2011

Date de réception

:

01/12/2011

Résumé

C-546/11 - 1 Zaak C-546/11

Résumé van het verzoek om een prejudiciële beslissing overeenkomstig artikel 104, lid 1, van het Reglement voor de procesvoering van het Hof van Justitie in zaak C-546/11 Datum van indiening: 26 oktober 2011 Verwijzende rechter: Højesteret (Denemarken) Datum van de verwijzingsbeslissing: 7 oktober 2011 Appelant: Dansk Jurist- og Økonomforbund, handelend namens Erik Toftgaard Geïntimeerde: Indenrigs- og Sundhedsministeriet

Voorwerp van de procedure in het hoofdgeding Zaak betreffende de schending van het verbod van leeftijdsdiscriminatie met betrekking het recht op wachtgeld (rådighedsløn) ingeval van schrapping van posten van ambtenaren die de leeftijd van 65 jaar hebben bereikt. Voorwerp en rechtsgrondslag van het prejudiciële verzoek Vragen naar de uitlegging van de uitzondering op het verbod van leeftijdsdiscriminatie zoals opgenomen in artikel 6, leden 1 en 2, van richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep (PB L 303, blz. 16; hierna ook: „richtlijn arbeid”) met betrekking tot het recht op wachtgeld ingeval van schrapping van posten van ambtenaren die de leeftijd van 65 jaar hebben bereikt.

NL

RÉSUMÉ VAN HET VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING – ZAAK C-546/11

Artikel 267, derde alinea, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie. Prejudiciële vragen 1)

Moet artikel 6, lid 2, van [richtlijn 200/78/EG] aldus worden uitgelegd dat de lidstaten enkel mogen bepalen dat de vaststelling, in ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid, van een toetredingsleeftijd of van een leeftijd voor het verkrijgen van uitkeringen geen discriminatie oplevert, voor zover deze regelingen inzake sociale zekerheid betrekking hebben op pensioen- of invaliditeitsuitkeringen?

2)

Moet artikel 6, lid 2, van [richtlijn 200/78/EG] aldus worden uitgelegd dat de mogelijkheid om leeftijden vast te stellen slechts betrekking heeft op de toegang tot de regeling, of moet deze bepaling aldus worden uitgelegd dat de mogelijkheid om leeftijden vast te stellen ook betrekking heeft op het recht op uitbetaling van uitkeringen krachtens deze regeling?

3)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: Kan de uitdrukking „ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid” in artikel 6, lid 2, tevens een regeling omvatten als die van het „rådighedsløn” (wachtgeld) als bedoeld in § 32, lid 1, van de Tjenestemandslov (Deense ambtenarenwet), krachtens welke een ambtenaar, bij wijze van bijzondere bescherming in geval van ontslag wegens de schrapping van zijn post, zijn huidige salaris nog drie jaar mag behouden en hem pensioenjaren aangerekend blijven worden, vooropgesteld dat hij beschikbaar blijft voor benoeming op een andere geschikte post?

4)

Moet artikel 6, lid 1, van [richtlijn 2000/78/EG] aldus worden uitgelegd dat dit niet in de weg staat aan een nationale bepaling als die in § 32, lid 4, punt 2, van de Tjenestemandslov, krachtens welke wachtgeld niet wordt uitgekeerd aan een ambtenaar die de leeftijd heeft bereikt waarop het algemene ouderdomspensioen voor het eerst wordt uitbetaald, indien zijn post is geschrapt?

