Leeuwse Wielertoeristen

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ Ploegenprogramma 10/7/2016 - 11/9/2016. . . . . . . . . . . . . . . . . pag. 2 @@ @@ @@ @@ @@ @@ Korte berichten en welkom nieuwe leden 12-13 . . . . . . . . . . . . . pag. 12 @@ @@ @@ @@ @@ @@ Ken je ploegmakkers: Cyclo’s en Toeristen ploeg . . . . . . . . . . . . . pag. 14 @@ @@ Randonneurs en C ploeg . . . . . . . . . . . . . pag.15 @@ @@ D ploeg en Moderato’s . . . . . . . . . . . . . pag. 16 @@ @@ @@ @@ Ten huize van de LWT-superanciens : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . pag.17 @@ @@ op bezoek bij Gène Blommaert, Roland Demol,

CLUBBLAD 2016/3

Daniël Grégoire en Jean-Pierre Vanhemelryck @@ @@ @@ @@ Verslag Tweedaagse A ploeg (23-24/4/2016) . . . . . . . . . . . . . . . pag. 26 @@ @@ @@ @@ @@ @@ Ploegverslagen 3-daagse Cambrai (30/4 – 2/5/2016) . . . . . . . . . pag. 27 @@ @@ @@ @@ @@ @@ Vervolg korte berichten en dankwoord Kroatië . . . . . . . . . . . . . . pag. 38 @@ @@ @@ @@ @@ @@ De Transcontinental Races van Kristof Allegaert in 2013 & 2014. . . pag. 39 @@ @@ @@ @@ @@ @@ “Brussels Woudenboek” van Pierre Huygens (subpagina’s 9-10) . . pag. 45 @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Leeuwse Wielertoeristen

BRENG BRENG IEDERE IEDERE ZONDAG ZONDAG UW UW LIDKAART LIDKAART MEE MEE ... ... Zondag 10/07/2016 A-ploeg (34 km/u)

-

(19de zondag van het seizoen)

Omloop "Lambretta" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Frederik Dubois Volgwagen : Frederik Dubois

Medewerker : Hans De Schrijder

Tempo's + Bploeg (30 km/u)

Omloop "Villers-la-Ville" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Willy Bursens Volgwagen : Kristin Motté

Medewerker : Erik Dannau

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Ter Kameren Bos" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Roland Demol Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Michel Vanalphen

Omloop "Waals Brabant" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Annie Vranckx Volgwagen : Rudy Meeremans

Medewerker : Els Van Cutsem

Omloop "Braine-Le-Comte" - 85 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Jean Bové Volgwagen : Speliers Joseph

Medewerker : Gilbert Wellemans

Omloop "Braine" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Tinne Stulens Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Elektrotoer" - 70 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Octave Verheyen Volgwagen : gevraagd

Medewerker : de ploeg

Omloop "Nieuw Brabant" - 55 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Walter Van Der Sype Volgwagen :

Medewerker : Francine van Volsem

Omloop "2013" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Linda Severs Volgwagen :

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)

Randonneurs (21 km/u)

C-ploeg (20 km/u)

Moderato's (16 km/u)

-2-


-

(20ste zondag van het seizoen)

Omloop "Leffe" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Pascal Hallemans Volgwagen : Pascal Hallemans

Medewerker : Laurent Patriarche


Omloop "Soignies" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Ronald Huybrecht Volgwagen : Peter Heylen

Medewerker : Piet Van Wanseele

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Molenroute" - 110 !! km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Edgard Van Hecke Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Roland Demol

Omloop "De Schelde" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Jenny Dedoncker Volgwagen : Annie Vranckx

Medewerker : Jenny Roobaert

Omloop "Zarlardingen" - 90 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Julien Spitaels Volgwagen : Patrick Detré

Medewerker : Marc Van Stevens

Omloop "Galmaarden" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Jacqueline Calloens Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Overijse" - 80 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Anny en louis Volgwagen : gevraagd


Omloop "Edingen" - 50 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Louis De Marie Volgwagen :

Medewerker : Julien Wynant

Omloop "A-8" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Sonia Deklerck Volgwagen :

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


-3-


-


Omloop "Ronde v. Vlaanderen" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Patrick Van Bossche Volgwagen : Patrick Van Bossche

Medewerker : Jan De Backer


Omloop "Alles of niets" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Luc Geerts Volgwagen : Kristin Motté

Medewerker : Ignace Colpaert

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Neufvilles" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Willy Heymans Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Albert Huygh

Omloop "Geuzeroute" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Jenny Roobaert Volgwagen : Pascale Ringoet

Medewerker : André Hulin

Omloop "Labliau" - 70 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Jean- Pierre Vanhemelryck Volgwagen : Eugène Van Poucke

Medewerker : Julien Spitaels

Omloop "Lembeek" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Roger Deklerck Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Kitstoer" - 80 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Marcel Huygens Volgwagen : gevraagd


Omloop "Roosdaal" - 60 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Frans Ringoet Volgwagen :

Medewerker : Georges Devick

Omloop ""Clubkampioenschap"" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Leontine Dhondt Volgwagen :

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


-4-


-


Omloop "Calais" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Eddy Anckaert Volgwagen : Eddy Anckaert

Medewerker : Wim Vermaut


Omloop "Pairi Daiza" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Piet Van Wanseele Volgwagen : Roger Verstraten

Medewerker : Francis Gens

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Feluy" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Frans Coppens Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Michel Vanalphen

Omloop "Huldenberg" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Jean-Pierre Vermaut Volgwagen : Jan Mertens

Medewerker : Luc De Rijck

Omloop "Lippelo" - 75 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Gilbert Wellemans Volgwagen : Michel Bruier


Omloop "Rebecq" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Myriam Mathijs Volgwagen : Alice vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Hoves" - 75 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Jean-Pierre Vanhemelryck Volgwagen : gevraagd


Omloop "De Parel" - 55 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Walter Van Der Sype Volgwagen :

Medewerker : Francine Van Volsem

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


Omloop "Heuveltjes vh Pajottenland" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Medewerker : Baankapitein : Antoon Vranckx Volgwagen :

-5-


-


Omloop "Zwalm" - 115 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Peter Ruttens Volgwagen : Peter Ruttens

Medewerker : Franco Calvagna


Omloop "Toerke van de Pirre" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Pierre Pannus Volgwagen : Raf Pannus

Medewerker : Luc Geerts

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Geuze en Lambic" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Claude Januarius Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Marcel Huygens

Omloop "Zemst" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Lut Van Cauteren Volgwagen : Jef Vanmeulder

Medewerker : Lutgarde Verelst

Omloop "Steenhuize-Wijnhuize" - 70 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Julien Spitaels Volgwagen : Jean-Pierre Vanhemelryck

Medewerker : Gilbert Wellemans

Omloop "Dagtocht" - 100 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Tinne Stulens Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "route 77" - 77 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Pierre Huygens Volgwagen : gevraagd


Omloop "Dilbeek" - 50 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Louis De Marie Volgwagen :

Medewerker : Walter Van Der Sype

Omloop "Klosken" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Sonia Deklerck Volgwagen :

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


-6-


-


Omloop "Lens" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Jos Vannijvel Volgwagen : Jos Vannijvel

Medewerker : Jean-Paul Wijns


Omloop "Paterstocht" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Roel Teirlinck Volgwagen : Patrick Marcelis

Medewerker : John Deroo

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Eppegem" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Herman Emmerechts Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Herman Rampelberg

Omloop "Napoleon" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Pol Spinnoy Volgwagen : Lut Van Cauteren

Medewerker : Annie Vranckx

Omloop "Tollembeek" - 85 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Luc Wynant Volgwagen : Julien Wynant

Medewerker : Lieve De Backer

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)

Omloop "Smeerebbe-Vloerzegem" - 75 km Vertrekuur : 8u00 Medewerker : Baankapitein : Jozef Roobaert Volgwagen : Alice Vanderkelen


Omloop "Labliau" - 75 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Jacqueline Van Nooten Volgwagen : gevraagd


Omloop "Steenkerke" - 58 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Frans Ringoet Volgwagen :

Medewerker : Victor Devos

Omloop "Brussegem" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Antoon Vranckx Volgwagen :

Medewerker :

C-ploeg (20 km/u)


-7-


-


Omloop "Pays des Collines" - 135 km Vertrekuur : 7u30 Baankapitein : Marc Tommen Volgwagen : Marc Tommen

Medewerker : Roald Van Meulder


Omloop "Leefdaal" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Ronald Huybrecht Volgwagen : Peter Heylen

Medewerker : Piet Van Wanseele

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Ecausinnes" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Michel Vanalphen Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Stephan Jooris

Omloop "Bert Roesems Classic" - 90 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Ann Mosselmans Volgwagen : zonder

Medewerker : Jan Mertens

Omloop "Schende" - 80 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Eddie Bosmans Volgwagen : Patrick Detré

Medewerker : Jean Bové

Omloop "Stefan" - 62 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Annick Van Den Berge Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


Omloop "Brevet: Bert Roessems Classic in Halle" - 75 km Vertrekuur : 7u55 Medewerker : de ploeg Baankapitein : Pierre Huygens Volgwagen : gevraagd

C-ploeg (20 km/u)

Omloop "Surprise" - 58 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Victor Devos Volgwagen :

Medewerker : Georges Devick

Omloop "Eizeringen" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Simonne Walravens Volgwagen :

Medewerker :


-8-


-


Omloop "Paola" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Rudi Hernaut Volgwagen : Rudi Hernaut

Medewerker : Frederik Dubois


Omloop "Extra plat" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : John Deroo Volgwagen : Luc Geerts

Medewerker : Karin Vermaut

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Smeerebbe Vloerzegem" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Medewerker : Herman Rampelberg Baankapitein : Victor Demol Volgwagen : Stephan Jooris

Cyclo's (26 km/u)

Omloop "Terlanen" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Johnny Van Hassel Volgwagen : Els Van Cutsem

Medewerker : Sylvia Roobaert-Peeters

Omloop "Daguitstap" - 140 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Lieve De Backer Volgwagen : ????????????????????


Omloop "Virginal" - 67 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Rufino Perez-Perez Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


Omloop "daguitstap naar Sint-Anneke plus middagmaal" - 145 km Vertrekuur : 7u55 Medewerker : de ploeg Baankapitein : Pierre Huygens Volgwagen : gevraagd

C-ploeg (20 km/u)

Omloop "Elfaro" - 55 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : André De Bosscher Volgwagen :


Medewerker : Victor Borremans

Omloop "Daguitstap "Buggenhout"" - 65 km Vertrekuur : 8u30 Medewerker : Baankapitein : Dirk Dierickx Volgwagen :

-9-


-


Omloop "Seneffe" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Wim Schepens Volgwagen : Wim Schepens

Medewerker : Hans Beké


Omloop "Ninove" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Baankapitein : Francis Gens Volgwagen : Nadia Everaert

Medewerker : Michel De Becq

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Toscane" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Albert Huygh Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Dany Moons

Omloop "Labliau" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Sylvia Roobaert-Peeters Volgwagen : Jean-Pierre Erzeel

Medewerker : Luc De Rijck

Omloop "Liedekerke" - 75 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Pierre Mattens Volgwagen : Gilbert Wellemans

Medewerker : Marc Van Stevens

Omloop "Steenkerke" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Jacqueline Calloens Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Geraerdsbergen" - 75 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Julien Spitaels Volgwagen : gevraagd


Omloop "De Gavers" - 60 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Julien Wynant Volgwagen :

Medewerker : Walter Van Der Sype

Omloop "Overdorp" - 45 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Jannine Auwerijckx Volgwagen :

Medewerker :

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


- 10 -


-


Omloop "Aalst" - 100 km Vertrekuur : 8u10 Baankapitein : Patrick Van Bossche Volgwagen : Patrick Van Bossche

Medewerker : Jan De Backer


Omloop "Smeerebbe-Vloerzegem" - 100 km Vertrekuur : 8u00 Medewerker : Kristin Motté Baankapitein : Kris Wilson Volgwagen : Patrick Marcelis

Sportivo's 28 km/u)

Omloop "Malderen" - 100 km Vertrekuur : 8u05 Baankapitein : Olivier Volgwagen : Stephan Volkers

Medewerker : Chantal

Omloop "De Bochtjes" - 85 km Vertrekuur : 8u15 Baankapitein : Dirk Temmerman Volgwagen : André Hulin

Medewerker : Jenny Roobaert

Omloop "Londerzeel" - 75 km Vertrekuur : 8u20 Baankapitein : Pierre Defreyne Volgwagen : Marc Van Stevens

Medewerker : Philibert Wauters

Omloop "Lirelie" - 65 km Vertrekuur : 8u25 Baankapitein : Jean-Pierre Marcelis Volgwagen : Alice Vanderkelen

Medewerker :

Omloop "Bever" - 80 km Vertrekuur : 7u55 Baankapitein : Anna Dirix Volgwagen : gevraagd


Omloop "Waarbeke" - 63 km Vertrekuur : 8u30 Baankapitein : Frans Ringoet Volgwagen :

Medewerker : Victor De Vos

Cyclo's (26 km/u)

Toeristen (24 km/u)

D-ploeg (22 km/u)


C-ploeg (20 km/u)


Omloop "Donderdag" - 50 km Vertrekuur : 8u30 Medewerker : Baankapitein : Carla Roobaert-Peeters / Marleen Loonen Volgwagen :

