"Psychoptiese paljassen, droefgeestige druiloren" U begon in 1984 aan een geschilderd portret van de direkteur van Art Revisited,Hans “doktoran dus” van Seventer en zijn echtgenote en maakte dat pas in 1996 af.Waarom? Jahaha!Het was zo mooi!Of liever…het had allemaal zo mooi kunnen zijn!Die van Seventers dachten in hun ingekankerde gereformeerde achter docht dat ik het met opzet deed,maar dat was helemaal niet zo.Ik schilderde in 1984 in een heel andere techniek dan in de jaren ’90.Dat was van Seventer niet op gevallen,want dat is geen ge schoolde kijker,maar een kletskous.Ik wist dus na de eerste laag van dat portret niet meer goed hoe het verder moest en of mijn aanpak wel juist was.Ik besloot het schilderij dus zo lang weg te zetten om op een gegeven mo ment de draad weer op te pak ken.Nou,daar had doktorandus studiebol nog nooit van gehoord!Dat had hij in die populaire boekjes van Prof.Rookmaaker niet gelezen!Die ging alleen maar om met van die schilderende (re)produktie jongens als Henk Helmantel en Rein Pol, die zich nooit iets afvroegen of een overweging op welk ge bied dan ook maak ten.Dat portret van de van Se ventertjes stond dus onafgemaakt heel lang op de piano en ze dachten dat ik het schilderijtje elke keer als ze langs kwamen er expres neer zette om ze te pesten,maar daar was al helemaal geen sprake van,want ik neem mijn beroep zeer serieus, in tegenstelling tot de gereformeerde lolbroek-corps bal van Seventer,die eigenlijk door niemand buiten het incestueuze E.O. omroep circuit wordt serieus genoemen en al helemaal niet door mij.Wist U dat die brave dominee Henk Binnendijk met die grote, verneukte neus een liefhebber is van pornofilms op de t.v.?Zijn baas Andries Knevel,die zich verbeeldt een tweede Ischa Meijer te zijn,heeft dat rond geba zuind tijdens een evangeliese kerkdienst in Drach ten! U bent er van overtuigd dat E.O. producer Hans “doktorandus” van Seventer van dat saaie ku(ns)tprogramma “Wat is er met je aan de hand?” helemaal niet zo’n kultuur liefhebber en connaisseur is als hij pretendeert? Daar kan ik U wel een voorbeeld van geven.U weet dat hij met ansichtkaarten langs de deur leurt en daar heeft hij veel opslagruimte voor nodig,want zo’n zootje bedrukt papier en onverkoopbare kunst zinnige fondsrestanten neemt me een ruimte in be slag,daar wordt een normaal mens niet goed van, dus kocht hij in een Gronings dorp een erg groot, smakeloos en volkomen sfeerloos huis dat aan een doorgangsweg is gelegen waar dag en nacht een konstant aanzwellende stroom vrachtautos op top snelheid onderweg naar Duitsland voorbijraast.Het aardige aan dat nogal onpersoonlijke huis was dat er links naast het huis een heel apart zogenaamd te ringhuisje stond van ver voor de oorlog toen long tering nog echt longtering was en de mensen en bloc weg rotten waar ze zelf bij stonden.Het was een houten huisje dat via een aan een uurwerk ge koppelde motor door een heel vernuftige konstruk tie,die zijn tijd eigenlijk ver vooruit was met de zon kon mee draaien,net als sommige telescopen,om die teringlijders optimaal zonneschijn te geven anders rotten ze binnen de kortste tijd bloed oprochelend weg.Zo’n huisje heeft dus historiese waarde omdat er nog maar weinig van over zijn sinds tbc goed te bestrijden was,alhoewel daar verandering in schijnt te komen via resistente tuberkelstammen,maar dat kon kultuurminnaar Hans van Seventer als bijdehan te,verlichte zich aan alle Europese maatstaven superieur voelende pseudo-Americanofiel niks ver dommen,dat teringhuisje moest en zou worden afgebroken,ondanks dat het ‘t enige historiese ele ment in de verre omgeving van zijn huis was.Het is ook heel goed mogelijk dat Hans doktorandus niet door het leven wil gaan voor de buren als een stie keme teringlijer,een tuberculeuze huisjesmelker die zijn schaarse tijd door brengt in een teringhuisje en daarom iedere verwijzing naar welke ziekte dan ook bij voorbaat al uit zijn leven wilde bannen.Een echte Witte Anglo Saksiese Protestantse Amerikaan als Hans Doktorandus is en zoals U al lang weet uit de glossies over die All American Guys,zoals alle Amerikanen nooit ziek zijn,die hebben aderen van voorgespannen kauw gummi waar kerosine door heen stroomt,hersens van trotyl,volgepomt met posi tivistiese slogans,een hart van glimmend gepoetst chroomstaal en kunstmatige,opgepompte siliconen kit bodybuilders tieten als kneedbommen binnen de perken gehouden door edelmetaal tietenhouders van titanium met baleinen van haaietanden!U zou dat zelf eens kunnen na vragen bij het Amerikaans buro voor toerisme of bij die loopse saxofoonneus Bill zelf.En als die niet thuis is kunt U altijd nog de Pent
