Samenklank KERKBLAD VAN DE PROTESTANTSE GEMEENTE TE HEINO. Interview Stuurgroep Ingezonden brieven Terugblik overgangsdiensten

Jaargang 28 nr. 565, eind september 2015

Samenklank KERKBLAD VAN DE PROTESTANTSE GEMEENTE TE HEINO

"Zijn "Zijn "Zijn "Zijn

wij wij wij wij

niet de niet de niet de niet de

harmonieën van één en dezelfde droom?" sterren van één en dezelfde straal?" vruchten van één en dezelfde boom?" golven van één en dezelfde zee?" Katherine Tingley

In dit nummer:

Interview Stuurgroep Ingezonden brieven Terugblik overgangsdiensten

Gedachtegangen

Colofon

Veranderingen

Samenklank, Kerkblad van de Protestantse Gemeente te Heino. Verschijnt 11 keer per jaar. Redactie Samenklank: Anja Horst, Roelien Kremers en Gina de Kruijf. Opmaak en correctie: Roelie Heeling, Johanna Kuiterman,Titia Leune, Evert van der Wall en Mariske van der Wall. Advies en ondersteuning: Ds. Hans van Solkema en Ds. Lieke van Houte. Kopij inleveren: De eerstvolgende Samenklank verschijnt 23 oktober 2015. De kopij hiervoor dient uiterlijk vrijdag 9 oktober om 18.00 uur ingeleverd te zijn bij Anja Horst, Grote Bisschop 20, 8141 WL Heino. [email protected]

Leesrooster vr. 25 sept za. 26 sept zo. 27 sept ma. 28 sept di. 29 sept wo. 30 sept do. 1 okt vr. 2 okt za. 3 okt zo. 4 okt ma. 5 okt di. 6 okt wo. 7 okt do. 8 okt vr. 9 okt za. 10 okt zo. 11 okt ma. 12 okt di. 13 okt wo. 14 okt do. 15 okt vr. 16 okt za. 17 okt zo. 18 okt ma. 19 okt di. 20 okt wo. 21 okt do. 22 okt

2

Psalm 119:97-104 Jesaja 26:1-6 Jesaja 26:7-19 Jesaja 26:20-27:6 Jesaja 27:7-13 Psalm 119:105-112 Maleachi 1:1-5 Maleachi 1:6-14 Maleachi 2:1-9 Maleachi 2:10-16 Maleachi 2:17-3:5 Maleachi 3:6-12 Maleachi 3:13-18 Maleachi 3:19-24 Psalm 119:113-120 Marcus 10:1-16 Marcus 10:17-31 Psalm 119:121-128 Jesaja 28:1-6 Jesaja 28:7-13 Jesaja 28:14-22 Jesaja 28:23-29 Jesaja 29:1-8 Jesaja 29:9-16 Jesaja 29:17-24 Spreuken 15:1-11 Spreuken 15:12-22 Spreuken 15:23-33

Iedereen die wel eens verhuisd is weet hoe moeilijk die verandering kan zijn. Want we zijn onze gezellige slager kwijt, de nieuwe warme bakker bakt anders en je moet daar altijd zo lang wachten, in de bibliotheek weet je je favoriete boeken niet meer te vinden. En ook kerkelijk kan het zo anders zijn, dat sommigen hun vaste routine op zondag kwijt raken en niet meer gaan. Alles is anders en dat is helemaal niet altijd leuk. Verhuizing staat ook hoog op de lijst van wat ons stress geeft! Veranderen is vooral moeilijk als we er niet zelf voor gekozen hebben! En inmiddels weten de managers het ook: veranderen is moeilijk. Dus kennen we nu de verandermanager (ja echt, het bestaat!) en de verandercoach. Mensen die helpen met veranderingen, al dan niet bedrijfsmatig. Wat een verandercoach ons vooral kan leren is dat veranderingen gemakkelijker te verwerken zijn, als we bereid zijn om naar het positieve van de verandering te kijken. Wat is er verbeterd door de verandering? Als we daarentegen de verandering niet wilden en als we daarom steeds blijven kijken naar wat we missen door die verandering, zal het wennen en accepteren ook moeilijker gaan. Ja logisch, denkt u misschien. Toch ligt daar de kern van de moeilijkheid! Wij hebben allemaal een andere gemeente gekregen. Voor sommigen is de kerk op zich al anders, het staat op een andere plek en het is een heel andere kerk. Voor iedereen zijn de rituelen en gebruiken beslist anders en van sommige gewoontes van elkaar kunnen wij soms ook kriegel worden. Maar als wij naar de positieve kanten kijken dan valt er ook nog veel te zien. Als eerste vind ik het geweldig dat onze beide gemeenten samen zijn gegaan! Dat wij die stap hebben genomen. Nu hoeven wij niet meer te spreken van wij en zij, maar van ons. We hoeven ook niet te spreken over samen, want we zijn nu één! We hebben alles eens onder de loep genomen en bekeken hoe we dat voortaan het beste kunnen doen. Mooie gebruiken en rituelen hebben we van elkaar overgenomen. We hebben meer kosters, organisten, zangers, lectoren, koffieschenkers, ouderlingen, predikanten, enz. We hebben nog meer invalshoeken om ons geloof onder woorden te brengen en te beleven. En op zondag kan de kerk heerlijk wat voller zitten. Ik hoop, dat als u zo positief kijkt, dat u er dan heel snel geen last meer van zult hebben. Daarom wens ik ons allemaal toe, dat het snel went en dat we het allemaal heel snel als een verrijking zullen zien! Wij hebben elkaar wat te vertellen, wij kunnen met elkaar Het Goede delen, namelijk ons geloof. Wij kunnen weer op een nieuwe manier leren en beleven. Een frisse wind door ons geloofsleven. God is wie Hij is. "Ik ben die Ik ben", zei Hij. Wij mensen veranderen, wij ervaren weer nieuwe dingen, wij ontwikkelen ons. Dat hoort bij het leven. Wij zijn mensen onderweg… we zijn Zijn gemeente, Zijn kinderen. Gelukkig wel! Ellen Kolthof

