alvast van harte proficiat. Januari

Winter 2008-2009

1

De uitgave komt door omstandigheden wat later dan gepland. Een aantal mensen is in de tussentijd al een jaartje ouder geworden. Niet getreurd, komend jaar gebeurt dat weer. En voor niet kan wachten: kijk eens op de site van de Maasrunners. Dan weten jullie wie je op de training mag feliciteren.

alvast van harte proficiat. Januari 8 15 16 21 22 23 23 27 31 31

Mia Honig Idaline Paquay Yolanda Coorens Werner Corvers Jacques Theunissen Crista van Boekel Ingrid Hanssen Ed Piguillet Wies Bessems Jo Heusschen

Februari 5 6 6 7 11 13 15 20 21 28

Riet Mullers Francine In de Braek Peter Gorissen Marcel Moermans Marga Gilissen Cyril Schuijren Aniek Tielens Peter Visser Huub Ruijters Marjo Herben

2

Maart 1 1 7 9 10 15 17 20 26 31

Clé Cobbenhagen Miriam Heusschen Kris Pipeleers Monique Jaspars Harrie Macheels Corine Vaes Marianne Hutschemaekers Jos Vrancken Claire Meertens Marisa Adriaens

April 9 12 22 22 29

Ger Bessems Peter Bouchoms Sandra Beurskens Annemiek Beckers Silvia Evers

Nieuw VIRUS -------- A.U.B. goed lezen, erg serieus!! Een nieuw gevaarlijk virus doet van zich spreken. Het heet 'Worm Engaging & Recreation Killer' (afgekort : W.E.R.K.). Je kan W.E.R.K. krijgen van je chef of van je collega's. Raak het niet aan! Het virus wist je privéleven. Op den duur heeft het virus je zodanig in de ban dat het al om acht uur 's morgens actief wordt (soms nog vroeger) en je er de hele dag door geplaagd blijft. Bij sommigen gaat het zelfs 's avonds niet meer over. Als je in contact komt met W.E.R.K. zijn er twee oplossingen: De eerste oplossing is 'Werk Isolerende en Joviale Neutralisator' (afgekort: W.I.J.N.). De tweede heet 'Betrouwbare Interactieve & Eliminerende Rebooter' (afgekort: B.I.E.R.). Beide oplossingen zijn verkrijgbaar bij uw lokale winkel of supermarkt. Stuur dit bericht door naar je vrienden. Heb je geen vrienden (meer), dan heeft het W.E.R.K. je al geïnfecteerd. Hoog tijd om er iets tegen te doen!!

3

Voordat zelfs de “open’ training op zondag 7 dec. van de Mescher Bergloop plaats had gevonden, liepen op initiatief van de Gulpen groep een aantal Maasrunners uit Gulpen en Eijsden de Bergloop in plaats van de training op zaterdag. De bekendmaking om de training te verplaatsen was kortdag, toch waren er voldoende enthousiastelingen die de tour wilden wagen. Via de mail werd er al behoorlijk naar toe geleefd en strategieën werden besproken. Jammer dat op het laatste moment een aantal goed getrainde runners werden ingehaald door een akelig virus. De ochtend begon vroeg, en de benen werden preventief gesmeerd met oliën die volgens de beschrijving goed voor spieren en gewrichten zou zijn. De tas met droge kleding stond klaar en het flesje water voor de reis was gevuld. Kinderen werden door velen achtergelaten, niet wetende wat hen tegemoet zou komen. Er werd afscheid genomen van het thuisfront, kaarsen brandden in de hoop dat er niemand zou sneuvelen. Op de afgesproken plek stonden we dan, de die' hards….. De reis vervolgde naar de plek des onheils, de spanning nam toe. Eenmaal aangekomen bleken er ook echte die hards in Eijsden te bestaan. De schoenen werden gestrikt, de jas werd dicht gerits, en een laatste slokje water, want het was niet duidelijk wanneer we weer kostbaar vocht tot ons konden nemen. Nog voor de start was de lucht op geklaard en konden we de droog de reis beginnen. De start was ontspannen, iedereen had er wel zin, er werden praatjes gemaakt tot aan de eerste heuvel, het ezelspad! Modder maakte het wat moeilijker, maar het was te doen. De Mescherberg af werd in een stroomversnelling genomen, blijkbaar voelen de benen goed. Tijden en hartfrequenties worden nogmaals gecontroleerd. Beneden aan de berg werd tijd vrij gemaakt om even alles lekker los te rekken. De groepen werden onderverdeeld, nu ging het echt gebeuren. Jos, Peter Gorissen, Mia en Wiel Honig, Esther en Cyril gingen voor de lange tocht. Ed en vrouw, Jo, Frank en Sylvia gingen voor goud. Kort was het moment dat we van het mooie Mesch konden genieten, toen de eerste serieuze beklimming van de 2de categorie zich presenteerde. Er leek geen eind aan te komen, het werd al wat stiller in de groep, de concentratie nam toe. Het parcours veranderde van asfalt naar kiezels, modder, plassen en bladeren en omgekeerd, eekhoorntjes staken nog vlug de weg over. Boven aan de eerste berg zwaaide Jezus ons al toe, hangend aan een zwart kruis (hoe bizar). Hij zal zich wel hebben afgevraagd waar de mens zijn doel voorbij is gestreefd. Inmiddels werd in de zevenheuvelen de eerste daling ingezet om vervolgens op de splitsing te komen van de korte en lange loop. Op deze plek staat ook altijd de drankpost, vandaag niet! Tot aan dit moment hadden we er nog plezier in, en de Mescherbergloop viel nog mee. Met Mia en Wiel op kop, het parcours verkennend, volgde het peloton. Achter de camping werd het stil, glijpartijen en een onbegaanbare ondergrond maakte dit een klim van de eerste categorie. Boven op het plateau, rennend over grasvelden en modderpaden, konden we links afslaan en aan een nieuwe daling beginnen. Nee, niet even rustig aan en herstellen, maar pas voor pas opletten waar er werd gelopen, het parcours werd gecompliceerd door stronken en takken. Eindelijk liepen we het Savelsbos in, de goden waren ons gezind, het regende nog steeds niet. Een korte steile beklimming met trappen lachte ons toe, en wij liepen deze lachend op. Het lachen verging wel enigszins toen werd medegedeeld dat dit niet het beruchte trappenpad was. Er werd genoten van de prachtige omgeving, fantastische herfstkleuren, dauw en een heerlijke lucht maakte de Mescherbergloop aangenaam, vriendelijk, zelfs romantisch! Er volgde nog enkele trappen en daarna een licht geaccentueerd terrein. Op een boom een grote ronde 9, ik vraag me af km 9? Weer volgt een daling. Hier komen we een loopster tegen, onder aan de berg, ze werd vergezeld door een joekel van een hond ( boven aan de berg zal deze zeker wensen dat hij klein en lichtvoetig was). Wetende dat het trappenpad naderde was de stemming goed, niet wetend wat er nog ging komen. 4