house of de Playboy raadplegen,daar staan de laat ste wetenswaardigheden en het hotste news over Big Bill “Broonzy” Clinton The Sexual Saxophone te lezen aan de hand van getuigeverslagen van de stagiaires van het Witte Huis die allemaal door Bill persoonlijk met de volle,gulle hand bij d’r lui d’r pruim zijn gepakt. Een met de hand gerolde sigaar uit eigen doos,een zware,wilde Havana recht uit de natte,multi funkti onele vagina van Monica Lewinsky is nog het min ste dat U in die Amerikaanse kringen gepresen teerd kan krijgen. U vergelijkt Hans “doktorandus”van Seventer met de hoofdpersoon uit de novelle “Kaas” van Willem Elsschot? Die hoofdpersoon uit dat boekje bemoeide zich ook met een vak waar hij geen verstand van had en kocht een pakhuis vol niet te verkopen kaas.Een paar honderduizend kilo Edammers die hij zelf kon op eten met zijn familie.Het is jammer dat die gere formeerden nooit een boek lezen,want dan had die corpsbal van Seventer niet alleen enige lering kun nen trekken uit de moderne literatuur,maar het had hem ook nog voor een reeks teleurstellingen en ten minste voor één daverende ruzie met een geniale kunstenaar uit Oldeboorn behoed. Die psychopatiese paljas Hans van Seventer poogt in zijn vele,door hem op eigen kosten uitgegeven uitgegeven catalogi,die bij voorbaat al voor winkeldochter lijken voorbestemd,van het werk van de kunstschilder Henk Helmantel aan te tonen dat het werk van deze 17-e eeuwse stilleven epigoon en imitator van kerkinterieurs van groter maatschappelijk belang is dan het werk van Mondriaan? Hij zegt als amateur kunsthistorikus dat het werk van Helmantel een veel groter maatschappelijk draagvlak heeft dan dat van Mondriaan,maar dat is hetzelfde als appels met peren vergelijken.Als het maatschappelijk draagvlak gaat bepalen wat belang rijk is en wat niet kom je uit bij die onzin van Cor neille,Rien Poortvliet of Anton Pieck.Volgens van Seventer kennen de Amerikanen maar één Neder landse schilder en dat is Helmantel,maar dat is on juist.Bill de Kooning,Rembrandt,Van Gogh,Mon driaan en Dibbets zijn namen die de Amerikaanse kunstkenners kennen.De taferelen van Helmantel stralen een kalvinistiese kilte en meedogenloze mof fiese mensenhaat uit die kenmerkend is voor de fascistoïde fundamentalistiese aanhangers der gere formeerde kerken vrijgemaakt.Het werk van die Teutoon Helmantel is moffies en iedere Amster dammer weet dat wie boven Zwolle komt zich al diep in Duitsland waant.Als je dat gebral hoort van die Friezen en Groningers in hun dialekt denkt men zich in een varkenshok te bevinden. In 1998 kwam een verontwaardigde Hans van Seventer ter Uwer huize U beschuldigen van door U in 1983 geuite beledigingen ten opzichte van de echtgenote van Helmantel?Wat is hier van waar? Het is al een vijftien jaar geleden,maar ik meen dat ik in een brochure de vrouw van die gereformeerde gierigaard Helmantel een blonderig,sprieterig meis je heb genoemd en dat zal dan wel met de werkelijk heid overeen zijn gekomen,dat weet ik niet meer, maar verder heb ik me niet over haar uit gelaten.Ik wil één en ander graag rektificeren om op goede voet met de plaatselijk bekende kunstenaar uit Wes teremden te komen,want die Babs bobsbillebibs is helemaal niet sprieterig,maar een stevig uit de klui ten gewassen bollewangenhapsnoet boeren deerne met nog steeds hetzelfde melk boeren hondehaar boven die goedkope ziekenfonds fiets die ze op haar neus draagt en twintig jaar geleden modern was.Zo,nu denk ik wel dat alle misverstanden einde lijk voor goed uit de weg zijn geruimd en de weg terug volkomen vrij is! Kijkt U nu eens naar