Gezellig feestje in Zwolle en leuke halve marathon Lang naar uitgekeken en zaterdagavond 8 juni was het dan zover. Vooraf betiteld als een erg gezellige en drukke loop. ‘s Middags met de trein naar Zwolle, samen met loopgroepgenoot Bas, die dan eindelijk een officiële sub30 als PR op de 4Mijl kan gaan noteren. Een paar weken geleden liep hij 30’04 over 7km, dus 4mijl binnen 30 minuten is een eitje. Om geen gedoe met onze kledingtassen te hebben afgesproken dat ik zijn tas bij me zou houden. Hij zou na afloop weer naar de start gaan om zijn en mijn tas in ontvangst te nemen. Na zijn finish had hij een half uur de tijd om daar te komen. Dus zogezegd zo gedaan. Bas ging om 19:15 uur van start en voor mij begon het wachten. Chatnrunner Bertus loopt nog langs, die ook het plan heeft om rond de 5’/km te gaan lopen, maar heeft er weinig hoop op. Uiteindelijk finisht hij in 1:37, dus da’s aanzienlijk sneller. Mooi het zonnetje nog opgezocht en even gaan zitten. Zie her en der wat mensen warmlopen, waaronder Erben Wennemars, waarmee diverse mensen op de foto moeten. Ik heb er maar van afgezien en wilde hem even de rust gunnen. Ondertussen collega Rob ge-smst waar ik was en na een tijdje komt hij aanwandelen. Ons plan is om op 5 minuut per kilometer te starten en dit zo lang mogelijk vol te houden. Mijn Garmin stel ik in op 5’10/km voor een eindtijd van 1:49 en met 5’/km kunnen we een marge opbouwen. Rob verwacht op een gegeven moment te moeten afhaken en had voor de zekerheid ook maar een bietensapkuur genomen. Hij vond het niks. Vóór 8 uur komt Bas er al weer aan. Hij is gefinisht in 27’53, een dik PR, maar het ging niet lekker. Had stukken moeten wandelen en in de laatste kilometer last gehad van scholieren die toen nog met het rondje moesten beginnen. Veel scholieren wandelden bij de start al. Tassen overgedragen aan Bas. Na de finish zullen we elkaar weer zien. En maar richting het startvak. Om 20:15 uur zet de meute zich in beweging. Eigenlijk moet ik toch nog een sanitaire stop maken, maar denk het er wel uit te zweten. Op een plek waar geen hekken zijn toch even naar zo’n zuil. Kan ik toch met lege blaas beginnen. De startlijn over en daar staat Bas nog een foto te maken.
Rob en ik net over de startlijn. Foto: Bas Huizinga In het begin is het wat slalommen, dan weer wat versnellen, afremmen, kortom redelijk moeizaam. Tunneltje door en dan het eerste klimmetje. Na zo’n 2,5km komen we in het centrum voor de 3 rondjes. Ik merk dat Rob erg gemakkelijk loopt en ik toch mijn best moet doen om aan te klampen. De kilometertijden liggen tussen de 5′ en 5’10, dus dat zit wel goed. De warmte valt mee. Op de Wipstrikkerallee probeer ik mijn vader te ontwaren die in de 2e ronde een flesje en een gelletje zal overhandigen. Ik zie hem niet. Ondertussen worden we door de Kenianen en Ethiopiërs op een ronde gezet. Op het volgende filmpje zie je Rob en ik lopen. Ik ben herkenbaar aan mijn waggelende loopje in het geelgroene shirt beetje rechts van het midden en Rob loopt rechts van me met rood shirt. Na zo’n 7 seconden komen we in beeld. Fragmentje gecaptured uit de RTV Oost uitzending van afgelopen zaterdag.
http://www.youtube.com/watch?v=MikA2ia3Yhw De kopgroep zit dan al op zo’n 12/13km, terwijl wij er 6 op hebben zitten. Dan komt de 1e keer een brug, en dit wordt dan ook een wat langzamere kilometer. Vervolgens worden we ingehaald door loopgroepgenoot Joop die helemaal achteraan was gestart met het team van Bas van de Goor. Wat draaien naar het centrum en zo gaan we de 2e ronde in. Kilometertijden blijven redelijk constant. In de Wipstrikkerallee weer uitkijken naar mijn vader en
weer niet gespot. Toen we rechtsaf gingen om voor de 2e keer de brug te beklimmen hoorde ik hem roepen. Het bleek dat de route niet voor het huis van zijn kennis langs ging. Snel de spullen in ontvangst genomen en gelijk het gelletje genuttigd. We zijn zo’n 12km onderweg en het loopt redelijk goed. Ik kan toch bij blijven. Had na 10km wel tegen Rob gezegd dat als hij wilde gaan dan mocht ie gaan, maar hij gaf aan pas in de 3e ronde te versnellen. Op de brug worden we ook gelapt door Erben Wennemars, die keurig in 1:19 zal finishen. Na de brug weer naar rechts richting het centrum. We zitten op zo’n 13,5km en ineens gaat het mis. Ik moet kokhalzen, loop door, nog een keer kokhalzen. Rob zegt dat we even moeten stoppen. Dat doen we, ik kokhals nog wat en spuug wat slijm op. Iets is niet goed gevallen. Na een seconde of 15 toch weer verder, en de 14e kilometer zal de langzaamste worden daardoor in 5’28. We hebben een marge dus op zich weinig aan de hand, maar het vertrouwen is weg. Gaat de 15e kilometer zowaar weer in 5’02. Het gelletje begint te werken? De temperatuur gaat omlaag. De 3e ronde gaat in en Rob zegt dat ie wil versnellen. Dat is helemaal prima en ik wens hem succes. Ik zie hem langzaamaan in de verte verdwijnen, terwijl mijn kilometertijden ook omlaag gaan. Huh? 16e kilometer in 4’56? 