- 11 -

KORTE BERICHTEN … … het wel en wee van de L.W.T. . . . Wij wensen een spoedig herstel aan Octave Verheyen (Randonneurs ploeg) die op 19 april een heelkundige ingreep onderging waarbij een slagader in de lies vervangen werd omdat de doorbloeding van het linkerbeen met zo’n 40% verminderd was. We kunnen er dus van uit gaan dat, na de revalidatie, het fietsen weer een stuk beter zal gaan : de ploegmakkers zijn verwittigd! -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Van harte proficiat aan Stun Anckaert (A ploeg) en echtgenote Stéphanie bij de geboorte van Cor, kleine broer van Jaane en Tille op 27 april. Proficiat ook aan onze voorzitter Eddy Anckaert en echtgenote Corine die met de geboorte van Cor (eerste drie letters van Corine!) voor de derde keer grootouders werden. En nu we toch aan het feliciteren zijn: proficiat nog aan nonkel Wim Schepens (A ploeg) en tante Julie Renders (Cyclo’s) -----------------------------------------------------------------------------In naam van de ruim 100 deelnemers aan de driedaagse naar Cambrai danken we hier nog eens de inrichters Jean-Pierre Vermaut en Jos Ghysels voor hun geslaagde organisatie. Dank ook aan de medewerkers (zie ook foto bij de verslaggeving verder in dit blad). ----------------------------------------------------------------------------Wij wensen een spoedig herstel aan Lut Verelst (Cyclo’s) en Marcel Huygens (Sportivo’s en Randonneurs) die bij een val tijdens de Cambrai-rit op zondag 1 mei vrij ernstige kwetsuren opliepen. Beiden werden in eerste instantie per ambulance overgebracht naar het ziekenhuis in Maubeuge. Bij Lut werd een sleutelbeenbreuk vastgesteld en met een stevig ingepakte arm kon Lut ’s avonds terugkeren naar het hotel (met dank aan Georges Van Volsem voor het vervoer!). ’s Anderendaags kon ze dan mee in de wagen van Dr. Dirk Temmerman terugkeren naar Sint-Pieters-Leeuw en een voorziene vakantie in Canada en Alaska (!) kon 14 dagen later wél doorgaan, maar de eveneens geplande LWT-reis naar Kroatië moest ze noodgedwongen annuleren omdat ze op het einde van mei een heelkundige ingreep moest ondergaan aan het gebroken sleutelbeen. Bij Marcel werd er in Maubeuge een bekkenbreuk vastgesteld en al op de dag van het ongeval werd hij per ziekenwagen overgebracht naar het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. Omdat de gunstig gesitueerde breuk geen operatie vereiste mocht Marcel op dinsdag al naar huis waar hij het enkele weken heel rustig aan moest doen (krukken, weinig belasting op het bekken, kiné). Ook zijn vast fietspatroon (dagelijks 100 km [!!] ) moest gedurende meer dan een maand onderbroken worden maar tot zijn eigen verbazing kon hij zich er zich vrij goed bij neerleggen dat hij vooral veel geduld moest oefenen. Marcel mocht mee op LWT-fietsvakantie naar Kroatië, … maar zonder fiets. -----------------------------------------------------------------------------Tijdens de slotrit van de driedaagse naar Cambrai moest Hilko van Hauthem door tendinitis aan de knie plaats nemen in de volgwagen. Wij hopen dat kiné, ijsfricties en enkele weken rust voor een volledig herstel zullen zorgen zodat hij daarna weer zijn vaste stek in de Tempo ploeg kan innemen.. Enkele dagen later we vernamen dat Franco Calvagna (eind vorig seizoen met succes overgestapt van de B ploeg naar de A ploeg!) door een spierscheur achterin de knie ook tijdelijk inactief moet blijven. Ook aan hem wensen we een spoedig herstel en een vlotte come-back. -----------------------------------------------------------------------------Proficiat aan Patrick Van Bossche (A ploeg) en echtgenote die op 2 mei grootouders werden van Tibo. Proficiat ook aan dochter Vanessa en echtgenoot Sam met de geboorte van hun flinke spruit (net geen 4 kg en 54 cm). -----------------------------------------------------------------------------Toen Jacqueline Calloens (D ploeg) op zondag 8 mei op het einde van de rit van de D ploeg naar huis reed werd ze op de Mekingenweg het slachtoffer van een zwaar ongeval waarbij ze in de voorruit terecht kwam van een wagen die links van de weg reed. Naast heel wat diepe schaafwonden liep ze daarbij een vrij zware hersenschudding op waardoor ze zich niks meer herinnerde van het ongeval. Ze moest enkele dagen in het ziekenhuis blijven en ook daarna vereisten de verwondingen nog dagelijkse verzorging gedurende enkele weken. Wat Kroatië betreft dezelfde opmerking als bij Marcel Huygens: Jacqueline kon mee, maar ook haar fiets moest thuisblijven… -----------------------------------------------------------------------------[ 12 ]

Wij bieden wij onze oprechte gevoelens van medeleven aan aan Ignace Colpaert (Tempo ploeg) en familie bij het overlijden van de moeder van Ignace op 20 mei. -----------------------------------------------------------------------------Tijdens het Hemelvaartweekend zorgden Leo Coene en Lut Van Cauteren met hun vzw Nidasjtere voor een record-bijdrage van 50.000 euro tijdens de 1.000 km van Kom op tegen Kanker: proficiat!!! Bij hen 3 solo fietsers die de volle 1000 km aflegden (waarbij Pierre Pannus en Jochen Wustenberghs, beiden van de Tempo ploeg : proficiat met jullie sportieve prestatie!). Daarnaast waren er nog 7 andere Nidasjtere-ploegen die 1000 km fietsten in estafette (41 fietsers, waaronder 20 LWT-leden) en ook voor hen is een welgemeende proficiat hier op zijn plaats! In totaal zorgden 700 ploegen voor een opbrengst van 3.500.000 euro voor het wetenschappelijk onderzoek in de strijd tegen kanker! -----------------------------------------------------------------------------TWEEDAAGSE LOMBARDSIJDE VAN DE SPORTIVO’S: 3-4 september 2016 Heenrit op zaterdag 3/9 via Lessines, Frasnes-lez-Anvaing (stop) en Lauwe (stop) en Diksmuide. Overnachting : vakantieverblijf De Zeekameel bij Bart & Lieselotte Soete-Cavyn Lombardsijdelaan 235, 8434 Lombardsijde-Westende (www.dezeekameel.be). Terugrit op zondag 4/9 via Rattevalle, Koekelare, Meulebeke (stop), Zingem en Ninove. De kostprijs is vastgelegd op 55 euro (te betalen op LWT-rekening BE 61 0680 4141 8017) Schrijf je zo vlug mogelijk in, te betalen voor 1 augustus 2016 . -----------------------------------------------------------------OPROEP VAN NADINE THIBAUT Een mooi 'tweede leven' voor onze oude clubkledij ?!? “Een jaar geleden ontmoette ik in onze kunstacademie een fijne Oekraïense vrouw, Olesia, getrouwd met oud-leerling Geert. Zij organiseert één of tweemaal per jaar (als ze voldoende kleding hebben voor de mensen daar) een konvooi naar haar geboorteland. Zij blijken ook heel geïnteresseerd in onze vroegere clubkledij: zomer- en wintertruien én broeken. Mensen hebben daar een véél véél lagere levensstandaard dan hier en er is zeker géén geld voor ...een sportoutfit! Vanaf zondag 26 juni van 11.30u. tot 13.30u. kunnen jullie je vroegere clubkledij in ons clublokaal in 'De Grove' binnenbrengen. Ook zondag 3 en 10 juli kunnen eventueel nog. Andere fietsen sportkledij in goeie en propere staat is ook welkom zijn en dat geldt trouwens ook voor kinderschoentjes. Dus, doe maar... en alvast een dikke dankjewel in naam van Olesia en Geert” Nadine -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - VOOR HET AFSLUITEN VAN DIT CLUBBLAD MELDEN WE NOG KORT EN IN TELEGRAMSTIJL : # Val Simonne Walravens (Moderato’s) tijdens de zondagse clubrit van 5 juni. Simonne fietste nog naar huis maar achteraf bleken de kwetsuren ernstiger dan eerst ingeschat: 3 breuken in het gezicht en heel wat schaaf- en vleeswonden. We wensen haar een spoedig herstel. # LWT-week KROATIE: korte impressie en dankwoord op pag. 38. Ruime verslaggeving en foto’s in het volgende clubblad. # Val Jacqueline Calloens toen ze na de LWT-week in Kroatië op donderdag 9 juni een eerste keer weer ging fietsen na haar ongeval van 8 mei (zie hoger). Schouder ontwricht, arm zwaar geraakt en ook het knieletsel van 8 mei blijkt nu erger dan eerst gedacht. Wij wensen haar een spoedig herstel. # Op 10 juni overleed op 80-jarige leeftijd François Van Campenhout, LWT-er van 1986 tot 2014, jarenlang een vaste waarde bij de Randonneurs, later actief in onze C ploeg. Wij bieden hierbij aan de familie onze oprechte gevoelens van medeleven aan. # Adrienne, echtgenote van onze redacteur Pierre Huygens en zelf vaste medewerkster aan het in mekaar steken van het clubblad moest eerder deze week naar het ziekenhuis voor een behandeling van hartritmestoornissen. Ook aan haar wensen we een spoedig herstel. # Twee geplande data werden gewijzigd : °°° Het volgende clubblad zal verschijnen op woensdag 7/9 (week vroeger dan eerder voorzien) °°° Het LWT-clubkampioenschap zal plaatsvinden op zondag 25/9 (week later dan eerder voorzien) Van harte dank aan onze medewerkers die zorgden voor de ruime verslaggeving per ploeg van de LWT-driedaagse in Cambrai en we danken hier ook al de schrijvers van de ploegverslagen in Kroatië voor het volgende clubblad! Piet

[ 13 ]

KEN JE PLOEG- EN CLUBMAKKERS : CYCLO EN TOERISTEN PLOEG

CYCLO PLOEG Boven : Gène Blommaert, André Hulin, Dirk Temmerman, Roger Wispenninck, Maurits Brijs, Luc Wynant, Jean-Pierre Vermaut Midden : Wim Mosselmans, Olivier D’Amour, Jef Vanmeulder, Sylvia Roobaert-Peeters, Ann Mosselmans, Jos Deproost, Jenny Roobaert. Onder : Jan Mertens (ploegverantwoordelijke), Lut Verelst, Annie Vranckx, Marcel Dirix, Jenny Dedoncker, Jean-Pierre Erzeel

TOERISTEN PLOEG Boven : Jean-Paul De Porre, Bruno Tordeur, Marc Van Stevens, Danny Vekeman, Luc Van Steenberghe, Luc Wynant, Jean Bové, Pierre Mattens Midden : Julien Spitaels, Philibert Wauters, José Perez Laviana, Joseph Speliers, Gilbert Wellemans, Eddy Bosmans, Wouter Bosmans, Philippe Cambier Onder : Maurice De Coen, André De Bosscher, Giovanni Jiminez, Albert Van Der Elst, André Straetman, Lieve De Backer, Patrick Detré (ploegverantwoordelijke), Michel Bruier

[ 14 ]

KEN JE PLOEGPLOEG- EN CLUBMAKKERS : RANDONNEURS EN C PLOEG

RANDONNEURS

Boven : Roland De Knop, Jean Detré, Philibert Wauters, Marcel Huygens, Georges Van Volsem, Joseph Woumans, Christane Lefever, Anna Dirix, André Nuyttens Onder : Jean-Pierre Marcelis, Maurice De Coen, Carine Van Himst, Jacqueline Van Nooten, Marc Speliers, Nadine Thibaut, Pierre Huygens (ploegverantwoordelijke)

C PLOEG

Boven : Johny Dendas, Harry Lanes, Joseph Woumans, Petra De Meersman, Victor Devos, Jean Mertens Midden : André De Bosscher, Giovanni Jiminez, Victor Borremans, Georges Devick, Annick Van Den Berge, Joseph Devillé Onder : Julien Wynant, Willy Behets, Walter Van Der Sype (ploegverantwoordelijke), Francine Van Volsem, Louis De Marie, Marc Declerck, Juan Lehasa Vega, Frans Vandenborre

[ 15 ]

KEN JE PLOEG- EN CLUBMAKKERS : D PLOEG EN MODERATO’S

D PLOEG

Boven : Jean-Pierre Marcelis, Dennis Van Malder, Divin Van Malder, Jozef Roobaert, Rita De Greef, Fabienne Steenhouwer Midden : Annick Van Den Berge, Tinne Stulens, Marleen Mertens, Jean-Jacques Verschueren, Kurt De Cock Onder : Annie Lemaire, Rufino Perez Perez, Frans Ringoet, Liske Vanderkelen, Patrick Geerinck

Foto’s : Dirk Dierickx

Boven : Marleen Loonen, Laetitia Cambier, Paul Van Goethem, Sonia De Klerck, Linda Severs Onder : Simonne Walravens, Antoon Vrankcx, Leontine Dhont, Bethy Goossens, Jannine Auwerijkcx, Chris Blykers [ 16 ]

130 ste bezoek door Pierre Ik had na mijn vorig bezoek bij Pol Mot beloofd dat ik er een vervolg zou aan breien want ik vond het relaas van de zoektocht naar onze roots niet compleet zonder de leden in mijn verhaal te betrekken die er sinds de eerste dag bij waren en die nog steeds rijdend lid zijn. Onze erevoorzitter had er voor gezorgd ze bij hem thuis te verzamelen om er een gezellige boel (lees interview) van te maken. Het wordt dus geen traditioneel en gewoon “Ten huize van”…want er waren zo veel leuke herinneringen op te halen en zo veel te vertellen over vroeger, dat ik al snel de draad kwijt raakte en er hen maar op los liet b(r)abbelen. Toch nog de namen vermelden van de vier resterende rijdende pioniers netjes gerangschikt volgens ouderdom,: Gène Blommaert (71), Jean-Pierre Vanhemelryck (70), Daniël Gregoire (69) en Roland Demol (68). Het is haast niet te vatten hoe het wielertoerisme in die 45 jaar is geëvolueerd: de spectaculaire evolutie van de fiets, de voeding, de kledij, de onwaarschijnlijke stijging van de vrouwelijke leden, onze groei tot de grootste club van België….. In het begin van de jaren ’70 reden we allemaal met een stalen fiets: 52/42 vooraan en 5 kroontjes achteraan. Of wij nu in de

E N

H U I Z E V A N

Kempen fietsten, op de Muur van Geraardsbergen of de Galibier: daar moesten wij het mee doen. In die periode was er helemaal geen sprake van mountainbike, kaders in carbon, klikpedalen, 3 tandwielen vooraan, 11 kroontjes achteraan, hogere velgen ……. Wat toen ook niet bestond waren isotone drankjes, glucose, thermovesten, windproofjasjes, fietscomputers, trapfrequentie, hartslag, hoogtemeters, GPS enz ….. De voorbije 15 jaar is het aantal recreatieve fietsers in Vlaanderen verdubbeld tot 1,7 miljoen en daarmee is fietsen de populairste sport geworden. Reeds bij de eerste vraag schoten ze alle vier een zodanig salvo af dat mijn pen en papier bijna van tafel vlogen. Gelukkig veranderde ik snel van tactiek en liet hen rustig (!) doordraven. Het liet me toe een beetje een overzicht te houden en er voor onze lezers het essentiële uit te filteren en te noteren. Als ik er jullie tenslotte nog bij vertel dat ze alle vier minstens een paar notities hadden meegebracht en Gène zelfs een lijvig dossier op tafel gooide, dat een minister of een advocaat zou doen verbleken, toen was de toon definitief gezet. De eerste vraag die ik poogde te stellen ging over hun inlijving in de club, hoe zijn ze er feitelijk terechtgekomen? Antwoord: Daniël werd meegetroond door Lucien Van Isterbeeck. Gène was in die tijd zinnens te fietsen en had een occasie koersfiets gekocht van zijn vriend Beire Neef. Ze zochten een club om aan te sluiten en hadden de keuze tussen een vereniging in Beersel, Lot of Ruisbroek. Ze waren nog aan het twijfelen toen een aankondiging in de krant vermeldde dat er aan de Rink in Sint-Pieters-

[17]

