00834

GERECHTSHOF  ’s-­‐HERTOGENBOSCH   Team  belastingrecht   Meervoudige  Belastingkamer   Kenmerk:  12/00834     Uitspraak  op  het  hoger  beroep  van   [belanghebbende],   gevestigd  te  [vestigingsplaats],   hierna:  belanghebbende,   tegen  de  uitspraak  van  de  Rechtbank  Breda  (hierna:  de  Rechtbank)  van  2   november  2012,  nummer  AWB  11/2748,  in  het  geding  tussen   belanghebbende,   en   de  inspecteur  van  de  Belastingdienst/Oost-­‐Brabant,  kantoor  [A],   hierna:  de  Inspecteur,   betreffende  de  hierna  genoemde  op  aangiften  voldane  omzetbelasting  alsmede   de  beschikkingen  tot  teruggaaf  van  omzetbelasting.   1  Ontstaan  en  loop  van  het  geding   1.1.   Belanghebbende  heeft  over  de  tijdvakken  1  mei  2005  tot  en  met  30  juni  2008  op   aangiften  omzetbelasting  voldaan  en  teruggaven  van  omzetbelasting  verzocht.   Belanghebbende  heeft  vervolgens  bezwaar  gemaakt  tegen  deze  op  aangiften   voldane  omzetbelasting  alsmede  tegen  de  beschikkingen  tot  teruggaaf  van   omzetbelasting  over  deze  tijdvakken.  De  Inspecteur  heeft  bij  in  één  geschrift   vervatte  uitspraken  van  6  april  2011  de  bezwaren  ongegrond  verklaard.     1.2.   Belanghebbende  is  van  deze  uitspraken  in  beroep  gekomen  bij  de  Rechtbank.   Ter  zake  van  dit  beroep  heeft  de  griffier  van  de  Rechtbank  van  belanghebbende   een  griffierecht  geheven  van  €  302.   De  Rechtbank  heeft  het  beroep  ongegrond  verklaard.   1.3.   Tegen  deze  uitspraak  heeft  belanghebbende  hoger  beroep  ingesteld  bij  het  Hof.   Ter  zake  van  dit  beroep  heeft  de  griffier  van  belanghebbende  een  griffierecht   geheven  van  €  466.   De  Inspecteur  heeft  een  verweerschrift  ingediend.   1.4.   Op  grond  van  artikel  8:58  van  de  Algemene  wet  bestuursrecht  heeft   belanghebbende  vóór  de  zitting  nadere  stukken  ingediend.  Deze  stukken  zijn  in   afschrift  verstrekt  aan  de  wederpartij.     1.5.   De  zitting  heeft  plaatsgehad  op  8  januari  2014  te  ‘s-­‐Hertogenbosch.  Aldaar  zijn   toen  verschenen  en  gehoord  de  heer  [B],  als  gemachtigde  van  belanghebbende,   bijgestaan  door  de  heren  [C],  [D],  [E]  en  mevrouw  [F],  alsmede,  namens  de   Inspecteur,  de  heren  [G]  en     [H].     1.6.  

