Van de redactie. 9 december! Deadline Uitlaat! 12 november: Lustrumfeest in pand 54!

De (U)itlaat

18.3

ESKV Attila/Euflex Studentensportcentrum Eindhoven Onze Lieve Vrouwestraat 1 5612 AW Eindhoven bankrekening 52.87.65.418

Van de redactie Twee oude rotten en een nieuw redactielid, dit jaar zijn we met z’n drieen… Hopelijk uit dit zich in een dikkere uitlaat met veel leuke verhalen, veel informatie van het bestuur en de commissies en een hoge amusementswaarde.

voorzitter: Willemijn Groenendaal Haagdijk 50B 4811 TV Breda 06- 16842091 secretaris: Wessel Hengeveld Tongelresestraat 449 5641 AW Eindhoven 06-14988744

Dit keer stelt het nieuwe bestuur zich voor en de nodige activiteiten worden besproken. Deze verslagen hebben ook de nodige “nieuwswaarde” en dat deel van het “nieuws” wat nog niet in een stukje staat wordt natuurlijk in de categorie wist-je-dat besproken…

penningmeester: Sandra Loerakker Sibeliuslaan 67 A 5654 CV Eindhoven 06-30007802

Verder stelt Patrice zich voor in de Welpenhoek en geeft Mirjam in plaats van haar visie op het burgermans bestaan gewoon haar visie op het leven in het algemeen.

wedstrijdsecretaris: Bart Vossen Sibeliuslaan 67 A 5654 CV Eindhoven 06-45368355 redactie (U)itlaat: Thijs Meijer Pisanostraat 348A 5623 CN Eindhoven 06-41471994 [email protected] & Suzanne Vossen Torricellistraat 1 5621 AV Eindhoven 06-18067369 [email protected] & Peter Kalisvaart Leeuwenstraat 46 5645 BD Eindhoven 06-10664161 [email protected]

Hopelijk is met deze welgevulde (U)itlaat een trend gezet voor de rest van dit seizoen en blijft iedereen leuke stukjes schrijven en anders in elk geval leuke (lees: domme) dingen doen, zodat anderen daar dan leuke stukjes over kunnen schrijven! Verder is de (U)itlaat redactie uitstekend omkoopbaar, of om“kook”baar. Dus als je iets doms doet, kook iets lekkers en geen haan die ernaar kraait! In alle andere gevallen moet je er iets over schrijven voor de volgende deadline:

9 december! Deadline Uitlaat!

contactpersoon Old Huns: Antine Wieringa Akeleihof 8 5672 BC Nuenen 040-2459646 Attila internetsite: http://www.eskvattila.nl

2 12 november: Lustrumfeest in pand 54! (U)itlaat 18.3 Oktober 2005

Een stukje van de voorzitter Schandalig, begin te laat aan mijn stukje te typen. Ik heb wel een beetje een excuus. Er was mij verzocht om een stukje te schrijven over de ALV, dus ik kon niet voor de ALV beginnen. Helaas was ik erna ziek en zo miste ik de deadline. Maar goed hier dan toch mijn stukje. Afgelopen Woensdag 12 oktober hebben we ALV gehad. Op deze dag heeft Arno de voorzittershamer aan mij overgedragen en ik wil hem en Suzanne bedanken voor hun inzet in het bestuur. Ik moet natuurlijk niet vergeten te vertellen hoe fantastisch Wim het eten ervoor had verzorgd. Met groot spontaan enhousiasme (er zijn slecht kleine suggesties in deze richting geweest) heeft hij zijn keer verslapen proberen goed te maken. Het resultaat was er dan ook naar. Met 4 schalen lasagne, 9 stokbroden, salade en een rijkelijk gevulde soep hoefde niemand honger te lijden, en Wim de komende 3 weken ook niet meer. Dan op naar de ALV. Het koste weliswaar meer tijd dan de vorige keer, maar de vergadering verliep nog in een redelijk tempo. De opkomst was niet slecht, met ook een aantal van de nieuwe leden. Op de komende vergadering hebben we zeker wat te bespreken. Zoals aangekondigd willen we graag terug naar twee competitieteams. Er moet echter wel verder uitgewerkt worden hoe we dit gaan doen en wat het plan is voor de tussentijd. Er werd ons gevraagd naar een visie voor enkele jaren en ook hier gaan we over denken. Verder willen we natuurlijk weer enthousiast aan zo veel mogelijk toernooien gaan deelnemen. De functie van toernooicoordinator is dit jaar wel overgenomen door het bestuur. Als je nog mee wilt naar de Veluwecup laat het dan snel weten aan het bestuur. De commissies zijn ook weer aangesteld. Voor de toernooicommissie zijn aangesteld: Suzanne, Patrice, Mark, Moniek, Femke en Wessel, voor de activiteitencommissie: Arno, Wim en Ivo en voor de (U)itlaat: Thijs, Suzanne en Peter K. Ik wil natuurlijk ook nogmaals iedereen bedanken die zich het afgelopen jaar voor de commissies heeft ingezet. Ook de andere dingen die op de ALV zijn besprolen zullen we gaan behandelen tijdens de bestuursvergarderingen. Wanneer de notulen klaar zijn dan zullen ze zo snel mogelijk in de (U)itlaat verschijnen. Voor nu wil ik alleen nog toevoegen dat ik hoop dat het een geslaagd seizoen mag worden. Ik hoop iedereen vaak te zien op trainingen, activiteiten, toernooien of op het lustrumfeest.

De secretaris In opdracht van de (U)itlaatredactie een stukje over mezelf schrijven en over mijn taken binnen het Attila/Euflex-bestuur 2005-2006, dat vind ik eigenlijk zo makkelijk nog niet. De meeste mensen binnen Attila kennen mij volgens mij al redelijk goed, dus ik heb een beetje het gevoel alsof ik in herhaling ga vervallen. Maar aangezien Attila dit jaar al heel wat nieuwe mensen heeft mogen verwelkomen, zal ik voor hen dan alsnog een korte samenvatting geven. Ik ben geboren in Utrecht op 13 juli 1982 (onthoud deze datum i.v.m. cadeautjes). Mijn hele leven heb ik in Vianen gewoond. En daar ben ik dan ook vanaf mijn 5e jaar gaan korfballen bij Viko. Bij Viko heb ik eigenlijk alle jeugdteams doorlopen, en heb ik de laatste 3 jaar in het 2e gespeeld. Ook ben ik bij Viko altijd heel actief geweest. Vanaf mijn juniorentijd ben ik bezig geweest met coachen van jeugdteams. De laatste jaren eigenlijk altijd de B1, met trail and error geleerd dat dit mijn favoriete leeftijdsgroep is. Ook ben ik 5 jaar de voorzitter geweest van de activiteitencommissie van Viko. Kortom,


