'

I«argang Ne.7.25F«br. 1939

HET WEE IMEMAJS.

KATHARINE ÏPBURN IN DE lOLUMBIA-FILM HOLIDAY"

HEATM

Ü 15

G+S

iRIDGURIElNDE C. BARNSTUN//'ALGIERS"

■

HET WEEKBLAD CIMEMA5. THEATER

VIMCHIfNT WKKILIIK» - Haß «« KWAHTAia ». IJ» - MB. ■»• ASM. NOOMMINOI «. LMMN. TIL. TM. rO«TW«B
':":..,;-;:S. -.„._

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

^^p^

MLLY FOBST

DE KUNST VAN HET

-f* >• o < 0 0 9

wm Nederland is heelemaal niet het land, dat zich sterk voelt aangetrokken tot de kunst van het ballet. Er bestaat ten onzent een liefde voor het tooneel, een diepe belangstelling voor de letteren, een wat meer gereduceerde belangstelling voor poëzie, er leeft hier een brandende liefde voor de schilderkunst... maar het ballet is hier altoos wat stiefmoederlijk behandeld. Men heeft er niets tégen, maar blijft er onverschillig onder. Het is onmogelijk, om binnen het kader van dit artikel een pleidooi te gaan leveren voor het ballet. Er moge hier worden

Sonja Henia aangestipt, dat Nederland tal van malen en ook thans over uitmuntende balletten kan beschikken, maar — in tegenstelling met landen als bijvoorbeeld Denemarken, Tsjecho-Slowakije c.a. — is het bij ons nooit een nationale kunst geworden. Wij zijn te statisch voor zulk een vlinderlichte kunst... Evenals de opera, is het ballet (dat daarin dan ook steeds een eigen functie heeft) niet zoozeer een kunst, als wel een kunstuiting. Het is een styleering, een middel om een emotie uit te spreken en hoe minder intrige in zulk een ballet is opgenomen, hoe duidelijker het te vertolken weet: het vreemde vogelvrije, irreëcle en onsubstantieele, dat hierbij tot uiting komen kan. Wanneer we eens denken aan de overigens terecht wereldberoemde „Balletts Russes de Monte Carlo", herinneren wij ons, dat zij bijna steeds een tamelijk ingewikkeld verhaal willen uitbeelden. In de programma's vinden wij dan het gahsche relaas uitgestippeld en men kan nakijken en controlccren, of het klopt. Het is hier

niet de bedoeling zooiets af te keuren en deze Russische balletten zijn overigens zóó mooi, dat het geen zin zou hebben ook. Maar zulk een ballet neigt toch meer naar een tooneelvoorstelling, of een pantomime. Het pure, echte en eigenlijke ballet biedt geen verhaal, het is zichzelf. En daarnaast staat het ijsballet, waarbij alle deelnemers de schaatsen hebben aangebonden. Dat geeft aan gansch de uitdrukkingsmogelijkheid een reeks van aparte technische'eischen, het is uiteraard één onafgebroken „glissando", het is een genot om te aanschouwen, een volmaakt afzonderlijke kunst. Moge die kunst en mag dat ballet ons een verhaal vertellen? Mag de schaatsende maagd geroofd worden door schaatsende bandieten, beweend door wanhopig schaatsende ouders, achtervolgd door een verwoed schaatsenden minnaar en zoo maar voort ? Neen, dat is onzin, het ijsballet is — in nog veel sterker mate dan de gewone Choreographie — verplicht abstracter te blijven en af te zien van sprookjes en vertellingen. Het ijsballet was tot voor kort afhankelijk van Moeder Natuur. Wilde zij vorst zenden, dan moest die lang genoeg duren om het schaatsenrijden mogelijk te maken te leeren dansen. Het was en bleef dus een primitieve aangelegenheid. Maar kunstijsbanen hebben de gelegenheid geboden tot wezenlijke en ernstige studie, de techniek overwon de natuur en dus kon deze jonge kunstvorm worden tot iets echts en eigens. Haar groote beoefenaarster werd Sonja Henie. Nadat zij op haar eentje Olympisch Wereldkampioene was geworden, kon deze Noorsche virtuoose toch niet volstaan met haar „kunstgrepen" en sprongen te onderhouden! Zij moest iets uitdenken, waardoor er perspectief zou blijven en dit verklaart haar gretigheid, waarmee zij naar het zonnige Hollywood reisde en het gemak, waarmee zij afscheid nam van Noorwegen, haar vaderland. Het spelen voor de film bood haar een

Het ballot ia „My lucky star".

uitingsmogelijkheid, waarbij haar schaatsen aanvankelijk slechts een onderbreking was, anders niet. Daar zou het echter niet bij blijven. Het ijsballet ontstond en in de films, die zij voor de 20th Century-Fox gemaakt heeft, „One in a million", „Thin ice " en „Happy landing" hebben we den ontwikkelingsgang daarvan kunnen waarnemen. Pas in de vierde Sonja Henie-film, „My lucky star", heeft dit ballet zijn eigen taal gevonden, is het méér dan virtuooze schaatskunst en elegant geflonker van fantastische costuums. In „My lucky star" wordt een flink stuk van de film in beslag genomen door

Is er verschillende vrouwen op één man verliefd zijn, dan is dat prettig en vleiend voor den man in kwestie, doch 't kan tevens zeer gevaarlijk voor hem zijn. Een soortgelijk geval doet zich voor in de nieuwsteWilly Forst-film derTobis,„Belami". Forst, die ook de hoofdrol vertolkt, schminkt sich.

fi* •

Sonja Heule een grandioos ballet, getiteld: „Alice in Wonderland". Men meene echter vooral niet, dat hier het kindersprookje van Lewis Caroll zou worden „nagespeeld", zoodat weer een pantomime zou ontstaan, als hierboven werd gegispt! Neen, men 'ontleende aan dit wereldbekende verhaal alleen de groteske en burleske figuren, den stoet van zonderlinge en karakteristieke wezens, die tezamen een gigantischen optocht vormen, die zich groepceren en plooien op tallooze wijzen een bizarrerie biedend, die hevig op de fantasie werkt. Op schaatsen wordt dit 'werkelijk uniek. De toeschouwer blijft geboeid zitten kijken, wendt den blik niet af van het doek, hij geniet én zou meer en nóg meer willen genieten van deze gedisciplineerde uitbundigheid. Dèt is de charme van het ijsballet, dat is de eigen taal, die spreekt, een novum en een door en door artistieke uiting, waard, dat er met nadruk de aandacht op gevestigd wordt. Hetgeen dah bij dezen hier is geschied...

Johannes Biemann en Olga Tschecbowa. use Werner en Johannes Riemann.

Wij zijn in een filmatelier bij de Kurfürstendamm in Berlijn. Het atelier is in een. geweldig groote hal, die er op dagen, dat er niet gefilmd wordt, kaal en leelijk uitziet. Er zijn geen vensters in, er hangt niets aan de muren en in de donkere hoeken ziet men de spookachtige omtrekken van schijnwerper-stellages. Wanneer er echter gefilmd moet worden,, is het atelier één en al licht en leven! De regisseur en de architect met hun assistenten en een leger van menschen, die meewerken aan de totstandkoming van een film, vertoeven er. Men hoort lawaai van timmeren en het licht der schijnwerpers vlamt overal op. En voor onze oogen verrijst een danslokaal met spiegelglad parket en met rood fluweel bekleede loges. Wij bevinden ons in het „Trocadero" uit het Parijs van 't begin der twintigste eeuw. Op 't tooneel bewegen zich vier-en-twintig slanke, zwartgekóuste meisjesbeenen rhythmisch op en neer. Een fijn figuurtje, gekleed in roode zijde en een krans van witte struisveeren, maakt zich uit de rij los. Het is Lizzi Waldmüller, die, terwijl zij 't lied van „Bel ami" zingt, over de tafeltjes der gasten danst, regelrecht naar de loge, waarin Willy Forst als George Duroy en Hilde Hildebrand als madame de Marelle zitten. George Duroy en Lizzi hebben samen een geheim en dat ontgaat Hilde Hildebrand niet. Ze trilt van woede. En als 't roode duivelinnetje, Lizzy, George Duroy ondeugend een kus op de lippen drukt, springt ze haast uit elkaar van nijd! Want ook zij is verliefd op dezen Duroy, die zoo plotseling uit Marokko in de Parijsche gezelschapskringen is doorgedrongen en zooveel opschudding veroorzaakt heeft. Lizzi Waldmüller is nog midden in haar kus, als Willy Forst uitroept: „Afgeloopeh!" Dit is het sein voor den camera-man, de electriciens enzoovoorts. „Was 't goed?" vraagt Forst z'n assistenten. Hij moet overal op letten; immers hij is niet slechts de hoofdrolspeler, doch ook de regisseur van z'n film. Het blijkt, dat Lizzi Waldmüller bij 't dansen over de tafeltjes een kleine, rhythmische fout heeft gemaakt. De scène moet over — telkens weer — tot alles in orde is. De danseresjes hebben hun kousen stukgedanst, de kapsels zijn in de war geraakt. Alles moet weer hersteld worden, want de film-camera ziet alles! En nu volgt scène 960! Dit is de scène, waarin de jaloezie der vrouwen haar hoogtepunt bereikt en waar zij elkaar in de haren vliegen. Olga Tschechowa en Ilse Werner mengen zich ook in den strijd en het geheel wordt zóó natuurlijk gespeeld, In 't midden Lixsi Waldmuller en Willy Forst.

r^~"

l;fS- '■

Willy Font aan den arbeid.

dat Willy Forst in z'n vuistje lacht!

Fl LM ST E R REM EN HUN LIEVELINGEN

C.5L0AN

H«dy Lamarr In „Algiers", geteelcend door don Amerikaan C. Sloan.

PORTRET IN TELEGRAMSTIJL VAN HEDY LAMARR

Coiol Ana baioekt mot haat ploogrador Wallaeo Boory, baax trouwaa vriond.

Charlla Buttoiwoith «n zl|ii torriw Jorry. -*

Medy Lamarr Mooi en fascineerend Het meisje, dat U niet kunt vergeten Heeft een albasten teint en zwartgolvend haar Is honderdzeventig centimeter lang en doet de weegschaal bij honderdtien pond doorslaan. Zestien jaar oud — en dat is niet eens zoo heel lang geleden — gaf ze haar studie voor costuumontwerpster op, omdat ze filmartiste wilde worden. Ze wist wat ze wilde en trachtte haar doel te bereiken bij verscheidene studio's in Europa, die haar stuk voor stuk wegstuurden. Met de haar eigen vindingrijkheid bood ze zichzelf aan als „script-girl" en veroverde een baantje. In stilte bestudeerde ze de filmsterren en wachtte af, totdat op een dag het geluk haar toelachte. Men had een meisje noodig om een secretaresse-rol te spelen, zij meldde zich hiervoor aan en haar talent vond erkenning. Binnen achtenveertig uur was haar administratieve loopbaan beëindigd en had haar filmcarrière een aanvang genomen. Ondanks haar geringe practische ervaring kreeg zij een belangrijke rol in „THEY DON'T NEED MONEY", spoedig gevolgd door „THE TRUNKS OF Mr. O. F. RENEWSKI", waarna Machaty's „EXTASE" haar als HedyKlessler beroemd maakte. Een hartelijk welkom van een enthousiast .publiek promoveerde haar tot Star. Ten behoeve van het tooneel verliet zij de studio's, omdat zij haar ervaringen op breedere basis wenschte te ontwikkelen. In 1937 arriveerde zij in Hollywood al gecontracteerde actrice bij MetroGoldwyn-Mayer. In Weenen had zij het grootste gedeelte van haar leven doorgebracht, op Oostenrijksche scholen genoot zij haar opleiding, waarbij

costuumontwerpen een belangrijke plaats innam. Naast tooneelspelen heeft dit nog steeds haar grootste belangstelling. Zij ontwerpt immer haar eigen kleeding en verwierf spoedig bekendheid als de mooiste vrouw van Hollywood, mede door haar ravenzwarte lokken en opvallende zwart-witte kleeding. Ze heeft een levendige belangstelling voor alle takken van kunst. Toscanini wordt door haar taeer bewonderd dan eenig ander nog in leven zijnd kunstenaar. Levensbeschrijvingen van beroemde menschen nemen het grootste deel barer bibliotheek in beslag. Haar favoriet onder de tooneelwerken is EVERYMAN. Openhartigheid beschouwt zij als haar grootste deugd. Dikwijls is zij het slachtoffer van misverstanden. Brengt zichzelf in moeilijkheden, voordat men gelegenheid heeft gehad haar beter te leeren kennen. Geeft toe een „slaapkop" te zijn. Slaapt gemiddeld tien tot twaalf uur per dag. Haar „home" in Beverley Hills is een afspiegeling van haar bezittingen in Oostenrijk. Geeft geen feesten, maar vindt het prettig zelf naar partijtjes te gaan. Is altijd in beweging. Festiviteiten, races, theaters. Ze kan vervelende menschen niet verdragen. Heeft vaststaande principes over alle dingen. Ze is pienter genoeg om te weten, dat ze pientere dingen doet. In haar sas, wanneer ze werkt. In den put, als ze niets te doen heeft. Hcdy's eerste film in Hollywood, „Algiers", verwekte sensatie. Haar persoonlijkheid is verkwikkend als de eerste lentedagen. In haar eerstvolgende film: A NEW YORK CINDERELLA, kan men haar bewonderen naast Spencer Tracy.

een KNAP STAALTJE Regie: Miller-Mylius Jan Karsten -'oana

Gustav Diessl Rene Deltgen Carola Höhn Eve Latour

Nora Hoysen Zijn secretaresse Ellen Bang

Paul Ntundorf

VAN

Hilde Hildebrand Paul Westermeier Ilse Trautschold

De

Parijsche bankier Mylius wil niettegenstaande het slechte weer toch naar Engeland vliegen, ten einde daar door een laatste poging te trachten zijn bank van 'n catastrophe te redden. Tezamen met den piloot Jan Karsten aanvaardt hij den tocht. Onderweg moeten zij wegens den storm een noodlanding maken. Dit gelukt en Karsten doodt den tijd met hel afschieten van zijn revolver. Na eenige uren vervolgen zij hun tocht. In Londen aangekomen ontdekt Jan Karsten, dat zijn passagier is verdwenen. Niemand begrijpt waar hij kan zijn en Karsten wordt er van verdacht hem te hebben vermoord, daar er twee kogels uit zijn revolver zijn verdwenen. De rechtbank oordeelt hem schuldig en de piloot krijgt drie jaar. De tijd vergaat. Parijs is het gebeurde reeds lang vergeten. Jan Karsten is vrij. Plotseling is er een zekere Miller opgedoken, die in een waas van geheimzinnigheid is gehuld. Wie is deze man? Niemand kan deze vraag beantwoorden. Joana, de, vroegere verloofde van. Karsten, bevindt zich op Millers jacht. Van de gevangenis uit had Karsten haar een brief geschreven, maar deze ongeopend terug ontvangen. Kort daarna had Joana hem medegedeeld, dat zij met Henry Miller gehuwd was. Karsten bezoekt haar nu, ten einde haar te vragen, waarom zij zijn brief nooit heeft beantwoord. Zij heeft echter nooit een brief ontvangen

René Deltgen als Jan Karsten.

/',

Jan Karsten en de bankier Picrad (Hans Leibelt).

■'•'

'-v'. Joana Martinez (Carola Höhn) en Henry Miller (Gustav Diessl) o en enkele woorden van Karsten zijn voldoende om haar van zijn onschuld te overtuigen. Miller hoort hun gesprek en verschijnt ten tooneele. De twee mannen zien elkaar aan. Plotseling is Karsten alles duidelijk. Mylius en Miller zijn een en dezelfde persoon. Deze man is dus de oorzaak van zijn gevangenisstraf. Als doodsvijanden staan zij tegenover .elkaar. Het komt tot- een strijd, Miller valt op den grond, hij is dood. Voor de tweede maal staat Jan Karsten voor den rechter. Het betreft hier een moeilijk geval. Moet deze man veroordeeld worden voor een moord, waarvoor hij al gestraft is geweest? Het eind verklappen wij U niet. Wanneer U deze film gaat zien, zult U de oplossing van hei conflict kunnen aanschouwen.

De rechtzitting. Op den voorgrond Joana Martinez.

v

i

^ÊÊÊM -

%

\W ^

^è^J

^'l. M ,. V

IL

>

Ten tijde van de stomme film leefde te Hollywood een acteur, Lon Chaney, die de kunst machtig was, zich zoo te kunnen grimeeren, dat zelfs zijn beste vrienden hem niet konden herkennen. Nu, vele jaren na Chaney's dood, komt de fllmspeler Reginald Owen zijn plaats Innemen. Wij geven op deze pagina een aantal foto's van Owen, die bewijzen, dat hij het reeds ver in de kunst van grlmceren gebracht heeft. Hierboven Owen zooals hij werkelijk is; hieronder de acteur, zooals hij In de film „A Christmas Carol" te zien is.

Dlta Parlo als Hedwig

Regie: Jean Choux. Hedwig Emile Schaeffer Edouard Schaeffer Suzanne, zijn vrouw Pranôise Schaeffer Vader Schaeffer Fritz Mueller Johan, knecht Anna, dienstmeid Krebs Marie Oorlogsverminkte

John Lodor all Emil* Scha«fier.

•

;

Europa-iilm. Dita Parlo John Loder Georges Pédet Mlchéle Alpha Frangoise Rosay Camille Bert Abel Jacquin Sinoel Pauline Carton Jim Gerald Thérese Reinier Douking

Herfst 1918 in Thann, een dorpje aan de Fransch-Duitsche grens in den Elzas. De wapenstilstand is gesloten en enthousiast begroet men den terugkeer van de overlevenden van de vreeselljkste volkerenslacht, die de wereld ooit gekend heeft. In het gezin van den wijnbouwer Schaeffer wordt de vreugde echter getemperd door de wetenschap, dat van de drie zoons, die uittrokken, er slechts een terug zal komen en dan nog voor tijdelijk. Oe oudste zoon Edouard is in militairen dienst gebleven als officier en inmiddels getrouwd met een Parislenne. Hij komt slechts voor een paar dagen naar het ouderlijk huls om zijn vrouw voor te stellen. De jongste zoon is gesneuveld en dit heeft zijn moeder niet kunnen overleven. Van den derden zoon, die zijn dienstplicht In Duitschland vervulde, toen de wereldoorlog uitbrak en die ook den geheelen oorlog aan het Duitsche front heeft gevochten, heeft men niets meer vernomen. Men weet niet of hij nog leeft dan wel gesneuveld Is. De oude Schaeffer houdt slechts het bedrijf gaande met behulp van den ouden knecht, een meid en vooral van zijn dochter Frangoise. De laatste heeft zich • Suzonn«. 9eheel voor haar vader 0P9eofferd en «,f» van een huwelijk afgezien, omdat zij haar vader niet alleen wil laten. Groot is de vreugde, wanneer de doodgewaande zoon Emile plotseling den familiekring komt binnenvallen. Hij heeft langen tijd in een Duitsch hospitaal gelegen éa is pas ontslagen. Hij is vergezeld van een vriend Fritz Müller, een jongen beeldhouwer, die eveneens uit Thann afkomstig is. Fritz blijft slechts kort, want hij is verlangend zijn moeder weer te zien en zijn verloofde Marie. De vreugde van de thuiskomst is echter van korten duur. Fritz moet ervaren, dat Marie, die hem gesneuveld waande, getrouwd is met een zekere Krebs, een O.W.-er en ketting-' handelaar, die van den oorlog geprofiteerd heeft om zichzelf te verrijken. En als Emile wil vertellen, dat hij in Duitschland een meisje heeft leeren kennen, Hedwig, dat hem in

het ziekenhuis verpleegd heeft en dat hij met haar wil trouwen, verbiedt zijn vader hem voor eens en voor altijd om met een Duitsch meisje over den drempel van zijn woning te komen. De vrienden besluiten daarom Thann te verlaten en zich in Straatsburg te vestigen. Emile vindt er werk als reiziger voor een wijnfirma, doch wanneer zijn huwelijk met Hedwig bekend wordt, wordt hij ontslagen. Fritz heeft een aanbeveling meegekregen van een ouden leermeester voor een commissie in Straatsburg, die aan den oever van den Rijn een groot oorlogsmonument wil oprichten. Wanneer hij zich echter bij den voorzitter van die commissie meldt, staat hij tegenover Krebbs. Krebbs heeft kans gezien aan den vrede te verdienen, zooals hij aan den oorlog verdiend heeft.' Nu er overal in het land monumenten worden opgericht ter herdenking van de gevallenen, heeft hij een firma gesticht, die voor de levering van deze monumenten zorgt. En ook aan het monument, dat aan den Rijn zal worden gebouwd en dat de herinnering aan de smadelijke nederlaag der Duitschers — en dus ook de haat tusschen de twee nabuurvolken — moet levendig houden, zal Krebs verdienen. Fritz besluit hem echter In deze plannen te dwarsboomen. Met behulp van een journalist begint hij een grootscheepsche perscampagne tegen het „Monument der Wrake" van Krebs. Wanneer er aan den Rijn een monument zal worden opgericht, dan zal het een „Vredesmonument" moeten zijn en slechts zij, die den oorlog verafschuwen, zullen aan de totstandkoming van dit Vredesmonument mogen medewerken. De oud« Schaeifer en zijn dochter (Franôiae Rosay). uit den militairen dienst om zich weer aan zijn beroep, den wijnbouw op het goed van zijn vader te gaan wijden. Zoo is het vrede rond den ouden Schaeffer op Kerstavond. Temidden der zijnen, allen vereenigd en verzoend, en dankbaar voor het bezit van een kleinzoon, voor wien hij slechts bidden kan, dat hem zal bespaard blijven wat zijn zoons moesten lijden. Fritz Müller lijdt een gedeeltelijke nederlaag. Zijn plannen voor het „Vredesmonument" worden verworpen, doch ook Krebs verliest. Zijn plannen zijn eveneens verworpen. Fritz Müller troost zich, dat zijn tijd komen zal. De haat is gedoofd, de ware vrede zal pas veel later komen, later wanneer de menschen den waren vrede in hun hart hebben gevonden

Twe« TiUnden, Emil« Schaelier (lohn Loder) on Fritz Mualler (Abel Jacquin).

Nu Emile niets meer verdienen kan, neemt Hedwig haar oude beroep weer op en wordt verpleegster in een kliniek van een bevrienden dokter van haar man. Toevallig krijgt zij daar haar eigen schoonvader te verplegen, die een ernstig ongeluk heeft gehad en slechts door een bloedtransfusie te redden is. Hedwig stelt zich direct voor deze bloedtransfusie beschikbaar, doch wil niet, dat men den ouden Schaeffer zegt, wie zij is. Wanneer de oude Schaeffer langzaam herstelt sluit hij vriendschap met zijn verpleegster en noodigt haar uit met Kerstmis bij hem thuis te komen. Hedwig neemt deze uitnoodiging aan en zij wordt met open armen door den ouden Schaeffer ontvangen. Vreemd kijkt hij op, dat ook Emile weer thuisgekomen is. Hij begrijpt plotseling, dat Hedwig ook zijn schoondochter is en schaamt zich voor zijn gedrag. Ook Edouard komt voorgoed naar huis. Hij heeft een zoon gekregen en heeft ontslag genomen Schaelier en Hedwig

NIEUWS UIT DE

STUDIO'S Warner Bros zullen twee vervolg-fiims maken op hun rolprent „Vier dochters". De eerste zal getiteld zijn „Four sons meet lour daughters", waarin dezelfde artisten uit „Vier Dochters" met uitzondering van John Garfield de hoofdrollen vertolken. Het vervolg hierop zal zijn „Four wives". Michael Curtis ensceneert beide werken.