Aangevoerde bepalingen van het recht van de Unie Artikel 2, lid 1, sub f, en artikel 7, lid 1, sub a, van richtlijn 2006/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 juli 2006 betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke kansen en gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep

2

TOFTGAARD

Artikel 3, lid 1, sub a, van richtlijn 79/7/EEG van de Raad van 19 december 1978 betreffende de geleidelijke tenuitvoerlegging van het beginsel van gelijke behandeling van mannen en vrouwen op het gebied van de sociale zekerheid De artikelen 1, 2, leden 1 en 2, sub a en b, en 6, leden 1 en 2, van de richtlijn arbeid en punten 13 en 14 van de considerans daarvan. Aangevoerde bepalingen van nationaal recht §§ 1, 2 en 6a van wet nr. 459 van 12 juni 1996 inzake het verbod van discriminatie op de arbeidsmarkt, etc., zoals gewijzigd bij wet nr. 1417 van 22 december 2004 tot wijziging van de wet inzake het verbod van discriminatie op de arbeidsmarkt, etc. (Forskelsbehandlingslov; hierna: „wet ongelijke behandeling”). §§ 28 en 32 van de consolidatiewet nr. 531 van 11 juni 2004 inzake ambtenaren (Tjenestemandslov; hierna: „ambtenarenwet”). § 6(6) van consolidatiewet nr. 230 van 19 maart 2004 inzake ambtenarenpensioen (Tjenestemandspensionslov; hierna: „wet inzake ambtenarenpensioen”).

het het

§ 1a van de consolidatiewet van 19 augustus 2010 inzake het sociaal pensioen (Lov om social pension; hierna: „wet inzake het sociaal pensioen”). Korte uiteenzetting van de feiten en de procedure in het hoofdgeding 1

Deze zaak betreft de vraag of § 32, lid 4, punt 2, van de Deense ambtenarenwet, die bepaalt dat wachtgeld niet wordt uitgekeerd aan een persoon die de leeftijd van 65 jaar heeft bereikt ingeval zijn post is geschrapt, ongeoorloofde discriminatie op grond van leeftijd vormt, die in strijd is met de wet ongelijke behandeling en de richtlijn arbeid.

2

Toftgaard, die op 24 augustus 1940 is geboren en tewerk was gesteld als gemeenteambtenaar bij de gemeente Vejle, is op 8 mei 2006 ontslagen met recht op een ambtenarenpensioen met ingang van 31 december 2006. Zijn ontslag was het gevolg van de schrapping van zijn post na de invoering van regionale bestuurlijke diensten en vond plaats onder verwijzing naar § 32 van de ambtenarenwet, juncto de eerste volzin van § 28. Toftgaard heeft verklaard dat hij niet met pensioen wilde gaan, maar op een andere post binnen het relevant ministerie tewerk wilde worden gesteld en dat hij daarvoor zelfs bereid was een salarisverlaging te aanvaarden. Na zijn vertrek als gemeenteambtenaar, bleef hij nog enkele betaalde taken verrichten, die hem een bescheiden inkomen opleverden. 3

RÉSUMÉ VAN HET VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING – ZAAK C-546/11

3

Krachtens § 32 van de ambtenarenwet, heeft een ambtenaar die is ontslagen omdat zijn post is geschrapt, in beginsel gedurende drie jaar na het vertrek van zijn post recht op wachtgeld (rådighedsløn), maar omdat Toftgaard 65 was toen hij werd ontslagen, kreeg hij in plaats van wachtgeld bij vertrek, zijn ambtenarenpensioen en het algemene ouderdomspensioen. Toftgaard had het recht, maar was niet verplicht om op het ouderdomspensioen een beroep te doen vanaf zijn 65e.

4

Uit briefwisseling van 2006 en 2007 tussen de Dansk Jurist- og Økonomforbund (Deense Bond van juristen en economen; hierna: „DJØF”), die Toftgaard vertegenwoordigden, en de bevoegde autoriteiten, volgt dat DJØF heeft betoogd dat het leeftijdscriterium in § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet in strijd was met de wet ongelijke behandeling en de daaraan ten grondslag liggende richtlijn arbeid, waarbij hij opmerkte dat wachtgeld geen ondernemings- of sectoriële regeling inzake sociale zekerheid is: zie § 6a van de wet ongelijke behandeling en artikel 6, lid 2, van de richtlijn arbeid, en dat de leeftijdsgrens van 65 geen noodzakelijk en geschikt middel is om een legitiem doel te bereiken: zie artikel 6, lid 1, van de richtlijn arbeid. De bevoegde autoriteiten stelden integendeel dat § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet geen ongeoorloofde discriminatie op grond van leeftijd opleverde, aangezien deze bepaling viel onder de uitzondering van § 6a van de wet ongelijke behandeling en artikel 6, lid 2, van de richtlijn arbeid, aangezien wachtgeld moest worden beschouwd als een ondernemings- of sectoriële regeling inzake sociale zekerheid.

