>

■

. .-.

>♦<:

J BLI6ÏEIR IBR©WH, IM^RY mNE EN ÏERRY De Universal, die in de Dutch American Film Comp. te Amsterdam een eigen verhuurkantoor voor Nederland heeft, heeft de eigenschap, dat ze in alle soorten een groote keuze films brengt. Beslist bekend is* ze om het z.g. kleinwerk en onder dat kleinwerk nemen de Century Comedies hebben niet voor niets een zoo goeden naam. 't Zijn alle twee-acters maar van een goede soort. Steeds een aardig verhaaltje, onderhoudend en geestig en dat is op logische wijze uitgewerkt. De kinder-filmpjes vormen niet het slechtste deel. Een paar kinderen, een schrander

Om de film „Oh, Buster" moet iedereen brullen van den lach, niet omdat men daar zooveel zin in heeft, maar omdat je werkelijk niet anders kunt als je Buster en zijn hond bezig ziet. Terry is hier ook werkelijk op z'n best. De avonturen van dit tweetal en hun vriendinnetje Mary zijn niet na te vertellen, maar zij doen een lachsalvo ontketenen, waar zij maar vertoond worden en „O, Buster" is alles wat het publiek nog tusschen twee lachbuien kan uitbrengen. Buster en z'n hond begrijpen elkaar ook zoo volkomen, zoo echt op de manier, waarop een

Een anderen keer maakt men weer Buster mee als hij voor z'n eigen welzijn castorolie moet innemen. Iets waarin zijn opvattingen lijnrecht in strijd zijn met die van zijn moeder, wat natuurlijk aanleiding geeft tot grappige tooneeltjes. De altijd en overal op den voorgrond tredende ondeugendheid van Bustef en de komische invallen van dit enfant terrible maken den meest norschen nurks aan het schaterlachen, een gezonde medicijn voor vele kwalen I

V

V

♦ A

A dier, ziedaar de „acteurs". Ieder zal zich nog Brownie herinneren, den buitengewoon intelligenten hond. Bij de Century hebben ze weer een nieuwe ontdekking gedaan. Er is een nieuwe hondaoteur, een terrier, die zelfs een beetje mal geteekend is en nu met twee kinderen filmpjes speelt, die allen tranen doen lachen. Die beide kinderen zijn Buster Brown en Mary Jane. De eerste dezer twee is de „hoofdfiguur" en vandaar dat ze als BusterBrown comedies worden uitgegeven. Een zestal ervan zullen dit seizoen het licht zien. Ze zijn zeer verschillend van inhoud, maar zonder uitzondering uitermate komisch. Zoo is er een, waarin Buster zooals alle „goede" kinderen naar school gaat. Hij ligt steeds heel erg overhoop met de discipline. En onuitputtelijk is hij in 't uitdenken van dingetjes om het zichzelf aangenaam te maken. Zoo ziet men hem naar school trekken met z'n vriendinnetje Mary Jane en met Tony. Onnoodig te zeggen, dat er dan heel wat grappige avontuurtjes plaats grijpen.

kind en eeri hond met elkaar omgaan, zij schudden samen van de pret. Zie ze genieten als Buster door zijn moeder naar bed wordt gezonden en Terry hem helpt ontvluchten door het raam, waarop weer tal van avontuurtjes volgen, waarin Mary Jane deelt dat zij het ten slotte met haar vriendje ,,af" maakt en deze besluit dan maar een einde aan zijn leven te maken. Tot dat doel klimt hij boven op een kraan, die hem op het dak van een hoog gebouw brengt, maar het slot is, dat hij weer veilig onder moeder's vleugelen komt. Van groote komische kracht is -ook het partijtje base-ball, waaraan Terry eveneens deel neemt, ook het ponny-rijden van het drietal, dat overgaat in een ritje achter op een motorfiets en eindigt in een tochtje in zijn vader's laatste uitvinding, een speelgoed-vliegmachine, waarin ook Terry een plaatsje krijgt. Mary volgt echter met Buster's vader in een auto tot ten slotte Buster en Tiger weer bij hun in angst zittende huisgenooten terugkeeren.

1

■' ■.■■.■-^^■>-.>-.'il

£d|g«g*w|j£gU«B3lUtiÉi

:

'- ■ -■ -^ ...^

■■ ■■■.

■■- .'■

5 -!'

mm

mm—mm M: ' '■■ '-■ ■' .:■■'.

