januari Protestants Christelijke Ouderenbond ( P.C.O.B.) afdeling s-gravenzande Heenweg Monster

Nummer 186 december 2015/januari 2016

Protestants Christelijke Ouderenbond ( P.C.O.B.) afdeling ’s-Gravenzande – Heenweg – Monster. Beste leden, ATTENTIE: In deze nieuwsbrief vindt u 2 uitnodigingen voor ledenmiddagen: één voor de ledenmiddag van 9 december 2015 en één voor de ledenmiddag van 13 januari 2016. Deze nieuwsbrief is voor december en januari, omdat ook de Perspectief in december niet verschijnt. Bewaar deze nieuwsbrief en houdt hem bij de hand.

Uitnodiging Adventsmiddag. Op D.V. woensdag 9 december 2015 om 14.30 uur, houden wij, als PCOB onze ADVENTSMIDDAG In Dienstencentrum “De Larix”, Larixstraat 4 te ’s-Gravenzande. Het thema van de middag is: “Op weg naar Kerst”. De meditatie, die gehouden wordt door Arie Slob, zal in het teken staan van de stal. Het vrije verhaal wordt dit keer verteld door Rob van der Kraan. Er zijn deze middag 2 pauzes, zodat er voldoende tijd is voor ontmoeting onder het genot van een kopje koffie of thee in de eerste pauze en een drankje in de tweede pauze.

1

Wij hopen velen van u te mogen begroeten in deze Adventstijd. Ook zij die (nog) geen lid zijn, zijn hartelijk welkom. Komt verwondert u hier mensen!

Uitnodiging op de 1e ledenmiddag in 2016

Op D.V. woensdag 13 januari 2016 om 14.30 uur, houden wij, als PCOB onze eerste bijeenkomst in het nieuwe jaar (2016) in het Dienstencentrum “De Larix”, Larixstraat 4, te ’s-Gravenzande. Deze middag zal de heer Kees Kuijper uit Goeree-Overflakkee ons komen vertellen over De Burgerlijke stand (en aanverwante zaken). Niet alleen een historisch overzicht van de burgerlijke stand en bevolkingsadministratie in Nederland, maar vervolgens allerlei zaken als aangiftes, ondertrouw en huwelijk, maar ook echtscheiding en partnerschapsregistratie. Na de pauze Uitstel. Voordracht van het verhaal “Uitstel” uit eigen werk. Korte inhoud van het verhaal: een jonge vrouw, zwaar gedeprimeerd door een opeenstapeling van teleurstellingen, besluit om zichzelf van het leven te benemen. Toch is er nog een spoor van twijfel: ze daagt God uit om haar tegen te houden. En dan gebeurt het voor mensen onmogelijke. “Uitstel” is een prijswinnend verhaal in een landelijke spannende verhalenwedstrijd. Het belooft een afwisselend programma te worden. Wij hopen u in het nieuwe jaar weer te mogen begroeten. Ook zij die (nog) geen lid zijn, zijn van harte welkom op onze middag. Voor beide middagen geldt: Heeft u vervoer nodig, kunt u bellen met de heer Joop Gideonse (tel.:412023) of de heer Ful Jonker (tel.: 414981) Van de voorzitter….. Terwijl de temperatuur voor november nog aan de hoge kant is, maar de regen en wind toch echt aangeven dat het herfst is, zit ik achter mijn laptop om de kopij te verzorgen voor de komende nieuwsbrief, die voor twee maanden is. Dat houdt in ver vooruit denken om niets te vergeten door te geven aan u. Wat staat er allemaal op het programma? Allereerst gaan we – bij voldoende deelname – op woensdag 25 november uit eten. Lekker wokken in Poeldijk. (Als u dit leest is het al weer geweest). Dan volgt op 9 december onze Adventsmiddag. Wij hopen met elkaar ons voor te bereiden op Kerst. Een mooie gelegenheid om samen veel te zingen, te luisteren naar verhalen en ruimte voor ontmoeting.

2

Omzien naar elkaar! Kerst en Oud en Nieuw zijn feesten die we in huiselijke sfeer doorbrengen. Misschien nodigt u iemand uit waarvan u weet dat hij of zij alleen is die dagen. Juist dan een mooie gelegenheid om ‘omzien naar elkaar’ in de praktijk te brengen. Op 13 januari komen we weer als PCOB afdeling bij elkaar in De Larix voor onze eerste ledenmiddag in 2016. Ook dan hopen we weer op een grote opkomst. In deze nieuwsbrief vindt u weer veel lezenswaardigheden over de nieuwe ledenpas die half december naar alle leden wordt gestuurd, over ouder worden en de beperktheid daarbij, over wandelen goed voor de mobiliteit, over de nieuwe zorgverzekering voor het komende jaar en over een nieuw meldpunt. Maar ook een paar dringende oproepen aan de leden. Deze hebben allemaal te maken met het voortbestaan van onze afdeling. Neem daar goed nota van. December is de maand van de korte dagen en lange nachten. Een maand van feesten en familiebijeenkomsten. Maar ook een maand van veel eenzaamheid en alleen zijn. Alleen, omdat die lege plaats zo aanwezig is. Juist dan is er behoefte aan warmte en geborgenheid. Daarom is het goed om juist in deze tijd je naaste niet te vergeten. Ik wens u allen een fijne tijd toe en zeker straks ook een goed begin voor het nieuwe jaar. Deze keer wil ik eindigen met een adventsboodschap: Met 5 vrouwen op weg door Advent Advent 1 Wij turen in de toekomst, wij zijn de tekens kwijt. Zal de Messias komen als kruispunt in de tijd? Zal hij op Tamar lijken, de weduwe die wint? ‘God doet het onrecht wijken’ spreekt straks haar verre kind. Advent 2 Wij turen in de toekomst het visioen lijkt dood. Zal de Messias komen als redder in de nood? Zal hij op Rachab lijken, die met een rode draad

3

Advent 3

Advent 4

Kerst

gevangenen bevrijdde? Een messiaanse daad. Wij turen in de toekomst wij kijken ver vooruit. Zal de Messias komen die niemand buitensluit? Ruth mag bij Isrel horen, vindt Boaz op het veld. Straks wordt een kind geboren dat voor Gods toekomst telt. Wij turen in de toekomst zal er ooit vrede zijn? Hoort die ‘vrouw van Uria’ wel op de levens-lijn? God houdt de toekomst open er komt een vredeszoon, en Israël blijft hopen op Davids grote zoon. De toekomst gaat beginnen, Maria krijgt een kind. God komt bij mensen binnen, Hij is ons welgezind. Het kind zal Jezus heten, want Redder zal Hij zijn. en iedereen mag weten God wil met mensen zijn.

Rob van der Kraan Stilte! Overal waar je bent, lopen, zitten, fietsen, reizen en eten mensen met de telefoon aan of met een koptelefoon op. Altijd en overal geluid dat je belemmert om serieus te denken aan dingen die er toe doen. Het lijkt wel alsof we bang zijn om alleen te zijn. Bang zijn voor de stilte. Laatst lag ik in het ziekenhuis en dan zijn er kamergenoten die bijna dag en nacht TV liggen te kijken. Nooit is er een moment met jezelf, of eigenlijk een moment met God! Terwijl je in de stilte de dingen kunt overdenken die misschien moeilijk zijn, maar waar je in die stilte daar een plaats voor vindt en dat zo kunt verwerken en aanvaarden.