het wispelturige karakter van die Hans van Seventer wat de herhaaldelijk onfor tuinlijke keuze van zijn domicilie en werkzaamhe den betreft.Deze meneer is ten eerst gehuwd met een Amerikaanse,omdat de Nederlandse vrouwen voor deze meneer veel te min waren en hij woonde met zijn gezinnetje achtereenvolgens in Amster dam,waar hij als ex-Rotterdammer helemaal niet aarden kon en snel vertrok naar Eck en Wiel om zich bij een gereformeerde kommune van maat schappelijk losgeslagen drijf- en wrakhout aan te sluiten,waar hij het ook al niet kon vinden na een meningsverschil met de direkteur prof H.R. Rook maaker en verhuisde toen bij wijze van noodsprong naar een vervallen boerderij in Drenthe,daarna naar Bedum om een saaie doorsnee nieuwbouw woning te betrekken.Vervolgens trok de familie in een ruw getimmerde plaggenhut te Zwiggelte,waar
zich in plaats van de beoogde Anton Pieck romantiek al snel de nodige moeilijkheden aandienden met de sexueel tamelijk los geslagen vrijgemaakt gerefor meerde eigenaar van de naast gelegen boerderij. Hals over kop verhuisden de van Seventertjes dus naar een rijtjeshuis in Groningen en hadden het daar voor korte tijd wel naar hun zin,vooral dankzij de hoerenkast aan de overkant.In de vensterbank van de studeerkamer van Hans van Seventer lag een lichtsterke nachtkijker om op gereformeerde wijze door het binoculair aanstoot te nemen van de open lijk gepleegde onzedelijke handelingen aan de over kant om daarna een filosofiese verhandeling te schrijven over de ontaarde maatschappij. Zijn vrouw verklaarde:”Op het platteland wonen is voor een Amerikaanse heel fijn,want Amerika is eigenlijk één en al platte land,maar op het platte land wonen met al die platte,Groningse mensen is niet zo fijn als je het erg vindt om de hele dag alleen te zijn.Er waren wel zo nu en dan sporadiese kontakten met deze of gene,de platte agrariese men sen waren zo nu en dan ook wel eens een paar minuten vriendelijk,maar je hebt nu eenmaal niet altijd dezelfde interesses.Ik had er geen zin in om elke dag maar weer te praten over hoe de pinken er voor stonden of dat het hooi van het land moest,dat zijn van die tiepies Nederlandse banale aangelegen heden waar wij Amerikanen niet zo erg in geïn teresseerd zijn.” In hetzelfde artikel uit het NRC-Handelsblad waaruit bovenstaande passages zijn geciteerd: “Haar man Hans van Seventer,ooit in het verre verle den een schimmige tv-producer van on duidelijke tv programmas voor de schimmige E.O. waar in deze verlichte tijden hooguit drie mensen in Nederland naar wilden kijken (bron:Feike ter Velde) en terecht ontslagen werd door de doortas tende Ds. Glashouwer en nu is Hans van Seventer dan ook werkzaam als eerzaam leraar maatschappij leer aan een lagere land bouwschool te Groningen om tegen een goed salaris en een vakantie uitkering een stel van de pot gerukte suikerbieten staathuis houdkundige manieren bij te brengen.Op de splinternieuwe race fiets met 17 versnellingen is hij zonder tegenwind zeven minuten onderweg naar zijn werk,met tegenwind anderhalf uur.Het lot van de eenzame luchtfietser,zal een realist als Fred van der Wal smalend zeggen. “Het was allemaal een afwegen van faktoren zonder traktoren,die landbouwschool en de verhuizing naar Groningen.Het is heel jammer dat de kinderen te genwoordig niet zo maar meer naar buiten kunnen rennen in hun blote reet en een duik in het geurige hooi kunnen nemen met de een of andere mollige boerenmeid,zoals toen in die onbezorgde dagen van weleer.Those were the days,” deelt van Seventer on gevraagd mede. “Maar,” zegt van Seventer op geheimzinnige toon:” het kwam ook geregeld voor dat je zei,jongens,het is prachtig weer,ga in gotsnaam alsjeblieft als de sodommieter buiten spelen en dat ze dan liever met Lego bezig bleven in die bedompte zelfgebouwde plaggenhut.” Een groot pluspunt voor mevrouw van Seventer is dat ze nu weer in een zangkoor kan zingen.Zoiets was er in dat achterlijke dorp Zwiggelte niet.Zij prijst zich zeer gelukkig dat de deur nu niet langer plat gelopen wordt door onguur ogende pseudo kollektanten met bivakmutsen en ander onwel rie kend zigeunervolk,gewapend