Albert Hehn heeft een contract gesloten met de Ufa voor de film „Drei Unteroffiziere".

Clark Gable en Leslie Howard zijn door de Metro-Goldwyn-Mayer voor de film „Gone the wind" aangezocht.

with

De film-actrice Sigrid Gurie is te Hollywood met Dr. Lawrence Spangard in het huwelijk getreden.

Michael

Balcon heeft voor de Engeische film

„The four just men" de filmspelers Hugh Sinclair, Griffith Jones en Frank Lawton geëngageerd.

Hedy Lamarr en de camera-man Bud Lawton. Sache Gnitry heeft zich van zijn echtgenoote Jacqueline Delubac laten schelden.

Peter

Dave Rose, de componist die onlangs met Martha Raye getrouwd is, heeft een swing-symphonie gecomponeerd en deze aan zijn vrouw opgedragen. Hij heeft haar „Roseraye" gedoopt en er een grammophoon-opname van laten maken, die drie platen lang is.

Gusti Hnber en Hans Holt hebben de belangrijkste rollen in „Marguerite durch drei", een film welke door Theo Lingen in scène wordt gezet.

Fay Balnter zal de hoofdrol vertolken in de Columbia-film „Old Mrs. Leonard and her machine guns". Regisseur is Ben Stoloff.

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG

componeeh de muziek bij de

Pat O'Brien, Ann Sheridan en Ronald Reagan

film „Hallo - Janlne", waarin onze landgenoot Johan Heesters, een groote rol speelt.

vertolken de hoofdrollen in „The roaring road", een film welke het auto-rennen tot achtergrond heeft.

Krender

A. J. Lippl ensceneert de film „Grenzfeuer". De belangrijkste rollen zijn in handen van Gerda Maurus, Attila Hörbiger, Georgia Holl en Hans Adalbert Schlettow.

Michele Morgan, Charles Vanel en Pierre Richard Willim vervullen de hoofdrollen in „La loi du Nord", een Fransche rolprent, welke door Jacques Feyder in scène wordt gezet.

Vraag vijfhonderd en vijf en twintig Wat is een pretendent? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar, om te verdeelen onder hen, die vóór 13 Maart (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 13 April) goede oplossingen zenden aan ons redactie-adres: Noordeinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 525.

DE OPLOSSING Vraag vijfhonderd en een en twintig Een brik is een soort scherp gebouwd vaartuig voor de groote vaart. Er is een bepaald soort bouwsteen, van denzelfdcn naam. De naam brik wordt ook gebezigd voor een open rijtuigje op vier wielen. De hoofdprijs werd ditmaal toegekend aan den heer H. A. v. Andel te Den Helder; terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan Mevr. A. Pootjes te Laren, den heer P. v. d. Grind, den heer H. Verheul, den heer C. Balkema en den heer C. v. d. Steen te 's-Gravenhage.

Pierre Chenal ensceneert de film „Dernier tournant". De hoofdrollen zijn toevertrouwd aan Fernand Gravey, Florence Marly en Corinne Luchaire.

Grant

De onlangs door RKO-Radio Pictures op langen termijn gecontracteerde James Ellison zal de hoofdrol vervullen in de nieuwste film van deze maatschappij „Picardy Max", welke een dezer dagen in productie gaat.

Paramount heeft de zingende ster Muriel Angelus aan zijn maatschappij verbonden. Muriel treedt op het oogenblik in New York op in het tooneelstuk „Boys from Syracuse"; daarvoor werkte zij aan Engelsche films mede.

„Boy slaves" is thans de definitieve titel van een onlangs onder productieleiding en regie van P. J. Wolfson voltooide film, welke als „The pure in mind" en „Sainte without wings" was aangekondigd. In „Boy slaves", een verhaal van jeugdige zwervers die op het rechte pad komen, vervullen Anne Shirley en de veertienjarige Roger Daniels, bijgestaan door de Dead-End kids, de hoofdrollen.

Wilbur zal de Warner Bros-film „Hero for a day" ensceneeren.

Humphrey Bogart en Gloria Dickson vervullen de belangrijkste Gary Gooper krijgt de hoofdrol in de opnieuw op te nemen rolprent „Beau Geste", een der bekendste films uit de stpmmefilm-periode. William Wellmin, die onlangs voor Paramount „Mannen met vleugels" heeft vervaardigd, zal de regie voeren.

„Racketeer's round-up", een oorspronkelijk verhaal van Bernard McConville, is door RKO-Radio Pictures gekocht en wordt thans voor de film bewerkt voor een nieuwe George O'Brien-Western. ,Na dit werk zal O'Brien In nog twee cowboy-producties voor RKO optreden. Na voltooiing van „A knight in ghost town", een O'Brien-film, welke begin dezer maand in productie Is gegaan, zal men een aanvang maken met „Racketeer's roundup", die David Howard- zal regisseeren onder productieleiding van Bert Gilroy.

rollen in de Warner Bros-film „Blind spot".

Victor Varconi en Leonid Kinsky zijn toegevoegd aan de rolbezetting van de filmmusical „The Castles" met Fred Astaire en Ginger Rogers.

Sally Eilers zal binnenkort voor de RKO-Radio de hoofdrol- uitbeelden in „They made me a spy". Joseph Pagano schrijft het scenario en Lew Sanders zet deze film in scène.

Rochelle Hudson is aan de Columbia-filmmaatschappij verbonden. Het staat nog niet vast in welke rolprent zij bij deze maatschappij zal debuteeren.

■?£.-***

VAN LEZER TOT LEZER Op d«ze pagina kunnvn onze abonné'f, onder de „Ruilrubriek", gratis een adver* tentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en ,,Diversen" geplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.

TE KOOP AANGEBODEN Te koop : divan, in g. st. verstelb. kop. Batjanstr. 8-111. A'dam (O.). Te koop : electr. kachel 220 V.. serie van 2 2 elementen. Prijs ƒ3.50 bij Joh. G. H. Grönefeld, Vlietweg 127. Leidschendam. Te koop : 1-pers. opklapbed met ombouw en matras. Zeer voord. F. L. v. Duurling. Scheepersstr. 86. Den Haat;. Te koop aangeb. : een ..Junckers'" geysertje, in goeden St.. met stuk leidingpijpenringdouche f 10.—. ie bez. Donderdags van 9—5 uur. Olympiaplein 138-11. ond. bel. A'dam (Z.).

RUILRUBRIEK Ik heb 56 Droste-pl. en b. en 10 pi. en b. Bussink. Wie geeft hiervoor evenveel Sunlight- of Lux-b. ? Mcj.- Schaffhausen. Paulastraat. Weert. Wie wil mijn radio met luidspr. ruilen voor een gebruikt beeren- of damesrijwiel. Beatrijsstr. 68c. R'dam.

Wie ruilt : jrg. '38 v. Panorama. Sjors, Humorist. Unicum, TuttiFrutti en losse nrs. Wij. Bravo, Doe Mee. enz. v. e. banjo, mandoline, o.e.a. snaarinstr. J. Buurkes, Solostr. 5-11, A'dam (O.). Wie ruilt : mijn z.g.a.n. luidspr. merk „Undy". 8-polig voor koffergrammofoon of windbuks en zwakstroom electro motor voor snijdoos m. tappen of ander gereedschap of iets anders. Ampèrestraat 23. Den Haag. Te ruilen : door omstandigh.. niet gedragen, zwart tafzijden stijljapoji of mantelpak grijs groen of lichtgroene avondjapon, alles m. 42/44, tegen één of twee solide hand- of hangkoffers. Telefoon 53741. A'dam. Wie ruilt handgezaagde vogelkooi, groote maat v. een in goeden staat zijnde wollen deken. Te bevragen Formosastr. 5. Leiden. Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Uij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam.

TE KOOP GEVRAAGD Te koop gevr. : Verk. b. of pi. O.G. Rivieren of Dierenl. in Artis. Br. met prijsopg. W. v. Hofwegen. Jeruzalemstr. 11, R'dam. Te ruilen : een prima gummi voetb. als nieuw en opwindb. vliegmach., ± 400 versch. buitenl. postz. tegen Sunlight-, Lux-, Vimbons enz. J. Koopman. Langestr. 105, Alkmaar. Een koffergrammofoon gevraagd, in ruil voor viool (halve) met etui en strijkstok. Jan v. Riebeekstr. 17hs, Amsterdam.

,1k zou graag een vergrooting hiervan hebben!"

Gevr. 63 Verk.b. Onze gr. rivieren. Te ruilen voor oude Verk. pi.. Drosteb.. Sunlightb. en Jamin huish.b. s.v.p. eerst briefk. of bij dir. opzending der b. postz. v. antw. insl. M. de Ras, Daguerrestr, 31, Den Haag.

Ml ^-* ^

Ik vraag postz. van Ned. en Kol., ook gewone soorten bij hoeveelh. Ik geef in ruil hooge waarden buitenl. W.Peeters, Oude Weurtseweg 5, Nijmegen.

ABONNE'S OP DIT BLAD, welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.— bij levenslange invaliditeit; f600.— bij overlijden; f 400,— bij verlies van een hand, voet of oog; f 75. — bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.— bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.

„Het is heusch allemaal in orde, mijnheer! Ze staan reeds klaar om de ramen van de slaapkamer ie schilderen."

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam. Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn. Anders vervalt het recht op uitbetaling. „Ik geloof tóch kunnen nemen."

- 2 —

nog

steeds,

dat

wij

beter

den

hoofdweg

hadden

AVONDSTEMMING

I—2. I. De knop, die in den beginne als een vaste, massieve prop onwrikbaar gesloten schijnt 2. Langzamerhand, vooral na enkele zachte, „zomersche" voorjaarsdagen, komt er leven...

V^N KN©ir©ï BILGEM

vormen een prachtige stoffeering van onze singels en grachten, de kastanjeboomen, en wie nu zijn oogen den kost wil geven, kan het wonder van hun herleving binnenkort weer gadeslaan. Het zal niet zoo lang meer duren, hoogstens een week of twee, dan zullen de knoppen er weer aan te voorschijn komen. We kennen ze natuurlijk allemaal, die prachtige glimmende en kleverige kastanjeknoppen.

Ze

die men gerust als de aankondigers van de lente meven te vertoonen. Langzaam-aan opent zich de al beschouwen. leer en meer zwellende knop, om zich straks als een Zelfs in het nog dikwijls gure voorjaar trotseeren intlurkend wonder te vertoonen. Het is een kleine reeds de koude nachtvorsten en verraderlijke sneeu ouquet, die als het ware ontbolsterd wordt. Duidelijk buien, om toch maar bijtijds ie kunnen ontkiemen i het begin van den eersten bloesem te onderscheiden, zoo snel mogelijk van het zachtere voorjaarsweer, < e teedere inhoud, die aanvankelijk zoo veilig door de toch óók komen moet, te kunnen profiteeren. roene, nog wat ingeschrompelde kastanjeblaadjes werd Interessant Is het te zien, hoe zich die groei, in (leschermd. Wanneer het zachte weer nu maar weerstaanbaren drang, ontwikkelt. anhoudt, zullen ze zich zelfstandig naar buiten werken. De knop, die In den beginne als een vaste, tnassi« )p 'onze foto's is een en ander duidelijk te zien prop onwrikbaar gesloten schi Zoo'n afgesneden tak „doet" het gaat geleidelijk eenige verander merkelijk prachtig en is zeker een Hiernaast: De jonge bloesem schiet op. Hieronder: Ondanks de sneeuwHieronder: In het toonen. Langzamerhand, vooral ereplaatsje waard in onze kamer. jachten, die in Februari en Maart nog kunnen woeden, komen de het wonder is de eerste „zomersche" voorjaf 1 de zon gezet of bij de warme kastanjeboomen tóch in knop. v achel, kan men er eenige weken dagen, begint hij teekenen

•

afgesneden kastanjetak. te mooie „zomersche" week in Maart. De tweede knilra den eersten volgen.

3—4.3. Geleidelijk opent de zwellende knop zich meer en meer om zich straks als een ontluikend wonder te vertoonen. 4. Eindelijk is de eerste bloesem te onderscheiden .. .

van genieten en het wonder van zijn • ontbloeien van dichtbij gadeslaan. Buiten gaai de gestadige groei inmiddels ook zijn gang, tot we op een goeden dag, zoo tegen einde April of in het begin van Mei. opeens ontdekken, dat de kastanje-boomen overal in vollen bloei staan en dat het wonder volledig is geschied. — Met hun schitterende witte en rose kaarsen zijn de mooie boomen dan werkelijk een feest voor de oogen geworden . .

•

begin van den zomer: alles staat in vollen bloei, volledig geschied. Hiernaast: Bloemen van den kastanje apart gezien.

SOMMEN

Hierboven : Het verwoeste Ministerie van Binnenlandsche Zaken te Londen, dat in Maart I883 bijna geheel in de lucht zou zijn gesprongen, indien het een moedigen beambte niet was gelukt een deel der dynamiet-lading onschadelijk te maken. Hiernaast: De aanslag op de Clerkenwell-Gevangenis op dertien December 1867, die ten doel had de gevangenzittende lersche leiders Burke en Casey te bevrijden. Er werd een bres van twintig meter breedte in den muur geslagen. De bevrijding mislukte, maar twaalf menschen vonden den dood en honderdtwintig personen werden zwaar gewond.

HET ENGELSCHE EN HET IERSCHE HART In Londen en andere deelen van Engeland hebben een aantal bomaanslagen plaats gevonden, die worden toegeschreven aan lersche terroristen. Dat dit niets nieuws is, nóch voor Engeland, nóch voor Ierland, wordt in onderstaand artikel uiteengezet. Het geeft een indruk van de wijze, waarop van lersche zijde de strijd om de absolute onafhankelijkheid van Engeland soms werd gevoerd. Een Engelsch en een lersch hart kloppen nooit in liefde samen. . . Zóó luidt de aanhef van een oud lersch volksliedje, en daarmee is eigenlijk het oeroude probleem ,,Ierland tegen Engeland" reeds geteekend — of eigenlijk hadden wij, om nauwkeuriger te zijn, moeten schrijven: het probleem „Ierland tegen het Brltsche Rijk", want de vrijheid van een zelfstandigen staat, van een bijna onafhankelijk dominion heeft het eiland Ierland reeds sinds het jaar 1922 verdorven! De strijd schijnt echter nog verder te moeten gaan, en de vraag is in dit verband zeker gewettigd of Ierland ooit geheel los van Engeland zal komen te staan, iets waar een groot aantal leren op uit is . . . Het is waar, deze gedachte doet bijna utopisch aan, maar hoe dan ook: de middelen waarmee deze strijd soms van bepaalde kanten werd gevoerd, zijn steeds dezelfde gebleven en. . . Ierland heeft er mee bereikt, dat het thans als Dominion wordt . behandeld. Een eeuwige strijd, een eeuwige tegenstelling,

en de eeuwig-gelijke slrijdmethode: samenzweringen, geheime bondgenootschappen, aanslagen, dynamiet-explosies. . . Sinds eenige weken wordt de bevolking van Engeland telkens door bomaanslagen opgeschrikt, en zooals de Engelsche couranten daarover schreven, is dit niets nieuws voor Engeland, maar ook niets nieuws voor Ierland. Het is in wezen eigenlijk niets anders dan de voortzetting van een thans reeds honderd jaren ouden strijd met zeer betreurenswaardige gevolgen. Reeds tijdens de Fransche revolutie accepteerden de leren de hulp der toenmalige vijanden van Engeland, de Franschen, om hun vrijheid te veroveren. In December 1796 probeerde de Fransche generaal Hoche op de lersche kust te landen, om de leren te „bevrijden". Alleen een zeer energieke actie van Engeland kon toen voorkomen, dat deze bevrijding werkelijkheid werd. In het eerste derde deel van de afgeloopen eeuw vlamde de lersche vrijheidsbeweging in alle mogelijke vormen steeds weer op. De economische

De gevolgen van een bomaanslag op Leicester Square Station, in deze maand gepleegd.

verhoudingen op het eiland waren slecht. De bewoners bestonden. voor een groot deel uit pachters, en de grond was in het bezit van Engelsche richards, die geweldig hooge huren verlangden en deze ook — soms op schier onmenschelijke wijze — wisten te innenl De eerste in de rij der „strijders voor de vrijheid" trad precies honderd jaar geleden voor het voetlicht. Het was O'Connel, die echter, zooals men thans zou zeggen, de bevrijding slechts op „legale wijze" bewerken wilde, en die daarom misschien door een radicale partij, „Het Jonge Ierland" overvleugeld werd. De leider van deze groep jongeren werd echter gevangengenomen en terdoodveroordeeld, maar ten slotte begenadigd en naar Australië verbannen. Intusschen werd er reeds weer een nieuwe opstand voorbereid, dit keer in Amerika, waarheen millioenen leren geëmigreerd waren. In de hoop op een breuk tusschen de Vereenigde Staten en Engeland vormde zich gedurende den Amerikaanschen Burgeroorlog de „Irish Republican Brotherhood", „de lersch Republikeinsche Broederschap", waarvan de leden zich Fenians noemden. Dezen was het om niets minder te doen dan om de volledige afscheuring van Engeland. Ierland was en is nóg overbevolkt. In de wat men noemt „vijftiger jaren" van de negentiende eeuw, zouden er niet minder dan honderdvijftigduizend menschen van den honger gestorven zijn. Hierdoor was het mogelijk, dat de leuzen der politici gretig voedsel vonden in de wanhoop der massa. Van beide zijden werd de strijd nu dan ook met ongekende verbittering en scherpte gevoerd. Engeland liet de voornaamste leiders van den opstand arresteeren, waarop de leren antwoordden met het in de lucht doen springen van gevangenissen, waarin hun verafgode aanvoerders zaten. De gevangenis-wagens werden ieder oogenblik onderweg overvallen, zoodat de transporten ten slotte slechts onder bewaking van een grooie troepenmacht konden plaats vinden. Een der meest opzienbarende en betreurenswaardige incidenten vond te Londen in het jaar 1867 plaats. Het was op den dertienden December, dat er des namiddags een verschrikkelijke ontploffing werd gehoord, „die denken deed aan een salvo artillerie-vuur", en die kilometers ver in den omtrek werd gehoord. De muur van de Clerkenwell-Gevangenis was opgeblazen! Overal in den omtrek lagen de huizen in puin. Twaalf menschen werden gedood en honderdtwintig ernstig gewond. Kinderen, die een paar minuten tevoren bij den gevangenismuur hadden gespeeld, hadden gezien.

dat een man een vat tegen den muur had gerold. Hij had daarna een paar lonten aangestoken, had een er van aan de kinderen gegeven en de andere in het vat gegooid, om daarna zoo hard hij kon weg te loopen. In de gevangenis zaten twee agenten van de Fenians, Burke en Casey, die op den tijd van den aanslag op de binnenplaats hadden moeten zijn. Maar ten gevolge van een anonieme waarschuwing waren de gevangenen dien geheelen dag in hun cellen gebleven. Er werden een aantal arrestaties verricht en een Ier, Michael Barret, werd gehangen, # Brandstichtingen, aanslagen en moordovervallen waren nu aan de orde van den dag. Den zesden Mei 1882 werden de hoogste ambtenaren van Engeland, de staatssecretaris Lord Cavendish en de onderstaatssecretaris Bourke, te Dublin vermoord. Herhaalde dynamietaanslagen in de voornaamste Engelsche handelssteden werden aan de Fenians toegeschreven, en zelfs werd een poging gedaan het Ministerie van Binnenlandsche Zaken ie Londen in de lucht te laten vliegen. In 't jaar 1870 dook de naam „Homerule" voor den eersten keer op. Deze beteekende zooveel als „eigen regeering", waarmede dan een lersch Parlement en een nationale zelfstandigheid bedoeld waren. Maar eerst nä den wereldoorlog zou deze wensch werkelijkheid worden. In 1914 stonden Engeland en Ierland reeds voor een burgeroorlog in vollen omvang, toen de gebeurtenissen in Europa en het uitbreken van den wereldoorlog nog één keer de tegenstellingen overbrugden. Maar dit belette aan den anderen kant niet, dat Sir Roger Casement, een opvolger der lersche strijders

voor de vrijheid uit de negentiende eeuw, met de vijanden van Engeland samenzweerde. Het kwam tot een niet-geslaagde landing van een Duitschen onderzeeër op de Westkust van Ierland. Casement werd gearresteerd en den derden Augustus van het jaar 1916 in den Tower opgehangen. Kort na het einde van den wereldoorlog begon-

Het transport door een sterke Engelsche troepenmacht van lersche politieke gevangenen in November 1868 te Dublin, van Lower Castle naar de Mountjoy-Gevangenis.

Het vinden van een dynamiet-opslagplaats in de Ledsam Street te Birmingham in Mei 1883. Er werd een hoeveelheid springstoffen aangetroffen, d ie voldoende was om half Londen op te blazen.

nen de oude onlusten opnieuw. Pogingen om een compromis te vinden door den leren een grondwet te geven, waarvan de naleving door een — door Engeland benoemd — Hoo|erhuis van Londen uit gecontroleerd zou worden, hadden geen succes. Wederom kwam het, voor den hoeveelsien keer in de geschiedenis dezer oeroude tegenstellingen is moeilijk te zeggen, tot een openlijken burgerkrijg. De lersche generaal Collins viel, en ten slotte sloot Lloyd George, na de befaamde hongerstaking van De Valera, „vrede" met Ierland. Het „groene eiland" kreeg een eigen grondwet en een eigen regeering, waarvan De Valera minister-president werd. De band tusschen Schotland en Engeland bestond nu nog slechts uit het „lidmaatschap" van het Engelsche wereldrijk. Maar de strijd schijnt nu nóg niet uitgevochten. De partij, die de oude Fenians is opgevolgd, de „Sinfeiner" hetgeen zooveel zeggen wil als „Wij zelf" is uiteengevallen in een gematigde partij onder De Valera, en een radicale, welker leden men thans van de aanslagen beschuldigt. Bovendien bestaan er nog zeer sterke en voortdurende verschillen met de Ulster-menschen, bewoners der noordelijke provincies van Ierland. Ierland, de eeuwige heksenketel, die eeuwenlang Engeland in onrust heeft doen leven, is nog niet getemd. Zullen de leren wérkelijk eens de volledige afscheuring van het Empire bereiken? En wanneer zal dat „eens" plaats vinden? Dit zijn vragen, waarop alleen de geschiedenis, die nog niét geschreven is, antwoord zal kunnen geven. Een geschiedenis die helaas ook verder wel met geweld gemaakt zal worden!

Vrouwen bidden in Londens straten voor Ierland en voor het welslagen der in 1922 door Lloyd George aangevangen „vredesonderhandelingen" met de lersche vrijheidsleiders, opdat er eindetijk een einde zou komen aan den burgeroorlog, die reeds zoo lang geduurd had.