17e in 4’58? De doorkomsttijd na 17km en ook de volgende zullen de snelsten zijn in mijn carriëre. Nog nooit eerder gebeurd en de marge op het schema van 1:49 loopt op naar 45 seconden. Hier komt een dik PR aan, alhoewel… Ondertussen haal ik diverse lopers in die, zoals ik vroeger ook had, sneller starten en langzamer eindigden. Blijkt dat mijn trainingsarbeid nu zijn vruchten afwerpt en mooi constant kan lopen en zelfs nog wat versnellen. Komt het dan toch door de bietensap? Na de 3e keer de brug te hebben geslecht zie ik dat we er al zo’n 19,5km op hebben zitten. Iemand zegt dat het nog wel 2 tot 2,5km is. Voor mijn gevoel is het inderdaad ook nog wel wat verder dan de te verwachten 1,6km, maar als ik nog zo’n 400 meter extra moet dan gaat dat PR er niet aan. Nadat ik 21km heb geklokt zit ik op 1:47:36. Met dan nog 100 meter zou ik een dik PR lopen, helaas… de finish is nog niet in zicht.
En er nog maar even een certificaat van gemaakt. Heb alleen geen zin om er € 19,90 voor te betalen, dus ook met watermerk.
En als ik de finish overkom in 1:51:25 blijkt dat ik 21,75km heb geklokt. En volgens het kaartje geen gekke dingen die zo’n groot verschil kunnen verklaren. Rob heeft een nettotijd van 1:48:44 geklokt, dus die heeft een behoorlijke versnelling gemaakt. Ik zei hem dat het bietensap toch zijn werking heeft gehad. Na de finish op zoek naar Bas. Die vind ik maar niet. Nog wel even Joop en vraag of ik met zijn toestel even mijn toestel kan bellen in de hoop dat Bas het hoort. Helaas, dus maar weer verder zoeken. Er moet ruimte gemaakt worden voor een ambulance en als die voorbij is ziet Bas mij. Inmiddels had ik het erg koud gekregen. Snel droge kleren aan en naar het station. Onderweg nog een paar keer gestopt om te kokhalzen en slijm op te spugen. Ook als de trein er net staat. Het gaat niet echt lekker, en van de door Bas gekochte biertjes heb ik er dan ook geen genuttigd. Thuis aangekomen een warme douche en mijn nestje opgezocht. Nog even de cijfertjes.
En in de officiële uitslag met link naar video en foto’s
Ben ik best wel tevreden over het totale verloop. Negatieve split en vooral de laatste ronde was redelijk snel. En de halve marathon in Zwolle is echt een feestje met her en der bandjes, DJ’s en smartlappenzangers. Dat laatste hoeft van mij dan weer niet.
De GrOlloop editie 2013 Het was weer een druk en sportief weekend voor diverse Astreanen. Wilma de Vries en Wim de Hek waren afgereisd naar Friesland om een duathlon te gaan lopen en fietsen. Een 10tal Astreanen liep de 10 etappes van de GrOlloop, een estafette van, dit jaar, Oldenburg naar Groningen, maar om de loop dan OlGrLoop te noemen… Dus heet het gewoon net als vorig jaar de GrOlloop toen de estafette wel van Groningen naar Oldenburg ging. Om 4 uur ‘s ochtends, ook geen tijd, vertrokken Abdellah, Warner, Rob, Bas, Jaap, Peter en ondergetekende naar Oldenburg. Afgesproken was dat de 1e groep gelijk die kant op zou gaan. Voor de laatste lopers natuurlijk niet optimaal, maar voor de team spirit wel weer goed. In Oldenburg werden we om 6 uur weggeschoten door de burgemeester van Oldenburg en Peter Rehwinkel, die op dit zeer vroege tijdstip toch acte de presence gaven. Bas was de 1e loper en terwijl Bas, bijgestaan door Abdellah op de fiets naar Bad Zwischenahn liep ging de rest met het busje naar Bad
Zwischenahn, alwaar voor half 7 al behoorlijk wat bedrijvigheid plaats vond. De lokale bakker, die op dit tijdstip al open was, deed goede zaken en vervolgens was het wachten op Bas en Abdellah. Met de snelheid van Bas duurde dit niet zo lang en Bas finishte dan ook als 2e na 1 uur en 3 minuten, en daarmee was Astrea mooi op koers voor een, gedroomde maar niet verwachte, podiumplek. Nu is het nog best ver naar Groningen en er kan van alles gebeuren. Peter liep de 2e etappe en zorgde ervoor dat we in de top van het klassement bleven. In Apen stond Rob aan de start voor de etappe naar Filsum. Rob kende een paar moeilijke momenten maar sloeg zich er dapper doorheen, hoewel we nu niet meer op het podium stonden. Ach, dat was de hele insteek ook niet. Niet-laatste worden is ook wel mooi. Zelf leek een plek bij de 1e helft (van de 27 teams) wel een mooi en nobel streven. In Filsum was het voor mij tijd om mijn etappe te gaan lopen.