Het bos met al zijn bladeren en kleuren heeft er voor gekozen om in deze periode van het jaar het trappenpad te verbergen, waardoor het op afstand niet te beoordelen is, echter de helling belooft weinig goeds. Onder aan de trappen worden we geconfronteerd met een reeks trappen, waarvan het eind met het blote oog niet was te zien, oh my god, zullen enkele gedacht hebben. We laten ons niet kennen, alle triplings die we in het verleden hebben gedaan, de heuveltrainingen moeten ons deze trappen probleemloos doen nemen. Het tegendeel is waar, het tempo vliegt er uit, de polsfrequentie kent torenhoge pieken en de kracht stroomt uit de benen. Geen enkele tree is gelijk, niks geen ritme, puur op wilskracht. Na zo’n 60 treden blijkt er nog steeds geen eind in zicht, het rennen heeft inmiddels voor de meesten plaatsgemaakt voor wandelen, en zelfs dat viel vies tegen!!! Boven aangekomen, de trappen niet geteld, kregen emoties de vrije loop. Pijn in de kuiten, kortademigheid, duizeligheid, pijn op borst, plasdrang en gedachten als geen tweede keer werden gedeeld. Ondanks alles bleek er een snel herstel te zijn, de weg werd vervolgd, een laatste weiland werd gekruist toen regen de verhitte motoren begon af te koelen. Een stukje asfalt, bergafwaarts zorgde voor rust en bezinning. 75 minuten waren verstreken, de finish in zicht werd er toch nog een omweg gemaakt. De benen vermoeid, de hartslag hoog, zorgden de modder voor extra gewicht aan de voeten….. De laatste berg, de zevenheuvelen, daarstraks lekker af, nu weer op. Met zeer veel inspanning werd deze laatste beklimming ingezet, alsof ons leven er vanaf hing, wetende dat de finish volgde, werden reserves aangesproken waarvan we het bestaan niet wisten. Boven over het krijtpad, glijdend over de velden volgde de daling door het plukbos. Inmiddels regende het al harder, maar dat maakte niks uit… Terug bij de auto trots op ons zelf, werden droge kleren aangetrokken en werd er in het café een kop koffie gedronken, Jos trakteerde. Het was, super, mooi, gezellig, lang, zwaar, romantisch, pijnlijk, vermoeiend, heerlijk, en veel te kort. We hadden het niet willen missen, maar voorlopig ff geen tweede. Het thuisfront blij toen hun geliefden heelhuids aankwamen, een lekker warm bad, de benen opnieuw ingesmeerd, gaan we morgen genieten van de spierpijn. De volgende keer ben ik er weer bij! Cyril Op dit verhaal werd onderstaande reactie ontvangen: Beste Cyril, Welk literair virus heeft jou weten te vinden? Ik wist niet dat jij zulke geweldige schrijverstalenten had. Zo zie je maar weer wat in een mens vrijkomt als die geconfronteerd wordt met de elementen uit moeder natuur. Ik heb, lekker warm zittend achter mijn pc genoten van je sappig verhaal. Zo te lezen heb je zaterdag geweldig genoten. Hebben de anderen dit ook zo ervaren ???????????? In ieder geval heb je mij en ik hoop ook nog vele anderen geprikkeld om deze tocht, binnenkort in het echt, niet te missen. Gr. Jo v. Gelder.

