
1
k SLmüfAw^e/ci “Be %nsMm. S>m
De oefenruimte van De SWOZ in het Sfinxgebouw te Zeewolde is de thuishaven van Shantysingers “ De Trossen Los” . Iedere woensdagavond van 20.00 uur to t 22.00 uur repeteren de leden daar diverse nummers uit het repertoire. Deze oefenruimte word beschikbaar gesteld door de SWOZ., wat staat voor Stuurgroep Welzijn Ouderen Zeewolde. In deze ruimte kunnen de Shantysingers probleemloos het gehele koor inclusief het instrumentaria kwijt.
De SWOZ stelt deze ruimte beschikbaar voor verschillende doeleinden. Naast De Trossen Los op de woensdagavond is de zaal ieder dagdeel van de week wel bezet. De Trossen Los, de Sfinxsingers, een computergroep, Tai Chi, diverse workshops, meer bewegen voor ouderen, dansgroepen, zelfverdedigingscursus, schilderen, noem maar op. Daarnaast wordt deze zaal ook nog gebruikt als vergaderlocatie.
Voorlopig genieten de leden van Shantysingers De Trossen Los met groot genoegen met deze voor hen op woensdagavond beschikbare ruimte. En heeft u interesse om u ook bij dit enthousiaste koor aan te sluiten, kom dan gerust eens langs op een oefenavond, of informeer bij de SWOZ op telefoonnummer 036 - 522 60 84. Ook op de websites van zowel De Trossen Los [www.detr0ssenl0s.nl) of die van de stuurgroep (www.deswoz.nl) is informatie te vinden. Ted Smeding
Waar de meeste Shanty koren muzikaal begeleid worden door een accordeon, hebben Shantysingers “De Trossen Los“ een wat uitgebreider instrumentaal imperium.
Ook “De Trossen Los“ begon tien jaar geleden met èèn accordeon. Oprichter Peter Glodzbach was en is nog steeds de bespeler van dit instrument. Ongeveer een jaar later werden de Shantysingers versterkt met een tweede accordeonist. Voorzitter Jan Verschoor bespeelt dit instrument nog steeds met groot plezier.
Multi instrumentalist Ed Warnsen kan, wanneer nodig ook de accordeon ter hand nemen. Hij kwam het koor in 2007 versterken en is te bewonderen op zijn elektrische gitaar. Sinds eind 2011 is daar ook nog een prachtige, eveneens elektrische, bas bijgekomen.
De grote trom kent een drietal bespelers. Bertus Vree, Bertus de Wit en John Vastenburg zijn de trotse slagmannen van deze grote trom met daarop het Hamburgse beertje.
De concerttrom wordt veelal bespeeld door Cees Oosthuizen en de bespeler van de klok is Gerrit Kooreman. “De Trossen Los“ heeft ook nog enige tijd een saxofonist gehad. De bespeler hiervan is echter enkele jaren geleden verhuisd naar Biddinghuizen.
Foto’s: Ted Smeding Foto Grote trom: Liesbeth Schut Foto’s Accordeonisten & elektrisch gitaar: Archief Trossen Los
Voorzitter Jan Verschoor heeft zijn roots in de scheepsvaart liggen. Shanty’s passen dan ook volledig bij deze actieve voorman van “De Trossen Los”. Als 12-jarige jongen kwam Jan voor het eerst in aanraking met de accordeon. Zijn vader kwam in 1945 na een reis naar Hamburg terug met een koffertje, welke hij had geruild tegen koffie, thee en suiker. In dat koffertje zat een accordeon en sindsdien bespeeld hij dit instrument. In zijn volwassen jaren voer hij bij de koopvaardij in de lijndienstvaart en in zijn vrije tijd voer hij op gehuurde motorboten de wateren door. Al in 1979 kwam Jan in het latere Zeewolde te wonen in het toen nog; Openbaarlichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders, ofwel: een Nederlands overheidsorgaan dat tussen 1955 en 1996 het bestuur vormde van het Markermeer en de Oostelijke en Zuidelijke Flevopolder in die gebieden waar nog geen gemeente was ingesteld. In een dagblad had hij gelezen over de bouw van een jachthaven in Zuidelijk Flevoland en via een open sollicitatie bij de firma Bredero (de bouwers van de jachthaven) is hij hier werkzaam geworden en is eind 1978 de bouw van zijn eerste woning begonnen. Als muzikant is Jan ook altijd actief gebleven. Voor zijn toetreden tot De Trossen Los heeft hij een drietal jaren gespeeld bij de Algemene Muziekvereniging Zeewolde, waar hij in 1998 is gestopt. Deze in 1985 opgerichte muziekvereniging is de eerste in Zeewolde. Enkele jaren later liep Jan in het dorp Cees Oosthuizen tegen het lijf, wie hij nog kende uit zijn tijd bij de A.M.V.Z. Ze raakten gezellig aan de praat, waaronder over De Trossen Los, waar Cees destijds al bij zat. Door dit herstelde contact is Jan in 2003 bij de Shantysingers terecht gekomen. Een halfjaar na zijn entree bij het koor was het moment waarop er een bestuur werd gevormd, omdat Peter Glotzbach de kar niet alleen kon trekken. De functies van penningmeester en secretaris waren al gevuid, maar een voorzitter was er nog niet. leder lid gaf aan dat dit wel leuk was voor Jan en sindsdien is hij voorzitter van De Trossen Los. Naast de bestuursvergaderingen die zo nu en dan onderhouden moeten worden, is Jan vooral actief deelnemer van de Shanty’s. Nog steeds speelt hij iedere woensdagavond tijdens de repetities en bij alle optredens erg actief en met groot plezier op zijn accordeon.
