Maandag Website: Webadres:

Zondag 27-10-2002 Lekker uitgeslapen. Buiten stormt het. Om 11.00 uur belt Marjo op. Hij wil in plaats van 14.01 uur al om 13.01 uur vertrekken met de trein. Ik vind het goed, want ik heb a gezien, dat er verschillende vertragingen zijn. Met vertraging om 13.06 vertrokken. Het is weer harder gaan waaien. In Nijmegen willen we de trein naar Den Bosch pakken, omdat er geen treinen rijden tussen Arnhem en Ede. De trein heeft al vertraging, maar dan komt hij aanrijden. We zoeken een plaats en wachten. Dan roept de conducteur om, dat het nog niet zeker is, dat we vertrekken. Naar een paar minuten wordt er omgeroepen, dat de trein helemaal niet meer vertrekt en dat er bussen worden ingezet naar Den Bosch. Shit. Wat nu. We kunnen een uur wachten op de bus en hopen dat er wel treinen rijden van Den Bosch naar Utrecht en Amsterdam of iets anders regelen. Marjo gaat Harold de Winter bellen, om te vragen of hij ons naar Schiphol wil brengen. Hij doet het en komt ons in Nijmegen ophalen met zijn Toyota Starlet. We rijden om 14.45 uur aan naar Schiphol. Onderweg is het niet normaal. Een hoop omgewaaide bomen en borden. Het blijkt dat dit de ergste storm sinds 12 jaar is. We kunnen ons vanaf 16.20 uur inchecken. We komen om 16.30 uur aan op Schiphol. We mogen niet bij een tent parkeren van de Marechaussee. Er waaien allemaal platen van de tent. Binnen even informeren bij de balie van de reisorganisatie. Hier ontmoeten we al meteen onze eerste medereiziger, Wim Doe uit Rotterdam. Hij wordt door zijn vrouw weggebracht. Zij rijdt ook motor, maar Wim gaat alleen op vakantie. Bij de incheckbalie checken we ons in en tot nu toe gaat de reis nog gewoon door, hopelijk. Dan afscheid nemen van Wim zijn vrouw en door de paspoortcontrole. Als we door de douane gaan, wordt Marjo om een of andere wazige reden helemaal gefolieerd. Maar ze kunnen niets vinden. Dan gaan we een beetje winkeltjes kijken en wat drinken bij een bar. Ik ga even rond kijken en kom tot de ontdekking, dat er daar ook een Mac Donalds is. Even een burger halen. Omstreeks 19.30 uur lopen we naar gate E24. Hier ontmoeten we Luc Hopman uit Spakenburg. Hij is vishandelaar. De vlucht is nog steeds vertraagd of wordt misschien wel gecanceld. Het waait nog steeds hard en het regent er ook bij. We spreken een stewardess aan en zegt dat het vliegtuig op zijn vroegst 23.00 uur vertrekt. Dan maar terug naar de bar. Daar ontmoeten we Maarten van de Zwan uit Den Haag en Paul Oosting uit Amsterdam tegen. Paul is een van de mensen die ons begeleidt tijdens de rit en heeft zelf een soort taxibedrijf, die mensen van en naar Schiphol brengt. Maarten is drukker. Het is al meteen raak, meteen lol. Rond 20.50 uur vertrekken er steeds meer vliegtuigen. Om 22.30 uur staan we weer bij gate E24 en ontmoeten daar Jos Rijk uit Eindhoven. Hij is programmeur bij Getronics. Om 22.45 uur gaat de deur los voor het inklaren. Marjo en Mieke staan vrij vooraan, maar er is tijd genoeg, want er staat een hele meute. We kunnen nog niet het vliegtuig in. Dan gaat de deur naar het vliegtuig los. Haast als laatste loop ik naar binnen en ben aan boord. Het is een Boeing 747-400. De KL593. Ik heb stoel 62F. Er zijn nog ongeveer 100 plaatsen vrij. Mooi.

Maandag 28-10-2002 Om 00.05 uur stijgen we op. We zijn onderweg. Zodra het sein “riemen los” uit gaat, vraag ik aan Maarten, die langs me zit, of hij op kan staan, zodat ik er langs kan. Zo kan ik een andere plaats gaan zoeken, want ik zit op een rij met 4 stoelen op een middenplaats. Ik heb een nieuwe plaats gevonden en zit nu op stoel 68D,E,F,G. Ik kan nu tenminste lekker lang uit gaan liggen op de stoelen. Het is totaal 9.50 uur vliegen naar Johannesburg, waar we een tussenlanding gaan maken. Kijk nog even naar buiten om te kijken, of ik nog iets kan zien. Het is mooi om beneden de verlichten dorpen en steden te zien. Welterusten. 03.15 uur even “opstaan” om wat te drinken te halen, heb een droge keel. Heb de film “Men in Black II” net gemist, zie alleen nog de aftiteling. Vliegen nu over de Sahara. De vliegroute die we vliegen gaat van: Nederland, België, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Malta, Libië, Tsjaad, Central African Republiek, Democratische republiek van Kongo, Zambia, Zimbabwe, Botswana en ZuidAfrika. Ga maar weer proberen te slapen. 07.15 uur weer wakker. Kijk naar buiten en het ziet er schitterend uit. We vliegen 994 km/uur op 11.9 km hoogte en het is -50°C buiten. We zijn al over de evenaar heen. We zitten nu in een andere tijdzone, 1 uur later als in Nederland. De tijden die ik ga gebruiken zijn dus de Afrikaanse tijden. Om ongeveer 11.00 uur landen we in Johannesburg. Het vliegtuig wordt schoon gemaakt en er komt een nieuwe crew aan boord. En dan bega ik een fout. Lekker aan het kletsen met 2 van de nieuwe stewardessen, laat ik vallen, dat dit mijn eerste keer is, dat ik over de evenaar ben gekomen. O, zeggen ze, dan hebben we als traditie, dat je op een kar door het vliegtuig wordt gereden. Shit, als dit maar niet doorgaat, want ze menen her serieus. 12.05 uur stijgen we weer op voor de vlucht van ongeveer 1.45 uur naar Kaapstad. We krijgen te horen, dat de KLM vandaag een jubileum heeft. De lijn Johannesburg – Kaapstad bestaat vandaag 10 jaar. Daarom krijgen we bij de lunch een flesje wijn. Hebben jullie ook cola ?!?!?!? 14.05 uur landen we op het vliegveld van Kaapstad. Gelukkig hebben de stewardessen geen tijd gehad, om mij op de kar rond te rijden. We stappen niet uit via een slurf, maar met een gewone trap. Te voet lopen we naar de aankomsthal. Om 14.30 uur haal ik mijn tas van de lopende band. Nu ontmoeten we de laatste missende persoon van de groep. Het is Paul Richard Dijkhuis. Waar hij woont weet ik niet, maar hij is bedrijfsleider van een bedrijf, dat kartonnen verpakkingen maakt voor allerlei producten. Bij de uitgang ontmoeten we de reisleider, René Rugl. Om 14.20 uur stappen we een bus van Hylton Ross. Website: www.hyltonross.co.za E-mail: [email protected] Deze bus zal ons vandaag en morgen overal heen brengen. Vanwege de late tijd gaan we meteen beginnen met de rondrit. Het is 21°C. We rijden eerst door de stad naar “Signal Hill”. Dit is een berg van 350 meter hoogte, die een prachtige uitzicht geeft over Kaapstad. We hebben ook een mooi zicht op “Table mountain” en “Robbeneiland”, waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Nu rijden we naar ons hotel, waar we 2 nachten blijven: Het Protea hotel Cape Castle. Webadres: http://www.proteahotels.com E-mail: [email protected] Ik krijg kamer nummer 75. Een mooie kamer, met keuken en leefhoek. De slaapkamer en badkamer zijn weer apart. Ik hoor wel verkeer, dat over de weg voor het hotel langskomt, maar dat is gewoon wennen. Om 19.00 uur hebben we in de bar afgesproken, om de reis een beetje door te spreken. Hierna vertrekken we naar “The Africa Cafe”. Hier gaan we eten.

Het is een mooie eetgelegenheid, alles ingericht in de Afrikaanse steil. Ben nog steeds duizelig van de vlucht met het vliegtuig. Ik ga nog steeds op en neer.We krijgen 16 verschillende kleine hapjes. Datgene wat je het lekkerste vindt, dat kun je nog extra bijbestellen, totdat je genoeg hebt. Als we rustig zitten te eten, horen we plotseling gezang. Het blijkt dat al het personeel bij elkaar is gekomen en is gaan zingen. Ze gaan al zingende door het hele restaurant heen. Daarom krijgen we niets meer te drinken, er is niemand om ons te helpen. Bij betalen wordt ik een beetje afgezet. Ik zei dat ik met fooi erbij R15 wilde betalen en gaf R100. Kreeg maar R50 terug. Maak hier een opmerking over en krijg later nog eens R18.50. Dat is R16.50 te weinig, of te wel €1.65. Och ja, ze hadden zo’n mooie muzikale begeleiding bij het eten, dat was me wel die R16.50 waard. Om 22.50 uur gaan we terug naar het hotel. We willen nog naar de bar, maar deze was al aan het dichtgaan. Daarom krijgen we niets meer. Dan maar naar de kamer en slapen.

Dinsdag 29-10-2002 Om 08.00 uur sta ik op. Wat ik gister al zag, bleek nu mooier te zijn dan dat ik dacht. Ik maak de gordijnen los van mijn kamer en kijk zo op de Tafelberg (Table mountain). Machtig. Omdat vannacht het verkeer een stuk minder druk was, voor op straat, heb ik minder last gehad van het verkeer, dan dat ik dacht. Na een “engels” ontbijt te hebben genuttigd, vertrekken we om een township te gaan bezoeken. Rijk gaat op bezoek bij arm !?!?! We gaan naar 3 verschillende townships. Maar voordat we daar heen gaan, brengen we eerst een bezoek aan het townshipmuseum, wat gaat over district 6, “The District Six Museum Cape Town” Webadres: www.districtsix.co.za E-mail: [email protected] Deze wijk zou vroeger de naam “zonnebloem” hebben gekregen, maar men vond de naam niet mooi, daarom hebben ze de oude naam gehouden. De eerste township wat we bezoeken is “Langa”, wat Zon betekend. Dit is een township voor zwarten. Je hebt 3 kleuren in kaapstad, nl. blanken, bruinen en zwarten. “Bontevel Land” is de tweede. Dit is er een voor kleurlingen (moslims, Indiërs, enz.). “Kukuleto” (onze trots) is de derde township waar we doorheen rijden. We rijden ook langs Valhalla Park. Hier rijden we niet doorheen, want dit is een criminele wijk. In een plaatselijke township kroeg gaan we wat drinken. Hier komen normaal de lokale mannen bij elkaar om te drinken en te praten. Er wordt een groot blik gevuld met zelfgemaakt bier en dit gaat de groep rond. En weer geen cola. Dan rijden we verder naar het Sivuyile college, waar door de leerlingen diverse soorten servicegoed wordt gemaakt en beschilderd. Dit kan daar ook gekocht worden. Ook kijken we nog in de lokale college winkel, waar mooie dingen te koop zijn. Toen ik naar buiten kwam, hoorde ik iemand trommelen. Als ik ga kijken

wat dat is, blijkt dat een jongen te zijn, die daar in een container zijn eigen zaakje heeft. Hier koop ik een klein groen olifantje van steen. Hierna rijden we naar iemand die ook in een township met de naam Mandalay woont, maar het wat beter voor elkaar heeft. Ze woont in een stenen huis, wat ook nog eens mooi is ingericht. Dit heeft ze speciaal gedaan, omdat ze op zo’n manier toeristen ontvangt, die bij haar kunnen eten. Ze heeft een uitgebreid buffet. We zitten te eten in wat voor ons de woonkamer is. Om ongeveer 14.10 uur rijden we weer naar een township, waar Vicky’s bed en breakfirst zit. Dit is een plaatselijke 5 sterren hotel. Webadres: http://journey.digitalspace.net/vicky.htm E-mail: [email protected] Wat je in hun begrippen 5 sterren noemt. Hier kijken we wat rond en doen een donatie voor de township kinderen. Als we naar buiten lopen, loopt Vicky met ons mee, om spullen uit te delen en plaatselijke kinderen, van onze donaties. Ze deelt snoep en potloden uit. Shit, had ik die pennen nu dan toch maar mee genomen. We krijgen daar ook te horen, dat morgen RTL5 met ons mee rijdt. Wat moeten die van ons ? 15.00 uur zijn we weer terug in ons hotel, waar we onze motorspullen pakken. We gaan namelijk onze motoren ophalen, bij het Mitaka verhuur bedrijf. Webadres: www.mitaka.co.za E-mail: [email protected]

