ŐŽƵǁŐŽŶŐ
ƉĞƌƐŽŶĞĞůƐďůĂĚǀĂŶĚĞ^ƟĐŚƟŶŐ<ĂƚŚŽůŝĞŬKŶĚĞƌǁŝũƐĞ'ŽƵǁ ŶƵŵŵĞƌϮϬ͕ĚĞĐĞŵďĞƌϮϬϭϬ
In dit nummer o.a.: Trots Lichtpuntjes De andere kant van Ella Molenaar Fotocollage Solextour Muziek is een rijkdom, interview met Mylène Boekhorst Gouwe collega: Michel Loos
sĂŶĚĞƐĐŚŽůĞŶ ĞƌŶĂĚĞƩĞ Een braak stukje grond naast de klas nodigde uit om er wat mee te doen. Meester Harry had in het verleden op de Bonifatiusschool ook schooltuintjes. Als echte onderwijzer liet hij de kinderen zelf bepalen, hoe het moest gaan. Dat betekende dus, dat hij niet zelf de tuin ging verdelen. De kinderen gingen de oppervlakte meten en daarna deze oppervlakte zo eerlijk mogelijk verdelen. Met meetlint en pen en papier gingen ze allemaal aan de slag. Een rekenles in de praktijk. Alle ontwerpen werden op tafel Ǧ neergelegd, de voor- en de nade len besproken en democratisch werd Ǥ gestemd welk ontwerp de beste was. Nu moesten de handen uit de mouwen gestroopt worden. Hoe moesten ze verder? Een van de kinderen had een idee: kruiwagens en schoppen mee en het terrein vlakken en aanvullen met goede tuinaarde. Een ouder had een grote hoop tuinaarde achter het huis en dat mocht gratis worden opgehaald. Er werd afgesproken welke dag geschikt was en die vrijdagmiddag kwamen de kruiwagens en het ge-
reedschap mee van huis en alle kinderen waren aan het werk in de tuin. Na afloop lag het er prachtig bij. De zakjes met de zaden werden uitgezocht en er moest gelezen worden, hoe je moest zaaien, welke afstanden etc. Iedere leerling had zijn eigen tuintje en kon zelf bepalen, wat hij of zij wilde kweken. Ze genoten al bij de gedachte wat er uit zou groeien. Zo’n tuintje verdient ook de nodige verzorging, dus er moest regelmatig gecontroleerd worden of er genoeg vocht in de grond zat en de vuiltjes moesten worden gewied. Maar wat zijn nou eigenlijk die vuiltjes? Geen probleem, meester Harry legde de kinderen precies uit wat voor soorten ‘onkruid‘ er zijn en waarom je het weg moet halen. Ook waren er genoeg insecten te vinden, duizendpoten, kevertjes, bladluis, noem maar op. Biologieles, maar dan echt in de natuur, die lessen vergeet je dus nooit meer. En het resultaat mocht er zijn, onder de middag kwamen zelfs kinderen met een pannetje van thuis om de spinazie af te snijden. Een heerlijk verse maaltijd, zelf gekweekt, dat smaakte! Het is nu weer winter, koud en nat, dus de tuintjes liggen in rust, maar wachten in het nieuwe seizoen op de volgende groep enthousiaste kinderen, de nieuwe groep 6 zal alle informatie krijgen van de oudste groepen. En reken maar, ze hebben er al weer zin in.
sĂŶĚĞƌĞĚĂĐƟĞ Deze week zei een leerling uit groep 8 tegen me: “Het is zo gezellig in groep 8, het is bijna tijd om afscheid te nemen en dat wil ik nog lang niet. Juist omdat het zo gezellig is.” Niet altijd sta je er bij stil dat de tijd vliegt. Af en toe heb je een ijkpunt nodig om te constateren dat het zo is. Deze Gouwgong is zo’n ijkpunt. O, is het alweer tijd voor de Gouwgong, wat vliegt de tijd. Kerstmis is voor veel mensen ook zo’n ijkpunt, een moment van bezinning. Twee weken vakantie (een hele week in de aanloop naar Kerstmis, wat kan je dan nog lekker veel doen) en dan is het alweer Nieuwjaar, ook zo’n moment van bezinning. En dan storten we ons weer in de vaart van het leven en voor je het weet is het alweer einde schooljaar en kunnen we met ons Gouwcabaret weer meezingen:
En weer is het Gouwdag voor ons, pedagogen we zijn een nieuw schooljaar gestart. En voordat je ’t weet is het weer omgevlogen het vorige ging ook zo hard! Deze Gouwgong is een weerslag van de eerste periode van dit schooljaar. Over mensen van De Gouw die bezig zijn om het de kinderen naar de zin te maken. En hoe cru: daardoor vliegt de tijd. Mede door de Gouwgong kunnen we een stukje van die tijd vasthouden. TK
De bovenbouw van de Bernadetteschool.