Belanghebbende  heeft  ter  zitting  een  pleitnota  voorgedragen  en  exemplaren   daarvan  overgelegd  aan  het  Hof  en  aan  de  wederpartij.     1.7.   Belanghebbende  heeft  ter  zitting,  zonder  bezwaar  van  de  wederpartij,  een   achttal  foto’s  overgelegd.     1.8.   Het  Hof  heeft  het  onderzoek  ter  zitting  geschorst  en  daarbij  bepaald  dat  het   vooronderzoek  wordt  hervat.  Vervolgens  heeft  het  Hof  partijen  verzocht   schriftelijk  inlichtingen  te  geven  en/of  onder  hen  berustende  stukken  in  te   zenden,  aan  welk  verzoek  zij  hebben  voldaan.     1.9.   Het  nadere  onderzoek  ter  zitting  heeft  plaatsgehad  op  13  juni  2014  te  ‘s-­‐ Hertogenbosch.  Aldaar  zijn  toen  verschenen  en  gehoord  gemachtigde   voornoemd,  bijgestaan  door  de  heren  [J]  en  [K],  alsmede,  namens  de  Inspecteur,   de  heren  [G]  en  [L].     1.10.   Beide  partijen  hebben  ter  zitting  een  pleitnota  voorgedragen  en  exemplaren   daarvan  overgelegd  aan  het  Hof  en  aan  de  wederpartij.  Belanghebbende  heeft   verklaard  geen  bezwaar  te  hebben  tegen  overlegging  van  de  twee  bij  deze   pleitnota  van  de  Inspecteur  behorende  bijlagen.     1.11.   Belanghebbende  heeft  ter  zitting,  zonder  bezwaar  van  de  wederpartij,  zeventien   foto’s  overgelegd.     1.12.   Het  Hof  heeft  vervolgens  het  onderzoek  gesloten.     1.13.   Van  de  zittingen  zijn  processen-­‐verbaal  opgemaakt,  die  in  afschrift  aan  partijen   zijn  verzonden.     2  Feiten   2.1.   Belanghebbende  exploiteerde  in  de  tijdvakken  1  mei  2005  tot  en  met  31  juni   2008  kansspelautomaten  (verder:  speelautomaten)  in  eigen  casino’s,  in   gokhallen  en  in  horecagelegenheden.  Het  gaat  om  speelautomaten  die  bestemd   zijn  voor  een  individuele  speler  en  speelautomaten  waarop  meerdere  spelers   tegelijkertijd  kunnen  spelen,  bijvoorbeeld  roulette.  Belanghebbende  biedt  en   bood  geen  gelegenheid  tot  zogeheten  “online  kansspelen”.     2.2.   De  minimale  inzet  bij  de  speelautomaten  van  belanghebbende  bedraagt  €  0,20.   De  maximale  inzet  bedraagt  €  80.  Bij  Holland  Casino  (hierna:  HC)  bedraagt  de   minimale  inzet  aan  de  tafel  €  2  en  is  er  geen  maximum.  Bij  HC  bestaan  er  

verschillende  tafels,  waarbij  de  minimale  inzet  verschillend  is:  oplopend  van  €  2   tot  €  100  per  fiche.     2.3.   Belanghebbende  heeft  bezwaar  gemaakt  tegen  de  door  haar  op  aangiften   voldane  omzetbelasting  en  tegen  beschikkingen  tot  teruggaaf  van   omzetbelasting,  een  en  ander  over  de  tijdvakken  1  mei  2005  tot  en  met  31  juni   2008.     3  Geschil,  alsmede  standpunten  en  conclusies  van  partijen   3.1.   Het  geschil  betreft  het  antwoord  op  de  vraag  of  belanghebbende  omzetbelasting   verschuldigd  is  over  de  opbrengst  behaald  met  speelautomaten  in  de  tijdvakken   vanaf  1  mei  2005  tot  en  met  31  juni  2008.     Belanghebbende  is  van  mening  dat  deze  vraag  ontkennend  moet  worden   beantwoord.  De  Inspecteur  is  de  tegenovergestelde  opvatting  toegedaan.   