Leeuw een club gesticht werd en die zondag zijn niseren. Daniël vertelde over het brevet van 174 eerste officiële fietstocht naar Oetingen, afstand 50 km met vertrek in Chevreuil, juist onder Parijs. km, zou maken. Onder de namen die de aankondi- Er werd besloten de avond voor het vertrek al ter ging vermeldde kwamen er enkelen hem bekend plaatse te zijn en er te kamperen. Bij het optrekken voor… de rest is geschiedenis. Dat ‘annonceke’ in van zijn tent kwam Daniël tot de constatatie dat Het Nieuwsblad was blijkbaar een schot in de roos hij de stokken mankeerde om zijn tentje op te stelwant ook Jean-Pierre is er op afgekomen. Roland len. Plantrekker als hij is heeft hij dat toen opgeherkende meteen onder andere de toenmalige se- lost door in een naburig grootwarenhuis enkele… cretaris Gilbert Kraghmann. borstelstelen te gaan kopen. Dat ze nog steeds rijdend lid zijn zal zo wel zijn reden hebben. Want wat ik uit hun gesprekken en Jean-Pierre, sinds twee jaar onze erevoorzitter, notities distilleerde was dat destijds de motivatie is liefst 32 jaar voorzitter geweest en 41 jaar been ambitie bij iedereen anders was, maar tot heden stuurslid. Roland Demol drong er op aan dat ik in onaangetast is gebleven. dit verslag absoluut moest vermelden dat een club Zo was Daniël bezeten door het klimwerk en daar stichten misschien niet zo eenvoudig is en zeker hij een zeer goed klimmer was en nog steeds is, veel verdienste heeft. Maar een club doen bloeien maakte hij er zijn specialiteit van en er de grootste club van het land van maken is en beklom talrijke cols, nam deel zeker de verdienste van Jean-Pierre, samen met aan talrijke cyclosportieve orga- duivel-doet-al en secretaris Jos Ghysels. Een exnisaties en overtuigde het bestuur ploot waar beide heren het leeuwenaandeel mogen van de LWT om op 1 augustus van opeisen. Jean-Pierre wist zich als voorzitter te 1987 aan de fameuze Alpenrit omringen met steeds de juiste mensen op de juiste “La Louison Bobet” deel te ne- plaats en zegt terecht dat hij over de geschiedenis men. Een dertigtal clubmakkers van de LWT een boek zou kunnen schrijven: over is toen met de bus richting Val- meer dan 500 bestuursvergaderingen en diverse loire afgereisd. fietstochten, ledenfeesten, smulfestijnen enz. Nvdr. Het volledig relaas van Hij heeft niet alleen veel gefietst maar ook veel dat brevet is terug te vinden in gewerkt voor de LWT, want hij werkte samen met mijn boek pag. 73 onder de titel: Jacqueline mee op alle smulfestijnen tot in het jaar Bergop! 2013 telkens van donderdagmorgen tot maandagDaniël was destijds vast en ze- avond. Hij organiseerde of was medeorganisator ker de beste fietser en sterkste van 9 fietsreizen. Hij organiseerde samen met Jean klimmer van de club en hier re- Jacobs 16 trektochten (wandelen) met o.a. in 1997 sultaten en tijden aanhalen heeft Leeuw (van Waterloo)-Leeuw (St-Pieters) (27 km weinig zin want in dat soort or- ), in 1999 Muur van Geraardsbergen-S.P.Leeuw ganisaties moest men toen (en (34 km) en in 2001 Aalst- St-Pieters-Leeuw(32 misschien nog steeds) optornen km). Jarenlang heeft hij samen met Claude Janutegen Franse en Italiaanse mis- arius (soms tot 3 uur ’s morgens) de drie omlopen lukte profs en amateurs. Toch gepijld (50-75-100km) van ons brevet De Geuze even noteren voor diegenen die en Lambikstreek en de 200 km van Leeuw-Kopnu nog geïnteresseerd zijn in de penberg-Leeuw. “Marmotte”: Daniël nam liefst Jarenlang heeft hij ook samen met Jacqueline de zesmaal deel en deed er in 1986 redactie van het clubblad op zich genomen. bijvoorbeeld 8 uur en 4 minu- Zijn persoonlijke appreciaties zijn: ten over. Het brevet is 173 km De allermooiste herinnering: Compostela 2.200km lang. Men moet over de Col de De zwaarste fietstocht: Hongarije 1.750 km la Croix de Fer (2.068 meter), de De best georganiseerde reis: Zuid-Afrika in 2012. Col du Télégraphe (1.570 me- Het origineelste restaurant: l’Auberge de l’âne in ter), de Col du Galibier (2.645 de Auvergne 2001. meter) en tenslotte de 20 bochten De mooiste hotels: Zuid-Afrika 2012. van l’Alpe d’Huez. De langste dagrit: de rit naar Landshut (Duitsland) Om deel te nemen aan zulke bre- over een afstand van 260 km tijdens de fietstocht vetten moet men zich goed orga- naar Hongarije. [18]

E N

H U I Z E V A N

De venijnigste beklimming: Col du Saint-Thomas in de Auvergne 2001. Drie noemenswaardige records: Deelgenomen aan alle ledenfeesten, alle smulfestijnen en aan alle fietsreizen behalve vier. Jean-Pierre houdt er aan te benadrukken dat zijn generatie ook “een stukje kon fietsen”. Als we nu tijdens de laatste fietsreizen na 150 km in het hotel aankomen, heeft hij het al dikwijls herhaald: tijdens onze tocht naar Hongarije moesten wij dan nog 100 km verder fietsen tot 250 km en dat 4 dagen na mekaar, met zware beklimmingen, in de gutsende regen en met een fiets niet vergelijkbaar met de kwaliteit van de huidige fietsen. Merkwaardig maar te begrijpen ambitie die UNANIEM gedeeld wordt door alle vier: nog steeds rijdend lid zijn als de LWT zijn gouden jubileum van vijftig jaar bestaan gaat vieren. NVDR in naam van al onze leden en lezers van het clubblad wensen we hen dit natuurlijk van harte toe.

E N

H U I Z E V A N

waarvan niemand kan zwijgen en waar ze dagen lang de honderden kilometers, de regen en de hellingen trotseerden. Roland houdt er aan speciaal de randonneursploeg te vermelden waarvan hij zegt vol bewondering voor te staan . Want die reden stukken trager over die grote afstanden en zaten soms uren langer op het zadel. NVDR je appreciatie zal velen deugd doen Roland, en in naam van die toenmalige ploeg en van mezelf “nen dikke merci”. Roland werd ook al eens clubkampioen ( 1985 ) en peter (1994 ). Hier misschien even uitleggen dat er vroeger elk jaar een peter en meter verkozen werd met als doel de zieken en gekwetsten te gaan bezoeken en bij bijzondere gelegenheden leden te gaan feliciteren. Een tof en slopend jobke als je het me vraagt. Dit gebruik werd spijtig genoeg afgevoerd wegens een te grote stijging van ons ledental. Op 56-jarige leeftijd reed hij de Marmotte succesvol uit en is daar terecht fier over. Als notoir fuifbeest (NVDR die uitdrukking neem ik voor mijn rekening maar hij zal me dat zeker niet kwalijk nemen) heeft ook hij natuurlijk zowat alle ledenfeesten, bals, smulfestijnen en andere festiviteiten meegemaakt en ook hij hoopt gezond en fit te blijven om ons 50-jarig bestaan mee te maken. Een bijzonder jaar voor Roland was 1973 met achtereenvolgens Namur-Bouillon-Namur (200km) in de gutsende regen gevolgd door de 300km en de 400km van Cyclo Club Basilique. Op het einde van deze laatste rit kreeg ik een negenoog (een soort zweer) op mijn poep om nooit te vergeten. Tot slot vertelde hij ook nog een fijne anekdote: Na de beklimming van de Puy de Dôme zei Jempi tegen hem: “ik kon alles verdragen en klom nog aan 5 km/uur. Maar dat een beetje verder een slak me bijna voorbijstak kon ik niet af.

Bij Roland liggen de kaarten misschien iets anders maar zijn bijdrage aan dit gesprek ligt toch in dezelfde trend want ook hij heeft alle aspecten van het wielertoerisme in het algemeen en van de LWT in het bijzonder beleefd. Hij zal je zeggen dat wanneer men 46 jaar bezig is in een vereniging, er zo veel te vertellen valt dat het moeilijk is keuzes te maken. Na enig aandringen doen we toch een poging: van zijn 23 tot op zijn 63 was hij actief en vol overgave in onze A en voor- Voor we bij de vierde musketier belanden ga ik me namelijk B ploeg. In die periode een beetje op voorhand moeten verontschuldigen heeft hij de meeste klassiekers want ik werd bijna bedolven onder Gène zijn “doszoals Luik-Bastenaken-Luik, sier”. Het schoof vervaarlijk van links naar rechts Ronde van Vlaanderen, Amstel over de tafel en wie ooit al de Gène meemaakte Goldrace enz. op zijn palmares als hij begint te vertellen zal me begrijpen als ik staan. Hij reed zeer goed en zeer zeg dat het op zijn minst een beetje chaotisch was. graag bergop en heeft een twin- Gène is mijn vriend, een goeie kameraad, en heeft tigtal van de meest bekende cols me al “uuuuren” gezellig aan de klap gehouden. Ik beklommen. dacht dat ik al veel wist over hem maar nee, steeds 8 meerdaagse LWT reizen staan komen er nieuwe verhalen en anekdotes op me af. ook al in zijn boekje waaronder Eén ding is zeker, van de vier en bij uitbreiding die fameuze reis naar Hongarije van de hele club is Gène de meest authentieke [21]

randonneur. Daar valt niet over te twijfelen want zijn palmares aan brevetten en trofeeën is ronduit fenomenaal. Eerst en vooral toch vermelden dat hij in het bezit is van een Gouden Arend. Er zijn trouwens nog rijdende leden die zo een Arend gehaald hebben zoals onder andere Anna Dirix. Van haar weet ik het zeker en als er nog andere rijdende leden zijn kunnen ze het me melden want dit is werkelijk het summum van het wielertoerisme en een vermelding in ons clubblad waard. Wat is of wat betekent zo een Gouden Arend? Wel in 1894 (!) werd een organisatie gesticht en een reglement uitgedokterd om zo een Arend te verdienen. Toen Gène die in 1976 won waren slechts een vijfhonderdtal randonneurs hem voorgegaan. Om hem te verdienen moet je in een tijdspanne van vijf jaar tweemaal met succes deelnemen aan een 1.000 km in drie dagen volgens de Audax formule ( rijden in groep aan een gemiddelde van 22.5km uur). Om deel te nemen aan die 1.000 km moet je eerst slagen in brevetten van telkens 200, 400 en 600 km. Tenslotte moet men bovenop dit alles met succes deelnemen aan Parijs-Brest-Parijs, een kanjer van 1.200km af te leggen onder strenge controle in vier dagen. Als Gène op dreef geraakt kun je hem nog onmogelijk stoppen en zeker niet als hij zijn map erbij neemt. Opsommen wat hij tijdens zijn LWT periode heeft gepresteerd zou ons werkelijk te ver leiden. En toch wil ik uit de werkelijke waaier van gereden brevetten er ter illustratie enkele uithalen. Het zijn stuk voor stuk vroegere randonneurs-klassiekers waarvoor men zeer vroeg moest opstaan en vele kilometers moest fietsen om te slagen. Zonder een vrouw die je totale vrijheid geeft in je ondernemingen is dat niet mogelijk en Gène weet dat, hij draagt zijn Mie (Magda) op zijn handen en zal haar wel al duizend keer bedankt hebben. Hier starten we de lijst: Géant des Ardennes (163km), Les Boucles de la Semois (207km),

E N

H U I Z E V A N

le Chevreuil (192km), vier maal Les Montagnes de Reims, Ronde van Vlaanderen, Flêche de Wallonie, Paris-Roubaix, de reeds vermelde brevetten voor de Gouden Arend, Tilff-BastogneTilff (210km), Bayonne –Luchon (326km),Vier maal Mons-Chimay-Mons (200km) Circuit de Vosges, Gent-Wevelgem (200km), La Bernard Hinault, internationale Radwanderfahrt rond de Bodensee (220km), Elfstedentocht voor fietsers, Cyclo Cul de Cheval (300km), Feuilles d’Or (170km),randonnée des Cols Pyrenéens (240km) enzoverder enzovoort. Daarbij komen nog federale medailles van de toenmalige Belgische Bond voor Rijwieltoerisme en een clubkampioenschap bij de LWT. Natuurlijk heeft Gène anekdotes te vertellen maar soms is hij een beetje discreet daarover want hij was nooit alleen en wil geen namen of vrienden in diskrediet brengen. Van de vele wilde verhalen zijn er twee die bij mij een beetje zijn blijven hangen en ik wil ze jullie niet onthouden. Tijdens één van zijn succesrijke “Paris-Brest-Paris” tochten was zijn vrouw Magda toch een beetje bezorgd dat hij te moe de tocht met de auto naar huis zou aanvatten onmiddellijk na de aankomst van de 1.200 km lange fietstocht. Ze gunde Gène en zijn LWT makkers nog een nachtje rust in Parijs. Zie je het al gebeuren? Het klikske had honger na zo een tocht en gingen in Parijs ‘s avonds op zoek naar een restaurant. Tevergeefs zo bleek in eerste instantie want in de buurt waar ze ronddwaalden was blijkbaar geen eten te vinden. Dan maar een Parijzenaar aangesproken en ze hadden direct prijs: “suivez-moi” zei de man en legde hen uit de rue de Steenkerke te volgen tot aan de trappen van de Butte Montmartre en daar…Gelukkig liep de man mee en loodste hen in een plaatselijk restaurant binnen waar ze de enige klanten waren. De Parisien verzocht de bazin hen goed te verzorgen en trok verder. We kregen er lekker eten en na een lekkere fles wijn van het huis volgde nog een fles van het huis en later nog één zodat ze er behoorlijk boven hun theewater buiten kwamen. Het werd een ongelooflijke avond(nacht) daar in Montmartre met na het bezoek van een paar nachtkroegen de apotheose toen Beire een kakske moest doen. Een hoge vuilbak met deksel werd gebruikt als WC en na de nodige commotie om op die vuilbak te geraken, er zijn behoefte in te doen, er terug af te springen en het deksel er terug op te zetten hoorde we een ganse colonne gendarmes, flink uitgedost met nagels onder hun laarzen, naderen. We lagen daar allemaal op onze buik van de slappe [22]

lach. Later, tijdens onze terugtocht naar huis zijn we meerdere malen moeten stoppen om een uiltje te knappen want we vielen om van de slaap. De ganse tocht hebben we ook onze gedachten zitten pijnigen met de vraag hoe het kwam dat die bazin van dat restaurant zo gul was met haar flessen van het huis? Wel er is maar één uitleg: die “Parisien” had ons tijdens de wandeling door de rue de Steenkerke verteld dat hij inspecteur/controleur was bij de belastingen en de bazin zal gedacht hebben dat we ook van zijn soort waren ondanks het feit dat we een taal spraken die zij vanzelfsprekend niet verstond. Had die “pee”, voor dat hij ons verliet, immers niet tegen die bazin gezegd: ” soignez les très bien”? Het deelnemen aan die talloze randonneurs-brevetten vraagt vanzelfsprekend een persoonlijke organisatie want elk detail is belangrijk en zeker als het over lange afstanden gaat in verre oorden. Een voorbeeld hoe het ook een beetje kan mislopen? Wel het gaat over Luchon-Bayonne een bergbrevet van 326 zware kilometers met vertrek om 5uur in de morgen. Guy en Gène, toentertijd vrijwel onafscheidelijk, werden er naartoe gebracht door Léon, de vader van Martine en onderweg werd volop eten gekocht met de be-

E N

H U I Z E V A N

doeling de twee kompanen te bevoorraden. Juist na het vertrek van de race raakten Guy en Gène mekaar kwijt en zagen mekaar slechts terug op de top van de Peyresourde. Van Léon en ons eten was er al lang geen sprake meer en ze zagen hem terug bij den arriveé. De bevoorrading hebben ze in de vuilbak moeten kieperen en onderweg hebben ze hun plan moeten trekken…326 km lang over vele Pyreneeën cols. Beste lezers, zo zouden we(ze) nog uren kunnen (laten) doorgaan maar we moeten toch stilletjes aan afronden. Wat is er sinds het prille begin tot nu veranderd in de club? De accenten liggen fundamenteel anders, waar vroeger meer over lange afstanden werd gefietst en ook meer aan brevetten deelgenomen werd en daar waar de club ook meerder brevetten met heel veel succes zelf organiseerde (denk aan onze Geuze Lambik, LeeuwKoppenberg-Leeuw, de Zomerrally met vertrek in de Merselborre en last but not least ons permanent brevet van 50,75 en 100km) is dit definitief verleden tijd. We fietsen nu elke zondag met 10 ploegen rond de kerktoren aan hogere (?) snelheden en minder kilometers. Eén van ons klavertje vier voegt er zelf aan toe dat we iets weker geworden zijn, het “Flandriens” is er af, we mijden de regen en de te felle inspanningen…. Nostalgie? Heeft er niks mee te maken, het is gewoon de evolutie want wat biedt de toekomst? Nog betere fietsen en de opkomst van de ‘E’ bikes zullen ook wel het één en ander veranderen. Laat het ons hier bij laten en samen met de vier rescapés van het eerste uur in koor roepen:

OP NAAR DE VIJFTIG ZET VIER ANCIENS ROND EEN TAFEL EN NIEMAND VAN HEN HOUDT NOG ZIJN WAFEL WILDE HEROISCHE VERHALEN VAN TOEN IN DIE TIJD VLIEGEN IN HET ROND WIJD EN ZIJT EENTJE ZEGT:WEET JE NOG DIE DAG EN DE ANDEREN SCHIETEN AL IN DE LACH HUN TOEKOMST IS KORTER DAN HUN VERLEDEN MAAR VOELEN ZICH NOG PRIMA TUSSEN DE JONGE LEDEN UNANIEM IS HUN ULTIEME WENS 50 JAAR LWT IS ZELF NIET DE GRENS MINSTENS DIE HALVE EEUW WILLEN ZE BEREIKEN WE WENSEN HET HEN VAN HARTE POTVERDRIE DAT ZE MET ONS HET JUBILEE VIEREN IN ALLE GLORIE TIJDENS ONS VIJFTIG JARIG BESTAAN ZULLEN ZE OP HET HOOGSTE SCHAVOTJE STAAN [25]

Pierre, 8 juni 2016

A-ploeg: Relaas 2-daagse Ieper 23 & 24/04 Ieper, de stad van de Westhoek, van Flanders Fields en van de “Last Post”. De levende herinnering aan de Groote Oorlog. Kortom, hoog tijd voor een bezoek! Maar voor we op de Grote Markt voet aan grond mochten zetten had Wim Vermaut voor ons een ommetje uitgestippeld doorheen de Vlaamse Ardennen. Met als voorgerecht een aanloop over de Paddestraat, Haaghoek, Leberg en Valkenberg was de toon onmiddellijk gezet. Het beloofde alvast geen “gezondheidsmenu” te worden, aan zware kost geen gebrek! Na de Kaperij en de Kanarieberg kwam de skyline van Ronse in zicht. Voor zij die toen nog wat op hun honger zaten… een welgekomen halte voor de boterhammetjes boven te halen. Althans zo dacht Jean-Paul erover tot hij tot de vaststelling kwam dat zijn middagmaal nog ergens thuis in de keuken was blijven liggen… A la guerre comme à la guerre. Het solidariteitsgevoel binnen de groep kwam spontaan naar boven en er was trouwens voldoende proviand voorhanden. Wat extra krachtvoer kon zeker geen kwaad! Pas terug in het zadel of de Kruisberg werd ons al voor de wielen geschoven om verder via de Kortekeer en de Hotond, koers te zetten naar de Paterberg en Kwaremont, zijnde de hoofdschotel van de dag. Geen volwaardig menu zonder luchtig dessert, dus namen we er de Tiegemberg ook nog maar eventjes bij… Toen we aanvankelijk dachten dat de vlakke finale richting eindmeet ideaal zou zijn om “rustig” uit te bollen, was het wel zonder de stevige westenwind gerekend. Het werd m.a.w. nog 60 km beuken doorheen Flanders Fields voor we aan de deur van het gelijknamige museum, na 200 pittige km’s en een dikke 2.000 hoogtemeters, de voeten uit de pedalen klikten. Als “pousse-café” kon dit zeker tellen. Na onze intrek genomen te hebben in hotel “Regina” was het tijd om de zware dag nog eens goed door te spoelen. Op de Grote Markt zeker geen gebrek aan leuke cafeetjes en vooraleer onze getergde benen onder de tafel te schuiven voor het avondeten, hielden we nog even halt aan de Menenpoort voor het bijwonen van de “Last Post”. Verliep gisteren alles onder weliswaar frisse maar droge omstandigheden dan zou het vandaag blijkbaar andere koek worden . De geplande terugrit over o.a. de Kemmel- en Koppenberg werd, gezien de winterse weersomstandigheden wijselijk geannuleerd. Het voorstel om in rechte lijn huiswaarts te keren werd tijdens de ontbijtvergadering met eenparigheid van stemmen goedgekeurd. Regen, hagel en snijdende windvlagen van bij het vertrek zorgden ervoor dat er binnen het eerste uur al meermaals van kledingstukken werd gewisseld in een poging om lijf en leden alsnog op een aanvaardbare temperatuur te krijgen. Begeleider Wim had intussen zijn volgwagen omgebouwd in een droogkast op 4 wielen. Het was uiteindelijk meer bibberen en beven dan fietsen zodat er beslist werd om na 35 km reeds een eerste (nood)stop in te lassen. De waard van “Taverne Het Brouwershuys” in Bellegem ontving ons, onderkoelde waterkiekens, met open armen. Dat we zijn parket hierbij wat hadden bevochtigd deerde hem absoluut niet. De laatste droge attributen werden uit de bagage gehaald en na enkele (alcoholvrije) opwarmertjes werden de laatste 100 km aangevat. Met de wind wat nadrukkelijker in de rug en de zon die zich af en toe al eens liet zien kwam het tempo er terug in. Even voor Ronse legden we nog tijdig beslag op een openstaande garage als ultiem schuiloord (met dank aan Garage Dewolf in Mont de l’Enclus), waarna er in één lijn verder koers werd gezet richting “De Grove”. Gezien de gekende omstandigheden moest onze organisator en parcoursbouwer Wim zijn fiets nog even op stal laten en zich ditmaal echter tevreden stellen met een zitje achter het stuur van de volgwagen. Een taak die hij trouwens perfect vervulde! Van alle deelnemers heeft hij waarschijnlijk nog het meeste afgezien. Of hoe erg moet het voor hem niet geweest zijn om vanuit de volgwagen lijdzaam te moeten toezien hoe zijn maten met volle teugen aan het “genieten” waren van hun geliefkoosde hobby …. ;-). We wensen hem bij deze alvast te bedanken voor de knappe organisatie, die in alle opzichten terug een voltreffer was! Door andere (familiale) omstandigheden moesten we spijtig genoeg ook nog enkele andere “vaste waarden” missen voor deze editie. Er zijn (gelukkig) ook nog andere prioriteiten in het leven dan een weekendje fietsen ☺. Vandaar het eerder beperkte deelnemersveld. Het belette ons echter niet om er andermaal een leuke fietsen ploeguitstap van te maken! [26]

Jos

TWEEDAAGSE A PLOEG 23-24 APRIL 2016 Fietsers: Marc Tommen, Jean-Paul Wyns, Pascal Hallemans, Eddy Anckaert, Wim Schepens, Tom Dedobbeleer, Jos Vannijvel Organisator-volgwagen-foto’s: Wim Vermaut

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

DRIEDAAGSE CAMBRAI 29 APRIL - 2 MEI 2016

Ploeg 1: 16 lekke banden op 2 dagen … maar de sfeer bleef prima!!!

Ploeg 4 in Cambrai

18 LWT-wandelaars!

Slotavond in Cambrai

[..1]

Erevoorzitter en voorzitter huldigen inrichters Jean-Pierre en Jos en de medewerkers

3-DAAGSE CAMBRAI : FOTO’S AAN TAFEL

[ ..2]

Eén tafel ontbreekt : sorry Willy en Marleen, Lut, Tinne, Jan, Leo en Lut, Victor

LWTLWT-uitstap op zaterdag 30 april, zondag 1 en maandag 2 mei 2016 naar

Cambrai (Frankrijk)

REISVERSLAGEN PER PLOEG VERSLAG 4e PLOEG door Marc Vanalphen Een uitstap die voorafgegaan wordt door een kleine winterstop is altijd wat bangelijk. De afstand van 145 km door de Noord-Franse contreien, is een tweede element dat wat deed nadenken en vragen deed rijzen. Gaat de wind goed zitten? Droog blijven zou leuk zijn en goed uitrijden meer dan aangenaam. De 4e ploeg wordt vooral gevormd door de Randonneurs. Iedereen heeft hier zijn sporen al lang verdiend, maar de jaartjes komen er ook elk jaar bij. We vormden een kleine gezellige groep van 11 man, met Marcel Huygens en ikzelf als baankapitein en Georges als volgwagen. Anna ging het eerst eens bekijken vanuit de auto om vanaf de stopplaats in Pommereuil definitief op haar fiets te volgen. Ons vertrekschot was om 7u30 en we zouden proberen de 145 km aan een vast gemiddelde van 20 à 21 km uit te rijden. Regenschoentjes en spatborden moesten de regen weg houden, dikkere uitrusting een warm gevoel geven en goed opgeblazen banden de herstellingen beperken. Wat ons ook is gelukt met maar één bandbreuk tot Cambrai. We bereikten als eerste groep de stopplaats in Pommereuil waar we onze eerste versterkingen opdeden. Een felle regenbui daarna had de wegen in Frankrijk voor ons proper gespoeld, maar de groep bleef geconcentreerd de kilometers afmalen. Kasseistrook 1 was een opwarmertje om ook de 2e pavé’s vlot te nemen. Een voorziene halteplaats in Haspres leerde ons dat cafeetjes in Frankrijk zeldzaam zijn. Picknicken deden we dan maar op een erf van een boerderij, waar we een groep LWT’ers (3e groep) voorbij zagen fietsen, even later gevolgd door de 2e groep. En dit zou tot in Cambrai blijven duren waar wij ook de 1e groep opmerkten. Dit vormde een drukke aankomst met veel volk op zoek naar de sleutels van hun hotelkamer, maar ook een toffe manier om de eerste dag te beëindigen. De zoektocht naar pintjes en zo is dan het logische gevolg. Maar dit verhaal kent iedereen al. Tweede dag. Werd de groep geleid door Jos Woumans voor een tocht van 70 km met wat tijd voor een koffietje onderweg en wat te genieten van de mooie omgeving. Het uitgetekende parcours hield wel van verrassingen. De sporen van de onverharde weg waren de dag later nog goed merkbaar aan de fietsen. Marcel en ik reden mee met de 2e groep voor een tocht van 140 km. De eerste zon en de prachtige natuur van het bos in Mormal hadden die dag andere plannen met ons. Een valpartij deed de tijd echt even stil staan. Francine, Lutgarde en Marcel gingen breed uit over de weg met ernstige gevolgen. De hulpdiensten brachten Marcel en Lutgarde naar de kliniek van Maubeuge. Beiden zijn ondertussen goed herstellend.. Het brak de goede stemming toch even. We zouden de volgende dag een goede baankapitein missen… Derde dag. Iedereen probeerde er toch een goede retour van te maken. We gingen om 8u30 van start met nog een kleine omweg naar het centrum van Cambrai. Het ritme was door verschillende redenen vandaag moeilijker te pakken. Een vroege wegomleiding, gevolgd door een kleine zoektocht naar onze volgwagen, het uitvallen van mijn Garmin, het pittigere [ 29 ]

parcours ,… waren veel elementen die de sfeer wat normaaltjes hielden. Gelukkig was dit het moment dat Jos Woumans tegelijk zowel verkenner als wegkapitein werd. Bavay was dan ook een welgekomen eetplaats, waar onze broodjes genuttigd werden aan de archeologische site van de eerste Romeinse nederzetting bij de Galliërs. In plaats van de heirbaan namen we de nationale naar Mons, waar behalve veel autodrukte en studenten, ook geweldige fietspaden liggen. In Masnuy-Saint-Pierre wachtte ons een vriendelijke cafébazin en het eerste lekker pintje. De glooiende Romeinse baan, de prettige rugwind en een mooi zonnetje, duwden onze fietsen naar onze stal. Nu wel iets na de anderen bereikten we de Grove met een goed gevoel. Dat is toch het enige dat telt.

Marc ####################################################################################

VERSLAG 3e PLOEG door Tinne Stulens CAMBRAI, in het Nederlands Kamerijk, in het Latijn Cameracum, dat was de bestemming van onze driedaagse in 2016. Cambrai ligt aan de Schelde in het Noorderdepartement 59, Nord-Pas-de-Calais en telt 35.000 inwoners. De stad is bekend door de “bêtise de Cambrai” een karamelsnoepje dat ontstaan is in 1850 door een vergissing in de bereiding en bekend werd door het Asterix-verhaal “De ronde van Gallia” waarin de held moest bêtises kopen om aan te tonen dat hij in Cambrai geweest was. Voor diegenen die graag nog iets meer weten over de geschiedenis: zie Wikipedia. 3 dagen Cambrai van 30 april tot 2 mei 2016, 3 dagen vakantie, 3 dagen FIETS-vakantie, want daar draaide het voor de meesten om. De "jongeren" onder ons moesten op maandag 2 mei een dagje vrijaf nemen op het werk, maar dat nemen we er graag bij. Uit (jarenlange) ervaringen weten we dat wat door de LWT georganiseerd wordt steeds een bovenste beste OK verdient. Het weer ging crescendo maar de tochten ook. Zouden de organisatoren dit stiekem geweten hebben en niks gezegd hebben of...... lag de schuld bij de omleidingen en de wind? In alle geval, het weer was goed: bij vertrek onze winterkledij, bij aankomst onze zomertenue. De talrijke platte banden zullen we maar snel vergeten en..... Dag 1: Vertrek om 8u aan de Grove. Zakjes in de wagen van Michel, een tijdje wachten op de sleutel om aan de reservewielen te geraken en weg zijn wij, weliswaar met een half uur vertraging en goed aangekleed tegen de kou. Regen hebben we niet gezien maar wel hier en daar natte wegen, genoeg om met vuile kledij aan te komen en voor de “die hards” de mogelijkheid om fietsen te “mogen” kuisen. En wat een luxe in onze ploeg: 3 baankapiteins, Erik, John en Jempi. Nog maar een paar uur weg en op kilometer 57 kregen we al de eerste platte band. Nummer 2 volgde 500 meter verderop en nog eens 5 km verder nummer 3 om in Cambrai aan te komen met 5 platte banden. Wie deed beter?? Ploeg 1?? ;-) Er was wel een probleempje, misschien een nadenkertje voor de organisatie: geef ons alstublieft eens reservewielen mee met verschillende kleuren want Carla was absoluut niet tevreden met haar groene reservewiel. Ze had klachten over het feit dat dat groen niet bij haar uitrusting paste. Ongeveer halverwege de trip hadden we de mogelijkheid om onze boterhammekes op te eten en raar maar waar: we kwamen op bekend terrein. Het was precies of wij vaste cafégangers waren want de meesten onder ons herkenden het café van de fietstrip naar Rijsel, het café rechtover de kerk met de scheve toren. Vorige keer zaten wij buiten in het zonnetje, nu was het een sprint om binnen een plaatsje te zoeken en zolang mogelijk binnen te blijven voor het vertrek, tegen het afkoelen. [ 30 ]