Vooraf was mijn plan om 1:17 te lopen. Vorige week tijdens de Run van Gieten finishte ik na 15km in 1:16:55. Plan was om 5’05/km te gaan lopen. Uiteraard ging de 1e kilometer zoals gewoonlijk te snel. Daarna consolideren en samen met een loper van een ander team liep ik naar de 3km. Deze ging in de beoogde 5’05. Toch wilde ik wat versnellen en liet hem achter. Achteraf bleek dat een goede keuze, want de loper bleek uiteindelijk 3,5 minuut voor een spoorwegovergang te hebben moeten wachten. Ik liep gestaag door en de kilometertijden bleven mooi rond de 5 minuten. Na 6 kilometer stond het busje langs de weg en werd ik nog even aangemoedigd.
Na 10km haalde ik een jongeman in en zei tegen hem dat ie aan moest haken, maar dat lukte hem niet. Overigens ging mijn 10km in 49’33, wat dus niet eens zo gek ver boven mijn PR ligt. Na 11km werd ik ingehaald en kreeg ik van Abdellah, die met meer goede tips kwam onderwerg, dezelfde opdracht. Ik zei tegen hem dat het mij niet meer lukte dat aanhaken. Rustig in eigen tempo verder en na 12 kilometer kwam ik door in 59’40”, waarmee ik voor het eerst in mijn hardloopleven een 12km binnen een uur gelopen. Vervolgens verbaasd dat mijn 13e km ook in 5′ rond ging. In de 15e kilometer liep ik gestaag in op de persoon waar ik na 11km niet meer bij aan kon haken en 300 meter voor de finish haalde ik hem in.
En zo kwam ik de finish over na 1:15:42 over een geklokte afstand van 15,25km, dus ik was dolblij en die grijns heb ik volgens mij de hele dag niet meer van mijn gezicht gekregen. Ik denk dat ik dit maar moet beschouwen als officieel 15km-PR. Het is uiteraard geen gecertificeerd parcours, maar het komt wel aardig in de buurt van een officiële 15km. Op de kaart zie ik geen gekke dingen waardoor het erg zal afwijken van een gecertificeerd 15kmparcours. Gelijk met mij liep Astreaan Suzan Elsinga ook de 15km van Filsum naar Leer. Zij liep voor een ander team. In Leer ging Jaap van start voor de laatste duitse etappe die hem naar Bunde moest brengen. Dit zou een etappe van 16,1km moeten zijn, maar voor hem duurde het erg lang voor de finish in zicht kwam. Bij de finish bleek ie een kilometer meer te hebben afgelegd. In Bunde nog even wat gedronken en gegeten, alvorens de Heimat te verlaten. Abdellah zou dit op de fiets doen en Warner was de aangewezen persoon om de langste etappe van 18,5 kilometer naar het altijd pitoresque Winschoten te lopen. De karavaan verplaatste zich wederom. In Winschoten aangekomen bleek dat een aantal lopers fout hadden gelopen, vanwege ‘te veel en/of oude’ pijlen op de weg. Daardoor liep Warner
in Nieuweschans een extra rondje van bijna 2 kilometer en hij was niet de enige. Na zijn 20km-finish in Winschoten in 1:33 had ie er nog wel een kilometertje bij willen lopen, want dan had ie een dik PR kunnen halen op de halve marathon. In Winschoten arriveerde de 2e groep ook, bestaande uit Yvonne, Agnes, Jelto en Hans. De 1e groep besloot om solidair met de rest ook alle finishplekken tot de milieudienst aan te doen, waar ons de briefing met instructies voor de verkeersregelaars zou plaats vinden. Bij de start van Hans in Winschoten begonnen de eerste regendruppels te vallen. Hadden wij, lees, de 1e groep, mazzel gehad. In Muntendam, volgende etappeplaats, hoorden we dat we na Winschoten 11e in het algemeen klassement stonden. Dat is toch best een verdienstelijke plek. In Muntendam was het tijd voor Yvonne om 10 kilometer naar Hoogezand te rennen. De eerste die in Muntendam binnenkwam was Astreaan Sietze Jan Boer. Helaas liep hij niet voor ons team, maar voor het team dat uiteindelijk ook winnaar zou worden. Terwijl Yvonne net 10 seconden onderweg is komt Hans binnen in 1:25. Abdellah heeft geen tijd op te rusten en fietst gelijk achter Yvonne aan. Overigens had Rob de fiets ook even gepakt voor de zekerheid en besloot ook mee te fietsen. In Hoogezand begeleidde hij een dame uit een ander team die even zonder fietsbegeleider zat. Yvonne finisht keurig in een tijd van 56 minuten opgewacht door haar kinderen, wat natuurlijk een bijzonder aangename verrassing was. In Hoogezand mag Jelto vertrekken voor de etappe naar het zuiden van de stad Groningen. De 1e groep stapt voor de laatste keer in deze samenstelling in het busje en maakt zich op voor de briefing. Hier komen ook de Astreanen die wel verkeersregelaar zijn maar niet gelopen hebben samen, te weten Josien en Christa. Daarna naar de huisartsenpost om de fiets te pakken. Ik heb nog even tijd om naar huis te gaan, droge kleren aan te doen en een regenpak om mijn verkeersregelaarspost in te nemen aan de Bedumerweg. Aan de andere kant staat Jaap. Nadat alle lopers zijn gepasseerd kunnen we naar het Zerniketerrein waar het slotfeest wacht. De burgemeester van Oldenburg heeft de moeite genomen ook van de partij te zijn. De prijsuitreiking vindt plaats en Loopgroep Astrea is uiteindelijk geëindigd op een 16e plaats. Na een paar biertjes en een heerlijk buffet nog even op de groepsfoto.