5

Na de ervaring van vorig jaar, waren de verwachtingen hooggespannen voor de 24e editie van onze Mescher Bergloop. Bij de eerste vergadering van de werkgroep realiseerden wij ons dat er ook dit jaar een hoop werk aan de winkel was. Na de eerste korte vergadering werd de afspraak gemaakt om een uitgebreid draaiboek te maken van onze Bergloop. Vanuit de ervaringen van de voorgaande jaren, de aanwezige informatie uit eerdere edities en verslagen, werden de werkzaamheden in diverse onderdelen verdeeld en over de werkgroep verdeeld. Zo namen Jan Piters, Peter Bouchoms en Jacques Theunissen alles met betrekking tot het parcours voor hun rekening. Alle werkzaamheden aan start en finish lokatie werden opgepakt door Cyril Schuijren en Bèr Reiters. Francine en Jacques In de Braek namen het inschrijfbureau voor hun rekening. Naast alle werkzaamheden behorende bij de vrijwilligers en verkeersregelaars nam Nicole de algemene leiding als voorzitter op haar schouders. Marcel Moermans ten slotte zorgde voor het registreren van de inschrijvingen van de atleten en het verwerking van de uitslag. Maar deze groep alleen kan geen Mescher Bergloop organiseren. Daar zijn méér mensen voor nodig. Daarom deden wij als werkgroep ook bij deze editie weer een oproep voor vrijwilligers. En ook dit jaar was deze oproep niet aan dovemansoren gericht. Naar aanleiding van onze oproep om hulp bij de organisatie en uitvoering werd van jullie kunt spontaan en massaal gereageerd. Al snel konden we een behoorlijke lijst van medewerkers aanleggen en de “poppetjes” op de gewenste plaatsen invullen. Zelfs op de dag zelf kwamen nog vrijwilligers hun hulp aanbieden, maar er vielen helaas op het laatste moment ook mensen af. Maar met gepaste trots mogen we stellen dat alle vrijwilligers ook dit jaar een kanjer van een prestatie hebben verricht. Voor de een was het een beetje routine werk en weer een ander debuteerde als vrijwilliger. De bereidwilligheid om mee te werken, de uitvoering van de geplande taken en werkzaamheden, het tonen van eigen initiatief, noem het maar allemaal op, hebben er toe geleid dat de 24e Mescher Bergloop voor onze vereniging als Maasrunners, tot een formidabel en geweldig sportief succes is geworden. Dat hebben we dus grotendeels aan jullie medewerking te danken. Daarom vanaf deze plaats, namens de werkgroep, maar zeer zeker namens al die sporters die door jullie inzet een fantastische middag hebben gehad, een welgemeend

Dank jullie wel. Jullie waren super ! ! ! ! !

6

Een groepje maasrunners heeft samen met een aantal droogworsten de gewoonte om zo af en toe de beentjes via een flinke wandeling te strekken. Droogworsten hoor ik jullie denken, wie zijn dat in godsnaam. Welnu, Peter Visser en Jos Vrancken hebben naast de Maasrunners nog meerdere kennissen en een aantal daarvan gingen regelmatig samen wandelen. Zij hebben toen voor deze wandelgroep de roepnaam “droogworsten” bedacht. De reden? Geen idee, maar er zal wel iets aan ten grondslag gelegen hebben. Maar nu terug naar de wandeling van dinsdag 30 december j.l. Enige weken geleden hebben Jos Vrancken en Jacques Theunissen een wedstrijd gelopen in Raeren. Vanwege het mooie parcours kwam het idee om dit traject van ongeveer 20 km wandelend nogmaals over te doen. Zo gezegd zo gedaan. Voorzien van spijs en drank toog een tiental wandelaars richting Raeren. Ik hoor jullie weer denken: waar in godsnaam ligt Raeren? In België, in de buurt van Eupen, ongeveer 45 km van Eijsden. Na een redelijk vlak stuk, kwam de eerste beproeving: een lang, steeds bergop lopend, pad. Al snel bleek de voorraad Kerstcaloriën voor aanvulling vatbaar en de boterhammen kwamen uit de rugzak. Nadat iedereen de energiekachel weer had opgestookt, gingen we verder. Mooie bospaden, brede stroken veldweg en een kort stukje asfalt sleten onder de voeten weg. Deze opstakels waren voor de groep geen probleem, maar het eerste serieuze deed zich plotseling voor toen de groep het bos weer wilde intrekken. Een rood wit lint en een bordje “verboden toegang” versperde de weg. Oorzaak: een Belgische groep jagers was bezig de natuur van een aantal dieren te ontdoen middels een drijfjacht. Dit wekte bij enkele natuurvrienden felle reacties op en de drang om het verbod te negeren werd luidkeels uitgesproken. Maar het verstand won het van de gedachte en het parcours werd aangepast. Bij elke weg die richting bos ging werd dezelfde afsluiting aangetroffen en dat noopte Jacques Theunissen en Jos Vrancken regelmatig de landkaart te raadplegen. Maar zie, aan het einde van de tunnel leek licht te komen. Er kwam een weg waar geen rood/wit lint en inloopverbod gold. Dus gekeken hoe het originele parcours weer opgepakt kon worden en wandelen maar weer. Maar het positieve werd al snel de grond ingeboord want plotseling werden er een aantal auto’s op het bospas aangetroffen en al snel hierna stonden we op en kruispunt van wegen oog in oog met een aantal mannen bewapend met joekels van geweren. Een iets oudere man probeerde ons met handgebaren terug te sturen, maar enkele van onze natuurvrienden stoven richting deze man om tekst en uitleg te vragen. “Ge moogt hier helemaal niet komen, dit is verboden terrein, het is hier levensgevaarlijk, dadelijk wordt ge door een kogel getroffen” waren de zinnen die redelijk dreigend uit zijn mond kwamen. Maar Peter V en Jos V waren niet onder de indruk en wezen de man op Europese afspraken over drijfjachten. “Niets mee te maken, ik ga de grote baas bellen” en de daad bij het woord voegend probeerde de man met dikken wollen handschoenen aan zijn mobieltje te bedienen. De groep kon hem op 7