Inhoudsopgave Overdenking

pagina 3

Interview Stuurgroep

pagina 4

Terugblik

pagina 6

Preekrooster

pagina 8

Ingezonden

pagina 10

Vanuit de gemeente

pagina 11

Korte berichten

pagina 12

Ontmoeting/inspiratie

pagina 13

Informatie en adressen pagina 15 Jeugdzaken

pagina 16

Samenklank 565, september 2015

Overdenking De mus, de zwaluw en wij…

Als dit nummer van Samenklank bij u op de mat valt, zijn wij een nieuwe gemeente. Tenminste op papier. De Hervormde Gemeente te Heino en de Gereformeerde Kerk van HeinoLangeslag zijn dan opgegaan in één Protestantse Gemeente. Op papier kun je dat allemaal prima regelen. Voor het oog van de notaris hebben we zelfs onze handtekeningen gezet onder het fusiedocument. Maar betekent dat nu ook dat wij één zijn? En wat bedoelen we eigenlijk met "één zijn". Moeten we voortaan allemaal hetzelfde denken of hetzelfde doen. Gaan we elkaars gebruiken overnemen: het beste van beide tradities? Is dat het? Nee, volgens mij niet. In de kerk gaat het altijd om iets anders, om een eenheid die niet in onszelf gelegen is, maar in die ene God, die ons allen overstijgt. Als wij als mensen al één zijn dan zou die eenheid er uit bestaan dat we elkaar herkennen in het verlangen om die ene God te leren kennen, om die ene God onze God te laten zijn. Ik moest in dat verband denken aan de woorden van psalm 84. Zelfs de mus vindt een huis en de zwaluw een nest waarin ze haar jongen neerlegt, bij uw altaren, HEER van de hemelse machten, mijn koning en mijn God. Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij u loven. Je proeft hier dat de dichter van deze psalm jaloers is op de mus en de zwaluw. De mus en de zwaluw kunnen immers zomaar in het huis van God in en uit vliegen. Eigenlijk zou de dichter dit ook wel willen, maar helaas dat zit er voor hem niet in. Psalm 84 is een pelgrimslied. De dichter maakt vanuit zijn woonplaats eenmaal per jaar de tocht naar de Tempel in Jeruzalem. En dat voelt voor hem goed. Ergens weet hij dat hij in de Tempel pas echt thuis is, thuis komt. Helaas kan dat voor hem maar een paar dagen duren en dan moet hij weer terug naar zijn eigen woonplaats. Maar het verlangen blijft.

Voor ons wordt dat concreet door het kerkgebouw of de gemeente die daar samenkomt. Allemaal zijn we zo op weg omdat we iets herkennen van die lokroep van die Ene die ons uitnodigt om bij Hem thuis te zijn. Het is goed om dat van tijd tot tijd te bedenken. De gemeente of de kerk is niet de plek waar je komt uit gewoonte, of om gezelligheid te zoeken, of om gestreeld te worden met mooie muziek. Nee, het gaat om die Ene die wij willen ontmoeten of liever gezegd die ons wil ontmoeten. Daarmee is niet gezegd dat vriendschappen, gezelligheid, contacten of een mooie liturgie niet belangrijk zijn. Ze horen er ook bij natuurlijk. Onderweg in de pelgrimsstoet leren wij elkaar kennen. Onderweg worden wij één omdat we naar hetzelfde op weg zijn. Die eenheid is dus niet iets van ons, maar wordt ons gegeven. Oh ja, en dan vergeet ik nog iets. De kerk is ook geen einddoel. Net als de pelgrim keren wij weer terug de wereld in. Niet zoals we kwamen, maar veranderd. Het thuis-gevoel dat wij bij God opdoen mogen we meenemen in ons dagelijks bestaan en verspreiden. Zodat wij zelf een thuis kunnen zijn voor anderen. Want ook dat is de opdracht van de kerk. Om in Naam van God er te zijn voor heel deze wereld en in het bijzonder: de wees, de weduwe en de vreemdeling… Zo'n kerk zie ik voor mij. Twee pelgrimsstoeten kwamen elkaar tegen om samen op te gaan naar de Ene. Dat huis waar plaats is voor iedereen. Voor de mus, de zwaluw en wij… Ds. Hans van Solkema

Daarom is de dichter jaloers op de mus en de zwaluw. Zo zou het misschien ook voor ons moeten zijn. Wij komen als mensen uit verschillende tradities, kerkelijke tradities, maar ook gewoon uit verschillende sociale milieus, met verschillende opleidingen, verschillende leeftijden, enzovoort. Als je naar die groep mensen kijkt dan is het helemaal geen eenheid. We zijn zo verschillend als we maar zijn kunnen en dat is goed ook. Maar ergens hebben we iets gemeenschappelijks. We gaan allemaal als pelgrims op naar het huis van God.

3

Interview: Stuurgroep fusieproces Tekst: Luuk Sietsma Foto’s: Gerrit Kremers Stelling 2: Zonder de doortastendheid van de stuurgroep was het fusieproces van onze gemeentes niet zo voortvarend verlopen.

De stuurgroep van het fusieproces, bestaande uit Aukje Kuipers, Klaasje Smit en Wim Koeslag, hebben de laatste jaren vorm en inhoud gegeven aan dit proces. Tijd voor een interview aan de hand van stellingen om hen te bevragen op hun ervaringen als stuurgroep. Stelling 1: De fusering is een onvermijdelijk stap in de geschiedenis van onze beide gemeentes. Het SoW proces is al jaren gaande tussen de Gereformeerde Kerk en de Hervormde Gemeente. Al vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het plaatselijke SoW-proces heeft een lange geschiedenis, pakweg 35 jaar… Er waren tijden van toenadering en afwenden. Toch lijkt deze laatste stap haast ‘onvermijdelijk’, niet aan te ontkomen. Is dat zo? Nou, onvermijdelijk… dat zou ik niet zeggen. Ik zou meer zeggen logisch, een volgende stap in onze gezamenlijke geschiedenis. We beseften dat er zoveel is dat ons samenbindt: Samenklank, Vorming en Toerusting, diaconie. De gemeenteleden kwamen er langzamerhand van hun eigen postzegel af, samenwerken werd leuk. De kerkenraden hebben ook een stap extra voorwaarts willen zetten: het starten van een fusie (één kerk) en geen federatie (twee kerken). Wij hebben aan deze stap vorm en inhoud willen geven. Maar dat had ook wel voeten in de aarde. Je eigenheid opgeven en opgaan in één kerk… Dat was vooral voor de mensen in Laag Zuthem een hele stap. Het kerkje, wel eens liefkozend Gods Oude Schuurtje genoemd, zouden ze moeten achterlaten. Was dat ook een logische stap? Ik denk van wel. In beide kerken ontstond het besef dat de leegloop zich ook in hun kerk voltrok. Steeds minder nieuwe mensen, nieuwe gezichten…. En de zittenblijvers werden ook steeds grijzer en ouder. We hebben domweg elkaar nodig om te overleven, om nog zichtbaar te blijven als een Christelijke gemeente in Heino en omgeving. Daarbij biedt een nieuwe gemeente ook meer kansen voor het dorp.