2
dƌŽƚƐ͊ In het afgelopen jaar is er heel veel gebeurd binnen De Gouw. Ten gevolge van nieuwe wet- en regelgeving hebben de besturen van de SKO De Gouw en De Dijken besloten om per 1 april jl. samen te werken in de nieuwe SKO West-Friesland. De beide onderwijsstichtingen blijven zelfstandig maar hebben één Raad van Toezicht en één College van Bestuur. Bij de besluitvorming en de uitwerking ervan kunnen we terug kijken op een constructieve samenwerking met de beide gemeenschappelijke medezeggenschapsraden. We mogen ons gelukkig prijzen met een goede Raad van Toezicht, die per 1 november jl. is aangetreden en doordat het College van Bestuur per 1 januari a.s. voltallig zal zijn, is de SKO West-Friesland op alle gebieden kwalitatief sterk en stabiel. Een gevolg van de oprichting van de SKO WestFriesland is de huisvesting van de bestuurskantoren in Wognum, centraal gelegen in West-Friesland. Het nieuwe bestuurskantoor biedt veel mogelijkheden voor opleiden en trainen. Door diverse schoolteams is hier al gebruik van gemaakt. Doordat het samenwerkingsverband Hoorn 2 eveneens in het pand is gehuisvest, zijn er veel mogelijkheden om alle activiteiten in het kader van de zorg centraal aan te bieden. In de gesprekken die het bestuur met de rijksinspectie heeft, wordt steeds gevraagd hoe het staat met de opbrengsten van onze scholen. In het belang van onze kinderen, die aan ons zijn toevertrouwd, moeten we er alles aan doen om opbrengstgericht te werken, zodat we kwalitatief goede scholen blijven houden. Het
bestuur zorgt voor de voorwaarden, zodat schoolteams in staat zijn om professioneel te werken. Dit betekent bijv. goede en veilige schoolgebouwen, kwalitatief goede leer- en hulpmiddelen, ondersteuning en scholing. De uitvoering van het strategisch beleidsplan 20072010 is bijna voltooid. Het nieuw plan voor de periode 2011-2014 is na overleg met de directies en de gemeenschappelijke medezeggenschapsraad bijna gereed. In het eerste kwartaal van 2011 komt dit plan voor iedereen beschikbaar. Kortom: we zijn een organisatie met veel ambitie, die gericht is op het leveren van kwaliteit. Iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan het succesvol laten verlopen van alles wat tot stand is gebracht dank ik hiervoor. Daarnaast realiseer ik me ook, dat al deze inspanningen hier en daar ook tot overlast hebben geleid. De medewerkers en kinderen, die hiermee op een geweldige manier zijn omgegaan dank ik voor hun positieve instelling. Het bestuur vindt het geweldig wat er het afgelopen jaar allemaal is bereikt en is trots op iedereen die hieraan heeft meegewerkt! Ik wens u en uw dierbaren hele prettige Kerstdagen, een goede jaarwisseling en heel veel geluk en gezondheid toe in 2011! Hans Vermeulen Voorzitter College van Bestuur SKO West-Friesland
ĚĞKǀĞƌŚĂĂů Ǩ Onze directeur werd én 60 jaar, én zit 40 jaar in het onderwijs én is al 25 jaar onze directeur. Dat moest natuurlijk groots gevierd worden met een opening van de kinderboekenweek in stijl, een spelcircuit door de hele school, de finale van de O-factor en een receptie met oud-collega's. Ronald is erg verwend, was volledig verrast en heeft een superdag gehad. 3
>ŝĐŚƚƉƵŶƚũĞƐ͘͘͘
ǥ Lieve mensen van de Gouw, Het jaar 2010 was voor ons een jaar om nooit te vergeten. Een jaar vol prachtige momenten, een mooie reis naar Israël en het nieuws dat we in januari 2011 oma en opa worden. Vlak voor de zomervakantie, zaterdag 3 juli 2010, werd het donker. Siem en ik werden aangereden door een vrachtauto. Siem liep hierbij een dwarslaesie op, ik een gebroken pols. Vol vechtlust begon Siem aan de revalidatie, helaas kwamen er vele nare complicaties en tegenslagen. Inmiddels is het ruim vijf maanden verder. Wat heb ik een diep respect en grote bewondering voor Siem. Hij knokt verder en samen koesteren we alle kleine positieve stapjes vooruit. Hij wordt wat mobieler, dankzij de elektrische rolstoel. Het wordt een zware klus, voor Siem vooral. Met ons gezin hopen we hem daarin te steunen. We kunnen het echter niet alleen, wat zijn we blij met een lieve familie, vrienden, buren, collega’s enz. Bijna elke dinsdagavond rijdt er een collega van de Caegh met mij naar Heliomare. Dit is heel fijn; ik heb een goede chauffeur! Voor Siem heel mooi; hij spreekt zo regelmatig zijn collega’s. Van het bestuur en de scholen van de Gouw hebben we mooie kaarten en lieve woorden ontvangen. Hiervoor willen we jullie bij deze hartelijk bedanken! Jullie meeleven is en blijft een grote steun. Allemaal lichtpuntjes! We blijven vertrouwen op de goede dingen en een voorspoedige revalidatie.
Momenteel is onze woonplaats Wijk aan Zee en Obdam 2010… het jaar dat geluk en ongeluk op ons pad kwam “Alleen” lukt het niet, SAMEN is een grote schat Wat zijn we blij met al die engeltjes op ons pad. Onze hoop die blijft Onze ogen blijven gericht Naar het kindje in de stal We gaan voor het Licht!
De redactie wenst alle lezers een gelukkig en gezond
2011 Helaas heeft de St. Nicolaasschool ook verdrietig nieuws te melden. Op 15 november 2010 is het zoontje van Yvonne en Robbert Dol na de geboorte overleden.
Geboorte en sterven begin en einde twee uitersten in het leven die op één moment samen kwamen Lieve Guus, Klein, mooi mannetje, je hebt zoveel harten geraakt!
Prettige Kerstdagen en een gelukkig en gezond Nieuwjaar!
Yvonne, Robbert en Julie Dol, we leven intens met jullie mee.
Siem en Annet
Team, MR en OR St. Nicolaasschool Nibbixwoud. 4
In / uit / binnen dienst:
Van harte gefeliciteerd!