EEN SCHIPBREUK OP DE AUSTRALISCHE KUST Het gebeurde op een Zondag in Juni, eenige jaren geleden. Drie mannen, Edward Parker, John Lynch en John Sanders hadden het plan opgevat om in zee te gaan visschen. Ze verlieten daartoe Port Hacking in New South Wales, Australië, en voeren met hun motorbootje in de richting van Wattamolla Point. Ofschoon het bitter koud was — de lezer herinnere zich, dat de Juni-maand midden in den Australischen winter valt! — amuseerden zij zich uitstekend en ook de vangst viel mee. Alles ging dan ook goed, toen zij plotseling, zonder eenige waarschuwing, door een afschuwelijke ramp werden overvallen. Ze hadden juist een groeten vlsch aan boord gehaald, toen zij vlak bij zich een geweldig lawaai hoorden. Verrast keken zij op en ' zagen tot hun schrik dat er een kolossale golf in hun richting kwam rollen. Deze was veroorzaakt door een b o m b o r a, een rotsachtige verhooging op den bodem der zee, en eer zij iets konden doen om aan het gevaar dat hen bedreigde te ontkomen, was de golf rïeds boven op hen. Hun bootje sloeg om en alle drie geraakten zij te water. Ze slaagden er echter na eenige moeite in, zich' aan de kiel op te hljschen, maar een nieuwe geweldige golf maakte, dat zij hun houvast moesten loslaten en toen ze boven kwamen ontdekten zij, dat hun bootje zoover was weggedreven, dat het onmogelijk was het nog te bereiken. Lynch, die het beste zwemmen kon, riep zijn beiden makkers toe, dat hij probeeren zou naar de kust te zwemmen en de hooge rotsen te beklimmen. Hij raadde zijn vrienden aan zich vast te houden aan een leeg benzine-blik, dat uit de boot gedreven was en betrekkelijk dicht in hun nabijheid lag. Met behulp daarvan zouden zij misschien ook In staat zijn aan land te komen. Het was een riskante onderneming want de onstuimige golven sloegen met groot geweld tegen de rotsen, maar de drie mannen hadden geen andere keuze. Lynch begon te zwemmen, en Sanders die begreep dat het leege blik geen twee menschen zou kunnen dragen, probeerde dapper hem bij te houden, zoodat Parker het blik alleen zou kunnen gebruiken. Lynch bereikte de kust het eerst, maar hij werd telkens en telkens teruggeslagen tot het hem eindelijk lukte op een smalle richel te klimmen, waar hij dood-op bleef liggen, voortdurend gevaar loopend door de golven te worden weggespoeld. Intusschen had Sanders kans gezien eveneens de kust te bereiken, en niet veel later kwam ook Par ker op 't benzine-blik aandrijven. Ofschoon ze half versuft waren door het geweld van het water dat van alle kanten op hen neer had gebeukt, lukte het hun toch vasten voet te krijgen, waarna zij Lynch ook in veiligheid brachten door hem te helpen hooger te klimmen. Het feit, dat alle drie de mannen er in geslaagd waren aan den verdrinkingsdood te ontkomen, grensde bijna aan het wonderbaarlijke, en hun gevoel van dankbaarheid voor hun voorloopige redding werd niet weinig verhoogd toen zij, naar hun omgeslagen boot kijkend, tot de ontdekking kwamen, dat er twee groote haaien omheen zwommen! Hun toestand was echter nog steeds buitengewoon hachelijk. Geweldige golven sloegen onophoudelijk over de smalle richel waarop zij zich bevonden, en het zag er niet naar uit, dat zij hooger op de rotsen zouden kunnen komen. Sanders en Parker hadden zoo goed als al hun kleeren uitgetrokken om gemakkelijker te kunnen zwemmen, en het duurde niet lang of zij waren half verstijfd van de koude, terwijl ze alle drie met schrammen en bulten waren overdekt. Het was Sanders die tot de ontdekking kwam, dat er zich 'n meter of tien boven hen een andere richel bevond, en daar de zee ieder oogenblik hooger steeg, besloot hij te trachten daarheen te klimmen. Het lukte hem inderdaad, maar zijn belde makkers waren te uitgeput om 't zelfs maar Ie kunnen probeeren. De nacht viel, en Parker en Lynch hurkten dicht bij elkaar neer in een holte van de rots, waar de branding voortdurend over hen heen sloeg. San-

OP LEVEN EN DOO D EEN REEKS SPANNENDE AVONTUREN, NAAR WA AR H El D VERTELD ders, die hooger zat, bevond zich in een meer draaglijken toestand, want hij had een soort zandkuil ontdekt, waarin hij zich had ingegraven. De drie mannen brachten een ellendigen nacht door en toen de ochtend kwam, liet Sanders zich naar zijn beide makkers afzakken en met zijn hulp slaagden dezen er nu in naar de hoogere richel te klimmen, waar zij, wat zij aan kleeren nog bezaten, droogden, onderwijl de leege zee afzoekend naar mogelijke redding. Ze hadden nu ergen honger, maar tot hun geruststelling merkten zij, dat zij niet de nog ergere kwelling van den dorst zouden hoeven te verduren. Een dun straaltje water, dat uit de rotsen sijpelde, bleek frisch en helder te zijn, terwijl de voorraad onuitputtelijk was. Zoo brachten zij een tweeden dag door, koud en hongerig, elkander zoo goed mogelijk opbeurend en scherp uitkijkend of zij geen schip konden ontdekken dat hen uit hun benarde oositie kon redden. Er was echter geen vaartuig te zien, en zoo brak de tweede nacht aan. . . Om beurten probeerden zij te slapen, maar toen Sanders de wacht hield, maakte hij zijn beide makkers wakker omdat hun boot blijkbaar tegen de rotsen beneden hen gedreven was. Het was echter te donker om naar beneden Ie kunnen gaan, en toen de ochtend begon te gloren, dreef zij weer weg, zee in. . . De drie mannen keken elkander teleurgesteld aan, maar toen merkte Lynch plotseling, dat ook het benzine-blik naar land was gespoeld en dat dit nog tegen de rotsen lag. Ze slaagden er :n, het naar hun richel te brengen en onmiddellijk begonnen ze er een luiden roffel op te slaan, in de hoop daardoor de aandacht te trekken van twee /:sschersvaartuigen, die in het gezicht gekomen waren. De zee en de wind maakten echter te veel lawaai, dan dat de bemanning hen kon hooren. Later op den dag ontdekten zij 'n tweetal vliegtuigen — deze waren er op uitgezonden toen zij niet in Hacking waren teruggekeerd — maar de beide machines vlogen over hen heen, zonder hen op te merken, hoewel de schipbreukelingen met hun kleeren wuifden en het benzine-blik in de zon lieten blikkeren om de aandacht der piloten te trekken. De hoop der drie mannen daalde nu tot onder het nulpunt. Meer om den tijd te dooden dan dat zij er eenig resultaat van 'erwachtten, schreven zij in kolossale letters „S.O.S." f>n ,,Help" op de zwarte rotsen met behulp van een stuk grijzen zandsteen, dat zij gevonden hadden. Twee dagen en twee nachten gingen voorbij, zonder dat er zich eenige verandering in hun toestand voordeed, behalve dat zij natuurlijk nog veel meer van den honger te lijden kregen. Langzamerhand drong het tot hen door, dat hun positie zoo goed als hopeloos was. De koude — vooral de nachten waren verschrikkelijk — vergde ontzettend veel van hun uithoudingsvermogen e;i een gevoel van doffe wanhoop maakte zich van hen meester. Op een rots in de buurt ontdekten zij een klein beetje taai gras, en na verscheidene mislukte pogingen wisten zij dit te bereiken. Ze rukten het met wortel en al uit den grond en begonnen er, na het eerlijk gedeeld te hebben, op te kauwen alsof het een prinsenmaaltijd was. Een hagedis, die in een spleet van de rots huisde, deed hun soms het water in den mond komen. Telkens probeerden zij het dier te vangen, maar lederen keer wist het hun te ontkomen, zoodai zij het ten slotte maar opgaven. Op de rotsen beneden zich zagen zij krabben, maar de hooge, ruwe golven maakten het te gevaarlijk om naar beneden te gaan en ze te verzamelen. Men kan zich echter de Tantaluskwelling voorstellen, die de dieren op deze wijze voor de drie ongelukkige mannen beteekend..-n, Eén klein gelukje hadden zij echter: ze vonden het geraamte van een vogel onder een oaar steenen. Het was zoo oud en verweerd als d-ï rotsen

- 8 -

zelf, maar ze zogen toch urenlang op de droge beentjes! Meer dan eens ondernamen zij een poging om de honderd meter rots te beklimmen, die hen van de kruin >cheidden. Parker slaagde er In tot op ongeveer tien meter van de kruin te komen, alleen echter om te ontdekken, dat de weg verder hopeloos versperd was. De beide anderen sloegen hem met ingehouden adem gade, ieder oogenblik vreezend, dat hij zijn houvast zou verliezen en voor hun voeten te pletter zou vallen. Hij kon zich echter weer behouden bij hen voegen, maar het negatieve resultaat van zijn onderneming deed hun wanhoop nog groeien. Het had er nu allen schijn van, alsof hun laatste hoop ooit nog eens deze afschuwelijke rotsrlchel te kunnen verlaten, den bodem was ingeslagen. Des Woensdags, den derden dag van hun verschrikkelijk lijden, hadden zij inderdaad alle hoop opgegeven. Drie dagen en drie nachten waarin zij gekweld waren door honger, koude en moedeloosheid, hadden hun sporen nagelaten. Ze kwamen tot de conclusie dat zij het niet veel langer zouden kunnen uithouden en des middags namen zij in hun radeloosheid een wanhopig besluit. Indien er den volgenden dag nog geen hulp was komen opdagen zouden zij naar Marley probeeren te zwemmen, een afstand van ongeveer drie kilometer! leder wist diep in zijn hart, dat zij het, gezien hun uitgeputten toestand, de ruwe zee en de haaien, nooit zouden halen, maar het was in ieder geval beter een' poging te ondernemen dan te blijven waar zij vaaren en als ratten in oen val te moeten sterven. En toen, juist toen zij zich practisch op een wissen dood hadden voorbereid, kwam de bevrijding! Terwijl zij naar den top van de rotsen keken, ontdekten zij het hoofd van een man, die naar beneden tuurde. Direct toen hij hen ontdekte, begon hij opgewonden te wuiven. Even later voegde een tweede man zich bij hem; ze gooiden nu sigaretten en lucifers naar beneden en beduidden hun, dat één van hen weg zou gaan om hulp te halen. Daar de drie ongelukkige mannen des Zondags, zooals hun bedoeling was geweest, niet thuis waren gekomen, had men alles in het werk gesteld, hen te vinden. Een torpedo-jager had een groot stuk van de zee afgezocht; een tweetal vliegmachines hadden de omgeving te land verkend, en reddingsploegen waren er gevormd om langs de kust te zoeken. Een van deze ploegen had hen nu gevonden, en het toeval wilde het zóó, dat een beide mannen een zwager van Parker was! Weldra was er nu voldoende hulp aanwezig en nadat men den mannen van voedsel had voorzien, dat men aan een touw naar beneden had laten zakken, begon men een dikken kabel te vieren van ruim honderd meter lengte om hen naar boven te halen. De drie mannen besloten, dat Parker het eerst zou gaan; hij bond het touw om zijn middel en gaf een teeken, dat hij gereed was om opgehaald te worden. Het touw was echter splinternieuw, en zoodra het strak kwam te staan, ging het verschrikkelijk kronkelen en draaien. Hierdoor duurde het een vol half uur, eer men Parker boven op de rots had. Hij was ernstig gewond aan Tijn armen, beenen en gelaat, en de weinige kleeren die hij nog droeg, waren door de rots aan flarden gescheurd. Ten einde te voorkomen, dat ook de beide anderen er zoo slecht van af zouden komen, wierp men een sterk stuk leer naar beneden, dat om hun lichaam gewikkeld, een uitstekende bescherming tegen de puntige rots vormde. Zooals gezegd, had men den drie mannen een weinig voedsel gegeven voordat men hen ophaalde, en later'kregen zij nog een stuk chocolade. Ze waren te uitgeput om te loopen en daarom moest men hen over de rots naar de wachtende auto's dragen, waarmee zij naar het ziekenhuis vervoerd werden om onderzocht en verpleegd te worden. Ze kwamen d^ doorgestane angsten en ontberingen alle drie te boven, maar het duurde een heelen tijd eer zij zich weer op zee waagden om te gaan visschen .

JEAN DEVAUX-LANDSCHAP

Gomeingd Niïeums GELUIDEN,

UIT DE WERELD VAN DE SPORT

DIE

DOODELIJK ZIJNI

Proefnemingen hebben aangetoond, dat het mogelijk is ultra-geluidsgolven voort te brengen ter sterkte van ongeveer drie kilowatt. Deze gelulden kunnen door het menschelijk gehoor niet meer worden waargenomen, maar men zou er kleine dieren, zooals kikvorschen bijvoorbeeld, mee kunnen dooden. Iedereen weet, dat heel hooge tonen In staat zijn ons „kippenvel" te bezorgen, hetgeen, om maar iets te noemen, het geval kan zijn wanneer Iemand met zijn nagel over een stuk glas krast. De hierdoor voortgebrachte toon is zeer hoog, en bij nóg hoogere tonen — men telt dan verscheidene millioenen trillingen per secondel — weigert ons gehoor den dienst. Maar het is juist deze onhoorbaarheid, die ons in staat stelt gelulden voort te brengen, die, als wij ze wèl konden hooren, door ons als ondraaglijk zouden worden ondervonden. Zoo staan bijvoorbeeld de ultrageluidsgolven van drie kilowatt wat „kracht" betreft gelijk met het geluld, dat veroorzaakt wordt door.. . tienduizend kanonschotenl

eoorcfoelt U

Elke vrouw heefl wel even lijd om haar leinl Ie verzorgen, waardoor zij haar uiterlijk verfraait en verjongt. Het is hierbij van het grootste belang, een crème te kiezen, die haar huid zacht en mat maakt. Daarom kiest elke moderne vrouw, die er bekoorlijk wil uitzien, Vinolia Vanishing Cream voor haar dagelijkse gelaatsverzorging. Deze zachte gelaats-crême is door haar speciale bestanddelen en extra fijne emulgering de ideale schoonheids-crême. Gebruik geregeld Vinolia Vanishing Cream en Uw aantrekkelijke teint is gewaarborgd.

FIJNPROEVERS AANTREDENI

f ^

1-2. P.S.V,-Eindhoven. Een tweetal momenten uit dezen te Eindhoven gespeelden wedstrijd, waarin Eindhoven met 1—0 wist te zegevieren. — 1. Keeper Bouman van P.S.V. is uitgevallen om den bal te stoppen. 2. De keeper van Eindhoven in een hachelijke situatie. 3-5. H.B.S.-D.W.S. - De gastheeren hebben geen plezier van hun gasten beleefd, want de Amsterdammers wisten H.B.S. met 5-2 te kloppenl 3. Een springconcotirs voor hel doel van H.B.S. 4. De keeper van H.B.S. heeft den bal weten te bemachtigen. 5. D.W.S. heeft zijn vierde doelpunt gemaakt. 6. Te Arnhem werden de wedstrijden om het kampioenschap van Nederland in tafeltennis gehouden. - Een overzicht van den strijd in Musis.

r\ e vereeniging van fijnproevers te '"' Parijs heeft den smaak van haar leden eens op de proef gesteld door een „raadsel-diner". Aan hel einde van den maaltijd moesten de deelnemers namen en bereiding der gerechten, alsmede de herkomst en het jaartal der wijnen precies welen aan te geven. De opgave bleek echter niet mee te vallen! De winnaar wist van de zes wijnsoorten er vijf nauwkeurig aan te geven, maar de anderen bleken er maar wat van te maken, terwijl verscheidenen bijvoorbeeld pielermannenfilets voor tong en rendlervleesch voor ossenlapjes hieldenl Zelfs de kampioen had maar drie van de zes gerechten juist geradenl Als de vereeniging nu eens als devies aannar te twisten .. ."

\ in olia© Creams Ôver den smaak valt niet

wordt gezonden, practisch dienstbaar gemaakt kan worden, bijvoorbeeld ter vervanging of ier opwekking van electricitelt. Thans heeft dr. Godfrey Lowell Cabot een bedrag van honderd vijf en twintig duizend pond sterling vermaakt aan hel Instituut voor Technologie te Massachusetts om er onderzoekingen mee te beginnen, die het vraagstuk zullen kunnen oplossen.

EEN WATER-RUIKER. ^ r. James Nevln Miller uit de Vereenigde Staten heefl een eigenaardig ' ' regeeringsbaanlje. Het Is 'namelijk zijn laak om water te . . . ruiken! Hij reist daartoe door het geheele land en bezoekt de voornaamste Amerikaansche sleden ten einde den smaak en de drinkbaarheid van het water te onderzoeken. Hij ziet hiertoe reeds kans door alleen zijn neus te gebruiken. Hij Is er zóó'n expert In geworden, dat hij al kan zeggen uit welke stad een monster water afkomstig is door er alleen even aan te ruiken . . .

WIST U DAT? [^ oor haar bloemen met een ijslaag te omgeven mooiste exemplaren van haar flora naar verr

Versehe groenten verliezen minder van hun vitaminengehalte Indien men ze op een koele plaats bewaart.

DE ZONNE-ENERGIE O eeds langen tijd houden onderzoekers zich bezig met de vraag hoe de energie van de zon, die als een ononderbroken stroom naar onze aarde

7-8. Ajax —V.U.C. — De Amsterdammers hebben van een mooien wedstrijd kunnen genieten, want de kamp tusschen Ajax en V.U.C, gaf spannend en goed spel te zien. Ajax bleef zijn bezoekers echter met 2-1 de baas. — 7-8. De keeper van Ajax treedt handelend op.

IM LL,

s Australië in staat de landen te exporteeren. en

hun

De aardappel wordt de kostbaarste gift genoemd die Peruaansche Indianen aan den wereldlandbouw hebben gegeven.

11 lu

mil m 121] il

Goed zoo! De jongens doen het keurig. Dat ligt aan het duidelijke commandeeren.

suiker-

Ik vroeger ook. Maar hier heb ik het geheimpje van den gymnastiekleeraar. Mag ik je óók een Wybertje aanbieden T

Ja, die gymnastiekleeraar heeft een stem als een klok. Ik ben al schor, als ik één uur les heb gegeven.

u

Wybert-tabletten beschermen het gevoelige slijmvlies van de keel en geven een heldere, krachtige stem.

CARS

PI ER S

WONDERL!

[REN OP YENUJ

DOOR B icwRuvga^

t£N .RLAND5CW

Carson Napier is met een vuurpijlvliegtuig naar de planeet Venus gevlogen. Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op de koningsdochter Duare, die door vijanden is geschaakt en ver van haar vaderland is gebracht. Hij weet haar te bevrijden en wil haar nu in zijn vliegtuig naar haar vaderland terugbrengen. Doch Ouare wil niet, want geen man mag tegen een koningsdochter over zijn liefde spreken. Overtreding van dit gebod kost hem rijn leven. Carson vliegt juist boven een kudde dieren. Hij landt, doch als zij het luchtschlp verlaten, wordt Duare door een groep gewapende vrouwen weggevoerd en Carson bewusteloos geslagen. Den volgenden morgen weten ze door een list met het vliegtuig weer weg te komen en zetten koers naar den oceaan. Na een nacht vliegen komen re aan Duare's geboortestad. Ze vliegen echter op haar verzoek verder. Daama bereiken re een belegerde stad en van een eenramen wandelaar vernemen ze, dat ze In Anlap zijn. Hij is echter bang, dat Carson een spion van de Zani zou zijn, hoewel Carson verklaart, dat hij zelfs niet weet. wat een Zant is. Dcre wandelaar. Taman. gaat mee in de ..anotar" naar de belegerde stad. Hij wil graag landen, en nadat hij Duare en Carson verzekerd heeft, dat rij veilig rullen zijn. maken ze hun plan bekend, door het uitgooien van briefjes. Ze dalen op de racebaan en Carson wordt benoemd tot kapitein in het leger van den jong. Hij bewijst dezen groote diensten door met zijn anotar den vijand te bestoken. Na een paar weken moet Carson voor Muso twee brieven overbrengen, één aan een man in Amlot, en één aan een boer, Lodas. Hij begeeft zich op weg, en vindt Lodas gemakkelijk. Deze helpt hem in de stad te komen. Bij Lodas' broer. Hor jan, ral Carson den nacht doorbrengen, maar hij moet vluchten voor de Zani. In een restaurant hoort hij van een dame, dat er met man en macht naar spionnen wordt gezocht, en inderdaad komen er al twee mannen recht op rijn taieltje af. Nadat de dame'verklaard heeft, dat Carson een kennis van haar is, laten ze hem met rust. Carson vertelt haar dan, dat hij een vreemdfling is, en niets van de toestanden weet. De dame ijeeft hem een ring, en brengt hem naar een hotel. waar hij ondervraagd wordt door de Zani. De ring redt hem echter. Hij leest den brief van Muso. en bemerkt, dat deze zijn eigen doodvonnis inhoudt, 's Nachts wordt de brief gestolen. Den volgenden morgen krijgt Carson van zijn beschermelinge Zerka een gids. Mantar. Mantar gaat met Carson naar Spehon om hem voor te stellen, Carson wordt opgenomen bij de Zani-garde. Hij denkt nog niet aan vluchten, want hij wil eerst weten, wie de gevangen jong is. Zerka waarschuwt hem vooral voorzichtig met zijn woorden te zijn. Met Mantar kan hij echter gejust vrij uit spreken, want deze zal hem nooit verraden, omdat Carson onder haar bescherming staat. Carson bezoekt met Zerka een troepenrevuc en een theater. Den volgenden dag krijgt hij opdracht met een detachement van elf man naar de Gab kum Rov te gaan. De directeur leidt hem rond en zegt. dat hij toch zeker wel iemand moet kennen, die goed met Mephis bekend is. Als Torko. de directeur, met verlof gaat, treedt Carson als plaatsvervanger op. en ontvangt Mephis, die Kord, den gewezen jong van Kor va, ter dood brengt. Carson neemt als gewoonte aan. gedurende zijn werk. steeds hetzelfde versje te zingen, waarin hij een waarschuwing aan Mintep verwerkt heeft. Wanneer zijn soldaten vragen wat het beteekent. verklaart hij echter den inhoud niet te kennen, en het slechts om het wijsje te zingen. Intusschen laat hij een looper maken van den sleutel der celdeuren en ontdekt waar Mintep zit. Onder de nieuwe gevangenen bevindt zich Horjan, die wegens het verbergen van een vreemdeling gevangen is gezet. Hij herkent Carson, maar zegt niets. Den volgenden dng verricht Carson een arrestatie, n.1. van Nar von. en ziet net Zerka vluchten. Torko zegt. dat hij te veel met Narvon heeft gesproken; deze vindt dit echter niet verkeerd. Narvon wordt ondervraagd en sterft met de eerste letter van Zerka's naam op de lippen. Carson moet een gevangene uit Sanara ondervragen en verneemt van hem. dat Muso Duare tot zijn vrouw wil hebben. Dan besluit hij dadelijk naar Sanara te gaan en met behulp van Mantar kan hij in een kano ontkomen. Hij gaat echter eerst Zerka waarschuwen, daar hij dit zijn plicht acht.

