Draadloos Groningen is een illusie

16e jaargang 16 februari 2011 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij

11

Draadloos Groningen is een illusie

Groningen Hoofdstad van de Smaak 2011

Terug naar de

Groningse wortels en spelt

Groningen is uitgeroepen tot Hoofdstad van de Smaak 2011. Minke Schat (42), manager Evenementen & Marketing bij Marketing Groningen, is projectleider: ‘Qua stedenbouw kun je zien dat de stad is gebouwd op de behoefte aan voedsel.’ Hoofdstad van de Smaak, wat moet ik me daarbij voorstellen? ‘De titel is ons toegekend door de Week van de Smaak en komt mede uit de koker van Pierre Wind. De kale Haagse kok wil natuurproducten onder de aandacht van kinderen brengen. Bekende koks bezoeken basisscholen om kinderen enthousiast te maken voor eten, smaak en koken. Pierre wijt zelfs de toenemende gevallen van overgewicht en andere voedingsgerelateerde ziekten aan de onwetendheid van kinderen over eten. Hij wil verplichte smaaklessen in het onderwijs. De generatie van gesneden groenten weet bijvoorbeeld vaak niet dat pasta van graan wordt gemaakt. Kids uit New York, het mekka van de hamburger, hebben vaak nog nooit een koe gezien. Groningen is gekozen omdat er hier nog ruimte is voor eerlijk en gezond voedsel. Daarom legt Groningen het accent op de smaak, herkomst en zuiverheid van het product.’

Aandacht voor regio, ambacht en seizoen. ‘Op een eigentijdse manier. We willen van het geitenwollensokken-streekproducten-imago af zonder elitair te worden. Wist je bijvoorbeeld dat de beste buffelmozzarella uit Grootegast komt? En klasse-asperges uit Zuidbroek? En dat rond Pieterburen spelt wordt verbouwd, een oergraan dat veel gezonder en minstens zo veelzijdig is als tarwe? Klei, zee en wind vormen het karakter van oer-Groningse producten. Terug naar de basis, naar onze Groninger wortels.’ Wat merken wij ervan dat Groningen is uitgeroepen tot Hoofdstad van de Smaak? ‘Groningen wil iedereen oproepen om zoveel mogelijk initiatieven te laten ontstaan. Een studentenvereniging die een tosti van Groningse streekproducten op het menu zet, kan het predicaat Smaakmaker krijgen. De opleiding

Voeding & Diëtetiek van de Hanzehogeschool is vanwege het gebruik van streekproducten in wedstrijd de Tapas oet Grunn verkozen tot Smaakmaker en is daarmee ambassadeur van Groningen, Hoofdstad van de Smaak 2011. Als restaurants, bedrijven, instellingen, buurthuizen, studentenverenigingen met dit gedachtegoed iets willen doen, kunnen ze bij Marketing Groningen terecht. Smaakmakers krijgen een sticker op de deur, zodat je direct weet dat er Groninger producten op de kaart staan. Jullie kantine kan Smaakmaker worden, mits er streekproducten op het menu staan. Verder staan er gewoon heel veel smakelijke activiteiten op het programma.’ Noem eens? ‘Dick Soek, de uitbater van Verhildersum in Leens (één van de drie restaurants in Groningen met een Michelinster, red.) gaat tijdens het whiskyfestival koken met regioproducten en whisky.

Studenten van het Noorderpoortcollege gaan onder Soeks bezielende leiding koken in de Euroborg op 24 maart. Op 16 en 17 maart is er een voedselplein met regioproducten in de Der A-kerk. Noorderzon wil het concept meenemen. Van mei tot augustus zijn er oogstfeesten in de provincie. De culinaire journalisten van het Dagblad van het Noorden Jacques Hermus en Theo Zandstra gaan aandacht aan de Smaakmakers besteden. Iedere maand zullen er één of meerdere hoogtepunten zijn. Een daarvan is de verkiezing van de Held van de Smaak tijdens de Week van de Smaak begin oktober. Iedere provincie vaardigt een held uit en één van die helden wordt de Held van de Smaak van 2011. In april willen we een wedstrijd voor studenten uitzetten: Beste Studenten Smaakhap. Ik hoop op heel veel HG-studenten. Over smaak valt best te twisten.’ Loes Vader hoofdstadvandesmaak.nl [email protected]

Het landelijke thema is Zuivel & Kaas. Hebben wij geen zuivel en kaas in Groningen? Of zijn we hier eigenwijs en hebben ons eigen thema Eenvoud is Goud gekozen? ‘Natuurlijk hebben wij hier zuivel zat, maar het Groninger land biedt meer. Goud vanwege het eerlijke eten met een gouden rand. Goud ook omdat het in Gronings goed betekent. Het hele jaar worden er smaakvolle activiteiten georganiseerd. De rode draad van alle activiteiten is gezond eerlijk voedsel, met een pure smaak, met de nadruk op regioproducten. Er is van oudsher een hele sterke relatie tussen Stad en Ommeland. Dat kun je ook zien aan de lijnen die vanuit de provincie naar de Vismarkt lopen. Qua stedenbouw kun je zien dat de stad gebouwd is op de behoefte aan voedsel.’ Foto: Luuk Steemers In het Hanze Huis tegen de Der Aa-kerk kun je terecht voor Groningse streekproducten.

2 HANZEMAG WOENSDAG 16 FEBRUARI 2011 [11]

INHOUD Pagina 4/5 Wim van der Mark wint de Innoveer ‘Ik toets nooit, ik houd waarderingsgesprekken’ Pagina 6

Versus Fairtrade: ‘Leuk, Havelaarbanaantjes’

Pagina 7 Bij de Les Gamedesign: ‘Als je de scripting oplost, ben je miljonair’ Pagina 9 Voeding & Diëtetiek opent leskeuken Pagina 10 The Power of Hospitality bij het International Seminar van FM: ‘Nederlanders zijn alleen gastvrij als ze de gasten zelf hebben uitgenodigd’

4/5

Pagina 11 Songa.nl wint prijs voor leukste studentenonderneming. Pagina 12/13 De stekker gaat uit Draadloos Groningen ‘De HG steekt er in ieder geval geen tonnen meer in’ Pagina 14/15

Interview Wubbo Ockels: ‘We zitten in de handboeien van de Gasunies en de Shells’

Pagina 4int

New IBS students explore the canals of Groningen

8

9

Hoofdredactioneel

10

11

14/15

Ambitie Groningen en Ambitie, het is net zo’n combinatie als Gerard Joling en Gordon. Iedereen denkt dat ze bij elkaar horen, maar zet ze echt bij elkaar en het is in korte tijd bonje. Er moet een tram door de stad, de Grote Markt moet op de schop, er moet een stadsdekkend internetnetwerk komen… Iedere ambitie wordt met veel bombarie gepresenteerd, vervolgens komt er kritiek, vechten partijen jarenlang over alternatieve plannen, en uiteindelijk moet je maar hopen dat er überhaupt iets uitkomt. Een aantal jaren geleden hing er een enorm billboard in de Poelestraat. Daar zou ‘de grootste homodiscotheek van Noord-Europa’ verrijzen. Een plannetje van wijlen Sjoerd Kooistra. Het kan toeval zijn, maar sinds dat bord er hing ging het snel bergafwaarts met Kooistra. Misschien is het tijd voor een nieuwe strategie. De Wet van Groningen lijkt te zijn: hoe hoger men van de (Martini)toren blaast, hoe groter de kans dat het project sneuvelt. In Groningen kun je beter klein beginnen. Zeg gewoon dat je de Grote Markt een beetje aanpast en zet een gebouw neer waar over vijf jaar gemakkelijk een paar verdiepingen bovenop kunnen worden gezet. Leg eerst alleen een wifinetwerk op Zernike aan, kijk hoe het bevalt en breidt dan rustig uit. Ik weet het, dat laatste is al gebeurd. Maar stel dat dit nu het originele plan was geweest, en niet die mega-ambitie om gelijk de hele stad te dekken. Dan had de stichting nu kunnen zeggen: kijk, dat is maar mooi gelukt. Nu maar eens kijken wat we nog meer kunnen dekken! Ambities zijn prachtig, maar in Groningen kun je ze misschien beter in fases presenteren. Chris Wind

[11] 2010 16 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 3

Nieuwe richting FM is HiB ‘Na drie jaar kunnen jullie honderd procent beleving creëren.’ Dat garandeert docent Henri Hogenhuis de eerstejaars Facility Management die overwegen om in september de major Hospitality in Business (HiB) te volgen. Bijna de helft van de 155 eerstejaars schreven zich in voor deze nieuwe FM-opleidingsvariant. ‘De Hotelschool stelt gastvrijheid in de horeca centraal. HiB richt zich op de rest van de bedrijven en instellingen, waar hospitality steeds belangrijker wordt.’ De geïnteresseerde studenten maakten op 4 februari zelf een beeldmerk voor de nieuwe major.

Minerva opent museum Dik honderd belangstellenden namen op 4 februari een kijkje in het oude Groninger museum dat op het eind van dit schooljaar als tentoonstellingsruimte moet dienen voor de eindexamenexpositie van Academie Minerva. Architect Eiko Buursma liet zien hoe de drie oorspronkelijke gebouwen worden getransformeerd in les-, werk en exporuimte voor de kunstacademie. Delen van de decennialang verborgen buitenmuren van de binnenplaats worden weer zichtbaar, nu als binnenmuren. Aerophoto Almere bestaat niet Bij een luchtfoto van het Zernikecomplex in HanzeMag nr. 7 staat dat de plaat is geschoten door Aerophoto Almere. Dat is een merkwaardige blunder, aangezien deze organisatie niet bestaat. Aerophoto Eelde bestaat wél en zij maakten de foto in nr. 7 en onderstaand winterbeeld.

Projectweek Minerva, 7 – 11 februari Onder leiding van geluidskunstenaar Nico Parlevliet sloot een groep tweede- en derdejaars studenten van Academie Minerva zich een week op in het Wall House aan het Hoornse Meer. Ze maakten een installatie die met digitale beelden en geluiden een zweefmachine en een valmachine analoog aanstuurt. Een video schakelt de lichtsensor aan en uit en de geluidssensor reageert op pieken in het geluid. Gerry Mellema: ‘We hebben gemediteerd, gebrainstormd, gefilmd, geluiden opgenomen, getimmerd, geknutseld en gemonteerd.’