geen enkele manier duidelijk maken dat er geen waarschuwing had gehangen daar waar wij vandaan kwamen. Jos V en Jacques T bekeken intussen de wandelalternatieven en de man bleef maar zijn mobieltje bestoken met nummers. Op enkele invalswegen van dit kruispunt werden we door een aantal jagers constant aangestaard maar gelukkig zagen ze ons niet aan voor de reden van hun aanwezigheid. En de man: hij bleef maar op zijn mobieltje beuken: “Ik ga de grote baas bellen”. Zijn pogingen leken toch resultaat te hebben, want plots kwam vanuit een andere zijweg een druk gebarend en heftig roepende man, voorzien van een toeter om zijn nek en een reflecterend hesje, aangestoven. “Weg hier, onmiddellijk terug, ge moogt hier niet zijn” waren ook zijn kreten in de ruimte. Maar hij had zijn dag niet vandaag, want weer bleven onze reisleiders stoïcijns op de plaats staan. Ook deze man was op geen enkele manier duidelijk te maken dat de groep zich niet bewust was van enige fouten. “Dan hebben die bordjes er wel gehangen“ was zijn volgend verweer, maar ja, daar klonk natuurlijk weinig overtuigingskracht uit. Na een aantal minuten bleek hij toch over meer menselijke trekjes te beschikken en was bereid samen met Jacques en Jos de wandelkaart te bekijken. Zijn bloeddruk bleek tot een normaal niveau gezakt, zijn gezicht kreeg weer een natuurlijke kleur en samen kwamen ze er uit. We kregen, onder toch wel duidelijk aanwijzingen, toestemming om door te lopen. Maar toch, een verdwaalde kogel ? een kleine wraakoefening ? een foutje ? Het was te merken dat de groep er plots toch een aanmerkelijk hoger tempo op na hield, af en toe toch eens links en rechts werd gekeken en het bereiken van de openbare weg toch een kleine opluchting leek. Maar goed, de route werd aangepast en het laatste gedeelte van de oorspronkelijk bedoelde wandelroute kon op een gegeven moment toch weer opgepakt worden. En de afsluiting : gewoon op een Maasrunners manier. Een leuk restaurantje, met koffie en gebak, met bier en nootjes of kaas en sterke verhalen achteraf. Nadat nagevraagd werd wanneer en hoe vaak deze dier onvriendelijke activiteiten normaal plaatsvonden, namen we afscheid van onze gastvrouw en werd, het was inmiddels al flink donker, de terugreis ingezet. Bedankt Jacques voor deze voorlaatste dag van het jaar 2008.

Hallo wandelaars, Jullie zijn uitgenodigd om mijn online fotoalbum bij CANON iMAGE GATEWAY te bekijken. U kunt naar het album gaan met behulp van de volgende URL: http://www.cig.canon-europe.com/a?i=kvhYXV2qIm Met vriendelijke groeten: Jacques Theunissen

8

Als je van zwemmen slank wordt, wat doen dan walvissen verkeerd? Als Maïsolie van maïs wordt gemaakt, hoe zit het dan met babyolie? Als superlijm werkelijk alles vastlijmt, waarom dan niet de binnenkant van de tube? Waarom moet je om een waarzegger te bezoeken een afspraak maken? Als het vandaag 0 graden is en morgen wordt de 2 x zo koud, hoe koud wordt het dan? Waarom worden mensen meteen geloofd als ze zeggen dat er aan de hemel 400 biljoen sterren zijn, maar als je ze vertelt dat de deurpost pas geverfd is moeten ze voelen ? Waarom bestaat citroenlimonade voor het grootste gedeelte uit kunstmatige middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen ? Leven getrouwde mensen langer of vinden ze dat alleen maar ? Met welke snelheid wordt het donkerder ? Hoe pak je piepschuimballen in als je ze wil opsturen ? Is er een ander woord voor synoniem ? Als een schizofrene persoon met zelfmoord dreigt, kan hij dan wegens gijzeling veroordeeld worden ? Waarom wordt er geen kattenvoer met muissmaak verkocht ? Waarom loopt je neus en ruiken je voeten ? Als niets in een teflonpan plakt, hoe zit teflon dan vast aan de pan ? Waarom heeft een tankstation dat 24 uur per dag open is, een slot op de deur ? Waarom worden voor ter dood veroordeelden in de VS steriele naalden gebruikt ? Waarom staat er een uiterste verkoopdatum op een beker zure room ? Hebben blinde Eskimo’s blinde geleidesledehonden ? Waarom zitten er in een vliegtuig zwemvesten en geen parachutes ? Hoe komt een bestuurder van een zoutstrooiwagen op zijn werk ? Als de zwarte doos van een vliegtuig onverwoestbaar is, waarom maken ze vliegtuigen dan niet van dat materiaal ? Als je een smurf wurgt, welke kleur krijgt hij dan ? Hoe zet men de bordjes met “niet op het gras lopen” in de grasperken ? Hebben analfabeten evenveel plezier aan lettertjes in de soep ? Als Amerikanen rijst gooien op huwelijken, gooien chinezen dan hot-dogs ? Waarom droeg kamikaze piloten helmen ? Waarom is “afkorting”zo een lang woord ? Als de meeste auto-ongelukken gebeuren in een straal van vijf km rond de woning, waarom iedereen dan geen tien kilometer verder wonen ? Hoe merk je dat de onzichtbare inkt op is ? Hoe weet een thermoskan of de drank koud of warm moet blijven ? Hoe zorgt men er voor dat hereten en koeien bij die verkeersborden oversteken ? Waarom kan je geen ander woord maken met de letters van “anagram” ? Als konijnenpootjes geluk brengen, wat gebeurde er dan met dat konijn ? Een boterham landt altijd met de beboterde kant naar beneden. Een Kat landt altijd op haar poten. Wat gebeurt er als je boter op de rug van een kat smeert ? Welke sadist kwam er op het idee om een “s” in het woord lispelen te steken ? Als de mens afstamt van de apen, waarom zijn er dan nog apen ? Als onze knieën andersom zaten, hoe zouden stoelen er dan nu uit zien ? Krijgen werknemers van “Lipton” ook een koffiepauze ? Wat tellen schapen als ze niet kunnen slapen ? 9

Wat gebeurde er met de eerste 6 “Ups” ? Waarom staat het woord “woordenboek”in het woordenboek ? Zwemt een eend met één poot in cirkeltjes ? Hoe zorgt iemand die rekken verkoopt er voor dat zijn winkel niet leeg lijkt ? Als een r\taxi je achteruit rijdend naar huis brengt, moet de chauffeur je dan betalen ? Als je probeert te falen en je slaagt, welke van de twee heb je dan gedaan ? Als je in een voertuig zit dat beweegt met de snelheid van het licht, wat gebeurt er dan als je de koplampen aansteekt ? Als een blinde naar het toilet gaat, hoe merkt hij dan dat hij klaar is met zijn achterwerk af te vegen ? Waarom heeft Noach die twee muggen niet dood gemept ? Toen de mens ontdekte dat melk van koeien kwam, waarmee dacht hij dan dat hij bezig was ? Waarom ben ik dit feitelijk allemaal aan het lezen ?????????????????