met een lange lijst van nabuurtige intekenaars en extreem grote kollektebussen ter grootte van een ouderwetse melk bus.Niet zelden haalden de nijvere kollektanten een stiletto tevoorschijn haalden om aan hun verzoek om een behoorlijke financiële bijdrage enige kracht bij te zetten. “Je werd er door dat volk ook nog op aan gekeken als je niets gaf en meer dan eens moest ik vanuit het achterhuis de pitbull (hier wordt ongetwijfeld de echtgenoot bedoeld) te hulp roepen,” zegt ze mee smuilend.Verdwenen is ook de gigantiese druk om bonte dinsdagavonden in het dorpshuis te bezoeken waar het bier bij hektoliters vloeide en hikkend en boerend moest worden gelachen om ontuchtige, kluchtige scenes in een onverstaanbaar boers dialekt uitgesproken door voortdurend scheten latende akteurs en aktrices. De grote stad biedt vele voordelen voor de in ribflu welen kuitbroek geklede buitenman die van Seven ter tot voor kort was.Alles wat nodig is om een gelukkig mens te worden bevindt zich volgens de van Seventertjes onder handbereik,het bordeel aan de overkant,daarnaast de drankwinkel om de hoek is en even verder op een gereformeerde kerk waar het ware Woord nog wordt gebracht zoals het altijd werd gebracht. “We drinken altijd verse,romige melk,zo onder de koei’n vandaan,dat haal ik bij een Grunningse,gere formeerde,authentiek stinkend keuterboer met zo’n pittoreske Noordelijke rukkerskop en een paar
onge wassen poten die konstant naar de stront stinken als of ie de hele dag in zijn eigen reet zit te boren.Drie kwartier fietsen bij goed weer en ik ben er en nog drie kwartier terug dan is de melk al bijna over ge kookt” roept van Seventer.Zijn stemgeluid klinkt triomfantelijk en wordt ondersteund door een hoge, klokkende lach,alsof hij de geniale oplossing van een heel moeilijk probleem heeft gevonden. U ageert voortdurende tegen de gereformeerde medemens en maakt zich dus schuldig aan dis kriminatie van een religieuze minderheid groep. Waar ik veel banger voor ben is voor diskriminatie van de waarheid en de humor,dan voor het diskrimi neren van die gereformeerde verwaarloosbare min derheid.Als ik voortdurend negatief schrijf over ge reformeerden, dan is het omdat degenen die ik vanaf 1963 heb ontmoet onder die gereformeerden negatief, huichelachtig en slecht zijn.Ze zijn vooral geobsedeerd door sex.Er is veel slechtheid in de wereld:slechte gereformeerde schijnheilige honden, slechte gereformeerde schilders en tekenleraren met artistieke pretenties,slechte gereformeerde muziek en slechte gereformeerde boeken,vraag maar aan Hans van Seventer van die scherts organisatie Rea lity Revisited of aan Leen de la Rivièra van Chris tian Artists,die produceert akulturele kwalitatief slechte maar heel christelijke wanprodukten met een korte broek bomvol vol christelijke naaste lief de aan de lopende band op sandalen.Die mensen hebben nulkomma nul verstand van kultuur.Als ze echt hun naaste lief hadden,dan zadelden ze die niet op met een stuk akulturele milieu vervuiling,maar kozen ze voor een eerlijk vak. U heeft in navolging van Freud gezegd dat een literair kunstenaar zoals U er niet aan ontkomt om zijn niet gerealiseerde verlangens op papier te zetten. Over welke verlangens gaat het eigen lijk in Uw werk ten diepste? Daar raakt U een zeer belangrijk punt aan.Ik wil dan ook een vergelijking maken met het werk van een in Friesland woonachtige auteur,die mij zeer na aan het hart ligt;Martin Hartkamp,mijn ex-klasge noot van het Vossius gymnasium te Amsterdam. Martins echtgenote,een zeer eerbiedwaardige hoog geleerde,schrander uit haar ogen kijkende,immer minzaam glimlachende,rust uitstralende dame die een professoraat in de criminologie bekleedt te Rotterdam,vroeg hem herhaaldelijk op dwingende toon onder vier ogen of hij al die vrouwen uit zijn boeken daar onder aan de voet van de Oude Bildt dijk,waar zich heel wat afspeelt op het horizontale, genitale vlak,allemaal stuk voor stuk ook vierkant plat geneukt had in successie.Hij beschreef vooral vrouwen die afkomstig leken uit de realiteit,heur physieke eigenschappen breeduit geschilderd in gloed volle bewoordingen