In dienst:
Sint Wulfram Sint Wulfram Sint Wulfram Jozefschool Jozefschool Jozefschool Jozefschool
Uit dienst:
Sint Wulfram De Caegh St Bernadette De Overhaal
P ers o n eel :
Marielle Lensink-Duckers Kim Wit Lidy Zuijdam Lucia Frederiks Paulien van Elst Loes Klaassen Janneke Kerssens
01-08-2010 01-08-2010 01-08-2010 01-08-2010 01-08-2010 01-08-2010 01-08-2010
Peter Groenland Theo Bijman Nel de Moel-de Groot Sandra Bakker
01-10-2010 FPU 1-9-2010 1-11-2010 FPU na 34 jaar Bernadette 1-9-2010
langdurige inval langdurige inval langdurige inval langdurige inval langdurige inval
Jubile
Jubilea: 25 jaar 12 1/2 jaar 25 jaar 40 jaar 25 jaar 25 jaar 25 jaar 15 jaar
’t Ruimteschip De Caegh De Caegh De Caegh Petrus Canisius De Overhaal Bonifatius Bonifatius
Huwelijk: De Caegh
Sandra Deen en Auke
Carine Koopman Monique de Wit Peter Smit Theo Bijman Miranda Dekker Ronald Bionda Mylène Boekhorst Jolanda Hoebe
21-10-2010 2-8-2010 1-8-2010 1-9-2010 21-10-2010 06-10-2010 01-01-2011 01-01-2011
a:
17-9-2010
Van harte gefeliciteerd!
Gebor e Sint Lidwina
Toss
zoon van
Sabine Heddes Menno Boots
06-08-2010
Jozef & Maria
Mick
zoon van
Marleen Appel Maaike Landman
20-07-2010
De Caegh
Stijn
zoon van
Patricia Dekker en Elvin
31-7-2010
De Overhaal
Sanne
dochter van Kim en Paul Glandorf
16-05-2010
De Overhaal
Lieke
dochter van Jesse Hitman en Jelger Klinkenberg
11-11-2010
5
n:
ĞĂŶĚĞƌĞŬĂŶƚǀĂŶ͘͘͘ En ja, hoe vind je nu weer een collega met een leuke, bijzondere, interessante hobby? Oren en ogen open houden, maar ook tips leiden tot leuke ideeën. Dit keer volgde ik de tip van ons mederedactielid Ton. “Ella, ook van het Ruimteschip, raakt niet uitgepraat over haar lust en haar leven.” Gelukkig vond ze het ook meteen leuk om hier voor de Gouwgong over te vertellen. Op naar Opmeer dus. Voordat Ella heel enthousiast losbarst over haar “andere kant”, lukt het me nog net om haar wat te vragen over haar werk op ‘t Ruimteschip. Op deze school lijkt Ella tot de inventaris te behoren, net als de meeste van haar collega’s, licht ze toe. Ze heeft haar 25-jarig jubileum ruimschoots achter de rug. Deze jubilea zijn trouwens een regelmatig terugkerende gebeurtenis op haar school. Iedereen heeft het hier nog steeds erg naar zijn zin. Ella heeft na de KLOS bij de kleuters gewerkt. Na het volgen van een applicatiecursus werd ze inzetbaar in alle groepen. Later heeft ze de opleiding Speciaal Onderwijs bij Fontys gevolgd, vervolgens de IBen RT-opleiding. Inmiddels is ze al jaren adjunct, IB-er en RT-er. Dan barst Ella los:
“In 1980 heb ik
´het reizen ont dekt. Mijn broer ͵ǡ woonde toen in Afrika. We heb ben toen een Ǥ rondreis door Botswana gemaakt. Met een terreinwagen en tent zijn we zelf op ontdekking gegaan in wildparken. Dit was niet georganiseerd door een reisorganisatie. We hebben al-
les zelf goed vooraf gepland. Gelukkig kende mijn broer het land. Hij had goed uitgezocht waar we konden tanken en we hadden voldoende water mee in hele grote tanks op de auto.” Wel heel erg avontuurlijk, als je op veilige Nederlandse campings gewend bent. Ella beaamt dit: “Het is inderdaad ‘back to basic’. En je kunt alles nog zo goed van te voren uitdenken, dingen gaan toch nog wel eens anders. Zo bleek tijdens de reis dat twee van onze watertanks, eerder waren gebruikt voor benzine. Dan moet je opeens wel heel erg zuinig doen met die ene tank wél drinkbaar water. Ook aan het kamperen in de wildparken moest ik in het begin heel erg wennen. Al die geluiden, die je aanvankelijk niet kunt plaatsen. Wat ik voor een zwijntje aanhoorde, bleek later een reusachtig nijlpaard geweest te zijn. Zo heb ik ook een leeuw steeds harder horen brullen, en steeds dichter bij onze tenten. Het vuurtje voor onze tenten gaf me een veilig gevoel. Als het vuurtje uit was, voelde ik me al veilig met een lampje. Ja, je verlegt je grenzen wel.” Op mijn vraag of je dan zomaar ergens in een park je tentje opslaat, blijkt dat Ella veel meer over de natuur weet. “Nijlpaarden lopen altijd hun vaste route, pech dus als daar opeens een tentje staat… Olifanten houden rekening met je en giraffen verdedigen hun jong tot het uiterste. Wel handig om te weten bij het neerzetten van je tentje. In Afrika heb je nauwelijks asfaltwegen. De hobbelige zandwegen zorgen ervoor dat je elke avond alle schroeven van de auto weer moet aandraaien. Ook onze padvinderijervaring komt van
pas. We rijden op kompas, wegen ontstaan namelijk daar waar ze handig zijn.” Er komt nog heel wat bij kijken zeg. Ella: “Ja, dat was ook met de inentingen. De arts adviseerde ons ook de inentingen te nemen, die we niet per se nodig hadden. Want, zo zei hij, als je dit eenmaal hebt meegemaakt, gaat het reizen in je bloed zitten.” En zijn voorspelling kwam uit. Ella heeft sindsdien diverse reizen gemaakt in Zambia, Malawi, Zimbabwe, Indonesië, de Noordkaap, Scandinavië, Peru, Amerika en afgelopen zomer heeft ze met de Trans Siberië Express en de Trans Mongolië Express van Moskou naar Peking gereisd. “Tijdens deze rit Dz reis je door zeven tijdzones. Elke dag Ǥ is een uur korter, terwijl de trein de Moskou tijd aanhoudt. Op de stations hangen twee klokken, een met de lokale tijd en een met de Moskou tijd. De reis zelf duurt zeven dagen en zeven nachten. Wij hebben er drie weken over gedaan. Tussendoor hebben we in diverse steden overnacht en rondgekeken.” We praten verder over de culturen die Ella is tegengekomen. Mongolië is haar toch wel het meest bijgebleven. “Mongolië heeft drie miljoen inwoners en is 37,7 keer groter dan Nederland. De helft van het aantal inwoners woont in de hoofdstad. Op het platteland wonen de mensen in tenten en leiden er een nomadisch bestaan. Ze leven van de dieren die ze zelf houden en ze eten voornamelijk vlees. Groente eten ze niet, want dat is er gewoonweg niet. We zijn bij een fa6