Wim van der Mark is

de innovatiefste docent van 2011 Hij ging volledig uit z’n bol toen hij de Innoveer won, de prijs voor de meest vernieuwende docent van de Hanzehogeschool. Docent Sportstudies Wim van der Mark (49) gelooft in wat hij doet, en in z’n studenten. ‘Het was niet voor mezelf, die ontlading. Ik dacht aan m’n studenten die zoveel voor mekaar hebben gebokst. Zonder hen had ik die prijs nooit kunnen winnen.’

Stem op internationaal ambassadeur Marlinde Verpleegkundige Marlinde van Veenendaal (31), in 2002 afgestudeerd aan de Hanzehogeschool, zit in de race voor een baan als internationaal ambassadeur bij de Nationale Postcodeloterij. ‘Een ambassadeur reist negen de maanden de wereld rond om vast te leggen wat ontwikkelingssamenwerkingsorganisaties zoals War Child en SOS Kinderdorpen in de praktijk bewerkstelligen.’ Marlinde is verpleegkundige in de forensische psychiatrie en heeft een passie voor reizen en hulpverlening. ‘Ieder mens heeft recht op een goed bestaan en ik wil een steentje bijdragen aan verbetering van de wereld.’ Je kunt op Marlinde stemmen via www.internationaalambassadeur. nl/MarlindevanVeenendaal.


Nou-nou, u bent wél even de geestelijk vader van iFollow. ‘Maar het is gaan bloeien door m’n studenten en de jongens van Release, ex-studenten ICT, die het systeem in de markt zetten. Ik begon vier jaar geleden bij hockeyclub Eelde met een systeem waarbij ik spelers hun individuele vaardigheden liet beoordelen. Spelers deden op de training dingen die ze in de wedstrijden nalieten. Ik wilde ze enthousiasmeren: je kunt het goed, laat het maar zien. Als ze dat zelf bijhouden, leren ze daar enorm van. Nu hebben studenten soortgelijke systemen opgezet voor badminton en voetbal en de systeem zijn volledig gedigitaliseerd. Andere studenten werken nu aan een versie voor scholieren.’ U bent ook de man achter de survivalbaan. ‘Och... Een paar studenten vroegen me om mee te denken toen ze waren vastgelopen met het schrijven van een lesprogramma voor basketbal. Die luitjes waren helemaal gek van survivallen. Ik heb ze aangemoedigd om daarmee aan te slag te gaan. Dat was het luikje dat open moest: binnen een jaar legden ze een lesprogramma voor groep 1 tot en met 8 op tafel. Ze zetten een survivalclub op en toen was het idee voor die baan snel geboren. Als je studenten de ruimte geeft, zijn ze tot enorme dingen in staat. Een docent moet positief zijn, altijd! Ik toets mijn studenten dan ook nooit, ik houd waarderingsgesprekken.’ Boudewijn Otten

KYDO: Doe Het Beter-idee Negen eerstejaars van de opleiding Technische Bedrijfskunde hebben met hun studentenbedrijf Opendoors een nieuw product op de markt gebracht. PR-man Sven Luijmers (19) licht een tipje van de sluier op. Wat is KYDO? ‘KYDO is een simpele oplossing om een deur op een kier te houden. Het gat in KYDO hangt om de deurklink en de andere kant valt met een sleufje in het slotplaatje. De deur staat op een ruime kier en kan niet dichtvallen of open waaien. ‘Hij past op tachtig procent van de deuren, als het slotplaatje maar niet is uitgeslepen, maar dat kun je gemakkelijk zien.’ Een gat in de markt? ‘Aan het begin van het eerste jaar, vlak na de introductie, kregen we de opdracht om een studentenbedrijf op te richten en een product op de markt te brengen. We hebben onderzoek gedaan in Assen, Leeuwarden en Groningen en zo is de KYDO ontstaan. Een doe het beter-idee.’ Serious business, dus. ‘We hebben een ondernemingsplan gemaakt, we hebben een in- en extern begeleider die ons coachen en we hebben 35 aandeelhouders die elk twintig euro hebben geïnvesteerd voor ons startkapitaal.’ Opa’s, oma’s, ouders, buren…? ‘Als we in juli gaan liquideren betalen we de aandeelhouders terug en we verwachten vijftien procent winst uit te keren. We zijn nu twee weken aan het verkopen en we hebben negentien bestellingen binnen via de website. De KYDO kost 3,95 euro. We moeten er 200 verkopen om uit de kosten te komen. Een docent wil er twintig

Foto: Luuk Steemers

kopen. We denken de KYDO als promotiemateriaal aan schilders te slijten, als gadget om een ruimte te ventileren of bijvoorbeeld aan kinderdagverblijven. We mogen de KYDO op de open dag van de Hanzehogeschool verkopen en op een marktdag van Jong Ondernemen in Emmen. Het gaat lekker, maar we vinden het vooral heel leuk en leerzaam om een bedrijf met negen man te runnen.’ Loes Vader www.kydokopen.nl

Foto: Luuk Steemers


Versus Fairtrade? Half mei krijgt de Hanzehogeschool als eerste hogeschool in Nederland het keurmerk van Fairtrade. Fairtrade is een organisatie die ervoor zorgt dat boeren uit de derde wereld een eerlijke prijs krijgen voor hun producten. Marcel de Boer vindt dat heel erg oké, maar René Kluen heeft z’n bedenkingen.

Foto: Luuk Steemers

Foto: Boudewijn Otten

Marcel de Boer (37), bedrijfsleider Beijk Catering

René Kluen (63), docent Werktuigbouwkunde

‘Beijk Catering is voor eerlijke handel. Fairtrade, biologisch, ecologisch en duurzaam ondernemen zien wij als één geheel. Honderd procent biologische en ecologische producten verkopen is mogelijk, maar een assortiment dat voor honderd procent uit fairtrade producten bestaat, zou wel heel beperkt zijn. Voor een product het predicaat fairtrade krijgt moet het voor een bepaald percentage uit fairtrade grondstoffen zijn geproduceerd. Neem onze fairtrade koffiekoekjes, de melk die daarin wordt verwerkt, komt gewoon van Nederlandse koeien. Je kunt natuurlijk geen koe in Bangladesh melken en de witte motor naar Nederland exporteren. ‘Beijk is sinds 2004 bezig om zoveel mogelijk eerlijke producten in het assortiment op te nemen. Toen lag de grootste uitdaging in het feit dat er weinig aanbod was. Men kan de vraag nu aan en de prijzen zijn gezakt. ‘Onze eigen koffie is fairtrade, Good Origin van DE. Op elk pak zit een code, als je die invoert op je laptop kun je zien waar de koffie vandaan komt. Zuivel, kaas, ham, brood, groenten en fruit kopen we biologisch in van leveranciers uit NoordNederland. Onze schoonmaakmiddelen zijn green pro, biologisch afbreekbaar en onze nieuwe bekers zijn ook duurzaam. Ongeveer een derde van ons inkoopvolume is fairtrade, biologisch of ecologisch. We houden de prijzen van deze producten kunstmatig laag door de minder gezonde producten een paar centen duurder te maken. Anders zou een broodje gezond drie euro kosten in plaats van twee. ‘Ik ben er trots op dat we aan het predicaat hebben kunnen meewerken. Beijks wortels liggen in de Hanzehogeschool. We verzorgen sinds 1988 de catering. In 2013 kunnen we hier dus 25 jaar cateren. Als we dat halen, vieren we dat met een megaknalfeest voor studenten en personeel.’ Loes Vader

‘Het zal mij worst zijn. Het staat wel aardig, maar wat houdt dat keurmerk voor een onderwijsinstituut nou in? Hooguit komt de instituutsnaam weer eens in de krant. Leuk voor het supermanagement van de Hanzehogeschool. Maar we gaan echt geen beter onderwijs geven als we een Fairtrade-hogeschool worden. ‘Oké, de kantine, daar zou het kunnen werken. Leuk, Havelaarbanaantjes. Maar dacht je dat er ook maar één docent is die bij de aanschaf van een nieuwe practicumopstelling rekening houdt met dingen die niet met de technische of didactische kwaliteiten te maken hebben? Nee, ook al wordt het verplicht, op de werkvloer hebben we andere zaken aan ons hoofd, en terecht. ‘Ik heb het onderwijs minder zien worden. Ik bedoel, de omstandigheden zijn verbeterd en de mogelijkheden van studenten zijn enorm vergroot. Maar de kwaliteit? We moeten echt alles op alles zetten om studenten op het niveau te brengen dat we graag willen. Volgens mij hebben we al onze energie nodig om dat te bereiken. Al het andere is van ondergeschikt belang. ‘Groningen is een Fairtrade-gemeente, het is om je rot te lachen. Heb je er ook maar ooit iets van gemerkt? Fairtrade-hogeschool, de HG zal het wel op The Walk of Fame zetten. Je weet wel, die straat met HG-prijswinnaars waar iedereen schouderophalend overheen loopt. Er zijn vast een paar mensen die aan dit soort zaken een goed gevoel over houden. Maar in wezen stelt het geen deuk voor. ‘Ik heb ideeën zat. Als we nieuwe tafels aanschaffen kunnen we voor basralocushout kiezen, of als we het goedkoop willen houden paraná pine. Als je zegt dat je voortaan geen formicatafels meer gebruikt, klinkt dat heel erg fairtrade. Maar om de hoeveel jaar vervang je je tafels? Bijna nooit.’ Boudewijn Otten


Dertig studenten Informatietechnologie en Communicatie & Media maakten voor Rijkswaterstaat, Veilig Verkeer Nederland, Microsoft Imagion Cup 2011, Microsoft Surface Table en De Magneet zeven splinternieuwe games.

Foto: Pepijn van den Broeke

bij de les

‘Er zullen nog wel wat bugjes in zitten’

‘We gaan iets leren van de bijzondere dingen uit jullie projecten’, opent docent Communicatie & Media Eelco Braad (30) op 3 februari de game-presentaties van de specialisatie Game Design & Development. Na tien weken vooronderzoek en tien weken productietijd presenteren de studenten zeven games voor het web, de pc, de Xbox 360 en de Microsoft surface table. De eerste groep maakte voor de Magneet, het science centre van de Hanzehogeschool (HG), Vliegveld Mania, een educatief pc-spel voor elf- en twaalfjarigen. ‘Die moeten als verkeersleiders samen een vliegtuig de landingsbaan op loodsen.’ Maar daar is vaak gedoe. Een bagagewagentje met panne, een onweersbui of een zwerm vogels. ‘Lukt het, dan scoor je punten. Zo niet, dan vliegt het vliegtuig weg.’ ‘Gaat dit spel gebruikt worden?’, vraagt Informaticadocent Bart Barnard. Zijn studenten Game Design & Development zijn vaak verantwoordelijk voor technische snufjes en programmatuur. Vliegveld Mania is gebruiksklaar. Of het puzzelspel Lightcraft wordt gebruikt, is de vraag. Lightcraft moet interesse wekken voor de natuurkundige wetten van het licht. ‘Door puzzels op te lossen

activeer je een sensor die een lichtstraal produceert. Daardoor kun je door naar een volgend level.’ Dat lukt, maar het spel ziet er niet echt strak uit. ‘We hadden alleen ontwikkelaars in onze groep. Geen designers. Studenten van het Alfa-college maakten de animaties. De afstand speelde ons parten. Er zullen nog wel wat bugjes inzitten.’