5

DJØF, handelend namens Toftgaard, bracht de zaak aan bij de Østre Landsret (Oostelijke regionale rechtbank) die, bij uitspraak van 24 augustus 2009, ten gunste van het ministerie van Binnenlandse en Sociale Zaken (thans het ministerie van Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid, Indenrigs- og Sundhedsministeriet) besliste op grond dat een ambtenaar die is ontslagen wegens een reorganisatie binnen de overheid of doordat de procedures ervan zijn post overbodig maken, zijn huidige salaris voor drie jaar blijft behouden: zie § 32, lid 1, van de ambtenarenwet, maar dat dit niet geldt bij een ambtenaar die de leeftijd van 65 jaar heeft bereikt: zie § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet. Deze regeling vloeit uit de arbeidsverhouding voort en biedt de ambtenaar financiële zekerheid gedurende een overgangsperiode, zonder dat hij op een pensioenregeling hoeft terug te vallen; het beschermt de oudere ambtenaar ook tegen het verplicht solliciteren naar een andere post. Een dergelijke regeling is naar het doel en de inhoud ervan een „ondernemings- of sectoriële regeling inzake sociale zekerheid” als bedoeld in § 6a van de wet ongelijke behandeling en is niet in strijd met artikel 6, lid 2, van de richtlijn arbeid en de door het Hof van Justitie gegeven uitlegging aan het begrip „beloning” in artikel 141 EG.

6

De bepalingen van de richtlijn arbeid inzake leeftijd werden in Deens recht omgezet bij wet nr. 1417 van 22 december 2004 tot wijziging van de wet ongelijke behandeling. § 6a hiervan is vrijwel gelijk verwoord als artikel 6, lid 2, van de richtlijn arbeid. 4

TOFTGAARD

7

De achtergrond bij § 32 van de ambtenarenwet inzake wachtgeld is de volgende: § 59 van wet nr. 489 van 12 september 1919 inzake ambtenaren van de Staat (Lov om Statens Tjenestemænd) bevatte een bepaling over het wachtgeld, waarnaar destijds nog werd verwezen als „ventepenge”. Als onderdeel van de hervorming van de ambtenarenwetgeving, werd bij § 32 van wet nr. 291 van 18 juni 1969 het recht op wachtgeld beperkt tot drie jaar, met dien verstande dat de pensioenleeftijd voor die post niet mocht worden overschreden. Volgens rapport nr. 483/1969, dat onderdeel is van de totstandkomingsgeschiedenis van deze bepaling, werd deze wijziging gerechtvaardigd door de wens om een evenwicht te vinden tussen, enerzijds, de noodzaak van de staat om zijn overheidsadministratie te kunnen aanpassen en doeltreffender te maken en, anderzijds, de bescherming van de onafhankelijkheid van de ambtenaar tegen ongeoorloofde druk en de bescherming van individuele ambtenaren tegen onaanvaardbaar abrupte wijzigingen in hun persoonlijke omstandigheden. In het rapport werd ook de basis gelegd voor nieuw aangeworven ambtenaren die ruimere taakomschrijvingen zouden krijgen en meer mogelijkheden zou krijgen om naar andere taken over te schakelen, zodat de regel in § 32 slechts in uitzonderlijke omstandigheden zou worden toegepast. Bij wet nr. 382 van 6 juni 1991, werd in § 32, lid 3, van de ambtenarenwet een bepaling ingevoerd die het recht op wachtgeld beperkte, in die zin dat personen die de leeftijd van 67 jaar hadden bereikt, daarvoor niet meer in aanmerking zouden komen. In de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel werd deze wijziging gerechtvaardigd door de algemene veronderstelling dat de ambtenaren die deze leeftijd hadden bereikt, geen andere post meer kon worden toegewezen, en dat zij dus niet voldeden aan de algemene voorwaarden voor recht op wachtgeld en in plaats daarvan een beroep zouden kunnen doen op een algemeen ouderdomspensioen vanaf de eerste dag van de maand waarin zij de leeftijd van 67 jaar bereikten. Bij wet nr. 346 van 2 juni 1999 is deze leeftijdsgrens verlaagd naar 65 jaar, waarbij in de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel als rechtvaardiging voor de wijziging werd verwezen naar de verlaging van de leeftijd waarop aanspraak kon worden gemaakt op het algemene ouderdomspensioen naar 65. Met ingang van 1 juli 2009 zijn de woorden „de leeftijd van 65 jaar heeft bereikt” in § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet gewijzigd in „de leeftijd heeft bereikt die voor het algemene ouderdomspensioen is bepaald, zie § 1a van de wet inzake het sociaal pensioen”. Voorheen voorzag § 29 van de ambtenarenwet in een algemene dwingende pensioenleeftijd van 70 jaar voor ambtenaren, maar deze werd op 19 juni 2008 ingetrokken, dat wil zeggen nadat Toftgaard met pensioen was gegaan. Wachtgeld wordt uitgekeerd door het tot aanstelling bevoegde gezag, en de ambtenaar is verplicht om zich voor het gezag beschikbaar te houden in het tijdvak waarin het wachtgeld moet worden betaald. Indien het tot aanstelling bevoegde gezag een geschikte post aanwijst, moet de ambtenaar deze post aanvaarden en het werk hervatten. Indien de ambtenaar deze verplichting niet nakomt, verliest hij zijn wachtgeld. De ambtenaar mag een betrekking bij een andere werkgever aanvaarden en mag als zelfstandige werken in de 5