Foto’s: Ted Smeding *f
u
Foto’s: Liesbeth Schut, N.E.A.J. Kuiupers, Archief De Trossen Los Achtergrond: Ted Smeding
Shantysingers De Trossen Los is niet zomaar een Shanty koor, dat haar repertoire afwerkt. Tijdens de optredens zijn er ook altijd wel een aantal unieke momenten, die bepalend zijn voor de heerlijke sfeer welke er ieder optreden weer heerst. Zo is er, zoals hiernaast te zien de zingende kok in de persoon van Cees Oosthuizen, die met het nummer “De Allerbeste Kok“ de sfeer er goed in weet te krijgen. Ook uniek, de Vader Abraham vermomming, waarmee John Amersfoort met het alom bekende “Kleine Cafë aan de Haven“ de zalen aan het zingen krijgt, zoals links tijdens Jong ontmoet Oud in 2011. Diezelfde John Amersfoort zingt tijdens een optreden in Zeist, hier samen met Richard Huiden en Henk Wijnands het nummer “De Legionair", welke normaal wordt gezongen door de drie J’s van de Shantysingers, waarbij de overige J’s bestaan uit John Crombeen en Jon Vastenburg. Nog zo’n opzwepende act is de medley, waarin de nummers “Tulpen uit Amsterdam", “Daar bij die molen", “Aan de Amsterdamse grachten" en “Mijn Brabantse land" de revue passeren. Dit nummer wordt ook nog eens opgezweept door Gera Anbergen-Peterson, die daar de gehele zaal in mee krijgt. Jan Wielenga, geeft zo nu en dan ook een solo weg. Kenmerkend daarbij is dat ook hij het publiek in de zaal hierbij betrekt. Jan loopt tijdens zijn solo tussen de mensen in om zo de sfeer er goed in te kunnen houden. Juist dit soort acts maakt “De Trossen Los“ dan ook zo anders en plezierig om naar te kijken. De zingende visvrouw is Riek Glotzbach bij het nummer Grietje Sprot. De laatste foto, op het scherm onder, is een moment waarop de heren de dames naar (huis) hebben gestuurd en met de mannen onder elkaar het nummer “Rolling Home" brengen. Deze rollen worden ook wel eens omgedraaid als alleen de dames op het podium staan. Zij zingen dan het nummer “Cockles en Mussels".