over de erotiese capa ci teiten.Ik weet niet wat Martin daar direkt op antwoordde,nadat hij duchtig aan één van zijn veertien met plezant geurende toffee tabak goed ge vulde in de brand gestoken pijpen had getrokken of misschien wel aan allemaal tegelijkertijd en als ik het wel wist zou ik het U waarschijnlijk nog niet me dedelen uit louter kiesheid,omdat ik mededelingen van deze orde tot het gore oudroze rafelige rijk van de roddelpers vind behoren,maar de situatie is heel herkenbaar.Het artistieke leven zit vol gevaren en is zelden aangenaam.Het jachtseizoen op kutspek lijkt voortdurend geopend in kunstenmakersland,vraag maar aan de Drentse tekenleraar J.v.L.Feit en fiktie, waarheids- en werkelijheids gehalte lopen soms door elkaar heen.Als U als lezer enig zins op de hoogte was van de geschiedenis van de literatuur zou dat allemaal gesneden koek voor U moeten zijn,dus waar hebben we het eigenlijk over! Als U een totaal overzicht van mijn werk zou zien, gesteld dat het mogelijk zou zijn alles op een rijtje aan een lange muur van honderden meters op te hangen,dan zou U uit het totaalbeeld wellicht kon klusies kunnen trekken en of die wel of niet juist zijn ga ik natuurlijk niet aan Uw verneukte neus hangen, om dat het niet zo belangrijk is.U heeft het in dit geval over de anekdotiese,wellicht gefingeer de autobiografiese waarde van een oeuvre en dat is slechts een segment van de totaliteit en het kunst histories kader waar in de werken staan.Geschil derde of geschreven werkelijkheid is iets anders dan objektieve werkelijkheid.Een afbeelding kan een hoog werkelijkheidsgehalte en een hoog waar heidsgehalte hebben of juist niet,of het ene wel en het andere niet,alleen komt U met deze laatste cate gorie op het levensbeschouwelijke vlak en de ethiek.Er is een school in de kunsthistorie die de jeugdjaren van de kunstenaar als doorslag gevend ziet voor het latere
kunstenaarsschap maar dan werpt men allerlei moeilijkheden op die een psy cho-analytiese opleiding vereisen om de kunst werk en te kunnen interpreteren.Ik wijs dat af.De thema tiese hoofdlijn van mijn werk is in elk geval de Ho mo Ludens waarmee je op het Vossius Gymnasium in Amsterdam mee werd dood gegooid door de Nederlandse leraar Portielje (homo ludens:de spe lende homo,dan weet U het wel!),dat is nu al wel voor de volle honderd procent zeker,zei mij laatst nog een ras echte pseudointellektuweel uit Aduard. Dat is ook de enige homo (de homo ludens,niet die intellektuweel uit Aduard,want die is asexueel) die zich voorlopig in mijn konstante aandacht mag ver heugen,omdat ik zelf ook een echte fervente homo ludens ben,alhoewel ik andere homos hiermede niet geheel en al direkt wil uitsluiten,want voor je het weet heb je een proces vanwege diskriminatie aan je aangekoekte broek aangespannen gekregen door de nog immer aan kracht winnende militante gay movement, zo vertelde de minzame manliefheb bende landgraaf Herr Von Grossschnickel (het woord zegt het al!) bisz Kleinschnabel,ere-voorzit ter van het Friese COC,mij hoogst persoonlijk onder een tête à tête.Wat men veel gebruikt (Groszschnickel;ook zijn daden benne groot!) wordt vanzelf groot,ook in het Duits!De Grootduit se gedachte,denkt U daar maar aan! De verschillen en overeenkomt tussen geschilderde werkelijkheid en autobiografie ga ik U beslist niet voorkauwen!U graaft maar!U ziet maar en of er wat uit komt kan mij wat bommen!Als ik mij goed her inner zag Freud het kunstenaarsschap bij uitstek in een erotiese kontekst en ik mag wel zeggen;daar heeft hij zwaar gelijk in gehad!Die ouwe rukker!Er is door de Grote Meesters wat afgezopen en afge naaid onder de ezel waar vaak het natte schilderij nog op stond!In de silver sixties van deze eeuw maakte je met schilderen,lang haar,hippe kleding, kleding,kralenkettingen,een broodmagere andogyne Mick Jaggerachtige verschijning en andere kunst ui tingen diepe indruk op schuldige en onschuldige meisjes met lang,sluik haar waar het met beide han den tegelijk zo lekker raggen in was als ze d’r lui d’r haar en d’r poes net hadden gewassen. Anno nu willen de doorgewinterde belegen meisjes van vandaag de dag