ůůĂDŽůĞŶĂĂƌ
milie op bezoek geweest en hebben hun eten mogen proeven. Dit was een hele bijzondere ervaring.” En dan kom je weer in het rijke Westen. “Terug in Nederland wil je het liefst het relaxte leven vasthouden. Maar in onze snelle maatschappij pas je je snel weer aan. Je wordt je heel bewust van de rijkdom waarin wij leven. Je waardeert veel meer wat je thuis hebt. En eten gooi je vast niet weg, in je vakantieland al helemaal niet.”, aldus Ella. En Ella, heb je al plannen voor volgend jaar? “Mijn wens is Cuba. De concrete plannen komen vaak pas in mei. Dan ga ik de globale route plannen.
De details komen vaak pas onderweg. In het vliegtuig lees ik veel over het land. Ook omdat het handig is om te weten waar je bijvoorbeeld extra goed op je spullen moet letten.” Ella vertelt nog van alles over haar reis in Indonesië. Over hoeveel geluk ze hebben gehad met hun chauffeur. Later snapten ze pas, waarom hij ze absoluut niet in een hotel in een stadscentrum wilde laten logeren. Want in zo’n smerig hotel wil je inderdaad echt niet overnachten. Als laatste toegift vertelt ze nog over het bureaucratische Rusland: “Het spoor in China is smaller dan in Mongolië. Wij dachten logischerwijs, dat we zouden overstappen
op een Chinese trein. Maar het bleek, dat we juist absoluut de trein niet mochten verlaten. Nee, de trein werd in zijn geheel opgetakeld, inclusief alle reizigers. Vervolgens werden de wielen eraf ge- ǡ schroefd en Chinese wielen er- ǡ
voor terugge plaatst. En in dit proces was er voor iedere handeling een ander mannetje. Heel bijzonder om mee te maken.” CodK
7
ĸĐŝģŶƚĞƌĞŶďĞƚĞƌ͍͊ De eerste computers bij ons op school zijn (met alle respect) krijgertjes van de Rabobank. Eerst staan ze op lestafels, later worden er computermeubels voor aangeschaft (bij Karwei vandaan). Er komen meer computers en dus meer computermeubels die bij gebrek aan stopcontacten met stekkerdozen en verlengsnoeren aan elkaar worden gekoppeld. Er volgt ook een koppeling aan een netwerk, in de avonduren en het ǤǤǤ weekend opgezet door twee handige ouders en onze ICT’er (de computernerd van het team wordt nu ICT’er, dat klinkt vriendelijker). Alles werkt en werkt naar tevredenheid. De computers zijn soms wat traag, maar ze werken. In het kader van de schaalvergroting en daaraan gekoppelde efficiency moet het allemaal nog beter. Er komt toestemming om nieuwe computers aan te schaffen (zes per groep!) en het netwerk zal sneller en beter beheerd gaan worden door uitbesteding aan een professioneel bureau. Daarmee beginnen maanden van grote pret. Beloofd wordt dat we voor de zomervakantie met de nieuwe computers kunnen werken. De vraag hoe en waar we de computers gaan neerzetten wordt al snel beantwoord: de lang gekoesterde wens om de schuifwanden in de klassen te vervangen door wanden met ramen wordt meegenomen in het plan: werkplanken tegen de wand en drie computers in de klas en drie in de leshal. De eerste verbouwing gaat van start en is in de meivakantie geklaard. Alhoewel: het glas blijkt te
laat besteld, dus we zitten even zonder ramen en de schilder is te laat bij het project betrokken, zodat hij om bevestigingspunten heen moet schilderen en voor schooltijd in de klassen aan het werk gaat. Het resultaat mag er zijn en de oude computers worden zolang op de werkplanken gezet. Een prachtig systeem, totdat een van de kinderen teveel op de werkplank leunt en het draagsysteem het gewicht van drie computers plus kind niet kan houden en doorbuigt: drie computers met beeldscherm vallen met een grote klap op de grond. Commotie alom, maar iedereen blijft gelukkig ongedeerd. Voor de zekerheid worden alle computers buiten werking en de planken buiten gebruik gesteld in afwachting van een beter systeem. Bijna een maand voor de zomervakantie en geen computers meer in de klassen. Wat ben je dan opeens onthand en teruggeworpen op jezelf. Ondertussen is ook de discussie wie de elektriciteit zal aanleggen en wie de bekabeling van het netwerk in volle gang. Want stekkerdozen en verlengsnoeren, dat mag niet meer. Er volgt overleg en datums van levering en werkzaamheden worden uitgesteld. Het hele snoerentraject wordt over de vakantie heen getild en alles zal binnen 14 dagen na de zomervakantie zijn gerealiseerd. Maar de eerste vakantiedag gaat het alweer mis. Op school is een pallet met 50 computers afgeleverd en een medewerkster van de naschoolse opvang (die bij ons inpandig zit) heeft getekend voor ontvangst. De pallet staat bij de voordeur, goed in het zicht vanaf de weg. De chauffeur kon niet verder