ik heb een erg leuke tijd gehad bij Viko en kom er nog steeds zeer regelmatig langs om een wedstrijdje te kijken en bij te kletsen. Verder had ik er al 4,5 jaar studeren aan de Hogeschool van Utrecht opzitten voordat ik naar Eindhoven kwam. Ik heb daar mijn bachelor ‘Chemical Engineering’ gehaald, waarna ik besloten heb om aan de TU/e verder te gaan studeren. Nu ben ik dan ook bezig met mijn Master Proces Engineering aan de Faculteit Scheikundige Technologie. Wanneer ik dit afrond weet ik nog niet, maar ik verwacht dat ik nog ruim een jaar bezig ben. Ik ben vorig jaar lid geworden van Attila, enkel en alleen als trainingslid. Ook heb ik vorig jaar met veel plezier in de toernooicommissie gezeten. Toen het vorige bestuur begon aan hun zoektocht naar een nieuw bestuur, hebben ze uiteindelijk ook bij mij aangeklopt. In eerste instantie zag ik dat nog niet zo zitten qua tijd, maar uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan. Dit jaar dus als secretaris in het Attila/Euflex bestuur. En tja, wat moet je dan doen? Moeilijk om zo even kort uit te leggen, maar het komt er voornamelijk op neer dat ik typemiep ben! Verder ben ik verantwoordelijk voor de ledenadministratie, maar ook inkomende post/mail en de afhandeling van deze. Maar natuurlijk is het iets ingewikkelder dan dit, want logischerwijs ben je betrokken bij allerlei zaken die het bestuur aangaan. En ik heb al gemerkt dat een algemeen bestuur aan heel diverse zaken moet denken (en ook een mening over moet hebben), zoals: PR, shirts, competitie, vergaderingen met Jan en alleman, commissie gerelateerde zaken en ga zo maar door. Wel even wennen, maar het komt allemaal goed. Ik heb er in ieder geval zin in!

DE AGENDA Datum

Activiteit

29 oktober 5-6 november 12 november 26-27 november 5 december 9 december

Oefenwedstrijd Attila Wageningen toernooi Lustrumfeest Hippo’s toernooi Sinterklaas DEADLINE UITLAAT!!


Het Kopje van Sandra Hallo allemaal! Hier alweer het eerste stukje als penningmeester van het seizoen 2005/2006. Op dit moment ben ik in Houston voor stage en veel heb ik dus nog niet meegekregen van het nieuwe seizoen. Ik probeer het vanuit hier wel een beetje te volgen, en heb in de mailtjes gezien dat er een aantal nieuwe mensen is bijgekomen. Dat is mooi! Ik zal me dan ook nog even voorstellen, voor degenen die mij niet kennen. Ik ben Sandra Loerakker en dit jaar voor de tweede keer penningmeester bij Attila/Euflex. Ik studeer Biomedische Technologie aan de TU/e en voor mijn stage verblijf ik tot de kerstvakantie samen met een vriendin in het zonnige en warme Houston waar het bovendien bijna nooit regent. Oké, er zijn ook mindere kanten aan het weer. Door orkaan Rita hebben we de twijfelachtige eer gehad deel uit te maken van de grootste evacuatie in de Amerikaanse geschiedenis ooit, maar gelukkig is alles uiteindelijk goed gegaan. In Houston loop ik stage in het Texas Heart Institute, waar toch wel baanbrekend onderzoek wordt gedaan op het gebied van hartziekten. Hier heeft bijvoorbeeld de eerste ‘succesvolle’ harttransplantatie (het duurde iets langer voordat de patiënt overleed…) plaatsgevonden en daarnaast lopen ze vooraan in het onderzoek op het gebied van heart assist devices (pompen die het hart ondersteunen). Over mijn stageopdracht zelf kan ik kort zijn, dat loopt namelijk voor geen meter en dat is ook niet eens helemaal onze schuld. Ze waren hier zeg maar niet helemaal (beter: helemaal niet…) voorbereid op onze komst, dus dat leverde nogal wat praktische problemen op. Maar verder vermaken we ons hier prima! Amerikanen vinden niets gek, dus het is heel normaal als wij in de OK (!) eens mee willen kijken bij een hartoperatie. Geen probleem. Vannacht heb ik toevallig een nacht in het ziekenhuis doorgebracht omdat er om 4.00 uur ’s nachts een varken van zijn hart beroofd ging worden. Dat wilden we wel eens zien, dus vandaar. Ach ja, het zijn een beetje Amerikaanse werktijden: lang werken maar lang niet altijd even efficiënt… Daarnaast volgen we hier ook nog een cursus waarin je min of meer wordt opgeleid om de hartpompen te kunnen bedienen in patiënten. Hier loop je ook rondes over de intensive care. Het is soms wel akelig om al die ellende daar te zien. Maar goed, als het goed is kom ik eind december dus weer terug naar Nederland. Tot die tijd neemt Thijs mijn taken als penningmeester over. Thijs, nogmaals bedankt daarvoor! Voor zover ik begrepen heb is er tijdens de ALV niets veranderd aan de voorgestelde contributie en de bijbehorende betalingstermijn. Deze zijn dan als volgt: Competitielid: Toernooi-/trainingslid: Donateur:

€ 70,€ 15,€ 15,-

De betalingstermijn is 1 januari 2006, maar de spelende leden mogen ook in drie termijnen betalen: € 25,- voor 1 december, € 25,- voor 1 maart en € 20,- voor 1 juni. Als je meer dan een maand te laat bent met betalen, wordt een boete van € 10,- in rekening gebracht. Na de ALV zijn de afrekening van het afgelopen seizoen en de begroting voor het nieuwe seizoen vastgesteld (zie pagina 6 van deze (U)itlaat). Groetjes, Sandra


Resultaten Rekening Attila seizoen 2004 -2005 Begroting

Afrekening

Lasten:

2004-2005

2004-2005

Begroting 2005-2006

KNKV

€830,00

€680,00

€900,00

Scheidsrechterskosten

€10,00

€0,00

€10,00

Huur Sportcentrum

€180,00

€210,00

€200,00

Reiskosten

€0,00

€0,00

€200,00

Bestuurskosten

€200,00

€185,00

€200,00

Promotie kosten

€175,00

€160,00

€300,00

Representatie kosten

€25,00

€25,00

€50,00

Diverse kosten

€100,00

€170,00

€100,00

(U)itlaat

€250,00

€270,00

€250,00

Activiteiten

€450,00

€540,00

€250,00

Opleidingen

€105,00

€105,00

€70,00

Lustrum

€0,00

€0,00

€1.000,00

Reservering lustrum

€200,00

€200,00

€200,00

Reservering naamswijziging Reservering reiskosten

€0,00

€200,00

€100,00

€0,00

€200,00

€0,00

Reservering introdag

€0,00

€100,00

€0,00

Afschrijvingen

€0,00

€0,00

€0,00

TOTALE LASTEN

€2.525,00

€3.045,00

€3.830,00

€1.000,00

€1.050,00

€1.100,00

Baten: Contributies Donateurs

€250,00

€305,00

€350,00

Sponsoring

€400,00

€400,00

€550,00

Toernooi

€450,00

€790,00

€450,00

Diverse ontvangsten

€75,00

€220,00

€80,00

Verkopen

€0,00

€0,00

€0,00

Onttrekking reserveringen

€350,00

€350,00

€1.300,00

TOTALE BATEN

€2.525,00

€3.115,00

€3.830,00

RESULTAAT

€0,00

€75,00

€0,00


Van de wedstrijdsecretaris Hallo, hierbij dan mijn eerste stukje als wedstrijdsecretaris. Voor diegenen die mij nog niet kennen zal ik eerst even wat over mezelf vertellen. Ik ben Bart Vossen en studeer Werktuigbouwkunde aan de TU. Ik heb hiervoor al twee andere studies ‘geprobeerd’, maar nu heb ik gelukkig het gevoel dat ik goed zit. Dit wordt mijn tweede seizoen bij Attila. Voordat ik bij Attila kwam spelen heb ik voor Rust Roest, eveneens uit Eindhoven, gespeeld. Het leek me echter wel leuk om eens wat anders te proberen en ik moet zeggen dat het me tot nu toe bij Attila uitstekend bevalt. Na vorig jaar in de activiteitencommissie gezeten te hebben, ben ik dit jaar voor een bestuursfunctie gegaan. En omdat korfbal nou eenmaal een familiesport is, is er natuurlijk niks beters te bedenken dan de functie van je zus overnemen… Jullie zullen dus komend seizoen aan mij door moeten geven wanneer je wel en niet kunt spelen en dan moet ik daarmee proberen een team in het veld te krijgen. Voor uitwedstrijden is het niet alleen belangrijk om een team in het veld, maar ook bij het veld te krijgen. Het vervoer is iedere keer weer spannend. Er is een mooi busje van het sportcentrum, waarbij echter pas vijf dagen van te voren bekend wordt gemaakt of je het busje ook daadwerkelijk kunt huren. Dus mocht je ooit een gestresste Bart aan de telefoon hebben, dan weet je waar het over zou kunnen gaan… We willen ons dit jaar vooral richten op het verkrijgen van meer leden, zodat we met twee teams kunnen gaan spelen. Als de ledengroei doorgaat zoals deze nu is, zou dit misschien zelfs al in de tweede helft van de veldcompetitie kunnen. Hier is echter nog niks zeker over. Dit betekent wel dat we ons dit seizoen minder op het behalen van het kampioenschap kunnen richten. Het doel is om de competitieleden allemaal ongeveer evenveel te laten spelen, mits er door iedereen getraind wordt. Een training afzeggen is mogelijk, maar natuurlijk wel met een goede reden. De resultaten in de competitie zijn tot nu toe nog niet echt fantastisch, maar er zit wel een stijgende lijn in. We hebben helaas in bijna iedere wedstrijd wel een zwakke fase, waarin we zo’n achterstand oplopen dat terugkomen onmogelijk wordt. Omdat ik de deadline voor de (u)itlaat overschreden heb, kan ik wel wat vertellen over onze eerste overwinning! De wedstrijd tegen SKV werd in winst omgezet. De tegenstander had zowaar veel publiek meegenomen en Attila had ook een grote supportersschare aan de kant staan. Er werd een mooie voorsprong opgebouwd en deze werd gelukkig niet meer uit handen gegeven. Een goede overwinning en het is te hopen dat we deze lijn door kunnen zetten in de zaal. Misschien dat we daar nog voor een verrassing kunnen gaan zorgen. Bart


De Intro als zevende jaars... De INTRO, het feest waarop alle eerstejaars vieren dat ze een nieuw leven beginnen, in de (mooie / gave/...) universiteitsstad Eindhoven. Maar ik, ik ben zevendejaars. En wat doe je dan? Inderdaad je doet gewoon nog een keertje mee. En dan is het een week of negen later en buiten schijnt de volle maan. Vanaf je balkon op vijf hoog, kijk je met een schuine blik omhoog naar de woontoren op het eind van de straat, 32 verdiepingen, die tijdens de Intro nog niet veel hoger was dan je eigen kamertje. Het is tijd om nog eens te verhalen over de Intro als zevendejaars. De deadline van de Uitlaat is reeds lang verstreken. Nu ben ik zelf de redactie, dus ik mag lekker mijn eigen tempo bepalen. Dit stukje kan vannacht nog best geschreven worden. Nu over de INTRO. Ik was ook al redactie tijdens de INTRO, dus voor mij begon de INTRO al op zondag met het in elkaar zetten van de INTRO-Uitlaat. En voor wie die mooie editie niet gekregen heeft, hij stond vol met wetenswaardigheden over Attila en al haar leden. (Het laatste wordt ook wel eens gekscherend roddels genoemd, maar daar laat ik me niet mee in.) Maar goed, nu over de echte INTRO. Rustig beginnen, dat is het credo als je veelstejaars bent. Dus op maandag even met Arno en Suzanne een kop koffie drinken, de Uitlaat uitprinten en hem dan laten drukken. 's Avonds niet naar de schuimparty, daar word je nat en vies van. Mijn studievrienden komen bij mij langs: gezellig eten, een spelletje spelen, een glas wijn, een goed gesprek. Rustig gaan slapen, want de volgende dag moet je afstuderen. Dinsdag: de dag van de sportmarkt. En voor de afwisseling nu eens niet aan de oever van de Dommel, maar in de buurt van station Tilburg West. De Tilburgse INTRO-markt heeft natuurlijk ook een korfbalstandje en als SKC'er mocht ik onze mooie sport daar promoten. 's Avonds even centjes verdienen door een middelbare scholier te vertellen over de wonderen van stroom en spanning en daarna zelf op zoek naar wat spanning. En ik had ook wel een biertje verdiend vond ik zelf. Met alle Attila bestuursvrouwen, het stagevriendinnetje van Sandra en de zus van Willemijn, stond ik in een leeg Demos. Langzaam maar zeker kwamen er echter meer mensen en kwamen allerlei Attila bekenden langs. Zo liep ik ook mijn voormalige buurjongen van vroeger tegen het lijf en Suzanne XXXXXX CENSUUR XXXXXX. Gelukkig heeft Bart me nog een driedubbele wodka gegeven, dus ik kan geen extra details meer vertellen. Woensdag is de helft van de week, ik voelde me weer echt student, jong van hart en tamelijk brakjes. Mijn afstudeervoorganger heeft eindpresentatie om 10.00 uur en ik blijf netjes wakker. 's Middags een meeting over mijn afstuderen bij Philips en ik ben iets minder fit. Dan naar de Salon, om daar met Nanda een klein biertje te drinken. Met Nanda heb ik in Australië een bustocht langs de Great Ocean Road gemaakt, dus ze kwam bij mij eten en foto's uitwisselen. En na het eten gingen we naar de stad om ons echt student te voelen: we werden lid van Van der Waals Introgroepje 13 tijdens de kroegentocht! Wat is de kroegentocht toch fantastisch! Afstuderen is echt een mooi concept. Je hebt een eigen onderwerp. De kans om zelf een plan te trekken, zelf doelen te stellen en het zelf uit te voeren. Je kan de ene dag experimenteren, de volgende dag analyseren. Je kan zelf nieuwe dingen te ontdekken en


