De overeenkomstSommige tussen een museum en een schaakboek musea. Schaakboeken. Minder dan sporadisch. Een Schevenings fonduepaleis, vol overgeparfumeerde Teutonen en Hagenezen, die zich steengrillend vermaken, schalen vol gehakt in zeven kleuren, centraal opgestelde trog poestasuas. Peggy Bundyhaar, witte leggings, lippenstift in klapkauwgumkleuren. Da's bowlen, bij monde van Silleding Witteman. Sport, waarbij meedoen belangrijker is dan winnen. Een museum met Officiële Kunst is even spannend als een klassiek concert bezoeken met mensen die er verstand van hebben. Zijn leggen je dan uit of het goed was, op gedragen toon, tegenspraak ongeduld. Dat overkomt je een keer, daarna pas je voor de eer. Waarvan klassieke zalen bestaan -qua inkomen enzo- dat weet niemand, net zoals dat geldt bij de KLM. Bij een museum -voor mensen van vlees en bloed dus- weegt entertainment zwaarder dan ambacht. Want die ambachtelijkheid moet op waarde geschat kunnen worden. Toch moet het ook niet op kindercabaret uitdraaien. Inhaken, meedeinen, Jan Klaassen en Katrijn.
?
Zo eenvoudig is dat nog niet, al met al. ten opzichte van het aantal uitbaters, zijn over Musea opvallend weinig boeken geschreven, zij het dat over winkelcentra bijzonder veel boeken zijn geschreven, die allemaal financieel beheer, vastgoedmannen, ploffende BV's én wel of geen betalende klant buiten beschouwing laten. Tja. Dan liever geen boek. Zonder te oordelen (niks voor mij), mijn indruk van het Schiedamse Verzetje, zo midden op een lege dag. Het was op de Hoogstraat, 20 februari, het regende mot Wij als bezoeker zijn niet al te blij. Het centrum van Schiedam, in de regen, geeft geen aanleiding dit beleid te herzien. De Hoogstraat zelf is eenvoudig gevonden, hoogstaand is het er niet. Wat is troostelozer dan een seksshop? Iets met slips voor elke bibs, dat ernaar hint, maar het niet is, Naast de rest van de etalages, die simpelweg leeg zijn. Het oranje schijnsel van de Blokker is haast een opluchting: die kunnen tenminste niet failliet (maar waarom? nou ja). Verschillende onderwerpen waren uitverkoren. Verderop meer erover, maar eerst dit: als betrof het therapeutisch inzichten verwerken, loop je de hele tijd trapjes op of af. Aannemend dat geen depressieve zo'n blij typje is, dat hij vrijwillig iron pumpt als hij ook als een lamme kloot aan een sigaret kan zuigen zoals Herman Brusselmans zou doen (Lanoye, let je een beetje op zijn gezondheid), is dit bijna een interventie te noemen. Je kan er wel met de lift, maar dan blijf je bezig. Steevast loop je mensen tegen het lijf, die er slechter aan toe zijn dan jij. Dit is overigens ook in de publieke ruimte een concept, wat met name op de markt en in Sporthuis Centrum (de bungalette-gigant) tot wasdom is gekomen. De vrouw des huizes wordt niet blij van acteren dat je sjiek bent, op de Costa. De charmante ober, met de partner erbij, op welke vraag is het een antwoord? Met een banaan over de golven .. als ze mentaal 16 is misschien. Je gezin, dat is jouw creatie. Hij is de investering van NV de Nederlandse Nominaale, ja toch? En een beetje van Eef en Huub. Ja, die hadden ze er ook, de gedeukte cakevorm, een luchtig verhaal over de erfzonde, featuring de Kadett GE-42-25. Dit stukje getuigenisjournalistiek suggereerde zelfs, dat men voor gezin de dochter in dient te vullen, zodat het eigenlijk meer Alles of Niets met de Blik op Oneindig en Hope in Our Hearts is, dan een franchise in een of andere nog lang niet doorgebroken keten. Sjezus. Oh, uh, als muur met kunst. De Koreaanse dadelijk, da's live. Hanneke heette ze. Sadder, not wiser: dat was haar levensmotto. Zat er al van jongsaf in. Hoe zei Jan dat ook alweer .. met ander mannen in hemdsmouwen, het leven als gevangenschap .. aldus de onderschriften, van de dienstdoende Frits Lambrechts, die zijn kinderen de schuld geeft. Ma met bierblik. Oma en taart. Hier solliciteerde ze nog. Sheila, als