De trip verliep rustig verder zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Alhoewel, noemenswaardig?? Misschien toch het vermelden waard om te zeggen dat groep 3 de eerste aangekomen is. Sjiek! De fietsen mochten via de trap naar een zaaltje gebracht worden en verkennen van de kamers was er ook bij, maar nog voor ons douchke ging het richting bar. Zoals we dat wel al gewoon zijn: overal waar de wielertoeristen komen, is het bier onmiddellijk uitverkocht. Dan maar een nieuw vat steken. 33cl Ch’ti was 4 euro, 25cl Ch’ti was 2 euro, halala, die Fransen toch. De eerste pintjes werden getapt in glazen die al snel op waren, dat ging dan over naar wijnglazen, daarna in plastieken bekers die veel te groot waren en dus maar naar kleintjes overgeschakeld. Er was ook nog een verbroedering tussen een aantal vrouwen en 1 man van ploeg 2 en 3 in zwembad en jacuzzi. Dan nog een douchke en aan tafel, op tijd naar bed en de volgende dag vroeg weer op. Dag 2: De fameuze dag 2. Door sommigen, de meesten, lichtelijk overschat. Het zou 121 km zijn maar het werden er 134. En welke kms? En op en af en op en af…. We waren nog maar goed vertrokken of we reden al voorbij ploeg 1 (wegens “pneu crevé”), na herstelling zij weer in volle vaart voorbij, een beetje verder wij weer voorbij, dan zij weer…en dat ging zo maar verder, net een kat en muis spelletje. Op een bepaald moment waren wij zelfs fier dat wij ook mochten roepen: “rechts houden”. Het was wel een zware rit voor de meesten onder ons. Gelukkig hadden onze kopmannen Erik en John goede oren. We hoefden zelfs niet te vragen om te vertragen in bergop want telkens als het te zwaar werd, hoorden zij zoveel gezucht en gekraak van versnellingen dat er geen tekeningske meer moest gemaakt worden. Oef, we waren er bijna, in Maroilles. Daar mochten we eindelijk onze picknick (1 broodje) boven halen. Maar, we moesten er wel geraken. Pech, want er was een loopwedstrijd van 20 km en we mochten er niet door. Dus hebben we maar een ommetje gemaakt en slim als we zijn, aan de kant van het circuit, en dat ommetje bleef maar duren. Geen probleem want we vonden een prachtige picknickplaats, precies Pajottenland, tussen de koeien die de melk produceren voor de prachtige Maroilles-kaas. Voor diegenen die deze kaas niet kennen: kijk eens naar de film “Bienvenue chez les Ch’tis” dan kunnen jullie zich een idee vormen. De kaas wordt bij het ontbijt gegeten (hoogst ongebruikelijk in Frankrijk). Het hoofdpersonage krijgt de raad de kaas in zijn koffie te dopen om de smaak te verzachten en door de mond te ademen om de geur zelf niet te hoeven ruiken. Diegene die nu nog zin heeft…… Vanaf hier ging de tocht terug verder naar Cambrai, we zullen het geweten hebben dat we die dag gereden hadden. Zijn er jaloerse blikken? Emotie van de dag: een ziekenwagen die met loeiende sirenes voorbij gestoven kwam, bleek achteraf voor Lut en Marcel van ploeg 2 te zijn. Dit verhaal kent iedereen ondertussen al wel en zal waarschijnlijk wel uitvoerig besproken worden door ploeg 2. Voor mij betekende het wel een nachtje alleen slapen want ik mocht Lut haar valies maken zodat zij met Dirk en Rosette naar huis kon. Dag 3: Alweer naar huis… Voor de meesten hing de rit van de dag ervoor nog goed in de benen. Den éne al wat meer dan den andere. Af en toe een stopke voor wat drank en koekjes en bananen. De mannen hadden graag dat we af en toe eens stopten want de temperaturen begonnen te stijgen en bij iedere stop konden de vrouwkes iets meer uitspelen. ’s Middags stopten we in een klein dorpje waar de school net uit was en wij een terrasje vonden om ons pistoleke op te eten. De drank was er wel heel duur, de tassen zijn ze moeten gaan bijhalen in een ander café, maar we kregen als bedanking pakjes chips mee voor onderweg. Daarna terug de fiets op en verder naar Sint-Pieters-Leeuw. Reeds in de verte, nog voor we in Edingen waren, zag ik de Napoleon en de mast maar niemand zag wat ik zag en niemand geloofde mij en toen heb ik het maar uitgelegd in uren t.t.z op 1 uur de Napoleon en op 2 uur de mast en toen kreeg ik eindelijk gelijk. Dat gaf moed. [ 31 ]

Blij dat we in de Grove weer heelhuids waren aangekomen (en onze chips konden opeten). Tussen pot en pint nog wat namijmeren en uitkijken naar de volgende organisatie. Het eindigde voor sommigen wel in mineur maar volgende keer kunnen ze weer mee. Persoonlijk nog een dankwoordje aan de 2 Jempi’s. Ik heb ze een beetje gebruikt: den éne om voor mij te rijden en mij uit de wind te zetten, den andere om achter mij te rijden en mij een paar keer een zetje te geven bij felle kuitenbijters. En natuurlijk niet te vergeten: onze baankapiteins, volgwagen en de hele organisatie. Tinne ####################################################################################

VERSLAG 2e PLOEG door Victor Demol Een driedaagse naar Cambrai lijkt mij de ideale voorbereiding voor onze wielerweek in Kroatië. Gezien vrouwlief het ook ziet zitten, schrijven we ons in. Cambrai kennen we alleen van naam, omdat daar de eerste péage ligt richting Zuiden. Verder is de streek ons onbekend. Veel steile beklimmingen verwachten we niet. Een triple is niet nodig, de fiets is dus al klaar. Het late herfstweer was wel een domper op de feestvreugde. In de loop der jaren ben ik Saloncoureur geworden. Natte billen probeer ik te vermijden. Dus voorzie ik ook een plan B. Gezien Nadine toch met de wagen naar Cambrai rijdt, reserveer ik een plaatsje in de auto en gaat het fietsenrek mee op reis. Twee dagen voor het vertrek, beslis ik: ik ga mee met de wagen. Plan B wordt plan A en omgekeerd. In de Makro kom ik twee andere rijders tegen. Twijfel alom, hoewel Piet toch een goedkope regenbroek is gaan kopen. Dat lijkt me verstandig. Voor 15€ koop ik een soort plastic zweetzak waarmee ge naar de winkel kunt fietsen als mevrouw met de auto op weg is. De dag voor het vertrek, ziet het er plots wat beter uit. Met wat geluk kunnen we het droog houden tot na de middag. Plan A wordt opnieuw plan A. Rest de vraag met welke groep ik zal rijden. De eerste groep lijkt haalbaar, maar ik kies er voor om wat relaxter te genieten. Het wordt dus groep 2. Dag 1 St Pieters-Leeuw - Cambrai Een kwartier voor het vertrek kom ik aan bij het lokaal. Een babbeltje hier, een zevertje daar. De gebruikelijke gezellige sfeer voor het vertrek. Tot Willy me vraagt of ik zonder drinken op pad ga. Tju toch!! Mijn bidons staan nog thuis! Ik vlieg langs de Vogelstraat (what’s in a name?) naar huis. Ik ben net op tijd om aan Pauwke weer aan te pikken. De opwarming is dus al gebeurd. Het eerste deel van de tocht verloopt vlot langs gekende wegen. Ik kan het parkoers volgen op mijn GPS. Af en toe wordt een alternatieve route gevolgd. Baankapitein Albert heeft een ingebouwde GPS die ons al veel mooie toeren heeft opgeleverd. We hebben geluk met een schuine rugwind. Nog voor de middag bereiken we de ‘Local du Vélo Club’ in Pommeroeul. Dat gezellig café kennen we nog van de terugrit uit Lille van vorig jaar. Net bij onze aankomst vertrekt groep 4. Groep 3 geniet nog van de rust. De sandwichkes met gebakken eikes en spek smaken heerlijk. Vroeger, tijdens de schoolreizen stonden die ook altijd op het menu. Toffe babbel met de lokale bevolking die wel meer wielertoeristen op doorreis gewoon zijn. We krijgen de raad in Cambrai zeker ‘Bêtises de Cambrai’ te kopen. Een soort snoepjes die eigenlijk door een stommiteit ‘uitgevonden’ werden. De ploegen spelen haasje-over. We rijden langs een gesnoeide meidoornhaag. Opruimen hebben ze niet gedaan. Ik rijd links van de weg en hoop dat er niet teveel lekke banden volgen. In onze groep was er maar eentje. We hadden dus geluk. Een lange kasseistrook vergt wat concentratie. De resten van een asfaltbedekking volstaan om niet te veel te dokkeren. Baankapitein Jos leidt ons naast een tweede kasseistrook. De weg is hier en daar nat, maar van regen blijven we gespaard. Kort voor het einde fietsen wij als eerste groep. Tot een verkeerslicht koppig op rood blijft staan. Twee groepen rijden ons langs een andere weg voorbij. In de laatste beklimming rijden we groep 4 voorbij. Groep 3 komt, voor ons, als eerste aan. Groep 1 hebben we niet meer zien voorbij snorren. Zij blijken heel wat lekke banden gehad te hebben. [ 32 ]

De fabel van de schildpad en de haas wordt hier in een volledig nieuwe wielerversie herschreven. Zoals gepland rijden we rond de 26 gemiddeld in een ‘vlakke’ rit van 150 km met toch 845 hoogtemeters. Om onze staat van paraatheid te testen moeten we met fiets en al de trappen op naar de eerste verdieping. Een lokale ‘Ch’ti’ hebben we wel verdiend. Organisator Jean-Pierre heeft een speciaal LWTtarief bedongen. Dat is voorbehouden aan grootverbruikers. De logica is efkes zoek vermits een ‘Ch’ti’ van 25cl 2€ kost en één van 33cl 4€. We zijn fris genoeg om te beseffen dat we beter af zijn met twee ‘Ch’tis’ van 25cl. Ondanks de voorafgaandelijke verwittiging is de barman toch redelijk gestresst door ons enthousiasme voor de '25‘-er. Dag 2 Cambrai - Cambrai De weergoden zijn gedeeltelijk met ons. Opnieuw droog, eerder zonnig weer. De wind is wel redelijk strak. Vermits we een rondje fietsen, krijgen we zowel voor- als tegenwind. De geplande rit is 142 km. We fietsen door prachtige slaperige dorpjes. We rijden wat trager dan voorzien omdat het voor iedereen moet plezant blijven. De tijd dat we ‘iets’ moesten bewijzen ligt achter ons. Voor sommige fiets(st)ers, die normaal bij de Cyclos rijden, ligt de snelheid nog kort bij hun ‘normale’ tempo van de kortere zondagsritten. Maar ze pedaleren vlot mee in de groep. De Fransen hebben hun best gedaan om op het prachtige parkoers hier en daar hindernissen te voorzien. Wegenwerken en ‘Brocantes’ verplichten ons soms tot wat extra genavigeer en omwegen. We komen op een prachtige brede weg door een bos. Rechte baan, wind mee en zon. Plots zie ik in mijn spiegeltje dat er fietsers gevallen zijn en zelfs langs de andere kant van de baan liggen. Natuurlijk keren we direct terug. Het blijk een serieuze valpartij te zijn. Vooral Lut en Marcel blijken zwaar geraakt. Met de hulp van enkele zeer behulpzame automobilisten bellen we de hulpdiensten. In afwachting van hun komst worden de wonden zo goed mogelijk verzorgd. In dergelijke gevallen duurt het wachten altijd lang. Misschien speelt de feestdag ook een rol. In de verte horen we ze eindelijk aankomen. De twee zwaargewonden moeten naar het hospitaal. Het is redelijk lang wachten tot de ambulanciers weten naar welk hospitaal ze moeten gevoerd worden. Uiteindelijk bleek het Maubeuge te zijn. Bij zulke serieuze valpartijen is de sfeer in de groep natuurlijk bedrukt. Omdat we toch alles samen meer dan een uur gewacht hebben, besluit Jos de rit in te korten tot 120 km. Een tijdje na ons vertrek kruisen we de Gendarmerie die wellicht ook ter plaatse geroepen is. De bedoeling is om nu te eten op het prachtige plein in Maroilles. Dit stadje is vooral gekend vanwege de kaas die in geur kan wedijveren met Brusselse kaas. Dat is wel zonder de Fransen gerekend. Zij willen absoluut een halve marathon houden op hunne 1ste Mai. We worden verder en verder van ons parkoers ‘gedevieerd’. Bij een lekke band op een verlaten weg komt een oud monsieurken, verwonderd door al die drukte, een babbelke slaan. Hij blijkt de eigenaar te zijn van de camping die we net voorbijreden. We mogen daar picknicken. Terloops zegt hij ons dat hij de Flamands niet ‘aimt’. Wellicht beseft hij niet dat er zo een dertigtal rond hem staan. De camping is verlaten en redelijk afgeleefd. Niet direct mijn idee van een vakantiebestemming. We zoeken een plekje op de stoelen en banken voor de caravans. Komt er toch wel een koppel eigenaars toe die verwonderd zijn dat hun terrein geoccupeerd is door Flamands. Maar ze zijn heel vriendelijk en de intrus mogen gerust blijven verder eten. We zien de eerste ploeg wachten op een kruispunt. Wat later snellen ze ons opnieuw voorbij. Ik geniet verder van het rustige tempo. Uiteindelijk komen we weer op het geplande parkoers. We zijn intussen gedraaid en krijgen de wind nu in het nadeel. Op aanvraag van enkele fietsers wordt een extra stop gemaakt aan een ‘Café-PMU’. De paardenkoersen en weddingschappen laten we aan ons voorbij gaan. Wij genieten van een frisse pint. De rest van de rit verloopt, ondanks de tegenwind die sterker wordt, redelijk vlot. Maar we zijn blij als we, na een laatste helling met tegenwind, het hotel bereiken. Tijdelijk zijn er geen ‘Ch’tis’ te krijgen, maar de LWT organiseert zelf een receptie waar de organisatoren terecht in de bloemetjes worden gezet. De kersverse voorzitter houdt zijn maidenspeech. Onze gedachten gaan ook uit naar de gewonde makkers. Lut heeft een sleutelbeenbreuk en Marcel een bekkenbreuk. Later op de avond komt Lut opnieuw, onder applaus, de groep vervoegen. Ze is stevig ingepakt. Hopelijk komt haar geplande reis niet in gevaar. We reden uiteindelijk 139km aan 24 gemiddeld. Alles bij mekaar 1195 hoogtemeters. Dus best een pittige rit. [ 33 ]