komen omdat de centrale ruimt es vol staan met meubilair vanwege de grote schoonmaak in de klassen. Overleg met de leverancier leert dat deze inderdaad zes weken te vroeg de vracht heeft gebracht, maar omdat er getekend is voor ontvangst, neemt hij de vracht niet terug. Een paar uurtjes vakantiewerk verder staan de computers in het magazijn, waar ze bij aanvang van het schooljaar heerlijk in de weg blijken te staan en dat blijft ook een tijdje zo. Na de vakantie komt er schot in de zaak. Wat heet: de al snel tot Buurman en Buurman omgedoopte medewerkers van Komen Electro doen voortreffelijk werk. Ze leggen gootjes en stopcontacten aan, ze brengen het hele elektrische systeem van de school in kaart (alle stopcontacten staan nu genoteerd met de bijbehorende groep in de meterkast), ze ontruimen de meterkast en brengen nieuwe groepen aan en ze verleggen stroomdraden en stekkers waar je bij staat. Regelmatig komt een hoofd om de hoek van de deur: “Meester, de stroom gaat er straks even af. Je hebt nergens last van.” Maar ook ongevraagd gaat de stroom er af. De mannen controleren dan welke groep bij een stopcontact hoort. “Heb je spanning?” “Nee.” “Dan moet het deze zijn.” De kinderen vinden het na een paar dagen niet eens meer spannend, werken rustig door, of het licht nu aan of uit is, of het digibord werkt of niet. Zelfs werktrappen in de klas om boven het plafond te kijken vallen nauwelijks meer op. Na drie weken werken zijn ze klaar en hebben ze vakwerk verricht: 8
͚ƚZƵŝŵƚĞƐĐŚŝƉ
prachtige goten, veilige snoeren en een goedgekeurde meterkast. Het wachten is op de volgende werkploeg, het lijkt het Amsterdamse straatwerk wel: de ene dag breekt het rioleringsbedrijf de straat open en doet hem weer dicht, de volgende dag komt het gasbedrijf en als die de boel dicht hebben de kabeltelevisie. Namens QLiCT komen een paar dagen later de bekabelaars voor het netwerk. Dag 1 komt iemand een nulmeting doen. “Die is toch al in maart gedaan?” “Daar weet ik niets van.” Ook deze mannen verstaan hun vak, kijken even bedenkelijk naar de goten die Komen heeft aangelegd (“Wij gebruiken altijd andere”), maar ze kunnen toch worden overtuigd van het gebruik van deze kabelgoten. Ook zij doen hun werk vakkundig en verblikken of verblozen niet als ze met boormachines en schroefboormachines in een stille klas binnen stappen. De kinderen werken weer rustig door, alsof er niets aan de hand is. Even schrikt een kind op als een pvc-pijp van twee meter uit een gat in de muur een pennenstandaard van tafel tikt, maar daarna
gaat ze rustig weer verder. Maandagmorgen 4 oktober nemen de mannen een rustdag: Leids ontzet. “Komen jullie uit Leiden dan?” “Nee, maar we hebben ook een klus in Leiden en daar werken we niet die maandag. We storten ons in het feestgedruis.” Aan het eind van die week is ook hun klus klaar en is het wachten op de uitrol van QLiCT. Die volgt als het team in een werkvergadering alle dozen (die vanaf de zomervakantie dus in de weg hebben gestaan) heeft uitgepakt en de inhoud ervan op de juiste plek heeft klaargezet: computers, snoeren, beeldschermen, toetsenborden en muizen. Woensdagmorgen komen dan eindelijk de computermensen en wordt begonnen met het installeren van de computers. Of toch weer niet: er is geen gat geboord in de muur voor de kabels naar de moedercomputer. “Dan boor je die toch nu?” “Meneer, dat mogen wij niet van de Arbo.” Wat nu? De plaatselijke aannemer
biedt uitkomst, komt kijken, denkt na en meldt dat hij woensdagmiddag terugkomt. “Dat is rustiger voor de kinderen.” Alsof die
niet gewend zijn
geraakt aan bo- rende, zagende, timmerende, Ǧ schroevende en Buurman en Buurmanimiterende werklieden. Maar dan is het toch zover: vrijdagmiddag 15 oktober kunnen we weer op de computers werken. Alsof ze computerhonger hebben, gaan de kinderen aan de gang en in weinig tijd zijn alle computers bezet. Ze doen het nog niet allemaal zoals we willen, maar dat komt nog heeft Leen beloofd. ’t Ruimteschip heeft als laatste Gouwschool nieuwe computers! En nieuwe werkplekken én ramen in de klas én een goedgekeurde meterkast én een nieuw netwerk én geweldige kinderen die doorwerken terwijl de stof hen om de oren dwarrelt. Mag dat wel van de Arbo? (Overigens wordt dit verslag naar de redactie gemaild via de privécomputer van de schrijver. Het netwerk op school doet het niet. Maar dat ligt aan Ziggo en niet aan QLiCT…) Ton
Foto: Collega Sanne Hoedjes aan de computer met twee leerlingen van groep 8 9
Gouwdag 2010
10
sĂŶĚĞƐĐŚŽůĞŶ
^ƚ͘EŝĐŽůĂĂƐ
Veeken, hebben dit jaar de leukste activiteiten en opdrachten bij elkaar gezocht om alle kinderen zo extra veel (lees)plezier te bezorgen. Door zo zelf het heft in handen te nemen, probeerden ze te voorkomen dat ze zelf in het zonnetje gezet zouden worden. Dat is ze natuurlijk niet gelukt. Tijdens de inloopavond zijn de juffen door de ouderraad bedankt en in de bloemen gezet en ook hingen overal de posters die als afbeelding bij dit stukje zijn geplaatst. Verder hebben we met het voltallige team een “Saalig” etentje gehad waarbij we de loftrompet over Ageeth en Yvonne hebben gestoken en twee prachtige liederen hebben gezongen. Ageeth en Yvonne, hartelijk dank!