‘Wat is de doelgroep? Ik snap de gameplay nog niet helemaal…’ Er zijn ook hobbels op de weg bij No More Traffic Jam, gemaakt voor de Serious Game Request van Rijkswaterstaat, dat mensen bewust wil maken van de problemen op de weg. ‘Als speler ben je verkeersleider en moet je files voorkomen.’ Op het scherm zie je een onafgebroken reeks autootjes die rustig van A naar B rijden. ‘Wauw’, reageert de zaal. ‘We werkten voor het eerst met 3D. Dat was leuk, maar ook een struikelblok. Updates kosten veel tijd, alleen de

simulatie is klaar.’ ‘Wat is de doelgroep? Forenzen?’, informeert Eelco Braad. ‘Ik snap de gameplay nog niet helemaal…’ De andere groep die aan de Rijkswaterstaatwedstrijd meedoet, is niet tevreden over hun spel Congestion. ‘We zitten nog in de conceptfase. Het is geen uitdagend spel geworden, het was te complex. We hadden geen ICT’ers in onze groep. Maar de graphics zijn mooi en we hebben een simulatie af.’ ‘Laat jullie scripting eens zien’, vraagt Barnard. Een wirwar van rode lijntjes en reeksen cijfers en letters verschijnt. ‘Als je dat oplost, ben je miljonair’, reageert iemand. Braad knikt. Hij zal Rijkswaterstaat benaderen voor een vervolg. In Collabo, een Xbox-spel voor de Microsoft Imagine Cup 2011, zijn de acht characters allemaal gekoppeld aan een millenniumdoel. Ze moeten samenwerken om alle doelen evenveel aandacht te geven. De grappige poppetjes rennen, springen en klimmen door een SuperMario-achtige omgeving naar het eindpunt. Onderweg slaan ze tegenstanders knock-out. ‘We hebben de blue print overgeslagen en er zijn nog dingetjes die we moeten tweeten, zodat je het

level niet uitspringt,’ verontschuldigt de presenterende student zich. ‘Maar in maart is de speelbare demo er .’ Met het tweede millenniumdoelenspel zijn ze ook ver gekomen. Cohesion begint met een prachtig vormgegeven eiland als intro. Het ingenieuze spel heeft een SimCity-achtig concept. ‘De perfecte wereld bestaat niet’, relativeert de presentator. ‘Waar mensen zijn, komen problemen. Door alle millenniumdoelen af te gaan, elimineer je honger, armoede en kindersterfte op alle eilanden. Je zou multiplay en chatten kunnen invoeren, maar dat laten we nog maar even zitten.’ NERD HERD maakte voor Veilig Verkeer Nederland drie puzzelspellen op de surface table van Microsoft, een soort geavanceerde elektronische pokertafel. Live gefilmd met een webcammetje zie je dat je door aanraking drie memoryen triviantachtige verkeersspellen kunt spelen. ‘De games zijn al getest op het Alfa-college’, besluit de presentator tevreden. Het publiek popelt en stort zich op de speeltafel.

Rina Tienstra


frick

HG wordt eerste Fairtrade-hogeschool

‘De titel is voor 99,9 procent binnen’ Zelf eten ze natuurlijk fairtrade chocolaatjes en drinken sloten fairtrade thee. Studenten Facility Management Mariska van der Molen (24) en Lisa Hut (20) voeren campagne om van de Hanzehogeschool de eerste Fairtrade-hogeschool van Nederland te maken. Hoe wordt je Fairtrade-hogeschool, Mariska? ‘Die titel krijg je als je instelling fairtrade producten inkoopt en verkoopt en dat uitdraagt aan je studenten en personeel. Je kunt denken aan koffie, thee en het assortiment in de kantine, maar ook aan je inkoop en bedrijfsvoering en het inpassen van maatschappelijk verantwoord ondernemen in onderwijsprogramma’s. Toen we in september begonnen met onze stage bij Studenten Innovaties van het Facilitair Bedrijf, was de Hanzehogeschool bezig om het Fairtrade keurmerk te gaan behalen.’ Lisa, hoe pakken ze dat aan? ‘Een werkgroep van studenten, docenten en medewerkers uit het Facilitair Bedrijf trekt de campagne. Wij kregen de opdracht om de promotie te doen, we werden meteen in het diepe gegooid. Maar we hadden er wel ideeën over. Bij de Hanze Kick Off in september hebben we een bananenbar neergezet met gratis fairtrade producten en een enquête gehouden onder 350 studenten. We wilden weten hoe het gesteld was met hun kennis over fairtrade. Wij wisten er zelf wel aardig wat van natuurlijk. In het lesprogramma van Facility Management komt maatschappelijk verantwoord ondernemen in ieder blok aan de orde. Het is er bij ons al behoorlijk ingeprent.’ En hoe zat het met de andere studenten? ‘Die kennis bleek nog best gebrekkig. Weliswaar antwoordde ongeveer vijftig procent het begrip eerlijke handel wel te kennen en wel eens fairtrade producten te kopen, maar de rest van de respondenten was zich daar niet zo van bewust en schaft die producten dus niet aan. Positief was dat áls de studenten zich bewust zijn van het nut en de noodzaak van eerlijke handel, ze die producten best willen kopen en daar ook wel iets meer voor willen betalen. Die bewust-

Foto: Luuk Steemers

wording is dus een belangrijk onderdeel, daar moeten we veel aandacht aan besteden. Op het moment van de enquête waren hier nog niet zo veel fairtrade producten te koop. De studenten dachten in eerste instantie vooral aan het opnemen van fairtrade fruit, koffie, thee, vruchtensap en chocolade in het kantine-assortiment.’ En wat gaat er nu gebeuren? ‘We hebben al best veel bereikt. Cateraar Beijk verkoopt steeds meer fairtrade producten voor redelijke prijzen en ze hebben fairtrade lunches en borrels in hun pakket opgenomen. De maand maart wordt zelfs fairtrade-maand in de HG-kantines. Een derde van alle producten is dan helemaal fairtrade. In november kreeg de hogeschool al een aanmoedigingsprijs voor ons project en op 14 mei is het Fairtrade-dag. Dan hebben we de titel Fairtrade-hogeschool hoogstwaarschijnlijk behaald. Die is nu al voor 99,9 procent binnen.’ Rina Tienstra


Fairtrade Hogescholen en Fairtrade Universiteiten zijn een initiatief van Fair Trade Original, de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels en Stichting Max Havelaar. Stichting Max Havelaar begon in 1988 met het verlenen van het keurmerk voor eerlijke handel: het Max Havelaarkeurmerk. In 1997 sloten twee landen zich bij de gedachte aan en samen begonnen ze met een internationaal keurmerk: Fairtrade. Dat verbond breidde zich uit tot 24 landen. Fairtrade beoordeelt jaarlijks of de inmiddels anderhalf miljoen boeren aan de vereisten voldoen. Wereldwijd hebben 27.000 producten het keurmerk, en in Nederland 1200. Groningen is sinds vorig jaar een Fairtradegemeente. Op www.fairtradegemeenten.nl is te zien welke acties de Hanzehogeschool onderneemt om het Fairtradekeurmerk te behalen.

Rode nummerplaat Hennie van der Most is een ondernemer van het type wapperende handjes. De in Slagharen geboren entrepreneur, zeg maar Hennie, is de baas van een stuk of twintig bedrijven, die allemaal lopen als een trein. Waarom? Nou, als Hennie weer eens een pretpark of uitspanning wil bouwen, hanteert hij het motto: beter achteraf verontschuldigingen aanbieden dan vooraf een vergunning aanvragen. Een beetje een cowboy. Als cowboys zich buigen over politieke vraagstukken krijg je leuke oplossingen. Hennie schreef er een boek over, Super Nederland. In Super Nederland lost Hennie het fileprobleem op in een handomdraai. Een kwestie van de rode kentekenplaat invoeren. Met een rood nummerbord mag je niet tijdens de spitsuren rijden, maar je betaalt ook minder wegenbelasting. Er zitten misschien haken en ogen aan, maar het idee is oké, simpel en meeslepend. Ik heb ook een rode-nummerplaatidee. DUO betekent Dienst Uitvoering Onderwijs. Dat klinkt onnoemelijk vaag, maar studenten weten allemaal wat DUO doet: de studiebeurzen uitkeren. Elke maand aan alle studenten, een kleine 650-duizend transacties. Elke maand! Daar kan heel wat misgaan. En ja, DUO kent de Wet van Murphy: alles wat mis kán gaan, zál een keer misgaan. Voor het rechtbreien van de gevallen steken en het normale werk heeft DUO veel mensen in dienst. Aan de Wet van Parkinson kan DUO zich natuurlijk ook niet onttrekken: een bureaucratie groeit ieder jaar met ongeveer zes procent, zelfs al daalt de hoeveelheid werk. Dat Parkinson gelijk had, blijkt uit het bericht dat het spiksplinternieuwe DUOgebouw aan de Groningse ringweg al te klein is voordat alle ambtenaren goed en wel verhuisd zijn. Afijn, mijn rode nummerplaat. Iedere maand stort DUO 266 euro op de rekening van de student, per jaar een dikke 3100 euro. En eens per jaar maakt de student 1700 euro over op de rekening van zijn onderwijsinstelling. Volgens het rode-kentekenprincipe kan DUO studenten net zo goed eens per jaar 1400 euro uitkeren. Dat scheelt miljoenen transacties per jaar, miljoenen formulieren, miljoenen problemen. Veel efficiënter, en zonder ook maar één centje pijn. Ik zond dit idee tien jaar geleden aan een paar politieke partijen, het ministerie en de krant. Niemand deed er wat mee. Ik had het naar Hennie moeten sturen. Die weet ook vast wel raad met het lege DUOgebouw. Hajo Frick