4

Nou, doortastend….(gegrinnik). We waren ons er wel van bewust dat er in korte tijd, in twee jaar, veel moest gebeuren en dat we er een stevige slinger aan moesten geven om de mensen in de beide gemeentes in beweging te zetten. Het werken in de clusters was dan ook een krachtig middel, een methode om bottom-up te werken, vanuit de kracht en motivatie van de gemeenteleden. Daardoor konden we veel mensen betrekken bij het proces. Op de clusterbijeenkomsten zijn de eerste stenen gelegd voor de nieuwe gemeente. De samenwerking tussen de beide kerkenraden heeft ook positief bijgedragen aan het geheel. In hun gedrag werd zichtbaar hoe het kan, hoe we kunnen omgaan met verschillen. Maar waarom is het nu wel gelukt in vergelijking met de afgelopen jaren? Wat is nu anders dan toen? Ik denk dat er meer stabiliteit in de beide kerken was ontstaan na de roerige jaren negentig en begin 2000. Maar ook groeide de noodzaak om elkaar op te zoeken. De tijd was gewoon rijp en dan ontstaat er een haast logisch vervolg, rijpen ontwikkelt zich tot bloeien. Was er nu sprake van meewind of nog veel tegenwind? Soms stak de tegenwind wel weer op. In de beide gemeentes maar ook in de kerkenraden. Er klonken oude geluiden… moet dit nu allemaal, vroeger lukte het toch ook niet, waarom nu wel… We moesten dan ook de kerkenraden duidelijk maken dat zij keuzes hadden gemaakt, dat we de weg van fusie zijn opgegaan. Net een beetje Exodus, soms is het erg aantrekkelijk terug te kijken naar Egypte in plaats van naar het vage maar beloofde land. Maar het was nooit een hopeloze weg in de woestijn. Het boeiende was dat mensen van wie je verwacht had dat ze misschien dwars zouden gaan liggen in het proces de meest enthousiaste mensen bleken te zijn. Wat hield je op de been als de tegenwind te sterk was? Hoe heb je elkaar geïnspireerd? Nou, dat waren onder meer de inhoudelijke bijeenkomsten van de beide kerkenraden, de heisessies, de clusterbijeenkomsten. Wat ik een indrukwekkend moment vond was het moment dat de Gereformeerden bereid waren hun wekelijkse kerkdienst in Laag Zuthem op te geven om samen te gaan kerken. Wat een moedige daad.

Stelling 3: De samenstelling van de stuurgroep was een krachtige mix van verschillende, elkaar aanvullende talenten. Hoe was de bijdrage van een ieder in de stuurgroep? Wat waren jullie talenten? Want in jullie samenwerking is ook iets zichtbaar geworden hoe het kan in on-

Samenklank 565, september 2015

ze nieuwe gemeente, het genieten en het benutten van elkaars talenten. Aukje was in staat om als nietkerkenraadslid een andere blik op de zaken te hebben, het proces te laten kantelen. Ze had net een andere kijk op de ontwikkelingen, dat was een prachtige aanvulling op onze kijk als kerkenraadslid. Oorspronkelijk bestond de stuurgroep uit vier mensen, maar Wim Hendriks heeft moeten afhaken vanwege zijn verhuizing. Hoe was dat? Dat was een gemis. We voelden ons erg kwetsbaar. Een zeer moeilijk moment voor de stuurgroep. Er kwam toen veel op Wim Koeslag af, die er graag iemand bij had willen hebben. Hij kon niet meer sparren. Wim Hendriks was de man met de meeste ervaring. Hij heeft eigenlijk de lijnen uitgezet. Hij was de idealist, bevlogen, heeft er in het begin hard aan getrokken en bleef een optimist. En Wim (Koeslag), wat waren zijn talenten? De kracht van Wim was dat hij van alles op de hoogte was. Zorgvuldig, degelijk, hij kon het altijd weer terugvinden, leek alles op orde te hebben. (Wim grinnikt) Jullie moesten eens weten, vult hij aan. Maar Wim was bovenal trouw. En van Klaasje? Klaasje heeft veel management- en bestuurservaring. De lange lijnen, het punt op de horizon. Ze kan erg goed geloven in een doel en houdt dat goed in de gaten. We konden zo een team vormen. Bij mij als interviewer ontstaat het beeld van de VierZonder-Stuurman, vier roeiers in een boot, die elkaar aanvoelend de koers aangaan. Met de rug naar de toekomst, je weet nooit waar je heengaat maar je weet wel waar je heen wilt. De stuurgroep, de Vier-ZonderStuurman.

Stelling 4: Het accent in het fuseringsproces heeft meer gelegen bij de organisatie van de kerk en minder bij het pastoraat en het geloof. Zonder aarzelen reageren de leden van de stuurgroep. Het accent heeft gelegen bij de organisatie van de kerk. Het is wel een paar keer gegaan over Godsbeelden, op gemeenteavonden bijvoorbeeld. De stuurgroep heeft ook de kerkenraden geadviseerd in pastorale kwesties en het pastoraat is aan de orde gekomen op de wijkavonden, die de Gereformeerde Kerk eenmalig heeft belegd. Maar het centrale accent heeft gelegen bij de nieuwe organisatie. Is dat nou erg? Is het niet logisch eerst een kerk te bouwen, als een soort casco-woning en dan samen na te denken over de verdere inrichting?

Ja, dat klopt. Maar misschien heeft het ook te maken met de schroom of verlegenheid om te praten over dit soort dierbare onderwerpen. We praten niet zo makkelijk over geloof en geloven. Het is ook makkelijker om vanuit bijvoorbeeld de diaconie te denken en te praten over het geloof dan vanuit het geloof zelf. De kerk lijkt nu ook soms op een sociaal gezelschap waar saamhorigheid, betrokkenheid en gezamenlijkheid de kernwoorden zijn. Maar dat geldt ook voor de plaatselijke voetbalclub. Inderdaad, we moeten nog woorden zoeken en vinden om aan te geven wat ons onderscheidt van die plaatselijke voetbalclub. Waar we onze hoop en inspiratie uit putten. Maar er zit ook een risico in praten over het geloof. Praten over geloof kan binden, maar ook splijten… Dat klopt, dat heeft de geschiedenis wel geleerd.