Het lijkt wel de omgekeerde wereld, maar het is toch echt waar. Waar we het over hebben? Over twee leerkrachten die al 25 jaar lesgeven op de St. Nicolaasschool. Volgens ons is dat DE gelegenheid om een mooi feestje te bouwen en veel cadeautjes in ontvangst te nemen. Maar nee hoor, daar willen ze niet van weten. Ook willen ze helemaal niet dat wij aandacht aan hen besteden. Veel leuker vinden ze het om iets cadeau te geven. Iets dat past bij het werk wat ze al 25 jaar met veel liefde, plezier en bevlogenheid uitoefenen. Waarschijnlijk komt het omdat ze op de St. Nicolaasschool werken en een voorbeeld nemen aan de goedheiligman. Hoe het ook zij, juf Yvonne Romeijn en juf Ageeth
Ǥ
Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Marco van Westen en ik ben geboren en getogen in Zwaag. Ik ben getrouwd met Sonja en samen hebben we twee kinderen. Onze Daan is 3 jaar en ons dochtertje Marilyn is alweer 1. Ik zit inmiddels alweer 14 jaar in het onderwijs. De eerst acht jaar gaf ik les in Benningbroek, daarna vijf jaar met heel veel plezier in Aartswoud. Vorig jaar heb ik les gegeven bij de stichting Penta en nu werk ik alweer een poosje op de St.-Nicolaasschool in Nibbixwoud. Ik geef hier les aan de groepen 1/2, 3 en 4. Het is een hele leuke, gezellige school met lieve kinderen en een geweldig team. Ik hoop dat er voor mij ook in de toekomst een plekje is op de St.-Nicolaasschool of eventueel op één van de andere scholen van stichting “De Gouw.” We zullen elkaar vast nog wel eens tegenkomen op één van onze scholen of tijdens de jaarlijkse “Gouwdag”.
Team van de St. Nicolaasschool
11
DƵnjŝĞŬ͕ĞĞŶƌŝũŬĚŽŵ͘͘͘ Interview met Mylène Boekhorst, vakleerkracht muziek op de Bonifatius: Je werkt nu 25 jaar als vakleerkracht muziek op de Bonifatius, daarnaast heb je de verkoop van sieraden op de markt en tot vorig jaar ook nog het werk op de muziekschool. Hoe combineer je deze werkzaamheden? Zijn er raakvlakken?
bestaan van onze school heb ik goede herinneringen. De liedjes voor die CD heb ik zelf geschreven en zijn aan alle kinderen en leerkrachten aangeleerd. Het resultaat is erg mooi geworden. Ook een groep 8 van ongeveer tien jaar geleden roept warme herinneringen op; de sfeer in die groep voelde gewoon heel goed. Daarnaast had ik op dat moment zelf kinderen in deze leeftijdsfase, die het voor mij makkelijker maakte me in de bele-
vingswereld van deze kinderen te kunnen verplaatsen. Het grote project Voeding en Beweging vond ik ook erg leuk, omdat ik daar een grote rol in kon spelen met mijn danslessen en liedjes.
Op onze school geef je muziekles aan verschillende leeftijdsgroepen en valt het op hoeveel energie je er in steekt alle kinderen te willen leren kennen. Wat is jouw drijfveer?
Tot twaalf jaar geleden gaf ik zelfs muziekonderwijs op vijf verschillende scholen. Ik heb dat langzaam afgebouwd naar één school, onze BonifaDz tius. Ik voel me dan Ǩdz ook erg betrokken bij deze school en vind het vooral leuk dat er zoveel gevierd wordt en dat gaat vaak gepaard met muziek! Ik wil dan ook daadwerkelijk weten wat er leeft in de school, wat speelt er bij de kinderen, aan welke thema’s wordt gewerkt. Mijn muzieklessen kunnen dan een verlengstuk zijn van het onderwijs, zodat alle partijen de meerwaarde ervaren. Mijn werk op de markt in de sieradenverkoop, sinds kort ben ik ook te vinden op de markt in Opmeer, is totaal niet te vergelijken met school. Juist dat verschillende karakter maakt dat ik beide vakken boeiend blijf vinden. Op die manier kan ik mijn energie goed verdelen.
25 jaar Bonifatius; je hebt al heel wat kinderen, leerkrachten, projecten en musicals de revue zien passeren; zijn er momenten te noemen waar je nog vaak aan terugdenkt? Vooral aan het maken van de CD ter gelegenheid van het 75-jarig
12
DLJůğŶĞŽĞŬŚŽƌƐƚ
Kinderen staan op nummer één; hun beleving en betrokkenheid is maatgevend. Als ik de kinderen ken kan ik beter inschatten of mijn aanbod goed aansluit bij hun behoeften. Natuurlijk is het dan ook erg leuk dat ik uiteindelijk, na ruim zes jaar muziekonderwijs, in groep 8 samen met de kinderen de liedjes en dansjes voor de eindmusical ga instude ren.