Voeding & Diëtetiek opent leskeuken

Geen allegaartje maar aans kouk Studenten Voeding en Diëtetiek hoeven niet meer op en neer naar Zernike. Het Wiebengacomplex heeft nu ook een leskeuken. De opening met een wedstrijd Tapas oet Grunn leverde de opleiding een verrassende oorkonde op. De nieuwe leskeuken glimt en blinkt. Veel roestvrij staal: grote afzuigkappen, pannen, kranen, aanrechten. ‘Mooi, maar wel poetsen, poetsen, poetsen’, lacht chef-kok Joop Zwiep die op de dag van de opening de scepter zwaait. Onder zijn leiding bereiden medewerkers en studenten van de Academie voor Gezondheidszorg vijftien tapasrecepten met Groninger streekproducten: moussies, Hooghoudt-mascarponehapjes, hetebliksemhapjes en een Zoutkamper garnalencocktail. De recepten zijn bedacht door de studenten en staan gebundeld in een fraai receptenboekje dat speciaal voor de opening is uitgegeven. ‘Kleiner dan op Zernike, maar veel overzichtelijker’, vindt V&D-studente Judith Stolk. ‘Alles is nu ook één lijn, de kookplaten, de pannen. Geen allegaartje meer.’ ‘In de oude opstelling stond je ver van elkaar af. Hier zie je van elkaar wat je doet’, zegt kookjuf Anja Bandringa. ‘Het is ook heerlijk dat de keuken nu in het Wiebengacomplex zit. Het vak koken is daardoor veel zichtbaarder geworden. We hebben al een semester gedraaid en het bevalt uitstekend.’ Roosteraar Stephanie Hayder werkt aan een hapje met haite bliksem, een culinair

idee van Annick Meijer. ‘Túúrlijk winnen we’, lacht ze. Deze combinatie met aardappel, Groninger kroonappel, spekjes, filodeeg, ontbijtkoek en Marne mosterd is het helemáál. Proeven?’ De jury beslist anders. De prijs gaat naar Dorith Rieder en haar aans kouk, andere koek, een hapje met Knol’s Oude Wijvenkoek. Mooie Groningse ingrediënten en een verrassende smaaksensatie, vind juryvoorzitter Zwiep. ‘Doordat de fabriek van Knol in november is afgebrand zag het er even naar uit dat we andere koek moesten nemen’, vertelt Dorith. Aan het einde van de middag mogen de hapjes worden geproefd. Inderdaad, de anijssmaak in de Oude Wijvenkoek combineert verrassend lekker met Groningse geitenkaas, appel, veldsla, honing en mosterd. De middag eindigt met nóg een verrassing. De opleiding is vanwege de nadruk op de streekproducten in de tapaswedstrijd benoemd tot Smaakmaker en is daarmee ambassadeur van Groningen, Hoofstad van de Smaak 2011. Luuk Steemers Het receptenboekje Tapas uut Grunn is te bestellen via [email protected], prijs 7,50 euro.

'Jij kiest: Wibra of Bijenkorf' Oud-studente Voeding & Diëtetiek Nelleke Mulder, Zakenvrouw van het Noorden 2009, gaf tijdens de openingsmanifestatie voor de nieuwe leskeuken een presentatie over haar bedrijf. Geen diëtistenpraktijk, maar een bureau voor uiterlijke presentatie. ‘In mijn tijd was het nog vijftien uur koken per week. Ik kook nu nooit meer.’ Nelleke Mulder werd in 1983 artsenbezoeker en probeerde in die rol intraveneuze voeding te verkopen. De oud-student V&D merkte zo hoe belangrijk de eerste indruk is. ‘Die artsen hadden in principe geen zin in mijn bezoek, maar met een goede presentatie maakte je het verschil.’ Mulder begon een bedrijf in kledingadviezen en heeft intussen tien medewerkers. Ze laat een foto zien van een monumentaal grachtenpand vlakbij de Sneker Waterpoort. ‘Wibra of Bijenkorf ? Je bepaalt zelf hoe je je presenteert. Maar wees je ervan bewust dat het bij zakelijk succes maar voor vijftien procent gaat om de inhoud en voor 85 procent om zaken als contactuele eigenschappen, respect en vertrouwen.’

Ze laat een foto zien van een man van middelbare leeftijd in een ruitjeshemd en een baardje. ‘Een docent’, roept iedereen. ‘Wat voor vak?’, vraagt Mulder. Geschiedenis, klinkt het als uit één mond. ‘Waar gaat ie op vakantie?’, vraagt Mulder. Frankrijk, weet het publiek. Mulder lacht. ‘Wim werkte dertig jaar als werkvoorbereider bij een aannemersbedrijf. Hij wilde een carrièremove maken.' Ze laat een foto zien van een heel andere Wim, zonder baard, met modieuze bril en maatpak. ‘Hij is nu hoofd inkoop en heeft veel meer zelfvertrouwen.’ Mulder: ‘Als je wilt opvallen, moet je kleur gebruiken, maar hoe?’ Ze houdt een gouden en zilveren stof bij een blond meisje met een lichte huid. Iedereen is het erover eens dat het goud beter staat. ‘Warme kleuren moet je hebben.’ Ze geeft het meisje een staaltje met de kleuren die het beste bij haar passen. Ze richt zich tot de diëtisten in de collegezaal. ‘Jullie vak heeft een veel te braaf imago. Laat die doktoren niet over je heen lopen. Alles heeft te maken met de indruk die je maakt.’

[11] 2010 16 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 9 Foto: Luuk Steemers

The Power of Hospitality bij het International Seminar van FM

Zonder hartstocht gaat het altijd mis Gastvrijheid is een kwestie van FRESHness. Met of zonder clownsneus, Michael Bunink rijgt de tips aaneen tijdens het International Seminar van Facility Management. ‘Goed kijken en anticiperen: wat je geeft, is wat je krijgt.’ Een man wil een zebrapad oversteken. Traag heft hij zijn rechterbeen op en plaatst de voet op de dichtstbijzijnde witte streep. De aanstormende auto remt en komt net op tijd tot stilstand. De bestuurder weet het: hij reed te hard, de voetganger heeft voorrang. En de voetganger weet het ook. Om de chauffeur te straffen, loopt hij tergend langzaam het zebrapad over. Halverwege kijkt hij zijwaarts naar de bestuurder. Uit zijn blik stroomt een mengeling van ergernis, verwijt en superioriteit. De bestuurder kan niet anders dan lijdzaam toezien, de beker tot op de bodem leegdrinken. Of hij zet een rode neus op. ‘Moet je kijken wat er dan gebeurt’, zegt Michael Bunink, die zo’n neus altijd op het dashboard heeft liggen. De voetganger begint te lachen, zwaait en versnelt zijn pas. Iedereen blij. Wat de omstandigheden ook zijn, je gedrag kan de medemens veranderen. Goed om te weten, zeker als je werkzaam bent in een beroep waar gastvrijheid de bepalende factor is voor succes. De meerderheid van de kleine tweehonderd toehoorders van Buninks lezing tijdens het International Seminar van Facility Management vindt zichzelf hospitable (want de voertaal op 8 en 9 februari is Engels). ‘Nó’, roept Bunink, ‘Nederlanders zijn niet gastvrij. Als een onbekende bij jullie aanbelt en vraagt of hij kan mee-eten, smijten jullie de deur voor z’n neus dicht en schreeuwen door de brievenbus: GO AWAY. Jullie zijn alleen gastvrij als je de gasten zelf hebt uitgenodigd. Dat is gastvrijheid onder voorwaarden.’ Die ongastvrije cultuur speelt Nederlanders parten in de horeca. Bunink adviseert noodlijdende horecagelegenheden. ‘In negen van de tien gevallen schort er iets aan de emotionele kant van dienstverlening. Je kunt je zaakjes op orde hebben, maar zonder hartstocht

gaat het mis.’ Het staat in rode letters op de allereerste dia die hij laat zien: The Power of Hospitality = Passion. ‘Als je de hele dag biertjes staat te tappen, kan de verveling toeslaan. Maar je kunt ook fris blijven. FRESH!’ Friendly, respect, eye-contact, smile en harmony. ‘Kun je iemand dwingen om je te groeten? Ja, natuurlijk kan dat. Iemand in de ogen kijken en een knikje maken is al voldoende.’ Kun je iemand erop wijzen dat hij een snotje aan z’n neus heeft hangen? ‘Een snel handgebaar langs je neus vindt vrijwel altijd navolging. Mensen imiteren elkaar vaak onge-


merkt.’ Bunink rijgt de tips aaneen. Een lichtnerveus rondwandelende gast vraag je niet of hij de toiletten zoekt. ‘Als iemand moet poepen, treed je met zo’n vraag in zijn comfort zone. Nee, je vraagt of je hem ergens mee kunt helpen. ‘In our business you’ve got to be pro-active. Goed kijken en daarop anticiperen: wat je geeft, is wat je krijgt.’ Hartstocht wekt hartstocht op. ‘Vertel je gasten wat je weet over de dingen die je ze voorzet. Hoe meer, hoe beter. Maak hun bezoek bijzonder. Dan vertellen ze het door: “Bij restaurant X schenken ze wijn van de enige wijngaard van

Noord-Holland.” Ik ken een restaurant waarbij ze zelfs de foto van die wijnboer laten zien.’ Een student werkt ‘achter het raam’ bij Kentucky Fried Chicken, waar veel klanten hun nuggets voor de helft opeten en dan komen klagen omdat ze weten dat het bedrijf dan standaard een nieuwe portie voorschotelt. ‘Hoe kan ik daar FRESH bij blijven?’, vraagt hij. Voor het eerst is Bunink even stil. ‘Ik weet niet of de clownsneus helpt, maar ik ga er binnenkort eens langs. Er ís een oplossing, zeker weten.’ Boudewijn Otten