3.2.   Partijen  doen  hun  standpunten  in  hoger  beroep  steunen  op  de  gronden,  welke   daartoe  door  hen  zijn  aangevoerd  in  de  van  hen  afkomstige  stukken,  van  al  welke   stukken  de  inhoud  als  hier  ingevoegd  moet  worden  aangemerkt.   Voor  hetgeen  hieraan  ter  zittingen  is  toegevoegd,  wordt  verwezen  naar  de  van   deze  zittingen  opgemaakte  processen-­‐verbaal.   3.3.   Belanghebbende  concludeert  tot  vernietiging  van  de  uitspraak  van  de   Rechtbank,  vernietiging  van  de  uitspraken  van  de  Inspecteur,  gegrondverklaring   van  de  bezwaren,  teruggaaf  van  de  op  aangifte  voldane  omzetbelasting  en  -­‐  voor   zover  het  de  teruggaafbeschikkingen  betreft  -­‐  teruggaaf  van  de  op  aangifte   vermelde  omzetbelasting.  De  Inspecteur  concludeert  tot  ongegrondverklaring   van  het  hoger  beroep.     4  Gronden   Ten  aanzien  van  het  geschil   EG-­‐rechtelijk  en  wettelijk  kader  en  jurisprudentie   4.1.1.   Op  grond  van  artikel  13,  onder  B,  sub  f,  van  de  Richtlijn  van  de  Raad  van  17  mei   1977,  betreffende  de  harmonisatie  van  de  wetgevingen  der  Lid-­‐Staten  inzake   omzetbelasting  -­‐Gemeenschappelijk  stelsel  van  belasting  over  de  toegevoegde   waarde:  uniforme  grondslag  (hierna:  de  Zesde  Richtlijn),  verlenen  lidstaten,   onder  de  voorwaarden  die  zij  vaststellen  om  een  juiste  en  eenvoudige  toepassing   van  de  betreffende  vrijstellingen  te  verzekeren  en  alle  fraude,  ontwijking  en   misbruik  te  voorkomen,  vrijstelling  voor  weddenschappen,  loterijen  en  andere   kans-­‐  en  geldspelen,  met  inachtneming  van  de  door  elke  lidstaat  vastgestelde   voorwaarden  en  beperkingen.     4.1.2.   Een  vergelijkbare  vrijstelling  is  opgenomen  in  artikel  135,  sub  i,  van  de  Richtlijn   van  de  Raad  van  28  november  2006,  Pb  EU  L  347,  betreffende  het  

gemeenschappelijk  stelsel  van  belasting  over  de  toegevoegde  waarde  (hierna:  de   BTW-­‐Richtlijn).  Deze  bepaling  luidt  als  volgt:   “1.  De  lidstaten  verlenen  vrijstelling  voor  de  volgende  handelingen:   (...)   i.  weddenschappen,  loterijen  en  andere  kans-­‐  en  geldspelen,  met  inachtneming   van  de  door  elke  lidstaat  gestelde  voorwaarden  en  beperkingen.”   4.2.   Artikel  11,  eerste  lid,  onderdeel  l,  van  de  Wet  op  de  omzetbelasting  1968  (hierna:   de  Wet  OB  1968)  luidt  als  volgt:   “1.  Onder  bij  algemene  maatregel  van  bestuur  vast  te  stellen  voorwaarden  zijn   van  de  belasting  vrijgesteld:   (...)   l.  de  kansspelen  in  de  zin  van  artikel  2,  eerste  lid,  van  de  Wet  op  de   kansspelbelasting.”   4.3.   Artikel  2,  eerste  lid,  van  de  Wet  op  de  kansspelbelasting  (hierna:  Wet  KSB)   (tekst:  tot  en  met  30  juni  2008)  luidt  als  volgt:   “1.  Onder  kansspelen  worden  verstaan  gelegenheden,  gegeven  tot  mededinging   naar:   a.  prijzen  en  premies,  indien  de  aanwijzing  der  winnaars  geschiedt  door  enige   kansbepaling  waarop  de  deelnemers  in  het  algemeen  geen  overwegende  invloed   kunnen  uitoefenen,  met  uitzondering  van  (...)  