onmiddellijk de leren bank van een ronkende tweede hands Mercedes Diesel onder het sliploze,ontuchtige bibsje voelen schuren of tien bont jassen in de mottenballen houden en anders wordt er een half jaar niet geneukt voor straf.U heeft toch ook die meer dan aantrekkelijke,perfide, oogverblindende,biseksuele echtgenote van die ta baks fabrikant gekend die kunst per meter verza melde (Alexander O.) terwijl zijn vrouwtje in een bontjas waar onder zij poedelnaakt was in Hotel Americain aan de leestafel ogenschijnlijk verdiept in de NRC (of was het de kontakt advertientie ru briek van Vrij Nederland?) zat te wachten op een wille keurige passant?Ik wil niet opscheppen,maar ik heb bijvoorbeeld persoonlijk de harige poes mo gen aanschouwen van Mathilde Willink tijdens een tentoonstelling van mijn magistrale werken in olie verf op het hoogtepunt van mijn roem,toen een da me nog een dame was,die wist wat een geniale kun stenaar zoals Fred van der Wal,die alles al voor ge schoteld heeft gekregen wat er voor te schotelen viel in het leven,door mij haar poes te tonen in 1976 in Galerie Bouma te Amsterdam,daar daalde zij ma jestueus voetje voor voetje op heur paarse pumps (maat 43) de trap af en schortte even haar wikkel rok op en verschafte mij adembenemende,weidse perspektieven op de voorhof van haar geniatle grot waar een gynaecoloog met een jaren lange praktijk jaloers op zou zijn.Nou heb ik wel meer poezen gezien dan menigeen lief is, dus ik sta nergens meer van te kijken!Ik ben trouwens nooit zo’n en thou siaste kuttekijker in het kwadraat geweest,in tegen stelling tot die handenarbeidleraar L.H. te T.Ik draai de mij gegeneerd om en liet haar (Mathilde Willink) genitaal gezien doodleuk in de kou staan, want er trekt wat kou van beneden naar omhoog in zo’n open trapgat,daar kan de meest geharde dame nog kou van op haar tumtummetje vatten!De alge meen gangbare drieletter naam voor het vrouwelijk geslachts deel (kut) zal ik nooit als pars pro toto han teren als ik de gehele dame mee bedoel.Niet dat ik tekort kom hoor op mijn leeftijd, helemaal niet en aan de gevreesde ouderdoms impotentie (impo tent irritans) lijd ik ook niet,Viagra heb ik niet nodig, kijk maar wat een kaars daar de hele dag fier over eind staat met pit,want tijdens een overnachting in de Bloemendaalse villa van de frivole,naar men zegt in Haarlemse kunstenaarskringen hypersensu ele,immer aaibare mejuffrouw E.B. zei ze toch wat al te nadrukkelijk om half drie des nachts dat zij haar slaapkamerdeur voor het gemak maar open zou laten.In ieder geval hoefde ik dan niet in het donker naar de deur klink te zoeken en dat was mooi meegenomen! Een goede verstaander heeft zoals U weet nog geen half woord nodig en dit wa ren er wel minstens vijf.Of een eenvoudige Friese boerenjongen daar allemaal aan kan beginnen? Ja, hoort U eens, dat is een tweede,dat zoeken we op. Alleen al het uitzicht uit het raam van de slaap
kamer (waar Ina en ik daar sliepen ) op die witte, vervallen villa aan de Koepellaan nummer 8 waar ik vijf en een half jaar tegen beter weten in de schoolmeesters opleiding volgde, benam mij iedere seksjuwelen lust en bezorgde mij bijkans onder aardse gasvorming en heftige darmkolieken.Per slot van rekening ben je gast en niet gevraagd de lakens te bevuilen,dus ik heb mij ingehouden!Bovendien slaapt mijn echtgenote heel licht zo dat het wel zou opval len als ik van half drie des nachts tot elf uur des och tends in de armen van Els B. zou vertoeven, hoe gaarne ik haar en mijzelve ook zou willen gerie ven met wat licht te verteren eroties getint divertis sement voor twee of drie.Drei Herzen in Viertel takt?Een trio in buiten echtelijk verband?Zelfs het niet geserveerde ontbijt bleef mij de volgende och tend (Els B. was dankzij de slaappil die zij had inge nomen uren lang buiten westen tot half twaalf) in de keel steken voor zo ver het me niet de strot uitkwam en wij reden na een ontroerend afscheid waarbij het leek alsof het haar speet dat we nu al weg gingen,in een heel rustig tempo naar Zandvoort Boulevard met beiden een alles over heersend ge voel van Niet Geneukt,Toch Lekker!Het moet