ming dat ik nu in het mondstuk van de buis floot naast de groote deuren van het paleis van de toganja. Ik wachtte verscheidene minuten. In het gebouw kon ik geen enkel geluid hooren. De stilte was onheilspellend. Juist stond ik op het punt nog eens te fluiten, toen de deuren werden geopend en Zerka op het terras trad. Zonder een woord te zeggen, greep zy myn hand en trok my mee den tuin in, waar de boomen en struiken lange en diepe schaduwen wierpen. Ze bracht my naar een bank, waarop ze my deed plaatsnemen. „Ben je krankzinnig?" fluisterde ze. „Ze waren juist hier om naar je te zoeken. De deuren die toegang geven tot de straat waren nauwelijks achter hen gesloten toen ik je hoorde fluiten. Hoe ben je hier gekomen? Als je weer weg kunt gaan, mOet je direct vertrekken. Er bevinden zich waarschynlyk spionnen onder de bedienden. O, waarom ben je gekomen?" „Om u te waarschuwen!" „Om mij te waarschuwen? Waarvoor?" „Ik heb Narvon zien martelen," zei ik. Ik zag hoe zij schrok. „En?" vroeg zy. „Mephis heeft geprobeerd de namen uit hem te krygen van zyn medeplichtigen." „Heeft.... heeft by ze genoemd?" vroeg zy byna ademloos. „Hy zei „De Toganja...." en toen stierf hy met de eerste letter van haar naam op zyn lippen. Ik geloof niet, dat Mephis iets vermoedt, want hy heeft niet gezien wat ik heb gezien in het huis van Narvon. maar ik was bang dat hy iets zou kunnen vermoeden, en daarom ben ik hier gekomen om u mee te nemen naar Sanara." Ze drukte mijn hand. „Je bent een goede vriend," zei ze. „Ik wist dat je dal zoudt zyn, en het eerste bewys er van kreeg ik toen je den kordogan belette de achterkamer in Narvons woning te doorzoeken. Nu heb je het andermaal bewezen. Ja, je bent een zéér goede vriend, Carson van Venus." Die naam op haar lippen deed mij schrikken. „Hoe kent u myn naam?" vroeg ik. „Wanneer hebt u ontdekt, dat ik zoo heette?" „Des ochtends nadat wy den avond tevoren voor den eersten keer samen hadden gegeten — dus op den ochtend volgend op den dag, dat je in Amlot was gekomen." „Maar hoe dan?" stamelde ik. Ze lachte zachtjes. „We zijn hier allemaal achterdochtig in Amlot, en verdenken iedereen. We zoeken altyd nieuwe vrienden, maar verwachten altijd nieuwe vijanden te zullen vinden. Direct toen ik je in dat restaurant zag, wist ik, dat je niet uit Amlot was, waarschijnlijk ook niet eens uit Korva. Maar als je uit Korva was, dan was er groote kans, dat je een spion uit Sanara zou zyn. Dat moest ik zien te weten te komen. O, hoe vaak heb ik moeten lachen wanneer ik mij herinnerde wat je vertelde over Vodaro! Je wist totaal niets van dat land af." „Maar hóè hebt u uitgevonden wie ik was?" vroeg ik. „Ik stuurde iemand naar je kamer in het reizigershuis om je bezittingen te doorzoeken terwijl je sliep. Hy heeft mij den brief van Muso aan Spehon gebracht." „O, dus daarom is die nooit tegen mij gebruikt," riep ik uit. „Ik heb er voortdurend over in angst gezeten sinds hy was verdwenen." „Ik had het je willen zeggen, maar ik kon niet. Je hebt er geen idee van, hoe voorzichtig we moeten zyn!" „Het was erg onvoorzichtig van u, om naar Narvons huis te gaan," zei ik. „We hadden niet de minste reden om te veronderstellen, dat Narvon verdacht werd. Nu ik weet, hoe zeer we je vertrouwen kunnen, wil ik je wel zeggen dat wy bezig waren een tegenrevolutie voor te bereiden waardoor de Zani verdreven en Kord weer op den troon gebracht zou worden." „Dat kan nooit gebeuren," zei ik. „Waarom niet?" vroeg zij ontdaan. „Kord is dood...." Ér kwam een blik van afschuw in haar oogen. „Weet je dat zeker?" vroeg zy. „Ik heb gezien, hoe Mephis hem met eigen hand heeft gedood," verzekerde ik haar en vertelde toen in het kort waarvan ik getuige was geweest. Ze schudde treurig het hoofd. „Er is nu zoo veel minder om voor te stryden," zei ze. „Muso is waarschynlyk net zoo slecht als Mephis." „Muso is een verrader van zyn eigen land," zei ik. „De brief,

Zachtjes en geluidloos gleed mijn bootje over het water langs de kust, die ik duidelijk kon volgen door de lichten die hier en daar in de woningen waren ontstoken. Zelfs in de schemerachtige duisternis die er heerschte had ik geen moeite om het paleis van Zerka te vinden. Ik zeilde er zoo dicht mogelijk heen, liet toen mijn zeil zakken en paddelde naar het strand. Mijn bootje trok ik op den oever — zóó hoog, dat alleen een sterke vloed het zou kunnen bereiken. Daarna begaf ik mij naar het paleis. Ik wist, dat ik veel risico liep, want indien Zerka onder verdenking stond, zooals ik vreesde dat het geval was, dan zou men haar ongetwijfeld bespieden. Er zouden Zani in den tuin kunnen zyn — misschien zelfs wel in het paleis. Mogelijk zou ze zelfs reeds gearresteerd kunnen zijn, want misschien hadden ook de Zani wel begrepen, evenals ik, wie Narvon toen hij stierf als zijn medeplichtige had genoemd. Natuurlijk had ik er reeds een vermoeden van gehad, hetgeen naar ik veronderstelde bij de Zani niet het geval was, en daarom bestond de mogelijkheid, dat zij haar naam niet in verband hadden gebracht met hetgeen de stervende man had gezegd. Maar hoe dan ook, ik moest het riskeeren om naar haar toe te gaan. Ik begaf mij regelrecht naar de groote deuren, die uitkwamen op het terras, en uitzicht op de zee gaven. Op Amtor kent men geen bellen, en evenmin maakt men er gebruik van een klopper. Men fluit er slechts. Iedereen heeft zijn eigen wijsje, slechts een paar tonen. Naast de deuren bevindt zich een spreekbuis, waarin men fluiten moet en het was niet zonder een gevoel van beklem72

ER KWAM EEN BLIK VAN AFSCHUW IN HAAR OOGEN. „WEET JE DAT 2EKER?" VROEG ZIJ ONTDAAN.

dien hy my heeft meegegeven, bewyst dat duidelyk. Ik wilde nu wel, dat ik hem mee terug kon nemen naar Sanara. Het leger zou tegen hem in opstand komen en nu Kord dood is, zou het volk zich om den man scharen dien het vereert, en hem tot jong J e maken." „Wie is dat?" vroeg zy. „Taman," antwoordde ik. „Taman? Maar Taman is dood." „Is Taman dóód? Hoe weet u dat?" Ik verloor allen moed toen ik deze mededeeling hoorde. Duare en ik zouden nu geen machtigen vriend meer hebben in Sanara! „Een tydje geleden hoorden wy van een gevangengenomen Sanaraanschen officier, dat Muso hem met een gevaarlyke opdracht had weggezonden, en dat hy nooit naar Sanara was teruggekeerd. De gevolgtrekking lag dus voor de hand, dat hy dood moest zijn." Ik slaakte een zucht van verlichting. „Hy was veilig en wel in Sanara teruggekeerd, vóórdat ik naar hier vertrok, en als hij niet gedood is sinds ik in Amlot ben, dan is hij nog in leven." „O. — Nu, ik zal je den brief geven," zei ze. „Ik heb hem bewaard. Maar hoe denkt ge, dat ge uit Amlot kunt ontvluchten en behouden door de linies der Zani kunt komen?" „Bent u vergeten, dat Carson van Venus degeen is, die boven de Zani heeft gevlogen en bommen op hen heeft laten vallen?" vroeg ik. „Maar dat ding waarin je vloog Dat heb je toch niet hier?" „Het bevindt zich niet ver hier vandaan. Ik hoop maar, dat er niets mee gebeurd is. Maar dat risico moest ik wel nemen." „Je hebt tot nu toe zooveel geluk gehad, dat ik overtuigd ben, dat je het nog zult vinden zooals je het hebt verlaten. — Van geluk gesproken, hoe ter wereld ben je ooit uit de stad gekomen, terwijl de Zani-Garde naar je zocht? Ze keeren de stad om zoo te zeggen binnenstebuiten, hebben ze my verteld." „Onderweg naar de haven werd ik door een detachement Zani aangehouden. Gelukkig voor mij, had Mantar er echter het bevel over. Hy is een goede vriend van my, dank zy u." „Hy is een der onzen," zei ze. „Ik heb van het allereerste oogenblik af reeds gedacht, dat u geen van beiden overtuigde Zani was.,.." „En ik was zoo zeker-van jou, dat ik my veel minder gereserveerd toonde dan anders myn gewoonte is. Ik voelde op de een of andere wyze, dat je te vertrouwen was — je kon het nooit met de opvattingen der Zani eens zyn." „We moeten hier niet blyven zitten praten," zei ik. „Haalt u den brief van Muso als u wilt, en pak ook hetgeen u noodig hebt in — dan kunnen we zoo gauw mogelyk naar Sanara vertrekken." Ze schudde het hoofd. „Ik wou, dat dit mogelyk was," zei ze, „maar ik heb nog een plicht te vervullen alvorens ik Amlot kan verlaten." „Niets kan belangryker zyn, dan uw leven te redden," wierp ik tegen. „Er staat iets veel gewichtigers op het spel dan myn leven," antwoordde zy. „Ik zal je vertellen, wat het is en waarom ik moet blyven «!n wat ik ga doen — iets wat ik tot nu toe alleen maar aan Mantar

heb toevertrouwd. Mantar en mijn man waren zeer goede vrienden. Ze waren officier in hetzelfde regiment der Garde van den Jong. Toen Mephis zijn garde begon te vormen, was myn man een van zyn verbitterdste vyanden. Hy werd gearresteerd — hij is niet in den oorlog gesneuveld, zooals beweerd werd en zooals men ook meent, dat ik geloof, — en terdoodgebracht. Toen ik dit hoorde, nam ik het vaste besluit Mephis te dooden, maar ik wenschte hiermee te wachten tot mijn daad tevens een dienst aan myn land zou zyn. Mephis dooden en mijn land nuttig zijn — die twee dingen moesten samengaan. Wy zijn thans bezig een omwenteling voor te bereiden, een onverhoedschen aanval op de macht der Zani. Wanneer wij onze krachten georganiseerd hebben, zal de plotselinge dood van Mephis de Zani op zyn minst genomen in verwarring brengen. Ik moet dus hier blyven ten einde mij te overtuigen, dat hy op den juisten tyd een gewelddadigen dood sterft." „Maar veronderstel eens, dat men u verdenkt en arresteert? Dan kunt u uw voornemen niet ten uitvoer brengen!" „Indien ik gearresteerd word, zal ik myn plan Mephis te dooden toch nog kunnen uitvoeren," zei ze. „Ik zal in ieder geval vóór hem worden gebracht om ondervraagd en waarschijnlijk ook gemarteld te worden. Dan zal ik hem dooden. — Maar u moet nu gaan. Ik zal Muso's brief voor u halen. Een oogenblikje...." Ze stond op en vertrok. Ik voelde my aan een melancholisch, wanhopig gevoel ten prooi terwyl ik daar zat te wachten tot zij terug kwam. Ik wist, dat ik haar nooit meer terug zou zien, want ze zou een zekeren dood tegemoet gaan, zelfs al zou zy er in slagen Mephis te dooden. Ze was zoo'n trouwe vriendin, en ze had my, door zich voor my te interesseeren, stellig van een wissen dood gered! Het was tragisch, dat zy zou sterven! Na eenige oogenblikken keerde zy terug met den brief van Muso. „Hier is hij," zei ze. „Ik hoop, dat Taman er door op den troon zal komen. Ik wou, dat ik zou mögen blijven leven om dezen dag te kunnen meemaken!" Dus dan wist zy zélf ook, dat ze dien dag niet meer beleven zou! Ik geloof, dat ik op dat oogenblik Mephis meer haatte dan ik ooit iemand gehaat heb — en ook ooit zal kunnen haten. „Ik kom terug Zerka," zei ik. „Misschien kan ik je helpen bij de poging, den Zani de macht uit handen te nemen. Een paar bommen op het geschikte oogenblik geworpen, zouden je zaak misschien een grooten dienst kunnen bewijzen. Of misschien zijt ge van gedachten veranderd als ik terugkom en wilt ge met my mee terug gaan. Luister nu echter goed naar wat ik te zeggen heb. Ten Zuidwesten van Amlot ligt een berg met een platten top." „Ja," zei ze. „Die heet Borsan." „Aan dezen kant van den berg komen er twee rivieren bij elkaar, en bij den samenloop er van ligt een boerderij. Deze behoort aan een man, die Lodas heet." „Ik ken hem wel," zei ze. „Hy is een der onzen — een trouwe ziel!" „Wanneer ik terugkom, zal ik boven de boerdery van Lodas vliegen," vervolgde ik. „Indien ik een rookvuur ontdek op een der velden, zal ik weten, dat ik landen moet om een boodschap van u in ontvangst te nemen. Indien ik geen rook zie, dan zal ik doorvliegen naar Amlot en boven de stad kruisen. Ik ben overtuigd, dat dit een heele opschudding te weeg zal brengen. U zult dat natuurlijk merken en my zien. Indien ge nog in leven zijt, maak dan een rookvuur op het strand bij uw villa hier. Indien ge wilt, dat ik de stad en de kazernes bombardeer, ontsteek dan twee rookvuren. Indien ik geen rookvuur zie, zal ik weten, dat ge dood zijt, en dan zal ik de Zani bombardeeren tot ze groen en geel van angst zien!" Er kwam een glimlach om haar lippen, en ze knikte zwijgend. „En nu moet ik vertrekken," zei ik. „Vaarwel, Zerka." Ik raakte haar hand aan met myn lippen. „Vaarwel, Carson van Venus," zei ze. „Ik hoop dat je terugkomt en de Zani zult bombardceren tot ze groen en geel zien van angst...." HOOFDSTUK DEBTIEN. Gevaar in Sanara. Terwyl ik terugkeerde naar mijn bootje waren mijn gedachten vervuld van zulke emoties, dat het my moeilijk valt er een beschrijving van te geven. Duare, waar ik meer van hield dan van mijzelf, verkeerde in ernstig gevaar in Sanara — waarbij het grootste gevaar wel was, dat zy zich gedwongen zou voelen door eigen hand te sterven, hetgeen zij met haar opvattingen stellig liever zou doen dan de vrouw van Muso te worden. En in Amlot liet ik een goede vriendin achter, die in minstens even ernstig gevaar verkeerde, terwijl in de gevangenis des Doods Duare's vader opgesloten zat. Indien ooit iemand door sombere gedachten en voorgevoelens werd gekweld, dan was ik het zeker dien avond! (Wordt vervolgd.)

- 13 -

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 15 FEBRUARI

■ ■

■ ■■ ■■ ■

L L L

.[Ens]

1

Z[«L]

H; APDtLJ

4

n[nKEc]

n[porHgEK

Uu]

^ [ilfW-1T]| \

■1[OD;P]

■

| n[üTo]

.[ucifEK

\ [EOEBJ

k"']

OPLOSSING SCHAKELWOORDRAADSEL

£

LT

15

m

[EU5]

n r

0.

P

fc

A

L

K

A,

[7

D

E

T

i

A

0

D

E

n

V

c

B

K

A

I

K

E

n

V

E

B

e

A

5

S

E

n

0

M

V

A

0

E

n

P

R

A

A

L

K

&

0

n

e n s

D

E

L

1

D

E

E

E

D

E

E

E

G

A

L

E

E

T

E

tK

M

n s

fK

D

E

L

n s

E

P

0

Horizontaal; 1. hoofddeksel

D

1

E

T

P

M

1

E

R

L

A.

D

E

1

D

E

E

K

D

E

P

e

E

n

D

P

E

Q

<

Q

E

D

E

OPLOSSING FILMRAADSEL

K

e n

E

n a

1

K A

i K

n K

E M

G

i

K

K 1

n c

M

L L

E M

n

ban steil bank leus stel lens boos zerk stam baak

Jan steel baak neus spel lans roos kerk stem brak

27. familielid

18. goeden dag

28, muzicknoot

29. metaal

20. afkorting van een

30. Turk»ch heer

31. meisjesnaam

32. vruchlennat

32. spotternij

21. verwijderd

33. boomtak

33. voegwoord 35. meisjesnaam

36. schrijfgerci

37. lengtemaat

11. spoedig

25. wat gesproken

38. lengtemaat 40. edel

39, lager onderwijs (afkorting)

41. deel van een schip

41. muziekooot

12. meisjesnaam

wordt

14, meisjesnaam

26. familielid

LETTERGREEP-KRUISWOORDRAADSEL

1. 2. 3. 4.

smal stroomend water voorzetsel familielid water dat nedervalt

5. plechtige afkondiging 8. deel van een klok 9, slotwoord van een gebed 10. jongensnaam 11. goud (Fransch) 12. uitroep

Van links onder naar rechts boven: 6. "7. 8. 9.

voertuig getij hoofddeksel kleverige stof, uitge-

10. 13. 14. 15. 16. 17.

kookt uit zeev.'iur al wat sleept goed gemikt familielid meisjesnaam gissen gevogelte

LADDERRAADSEL

INVULRAADSEL

Wm

i

wordt

Tezamen vor-

deze

2. kleed tot beschut-

lettergrepen van

de

ting tegen koude

vol-

6. gevoelig

15. plantengeslacht

8, tijd der lente

16. volk

9. zijde waarmede ge-

17. jaargetijde

handwerkt wordt

3. vervaardigen

s

m

^1

Q L- o Ja ^ 8

II

te| it

18

El

JEAN PARKER

14 -

rer^ B« 16

Q

1

5

6

10

13. gereedschap

een toestel

1. wat samengesteld

ingevuld

19

1

Horizontaal: 1. groente 3. wijnsoort 5. kenmerk

5 ±4

2

6

3

5

jgl 1

El

1

1

maakt is

12. tijd om naar bed Ie gaan 14. wapen 16. narekenen 18. afgeleide waarheid 19. geheel en al tegen

ver-

U

ONZE PRIJZEN. In elk vakje moet één letter geplaatst worden. Elk volgend woord bevat de letters van het vooralgaande met één letter eraan toegevoegd tot en met nummer 5, De volgende woorden bevatten elk de letter» van het voorafgaande met telkens één letter verminderd. 1. maat — 2, gemeente Dwingelo provincie Drente 3. voertuig — 4. al wat sleept — 5. langs den grond gaan — 6. gummidop op zuigflesschen — 7, wortel — 8, schrijfbehoefte — 9. voegwoord.

Horizontaal: iets wat nagemaakt is land aan den Nijl toestand waarvoor men zich schamen moet, tegenovergestelde zijde Te gebruiken letters: a, a. a, a, c, d, d, < e, e, g, h, i, i, ij, k, m,n, n, n, n, o, o, p, r, t, t, v, y, 2, z. Op de spijlen leest men een bekend gezegde. 1. 2. 3. 4.

ONZE FILMPUZZLE

VERGELIJKINGSRAADSEL

10. gelijktijdig 11. zijde om te naaien

werd

9

7. doen staan 9. wat met de hand ge-

De hoofdprijs van de filmpuzzle worven door: den heer H. Hijweege, Hilversum.

De troostprijzen vielen ten deel aan mevrouw M. Koopmans, Dordrecht; mevrouw J. Reith, Heemstede; mejuffrouw H. Janssen, Nijmegen; mejuffrouw M. Eysink, Amersfoort; mejuffrouw W. Ojemann, Amsterdam; mejuffrouw Jos. Prins, Rotterdam; den heer N. Laurens, 's-Gravenhage; den heer P. A. Spruyt, Dordrecht; den heer J. J. v. Riel, Noordwijk; den hoer P. J. Spek, 's-Gravenhage.

7

12. slaapgelegenheid

4. al de raderen van

Verticaal:

De troostprijzen konden worden toegekend aan: mejuffrouw D. de Vries, Baarn; mejuffrouw M. Gerritsen, Amersfoort; mejuffrouw E. Suijkerbuijk, Rotterdam; mejuffrouw M. Spa, 's-Gravenhage; mejuffrouw M. Vermolen, Princenhage; mejuffrouw Ilse Kahri, Zaltbommel; den heer J. Stoppelman, Arnhem; den heer Th. v. d. Bos, Schiedam; den heer W. Papegaai, Amsterdam; den heer C. v. Arnhem, Rotterdam; den heer H. Optenberg, 's-Hertogenbosch; den heer M. E. Dolfing, Ede; den heer P. de Kramer, Tegelen; den heer J. Rosema, Groningen; den heer C. J. Tournier, Rotterdam; den heer E. C. de Poorter, Breda; den heer T. Moonen, 's-Gravenhage; den heer D. Blok, 's-Gravenhage; den heer W. J. Helmig, Amsterdam; den heer A. C. Rodriques, Amsterdam.

i

i

8

gende bctcekenis:

A

27. mensch

34. drinkgerei

woorden

3Z

16. smalle weg

23. reeds

men

T

Van links boven naar rechts onder:

22. plechtige afkondi-

24. de stand der edelen

worden.

L

0

19. naar beneden gaan

10. muzicknoot

In elk vakje moet een

s

P

57

titel

4. tot poeder maken

lettergreep

0

36

15. iets wat nog onzeker is

26. weinig vetdeelen

9. oogziekte

E

K

11. meisjesnaam

IMO

8. bergplaats

L

6.

7. waas 9. oudste (afkorting)

21. verwijderd

PI

n

K

6. bijwoord

na

ging 25. herberg houden

S

OPLOSSING VLECHTMATJE

5. vlaktemaat

«

K

0

4. gevlochten korf

17. voertuig

0

L

3. hoop

25

55

3*)

s o

m

2. afkorting op recepten

25

23

OPLOSSING INVULRAADSEL

i

dekking dient

19

13. bergplaats

OPLOSSING VIJFVOUDIG TOOVERKWADRAAT

L

18

f52

51

59

KRISTAL,

rz

1. wat dèn mensch tot

r [I«]

r[Mng(ï]

[r,KT]

Verticaal:

13

12

27

.[IMP]

[«EL]

werp

■

21

De hoofdprijzen werden deze week gewonnen door: den heer E. Schadek, Amsterdam; den heer H. Dix, Brummen; den heer P. C. Kik, Delft; den heer W. Esser, Holz-Kerkrade; den heer W. van Roon, Rotterdam.

43. geluid gevend voor-

1?

16

k[on'mJ

■i ..Hl. C[0EC]

■ ■

5

't

9

:[IKEL]

= [LS]

[USE]

D[OOMJ

TBEPI

VOT] 1

J[lEE]

ï

([M]

iopi

[OG]

42. oxyde waarmede metalen bedekt worden

^MMH

OPLOSSING GEÏLLUSTREERD KRUISWOORDRAADSEL

DE PRIJSWINNAARS

INVULRAADSEL

KRUISWOORDRAADSEL

(A-b-c-d) + (e-f-g) + (h-i) + (j- ■k) (1—m—n) + (o—p) = Q. De beteekeois der letters is als volgt: — voegwoord a — een vergiftige scherm bloem ige h = dur-toonschaal met drie mollen plant i = deel van een etmaal b = gat in een leiding j — aanloop c = bijwoord k = meisjesnaam d = huid 1 = waagstuk c = schikken m = muzicknoot f zz boom

n — jongensnaam o — lyrisch gedicht

p — lidwoord Wat is Q?