RÉSUMÉ VAN HET VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING – ZAAK C-546/11

wachtgeldperiode en, mits hij aan de eis voldoet dat hij zich beschikbaar houdt, kan hij als algemene regel zijn normale loon voor drie jaar behouden, ongeacht enig loon dat hij uit andere bron ontvangt. Dit is echter niet van toepassing indien de ambtenaar tewerk wordt gesteld door een andere werkgever in de publieke sector: zie § 32, lid 5. 8

Krachtens de wet inzake het ambtenarenpensioen krijgen ambtenaren het recht op een ambtenarenpensioen, afhankelijk van hun dienstjaren als ambtenaar, waaronder enige periode waarin zij wachtgeld ontvangen. In een geval waarin de ambtenaar in beginsel recht op wachtgeld zou hebben gehad, maar dit hem niet is uitgekeerd vanwege de beperking in de ambtenarenwet tot ambtenaren die de leeftijd van 65 jaar nog niet hebben bereikt, worden ook pensioenjaren aangerekend voor het tijdvak waarin de ambtenaar geen wachtgeld heeft ontvangen vanwege de beperking van de leeftijd om daar aanspraak op te kunnen maken. Er kan een maximum van 37 pensioenjaren worden opgebouwd. Bij pensionering nadat het maximumaantal pensioenjaren is opgebouwd, heeft de ambtenaar recht op 57 % loon als basis voor de pensioenberekening bij zijn pensionering. Ambtenaren hebben recht op een gewoon ouderdomspensioen wanneer zij de voor het algemene ouderdomspensioen gespecificeerde leeftijd hebben bereikt: zie § 1a van de wet inzake het sociaal pensioen, of kunnen anders, indien zij een leeftijd van meer dan 60 jaar hebben bereikt om pensionering vragen, waarbij een deel van het pensioen wordt ingehouden. Krachtens § 6, lid 6, van de wet inzake het ambtenarenpensioen, die voorheen van kracht was, kon het pensioen van een ambtenaar enkel zonder inhoudingen worden uitbetaald zodra de ontvanger de leeftijd van 65 jaar had bereikt, aangezien het pensioen van een ambtenaar die had verzocht om vervroegd pensioen bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar, aan inhoudingen was onderworpen die evenredig waren aan de tijd die nog resteerde tot het jaar waarin hij 65 zou worden of een jongere leeftijd zou bereiken waarop hij verplicht was met pensioen te gaan. Naast zijn ambtenarenpensioen heeft de ambtenaar ook recht op algemene pensioenuitkeringen. De belangrijkste hiervan is het algemene ouderdomspensioen, dat de ambtenaar tegelijk met zijn ambtenarenpensioen kan aanvragen.