Stelling 5: Het kerkelijk schip vaart nu de Fusiehaven binnen. Hoera, we zijn er! Zijn we er? Was de fusie het doel? Nee hoor, we zijn er nog niet, maar het huis staat er. Dat is een krachtig symbool. Het huis op de rotonde. Er zijn kansen genoeg. In elke cluster of themagroep zijn wel ideeën geopperd. Nieuwe mogelijkheden. Durven we de kansen die zich nu gaan voordoen te benutten? Dat zal wel moeten. Maar het is niet makkelijk om dat te gaan doen. Het is net als met samenwonen, je wilt het graag, maar pas in het doen kom je er achter hoe het werkt. Ieder heeft zijn ingeslepen patronen. Dat wordt wennen. Is het bijvoorbeeld lastig voor de mensen dat de koffiezetgroep bestaat uit 50% Hervormd en 50% Gereformeerd terwijl de getalsverhoudingen in de kerk heel anders liggen? Dat zijn thema’s die de komende tijd alle aandacht moeten krijgen. We moeten ook niet de illusie hebben dat die verschillen direct weg zijn. Dat oude denken zal langzaam wegebben. Maar het is de kunst de overeenkomsten te benadrukken. Een mooie uitdaging voor de kerkenraad maar ook voor alle gemeenteleden. Tenslotte We zijn er nog niet, maar we hebben wel een dak boven ons hoofd, want ‘hier is een kerk gebouwd, overal om ons heen, huizen en bomen en mensen van licht en steen’. Een boeiend gesprek met de Vier-Zonder-Stuurman. Maar was het wel ‘zonder’ Stuurman?

5

Terugblik

Terugblik zondag 13 september Hervormde Kerk te Heino Afscheid. Zo stond het op de liturgie. Voor velen misschien een wat vreemd woord. Hoezo afscheid? We komen toch weer in deze kerk terug? Ja, maar ook anders. Na deze zondag houdt de Hervormde Gemeente op te bestaan. Dat betekent ook afscheid nemen van een bepaalde traditie, van bepaalde gewoonten en gebruiken. Alleen als we dat doen kunnen we straks samengaan met onze gereformeerde broeders en zusters. Velen waren gekomen om dit mee te beleven. Aan het begin van de dienst stonden we door middel van foto's stil bij wie we waren. Ellen Kolthof nam ons daarin mee. De emotie was voelbaar. Hier in deze traditie zijn mensen opgegroeid, gedoopt, aangenomen, gehuwd en ook begraven. Voor velen is heel hun leven met deze traditie verbonden. Telkens op de kruispunten van het leven speelde ook de kerk een rol. We zagen in de foto's ook dat onze eigen traditie door de jaren heen al flink veranderd is. Hadden we in de jaren 50 en 60 nog groepen belijdeniscatechisanten van ruim 50 jongvolwassenen, de laatste groep bestond uit slechts twee jongeren en dat was alweer een paar jaar geleden. We spreken dan wel over een Hervormde traditie, maar ook die traditie zelf is aan verandering onderhevig. In de preek schetste ds. Hans van Solkema hoe wij straks een nieuwe gemeente kunnen zijn. De kerk is niet het huis met vele kamers, een grote paraplu waar iedereen mag komen schuilen (dat misschien ook), maar ook een

6

plek waar mensen bij elkaar komen in wie God wil wonen. Dat draait de zaak om. Wij mensen zijn die woningen. Daar moeten we wat voor doen. Na de viering van de maaltijd van de Heer en de zegen droegen we symbolisch de sacramenten de kerk uit. Voorop ging het licht als teken daarvan dat Jezus ons licht door het leven is. Daarna kwam de kan met doopwater als teken van het verbond dat God met ons sloot. Vervolgens kwam een schaal met brood en de beker en kan met wijn. Het zijn de gaven van Christus waarmee wij worden samengesmeed tot zijn lichaam. Ook de huwelijksring ging mee in de stoet (om volgende week met de andere ring in de bloemschikking verwerkt te worden. Als laatste gaf ds. Hans van Solkema de sleutel van de kerk aan de koster. De koster mocht als iedereen de kerk verlaten had de deur afsluiten. Daarmee wilden we ook echt markeren dat aan deze (hervormde) traditie nu een einde is gekomen. Achteraf, bij de koffie met wat lekkers, zeiden velen dat het hun meer had gedaan dan gedacht. Afscheid nemen doet soms pijn, maar deze werd verzacht door de vreugde om wat komen gaat. HvS

Samenklank 565, september 2015

Voor vervoer naar de kerk

Rooster Kerkdiensten

G. Hamming 391145 of 06-50211552

Zondag

27

September Zondag

4

www.kerkdienstgemist.nl

Kerk Heino 9.30 uur Lezing:

Ds. H. van Solkema Numeri 11:24-29, Psalm 19:8-17

Kerk Heino

Israël zondag

9.30 uur Lezing:

Vervoer: Collecte: kerk en Israël Oppas: op aanvraag

Ds. E.B. van Houte Maleachi 2:10-16, Marc 10:1-6

Oktober Zondag

11

Oktober

Zondag

18

Oktober

Zondag

25

Vervoer: J. Nijhoff, 394474 Collecte: algemeen kerkelijk werk Oppas: op aanvraag

Kerk Heino

Eredienst en kerkmuziek

9.30 uur Lezing:

Vervoer: Collecte: algemeen kerkelijk werk Oppas: op aanvraag

Ds. H. van Solkema Deut 15:1-11, Marc 10:17-31

Kerk Heino 9.30 uur Lezing:

Drs. P. de Jong Jesaja 59:9-19, Marc 10:46-52

Vervoer: Collecte: kerk in actie Oppas: op aanvraag

Kerk Heino 19.00 uur Zingen op Zondagavond Kerk Heino 10.00 uur

Ds. F. Buitink

Oktober

Gebedenschaal en gedachtenissymbool voor overledenen

Let op: vanaf nu 10.00 uur Vervoer: Collecte: hervormingsdag Oppas: op aanvraag

In de Gereformeerde Kerk was het een al langer bestaand gebruik: het aandragen van voorbeden door de gemeente en een glazen ster als gedachtenissymbool voor de overledenen. In de Hervormde Kerk waren er ook plannen om dit te realiseren vanaf het moment van de renovatie van de kerk. Bewust is er toen mee gewacht om dat meteen al te doen. Anders zouden we verschillende symbolen, gebruiken hebben, die we later weer moesten integreren. Nu, bij de fusie, is het moment gekomen dat we de gebedenschaal en het gedachtenissymbool gaan gebruiken in de nieuwe gemeente.

zijn die je bidt "voor" een ander. Dat is ook zo, maar de eigenlijke betekenis is dat de dominee "voor-gaat" in het gebed van de gemeente. Als het goed is verzamelt de voorganger dat wat er leeft in de gemeente en brengt dat voor het aangezicht van God. Om dat ook echt mogelijk te maken, moeten gemeenteleden een gelegenheid hebben om ook zelf gebeden aan te dragen. Dat kan nu via briefjes die voor de dienst in de gebedenschaal worden gelegd. Deze gebedenschaal staat achter in de kerk. Eventueel kunt u thuis al een briefje schrijven, of bij binnenkomst. Tijdens de dienst van de gebeden worden dan de gebeden uit de gemeente meegenomen door de voorganger. De taakgroep pastoraat bezint zich er nog wel op hoe we er precies mee omgaan (wel of niet noemen van een naam enz.).