Wij stelten een hoofdprijs van ƒ 2,50 en tien film foto's beschikbaar om te verdeelen onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 8 Maart aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op vnveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 8 Maart. Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.

- 15

Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 8 Maart in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 8 Maart

CO m PDT Dodd maakt kennis met miss Lester Plum, die de stand-in blijkt te zijn van Thelma Cheri. Nadat zij hem uitgelegd heeft, dat een stand-in de plaats van de ster inneemt gedurende de vermoeiende voorbereidingen, krijgt hij van haar talrijke dingen over den anderen kant van het filmbedrijf te hooren. Dodd is geheel beduusd door al de nieuwe indrukken, die hij opdoet en trekt in hetzelfde pension als Lester Plum om daar rust te vinden. Dodd brengt een bezoek aan de studio, waar Koslofski miss Cheri regisseert. Het geld wordt met handen vol weggesmeten en Quintain slaat er machteloos tegenover'. Alleen Lester schijnt het ware van de zaak af te weten en daarom neemt Dodd haar aan als secretaresse. Nacht en dag begraaft Dodd zich in cijfers en berekeningen om het probleem van de Colossal op te lossen. Lester haalt hem van zijn werk om hem een rumba te leeren en

L. C. BARNSTIJN-FILM Atterbury Dodd Leslie Howard Lester Plum Joan Blondeil Quintain Humphrey Bogard Koslofsky Alan Mowbray Cheri Maria Shelton Nassau C.Henry Gordon Het banklershuis Pittypacker en Zonen is een zeer conservatieve firma. Desondanks is een deel van het kapitaal belegd in de Colossal Film Mij. te Hollywood. Deze maatschappij werkt echter reeds langen tijd met verlies en ondanks het rapport van den jongen vice-president, Atterbury Dodd, die er wel winstmogelijkheden in ziet, besluiten de Pittypackers de studio's te verkoopen aan een zekeren Ivor Nassau. Atterbury Dodd is een vreemde persoonlijkheid. Hij is een jong wiskundig genie, die echter totaal onbekend is met het leven, en hij verwijt den Pittypackers, dat zij hun aandeelho s benadeelen door de Colossal met vernes te verkoopen. Dodd besluit zelf naar Hollywood te gaan om de zaak te bestudeeren. In Hollywood wordt Dodds komst met nieuwsgierigheid afgewacht door Ivor Nassau, die de Colossal voor een schijntje wil koopen. Hij wordt geholpen door regisseur Koslofski en de ster Thelma Cheri, die er steeds op uit zijn om de productiekosten op te jagen. De productieleider Quintain, een zeer kundig man, als hij nuchter is, kan niets aan de situatie veranderen, daar zijn handen gebonden zijn door belachelijke contracten.

HOL Lï WOOD kosten. Dodd komt tot de conclusie, dat er niets anders overblijft dan de studio's te verkoopen. Maar dan brengt Lester hem onder het oog, hoe dit drieduizend employe's werkloos zou maken en Dodd roept Quintain te hulp, dien hij eerst wegens dronkenschap ontslagen

had. Quintain belooft de film opnieuw te snijden. Dodd

IJoan Blondell met haar stand-in, Connie Rae. Joan Blondell leert Leslie Howard dansen.—»■ Humphrey Bogard, Alan Mowbray en Maria Shelton.

zorgt, dat Koslofski en Cheri ontslagen worden, maar Nassau neemt de firma Pittypacker onder handen en Dodd wordt nu ontslagen evenals de drieduizend ; . dere employe's. Maar Dodi.' jangespoord door Lester, w .igert zijn taak neef te leggen. Hij heeft de werklieden op zijn hand, sluit de studio's en laai niemand binnen Er wordt koortsachtig gewerkt om de fUrn in een nieuwen vorm te gieten, zoodat Thelma Cheri's rol tot een minimum teruggebracht wordt, en een gorilla de hoofdrol krijgt. Het drama is een comedie geworden', die een enorm succes zal blijken te zijn. Colossal is gered voor de aandeelhouders en de employe's.

Nassau wordt uit de studio gezet.

JU äJ JU

ÄV JU kJ> Cf JU JL %

IJZERS ij de familie Van Veen hadden de kinderen alle drie een mooien hyacintenbol op een bollenglas gezet. Moeder zei: „Nu zullen we eens zien, welke van de drie bollen de mooiste bloemen zal geven. Zetten jullie ze maar iii myn kast, daar staan ze goed donker en niet te koud of te warm!" Het werd nu zoo'n beetje een stille wedstrijd onder de kinderen, wie zijn bol het het best zou doen, en af en toe gingen ze nieuwsgierig met Moeder kijken, hoe de bollen zich ontwikkelden. Na eenigen tijd ontdekten ze tot hun vreugde, dat er aan den onderkant reeds heel kleine worteltjes zaten, die weldra een eindje in het water hingen. Ook van boven was er al iets gegroeid: de bol was opengesprongen en liet een klein, groen puntje zien. Toen dit tot een flinken neus was uitgegroeid, zei Moeder, dat het tijd werd om de glazen in de kamer voor het raam te zetten. Maar ach.... de bloem van Annie wilde daar maar niet groeien! Die van Henk en Wim werden steeds grooter en de bloemknoppen begonnen al te kleuren, terwijl die van Annie niets meer dan een klein groen puntje vertoonde en er heelemaal niet goed uitzag. Annie treurde met haar bloem mee. Eiken ochtend, zoodra ze uit bed was gesprongen, ging ze gauw kijken of haar bloem óók al kleuren kreeg, maar lederen ochtend wéér werd ze teleurgesteld. Dit duurde zoo eenige dagen en toen kwam op zekeren nacht Kabouter Puntmuts voorby het raam van Annies kamertje. Verbaasd bleef hij staan. Wat hoorde hij daar nu? Hij luisterde en merkte toen, dat Annie hardop van haar hyacint droomde. Ze droomde, dat haar bloem ook begon te kleuren en dat er prachtige volle klokjes aan groeiden. Puntmuts, keek eens naar den bol, die in het venster stond, en zag dat hij er treurig en slecht uitzag. „Wacht," dacht hij, „ik zal je eens helpen I" Jullie weten natuurlijk, dat kabouters een goed, medelijdend hart hebben en ook Puntmuts maakte op dezen regel geen uitzondering. Hij nam zijn mutsje af en zette dat op den neus van Annie's bloembol. „Ziezoo," zei hij, „de nachten zyn voor jou veel te koel om zoo onbeschermd voor het raam te staan! Je bent nog veel te zwak om daar tegen te kunnen. Ik zal je lederen nacht mijn mutsje opzetten, maar dan moet jij me ook beloonen met een mooien, vollen tros bloemen." De bol beloofde dit natuurlijk direct, want hij had het nu lekker warm onder het mutsje

van den kabouter, en deze kwam het alle avonden trouw brengen, om het tegen den ochtend; als Annie wakker ging worden, weer weg te halen.... Na een paar dagen begon nu ook Annie's bloem te kleuren. Ze kreeg een mooie paarse tint, en Annie was opgetogen. „O, Moeder," riep ze, „ik geloof dat myn bloem minstens even mooi wordt als die van de jongens! Hoe zou het toch komen, dat zy nu opeens zoo vlug gegroeid is?" Ja, daar wist Moeder natuurlijk ook geen antwoord op, maar den volgenden ochtend kreeg Annie de oplossing. Toen zij des morgens beneden kwam, zag zij op de bloem de muts van kabouter Puntmuts staan. Puntmuts was onverwachts ziek geworden en had zyn mutsje dus niet kunnen terughalen! Maar iedereen begreep nu direct, wat er aan de hand was, en aan wien men het te dayken had, dat de bol van Annie den laatsten tyd zoo voorspoedig gegroeid was! „Wat aardig van dien kabouter," zei Annie

na een poosje, „maar wat is zyn mutsje oud! Kyk eens, het is bijna heelemaal versleten." „Ja," zei Moeder, „het is zéker erg oud. Weet je, wat jy nu eens doen moest, Annie? Je moest nu eens uit dankbaarheid een nieuw mutsje breien van heerlijk warme wol, en dit in je vensterbank leggen, met een briefje er bij, dat dit nieuwe mutsje voor den vriendelyken kabouter is, die jouw bol zoo mooi heeft doen groeien!" „Hè, ja. Moeder," riep Annie uit, „dat zal ik doen! Dat is een aardig plannetje!" Zoo gezegd, zoo gedaan, en toen Kabouter Puntmuts na een paar avonden terug wilde komen om zyn mutsje te halen — hy was alleen maar wat verkouden geweest en nu gelukkig weer heelemaal beter — vond hy tot zijn niet geringe blijdschap een nieuw warm wollen mutsje liggen, dat hem precies paste. En er was een briefje by, waarin hy las: Lieve Kabouter, ik dank je wel, dat je myn bol zoo mooi hebt laten groeien. Ik vond je mutsje wat oud en daarom zei Moeder, dat ik maar een nieuw voor je moest breien. Dat heb ik natuurlijk graag gedaan, en ik hoop, dat je er net zoo bly mee zal zyn als ik met myn mooien bol. Dag Kabouter! Ik vind je érg lief....

WAAR IS NELLIE?

Juweeiein uM »•

Er leven in de oceanen der wereld billioenen uiterst kleine diertjes, die bekend staan onder den naam radiolarla. Men treft ze in bijna alle' tropische zeeën aan. Onlangs zag iemand ergens op de kust van Engeland een kleine groene streep, die allerlei kleuren scheen uit te stralen. Bij nader onderzoek bleek het een massa radiolaria te zijn. Daar zij overeenkwamen met soorten die gevonden worden in de Golf van Mexico, waren zij zeer waarschijnlijk op den Golfstroom den Oceaan overgestoken. De natuuronderzoekers, die de levende diertjes gezien hebben terwijl zij uit den Oceaan werden opgevischt, hebben versteld gestaan over hun prachtige kleuren in vuurroode, groene, paarse en andere tinten, die iedere beschrijving te boven gaan. De vormen, die de radiolaria kunnen aannemen, zijn al zeer gevarieerd. De kiezelachtige skeletten gelijken nu weer eens op mandjes, dan weer op bollen met uitsteeksels, anderen weer zijn kegelvormig, terwijl wèèr anderen tot een kroon zijn gevormd. Sommigen hebben den vorm van een pyramide, terwijl velen er van gelijken op de beroemde om elkaar liggende ivoren ballen, door bedreven Oostersche werklieden tot sieraad gemaakt. Eén kenmerk hebben echter alle radiolaria gemeen. Ze zijn allen voorzien van gaatjes. Zelfs degenen, waarvan de middellijn nog geen vijfden millimeter bedraagt, hebben hun openingen, hetgeen men bijna onmogelijk zou achten! Op stille, warme nachten in de tropen kunnen we soms het schouwspel waarnemen, dat een boot als het ware door een zee van vuur schijnt te varen. Terwijl de boeg voorwaarts schiet, lijkt het

1«^

i

Altijd mocht poes bij hem zitten, Altijd speelde Wim met poes. „O, wat houd ik veel van Nelliel" Zei hij dikwijls tegen Moes. Op een keer was kleine Nellie Eensklaps nergens meer te zien, In geen mandje, in geen kamer, In de keuken niet bij Mien. Kleine Wimmie was ontroostbaar. „O, mijn lieve, kleine poes. Ach, ik kan je heusch niet missen. Help toch zoeken, lieve Moes!" Moes en Mien gingen natuurlijk Dadelijk op poesenja'cht. „O, hij is vast weggeloopen," Was 't wat Mina hardop dacht.

En warempel, daar lag Nellie Heel behaaglijk als een bal. Spinnend, knorrend in het bedje. En hij vond het heel niet mail

Maar opeens zei Wimmie's Moeder: „Kijk eens even voor de pret. Vlug hierboven OD de kamer Op of onder Wimmie's bed."

„Foei!" zei Moeder, „stoute Nelliel Zooiets mag je nóóit meer doen." Maar op.z' Wim was dolgelukkig. Gaf haar gauw een „poesenzoen"..

mc i

- 18

O

eliaDjndeiin

OllUIWIIIiMipili')

JNLellie was een klein zwart poesje, Speelsch en guitig en heel slim. 't Was het allerbeste vriendje Van ons jongste broertje Wim.

TT

^ ^HIJ ZOU ZONDSR Ïi/MUWECCBVARBN V ZIJN...

Niettegenstaande de radiolaria de prachtigste vormen vertoonen — de afbeeldingen hierboven en hiernaast getuigen daarvan — zijn zv toch in werkelijkheid niet grooter dan een korrel zéér fijn zand.

Henk had maar een maand verlof. ..ende eerste u/eek bemoeide hij zich haast niet met nu!

Toen vertelde Miep mij - imrom.. .vermoeide huid... ut onaantrekkelijk. Jage/ijks mssen met LUX TOILET ZiEF' zei ze. A' aal je huid verfrissen en verjongen!'

HM ben ik blij, dat ik dat gedaan héb-Henk ^p* zegt, dat mijn aantrekkelijke /.. ^ teint dadelijk zijn hart hadA veroverd

Het vermoeiende, gejaagde leven van onze tijd mag Uw mooie teint niet bederven. Het is gemakkelijk, een „vermoeide huid" te voorkomen, door ze dagelijks te verfrissen met Lux Toilet Zeep. Zacht en zuiver, is deze overvloedig schuimende zeep speciaal bereid om de poriën tot nieuwe actie op te wekken — om Uw huid jeugdig en opvallend te maken.

^„.l/ERMOE/DEHU/D-

LUX TOILET ZEEP LTZ.IÖVOIM

water wel gesmolten metaal dat allerlei kleuren blauw, groen en goud doet uitstralen. Het is dan nauwelijks te gelooven, dat dit schitterende effect teweeggebracht wordt door diertjes, die zóó klein zijn, dat er verscheidenen van op den knop van een gewone speld kunnen huizenl Sommigen zijn zelfs zoo klein, dat er eenige millioenen noodig zouden zijn om er een kubieken centimeter mee te vullen! Wanneer de diertjes sterven, zakken hun geraamten op den bodem der zee, waar zij afzettingen vormen van soms verscheidene meters hoogte, zoodat zij vaak heele eilanden vormen, die boven de oppervlakte uitsteken. De Nicobar-eilanden zijn bijna geheel van deze microscopische skeletten gevormd. Op andere plaatsen bereiken de afzettingen wel een dikte van honderden meters, terwijl zij zich mijlenver uitstrekken. Deze vaste formaties van „land" zijn ontstaan door juweelen, die eens In zee geleefd hebben, want radiolaria zijn Inderdaad de prachtigste juweelen, die men onder het microscoop kan bewonderenl Het lichaam der radiolaria bestaat uit één enkele cel, die voorzien is van een zoogenaamde kern of nucleus. Bovendien bevat het eenige geelachtige lichaampjes, die waarschijnlijk plantaardig zijn en een zeer kleine hoeveelheid olie, die het diertje in staat stelt om in het water te stijgen. Tevens zijn ze ook allen voorzien van kleine uitsteeksels, zoogenaamde uitstralende schijnvoetjes, waarmee de diertjes hun prooi kunnen vangen. Zij zweven in het water tot op vijfduizend meter-

- 19 -

diepte, maar komen ook vaak aan de oppervlakte, waar zij dan het prachtige effect ie weeg brengen, dat wij hierboven beschreven. Wetenschappelijk worden de radiolaria gerangschikt onder de laagste vormen van dierlijk leven, maar indien de schoonheid een woordje meesprak bij het indeelen der dieren, dan zou men hun waarschijnlijk wel een eereplaats moeten geven, want aan hen wordt het oude gezegde bewaarheid: „Natura in minimis maxima" — de natuur toont zich in het geringste het grootstl

Juweelen uit tropische zeeën, die onder het microscoop In de fraaiste kleuren schitteren.

E[f1 De vuurroode banieren van den zonsondergang waaierden langs den Westelijken horizon, maar er boven stapelden zich donkere, dreigende wolken tegen den hemel op. Recht uit het Noorden kwam een felle, bijtende wind, die op zyn yzigen adem de eerste vlokken van een sneeuwstorm meedroeg, toen Bill Swanson langzaam de rotsachtige helling van den heuvel opreed en op korten afstand van den top zijn paard inhield. Hy steeg snel af en strekte zijn armen en beenen uit, liet de teugels los, wachtte even tot zyn paard met den staart naar den naderenden storm ging staan en kroop toen de paar laatste meters naar den top behoedzaam naar boven, er wèl voor zorgend dat zyn gestalte geen oogenblik als een silhouette zichtbaar zou zyn tegen den schemerigen hemel. Bill Swanson was veertig jaar, en minstens vijf en twintig er van had hij van rooven en stelen geleefd. Hy was kort en dik en had een wreed gezicht. Op dit oogenblik werd hy achtervolgd. Samen met zijn partner Big Culley had hy dien middag een overval op de plaatselyke bank van Sandy Bluff, een klein maar welvarend mijnstadje in Minnesota gepleegd. Ze hadden een flinken buit gemaakt, om nauwkeurig te zyn zes en vyftig duizend dollar! Met zyn tweeën waren zy de bank binnengedrongen en terwyl Culley het personeel in bedwang had gehouden met zyn geladen revolver, had Swanson de kas geplunderd. Als de wind waren zy toen op hun paarden gesprongen en er vandoor gegaan. Natuurlijk wisten zy, dat de sheriff hun op de hielen zat, en daarom hadden zij, na een uur zoowat als krankzinnigen gereden te hebben, halt gehouden en den buit gedeeld, om vervolgens ieder een anderen kant op te ryden, omdat zy oneenigheid hadden gekregen over den weg, dien zy het beste zouden kunnen volgen. Culley was naar het Westen gegaan — Swanson naar het Noorden, want hy wilde probeeren over de grens te komen en Canada te bereiken. Maar nu hy zoowat een paar uur in zyn eentje gereden had, begon hy spyt van zijn plan te krijgen. Het was duidelijk, dat de sheriff renboden naar de posten der bereden politie langs de grens gestuurd zou hebben, en dat zijn kans veilig en wel in Canada te komen, niet groot was. Maar er zat nu niet veel anders op dan dóór te ryden. Bovendien ■— het was tóch wel goed geweest, dat zy niet by elkaar gebleven waren. Hy vertrouwde Culley niet — hij hield hem voor alles in staat, zelfs om hem neer te,schieten ten einde zich ook meester te kunnen maken van zijn, Swansons, aandeel in den buit. Culley was een verduveld handig partner, maar onbetrouwbaar. Een kerel, die voor niets terugschrok, en die ongeloofelyk handig was met zyn revolver. Swanson herinnerde zich niet, dat hy ooit iemand had ontmoet, die zóó goed kon schieten. Er kwam een grimmige trek om zijn mond. Hy vertrouwde Culley niet, maar hy was er van overtuigd, dat deze hèm ook niet vertrouwde. Dat v/as misschien wel de reden geweest, dat Culley er op gestaan had een anderen weg te kiezen, toen zij den buit hadden gedeeld. Swanson haalde de schouders op — Culley was een echte rat, maar een gevaarlijke rat. Gevaarlijk misschien in hoofdzaak, omdat hy zoo bang was. Maar hy, Swanson, zou óók niet wéten wat hy zou doen als hy zich bijvoorbeeld nu, met al dat geld by zich, plotseling tegenover Culley zou bevinden. Misschien dat hy dan wel het zekere voor het onzekere zou nemen, en

rjjymfd &

t

N + KN

Culley buiten gevecht zou stellen voordat deze het hèm kon doen.... Hy naderde nu den top van den heuvel, plat op den grond voortschuivend, zyn hoed achter zich op den rug hangend. Hy keek voorzichtig over den rand en liet zyn blikken snel maar toch zéker over de uitgestrekte vlakte vóór zich gaan. Zoover zyn oog reikte, en hy had goede oogen, was er nergens een zwarte stip te zien, die een ruiter zou kunnen zyn. Geen ver verwijderde stofwolk kondigde de nadering van een posse 1) aan.... „Ik ben ze kwyt," mompelde hij, met een zucht van voldoening. Hy wist natuurlijk, dat hy achtervolgd werd sinds hy met Culley uit de stad gevlucht was, maar hy was er niet zeker van of er een posse achter hem was, of dat sheriff Skinner de achtervolging alléén had ingezet. Hy vermoedde het laatste. Er waren op het uur van den overval niet veel mannen in het stadje aanwezig geweest — waarschijnlijk hadden zy zich anders nog wel eens bedacht, alvorens den overval te plegen ! — en het zou dus niet zoo gemakkelijk geweest zyn, een posse by elkaar te brengen. Skinner was er de man niet naar om te wachten tot hij de noodige menschen bij elkaar had, en bang was hy zeker ook niet! Hy bewonderde hem zelfs om zyn moed. In een gevecht van man tegen man zouden hy en sheriff Skinner zeker tegen elkaar opwegen, en overwinnaar zou degeen zyn, die het meeste geluk had. Nérgens anders door..... Nadat hy eenige minuten onbeweeglijk was blyven liggen ten einde de omgeving te verkennen, stond Bill Swanson op en keerde op dezelfde wyze terug als hy den heuvel óp gekropen was. Toen hy zyn paard had bereikt, kwam hy overeind, wierp zich met een forschen ruk in het zadel en keek lang en ernstig naar de lucht. Hij wist, dat er een sneeuwstorm uit het Noorden zou komen — een hevige, met menschelyke kracht en menschelyk vernuft spottende blizzard — een natuurgeweld, waartegen iemand volkomen machteloos was. Bill Swanson was voor geen mensch bang — maar hij was wél bang voor een sneeuwstorm zooals hy wist, dat er nu een op komst was. Reeds nu was er een ijzige, stekende scherpte aan den wind, die hem als met scherpe messen in zyn gezicht scheen te kerven. Stukjes fyne sneeuw en ijs joegen in zijn oogen, drongen in zyn huid. Heel in de verte zakten de met sneeuw geladen wolken hoe langer hoe dieper. Binnen drie kwartier, zoo wist Swanson uit ondervinding, zouden de wind-demonen om hem heen gieren en joelen, zouden sneeuw en ijs hem byna verblinden, zou de verschrikkelijke koude hem tot op zyn gebeente doordringen, terwijl hy op zyn paard zat. Het was noodig dat hij ergens een onderkomen vond. Swanson had een heele poos in groote kringen gereden, ten einde te probeeren den sheriff van zyn spoor af te brengen, en hem te doen gelooven dat hy naar het Zuiden was gegaan in plaats van naar de Canadeesche grens. Maar in werkelijkheid moest hy nu reeds een heel eind naar het Noorden zyn gereden, waar de bosschen waren en hy bescherming tegen den naderenden sneeuwstorm zou kunnen vinden. Hy reed de helling af, zyn paard tot den grootst mogelyken spoed aanzettend. Het was misschien zonderling, maar hij dacht i) Een posse is een, gewoonlijk door den sheriff bijeengebrachte groep mannen, om een misdadiger fe achtervolgen.