toestellen,  ingericht  voor  de   beoefening  van  een  spel,  dat  bestaat  uit  een  door  de  speler  in  werking  gesteld   mechanisme,  elektrisch  of  elektronisch  proces,  waarbij  het  resultaat  kan  leiden   tot  de  middellijke  of  onmiddellijke  uitkering  van  prijzen  of  premies,  daaronder   begrepen  het  recht  om  gratis  verder  te  spelen  (speelautomaten);”   4.4.   De  door  belanghebbende  aangeboden  spelen  op  de  bij  haar  aanwezige   kansspelautomaten  zijn  op  grond  van  artikel  2,  eerste  lid,  van  de  Wet  KSB  niet   aan  te  merken  als  kansspelen  in  de  zin  van  deze  bepaling,  aangezien  hier  sprake   is  van  zogenoemde  speelautomaten.  Dit  betekent  dat  de  vrijstelling  van  artikel   11,  eerste  lid,  onderdeel  l,  van  de  Wet  OB  1968  niet  van  toepassing  is  en  dat   belanghebbende  omzetbelasting  is  verschuldigd  ter  zake  van  de  opbrengsten  die   worden  behaald  met  deze  kansspelautomaten.     4.5.   Belanghebbende  stelt  dat  deze  heffing  strijdig  is  met  de  onder  4.1.1  en  4.1.2   vermelde  bepalingen  van  de  Zesde  Richtlijn  en  de  BTW-­‐Richtlijn  en  in  het   bijzonder  aan  het  ten  grondslag  van  deze  richtlijnen  liggende   neutraliteitsbeginsel.     4.6.   Uit  de  arresten  HvJ  EU  van  10  juni  2010,  C-­‐58/09  (Leo-­‐Libera),   ECLI:EU:C:2010:333,  Jurispr.  2010  I-­‐05189  en  HvJ  EU  10  november  2011,  C-­‐ 259/10  en  C-­‐260/10  (The  Rank  Group),  ECLI:EU:C:2011:719,  Jurispr.  2011  I-­‐ 10947,  volgt  dat  de  lidstaten  een  ruime  beoordelingsvrijheid  hebben  om  de   betrokken  handelingen  (kansspelen)  vrij  te  stellen  of  te  belasten.  Deze  vrijheid   gaat  zelfs  zover,  dat  toegestaan  is  dat  meer  dan  de  helft  van  de  kansspelen  niet   wordt  vrijgesteld  (zie  het  arrest  HvJ  EU  Leo-­‐Libera).  Wel  dienen  de  lidstaten  de  

aan  het  gemeenschappelijk  BTW-­‐stelsel  inherente  beginsel  van  fiscale   neutraliteit  te  eerbiedigen.  Dit  beginsel  verzet  zich  ertegen  dat  soortgelijke   dienstverrichtingen  voor  de  BTW-­‐heffing  verschillend  worden  behandeld.   Of  twee  dienstverrichtingen  soortgelijk  zijn  in  voormelde  zin,  moet  voornamelijk   worden  bepaald  vanuit  het  oogpunt  van  de  gemiddelde  consument.  Daarbij  moet   kunstmatig  onderscheid  op  basis  van  onbeduidende  verschillen  worden   vermeden.  Er  is  sprake  van  gelijksoortigheid  wanneer  twee  dienstverrichtingen   overeenkomstige  eigenschappen  vertonen  en  aan  dezelfde  behoeften  van  de   consument  voldoen  en  eventuele  verschillen  de  beslissing  van  de  consument  niet   beïnvloeden  (zie  het  arrest  HvJ  EU  The  Rank  Group,  punt  44).   4.7.   Uit  voormelde  rechtspraak  van  het  HvJ  EU  volgt  dat  de  toegankelijkheid  van   locaties  waarin  kansspelen  worden  gespeeld,  zoals  openingstijden  en  sfeer,  voor   de  vergelijkbaarheid  niet  van  belang  is.  Ook  het  feit  dat  het  ene  spel  onder  de   kansspelbelasting  valt  en  het  andere  niet,  is  niet  van  belang.  