je kan donderdag in de INTRO lekker tot 10.00 uur in je bed blijven liggen als het nodig is. De rest van de dag kan je dan mogelijk weer iets nuttigs doen. En daarna met Suzanne en Kris naar het SSRE, het ESC en weer terug. Veel lopen is echter niet goed voor je en misschien word ik toch echt te oud voor de INTRO. Als de ochtend al een tijdje bezig is, zoek ik mijn bedje maar eens op. Vrijdag is de mooiste dag van de INTRO. Je bent moe, je studeert af en je gaat lekker bij Philips zitten programmeren. Koffie in overvloed en je weet precies waar je aan toe bent. Je kan nog eens over je zonden nadenken en besluiten nooit meer bier te drinken. Nooit meer met Attila naar de stad, nooit naar de Bunker. Nooit meer kleine biertjes, nooit meer driedubbele wodka. Nooit geen INTRO meer, nu eindelijk volwassen worden. Je komt thuis en gaat zo snel mogelijk slapen. Zaterdagochtend fiets ik snel naar Nanine. Een week ouder, een week wijzer. Het was toch wel gaaf. Misschien ga ik nog wel een keertje ranja drinken met Attila. Ranja met een citroentje. Thijs

Verslag Mystery Tour 2005 Hoeveel kan je over hebben voor je vereniging, zullen Wessel en Arno gedacht hebben na een dagje uit met de opleidingsdirecteuren en andere studentenbesturen. Beide heren hebben een aantal concessies moeten doen om mee te kunnen in hun toch al overvolle agenda’s. Hierbij zal ik een aantal voorbeelden noemen: Arno heeft woensdag altijd vrij dus moest ipv om tien uur al om half acht zijn bed uit komen, het heeft dagen gekost om weer in het ritme te komen, kan ik vertellen. Wessel heeft op woensdag ook een volle agenda en moest dan ook al zijn afspraken (training om 20:00) afzeggen. Maar ja deze clubmensen in hart en nieren hebben zonder twijfel en zonder wrokgevoel gekozen voor wat het beste is in belang van de club, en zijn dus mee gegaan op de Mystery tour. Ik zal proberen te schetsen door welke ontberingen de mannen zijn gegaan. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten kampen Wessel en Arno beiden met een complex over hun gewicht en zijn dan ook gezamenlijk op dieet. Kom je om acht uur aan in het hoofdgebouw klaar voor vertrek, met net een gezond appeltje achter de kiezen, staan er al allemaal broodjes, koffie, en ontbijtkoek klaar. Tot Arno’s ontsteltenis stond Wessel al twee broodjes weg te werken, dus ja toen moest Arno er ook aan geloven. Iedereen werd na deze versnapering in de bussen geleid op weg naar het zuiden van Nederland (hoewel sommigen andere bestuursvrienden dit pas bij Maastricht doorhadden “heey gaan we niet naar Rotterdam?”) Daar aangekomen (Maastricht) met Limburgse vlaai in het verschiet, hadden Wessel en Arno hun dieet al op een laag pitje gezet (later op de dag werd het pitje zelfs uitgedraaid). Na de vlaai brak het enige lichtpuntje van de dag aan, we mochten discussiëren met de ‘raad van bestuur’ over allerlei zeer interessante onderwerpen. Wessel en Arno gooiden zich dan ook met volle overgave in het lagerhuisachtige tafereel en waren zwaar teleurgesteld dat dit na anderhalf uur werd afgesloten ivm de lunch. Na vier broodjes en soep moest men de boot op. Aangezien het half september was en ongeveer 24 graden buiten moesten ze op het dek in de zon zitten, en studentikoos getrouw werd zo rond twee uur de eerste biertjes opgedrongen (de


calorieën stapelden zich op). Gelukkig waren we om vier uur weer van deze boot af en mochten we een toch wel interessante rondleiding volgen in een Belgische Mergelgroeve, wat naar de mening van Arno en Wessel weer jammerlijk werd afgesloten met Belgische biertjes in de grot. “Zo vergeet je toch weer alles wat die mevrouw net heeft verteld” was een vaak gehoorde klacht onder de studenten. Terug naar de boot waar de meesterkok niet had stilgezeten en een flinke maaltijd had weten voor te schotelen. Wessel en Arno hielden zich om bovengenoemde redenen uiteraard in. Na nog een paar laatste biertjes op het dek in de avondzon, stapten Arno en Wessel uitgeput weer in de bus op weg terug naar Eindhoven. Daar aangekomen begaven ze zich nog even naar de training om daar te beslissen dat ze voor vandaag al genoeg gedaan hadden voor de vereniging. Ze besloten deze dag snel te vergeten door in het sportcentrum en later op de avond in de “Jansen en Janssen” zich vol te gieten met van die gele rakkers. Om af te sluiten willen deze clubmensen in hart en nieren, zich bij deze opofferen om over twee jaar in de Bezoekmysterytour-commissie te gaan, aangezien ze al weten hoe ze zich er door heen moeten slaan, en het andere mensen niet aan willen doen om dit ook mee te moeten maken. Als laatste verwacht Arno nog wel een bedankje van Bart aangezien Arno de plaats van Bart heeft ingenomen. Bart kwam opdragen met een slap excuus omtrent zijn studie ofzo. Wasgetekend, Een bewonderaar van zulke clubmensen


Tijd voor wat filosofie door Mirjam van Eijck •

De vraag des levens is: “Gaan we door of slaan we af?” Maar voor de meesten is het: “Slaan we door of gaan we af?”

•

Geld lijkt op vet. Van beide is er genoeg, maar altijd op de verkeerde plaatsen.

•

In al onze ijver om sportief te blijven parkeren we onze auto toch zo dicht mogelijk bij de sporthal.

•

Alle paddestoelen zijn eetbaar. Weliswaar zijn er paddestoelen die je maar een keer kunt eten.

•

Op een dag vind je de vrouw van je leven en dan ben je al getrouwd, natuurlijk.

•

Als je een keus moet maken en je doet het niet, is dat op zich een keus.

•

De natuur is een wonder. Een miljoen jaar geleden wist nog niemand dat de mensen een bril zouden dragen en toch staan onze oren op de goede plaats.

•

Een atoomoorlog heeft ook zijn voordelen. Volgens deskundigen zou die maar acht uur duren. 's Avonds zijn we dus terug thuis.