4

Het contact met de Heere God krijg je als je stil bent, en open staat voor Zijn stem. Om in stijl te blijven: Hij is zogezegd altijd online en nooit krijg je de bezet toon! Jezus zocht vaak de stilte om samen met Zijn Vader te zijn, laten we niet denken dat het voor ons anders werkt. Gods stem is te horen als we stil zijn en ons hart voor Hem openen. Zeker, mijn ziel is stil voor God; van Hem is mijn heil. (psalm 62:2) Ik las een mooi gezegde over stilte: “ Stilte is de zendtijd van de Heilige Geest” Het is aan ons om op de goede zender af te stemmen. Het is een troost om te weten dat de Vader luistert als we Hem vragen om de vervulling met de kracht van de Heilige Geest. In Lucas 11 staat dat we de Heilige Geest ontvangen als we daar om bidden. 11 Welke vader onder u zal aan zijn zoon, als hij hem om brood vraagt, een steen geven, of ook als hij om een vis vraagt, hem in plaats van een vis een slang geven, 12 of als hij ook om een ei vraagt, hem een schorpioen geven? 13 Als u die slecht bent, uw kinderen dus goede gaven weet te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven aan hen die tot Hem bidden? Laten we de stilte zoeken die bezint en ons met God verbindt. Zo ontdekken we onszelf, maar ook God in Jezus. Hij wil er zijn voor mensen die Hét Leven niet in zichzelf vinden, maar alleen in Hem. Een hartelijke groet: Bert v. d. Meer. Verslag van de ledenbijeenkomst gehouden op 14 oktober 2015 in de Larix Omdat ds. van Beesten verhinderd was, heette de voorzitter Rob v.d. Kraan, in zijn plaats ds. Bram van Dijke van de St.Mensenkinderen welkom. Natuurlijk werden ook alle andere aanwezigen van harte welkom geheten. We zongen uit psalm 105 de verzen 1 en 3: "Looft God de Heer en laat ons blijde". Het thema voor de opening was: "Worden als een kind", waarbij Rob uit de Bijbel Mattheüs 10: 13 t/m 16 las. De kinderen zijn welkom bij de Heiland. Niet bij de discipelen. De kinderen worden in de kring gehaald. Niet omdat ze kind zijn worden ze gezegend en de handen opgelegd, maar omdat ze als kinderen model staan voor de mensen met lege handen, voor wie het

5

koninkrijk van God is bestemd. Dat koninkrijk moet ontvangen worden zoals een kind dat doet. Een kind was, is rechteloos. Kinderen hebben tegenover volwassenen geen verweer en daarom staan ze model voor rechteloosheid. Wie zich als weerloze, als rechteloze laat binnen halen in de kring, wie zo de ingang van het koninkrijk van God weet te vinden, nl. Christus, wordt door Hem omarmd en de handen opgelegd en gezegend. St. Mensenkinderen staat voor: zorg, zending en heeft een Bijbels uitgangspunt: "Voorwaar ik zeg U:"wat gij voor de minsten hebt gedaan.....". De stichting werkt in Albanië, Armenië, Bulgarije en Moldavië. Het is geen dure organisatie, heeft geen directeur, geen transporten, want hulpgoederen worden ter plaatse gekocht (goed voor de economie) en er is een kostenbesparende samenwerking met andere organisaties zoals Operatie Mobilisatie in Moldavië. Er is veel alcoholisme in Moldavië. 80 procent van de mannen en 60 procent van de vrouwen is alcoholist. Daardoor hebben hun kinderen dikwijls een handicap en worden soms misbruikt en geslagen. Kinderen worden opgevangen in de kerk, krijgen een maaltijd en worden bezig gehouden. Ook arme ouderen krijgen van de kerk een warme maaltijd. In Armenië wonen mensen met weinig geld in een container. Aan hen worden voedselpakketten verstrekt. Kinderen krijgen schoolspullen. In de pauze deelde Rob mee, dat het boekje "Omzien naar elkaar", dat de PCOB heeft uitgegeven te koop is bij hem; de volgende bijeenkomst op 11 november as. gaat over de E-bike; op 25 november 2015 kan er worden gewokt in Poeldijk à 22,50 euro all-in; voor Hoop voor Albanië kan kleding worden gebracht bij Margriet v.d.Veen, Acaciastraat 2. Dan krijgt dhr van Dijke weer het woord: De st. Mensenkinderen leidt mensen in Armenië op tot imker. Ruim 90% van de bevolking is christen. In Albanië krijgen mensen met een gehandicapt kind een koe. Soms werd de koe geslacht, omdat men er geen raad mee wist. Nu is er meer voorlichting en wordt dat gezin begeleid. Een drachtige koe kost 891 euro in Albanië. Dat is inclusief begeleiding en zorg, zodat het een succes kan worden. Ook worden er geiten gegeven, zodat men in het eigen onderhoud kan voorzien. De hulp blijkt wederkerig te zijn: dankbaarheid en liefde komen er voor terug en mensen vragen de donateurs te zegenen. Dan beantwoordt de heer

6

van Dijke enkele vragen: contacten worden meestal gelegd via de plaatselijke verpleegster of via de kerk. Rob bedankt Bram van Dijke en wenst hem succes en sterkte met het project. We besloten de middag met het zingen van lied 42 vers 1 en 3:"Evenals een moede hinde, naar het klare water smacht". Mieke Borst Graag uw aandacht…….. Er zijn een aantal punten waarvoor ik uw aandacht wil vragen.  Elke maand wordt de nieuwsbrief en de perspectief bij u bezorgd. Dat wordt gedaan door een groot aantal trouwe bezorgers. Soms laat de gezondheid het niet meer toe en moet iemand noodgedwongen stoppen. Ook deze maand is dat het geval. Gelukkig hebben wij Arie van Staalduinen bereid gevonden om de wijk over te nemen. Bent u ook bereid om een wijk te lopen (1x per maand, 10 x per jaar een uurtje voor de PCOB) geef dat dan door aan een van de bestuursleden.  Clazien van der Sar zorgt er al jaren voor dat de nieuwsbrieven en perspectieven voor de bezorgers keurig op tijd klaarliggen, zodat de bezorgers ze kunnen ophalen om ze weg te brengen. Clazien heeft aangegeven dat ze binnen niet al te lange tijd er mee gaat stoppen. Dat betekent dat er iemand gezocht wordt die dat werk wil doen en dat er gekeken moet gaan worden waar de stapels klaar gelegd kunnen worden om door de bezorgers opgehaald te worden. Kortom: wie wil tzt het werk van Clazien overnemen? en wie weet waar de brieven en perspectieven klaargelegd kunnen worden? Denkt u mee om een oplossing te vinden!!  Een afdeling kan alleen goed draaien als er voldoende mensen zijn die mee willen werken in de organisatie. Achter de schermen werken al een heleboel mensen mee (bezorgers, makers van de nieuwsbrief, notulisten, autorijders, vlag ophangen etc), maar wij hebben ook dringend behoefte aan enkele bestuursleden: penningmeester,

7



algemeen adjunct. Het is dankbaar werk en het kost niet veel tijd: 1x per maand vergadert het bestuur en daarnaast wordt er thuis een aantal zaken gedaan. Vindt u het wat? Geef het door! Denkt u dat u iemand weet? Geef het door! Tot slot: In januari gaan we al weer nadenken over het programma voor 2016 – 2017. Heeft u een onderwerp wat u leuk zou vinden voor een ledenmiddag? Geef het door aan Rob van der Kraan ([email protected]). Het is elke keer weer een uitdaging om een gevarieerd programma samen te stellen. Het programma is voor iedereen en van iedereen, dus kom met ideeën!! Rob van der Kraan

Verslag van de ledenmiddag gehouden op 11-11-2015 in de Larix. De voorzitter, Rob .v.d. Kraan opent de vergadering, heet een ieder welkom, in het bijzonder dhr. Joost de Zeeuw, die ons vanmiddag wat zal vertellen over fietsen en elektrische fietsen, de zogenaamde E-bikes. We zingen, met Joke v.d. Wel aan de piano psalm 19 vers 1 en 2. Rob gaat ons voor in gebed. Het is vandaag 11 november, de 11e van de 11e. Op die dag werd Maarten Luther in 1483 gedoopt. Rob leest een lied voor uit "De Bron". De bron van rivieren is vaak onbekend. De Rijn komt bij Lobith in ons land, maar zijn bron moet ergens bij een Zwitsers bergmeer liggen. De bijbelse rivier de Nijl kent ook iedereen en nog steeds is niet duidelijk waar zijn bron precies ligt. God is de bron en schenker van al wat leeft. Er is de zon en de maan, er is wind en water, vuur en aarde, zichtbaar, voelbaar voor iedereen. Maar de bron hiervan, de Schepper van alles is niet zichtbaar. Alleen de gelovige weet hem te achterhalen. Die hoort in de schepping een lied, het geschapene zingt tot eer van God. De gelovige ziet achter deze wereld Gods goede hand. De bron van het leven is herkenbaar, onmiskenbaar.