Achter de poorten v.l.n.r.: John, Richard en Henk, Riek Glotzbach en Gera Anbergen-Peterson
Foto’s: Ted Smeding Foto’s Vader Abraham en de Zingende huisvrouw: Archief Trossen Los
De bengel van De Trossen Los is Gera Anbergen-Peterson. Deze dame, die sinds 1986 in Zeewolde woont, was maar liefst 18 jaar actief op de eerste basisschool van Zeewolde; ‘t Wold. Daar gaf zij in allerlei klassen les en daar heeft zij ook voorzitter Jan Verschoor van De Trossen Los leren kennen, die als (hulp)Sinterklaas ieder jaar de basisschool een bezoek bracht. Toch duurde het nog wel even voor Gera opeens bij De Trossen Los in beeld kwam. Na haar carrière in het basisonderwijs werd zij door Titia Bron benaderd om actief te worden bij het kinderkoor van De Bengeltjes. Ze volgde een cursus tot dirigente en is zodoende al sinds 2004 bij dit leuke kinderkoor werkzaam, waar ze nu de mini-bengels onder haar hoede heeft. Dit zijn de kinderen vanaf 4 jaar tot en met de kinderen uit groep 3 van het basisonderwijs. Naast de mini’s zijn er bij de Bengeltjes ook nog de Bigs (groep 4 tot en met 6) en de Maxi’s (groep 7 en 8). Vanaf de leeftijd van 12 jaar is er voor de meiden ook nog het koor C-Us-Sing. Iedere Vrijdagmiddag is Gera aan de slag bij dit alom bekende kinderkoor. Het enthousiasme van Gera, met die altijd aanwezige Big-smile, felle kleuren en die blonde kop bleven natuurlijk niet onopgemerkt in Zeewolde. Richard Huiden en later ook Jan Verschoor (die haar nog kende van basisschool ‘t Wold) van De Trossen Los hebben haar in 2009 benaderd met de vraag of zij haar enthousiasme door wilde laten vloeien naar de Shanty’s, zodat zij tijdens Sailwolde 2009 een spetterend optreden neer konden zetten. Na dit festival hadden de leden van De Trossen Los graag gezien dat zij bij de Shantysingers bleef, maar andere afspraken voor onder meer de kerkmusical stonden dit in de weg. Maar vergeten werd deze bengel niet, want een nieuwe poging leidde er toe dat Gera nu sinds april 2010 wekelijks actief is bij het koor en ook bij de optredens haar energie naar zowel de Shantysingers als het publiek weet over te brengen. Gera houdt wel van een geintje en probeert dit ook bij De Trossen Los wat meer naar voren te brengen. Zo zijn er tijdens de optredens enkele attributen, als bijvoorbeeld een rubberen haai, maar ook de specials als de Vader Abraham act en andere, die de Shanty’s nog leuker maken. Ook zijn er meer solo’s gekomen. Bengel Gera heeft het ontzettend naar haar zin bij De Trossen Los, ze waardeert het plezier dat de koorleden hebben, de uitstraling en het gezamenlijk maken van muziek. Zelf maakt Gera ook muziek. Zo speelt zij al jarenlang piano, heeft zij blokfluit gespeeld en sinds kort is zij ook aan het leren om accordeon te gaan spelen. In de.muziekwereld heeft Gera ook nog workshops gegeven op de muziekschool in Zeewolde. Daarnaast heeft zij ook nog een tijdje haar stembanden gebruikt als lid van het Zeewolder Gospelkoor “Joy”. | En Joy straalt deze dame zeker uit. Zij is daarom ook niet voor niets de Bengel van De Trossen Los.
Daar gaf zij in allerlei klassen les en daar heeft zij ook voorzitter Jan Verschoor van De Trossen Los leren kennen, die als (hulp)Sinterklaas ieder jaar de basisschool een bezoek bracht. Toch duurde het nog wel even voor Gera opeens bij De Trossen Los in beeld kwam. Na haar carrière in het basisonderwijs werd zij door Titia Bron benaderd om actief te worden bij het kinderkoor van De Bengeltjes. Ze volgde een cursus tot dirigente en is zodoende al sinds 2004 bij dit leuke kinderkoor werkzaam, waar ze nu de mini-bengels onder haar hoede heeft. Dit zijn de kinderen vanaf 4 jaar tot en met de kinderen uit groep 3 van het basisonderwijs. Naast de mini’s zijn er bij de Bengeltjes ook nog de Bigs (groep 4 tot en met 6) en de Maxi’s (groep 7 en 8). Vanaf de leeftijd van 12 jaar is er voor de meiden ook nog het koor C-Us-Sing. Iedere Vrijdagmiddag is Gera aan de slag bij dit alom bekende kinderkoor. Het enthousiasme van Gera, met die altijd aanwezige Big-smile, felle kleuren en die blonde kop bleven natuurlijk niet onopgemerkt in Zeewolde. Richard