Dag 3 Cambrai - St Pieters-Leeuw De wind is gedraaid. We krijgen dus vooral meewind. Dat is lekker meegenomen. Opnieuw doen de Fransen hun best om de rit te animeren. We zijn amper gestart als een werfleider aan wegenwerken ons de doorgang ontzegt. De eerste ploeg liet hij nog passeren, maar nu is zijn geduld op. Hij vertegenwoordigt hier het wettelijk gezag en daar wordt ni mee gelachen! Wij dus rechtsomkeer en via de déviation zoeken we opnieuw onze weg. Hoe Pierre en Marc het klaarspeelden, weet ik niet, maar zij zijn wél voorbij het wettelijk gezag geraakt. Voor een deel rijden we op een relatief grote weg, die rechtdoor loopt. We halen geregeld 35 – 40 per uur. In Mons is het wat moeilijker rijden, maar de middagstop maakt veel goed. We stoppen in hetzelfde café (Repos des Voituriers) waar we de laatste stop hielden op terugreis van Toscane. We genieten op het terras in de zon. De laatste lange broeken worden geruild voor onze zomeroutfit. Stilaan komen we op bekende wegen. Ook de Romeinen hadden liefst rechte wegen, zelfs al moesten ze daarvoor de Galliërs een beetje onteigenen. Herman, die gedurende de midweekse ritten moeilijk in te tomen is, wordt omgeschoold tot een voorbeeldige temporegelaar. Samen met Dirk neemt hij het meeste kopwerk voor zijn rekening. Wat trager in bergop zodat iedereen kan volgen. De aanpassing moet uiteraard komen van zij die sneller kunnen, maar ik denk dat iedereen tevreden terug kijkt op onze ritten. We komen aan het lokaal na 138km aan 26.8 gemiddeld. We reden 1059 hoogtemeters. We installeren ons aan een lange tafel op de peloes van het lokaal en we genieten van een (of enkele) welverdiende pintje(s). Ik wil langs deze weg de organisatoren en vooral Jean-Pierre Vermaut bedanken en feliciteren voor deze prachtige organisatie en voor de mooie parkoersen. De baankapiteins Jos en Albert zijn ervaren in dit soort werk. Ook als er moest geïmproviseerd worden, viel alles op zijn pootjes. Ook volwagenchauffeur Luc verdient een dikke merci. We weten dat hij veel liever voor- dan in de volgwagen rijdt. Ik hoop dat hij snel hersteld is. Tot slot een woord van dank aan de ploegmaats. Zelfs in moeilijke omstandigheden na de valpartij was iedereen vooral bezorgd om de ploegmakkers. De ploeggeest was voorbeeldig en positief ondanks het verschil in niveau tussen de deelnemers. Dat is de echte geest van de uitstappen met de club! ####################################################################################

VERSLAG 1e PLOEG door Piet Van Wanseele Zoals gewoonlijk werden ook nu de weersvoorspellingen tijdens de dagen die de driedaagse vooraf gingen aandachtig gevolgd. Deze keer zelfs met een bang hartje, want hetgeen je hoorde was niet bepaald aantrekkelijk : koud, regen, onweer, hagel, wind… Het ging er dus op aankomen altijd en overal voldoende droge en warme kledij bij de hand te hebben met daarbij de nodige accessoires zoals handschoenen, regenvestje(s), botten. Misschien was het daardoor dat het formaat van de valiezen voor het verlengde weekend wat groter was dan gewoonlijk, maar door het oordeelkundig stapelen van die bagage in de camionnette slaagden onze specialisten Ronald H. en Jef V. er vrijdagavond in om alles ingeladen te krijgen, waarna chauffeur Victor D. alles immobiliseerde met wat houten tussenschotten. Knap werk! Het was uiteindelijk pas in laatste instantie dat de meteo-vooruitzichten een ietsje positiever werden voor zondag en maandag. Bij de start op zaterdagochtend was het toch al droog… Ploeg 1 bestond uit 28 man, nou ja, 26 man en 2 dames : Kristin M. en Karin V. De baankapiteins van dienst waren de geroutineerde Willy B. en Wim S. en we kunnen hier al zeggen dat ze die taak tijdens de 3 dagen op schitterende wijze hebben vervuld. En, geloof het of niet, Wim is tijdens de 3 ritten geen enkele keer van de kop weggeweest. Het navigeren verliep ook vlekkeloos en toen de GPS van Willy even dienst weigerde was er nog Hans B. die een handje toestak om de picobello uitgestippelde route van organisator Jempi Vermaut te volgen. [ 34 ]

Het was nu ook wel niet dat alles 100 ten 100 vlot verliep. En dan hebben we het niet over de korte regenbui die we even moesten trotseren vlak voor onze middagstop in Onnaing, neen, onze ploeg werd vooral geteisterd door lekke banden : 9 keer plat op 145 km is echt van “het goede” teveel. Een gedeeltelijke verklaring was misschien onze passage langs een pas gesnoeide doornenhaag waarvan er heel wat restanten op het fietspad lagen. Soit, ondanks het vele oponthoud - eens de reservewielen opgebruikt waren moesten de lekke banden hersteld worden - arriveerden we in het zog van de andere ploegen na 145 km aan het Zenia Hotel in Proville. Na de drukte van het inchecken maakten we kennis met de ruime kamers (met prima douche: héél belangrijk!). Sommigen gingen dan nog even de Spamogelijkheden uittesten ('Sanus per aquam': gezondheid door water), maar de meesten verkozen toch een ander vocht in de bar van het hotel, zodat het personeel daar al snel veel moeite had om aan de bestellingen Ch’ti-bier te voldoen. De maaltijd die er opvolgde was lekker en de hoeveelheid was zelfs voor goede eters voldoende. Ook de bediening verliep vlot : geen reden tot klagen dus… Tijdens zo’n club-meerdaagse is het altijd een probleem om op tijd in bed te geraken, want het is o-zo verleidelijk én gezellig om in de bar te blijven hangen. Na een iets te korte nacht kunnen we zeker niet zeggen dat het ontbijt tegenviel, maar qua variatie in het aanbod geven we gewoon een “voldoende”. Met een kwartiertje vertraging (Jos V. en Willy D.C. oversliepen zich wegens verkeerd begrepen startuur…) vertrok ploeg 1 als eerste ploeg om 9.15 uur voor de rit van 163 km, terwijl de andere ploegen in dezelfde oostelijke richting vertrokken voor een kortere versie van de omloop. Maar onze kleine voorsprong werd al vlug teniet gedaan door pech allerhande : 1ste lekke band na 3 km, 2e keer lek na 6 km, weer plat na 9 km, los gekomen trapas bij Luc M. na 15 km, enzovoort. Onvoorstelbaar! Na 6 lekke banden (en de trapas van Luc die af en toe opnieuw moest vastgezet worden) hielden we om 12.15 uur halt voor onze middagstop met och-arme 54 km op de teller. Gelukkig was het daarna gedaan met de pech en konden we genieten van de omgeving temeer het zonnetje probeerde de koude wind te compenseren. Het stevige tempo dat Wim aangaf verhinderde niet dat we oog konden hebben voor de vele prachtig geel-bloeiende koolzaadvelden en de schoonheid van de bossen in het “Parc naturel régional de l’Avesnois”. Omwille van de vertraging die we ’s morgens opgelopen hadden en enkele “route barrées” besloten de baankapiteins om de rit wat in te korten. Na 145 km en na een mooie rit arriveerden we om 16.40 uur terug in het hotel. Lekkere douche, paar lekkere pintjes (… waarbij het tappen voor het barpersoneel niet verliep zonder grote problemen …) en om 18 uur was het al tijd voor de traditionele receptie op de vooravond van de laatste dag van een cluborganisatie. Eddy Anckaert deed zijn maidenspeech als voorzitter, waarin hij eerst nieuws gaf over Lut en Marcel (beiden met kwetsuren opgenomen in het ziekenhuis van Maubeuge na een val in ploeg 2: zie korte berichten en verslagen van ploeg 2 en 4) en vervolgde dan met het dankwoord voor inrichters en medewerkers. Erevoorzitter Jean-Pierre Vanhemelryck overhandigde de al even traditioneel daarbij horende flessen en we konden niet verhinderen dat Victor Devos nog eens zijn accordeon boven haalde… Over ons tweede avondmaal kunnen we alleen maar zeggen dat de keuken weer zijn best had gedaan en we apprecieerden ten zeerste dat het hotelpersoneel niet keek niet op een aantal extra-flessen witte en rode wijn… als jullie begrijpen wat ik bedoel… De sfeer zat er in en toen (veel later…) de bediening er de brui wou aan geven was er Peter H. die op top-niveau negocieerde met de laatste barman. Na geslaagde onderhandelingen werd het dus nog een flink stuk later dan de zaterdagavond… ’s Maandagsmorgens, bij de start voor de retour-à-Leeuw etappe, was de zon meteen aanwezig en ook de temperatuur was een flink stuk hoger. Tijd dus voor de korte broek! De terugrit verliep vlekkeloos en zonder enige pech. Toch was het wat stiller in ons peloton, want de lange avond/korte nacht had sporen nagelaten… Ook het parcours was niet echt gemakkelijk en voor we opnieuw in eigen land kwamen fietsten we zowat van watertoren naar watertoren, met daartussen telkens een paar kilometer bergaf… gevolgd door een klim naar het volgende “Château d’eau”. Gelukkig zorgde de (overwegend) rugwind er voor dat er een mooi tempo kon aangehouden worden. Trouwens, als die wind soms toch tijdelijk ongunstig zat zorgde Wim er met één wisselende medekoprijder wel voor dat de groep achter hun ruggen beschutting kon vinden. Sterke prestatie! [ 35 ]

Om kwart voor drie stonden we op de parking van clublokaal De Grove. Susse was zo vriendelijk om op zijn sluitingsdag toch enkele uren het lokaal open te houden zodat we na het uitladen van de camionnette onze (na?-)dorst konden lessen : bedankt Susse! Bedenking : in het tweede clubblad van dit jaar gingen we op bezoek bij Kristof Allegaert, de Kortrijkse ultrafietser waarvan we ook verder in dit nummer de wedstrijdverslagen brengen van zijn overwinningen in de eerste twee edities van de Transcontinental Races van 2013 en 2014 en winnaar van de eerste Transsiberian Extreme Moskou-Vladivostok in 2015. Als je bedenkt dat ploeg 1 tijdens de LWT-driedaagse naar Cambrai in totaal 425 km fietste, dan is dat exact 62 km minder dan het dagelijks gemiddelde van 487 km dat Kristof fietste in de editie Londen-Istanboel van 2014…. Bij aankomst aan De Grove hadden we dus bij dat totaal nog eventjes 62 km moeten bijdoen… om zijn dagelijkse portie kilometers te evenaren. En hij deed dat dus gedurende acht opeenvolgende dagen. Zonder assistentie en zonder volgwagen met eten-drinken-reservemateriaal-kledij. En dat alles helemaal individueel met de bijhorende improvisatie qua eten-drinken-overnachtingen… Afsluiten doe ik met een woord van welgemeende dank aan inrichters Jean-Pierre Vermaut en Jos Ghysels (een zoveelste bewijs van hun talent én inzet als organisatoren!). Dank ook aan baankapiteins Willy Bursens en Wim Schepens, dank aan volgwagenchauffeur Victor Devos (die ons na iedere omleiding probleemloos weervond) en dank aan alle ploegmakkers voor hun medewerking aan de prima sfeer tijdens deze driedaagse.

Piet ####################################################################################

VERSLAG WANDELAARS door Dirk Dierickx 1° dag: Bezoek aan Cambrai Vertrek vanuit het plezierhaventje (le port de plaisance de Cantimpré) waar le canal de St Quentin en le canal de l’Escaut samenvloeien. Cambrai, stad van kunst, geschiedenis, religie (zetel bisdom Sint-Gorik in 500, zetel aartsbisdom 16°en 17° eeuw, aartsbisschoppen Vanderburch en Fénelon, vroeger talloze kloosterkerken, parochiekerken, abdijkerken, begijnhoven), militaire verdedigingsarchitectuur (torens 13°eeuw, watertoren op de Schelde 14°eeuw, toegangspoorten o.a.Porte de Paris 1319, Porte Nortre Dame) en vroegere grensstad tussen het Heilig Roomse Rijk (middeleeuwen-1806 ) en het Koninkrijk Frankrijk. Vanaf 1677 is Cambrai onder Frankrijk door toedoen van Louis XIV. Bewonderen van het Theater van Cambrai, het Paleis van Schone Kunsten, Loge Thémis, Place Jean Moulin, Kapel Saint-Julien, Vauclettekapel, Jezuietenkapel uit 1692, het Spaans huis (1595; nu office du toerisme, aankoop snoepjes Bêtises de Cambrai) en zoveel meer. Cambrai, stad met drie klokkentorens: 1. Bezoek aan de Sint-Gorikskerk met bezichtiging van een mise au Tombeau van Christus (schilderij van Rubens-1616). Bij het buitenkomen van de Sint-Gorikskerk zicht op de Place Fénelon waar vroeger de Gotische kathedraal stond, daterend van 1150 en ingewijd in 1472, werd la merveille des Pays-Bas genoemd, zij dateert van 1150, werd ingewijd in 1472 en werd vervolgens volledig afgebroken na de Franse revolutie en dit uit grote onvrede met de aartsbisschoppelijke macht. 2. Het belfort ( Unesco werelderfgoed, in gebruik sinds de middeleeuwen tot 1934, deed dienst om de uren aan te kondigen, om de toegangspoorten tot de stad te sluiten en te openen, om de avondklok in te stellen, om signalen te geven bij het aansteken of doven van lichten, om te verwittigen bij brandhaarden). 3. La Cathédrale Notre-Dame ( in gebruik sinds 1804, vervangt de vroegere kathedraal die werd afgebroken): graf van Fénelon, schilderijen Geeraerts, icoon van Notre-Dame de Grâce dat zou geschilderd zijn door apostel Lucas (evangelist). Synthese geschiedenis Cambrai:

-

Castrum Romain 1° eeuw

-

Frankisch koninkrijk 5°eeuw-10° eeuw Graafschap van het Heilig Roomse Germaanse Keizerrijk 962-1806 Graafschap van de Spaanse Nederlanden 1556-1598 Frankrijk sinds 1677 [ 36 ]

Bezoek aan de overdekte markt. Samenkomst aan het Aristide Briand Plein met stadhuis met bovenop twee jacquemarts Martin en Martine. Dit plein werd volledig heropgebouwd na WOI. ’s Middags samen gaan eten in een crêperie gelegen aan dit plein. In de namiddag bezoek aan het openbaar bloemenpark met muziekkiosk en beeldententoonstelling, waaronder het beeld van Louis Blériot, luchtvaartpionier die op 25.7.1909 als eerste het kanaal overstak. Zicht op de citadel en groepsfoto aan het monument van de oorlogsslachtoffers WOI. (zie LWT-website) Verder wandelen langs middeleeuwse straatjes met bewondering van talrijke gebouwen waaronder het justitiepaleis en de kamer van koophandel op de Place de la République, wat verder de stichting Vanderburch, het begijnhof St Vaast-St Nicolas, tevens een oorspronkelijk versterkt kasteel, le Château de Selles, vroeger omgeven door het water van de Schelde, waar later gevangenen werden opgesloten op bevel van de aartsbisschoppen, en tenslotte de kazerne Mortier. 2° dag: Natuurwandeling Proville-Cambrai Le Bois Chenu, een ecologisch stadsgebied via de chemin noir bereikbaar, langs weiden en door een bos met specifieke flora en fauna; kuierend langs de oevers van de rivier de Schelde (Bovenschelde) in haar miniatuurvorm, pittoresk meanderend. Vervolgens het kanaal van St Quentin gevolgd tot aan het plezierhaventje.. Lekker en gezellig gaan eten in de Grill de l’Europe met ruim aanbod en vriendelijke bediening. In de namiddag verder de oevers van de Schelde gevolgd tot aan het vertrekpunt. Gezellige groepssfeer! 3° dag: Bezoek aan het Henri Matissemuseum in le Cateau-Cambrésis, de geboorteplaats van Matisse Museum ondergebracht in het Paleis Fénelon (de vroegere residentie van de aartsbisschoppen). Vooraf wandeling in het park van het museum met waterpartij en honderdjarige lindebomen. Henri Matisse (1869-1954), Frans kunstschilder en beeldhouwer:

-

Kunststijlen: aanvankelijk pointillisme, vervolgens neo-impressionisme, nadien fauvisme waarvan hij de grondlegger is ( geen erkenning van het perspectief, fel contrasterende kleuren), vervolgens orientaalse odalisken en tenslotte een abstracte periode.