Gebedenschaal

Gedachtenissymbool

Veel gemeenteleden denken dat de "voorbeden" gebeden

Om de gestorven leden van de gemeente te herdenken

8

Samenklank 565, september 2015

Elke zondag is er na de dienst gelegenheid om samen koffie of thee te drinken in 't Kerkhuus. Oppas: aanwezig of op aanvraag *), zie rooster kerkdiensten.

maken we vanaf de fusie gebruik van een gedachtenissymbool. De commissie Eredienst en Kerkmuziek is al een jaar geleden begonnen om in samenwerking met een kunstenares een nieuw symbool te ontwerpen. Daartoe is onlangs een voorstel aan de kerkenraad gedaan dat met enthousiasme is ontvangen. Binnenkort zult u daar ongetwijfeld meer over horen. Tot aan de invoering van het nieuwe symbool maken we nog gebruik van de glazen ster uit de voormalige Gereformeerde Kerk. Ieder lid die begraven wordt vanuit de Protestantse Gemeente krijgt nu zo'n symbool. Op het symbool wordt de naam, de geboorte- en overlijdensdatum geschreven. De symbolen blijven een jaar hangen. Een jaar na de sterfdatum wordt het symbool naar de nabestaanden gebracht.

Terugkomviering KESA Jongeren 3 en 4 oktober In het weekend van 3 en 4 oktober zijn er in de Katholieke Kerk en de PKN Kerk terugkomvieringen van de jongeren die afgelopen zomer op project naar Zambia en Bolivia zijn geweest. De zes jongeren (Marit, Julia, Saskia, Iris, Lot en Evelien) hebben de afgelopen twee jaren allerlei acties gevoerd om geld te verzamelen voor de twee projecten; de potgrondverkoop, het sponsgooien tijdens de pompdagen in 2014, verkoop tijdens de Winterfair en de Midzomernachtwandeling. Tijdens en vooral na de viering zullen zij vertellen over de projecten, wat zij gedaan hebben en wat het voor hen heeft betekend. Na de viering is er een presentatie aan de hand van zelfgemaakte foto’s en zullen zij onder het genot van een kopje koffie/ thee meer ingaan op de projecten en hun belevenissen. De viering in de Katholieke Kerk is op

zaterdagavond en in deze viering zal het koor Reflection ondersteund worden door een aantal leden van Ons Genoegen. De presentatie is aansluitend in het parochiecentrum. De viering in de PKN Kerk is op zondagochtend met aansluitend de presentatie in ’t Kerkhuus. Voor jongeren die denken “dit is misschien ook iets voor mij” is het een mooie gelegenheid om uit de eerste hand te horen hoe het is om op project te gaan en wat voor een unieke belevenis het is. In november/december wordt gestart met een nieuwe groep, die in de zomer van 2017 op project gaat. Als minimale leeftijd geldt 17 jaar bij het op project gaan.

Missionair Oogpunt: Leeg Wat kun je nog, als je je leeg voelt lopen door al het harde nieuws van vluchtende mensen en je eigen onmacht? “Ik ben leeg,” zei de man tegen me. “Op zondag laad ik me op in de dienst, maar dan door de week, al dat nieuws, die beelden van verdronken en gestikte vluchtelingen, de wanhoop in veel ogen, het gebrek aan fatsoenlijke oplossingen, mijn eigen onmacht... Dan loop ik leeg.” Herkenbaar? Dat je ook als gelovig mens leeg kunt lopen door een teveel aan slecht nieuws? Een tijdje geleden was mijn fietsband zacht. De fietsenmaker zegt: “Die band van jou is helemaal niet lek, alleen fiets jij er niet genoeg op.” Oftewel: gebruik je fiets eens wat vaker, dan loopt die band minder snel leeg. Zo is het met geloven misschien ook wel. De leegte stoppen we door te blijven oefenen en te blijven komen. Te blijven zingen en te blijven bidden: Heilige Geest van God, vul opnieuw mijn hart. ds. Hans van Ark is programmamanager Missionair Werk en Kerkgroei.

Oppasdienst

*) Als in het rooster van de kerkdiensten hiernaast niet staat vermeld dat er oppasdienst aanwezig is, dan kunt u oppas aanvragen door voor zaterdag 12.00 uur te mailen naar [email protected].

Zondag 4 oktober Collecte Kerk en Israël: Israëlzondag In de meeste gemeenten van de Protestantse Kerk wordt op deze Israëlzondag gecollecteerd voor de ondersteuning van het werk van Kerk en Israël. Je kunt elkaar pas echt ondersteunen als je geïnvesteerd hebt in de relatie met elkaar. Dat is de ervaring van ds. Pieter Goedendorp, voorzitter van het Overlegorgaan Joden en Christenen (OJEC) namens de Protestantse Kerk in Nederland: “De huidige tijd is een heel spannende waarin de Joodse gemeenschap keer op keer opgeschrikt wordt, zoals na de aanslagen in Parijs. Een goede relatie bewijst zich bij een crisis.” Het investeren in elkaar is niet altijd makkelijk, stelt Goedendorp: “Als Protestantse Kerk hebben we, naast de onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël, uitgesproken dat ook het Palestijnse volk ons ter harte gaat.” OJEC is een van de organisaties die de Protestantse Kerk ondersteunt in het werk van Kerk en Israël. 9

Ingezonden Protestantse Gemeente Heino t.a.v. Henny Siebert, voorzitter Beste Henny, Dank voor de uitnodiging. Wat een mijlpaal is dit, die bereikt is. Wat mooi dat na een lange zoektocht een pad gevonden is dat een begaanbare weg bleek te zijn. Een route waarop de beide kerken één konden worden en nu samen verder gaan als Protestantse Gemeente Heino. Gefeliciteerd daarmee! Alle inzet, inspanning, denkwerk, overleg, geduld, vindingrijkheid en bereidwilligheid van velen door veel jaren heen, is dus niet voor niets geweest. Het heeft een prachtig resultaat opgeleverd! Met plezier denk ik er aan terug dat ik een deel van het voortraject heb meegemaakt. Misschien heb ik er zelfs wel een stukje van mee gemààkt. Want voor zover het mij als predikant mogelijk was, heb ik van 1986 tot 1990 mijn steentje bijgedragen aan wat toen nog het SamenOp-Weg proces heette. Ik zou er daarom graag bij zijn op zondag 20 september in Heino. Maar helaas gaat dat niet lukken. We gaan uitgerekend rond dat weekend een paar dagen naar Roemenië, iets dat al geruime tijd geleden is afgesproken en geboekt. Maar in gedachten zal ik er zeker bij zijn. We zullen aan jullie denken! Voor het kerkgebouw in Laag Zuthem zal deze stap een hele verandering betekenen. Welke plaats het nog inneemt of niet meer, welke rol het nog speelt en hoe de oude gemeente ernaar kijkt. Al terugkijkend heb ik er een gedachte bij op papier geschreven. Die stuur ik hierbij. Ik wens jullie als nieuwe kerkelijke gemeente een veelbelovende en inspirerende zondag en dienst op 20 september. Hartelijke groet, Bert Koetsier