Foto: Luuk Steemers

Songa.nl wint prijs voor leukste studentenonderneming

‘We bouwden een muzieksite om Youtube’ Lof en eeuwige roem voor Mark, Jorrit en Bas die op 31 januari de prijs voor het ‘leukste studentenbedrijf van Noord-Nederland’ in de wacht sleepte. De prijs werd uitgereikt in een in paars licht gehulde uitverkochte Stadsschouwburg tijdens het Flinc Awards Gala. De paarse loper lag uit voor de jonge ondernemers. Jorrit Tinholt (25), vierdejaars Communicatie & Multimedia Design, en Bas de Lange (25), vierdejaars Vastgoed & Makelaardij, zijn vrienden sinds de basisschool. Met tweedejaars International Business & Management Studies Mark de Jonge (24) bedachten ze een concept om van Youtube een échte muzieksite te maken. Flinc, de jonge honden van de Noordelijke Ontwikkelingsmaatschappij (NOM), zag brood in het plan en hielp de jonge ondernemers op weg. Wat is er mis met Youtube? Jorrit: ‘Youtube is een website waarmee je gratis videofilmpjes kunt uploaden, bekijken en delen. Het is geen muzieksite. Wij vinden het bijvoorbeeld superirritant dat op feestjes iedereen rond een laptop hangt en dat de muziek steeds stopt als je een volgende clip wilt bekijken. Zo is het idee ontstaan. We gebruiken eigenlijk de onuitputtelijke muziekbronnen van Youtube en bouwden daar een muzieksite omheen.’ Zoiets als Grooveshark of Spotify? Mark: ‘Spotify moet je downloaden en dat doe je niet ff op school en op Grooveshark kun je echt niet zoveel muziek vinden als op Youtube. En ze bieden enkel muziek, geen clips. Een cd die is uitgelekt, remixen of live-optredens vind je op Youtube veel eerder, dus ook op Songa. Platenmaatschappijen zien nu eindelijk de voordelen en gaan HD-clips op Youtube zetten. Hoge kwaliteit dus. Ze zijn niet meer zo happig om video’s van Youtube te halen. De generatie van nu wil gratis naar muziek luisteren. Daar kan de platenmaatschappij niet meer omheen. Hun inkomsten komen nu van tickets voor concerten en de verkoop van broodtrommels, posters en T-shirts.’ Op Youtube is het een heel gedoe om een playlist te maken. Bas: ‘Op Songa kun je heel makkelijk playlists maken en die delen met

Foto: Pepijn van den Broeke

vrienden. Je kunt ook naar de playlists van anderen luisteren. Je hoeft absoluut geen nerd te zijn om onze site te gebruiken. Heel binnenkort komt er een nieuwe versie van Songa die is gekoppeld aan Facebook. Je kunt zien wie van je vrienden een account heeft en je krijgt wekelijks een update van jouw meest beluisterde muziek. Dat kunnen je vrienden dan ook weer zien.’ Over nerds gesproken. Wie is de nerd van jullie drie? Mark: ‘Jorrit is onze nerd. Hij bouwt de site. De Flinc Award is dan ook een schop onder zijn kont, noem het een stimulans om snel met de nieuwe versie te komen. De volgende stap is een applicatie voor smartphones. Bas doet contentbeheer en maakt de playlists en ik houd me op dit moment bezig met een concept om aan Songa te verdienen. We vormen een stevige basis en hebben een mooie wisselwerking.’

Hoe worden drie studenten ondernemer? Jorrit: ‘In 2009 won ik een pitch op de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. De prijs was een mogelijke investering van het Fryslân Development Fund. Die vonden ons idee al vet, terwijl wij nog dachten dat het leuk was voor onszelf en onze vrienden. Ze hadden echter als eis dat we ons in Friesland moesten vestigen en dat wilden we niet. Uiteindelijk hebben we ons businessplan geprofessionaliseerd en zijn via de NOM bij Flinc terechtgekomen. Flinc helpt starters om hun onderneming van de grond te krijgen. Ze hebben ons in contact gebracht met Square One, een investeringsfonds voor studentondernemers. Via Flinc hebben we een coach gekregen en inmiddels een BV opgericht: Web-based Entertainment Media BV.

Komt er een vette BMW voor de deur? Mark: ‘Onze doelgroep, jongeren tussen de 15 en de 25, wil gratis muziek en we willen geen abonnementsgeld vragen voor een dienst die leunt op Youtube. We hebben een concept bedacht dat gericht is op een bepaald segment van de muziek en dan komt die vette bak er wel. Maar we vertellen er niets over, want anders gaat een ander met het idee aan de haal.’ Drie Groninger Zuckerbergs? Bas: ‘We hebben ruim 2500 bezoekers per dag, 75-duizend per maand. Vijfduizend geregistreerde bezoekers, waar er dagelijks tussen de vijftien en twintig bijkomen. We hebben plannen om Songa dit jaar internationaal te lanceren. ‘Ambitieus, maar bescheiden’, zeiden ze tijdens de uitreiking van de Flinc Award. Wij gaan voor goud.’ Loes Vader


12 HANZEMAG WOENSDAG 16 FEBRUARI 2011 [11] Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij

Stadsdekkend wifi-netwerk blijkt onhaalbaar

Draadloos Groningen: de stekker gaat eruit Groningen barste tot voor kort van de ambities. Nu is het nog maar de vraag of het Forum en de tram er wel gaan komen. Ook Draadloos Groningen, dat Groningen als eerste stad van Nederland een stadsdekkend wifi-netwerk moest opleveren, is op sterven na dood. Wat ging er mis? Er gloorde toch nog even hoop eind januari. Drie commerciële partijen, Mediacaster, Community Network Groningen en Alcadis, zagen een doorstart van Draadloos Groningen wel zitten. Maar het voorstel werd door de projectpartners Rijksuniversiteit Groningen (RUG), Hanzehogeschool (HG) en de gemeente Groningen genadeloos naar de prullenbak verwezen. ‘Het was niet eens een businessplan, meer een voorstel op een papiertje’, zegt HGcollegelid Marian van Os, die namens de school betrokken is bij Draadloos Groningen. ‘Negentig procent van het geld moest van ons komen. Nu vind ik het erg belangrijk om vooruitstrevend te zijn, maar als het geld kost, moet je het wel kunnen uitleggen als publieke instelling. En als commerciële partijen echt geloven in dit project, dan moeten ze met een goed businessplan komen en ook zelf durven investeren.’ De drie partijen hebben dus nog een minieme kans, mits ze met iets heel goeds komen. Maar Van Os schat de kans niet hoog in. ‘Er is te veel tijd overheen gegaan, het momentum is voorbij. De voorsprong die we hadden toen we begonnen met dit project zijn we kwijt.’ Echt rouwig lijkt ze er niet om. ‘We hebben draadloos internet op Zernike, dat is niet erg duur en studenten kunnen er mee werken. De kans is inderdaad groot dat het daar bij blijft. Wij gaan er in ieder geval geen tonnen meer insteken. Wie bedien je nog door te investeren in draadloos internet voor de rest van Groningen? In ieder geval niet de studenten.’ Geen rooie cent Stadsdekkend wifi kunnen de Groningers nu dus wel definitief op hun buik schrijven. Zo komt er een einde aan een soap die met veel bombarie begon en redelijk geruisloos aan zijn einde

komt. Wat in 2006 voor het eerst werd geopperd als mogelijkheid, leek in 2009 realiteit te worden. ‘Groningen krijgt draadloos internet in hele stad’, kopte het Dagblad van het Noorden in april 2009. ‘Deze zomer begint de aanleg van het netwerk in het centrum van de stad’, vervolgde de krant. ‘Begin 2011 zal dan de hele stad beschikken over een draadloos netwerk.’ Het is nu begin 2011 en slechts drie procent van de stad is gedekt. De schuld wordt vooral in de schoenen geschoven van Unwired, het bedrijf dat de Europese aanbesteding won en

Marian van Os: ‘De HG steekt er in ieder geval geen tonnen meer in’ verantwoordelijk werd voor de uitrol van het netwerk. ‘Eigenlijk ging het al vanaf begin 2010 niet goed’, beaamt Robert Janz, directeur van Draadloos Groningen. ‘De directeur van Unwired, Mitchell Kleinhandler, zat in de Verenigde Staten om investeerders te vinden voor het project. Daardoor werkte de manier van aansturen niet. Ik wilde dat er een projectleider in Groningen kwam. Kleinhandler kwam over de brug, we kregen wat we wilden. De overlevingskansen leken ineens weer groter.’ Die projectleider werd Richard Bosboom. Hij zette een team op in Groningen, maar kwam er al snel achter dat het mis ging. ‘De aanvullende fondsenwerving viel erg tegen. Er waren wel toezeggingen, maar toen puntje bij paaltje kwam bleken veel investeerders niet bereid om hun handtekening te zetten.’ Volgens Janz was de situatie een ietsje

dramatischer. ‘Ik had Unwired twee deadlines gegeven. In die periodes moesten ze vijf miljoen bij elkaar proberen te krijgen. Uiteindelijk haalden ze geen rooie cent op, helemaal niks! Dat was voor mij een teken dat we niet nog een deadline moesten geven en de stekker er beter uit konden trekken.’ Bosboom gelooft dat als Unwired langer de tijd had gekregen, er nog best een kans was geweest dat investeerders zouden toehappen. Janz twijfelt. ‘Hoe lang blijf je wachten? Dat is de vraag. We zagen de voorsprong die we hadden ten opzichte van andere steden snel verdampen. Het duurde ook erg lang voordat ze het probleem aangaven. Ik zag echt geen andere mogelijkheid dan ermee op te houden.’ Niet rendabel Hoe was het mogelijk dat Unwired de aanbesteding won en vervolgens geen enkele investeerder bereid vond om geld in het project te steken? Bosboom wijt het aan de crisis. ‘In 2008 vielen de belangrijkste beslissingen over het project. We leefden toen in een hele andere wereld. Er was nog geen economische crisis.’ Toch was ook voor de crisis al bekend dat stadsdekkend wifi-netwerken nauwelijks rendabel waren. Tussen 2006 en 2008 sneuvelden soortgelijke projecten in Philadelphia, Chicago, Houston en San Francisco. Consumenten waren niet geïnteresseerd en gratis netwerken redden het ook niet wegens tegenvallende advertentie-inkomsten. Dat Unwired en de stichting Draadloos Groningen toch geloofden in het concept had te maken met de opzet. Beide partijen geloofden dat het netwerk rendabel kon worden gemaakt, maar alleen met een forse publieke investering. Toch lijkt het optimisme uit de begindagen enigszins onterecht. Ook

Bosboom wist dat het niet makkelijk zou worden. ‘Als je kijkt naar vergelijkbare projecten, zie je inderdaad dat die wel vaker mislukken. Je moet altijd maar afwachten of er investeerders bereid zijn te betalen en je kunt er ook niet meer van uitgaan dat mensen veel willen betalen voor dit soort diensten.’ Weggegooid geld En dus sneuvelt er weer een ambitieus project in Groningen. Van de vijf miljoen die de projectpartners bereid waren te investeren, is acht ton gebruikt. Het enige concrete resultaat is wifi op de Zernikecampus. Toch vindt Janz de acht ton geen weggegooid geld. ‘Er zijn veel misverstanden over Draadloos Groningen. Veel mensen zagen een toekomst voor zich met studenten met laptopjes in het Noorderplantsoen. Dat was nooit onze insteek, dat heb ik aan het begin al duidelijk proberen te maken. We hielden met twee zaken rekening. Allereerst zagen we toen al dat handheld de toekomst was. Studenten zouden met smartphones al overal bereik hebben. Voor hen is zo’n netwerk dus niet echt nodig. Wat voor ons erg belangrijk was, is het Internet of Things concept (het idee dat apparaten via internet kunnen communiceren met elkaar en met mensen, zonder tussenkomst van mensen, red.). Het internet is immers veel breder dan laptops en pc’s. ‘Draadloos Groningen bood inventieve mensen vele mogelijkheden om te experimenteren. Ik heb zo veel interessante ideeën gehoord, van het meten van koolstof- en fijnstofgehaltes in de lucht tot het bestuderen van verkeersknelpunten. Alleen daarom vind ik het geld dat is geïnvesteerd al de moeite waard.’