on der ons gezegd worden;voor de kunsthistorie,dat ik Els Bouma in de jaren zeventig wel degelijk in het diepste geheim vaak begeerd had,terwijl ik mij zelve streelde in de half verduisterde torenkamer van het kasteel waar ik toen geregeld vertoefde, maar waarschijnlijk hadden wij het beiden met andere zaken te druk of klikte het toen niet voor de volle honderd procent. (Volgens mij kon ze me niet uitstaan omdat ik een in haar ogen keurig bur germansleven als kunstenaar leidde en geen notoire vreemdganger was zoals haar Haarlemse artistieke kennisjes en andere befbaarden) Ik vond haar fy siek echter zeer aantrekkelijk,slank,lang,as blond haar en dedicated to the one(s) she loved (fucked). Ten minste;dat dacht ik toen als ongecompliceerde romantiese jongeling.Oude liefde roest nooit.In een goedkope one night stand heb ik echter nooit veel zin gehad en waarschijnlijk was het daar op uitgedraaid.Het grove gezelschap van sexueel los geslagen salonkommunisten als het weinig smake lijke gefrustreerde tiepies Haarlemse provinciale echtpaartje Sipkes of de talentloze artistiekerig uit haar gitzwarte ogen kijkende gedrogeerde Ameri kaanse beroeps negerin Sherard waar zij bij voor keur mee verkeerde noopte mij voor lange tijd af scheid te nemen van dit milieu der ontuchtige, behoeftige dilettanten.Ik heb niets tegen import zwartjoekels van de vrouwelijke kunne,maar er zijn grenzen aan mijn sexuele bevattingsvermogen! Het was een tot diepe treurnis stemmende sombe re,winderige,koude november ochtend.Zandvoort Boulevard was leeg,koud en verlaten.Er was een verlopen eet tent achter de boulevard open.De boter hammen met kaas en een blaadje verschrompelde sla smaakten naar plestik.De bediening op de rand van de schofterige ongeïnteresseerdheid van een badplaats waarvan de bevolking in zijn geheel colla boreerde tijdens de tweede wereldoorlog met de be zetter. Zandvoort was een tiepies NSB dorp en na de oorlog om deze reden zo populair bij de Duitse nabuur.Tussen 1946 en 1968 kwam ik er gere geld. Zonder uitzondering in vrouwelijk gezelschap. Nog zo’n afgezaagd journalistiek begrip in het elkaar voortdurend nawauwelend kunstenaars kliesjeemannetjesland is de zogenaamde Grote Drie Formule, ontleend aan de na-oorlogse inter nationale politieke verslaggeving, heeft U vaak smalend gezegd. Ja.De mensen zijn toch ook hartstikke gek!Overal doken maar grote drieën op.In het kabaret had je Sonneveld,Kan en Toon Hermans,in de literatuur W.F. Hermans,van het Reve en Mulisch en in de magies realistiese schilderkunst van de bange jaren dertig Willink,Koch en Hynckes.En in de zestiger jaren had je natuurlijk De Grote Drie van Galerie Mokum te Amsterdam:Cornelis Doolaard,Wout van Vliet en Fred van der Wal. U beschouwt de jaren zestig en zeventig als een periode van tevergeefs gekoesterde valse illusies, selektieve verontwaardiging en extreem linkse politieke warhoofderij. Ik ben de enige niet die nu zo denkt,alleen dacht ik er in die tijd ook al zo over.Begin jaren zeventig kalkte ik als fanatieke gristenmens affiches van de CPN in het ateliergebouw al onder met teksten dat het Chileense,door de Amerikaanse regering ge steunde kolonelsbewind alle steun verdiende en Al lende te recht was afgemaakt .Men vond dat niet zo politiek korrekt en de licht alcoholiese kunstenaar-tekenleraar Hans Engelman kwam mij nog eens een sponsje en een fles lodaline brengen om de tek sten te gaan verwijderen.Uiteraard heb ik hem staan uit lachen,want zo was ik ook wel weer!De salon kommunisten van toen stemmen al lang weer braaf VVD.Ik heb ze altijd gezien als potentiële land ver raders en opportunisten.Bij sommige gesubsidieer de kunstartiesten