•

Elk huisje heeft z'n kruisje, elk meisje heeft haar muisje, elke jongen heeft iets hangen om dat meisje mee te vangen !

•

Mooie meisjes zijn net eekhoorntjes......ze vallen voor alle eikels

•

"Verdomme" vloekt de koffie, "ik sta hier al 5 min. heet en niemand die mij pakt. "Had dat dan gezegd" zegt de thee, "ik sta hier al 5 min. te trekken"

•

"Geef mij maar een joint," zei de goudvis. "Dan word ik haai."

•

Als je neus 180 graden gedraaid zat, zou je bij regenval verdrinken.

•

Drinken doe ik uitsluitend om mijn vrouw aantrekkelijker te maken.

•

Elke getrouwde man weet waarom ze aan orkanen vrouwennamen geven.

•

Vreemd gaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen.

•

Vriend: iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen.

•

Ik was een mooie baby. Maar in het ziekenhuis hebben ze mij verwisseld.

•

Het enige plezierige aan je eigen fouten is dat je er soms andere gelukkig mee maakt.


Verslag Synergy toernooi 2005 – Enschede. Opnieuw een weekend in ’t teken van alcohol, bloed, weinig slaap en (een poging tot) korfballen. Kortom, het weekend van 17 en 18 september waarbij Attila het Synergy toernooi in Enschede aandeed, was weer geslaagd!! Voor de mensen die het nog niet weten: Enschede ligt heeeel ver weg van Eindhoven! Dit is vervelend. Vooral als onze alom geliefde NS geen enkele aanstalten doet om deze afstand voor ons gevoel te beperken, bijvoorbeeld doormiddel van een razendsnelle intercity ‘Eindhoven-Enschede’. Nee, de infrastructuur van het Nederlandse spoor is hier niet in voorzien. Een enkele reis Eindhoven-Enschede voert ons hedendaags langs nostalgische dorpen & steden zoals ’s Hertogenbosch, Zutphen en Hengelo, waarbij de opgegeven reistijd precies 2:43 uur bedraagt. Maar eenieder die dit leest is hoogstwaarschijnlijk een ervaren NS-klant en is dus op de hoogte van de haalbaarheid van het bovengenoemde tijdsbestek, lekker ruim afronden naar boven creëert helaas een realistischer beeld van de benodigde reistijd. Een hele lange reis dus, maar ja, ik kan niet eeuwig mijn beklach over de centrale ligging van Enschede blijven voeren, verder met inhoudelijke zaken dus! Femke, Peter K en Thijs zijn netjes volgens het van te voren afgesproken tijdstip vertrokken vanaf station Eindhoven. Arno en Wim hebben wegens onduidelijke redenen op latere tijdstippen gebruik gemaakt van de diensten van de NS, maar ik geloof dat het iets te maken had met het verzamelen van attributen voor het thema (hoe kan het ook anders?). Wessel is elders opgestapt op de trein, maar arriveerde tegelijkertijd in Enschede als Femke, Peter en Thijs. Ellen, onze sportieveling, is komen fietsen uit haar ouderlijke dorp/stad (streep weg wat niet van toepassing is) Hengelo. In totaal zeven jongenlui dus, die de goede naam van Attila kwamen hooghouden in het oosten van het land! Alvorens het eerste biertje geconsumeerd kon worden, werden wij door een vriendelijke Twentse loopjongen naar onze slaapplaats gebracht. Het is misschien een cliché maar de slaapplaats lijkt, vooral vergeleken met andere slaapplaatsen, altijd heel ver weg te liggen. Maar goed, buitenslapen was ook erg koud geweest, dus niet klagen, maar lopen! Gelukkig had onze gastheer een lekker biertje (hoe kan het ook anders… Grolsch!) voor ons koud staan een dus kon eindelijk de eerste goudgele rakker van de avond worden weggetikt… vele zouden nog volgen… Na een verfrissende wandeling terug naar de feestlocatie kon voor Attila dan eindelijk het echte feestgebruis losbarsten. Een paar introducerende biertjes aan de bar werden al gauw opgevolgd door een allerleukst spelletje: de cup met peren! De achterliggende gedachte van de naam is bij mij nog altijd onduidelijk, maar ‘t spelletjes was grappig. Helaas niet gewonnen, maar ik vermoed dat het handschrift van Wim daar toch wel enige invloed op heeft gehad. Duidelijk was wel dat dit spelletje het feest heeft laten losbarsten, want de voetjes gingen daarna goed van de vloer! Ook het bier vloeide rijkelijk, maar misschien had dat ook wel iets te maken met het gratis fust bier, denk je niet? Na al dat bier begon het tijd te worden voor wat anders, wat sterkers. Dus Thijs en Wessel aan de tequila, helaas zonder citroen, maar toen werd daar nog niet over geklaagd. Daarna is Thijs nog gesignaleerd met whisky, nog meer whisky en nog een ander ondefinieerbaar drankje (maar het alcoholpercentage was aanzienlijk). Het resultaat: iedereen lam, Thijs nog lammer en nog 2 goed aanspreekbare dames. Het gevolg: keihard meebleren met de tekst van ‘oerend hard’ in de microfoon van de DJ!