Hier ontmoeten we onze chauffeur, Alistair Jacobs. Hij rijdt met ons de hele tour mee met de bus, waar onze bagage inzit. We krijgen ook te horen, dat de ploeg van RTL5 onze reserve motor nodig heeft voor opnames. Er is een probleempje. Er zijn 2 African Twins besteld, maar van een zijn er nog geen onderdelen binnen. Omdat de African Twin het best geschikt is voor 2 personen, neemt Marjo die. Ik krijg een BMW F650GS Dakar aangeboden, met kenteken CA443743. Ik neem hem maar, want het is een leuk machientje. De zin om in de steppe te gaan rijden, wordt steeds groter. Na het een en ander doorgesproken te hebben, zegt René, dat we alleen met de motor naar het hotel terug moeten rijden, om het links rijden te wennen. Ik rij aan naar het hotel, gevolgd door Luc en Maarten. Bij het hotel zouden we wachten, want we willen nog met een paar man een beetje rond gaan toeren door kaapstad. Bij het hotel wachten we op Marjo, want hij wilde Mieke daar afzetten en dan met ons een eindje gaan rijden, maar hij komt maar niet opdagen. Toen zijn we maar z’n drieën aangereden. Via allerlei weggetjes rijden we omhoog en omlaag. Dan gaan we weer naar het hotel en in een steegje, waar we doorheen komen, zien we net hoe iemand met een wapenstok iemand anders aanhoudt. Actie. Bij het hotel aangekomen, zetten we onze motoren op de 1e verdieping bij elkaar. Jos en Paul Richard zijn ook al aangekomen. Vandaag totaal gereden: 15 kilometer. Ik ga naar boven, naar boven om me even lekker te douchen, want we hebben afgesproken, om om 19.00 uur te verzamelen, want we willen bij het “Waterfront” wat gaan eten. Het “Waterfront” is dus een heel groot winkelcentrum voor de wat meer bedeelde. Er zijn daar genoeg eettentjes, maar wij gaan naar een visrestaurant. Luc in zijn nopjes, maar hij pakt geen vis. Dat ziet hij al genoeg. Ik pak een lekkere, jawel, hamburger. Machtig lekker. Omdat het vrij laat is geworden, zouden we, op aanraden van René een taxi bellen, die ons terug brengt naar ons hotel. Maar wij zijn Hollanders, want we zijn toch maar gaan lopen, die

2 kilometer. En wat gevaarlijk onderweg ?? Wij, boeren uit Holland, die zijn pas gevaarlijk. Op mijn hotelkamer doe ik nog gauw even de ansichtkaarten schrijven en om 0.00 uur ga ik naar bed, want morgenvroeg is het al weer vroeg dag. 07.15 uur.

Woensdag 30-10-2002 07.15 uur opstaan en ontbijten. Om 08.00 uur krijgen we uitleg over hoe we moeten rijden en wat voor handsignalen er worden gegeven. Vuist = gevaar, wijzen naar de weg = rotzooi/gevaar op de weg, Gestrekte hand = achter elkaar en koeienhoorn = terug naar baksteen formatie. Na deze uitleg pakken we onze koffers en zetten die in de bus. We pakken de bikes en om 08.45 uur rijden we aan. De route van vandaag: Kaapstad – Westlake – Muizenberg – Fish Hoek – Simon’s Town – Kaap de Goede Hoop – Simon’s Town - Fish Hoek – Muizenberg – Strandfontein – Faure – Stellenbosch De temperaturen van vandaag: minimum van 13°C, maximum van 23°C. Sunrise: 04.09 uur, sunset 19.19 uur. We zouden bij het motorverhuurbedrijf de ploeg van RTL5 ontmoeten, maar ze waren reeds vertrokken. De ploeg bestond o.a. uit Rick Engeltjes (heeft vroeger in GTST gespeelt) en Johhny Kraaijkamp JR. We zouden de ploeg rond 12.00 uur treffen bij “Kaap de Goede Hoop”. De eerste stop die we maken is op een parkeerplaats, waar we uitkijken over Kaapstad. Alistair legt hier het een en ander uit en dan rijden we weer verder.Na 25 kilometer rijden we over een beetje hobbelige kruising. Dan zie ik iets voor me langs vliegen. Wat is dat nou. Ik kijk wat dat was of waar het vanaf kwam. Het blijkt een verbindingsstuk te zijn van de linker handbeschermer van mijn motor. Begint hij nu al uit elkaar te vallen ? Wat gaat er nog meer ? Bij Misty Cliffs stoppen we weer voor een mooie blik over de zee (Atlantische Oceaan). Volgens Alistair komen hier af en toe golven voor, die net zo groot zijn als 10 olifanten. Weer verder naar de “Kaap de Goede Hoop”. Onderweg het teken van gevaar op de grond. Blijkt dat er een schildpad aan het oversteken is. Hij kon bij mij nog net zijn kop intrekken, want ik ging er een beetje te dicht langs op. Om 11.30 uur komen we aan bij de “Kaap de Goede Hoop” in het Cape Peninsula National Park. Webadres: www.cpnp.co.za E-mail: [email protected] Dit is niet het zuidelijkste, maar het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Het zuidelijkste is “Kaap L’Agulhas”.

Boven op de top staat een vuurtoren, waar je met een treintje naar toe rijden, of te voet heen kunt lopen. Ik ga lopend. Boven is het uitzicht fantastisch. Vanaf hier bel ik op naar thuis en

stuur ik een paar SMS-jes. Weer te voet naar beneden. Omdat de filmploeg weer niet op tijd is, gaan we maar in het restaurant aan de lunch. Als we buiten komen en naar de motoren lopen, komen we langs bussen. Een bus heeft een raampje los staan en 2 apen hebben dat in de gaten. Ze gaan allebei naar binnen. Een aap komt weer naar buiten en rent op Marjo af. Hij weet hem met een mooie schop van zich af te trappen. De andere aap komt 2 minuten later naar buiten, met brood in een zakje. Een toerist moet nu honger leiden. We rijden nu naar een pinguïn kolonie vlak voor Simon’s Town, met de naam Boulders. Webadres: www.cpnp.co.za E-mail: [email protected] Hier zitten een hele hoop pinguïns bij elkaar. Ze zitten heel dichtbij en je kunt ze zo aanraken. Dan komt de ploeg van RTL5 eraan. Johnny Kraaijkamp JR gaat meteen naar de pinguïns kijken en de ploeg gaat met Rick Engeltjes een opname maken. Als Johnny Kraaijkamp JR terug komt lopen, spreekt Luc hem aan. Dit is meteen een mooie gelegenheid om met hem op de foto te gaan. Op mijn bodywarmer ziet hij het embleem van de brandweer met daaronder de naam “Boxmeer”. Hé, zegt hij, dat is waar Silvia Millekamp vandaan komt. Dat wist hij dus wel. Het contact was kort, want ze moeten weer verder voor opnames. Wij gaan ook terug naar onze motoren. Daar moeten we wachten, want we moeten onze reserve motor nog terug krijgen van de filmploeg. Eindelijk, om 15.30 uur rijden we aan naar “Stellenbosch”. Onderweg doen we voor de eerste keer tanken. Dan komen we in “Stellenbosch” aan. Deze dag gereden: 169.9 kilometer. Totaal gereden: 184.9 kilometer Hier gaan we naar het Ryneveld Country Lodge. webadres: www.ryneveldlodge.co.za E-mail: [email protected] Daar krijg ik kamer no.6. Dit lijkt meer op een huisje, want het ligt aan de straat en heeft huisnummer 96. Heel gemoedelijk van binnen. Me zelf een beetje opknapen, want om 18.15 uur doen we weer verzamelen. We gaan namelijk naar een wijnboerderij waar we om 18.30 uur worden verwacht. De bus van Alistair wordt omgebouwd, zodat we met een paar man erin kunnen. Er is ook nog een andere bus, die de rest meeneemt. We komen mooi op tijd aan op de “Saxenburg Wine Farm”. We worden netjes ontvangen en gaan eerst de huiswijnen proeven. Dus nog even wachten met de cola. We krijgen eerst de witte wijn voorgeschoteld. Deze heb ik helemaal opgedronken. WAT ?? Ja, ik heb wijn gedronken. Hij was te drinken, maar geef mij toch maar wat anders. Ook krijgen we nog 3 verschillende soorten rode wijn. Maar hier heb ik alleen maar aan genipt. De rode wijn vindt ik dus absoluut niet lekker. Even bekomen van de wijn en dan moeten we allemaal in een kringetje gaan zitten, want we gaan allemaal drummen op een African Drum, de Jambay. Iedereen heeft er lekker op los geroffeld. Na deze intensieve drum sessie gaan we aan een braai (barbecue). Er is lamsvlees, kip, worstjes en varkensnek. Daarbij zijn er ook diverse groentes. Ik neem wat worstjes en kip. De kip moest je afkluiven en dat is dus niets voor mij. Daarna borrelen we nog wat na en om 22.45 uur rijden we met de bus weer terug naar onze lodges. Nog even wat lezen en om 23.30 gaat het licht uit.

Donderdag 31-10-2002 07.30 uur gaat weer de wekker. Om te ontbijten, moet ik de straat over steken. Na het ontbijt, even bij Maarten en Luc kijken. Dit is echt een huis. Met 2 slaapkamers. Schitterend. In mijn kamer zit een verloopstekker in het stopcontact. Dit is precies de goede stekker, om mijn accu’s van de camera op te laden. Ga bij de eigenaar vragen, of ik er een kan kopen. Krijg er zo een cadeau. Heb nl. wereldadapters gekocht, bij de ANWB. Passen overal, ja, maar niet in Zuid-Afrika. Langs de deur van mijn “kamer” hangt een schildje, waarop staat, dat dit en

andere huisjes monumenten zijn. De huisjes blijken vroeger huisjes te zijn geweest, voor de arbeiders, die bij de grote boeren hun werk deden op de plantage. 08.45 uur koffers inladen en 09.00 uur vertrek. De route van vandaag: Stellenbosch – Franschhoek – Villiersdorp – Worcester – Robertson – Montagu. 10.05 uur de eerste stop in Franschhoek. Dit plaatsje is bekend van de mijnen. Hier gaan we wat rondkijken. In de plaatselijke supermarkt iets te snollen gekocht. De plaatselijke kinderen waren verkleed, dit om hun Bazaar (rommelmarkt) aan te presenteren. Om 10.45 rijden we verder en boven aan het begin van de pas stoppen we even, om over de vallei van Franschhoek te kijken. Dan begint de race met René. Hij neemt de leiding. Dit laat ik ook maar zo, want misschien kan hij niet tegen zijn verlies. Halverwege stop ik nog een keer om een foto te maken van de natuur en de voorbij rijdende motoren. Om ongeveer 12.30 uur stoppen we voor de lunch in Worcester. En wat neem ik, jawel, een cheeseburger. Het blijkt, dat de portofoon van René niet goed is op geladen. De oplader is waarschijnlijk kapot. Eerst even een nieuwe kopen. Langs de winkel waar we stoppen is een MacDonalds. Ik kan me beheersen, want ik ga niet naar binnen. Bij deze winkel hebben ze het niet en René rijdt samen met Allistaer naar een andere winkel, waar ze wel slagen. Dan is het weer “Lets rock and roll”. Rond 16.15 uur komen we aan in Montagu. Op zoek naar het Avalon Springs. Webadres: www.avalonsprings.co.za E-mail: [email protected] Als we daar aankomen, staat er al iemand te wachten, om ons naar een gereserveerde plaats te loodsen. Deze dag gereden: 203.4 kilometer. Totaal gereden: 388.3 kilometer. Dit hotel slaat alles. Ik krijg kamernummer 1. Het personeel staat al te wachten, om ons persoonlijk naar de kamer te brengen. Ben zo onder de indruk van de kamer, dat ik vergeet, om haar een fooi te geven. Shit. Het lijken dan ook net kamers van een 5 sterrenhotel in Nederland. Dit ben ik echt niet gewend. We hebben afgesproken om om 20.00 uur te gaan eten in het restaurant van het hotel. Nog eerst even zwemmen in het zwembad van het hotel. Dit terwijl het ligbad in de luxe badkamer lonkt. Met een badjas aan loop ik naar het zwembad. Paul Richard en Mieke liggen al in het water. Het zwembad hoort ook tot de klasse luxe. Het water is ongeveer 30ºC. Tijdens het zwemmen, loopt er een soort grote rat over het terras. Het beest schijnt “Tassie” te heten en is een grote marmot. Dan komen ook Maarten, Luc, Jos en Paul eraan lopen. Natuurlijk, bij het zwembad is een poolbar. Terwijl we daar wat zitten te drinken, komt Marjo er in zijn badjas aanlopen voor een duik. Hij was nog even met de motor rond gereden, om wat foto’s te maken. Na een tijdje loop ik terug naar mijn kamer om me te douchen. Nee, toch even in het ligbad liggen. Heerlijk. Paul Richard klopt op de deur, dat ze naar de bar gaan. Ik roep, dat ik me even af douche en dat ik er dan aan kom. Als iedereen in de bar bij elkaar is, krijg ik de Emailadressen van iedereen, want ze willen allemaal dit verslag hebben. Op René, Paul en Allistaer na, gaan we allemaal eten. Van het eten in het hotel dacht ik dat dit te sjiek voor me is, maar dat valt wel mee. De specialiteit in een T-bone steak van 500 gram. 4 man voelen hier wel wat voor. Marjo en Maarten pakken een ander gerecht, krokodil. Ik pak iets naar mijn smaak, chicken cordonblue. Het smaakte perfect. We konden alles apart afrekenen, door ons kamernummer door te geven. Het was een heel gepuzzel door het personeel, maar we zijn eruit gekomen. Maar of het klopt ? Het zal wel. Wat er toen gebeurde, je gelooft het niet, iedereen ging om 22.30 uur naar bed. Nou ja, ik ging nog niet slapen. Nog wat gelezen en het spel Tertis gespeeld op de televisie, wat op de