Chris Wind


‘Groningen, word wakker!’ 14 HANZEMAG WOENSDAG 16 FEBRUARI 2011 [11]

Wubbo Ockels is bezorgd over onderwijs en milieu

‘We zitten in de handboeien van de Gasunies en de Shells’ Oud-ruimtevaarder Wubbo Ockels hoopt komende zomer weer te kunnen varen met zijn duurzame schip dat eind vorig jaar werd vernield. De Delftse hoogleraar Duurzame Technologie heeft zorgen over het Nederlandse onderwijsbeleid en de trage ontwikkeling naar duurzaamheid. De witte Ecolution schittert fel tegen de strakblauwe hemel. Met zijn ranke, gestroomlijnde romp en de twee statige masten lijkt het 26 meter lange ecologische zeiljacht startklaar om oudastronaut Wubbo Ockels een nieuwe reis om de aarde te bezorgen. Aan niets is te zien dat het schip eind 2010 door onbekenden tot zinken werd gebracht. Dertig meter van het schip, in het kantoor van de werf NoLimit, zit Wubbo Ockels, net in Groningen aangekomen voor een bespreking over de Ecolution. ‘Om de schade te beperken zijn direct de pompen aangezet. Achteraf gezien heeft dat niet zoveel geholpen, want elektronica die onder water staat moet je weggooien. De schade is ruim anderhalf miljoen euro. Als we alles volledig repareren, zijn we een jaar verder en dat kan het bedrijf Ecolutions BV, waarvan ik mededirecteur ben, zich niet permitteren. Dit schip, dat je helemaal elektrisch kunt bedienen en dat zijn eigen energie al zeilende opwekt, is uniek in zijn soort. Potentiële kopers willen daarom eerst weten hoe het schip vaart. We doen een voorlopig herstel waarbij we kunnen laten zien dat alles functioneert. We hopen het schip deze zomer weer vaarklaar te hebben, al zit een oceaanreis er dan nog niet in.’ Superbus Ockels was de laatste tijd ook veelvuldig in het nieuws met zijn snelle superbus die op betonbanen ruim 250 kilometer per uur moet halen. De eerste rijtesten zijn achter de rug en een prototype is te zien geweest op de transportbeurs in Hannover en op de Miljonair Fair in Amsterdam. ‘Mensen vinden de bus zo mooi dat ze haast niet kunnen geloven dat dit goedkoop vervoer is. Voor de kosten van een treinkaartje kun je met de superbus rijden, en dat zonder overheidssubsidie. We zijn nu met een stu-

die bezig voor Heerenveen-Groningen, een alternatief voor de plannen om op dat traject spoorrails aan te leggen. Die rails, zonder bovenleiding, kosten zo’n zeshonderd miljoen euro, en dan heb je een ouderwetse dieseltreintje. Voor driehonderd miljoen euro leggen wij een baan aan waarop de superbus goed kan rijden. De bussen rijden op aanvraag. Alle superbussen zijn zelfstandige units. Als je belt of sms’t waar je naartoe wilt en wanneer, krijg je prijs- en vertrekaanbiedingen van een aantal units. Dat is efficiënter voor de busonderneming. Geen lege bussen meer, maar ook prettiger voor de klant. Die kan kiezen.’ Ockels is optimistisch. ‘Op de Hanzehogeschool is een studie gedaan naar de toekomstige klant van de superbus. Wat ik een belangrijke conclusie vond was dat jonge mensen minder materialistisch worden. Een auto bezitten, dat willen jongeren in de toekomst niet meer. Dure parkeerplaatsen, onderhoud, verzekeringen. De tijd komt dat mensen alleen service willen. De superbus past in dat toekomstbeeld.’ Studentenprotesten Op 21 januari sloot Ockels zich aan bij de studentenprotesten tegen de kabinetsplannen voor de studiefinanciering. ‘De plannen zijn belachelijk. Ik val daar het kabinet niet in de eerste plaats op aan, maar het Nederlandse volk waarvan dat kabinet een afspiegeling is. Hoe haal je het in je hoofd om onderwijs zo’n lage prioriteit te geven? We zijn in Europa één van de landen die het minste aan onderwijs uitgeven. Iedereen heeft het over de bloei van Finland. Ja, mooi, maar Finland geeft vier procent van de begroting aan onderwijs uit, en wij maar 1,8 procent. Als je betere leraren wilt, dan moet je ook hogere salarissen betalen.’

Zonnefietspad De Delftse hoogleraar Duurzame Technologie laat de moed echter niet zakken. ‘Optimisme is een verantwoordelijkheid. Ik ga er van uit dat het inzicht dat we te weinig uitgeven aan onderwijs uiteindelijk wel komt. De media moeten aan dat laatste meehelpen. Maar de Nederlandse media zijn zwak geworden. Laatst interviewde RTL me over het fietspad met zonnepanelen dat TNO in Krommenie gaat aanleggen. Ik heb een enthousiast verhaal gehouden. Dit soort innovaties zijn heel erg belangrijk. Als je niets probeert, gebeurt er nooit iets. Dat fietspad is iets waar mensen enthousiast over worden: cool, spannend! Mensen zullen naar Krommenie komen om op dat glazen pad te fietsen. Leuk om later met vrienden en collega’s over te praten. Uiteindelijk kan het een succesvol exportproduct worden. Maar nog diezelfde avond belt de RTL dat ze het interview niet uitzenden omdat iemand van het Energie Centrum Nederland beweert dat die fietspaden flauwekul zijn. Dát is momenteel de cultuur in Nederland. Iets mág niet positief zijn. En de enige reden die ik kan bedenken is dat negatief nieuws beter verkoopt. Oppervlakkig en dun.’ Handboeien Wubbo Ockels kijkt met gemengde gevoelens naar het energiebeleid in Groningen en met name naar het Noordelijke samenwerkingsverband op energiegebied Energy Valley. ‘In de Eemshaven komen nu nieuwe steenkoolcentrales. Een slechte zaak! Schone kolencentrales bestaan niet. Grote bedrijven als RWE en Vattenfall willen op korte termijn geld verdienen. In Duitsland mogen deze centrales niet worden gebouwd, hier wel. Bovendien is de weerstand in Nederland minder,

vooral op het platteland. Veel mensen hebben daar niet door hoe de beslissingsprocessen lopen. Energy Valley zegt dat ze de steenkoolcentrales niet kunnen tegenhouden en ze hebben geëist dat er dan wel CO2-opslag komt. Maar ik denk dat de bevolking overal tegen CO2-opslag in de eigen omgeving is. Het eindresultaat is wél kolencentrales, maar géén CO2-opslag. ‘Het Noorden zit in de handboeien van de Gasunies en de Shells. Daarom sta ik ook niet direct te juichen bij de plannen van de Hanzehogeschool en de Rijksuniversiteit om met steun van bedrijven als GasTerra een Energy Academy op te richten. Ik ben bang dat zo’n academie te veel wordt beïnvloed door korte-termijnbelangen van grote bedrijven.’ Word wakker! Groningen moet de duurzaamheidskaart spelen, vindt Ockels. ‘Jullie hebben veel ruimte om zon en wind te pakken en om biomassa te vergisten. Groningen word wakker! Zo’n plan als de Blauwe Stad was veel aantrekkelijker geweest als er alleen energieneutrale woningen waren gepland en als de beste architecten ter wereld zich erover hadden gebogen. Dan had je nu iets bloeiends gehad waar ook jonge mensen heen willen. ‘Er is voor miljarden euro’s aan gas uit Slochteren gehaald en de mensen zélf profiteren niet. Groningen heeft de hoogste werkloosheid. Ja, er zijn inderdaad speciale subsidies zoals de FES-gelden uit de aardgasbaten, maar die hebben nul effect voor de gewone mensen. Het komt terecht in andere zakken. Zorg dat het ten goede komt aan het platteland.’

Tekst en foto: Luuk Steemers


Lees jij HanzeMag en heb je een mening?

De Hanzeredactie zoekt:

Boek

DVD

BIOS

Haantjes

Verschrikkelijke ikke

127 Hours

★★

★★★★

★★★★

De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur)over de inhoud en de vorm van HanzeMag. Verdiensten: 12 euro per keer. Belangstelling? Mail naar: [email protected] of [email protected] of bel 050 5955588


LV

Het is een typisch ‘wat zou jij doen’ verhaal. In 2003 valt Aron Ralston tijdens een hike-tocht in een nauwe gleuf in de Blue John Canyon in Utah. Zijn rechterhand komt muurvast te zitten tussen een rotsblok en de wand. Al snel beseft hij: die hand komt niet meer los. Er blijft slechts één gruwelijke oplossing over. Hij besluit zijn arm tussen elleboog en pols door te snijden met een goedkoop zakmesje. In mindere handen zou een film over dit indrukwekkende waargebeurde verhaal snel resulteren in een oersaaie film, maar regisseur Danny Boyle (Trainspotting, Slumdog Millionaire) weet er een spannend en vooral prachtig gefilmd verhaal van te maken dat geen moment verveelt. Het doorsnijden van de arm is, hoe kan het ook anders, bijna ondragelijk om te zien. Laat je hierdoor niet afschrikken, want de rest van de film is een diepgaand kijkje in de ziel van iemand die extreme keuzes moet maken om te overleven. En zelfs in die comfortabele leunstoel van Pathé, met bier en popcorn in de hand, voel je heel even hoe het is om echt te moeten kiezen voor het leven.