Bij het afscheid van het kerkje in Laag Zuthem Het was niet zomaar een dak. Er is veel gebeurd daar: gehuild, gelachen, geleerd, geleefd, gedeeld, gevierd. Toch was het ook weer eigenlijk niet veel méér dan zomaar een dak. 10

Boven wat hoofden. Een kerkje van niks. Nu jullie er wegtrekken en afstand van nemen – bedenk dan het lied, hoe het verder gaat – en blijf het zingen: ‘Want niet met hout en steen is ’t grote werk gedaan ’t zal om ons zelve gaan.’ Bij het schrijven merkte ik dat ik woorden gebruik uit twee liederen die op dezelfde melodie worden gezongen: het lied ‘Zomaar een dak boven wat hoofden’ (Nieuw Liedboek 276) en het lied ‘Zingt een nieuw lied voor God de Here’ (Nieuw Liedboek 971). Het klopt dus eigenlijk niet als ik schrijf: “bedenk dan het lied hoe het verder gaat”. Dat had eigenlijk moeten zijn: “bedenk dan dat andere lied”. Maar nu jullie dit kerkgebouw achter jullie laten, vond ik “verder gaan” mooier. Er stopt immers niets. Dus heb ik het maar zo laten staan. Bert Koetsier

Beste Henny, Wat aardig om een uitnodiging te krijgen voor jullie fusiedienst te Heino op 20 september! En wat jammer dat ik natuurlijk weer als predikant op zo'n zondagmorgen elders verplichtingen heb. Anders was ik er graag bij geweest. Maar na alle verkennende besprekingen van een paar jaar terug is het er dan toch van gekomen om hervormd en gereformeerd ineen te schuiven. Mijn complimenten voor de moed om over allerlei struikelblokken heen te stappen (en over eigen schaduwen misschien wel heen te springen). Ik wens jullie veel heil en zegen toe, individueel en als gemeente. Dat de schaalvergroting voor de gereformeerden meerwaarde zal blijken te hebben. Dat het kleine en intieme van de gereformeerden een sfeer zal meebrengen waar ook de hervormden hun voordeel mee zullen kunnen doen. En dat de protestanten mogen groeien en bloeien in stad en ommeland! Hartelijke groeten van de voormalige "coach"! Theo van Staalduine Samenklank 565, september 2015

Vanuit de gemeente Wij feliciteren In de maand oktober hopen hun verjaardag te vieren: 1 Dhr. G.W. Heinen 90 2 Dhr. P. van Gerner sr. 82 2 Mevr. J. Lange-van der Vliet 104 2 Mevr. G. Ganseij-Roeberts 80 3 Mevr. A.W. Wessels-Blankvoort 83 4 Mevr. R. Schottert-Hoes 86 9 Mevr. G.A. Beldsnijder-Brinkhuis 81 11 Mevr. G.D. Heinen-te Kloeze 88 13 Dhr. D. Hofmeijer 87 17 Mevr. H. de Kroon-de Jonge 81 23 Mevr. J. Compagner-van der Vegt 86 27 Mevr. J. Ruitenberg-Panhuis 83 27 Dhr. W. Brouwer 87 27 Mevr. A.C. Smeenk-Hollander 80 28 Mevr. E.W. Middag-Brinkman 85 28 Mevr. J.M. Hartkamp-Vosman 92 30 Dhr. H. Ruitenberg 88 30 Mevr. A.J. Beldsnijder-Dijkslag 85 Namens de gemeente wensen wij hen een fijne verjaardag en Gods zegen toe.

Gedoopt Op zondag 30 augustus werd de Heilige Doop bediend aan Collin Petrus Beltman. Collin is de zoon van Peter Beltman en Brenda Beltman-Uitslag. Hij werd geboren op 2 juni 2015. Peter, Brenda en Collin wonen aan de Davenschot 13 in Heino.

In Memoriam Anna Bartels-van der Kolk Op 27 augustus 2015 is Anna Bartels-van der Kolk overleden op de leeftijd van 86 jaar. Anna kwam uit een gezin van 3 jongens en een meisje. Haar vader was boer. Na de huishoudschool heeft ze enkele jaren als dienstmeisje gewerkt en ze trouwde op 5 augustus 1953 met Wim Bartels. Ze werd toen huisvrouw en moeder van Wim, Rie en Alex. Anna hield van het werk op de boerderij, van dieren, de natuur en ze was graag buiten. Die liefde heeft ze doorgegeven aan haar kinderen. Ze was graag thuis en hield veel van poetsen en in de tuin werken. Ze was strabant, lief en zorgzaam. Voor haar kinderen en schoonkinderen Fenny, Teunis en Anja en later ook voor haar 10 kleinkinderen. Zij hebben veel mooie herinneringen aan hun oma. Ook was ze oud-oma. In 1979 is haar man na een ziekbed overleden. Daarna werd ze de levenspartner van Evert Morrenhof en hij overleed in 2011. In 2008 kwam ze ongelukkig te vallen en na veel onderzoek werd de ziekte van Alzheimer geconstateerd. De laatste jaren heeft ze een fijne tijd op 'De Braak' gehad, bij de Hartkamp in Raalte. Tijdens de dankdienst voor haar leven hebben we stilgestaan bij het opstandingsverhaal. Dat Jezus is opgestaan mogen wij aannemen als een groot geschenk. Dat geeft troost en biedt uitzicht op een leven na dit leven. Want: Als God je komt halen, zover van huis, kun je niet meer verdwalen, maar ben je thuis! E.K.