9

Het algemene ouderdomspensioen wordt betaald krachtens de wet inzake het sociaal pensioen aangezien met ingang van 1 juli 2009 de leeftijd om voor het algemene ouderdomspensioen in aanmerking te komen, afhangt van de geboortedatum, zodat de leeftijd die is gespecificeerd om voor het algemene ouderdomspensioen in aanmerking te komen, gestaag zal stijgen van 65 naar 67 in de periode van 2024 tot 2027; de pensioenleeftijd voor het algemene pensioen blijft 65 voor personen die vóór 1 januari 1959 zijn geboren. Er kan om opschorting van het algemene ouderdomspensioen worden verzocht voor niet langer dan 10 jaar in ruil voor een hoger pensioen op een latere datum. Deze verhoging hangt af van de lengte van de periode van opschorting en de gemiddelde levensverwachting van personen met de leeftijd van de aanvrager aan het einde van de periode van opschorting. De periode van opschorting kan ingaan 6

TOFTGAARD

op de normale leeftijd die voor het algemene ouderdomspensioen is gespecificeerd of op een latere dan die waarop aanspraak op het algemene ouderdomspensioen wordt gemaakt. Het is een voorwaarde door het verkrijgen van een pensioenverhoging dat de betrokkene inkomsten uit persoonlijke arbeid heeft verkregen gedurende tenminste 1 000 uur in elk kalenderjaar van de periode van opschorting. Er is dus geen verplichting om het algemene ouderdomspensioen aan te vragen op de leeftijd van 65 of later. Er mag een economische activiteit worden uitgeoefend naast het algemene ouderdomspensioen, hoewel het inkomen uit deze arbeid dat bepaalde grenzen overschrijdt, ertoe zal leiden dat het algemene ouderdomspensioen zal worden verlaagd of ingetrokken. Krachtens § 32, lid 4, punt 2, van ambtenarenwet kan een ambtenaar geen wachtgeld ontvangen indien hij recht heeft op een algemeen ouderdomspensioen, ongeacht of het pensioen is aangevraagd of opgeschort, zoals hierboven omschreven. Voornaamste argumenten van partijen in het hoofdgeding 10

Appellant, DJØF, handelend namens Toftgaard, heeft betoogd dat § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet leidt tot ongeoorloofde discriminatie op grond van leeftijd die in strijd is met de richtlijn arbeid, aangezien Toftgaard wachtgeld wordt onthouden op de enkele grond van zijn leeftijd. Appellant heeft in dit verband gesteld dat wachtgeld geen „ondernemings- of sectoriële regeling inzake sociale zekerheid” is als bedoeld in de richtlijn arbeid. De richtlijn arbeid bevat geen specifieke definitie van dit begrip. Daarom moeten de grenzen van het begrip langs andere weg worden bepaald, met name door een negatieve afbakening van het begrip „regeling inzake sociale zekerheid”. Het begrip „ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid” moet daarom eng worden uitgelegd, opdat de tenuitvoerlegging van de doelstellingen van de richtlijn niet zou worden gefrustreerd door de onbedoelde uitsluiting van uitkeringen die niet hetzelfde doel hebben als „ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid” van de hoofdregel van de richtlijn. Appellant heeft ook betoogd dat bij de omzetting van de richtlijn arbeid in Deens recht, in § 6a van de wet ongelijke behandeling bewoordingen zijn gebruikt die ruim baan maken voor het wettigen van leeftijdsdiscriminatie met betrekkingen tot „ondernemings- of sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid”. Om te beginnen wordt niet uitdrukkelijk in de Deense wet gesteld – in tegenstelling tot de Engelse, Franse en Duitse taalversies van de richtlijn arbeid – dat uitzonderingen op het vereiste van gelijke behandeling beperkt zijn tot ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid die zien op de situatie dat een werknemer met pensioen gaat om de arbeidsmarkt wegens zijn leeftijd of zijn gezondheid te verlaten. In de tweede plaats verduidelijken noch de Deense wet noch de Deense versie van de richtlijn of bij de toetreding tot een regeling op grond van leeftijd mag worden gediscrimineerd of dat dit het geval is bij de uitbetaling van uitkeringen, inclusief de berekening van de hoogte van de 7