Dutch Runners Guide

De Dutch Runners Guide 2009 is uit! Het boekje bevat ook dit jaar weer een groot aantal lopen die in Nederland worden georganiseerd en is daarmee onmisbaar voor recreatieve en wedstrijdlopers. De Dutch Runners Guide kost € 6,95 voor leden en € 8,25 voor niet-leden. Door meerdere exemplaren te bestellen en door te verkopen aan je verenigingsleden, kun je een leuk bedrag voor de vereniging verdienen. In onderstaande staffel kun je zien wat de marge voor de vereniging is. Aantal

Leden

Niet-leden

Bij afname van 10 exemplaren, per stuk

€ 5,10

€ 5,75

Bij afname van 20 exemplaren, per stuk

€ 4,90

€ 5,55

Bij afname van 50 exemplaren, per stuk

€ 4,75

€ 5,40

Bij afname van 75 exemplaren, per stuk

€ 4,60

€ 5,25

Bij afname van 100 exemplaren, per stuk

€ 4,55

€ 5,20

Bestellen Bestellen kan alleen door overmaking van het verschuldigde bedrag op banknummer 67.32.77.674 ten name van Atletiekshop te Arnhem, onder vermelding van Dutch Runners Guide 2009, het aantal exemplaren en je volledige adresgegevens. Om in aanmerking te komen voor de ledenprijs dien je ook je lidmaatschapsnummer te vermelden. p.s. Mocht er bij jullie interesse bestaan om dit boekje te bestellen, (bij mij ligt één exemplaar ter inzage) geef dit dan z.s.m. door aan penningmeester Jacques In de Braek. Hoe meer er besteld worden, hoe goedkoper de prijs.

10

Pietje zit al weken verveeld voor zich uit te staren in de klas. De juf krijgt het op haar zenuwen en vraagt: 'Pietje, wat is jouw probleem?' Pietje antwoordt: 'Ik ben veel te slim voor de 1e klas. Mijn zusje zit in de derde klas maar ik weet veel meer dan zij en dus moet ik óók eigenlijk naar de 3e klas'. De juffrouw vindt dat een moeilijke kwestie en spreekt erover met de directeur. Terwijl Pietje buiten het kantoor van de directeur moet wachten legt de juffrouw het probleem aan hem uit. 'Laat hem binnenkomen, dan zal ik hem even persoonlijk testen' zegt de directeur . 'Als hij ook maar één vraag niet kan beantwoorden dan blijft hij gewoon in de 1e klas'. De juffrouw gaat hiermee akkoord en Pietje mag binnenkomen. De directeur: 'Hoeveel is 3 x 3'? Pietje: '9' Directeur: 'Hoeveel is 6 x 6 ?' Pietje; '36' En zo beantwoordt Pietje alle vragen die eigenlijk een derdeklasser pas behoort te weten. De directeur kijkt de juffrouw aan en zegt: 'Ik denk dat Pietje eigenlijk wel naar de 3 klas kan gaan' Maar de juffrouw twijfelt nog steeds en vraagt of ze óók nog een paar vragen mag stellen. De directeur gaat hiermee akkoord en de juffrouw stelt haar eerste vraag; 'Waarvan heeft een koe er vier, terwijl ik er maar twee heb?' Pietje: 'benen' De Juffrouw; 'Wat heb jij in je broek en ik niet?' Pietje: 'Zakken' De Juffrouw: 'Wat begint met een K en eindigt met een T, is behaard, ovaal en smakelijk?' Pietje: 'een kokosnoot' Intussen zakte de mond van de directeur ver open van verbazing. De juffrouw vervolgde met: 'wat gaat er hard en stijf naar binnen en komt er zacht en slap uit?' Pietje: 'kauwgum' De Juffrouw: 'Wat doet een man rechtopstaand, een vrouw zittend en een hond op drie poten?' Pietje; 'Een hand geven' De Juffrouw: 'noem een Engels woord dat begint met een F en eindigt met een K' Pietje; 'Firetruck' De directeur zucht heel diep en zegt: 'Laat hem maar naar de vijfde klas gaan, want die laatste zes vragen had ik al allemaal fout.