televisie was ingebouwd. Kom er achter, dat dit een 4 sterren hotel is. 23.30 uur gaat het ligt uit.

Vrijdag 1-11-2002 07.15 uur springt de televisie aan. CNN brengt het nieuws de kamer in. Het ontbijt is dit keer weer uitgebreid. Ik heb nu in 4 dagen meer eieren op als thuis in een half jaar. 09.00 uur zou weer het vertrek zijn, maar Luc heeft problemen, met het starten van zijn motor. René gaat op de motor zitten en Luc en Wim duwen aan. Gelukkig start hij. Maar hij laat hem zo lekker met vol gas lopen, dat dit voor verschillende gasten de wakeup call is. De route van vandaag: Route 62 van Montagu – Barrydale – Ladismith – Oudtshoorn. Het wordt vandaag ongeveer 35ºC. We beginnen met Route 62. eens kijken of ik iets kan vinden over deze Route 62, een tegenhanger van Route 66 in de USA. Als eerste stop is een stop bij “The country Pumpkin”. Na enige navraag kan ik hier een Route 62 speldje kopen. Dan rijden we verder door een vlakte, waar het goed warm is. We maken een stop bij “Ronnies Sex Shop”. Dit is dus geen sexshop, maar een barretje, dat eerst “Ronnies Shop” heette. Maar er was toen helemaal niets te doen in deze kroeg. Toen hebben ze bedacht om er sex bij te schrijven en heeft hij meer klanten gekregen. In Ladismith gaan we weer tanken en kijken naar een plaats om te lunchen. René gaat kijken of er ergens een eettentje is. Hij komt terug en heeft iets gevonden, maar Maarten zijn motor doet helemaal niets meer. Hij wil niet starten en hij lekt. René rijdt de motor naar het restaurant, zodat we na het eten kunnen kijken of de motor nog start. We eten bij “Keurbosch Route 62 café farmstall, restaurant. Op zich een goed tentje. René heeft zijn eten op en gaat kijken, of hij de motor aan de praat krijgt. Niet dus. Maarten krijgt de reserve motor. Maar we kunnen nog steeds niet verder rijden. Marjo, Mieke, Jos en Wim zaten als eerste aan een tafeltje en hebben zo’n goede serveerster, dat ze nog steeds niets gegeten hebben. Toch niet zo’n goed tentje. Als dank voor de goede service neemt Marjo maar een routeboek mee van Zuid-Afrika, wat daar doelloos op tafel lag. We rijden nu een stuk wat lang en een beetje eentonig is en goed warm Na verloop van tijd wordt het een beetje saai. Maar dit is ook ZuidAfrika en deze lange stukken heb je daar nu eenmaal. Het doet een beetje denken aan Amerika. Het vertier komt weer, als we door een bergpas komen, waar René zijn gas weer goed los trekt. En dat neem ik niet, dus in de achtervolging. Ik kan hem een tijdje bijhouden, maar ik heb nog geen goed gevoel bij de BMW, zodat ik hem op sommige stukken wat voor laat gaan. De bochten rijden nog niet zo lekker. Want als er in de bocht iets gebeurd en ik moet een noodstop maken, dan ga ik onderuit en dat moet ik voorkomen. Maar dan zit ik weer achter hem geplakt en onder aan de pas wachten we op de rest. Meteen een gelegenheid om hun op de motor al rijdend te fotograferen. Als eerste komen Paul Richard en Luc om de bocht. Paul Richard remt en Luc ziet ons te laat. Paul Richard heeft dit in de gaten en kan Luc nog net ontwijken, voordat hij achter op hem klapt. Iedereen is weer kompleet en doen even een pauze. Wat is het toch warm. We rijden weer verder en ondertussen drijven er wolken richting ons. Af en toe rijden we in de schaduw. Heerlijk, een beetje afkoeling. We komen in Oudtshoorn aan en gaan op zoek naar “The Oudtshoorn Inn”, van African Sky. Webadres: www.gk-hotels.co.za/outshoorn.html E-mail: [email protected] Het is een 3 sterren hotel. Deze dag gereden: 250.7 kilometer. Totaal gereden: 639 kilometer. Ik krijg hier kamer 318. Er is ook een grote bus met allemaal Fransen aan gekomen. Ze hebben ook een hele spektakel. Even wachten op de koffer, om mijn zwembroek uit te halen,

want we gaan zwemmen. Op Jos na, is iedereen er. Het zwembad is absoluut niet te vergelijken met het vorige zwembad. Het is ook een stuk kouder. Maar dit is niet erg, want ik moet afkoelen van de hete dag. Als we lekker aan het poelen zijn, begint het te druppen. Na een tijdje ga ik terug naar mijn kamer om me op te knappen voor vanavond. Op de kamer hoor ik, dat het aan het donderen is. Even lekker douchen en om 18.00 uur weer klaar staan, want we hebben weer een braai. In de douche kijk zie ik dat het water onder de evenaar inderdaad linksom wegstroomt. Boven de evenaar, zoals in Nederland, is dit rechtsom. Om 18.00 uur staat Kobus klaar met zijn auto, want we gaan naar Kobusse gat. Dit ligt op de Swartberg. Kobus was eerst struisvogelboer met een eigen farm. Hij had 20.000 struisvogels. Toen de prijs van de struisvogel daalde, is hij deze braai voor toeristen gaan verzorgen. Dit is en plaats midden in de middel of knowhere. Hier staat een huisje, wat speciaal voor deze gelegenheden gebruikt wordt. Het is nog eerst genieten van de zonsondergang met op de voorgrond een regenbui. Terwijl we hier naar staan te kijken, komt Kobus met een voorgerecht. Of levertjes, of struisvogelvlees, met spek en kaas. Dit laatste heb ik geprobeerd, en het smaakte niet slecht. Het “hoofdgerecht” bestaat uit lamsvlees, kippenpoot of worstjes. Hier waren ook diverse soorten groente en salades bij. Pak een klein stukje lam. Is lekker, maar niet mijn smaak. Dan nog 2 worstjes, met aardappelsalade met rijst. Dit smaakt ook goed. Als we zitten te eten, komt Dunky eraan gelopen. Dit is een lokale persoon, die onze avond komt opvrolijken met zijn gitaar en zijn zang. Van de tekst kunnen we allemaal niets maken, maar het is wel komisch, dat taaltje. Hij zingt van alles in het Zuid-Afrikaans. En zoals Luc is, heeft hij weer het een en ander gefilmd. Ook van Dunky. Hij laat het hem zien en Dunky weet niet wat hij ziet. Volgens mij heeft hij zich zo nog nooit gezien. Als toegift doet Dunky nog een mannetjes struisvogel na, die zich mooi maakt voor een vrouwtje. Als hij fooi krijgt, dan zegt Kobus nog tegen hem, dat hij dit moet delen met het andere personeel. Die hebben nl. ook hun best gedaan. Kobus wordt over gehaald, om een mop te vertellen. Marjo roept meteen, dat het een vieze moet zijn. We moeten goed luisteren, want hij vertelt ze in het Zuid-Afrikaans. Maar we kunnen het toch nog redelijk volgen en begrijpen ook de clou. Iedereen ligt dubbel. Ondertussen is het ook al donker geworden. Loop even aan de voorkant van het “huisje” naar de weg. Dit is helemaal schitterend. Wat ik hier ervaar, heb ik nog nooit mee gemaakt en zal ook niet vaak meer voorkomen. Alles, behalve waar de happening is, is donker. Geen strooilicht van dorpen, steden, straat lantaarns of andere lichtbronnen. Alleen de sterren. En van geluid hoor je alleen de krekels en de wind. In Nederland zie je altijd wel ergens licht van een dorp of stad en hoor je geluid van auto’s of brommers. Nu zou ik wel eens mee willen maken, dat het licht van het “huisje” ook uit was en dat er niemand meer aanwezig is. Misschien is dit een toekomst droom, want Kobus wil hier een paar vakantiehuisjes neer zetten, voor maximaal 24 personen. Dan kan ik mooi een keer terug komen. Om 22.00 uur gaan we in het pikke donker terug naar het hotel. Kobus kan een uitnodiging, om nog even mee de bar in te gaan, niet afslaan. René, Paul Richard, Marjo en ik kunnen dat ook niet. Maar ik ben zo moe, dat ik na 5 minuten al naar mijn kamer ga. 22.45 uur gaan de ogen dicht.

Zaterdag 2-11-2002 06.30 uur gaat de telefoon. #%@&*!. “Good morning, this is your wakeup call”. Ik gooi de hoorn op de haak en slaap verder. Ik denk, dat dit bedoeld is voor die Fransozen. Als ik een beetje wakker begin te worden, hoor ik Marjo aan de andere kant van de muur praten. Onze