-20 -

HEELEMAAL ALLEEN

OPING

op dit oogenblik maar heel weinig aan sheriff Skinner, doch byna uitsluitend aan Big Culley — Big Culley, dien hy niet vertrouwde, dien hy bly was kwyt te zyn! Waar zou hy nu zyn? Zou hy den sneeuwstorm ontkomen, of zou hy er ook midden in verzeild raken, net als hyzelf? En waar zou de sheriff zyn? Zou die werkelijk door hem op een dwaalspoor zyn gebracht en naar het Zuiden zyn gegaan? Er was een kans op, en hy hoopte het maar Doch de blizzard was eigenlijk het eenige, waar hy nu rekening mee diende te houden. Die was een werkelijkheid, een verschrikkelijke werkelijkheid, vlakbij en gevaarlijker dan de sheriff en Culley samen. Althans op dit oogenblik. De wind beukte met steeds toenemende kracht op hem en zyn paard neer. Bill Swanson trok zyn hoed dieper in zyn oogen, zette den kraag van zyn jas op en maakte hem vast, en gaf zelfs op den ruwen grond zyn paard onophoudelijk de sporen, hoewel er geen zweem van een weg of pad was te bespeuren. En toen, met ongeloofelyke schielykheid, kwamen de stukken ys en scherpe sneeuwvlokken met kracht op hem af, voortgedreven door een ongekend hevigen wind. De storm loeide en gierde om hem heen, en maakte hem zoo goed als blind. Slechts stapvoets kon zyn paard vooruitkomen. Maar Bill Swanson wist waar hy was, en dat er dicht in de buurt een schuilplaats moest zyn. Op een paar myl afstand was er een hut gebouwd tegen een rots, met een kleine omheining om vee in op te sluiten er achter. Hy zou zyn paard in de omheining kunnen sturen, waar het dier gedurende den nacht wel een bescherming tegen de koude en den storm zou vinden. Bill Swanson zelf zou het zich gemakkelijk in de hut maken. De hut was gebouwd voor in geval van nood. De cowboys, die hier in de buurt rondzwierven, hadden haar, met nog andere, opgetrokken. Er zou brandstof in zyn, en een kachel, en natuurlijk ook een kist met levensmiddelen. Deze hutten mochten gebruikt worden door lederen vreemdeling, die in de buurt kwam en behoefte aan eten en rust had, of zooals Swanson, door een storm overvallen werd. Het was naar deze hut dat Bill Swanson zich begaf, toen de nacht reeds begon te vallen en er een dichte duisternis over de aarde neerdaalde. Hij wist, dat de temperatuur gedurende de laatste tien minuten reeds ettelijke graden was gedaald, en dat het nog veel kouder zou worden. Binnen een uur zou de koude in werkelijkheid ondraaglijk geworden zyn — zou hy moeten doodvriezen als hy de hut niet had gevonden. Maar hy zóu de hut vinden — daar was hy zeker van. Hy zou er een kaars aansteken, een vuur aanleggen, koffie zetten en zich te goed doen aan den mondkost, die er zéker zou zyn. In al deze hutten bevond zich een groote eikenhouten kist, van binnen met blik gevoerd ten einde de levensmiddelen te beschermen tegen de ratten. Hout lag er altijd gehakt en wel by de kachel. Het was een ongeschreven wet, dat iedereen, die van de hut gebruik maakte, den houtvoorraad, en zoo mogelijk, óók de etenswaren aanvulde. Maar Bill Swanson maalde daar niet veel om. Hy bezat geen grein eergevoel. Indien de volgende bezoeker geen hout vond, en ook geen voedsel, wat kon dat Bill Swanson dan schelen? Hy moest zien dat hy de Canadeesche grens bereikte — hy moest zyn leven redden, want hy had genoeg op zijn kerfstok, dat ze hem misschien zouden probeeren te hangen.... Als ze alles by elkaar

KIJK. DAAR STAAT CORRIE, EENZAAM EN VERLATEN ! WAT DOET ZOO'N OUDE VRIJSTER OOK OP EEN FEEST!

CORRIE EEN OUDE VRIJSTER? ZE IS NOTA BENE EVEN OUD ALS IK! 'TIS ALLEEN MAAR DIE VALE TEINT VAN HAAR!

CS

GESCHROKKEN DOOR WAT ZIJ HOORDE, BESLOOT CORRIE EEN SCHOONHEIDSSPECIALIST TE CONSULTEEREN VELE JONGE MEISJES BEGAAN DEZELFDE FOUT... ZIJ DENKEN DAT HET ER NIET OP AANKOMT WELKE TOILETZEEP MEN GEBRUIKT. U MOET PALMOLIVE GEBRUIKEN. OMDAT ZU BEREID IS MET OLIJFOLIE.DIEDEHUID BESCHERMT EN ZACHT MAAKT. NA KORTEN TIJD ZULT U WEER DE TEINT DER JEUGD BEZITTEN!

W*Si--- ■

WAAROM PALMOLIVE, DE OLIJFOLIE-ZEEP, UW TEINT WEER JEUGDIG EN FRISCH MAAKT Begint Uw huid er droog. ruw en vermoeid uit 1»' zien? Dat is het eerste teeken dat U de teint der jeugd gaal verliezen! Al is men nog zoo jong, een slechte teint maakt jaren ouder. Schoonheids-specialisten adviseeren het dagelijksch gebruik van Palmolive, omdat deze zeep bereid is met het beste natuurlijke schoonheidsmiddel : Olijfolie. Palmolive's donzig

schuim reinigt de poriën en verzacht de huid,waardoor Uw heele gezicht opfleurt. Volg de eenvoudige Palmolive-behandeling: Masseer Uw gezicht. 's morgens en 's avonds, met het overvloedige schuim van Palmolive-zeep. Spoel daarna af met lauw water en vervolgens met koud. U zult spo' dig bemerken wat Palmolivi voor Uw teint doet en haai blijven gebruiken.

- 21

byna dicht. Maar toen maakte hy een kleinen bocht en stond dan opeens voor de hut, terwyl zyn paard aan het einde van zyn krachten was Bill Swanson steeg af en tastte eenigen tyd om de klink van de deur te vinden. Maar hy trad de hut niet direct binnen toen hy haar gevonden had. Hy diende eerst voor zyn paard te zorgen. Niet daf hy het dier dankhaar was voor de diensten die het hem had bewezen of dat er sprake was van eenige gehechtheid, maar hy was een voortvluchtige, een man die genoodzaakt was weer verder te ryden zoodra de storm was gaan liggen, en zyn paard was derhalve onontbeerlijk voor hem. Hy nam het zadel van zyn paard en legde dit voor de deur van de hut, leidde het dier toen naar de kleine omheining aan den achterkant. Het was zóó donker, dat hy niets kon zien. Maar hy vond toch het hek en bracht het paard binnen de afrastering, deed het de teugels af en sloot het hek weer. Zyn paard zou tot den volgenden ochtend voor zichzelf moeten zorgen. Dan zou Bill Swanson het te eten geven, want hy wist dat er een geheime bewaarplaats met voer was in een holte van de rots aan den achterkant der omheining. Hy zocht nu zyn weg terug naar den voorkant van de hut, tot hy de deur weer gevon-

Verdoovende middelen tegen rheumatische pijnen Zy zijn min of meer gevaarlijk lapwerk en het resultaat is slechts tijdelijk. Bovendien is een rheumatieklijder, door de by rheumatische aandoeningen optredende storing in de huidfunctie, byzonder gevoelig voor tocht en kou, waardoor ook na het minste tochtje de pijnen weer zullen beginnen. U moet ook niet de pijn bestrijden, maar de oorzaak hiervan, die ligt in een overmaat van urinezuur in het lichaam. Ge moet het kwaad met de wortels uitroeien. Wat ge noodig hebt is een bloedzuiverende kuur met Kruschen Salts, dat lever, nieren en ingewanden aanspoort tot krachtige, regelmatige werking, waardoor het schadelyke urinezuur, dat Uw pijnen veroorzaakt, zal worden verwijderd. En als U de Kruschen-gewoonte trouw blyft, zullen Uw pijnen geleidelijk verdwynen, om nooit meer terug te komen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrygbaar by alle apothekers en drogisten a ƒ0.40, ƒ0.75 en ƒ1.60 (extra groot pak).

op het verkrijgen van een der prijzen. U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 8 Maart aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. Op de briefkaart of enveloppe a.u.b. duidelijk vermelden: Amateur-Detective, 8 Maart. De oplossing mag bij die van de rubriek „Zoek en Vind" worden ingesloten, mits ze op een afzonderlijk velletje papier word' geschreven.

telden.... En er was geen'enkele reden waarom ze dat niet zouden doen! Iedereen in de buurt zou blij zyn van Bill Swanson verlost te worden. Hy stuurde zijn paard langs een uitgedroogd beekje, dat nu reeds byna geheel met sneeuw was gevuld. Het dier tornde dapper tegen den hevigen storm op, den kop tot op de borst gebogen, de oogen gesloten, het zoeken van den weg overlatend aan den man, die hem bereed. Bill Swanson vloekte, omdat zyn paard niet gewend was in deze streek van het land. Sommige paarden zouden zélf hun weg gevonden hebben. Het was nu aarde-donker, en Bill Swanson kon geen hand voor oogen zien. Eén keer reed hy byna in een ondiep ravyn. Als hij het niet bijtyds had gemerkt, zou hy zeker zyn nek gebroken hebben. Even later steeg hij af en liep een eind, tot hij aan een kleine, bevroren beek JcwTam. Hy wist nu precies waar hij was. Hij had slechts de beek te volgen na ze overgestoken te zijn, om by de hut te belanden. Het paard viel door het dunne ys, maar slaagde er toch in den overkant te bereiken — nat, Jcoud, de beenen ter halver hoogte met een dunne yslaag bedekt. Bill Swanson kende de streek hier nauwkeurig — wist dat de bodem hier vrij effen en vlak was, en hy slaagde er in het dier tot meer spoed aan te zetten. Ze reden zoowat nog een halve mijl, terwyl Swansons armen en beenen stijf en gevoelloos werden van de koude. De huid van zijn gezicht voelde als perkament; zyn oogen traanden verschrikkelijk en vroren

Na „CAREFREE" komt „ROOM SERVICE" mat da Marx Brothan an

„GUNGA DIN" mat Cary Grant, Douglas Fairbanki Jr., Victor McLaglan an Joan Fontaine, uit da

RKO RADIO-PRODUCTIE

den had. Hy schopte ze open en gooide zijn zadel en de teugels naar binnen, stapte toen zelf over den drempel en wierp de deur achter zich dicht. Het leek warm in de hut na de hevige koude die hy buiten te verduren had gehad, ofschoon hy wist, dat de temperatuur natuurlijk toch ver onder het vriespunt was. Hy mocht dan ook niet treuzelen. Hy moest licht en vuur maken, en heete koffie zetten als hy er het leven af wilde brengen. Hy had het nog nooit zoo koud gehad. Uitstel zou beteekenen, dat een loome moeheid zich van hem meester maakte — een behaaglijk gevoel om te gaan slapen zou den dood beteekenen. Hy zocht op den tast langs den wand zyn weg tot hy tegen de groote eikenhouten kist schopte. Hij knielde er naast neer op den grond en begon andermaal te zoeken. De kist was met een hangslot gesloten, maar de sleutel hing er vlak naast aan een spijker. Het slot was er niet om den inhoud te beschermen tegen menschelijke zwervers, maar tegen roovende dieren. Nadat Bill Swanson zyn handschoenen had uitgetrokken, begon hy zijn armen met krachtige zwaaien over zijn borst te slaan, om het bloed beter te doen circuleeren. Zyn vingers waren zoo styf van de koude, dat hij in het eerst den sleutel niet in het slot kon krygen. Na een poosje lukte het hen1.

DE OPLOSSING VAN HET GEHEIMSCHRIFT-PROBLEEM. Dit zag er uit als hieronder Is afgebeeld. De oplossing luidt: Ik heb morgenavond een alibi noodig. Zet klok een uur achteruit en zorg, dat er een paar menschen zijn. Rooie Karel De sleutel is als volgt: A is B; B is A; C is D; D is C; E is F; F is E; G is H, enzoovoort. De hoofdprijs van f 2.50 werd deze week gewonnen door den heer D. Demeersseman, Nieuwendam. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer H. Gillams, Lisse; den heer G. Osephius, Schiedam; den heer L. Krult, Scheveningen en den heer C. H. Flotman, Amsterdam.

i I I |

Hierboven beelden wij een gedeelte af van een . . . Ja, die stippeltjes geven natuurlijk de moeilijkheid, maar onze amateur-detectives zullen zeer waarschijnlijk wel kans zien, er het juiste woord voor in de plaats te zetten! Er is weer een prijs van f 2.50, benevens twee troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt, zooals steeds, op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben

TL QFA HPCpHFMßÜPMC PFM BKIAJ «PPcrH VFb LKPL FPï-l W
Oq«»P HFMTDqFM VJIM r

CppPiTp

22

L8q>FK

echter en toen wierp hy het deksel open. Zijn vingers gleden tastend over eenige blikjes, en pakjes, een koffiepot en een koekenpannetje op pooten, tot ze eindelijk de kaarsen vonden. Hy nam er een uit de kist, stond op, liep voorzichtig de kamer door en stootte tegen de tafel. Nu was hy-genoodzaakt zijn jas los Ie knoopen om lucifers te krygen. Hij wreef weer stevig in zijn handen. Zyn vingers voelden zoo groot als worsten, en hy twijfelde er even aan, of hy er wel een lucifer mee uit het doosje zou kunnen halen. Hij bedacht opeens, dat er reeds eenige tijd was verstreken sinds hy de hut had betreden; hy zou zich moeten haasten om een vuur aan te maken; hy voelde er niets voor om dood te vriezen. Het lukte hem een lucifer uit het doosje te nemen en hem aan te strijken langs den ruwen zijkant van de tafel. Hy hield den lucifer in zyn rechter-, en de kaars in zyn linkerhand. Maar toen hy de kaars wilde aansteken, aarzelde hij. Hy had een geluid gehoord — een geluid dat niet by den sneeuwstorm behoorde. Er bonsde iets tegen de deur. De deur vloog open. Er viel iets met een smak op den grond — een ander zadel, dacht Bdl Swanson. De deur werd met een slag gesloten. Swanson hoorde de moeilijke ademhaling van een man, die langen tijd in een storm is geweest. Nu waren zy met zyn beiden in de donkere hut. Terwijl hij bij de tafel stond, maakte Swanson niet het minste geluid. Hij zette de kaars voorzichtig neer, nam den lucifer in zyn andere hand en tastte met zijn rechter naar zyn revolver, die op zyn heup hing. De identiteit van den anderen man, die de hut was binnengekomen, was volslagen onbekend voor Bill Swanson. Het zou sheriff Skinner kunnen zyn, die zich niet van de wijs^had laten brengen en tóch naar het Noorden gereden was. Het kon een vriend of een vijand zijn, en Swanson durfde geen risico te loopen. De vreemdeling liep stampend op den grond de kamer door, sloeg zyn armen over zijn borst en hygde naar adem. Zijn entree leek precies op die van Swanson. In zyn gedachten zag deze hem zoeken naar de kist met den voorraad. Hy vroeg zich af, of de ander een lucifer zou aansteken, en wat het vlammetje er van dan zou onthullen. En toen, gedurende een oogenblik van intense stilte, gleed Bill Swanson uit door den bal sneeuw onder aan zijn hak, en kwam tegen de tafel terecht. Het geluid, dat hij hierdoor maakte, kon onmogelijk worden misverstaan. „Wie is daar?" vroeg een stem uit de duisternis, sneï en scherp. Swanson gaf geen antwoord. Hij probeerde onhoorbaar adem te halen. Hij bewoog geen spier. Hij hield den lucifer nog in zijn linkerhand, de revolver in zyn rechter. „Wie is daar? Geef antwoord, of ik schiet." Aan de richting, waaruit het geluid kwam, kon Swanson afleiden, dat de ander nadat hij de eerste woorden had gesproken, snel van plaats was veranderd, en hy nam aan, dat hij nu weer ergens anders zou gaan staan, en zoo bleven zij ieder probeeren uit te vinden waar de ander moest zijn, ieder trachtend zijn juiste plaats voor den ander te verbergen, de revolver in de hand, gereed om ieder oogenblik te kunnen schieten. Buiten loeide en gierde de storm. Swanson voelde hoe de koude steeds meer in zyn lichaam scheen te dringen. Ze konden niet zoo blyven staan, tot zij dood gevroren zouden zyn. Maar allebei schenen bang te zyn de eerste beweging te maken. Daarom raapte Swanson ten slotte al zijn moed bijeen en besloot den lucifer aan te steken. Hy wachtte nog even; toen lichtte het vlammetje plotseling hel op in de duisternis, hoog boven zyn hoofd. Hij kreeg een vagen indruk van een men-

schelyk gezicht, dat zich ongeveer in liet midden van de hut bevond. Toen ging de lucifer uit, en Swanson liet zich zachtjes op zyn knieën zinken. De ander was Big Culley! Een groote angst maakte zich van hem meester. Samen met Big Culley in één hut — terwyl hij meer dan vijf en twintig duizend dollar by zich had! Met Big Culley, die zéker niet aarzelen zou om hem neer te schieten ten einde zich ook van dit bedrag meester te kunnen maken. Culley was altyd zoo vlug met zijn wapen geweest — veel te vlug zelfs. En te begeerig. .. . Swanson hoorde een zwak geluid en begreep dat Culley van plaats veranderd was. Andermaal heerschte er een doodelyke stilte. Zou Culley hem herkend hebben — of zou hy hem misschien voor den sheriff houden? Swanson begreep, dat dit niet veel verschil zou uitmaken, en de mogelijkheden die de situatie inhield waren zoovele, dat hy de spanning niet langer kon verdragen. „Ben jij dat, Culley?" viel hij uit, terwyl hy in zyn angst voor den ander verwachtte tegelijkertijd een schot te zullen hooren. „Ja," klonk het antwoord. „En jij bent Swanson, is het niet?" „Ja...." Er heerschte weer een stilte, nog meer gespannen wellicht dan eerst. En het vreemde was, dat Culley zich evenmin op zijn gemak voelde, dat hy even bang was voor Swanson als deze voor hem. Wat wantrouwen betrof, gaven de beide mannen elkaar niets toe. Swanson was de eerste, die de stilte verbrak. „Schiet niet, Culley," zei hy, heel dwaas uiting gevend aan zyn angst dat de ander zou schieten, om zich ook van zijn aandeel van den buit meester te maken. „Schiet niet.... ik zal het ook niet doen...." „Wie heeft het over schieten?" vroeg Culley, nu ook opeens één en al achterdocht. „Ben jy soms van plan my naar de andere wereld te helpen....? Hoe kom je op die gedachte?" „Ik.. ik kèn je, Culley," zei Swanson, die begreep dat hij zich te ver had laten gaan en nu probeerde door een vertoon van moed, dien hijlin het geheel niet bezat, den ander ontzag in te boezemen. „Ik kèn je en ben niet van plan me door jou te laten beetnemen." „Ik weet niet, waar je het over hebt," zei Culley, maar aan zijn stem hoorde Swanson duidelijk, dat hy óf op zijn hoede was, óf iets in zyn schild voerde. „Laten we eerlijk tegenover elkaar zyn, Culley," zei Swanson. „We zitten allebei in een moeilyke situatie; we worden achtervolgd en.... Hoe kom je eigenlijk hier?" vroeg hy opeens. „Je bent toch naar het Zuiden gereden?" „Ik heb me bedacht.... Is dat zoo vreemd?" Neen, vreemd was het misschien niet, maar Swanson had tóch opeens de overtuiging, dat Culley hem nagereden was om hem, terwyl hij sliep of door een andere omstandigheid niet op zyn hoede was, neer te kunnen schieten en er met den heelen buit vandoor te kunnen gaan. „O, neen," zei hy, zoo luidruchtig mogelijk, „er is natuurlijk niets vreemds aan, maar...." „Hoor eens even," viel Culley hem in de rede, „zou je niet eens ophouden met al dien onzin? En zou je geen licht maken?" „Ja," zei Swanson, „we moeten licht maken en vuur aanleggen natuurlijk.... maar waarom moet ik dat doen?" Culley gaf niet meteen antwoord. Hy wist, dat Swanson van plan geweest was een kaars aan te steken; hij was immers eerder in de hut geweest dan hij, en hy had de lucifers reeds in zijn hand gehad? Waai-om stak hij nu geen licht aan? Het antwoord lag in zyn achterdochtige hersens voor de hand: hij wilde dat hij, Culley, het zou doen — 23 -

verdwijnen in enkele oogenhlikken — dank zij Radox Laat Uw gezicht niet ontsieren door vctwormpjes. Probeer niet allerlei middelen, die toch niet helpen. Bet alleen Uw gezicht met heet water, waarin Radox is opgelost, en U zult even opgetogen zijn als deze dame: „Mijn dank voor wat Radox voor mij deed. Al 6 maanden ben ik met allerlei middelen bezig mijn vetwormpjes kwijt te raken, zonder succes. Toen zag ik Uw advertentie voor de eenvoudige Radox-behandeling. Ik deed een lepel Radox in een kop heel water en nadat ik mijn gezicht met deze oplossing had gebet, waren binnen enkele minuten alle sporen van vetworniDJes verdwenen." Mej. M. L., D. Doe een lepel Radox in een glas flink warm water en bet de aangetaste plekken hiermede eenige minuten. Droog uw gezicht daarna af met een zachten handdoek en U kunt de vetwormpjes gewoon wegvegen. Zorg daarna, dat de vetwormpjes ook wegblyven door telkens, wanneer ge Uw gezicht wascht, wat Radox in het water te doen. Radox is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ 0.90 per pak en ƒ O.lf) per klein pakje. — om hem neer te kunnen schieten, en ook met zijn aandeel in den buit naar Canada te kunnen verdwijnen. Hij had Swanson nooit vertrouwd.... „Ik geloof, dat je al bezig was een kaars aan te steken," zei Culley kort. Swanson gaf even geen antwoord. Toen zei hy: „Ja. ... We zullen het trouwens één van beiden moeten doen, willen we niet doodvriezen." En toen, na weer een kleine aarzeling: „Ik zal het doen, als jij daar onbeweeglijk blijft staan!" „Ik zal me niet verroeren," zei Culley kort. „Juist — als je je beweegt, schiet ik." Culley zei niets, maar hij meende nu zeker te wTeten, waar de ander op uit was. Het was zooals hij dacht: hij wilde hem uit den weg ruimen. De gelegenheid, nu zij beiden alleen in de hut waren, was gunstig. Maar hij zou Swanson de kans niet geven.. . . Swanson tastte in zijn zak naar een lucifer en voelde naar de kaars op de tafel. Hij legde zyn revolver op slechts eenige centimeters afstand. Culley bewroog zich niet, terwijl Swanson de kaars aanstak. Even later was de hut zwak verlicht.... „Zoo," zei Swanson, een zucht van verlichting slakend. „Nou, Culley, het heeft geen enkelen zin, dat wij zouden probceren elkaar een poets te bakken...." „Dat ben ik ook niet van plan. ... Ik heb je al gezegd, dat ik niet weet, waar je het over hebt. . . . waar je aan denkt. ..."