11

Na meer dan een jaar meerennen bij De Maasrunners is het misschien tijd om eens terug te blikken op dat eerste jaar. En over de aanleiding om bij de club te komen. Toen ik daarover laatst met Jos sprak, en over 'zijn' nieuwsbrief, was de toezegging al snel (te snel) gedaan. Maar goed: nu zat ik eraan vast en omdat ik nu eenmaal beter kan praten en schrijven, dan hardlopen, volgt hier mijn verhaaltje. Jaren (25) geleden liep ik zo'n drie keer per week. Best fanatiek, en steeds klokkend voor de beste persoonlijke tijd. Maar het waren alleen duurlopen. Tot soms wel anderhalf uur. Daar kwam op een gegeven moment de klad in. Jaren liep ik niet, totdat ik een aantal jaren geleden besloot met een collega te gaan lopen. Eén keer per week, te beginnen met een dik half uurtje. Het tempo ging omhoog en al snel was het minder dan een half uur. Maar na de nodige blessures van mijn collega, en afzeggingen van beide kanten (vanwege het weer, andere afspraken, etc.) werd het steeds vaker níét lopen, dan wél lopen. Ik hoorde van een Start To Run, maar een half uurtje lopen, dat kon ik dus al. Het gevolg was dat ik eens op de site van de Maasrunners ging kijken, verder informeerde en uiteindelijk in september 2007 voor het eerst meeliep. Ik begon maar eens met groep 3 en dat ging goed. De volgende keer dan maar groep 2. Ging ook prima, en na een paar keer liep ik, weer net zo fanatiek als vroeger, met groep 1 mee. Nou ja, mét groep 1, … meer áchter groep 1, want na dat eerste half uurtje was ik uitgeraasd en ging de pijp langzaam uit. Ik hing aan een elastiekje erachter en het elastiekje werd gedurende de training steeds langer. Ik kan me voostellen dat er lopers zijn geweest die zich afvroegen of ik niet beter met groep 2 mee had kunnen gaan. Dat deed ik ook af en toe nog wel eens, maar steeds had ik dan het idee dat ik niet echt getraind had. Ik was namelijk niet kapot. Onzin natuurlijk, want als je een uur loopt bouw je toch gewoon lekker op, en raak je steeds meer gewend aan die afstand en die duur. Maar toch volgende keer liever weer met die eerste groep. Lekker moe zijn aan het eind van de training. Een geluk dat er altijd wel een trainer bij was om me op het laatste stuk bij te staan. Totdat ik, behoorlijk kapot, weer bij de kerk of het SVME-terrein aankwam. Voldaan omdat ik het had volgehouden. En met het idee dat ik ook nu weer wat vorderingen had gemaakt. Dat bleek later in het voorjaar ook steeds meer, al had ik het idee dat ik langzaamaan niet meer vooruitging. Maar in de zomermaanden merkte ik plots dat ik na een half uur niet meer 'los' hoefde, en een tijdje later na drie kwartier ook nog niet. Begon al eens om me heen te kijken en zag dat anderen er ook langzaam doorheen zaten, als we weer eens stevig door het bos gebanjerd hadden. Probeerde al eens mee te versnellen als het einde van de training in zicht kwam. Een beetje de kick van af en toe mee vooraan lopen. Het mag gelukkig. Meestal kwam ik er de volgende keer wel weer achter dat ik toch nog helemaal zo snel was als ik de vorige keer dacht. Maar nu genoeg getraind, genoeg gepraat, genoeg geschreven. Tijd voor een testje: de nacht van Maarland. Ze zeiden dat het saai was, die rondjes lopen. So what? Voor mij was het een mooie gelegenheid om met regelmaat te klokken en zo mijn tempo constant te houden. Binnen een uur was voor mij voldoende, en onder de 55 heel netjes. Eigenlijk hoopte ik onder de 50 te blijven, maar dat durfde ik zelfs niet hardop te zeggen. Tips genoeg van andere, meer ervaren lopers. Van Sandra Beurskens kreeg ik het advies om vooral niet te snel te vertrekken. Niet gaan meelopen met al die snelle lopers. Dat hadden er al meer tegen me gezegd, maar zij zei het toevallig net voor de wedstrijd. En dat bleef hangen. Ik heb het advies ter harte genomen. Rustig begonnen. Na iets meer dan 2 rondjes komen de eerste lopers me al voorbij. Niet veel later Hub Ruijters en daarna Peter Gorissen ook al. De koplopers vliegen me zelfs een tweede keer voorbij. Intussen heb ik al gemerkt dat ik netjes onder het schema van 55 zit. Leuk ook dat er overal mensen langs de kant staan om de lopers aan te moedigen. Dat is ook wel nodig. Ik loop namelijk niet in een groep en het alleen lopen maakt het lastig om je tempo te bepalen. Steeds wil je sneller. Je weet dat je je moet inhouden, en je benen maken je dat ook steeds meer duidelijk. Hub komt me in de bocht vóór mijn 6e doorkomst opnieuw voorbij. Ik weet dan al dat ik onder de 55 ga blijven. Al worden het best nog twee zware rondjes. Ik kan het tempo vasthouden, maar het kost moeite. Gezellig trouwens, die supporters en die feestelijke lampjes. De anderen hebben dat niet gezien, maar nu ík mijn laatste rondjes loop is het al donker. Elk nadeel hep ze voordeel. Ik weet er nog een lekkere laatste tweehonderd meter uit te persen. En dan door het lint na 52.18, medaille om mijn nek, energiedrankje, journalisten sponsors. Die laatste twee zijn zelf bedacht, want het verhaal moet niet té serieus worden. Effe nog een drankje en dan douchen. Ik ben al lang afgedroogd als Patrick Delait (die 12