-

Aan 71 jaar bevriend met verpleegster Monique Bourgeois, de latere zuster Jacques Marie, waarvoor hij op haar aangeven de rozenskranskapel te Vence in zijn gekende stijl artistiek heeft ingericht.

Ondertussen in een gezellige eetgelegenheid met streekproducten rechtover het museum gingen we samen iets eten. Tenslotte kennismaking met de tijdelijke tentoonstelling in het museum van de sculpturen van Vincent Barré (geboren 1948): sculpturen in hout, metaal en gietijzer.

Dirk Nota van de redactie : Emmy Jacquet voegde daar nog graag het volgende aan toe : “In naam van alle niet-fietsende deelnemers aan de Cambrai-reis wens ik Bethy en Dirk oprecht te feliciteren én te bedanken voor het uitstekende programma dat zij voor ons zorgvuldig uitstippelden. Het waren drie gezellige, boeiende en leerrijke dagen waarop telkens een ander aspect van Cambrai en omgeving werd ontdekt en toegelicht door onze meester gids: Dirk! En het was zeker geen toeval dat wij iedere middag gezellig en lekker konden eten op een uitstekende locatie. Applaus, Dirk en Bethy, en nogmaals un grand merci. Emmy.” Zie ook foto’s op de LWT-website

DE VERSLAGEN PER PLOEG VAN DE LWT-WEEK IN KROATIE HOUDEN WE VOOR ONS VOLGENDE CLUBBLAD DAT ZAL VERSCHIJNEN OP WOENSDAG 7 SEPTEMBER. [ 37 ]

####################################################################################

LEEUWSE WIELERTOERISTEN NAAR KROATIË RESORT BELVEDERE in VRSAR (ISTRIË) Zondag 29 mei – dinsdag 7 juni 2016

EEN INRICHTING VAN DE LEEUWSE WIELERTOERISTEN (JOS GHYSELS) in samenwerking met KORTWEG CYCLING TRAVEL (Mr. Jan Almeye) – Deinze

UITGEBREIDE VERSLAGGEVING PER PLOEG IN ONS VOLGENDE CLUBBLAD ! !!

Als eerste evaluatie geven we hier al even onze score op de wijze van het Eurovisie Songfestival: Croatia: 12 points Meteo Croatia: 30/5-1/6: 12 points 2/6-6/6: 8 points Organisation: Jos: 12 points(with congratulations from the jury !!!) Kortweg Cycling Travel: 12 points Hotel Belvedere: 12 points … de vele trappen waren goed voor de conditie… … restaurant en kamers waren méér dan gewoon O.K. … !!!

Guide AnneMarie: 12 points Bell Tours and their drivers: 12 points Kroatisch bier en Sljivovitsj : 12 points LWT-participants: 12 points … uitstekende ambiance onder alle deelnemers gedurende de ganse week!

In naam van alle deelnemers willen wij hier nog eens extra LWT-inrichter Jos Ghysels feliciteren en danken voor het vele werk dat hij besteedde aan zijn schitterende organisatie. Wij danken ook Marc Vanalphen, Jan Mertens, Jean-Pierre Vermaut, Clem Cornelis, Rudi Meeremans … en nog eens Jos Ghysels (baankapiteins en medewerkers voor de 3 ploegen). Dank eveneens aan Emmy Jacquet (wandelaars), aan onze Nederlands-Kroatische gids AnneMarie Oosterling, aan de 4 medewerkers van Kortweg (Jan,Sofie, Bram, Marnix), aan de 2 buschauffeurs van Bell-Tours (Luk en Joaquin)… en alle deelnemers aan deze LWT-week in Kroatië.

[ 38 ]

In ons vorig clubblad gingen we op bezoek bij Kristof Allegaert, de 41-jarige Kortrijkse leraar die de eerste twee edities van de transcontinentale race Londen-Istanboel (2013 en 2014) won en die er vorig jaar ook in slaagde om de allereerste Trans-Siberian Extreme Race te winnen. Met zijn toelating brengen we in dit clubblad zijn verslagen van zowel die eerste Londen-Istanboel in 2013 als van de tweede inrichting in 2014. We beginnen met enkele cijfers en wedstrijdgegevens uit 2013 : 40 deelnemers (één dame), groepsstart in Londen op 8 augustus 2013… om ter eerst naar Istanboel, dwars door West-Europa, totale afstand ruim 3.250 kilometer. De deelnemers kiezen en plannen zelf hun route en rustplaatsen. Er zijn slechts twee controlepunten (Geraardsbergen en top Stelvio). Als controle worden alle renners gevolgd met een GPS-detectie die om de 5 minuten een signaal geeft bij de wedstrijdleiding. En verder : geen volgwagens, geen mobilhomes, geen begeleiding, geen assistentie onderweg en bevoorrading uitsluitend in handelszaken (winkels, cafés, benzinestations). Piet Van Wanseele

ZOMER 2013 :

LONDEN-ISTANBOEL

EERSTE EDITIE TRANSCONTINENTAL RACE Het wedstrijdverhaal van winnaar Kristof Allegaert

Het was voor mij een moeilijke beslissing geweest om al dan niet deel te nemen aan deze wedstrijd. Natuurlijk houd ik van langeafstandraces en een beetje avontuur is altijd leuk, maar omdat dit de eerste editie was twijfelde ik. Was dit wel een ernstige race? Kon men hetgeen de website en de sponsors beloofden geloven? Hoeveel tijd moest je rekenen om van Londen naar Istanboel te fietsen? Wat was het niveau van de andere rijders? Maar de hele race maakte me nieuwsgierig en ik besloot dus om me in te schrijven… ‘Met een beetje training, een goede planning, een goede fiets en met het nodige geluk moest het wel lukken!’ Londen, de startplaats, was niet zo ver van huis, dus fietste ik twee dagen op voorhand naar Londen. Zodoende kon ik het links rijden al wat oefenen waarbij ik ook de weg kon verkennen die in het eerste deel van de race gevolgd ging worden. ’s Avonds voor de wedstrijd ontmoette ik de andere renners op een briefing. De 40 deelnemers leken er allemaal zin in te hebben… Londen, zaterdag 3 augustus : Londen - Nijvel 334 km, 11.03 u fietsen. Voor ik naar de start vertrok nam ik om 6 uur ’s morgens nog een stevig ontbijt, trouwens het laatste grote ontbijt op een normaal uur gedurende de volgende dagen. Het was een droge ochtend en alle deelnemers waren aanwezig op het grote moment. Bij de achtste klokslag van Big Ben werd de race op gang geschoten. [ 39 ]

Mijn eerste doel was om de ferry van 13 uur te halen. Als alles goed ging kon het geen probleem zijn om de 125 km naar Dover binnen de 5 uur af te leggen, maar omdat ik door een kapotte shifter de ketting manueel moest verleggen om van versnelling te veranderen, moest ik toch nog sneller fietsen dan eerst gedacht. Ik was maar juist op tijd en om 13 uur Engelse tijd kon ik inchecken. Eenmaal terug aan land ging de race verder maar mijn eerste bezorgdheid was om die shifter te laten herstellen. Na een korte pauze op de eerste controlepost in Geraardsbergen fietste ik nog tot in Nijvel. Daar vond ik nog een kamer om te overnachten. Dag 2, zondag 4 augustus : Nijvel - Straatsburg, 420 km, 16 uur fietsen. De Belgische Ardennen zijn gekende wegen voor mij en de dag verliep probleemloos en snel. Ik had een reservering gemaakt in een hotel in Straatsburg waar er tot 23 uur kon ingecheckt worden. Maar om 21 uur belde de ongeduldige dame van het hotel al “of ik nog geïnteresseerd was in de kamer” en “hoelang het nog ging duren om er te komen’. Ik kwam ruim op tijd aan en ze vertelde me zelfs dat er 100 meter verder een restaurant was. Het bleek toch 10 minuten lopen maar er was nog eten… Dag 3, maandag 5 augustus : Straatsburg - Pratto del Stelvio, 445km, 17 uur fietsen Je moet weten dat de deelnemers vrij hun traject mogen kiezen en ik koos hier niet voor de kortste weg maar wél voor de gemakkelijkste en snelste route. In Zwitserland was het leuk fietsen via de Fluelapas en de Ofenpas en ik vroeg me af of ik die dag ook nog de Stelvio ging beklimmen. Maar omdat ik bang was voor een terugslag tijdens de volgende dagen besloot ik om dat pas ’s anderendaags te doen. Dag 4, dinsdag 6 augustus : Pratto del Stelvio - Klagenfurt 431 km, 16.27 uur fietsen Na een goede nachtrust begon ik aan de beklimming van de Stelvio om 3.15 uur. Op die manier kon ik klimmen als het nog donker was en voor de afdaling daarna had ik dan al het eerste daglicht. De Stelvio is voor mij gekend terrein en ik deed 1.56 uur over de beklimming… niet slecht gezien de omstandigheden. Boven is er een checkpoint en toen ik over de top reed zag ik dat de “koersdirecteur” Mike Hall op de weg lag te slapen om mij op te wachten. Ik had hem bijna niet gezien… Ter informatie : alle deelnemers worden gevolgd per GPS en de organisatoren krijgen om de 5 minuten je actuele locatie doorgestuurd. De berekening die ik had gemaakt kwam perfect uit : klimmen in het donker, dalen bij daglicht waarbij ik kon genieten van een aantal héél mooie stukken... terwijl het soms ook wel super saai was. Dag 5, woensdag 7 augustus : Klagenfurt - Osijek 430 km, 15.20 uur fietsen Kroatië ziet er heel mooi uit, maar ik maakte me wat zorgen over hoe ik er kon betalen. Het was echt warm en ik ging dus heel veel drank moeten kopen waarvoor ik snel de lokale munt ging nodig hebben. Toen het kwik steeg naar 40 graden ging het allemaal een beetje langzamer dan ik had gepland. Ik lette er op dat ik genoeg vocht binnen kreeg en ondanks de 12 liter water die ik dronk zweette ik geen druppel… Dag 6, donderdag 8 augustus : Osijek - Jagodina 343 km, 13.50 uur fietsen Het werd een vrij zware dag : in een temperatuur van tegen de 50 graden was fietsen niet meer zo leuk. Het gaf een apart gevoel overal de overblijfselen te zien van het vroegere Servische oorlogsgebied. Bij de lokale winkels vond ik een aantal handgeschreven mededelingen van overlijdens en de enige plek waar ik gemakkelijk naar het toilet kon gaan was bij de brandweer. Ze hadden er alle tijd van de wereld om naar mijn fiets te kijken en om een vrolijk praatje te maken. Ik denk dat deze mensen blij waren om eens wat verstrooiing te hebben. En op het einde van een hete dag kon ik in de meest kleurrijke winkel van mijn ganse trip eindelijk eens echte ijscrème eten. Morgen moest ik dan maar 100 km extra fietsen… Dag 7, vrijdag 9 en zaterdag 10 augustus : Jagodina -Istanboel 865 km, 33 uur fietsen De wegen werden steeds kleiner en het verkeer drukker en vooral gevaarlijker. Midden in de nacht kwam ik voorbij een heel groot auto-ongeval. De doorgang was helemaal geblokkeerd en de mensen lagen te slapen langs de kant van de weg. Gelukkig mocht ik doorrijden en ik vond het geweldig dat er door de afgesloten weg plots geen verkeer meer was. Omdat ik de wedstrijd wou afmaken had ik gepland om niet te slapen. Maar rond 1 uur was ik gewoon té moe en ik vond de perfecte plek in een hoek van een benzinestation. Enkele kartonnen dozen op een grasveld en één uur slaap deden wonderen. Een klein ontbijt met pizza en een salade waren voldoende om terug te beginnen voor het laatste stuk. [ 40 ]

Op de E80, een “lokale” weg, was het legaal om te rijden met de fiets, maar de tegenwind was ongelooflijk. Het laatste deel van de race was het moeilijkst en ik moest een paar keer gewoon even stoppen omdat de tegenwind teveel werd. Bergaf aan 12 km/uur en toch nog moeten bijduwen zegt zeer veel… En het werd nog erger, want vergeleken met het verkeer in Istanboel was het nog niets. Het kostte me 4 uur om 36 km te overbruggen, de langste kilometers van mijn leven… Ik wilde heel graag de race beëindigen, maar ik geraakte niet meer vooruit. Ik voelde me super-gelukkig om in Istanboel aan te komen, maar blijkbaar koos ik de slechtste avond van het jaar : de zaterdagavond na de ramadan… Daar kwam dan nog bij dat ik niet meteen de finish vond waardoor ik nog een aantal extra kilometers moest afleggen. Het was een geweldige race, de meest perfecte race die ik ooit deed : geen lekke banden, geen grote problemen, redelijk goed weer (soms een beetje te warm) en eigenlijk waren alleen de laatste 36 km er teveel aan. Aan de finish was ik echt blij om sommige mensen weer te zien. Met dank aan de Transcontinental Race voor dit gekke idee… ik heb mij toch nog geamuseerd.” Nog enkele cijfers : Ik legde een totale afstand af van 3.266 kilometer en had daarvoor 7 dagen en 14 uur nodig. Race tijd 122.30 uur, rust 59.15 uur, gemiddelde fietssnelheid 26,7 km/uur Tweede werd de Brit Richard Dunnett (8 dagen, 13u), derde de Australiër Matt Wilkins (9 dagen, 16u). De enige vrouwelijke deelneemster, de Duitse Juliana Buhring, eindigde als 9e na exact 12 dagen.