Huiden en later ook Jan Verschoor (die haar nog kende van basisschool ‘t Wold) van De Trossen Los hebben haar in 2009 benaderd met de vraag of zij haar enthousiasme door wilde laten vloeien naar de Shanty’s, zodat zij tijdens Sailwolde 2009 een spetterend optreden neer konden zetten. Na dit festival hadden de leden van De Trossen Los graag gezien dat zij bij de Shantysingers bleef, maar andere afspraken voor onder meer de kerkmusical stonden dit in de weg. Maar vergeten werd deze bengel niet, want een nieuwe poging leidde er toe dat Gera nu sinds april 2010 wekelijks actief is bij het koor en ook bij de optredens haar energie naar zowel de Shantysingers als het publiek weet over te brengen. Gera houdt wel van een geintje en probeert dit ook bij De Trossen Los wat meer naar voren te brengen. Zo zijn er tijdens de optredens enkele attributen, als bijvoorbeeld een rubberen haai, maar ook de specials als de Vader Abraham act en andere, die de Shanty’s nog leuker maken. Ook zijn er meer solo’s gekomen. Bengel Gera heeft het ontzettend naar haar zin bij De Trossen Los, ze waardeert het plezier dat de koorleden hebben, de uitstraling en het gezamenlijk maken van muziek. Zelf maakt Gera ook muziek. Zo speelt zij al jarenlang piano, heeft zij blokfluit gespeeld en sinds kort is zij ook aan het leren om accordeon te gaan spelen. In dg^rauziekwereld heeft Gera ook nog workshops gegeven op de muziekschool in Zeewolde. Daarraaast heeft zij ook nog een tijdje haar stembanden gebruikt als lid van het Zeewolder Gospelkoor “Joy”. ' |
mmma m %
Al weer 8 jaar lang is het Scheepsjournaal het lijfblad onder de leden van De Trossen Los. Vier keer per jaar zorgt Bep Bernard er voor dat de Shantysingers middels dit blad van alles op de hoogte worden gehouden. Bep is Shantylid van het eerste uur. Zij was een van de leden van het Sfinx koor, waaruit De Trossen Los is ontstaan. Haar vriend Willem Jacobs opperde het idee om enkele malen per jaar een nieuwsbrief uit te gaan brengen. Dit idee heeft Bep opgepakt, maar zij zag meer in het maken van een boekje. De naam voor dit boekje was al snel bedacht. Willem opperde de naam “het Journaal” en met inbreng van Bep is dit “Het Scheepsjournaal” geworden. De voorkant van de uitgave, dat 4 keer per jaar onder de leden word verspreid, komt van een aanplakbiljet bij een optreden in de Vinkenslag te Amsterdam. Op deze aankondiging stond het schip, dat nu op de voorzijde van het Scheepsjournaal pronkt. Bep heeft destijds gevraagd of zij deze afbeelding voor het blad mocht gebruiken en zodoende siert deze afbeelding al 8 jaar lang de cover van het Scheepsjournaal. leder kwartaal verzamelt deze actieve dame kopij voor de uitgave. Dit komt uit krantenartikelen, het internet, de bibliotheek, wachtkamers, et cetera. Altijd loopt zij met pen en papier op zak, voor het geval ze een leuk idee voor in het Scheepsjournaal tegenkomt. En dit doet zij al weer acht jaar lang. Het eerste anderhalve jaar samen met Willem Jacobs en sinds zes en een halfjaar doet zij dit alleen. Voor iedere uitgave gaat zij op pad. Kopiëren, bundelen, nieten en vervolgens een fietstocht door Zeewolde om de uitgaven bij de leden te verspreiden. Het Scheepsjournaal kent een aantal vaste rubrieken. Zo is er bijvoorbeeld de rubriek; Watzingiknou. Hierin word een vaak Engelstalig nummer in het Nederlands weergegeven, om de leden van het koor te laten zien waar het nummer dat zij zingen over gaat. Andere rubrieken welke voorkomen zijn onder andere; De agenda met de geplande optredens van De Trossen Los, Zee- en Scheepvaarttermen, Redactienootjes, Wat was dat was (een terugblik op bijvoorbeeld optredens), Artikelen over de jaarlijkse uitstapjes van de Shanty’s, Scheepvaartmoppen en een gedicht om het Scheepsjournaal mee af te sluiten.
Foto: Ted Smeding Achtergrond: Stock
Eens in de 2 jaar, aan het begin van de zomer, word de aanioophaven van Zeewolde en haar omgeving omgetoverd tot Sailwolde. Dit is een weergaloos nautisch spektakel en groots evenement dat vooral veel faam geniet als het gaat om de prachtige schepen die zich melden in de haven van Zeewolde.