8

De heer de Zeeuw krijgt het woord: Wij, ouderen willen graag nog wel eens een stukje fietsen, maar dat wordt naarmate je ouder wordt wel eens wat moeilijker. Dan is een fiets met trapondersteuning een uitkomst. Maar voor je zo'n E-bike aanschaft, moet je toch wel het een en ander weten. Je moet je goed laten voorlichten. Er zijn verschillende soorten. Met aandrijving in het voorwiel, in het achterwiel of daar tussen in. De accu kan ook verschillend zijn. Voor elektrische fietsen, waarbij de snelheid niet boven de 25 km per uur uitkomt, gelden dezelfde verkeersregels als voor een gewone fiets. Voor E-bikes waar de snelheid hoger kan zijn dan 25 km per uur, gelden de regels als voor bijvoorbeeld een motorfiets, daar moet je een rijbewijs voor hebben. Uit onderzoek blijkt, dat oudere fietsers met een E-bike, vaker bij eenzijdige ongevallen betrokken zijn. Je moet je dan ook realiseren, dat je bij hogere snelheid ook langer nodig hebt om te kunnen stoppen. Je moet gewoon leren met zo'n fiets om te gaan. Het is ook goed, dat je de verkeersregels nog eens goed bekijkt en daarover heeft de heer de Zeeuw een spelletje bedacht. Hij gaat foto's laten zien met verschillende verkeerssituaties met daaronder een vraag, die met ja of nee moet worden beantwoord. We krijgen een blaadje waar de antwoorden op kunnen worden ingevuld. En zo leer je toch nog wat over het hedendaagse verkeer. De voorzitter herinnert ons nog aan de wokavond in Poeldijk. We sluiten af met het zingen van lied 713 vers 1 en 2: wij moeten Gode zingen, halleluja. Joop Gideonse Collectieve zorgverzekering voor PCOB-leden Ook voor 2016 kunnen PCOB-leden via RISK Direct een collectieve zorgverzekering afsluiten bij Zilveren Kruis of Pro Life. Dat betekent standaard 7,5% korting op de premie voor de basisverzekering en 10% korting op alle aanvullende verzekeringen. Daarnaast is met beide zorgverzekeraars afgesproken dat iedereen wordt geaccepteerd, ook voor de aanvullende verzekering. Er vindt geen medische selectie plaats op basis van leeftijd of ziektegeschiedenis. Mede op aandringen van de PCOB is er ook geen tariefdiscriminatie meer voor iedereen van 45 jaar en ouder.

9

Extra’s voor leden En er is meer. Zowel Zilveren Kruis als Pro Life bieden extra voordeel aan PCOB-leden. Bijvoorbeeld door gratis extra behandelingen fysiotherapie bij een aanvullende verzekering van Zilveren Kruis of een tegemoetkoming in de PCOB-contributie. In Perspectief #10 die vanaf eind november wordt bezorgd, leest u meer over alle voordelen van deze collectieve verzekeringen voor PCOB-leden. De PCOB heeft naast Zilveren Kruis en Pro Life geen afspraken met andere zorgverzekeraars. Vrijblijvend advies Uiterlijk 19 november ontvangt iedereen een nieuw aanbod van zijn huidige zorgverzekeraar. Is dit het best denkbare aanbod? Een belangrijk vraag, want persoonlijke omstandigheden kunnen zijn gewijzigd. Ook verandert er ieder jaar weer het nodige in de verzekering. Sluit uw zorgverzekering nog aan bij uw wensen, gezondheid en portemonnee? Ook als u tevreden bent met uw huidige zorgverzekering is het altijd goed deze nog eens kritisch tegen het licht te houden. PCOB-leden kunnen daarvoor kosteloos en vrijblijvend gebruik maken van deskundige mensen van RISK Direct, een onafhankelijk advieskantoor op het gebied van verzekeringen. Zij zijn tijdens kantooruren te bellen op 030-6007095. U kunt uw vraag ook stellen via de mail: [email protected]. In perspectief december/ januari vindt u een handig stappenplan ‘verzekerd’. Keuzevrijheid Het staat PCOB-leden uiteraard vrij bij uw huidige verzekeraar te blijven, dan wel over te stappen naar een van de collectiviteiten via de PCOB, of naar een andere verzekeraar te gaan. Dit is een persoonlijke keuze, waarbij PCOB-leden zelf de premies en vergoedingen goed moeten afwegen. De PCOB kan en mag daar zelf niet in adviseren. Blijf mobiel: aan de wandel Lopen houdt gezond! Voor ouderen is lopen dé manier van vervoeren, met name als fietsen of autorijden niet meer gaat. Belangrijk om eens goed onder de aandacht te brengen: u leest meer in het november/december-nummer van Perspectief en op onze website. En wat dacht u van een wandelactiviteit met de afdeling? In Perspectief #10 leest u hoe u zo veilig mogelijk én zonder vallen kunt wandelen. Het aantal valongevallen bij ouderen wordt ernstig onderschat en vormt een toenemend probleem. In het artikel vindt u onder meer tips om vallen te voorkomen, zoals bijvoorbeeld de

10

cursus ‘In balans’. Die werkt echt: liefst 61 procent van de ouderen heeft na de cursus minder kans om te vallen en de angst om te vallen neemt af met 37 procent. Actieve afdelingen Het belang van lopen voor de sociale (boodschap doen, mensen ontmoeten buitenshuis) en fysieke (in beweging) gesteldheid wordt onderschat. Kom daarom ook als PCOB-afdeling in beweging! Denk eens aan het organiseren van een buitenactiviteit: een mooie winterwandeling of straks in het voorjaar lekker erop uit. Leden die slecht(er) ter been zijn, kunnen natuurlijk prima in een rolstoel deelnemen. Een leuke terugkerende activiteit voor actieve leden kan een wandelgroepje of nordic walking (actief aan de wandel met stokken) zijn. Verschillende PCOB-afdelingen organiseren met veel succes nordic walking tours. Aan de wandel in een seniorvriendelijke woonomgeving U maakt niet alleen een actieve, maar ook een maatschappelijke activiteit wanneer u als afdeling een rondje door de buurt maakt: hoe seniorvriendelijk is de woonomgeving? Breng aandachtspunten onder de aandacht bij uw gemeente. Zijn er voldoende toegankelijke voorzieningen in de buurt, bankjes langs de looproute, brede stoepen? Allemaal zaken buitenshuis die langer thuis wonen en zelfredzaamheid bevorderen. Daarom: aandacht voor een levensloopbestendige, seniorvriendelijke woonomgeving in de belangenbehartiging. Blijf Veilig Mobiel Blijf Veilig Mobiel is een project waar de PCOB aan deelneemt en is er om u te helpen veilig naar buiten te blijven gaan. Enerzijds door gemeenten te vragen een veilige omgeving te creëren, bijvoorbeeld door ongelijke stoepen te repareren, zebrapaden aan te leggen en straten voldoende te verlichten. Anderzijds door te helpen met tips en adviezen. U kunt daarvoor terecht op de website www.blijfveiligmobiel.nl. Ook de website www.veiligheid.nl helpt u verder. In het project Blijf Veilig Mobiel werkt de PCOB samen met de ANWB, de Fietsersbond, het netwerk voor mensen met een beperking of chronische ziekte Ieder(in), de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden en de Oogvereniging. ‘Ouder en beperkt worden is niet leuk’ We moeten alles op alles zetten om de kwaliteit van leven voor ogen te houden, zegt SCP-directeur Kim Putters. 'We worden steeds ouder,

11

maar het is lang niet altijd leuk om oud te zijn.’ Ongeveer 1,75 miljoen mensen zijn in Nederland afhankelijk van een voorziening in het sociale domein, blijkt uit cijfers van het SCP. 'Dat is bijna 10% van de bevolking, maar als het gaat om lagere inkomens gaat het om 52%, onder 80-plussers is het 41%, bij eenoudergezinnen gaat het om 38% en bij niet westerse migranten om 30%.' Participatiesamenleving Die cijfers roepen volgens Kim Putters, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau, de vraag op hoe het er voorstaat met de participatiesamenleving? Die vraag behandelde hij op 5 november in de vierde Hannie van Leeuwenlezing, georganiseerd door de Koepel Wmo-raden. Ouderen Dat participeren is met name voor ouderen en mensen met een beperking lastig, concludeert Putters. Mannen worden gemiddeld bijna 80 jaar oud en vrouwen bijna 83 jaar. Dat is volgens de SCPdirecteur een wenkend perspectief, tenminste als je vitaal, koopkrachtig, hoogopgeleid, eigenwijs en geëmancipeerd bent. 'Helaas zijn ouderen toch ook vaker eenzaam, minder mobiel en hebben meer chronische aandoeningen. Beperkt raken is niet leuk. We moeten alles op alles zetten om dan de kwaliteit van het dagelijks leven voor ogen te houden. Het ommetje, de koffie, de familie, het museum.' De sociale samenhang in de samenleving is in de afgelopen jaren nauwelijks veranderd. Dat concludeert het Centraal Bureau voor de Statistiek. Die conclusie staat haaks op het gevoel van veel mensen dat de binding in de samenleving de afgelopen jaren is verslechterd. Zorg Putters pleit ervoor dat de discussies niet alleen over de zorg moeten gaan. 'Ouderen hebben zorg nodig, maar hun kwaliteit van leven wordt door nog veel meer bepaald. Dat kan betekenen dat je niet alle bedden moet afbouwen en ouderen uit hun omgeving moet halen, omdat je daar de zorg nog kunt verbinden met het ommetje, de buurt.' Voor ouderen is dat dagelijkse ommetje soms belangrijker dan nog meer thuishulp. Wmo-raden Juist de Wmo-raden moeten dit debat voeden, vindt Putters. Zorgen dat er aandacht blijft voor buurtsupers, toegankelijke bibliotheken, culturele uitstapjes. 'Het is belangrijk dat Wmo raden inspreken bij gemeenten, dat zij de zorgen van mensen verwoorden, maar ook