±±Ǣ
In jouw muzieklessen zit veel variatie; zowel zingen, werken met muziekinstrumenten als dansen komen aan bod. Waar haal jij persoonlijk de meeste voldoening uit? De meeste voldoening haal ik uit het werken met instrumenten, ook al vergt dit behoorlijk wat voorbereiding. Dansen is vooral een feestje om te geven!
ment goed te leren bespelen.
Ben jij van mening dat een vakleerkracht muziek op school eigenlijk niet mag ontbreken? Jazeker, muziek verbroedert; samen zingen of muziek maken schept een band. Kinderen worden blij van zang en dans. Het is goed voor de sfeer in de groep. Er is geen competitie-element aan verbonden; plezier en samen beleven staan voorop. Muziek is een rijkdom!
Na afloop van dit interview realiseer ik me hoe ‘rijk’ wij op de Bonifatius zijn met onze Mylène. Zij is onze slagroom op de taart en wij feliciteren haar vanaf deze plaats dan ook van harte met haar 25jarige jubileum! We hopen dat zij nog lang toonaangevend zal zijn op onze school! MvR
Je speelt accordeon, saxofoon en klarinet. Welk muziekinstrument zou je nog graag willen leren bespelen? Cello! Zo’n mooi instrument en zo lekker dicht op het lijf. Het kost alleen erg veel tijd om dit instru13
^ƚ͘tƵůĨƌĂŵŶĞĞŵƚ ĂĨƐĐŚĞŝĚǀĂŶ͗ WĞƚĞƌ'ƌŽĞŶůĂŶĚwas ook de vaste tekstdichmet een videocamera. Hij
Woensdag 29 september was de laatste werkdag van Peter Groenland op de Sint Wulframschool. Na bijna 40 jaar werkzaam te zijn geweest in het onderwijs was het bereiken van de 63-jarige leeftijd een goede reden om hiermee te stoppen. Na de militaire dienst was hij op 1 augustus 1971 op de katholieke school in Hoogwoud gaan werken, een ander tijdperk. Peter was toen al een soort remedial teacher voor de kinderen in de 5e en 6e klas (groep 7 en 8). Daarnaast was Peter de man van de audio- en videoapparatuur. Op de uitnodiging voor zijn afscheid stond hij dan ook
fietste ‘meester Peter’ tussen een haag van kinderen naar school. Als ter. Bij feesten en jubilea had een rattenvanger van Hamelen, hij altijd een prachtig lied en nam hij de kinderen mee naar de elkaar gezet. Maar zijn grootste gymzaal waar hem een toneel- en passie is zo’n 23 jaar terug ontmediaspektakel door alle groepen staan: de computer! werd aangeboden. De ochtend Op de Sint Wulfram hadden ze werd afgesloten door een echte toen al de beschikking over de flashmob met alle kinderen danCommodore 64: computers zouden send op het schoolplein het onderwijs gaan bepalen! Hij (www.stwulfram.nl). was de grote animator voor het computergebruik op school, en on- Tijdens de lunch voor genodigden der zijn deskundige leiding functio- en ’s avonds tijdens de goed beneren de computers al jaren op de zochte receptie werden mooie toeSint Wulfram op een perfecte maspraken gehouden en werd hij toenier. Bij zijn afscheid heeft hij begezongen door zijn collega’s. loofd dat de school, voorlopig, nog Het was een prachtige happening, een beroep op hem kan doen. en………… Peter: Dik Verdiend! Het ga je goed! ’s Morgens werden Peter en Gonny verrast met een champagne-ontbijt. Meester Peter strijkt de Daarna stond de ‘Riksja’ klaar en Wulframvlag!
14
'ŽƵǁĞĐŽůůĞŐĂ DŝĐŚĞů>ŽŽƐ
“
Op welke school werk je momenteel? Op dit moment werk ik al voor het derde jaar op de Bonifatius. Momenteel sta ik in groep 8. Voordat ik op de Bonifatius kwam werken, werkte ik op de Mariaschool in Hoorn. Na twaalf jaar had ik behoefte aan een nieuwe uitdaging en nam ik daar met pijn in mijn hart afscheid. Ondanks dat ik het geweldig naar mijn zin heb op de Boni, mis ik mijn vorige school best wel. Grappig om te vertellen is dat ik ongeveer dertig jaar geleden in de 4e klas bij juf Vera Jonker zat. In mijn eerste jaar op de Boni vormde ik een duo met haar. Wie had dat ooit kunnen denken.
Is er leven naast "De Gouw"? Er is zeker leven naast de Gouw! Hoe ziet jouw ideale (werk)dag eruit? Mijn ideale werkdag begint vroeg. De wekker gaat om 06.00 uur. Eerst even lekker douchen en een ontbijtje klaarmaken. Vervolgens spit ik de krant
even door. Zodra ik de kinderen wakker hoor worden, vlug mijn tanden poetsen en wegwezen. Als eerste op school en onder het genot van een rustig stukje muziek de dag voorbereiden. Rond half negen drinken we met alle collega’s een kopje koffie of thee (aanrader!) aan onze bar. Om vijf over half negen komen de eerste kinderen binnen en gaan direct aan het werk. Tijdens deze inloop werken de kinderen aan hun weektaak. Daarna gaan we in de kring zitten en praten over een actueel onderwerp. Vervolgens rekenen, taal en spelling. Aan het eind van de ochtend gymmen. In drie vakken wordt lekker fanatiek gesport en om twaalf uur gaan alle kinderen met rode hoofden naar huis. ’s Middags beginnen we met het leeskwartier en een boekpromotie. De geschiedenisles gaat vandaag over de eerste wereldoorlog. Een boeiend en leerzaam onderwerp. Tussendoor even lachen om een goeie mop. De laatste drie kwartier maken we van pastelkrijt prachtige kunstwerken. Het is nu half vier. De klassendienst ruimt de klas nog even op. Om
kwart voor vier mag een leerling die een zitcursus heeft gehad ook naar huis. Lekker, vandaag geen vergadering. Met een aantal collega’s drinken we een kopje koffie. Het liefst zou ik nu een kwartiertje gaan tafeltennissen (een van de redenen dat ik mijn vorige school mis). Het is nu vijf uur. De voorbereidingen voor morgen zijn getroffen en de toetsen zijn nagekeken. Klaar! Nee toch niet. Directeur Rein Swart komt langs en vertelt mij dat ik er 300 euro netto in de maand bij krijg.