CW

a

De Verschrikkelijke ikke is de nieuwe 3Danimatiefilm van de makers van Ice Age. Gru, de held, is een grumpy heerschap dat geniet van alles wat slecht is. Hij verslaat iedereen die hem in de weg zit met zijn wapenverzameling van krimp- en vriesstralen en zijn gevechtsklare landen luchtvaartuigen. Gru droomt ervan de geschiedenis in te gaan als de grootste schurk ooit, een voornemen dat wordt gedwarsboomd als collega-schurk Vector erin slaagt een piramide uit Egypte te stelen. Gru realiseert zich dat hij een stap verder moet gaan en besluit de maan te stelen. Daarbij maakt hij gebruik van een reusachtig ondergronds lab dat wordt bevolkt door een leger kleine gele mannetje, Minions, die eruit zien als gebrilde guerrilla-M&M’s. Dan komen er drie bijdehante weesmeisjes op Gru’s gruwelijke pad. In eerste instantie wil Gru niets van de meisjes weten, maar ze blijken toch handig om de maan te stelen. Uiteindelijk stelen de koters het hart van de boef. Leif (6) geeft de film vier sterren, hij lacht het hardst om de Minions en vindt Gru geen slechterik.

a

Haantjes, het zesde boek van Kluun, alias Raymond van der Klundert, is in een knalrose gay-uitvoering en een witte variant verkrijgbaar. De marketingstunt met opponent en vriendje(?) Herman Koch met zijn boek Zomerhuis met Zwembad zorgt ook voor een kleine hype in de boekwinkels. Laat dat maar aan Kluun over. Zijn Amsterdamse comedy over de reclamejongens Stijn en Frenk die goud in handen denken te hebben als relnicht Charles met een briljant idee voor de GayGames in 1998 hun reclamebureau binnenswingt, is een op ware gebeurtenissen gebaseerde soap. Zakenpartners Stijn en Frenk ruiken geld en eeuwige roem voor hun business en gaan met ogen open het schip in rondom de Canal Parade. Mannen zijn haantjes maar de vrouwen kraaien victorie in een serie hilarische aktes in de gayscene, het gezinnetje van schuinsmarcheerder Frenk en het met gay-gadgets volgepakte glossy kantoor van Merk in Uitvoering. Verwacht geen uitgewerkte karakters of diepgaande analyses, maar het verhaal leest als een trein die je van verre al op een doodlopend spoor ziet aandenderen. Behoorlijk obligaat, maar wél lollig om in één ruk uit te lezen. RT

loco

Eerstejaars Personeelsmanagement Jan Joris Groenewold (28) speelt in team 1 van jongerenschaakvereniging SISSA. ‘Schaken is méér dan wiskunde. Vaak voel ik een magische samenhang tussen de stukken op het bord, een onverklaarbaar veld van krachten. Daarom geloof ik dat de computer alleen soms van topschakers wint omdat mensen vermoeid kunnen raken, machines niet. Ik offer niet graag stukken op. Ik ben een wurgschaker. Als een boa constrictor probeer ik de tegenstander tot fouten te verplichten en dán sla ik toe. Bij SISSA is de helft student, en dat merk je aan de sfeer in café Atlantis in de Oude Kijk in ’t Jatstraat waar we interne partijen spelen met een drankje en muziek. Heel anders dan bij burgerverenigingen waar het muisstil is. Maar als we wedstrijden spelen staan we strak in het gareel. Sinds we sponsorondersteuning krijgen en grootmeester Ivan Sokolov bij ons speelt, hebben we grootse ambities. We spelen nu nog in de regionale promotieklasse en winnen alles. Ieder jaar promoveren we naar een hogere klasse en over vijf jaar zijn we landskampioen.’ www.jsvsissa.nl

a

[11] 2010 16 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG 17 Tekst en foto: Luuk Steemers

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 9 maart kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 2 maart.

Het heilig moeten. Een druk leven is heerlijk maar er zit ook een andere kant aan: soms moet je zo veel van jezelf, dat je jezelf niet meer kunt bijhouden. Je komt niet toe aan wat je echt wilt. Start 3 maart - 5 x - € 12,50 Persoonlijk gesprek Geert Brüsewitz 8500387, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775. Studentendiensten Martinikerk 20 februari:

11.30 uur K. van der Plas, 17.00 uur J. Hamstra (Evensong) 27 februari: 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur P.S. van Dijk 6 maart: 11.30 uur M. Metzlar, 17.00 uur J. Butti Word actief op de Hanzehogeschool! Gezocht: student-fractieleden voor de medezeggenschapsraad 2011/2012. Duik om

Studium Generale Groningen Woensdag 2 maart Diplomacy and Security in Times of WikiLeaks. Jan Melissen about Diplomacy. Wat betekenen onthullingen, zoals die van Wikileaks, voor de internationale betrekkingen? Heeft WikiLeaks de hedendaagse diplomatie een klap toegebracht? En wat onthullen de gelekte berichten over de Amerikaanse politiek en diplomatie? 20.00 – 22.00 uur Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Maandag 7 maart Aletta Jacobs Lezing 2011 - Eerwraak: zijn vrouwen echt zo weerloos? Bij eergerelateerd geweld denken we vaak aan het ‘weerloze allochtone vrouwelijke slachtoffer’. Maar dat beeld is te eenzijdig, vindt antropoloog en criminoloog Janine Janssen. Wat is de rol van de vrouw bij het (aanzetten tot) dreigen met of plegen van geweld? 20.00 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. (www.rug.nl/studium).

1

2

3

8

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T 050 5955588 • F 050 5955590 E [email protected] I www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind Boudewijn Otten Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader

Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu • Sam Peeters • Leo van der Reest • Ricky van Duuren Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl

17 21

Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

4

7 9 12

14 22

18

5

13 15

19 23

16

24 25 27

hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] redacteur 050 5955581 [email protected] redacteur 050 5952570 [email protected] redacteur 050 5955588 [email protected]

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag

11

10

Groninger Studenten Toneel Het Groninger Studenten Toneel speelt op 1, 2 en 3 maart: Ifigeneia, Grieken, Goden en Groningse Studenten. Kaartjes: www.groningerstudententoneel.nl.

Colofon

GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing www.gspweb.nl. Maandag 28 februari Trouw zijn aan jezelf. Authentiek durven zijn, de waarheid van je eigen hart volgen, je eigen stilte kunnen vinden. Wat helpt je om je eigen koers te varen? O.l.v. twee psychosynthetisch therapeuten gaan we hier een avond mee aan de slag. 20.00 uur, Kraneweg 33.

PZZL

tafel met het College van Bestuur en laat je horen! Kijk voor meer informatie op www.groningerstudentenbond.nl of www.hanzestudentenbelangen.nl.

26 28


6 22 7 3 26 24 16 8 20 28 6 15 20 10 11

Handwerken & zo orizontaal H 1 Back to …, Christina Aguilera (6) 4 Laten struikelen, pootje … (5) 8 Heidemeisje in Drenthe (5) 9 Onhandig gedoe (7) 10 Klieren (7) 11 Ned. Strijkkwartet Academie (afko, 4) 12 The Knickerbockers (afko, 3) 14 Houdt het weer in de gaten (4) 15 On His Majesty’s Service (afko, 4) 18 Deze jongen is dubbel eerlijk delen (3) 21 Een weefsel van goud-… (4) 23 Pyrenees vorstendom (7) 25 Drug (7) 26 (Geen) file-onderwijs (5) 27 De puntjes op de i, bijvoorbeeld (5) 28 Doe je met de eindjes aan elkaar (6)

Verticaal 1 Ergens een eind aan … (6) 2 Geen adem meer krijgen (7) 3 Rotterdamse deelgemeente (8) 4 Toverkol (4) 5 …steek of …beeld (5) 6 Beursgraadmeter voor technologie (6) 7 Blauwe zaakwaarnemer (5) 13 Tijd die een dammer bezig is (8) 16 Oefendoek voor handwerkers (7) 17 Kun je je haar in dragen (6) 19 Daar zwem je het net door (5) 20 Schreden (6) 22 Papier-… (5) 24 Borduurstof van Verdi (4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 3 maart. De vorige PZZL is gewonnen door: Marjolein Sanders. De oplossing is: ENERGYACADEMY. Boudewijn Otten

KLASKE

Lieve Loes ren. Na een minuut of tien heb ik een smoesje verzonnen dat ik een afspraak had. Wat moet ik doen? Groetjes, Willy Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loesje, Ik ben 21 en sinds een jaar heb ik verkering met een studiegenote. We wonen nu twee maanden samen. Haar moeder is niet alleen een lief mens met wie ik goed op kan schieten, ze is ook best een aantrekkelijke vrouw voor haar leeftijd. We kunnen zo goed met elkaar opschieten dat mijn vriendin zich wel eens buitengesloten voelt. Ze kleedt zich altijd heel sexy en vindt het leuk als ik haar een compliment geef. Laatst kwam ze onverwachts op bezoek toen mijn vriendin een dagje met vriendinnen naar Amsterdam was. Op een gegeven moment ging ze verleidelijk voor me zitten en zei dat ze met mij naar bed wilde en dat ze wist dat ik dat ook wilde. En dat heel veel oudere vrouwen tegenwoordig een jongere minnaar hebben. Vervolgens trok ze haar rok uit en liep ze in haar jarretelles naar de slaapkamer. Ik wist absoluut niet hoe ik moest reage-

Hi Willy, Inderdaad is het heel modern om een oudere vriendin of minnares te hebben. Eigentijdse vrouwen voelen niets voor een man op de bank die zapt tussen Voetbal International en Mythbusters, vogels fotografeert en zijn benedenmaatse libido compenseert met een te dikke SUV. En er zijn zat jonge mannen die het graag met een door de wol geverfde vrouw doen. Bingo! Wat mij opvalt in je brief is dat je de milf lief, aantrekkelijk en sexy noemt en geen woord aan je vriendin wijdt. Het zou me niet verbazen als je de dame in jarretelles stiekem leuker vindt dan je vriendin. Als je nog maar twee maanden met een meisje samenwoont en je belandt bijna met haar moeder in bed, zegt mij dat genoeg. Je gaat niet op schoonmama’s avances in omdat je dat moreel verwerpelijk vindt. Je bent bang voor je geweten als je ’s middags de moeder neukt en ’s avonds de dochter. Stel dat je voor de moeder kiest, dan word je de stiefvader van je huidige vriendin. Leg dat maar eens aan je ouders uit! Ik wil je niet in het bed van je aanstaande schoonmoeder praten, maar ik twijfel of je studiegenote je echtgenote gaat worden. Go for it, Willy!