12

stem geven aan mensen die daar niet zelf toe in staat zijn. De raden hebben vaak meer invloed op het beleid dan cliënten zelf ooit kunnen hebben.' Putters gaf de Wmo-raden tot slot een aantal agendapunten: Wmo-raden moeten ervoor zorgen dat er aandacht blijft voor buurtsupers, voor toegankelijke bibliotheken, culturele uitstapjes of betaalbare sport en vrijwilligers om eenzaamheid tegen te gaan. Wmo-raden moeten een visie vormen op sociale, ruimtelijke en financiële voorzieningen die de groeiende ongelijkheid tussen kansrijke en kwetsbare groepen kunnen tegengaan. Voor kwetsbare mensen is de wereld niet altijd meer te begrijpen. Wmo-raden kunnen beleid toetsen op begrijpelijke communicatie en dat ook opeisen. De Wmo-raden moeten goed in beeld krijgen wie de mantelzorgers en vrijwilligers richting 2020 en 2030 zijn en wat zij aan ondersteuning nodig hebben. Bovenstaande is een samenvatting uit de Hannie van Leeuwen lezing gehouden door Kim Putters, directeur van Sociaal Cultureel Planbureau. Uit: ZorgwelzijnNieuws, kennis en cariere PCOB opent meldpunt ‘Dag Blauwe Envelop’ De PCOB krijgt veel reacties binnen van ouderen die ongerust zijn over het verdwijnen van de blauwe belastingenvelop. De overgang gaat te snel. Daarom hebben de PCOB, Unie KBO en ANBO het meldpunt ‘Dag Blauwe Envelop’ geopend (www.dagblauweenvelop.nl). Hier kunt u uw zorgen en reacties melden. Binnen 48 uur zijn er al ruim 500 meldingen binnengekomen. De ouderenorganisaties gaan hierover in gesprek met de Belastingdienst en een oplossing te zoeken voor ouderen die geen gebruik maken van computer en internet. ‘We moeten ervoor waken dat ouderen door digitalisering buitenspel worden gezet’, stelt PCOB-beleidsadviseur Wolbert Meijer maandagochtend 9 november op Groot Nieuws Radio. ‘De meeste ouderen komen prima mee met de technologische ontwikkelingen en maken daar ook intensief gebruik van. Maar er is ook een grote groep mensen, circa 1,2 miljoen Nederlanders, die geen gebruikmaken van internet of computer, doordat zij kennis hierover missen of door een chronische ziekte of beperking. Dienstverlenende organisaties moeten hier rekening mee houden’, bepleit Meijer. Allereerst door bij digitalisering ruim de tijd te nemen voor de invoering. En door te

13

zorgen voor een vangnet, zodat contact via post of telefoon ook altijd mogelijk blijft. Direct digitaal De Belastingdienst heeft aangegeven een gewenningsperiode van twee jaar te nemen voor de overgang van papier naar digitaal. Mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatie worden geholpen. Dat doet de Belastingdienst zelf of met inzet van andere partijen, zoals maatschappelijk dienstverleners, bijvoorbeeld de Belastingservice Ouderenbonden van de PCOB en andere ouderenorganisaties. Maar anders dan verwacht en vooruitlopend op deze maatregel hebben leden een brief ontvangen van de Belastingdienst waarin gemeld wordt dat de berekening van toeslagen (voor huur en voor zorg) per direct anders gaat verlopen, namelijk in een keer digitaal en niet meer per post. Een van onze Hulpen bij Belastingaangifte (HUBA) reageert: ‘Mijn klanten van de Belastingaangifte beginnen onrustig te worden en slapen slecht door de brief van de Toeslagen. Ik heb al diverse ongeruste telefoontjes gehad. In die brief wordt gesteld dat ze de berekeningen van de Toeslagen alleen digitaal versturen. Maar dit kan en mag niet, want deze mensen hebben niet eens een computer!’ Meldpunt Vanwege dit soort zorgen en vragen heeft de PCOB samen met Unie KBO en ANBO het meldpunt ‘Dag Blauwe Envelop’ geopend. De gemelde zorgen en reacties worden meegenomen in het gesprek met de Belastingdienst. De gezamenlijke ouderenorganisaties gaat met de Belastingdienst kijken hoe er voor ouderen die geen gebruik maken van computer en internet een oplossing geboden kan worden. De PCOB bepleit dat er voor mensen die niet online willen of kunnen zijn, altijd een telefoonnummer of adres beschikbaar is én blijft, waarmee ook zij kunnen blijven reageren op overheidsinformatie.

Ook uw zorgen, vragen of reactie delen? Dat kan via de website www.dagblauweenvelop.nl. U kunt uw reactie ook telefonisch doorgeven via het landelijk servicenummer van de Belastingservice Ouderenbonden: 0900 – 040 1437 (€0,10 ct per minuut, elke werkdag bereikbaar tussen 9.30 en 12.30 uur). Per post kan een reactie gezonden worden aan: Belastingservice Ouderenbonden,Tav Meldpunt Dag Blauwe Envelop, Postbus 325 5201 AH ’s-Hertogenbosch

14

December/ januari editie Perspectief en bijsluiters Vrijdag 27 november verschijnt de december/ januari editie van Perspectief. Daarin leest u over toekomstdromen. Ook leest u in het dossier over de Zorgverzekeringen. Bij deze editie van Perspectief zitten opnieuw twee extra advertentiebijlages (bijsluiters). Het betreft een Amref Flying Docters envelo en een folder van Hello Fresh. Ook vind u in het midden van Perspectief een meehechter zorgverzekering, deze zit vastgeniet. Wij hopen dat dit de bezorgers van Perspectief niet al te veel ongemak bezorgt. Gezien reeds gemaakte contractuele afspraken in 2015 kunnen wij deze bijsluiters niet meer terugdraaien. Goed om te weten: als in 2016 het beleid rond bijsluiters wordt voortgezet, zullen wij in 2016 nieuwe afspraken maken met de adverteerders over zwaarte, gewicht en omvang van de toe te stane bijsluiters. Uiteraard worden de (hoofd)bezorgers hierover tijdig geïnformeerd. Voor de volledigheid herhalen we hier nog even de afspraken omtrent bijsluiters in Perspectief: Eind 2013 hebben we aangekondigd, proefsgewijs te werken met losse bijsluiters in Perspectief. Deze keus is mede ingegeven door bezuinigingen en teruglopende advertentie-inkomsten. Door af en toe een losse folder bij te voegen, kunnen we de productiekosten van Perspectief rendabel houden. Dit beleid handhaven wij voorlopig. Nieuwe pas met veel ledenvoordeel In de week van ma. 14 t/m za. 19 december 2015 wordt de nieuwe PCOB-Ledenvoordeelpas bij alle PCOB-leden thuis bezorgd. De pas is in een nieuw jasje gestoken en heeft de vorm van een bankpas. Met deze pas maakt de PCOB een aantal, deels nieuwe, landelijke ledenvoordeelpartners bekend, te weten: 1.Zorgverzekeraar Zilveren Kruis 2.Zorgverzekeraar Pro Life 3.Maaltijdservice Apetito 4.Letselschadedienst Let’s Help 5.Hulpmiddelenleverancier Vitalis 6.Internetprovider Solcon Verder gebruikt ongeveer 40% van alle PCOB-afdelingen de ledenpas om plaatselijk korting te regelen bij winkels of leveranciers. Nieuwsgierig hoe dat werkt? Kijk op de Menukaart van de PCOB voor tips en ideeën. Wat is het aanbod ledenvoordeel?