Vlnr boven: Bas, Jaap, Rob, Dick, Warner, Jelto Onder: Yvonne, Josien, Peter, Abedellah, Agnes en Hans Rond tiienen verlaten de meesten al weer het ‘feest’ en ook wij besluiten te vertrekken. Al met al was het een zeer geslaagde dag. En diverse mensen willen volgend jaar weer mee doen, waaronder ik. Een bijzondere eervolle vermelding is er voor Abdellah die onafscheidelijk was van de lopers en het hele stuk van Oldenburg naar Groningen, pakweg 150 kilometer, heeft gefietst, waarbij het laatste stuk er niet droger op werd. De cijfertjes:
Meer foto’s. Foto’s in de blogpost gemaakt door Bas Huizinga (met mijn toestel) en Jaap Lobbezoo. De groepsfoto geplukt van de Facebooksite van Hanze215 (fotografe onbekend).
Het eerste officiële 25km-PR Een extra run die niet op de site heeft gestaan onder de geplande wedstrijden. Vorige week was de Stemer Omloop met een mooi PR met 2 seconden. 25 mei wacht me een 15km-etappe tijdens de Grolloop (estafette van Oldenburg naar Groningen). En ik had nog geen officieel PR op de 25km en wilde dit weekend toch een lange duurloop gaan lopen. Een officieus 25km-PR heb ik genoteerd tijdens een training vorig jaar. Ik klokte na 25km 2:22:42. Dit had ik ook niet meer verbeterd gedurende andere trainingen. Een mogelijkheid tot verbetering had er kunnen zijn tijdens de Afsluitdijkrun, maar door de harde wind kwam ik toen pas door na iets meer dan 2,5 uur. Tijdens de Marathon van Rotterdam bleef ik er ook een minuutje of 4 boven. Omdat ik toch wel een officieel PR wilde bedacht ik me afgelopen vrijdag om een dag later maar mee te gaan doen tijdens de Run van Gieten. Je kan daar 25km of 50km lopen. ‘s Avonds is er nog een programma met 5 en 10km. Dus zogezegd zo gedaan. Er weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Alleen op het Chatnrun-forum en op twitter gevraagd of er nog loopmaatjes naar Gieten zouden gaan. In Gieten aangekomen me ingeschreven en startnummer 43 in ontvangst genomen. Doel was een eindtijd van 2:15 of daaronder. Om 2:15 te halen moet ik 5’24″/km lopen en dan moet de afstand natuurlijk ook kloppen. Ander idee was om te kijken hoe lang ik laag in de 5’/km zou kunnen lopen om ook een richttijd te hebben voor de Grolloop. Mijn officiële 15km-PR staat op 1:17:33 en volgende week wil ik een poging doen om richting de 1:15 te gaan, maar dat is natuurlijk ook weer afhankelijk van de weersomstandigheden. Nadat de handbikers en wheelers een minuut voor ons gestart waren mochten wij vertrekken. Verstandig besluit van de organisatie zodat de bikers niet tussen de renners door hoeven te rijden, afgezien van die momenten waarop bikers de lopers op een ronde zetten. Na de start vormde zich een groepje dat als doel had tussen de 5′ en 5’10/km te gaan lopen.
Dus mooi aanklampen, maar na 4km viel er toch een klein gaatje. De snelheid lag ook hoger. Na de 1e verzorgingspost moest ik ze dan ook laten gaan. Na een kleine 8km wachtte het groepje voor me op 1 van hun die zijn veter moest strikken, maar kon helaas kortstondig aanhaken. Even later haalde ik de eerste, of beter eigenlijk, de laatste, handbiker in. Ondertussen liep het groepje gestaag uit, maar zag ik dat een dame in dat groepje het moeilijker kreeg en al op het vinkentouw hing. Na de verversingspost na 10km zag ik dat de dame inderdaad uit het groepje was gevallen en met nog 1 liep. Ze liepen een meter of 50 voor me. Gestaag kwam ik dichterbij. Na ongeveer 13km had ik ze bijgehaald en hoopte met zijn drieën verder te lopen, maar ze bleven achter, dus ging ik alleen verder. Het tempo was nog steeds goed en mijn voorsprong op het schema van 2:15 was gegroeid naar 4’20. Als dat zo doorgaat en mijn verval niet te groot gaat worden zit een tijd rond 2:11 er in. Echter begon ik na 15km de onderkant van mijn linkervoet te voelen. Een blaar in wording was mijn gedachte. Ai. En dat liep minder fijn. Mijn tempo moest
ook omlaag en heel gestaag slonk mijn voorsprong. Na 17km werd ik ingehaald door de 1e handbiker die de 50km reed. Die had er dus 42km op zitten in ongeveer anderhalf uur.