kamers zijn verbonden dmv. Een deur, die ouders met kinderen los kunnen zetten, om toch bij elkaar te kunnen zijn. Televisie even aan. Disney tekenfilms op TV. Wat wil je nog meer. Gauw een ontbijtje en dan de spullen pakken. 08.45 uur buiten, 09.00 uur vertrek. De route van vandaag: Oudtshoorn – De Rust (lunch) – Willowmore – N9 naar GraaffReinet. Eerst gaan we nog een stukje richting Schoemanshoek. Na 14 kilometer en een kwartier rijden komen we bij Cango Ostrich Farm, waar ze struisvogels hebben. Webadres: www.cangoostrich.co.za E-mail: [email protected] Hier is een rondleiding voor ons gepland. We krijgen binnen eerst een uitleg over het uitbroeden van de struisvogel eieren. Dit gebeurd in een grote broedmachine. Met een lamp kun je schouwen, of ze bevrucht zijn. Dan gaan we naar buiten. Daar staan 2 struisvogels. Ze zijn allebei de liefste van de hele farm. Maar een is toch de allerliefste en rustigste. Ze heet Linda. Als eerste wordt er een dame gevraagd. Ja, er is er maar een, dus Mieke mag naar voor komen. Ze krijgt voer in haar hand en Linda eet het met slagen uit haar hand. Dan wordt er een man gevraagd en omdat ik me voelde aangesproken, liep ik naar voren. Ik krijg een maïskorrel en die moet ik tussen mijn lippen doen. Linda ziet het, trekt haar kop scheef en pats, met een slag pikt ze de korrel uit mijn mond. Wil iemand anders het nog eens proberen ? Alistair wordt vrijwillig naar voor geduwd. Maar ik heb eindelijk weer naar een poos een kus van een vrouw gekregen, wel een harde kus. De gids verteld ook nog, als een mannetjes struisvogel een rode snep heeft, dat hij dan verliefd is. Normaal is de snep grijs. De kleur oranje heeft ook nog een betekenis, maar dat weet ik niet meer. We lopen verder naar de volgende afdeling. Hier is de gelegenheid om op een struisvogel te gaan zitten en te rijden. Er wordt al meteen gezegd, als je zwaarder bent als 75 kilo, dat je dan niet op de struisvogel mag rijden. Ik zeg dat ik 74 kilo weeg, maar dit geloven ze niet, wat raar. Eerst wordt er een struisvogel gevangen, want er lopen er verschillende rond, allemaal met een doek over de rug, de zadel. Als ze heb hebben, dan krijgt hij een zakje over zijn hoofd. Dan wordt er gevraagd, wie er op wil zitten. Marjo springt meteen op. Even wennen, maar het gaat goed. Als Marjo eraf is vragen ze wie nog meer wil. Ik denk, kan ik dit die vogel wel aandoen. Ach, wat zou het. Ik ga naar voren en klim op de struisvogel. Even oppassen, want ik zit met mijn benen tussen de planken waar de struisvogel instaat en de struisvogel zelf. De vleugels worden over mijn benen heen geslagen en liggen tegen mijn borstkast aan. Het zit wel warm. Na deze belevenis laten ze iemand van de farm op de struisvogel rijden, om te laten zien hoe dat is en gaat. Schitterend gezicht. Dan gaan we nog kijken bij een nest waar 8 eieren in liggen. De zwaarste van onze groep wordt gevraagd, om op een ei te gaan staan. Ik snap niet, waarom ze nu mij weer vragen. Ik moet met een been op een ei gaan staan. Hij gaat niet kapot. Dit laten ze speciaal zien, om te laten zien, dat als een mannetje struisvogel van 150 kg per ongeluk op het ei gaat staan tijdens het broeden, dat het ei niet kapot gaat. Om me te laten schrikken, slaat de gids nog een keer tegen het zijschot van het hokje, maar zo “cool” als ik ben, schrik ik hier niet van. Dan hebben we nog even tijd, om souvenirs te kopen. Koop hier een mooi T-shirt van Oudtshoorn. Om 10.40 uur rijden we verder. Eerst een stuk terug, om daarna af te buigen richting “De Rust”. Om 11.45 uur maken we bij “Herrie Se Plek” in “De Rust” de stop voor de lunch. Hier zie ik dat een klein meisje haar stuiterbal wegrolt en omdat deze de weg oprolt durft ze er niet erachteraan te gaan. De weg loopt ook nog naar beneden, dus die bal is weg. Ze gaat nog wel met haar moeder zoeken, maar dat haalt niets uit. Omdat ze deze stuiterbal met veel moeite hebben kunnen betalen, loop ik naar binnen en trek een nieuwe stuiterbal uit een apparaat. Deze gekleurde bal geef ik aan het meisje. Ze weet niet wat haar overkomt. Gelukkig, toch weer iemand gelukkig gemaakt. Tijdens de lunch zie ik nog een kip lopen ,et krullen. Dit heb ik nog nooit gezien. Snel maar even een foto maken, want anders gelooft niemand me. Als we wat uitgerust zijn,

dan gaat de lange tocht beginnen. We gaan nu ongeveer 200 kilometer rijden. Bij 154 kilometer die dag, totaal 793 kilometer, rijden we de “East Cape” binnen. In Willowmore maken we een tankstop. De “petrolboys” waren zo enthousiast, dat ze wel een keer op de motor wilde zitten. Ze gingen uit hun bol. Ik zie daar 2 kinderen verwonderd kijken en pak een zak met drop. Kijken of ze dit lusten. Normaal gesproken pak je een dropje eruit, maar hun pakte de volle hand. Nou, als ze daar blij mee zijn, van mij mogen ze. We rijden weer verder richting Graaff Reinet. Wat me onderweg opvalt, trouwens, ik heb het al vaker gezien, er staan dubbele borden langs de weg. Ze hebben nieuwe borden bij de oude gezet en de oude nooit weggehaald. Och ja, een beetje dubbelzinnig. Na 298.6 kilometer die dag , totaal 937.6 kilometer om 15.35, komen we aan in Aberdeen. Even een kleine stop. Als we wat aan het drinken zijn komen er 2 jongetjes bij ons staan. Een jongetje vraagt: “Master, do you have anything for me. For food. I am hungry”. Hier weet ik dus niet, wat ik hier mee moet doen. Ik zei maar, dat ik niets had. Dan pakt Paul een blik drinken en René geeft wat geld en ook drinken aan de 2 jongetjes. Ze zeiden dat deze jongetjes het wel goed konden gebruiken. Ze hebben er een betere kijk op als ik. Nu weet ik meteen wat ik kan doen. Ik klim in de bus op zoek naar mijn tas. Daar haal ik een grote reep chocolade uit en geef het hun. Blijf ik toch niet met slechte gevoelens lopen.Ondertussen is er een man op een Japanse nep Harley aan komen rijden. Hij had er stickers op geplakt met de naam van Harley-Davidson. Hij zei, dat hij 1200 rand voor deze motor had betaald (120 euro). We stonden in de buurt van een oude kerk en Luc wilde hier wel in kijken. Maar deze was gesloten. De oude man zou dit wel regelen en de sleutel halen. Hij rijdt weg en komt na 5 minuten weer terug om ons op te halen. Luc, Wim, Marjo en Ik rijden met hem mee. Maar we rijden de kerk voorbij en stoppen bij een ander gebouw aan de overkant van de kerk. Een vrouw staat ons op te wachten. Het is een soort aula, dat is ingericht als een kerk. Ze vertelde dat ze daar zaten, omdat de akoestiek hier 80% beter is. Rond de hele ruimte hingen gewaden. We mochten hier niet fotograferen. Ze ging op haar gemak alles uitleggen. Het gaat over verschillende gebeurtenissen uit de bijbel. De doeken zijn met de hand gemaakt en zie er wel mooi uit. Maar we hebben maar 10 minuten, want we vertrekken weer haast. Dus snel verder uitleggen. Na deze uitleg willen we snel weer terugrijden, maar de man had nog een opmerking. Op het terrein van de oude kerk staat een olijfboom. Deze is daar geplant met een twijg van de olijfboom waar Jezus met zijn apostelen heeft gezeten. Gauw verder, want de rest staat al op ons te wachten. We rijden verder en de oude man rijdt nog een stuk met ons mee. Dan kan hij het niet meer bijhouden en zwaait ons tot ziens. Als we richting Graaff Reinet rijden, komen we langs een plaatsje waar alle vragen worden beantwoord. Het heet nl. “Uitkomst”. Rond 17.00 uur komen we aan in Graaff Reinet bij het Country Village in Sommerset Street. Deze dag gereden: 356 kilometer. Totaal gereden: 995 kilometer. Ik krijg de Fern Cottage. Weer een ruime kamer maar zonder airco. Er hangt wel een grote waaier. Van Alistair begrijp ik, dat de naam van deze plaats afkomt uit een oude geschiedenis. Vroeger is men hier op zoek gegaan naar goud en diamanten. Het enigste wat ze opgegraven hebben, was een net. Door de Afrikaanse verbastering werd het Graaff van graven en Reinet van net. Nu eerst even douchen, want om 19.15 uur worden we weer verwacht, want we gaan eten in het Drostdy hotel. E-mail: [email protected] We krijgen hier een 7 gangen diner. Wat krijgen we: de 2e naam is het gerecht in het Zuid-Afrikaans: Inktvis salade - calamari Slaai (vind ik niet zo lekker), wortelroomsoep - wortelroomsop (het gaat), gebakken stokvis mootjes in tataarsaus - gebakte Stokvismootjie met Tartaresous (lekker), Suurlemoen-sorbet (lekker), Gebraden lamsbout – Gebraaide Karoo Lamsboud met Kruisementjellie (het gaat), Vanille ijs met chocolade saus – Vanieljeroomys met Sjokoladesous (lekker) en Kaas met toostjes – Kaas en Beskuitjies (lekker). Tussen de lamsbout en het ijs was plotseling het

personeel weg. Ze hebben zich bij het saladebuffet verzameld en beginnen daar als een koor te zingen. Ik loop nog even door het hotel. Het is een heel mooi hotel uit de oude tijd. Ze hebben nog een “ladiesbar”, waar vroeger alleen maar vrouwen mochten komen. Om 22.10 uur lopen we naar buiten. Jos, Wim en Paul Richard lopen terug naar de lodges. De rest lopen nog even door en komen bij een pub. Het heet de “Number 8 Pub & Grill”. Paul, René en Alistair lopen door naar een andere pub, om deze te inspecteren. Of hij goed bevonden is, weet ik niet, maar onze pub was best gezellig. Om 23.00 uur gaan we weg bij deze pub, op zoek naar die andere pub. Maar we komen uit bij onze lodges. Dan maar om 23.30 uur gaan slapen.

Zondag 3-11-2002 07.05 uur wordt ik eerder wakker als de wekker. Het is een echte Afrikaanse kamer. De dieren lopen door de kamer. 2 Toren op verkenningstocht. Gauw even ontbijten en dan met de motor naar de hoofdstraat, waar we gister in aan kwamen rijden. Vanaf hier heb ik een mooi zicht op de kerk aan het eind van de straat. Lijkt een beetje op Amerika, want daar hebben ze dit ook vaak zo. Omdat mijn motor 5 meter van mijn lodge af staat, ben ik ruim op tijd bij de motor. De route van vandaag: Graaff Reinet – Sommerset East – Paterson – Addo – Zuurberg Om de hoek even tanken en lunch pakketjes ophalen bij het Drostdy hotel. Het is ondertussen al 29ºC. Onderweg stoppen we even, want René krijgt het koud. Zelf trek ik ook maar een jasje aan, want we zitten in de open vlakte en hier waait een ander windje, dat kouder is als de 29ºC van daarstraks. Onderweg zie ik verschillende springbokjes. We maken een stop in Pearston. We rijden verder en ik zie verschillende heuvels over het hele landschap. Dit zijn allemaal termietenheuvels. We komen aan in Somerset-East. We krijgen hier de tijd om wat rond te kijken. Hier gaan we een soort supermarkt binnen, waar ze allerlei kleren en andere zaken hebben. Ziet er toch anders uit als bij ons. Bij een café, waar ook een winkel bij zit, koop ik samen met Marjo een safari hoed. Ook koop ik hier een klein T-shirtje voor Julia. Als we verder rijden is dat niet ver, want we maken meteen een tankstop. Dan door richting Zuurberg. Onderweg stoppen we op een eenzame parkeerplaats, waar we gaan lunchen. Uit de auto worden de lunchpakketjes gehaald en uitgedeeld. Wat zit er in: 1 boterham met kaas, 1 boterham met ham, 2 beefworstjes, 2 porkworstjes, 2 eieren, appel, banaan, pakje drinken. Het is goed te eten. Ondertussen gaat het wat harder waaien. Dit is best wel lekker, na al die hitte. We komen weer door een bergpas en René gaat er weer vandoor. Ik laat dit weer niet op me zitten en ga weer als een speer achter hem aan. Maar door de harde wind, vertrouw ik het niet helemaal, omdat je met dit machientje geen goede noodstop kunt maken. Dus ik blijf een beetje verder achter als normaal. Halverwege stopt hij, om de rest de kans te geven om weer bij te trekken. Hij vraagt dan aan mij, waar ik bleef. Dit pik ik niet. Als iedereen weer kompleet is, rijden we weer verder. René gaat er weer vandoor. Maar nu heeft hij toch weer een vlek in zijn achteruitkijkspiegel, die maar niet weggaat. Heb een keer een snelheid behaald van 170 km/uur. Gaat wel lekker nu, in die bochten. Door, na zijn zeggen, een gat in de weg, komt René een keer in een bocht aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig komen er geen tegenliggers aan. Volgens mij was het een stuurfoutje, want ik heb geen gat gezien. Onderaan de pas weer even wachten op de rest. Verder op weg slaan we rechtsaf richting Zuurberg. Hier stoppen we meteen, zodat ik een stofdoek voor mijn mond kan doen, want we gaan nu een onverhard stukje weg op. Nu weet ik waarom ik een off the road heb, want het is