… En toen… toen was het plots half 6 en was het tijd om naar bed te gaan… lekker wandelen dus. Volgens mij hebben we ongeveer 300 meter afgelegd voordat er op het eerste de beste kruispunt al een discussie ontstond over de te kiezen weg. Plots, als een schim uit de duisternis, kwam daar opeens iemand van de organisatie aan lopen; gered!! Niets kon er meer fout gaan! Waar het niet dat Thijs en Wessel geen citroen bij de eerder genuttigde tequila hebben gehad… Een sprong van Thijs op de rug van Wessel en de woorden: ‘Breng me maar naar bed Wessel’, deed bij Wessel de lust op wellen om te gaan rennen met Thijs op zijn rug. Alsof dit niet genoeg was, bleek het nodig om tijdens het rennen een pirouette te draaien. Een harde doffe klap, gevolgd door de geur van verschroeid vlees over het asfalt deed de nachtelijke stilte teniet. Een kapot horloge, meerdere bloedende schaafwonden op verscheidende handen en allerhande tanden door de lip bleven over toen de stilte zich weer over campus van de TU uitstrekte. De pijn verbijten, opstaan en doorlopen, want het bed wacht, en dat was op dat moment het enige wat telt. Eenmaal bij onze gastheer aangekomen werden de matrasjes al gauw slaapklaar gemaakt. Vervolgens hebben we nog zeker uren liggen klessebessen, vooral Thijs was niet stil te krijgen… Zondagmorgen half 9. Na een kleine 3 uur slaap open je je ogen vanwege (op dat moment nog niet thuis te brengen) tumult op de achtergrond. Met pijn in je hoofd dwing je jezelf er toch toe je ogen te openen, de eerste lichtbundels vallen voorzichtig op je netvlies, je hersenen beginnen de eerste lichtpulsen van de dag te verwerken, en dan… Dan is het eerste wat je ziet: Peter!!! AAARGGHHH!! En het wordt nog erger: Peter blijkt vrolijk te zijn! Wat een verschrikking! Gauw de nadorst en de stampende kabouters in je hoofd verbijten en onder de douche. Een lekker bakkie koffie, doet me vervolgens weer een beetje opleven. Het wordt weer tijd om de spullen te pakken en een topprestatie te gaan leveren op het korfbalveld! Tijdens het heerlijke ontbijtje op het sportcentrum worden de 7 topsporters van Attila, tot groot genoegen, aangevuld met een 8ste super talent. Berdien heeft haar wekkertje die zondag vroeg gezet en de reis naar Enschede gemaakt om ons te komen versterken. Attila is er klaar voor! De eerste wedstrijd van Attila wordt al meteen gewonnen. Alsof een kater voor ons allen geen enkele belemmering is om onze standaard vorm van onaardse kwaliteit te handhaven. Helaas moet Ellen ons na deze prestatie gaan verlaten omdat Attila helaas geen alleenrecht heeft op de kunde van Ellen. Haar vertrek is een regelrechte klap in ons gezicht. Want Amsterdam blijkt, ondanks hevig verzet, toch echt nog een maatje te groot voor het dreamteam uit Eindhoven. De derde wedstrijd van de dag winnen we weer op ons sloffen. Geen enkel probleem die oudjes van Vakgericht! Tijd voor pauze. Anderhalf uur op het terras van het sportcentrum genieten van het prachtige weer! Sportdrankje hier, cola-tje daar, schoentjes uit, voetjes hoog en een boterhammetje erbij. Wat een akelig weekend... De twee overwinningen van eerder op de dag, was blijkbaar voldoende om in de winnaarspoule geplaatst te worden. Tijd voor het echte werk dus! Maar ja, na een dergelijke lunchpauze is de lust om lichamelijke inspanning te verrichten toch echt gedaald tot een absoluut dieptepunt. Hopeloos gaan we ten onder.


Ook tijdens de tweede wedstrijd van de middag zijn wij zelf onze grootste tegenstander. Als een stel schildpadden maken we aanvallende acties en de verdediging is één grote gatenkaas. Nee, de vaatjes zijn duidelijk leeg bij Attila. En na een derde verlies op rij, dreigt het toernooi dan toch nog op een catastrofe uit te lopen. In onze allerlaatste wedstrijd moet het dan gaan gebeuren. Een strijd om plaats 7 in het toernooi moet dan toch nog onze eer gaan redden. En wel tegen Erasmus! Dit is de kans om het verse verlies uit de competitie te wreken. Een extra boost om dan toch nog een keer te gaan vlammen deze middag. En dat gebeurt dan ook. Met onze allerlaatste krachten wordt er nog een mooie en terechte overwinning geboekt! Plaats 7 is dan ook veilig gesteld. Een mooi resultaat van een geslaagd weekend. Maar op dit moment bleek het enige wat telt om eindelijk de schoenen uit te schoppen en languit in het gras bij te komen van al dat geweld. Terwijl Wim bij de wedstrijdtafel alvast een taart uitzoekt, kijkt de rest van Attila tevreden maar voldaan naar de finale. Arno maakt in deze hoogstaande wedstrijd nog even het verschil tussen de Hippo’s en Amsterdam, en wij zijn blij dat wij die extra wedstrijd niet hoeven te spelen. Ondertussen is Wim erin geslaagd de lekkerste taart te selecteren, en komt dan ook zeer enthousiast vertellen welke zoete taart hij voor ogen heeft. Maar Wim is sociaal en wil ook graag onze mening weten. Dom, want de meiden dwingen Wim ertoe om concessies te doen. Het volgende lijstje is het resultaat van een zeer chaotische discussie over taart (misschien ook wel een handige leidraad voor toekomstige toernooien): 1. Iets met chocolade. 2. Appeltaart. 3. De zoete taart die Wim stiekem toch hebben wilt! De finale wordt makkelijk gewonnen door de Hippo’s (hulde aan Arno!), waarna eindelijk de prijsuitreiking kan gaan beginnen. Alsof ons Wimpie 4 jaar oud is, gaat hij braaf vooraan zitten met de beentjes naar voren. Het zal Wim immers niet gebeuren dat wij worden overgeslagen bij het kiezen van de taart! De rest zit achteraan en kijkt vermoeid toe… Uiteindelijk blijkt de enige chocolade taart snel weg te zijn, ook de appeltaarten gaan hard (altijd de veilige weg kiezen). En dus krijgt Wimpie alsnog zijn zin; de zoete kwarktaart gaat naar Attila. Ik moet toegeven Wim, het was geen slechte keus! De douche wacht op ons, tijd om dit weekend af te ronden en te gaan beginnen aan de lange reis naar huis. Moe, maar voldaan, kruip ik die avond onder de wol… morgen weer college.