15

•Zilveren Kruis en Pro Life: zorgverzekeraars; collectieve zorgverzekering met premiekorting en andere extra’s voor PCOBleden. Zie elders in deze PCOB-Extra. •Apetito: maaltijdservice en maaltijdvoorziening aan huis; standaard 10% korting op elke bestelling voor PCOB-leden •Let’s Help: juridische letselschadedienst; kosteloos advies over slagingskans letselschadezaak bij bedrijfsongeval, verkeersongeval en medische missers •Vitalis: leverancier van hulpmiddelen voor mobiliteit en zelfstandigheid; standaard 10% korting op elke aankoop voor PCOBleden (traplift, comfortdouche, sta-op-stoel, bed, fiets) •Solcon: provider voor internet, telefoon, televisie; seniorvriendelijke Thuischeck voor online diensten.

Kerstverhaal: Ashra de asielzoeker

“Mam, mam, daar komen ze weer.” Met een klap gooit Ashra de deur van het huis open. “Mam, mam, daar komen ze weer!” Verschrikt kijkt moeder Ashra aan. “Alweer? Waar zijn ze al? Snel, jongen, snel ga naar de buurvrouw en neem Falih mee!” Ashra grijpt zijn kleine broertje Falih van twee snel uit zijn stoel en rent door de achterdeur, via de achterplaats, naar het huis van buurvrouw Moeshi. “Kom maar, Ashra, ik heb ze ook al gezien.” Buurvrouw Moeshi trekt Ashra en Falih op haar schoot. “Stil maar, Ashra, het zal ook deze keer goed komen. Of.. of is je vader thuis?”

16

Bang kijkt ze Ashra aan. Vader? Nee, vader is gelukkig niet thuis. Hij is vanmorgen al vroeg weg gegaan. De laatste tijd is hij steeds vaker weg. Ashra vindt dat helemaal niet fijn, maar moeder heeft gezegd dat hij daar niet over mag klagen. Als God voor vader veel werk te doen heeft, dan moet vader dat doen of het nu veel tijd kost of niet. De Heere rekent niet naar onze tijd. Stil had Ashra toen zijn hoofd gebogen. Het was waar als de Heere vader nodig heeft dan moet hij gaan. Moeder had er nog bij gezegd dat de discipel Petrus uit de Bijbel ook altijd met zijn meester, de Heere Jezus, mee moest. Zelfs toen zijn schoonmoeder op sterven lag … Natuurlijk vond Ashra het fijn dat vader een knecht van de Heere mocht zijn. Maar het was zo gevaarlijk in hun land. In het dit land geloven de mensen niet in de Heere God. Nee, zij geloven in Allah. De mensen zijn geen christenen, zij zijn moslim. Erger nog, zij haten de christenen. Zij zitten de christenen dwars, waar het ook maar kan. Zij treiteren en dagen de christenen uit. Het meest hopen zij nog dat een christen iets slechts over Allah of de profeet Mohammed zegt, want wie dat doet…mag gevangen genomen of zelfs gedood worden. En daar is Ashra nu het bangst voor. Zullen zij zijn vader ook een keer te pakken nemen. Vader, die de mensen zo graag over de Heere vertelt. Vader, die een waar christen wil zijn en niet over zijn God wil zwijgen. Zullen zij hem ook nog een keer gevangen nemen om zijn woorden of... of misschien zelfs doden? Daarom is hij nu in paniek, want ze komen weer! Het is nu al de derde keer deze maand, dat zij komen. Zij zijn van de politie, ze willen vader vangen om zijn woorden. Zij willen hem mee nemen naar het politiebureau. Zij zullen net zo lang met God spotten tot vader niet meer zal kunnen zwijgen. Ze hopen dat vader zal zeggen dat hij zijn Meester de Heere God niet mag verloochenen. O, dan zullen ze hem hebben. God? Is die dan meer als Allah? “Ja,” zal vader dan moeten zeggen, “God in de hemel is de enige, de ware God.” O, dan zullen ze hem hebben. Dan mogen zij hem slaan, schoppen, gevangen nemen. Want dan heeft hij slecht over Allah gesproken. Dan zullen ze alles mogen doen met hem wat zij willen. Wat zullen de anderen christenen dan bang worden. Niemand zal dan meer durven spreken over God in de hemel. Dan zullen alle christenen zwijgen. Dan zal alleen de naam van Allah nog maar gehoord worden. Dat is wat de leiders van dit land willen. Weg met al die christenen, weg ermee! Allah akbar! Allah is God. Troostend slaat de buurvrouw haar armen om Ashra heen. “Stil maar Ashra, stil maar, ik ben bij je.” En de Heere ook, denkt Ashra er achteraan en dat geeft hem troost. De Heere is er ook. De Heere zal deze keer ook moeder

17

helpen, net als alle andere keren. Maar dat durft hij niet hardop tegen de buurvrouw te zeggen. Buurvrouw Moeshi is ook moslim, maar niet zo fanatiek als de leiders van dit land. Buurvrouw Moeshi staat altijd voor hen klaar of ze nu christen zijn of niet. Na een paar minuten horen ze de deur van Ashra’s huis met een klap dicht gaan. De politie gaat weer weg. Ze komen voor vader en die is nu wéér niet thuis. Woedend zijn ze. ’t Is nu al de derde keer dat ze voor niets komen. En die vrouw… die is zo dom. Die weet nooit waar haar man is. Woedend zijn ze. O, ze zullen hem als ze hem te pakken krijgen. O, ze zullen… “Wacht hier maar even,” zegt buurvrouw Moeshi, “dan ga ik eerst even bij je moeder kijken. Blijf jij maar hier met Falih.” “Ashra, Ashra, wakker worden, Ashra… “. Verschrikt schiet Ashra overeind in bed. “Hè, eh, ja mama, wat is er?” “Kom Ashra, je moet je aan kleden, je moet uit bed. We gaan weg.” Weg? Maar het is nacht. Waar naar toe dan? Waarom dan? “Niets vragen Ashra, doe wat ik zeg.” Ashra hoort de tranen in moeders bange en gespannen stem. Als hij zich aankleedt, hoort hij vaders stem in de kamer van Falih. Vader is dus weer thuis. O, ze hadden vanavond in spanning gewacht op vader. Het was vanmiddag gelukkig weer goed afgelopen. De politie had moeder niets gedaan. Vader, die moesten ze hebben. Gelukkig maar dat hij nooit aan moeder vertelt waar hij heen gaat. Dan hoeft moeder niet te liegen als ze moet zeggen waar vader is. Ze weet het echt niet. Ze kan het dan ook niet verraden als ze politie haar zou dwingen de waarheid te zeggen. Maar vader was nog niet thuis toen Ashra al naar bed moest. Had vader een verre reis vandaag? Had hij veel werk vandaag? Of had iemand hem gewaarschuwd voor de politie en durfde hij nu niet naar huis te komen? Of…of hadden ze vader zien lopen en hem alsnog mee genomen naar het politiebureau? Vragen, vragen en nog eens vragen. Maar het antwoord wisten zij niet. Eén ding wisten zij wel en dat gaf hen kracht: Waar vader ook was, de Heere zou dicht bij hem zijn. “Papa, bent u er weer?” “Ja Ashra, de Heere heeft bijzonder voor ons gezorgd vandaag. Maar het wordt te gevaarlijk, jongen, we moeten vluchten.” Vluchten? “Nee, vader, ik wil hier niet weg. Ik wil hier blijven. Nee!” Stampvoetend staat Ashra voor vader. Tranen van schrik en verdriet rollen over zijn wangen. “Nee, vader, niet weg!”