Na 20km kwam het tweetal, op de foto hierboven, nog vlak achter me, dat ik na 13km had ingehaald voorbij, nadat ik vlak daarvoor ook door iemand was gepasseerd. Aanhaken lukte me niet meer. Ondertussen kwamen de kilometerbordjes langs de weg ongeveer 200 meter nadat Garmin bij mij een kilometer had aangegeven. Na de 23e kilometer ging de weg nog even venijnig omhoog en dat tegen de wind in. Het werd wel zwaar maar mijn kilometertijden bleven ruim onder de 6 minuten. De voorsprong op het schema van 2:15 was geslonken naar 2’45. En na het 24-km-bordje langs de weg kon een tijd onder de 2:15 niet meer mis gaan.
Alleen wat was die laatste kilometer ineens lang. Volgens mijn Garmin was ie ruim 150 meter langer, want aan de finish klokte ik zelf 25,38km, terwijl het 24km-bordje na 24,23km kwam. En daar had ik geen rekening mee gehouden. Maar goed, ik kwam de finish over terwijl de klok op 2:14:34 stond en ik zelf afklokte op 2:14:31. We liepen zonder chip, dus in de uitslag sta ik met die 2:14:34. Had ik geluk dat ik redelijk vooraan stond. Met deze tijd haalde ik een 11e plaats in een veld van 27 deelnemers. Van de 6 mannelijke handbikers die de 50km deden ben ik ingehaald door 5. De cijfertjes:
Een hele mooie landelijke route, waarbij we de eerste kilometers de wind heerlijk in de rug hadden. Daarna afwisselend in de rug, opzij en tegen. Bijna de gehele route een verkeersbegeleider op de fiets in de nabijheid gehad. Hij mocht nog een 2e rondje op de fiets.
Foto’s gemaakt door Simon Blaauw en Gerrit Westerveld. De lijst met uitslagen waarin ook nog mede-Astreaan Hilda Boorsma voorkomt die een 10 kilometer heeft gelopen in 52’15.
Stemer Omloop met uiteindelijk een nipt 10km-PR Nadat ik 364 dagen geleden tijdens de 2012-editie van de Stemer Omloop voor het eerst de magische grens van 50 minuten op de 10km doorbrak en mijn huidige PR daar zette op 48’44”, liep ik gedurende de 10km-wedstrijden sindsdien elke keer onder de 50 minuten, met uitzondering van mijn haasklus tijdens de 10 van Drachte, stond er ook voor het eerst sinds oktober een 10km op het programma. Omdat ik me de afgelopen maanden met het oog op mijn 1e marathon alleen gericht heb op duurlopen heb ik weinig aan snelheid gedaan. Pas de laatste paar weken ben ik dit weer aan het oppakken. Hoe zou het dit keer gaan? Met 3 auto’s vertrok een groep Astreanen vanaf zwembad de Parrel naar Stedum. Een lange wachtrij voor de inschrijving zorgde ervoor dat de start van de 10km 10 minuten werd uitgesteld. Na wat inlopen het startvak in. Vooraf was ik Atos-collega Arend met zijn zoon Wouter tegengekomen. Wouter zou zijn 1e 10km-wedstrijd lopen en wilde gaan voor een tijd van ongeveer 55 minuten. Ik stelde hem nog voor om Astreaan Peter te gaan volgende die Judith zou hazen naar een tijd van 55 minuten. Om 17:10 gingen we los. Ik had de Virtual Partner op de Garmin ingesteld op 4’50/km zodat dat zou leiden tot een tijd van 48’20 als ik dat 10km vol kan houden en daarmee een mooi PR bij kan schrijven.
Wouter kwam me vlot na de start al voorbij snellen en verdween in de verte, terwijl ik begon op 4’30/km. Een 5tal meter voor mij liep Wilma, die Charlotte naar een 5km-PR zou hazen, waarna ze het 2e rondje in haar eentje verder zou lopen. Na 2,5km haalde ik ze bij en heb Charlotte ook nog even uit de wind, die toen pal tegen was, gehouden. Na 3km verliet ik ze en ging verder. Ondertussen haalde ik Wouter ook weer bij, die zijn snelle start al aan het bekopen was. We bleven een beetje gelijk oplopen totdat hij ineens midden op het smalle paadje, ongeveer 1 seconde nadat Martin volgende foto had genomen. Slalommend eromheen. Beschouwen het maar als onervarenheid en na de excuses in ontvangst te hebben genomen weer rustig verder.
Een paar honderd meter voor de finish van het eerste rondje kwamen Wilma en Charlotte langszij. Mijn tempo was nog behoorlijk en inmiddels had ik volgens de Virtual Partner 30 seconden voorsprong op het schema van 48’20, dus een tijd van onder de 48 minuten is binnen bereik. Na 5km kwam ik door in 23’37” wat tegelijkertijd een nieuw officieus PR is op de 5km (oude was 23’40”). De 6e kilometer ging ook nog mooi in het goede tempo. Even later ook een nieuw officieus PR gelopen op de 4mijl van 30’37”. In oktober moet dit toch richting de 30’30 kunnen (of misschien toch een sub-30).