Wel  relevant  zijn  de   volgens  aspecten:  verschillen  op  het  gebied  van  minima  en  maxima  van  de  inzet   en  de  prijzen,  de  kansen  om  te  winnen,  de  beschikbare  formats  en  de  mogelijke   interactie  tussen  de  speler  en  de  gokautomaat  (zie  het  arrest  HvJ  EU  The  Rank   Group,  punt  57).     4.8.   Op  de  kansspelautomaten  van  belanghebbende  kunnen  een  aantal  spelen   worden  gespeeld.  Het  geschil  beperkt  zich  tot  de  volgende  spelen:  roulette,   blackjack  en  poker.     Roulette   4.9.   Ten  aanzien  van  het  roulettespel  heeft  het  volgende  te  gelden.  Bij   belanghebbende  wordt  roulette  gespeeld  via  het  multiplayer-­‐systeem  waarbij   deelnemers  –  achter  een  terminal  –  maar  rond  de  rouletteschijf,  die  is  geplaatst   onder  een  koepel,  plaatsnemen.  Daarnaast  is  het  mogelijk  achter  elders   opgestelde  terminals  plaats  te  nemen,  waarbij  het  spel  is  gekoppeld  aan  dezelfde   roulettekoepel  (de  zogenoemde  tweede  en  derde  rij).  Spelers  plaatsen  hun  inzet   via  de  terminal.  Het  rouletteballetje  wordt  via  een  compressor  in  de   roulettekoepel  geblazen.  Uitbetaling  geschiedt  automatisch  via  het  systeem.  In   HC  wordt  roulette  gespeeld  aan  speeltafels,  waarbij  de  spelers  om  de  speeltafel   staan.  Het  spel  kan  bij  HC  ook  worden  gespeeld  via  het  zogenoemde  Multi   Roulette,  waarbij  spelers  achter  een  terminal  hun  inzet  plaatsen  en  uitbetaling   ook  plaatsvindt  via  die  terminal.  De  Multi  Roulette  is  gekoppeld  aan  een   bepaalde  speeltafel.  Er  kunnen  bij  Multi  Roulette  meerdere  spelers  tegelijkertijd   via  een  eigen  terminal  deelnemen  aan  het  spel.     Bij  het  roulettespel  bij  HC  wordt  het  balletje  door  een  croupier  ingebracht  en   vindt  de  uitbetaling  aan  de  tafels  plaats  door  de  croupier.     Zowel  het  roulettespel  aan  de  tafel  als  via  de  Multi  Roulette  wordt  bij  HC   aangemerkt  als  een  kansspel  in  de  zin  van  artikel  2  van  de  Wet  KSB,  waardoor  de   omzet  is  vrijgesteld  van  omzetbelasting.     4.10.  

Het  Hof  is  van  oordeel  dat  de  aard  van  het  roulettespel  bij  belanghebbende  en  bij   HC  hetzelfde  is.  Ook  de  winstkansen  zijn  gelijk.  Wel  is  er  een  verschil  in  de   omvang  van  de  inleg.  Bij  HC  bestaan  er  verschillende  soorten  tafels  die  zijn   ingedeeld  op  omvang  van  de  minimale  inzet.  Bij  HC  bestaat  er  geen  maximum   ten  aanzien  van  de  inzet.  Bij  belanghebbende  bedraagt  de  minimale  inzet  €  0,20   en  de  maximale  inzet  €  80.   Het  Hof  onderkent  dat  er  verschillen  zijn  qua  minimale  en  maximale  inzet.  De   vraag  of  twee  dienstverrichtingen  soortgelijk  zijn,  moet  voornamelijk  worden   bepaald  vanuit  het  oogpunt  van  de  gemiddelde  consument.  Belanghebbende   heeft  gesteld,  en  het  Hof  acht  dit  aannemelijk,  dat  de  gemiddelde  consument   bescheiden  bedragen  inzet  bij  het  roulettespel.  Dit  wordt  ook  bevestigd  door  het   door  belanghebbende  geciteerde  jaarverslag  2004  van  HC.  