18

De hand van vader ligt nu op zijn schouder. “Jongen, wij hebben geen keuze meer. Ze zullen ons slaan, gevangen nemen en misschien wel doden. We moeten weg, we zijn niet veilig meer. Ze zullen terug komen. Elke keer weer tot dat zij mij hebben. Mama en ik hebben er de laatste dagen veel over gesproken. Wij willen hier ook graag blijven. We hebben hier ons huis, onze vrienden, buurvrouw Moeshi, … Jij hebt hier ook veel, ik weet het. Je houdt van dit dorp, de mensen, de bergen, de rivier… Maar lieve Ashra, dat zijn maar dingen van deze tijd. De Heere zal met ons mee gaan, dat is het belangrijkst. Hij zal ons een nieuw huis geven, een nieuw dorp, nieuwe vrienden. Maar het zal niet in dit land zijn. We gaan asiel aanvragen in een ander land. Het zal nooit meer worden zo als hier, maar misschien zullen we daar vrijer over de Heere mogen praten en zullen er meer christenen om ons heen wonen. En zelfs, Ashra, als dat tegen valt zal je dan nooit vergeten dat ons leven op de aarde maar heel kort is als je het vergelijkt met de eeuwigheid. Misschien worden we op de aarde nooit meer echt gelukkig, maar straks in de hemel zal alles heerlijk zijn bij God en dat houdt nooit meer op!” Stil buigt Ashra het hoofd. Hij weet het, maar het is zo moeilijk. Hij houdt zo veel van de dingen op deze aarde. Zijn dorp, zijn vrienden, de rivier, zijn speelgoed. Dat mag toch? In de donkere nacht gaat Ashra met zijn vader en moeder op weg. Ze hebben voor alle vier een koffer ingepakt met kleding, schoenen, foto’s en andere dingen waar van ze houden. Niet alles kon mee. Ashra moest zijn stenen verzameling in de la laten liggen van vader. Dat kon niet mee, hij zou heus nog wel andere stenen vinden. Veel om mee te nemen hadden vader en moeder niet. Dure dingen had vader de laatste weken al verkocht. Waarom wist Ashra niet. Alleen de gouden kettingen van moeder en de gouden ringen waren over gebleven. Daar waren ze zuinig op, want die waren nog van moeders opa en oma geweest. Het waren erfstukken, die van kind op kind door gegeven werden, familiebezit. Falih is achterin de auto in slaap gevallen. De oude auto schokt over de donkere kapotte wegen. De koffers achterin de auto klappen bij iedere kuil tegen de klep van de kofferbak. Het stof waait door de open ramen naar binnen. Moeder heeft haar hoofddoek zo ver mogelijk voor haar gezicht getrokken. Zij wil niet dat haar man en kinderen haar tranen zien, maar Ashra ziet ondanks het donker steeds haar schouders schokken. Hij sluit zijn ogen. Hij wil niet naar moeders schokkende schouders kijken, hij wil niet naar vaders gespannen handen om het stuur kijken, hij wil het dorp, het land, waar hij zo van houdt niet achter zich zien verdwijnen.

19

Hij voelt verdriet, hij voelt boosheid, hij voelt eenzaamheid. Eigenlijk wordt hij zelfs jaloers op Falih, die daar lekker ligt te slapen. Kleine Falih begrijpt er tenminste niets van, hij weet niet dat ze misschien nooit meer terug zullen komen, hij heeft nog niet zoveel waar hij aan gehecht is, hij… Weg, ze gaan weg. Ja, ze gaan zelfs weg uit hun eigen land. Ze gaan naar Europa heeft vader gezegd. Daar zijn al meer mensen uit hun land naar toe gevlucht. Allemaal gevlucht, weg uit hun vertrouwde omgeving. De meesten omdat zij vervolgd werden, anderen omdat zij dachten in Europa rijker te kunnen worden en weer anderen … ach wat doet het er toe. Wat heeft Ashra er aan, waarom anderen vluchten. Hij wil hier niet weg, hij wil blijven. Ook al weet hij dat het niet meer kan. “Heere, waarom wij,” gonst het in zijn boze, verwarde hoofd. “Heere, gaat U met mij en mijn gezin mee?” bidt vader stil. “Heere, help ons,” moeder kijkt naar de donkere sterrenhemel. En Falih slaapt maar. Hij weet niet wat er gebeurt. De anderen durven niet met elkaar te praten. Ze weten niet wat ze zeggen moeten. Ze zijn overweldigd door het verdriet. In de verte doemen de lichten van het vliegveld al op. Moeder pakt de paspoorten en de vliegtickets. Vader ziet de vliegtickets in de hand van moeder. Die tickets zijn belangrijk. Dat zijn de kaartjes voor het vliegtuig. Veel, heel veel geld heeft hij er voor moeten betalen. Zo veel geld had hij niet. Daarom hebben zij veel moeten verkopen. De klok en het dure servies, dat nog van zijn ouders geweest was. De mooie glazen lamp, die zij met het trouwen gekregen hadden van een rijke oom. De zilveren geboortebekers van de kinderen, waar zij uit mochten drinken als het feest was. Allemaal dingen waar zij veel van hielden. “Maar, denkt vader, allemaal dingen van de aarde, die we niet mee kunnen nemen naar de hemel.” En toch, toch deed het veel verdriet om het te verkopen. Maar het moest! Er moest geld komen om vliegtickets te kopen. Zonder tickets mag je het vliegtuig niet in. Zonder tickets kom je het land niet uit. En het land niet uit kunnen betekent: opgepakt worden. “Uw tickets,” chagrijnig kijkt de man op het vliegveld hen aan. Hij baalt er van om in de nacht te werken. Het liefst lag hij thuis in zijn bed. Waarom gaat er nu juist in de nacht een vliegtuig naar Europa. Verveelt pakt hij de tickets van vader aan. Hij kijkt er niet eens naar en zet er een stempel op en geeft de tickets terug. Vader kan met zijn gezin het vliegtuig in. Hoe moeten zij zich voelen? Opgelucht, omdat zij nu naar een veilig land gaan? Blij, omdat zij nu niet meer gevangen genomen kunnen worden?

20

Nee, helemaal niet zelfs! Hun hart doet pijn van verdriet. Ze gaan hun land verlaten. Misschien komen ze hier nooit meer terug. Ashra raakt nog even met zijn hand het stof van de grond aan, voordat hij de trap van het vliegtuig op klimt. “Dag,” zegt hij zacht. Vader en moeder pakken elkaar bij de hand beet, vader fluistert zacht: “De Heere gaat mee.” Moeder knikt en neemt Falih op haar arm. Met haar andere hand pakt ze de hand van Ashra. Haar hart bidt: “Heere, gaat u met ons mee?!” En dan klimmen ze het vliegtuig in. In het vliegtuig vergeet Ashra even zijn verdriet. Hij heeft nog nooit in zo’n groot vliegtuig gezeten. Hij heeft nog nooit gevlogen. Als het vliegtuig opstijgt, krijgt hij een heel apart gevoel in zijn buik. Beneden zich ziet hij de lichtjes van het vliegveld steeds kleiner worden. De maan schijnt over het donkere land. “Dag land,” zegt Ashra heel zachtjes. Maar vader heeft het toch gehoord. Hij neemt Ashra’s hand en zegt: “Ashra, de Heere Jezus moest ook als kleine jongen vluchten naar Egypte, omdat Herodes Hem doden wilde. Maar Hij mocht later weer terug gaan naar zijn eigen land. Misschien komen wij ook wel een keer terug. De Heere kan wonderen doen, jongen.” Met zijn hand stevig in vaders hand valt Ashra even later in slaap. Alle spanning van vandaag, al het verdriet om vader, het vluchten in de nacht… Ashra is moe, erg moe. Na een lange vliegreis schrikt Ashra wakker als vader de gordels van zijn vliegtuigstoel vast maakt. Een vrouwenstem roept door de microfoon: “Wij naderen de luchthaven Schiphol in Nederland. Wilt u uw veiligheidsgordels omdoen, alstublieft?” Ashra ziet door het raam de lichtjes van Schiphol steeds dichterbij komen. Het land is vol met huizen en gebouwen. Onder hem ziet hij een wirwar van wegen, waar veel auto’s op rijden. Ashra is best nieuwsgierig. Hoe zal het land er precies uit zien? Wat voor mensen wonen er? Zal het er erg koud of erg warm zijn? Wat eten de mensen? Vragen, vragen, vragen… Maar de grootste vraag brandt op het puntje van zijn tong: “In wat voor huis zullen zij gaan wonen?” Zal hij het aan vader vragen? Als hij opzij kijkt ziet hij het gespannen gezicht van vader. Nee, laat hij het nu maar niet vragen. Hij ziet dat vader het heel moeilijk heeft. Vader ziet er ongerust en erg zenuwachtig uit. Vader moet voor het gezin zorgen. Maar vader weet ook niets van dit land. Hij weet ook niet waar ze terecht zullen komen. De meneer, die voor de paspoorten en de tickets heeft gezorgd,