De 7e ging wat langzamer en toen ik weer de wind pal tegen kreeg ging het tempo omlaag en wederom zou het me niet lukken een 10 kilometer af te leggen met alle kilometers onder de 5 minuten. Met 5’11 was de 8e kilometer de langzaamste en de voorsprong op mijn schema slonk allengs. Met de opgebouwde voorsprong moest een nieuw PR nog steeds binnen de mogelijkheden liggen. De 9e kilometer verliep weer iets sneller, maar nog steeds boven de 5 minuten. De marge slinkt allengs en toen ik na 9km zag dat ik rond 43’40 zat ging het er nog om spannen of het oude PR verbroken zou worden of niet. Een halve kilometer voor de finish wordt ik ingehaald door Astreaan Martijn die een enorme sprint heeft ingezet. In de laatste halve kilometer weet ie me
uiteindelijk nog op 20 seconden te zetten.
Een paar honderd meter voor de finish kreeg ik nog een tip van Gerhard en zette nog een keer aan. Inmiddels zei de Garmin dat ik al ruim 48 minuten onderweg was. Toen ik bij de finish kwam zei de speaker dat ik net onder de 49 minuten (bruto) binnen kwam. De finish over en mijn nettotijd checken. Ik had 48’41 geklokt en dat was een nieuw PR met 3 seconden. In de officiële uitslag zie ik later dat er 48’42 staat en dat wordt dan ook mijn nieuwe officiële 10km-PR. Veel verloren in kilometer 8 en 9, maar het net gered. De 10e kilometer ging ook weer een heel stuk sneller dan de 2 voorgaande. Nog even de getalletjes: Ook de overige Astreanen zetten weer mooie tijden neer. Zo verbeterde Warner zijn 10km-PR met ruim een halve minuut. Charlotte snoepte een dikke minuut van haar PR af op de 5 kilometer.
De volledige lijst met uitslagen. Foto’s zijn gemaakt door Martin de Jonge en Henk de Vries.
Mijn eerste (Rotterdam) marathon Eind vorige eeuw liep een collega de marathon van Rotterdam en ik zei toen dat ik die ook ooit eens zou gaan lopen. Het kwam er nooit van en mijn hardloopgebeuren raakte steeds meer in het slop, totdat ik een paar jaar geleden met mijn 2e hardloopleven startte. Afstanden werden wat langer (halve marathons) en in de zomer besloot ik dan toch maar eens een marathon te gaan lopen. Nadat ik me 20 september jl. inschreef voor de marathon van Rotterdam heb ik me op een eigengemaakt 18 weken-trainingsschema gestort. Deze nagenoeg helemaal gevolgd. Alleen de laatste weken wat meer afbouw dan volgens het schema moest, maar dat kwam doordat ik toch al ‘te’ veel kilometers had gemaakt. En na deze 18 weken moest het dan nu eindelijk gaan gebeuren. Een goede generale repetitie had ik 2 weken geleden toen ik een mooi halve-marathon-PR liep. Nu is een goede generale niet per definitie een indicatie voor succes, maar ik had goede hoop. Woensdag 10 april begonnen met een bietensapkuur. Elke dag een glaasje bietensap en op de dag van de marathon zou ik er dan 2 nuttigen. 2 flessen zijn dus precies genoeg.
Na de looptraining van woensdagavond niet meer gelopen. Vrijdagavond nog even ontspannend naar Boudewijn de Groot in de Oosterpoort geweest. Genoten van een erg leuk optreden. Zaterdag met gezin en loopgroepgenoot Warner naar Leiden gereden alwaar Warner en ik op de trein zijn gestapt naar Rotterdam. Op Centraal Station uitgestapt om het nieuwe dak te kunnen zien.
Vervolgens naar de Marathon Expo gewandeld en het startnummer opgehaald.
Ondertussen waren een aantal loopgroepgenoten en anderen ook naar het WTC gekomen om Warner mee te nemen naar zijn overnachtingsadres. Ik wilde, na dagen pasta en pannenkoeken, wel eens wat anders eten en liep naar de Burger King. Daar stond me een rij, zodat ik toch maar richting Pizzeria Pavarotti liep waar we wandelend langs waren gekomen. Gelukkig een tafeltje vrij en ipv pasta een pizza genomen. Daarna naar mijn logeeradres aan de Noordsingel op een 10 minuten wandelafstand van de Coosingel, dus ideaal. Bijtijds naar bed.
De volgende ochtend werd ik half 6 wakker en viel helaas niet meer in slaap, terwijl ik de wekker op 8 uur had staan. Om 7 uur er maar uit en in 2 verhuisdozen LP’s gesnuffeld naar wat ik mee wilde gaan nemen. Ook nog wat collectors items aan singletjes:
Mijn gastvrouw en -heer wilden de platen wel kwijt. Zal het nodige leuke spul tussen. En ondertussen het eerste glas bietensap van de dag genuttigd. Tegen half 9 ontbeten en inmiddels, omdat je zo’n 2,5 uur voor de wedstrijd je laatste glas bietensap moet nuttigen, ook het laatste glas, of beter: het restant in de bidon, bietensap gedronken.