KING VIDOR maakte het.meesterwerk der litteratuur tot het meesterwerk der filmkunst VERWACHT: Metro-Goldwyn-Mayer's

DE CITADEL ROBERT DONAT ■ ROSALIND RUSSELL

RECEPTEN UIT HET WEEKMENU

wi hr Tl "Tii Tl Ci CTl Tl "iv W" mjjuJüJUTVJUkJkJumm HET ONDERHOUD VAN ZILVER Zilver is een duur en zacht metaal en daarom moeten we er by het onderhoud om denken, dat we vooral geen scherpe poetsmiddden gebruiken, waardoor krassen zouden kunnen ontstaan. Zilver wordt niet aangetast door zuurstof uit de lucht, maar ivel door zwavel. Vandaar het „zwart" worden van zilver als het in aanraking komt met eieren, stokvisch of paddenstoelen, omdat al deze gerechten zwavel bevatten. Hoe kunnen we nu het beste dezen zwarten aanslag verwijderen? Ie. Het zilver afwrijven met een geprepareerden doek. Is de aanslag echter erg hardnekkig, dan kunnen we beter op de volgende wyze te werk gaan. 2e. Behandelen met de aluminium plaat. Leg daartoe de aluminiumplaat op den bodem van een emaille pan en spreidt hierop het zilver uit, zoodat het in aanraking komt met de plaat. Giet kokend water in de pan, tot het zilver onderstaat en breng dit aan de kook. Voeg dan een vollen lepel soda toe en laat alles drie minuten doorkoken. Spoel het zilver na met schoon heet water en poets het op met fyn krijt, zoodat het weer een diepen glans krygt. 3e. Poetsen van het zilver met een mengsel van spiritus en krijt of met slaolie en kryt. Gewerkt zilver maken we op dezelfde manieren schoon, alleen wrijven we het gewerkte gedeelte uit met een zacht borsteltje. Dof zilver: Het onderhoud hiervan is moeilijker; we moeten dof zilver zoo min mogelijk poetsen. Is het vuil geworden, dan wrijven we het voorzichtig met een zachten lap op. Door veel poetsen en wrijven wordt het zilver glimmend. Is het zilver erg vuil, dan kunnen we het het beste schoonmaken met de aluminiumplaat (die in iedere zaak voor huishoudelijke artikelen te krijgen is) en drogen in warm zaagsel. Dof zilver, dat glimmend is geworden, kunnen we weer eenigszins dof Icrijgen door het te wrijven met puimsteenpoeder.

WEEKMENU. Stamppot van appelen met rolpens; poffertjes. Dinsdag: Potage ä la minute; runderlapjes, aardappelen en roode kool. Woensdag: Irish stew; Zweedsche appelschotel. Donderdag: Varkenscarbonade, aardappelen en spruitjes; bananenbeignets. Vrijdag: Gebakken visch met gebakken aardappelen en bietensla; broodpannekoek. Zaterdag: Jachtschotel; turfjes met bessensap. Zondag: Sardines op geroosterd brood; schotel van Brusselsch lof met ham en kaassaus en aardappelpuree; gevulde sinaasappelen. Maandag:

HET VOORJAAR IS IN AANTOCHT

Hoeveelheden voor 4 personen. Irish stew. Benoodigd: }4 K.G. uien; H K.G. wortelen; }4 K.G. Savoye kool; 1 K.G. aardappelen; zout; ii K.G. mager schapenvleesch; 100 gram vet. Bereiding: Het vleesch aan grove stukken snijden en het met water en zout ongeveer anderhalf uur voorkoken. De uien, wortelen en Savoye kool schoonmaken en fijnsnijden. De gesneden groenten met de geschilde aardappelen en het vet aan het vleesch toevoegen en alles tezamen gaar koken (ongeveer 1 uur). Groenten en aardappelen niet fijnkoken of fijn roeren. Het gerecht met het kooknat er bij opdoen. Bananenbeignets. Benoodigd: 125 gram bloem; 2 d.L. melk; 7 gram gist; zout; ongeveer 4 mooie, gave bananen; frituurvet. Bereiding: De gist aanmengen met ruim 1 d.L. lauwe melk. De bloem met wat zout in een kom doen. De met lauwe melk aangemengde gist toevoegen en de massa tot een glad beslag roeren en dit beslaan. De rest van de melk toevoegen. De bananen een keer in de lengte en een keer dwars doorsnijden. De stukjes banaan door het beslag halen en ze in blauw dampend frituurvet vlug bruin bakken. De beignets bestrooien met poedersuiker en warm opdienen.

M4A.

Blouse van soe-

pele tafrijde met halflange. poffende mouwen.

Ze is

versierd met omgeboorde festons

van

Chine in kleur.

een

crêpe

de

afstekende

Knoopjes

in

de

kleur der biesjes. Benoodigd: 1.80 M. van 1 M. breed.

'V»n deze modellen zijn de

administratie

dit blad geknipte nen

verkrijgbaar

van

patrotegen

den prijs van f 0.60 per

stuk.

linon. Ze is ö^sferiijke wijze gedrapeerd wen,

in

de

sluitend

taille. om

De

de

mou-

polsen,

worden van boven eenigszins ingehaald. knoopen.

Ronde

parelmoeren

Benoodigd; 2 M. van 0.90 M. breed.

M3.

Mantelpak van fijne woll

waarvan een

de

plooi

jasje

is

is

rechte

rok van

voorzien.

versierd

met

Het

voren

van

getailleerde

revers

en

mouw-

omslagen van wit piqué. Benoodigd: 3.50 M. van 1.30 M. breed.

844.

Mantelpak van fijne gestreepte wollen stof. De rok is eenigs-

zins in vorm geknipt. Het jasje, in de taille samengehouden door een ceintuur van stof, is van voren uitgeknipt en is versierd met smalle, schuin

geknipte reepen.

Benoodigd:

3.50 M.

van

1.40 M, breed.

84 4 A

Swanson haalde de schouders op. Hy had er zijn eigen gedachten over. „We moeten vuur aanmaken," zei hy. „Ik ben half bevroren." „Ik ook " erkende Culley. „Kom, vooruit, laten we voortmaken. Zet jij koffie, dan maak ik terwijl de kachel aan." „Goed," zei Swanson, en de beide mannen gingen aan het werk, terwijl zij elkander nauwkeurig in het oog hielden. Het was duidelijk, dat zy elkaar geen oogenblik vertrouwden. Terwyl zy bezig waren, zei Swanson opeens: „We zyn hier voorloopig veilig, als de kachel eenmaal brandt en we gegeten en gedronken hebben. Misschien kunnen we morgenochtend verder gaan, als de storm wat is gaan liggen en we vannacht geslapen hebben." Culley knikte. Hy zou niét slapen! Hy dacht er niet aan. Hy zou zich in zijn slaap niet door een ander laten neerschieten.... De kachel begon te snorren, de temperatuur in de hut begon langzaam te stijgen. Terwyl hy den anderen man al dien tyd geen oogenblik uit het oog verloor, bewoog Swanson zich door het vertrek, terwyl hij bezig was koppen en borden op de tafel neer te zetten. „Er zyn boonen en spek in de kist," vertelde hy aan Culley. „Als jij nu terwyl even sneeuw in den ketel wilt doen, dan kunnen we het laten smelten om water te koken!" „Als jy dat nu eens deed!" zei Culley, bijna dreigend. „Ik voel er niets voor om de deur van de hut achter me te laten dichtgooien als ik buiten ben...." „Bang?" plaagde Swanson hem. „Ik heb toch de kaars aangestoken? Ik zal heusch de deur niet dichtdoen...." Culley zei niets, maar nam den ketel en ging naar buiten. Hy was in een ommezien terug. „Het is hier al lekker," zei hy. „Het zal nog lekkerder worden," zei Swanson. „En er is zooveel, dat het ons aan niets zal ontbreken." „En als het goed warm is, zullen we slaperig worden," zei Culley. „We hebben allebei hard gereden, en zyn moe." „O.. we hebben dekens, en er zyn twee slaapplaatsen hier." „H'm," bromde Culley. „Als ik me in mijn deken rol en ga slapen, dan wil ik altyd weten, dat ik den volgenden ochtend weer in deze wereld wakker word." „Wil je soms zeggen, dat ik in staat zou zyn je neer te schieten terwyl je sliep?" „Ik zèg niets " antwoordde Culley, „maar ik ben voorzichtig!" Swanson haalde de schouders op. „Ik weet niet, wie er meer reden heeft om voorzichtig te zyn," zei hij. „Maar ik weet een middel. Die kist daar is van stevig eikenhout, en er zit een sleutel op...." „Wat Bedoel je?" vroeg Culley achterdochtig. „Nou, we kunnen onze revolvers in die kist leggen, het deksel sluiten en op slot doen, en den sleutel buiten in de sneeuw gooien. Dan kunnen we allebei rustig slapen." „Ik begrijp je niet." „Het is toch heel «envoudie," verklaarde Swanson. „We zijn zoowat allebei even sterk. Als jy mij in mijn slaap overviel, zou ik opspringen en zou ik me verdedigen kunnen. Hetzelfde is met jou het geval — als ik jou mocht willen overvallen terwyl je sliep " „Maar. de revolvers in de kist?" vroeg Culley. „O ja veronderstel, dat ik of jij eens wakker werd, en dat een van ons beiden den ander wilde neerschieten, dan zouden we die zware kist moeten openbreken. We zouden dan zooveel leven maken dat we er zeker wakker door zouden worden...." „Ik begrijp je," zei Culley. „Op die manier kunnen we allebei rustig gaan slapen ...." „Juist En morgenochtend kunnen we doen wat we willen. Dan kunnen we allebei onzen eigen weg gaan Laten we niet

vergeten dat we achtervolgd worden...." „Dat heb ik geen oogenblik vergeten," bromde Culley. Toen ze gegeten en gedronken hadden, stonden ze op en gingen naar de kist. Terwyl ze naast elkaar stonden en ze elkander nauwlettend gadesloegen, trokken ze hun revolvers en wierpen ze in de kist by den mondvoorraad. Ze bukten daarop beiden en Swanson sloot het deksel. Culley draaide den sleutel om in het hangslot. Swanson ging er mee naar de deur. Culley opende ze op een kier en Swanson wierp hem naar buiten, waar hy in de duisternis verdween.... „Ziezoo," zei Swanson, nadat de deur weer gesloten was, „nu kunnen we nog even rustig by het vuur zitten en op ons gemak een pijp rooken." „Ja. Het wordt hier lekker warm." Even zwegen ze, terwyl het wantrouwen, ondanks de genomen voorzorgsmaatregelen, nog al hun gedachten overheerschte. Plotseling zei Swanson: „Zou sheriff Skinner ook in dien sneeuwstorm gewTeest zyn? Het zou me niet spijten, als hy doodvroor." „Heb je hem heelemaal niat gezien?" „Neen! — Jy?" „Neen " „Ik veronderstel, dat hy naar het Zuiden is gereden," zei Swanson. „Hy is hier in geen geval," giebelde hy. „Ik moet echter erkennen, dat het een flinke kerel is, en dat ik hem liever niet ontmoet." „Ja," zei Culley peinzend. Hij stond op en ging naar het raam. Sneeuw en ijs sloegen er onder het gieren en loeien van den wind tegenaan. Buiten stond de nacht als een donkere, zwarte muur om de hut. Hy draaide zich om en keek om zich heen. Tegenover de deur, waardoor hy was binnengekomen, bevond zich een andere, die toegang gaf tot een schuurtje, waarin gewoonlijk allerlei rommel geborgen was. Hy zette zich weer neer, tegenover Swanson. „Als sheriff Skinner in dien storm is, dan zal hij geen posses meer by elkaar roepen," zei hy na eenige oogenblikken slaperig. „Dan hoeven wy niet bang meer voor hem te zijn." „Neen," antwoordde Swanson .„Dan hoeven we nergens meer bang voor te zyn " Ze bogen zich over de tafel, nog meer heete koffie drinkend. Ze zaten met hun rug naar de deur, die toegang gaf tot het schuurtje. De deur ging langzaam en geluidloos open, terwyl er een man naar binnen gluurde. Toen werd er een hand zichtbaar, met een revolver er in. En toen sprak er een stem. „Schenk nog een kop koffie in, Swanson! Voor my! Ik zit al meer dan een half uur in dat schuurtje en ben bijna doodgevroren!" De beide mannen sprongen verschrikt overeind, ieder naar hun revolver grijpend, die zy niet meer hadden. Ze zagen daar sheriff Skinner staan, zyn wapen in de hand, een byna vriendelyken gryns op zyn gezicht. „Ik dank jullie wel, mannen, dat jullie je wapens zoo netjes hebt opgeborgen," zei de sheriff lachend. „Ik veronderstel wel, dat jullie er nu alle twee bij bent. Je hebt my niet voor den gek kunnen houden, door in kringen rond te ryden, Swanson! Ik had je truc in de gaten. Ik dacht wel, dat je zou willen probeeren naar Canada te komen. Ik kwam hier juist bij deze hut, toen de storm opstak en was op het punt me het hier gemakkelijk te maken, toen jullie binnenkwamen. En hier zyn we nu dus, beeren! Ik ben de eenige die een revolver heeft, en ik ben vast van plan jullie met lood te doorzeven zoodra je één beweging maakt. Drink en eet en rook, beeren, en ga dan zoet slapen. Ik blyf op, om jullie in de gaten te houden. En morgenochtend, als de storm bedaard is, zullen we met zyn drieën een fyn eindje gaan ryden — en dan mogen jullie wéér een behoorlijk tijdje rusten Den buit mogen jullie zoo lang by je houden Dät aardigheidje gun ik jullie graag...."

-»-25-

beschermt Uw tcinl t-n maakt bi] regelnuiliê

loepässin^

Uw

huid

jeugdiger en soepeler. Haar tijn parfum

van

"4711'

Eau

de

Cologne is nimmer siorend, doch harmonieerend met den geur van elk poeder

Terci Gezichtswater

is

onontbeerlijk

om

Uw

huid

grondig ie reinigen, waardoor 11 ongerechtigheden en puistjes voorkomt. Neem "4711' Cold Cream voor den nacht.

WAAROM DIE KNOOP* OMDAT U NIET VERGETEN WILDE. U VANDAAG NOG

0

TRIJK VROUW TE ABONNEEREN!

-N I EU WS 1. Mr. B. I. A. A. ter Veer, kantonrechter te Breda, is in gelijke lunctie te 's-Gravenhage benoemd. 2. Het dubbelschroef m.s. „Klipfontein", dat te Rotterdam voor de Holland-Afrikalijn in aanbouw is en eerstdaags van stapel zal loopen. 3. De heer L. P. van der Heyden, secretaris van het Haagsche Comité voor Volksfeesten, vierde onder vele blijken van belangstelling zijn zeventigsten verjaardag. De heer van der Heyden leest een eigenhandig door H.K.H. Prinses Juliana geschreven gelukwensch voor. Naast hem generaal-majoor J. C. Wagner; geheel rechts Baron - Baud, die den gelukwensch van Prinses Juliana overhandigde. 4. Carnaval te 's-Hertogenbosch. — De intocht van Prins Amadeiro XVIII te 's-Hertogenbosch. De verwelkoming van den prins (x) In het station, waar hij zijn „geliefde Oeteldonkers" weerzag. 5. In den bouw van het Muiderpoortstation te Amsterdam begint thans eenige teekening te komen. Links het toekomstige stationsplein; in het midden de hooge stationshal met rechts (in de steigers) het in ^^^1 B\ > i aanbouw zijnde seinhuis. 6. Het 125-jarig bestaan van het regiment huzaren te 's-Gravenhage. — H.M. de Koningin bracht een bezoek aan het jubileerende regiment en bezichtigde o.a. den gedenksteen, die van de oude kazerne naar de nieuwe Alexanderkazerne Is overgeplaatst. EKS

mm

> -'-i-ifri

^ PER HALFJAAR (26 No>) F. 2.(0 _ * ADMINISTR: GALGEWATER 22, LEIDEN •

Dr. H. NANNWs

Zetpillen tegen Aambeien werken pijnstillend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De

maakt het inbrengen zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apotheken eo Drog. & f 1.50 per doosje van 12 stuks

Evenri U^cinein Cen werkman op een steiger had last ""• steenen laten vallen. „Wel verdraaid," riep een voorbijganger. „Ik heb een van je steenen op mijn hoofd gekregen I" „Zoo," riep de ander terug, „dan mag je van geluk spreken! Kijk eens hoeveel je er niét op je hoofd hebt gekregen!" Ljet gebeurde in Londen. Daar was een Ameri' kaan op bezoek. Natuurlijk was hij niet de eenige die in de Engelsche metropool vertoefde, maar wel is hij degeen, waarvan dit mopje verteld . kan worden. Hij zat op een goeden dag in een bus, toen deze Westminster Bridge passeerde. Terwijl hij naar den Theems keek, kwam er een soort toornige uitdrukking In zijn oogen. „Zeg eens," vroeg hij den conducteur, „wat is dat kleine stroompje daar?" De conducteur zette groote oogen op en deed prachtigverbaasd. „Wel verduiveld," zei hij, „onze radiateur moet weer hebben gelektl"

Zorg, dat U trots kan zijn op Uw keuken! Gebruik alleen , Vim, geen scherpe schuurmiddeien, die krassen veroorzaken, ' waar het vuil In blijft zitten. De dubbele werking van Vim / is heel iets anders. Vim maakt het vuil los en zorgt, / dat het gemakkelijk kan worden weggespoeld. De gewone > •■'.'^ bus kost 15 et. en de reuzenbus met dubbele inhoud 27' et. f S-'Z?

OP ELKE BUS EEN GESCHENKENBON - OP DE REUZENBUS TWEE

Vim reinigt mek-kfast nooit V 110-0141

HU: „Wat is de directe reden, dat zij gaan scheiden?" ZIJ: „Hun huwelijkl"

en vier keer een anderen steel aan laten maken, maar overigens Is hij nog precies zooals ik hem kreegl"

C en landlooper bleef voor een villa staan en '"" liep toen weer verder. Terwijl hij dit deed, kwam er een collega van hem den tuin uit schuifelen. „Is het daar wat?" vroeg de eerste hem. De ander schudde het hoofd. „Je hoeft het er niet eens te probeeren," zei hij. „ik heb het ook niet gedaan. Het Is een armoedige boel — ze zitten met zijn tweeën op één piano te spelen." \A/aarom neem je toch altijd je hoed af als ik ' ' je een grap vertel?" „Nu, ik moet oude bekenden toch groeten!" Cen aardig jong meisje reed met groote snel*— held door de drukste straten. Natuurlijk moest ze na eenigen tijd haar auto op bevel van een agent doen stoppen. „Zeg eens, juffie," bromde deze, „waar is de

brand?" „Wat kan u dat schelen," vroeg ze verbaasd. „U Is toch geen brandweerman?" p\ at is een mooie bijl," zei de vreemdeling "^ tegen den oudsten irfwoner van het dorp. „Ja, mijnheer, dat zou ik ook zeggen. Die bijl is al vijf en negentig jaar oud. Ik had hem al toen Ik nog een kleine jongen was." „Dan heb je hem keurig onderhouden," peinsde de vreemdeling hardop, „want hij ziet er nog bijna nieuw uit." „Dat heb ik zeker," antwoordde de oude man trotsch. „Ik heb er al drie keer een ander blad

„Loop naar de maan, mijnheer! Ik verkoop geen kaartjes. Ik ben de kapitein van dit schip." „Jan, ouwe Jongen, dit is niet eens een bus -

het is een boot!"

een

yocEL-

'

TDDyEfIRRR

11

EEN DIERENVRIEND EN ZIJN GEVEPtRDE PROTEGE'S.

Wij kennen ze allemaal, de menschen die in een handomdraaien kans zien de vriendschap der dieren te winnen. Het lijkt wel, alsof zij over een bijzondere eigenschap beschikken, die direct over en weer een absoluut vertrouwen doet ontstaan. In de meeste gevallen openbaart deze eigenschap zich tegenover honden, en iedereen heeft wel eens gehoord van iemand, die onmiddellijk goede vrienden was met een werkelijk valsch exemplaar van den canis familiaris, die er anders zijn gewoonte van maakte iederen vreemde, die maar een hand naar hem uitstak, te bijten . . . Mr. Charles Jones, uit Vancouver, Vereenigde Staten, bezit deze geheimzinnige eigenschap ten opzichte van de vogels, zooals onze foto's, die bij de onderschriften zeker geen verder commentaar meer behoeven, u duidelijk jdoen zien! Mr. Jones bezat als kind reeds een groote liefde voor

D« vogel-toovenaar houdt zich wel eens doof voor zijn gevederde pleegkinderen, maar u kunt op onze foto zien, hoe zij zich dan gehoor weten te verschaffen!

mauvais jeu . ..

—»

'*

vogels, en toen hij als jongen door een ongeval gedeeltelijk lam werd, begon hij zijn genegenheid voor zijn gevederde vrienden om te zetten in een dagelijksche verzorging, waarbij hij er vooral op uit was, de dieren zoo tam mogelijk te maken. Dit lukte hem met de meest verschillende soorten vogels, waarbij er zich wel een twintigtal zeer schuwe en min of meer zeldzame bevinden. Natuurlijk zijn er onder zijn vrienden talrijke oude bekenden, maar er komen er ook telkens nieuwe bij-, die door de anderen blijkbaar worden „geïntroduceerd", en wien het best bij hem schijnt te bevallen. Een groot deel van Mr. Jones' succes bij zijn lievelingen is zeer waarschijnlijk te danken aan het feit, dat hij verscheidenen van hen reeds heel jong heeft leeren kennen en hen toen persoonlijk heeft gevoed — iets wat men tot nu toe voor onmogelijk heeft gehouden!

De kleine protege's van den vogel-toovenaar beschouwen hun meester ook wel eens als een prettig gymnastiekapparaat I

41^^

A*

Oe vriendschap met de vogels is ook wel eens lastig, bijvoorbeeld wanneer Mr. Jones met zijn vrouw een kopje thee wil drinken in den tuin. Er zijn er namelijk bij, die net zoo graag thee lee lusten als Mr. en Mrs. Jones zelf en die daarom een slokje willen meeproeven ...

X^^

«*V

r^t:

■îf\

P

> - &

Het geheim van Mr. Jones' succes: hij voedt verschei dene vogels van het begin afaan zèlft

De vogel-toovenaar temidden van zijn kleine vrienden, wier vertrouwen hij volkomen heeft gewonnen. Zelfs de hond is aan de vogels gewend — en deze aan hem!

f-

Bezoekers stellen het vertrouwen, dat de vogels in deze omgeving in de menschen aan den dag leggen, niet altijd op prijs, maar gewoonlijk maken zij bonne mine i

Een nieuweling, die zijn schroom echter al aardig gaat overwinnen. Het zal misschien niet lang duren of hij voert het hoogste woord!

."L

■^■••■r-. ?■,-
m

peXWVtREN STES

COJRRESPONDEN TIE:

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOTVervoisJ

.OrJî.

ar gaat-ie. s-

1. Poter en Dot vlogen naar mijnheer Benns huisje temu' en ze waren zeer verbaasd, toen ze hem met zijn beertje en zijn papegaai op het dak zagen zitten. Wat zou hij daar uitvoerend En toen zagen ze opeens een grooten leeuw, die brommend voor de hut stond.

2, „De Zilveren Ster" kon nu niet landen, maar Peter had al spoedig een plan gemaakt om het beest te verjagen. Peter liet het toestel met sterk zóemenden motor een eind zakken. De leeuw schrok geweldig, stiet een luid gehuil uit en vluchtte grommend weg.