Verslag Dies-etentje Vrijdag 7 oktober was het dan zo ver, het jaarlijkse dies eten stond op het programma. Deze keer was Dzjengis Khan aangewezen als locatie. Dit restaurant kent een ‘all you can eat and drink’-formule, dus dat leek ons wel geschikt voor studenten. Om half 7 was afgesproken bij het restaurant. Natuurlijk was iedereen enigszins te laat, behalve Wessel, die keurig om half 7 aanwezig was. De mevrouw van het restaurant kon geen reservering terugvinden op naam van Attila, dus Wessel vroeg zich al af of de rest nog wel zou komen. Uiteindelijk was iedereen (20 leden en oud-leden) gearriveerd en kon de uitleg beginnen. Na de woorden welkomstborrel, pul, onbeperkt en biertap luisterde de helft al niet meer, maar gelukkig waren er ook nog mensen die wel wisten wat de bedoeling was. Nadat de pullen voor de eerste maal gevuld waren, begon iedereen met een soepje. Vervolgens werden de pullen voor de tweede (of was het al de derde) keer gevuld en werd begonnen met het samenstellen van een spies. Iedereen maakte netjes gebruik van de plastic handschoenen om zijn vlees aan de spies te doen, behalve Wim, die het ook zonder plastic wel prima vond. De spiesen verdwenen op de barbecue en de pullen werden nog maar een keer gevuld. Helaas was het aan de tafels iets te gezellig, en dachten de meesten er niet meer aan dat hun spies ook nog omgedraaid moest worden. Het resultaat was enigszins krokante (lees zwartgeblakerde) stukjes ui en paprika en half rauw vlees. Gelukkig waren er ook nog stukjes die wel gewoon eetbaar waren. Ondertussen was er de mogelijkheid om bij te kletsen, foto’s te maken en de nieuwe Attila-mascotte te bewonderen. Bij Dzjengis Khan zijn ze namelijk erg aardig voor kleine kinderen, die krijgen een leuke knuffel…. Waarom verbaasde het nou niemand iets dat 5 minuten na binnenkomst ook Wim gesignaleerd werd met een knuffelaapje??? (zijn verklaring: ik ben toch ook klein?!) Maar goed, er kon niet alleen gebarbecued worden, maar er was ook een bakplaat. Je kon zelf een bord volgooien met allerlei vlees en groente en dat werd dan door een Mongool voor je gebakken. Dit duurde wel even, dus in de tussentijd werden er nog maar wat pullen gevuld. Uiteindelijk had iedereen genoeg gegeten, en waren de 2,5 uur ook wel zo’n beetje om. Er werd een flink pak geld verzameld, maar omdat niemand met de rekening kwam, nam iedereen nog een biertje. Maar helaas, bij Dzjengis Khan hadden ze niet op 20 (ex)studenten gerekend, dus de tap was leeg. Gelukkig hadden ze aan de andere kant van het restaurant nog een tap, dus er werd een poging ondernomen om ook die leeg te krijgen. Je moet toch je investering van 27 euro er een beetje uithalen. Gelukkig hadden Jan, Thijs, Arno en Wessel bijgehouden hoeveel biertjes ze gedronken hadden (voor wie het wil weten: de investering was ruimschoots terugverdiend, de teller stond op 13 grote glazen aan het einde van de avond). Uiteindelijk werd toch vriendelijk verzocht of we het restaurant wilden verlaten. Een aantal mensen ging naar huis en de rest besloot nog naar de stad te gaan. Het geluk was duidelijk met ons, want halverwege het Stratumseind kwamen we langs een kroeg, Sgt Peppers, waar twee jongens heel enthousiast probeerden ons binnen te halen. Het kostte hen even moeite om ons te overtuigen, maar na het ontvangen van een aantal bierkaarten (10 amsterdammertjes voor 5 euro) besloten we dat het vast een geweldige kroeg moest zijn die we niet konden overslaan. Maar ook hier hadden ze de drankzucht


van de Attilianen onderschat, want na het inleveren van 7 bierkaarten (voor de minder snelle rekenaars onder ons, dat betekent dus 70 bier voor 35 euro) werd ons vriendelijk verteld dat we nu toch echt de normale prijs moesten gaan betalen (1,80 euro). Omdat dat natuurlijk niet de bedoeling was, werd besloten dat het tijd werd ergens anders heen te gaan. Er ontstond wat twijfel over wat de volgende locatie moest zijn. We hadden zojuist van een aantal bedrijfskundestudenten begrepen dat er bij het ESC nog een soort van natentamenfeest was, maar om de een of andere reden zag eigenlijk bijna niemand het zitten daar nog heen te fietsen. Uiteindelijk werd de Costa (waar ook Thijs en Jan waren) gekozen als alternatief. Na ongeveer een kwartiertje in de Costa, besloten een aantal mensen om toch nog even te gaan kijken bij de bunker (waar uiteindelijk niet heel veel te doen bleek, zodat de meesten toch maar doorgingen naar huis), de rest bleef in de Costa. Hoewel, na een tijdje had Wessel bedacht dat hij toch nog naar het ESC ging, maar toen hij eenmaal buiten was, was hij al weer vergeten waar hij heen ging. Hij besloot dus maar even uit te rusten tegen een muurtje en daar te wachten tot er iemand kwam die wel kon vertellen wat hij ook al weer ging doen en waar zijn jas eigenlijk was. Gelukkig waren daar Femke en Arno nog, die er uiteindelijk voor gezorgd hebben dat Wessel weer veilig op de fiets naar huis kon. Al met al was het een geslaagde avond. De wedstrijd de dag erna hebben we helaas verloren, maar ik denk niet dat dat aan de hoeveelheid genuttigde consumpties van de dag ervoor lag. Mocht iemand daar anders over denken, misschien kunnen we het daar tijdens een biertje eens over hebben…

Jan voor het Dies Etentje

Jan en de nieuwe mascotte na het Dies Etentje. Het was heel gezellig.


Wist je dat... Wim zijn fruitella altijd met het papiertje eet. Arno lekker ligt volgens Wessel. Suzanne op de censuur van Thijs vertrouwt. Studeren volgens Wessel een compromis is tussen Koffie en bier. Wessel na de kroegentocht blijkbaar teveel bier had gedronken. Hij een uur te vroeg op de TU kwam. [om meer koffie te drinken?] Berdien de volgende keer weer voor ons gaat koken. Het eten na de Attila kroegentocht namelijk erg lekker was. En de kroegentocht ook heel veel wist je datjes heeft opgeleverd. Dat Carolien ons bier heeft aangeraden in de Salon wat niet iedereen lekker vond. Berdien een rijke man zoekt, zodat ze lekker thuis kan blijven. Freek heel dit seizoen al 3 keer is wezen trainen. Wim de ALV heeft bijgewoond met zijn voeten op de tafel en een biertje in de hand. Tequila zonder citroen er voor zorgt dat je dronken wordt Ellen d'r telefoon gelukkig geen aansluiting heeft op de computer. Want dat zou live beelden geven van de gevolgen van tequila zonder citroen. En Thijs zou dat niet zo kunnen waarderen. Femke proost bij ieder biertje dat ze drinkt Het van der Waals lustrum feest heel erg gaaf was. Het dus jammer was dat alleen Peter, Thijs en Carolien er waren. De pepernoten bij Thijs heel lekker zijn. Wim nog iets voor de gevonden voorwerpen heeft. Hij dat kwijt is. Hij dat aan iedereen in de kantine van het sportcentrum heeft gemeld. Jacobi heel goed over hekjes kan springen Herman getrouwd is. Jan een badmuts draagt tegen zijn oorontsteking. Berdien Ivo overal lijkt tegen te komen. Linda nog steeds haar nieuwe adres niet heeft doorgegeven. Moniek niets over zichzelf kwijt wil. Maar als Thijs Moniek 's avonds tegenkomt, ze in zeer intieme gesprekken verwikkeld is. En ze dan nogal seksueel getinte vragen stelt aan haar huisgenoot. Die daar "Nou dat moet dan maar" op antwoordt. Mark echt heel veel te verbergen heeft. Mark liever met Berdien praat dan met Patrice Niet alle wist-je-datjes over Suzanne in de Uitlaat mogen. Dat heel jammer is, want nu moet Thijs een verhaaltje schrijven om hem te vullen. Peter L naar eigen zeggen een alcoholist aan het worden is. Hij op alle feestjes gespot wordt. Patrice als enige nuchter was na de Dies. Patrice Piet van Prooijen nog niet zo goed kent. Hij daarom van Piet al na 10 minuten het fluiten mocht overnemen. Het jammer is dat Nanine niet meer bij Attila speelt. Maar ze gelukkig nog wel in de Lustrumcommissie zit. En daar vertelt Nanine graag dat Jos haar een leuke dame vond. Wessel graag iets over roze blousjes in de (U)itlaat wil. Wessel vindt dat Suzanne van Jan af moet blijven, want Jan is van ons. Wessel wil dat zijn naam minder in deze rubriek voorkomt.