Het  Hof  heeft  geen   reden  om  aan  te  nemen  dat  dit  in  latere  jaren  anders  is.  Naar  het  oordeel  van  het   Hof  is  het  dan  ook  niet  juist  om  te  kijken  naar  de  beperkte  groep,  veelal   professionele,  spelers  die  grote  bedragen  plegen  in  te  zetten.  Het  Hof  is  dan  ook   van  oordeel  dat  voor  de  gemiddelde  consument  de  omvang  van  de  inleg  niet   wezenlijk  verschilt  bij  het  roulettespel,  dat  bij  belanghebbende  kan  worden   gespeeld,  en  het  roulettespel  dat  bij  HC  wordt  gespeeld.   Vervolgens  komt  de  vraag  aan  de  orde  of  het  verschil  in  interactie  tussen  speler   en  kansspelautomaat  enerzijds  en  de  interactie  aan  een  roulettetafel  anderzijds   zodanig  is,  dat  een  verschillende  behandeling  voor  de  heffing  van  omzetbelasting   niet  in  strijd  is  met  het  neutraliteitsbeginsel.  Het  Hof  beantwoordt  ook  die  vraag   ontkennend.  Daarbij  is  van  belang  dat  de  interactie  veelal  plaatsvindt  tussen  de   spelers  onderling  aan  een  tafel  (bij  HC)  respectievelijk  rond  de  multiplayer  (bij   belanghebbende).  Het  Hof  is  van  oordeel  dat  die  vorm  van  interactie  veelal   vergelijkbaar  is.  Bij  de  roulettetafel  is  er  daarnaast  sprake  van  een  vorm  van   interactie  met  de  croupier,  welke  interactie  ontbreekt  bij  de  kansspelautomaten.   Het  Hof  is  van  oordeel  dat  deze  vorm  van  interactie  beperkt  is.  De  croupier  geeft   aan  dat  en  tot  welk  moment  kan  worden  ingezet  en  zorgt  voor  de  uitbetaling.   Anders  dan  bij  de  hierna  de  bespreken  andere  kansspelen  is  geen  sprake  van  het   spelen  tegen  de  bank.  Daarnaast  heeft  te  gelden  dat  een  dergelijke  vorm  van   interactie  ontbreekt  bij  de  Multi  Roulette,  die  bij  HC  kan  worden  gespeeld.  Ten   aanzien  van  die  vorm  van  roulette  wordt  de  omzet  die  daarmee  wordt   gegenereerd  vrijgesteld  van  omzetbelasting.  Het  Hof  is  van  oordeel  dat  de   beperkte  vorm  van  interactie  niet  dusdanig  is  dat  deze  bepalend  is  voor  de  keuze   van  de  gemiddelde  consument.   Al  het  voorgaande  overwogene  is  het  Hof  van  oordeel  dat  het  fiscale   neutraliteitsbeginsel  wordt  geschonden,  voor  zover  bij  belanghebbende  de   opbrengst  uit  het  roulettespel,  dat  wordt  gespeeld  op  de  multiplayers,  aan   omzetbelasting  is  onderworpen,  terwijl  bij  HC  de  omzet  is  vrijgesteld  omdat  het   aldaar  aangeboden  roulettespel  als  een  kansspel  in  de  zin  van  artikel  2  KSB   wordt  aangemerkt.   Blackjack  en  poker   4.11.   Ten  aanzien  van  de  spelen  Blackjack  en  Poker  is  het  Hof  van  oordeel  dat  het   fiscale  neutraliteitsbeginsel  niet  wordt  geschonden.  De  interactie  tussen  spelers   en  de  bank  respectievelijk  spelers  onderling,  is  dermate  verschillend  aan  een   speeltafel  zoals  bij  HC  ten  opzichte  van  een  vergelijkbaar  spel  dat  via  een   kansspelautomaat  wordt  gespeeld,  dat  het  Hof  aannemelijk  acht  dat  dit  voor  de  