Als ik eens directeur zou zijn, dan...? Ik hoop dat ik hier niet teveel (negatieve) reacties op ga krijgen! Ik heb wel eens gezegd dat ik directeur van een NO NONSENSE SCHOOL wil worden met alleen maar mannelijke collega’s.
Ik houd heel erg van...? Hardlopen, concerten bezoeken (metal, rock, gothic), vakanties naar Scandinavië, mijn vrouw Sandra, Anne, Jord & Merijn (mijn kinderen die ook nog bij mij op school zitten). Afrader), weekendjes weg, mijn werk, meerdaagse bergtochten in Noorwegen, mijn collega’s, zandhagedissen, wandelen, mijn leerlingen, lachen, mijn kaartmakkers, Sjoerd, pizza, Gouwdag, gletsjers, het bos, mountainbiken, mijn vriendinnen en nog veel meer.
“
Gouwe Collega Gerard Groot trok in de vorige Gouwgong nr 201 in ons personeelsbestand. De “geluksvogel” is dit keer Michel Loos. Hij heeft van ons een zestal vragen voorgeschoteld gekregen, die hij in deze bijdrage beantwoordt. In het volgende nummer doen wij een beroep op nummer 64. Wie weet ben jij de houder van dat geluksgetal!
We slaan voor de volgende Gouwgong het boek open op bladzijde...... Mijn geluksgetal. Ik hoop de hare of zijne ook! Nummer 64.
15
ǡǡ ǡǡ ǡϐ
ǡ ǥǥǤǤ Tekst: Melodie:
Aggie Beemster “Tous les garcons et les filles de mon age” - Francoise Hardy
En weer is het Gouwdag voor ons, pedagogen we zijn een nieuw schooljaar gestart. En voordat je ’t weet is het weer omgevlogen het vorige ging ook zo hard! Tot ons grote geluk, is het druk, druk, druk, druk de lesgevende taak, lijkt steeds meer een bijzaak. Taakje zus, taakje zo, weer een klus, op ’t bureau, lekker zeg….. overleg…. doen we veel sowieso!!! Steeds weer dat overleg moment en ’t liefst snel, snel tussendoor, ‘t vreet een tijd, dat is ongekend! Wij geven aan elk verzoek toch steeds gehoor! Er is overleg met je duo collega en die van de parallelgroep, een werkgroep collega wil dat je nog meega o, wat toch een heerlijk beroep! Overleg in de bouw, ja dat volg je ook trouw, vakleerkracht heeft een vraag, die beantwoord je graag. Daar komt de ICT want die zit ergens mee daarna nog overleg met het feestcomité.
Deze nieuwsbrief kwam tot stand door de medewerking van: Wilma Steltenpool, Caroline o.d. Kelder, Ton Koelemeijer en Jan Doodeman (lay-out) en de correspondenten op de scholen. Kopie voor het volgende nummer mail je naar:
[email protected] (Foto’s naar de redactie: alleen originele foto’s, minimaal 300 kb, niet van een website en altijd als jpg, niet in het document opnemen)
Steeds weer dat overleg moment komt daardoor in een spagaat als je ‘r eindelijk klaar mee bent, dan mag je naar huis maar is het wel weer laat! Want ook de directie had jou even nodig en ach dat liep toch weer wat uit, ’t gesprek met die ouder was niet overbodig je kan met dit kind weer vooruit. De AB, leuke meid, overleg na schooltijd logopediste belt, lunch die wordt uitgesteld. Ons is echt niets te gek, ondanks flink tijdgebrek, ga je mee met IB, een reflectiegesprek! Steeds weer dat overleg moment per dag zijn dat er heel veel, als je nog iets vergeten bent vindt dat overleg gewoon plaats via mail! En weer is het Gouwdag voor ons, pedagogen na veel overleg ingevuld. Door overleg worden bedenkers bevlogen, er wordt me een hoop afgeluld! En wat je ook probeer, het wordt enkel maar meer, dit jaar een, hele hijs…. gaan we voor Passend Onderwijs? Dat vergt dus onderweg, veel tijd van overleg anders staat, ben ik bang, straks een kind op de gang! De Gouwgongcorrespondenten op de scholen: Nicolaasschool: Trude Reus De Caegh: Annet Bakker Bavoschool: Evelien Klaver Overhaal: Karen Molleman Lidwina Petrus Canisius: Rebecca Vijzelaar Bernadette: Liset Groot Jozef en Mariaschool Hieronymusschool: Tineke Feldberg Bonifatius: Marloes van Reenen De Ark: Margret Huiberts Jozefschool: Caroline op den Kelder Wulfram: Jos Mooij Ruimteschip: Ton Koelemeijer Bestuurskantoor: Wilma Steltenpool
16