Platbodems, oude visserijschepen, klassieke(zeil)jachten, moderne zeilschepen, sleepboten, salonboten, motorboten en andere schepen bezoeken dan de haven van Sailwolde. Voor de schippers de kans hun unieke verhaal rondom hun boot te vertellen, voor bezoekers een unieke kans te voelen en te ruiken aan het leven van een schipper! Tijdens Sailwolde zijn er de rondvaarten over het Wolderwijd en ook de succesvolle onderdelen als spijkerbroekhangen, bungyroeien en de vlottenvaart, een bijzondere vaart waarbij de basisscholen van Zeewolde laten zien of ze echte waterratten in huis hebben, staan tijdens dit waterspektakel op het programma. Rond de haven is er een maritieme markt, oude ambachten, • palingrokers, de Koninklijke Landmacht met een stand en .J m f ■' klimwand, een kinderkermis, en een gevarieerd Mi faT ' , I j T m u z i e k p r o g r a m m a , waaronder tijdens de edities van 2007 en i \ >* v 2009 optredens van Shantysingers “De Trossen Los”, want op een nautisch spektakel als Sailwolde mogen de f- hék■ M. / zeemansliederen toch niet ontbreken.
Foto’s: N.E.A.J. Kuijpers te Zeewolde / Sailwolde 2009 Achtergrondfoto: Archief De Trossen Los
Shantysingers De trossen Los valt onder de hoede van de SWOZ, ofw el de Stuurgroep Welzijn Ouderen Zeewolde. Deze maakt weer onderdeel uit van de koepelstichting Wolderwelzijn, waar ook De Meermin (voorvolwassenen) en De Eclips (voor kinderen) ondervallen. Veel mensen denken dat de SWOZ een direct onderdeel van het gebouw De Sfinx is. Daardoor ligt voor een aantal de drempel wat hoger om hier naar binnen te stappen. Niets is echter minderwaar, want de SWOZ is er voor alle 55+ inwoners van Zeewolde. En wilt u uw familie, goede vriend of vriendin meenemen, dan zijn deze ook van harte welkom bij activiteiten van de SWOZ. Het centrum van de SWOZ is opgezet voor- en met senioren, met als doelstelling om activiteiten in de ontmoetings- en recreatieruimte op te zetten. Naast de koren, waaronder Shantysingers De Trossen Los, kan men er terecht voor een avondje biljarten, klaverjassen of bridgen, kookcursussen, line-dance, djembee, bloemschikken, noem maar op. En heeft u zelf ideeën, dan staat de SWOZ daar zeer zeker open voor. De doelstelling is juist om mensen met voorstellen te laten komen, zodat de 55 plussers van Zeewolde actief bezig kunnen zijn. In de grote zaal is ruimte voor dit soort initiatieven als bijvoorbeeld de wekelijkse oefenavond van De Trossen Los. In de gezellige voorzaal kan men naast biljart en kaarten ook terecht voor de koffie-inloop, handwerken, filmmiddag en ook voor een gezellig lekker drankje. De SWOZ beschikt immers ook over een horecavergunning. Naast alle activiteiten in het centrum, heeft de SWOZ ook een dienstverlenende en voorlichtingsfunctie. Zo is er een spreekuur, zijn er informatiebijeenkomsten, maaltijdvoorzieningen, de open tafel (gezellig tafelen op de dinsdag- of donderdag), samenwerking met enkele ouderenbonden, en nog veel meer. En natuurlijk iedere woensdagavond feest, want dan zingen de Shantysingers er op los. Ze gooien hun Trossen Los en werken aan hun repertoire dat bestaat uit die heerlijke zeemansliederen.
En bent u enthousiast geworden?? Nieuwe leden zijn altijd Welkom!!
Troubadours en Zo is een onderdeel van het Deventer troubadoursgezelschap Mycelium en bestaat uit echte speellieden. Zij verzorgen teksten, kunst en muziek bij vrijw el alle gelegenheden. Als kado vo o r jarige ouders, bij lezingen, jubilea, bruiloften, schoolles, uitvaart. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Bij de Trossen Los uit Zeewolde, die het tienjarig bestaan vieren, spelen we bijvoorbeeld tussen het programma door, liedjes uit een wereldreis over zee. Nederland heeft een zeer rijke traditie van stoere zeelieden, die de hele wereld overvoeren en niet bang waren om concurrenten een kopje kleiner te maken. De oude Grieken gebruikten deze zeereis als metafoor om de heilige graal te zoeken en het uiteindelijke ultieme geluk te vinden. Na de jarenlange zwerftocht van Odysseus ontdekte ook hij dat die heilige graal gewoon binnen in jou zit, en dus ook alle geluk. Welk lied de Sirenen zongen en welke naam Achilles aannam toen hij zich tussen de vrouwen verborg; dat zijn weliswaar moeilijke vragen, maar het is niet geheel onmogelijk er naar te gissen. We maken er op 3 februari een onvergetelijke avond van en we spreken voortaan af; B lijf trouw aan je zelf !!!!
Foto’s: Van Vuuren