21

wilde niets over Nederland vertellen. Hij had alleen gezegd: “Als ze moeilijk doen moet je maar ‘asiel’ zeggen. Dan wordt je altijd geholpen.” Onzeker lopen vader en moeder met hun kinderen de trap van het vliegtuig af. Onderaan de trap staan agenten, marechaussees. Zij vragen aan iedereen om het paspoort. Als zij het paspoort bekeken hebben, mogen de mensen doorlopen. Vader geeft ook de paspoorten aan één van de marechaussees. De man zegt iets in het engels tegen vader. Vader begrijpt het niet helemaal. De man gebaart dat zij even naast de marechaussees moeten wachten. De paspoorten houdt de marechaussee in zijn hand. Hij geeft ze niet terug. Waarom niet? Alle mensen krijgen toch hun paspoort terug? Alle mensen mogen toch doorlopen? Niemand hoeft hier te wachten. Waarom zij wel? Vader kijkt onzeker naar moeder. Moeder kijkt bezorgd terug. Is er iets niet goed? Of is het in Nederland ook niet veilig? Of heeft de politie van hun eigen land het al gemerkt dat zij gevlucht zijn? Hebben ze al contact opgenomen met Nederland? Zullen zij hier alsnog gevangen genomen worden? Vader en moeder zijn bang. Ashra merkt het, hij voelt het. Angstig kijkt hij om zich heen. Wat zal er met hen gebeuren? Als de laatste mensen uit het vliegtuig zijn, gebaart de marechaussee dat vader en moeder mee moeten komen. Moeder heeft de kleine Falih op haar arm. Ashra pakt snel haar andere hand. Bang kijkt hij naar het gezicht van moeder. Hij ziet dat moeders ogen glinsteren van de tranen. Ze worden naar een kantoor gebracht. Zij mogen daar op een stoel gaan zitten. De marechaussees praten met vader in het engels. Zij vragen waar vader vandaan komt. Wat hij met zijn gezin in dit land komt doen. Hij moet ook vertellen hoe hij aan de paspoorten en tickets komt. Hoeveel hij er voor betaalt heeft en aan wie hij het geld betaalt heeft. Vader probeert in het engels op alles een antwoord te geven. Vader voelt dat het moeilijk gaat worden. Geloven de mannen zijn verhaal niet? Geloven zij niet dat hij in zijn land gedood zal worden? De mannen blijven steeds maar zo strak kijken. Er is geen medeleven, geen medelijden op hun gezicht te zien. Denken zij dat vader en moeder naar Nederland gekomen zijn om rijk te worden? Denken zij dat vader een verhaaltje verzint?

22

Er wordt nog een andere marechaussee bij gehaald. Ook hij gaat vragen stellen aan vader. Ook hij wil alles weten. Weer vertelt vader het hele verhaal. Van de politie, die steeds kwam, van de paspoorten en tickets, van het vluchten in de nacht. Alles wordt opgeschreven. De paspoorten worden gekopieerd. Eén van de marechaussees zit te bellen. Ashra hoort de naam van zijn land. Hij hoort ook de namen van vader en moeder. Wat willen ze toch van hen? Waarom moeten zij hier maar zitten? Waarom worden al die vragen gesteld? Ashra zucht er van. Falih zit bij moeder op schoot te huilen. Hij snapt er natuurlijk ook niets van. Hij zal vast wel honger hebben. Maar moeder heeft niets meer in haar tas zitten. In het vliegtuig hebben zij het laatste brood op gegeten. Vader had beloofd dat zij op het vliegveld nieuw brood zouden kopen. Maar als het zo doorgaat komen ze nooit aan eten toe. Wat duurt het toch lang. Hoe lang zitten zij hier nu al? Opeens draait vader zich naar moeder om. “De paspoorten zijn vals,” zegt hij, “Wij zijn bedrogen. Nu mogen wij dit land niet in.” Valse paspoorten? Hoe kan dat? Ze hebben er enorm veel geld voor moeten betalen. Zoveel zelfs dat vader de klok, het dure servies, de mooie glazen lamp en de zilveren geboortebekers had moeten verkopen. En dat… en dat voor paspoorten, die vals zijn? Nep paspoorten, paspoorten die niet geldig zijn? Moeder schrikt. Hoe moet dat nu? Mogen zij nu met hun kinderen het land niet in? Moeten zij nu weer terug naar hun eigen land? Maar dat kan niet! Vader zal gelijk op gepakt worden. Ze zullen vader gevangen nemen. Ze zullen vader zelfs extra straffen, omdat hij geprobeerd heeft te vluchten. O, ze zullen…Ashra snikt het uit. Hoe moet het nu? Heere, hoe moet het nu? Weet U een oplossing? Ashra hoort vader een paar keer het woord asiel zeggen. Thuis had vader dat woord ook een keer gebruikt. Hij had er bij verteld dat het woord betekent: Mag ik in uw land wonen, mag ik hier blijven? Ja, hier in Nederland wil Ashra blijven. Thuis zijn wel zijn vrienden, thuis is wel alles waar hij van houdt, maar thuis is ook de politie, die vader gevangen wil nemen. Hij voelt dat zij niet meer terug kunnen. De marechaussees brengen vader, moeder en de kinderen naar een wachtruimte. Daar moeten ze wachten op… Ja, waar eigenlijk op? Ashra weet het niet.

23

Het is wel leuk en fijn in deze kamer. Er zijn tafels, stoelen, een bank, speelgoed en… zelfs eten. Heerlijk, want Ashra heeft net als Falih erg veel honger gekregen. Vader neemt maar een klein beetje eten en moeder zelfs helemaal niets. “Wij hebben niet zo veel trek, Ashra,” zegt vader. Dat komt omdat het allemaal zo spannend is, want misschien… misschien moeten we wel terug.” “Terug? Nee hè, vader, dat kan.” “Het zal heel erg zijn, Ashra, maar als het Gods plan met ons is dan zullen wij ons daar bij neer moeten leggen.” Terwijl vader het zegt, kijkt moeder Ashra aan. Haar ogen staan moe en verdrietig. “Zullen wij bidden met elkaar? De Heere alleen kan helpen.” Dan bidt vader met zijn gezin. Zomaar hardop in de wachtruimte op Schiphol. Hij bidt om Gods kracht, hij bidt om hulp, hij bidt zelfs om… Vader bidt zelfs om berusting als ze toch terug moeten. Ashra luistert stil. Wat is vader toch dapper. Wat is vaders geloof toch groot. Hij vraagt aan de Heere of zij rustig mogen blijven als ze terug moeten. Terug? En dan rustig blijven? Hoe kan dat nu? Uren zitten ze nu al in de wachtruimte. Er zijn inmiddels meer mensen binnen gekomen. Naast vader zit een lange jonge man. Hij vertelt dat hij ook asiel heeft aangevraagd. Hij had een heel mooi verhaal verzonnen over zijn vader, die opgepakt is en nooit meer terug is gekomen. En dat hij bang was geworden en daarom gevlucht was. Hij had het met veel tranen aan de marechaussees verteld. Maar de marechaussees hadden hem door gehad. Elk woord dat deze man vertelde was verzonnen, gelogen. Nee, ze hadden hem Nederland niet binnen gelaten. Hij was hier niet naar toe gekomen, omdat hij moest vluchten. Nee, hij was hier naar toe gekomen om rijk te worden. Vannacht gaat er een vliegtuig terug naar zijn land. Vannacht zullen de marechaussees hem op dat vliegtuig zetten. Jammer, maar goed het was leuk geprobeerd. Misschien probeer ik het volgend jaar weer, zegt de man, want Nederland is een prima land. Het is een rijk land met goede ziekenhuizen, dure auto’s, mooie huizen. Het is alleen jammer dat het hier vaak regent en koud is. Maar vooruit, er zijn ergere dingen tenslotte. Ashra had het verhaal angstig aangehoord. Deze man krijgt geen asiel. Deze man wordt terug gestuurd naar zijn eigen land. Stel je voor, dat zij ook terug gestuurd zullen worden. Dat zal erg zijn. Nee, dat mag niet, dat kan niet.