11

Korte berichten Herman Slot 35 jaar koster Herman Slot uit Laag Zuthem is 35 jaar koster in de Gereformeerde Kerk Langeslag-Heino te Laag Zuthem. Hij is begonnen als hulpkoster en nu samen met Wilfred Eikelboom koster in de kerk. Op 6 september 2015 heeft Herman na de kerkdienst een onderscheiding ontvangen, in de vorm van een speld. De voorzitter van de kerkenraad, Henny Siebert, heeft als dank voor de vele jaren goede en trouwe zorg voor de kerk Herman de onderscheiding op-

Marinus van den Berg spreekt over ”Leven na een verlies” Op dinsdag 29 september a.s. wordt de jaarlijkse contactavond voor bezoekers van de KCO gehouden in ’t Kerkhuus. Op deze avond zal de bekende schrijver en theoloog Marinus van den Berg spreken over het thema: “Leven na een verlies”. Gelet op het thema zijn op deze avond ook de kerkenraadsleden en wijkmedewerkers van harte welkom. Aanvang 19.30 uur, de koffie staat klaar vanaf 19.00 uur. Nadere informatie bij Riekie Wessels, tel. 392968. De KCO-commissie

gespeld. De onderscheiding toont het beeldmerk van de Vereniging voor Kerkrentmeesterlijk Beheer in de Protestantse Kerk in Nederland en geeft uitdrukking aan het werk dat tot opbouw van de gemeente is verricht. Na de fusiedienst van 20 september wordt deze kerk minder gebruikt voor de erediensten. Herman en Wilfred blijven wel koster voor de kerk.

ALS EEN WINDVLAAG… Als een windvlaag die ons aanraakt, als een kracht die vleugels geeft strijkt Gods adem langs de aarde, stroom van hoop voor al wat leeft. Kracht die mensen bij elkaar brengt en die grenzen opengooit. Vuur dat koude harten opwarmt en de muur van ijs ontdooit. Een bezieling diep van binnen, als het trillen van een snaar. Door de Geest van God bewogen, staan wij open voor elkaar. Mensen komen in beweging, willen meedoen, vatten moed, willen bouwen aan een wereld waar het leefbaar is en goed. Als een windvlaag die ons uittilt boven ons beperkt bestaan, wijst de Geest van God ons wegen die wij samen kunnen gaan. Greet Brokerhof-van der Waa Uit: Jaarringen

12

Samenklank 565, september 2015

Ontmoeting en Inspiratie Levenslessen in mystieke teksten De groep levenslessen in mystieke teksten draait nu al drie seizoenen en blijkt een groot succes. Er zijn zelfs te veel deelnemers voor één groep zodat er telkens een keuze is tussen de dinsdagmorgen of de dinsdagavond. Ook nieuwe mensen zijn weer van harte welkom. We volgen het boek van Kick Bras (Mystiek leven), maar er is gemakkelijk in te stromen. Dit seizoen starten we bij het vierde en laatste deel van het boek getiteld "Leven in vreugde". Dat laatste is wat mensen uit de mystieke traditie ons telkens weer weten te melden. Het leven in en met God levert een bepaalde wijze van ontspanning op, van diepe intense vreugde. De "werkwijze" van de groep is dat eenieder thuis ter voorbereiding een paar bladzijden uit het boek leest (een paar bladzijden blijkt vaak meer dan genoeg om over te spreken),

Het socratisch gesprek: vergeving Een socratisch gesprek is een geleid groepsgesprek. Het is vernoemd naar de Griekse filosoof Socrates (5e eeuw BC). Hij voerde gesprekken met zijn leerlingen door hen vragen te stellen en daardoor hen te helpen duidelijk te krijgen wat ze denken. Een socratisch gesprek of een dialoog gesprek vindt plaats naar aanleiding van een abstract begrip en persoonlijke ervaringen daarmee. Het thema is in dit geval: vergeving. Het is geen discussie of debat. Het gaat er niet om wie gelijk heeft of krijgt. Iedereen krijgt de kans te zeggen wat hij wil en de anderen kunnen dan vragen stellen. Luisteren naar elkaar en je in de ander verplaatsen zijn belangrijk. Het is geen ’ja, maar ….’ gesprek, wel een ‘ja, en….’ gesprek. Als iemand iets vertelt, is het de bedoeling dat je je mening opschort en die niet tegenover de mening van de ander zet. Het gaat om je eigen ervaring met vergeving en het is dus niet de bedoeling te citeren uit wat anderen hebben geschreven over vergeving. Vergeving Is vergeving een keus? Kun je boosheid, beschuldiging en oordeel los laten? Verdwijnt de pijn en het verdriet na vergeving? Wat kun je iemand vergeven? Kun je iemand iets vergeven maar het niet vergeten? Kun je iets wat iemand je heeft aangedaan vergeten zonder het te verge-

daarna herlezen we het met de hele groep, licht de inleider nog het een en ander toe en komen er vanzelf gedachten op, herinneringen aan eigen ervaringen, vragen enz. Kortom het levert boeiende gesprekken op over de "binnenkant van ons geloof". We nodigen iedereen die daar belangstelling voor heeft van harte uit.

datum:

dinsdag 6 okt, 3 nov, 1 dec, 5 jan, 2 feb, 23 feb

tijd:

keuze uit 10.00 uur 's ochtends of 20.00 uur 's avonds

locatie:

‘t Kerkhuus

begeleiding: ds. Hans van Solkema contactpersoon:

ds. Hans van Solkema, 0572-712013

kosten:

geen

ven? Wat doe je als je iemand iets vergeeft? Moet je je kunnen inleven in de ander om hem iets te kunnen vergeven? Is het belangrijk dat iemand weet dat je hem iets vergeeft? Geeft het je rust als je iemand iets vergeeft? Hoop je dat je eigen misstappen worden vergeven? Door wie? Geeft het je rust als je weet dat je vergeving krijgt? Wat is vergeving?

data:

donderdag 8 oktober 2015

tijd:

van 20.00-22.00 uur

locatie:

kerk Laag Zuthem

gespreksleider:

Marie-José van Voorst

contactpersoon:

Saskia van Bottenburg, [email protected]

kosten:

geen

13

Ontmoeting en Inspiratie "Het is mooi om oud te worden maar moeilijk om oud te zijn" Dat is een uitspraak die ik geregeld heb gehoord. Ik wil graag met ouderen in gesprek daarover. Want in deze fase van het leven krijgen we te maken met verschillende vormen van verlies en verdriet. Verlies van onze naasten, verlies van onze gezondheid en mobiliteit, of verlies van ons geheugen soms. Maar ook verlies van het échte contact met de kinderen of verlies van onze geloofszeker-

Kerk op Stap: Nijmegen Op zondag 18 oktober gaan we als gemeente weer op stap. De bestemming is dit jaar Nijmegen. Net als vorige jaren reizen we per trein. Met de auto vertrekken we vanaf ‘t Kerkhuus naar station Wijhe waar we op de rechtstreekse trein naar Nijmegen kunnen stappen. Om 10.00 uur bezoeken we daar eerst een dienst van het Oecumenisch-City-Pastoraat in de prachtig mooie Stevens-

heid. Dat wat vroeger allemaal zo duidelijk en overzichtelijk was. Laten we enkele middagen met elkaar daarover in gesprek gaan. De eerste middag doen we dat aan de hand van wat ons ooit troost en steun gaf in lastige tijden. Ik wil dan ook vragen of u een Bijbeltekst, een gedicht, een uitspraak of een boekje mee wilt nemen, waar u persoonlijk veel aan gehad hebt.