Na het ontbijt het looptenue aangetrokken en tegen half 10 de deur uitgegaan richting het politiebureau voor de tweetup. Kennisgemaakt met een aantal nieuwe mensen, zoals Anke, Ruben en Frank en oude bekenden tegengekomen zoals Marcel, Ronald en Ruud. Ondertussen kwam ook marathonmaatje Tamara er bij en Bjorn maakte een paar foto’s van ons.
Vervolgens richting de start. Wilde toch nog ff naar een Dixie, maar de rij was dermate lang dat het Lee Towers al begon met het You’ll never walk alone. Ondertussen loopgroepgenoten Herma, Stoffer, Warner en John gespot en Pino Camera, eigenaar van pizzeria Il Lago (kan wel eens vragen of ie me kan sponsoren of zo ).
Bij de start met Warner, Pino, Herma en John
Uiteindelijk van het bezoekje aan de Dixie afgezien en me bij de rest gevoegd. Tamara was van plan met de 4:15-hazen mee te lopen en ik wilde gaan voor een sub-4 (3:59:59 zou heel mooi zijn). Het startschot klonk en de meute zette zich in beweging. Na een minuutje of 6,5 waren we bij de startlijn, waar Lee Towers stond. Ff een high five gedaan. Ik liep samen met Warner en hij had hetzelfde gedaan. “Nou kunnen we onze handen niet meer wassen”, was zijn opmerking. Bij de NOS waren we nog even in beeld. Ik had de uitzending opgenomen en het fragment even gefilmd met mijn telefoon:
De eerste kilometer liepen we samen op en deze ging in 6 minuten. Geen reden om zorgen te maken. John was inmiddels een stuk voor ons. Snel gestart en Warner liet mij achter om vooruit te gaan lopen. Ik mocht hem niet inhalen en als ik dat wel deed zou ie me een schop geven om mij te behoeden voor een te snelle start. De volgende kilometers kwam ik wat in het ritme en ondertussen kwam Henk langszij. We babbelden nog even over zijn werk. Tussendoor merkte
ik op dat een collega van hem ook ijverig hardloper is. Dit bleek dus zijn vriendin te zijn en liep ergens achter ons. Voor haar de eerste marathon en ze ging voor 5 uur. Na een paar minuten ging Henk ook weer verder. In de verte ontwaarde ik oranje ballonnetjes van een groepje hazen. Nu had ik ze bij de start ook gezien, maar wist niet meer welke kleur bij welke pacegroep hoorde, totdat ik na een kilometer of 6 Tamara inhaalde. Zij vertelde dat dit de 4:15-hazen waren, die dus duidelijk veel te snel van start waren gegaan. Ik liep op dat moment op een schema van omstreeks 4:02. Ik ging weer verder en zat lekker in de flow. Verloor steeds wel wat secondes op mijn 4uursschema maar maakte me niet druk. Rustig doorlopen. De hazen ging ik voorbij en hobbelde rustig door.
Na ongeveer 8km Na ongeveer 13km zou ik Inge en de kinderen voor het eerst tegen moeten komen. Helaas niet ontwaard langs de kant van de weg. De 2e ontmoeting zou bij ongeveer 18km zijn. Ook weer niks tot na 18,5km ik ze zag staan. Ze hadden nog een flesje sportdrank meegenomen voor me en een flesje bouillon. Dat flesje bouillon zou ik na 26km aannemen, maar doordat ik ze al een keer niet gezien had (ze waren er ook niet toen) en ik niet het risico wilde lopen zonder de bouillon te zitten, beide flesjes aangenomen. Ik was inmiddels 1:48 onderweg. Tempo bleef redelijk constant. Na 20km brak de zon wat feller door en werd het warmer. Bij de verzorgingsposten extra water gedronken en bij de
sponsposten ook wat druppels uit de spons gewrongen om te drinken. De halve marathon passeerde ik na 2:04:40 volgens de uitslag. Schema lag dus nu ruim boven de 4 uur en ging richting de 4:10. Ik vond het best. Na 25km gingen we voor de 2e keer de Erasmusbrug over. Hier versnelde ik zelfs een beetje. Bij het 26km-punt geen Inge en de kids, dus ik was blij dat ik mijn bouillon had, alhoewel ik er nu wel een hele tijd mee liep. Vervolgens naar links en 180 graden onder een tunneltje door. Doordat ik zicht had op lopers achter me zag ik de 4:15-hazen niet ver weg. En toen kwam de 28e kilometer: ik voelde wat in mijn kuit, kon niet echt lekker meer lopen. Was het kramp? Of een verrekte kuitspier? Tijdens mijn laatste duurloop moest ik vanaf km 28 ook afwisselend wandelen en rennen. Gebeurt me dit nu weer? Ja, dus, ik wilde even wandelen. Vervolgens weer stukje rennen. Na 30km kwamen de 4:15-hazen voorbij, niet veel later gevolgd door Tamara. Ik zette weer wat aan en kon een kilometertje in het spoor blijven (kilometertijd ging ook weer naar 6 minuten). Tamara ging lekker door. Ik ging weer wandelen en bij de drankpost kwam Stoffer voorbij. Van Stoffer weet ik dat ie het laatste deel veelal sneller loopt, dus die zou ik niet meer terugzien. Wie schetst mijn verbazing dat 2 kilometer later ik Stoffer zie wandelen. Ik loop