gemiddelde  consument  bepalend  is  voor  de  keuze  waar  deze  spelen  gespeeld   gaan  worden.   Anders  dan  belanghebbende  meent  is  het  enkele  feit  dat  de  wetgever  in  het   kader  van  de  behandeling  van  het  wetsontwerp  Belastingplan  2008,  waarbij  de   kansspelautomaten  met  ingang  van  1  juli  2008  niet  langer  zijn  uitgezonderd  van   het  begrip  ‘kansspel’  als  bedoeld  in  artikel  2  van  de  Wet  KSB,  spreekt  over   gelijksoortige  kansspelen,  niet  doorslaggevend  voor  de  beantwoording  van  de   vraag  of  het  fiscale  neutraliteitsbeginsel  is  geschonden.  Zoals  hiervoor  is   overwogen  dient  per  soort  kansspel  te  worden  vastgesteld  of  -­‐  bezien  vanuit  de   gemiddelde  consument  -­‐  sprake  is  van  concurrentie  tussen  gelijksoortige  spelen.   4.12.   Belanghebbende  stelt  voorts,  onder  verwijzing  naar  het  rapport  van  RBB   Economics  van  13  juli  2011,  respectievelijk  het  rapport  van  Blauw  Research  BV,   dat  voor  de  gemiddelde  consument  het  indifferent  is  waar  kansspelen  worden   gespeeld.  Het  Hof  is  van  oordeel  dat  belanghebbende  dit  niet  aannemelijk  heeft   gemaakt.  Beide  rapporten  zijn  te  algemeen  van  aard  en  bieden  onvoldoende   inzicht  in  het  antwoord  op  de  vraag  of  ten  aanzien  van  specifieke  kansspelen   sprake  is  van  concurrentie  tussen  de  tafelspelen  en  de  spelen  die  worden   gespeeld  aan  een  kansspelautomaat.     4.13.   Belanghebbende  heeft  -­‐  voor  het  geval  het  Hof  van  oordeel  zou  zijn  dat  het  gelijk   aan  haar  zijde  beperkt  zou  zijn  tot  de  meerspelers,  waarop  het  roulette-­‐omzet   wordt  gespeeld  -­‐  een  nadere  berekening  overgelegd  van  de  alsdan  terug  te   ontvangen  omzetbelasting  over  het  tijdvak  1  mei  2005  tot  en  met  30  juni  2008.   Deze  bedraagt  €  4.631.988.  De  Inspecteur  heeft  zich  geconformeerd  aan  deze   berekening.  Voor  zover  belanghebbende  in  deze  procedure  ook  rekening  wil   houden  met  een  herziening  van  voorbelasting  in  de  jaren  2009  tot  en  met  2013,   wordt  dit  standpunt  verworpen.  Deze  jaren  vormen  geen  onderwerp  van  het   onderhavige  geschil.  Het  gaat  in  deze  zaak  immers  om  het  tijdvak  1  mei  2005  tot   en  met  30  juni  2008.     Slotsom   4.14.   De  slotsom  is  dat  het  hoger  beroep  gegrond  is.  De  uitspraak  van  de  Rechtbank   dient  te  worden  vernietigd.  Doende  wat  de  Rechtbank  had  behoren  te  doen,  zal   het  Hof  het  beroep  gegrond  verklaren,  de  uitspraak  van  de  Inspecteur   vernietigen  en  de  teruggave  omzetbelasting  over  het  tijdvak  1  mei  2005  tot  en   met  30  juni  2008  vaststellen  op  €  4.631.988.     Ten  aanzien  van  het  griffierecht   4.15.   Nu  de  uitspraak  van  de  Rechtbank  wordt  vernietigd,  dient  de  Staat  aan   belanghebbende  het  door  haar  ter  zake  van  de  behandeling  van  het  beroep  bij  de   Rechtbank  en  het  hoger  beroep  bij  het  Hof  betaalde  griffierecht  ten  bedrage  van   €  302  respectievelijk  €  466  te  vergoeden.     Ten  aanzien  van  de  proceskosten   4.16.  