Lieve Loes, Mijn vriendenclub gaat volgende maand snowboarden in Oostenrijk en ze hebben me gevraagd of ik mee ga. Het lijkt me best gezellig, alleen heb ik nog nooit op een snowboard gestaan. Wel eens op een skateboard, maar dat was geen succes. Ik maakte direct een enorme smakker en heb maanden met gekneusde ribben rondgelopen. Ik ben eigenlijk niet zo sportief en ook een beetje bangig, en ik heb hoogtevrees, maar dat laat ik niet merken natuurlijk. Mijn vrienden zeggen dat het een fluitje van een cent is, zij zijn ervaren boarders en zullen het me wel even leren. Wat zal ik doen, ik heb best zin in een uitje. Ramon Hoi Ramon, Natuurlijk ga je snowboarden als je daar zin in hebt. Wat houdt je tegen? Dat je niet zo sportief bent, een beetje bangig en last hebt van hoogtevrees? Kom op, je bent toch geen veertigplusser met botontkalking die de kunstheup al boven de piste ziet hangen? Iedereen kan leren snowboarden? De één leert het alleen wat makkelijker dan de ander. Ik zou alleen wel kiezen om te leren snowboarden in een klasje. Ervaren boarders zijn de kneepjes van het leren snowboarden namelijk al lang vergeten. Daarnaast kun je ze het ook niet aandoen om dagen op een babypiste rond te hangen terwijl ze staan te popelen om van de zwarte af te dalen.

Rocking Grunn’n Al bij de deur wemelt het van de bekenden. Even de jas ophangen en naar boven. De grote zaal die gehuurd is staat al lekker vol. Terwijl Liesbeth bij de pedellen aangeeft dat we graag willen feliciteren, schrijf ik een stukje in het felicitatieboek. Ik word op mijn rug getikt. ‘Hé Klaske, dat is een tijd geleden.’ ‘Aah inderdaad zeg, wat leuk om je weer eens te zien.’ De smalltalk is begonnen. ‘De laatste keer dat ik je zag was met die twitteractie in de KEI-week.’ ‘Jeetje, zeker lang geleden, kom je weer eens gezellig langs om te twitteren?’ Lachend pak ik een wijntje aan en proost op een gezellige avond. Ik flaneer door de zaal en spreek oude bekenden en nieuw opgedane contacten. Ieder nieuw bestuur viert met een borrel dat zij een jaar met de scepter mogen zwaaien. Het afgelopen half jaar bezocht ik heel wat constitutieborrels. Mijn netwerk binnen Groningen is vertienvoudigd. Ik hoef niet mijn best te doen om bekenden tegen het lijf te lopen. Twee wijntjes en acht gesprekken later is het tijd voor het filmpje. Al twee uur lang kijkt men ernaar uit: het thema van de KEI-week wordt bekend gemaakt. Met wilde pruiken en speelgoedgitaren zouden de pedellen een hint moeten zijn. Voor mij is het allemaal nog niet zo duidelijk. Het filmpje werkt verhelderend. KEI will rock you! is het thema. De zaal applaudisseert en het KEI-bestuur mag trots zijn. Zij zijn de mensen die de mooiste week van het jaar mogen organiseren. De week waarin iedere scholier omgevormd wordt tot een student. Het is een week waarin keuzes voor de verdere studententijd worden gemaakt. Ik kijk om me heen. De zaal is gevuld met studenten die ervoor kozen om zich niet enkel op hun studie te richten. De keuze die ik vier jaar geleden maakte, zorgde ervoor dat ik nu hier sta. Het thema past bij Groningen. Want niet alleen de KEI-week rockt, het hele studentenleven hier rockt! Klaske van Sluis

Klaske van Sluis (22) is vierdejaars Logopedie op de Hanzehogeschool. Dit jaar is ze Ab Actis/Pro-Rector van studentenvereniging Unitas S.G.

legal alien Country:

Spain,

46.5 million inhabitants,

12 times the size of

the Netherlands

Studies:

Audio and Visual Communication

Photo: Ivar van Bussel

Irene A g uirre (24) Where are you from? ‘I am from Pamplona, which is a city in the north of Spain. Pamplona is mainly known for the yearly bull run, something I really don’t like!’ What do you like most about the Netherlands? ‘I really like it that everybody rides a bike in Holland. It is such a nice way to get around and it’s healthy at the same time, I love it. Also I think the people here are very openminded, I like that.’

And what don’t you like about it? ‘Well, sometimes it seems like people here have a double moral standard. Like I said, everybody is really open minded, but they are quite judgemental at the same time. For example, you can legally smoke weed here in Holland. Still, when you do, there are a lot of people who would judge you for it.’ What is the biggest difference between the Spanish and Dutch culture? ‘The biggest difference, I think, is the rhythm of life here. In Holland it’s normal

for everybody to eat dinner around six in the afternoon. In Spain I have lunch around that time! The evening here starts very early, so you have to adapt to that. For example, I really had to get used to the stores all closing at six. ‘Also, people in Spain live in the streets more. This is probably also because of the weather. People talk and meet in the streets or at bars. In Holland everybody goes to bars to really go out and have a party. In Spain we just meet up at the bar to catch up and talk for a few hours.’

What do you want to do after you finish here? ‘First I have to get my degree at my home university. After that I want to get a masters degree. I really want to do this master abroad, not in Spain. Maybe it will be in Holland, I don’t really have a country I absolutely want to go to. I will look at the courses and the quality of the university and then decide.’ Kasper Batterink

New IBS students explore the canals of Groningen On Wednesday 9 February, the Introduction Week for new International Business students started with a cruise through the canals of Groningen. Twenty newly arrived students learned some interesting facts about Groningen, but mostly just enjoyed the great view of Groningen from the water. The week is organized by IBS-U (International Business School Union), a student organization that offers activities, excursions and parties for IBS students. ‘Around sixty new students will join the Introduction Week activities’, Katrin Wieczorek, chairperson of IBS-U, explains. ‘Students can join IBS-U for just seven euro per year. The membership will give you free access to parties and discounts on trips and activities. If you attend three of our parties, it is already worth your membership!’ The Introduction Week also included bowling, laser gaming, a movie night, and of course a big welcome party.

Photo: Pepijn van den Broeke

cribs A n g ie Diarra Age: Nationality: Studies: Street:

20 French Minor Creating an International Event Moesstraat

‘I arrived here in August 2010 and when I arrived, the previous resident was actually still in this room. I could keep most of the furniture when he left, which I was very happy for. I really love the furniture, especially the carpet(1), it is all nice IKEA stuff. The bed came from the housing agency, so moving in was very easy. I didn’t have to buy much furniture or anything.’ ‘What I don’t like about the room are the open windows everywhere. The ones to the street I close with curtains (2), because otherwise everybody in the street can see everything I am doing. I also have a window to the hallway, which I covered with some nice decorations (3).’ ‘On one of my walls I put all pictures of my friends and family(4). I also put up pictures of the new friends I’ve made here in Holland. It is a nice mix of the people I have to miss during my stay in Groningen, and the new people I met here.’ ‘On another wall I have a poster of a friend. He actually studies the same programme I do and he was involved in organizing this big event, so he gave me this nice poster(5). I hope I will be involved in a lot of these events as well.’ ‘We also have a common room(6) and kitchen in our house. It’s quite big, and it has to be, because we share it with around 45 people. I love having this common room, because everybody gets to know each other very easily. Sometimes we eat together and a lot of the times we have parties here with all the students, so it’s a very cool and easy way to meet new people and make friends. Because all the students are from abroad, we share the same experiences. We are all in the same situation.’ Kasper Batterink Photos: Ivar van Brussel

Your exchange friends left, and you have to stay!

The Time in Between Foreign exchange students mostly stay for about six months to do a minor or an internship. However, there are also students who stay for a longer period of time. Is it hard to say goodbye and easy to make new friends? Beatrice Pitre from France, who is staying here for a full year, and Leo Kraft from Germany, who will be studying here for four years, share their experiences. Beatrice is now exactly in the middle of her stay here. She started her studies here in September 2010 and she will finish in July 2011. ‘This is really the time in between’, she says. ‘I just finished my course in Journalism, where I made a lot of friends. I was in a class with around thirty people and I am the only one staying for more than just the six months. It’s very hard to say goodbye to the people you started to like and love and just start over.’ The hardest part of the transition to the new course seems to be saying goodbye to the programme you just finished. As soon as the new course starts, the hardest part is over. The students start making new friends and school keeps them busy again. ‘During the two weeks in between the groups of students, I got a little bored sometimes. The people you normally call to have dinner and hang out with, aren’t there anymore.’ For Leo, who has been here for one and a half years now, it went a little different. ‘I was lucky enough to have a friend of mine from home with me for the first year. He came to Holland with me and studied her for a full year, so the first time a group left, I still had my best friend with me. And at the time he left, I had also made some friends from Holland with whom I could hang out’. So if students stay here for more than six months, it is good to have some Dutch friends as well, because they will definitely stay here. But making Dutch

friends is a bit hard, because foreign exchange students mostly hang out amongst themselves. Both Beatrice and Leo say that most of the friends they make here are foreign students. When the students first arrive in Groningen, the university and Erasmus organize a lot of activities to introduce the students to the city and to each other. But when they stay here for longer, they don’t get the invites for introduction parties. ‘The second time around, you really have to make the effort yourself’, says Beatrice. ‘The first time I got introduced to the new students was in the first class of the new semester. Luckily all the foreign students in the class are new as well, so they are all open to meet new people. But still, I would like to have been to an introduction party so I would already know some people’. ‘Yes, it’s really hard to say goodbye to your old friends and make some new ones’, confirms Leo. ‘But it has good sides as well. At the end of my time here, I will have made loads of new friends from all over the world. And every time some new students arrive, I get to show them the ropes around here, which I really like. You get to show the new students around and try to help them to have a good time here, like me. So every six months, I get better at living in Groningen and I get to share my experience with my fellow travellers.’ Kasper Batterink

Photo: Ivar van Bussel

[11] 2010 16 FEBRUARI WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Wednesday 16 February 2011 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | email [email protected] | Photo: Pepijn van den Broeke

11

New International Business students

explore Groningen

Draadloos Groningen is een illusie

Recommend Documents