nu lekker raggen. Om ongeveer 15.30 uur en 17 kilometer over onverharde weg, komen we aan bij het Zuurberg Mountain Inn aan. Webadres: www.addo.co.za E-mail: [email protected] en [email protected] We zijn met 1 bandit en 4 off the roads als eerste boven. 3 minuten later komt een Shadow aan rijden. En de rest volgt na enkele minuten. Deze dag gereden: 284.7 kilometer. Totaal gereden: 1279.7 kilometer. Ik krijg lodge nummer 10. Een mooi kamertje, maar iets teveel vliegen naar mijn zin. Maar Paul Richard schijnt hier ook al last van te hebben. Er blijkt een zwembad te zijn, maar het is niet al te warm. We zitten namelijk boven op een berg en het waait hier redelijk hard. Ik ga daarom maar lekker in bad liggen en val pardoes in slaap. Sommige van ons gaan in de bar kijken en ik zou daar ook nog naar toe komen, maar ik wordt rond 18.15 uur weer wakker. Heb last gekregen van mijn buik. Veel pijn. Ik kleed me aan en wil naar de pub lopen. Er komen er al verschillende van terug, omdat ze zich ook wat wilde opknappen. Want om 20.00 uur hebben we afgesproken, om te gaan dineren. Kom Marjo tegen in de lobby. We gaan een beetje rondkijken en even in hun lodge kijken, hoe deze eruit ziet. Maar Mieke ligt te slapen op het bed. Wim komt er net aan lopen en heeft dezelfde lodge. Dan maar even bij hem kijken. Deze ziet er zeer netjes uit. Ook nog even in het hoofdgebouw rond kijken. Het blijkt dat dit hotel al meer als 150 jaar bestaat.Dan is het diner aangebroken. Het is een buffet van warm en koud eten. Er was meer dan genoeg keus. Ik pak kippenborst, gepaneerde vis en ijs toe. Heb wel steeds meer last van mijn maag. Hoop dat dit bij vanavond blijft en dat ik er morgen geen last van heb, tijdens de safari. Ik ben deze avond absoluut niet lekker. In de TV kamer zitten sommige naar de TV te kijken en een paar man zijn aan het biljarten. Ga even in de bar kijken. Daar zitten Alistair, René en Paul. Na een tijdje ga ik weer even in de TV kamer kijken, maar ik weet niet waar ik het moet zoeken. Ga maar naar mijn lodge, om naar bed te gaan. Gauw even naar het toilet. Nou nou, ik ben van achteren aan het plassen. Dit gaat niet goed. Deze avond was de WC pot mijn beste vriend.

Maandag 4-11-2002 We blijven vandaag hier in de omgeving, dus geen motorrit. Heb vannacht niet veel geslapen. Volgens mij heb ik wel 8 keer op de WC gezeten, om donker bier te tappen en ik ben er nog steeds niet vanaf. Heb wel geen heftige buikkrampen meer. Als ik boven op mijn hoofd kijk, lijk ik net een neger, die wit aan het worden is. Mijn hoofd is aan het vervellen. Probeer toch maar te ontbijten. We worden om 09.45 uur op de veranda voor het hotel verwacht, want we worden om 10.00 uur opgehaald. Neem voor de voorzichtigheid toch maar een rol toiletpapier mee. Men komt ons met één auto ophalen. Dat wordt proppen. Ik mag gelukkig voorin zitten. Maar goed ook, want als ik achterin moet zitten, dan wordt er volgens mij van alles uit mij geperst. We komen toch in goede staat bij het Addo Olifantenpark aan. Hier moeten we even wachten, op een andere auto, die een paar van ons meenemen. We kunnen ondertussen op kosten van de tourbegeleider iets te drinken kopen in de winkel. De flessen sterke drank moesten worden teruggezet. Ik hoop, dat als we in het park zijn, dat ik niet naar de WC hoef, daarom doe ik het nog even buiten het park. Als de andere wagen er is, rijden we het olifantenpark binnen. We rijden over een onverharde weg en staan met 7 personen boven uit het dak. Mieke zit langs de chauffeur. Daar voelt ze zich wat veiliger. Na ongeveer 2 kilometer, zien we de eerste olifanten. Hier worden de eerste van een hele reeks foto’s gemaakt. Hier staan al een paar auto’s en bus te kijken naar de beesten. Als we weer verder rijden, zien we onderweg ook nog een hartebeest en struisvogels. Bij een waterplas zien we 2 wrattenzwijnen. In de verte zien

we een mannetjes olifant aankomen. Na een paar minuten wachten, is hij bij de waterplassen aan gekomen. Hij gaat eerst bij een plas kijken, maar deze wordt niet goed bevonden. Hij loopt daarna door naar een andere en deze vind hij ook niet goed. Bij de laatste is hij wel tevreden en drinkt hij. Onderweg naar een andere waterplas kruipt er plotseling een blauwe slang over de weg en als hij merkt dat wij met de auto dichterbij komen, zet hij er een vaart in en vlucht hij een struik in. Meteen komt er een groene slang uit. Kleur verwisseling? Nee, de blauwe was een mannetje en de groene die schrok van het mannetje, dat de struik in vluchte, dat was een vrouwtje. Als we bij de waterplas aankomen, zien we verschillende families olifanten. 2 Zijn er aan het vechten, een heeft er een vijfde been. Het gaat allemaal lekker. Hier staan ook veel auto’s en bussen. Dit was natuurlijk een grote bezienswaardigheid. Ook loopt er bij de waterplas een grote schildpad rond en komt er een blauwe reiger overvliegen. Dan gaan de olifanten verkassen en lopen op hun gemak dwars door alle voertuigen die daar staan. Na een tijdje en verschillende foto’s later, rijden we naar de uitgang. Hier willen we in het restaurant gaan eten, maar hier was de stroom uitgevallen en is er alleen brood. Er wordt gebeld naar een ander restaurant en daar kunnen we wel eten. In de auto daar naar toe zitten Wim en Luc al te slapen. Dat zal wel, want het is vermoeiend, om dat allemaal te verwerken, wat je hier allemaal ziet. Bij het restaurant toch maar eerst even naar de WC, maar er wilde niets komen. Dat zal wel niet, na zo’n intensieve nacht. Of ligt het aan de pilletjes, die ik bij het kruidvat gekocht heb? We krijgen allemaal hetzelfde te eten, maar het haalt niets uit, want mijn maag is nog steeds aan het protesteren. Na het eten rijden we door naar Schotia Safari’s. Hier gaan we meer wilde dieren kijken. We nemen plaats in een grote open auto. Het waait al behoorlijk hard en dit voelt koud aan. Richting het park komen we over een bolle weg en we rijden van links naar rechts en terug. Het blijkt dat ze met deze weg bezig waren, en dat van diegene die het af moet maken, de machine is kapot gegaan. We zien de volgende beesten: dikkoppen (2 vogels), oriks (antilopen), hartebeesten (antilopen), zebra’s en gnoe’s. Dit gaat allemaal over heel bergachtig terrein en we gaan soms vrij steil naar boven en beneden. Dan gaan we even pauze houden bij een grote hut met binnenplaats. Dit is ook het punt, waar we straks naar de braai gaan. Hier is ook een kampvuur en dit doet de kou ten goede, want het is al goed fris. Dan springen we weer op de wagen. Ik deel samen met Paul een pleet, wat toch weer wat warmte geeft. We zien nu reebokken, springbokken, zebra’s en een duiker (een zeldzaam klein hertje). We zitten ondertussen in een apart afgesloten stuk gebied. Dit is maar goed ook, want we komen hier de leeuw tegen. In dit gebied lopen wel veel zebra’s en springbokken rond. Ach ja, de leeuwen moeten ook eten. Als eerste zien we de mannetjes leeuw. Na wat foto’s te hebben gemaakt, rijden we verder om te zoeken naar de rest van de familie. We kunnen ze niet vinden en gaan eerst naar de zonsondergang kijken. Wat is het hier koud. We staan boven op de berg en er is steeds minder zon en het waait hard. Wegwezen hier. Dan komt het bericht, dat moederleeuw en de 4 jongen gevonden zijn. We rijden daar naartoe en weer worden er veel foto’s gemaakt. Ook wordt er met grote zoeklichten bij geschenen. Dan rijden we weer richting de plaats van de braai. We rijden eerst verkeerd, want we gaan linksaf, waar we rechtsaf hadden gemoeten. Als we weer de weg gevonden hebben, gaan we verder. Het lijkt steeds of hij de weg kwijt is. Dan maakt hij plotseling zijn lichten uit en gaan we in het donker met mooie snelheid van een heuvel af. Het is net een achtbaan. Onder aan de heuvel doe ik met mijn zaklampje bij lichten. Als ik het lampje weer in de holster wil stoppen, is mijn holster verdwenen. Verloren in het wildpark. Shit. Dan zien we voor ons een andere auto rijden, die ook naar de braaiplaats gaat. We rijden stilletjes met gedoofde lichten naar hun toe. Als we vlak achter hun zitten, laten we hun schrikken, door hard te schreeuwen en groot licht op te zetten. Weinig reactie, het waren

Duitsers en hun waren ook al vastgevroren. Bij de hut aangekomen, eerst even snel naar het kampvuur, om op te warmen. Ook weer gauw even naar de WC. Ja hoor, het is weer raak. Dan toch wat eten, maar het is toch weer mijn maag. Het is allemaal maar klote. Het was een mooie dag, maar de laatste paar uur toch zeer koud. Om 23.00 uur zijn we terug bij ons hotel. Marjo, Luc, Maarten en Alistair gaan nog even naar de bar. De rest gaat slapen. Bij mij gaat het licht om 23.30 uur uit. Welterusten.

Dinsdag 5-11-2002 07.15 uur wordt ik wakker. Het is koud buiten. Wat wil je boven op een berg. Ga naar het ontbijt en neem maar 2 geroosterde sneetjes brood en een sappig peertje. Meer kan mijn maag nog niet verdragen. Na het ontbijt de onkosten betalen bij de receptie. Ik moet 11 Rand (€1.10) betalen voor 2 cola’s.

Ze vraagt of alles in orde was. Ik zeg, met de kamer wel, maar niet met mijn maag. Meteen wordt de EHBO trommel voor de dag gehaald. Ik krijg 2 pilletjes Imodium van een Europese firma Janssen Pharmaceuticals. Kijken of deze helpen tegen de dunne ontlasting. Ik mag er maar een innemen en de tweede is voor als na de eerste het nog niet over is. Als ik terug loop naar mijn kamer, dan zie ik, dat ze onze motoren aan het wassen zijn. Dit is heel mooi, maar we moeten dadelijk wel weer de stoffige weg naar beneden. Weer 08.45 uur verzamelen en 09.00 uur weg. De route van vandaag: Zuurberg – Addo – Uitenhage – langs Port Elizabeth – Witteklip – Bloukrans Pass – Knysna. We krijgen te horen, dat het bij Port Elizabeth regent en daar komen we langsop. Het begint hier ook al wat te druppelen, dus het regenpak maar aan. Als we gaan rijden, is het regenpak al wat nat en we moeten nog over de stofweg. De stof bleef lekker zitten op het regenpak. Onderaan de weg weer even stoppen, om te verzamelen, want die Off the Roads kunnen het weer niet laten, om naar beneden te scheuren. Ik zit nu helemaal onder het zand. Misschien regent het onderweg er nog wel af. Onderweg krijgen we inderdaad wat lichte buitjes over ons heen. Onder het rijden zie ik veel stokjes op de weg liggen, maar het lijkt net of ze bewegen. Of komt dit door de wind, als Ren’e met zijn motor er voorbij rijdt. Als we om een of andere reden even stoppen, dan zie ik dat dit allemaal rupsen zijn. Het zijn er duizenden, niet bij elkaar, maar verspreid over vele kilometers. Waar ze vanaf komen en waar ze heen gaan, ik weet het niet. Dan stoppen we voor een kop koffie bij Uncle Freddie’s. Dit om weer wat op te warmen. Ik durf geen cola te nemen, maar het pilletje blijkt goed te helpen. Als ik het tegen Jos vertel, dan zegt hij, dat dat pilletje een noodstop is en dat er na het innemen van zo’n pilletje