data:

donderdag 15 en 29 okt en 12 nov

tijd:

14.00-16.00 uur

locatie:

‘t Kerkhuus

gespreksleider:

Ellen Kolthof

contactpersoon:

Willemijn Nijhoff, 0529-401718

kosten:

geen

kerk. Na afloop drinken we koffie en verplaatsen we ons per bus naar het Bijbels Openluchtmuseum. Een prachtig park (voor wie het kent van vroeger: er is veel veranderd). Daar wacht ons een heerlijke lunch. Vervolgens krijgt u een rondleiding door het park, koffie en is er nog wat vrije tijd. Om 17.00 gaan we weer richting de stad om daar eerst samen wat te eten. Daarna volgt de reis naar huis. data:

zondag 18 oktober

tijd:

08.00 uur

locatie:

vertrek vanaf ‘t Kerkhuus

begeleiding: ds. Hans van Solkema

14

contactpersoon:

ds. Hans van Solkema, 0572-712013

kosten:

€ 55 per persoon (incl. vervoer, lunch en diner)

Samenklank 565, september 2015

Predikant

Belangrijke adressen en informatie www.pknheino.nl

Scriba Protestantse Gemeente Dhr. W. Koeslag 0572-394086 Canadastraat 4, 8141 AC Heino

Kosters locatie Heino Dhr. H.J. Linthorst, Meidoorn 28 8141 SV Heino, 0572-391945 [email protected] Dhr. W. Holsappel, Berkendijk 6 8141 RD Heino, 0572-393343 [email protected]

Kosters locatie Laag Zuthem Fam. W.J. Eikelboom, Kolkweg 40 8055 PV Laag Zuthem 0529-497287 Dhr. H. Slot, Langslag 11 8055 PN Laag Zuthem 0529-497568

Agenda 29 september KCO Contactavond 19.30 uur Koffie vanaf 19.00 uur ‘t Kerkhuus 30 september Diaconieën en KCO Verrassingstocht Aanwezig 13.00 uur ‘t Kerkhuus 6 oktober Ontmoeting & Inspiratie Levenslessen in mystieke teksten 10.00 uur en 20.00 uur ‘t Kerkhuus

Kerkelijk Bureau

8 oktober Ontmoeting & Inspiratie Het socratisch gesprek 19.30 uur - 22.00 uur Kerk Laag Zuthem

Pand De Nekker, Achterzijde Postadres: Canadastraat 4 8141 AC Heino 0572-395313 b.g.g. 0572-392179 [email protected]

15 oktober Ontmoeting & Inspiratie Het is te mooi om oud te worden… 14.00 uur - 16.00 uur ‘t Kerkhuus

[email protected] b.g.g. 0572-391480 of 0572-393256

Ledenadministratie Laag Zuthem Mevr. G. van Wifferen Stationsweg 29 8141 SK Heino 0572-391371

Collectebonnen Verkrijgbaar bij: Tankstation Van Wifferen Stationsweg 29, 8141 SK Heino

Kerktelefoon Dhr. L. Kuiterman, 0572-393290 Dhr. H.J. Linthorst, 0572-391945

18 oktober Ontmoeting & Inspiratie Kerk op Stap Vertrek 8.00 uur ‘t Kerkhuus 20 oktober Ontmoeting & Inspiratie “De Dood” Tijd: wordt nog bekend gemaakt Kranenburg/‘t Kerkhuus

’t Kerkhuus, pand De Nekker Voor informatie of reserveringen: Martin Nijboer 0572-391312 [email protected]

Zending/Werelddiaconaat/ Ontwikkelingssamenwerking Diaconie PKN: NL30RABO0327128135

Kerkbalans Laag Zuthem:NL15RABO0327101245 NL12INGB0000830124 Heino: NL10RABO0327100850

Diakonie Heino NL83RABO0327157445

Locatie Laag Zuthem

Lieke van Houte Asterstraat 12 8012 EC Zwolle 038-4265021 [email protected]

Predikant

Hans van Solkema Bredenhorstweg 7b 8144 RB Lierderholthuis 0572-712013 spoed: 0572-712014 [email protected] Ouderenpastor

Ellen Kolthof Jupiterstraat 8 7771 XS Hardenberg 0523-262583 [email protected] Contactpersoon: Ria Klompjan 0572-392179

Verjaardagsfonds Kerk Heino De opbrengst voor het verjaardagsfonds over de maand juli bedroeg € 369,10. Allen die hier aan hebben bijgedragen: hartelijk dank. Giften Kerk Heino KCO: € 10,00 via dhr. G.J. Bosch 2x € 5,00 via mevr. Dekker € 10,00 via dhr. C. van Lente Bloemenfonds: € 5,00 via mevr. D. HekmanBoerman

Bankrekeningnummer kerkrestauratie: NL31 RABO 0327 1610 00 t.n.v. Hervormde Gemeente Heino

Voor informatie: Janneke Eikelboom 0529-497287 [email protected]

15

Jeugdzaken Welkom 4-jarigen! Elk jaar is het weer een feest als wij de kinderen die 4 jaar geleden geboren werden in ons midden mogen verwelkomen met hun doopkaars. Het is voor kinderen een hele stap. Je verlaat de peutertijd en wordt nu kleuter. Dat betekent ook de eerste stappen naar school. Het is niet alleen voor de kinderen zelf een grote stap, maar ook voor de ouders. Opvoeden is steeds meer loslaten en dat voelt af en toe best wel even eng. Kan mijn kind het wel zonder mij? Ja, dat kan, zo geloven wij in de kerk. Want op onze weg door het leven gaan we nooit alleen. We mogen weten dat God heeft gezegd: ik zal er zijn voor jou. Het licht van de doopkaars mag ons daaraan herinneren. Natuurlijk snappen de kinderen zelf dat nog niet, maar wij als volwassenen wel. En dat laatste voelt het kind wel. Het mag opgroeien in een veilige omgeving van grote mensen die zelf vertrouwen op God. Zo mochten we de kinderen in optocht binnenleiden. Na een fotoshoot met elk kind afzonderlijk (waarbij sommige zich al presenteren als ware fotomodellen) sloten we de verwelkoming af met een gebed staande in de kring rondom de doopvont.

Tess Stirtjan, Sven Schotman, Jur Veltink en Sjoerd Prins

Samenklank 527, maart 2012