je huisdieren de hele tijd onder een Astra met spoilers vergaan, da's niet leuk ..drie weken puppie en de rest van de tijd Dalmatiër (vraag het Glenn Close) - niet kapot te krijgen. Vakantie op Terschelling, terugkerend naar Center Parcs. Het idee is, dat jouw gezin gelukt overkomt. Geslaagd, gewoonweg. Ondanks alles. De marketing aldaar wéét wat jij belangrijk vindt, weetikveel hoe, wel dat het zo is, en stelt buren samen die het tegenovergestelde zijn. Je bent er maar een week, wat voor vriendschap zou je er kunnen sluiten; lazer op. U zegt: veel traingingspakken daar. U kijkt te oppervlakkig: veel technisch ambtenaren klasse-B, met ook een stukje BHV (dagdeel, 14 dagen). Helder? Eén stukje van het bowlingconcept was dus: de andere bezoekers. Oud wijf, slechts geschikt voor bejaardenhuis of boekenclub, of koffieconcert met de talentloze dochter van de tenniscluboverblijfvriendin. Ranzige werkloze, nou ja, let's not get into that, T-biljet, urencriterium, nevenverdienste, gedoe. Domme Koreaanse, snapt er natuurlijk geen ene malle moer van, ruikt wel lekker trouwens, hoelaa, dit zijn geen second hand Steinways ..
Kiki van de Malle bimbo's mag zelf wel een stief kwartiertje bij de Peut, volgens mij, maar een versie die dat dan is, als concept, op negatieffilm, tot de bloes en BH aan toe. Blond is zwart, en andersom, en de rest. Let op, dit is best diep. Als iemand heeeeel lang zit te klagen, als iemand in de stoel ik zit vast in mijn hooofd .. 't is nogal beperkt hierbinnen .. de luchtvervuiling .. het begint gelijk te regenen, als ik naar buiten ga, en het stinkt er ook .. de luchtvervuiling, lijdt u daar ook zo onder .. moeite te ademen, al die materie .. Dan wil je op den duur even heel erg hard gillen Was je toevallig net al aan de Malle Bimbo's aan het denken, en wie blijft er bij hun teksten -lamger dan 10 minuten- zuurpruim. ♫kazen en de pogo, een gouwe combinatie .. dit is echt goed voor de stoelgang, ik geloof dat ik al moet .. Volgt u het een beetje, ik vind dat niet makkelijk, het museale te verbalizzare. Het is introvert entertainment, alleen men mag zich bedenken, dat veel van die doen-dingen op competitie neerkomen, dus eigenlijk geen entertainment zijn -wie is dan de entertainer- daarentegen trainen, een drastisch andere tak van sport. Of op toneel. Daarbij is de toeschouwer wel heel passief. Wat krijg je dan, vanavond generale repetitie, kepperzinin, straks nog een uur; het slaat aan, of doet dat niet. Dan is je museum vervolgens niet allround, want zover waren we al, dit is laagdrempelig, geen klassieke muziek. Niemand die hier loopt, heeft er ook verstand van (kijkend naar de spullen van Karel Appel, is dat misschien ook maar beter ook). Het beloofde schaakboek Schaken moet je studeren. Strenge heren uit Rusland of de DDR kijken ons vorsend aan. Zij weten het, en gaan het stap voor stap -via120 partijen die me zodoende hoogstens 90 uur kosten exclusief memoriseren, met mij delen. Bij mij, ik vrees dat ik niet de enige ben, werkt het dus als managementboek of zelfhulpboek: je schaft ze eens aan, stelt andermaal vast dat dit heel goed zou zijn voor je, leest een paar regels, besluit dat je dan goed c.q. beter geslapen moet hebben dan nu .. licht gegeten .. een leeg hoofd, tuurlijk, dito agenda .. misschien een dag in de lente? Viacheslav Eingorn penetrates into the heart van een thought process. Merk je niks van, als je het leest, maar wat je wel merkt, is dat de vertaler er soms maar een slag naar slaat. Gaandeweg, wordt dat kolderiek. De gedachte speelt op, dat het geen toevallige slag is, hier geslagen. Let me show you the roof. It's upstairs. Vevolgens is het bovendien de vraag, of het zo slecht is. Lost in translation is fudgefacor, eens? Gewoonlijk komt er eerst een zeer stellige bewering over hoe iets moet. Het is een boek, dus je kan niet even doorvragen. Jij hebt daar dan een plaatje bij. In je hoofd. Dan volgt grootmeester Y die jij toevallige een kneus vindt, bijvoorbeeld omdat je dat in je vorige schaakboek is verteld (zo mogelijk nog stelliger), die Nu Hier Treffend Demonstreert wat zojuist is gezegd. Helaas ontgaat je de portee, waaruit het zou blijken, dat ie dat demonstreert. In Agnethaville, Sweden 1976. Een en ander in een schaakcomputer invoeren is zeker af te raden, want die doet alles altijd anders (hij heet dan ook Kasparov, ik bedoel, zijn boek uit 2007 had twee vertalers, Sietske en Wim, zodat