kende ik toen nog niet) pas binnenkomt. Dacht dat die al lang thuis was toen ik finishte. Niet dus. Terug in de zaal hou ik mijn medaille maar mooi om. Kijk er nog een paar keer opvallend naar. Ik zie een mevrouw aan de bar kijken. Zegt iets tegen haar man. Zal wel denken dat ik een halve gare ben, die denkt dat 'ie echt een medaille GEWONNEN heeft. Schitterend. Nog even gezellig nakletsen met de Maasrunners en een biertje. En dan nog een weekje tot de Mergelland Marathon in Meerssen. Maandag rustig aan trainen, woensdag parcours verkennen in Meerssen. Ik kan het parcours dromen, want er stond een filmpje op de site. Handig. Maar lopen geeft toch een betere indruk. We lopen maar één rondje (5 km), en die afdaling in de laatste kilometer, daar ga ik volgende week verliefd op worden, dat weet ik nu al. Vrijdag ook nog trainen. Kon ik me maar inhouden hè. Net 50 en nog steeds als een jonge hond. Jos moet me haast tegenhouden. Zaterdagavond een paar Belgische biertjes gedronken. Eigenlijk te veel, maar 'what the hell.' Ik heb toch al een medaille. Zondag rustig inlopen. Niet gek laten maken. Het speelt nog steeds door mijn hoofd. En dan weg. Na de derde bocht loop ik al bijna alleen. Gaat lekker. Tempo is redelijk en ik hou de tussentijden in de gaten. Na 3 km 15.40. Mooi op schema. Dat water hoef ik niet. Water is pas drinkbaar als het in de brouwerij is geweest. Berg op dan. Gaat ook lekker. Ik kom redelijk boven. Rustige afdaling richting publiek en richting 5 km. 26.09. Had ik nou maar geweten dat ze daar bij de finish stonden te filmen. Had ik op zijn minst een beetje rechter en kwieker gelopen. En wat vrolijker gekeken. Dit ziet niet uit. Maar de 6e kilometer gaat ook goed. Al gaat Arno Humblet mij wel voorbij. Kan ik normaal goed hebben, maar hij loopt voor een andere ploeg, dus kan ik het niet hebben .Over kilometer 7 en 8 schrijf ik even niks. Trek zelf je conclusies. Al zijn de kilometertijden niet veel slechter dan de vorige. Toch maar een slokje water dan. Oké, maar ik ben er niet trots op. Ik haal een loper in. Berg op nog wel. Ben ik wel helemaal in orde? Even later sprint die jongen me weer voorbij. Maar op tempo haal ik hem gemakkelijk terug. Hij perst er nog een sprintje uit, maar ik weet: die gaat er aan. Ik krijg moed. Spreek die jongen zelfs ook nog wat moed in. En kom boven. Ik haal een redelijk ervaren maar iets oudere loper bij. Praat er even mee. Het gaat al wat bergaf. En als ik maar even een beetje lucht krijg, begin ik al te kwekken. Nog meer bergaf. Ik ga voorzichtig wat sneller. Wil niet te snel aan mijn finale beginnen. De rotonde. Ik ga nu echt sneller. Laat die ervaren loper ook achter me. Hij roept me nog na, dat ik die blauwe daarvoor ook nog kan hebben. Dat had 'ie nou niet moeten zeggen. Nog maar zo'n 400 meter. Ik word nu echt gek. Voer het tempo duidelijk op. Nog 250 meter. De blauwe. Eraan. Nog twee man ervoor. Ik sprint haast, en ik pak die twee (figuurlijk hè, je moet tegenwoordig zo oppassen met wat je zegt). Laatste bocht. En dan gooi ik alles eruit. Vlak voor de finish nog een voorbij. Ben nog net in staat om mijn stopwatch in te drukken. En om de ijzeren afrastering vast te grijpen. Wat kun je dáár lekker overheen hangen. Zie meteen Jacques en Francine langs de kant staan. Kijk nog eens op mijn klokje. Het is niet wáár. 52.19. Precies dezelfde tijd als vorige week. En dat op dit veel zwaardere parcours. Ik ben tevreden. Dik tevreden. Niet alleen vanwege de tijd, maar zeker ook door het regelmatige tempo dat ik gelopen heb. De vlaai smaakt goed, de aanlenglimonade kan net (zal wel voor de vitaminen zijn, denk ik). Maar het bier smaakt beter. Er zijn nog best veel Maasrunners hier. Gezellig op dat terrasje. Hier mocht het wat warmer zijn. Maar je kunt niet alles hebben. Ik heb mijn twee tests in ieder geval goed doorstaan. Nu maar weer lekker doorgaan met trainen en dan in december misschien wel de Mescherbergloop. Als ik die gelopen heb zal ik er volgende keer zeker wat over schrijven. Maar dan niet weer halverwege het verhaal in slaap vallen, hè. Ger Bessems

13

Vanwege de sneeuwpret gingen de trainingen op maandag 5 en dinsdag 6 januari niet door. Ondanks het Maasrunners Weeralarm afgegeven door Peter kon jogger Jo het niet laten om de "stoute" schoenen aan te trekken en heeft hij bij -12.C mijn woon-werkroute (17km) training van 1:30uur gelopen. Het resultaat: Bevroren wimpers door een tranende oog. Maaaaar wel, met een oog, GENOTEN van het winterlandschap.

Na de relatief warme woensdag werd er geen mededelingen meer gedaan over de donderdag. De training gaat dus gewoon door? Zou je denken. Rustig naar Mariadorp gereden en maar wachten op de koude parkeerplaats. Uiteindelijk verschijnt Huub. Wachten is op Peter die zeker zou komen. Het programma: of rondjes in Mesch of 6 maal 1 Km. We besluiten binnen te wachten. Een enkele voetballer meld zich voor de training. Als niemand komt opdagen gaan we met ons tweeën op pad. Kilometer punten zijn niet te vinden en rondjes lopen in Mesch klinkt niet aanlokkelijk. Het wordt een duurloop. Via de rijksweg gaat het richting Mesch en dan over het nieuwe fietspad naar ’s Gravenvoeren. Het loopt lekker door de sneeuw als is het op sommige plekken glad en dringt af en toe wat sneeuw de schoenen binnen. De bovenbenen voelen koud aan. Ik heb duidelijk een te dunnen broek aan, of had ik toch een lange onderbroek moeten aantrekken? Zoveel mogelijk aan de noordelijke buitenrand van ’s Gravenvoeren gaat het richting Schophem, waarbij we een stukje langs de voer rennen. Het landschap is prachtig en doodstil, het gekraak van de sneeuw onder onze voeten en ons kletsen daargelaten. We kruisen de weg ’s gravenvoeren – ’s Maartensvoeren en zoeken het fietspad op terug naar ’s Gravenvoeren. De koude benen maken plaats voor een koude rug. Even langs de provinciale school en weer verder over het fietspad. Aan de grote weg rechtdoor over de oude weg naar Mesch, rechtdoor achter langs de molen naar Withuis en terug naar SVME. De lampen op het voetbalveld zijn angstvallig donker. Snel de auto in naar huis en douchen.