lag de cursus Russies al op de ruw gedisselde,zelf getimmerde,wrakke,eerlijke namaak eiken houten klop-klop-klop tafel in de voorkamer van de benauwde huuretage.Men kon immers nooit weten,vertelde de communistiese contraprestatie kunstenmaker B.H.(Ben Haring,afgekort de beha van de Amsterdamse kontraprestatiekunsten ma kers)die ik altijd de bustehouder van de gesubsi dieerde realistiese kunst noemde.Morgen zouden de Russen er kunnen zijn volgens hem en als hij dan de taal goed kende kon hij onmiddellijk een goed betaalde funktie en een milieu vervuilende twee takt Trabant of misschien zelfs wel een Volvo krij gen,net als in Oost Duitsland bij de nieuw op te richten Kulturkammer.Een salon kommunistiese kinderhand was in die tijd gauw gevuld.Ik nam mij voor als het zo ver kwam mijn punt 44 uit het vet te halen,te laden met dum dum kogels in het hart ver warmende verlammende Indiaanse curare zenuwen vergif gedoopt en met een paar bruin verbrande tof fe,rechtse maten (De met veel goud behangen gebroeders Bertus en Rokus Stijgerpijp van het gelijknamige schoonmaakbedrijf Stijger pijp en Co.Geen familie!) van de sportschool enkele adres jes langs te gaan als het zo ver zou komen!De jaren zestig waren jaren waarin je van iemands uiterlijk kon aflezen welke krant hij las of welk beroep hij uitoefende en dat is gelukkig veranderd.Onder het huidige E.O. volkje,toch niet het meest losgesla gen,swingende deel van ons vaderland,is het sinds enige tijd bon ton om die afschuwelijke aan de Ame rikaanse ghettokultuur van de zwarte achterbuurten ontleen de gospel en negro-spiritual relipopmuziek te om helzen en die teringmuziek en kolereherrie als hoog staand kultuur ideaal te beschouwen,maar het is een hol,krachteloos derivaat van de kultuur loze cocacola diktatuur.Ik voel veel voor de oprich ting van een instituut tot behoud van de Nederland se historiese kultuur,waarvoor kunstenaars een zwaar toelatingsexamen moeten doen en althans in tenminste één oosterse vechtsport een eerst kyu moeten hebben behaald om zich weerbaar te kun nen opstellen tegen de totale degeneratie.Een soort nieuwe kultuurkamer,ter behoud van goed vader landse waarden met als kwaliteits kriterium de pres taties uit de zeventiende eeuw. Wat staat U verder nog voor ogen ter sanering van de Nederlandse kultuur? Wat mij als beeldend kunstenaar voor ogen staat is schilderijen te maken die op zichzelf staan,die in de alledaagse praktijk door de allergrootste imbeciel met vallende ziekte en zo’n wielrennersvalhelm op met het kwijl en de kots gestaag langs de bevende mondhoeken omlaag druipend, nog kunnen worden begrepen.Zelfs je liefste vijand moet het nog kun nen vatten.En ook die kultuuranalfabete gerefor meerde sukkel,die niet al te slimme hoofdmeester ener christelijke lagere school te Zuidwolde,die veel liever veeboer was geworden met zijn zwaar brillende,oersaaie,grijze,onappetijtelijke volgzame, bekrompen,masochistiese vrouwtje,die slaafse,on derdanige hond,die akulturele melkkoe zouden het moeten kunnen verstaan zonder de encyclopedie te raad plegen.U ziet:ik heb heel wat compassie met de onder ontwikkelde gestoorde mafketeliaanse min kukeliaanse medemens van dertien in een dozijn. Affijn,een kut is geen konijn,sprak Cor Spruyt, me dewerker van een groot Apeldoorns verzekerings bedrijf al in die hete zomer van 1962 in de Kenne merduinen,toen ik als vakantiebaantje samen met hem aan een weg werkte. Het publiek van de beeldende kunstenaar is maar heel klein.Hij kan de loop van zijn eigen,kleine geschiedenis nauwelijks of niet beïnvloeden,net zo min als een treinmachinist,laat staan de wereld his torie.Als in een onderdeel van een sekonde door een bovennatuurlijk ingrijpen alle schilderijen ter wereld plotseling zouden verdwijnen of ins blaue hinein oplosten zou daar geen haan naar kraaien, maar als Veronica een half uur stopt met die takke en teringmuziek,betekent het vragen in de kamer door de Socialistiese Partij,revolutie vanaf de bouw stijgers en stakingen,geleid door plat pratende vakbonds voormannen als Bertus Stijgerpijp en Tinus Tussengas met getatoeeerde sportschoolmus sels als kabeltouwen.Het ontbreekt de kunstenaar, als hij niet puissant rijk is en zelfs dan nog,kijk maar naar Mister Pootloos Rob Scholte,aan machts middelen.Het penseel is niet machtiger dan het zwaard en zeker minder efficiënt.Op zijn best is het maken van een schilderij een superieur,maar heel vrijblijvend spelletje.Niet meer dan de ongekamde franje van een versleten Perzies tapijt op een twee dehands rommelmarkt. © maart 2014, fredvanderwal, BasicPublishing.nl