Thijs in Groningen heeft wadgelopen en andere dingen heeft gedaan. Dat heel erg geslaagd was. Dat Arno in Groningen ook leuk op stap is geweest… Peter K. heel hard heeft meegezongen tijdens het feest van de Synergy Cup. Maar hij zijn shirt heeft aangehouden. Moniek zich heel lang met het touwtje om haar nek kan vermaken. Willemijn ons met de Kever naar de wedstrijd gaat brengen. Maar Wim niet zo'n goede navigator is. En we hopen dus dat Willemijn de volgende keer met de Volvo komt. Maar dat de Kever wel heel gaaf was. Peter L. wel een hele zaterdag geen bier heeft gedronken. Wij dat heel erg goed vinden. Sandra L. is gevlucht voor een storm in een glas water. Wessel nog niet zo snel kan notuleren als Willemijn kan hameren. Willemijn ook wel heel snel kan hameren. Thijs het nogal lastig vindt om van alle wist-je-datjes een lopend verhaal te maken. Dat dus niet altijd even goed is gelukt. Maar dat het wel opvalt dat het er heel veel zijn. Attila de laatste tijd ook wel veel feestjes bezoekt. En Femke er binnenkort nog een organiseert. Waar we allemaal naartoe moeten. Maar dat Attila toch nog altijd punten pakt in de competitie. We dus feestjes kunnen blijven bezoeken. En daar gerust meer wist-je-datjes kunnen veroorzaken. Maar de leukste wist-je-datjes helaas niet in de (U)itlaat komen. Ze namelijk door de redactie worden gecensureerd. Ze wel te krijgen zijn via een mailtje naar: Suzanne_heeft_een_nieuwe_lover_die_hockeyet_en_ ze_gaat_er _voor_zorgen_dat_we_nu_lijnen_op_het_kunstgras_krijgen @Hotmail.yahoogroups.attila.is.lekker.leuk.nl Er nu net geen twee pagina's met wist-je-datjes zijn gevuld. Er nog een aankondiging van het lustrum onder past. Want dat wordt een heel gaaf feestje!

Lustrumfeest ESKV Attila 12 november - 20.00 uur - Pand 54 Info: www.eskvattila.nl

Be there...


Welpenhoek Als nieuw lid van Attila/Euflex ben ik uiteraard uitermate vereerd om een stukje over mezelf te mogen schrijven. Mijn naam is Patrice Punt en ben in deze wereld gestapt op 10 februari 1982, dus inmiddels al weer ruim 23 jaartjes oud (helaas). Na een aantal bewogen baby- en peuterjaren werd ik met veel tegenzin naar de basisschool gestuurd. Echter was het zo interessant dat ik deze zeer belangrijke opleiding toch maar heb afgemaakt en vervolgens op de middelbare school de HAVO ben gaan doen. Ook dit heb ik met succes kunnen volbrengen, met de kanttekeningen dat ik er wel een jaartje te lang over heb gedaan. Na de middelbare school ben ik gaan studeren aan de Avans Hogeschool in Breda. Hier heb ik in vier jaar tijd de opleiding Chemische Technologie afgerond en mag de afkorting ing voor mijn naam zetten, wat overigens niet echt veel waarde heeft. Aangezien ik na deze vier jaren nog niet genoeg kon krijgen van het studeren (dit berust uiteraard niet helemaal op de waarheid) en de titel ing zo standaard is, ben ik in Eindhoven gaan doorstuderen om binnen 3 jaar mijn Mastertitel te gaan behalen op hetzelfde vakgebied als mijn HTS-opleiding. De opleiding die ik nu dus aan de TU volg is Scheikundige Technologie (klinkt misschien bekend in de oren want Wessel doet dit ook). Het eerste jaar zit er inmiddels al weer op en over ongeveer 1,5 jaar hoop ik toch echt wel klaar te zijn. Dan kan namelijk het grote geld gaan binnenstromen!! En dan nu maar even overstappen op een ander onderwerpje. Op 6 of 7 jarige leeftijd ben ik onder dwang met korfbal begonnen bij DSO. Omdat ik die “meidensport” toch wel leuk vond, doe ik het nu nog steeds. DSO komt uit Klundert waar ik oorspronkelijk ook vandaan kom. En voor degenen die niet weten waar dit ligt, daar heeft men ‘De Grote Bosatlas’ voor uitgevonden. De afkorting DSO staat voor ‘Door Samenspel Overwinnen’ alhoewel het toch regelmatig mis ging. Men zegt ook wel eens dat de junioren de leukste korfbalperiode is en eigenlijk kan ik dit alleen maar beamen. We hadden een goed team en speelden voor DSO-begrippen in een hoge klasse, namelijk A1A. Van de junioren stroomde ik door naar senioren 1. Daar speelden we in de 3de klasse. Dit is inmiddels 3 seizoenen geleden en tot nu toe hebben ze nog steeds geen vooruitgang geboekt wat al jaren in de plannen is opgenomen. Inmiddels weet ik al lang waar het zo ongeveer aan ligt, alleen zijn ze zelf niet zo snugger om dit ook in te zien. Na mijn 1ste jaar in senioren 1 heb ik een jaar niet gespeeld vanwege mijn stagejaar voor mijn HTS-opleiding. Daarna ben ik in Dordrecht gaan korfballen bij ‘De Regenboog’, omdat deze vereniging op een hoger niveau speelt dan DSO. Hier heb ik de afgelopen twee seizoenen met veel plezier gespeeld. En dan nu toch voor Attila gekozen eveneens na enig aandringen van bepaalde personen (dus wel goed voor de ledenwerving!!). De belangrijkste reden om voor Attila te gaan spelen, is dat het korfballen in Dordrecht me uiteraard meer tijd kost dan bij Attila en aangezien ik mijn studie zo snel mogelijk wil afronden, heb ik besloten om het even wat rustiger aan te doen met korfbal. Tevens wil ik ook nog wel even genieten van het studentenleven nu het nog kan. En ik denk dat dat bij Attila ook zeker tot uiting komt en dit dan ook wel zal gaan lukken. En dan nu weer genoeg gezwetst, tijd voor andere dingen. Groetjes, Patrice


Een baan die bij u past ?

EMPLOYMENT SERVICES Technische Universiteit Eindhoven

Zoekt U:

-

een (bij)baan op de Universiteit

-

loopbaanbegeleiding voor uzelf of voor een medewerker

-

personeel met een TU/e achtergrond voor uw organisatie

Neem contact op met Euflex Employment Services Telefoon 040-2478080 of 040-2478085


Van de redactie. 9 december! Deadline Uitlaat! 12 november: Lustrumfeest in pand 54!

Recommend Documents