inderdaad alles stopt. Gelukkig maar. Dan is het weer verder kachelen. Onderweg veel wind. Je waait haast van de motor. We houden even een stop onder een brug bij de afslag Oudtshoorn op de N2. Een beetje beschut. Ik voel steeds weer wat beter worden. Na weer een stuk rijden stoppen we om te tanken en om te lunchen. Dit is bij de Paul Sauer brug. Deze heeft een hoogte van 124 meter. Hier probeer ik weer voor het eerst vette hap. Een hamburg in een snelservice tentje. Nou, de hamburger vult wat, maar is niet echt lekker. We rijden weer verder en bij 271.1 kilometer Totaal 1550.8 kilometer komen we weer de Western Kaap binnen. Dit is in het Tsitsikamma park. Webadres: www.tsitsikamma.info Ik heb wel schik, dat het met mij wat beter gaat, dan dat het gedaan heeft. Ik begin lekker te dollen op de motor, waarbij ik ook door plassen heen rijdt. In dit park stoppen we nog even bij een mooi uitzicht op de kust. We zien hier de Indische oceaan. Ik schijn meteen vrienden te hebben gemaakt, want Paul Richard en Luc komen naar me toe. Op een droog stuk weg reed ik door een plas water en Paul Richard en Luc krijgen de volle laag. Om 16.10 uur komen we aan bij het hotel. Deze dag gereden: 348.4 kilometer. Totaal gereden: 1628.1 kilometer. Knysna schijnt het Saint Tropee van Zuid-Afrika te zijn. Tijdens de nabriefing wordt er gevraagd, of de boottocht is geregeld, die op het programma staat. Door wat andere zaken, die René op het programma heeft staan, is hij dit helemaal vergeten. Het wordt nog snel geregeld. Ook wordt er gevraagd, of het goed is, dat we morgenvroeg wat later vertrekken en een bepaalde route over te slaan. Nou, het is inderdaad wel een keer lekker, om eens goed uit te slapen, maar we zijn hier in een ver land en hebben betaald om hiet motor te rijden. We vertrekken dus morgenvroeg gewoon om dezelfde tijd en gaan de geplande route rijden, die zou gaan over de N12 via de Outeniqua Pass naar Oudtshoorn en daar weer terug via de R328 via de Robinson Pass. Iedereen stemt hier mee in. In het Ashmead Resort krijg ik kamernummer A14. Webadres: www.ashmeadresort.co.za E-mail: [email protected] Het is een grote kamer, maar hij is niet helemaal schoon. Dit is de minst mooie kamer, die ik tot nu toe gehad heb. We spreken af, dat we om 17.30 uur verzamelen, voor de boottocht. Eerst dan nog even gauw douchen. Als ik in het bad sta, om te douchen, blijkt boven mijn hoofd een grote boiler te hangen. Niet een geschikte plaats, om hem daar neer te hangen. We worden door Allistair weggebracht, naar het waterfront van Knysna. Paul gaat ook even mee, om het een en ander te regelen, maar gaat niet met de boot mee. We beslissen om niet op de boot te eten maar als we terug komen in het waterfront. Dan vertrekken we om 18.00 uur met de boot van John Benn voor een Sunset Cruise. Webadres: www.featherbed.co.za/cruises.htm We maken een rondvaart door de baai. Aan de overkant van de baai liggen een paar mooie huisjes. Daar varen we langs, richting de doorgang naar de zee. Hier blijven we even liggen. In de verte ligt een hoge klif en opeens zien we de golven halverwege de klif komen. De golven komen ongeveer 10 meter hoog. Het blijkt dan dus ook, dat er hier in de baai 3 wrakken liggen, die geprobeerd hebben, om naar binnen en naar buiten te gaan. De ZuidAfrikaanse marine houdt hier nog altijd wedstrijden opbepaalde tijden. Dan is het tij namelijk op een zodanig niveau, dat ze met de boot naar binnen kunnen. En dat gaat ook nog gepaard met risico’s. Dan varen we een stukje terug en is er de gelegenheid om bij een huis met aanlegplaats uit te stappen, om daar binnen te kijken. Een paar mensen stappen uit. Ik ook, maar alleen om een foto te maken van de rest, die boven in de boot zitten te drinken. Het gaat wel plezierig, want de eerste foto mislukt en het regent. Aan boord spreek ik nog met een Belg. Hun waren dezelfde dag aangekomen in Kaapstad als wij, maar hun zijn langs de kust gereden en hebben alleen maar regen gehad. Nou, wij niet. Ondertussen varen we terug naar de haven en is het al donker geworden. Als we van boord gaan, gaan we op zoek naar een eettent. De eerste zit vol, de volgende is niets en dan komen we bij de Spur. Dit is een Steak

Ranche. Het lijkt me meer een Zuid-Afrikaanse MacDonalds. Ze hebben hier onder andere hamburgers, maar ik pak toch een kipsnitzel. Aangezien we pas rond 22.30 uur zouden worden opgehaald en het nog niet zo laat was, gaan we nog even een poolhal binnen.Jos en Wim gingen poolen, de rest had nog steeds dorst. Rond 22.10 uur komt Alistair binnen wandelen en gaan we dus wat eerder terug naar de lodge. 23.15 uur licht uit.

Woensdag 6-11-2002 Vannacht had ik bezoek van de Yak-Yak vogel. Ik weet niet hoe laat het was, maar hij bleef maar doorgaan met zijn yak-yak. Om 07.15 uur gaat de wekker. Ik kan er niet uit komen, want ik heb heerlijk vast geslapen. Toch maar opstaan en een ontbijtje happen. 08.45 uur verzamelen, 09.00 uur vertrek. De route van vandaag: Knysna – The Heads – Sedgefield – George – Botlierskop Game farm – Mosselbay. We starten allemaal de motor, maar, shit, de BMW van Luc doet het niet meer.De motor wordt verschillende keren aangeduwd, maar het wil niet lukken. Luc wordt er gewoon kwaad over. En terecht, dat zou ik ook hebben, als dit mij zou overkomen. Dan gaan René, Paul en AListair het proberen, om de motor met de bus aan te trekken en aan de praat te krijgen. Er wordt een spanband aan de voorvorken van de motor gebonden en de andere kant wordt aan de aanhanger vast gemaakt. Na een paar rondjes krijgen ze hem aan de praat. Shit, hij slaat weer af. Weer met de bus aantrekken. Het gaat een keer haast mis, omdat Alistair niet meteen stopt, toen René riep. Maar dan loopt de motor weer. Hopen dat het zo blijft. Bij “The Heads” is het indrukwekkend, hoe woest de golven zijn. Verder stoppen we in Sedgefield voor een kop koffie bij een mexicaans restaurant waar ook een boedistische winkel is. Als we verder willen rijden, horen we de fluit van een stoomtrein. Geen trein te zien. We rijden maar aan. Dan halen we de trein in. Een mooie oude stoomlok, waarmee de toeristen langs de kust een rit kunnen maken van Knysna naar Mossel Bay en terug. Boven op een berg stoppen we op een parkeerplaats en zien de trein aan komen rijden. In een ooghoek zie ik ook een man staan in Afrikaanse klederdracht. Maar ik wil eerst een paar mooie foto’s maken van de trein, voordat hij weg is. Een paar mooie opnames als hij over een brug gaat aan de zee en voordat hij een tunnel in gaat. Als ik terug kom op de parkeerplaats is die afrikaan die ik zag al bij de rest. Het is een schitterende vent. Hij staat daar volgens mij in zijn onderbroek, met een paar lapjes aan de voorkant en de achterkant en hij heeft een klein schildje met een klein boogje en kleine pijltjes bij hem. Volgens mij staat hij hier altijd op de parkeerplaats met zijn honden, om de toeristen te vermaken. En dat lukt hem. We maken verschillende foto’s van hem op de motor van Marjo. Een afrikaan op een African Twin. Dan wil Marjo bij hem op de foto. René wil er ook mee op en ik natuurlijk ook wel. Met een mooie achtergrond (de kust met grote golven) worden het heel mooie foto’s.

Verder onderweg naar George. Hier stoppen we om te lunchen. En ik weet niet of het toeval is of dat René dit extra gedaan heeft voor mij, maar we stoppen vlak bij een MacDonalsds. Hij zegt dat hij dan eindelijk van mijn gezeik af is. Wie, Ik ???? Ik gaat eten bij MacDonalds, de rest wil iets anders eten. Bij de Mac bestel ik een Big Mac menu. Het smaakt precies hetzelfde als in Nederland, alleen hier is het goedkoper. Hier betaal ik R19.95 (€2,-). In Nederland kost het €4,80. Op de televisie die in een hoek hangt is Cartoon Network bezig met de Flinstones. Wat wil je nog meer. Als ik uitgegeten ben ga ik naar de rest. Als ik daar naar binnen ga, waar ze zouden zitten, blijkt dit een supermarkt te zijn. Dan loop ik maar verder. Misschien zijn ze verderop naar een Mall, die daar zou zijn. Als ik in de straat wat aan het rondkijken ben, zie ik plotseling Wim staan. Daar is de rest ook en zitten bij Seagulls. Ze hebben ondertussen wat besteld, maar moeten nog eten. Ik loop ondertussen wat rond en kijk wat winkeltjes. Om 14.00 uur is het weer verzamelen en rijden we verder. Op naar Botlierskop Game Farm (Wildboerderij) voor een Game drive (Safari). Webadres: www.greatbrakriver.co.za/botlierskop E-mail: [email protected] We zien daar Gnoe’s (Wildebeesten), Afrikaanse Elands, bruine Impala’s en Zwarte Impala’s. De zwarte Impala’s zijn zeer zeldzaam. Er blijken maar 200 stuks in heel Afrika te zijn. Hier lopen er ongeveer 40 rond, omdat ze hier worden gefokt. Als we met de safariauto hoog op een heuvel staan, kijken we op Mossel Bay. We rijden verder door heel heuvelachtig terrein. We zien nog waterbuffels, giraffen, neushoorns, sabelantilopen (deze schijnen de 2 na langste hoorns te hebben van Afrika), koedoe’s (hebben de langste hoorn van Afrika). Dan gaan we via berg en dal naar het gebied van de leeuwen. Als we bij de afzetting komen, hoeven we niet ver te rijden, want een mannetje en een vrouwtje liggen dicht bij de poort en een ander stelletje ligt iets verderop. Dit laatste stelletje is zo met elkaar van doen, dat het mannetje onder onze ogen het vrouwtje dekt. (Netjes gezegd, hé). Na wat foto’s wordt de terugreis weer ingezet. Om 18.20 uur rijden we verder naar Mosselbay. Om 19.15 uur komen we aan bij Huijs Te Marquette. Website: www.gardenroute.co.za/marquette/guesthouse/index.htm en www.gardenrouteadventures.com E-mail: [email protected] Deze dag gereden: 148.7 kilometer. Totaal gereden: 1776.8 kilometer. Niet echt veel gereden dus. Binnen krijgen we te horen, dat 2 man, die normaal een eigen kamer hebben, bij elkaar op de kamer moeten. Dit komt, omdat er in een kamer een waterleiding breuk is geweest en er geen andere kamer meer vrij is. Jos en Wim zijn de gelukkige. Ik krijg kamer no. 8. Weer een mooie kamer, maar de kleinste die ik tot nu toe heb gehad. Om de deur los te maken, moet ik bukken. De deurklink en het slot zitten hier heel laag. Gemaakt voor hele kleine mensen. Als ik mijn tuindeuren los maak, kom ik meteen bij het zwembad uit. Helaas is de temperatuur niet echt hoog, om in het water te springen. Jos krijgt de deur van zijn kamer niet open. Hij haalt hulp bij de receptie en blijkt, dat de deur allang los is. We hebben dan een briefing in de bar over het eten. We kunnen buiten de deur gaan eten, maar we kunnen ook een paar pizza’s laten komen. We bestellen 6 verschillende soorten, zodat er voor ieder wat wils is. Mijn smaak zit er niet bij, maar omdat ik zo’n honger heb, eet ik alles. De honger komt natuurlijk, omdat ik al een hele tijd niet meer echt goed heb gegeten. Heb niet echt veel last meer gehad van mijn darmen. Na nog wat gedronken te hebben, ga ik naar mijn kamer. Een keer lekker vroeg naar bed, want het licht gaat al om 22.10 uur uit.

