FRIGODOCS De komende week in vliegervlucht Maandag 20 tot vrijdag 24 april 2015
Deze week forum door de klas van Karel
Fietstocht 19 april Bij twijfelachtig weer: check best nog even de mail voor vertrek.
Foto’s welkom! Heb je mooie foto’s getrokken van een forum, een schoolactiviteit, een uitstap …? Mail ze naar
[email protected] of bezorg ze op een stick aan Maria. Wij sparen ze graag in ons fotoarchief. Ook foto’s van vorige jaren heel welkom.
Junior journalist Lies uit de klas van Ann-Sofie heeft de Junior journalist wedstrijd van Oostende gewonnen. Dikke proficiat Lies! Als Paascadeautje vind je haar winnende verhaal onderaan deze Frigodocs. Veel leesplezier!
Studietoelage nog niet aangevraagd? Dat kan nog tot 1 juni. Hulp of papieren nodig? Maria helpt je graag in het secretariaat.
WEEKMENU maandag bloemkoolsoep lamsepigram jonge worteltjes aardappelen paasdessert
dinsdag tomatensoep macaroni spinaziesaus met ham & kaas madeleine
donderdag kippensoep kipfilet mexicaans slaatje aardappelblokjes fruit
vrijdag spinaziesoep chipolata appelcompote aardappelen yoghurt natuur
Wat gebeurt er in de klassen? 1ste leefgroep Marijke
peuters
http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/peuters-marijke/
Fijne vakantie Welkom aan Rosa, Pixie, Aïcha, Pepijn Er staan weer nieuwe foto's op de website.
1ste leefgroep Els
jongste kleuters
http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/kleuters-els/
Een leuke paasvakantie! Na de paasvakantie komt Liese 3 weken stage doen. Succes! ’t Zal nodig zijn.
1ste leefgroep Kristin
oudste kleuters
http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/kleuters-kristin/
Een leuke vakantie! We starten een nieuw project.
1ste leefgroep Bjorn
oudste kleuters
http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/kleuters-bjorn/
Geniet van de vakantie! Voorbije week was de laatste week van Liese in onze klas.
2de leefgroep Vanessa http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-cindyvanessa/
Een leuke paasvakantie. Tot op de fietstocht?
2de leefgroep Heidi http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-heidi
Een super fijne vakantie Tot op de speelplaats en de fietstocht?
3de leefgroep Marie http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-marie
Maandag turnen + turnpak fris gewassen terug mee. Prettige vakantie!
3de leefgroep Philip http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-philip
Prettige vakantie. Gewassen turnpak terug mee op maandag. Donderdag: zwemmen
4de leefgroep Karel http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-karel
Fijne & deugddoende vakantie! Vergeet jullie boekbespreking niet tijdens enkele vrije momenten in Vakantie . Na de vakantie doen wij het forum.
4de leefgroep Ann-Sofie http://leefschooldevlieger.be/ervarenvliegeniers/category/klasblogs/klas-ann-sofie
Prettige vakantie iedereen! Dinsdagnamiddag gaan we naar een voorstelling in De Grote Post.
Sportnieuwtjes Kaat Woensdag zwemmen 6de leerjaar Donderdag zwemmen Philip en 1ste leerjaar Turnkledij gewassen terug meebrengen
Hier is het verhaal van Lies Desmet Nooit opgeven Een oorverdovend applaus, vele lachende gezichten en een gouden medaille rond z’n hals. Spetter kon het niet geloven. Bianca omhelsde hem. ‘We hebben gewonnen, Spetter. We zijn Belgisch kampioen! Jij en ik!’ Meneer De Laffayette kwam erbij staan. Hij had de beker in zijn hand. Hij keek van de beker naar Spetter en terug. Hij zei tegen de mensen: ‘Dit is het beste paard dat ik ooit gehad en getraind heb’. Spetter was blij dat zijn baas zo trots was. Als de felicitatieronde was afgelopen, maakte Bianca hem klaar voor de terugreis naar huis. Naar springstal ‘De Winnaar’. Toen hij er aankwam, was het al donker. Binnen waren alle stalhulpen en trainers nog aanwezig. Alle paarden hadden slingers om hun hals en ze hadden allemaal dezelfde pretlichtjes in hun ogen. Iedereen riep luid: ‘Verrassing!!’ Bianca en meneer De Laffayette keken verbaasd rond. Ze waren duidelijk even verrast als hijzelf. ‘Wat leuk dat jullie er zijn,’ zei Bianca. Spetter werd geaaid en kreeg vele schouderklopjes. Daarna brachten ze hem naar zijn box. Die is achteraan. Daar ging het feestje precies verder want al de paarden in de stal beloonden hem uitbundig. Zelfs het oude paard Bruintje, die normaal altijd negatief is. Pas heel laat op de avond werd het stil in de stal. ’s Ochtends mochten alle paarden in de wei om nog even na te genieten van de overwinning. Spetter had spierpijn maar dat was niet zo erg. Hij mocht in de wei!! Blij stapte hij over het grind. Een klein briesje bracht z’n manen tot leven. Hij trok z’n stalhulp mee. Het kon niet snel genoeg gaan. Voor de wei kon hij niet wachten tot z’n halster af was en liep meteen naar de anderen ruinen. Hij bokte dat het een plezier was. Spetter voelde zich helemaal vrij. ‘s Middags werden alle paarden uit de wei gehaald want er moest weer getraind worden. Spetter mocht het vandaag nog rustig aan doen. Daarna was het weer hard trainen zoals gewoonlijk. ’s Ochtends werden ze gelongeerd en ’s middags sprongen ze over de hindernissen. Het Europees kampioenschap kwam er aan dus moest er hard gewerkt worden. Het zou steeds beter moeten gaan maar dat was niet zo. Spetter vond het almaar moeilijker om over de hindernissen te geraken. Dus het gebeurde. Hij remde een meter voor hij moest springen. Alle balken vielen op Spetter en Bianca. Meneer De Laffayette kwam naar hen toegelopen. Spetter keek naar Bianca die op de grond lag. Haar been maakte een rare vorm. Meneer De Laffayette keek bezorgd. Hij pakte zijn gsm en belde naar iemand. Na het gesprek keek hij naar Spetter en greep weer naar zijn gsm. Nu voelde Spetter ook dat er iets niet goed was met hem. Hij keek naar zijn eigen voorbenen. Het rechterbeen was geschaafd het linker bloedde. Spetter deed zijn ogen dicht omdat hij de rest niet wou zien. Er kwamen stalhulpen helpen en opeens hoorde hij heel luid TATUTATU!!!!! Spetter werd er bang van en voelde weer zijn eigen pijn niet. De mensen uit de luide wagen namen Bianca mee. Ze legden haar in de wagen op een bed. Toen de wagen weg was, kwam dierenarts Jansen aangelopen. Spetter herkende hem meteen en voelde de pijn in zijn benen weer opkomen. Meneer De Laffayette liep naar Jansen toe en legde snel uit wat er was gebeurd. Jansen keek naar Spetter en aan zijn gezicht te zien maakte de dokter zich zorgen. Jansen bukte direct naar Spetters linkervoorbeen. ‘Het ziet er niet goed uit. Hij zal moeten rusten.’ Meneer De Laffayette zei: ‘Zou het makkelijker zijn als je hem in de stal bekijkt of heb je het liever buiten?’ ‘Buiten is goed maar Spetter mag niet te veel op zijn been steunen. Ik zal het wat ontsmetten en er een verband om doen. Doe dit zalfje elke dag op de schaafwonden van het rechterbeen en het zal weg zijn voor je het weet. Ook het verband elke dag veranderen anders zal het ontsteken en dat willen we niet hè. Ik kom over een week nog eens kijken, oké??’ Meneer De Laffayette knikte.
Ze zetten Spetter in de box en gingen naar de cafétaria om verder te praten. Alle paarden had ondertussen al gehoord van zijn ongeval. Ze draaiden zich om want ze konden hem niet aankijken. Er was maar één paard dat naar Spetter keek en dat was Donder. Hij vroeg: ‘Gaat het met je?’ ‘Nee,niet zo goed,’ zei Spetter en hij legde alles uit aan Donder. Donder was echt zijn beste vriend, dacht Spetter. Spetter kon de slaap ‘s avonds niet vatten. Hij had teveel pijn. De volgende ochtend was de pijn nog erger. Zijn benen voelden zwaar aan en zelfs zijn rug deed nu ook pijn. Meneer De Laffayette kwam naar Spetters box en keek Spetter met een serieuze blik aan. De Laffayette haalde het zalfje van de dierenarts boven en deed het op de schaafwonden. Het voelde koud en het piekte maar dat kon Spetter niet schelen. Hij had maar één doel: beter worden. Spetter mocht één keer per dag aan de hand door de gang lopen. Dat was het. Voor de rest stond hij op stal. De volgende zondag kwam de dierenarts nog eens kijken. Jansen zei: ‘ Hee Spetter. Hoe gaat het flinke jongen? Laat mij jou eens bekijken. Na het onderzoek zei Jansen: ‘Je mag hem dan langzaam aan berijden. Maar nog niet springen hoor!! Anders zal het niet zo goed gaan met zijn been en zal je hem sowieso moeten verkopen en ik denk dat u dat niet ziet zitten.’ Meneer De Laffayette schudde zijn hoofd. ‘Trouwens meneer De Laffayette, ik denk dat Spetter niet meer op een hoog niveau zal geraken hoor.’ ‘Denkt u dat echt???’ vroeg De Laffayette. ‘Ja, ik ben het bijna zeker,’ zei Jansen. ‘Dan zal ik maar eens beginnen kijken wie hem zou willen kopen.’ Spetter voelde zich helemaal overdonderd. Gaat zijn baas hem werkelijk wegdoen? Het leek alsof Spetter helemaal niets voor hem betekend heeft. De volgende dag kwam meneer De Laffayette samen met een andere man, naar de box van Spetter. ‘Kijk dit is Spetter,’ zei De Laffayette. Wat denk je, Tom?’ ‘Ik weet het niet hoor. Hij ziet er niet echt geschikt uit voor het werk op een manege.’ ‘Spetter is wel geschikt voor het werk. Hij heeft een zachte zit en is vriendelijk,’ zei De Laffayette. ‘Kan ik hem onder het zadel zien?’ vroeg Tom. ‘Oké, ik vraag wel aan een stalhulp of die Spetter wil berijden.’ Een kwartier later reed Tijs op Spetter. Tom keek serieus naar Spetter die door de piste draafde. Een halfuur later zei Tom: ‘Het paard heeft mooie bewegingen maar zijn verwondingen…’ ‘Dat komt allemaal in orde, de dierenarts zei dat het binnen een paar dagen weg zou zijn.’ ‘Ok, ik koop hem. Maar we moeten het nog eens over de prijs hebben,’ zegt Tom. ‘Goed. We praten verder in de cafetaria. Tijs zadel jij Spetter af?’ vroeg De Laffayette. ‘Goed!’ zei Tijs. Elke dag werd Spetter bereden door Tijs. Op de vijfde dag was het niet Tijs die voor de box stond maar meneer De Laffayette. Hij had een halstertouw mee en Spetters trailerdeken. Het was toch niet waar? Gingen ze hem wegbrengen. Ging hij verhuizen? Even later was het al zo ver. Hij zat gevangen in de trailer en hij wist niet eens waar hij naartoe ging. Spetter dacht: wat gaan ze daar met mij doen? Ik ben toch mank dus het maakt niet uit ik zal me nooit meer goed voelen. Toen de trailer een korte bocht naar links maakte en daarna stopte, wist Spetter dat hij op zijn bestemming was. Hij werd uit de trailer gehaald door De Laffayette. Toen hij op het erf stond zag hij een grote buitenpiste waar een meisje behendig met een paard over hoge hindernissen sprong. Het meisje straalde, het paard genoot ervan. Dat deed Spetter pijn. Hij dacht: dat zal ik nooit meer kunnen. Spetter keek verder en zag een cafetaria met daarachter twee gangen met stallen. Daarnaast nog een binnenpiste.
Helemaal achter de stallen ziet Spetter een paar grote weides. Er kwam een groep mensen naar Spetter en De Laffayette. Tom liep voorop samen met een slanke vrouw. De rest waren allemaal kinderen. Tom en de slanke vrouw kwamen naar Spetter en De Laffayette toe. De andere bleven op afstand. De slanke vrouw stelde zich voor als Anita. Anita was de vrouw van Tom. Er kwam een grote jongen uit de groep kinderen naar voren. Dat was de zoon van Tom en Anita. Zijn naam was Stijn. Spetter kon Stijn meteen niet uitstaan. Stijn deed stoer en daar kon Spetter niet tegen. Tom en Anita hadden nog een dochter. ‘Zij is aan het trainen,’ zei Tom. Tom pakte Spetters halstertouw en bracht hem naar z’n box. Spetter stond in de tweede rij stallen. Zijn box was de derde box aan de rechterkant. Iedereen ging weg. Spetter keek de gang rond. Hij zag een paar vriendelijke paardenhoofden. Ze keken hem nieuwsgierig aan. Spetter draaide zijn hoofd naar links en verschoot zich een hoedje. In de box naast hem stond een reusachtig paard. Het keek hem vriendelijk aan. ‘Hallo, ik ben Bordeaux. Wie ben jij?’. ‘Ik ben Spetter…’ maar verder kwam hij niet want een meisje kwam fluitend de stal binnen. Spetter herkende haar dat was het meisje die daar juist buiten aan het rijden was. Spetter keek in haar groene ogen. Haar donkerbruine krullen wipten heen en weer. Dit meisje zag er lief uit. Niet zoals die vervelende Stijn. Ze kwam op Spetter af. ‘Hallo lieveling. Welkom op onze manege ‘het Veulentje’. Ik ben Eefje, de dochter van Tom en Anita, en ik zal je helpen om je hier zo snel mogelijk thuis te voelen.’ Dat hoorde Spetter graag. Hij gaf haar een bedankingsduwtje met z’n hoofd. ‘Ik kijk ernaar uit om op jou te rijden. Misschien worden we dan wel even goed als Melodie en ik,’ zei ze dan. Spetter dacht meteen: ‘Dat zal jammer genoeg niks worden. Ik ben zo mank als een bejaarde ezel.’ Hij schudde z’n hoofd. ‘Toch wel,’ zei Eefje, ‘opgeven staat niet in mijn woordenboek.’ Eefje opende de box. Spetter knipperde met z’n ogen. Zag hij het verkeerd? Dit kon toch niet? Hij keek nog eens naar Eefje. En nog eens. Eefje had maar één arm!? Wat kon ze goed rijden met één arm! Spetter werd warm vanbinnen. Als Eefje zo goed kan rijden met één arm, kan hij zeker ook terug gaan springen. Toch? Hij gaf haar nog een bedankingsduwtje en dacht: samen moet het lukken.