3. ■■".?,■ , Ji.i,ha ha,.: nn,11ti word wordt1 m mijnheer de leeuw bang,- lachte Dot terwijl , het flak klauterde. Peter zette srwijl mijnheer Benn van het toestel op den grond en maakte het in orde voord nacht. Daarna gingen ze mijnheer Benns huisje binnen om voor het naar bed gaan nog iets te eten

H. W. te B. — Er zijn niet veel boeken, die een door U bedoelde uiteenzetting geven. Het mij bekende boek is: „Sportmassage en trainingsoefeningen", door W. A. J, Groeting. Dit bevat 67 pagina's en geeft een duidelijk overzicht van een massage-cursus. Ik geloof echter, dat de praktijk U veel meer zal leeren. Het materiaal voor een sintelbaan bestaat uit z.g. slakken uit ovens van vuilverbrandingen, gasfabrieken, enzoovoort. Ze worden geleverd in drie soorten, grof, middel en fijn. In enkele gevallen wordt als fundeering een laag steenen op hun platte zijde gelegd (vleilaag) en hierover worden de sintels veelal in drie lagen vastgewalst, elke laag van ongeveer 7 cm. In dit geval krijgt men een fijne grulsachtige zwarte oppervlakte. Betere resultaten verkrijgt men met een toevoeging van teer. De bovenste laag wordt met verhitte teer besproeid, zoodat deze goed in de poriën dringt. Na droging wordt de ieersintelbaan afgewalst, overgeteerd en met rivierzand of schelpen bestrooid. De roode sintelbanen worden op dezelfde wijze geconstrueerd, de bovenlaag wordt dan afgewerkt en bestrooid met een laag pannengruis, dat ook weer in verschillende korrelgrootte in den handel is. Een door U bedoelde schriftelijke cursus is mij niet bekend; het zal ook moeilijk gaan, dit vak schriftelijk te behandelen!

T COSTUMIER |

^ ■

W. V. te R. — Uw wijze van oplossen is juist. Mevr. M. v. H. te d. H. — Uw wijze van oplossen is juist. U kunt gerust de oplossingen op die wijze aan ons sturen, als ze maar op tijd in ons bezit zijn.

I

GEKLEEDE COSTUUMS EN UNI FORMEN TE HUUR

DE MAN, DIE OOK ZEEMAN WILDE WORDEN,

A. J. J. te H. - Na informatie is mij gebleken, dat de door U bedoelde Maatschappij zeer betrouwbaar is. „Sonja" te K. — Het adres van den schrijver A. M. de Jong is Huize Flierefluiter, Amersfoort. Met deze adresseering komt Uw brief zeker terecht. B. te A. — Ik zou U aanraden om eens te schrijven naar de Directie van Filmstad, Benoordenhoutscheweg 2, 's-Gravenhage, of naar de Cinetone Studio's, Duivendrechtschekade, Amsterdam. Daar zult U waarschijnlijk wel een bevredigend antwoord kunnen krijgen. F. J. de W. te S. - Ik daftk U vriendelijk voor Uw inlichting. Wat U aanbeveelt, zou natuurlijk wel de manier zijn bij een gewone tent, maar het betrof hier een ander geval. — Ik houd mij echter gaarne voor Uw belangstelling aanbevolen. A. J. te H. - U kunt gerust een dergelijk boekje gebruiken bij 't oplossen. 4. Tijdens den maaltijd vertelde Petei alles over hun vader. Mijnheer Benn luisterde aandachtig. Hij vond het jammer en hoopte, dat ze hun vader gauw zouden terugvinden. Toen de kinderen naar bed gingen, beloofde de oude man hun hen vroeg den volgenden morgen te roepen.

5. Het was een vermoeiende dag geweest voor de kinderen, en het duurde niet lang of Peter was in een diepen slaap verzonkan. Dot kon evenwel den slaap nog niet vatten. Ze moest er den heelen tüd aan denken, hoe eenzaam mijnheer Benn hier woonde. Toen hoorde ze een geluid.

6. Het kleine meisje wist bijna zeker, dat net van buiten kwam. Zachtjes sloop ze naar het raam en keek naar buiten. Ze tuurde scherp en zag iemand in het maanlicht loopen. Het leek net of de gedaante van „De Zilveren Ster" vandaan kwam. Wat zou hij er hebben gedaan?

„Jacqueline" te K. — Ik heb U reeds schriftelijk geantwoord, en U een foto gezonden. J. Th. M. te A. - Ook U heb ik schriftelijk geantwoord. J. S. te R. — Het zal voor U niet zoo gemakkelijk zijn, om zelf te beginnen. Ik zou U daarom aanraden, om eens te schrijven naar het hoofdbestuur van den „Algemeenen Slagersbond", p.a. den heer Van Eeden, Oude Zeeweg 58, Noordwijk. Hier zult U zeker de gewenschte inlichtingen kunnen verkrijgen. De beenderen worden verkocht bij de lijm- en gelatinefabrieken te Delft. Mevrouw P. M. te A. — Een bepaald preparaat behoeft U niet te gebruiken voor Uw bloemen, U kunt ze gewoon ophangen, en laten drogen. Als ze droog zijn, kunt U ze in een doos opbergen. B. B. te 's-G. — Uw wijze van oplossen is juist. A. v. E. te 's-H. — Het zal moeilijk zijn om de bloedvlekken nu nog uit het pak ie krijgen, daar het al eenigen tijd geleden is, dat ze in de stof gekomen zijn. U kunt eens probeeren, of ze met wat lauw pekelwater nog te bewerken zijn. Ook helpt wel eens een dikke, taaie pap van tarwestijfsel en water, die in een flinke laag op de vlek moet komen,' daarna moet opdrogen om ze vervolgens te verwijderen, door het pak flink af te borstelen en buiten op te hangen. U kunt deze behandeling gerust eenige malen herhalen.

7. Nu liep de gestalte vlak langs hel raam en tot haar schrik ontdekte Dot, dat het mijnheer Benn was. Wat zou de oude man eigenlijk buiten doen zoo midden in den nacht? Was hij eigenlijk wel een vriend van hen? Dot lag daar over te piekeren tot ze in slaap viel.

8. Toen ze wakker werd, was haar broertje al aangekleed om naar buiten te gaan. Eensklaps kwam hij met een vaart weer naar binnen rennen. „Vooruit, Dotl Kom vlug met me meel" Dot sprong uit het bed. Wat zou er nu weer gebeurd zijn? Ze begreep er niets van.

9, Ze volgde haar broertje zoo snel mogelijk. En toen hij haar liet zien, dat alle benzine was weggeloopen, zei ze dadelijk: „Nu begrijp ik waarom mjjnheer Benn hier vannacht is geweest." Wordt vervolgd.

„Nu u het huurcontract hebt geteekend, wil ik u graag aan den man voorstellen, die de huur ophaalt."

J. S. te A. — Uw wijze van oplossen is juist. T. P. te S. — Ik heb mijn licht eens opgestoken, en ben tot de ontdekking gekomen, dat wij al eens eerder over deze aangelegenheid met U hebben gecorrespondeerd. Ik kan er dus verder niet op ingaan. H. K. te A. — Ik heb op Uw brief persoonlijk teruggeschreven, en hoop, dat U daarmee voldoende ingelicht bent. P. J. L. te A. handeld.

GEWONE ADVERTENTIES: TEKSTADVERTENTIES:

KOLOMHOOGTE 120

KOLOMHOOGTE

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

-

KOLOMBREEDTE 5 cM.

KOLOMBREEDTE

VOLGENS

6.7

cM.

TARIEF

REGELPRIJS 25 ets. BRUTO -

REGELPRIJS

50

ets,

BRUTO

-

Ik heb ook Uw schrijven persoonlijk per brief afge-

W. K. te H. — Ik zou U aanraden, een dokter te raadplegen. Het is mij niet mogelijk U een middel aan de hand te doen, daar ik naar de eigenlijke oorzaak der kwaal zou moeten raden, en ze waarschijnlijk toch niet met een of ander huismiddeltje te bestrijden is.

De Secretaresse van de VOOR U-CLUB, Noordeinde 8, Leiden

„De neef van 'mijn man uit Zwitserland is op bezoek gekomen, en nu geeft hij mijn man les in jodelen."

T

'— 30 — 5T -

De agent van politie ziet een film.

H

U

M

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN 'eet je, Pietersen, dat er een nieuwe vereeniging opgericht is, die jou zeker zal interesseeren?" W v v ,,Wat voor een vereeniging is dat dan?" ,,De Nederlandsche Vereeniging van Filmvrienden." „Daar heb ik nog niets van gehoord. Vertel me eerst eens, waar die vereeniging is opgericht. Zeker in Rotterdam, Amsterdam of Den Haag!" „Mis, Pietersen. De vereeniging werd opgericht door Lonbertillo te Steenwijk en de secretaresse, mejuffrouw Deanna Durbin, woont te Haarlem." „Wat voor een doel streeft deze club dan na?" „Ik heb hier het ,,Huishoudelijk Reglement" en zal je er een paar artikelen uit voorlezen." „Graag, ik ben heusch nieuwsgierig!" „Nou, daar gaat-ie dan. Artikel 1. De Nederlandsche filmclub N.F.C., opgericht 1 Januari 1939, stelt zich hoofdzakelijk, ten doel, het bevorderen der filmkunst met inbegrip van muziek en tooneel in het algemeen. En haren leden aangename en nuttige ontspanning te bezorgen." „Een nobel doel. Hoe denken ze dat te bereiken?" „Lees artikel 2. Zij tracht dit doel te bereiken; 1. door het houden van samenkomsten en bezoeken van bioscopen, het lezen van filmlêctuur enzoovoorts. 2. door het bezoeken van studio's en andere cultureele instellingen van het land." „Zijn er ook werkende leden in deze club?" „Zie artikel 5, Pietersen. De Nederlandsche filmclub N.F.G. bestaat uit: Eereleden, ondersteunende leden, werkende leden, adspirant leden. En in artikel 6 lees ik: Eere-leden zijn zij, die wegens filmverdienste zich willen terugtrekken uit het filmvak. Deze worden gekozen op het congres met minstens 2/3 van het aantal stemmen." „Nou, het lijkt me een reuze-interessante club. Je moet me er den volgenden keer maar eens iets meer van vertellen." „Graag! Maar als je je misschien ,intusschen als lid zou willen aanmelden, de heer Lonbertillo woont Tulpenstraat 5, Steenwijk."

wmÊm ,,Mijn bezoek voelt zich niet erg lekker, zuster.'

„Neen, neen... ik ben alleen maar bang, dat iemand op hem trapt." ,,Als ik een auto schoon maak, mijnheer, dan maak ik hem schoont'

,,lk begrijp niet, hoe er in zoo'n klein ding als die kraan, zooveel water kan zitten I"

Melvyn Douglas «n Virginia Bruce in de Columbia-film „There's that woman again".

Zooalx de Nijmeefliche teekenares „May" de lllm-actrlee Anna May Weng ziet.

FILM-ENTHOUSIASTEN M. d. R. te 's-Graveiihage. Gerhard. Bienert is den 18den Januari te Berlijn geboren; speelde belangrijke rollen in „Morgenrood", „Dahinten in der Heide" en „Die rote Mütze". Erwin Bieget vervulde een groote rol in de Tobis-film „Truxa". Paul Bildt is den igden Mei jarig. Zijn adres is Reichstrasse 100, Berlijn. De andere vragen zullen wij later beantwoorden. o.j.e.id« „Nvem me nial kwalijk, mijnheer, maar ik heb drie gegronde redenen om falarisvarhooging Ie vragen." Patroon: „En wal lijn dat voor gegronde redenen ?" Bediende- ,,Een drieiing. miirheer."

..Waar jk nou het mees.t over denk, mannie, is hoe z« je bij de douanen van je pasfoto moeten herkennen."

T. v. L. te Groningen, Clark Gable kunt u schrijven p.a. MetroGoldwyn-Mayer-Studio's, Culver-City, Californië. Paul Hoerhlger is den agsten April jarig. Hij is getrouwd, zijn echtgenpote is geen actrice. — E. Gr. te Rotterdam. Het adres van Shirley Temple is 1401 Western Avenue, Los Angeles. Sabu kunt u schrijven 1041 Nord Formosa Avenue, Hollywood. Wij geven het zusje van uw vriendin zeer weinig kans. De twee foto's zijn u gezonden. W. R. te Leiden. Het adres van, Priscilla Lane is Wamieir, Bros-Studio's, Burbank, Californië. Het kan ongeveer zes maanden duren, voordat u antwoord ontvangt. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten. t v. S. te Utrecht. Wij hebben u~de gevraagde foto doen toekomen, echter zonder handteekening. L. W. B. te 's-Graveiihage. Het adres van J. J. is ons niet bekend. Wendt u eens tot de directie van de Nova Film, Dam 2a, Amsterdam.

„Voor den duivel, Lord Wanhope, "moeten wij nu maar goed vinden, dat ze zich over ons vroolijk maken 71"

„Ja, ieder mensch krijgt toch maar loon naar werken, inspecteur I

„Maar mijnheer, u wilt toch zeker niet, dat ik een echte wijsneus zal worden?"

J. M. d. G. te Rotterdam. Dergelijke vragen beantwoorden wij alleen in deze rubriek; onnoodig dus postzegel voor antwoord in te sluiten. Het adres van Jean Arthur is 5451 Marath;on Street, Hollywood. ,

■

GEVANGE Regie: Arthur Lubin. Joaquin Shannon Jean Fenderson Soapy Maria Red Kincaid Joe Fenderson Chris

Universal-film. ;.r

Barton Mc Lane Glenda Farrell Paul Hurst Constance Moore Ward Bond Edward Pawley Edmund McDonald

Toaquin Shannon en dc Fcndersons zijn tonijnenvisschcrs, die elkaar heftig beconcurreeren en bovendien gezworen vijanden zijn, omdat Joaquin omgang heeft met Jean Fenderson. Joaquins zuster Maria staat op het punt in het huwelijk te treden met den stuurman Chris en op den trouwdag komt het tot Joaqnln Shanoon bwnlBt Jmxa FwidTton. In de «etzaal Tan d« g»Tcmg«iüs j» San QuenHn.

een

twist

tus-

olgt Fenderson naar de êrf om hem te berooen en als Chris zich met iet geval bemoeit, wordt [ij door den bandiet hui' en gevecht gesteld. Joa[uin vindt den bewusteoozen Chris naast het ijk van Fenderson en als Ie politie verschijnt, leenit Joaquin de schuld )p zich. ,Hij wordt verEra opstond la d« gcTcmgral« t* San Qiu oordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf in San Quentin. Ook Red Kincaid is daar opgesloten en als Joaquin weigert zich door den bandiet te laten commandeeren, komt het tusschen hen tot een vreeselijk gevecht, waarmede het goede gedrag van Joaquin teniet wordt gedaan. Eenigen tijd later, helpt Joaquin een gevangenis opstand onderdrukken en hij wordt op eerewoord vrijgelaten. Hij kan echter geen werk vinden en daarom ook niet met Jean trouwen. Wanhopig breekt hij met de voorschriften, die hij op order van de politie opvolgen moet en spoedig staat zijn naam op de recherchelijsten.

Een ex-medegevangene, Soapy, b hem een baan als stuurman van een met bestemming Zuid-Amerika. Hij thans tezamen met Jean aan de detc te ontsnappen en een nieuw leven ginnen, maar aan boord bevindt zie caid, die uitgebroken is. Jean ov Joaquin van de noodzakelijkheic gangster naar wal terug te breng Joaquin wendt het roer, zich bewu de politie overleverend. Kincaid uitgeleverd en Joaquin en Jean zuil de eerste zijn straf heeft uitgezete nieuw leven beginnen, maar dan woners van hun eigen land...

joaquin ontmo«! op d« kad* —n ouden kama

Edmund McDonald all ChrU

De ▼xoolI|k« Douglas.

Vermeld dient te worden, dat RK.O Radio optie heeft op Corrigans diensten voor nog twee films. Zou hij na de voltooiing van „The flying Irishman" inmiddels van gedachten veranderd zijn, dan gaat een tweede Corrigan-film in productie. Maar Douglas Corrigan is geen twijfelaar en er absoluut van overtuigd, dat vliegen zijn roeping is. Corrigan heeft nog drie andere aanbiedingen ernstig overwogen, alvorens hij het besluit nam verkenningstochten door de lucht te maken in dienst van zijn nieuwen New Yorkschen baas. Het eerste aanbod was test-pilot te worden bij een vliegtuigen-motorenfabriek; het tweede: eerste vlieger bij een luchtvaartmaatschappij aan de Westkust en het derde: een aanbod om als eerste piloot verbonden te worden aan een nog op te richten vliegdienst over. den Atlantischen Oceaan tusschen New York en Europa. Het idee nieuwe machines in te vliegen, lokte Corrigan wel, maar hij kon geen weerstand bieden aan de kans naar verre landen te trekken en zijn volwaardigheid als piloot te verwerven in strijd met de steeds wisselende elementen. „En," merkt hij op, „wij Ieren houden er van een stuk van de wereld te zien, weet u." Al de opwindende gebeurtenissen, < die Douglas Corrigan heeft meegemaakt nadat hij de hangars van de Ryan Aircraft^ Maatschappij te San Diego verliet, hebben den jongen man in geen enkel opzicht veranderd. Zijn verblijf te Hollywood en zijn eerste optreden voor de camera (met de gebruikelijke opwinding en drukte) maakten hem enthousiast, maar hebben den eenvoudigen man, wiens eenige interesse uitgaat naar vliegen, niet uit zijn voegen gebracht. Hij loopt nu nog rond in de spullen, waarin hij zijn historische Oceaanvlucht maakte. Hij heeft $ 20.000 op de bank staan, die er zullen blijven, totdat hem iets invalt, waar hij werkelijk naar verlangt. „Ik denk er niet aan een nieuwen wagen te koopen," zegt hij, „want met een beetje oplappen doet dat oude ding (een Franklin 1928) het nog best. Ik heb nog nooit van mijn leven veel geld gehad en dus nooit naar iets erg duurs verlangd. En daar ik niet verwachtte ooit eenig geld te krijgen, richtte ik mijn leven dienovereenkomstig in." Over een jaar of vijftien (hij is nu 31) hoopt hij het geld te gebruiken om er een eigen vliegtuigfabriek mee op te zetten, op kleine schaal natuurlijk. Hij zou dat nu al heel graag doen, maar is van meening, dat hij hiertoe meer ervaring als vlieger moet hebben. En dit beweert de man, die als een der beste vliegers van de wereld beschouwd wordt. Corrigans zeldzame eenvoud heeft een onverwachte wending gebracht in het scenario, waarin hij optreedt. Daar hij er op staat, dat elke vlucht en al het vliegmateriaal in „The flying Irishman" echt is, zal men als resultaat ongetwijfeld een der ongewoonste vliegfilm« krijgen, welke Hollywood ooit. heeft geproduceerd. Corrigan -heeft eenige vliegfilms gezien, waarin de held opmerkelijke toeren verricht op een hoogte van 4500 meter en hij is van meening, dat dergelijke voorstellingen dwaas zijn. Hij heeft eenige persoonlijke ervaringen, die in zijn film vastgelegd zullen worden en naar zijn meening zal het publiek in meer spanning zitten over dit werkelijk gebeuren dan over fantastische nonsens. In de film over Corrigan's leven, zal dè vlucht naar Ierland uitgebeeld worden: zijn start voor Los Angeles, de 24-uren lange vlucht boven de Wolken en dan zijn verbazing, dat hij zich te Dublin bevindt. Tot ausverre bestaat de rolbezetting, behalve Corrigan zelf, uit: Paul Kelly, Dorothy Appleby, Robert Armstrong, Donald Mac-Bride en John Arlcdge. In „The flying Irishman" ontbreekt „het meisje" van den hoofdrolvertolker. Corrigan geeft openlijk toe, dat hij vrouwen niet begrijpt, misschien heeft hij daar ook nooit moeite voor gedaan, omdat al zyn interesse uitging naa'r vliegen. In ieder geval komt er geen liefdesscène voor in zijn film. Als men Corrigan vraagt naar bijzonderheden over zijn historische vlucht naar Ierland, komt er een vroolijke tinteling in zijn blauwe oogen, terwijl hij antwoordt: ,,U zult wel in de kranten gelezen hebben, hoe ik dacht op weg te zijn naar Los Angeles en in plaats van naar het Westen, naar het Oosten reisde." . Hij beweert, dat toen hij te Dublin landde, er niemand-was, die dit niet geloofde, „daar de Ieren te hoffelijk zijn om het woord van een heer in twijfel te trekken". Het is Hollywood duidelijk geworden, dat er een zeer merkwaardige persoonlijkheid bij de film is gekomen, die, als hij wilde, een groote ster aan het filmuitspansel zou kunnen worden. Doch Douglas Corrigan heeft andere plannen, plannen om de luchtwegen der wereld te doorkruisen, iederen dag weer opnieuw.

LflftT^TC HPMP üM/yt

ÖBBIGÄN ouglas Corrigans carrière als vlieger is beslist nog niet beëindigd,\ want zoodra hij voor RKO zijn rol in de film ,,The flying Irishman" voltooid heeft, zal hij een wereldvlucht maken als privépiloot van een sportvlieger te New York. „Wrong Way" Corrigan, wiens vlucht van New York naar Dublin in een ,,krat" hem internationale vermaardheid en een filmcontract met RKO Radio Pictures bracht, heeft noch de neiging, noch het plan het vliegen op te geven ter wille van een rustig levcntje-op-den-begancngrond of een carrière in Hollywood. Gekleed in de oude peper-en-zoutkleurige broek en de afgedragen leeren „windbreaker", waarin hij zijn opzienbarende Oceaanvlucht maakte, zat Corrigan in den studio en vertelde, dat van de tientallen aanlokkelijke aanbiedingen, die men hem had gedaan, het aanbod om het vliegtuig van een heer in Manhattan (wiens naam hij nog niet bekend mag maken) te besturen hem het meeste lijkt, „Het is een vaste baan met gelegenheid in overvloed om vooruit té komen," zei hij. „Voor zoover ik weet, zullen wij heelc trajecten over water vliegen voor het vaststellen van nieuwe en veilige verkeersroutes over den Oceaan." Corrigans besluit om zich niet voorgoed aan de film te wijden, verwekt in het bijzonder verbazing, daar talrijke kundige critici van dagbladen en verschillende studio's te Hollywood, na het zien van een filmproef, den vliegenden Ier een filmvondst achten, zooals er maar eens in de tien jaar een uit de lucht komt vallen. Zijn openhartigheid, innemende lach en volkomen ongekunsteld optreden in de filmproef (de proef is zelfs voor een veteraan een gevreesd evenemenf; dat sterke zenuwen eischt) maakten den vlieger juist het type acteur, waar „talentScouts" voortdurend naar uitkijken.

D

1 en 3. Joan Fontaine geeft er >>j het opmaken de voorkeur aan ' rst het gezicht in te smeren met «n vette crème. Daarna verwijdert » de overtollige crème door de luid te bewerken met gezichtswater '■< ten slotte, nadat de poeder is angebracht, wordt de lippenstift ter hand genomen. Folo R.K.O. Radio Picture.

4. Nog wat odeur op de juiste plaats aangebracht en Janet Shaws toilet is voltooid. Foto W»rn«r Bros

'

Recommend Documents