Donderdag 7-11-2002 Wordt om 06.30 uur wakker. Veel te vroeg. Nog even omdraaien. 07.30 opstaan en naar het ontbijt. Het wordt weer een warme dag.Ik maak de deur op mijn kamer naar de binnenplaats los. Verschillende van ons zitten daar al buiten, bij het zwembad in de zon. Weer als elke morgen verzamelen en vertrek op dezelfde tijd. De route van vandaag: Mossel Bay – Riversdale – Swellendam – Bredasdorp – L’Agulhas – Napier – Stanford – Hermanus. Voordat we Mossel Bay uit gaan nog eerst even tanken. Dan de N2 op. Onderweg komen we een politie afzetting tegen. Het verkeer moet over de vluchtstrook. Er is een vrachtauto gekanteld. Een hoop poespas. Kan niet stoppen om een foto te maken. In Riversdale hebben we een koffiestop. Koop hier een Zuid-Afrikaanse krant, “Die Burger”, dit alleen al vanwege de tekst. René kwam met een optie, om op de laatste avond met ons alle naar een nachtclub te gaan. Hier zou Miss Hustler komen. We stemmen allemaal ermee in, maar we weten niet, water ons te wachten staat. Verder rijdend en de lunch in de Zanddrift in Swellendam. Het is hier onzettend druk. Er zijn hier meerdere bussen met Fransen. Ze zitten allemaal buiten, in de warmte. Wij gaan maar binnen zitten, gelukkig. Het is hier een stuk koeler. Je hebt hier 2 keuzes, namelijk Take it or Leave it. Het was warm of koud eten of soep. Warm eten was oa. Antilopen vlees. Koud was oa. Salades. Ik pak natuurlijk het koud gerecht. Hierna rijden we verder naar kaap Angulhas. Dit is het meest zuidelijkste puntje van Afrika. webadres: www.suidpunttourism.co.za E-mail: [email protected] Het is hier een schitterend uitzicht. We gaan kijken of we het bord kunnen vinden, waarop staat, dat dit het zuidelijkste puntje is en dat hier de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar raken. Blijkbaar hebben ze het weggehaald, want niemand kan het vinden. Zelfs Alistair niet. In de vuurtoren nog een T-shirt kopen, want ik wil wel kunnen laten zien, dat ik hier ben geweest. Na 3 kwartier rijden we verder naar Hermanus. Eerst nog even tanken in L’Agulhas. Dit doen we bij een klein tankstationnetje, wat volgens mij het aardig onder moet doen, bij zijn grotere concurrent verderop aan de grote weg. Nou, dan gun ik het dit klein stationnetje. Onderweg doen René en ik weer tikkertje. Ik probeer hem weer bij te houden en het lukt heel goed.160 km/uur is het hardst. Onderweg een paar mooie foto’s gemaakt van de natuur. De wolken hangen hier vrij laag tegen een bergwand aan. Een mooi gezicht. Om 18.10 uur komen we aan bij het Windsor hotel. Webadres: www.windsorhotel.co.za E-mail: [email protected] Deze dag gereden: 437.6 kilometer. Totaal gereden: 2214.4 kilometer. Ik krijg kamer no. 316. Heb uitzicht op zee. Machtig mooi gezicht. Op de kamer ligt een welkomstgeschenk. Een chocolaatje met daarop een walvis. Het is te lekker, om het te bewaren, dus in 2.49 seconden is het chocolaatje op. Even goed kijken, want ze zeggen, dat je hier walvissen kunt zien. Na een tijdje niets gezien te hebben, ga ik eerst even douchen, want om 19.45 uur moeten we klaarstaan, want we worden om 20.00 uur opgehaald voor een braai. Om 19.30 uur loop ik al naar buiten, om te kijken of ik nog iets kan zien. Ik zie geen walvissen, maar de golven gaan hier wel goed te keer. Voor op de punt van een klif maak ik nog wat foto’s en een paar filmpjes van het geweld van de golven. Als ik terug boven kom, komt Paul Richard terug lopen. Hij is naar de baai gelopen en daar had hij een walvis gezien. Balen. Had ze ook wel willen zien. Als we staan te wachten, wordt het steeds donkerder. Plots zie ik een staart boven het water uitkomen. Yes, ik heb er ook een gezien. Wel wat in de schemer, maar dat maakt niets uit. Om 20.15 uur worden we opgehaald met een auto van de familie Kelder, waar we de braai gaan houden. Ja, dit kan nooit. Er moet nog een auto bijkomen. Iemand van het hotel is bereid, om als taxi te dienen. We komen bij de heer en mevr. Kelder thuis aan. De vader van de heer Kelder is van oorsprong Nederlander. Hijzelf is

hier geboren. Toch kan hij heel goed Nederlands. Een heel mooi huis. Ze wonen boven en onder waar we aankomen, is de garage. Binnen is het heel mooi ingericht en ze hebben verschillende aquariums. Boven buiten hadden ze een barbecue in de muur gebouwd. Een braai is heel gewoon in Zuid-Afrika. Er is van alles wat. Worst, kippenvlees, lamsvlees, koteletten en nog wat meer. Er was ook genoeg aan salades en drinken. We komen hier echt niets te kort. Buiten zitten we gezellig te eten. Zelfs diegene die binnen staan te ouwehoeren, komen als alles klaar is, heel snel naar buiten. Ze zullen wel honger hebben. Het uitzicht buiten in het donker is heel mooi en het is hier weer hartstikke gezellig. Om 23.30 uur rijden we weer 9 kilometer terug naar ons hotel. De heer en vrouw des huizes rijden zelf. Morgenvroeg probeer ik op tijd op te staan, want ik wil nog even walvissen gaan kijken. Om 0.00 uur ga ik slapen, met buiten het geluid van de razende golven. Heerlijk.

Vrijdag 8-11-2002 07.00 uur eruit. Neem weer een pilletje in, want er komt nog steeds water uit het gaatje. Heb geen zin om te gaan ontbijten. Wil meteen naar de baai om walvissen te gaan kijken. Als ik via een pad langs de weg naar de baai loop, zie ik al een staart boven het water uit komen. Als ik bij de baai ben zie ik heel in de verte een staart. Halverwege zitten drie walvissen bij elkaar. In de baai, maar meer richting zee zie ik dat 2 walvissen tikkertje aan het doen zijn. Ze springen boven het water uit, achter elkaar aan. Dan zie ik er een richting mij zwemmen. Ik sta nl. op de rotsen op een punt. Dan zie ik dat ze ook nog een jong bij zich heeft. Moeder en kind zwemmen vlak langs me op, ongeveer 15 meter van me vandaan. Er zijn meer mensen die dit opgemerkt hebben en ze komen eraan gesprint om dit spektakel ook van dichtbij te zien en te fotograferen. Ook al zitten ze zo dichtbij, toch is het moeilijk, om hier een mooie fatsoenlijke foto van te maken, met een digitale camera. Ook zie ik hier verschillende prairie hondjes met jongen. Ze zitten in de rotsen langs de baai. Een volwassen beestje zit zo dichtbij met 2 jongen en lijkt zich niets van mij aan te trekken. Gauw een paar mooie foto’s maken. Dan lijkt het, dat er niets meer is en ik ga maar terug, om toch maar iets van het ontbijt te nemen. Vlak bij het hotel kom ik Luc, Maarten en Paul Richard tegen. Ze gaan naar de baai toe. Och, dan draai ik ook weer om. Ik loop weer met hun mee naar de baai. Ik vertel hun wat ik gezien heb en dat er nu even niets te zien is. Als we bij de baai staan, gaan we even kijken bij de prairiehondjes. Als we staan te kijken, zien we plotseling 2 volwassen walvissen met een jong. Het jong is zo speels, dat hij heel vaak achter elkaar uit het water springt. Machtig mooi om te zien. Vandaag vertrekken we wat later en dat komt goed uit. Want ik zou hier haast niet meer weg willen. Vertrek is 09.30 uur. De route van vandaag: Hermanus – N2 – R310 – Hout Bay – Bakoven – Cape Town. Onderweg maken we een stop op een parkeerplaats (aftrekplaats) waar we een mooi uitzicht hebben op Somerset West. Hier staan ook verschillende handelaren, die van alles te koop aanbieden. Hier koop ik een kleien olifant en neushoorn van bruin hardhout. Ook koop ik hier een ketting, die ik aan Julia wil geven. Dan het laatste stuk naar de haven van Hout Bay. Voordat we hier een boottocht gaan maken met de Drumbeat Charters, gaan we eerst wat eten, bij een tentje, dat Alistair goed kent. Volgens mij werkt hier familie van hem. Er zit ook een winkel aan vast en hier koop ik een klein girafje en een T-Shirt voor mijzelf en een klein T-shirtje voor Julia. Om 14.00 uur zouden we de vaart gaan maken, maar het eten laat op zich wachten. De stroom is al een paar keer uit gevallen. Om ons toch op tijd bij de boot te krijgen, gaat Alistair meehelpen in het restaurant. Als we willen afrekenen, gaat dit ook niet zo snel, want de kassa werkt op stroom en die is er niet. Alles lukt nog net op tijd en we gaan een vaart maken naar Seal Island en een wrak bekijken. Als we de haven uit varen, wordt het

water weer meteen een stuk ruiger. De zee is best wild. Marjo voelt zich meteen weer beroerd. Bij Seal Island krioelt het van de seals. Het zijn er honderden. Er liggen er ook veel in het water. We liggen vlak tegen het eiland aan. Je kunt zien, dat men dit vaker gedaan heeft en weet, waar het diep genoeg is. Dan varen we verder richting het wrak. Dan duikt er bij de boot een walvis op. Sensatie. De boot wordt stil gelegd. Om de mensen te laten kijken, maar ook, denk ik, dat de bladen van de motor de walvis niet kunnen verwonden. Als hij een eindje weg is, varen we weer verder. Dan zie ik een grote kraan. Ik denk, dat die daar staat, om het wrak te bergen, maar het is zelf het wrak. Een heel grote boot met een heel grote kraan erop, is daar op de rotsen gelopen. Het grootste gedeelte hebben ze van de boot afgehaald, maar waarom ze de kraan er niet vanaf hebben gehaald, dat snap ik niet. Het is wel een apart gezicht. Ook heeft de boot nog een helikopter platvorm. Kunnen ze zeker niet meer gebruiken. Alles is al goed roestig van het zeewater. Als we terug varen, komen we nog langs Seal Island. Daar doen we nog even kijken. De Seals die in het water liggen, steken zo mooi hun vliezen boven water uit. Net of ze liggen te zonnebaden. Het gaat allemaal lekker ruw, want de zee gaat goed tekeer. Als we terug komen in de haven, gaan we aan ons laatste ritje beginnen met de bike. We gaan nl. terug naar het verhuurbedrijf. Voordat we daar aankomen, tanken we nog eerst de motoren af. Dan komen we bij onze eindbestemming aan. Deze dag gereden: 165.1 kilometer. Totaal gereden: 2379.5 kilometer. Anderen hebben een andere kilometer stand, maar dit is wat ik heb gereden volgens mijn teller. Ieder om de beurt wordt geroepen en dan wordt gezamenlijk met de verhuurder de motor nagekeken. Ik vertel over het ontbreken van een deel van mijn handvat. Eerst denk ik, dat ze het mij gaan doorbelasten, maar dit is gelukkig niet zo. Alles wordt goed bevonden en ik hoef geen deel van de borg achter te laten. Gelukkig, want er zitten wat kleine krasjes op de tank en de bevestiging van de tank is ook kapot. Waar de tank met een schroef vast zit aan het frame, daar is de tank gescheurd rond de schroef. Dit komt, omdat ze die schroef te strak hebben aangedraaid. Dus hun probleem. Toch is het even moeilijk om afscheid te nemen van de machine, waarmee je door Zuid-Afrika bent gereden. Rond 16.30 uur worden we door een taxi en Alistair weggebracht naar het President Hotel. Webadres: www.proteahotels.com/president E-mail: [email protected] Dit is een 5 sterren hotel, dat geopend is door Nelson Mandela. Het schijnt, dat dit een van het duurste hotel is van Kaapstad. Krijg hier kamer no. 423. Het lijkt wel weer een klein huisje, met alles erop en eraan. Het is een heel mooie kamer en zo’n chique en grote kamer heb ik nog niet gehad. Om 19.00 uur worden we weer opgehaald, dus gauw even douchen. We worden weer door hetzelfde bedrijf opgehaald, die ons de eerste dag heeft rond gereden. We gaan naar Clara Anna fontein in Durbanville. Hier hebben we ons laatste Diner. Als we haast gaan eten, komt Alistair binnen met zijn kleinste dochter. Hij hoort er natuurlijk ook bij, want hij is ook de hele reis bij ons geweest. Hij hoort ook bij de groep. Hij heeft een leuke dochter. Als zij op haar moeder lijkt, dan heeft Alistair niet veel te klagen. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Alistair gaat naar huis en wij gaan naar de nachtclub. Ik kom hier een beetje onwennig binnen. René had al gewaarschuwd, dat hier binnen geen foto’s gemaakt mochten worden. Dan begrijp ik ook waarom. Boven de bar is een loopbalustrade, waar door verschillende meisjes gedanst wordt. Ze gaan helemaal uit de kleren. Na 2 van zo’n meisjes te hebben zien dansen, komt miss Hustler. De hele zaak staat op zijn kop. Weet niet waarom, want ik vond de vorig 2 er beter uitzien, dan haar. René had al van te voren gezegd, dat het kan zijn, dat er een meisje bij je kwam staan of zitten en dat je haar een drankje kon spenderen. Dan zou ze kunnen vragen of je voor R150 (€15,-) mee naar boven gaat. Dan krijg je daar een privé dans, met alles erop en eraan of eraf, hoe je het ook noemen mag. Rond 22.30 uur gaan Mieke en Jos richting hotel. Wij blijven nog even daar. Dan heeft Marjo