hem voorbij en vraag of er iets mis is. Hij had last van de warmte en ging nu 800m rennen en 200m wandelen. Tijdens het rennen liep ie dan weer uit, en als ie wandelde haalde ik hem bij. Zelf nog een keer gestopt om tegen een verkeersbord wat te rekken om te kijken of het het kuitprobleem wat zou verlichten. Weer door en ik passeer Stoffer, waarna ik hem niet meer heb gezien, hetgeen niks hoeft te zeggen want ongemerkt kan ie weer voorbij zijn gegaan. Na ongeveer 37km zie ik loopgroepgenoot Willy nog langs de kant, die vraagt of ik nog wat wil eten. Nee, bedankt. Ondertussen word ik al de hele weg aangemoedigd door het publiek: Kom op Dikkie het is nog een stukkie en meer van dat soort kreten. Dat sleept je er wel door. Het doel van 4:10 wordt 4:15, 4:20. 2 kilometer voor het eind weet ik dat als ik de rest wandel ik onder de 4:30 finish. Elke keer als ik denk dat ik die finish ga halen, raak ik enigszins geëmotioneerd. Eindelijk ga ik het halen, mijn 1e marathon, zo’n 15 jaar nadat ik gezegd had hem ooit eens te lopen. Ik blijf afwisselend wandelen en rennen. Sjokken lukt me niet, maar deze combinatie gaat goed, in hoeverre je nog van goed kunt spreken. Kilometers blijven rond de 7 minuten met een paar uitschieters naar boven (7’35). Nog even wandelen met 800 meter te gaan. Straks rechtsaf de Coolsingel op en nog even aanzetten. Na de bocht naar rechts is het nog 500 meter. Ik zet aan. Langs de kant zie ik nog (Running) Marcel staan. Een kleine 300 meter voor de finish zie ik het gastgezin en 10 meter verderop staan Inge en de kids die me een roos met een hartje aanbieden. Ik ren even naar ze toe, waardoor ik denk ik een 5tal seconden verlies, hinder wel een loper, dus mocht deze dit toevallig lezen, mijn excuses. Nog 250 meter en moet ook moeite doen om mijn tranen te bedwingen.
Bijna bij de finish De handen gaan omhoog. Het gaat gebeuren en na 4:23:04 stap ik over de finish.
Finishcertificaat Verderop medaille in ontvangst genomen en even langs de kant gaan zitten.
Medaille Daarna richting de tent voor het graveren van de medaille. Onderweg nog even weer zitten en Tamara komt langs. Gefinished in 4:17:51 en ze werd verrast bij de finish doordat haar ouders en haar kinderen ook waren gekomen. Superprestatie van haar, terwijl ze steeds zegt dat ik te snel ga, zet ze me toch even op dit 5 minuten in die laatste 10 kilometer. En heel erg vlak gelopen. In de tent kom ik ook John tegen die 4:12 geklokt heeft. Hij vraagt waar Warner is, want zijn spullen liggen er maar geen Warner. Ik zei dat ie voor mij liep en ik hem niet meer gezien heb. Achteraf moet ik hem ergens voorbij zijn gegaan toen ie op een Dixie zat. Heeft het erg moeilijk gekregen en nog 10 minuten ergens in het gras gelegen. Uiteindelijk gefinished in 4:59:58. Ook Henk die me voorbij ging had het moeilijk gehad en finishte ook in 4:59. De overige Astreanen Wim finishte in 3:46:53 in zijn 1e marathon, Herman in 4:23:36, dus netto vlak achter mij, Stoffer in 4:25:47 (niet meer gesproken maar zal niet helemaal goed zijn gegaan vermoed ik) en Herma, met blessure, in 5:03:37. Na het graveren van de medaille terug naar mijn logeeradres.
Gegraveerde medaille Tijdens de marathon diverse mensen langs de kant zien liggen met verzorging om zich heen. Op een gegeven moment werd het wel redelijk warm, maar had er minder last van dan ik vooraf gedacht had te hebben. Al met al een supergeslaagde eerste marathon mede dankzij het voortreffelijke publiek. En dit is ook zeker voor herhaling vatbaar. Maar wanneer? Misschien toch Amsterdam, of Parijs, Londen, Berlijn. Zeker wil ik nog een keer weer terug komen in Rotterdam. En ik heb een PR staan dat een keer aangevallen moet worden, vind ik. En wat later op de dag: het zou zo maar de Marathon van Zwolle op 6 oktober aanstaande kunnen worden. Een dag voor mijn 46e verjaardag. Dan een PR lopen zou een mooi verjaardagscadeau zijn. De officiële cijfertjes. Mijn Garmin-gegevens: Via deze link kan je me op het parcours volgen. De foto’s zijn deels in het verhaal geplakt. Onderstaande galerij is wat uitgebreider.
Met Tamara
In de rij voor de Dixie
Na ongeveer 8km
Bij de start met Warner, Pino, Herma en John
Bijna bij de finish
Medaille
Gegraveerde medaille
Foto’s van oa Stoffer Havinga, Bjorn Paree, Edwin Kort, Marathon-photos en mijzelf. Naschrift: op het moment dat ik met deze blogpost bezig bent worden we opgeschrikt door een bomaanslag tijdens de Boston Marathon. Gevolg: 3 doden, waaronder een jongetje van 8 dat op de finish van zijn vader zat te wachten, en vele gewonden. In- en intriest.