####################################################################################

LONDEN-ISTANBOEL 2014 : enkele cijfers en wedstrijdgegevens 89 deelnemers, onder wie 7 dames en ook nu weer om ter eerst van Londen naar Istanboel via een zelf uitgestippeld parcours, deze keer met verplichte passage op 3 controlepunten : Parijs, de top van de Stelvio en de top van de Mount Locven in het Nationaal park van Montenegro. Daardoor zou de totaalafstand meer dan 3.800 km bedragen, ruim 500 km meer dan in 2013. Zelfde wedstrijdprincipe : geen volgwagens, geen mobilhomes, geen begeleiding, geen assistentie en bevoorrading uitsluitend in handelszaken (winkels, cafés, benzinestations). Piet

ZOMER 2014 : LONDEN-ISTANBOEL TWEEDE EDITIE TRANSCONTINENTAL RACE

Het wedstrijdverhaal van winnaar Kristof Allegaert

Na winst in de eerste editie is het natuurlijk logisch dat de verwachtingen vrij hoog waren en het zou er dus op aankomen om die verwachtingen in te lossen. Ik was het jaar dus al vroeg begonnen met het afhaspelen van mijn kilometers want ik wou een goede basis hebben. Voor de start van de race had ik dan ook al circa 22.000 km op mijn jaarteller staan. Van zodra de deelnemerslijst beschikbaar was had ik eens goed gekeken welke namen daarop stonden. Van Richard Dunnett, tweede in 2013, wist ik dat hij revanche wou nemen en ik hield in het achterhoofd dat er een aantal onbekenden bij waren die ook een zeer goede tijd wilden neerzetten. [ 41 ]

Omdat de route vrij te kiezen is waren er nog andere facetten van de voorbereiding : het uitstippelen van de “juiste” weg (de kortste weg is niet altijd de snelste weg…) en het maken van een ruwe planning van de dagafstanden en dergelijke. Londen, zaterdag 9 augustus : Londen - Persan, 357 km Bij de start had ik een korte babbel met Richard en hij vertelde me dat de boot van 12 uur haalbaar moest zijn. Zelf achtte ik dit onmogelijk, maar omdat we met een mooi groepje reden en we tussen Londen en Dover een fietssnelheid van 40 km/uur konden aanhouden arriveerden we al om 11.35 uur in Dover. Maar in de wachtrij aan het loket van onze ferrymaatschappij ging het helemaal niet vooruit en dus kochten we maar een ticket bij de concurrentie. Daar stond niemand om de boot van 12.15 uur te nemen. De check-in was er eigenlijk al afgesloten, maar nog even snel 3 tickets verkopen zonder veel werk was voor die maatschappij toch wel gemakkelijk verdiend. Daarmee lag ik in ieder geval al voor op mijn schema… Opvallend : na aankomst in Calais koos elk van ons een andere weg, zijn eigen “beste” weg. Mijn planning bestond erin om te slapen voor de controle in Parijs. 2e dag, zondag 10/8, Persan - Belfort, 450 km Op een zondagochtend het centrum van Parijs doorkruisen is altijd een beetje een avontuur, maar uiteindelijk meldde ik me iets voor 6 uur als 6e deelnemer aan in Café Réveil au Matin, het eerste controlepunt. Ik kreeg er een stempel van organisator Mike Hall en die vond het fantastisch dat ik al 3 uur achterstand had op de eerste renner. Ik vroeg me vooral af hoever Josh Ibbett voor lag, want die kende ik als een ervaren 24-uur renner waarmee ik zeker rekening moest houden. Toen ik ’s middags door Troyes fietste zag ik hem staan bij een bakker. Even de hand opgestoken en ik was vooral tevreden te weten dat we terug “samen reden”. De weersomstandigheden gingen van kwaad naar erger. Wat eerst gewone regen was veranderde in gietende regen en in de vooravond werd het zelfs in een kleine tornado. Die zorgde er voor dat de bossen die ik doorkruiste eens grondig uitgekuist werden en ik moest mijn fietsstuur met beide handen goed vasthouden om niet weggeblazen te worden. Achteraf gezien had ik er beter aan gedaan om een half uurtje langs de kant van de weg te pauzeren, maar ja, het is koers en je wil geen tijd verliezen… dus rij je maar door… Omdat er niet onmiddellijk uitzicht was op beter weer besloot ik om te slapen in de buurt van Belfort. 3e dag, maandag 11/8 : Belfort - Stelvio, 439 km Na een kort nachtje slaap zat er blijkbaar nog genoeg regen in de lucht om het nog eens een ganse dag te laten regenen. Omdat alles toch al nat is kan je niet nog natter worden en de enige oplossing om geen kou te krijgen is dan om te blijven fietsen. Het voordeel van deze truc is natuurlijk ook dat de kilometers zich opstapelen… Zwitserland is bekend terrein voor mij. Na de Fluelapas kwam ik rond 17 uur boven op de Ofenpas. Dat opende natuurlijk het perspectief om nog dezelfde dag de Stelvio-pas op te fietsen en op CP2 (tweede controlepunt) kreeg ik mijn tweede stempel. 4e dag, dinsdag 12/8 : Stelvio - Bakar, 487 km Vandaag had ik als voordeel dat ik de regenwolken achter mij kon laten en dat het gedurende lange tijd bergaf was. Een dag dus om veel kilometers te doen… Rond Trieste was het wel te zien dat we terug in toeristisch gebied zijn en dat heeft als gevolg dat er geen gebrek is aan winkels en restaurants. Ik zette mijn weg verder met een korte passage van een 30-tal kilometer door Slovenië. Van de grens merkte ik niks, alleen bij het buitenrijden van het land moest ik voor de show even mijn paspoort laten zien. Op naar het 3e land van vandaag: “leve Europa”... De grensovergang met Kroatië bleek dan wél een serieuze zaak... Na de grensformaliteiten was het dan terug bergaf naar Rijeka waar er naar mijn zin veel te veel politie aanwezig was. Akkoord, geen politie is ook iets, maar dit was hier toch wel van het goede teveel. [ 42 ]

5e dag, woensdag 13/8 : Bakar – Capljina, 438 km Eenmaal terug op gang mocht ik een mooi stuk langs de kustlijn in Kroatië fietsen. Uit vrees voor een te grote drukte langs de kust verkoos ik een parallelle weg in het binnenland. Ik reed er door een ongelooflijk mooi stuk natuur dat mij echt kon bekoren. Ondanks de leegheid van het gebied viel het me op dat er wel vrij veel verkeer was. Rond de middag begon ik uit te kijken om ergens een maaltijd te nuttigen, maar er was weinig keuze. De enige oplossing was om te blijven fietsen tot ik iets tegen kwam. Iets voor 13 uur zag ik een reclame van een restaurant 5 km verderop. Niet te vroeg, want ik begon echt honger en dorst te krijgen. In het restaurant stonden alle tafels perfect gedekt, maar ik kon er geen maaltijd krijgen : men wachtte op 3 bussen toeristen die men vlot moest kunnen bedienen. Men verzekerde me dat ik in een restaurant 15 km verderop zonder twijfel wel ging kunnen eten… Als ik hen uitlegde dat ik echt wel heel grote honger had en dat 15 km toch wel een half uur fietsen is kon ik dan toch een sandwich krijgen voor onderweg. Gewoon fantastisch! Bij navraag bleek hier een soort bedevaartsoord, vandaar het vele verkeer. De rest van de namiddag ging het wat op en neer met een leuke tegenwind : misschien zou het anders te gemakkelijk geweest zijn… ? Eens de duisternis gevallen was kwam ik langs de weg vele kleine groepjes mensen tegen die aan het wandelen waren. Ik dacht eerst aan een dropping of zoiets, maar toen ik even stopte om uitleg te vragen werd ik wat beschaamd toen ik hoorde dat het om een bedevaart en boetedoening ging. 6e dag, donderdag 14/8 : Capljina- Podgorica, 344 km Ik hoopte vandaag rond de middag op de CP3 te zijn. Daarvoor moest ik eerst nog wat kilometers afleggen in Bosnië, dan de grens oversteken naar Montenegro, de ferry nemen over de Baai van Kotor en daarna een fameuze klim van 25 km naar Mount Locven in het Nationaal Park. Ik had er zin in maar omdat de rit tot aan het meer langer duurde dan verwacht nam ik nog een maaltijd voor ik de beklimming aanvatte. Toen ik na de beklimming op het controlepunt kwam kreeg ik van organisator Mike te horen dat ik een “illegale” ferry genomen had. Uh?!? Het voelde als een klap in het gezicht: ferry/illegaal/…??? Maar Mike toonde me de expliciete vermelding in het reglement en ik kon er natuurlijk geen speld tussen krijgen. Ik had dat zonder opzet gedaan en om deze fout recht te zetten zat er niets anders op dan het ganse stuk rond het meer, dat in feite een inham van de zee is, terug te fietsen. Vijf uur later kwam ik terug boven op CP3, waar ik hoorde dat alles nu wél in orde was. Oef! Door deze fout/omweg/tijdsverlies had ik wel nieuwe motivatie gevonden om er terug tegenaan te gaan… 7e dag, vrijdag 15 augustus : Podgorica - Sofia, 704 km De dag begon met een stap in het onbekende : een col waarvan ik lengte noch hoogte kende… Dicht bij de grens met Kosovo zag ik vrij veel militairen. Was dit nog een gevolg van de oorlog of smeult het daar nog altijd? De natuur is er fantastisch, maar de mensen dumpen er hun afval gewoon op één plaats langs de weg en steken het dan in brand. Als je dan toevallig tegen de wind in moet fietsen is de stank niet te doen. ’s Avonds probeerde ik via mijn GSM een bericht te sturen naar mijn vrouw, maar dat lukte niet. De telefoon afzetten en terug opstarten hielp ook al niet. Wat liep er hier allemaal verkeerd? Na nog wat pogingen begon ik zelfs wat bang te worden, terwijl er eigenlijk niets aan de hand was. Om het thuisfront gerust te stellen was de enige oplossing om zolang als mogelijk te blijven fietsen : als mijn “dotje” met mijn GPS-lokalisatie op de kaart van de wedstrijdsite bleef bewegen was ik in leven… Toen ik rond middernacht stopte in een restaurant vroeg ik of ik via hun GSM een berichtje mocht sturen om te melden dat alles O.K. was. Men vertelde me er dat de service van de nationale telefoonmaatschappij zeer slecht was. Omdat de grens met Bulgarije in zicht kwam reed ik nog maar eens door. Terug 3 landen op één dag… 8ste dag, Sofia - Istanboel, 608 km De eindstreep kwam in zicht en de hoogste bergen waren achter de rug… het aftellen kon beginnen. Maar door de eentonigheid begon de verveling toe te slaan en de concentratie vervaagde, eigenlijk een [ 43 ]

zeer gevaarlijke combinatie. Toen kwam ik op het lumineuze idee om te finishen voor 8 uur Engelse tijd! Akkoord, met nog 400 km te gaan en slechts 16 uur voor Big Ben zijn ding gaat doen, was dit gezien de omstandigheden riskant te noemen, maar zo had ik toch nog een uitdaging in de uitdaging. Dit betekende ook dat ik vanaf nu moest doorfietsen en dat er geen tijd meer was om te slapen of om een langere rustpauze te nemen. Maar dat realiseerde ik me pas daarna… Ik moest hopen dat ik niet te veel tijd zou verliezen bij de grensovergang met Turkije, geen platte band(en)… Door het nachtelijke uur was er weinig verkeer onderweg en ik kon perfect een mooi tempo aanhouden waardoor het goed vooruit ging. Zo goed zelfs dat ik een kleine marge kon inbouwen. En zo’n marge wil je dan jezelf ook niet laten ontglippen : waarom dan niet proberen om die marge nog een stukje verder uit te bouwen? Ik perste er nog een sprintje uit om te finishen om 6.59 uur maar dat lukte net niet en uiteindelijk kwam ik aan stipt om 7 uur a.m. Engelse tijd. Bedankt aan iedereen die mij op de één of andere manier steunde, dit zowel thuis als onderweg. Dank ook aan JAEGHER, CAMPAGNOLO, SUPERNOVA, APIDURA en HAPPYDESIGN.BE Nog enkele cijfers : Ik legde een totale afstand af van 3.827 kilometer en had daarvoor 7 dagen en 23 uur nodig. Race tijd 144.12 uur, gemiddelde afstand per dag 478 km en gemiddelde fietssnelheid 26,5km/uur. Tweede werd de Brit Josh Ibbett (9 dagen en 6uur) die een jaar later winnaar werd van de derde editie van de race (… door mijn deelname aan de eerste editie van de Trans-Siberian Extreme kwam ik in 2015 niet aan de start). Derde werd zijn landgenoot Richard Dunnett (de man die het jaar voordien als tweede eindigde). Bij de dames werd Pippa Handley winnares (ook al een Britse) in een tijd van 12 dagen en 5 uur.

Londen- Istanboel

Nota van de redactie : Na lang twijfelen besloot Kristof om in 2016 te kiezen voor een derde deelname aan de Transcontinental Race. In de mail die hij me stuurde verklaarde hij die keuze als “een terugkeer naar zijn eerste liefde”. Dit heeft niet alleen te maken met de speciale wedstrijdformule : “one stage (the clock never stops) - no support - no route - live tracking”. Maar ook andere factoren speelden dus een rol : enerzijds vergt een deelname aan de Transsiberian Extreme een grote financiële inbreng, dit ondanks de sponsoring van Red Bull en anderzijds steekt Kristof momenteel ook heel wat tijd én energie in verbouwingswerken aan de eigen woning. Dit jaar start de wedstrijd op vrijdag 29 juli om 22 uur (!) op de Kapelmuur in Geraardsbergen (waar ik hem zeker ga uitwuiven en aanmoedigen!)… en de renner die na 4 controlepunten onderweg eerst aankomt in Gallipoli (op de Dardanellen) in Turkije wordt winnaar van deze 4e Transcontinental Race. Verdere info en live-tracking op de website www.transcontinentalrace.cc … en natuurlijk wensen we hem goodluck én succes !!! Piet

[ 44 ]

OOITLEG AUVER BRUSSELSE WOUDE (vervolg) blz. 9 en 10

EFFEKTEEF: echt woê, het is echt waar. Werkelijk. ÊNSULTEIRE: beledigen, ooitmoëke. Zoals in elk dialekt of taal zijn er talloze uitdrukkingen om iemand te beledigen. Hier volgen er een paar oît Muilebeik: Entrepreneur des travaux finis: die nooit niets afwerkt, luierik Knotsifon: idioot Kopke deuzend: sukkel Krotter: zonder enig talent Loeis: oneerlijk persoon Maft: die niet goed snik is Peutschaaiter: bangerik Roeigen das: lelijkaard Schieve lavabo: iets of iemand die mismaakt is Spekscheeter: iemand die overdrijft, een leugenaar Spring no ’t vet: magere Tatsjelul: een naief iemand, een goedgelovige Talurelekker van ’t gasthoeis: magere zieke. Ook tafelschuimer Vaaig: veig, iemand zonder karakter, ne platte Woêlekajiet: Waal Zotoeis: iemand die gek is. Ook gekkenhuis

ESTIMEIRE: waarderen. Eventueel ook iets naar waarde schatten.

FACADEKLACHER: talentloze kunstschilder. Ook voor slechte schilderwerken: het es gedoên dui ne facadeklacher [ 45 ]

FIN FOND: het uiteinde (van een plaats ergens ten lande ) FLEUR DE MATRAS: tabak van zeer slechte aroma en kwaliteit

FLUIS: ( nvdr.: mijn lievelingswoord. ) tot fluis betekend tot straks en zou een verbastering kunnen zijn van het woord fluks wat feitelijk betekend dadelijk, zonder verwijl.

FRETTE: eten ( algemeen ). Als je veel aan het eten bent dan” fret a nen boeilt en twie keut erme’. Als je veel eet op iemands kosten of je eet veel als je ergens uitgenodigd bent dan ‘zoei a duud frette ast a niks kost’. ‘As ge buune ( bonen ) fret’ dan ben je razend en ‘as ga kas op fret’ maak je je zorgen of zit je je woede op te kroppen.

GABUMEID: beschadigd

GASTIKEID OF GATOSTIKEID: raar aangekleed en totaal niet naar een of andere gangbare mode.

GECHIFFONEID: gekreukt, verfrommeld.( in het Frans chiffonné ) GECONTUSIONEID: kneuzingen die men heeft opgelopen.

GENSISSONEID: als een worst ( een sosis ) in een of andere te kleine, voornamelijk vrouwelijke kledij, gewrongen. Toen mijn vrouw dat woord gebruikte tijdens onze LWT reis naar Hongarije, en een pasbeurt ergens in een plaatselijke boetiek, schoten de dames in de groep zo in de lach dat het minuten geduurd heeft om uit die slappe lach te geraken. Het woord gensissoneid wordt trouwens nog altijd regelmatig gebruikt als ze iemand tegenkomen die te strak in de rok of het kleed zit.

[ 46 ]

Leeuwse Wielertoeristen

Recommend Documents