14

Luik, Le jogging de Liege, zondag 5 oktober 2008, 10 Km 1309

Marisa Adriaens

1:05:27

Maastricht, Enci bergloop, zondag 2 november 2008, 4300 m 34 132

Ed Sabel Bert Heusschen

18:40 28:20

Maastricht, Enci bergloop, zondag 2 november 2008, 8500 m 62 63 92 100 111 221

Rachma van Woerden Peter Gorissen Jos Wiersma Rob Habets Martin Haster Guido Martens

37:49 37:52 39:15 39:51 40:51 50:42

3e vrouw

Van: Rachma van Woerden Verzonden: zondag 2 november 2008 22:20 Onderwerp: Peter Bedankt!! De 3e prijs bij de vrouwen tijdens de ENCI-bergloop!! Maar Alle eer gaat naar Peter, die zijn eigen scherpe tijd liet gaan (fantastisch in vorm als hij is), om mij 'hazen'. Peter, bedankt! Rachma

Kerkrade, de abdijcross, zondag 25 januari 2009, 9500 m 54

Peter Gorissen

41 min.27 sec.

1e plaats M.55

Engeland, The Thames Path Ultra, zaterdag 17 januari 2009, 50 miles Jos Vrancken

11 uur 11 min

15

Contributie 2009 De bedragen voor contributies en wedstrijdlicenties zijn voor 2009 als volgt vastgesteld: Basiscontributies basiscontributie pupillen € 12,45 basiscontributie junioren € 13,15 basiscontributie senioren/masters € 14,20 basiscontributie recreanten/overigen € 14,20 basiscontributie wandelaars € 10,65 Wedstrijdlicenties wedstrijdlicentie pupillen € 6,70 wedstrijdlicentie junioren € 12,00 wedstrijdlicentie senioren/masters € 19,20 Overige bedragen contributie persoonlijke leden € 19,10 Dutch Runners Basic 6 maanden € 13,00 Dutch Runners Basic 12 maanden € 20,00 Dutch Runners Gold € 30,00 Dutch Runners Groepen € 14,20 contributie buitengewone leden € 310,00 administratiekosten nieuw aangemelde of gereactiveerde leden € 5,80 overschrijvingskosten € 8,55

Bestuursleden en trainers hebben van iedereen op een gegeven moment het mail adres doorgekregen. Het is nou eenmaal een middel om informatie naar jullie toe zo snel mogelijk te bezorgen. En om dat snelle gaat het nu. Heel wat leden hebben deze info gekoppeld aan een mailadres van hun werk. Maar het nadeel is dat als je ziek bent of langdurig vakantie hebt, je het risico loopt dat je bepaald info mist. Onze voorkeur gaat dan ook uit naar een mailadres waar we zeker van weten dat het je zo snel mogelijk bereikt. Dus heb je ooit je werk-mailadres doorgegeven en je hebt ook een thuis-mailadres, geef dit laatste dan door aan de ledenadministratie (Jacques In de Braek). Heb je inmiddels een ander, nieuw mailadres, geef dit dan zo spoedig mogelijk door. b.v.d.

16

De rode lantaarn. Voor sporters die met de wielersport bekend zijn, is de term “de drager van de rode lantaarn“ geen onbekende uitdrukking. Deze onderscheiding werd toebedeeld aan de renner die in het algemeen klassement, vooral bij de Tour de France op de laatste plaats stond. Het is vaak voorgekomen dat renners tot het uiterste gingen om deze plaats in het klassement te veroveren. Niet omdat ze dan de slechtste renner waren, omdat ze daardoor na die Tour vaak lucratieve aanbiedingen kregen als trekpleister bij de wielerwedstrijden die op de Tour volgden. Nou zag ik op de ledenlijst een vergelijkende situatie. Toos Weijenberg zag ik steeds als laatste op de (alfabetische) KNAU ledenlijst. Ik vroeg me af hoe lang dat al was en ben eens in de ledenlijst gedoken. De oudste lijst die ik heb kunnen vinden was van 1996. Sinds die tijd heeft onze Toos dus bij de Maasrunners de rode lantaarn gedragen. Maar laat ik in een ding duidelijk zijn. Zij heeft hier nooit bewust moeite voor moeten doen, hoefde echt niet langzamer te gaan lopen, hoefde andere lopers niet “beleefd” voor moeten laten gaan of bewust een paar keer onder de training haar schoenen opnieuw te gaan binden. Nee, het lag gewoon aan haar naam. De eerste twee letter W en IJ brengen je al ver achteraan in het alfabet. Maar deze positie heeft ze thans moeten afstaan. En ook hier heeft zij niets voor hoeven te doen. Nee, er kwam een nieuw lid bij en zij, en dan heb ik het over Arianne Zonneveld, heeft Toos van de laatste positie verdrongen. Ik weet niet of een van beide dames nu opspringt van vreugde of neervalt uit teleurstelling, ik hoop in ieder geval dat beide dames in deze volgorde nog lang op onze ledenlijst voorkomen. JidB

17