24

Het is inmiddels avond geworden. Ashra, Falih, vader en moeder zitten nog steeds in de wachtruimte. Nog steeds weten zij niet of zij asiel zullen krijgen. Nog steeds weten zij niet of zij Nederland in mogen. Moeder en Falih zijn op een bank in slaap gevallen. Een mevrouw heeft aan moeder een deken gegeven. Ashra heeft ook een deken gekregen, maar bij hem lukt het niet om in slaap te vallen. Hij heeft ook zoveel om over na te denken. Het lijkt wel of het al een week gelden is, dat de politie weer kwam en dat zij gevlucht zijn. Maar het is nog maar één dag geleden. De vorige nacht zijn ze thuis weg gegaan. Wat is er inmiddels veel gebeurd. Maar aan de andere kant, wat is er nog weinig gebeurd. Want ze zitten nu nog steeds in de wachtruimte op Schiphol. Ze weten na een hele dag wachten nog steeds niet of ze Nederland in mogen of niet. Ashra zucht er van. Hoe moet het nu? Hoe lang gaat dit nog duren? Ashra verlangt naar een gewoon bed om in te slapen. Op deze stoel in slaap vallen lukt niet. Moet hij morgen weer op deze stoel slapen? Maar dat wil hij niet! Nee, wie slaapt er nu op een stoel? Even komt er een boos gevoel in hem, maar dan denkt hij ineens: Of… of zal ik morgen weer in mijn eigen bed slapen? Zullen we terug gestuurd worden? Net als die man naast vader, die nu in het vliegtuig zit terug naar eigen land? Vader merkt het wel dat Ashra niet in slaap kan komen. Het lukt vader ook niet om in slaap te komen. Vader heeft ook zo veel om over na te denken. En vooral…vader is bang. Vader is bezorgd. Zullen ze terug moeten? Het duurt allemaal zo lang. Ze wachten nu al zo lang op antwoord: Asiel, blijven of… terug. “Ashra, zal ik een verhaal vertellen? Misschien kun je daarna wel slapen.” Blij verrast kijkt Ashra vader aan. Ja, een verhaal. Vader kan altijd zo mooi vertellen. Zeker als het een verhaal uit de Bijbel is. “Kies jij zelf maar, welk verhaal je wilt horen,” zegt vader. “Ja, ik weet wel een verhaal. Het verhaal van Jozef en Maria, die met hun kindje Jezus ook moesten vluchten.” Dan vertelt vader het verhaal over Jozef, die op reis gaat met zijn zwangere vrouw. Het kindje, dat in een stal geboren wordt, omdat er geen plaats voor hen is in de herberg. Maar ook over de vlucht naar Egypte. De koning Herodes wil het kindje Jezus doden. Voor Hem was geen plaats in Herodes’ koninkrijk. Als vader klaar is met het vertellen zit Ashra nog stil te denken. “Wij zijn nu ook arm, hè, vader. Wij hebben nu ook bijna niets meer. Ons huis en bijna al onze spullen hebben wij thuis moeten laten, hè? Mijn

25

stenenverzameling, het speelgoed, uw boeken. Voor ons is er in ons eigen land ook geen plaats meer en misschien mogen wij hier ook niet blijven, hè? Zullen wij nu ook altijd arm blijven?” “Zou je dat erg vinden, Ashra, als we arm zouden blijven?” “Ja natuurlijk, wie wil er nu arm zijn?” “De Heere Jezus. Hij wilde arm worden om Zijn kinderen rijk te kunnen maken.” Ashra, ook al heb je op aarde niets, maar als je de Heere in je hart hebt dan ben je toch rijk. Ja, alleen dan ben je rijk, jongen. En om jou rijk te maken, om jou een nieuw hart te kunnen geven, is de Heere Jezus, de Zoon van God, arm geworden.” Stil zit Ashra tegen vader aan. Wat moet het voor de Heere Jezus erg geweest zijn om zo arm te worden. Nog veel armer dan Ashra nu is. Of…was het juist niet erg voor de Heere Jezus? Als Ashra ’s morgens wakker wordt, gaat juist de deur open. Een mevrouw staat in de deuropening. Zij zegt tegen vader dat zij mee moeten komen om pasfoto’s te laten maken. Ze mogen Nederland binnen. Ze zullen naar een Opvangcentrum gebracht worden. Daar mogen ze voorlopig blijven tot de rechter zal zeggen of zij voor altijd mogen blijven. Terwijl Ashra aan vaders hand mee loopt, zegt hij zacht : “Dank u wel, Heere, dat wij nu niet terug hoeven. Wilt U er voor zorgen dat wij hier in Nederland mogen wonen? Maar vooral, Heere, wilt U ook in mijn hart komen wonen?” En dan stapt Ashra na vader het busje in. Het busje dat hen naar het Opvangcentrum zal brengen. Een onbekende toekomst tegemoet. Maar één ding is zeker: De Heere zal voor hen zorgen. Bron: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

--------------------------------------------------------------------------------------------------Van de VAK Commissie Mobiliteit Gemeente Westland heeft inmiddels een prachtige flyer/ folder laten uitkomen die alle vervoersmogelijkheden weer eens op een rijtje zet. Ons Vakcollegelid vanuit de werkgroep Mobiliteit, Koos Oostdijk, doet hierbij nogmaals een oproep aan de leden van de bonden, als er klachten of opmerkingen zijn betreffende het vervoer, ongeacht wie de vervoerder is, dit te melden. Wilt u, die gebruik maken van vervoersdiensten uw klachten /opmerkingen z.s.m. melden. Zij kunnen dit mailen aan: [email protected] Deze opmerkingen kunnen dan worden ingebracht door Koos in de eerstvolgende vergadering van het Consumenten Platform Regiotaxi Haaglanden. Bij voorbaat dank!

26

De landelijke PCOB50Plus Servicelijn. Tel. nr. 038 422 21 00 BIP (Buurt Informatie Punt) Westland, loket voor wonen, zorg en welzijn. Het loket in `s-Gravenzande, is geopend op alle werkdagen van 13.30 – 17.00 uur m.u.v. donderdag, in de Van der Horstweg 10, Het BIPloket in Monster is geopend op alle werkdagen van 9.00 12.00 uur. BIP Westland is telefonisch te bereiken op werkdagen van 9.00 – 17.00 uur op 0174 31 50 40. PCOB – Ombudsfunctie Voor al uw vragen op het terrein van regelgeving kunt u contact opnemen met de PCOB – Ombudsfunctionaris mr. Arie Slob, Noordzijde 31, 4225PH Noordeloos tel. 0183 – 581331 e-mail: [email protected] Wmo “Een luisterend oor” mevrouw Henny Kamminga, Marktplein 15, telefoon 41 31 39, e-mail: [email protected] mevrouw Rody Noordam, Meidoornstraat 94,telefoon 41 26 28 e-mail: [email protected] Ook als u vragen heeft over de Wmo of ondersteuning nodig heeft, kunt u bellen met bovenstaande leden. Vitis Welzijn Lees over de activiteiten van Vitis Welzijn in de plaatselijke bladen. Er is altijd wel iets voor u bij. U kunt ook kijken op de site:www.vitiswelzijn.nl Rob van der Kraan Lief en Leed Riet de Groot en Henny Hoogenraad bemannen samen het aandachtsveld “Lief en Leed”. Indien u uw “Lief” of “Leed” in onze nieuwsbrief wilt laten plaatsen of een bezoekje wenst, kunt u deze bestuursleden bellen. Het telefoonnummer van Riet de Groot is 0174629764. Van Henny Hoogenraad is het nummer 0174416178.

27

Bestuur PCOB ’s-Gravenzande/ Heenweg/Monster Voorzitter: Rob v.d. Kraan Topaas 2, 2691 SR Tel:0174 41 49 36 Secretaris: Rosie de Groot – Becker v.d. Binckhorststraat 18 2691SE 'sGravenzande Tel: 0174 415 995 e-mail: [email protected] Penningmeester: Maarten v.d. Berg Kon.Julianaweg 77,2691GC Bankrek. Nr: NL69 RABO 0192 0951 88 t.n.v. P.C.O.B. ’s-Gravenzande/Heenweg Tel: 414265 Overige bestuursleden: Judith Buter tel. 0174416600 Riet de Groot tel. 0174629764 Henny Hoogenraad Tel.0174416178 Landelijke site PCOB Inloggen : http://www.pcob.nl -uw afdeling (postcode invullen) -klik op ’s-Gravenzande Monster Heenweg -scroll naar beneden

van ouderen in de maatschappij. PCOB Gemeenschappelijk actief De PCOB is van en voor senioren die vanuit het protestantschristelijke gedachtegoed opkomen voor de positie van ouderen in de maatschappij. Als één van de grotere maatschappelijke organisaties is de PCOB op zowel landelijk, provinciaal als lokaal niveau actief. Niet alleen via de landelijke organisatie, maar juist ook via de gewesten en de honderden afdelingen zijn wij een belangrijke gesprekspartner voor diverse instanties, overheden, overlegorganen en politieke partijen. De seniorenorganisatie is vooral actief op het terrein van gezondheid, wonen, welzijn,financiën, identiteit en vervoer. Kopij februari 2016 nr.187, uiterlijk dinsdag 19 januari 2016 naar Dick Verlare, [email protected] en Judith Buter, [email protected]

28