geregeld, dat er een meisje voor R100 (€10,-) voor ons vijven doet dansen. Dit is zo goed bevallen, dat er weer een meisje wordt geregeld. Voordat ze gaat dansen, vraagt Marjo, of ze bij mij op schoot gaat zitten. Dit doet ze en Marjo maakt meteen een foto. Als ze gaat dansen en zich helemaal heeft uitgetrokken, komt ze bij mij weer op schoot zitten. Als ik mijn hand weg trek, denkt zij, dat ik haar vast wil pakken, en daar reageert ze meteen op. Want het laatste wat er daar mag, is zo’n meisje vastpakken. Daar zijn weer andere tenten voor. Maar we waande ons weer in “Mossel” Bay. Het is allemaal heel inspirerend. Rond 00.30 uur had ik het er wel gezien en Wim ook. We pakken een taxi terug naar het hotel. De rest blijft nog daar. We moeten R54 (€5,40) betalen. In Nederland zou dit ritje ongeveer €30,- hebben gekost. Om 01.00 uur ga ik slapen.

Zaterdag 9-11-2002 Go, wat heb ik lekker gedroomd. Ik wordt wakker om 08.15 uur. Om 09.00 uur ga ik beneden kijken, of we omhoog de tafelberg op kunnen. Er staat nog teveel wind, dus de kabelbaan loopt weer niet. Ga dan maar ontbijten. Marjo en Mieke zitten ook nog aan tafel. Hoor dat Marjo “vroeg” thuis was. Rond 09.45 uur gaan we met 5 man ( Maarten, Luc, Paul Richard, Jos en ik) nog even naar het Waterfront. Met een taxi worden we erheen gereden. Bij de ingang worden onze tassen gecontroleerd, of er niets in zit. Als we binnen zijn, zijn Paul Richard en Jos plots weg. Ze zijn zeker ergens anders gaan kijken. We zijn hier op voor bereidt en hebben al af gesproken, dat we weer om 13.00 uur buiten bij de ingang zouden verzamelen. Ik wil hier nog kijken voor een beschilderd struisvogelei. Overal gekeken, maar ik vind ze overal te duur. Had ik hem maar onderweg gekocht, want daar waren ze niet zo duur. Maar ja, ik wist toen niet, dat ik ze mocht meenemen naar Nederland. We gaan daar ook nog wat eten in een tentje. Maar het duurde er zo lang, dat we maar naar het eten zijn gaan vragen, want we moeten nog een vliegtuig halen. Buiten de eettent zit een klein groepje van kinderen muziek te maken. Geef hun een fooi, want wat ze daar presteren op hun primitieve instrumenten, dat vind ik toch knap. Eindelijk krijgen we dan het eten en eten dit met enige spoed op. Dan gaan we meteen naar de uitgang. We komen daar om 12.45 uur aan. We hopen dat Jos en Paul Richard er ook staan, maar dat is niet. We wachten nog even, maar besluiten om 12.55 uur toch maar teug te rijden met de taxi naar het hotel. We worden nl. om 13.30 uur opgehaald bij het hotel en dan naar het vliegveld gebracht. Als we 10 minuten in het hotel zijn, komen Jos en Paul Richard eraan. We hebben elkaar net mis gelopen. Dan is het wachten op het busje, waarmee we worden opgehaald. Om 13.45 uur is hij er nog steeds niet en René gaat bellen. Het busje staat bij het verkeerde hotel, het Victoria hotel. We zouden eerst een ander hotel krijgen, maar omdat dat overboekt was, konden we hier naar hotel The President. Om 14.10 uur komt hij uiteindelijk aanrijden. We gooien onze spullen in de bus en dan rap naar het vliegveld. Komen om 14.40 uur aan bij het vliegveld. Hebben het stuk vanaf het hotel ook gevlogen. Als we bij de incheck balie komen, zien we er een hele lange rij staan. Maar het loopt gestaag. Dan moeten we door de douane. René maakt een paar onverwachte bewegingen (zat iets breekbaars in de tas op de loopband), meteen wordt hij uitvoerig gecontroleerd. Marjo hebben ze ook weer te pakken, net als in het begin. Hij moet zich haast uitkleden. Maar alles komt goed. Tussen 15.30 uur en 16.00 uur moeten we aan boord gaan. Hebben nog even tijd om wat te drinken en in de winkeltjes te kijken. Een van de winkeltjes heeft allerlei Afrikaanse spullen. Hier zie ik ook weer een beschilderd struisvogelei staan. Hier kost het maar R280 (€28,-).

Meteen meenemen, want deze is mooi beschilderd of geplakt, want kan me niet voorstellen, dat dit met de hand beschilderd is. Dan naar de boarding gate. Hier staat ook een enorme rij. Als dit nog allemaal naar binnen moet, dan zal het toestel wel niet op tijd vertrekken. We blijven net zo lang wachten, tot de hele rij weg is. We kunnen toch niet allemaal tegelijk naar binnen. Als haast iedereen met de bus weg is, gaan wij ook door de boarding gate de bus in. We worden afgezet bij de “Nairobi” PH-BFN, weer een Boeing 747-400. De KL594. Als we allemaal binnen zijn, moeten we toch nog even wachten. Een passagier heeft zich ingecheckt, maar heeft op het laatste moment besloten, niet meer mee te gaan en nu moet zijn bagage uit het vliegtuig gehaald worden. Ik heb nu stoelnummer 42F. Eindelijk is het dan zover. Om 16.50 uur stijgen we op, richting Johannesburg. René, Paul en Marjo liggen al meteen languit te slapen. Het vliegtuig is nog niet helemaal vol. Maar dit zou gaan veranderen. Want in Johannesburg komen er nog mensen bij en dan zou het vliegtuig helemaal vol zitten. Om 18.30 uur landen we in Johannesburg. Hier komt het vliegtuig helemaal vol te zitten. Kan dus niet, zoals op de heenweg, languit liggen. Om 20.00 uur stijgen we op van Johannesburg airport. In het vliegtuig zitten ook 3 personen uit Langenboom. Een heeft er bij Zoef gezeten. De vlucht gaat over Zuid-Afrika, Botswana, Zimbabwe, Zambia, Republiek of Kongo, Central African Republiek, Tsjaad, Libië, Malta, Italië, Zwitserland, Frankrijk, België en Nederland. Om 22.15 uur Nederlandse tijd vliegen we over de equator (evenaar). Ik sta tijdens de vlucht verschillende keren op, omdat ik niet fatsoenlijk kan zitten. Loop een beetje rond door het vliegtuig en ga dan weer zitten. Tijdens het lopen zie ik wat van de film “The Bourne Identity”. Moet Maarten verschillende keren wakker maken, zodat ik erdoor kan. Dan vraag ik aan Maarten, of we niet van stoel kunnen ruilen. Hij zit op 42G, aan het gangpad. Want ik vind het niet leuk, Maarten wakker te moeten maken, als ik er weer uit wil. Hij wil gelukkig ruilen. Kan hij rustig verder slapen. Sta verschillende keren op en heb al staande een film gekeken, “My Big Fat Greek Wedding”. Heb het niet kunnen volgen.

Zondag 10-11-2002 Terwijl ik een beetje rond dool, ligt iedereen lekker te slapen. Wou dat ik het kan, maar ik heb niet voldoende plaats, want als ik mijn benen in het gangpad leg, dan komt de stewardess met een kar voorbij en moet ik mijn landinggestel weer intrekken. Uiteindelijk ga ik een plaatsje zoeken, op de stoel van de stewardess. Lig met mijn hoofd op de nooduitgang en met mijn lichaam op de stoel, met een deken over mij heen. Na een bepaalde tijd worden er weer meer mensen wakker en sta ik ook maar weer op met een stijve nek. Heb wel even geslapen. Om 05.30 uur landen we op Schiphol. Door de slurf naar de hal, waar we de bagage kunnen ophalen. Bij de bagageband afscheid nemen van de groep. Het gaat allemaal een beetje gelaten. Is iedereen blij om weer thuis te zijn of zijn ze moe? Door de douane. Er staat maar een ambtenaar en wordt niet gecontroleerd, tenminste, niet bij mij. Buiten staat de vrouw van Wim te wachten. Ze heeft een foto bij haar, van ons vieren, toen we 2 weken geleden zijn vertrokken. Daar zwaaien we elkaar allemaal nog een keer uit. Marjo, Mieke en ik lopen onder naar de treinen. Op het perron zit een boordwerktuigkundige, die ook net met zijn vliegtuig geland is. Hij komt uit Amerika. Hij wil naar Amsterdam, om een hotel te pakken. Hij weet niet welke trein moet hebben en laat alles over zich heen komen. Dan komt Maarten er ook nog aan. Hij moet de trein naar Rotterdam hebben. Hij is snel geholpen, want hij is nog maar net beneden en zijn trein komt er al aan. Even uitzwaaien. Hij is volgens mij wel blij,

om naar huis te kunnen. Hij zit in de trein al haast te slapen. Dan komt er een trein aan, waar we op zouden moeten stappen. Maar we weten het allemaal niet meer. Blijven staan op het perron, omdat de conducteur zegt, dat de trein een andere bestemming heeft. Als de trein wegrijdt, zien we dat de mensen uit Langenboom wel in die trein zitten. Later blijkt, dat wij deze trein wel hadden moeten hebben. Om 07.10 uur komt er weer een trein aan en daar stappen we in, want hij stopt op station Duivendrecht. Op Duivendrecht stappen we op de trein naar Den Bosch 1e klas, omdat we gehoord hebben, dat er nog steeds vertragingen zijn op het stuk tussen Utrecht en Arnhem. Ook hebben we al gehoord, dat er geen treinen rijden tussen Cuijk en Boxmeer. In Den Bosch stappen we over op de stoptrein naar Nijmegen. In Nijmegen naar Cuijk en daar pak ik de bus. Ik hoop dat ze de oude weg naar Boxmeer rijden, dan kan ik nl. thuis voor de deur uitstappen. Shit, ze gaan over de snelweg. Bel thuis op en pa komt me ophalen met de auto. Gelukkig, want de tas is zwaar en ik ben behoorlijk moe. Om 10.30 uur kom ik thuis aan. Weer thuis. Tas uitpakken. Vuile kleren in de was en dan even naar bed. Beetje bijkomen. En waar droom je dan van, natuurlijk, Zuid-Afrika.

Andere adressen: www.crossroadsmotortours.com www.wheretostayonline.com www.sacape.co.za www.hermanus.co.za/info www.africaventure.net

De site van René slaapadressen Info Eastern Cape Hermanus touristenburo Motortrips en 4-wheeldrive in Africa