Nu  het  door  belanghebbende  ingestelde  hoger  beroep  gegrond  is,  acht  het  Hof   termen  aanwezig  de  Inspecteur  te  veroordelen  tot  betaling  van  een   tegemoetkoming  in  de  kosten  die  belanghebbende  in  verband  met  de   behandeling  van  het  beroep  bij  de  Rechtbank  en  het  hoger  beroep  bij  het  Hof   redelijkerwijs  heeft  moeten  maken.     4.17.   Het  Hof  stelt  deze  tegemoetkoming,  mede  gelet  op  het  bepaalde  in  het  Besluit   proceskosten  bestuursrecht,  op  2  (punten)  x  €  487  (waarde  per  punt)  x  1  (factor   gewicht  van  de  zaak)  is  €  974  (procedure  bij  de  Rechtbank)  en  3  (punten)  x  €   487  (waarde  per  punt)  x  1  (factor  gewicht  van  de  zaak)  is  €  1.461  (procedure  bij   het  Hof).     4.18.   Gesteld  noch  gebleken  is  dat  belanghebbende  overige  voor  vergoeding  in   aanmerking  komende  kosten  als  bedoeld  in  artikel  1  van  het  Besluit   proceskosten  bestuursrecht  heeft  gemaakt.     5  Beslissing   Het  Hof   -­‐   verklaart  het  hoger  beroep  gegrond;   -­‐   vernietigt  de  uitspraak  van  de  Rechtbank;   -­‐   verklaart  het  tegen  de  uitspraak  van  de  Inspecteur  bij  de  Rechtbank  ingestelde   beroep  gegrond;   -­‐   vernietigt  de  uitspraak  van  de  Inspecteur;   -­‐   stelt  de  teruggave  omzetbelasting  over  het  tijdvak  1  mei  2005  tot  en  met  30  juni   2008  vast  op  €  4.631.988;   -­‐   gelast  dat  de  Staat  aan  belanghebbende  het  door  deze  ter  zake  van  de   behandeling  van  het  beroep  bij  de  Rechtbank  en  het  hoger  beroep  bij  het  Hof   betaalde  griffierecht  ten  bedrage  van,  in  totaal,  €  768  vergoedt;   -­‐   veroordeelt  de  Inspecteur  in  de  kosten  van  het  geding  bij  de  Rechtbank  en  het   Hof  aan  de  zijde  van  belanghebbende,  vastgesteld  op,  in  totaal,  €  2.435,  en   -­‐   wijst  de  Staat  aan  als  de  rechtspersoon  die  de  proceskosten  moet  vergoeden.   Aldus  gedaan  op  25  juli  2014  door  T.A.  Gladpootjes,  voorzitter,  J.  Swinkels  en  B.G.   van  Zadelhoff,  in  tegenwoordigheid  van  A.W.J.  Strik,  griffier.  De  beslissing  is  op   die  datum  ter  openbare  zitting  uitgesproken  en  afschriften  van  de  uitspraak  zijn   op  die  datum  aangetekend  aan  partijen  verzonden.   De  uitspraak  is  enkel  door  de  voorzitter  ondertekend  aangezien  de  griffier  is   verhinderd  deze  te  ondertekenen.   Het  aanwenden  van  een  rechtsmiddel:  

Tegen  deze  uitspraak  kunnen  beide  partijen  binnen  zes  weken  na  de   verzenddatum  beroep  in  cassatie  instellen  bij  de  Hoge  Raad  der  Nederlanden   (Belastingkamer),  Postbus  20303,  2500  EH  ’s-­‐Gravenhage.  Daarbij  moet  het   volgende  in  acht  worden  genomen.   Bij  het  beroepschrift  wordt  een  afschrift  van  deze  uitspraak  overgelegd.   Het  beroepschrift  moet  ondertekend  zijn  en  ten  minste  het  volgende  vermelden:   de  naam  en  het  adres  van  de  indiener;   een  dagtekening;   een  omschrijving  van  de  uitspraak  waartegen  het  beroep  in  cassatie  is  gericht;   e  gronden  van  het  beroep  in  cassatie.   Voor  het  instellen  van  beroep  in  cassatie  is  griffierecht  verschuldigd.  Na  het   instellen  van  beroep  in  cassatie  ontvangt  de  indiener  een  nota  griffierecht  van  de   griffier  van  de  Hoge  Raad.   In  het  cassatieberoepschrift  kan  de  Hoge  Raad  verzocht  worden  om  de   wederpartij  te  veroordelen  in  de  proceskosten.