ze naar elkaar konden wijzen, want hij weet alles, over wat dan ook. Fisher wist nergens wat van, behalve van schaken en werd gaga, dus wie weet, misschien is dit uiteindelijk handiger. waarom het leven op schaken lijkt handelt daarover, dat hij alles beter weet, wat dan ook). Eingorn speelt tegen Radjabov. Gegarandeerd heeft nooit iemand van hem gehoord. Eingorn zelf is overigens ook niet al te bekend. De Oekraine staat heel behoorlijk in de belangstelling, tegenwoordig. Pagina 119. The knight move (naar e2) is directed towards d4 and f4. bent u de loop der stukken machtig, dan heeft deze opmerking geen geheimen. Tikje triviaal. .. Black now has a chance to replace his stonewall with a different structure. Wat gebeurt hier? Exact het omgekeerde, van wat we gewend zijn. Eingorn noemt dingen stonewalls die het niet zijn, houdt vage slagen om de arm met die different structure .. we gaan verder, als betrof het een museum (trap op, trap af). 16. . gxf4 The preliminary exchanges of pieces will lead to one of those simple positions black should try to avoid. The battle should retain its features (bij kunstwerken is dat ook nooit zo duidelijk,wat die features dan precies zijn)(beauty is in the eye of the beholder), complexity and imbalance. Kunst uitleggen, tja, dat is ook gewoon moeilijk. p 121 Now black's efforts on the other wing turn out to have been not just useless, but harmful to himself. Vrij krasse uitspraak, in het geheel niet beargumenteerd. Als ie nou bij zichzelf was gebleven. Met zijn handeltjes, in spullen. Hèhèhè. Enkele regels verder .. he continues to cogitate, wat sowieso betekent dat je je aandacht niet bij het spel hebt. De arme stakker, hij kan het niet (los)laten. Congenial. Negeer in dit woord de eerste lettergreep, con. Heeft u dat? The necessary means to obtain a comfortable postition will often involve limiting your own scope of action (op het bord of in je stoel) at the same time as your opponent's (zijn actie, of het limiting, tijdens de cogitatie)(of kort erna?) (weet ikdat). It follows (why wouldn't it) that if you reach a simple congenial postion, zis may itself not amount to a strategic succes. In the absence of a clear prospect for developing, you may end up
in a strategic
cul-the-sac.
Zeg maar: alsof je met je Zaz Tavria in de prut zit (in gazillionvoud op Youtube, for further reading). Wat zei ik net, over die vertaling en de geslagen slag, met de klepel? heb ik gelijk? Dat reutelt nog een tijdje door op halve kracht, tot het -toch nog onverwacht- eindigt.
En dan treedt de held aan tegen
Pinter
Off all people. En vallen ons de
schellen van de ogen, als we een klein beetje thuis zijn in toneeltitels tenminste. Waarvan waren we zojuist getuige? Gaat dat om de details, of om het gevoel? Precies. Helemaal Ted Troost
Hebben we toch weer even gelachen, kunnen we het leven weer een paar kwartiertjes aan, niet héél veel geleerd, maar dat was bij die strenge meneer ook niet het geval, laten we eerlijk zijn, laten we dat doen, als ik het al precies zo zou onthouden, wat niet zo is, met dat voorbeeld, wat ik niet snap. Trouwens.
museum
Lopend door het , zien we ons strategic Cul-the-sac onder ogen, hetgeen voor 6080% lost is in translation, maar je weet: het is een prettig mens. Emmeline de Mooij, ik mag Emmy zeggen hehehe, zij zeker. Die dit allemaal heeft bedacht, dit aan mij kwijt wilde ..