RÉSUMÉ VAN HET VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING – ZAAK C-546/11

uitkering. Volgens de Engelse, Franse en Duitse taalversies lijkt het erop dat alleen bij de toetreding tot een regeling leeftijdsdiscriminatie geoorloofd is, en dat, indien deze taalversies de juiste lezing van de richtlijn arbeid weergeven, er krachtens artikel 6, lid 2, van de richtlijn geen bevoegdheid is om op grond van leeftijd te discrimineren bij de uitbetaling van wachtgeld, ongeacht of wachtgeld eventueel als een „ondernemings- en sectoriële regeling inzake sociale zekerheid” kan worden gekwalificeerd. Volgens de totstandkomingsgeschiedenis van de bepaling over de leeftijdsgrens voor wachtgeld, was de achterliggende bedoeling bij de invoering van een leeftijdsgrens om te verzekeren dat ambtenaren die niet geschikt waren voor overplaatsing of aanpassing aan een andere geschikte post, niet voor wachtgeld in aanmerking zouden komen. Appellant stelt dat de leeftijdsgrens geen geschikt en noodzakelijk middel is om dit doel te bereiken, aangezien dit doel kan worden bereikt door een individuele en specifieke beoordeling, als bedoeld in § 32, lid 4, punt 4, van het vermogen van de ambtenaar om zich aan een andere geschikte post aan te passen. Daarbij komt dat de leeftijdsgrens voor wachtgeld betekent dat het tot aanstelling bevoegde gezag geen enkele prikkel krijgt om een geschikte alternatieve post te zoeken voor oudere ambtenaren, die om die reden een hoger risico lopen dat zij wegens de schrapping van posten zullen worden ontslagen dan jongere ambtenaren. De bevoegdheid om te discrimineren die in § 32, lid 4, punt 2, wordt toegekend, voldoet dus niet aan de voorwaarden van artikel 6, lid 1, van de richtlijn arbeid. 11

Geïntimeerde, Indenrigs- og Sundhedsministeriet, heeft betoogd dat het ontslag van Toftgaard zonder wachtgeld rechtmatig, juist en op basis van de rechtsgrondslag in ambtenarenwet was geschied. § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet, zoals deze destijds gold, was niet in strijd met de wet ongelijke behandeling en de richtlijn arbeid. De niet-uitkering van wachtgeld aan appellant leverde daarom geen ongeoorloofde discriminatie op. § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet valt onder § 6a van de wet ongelijke behandeling en artikel 6, lid 2, van de richtlijn arbeid, aangezien wachtgeld een „ondernemings- of sectoriële regeling inzake sociale zekerheid” vormt. Mocht wachtgeld niet worden beschouwd als een „ondernemings- en sectoriële regelingen inzake sociale zekerheid”, dan betoogt geïntimeerde dat § 32, lid 4, punt 2, van de ambtenarenwet voldoet aan de voorwaarden van artikel 6, lid 1, van de richtlijn arbeid, aangezien deze objectief en redelijkerwijs gerechtvaardigd wordt door een legitiem doel en evenredig is. Korte uiteenzetting van de motivering voor de verwijzing

12

Aangezien de oplossing van het geschil afhangt van de uitlegging van artikel 6, leden 1 en 2, van de richtlijn arbeid, acht het Højesteret het noodzakelijk om 8

TOFTGAARD

bovengenoemde vragen te verwijzen naar het Hof van Justitie van de Europese Unie voor een prejudiciële beslissing.

9