—

STRAATJE IN BRIAN^ON NAAR

Foto's Godfried dt Groot 1

oe ers VAN JAN MENDHIKS

76i,/li^_

^^^^^™

ÜPÜF

wanneer ze onder zulke primitieve omstandigheden worden bereid, spelen de zindelijkheid, de hygiëne niet de grootste rol. * * *

üülMi

Op een van onze foto's ziet men hoe de deegballetjes door de jongens op straat worden uitgespreid. Een van onze vrienden, die lang in Italië en speciaal in Napels heeft gewoond, vertelde ons onlangs, dat geen enkel westerling er aan zou denken om in Napels macaroni te eten, indien hij wist hoe de bereiding van deze geliefkoosde volksspijs tot stand kwam.

i Het Uuni-nummer van de De open winkel

waar de Napolitaansche jongen met sierlijke bewegingen zijn Macaroni verorbert.

met de gratis patronen van een keurige wandeljapon.

een vriendelijk

luchtige zomer japon, en een gekleede namiddagjapon; bovendien bevat het een zeer mooi strijkpatroon

met moderne

teekeningen.

volgens

welke beeldige kussens, kleedjes, ook

handtaschjes,

japonnen,

zelfs

hoeden kunnen geborduurd of beschilderd worden.

VERDER BEVAT HET BLAD

EEM

mimiEEEM ääINITM Mommm M(ü>milE VAN JAPONNEN, MANTELS, CAPES, ETC.

BE P^DJi

r.1

IF@o^@ IP EU MUMMl

m

Inbegrepen het Hollandse :he bijvoegsel, waarin de beschrijving der gratis patronen gegeven is. tevens de vertaling der meest belangrijke artikelen, die in het Engelsche tijdschrift voorkomen. VERKRIJGBAAR BIJ ALLE BOEKHANDELAREN EN KIOSKEN

Geknipte patronen van alle in het blad voorkomende modellen, zijn a 75 cents franco, tegen vooruitbetaling verkrijgbaar bij

nevr. niLLY SinONS, 2e SCHUYTSTRAAT 261, DEN HAAG

Macaroni. Elk land heeft zijn eigenaardigheden op het gebied van voeding, net zoozeer als op ander terrein. Ge merkt dit het beste op reis. Waar drinkt ge voortreffelijker thee dan in Engeland, waar is de „grill", het aan het spit gebraden vleesch, zoo lekker ? Doch waar ook is de groente zoo smakeloos, zijn de aardappelen zoo onnoodig groot ? * Ga naar Frankrijk en gij smult van de geraffineerde keukentrucjes, ge geniet van den voortreffelijken landwijn en de donkerkleurige bourgogne of andere meer „solide" merken. Doch slakken gebraden, met een tangetje uit haar huisje gehaald, de „escargots", die lust ge niet. Zoo is er overal wat goeds en overal waf slechts in de gewoonten en culinaire liefhebberijen van verschillende naties. Wie ook op dit gebied objectief wil zijn, zonder vooroordeel of afkeer, die kan intusschen wel genieten en zal niet redeneeren zooals de jonge nederlandsche huismoeder, die ik in de Rijnstreek ontmoette. Zij kon maar niet begrijpen, waarom men in dat land voortging te koken zooals zij het niet lekker vond. Het was toch veel eenvoudiger als alle menschen op z'n hollandsch kookten. *** Macaroni en Napels zijn haast evenzeer met elkaar verbonden als Napels en de Vesuvius. De napolitaners zijn niet weinig trots erop, dat zij de lange meel-pijpen hebben uitgevonden. Ze gaan erookpratop, dat de minste napolitaansche straatjongen eleganter zijn macaroni weet te verwerken dan de geleerdste duitsche professor ot degelijkste nederlandsche tourist. , „ Heden ten. dage. wordt de

...

H^^^^M^^--......:

..:..*

^

—=-

Op den voorgrond de soep-macaroni, op den achtergrond de rekken met de pljp-macaronl. macaroni nog op ongeveer dezelfde manier vervaardigd als honderd jaren gelfeden. Het verschil, dat men constateeren kan, ligt in de persen, die thans van ijzer zijn en vroeger van hout. Nog altijd wordt het deeg met de voeten gekneed en zoo

in de persen gebracht, waarna de zon haar hulp geeft om het product te vervolmaken. Men hangt daarvoor de macaroni op speciale rekken, die op standaards in de straat zijn neergezet. *** Zooals dat met dergelijke speciale gerechten gaat, vooral

*

*

Op kranten of doeken liggen de deegballen uitgespreid, zoo maar ongegeneerd in de straat. De voorbijgangers, tweevoetig zoowel als meervoetig en deze laatste in verschillend „formaat", van het voorbijrijdende paard, tot de langssluipende poes of er overheen springenden hond, geneeren zich niet voor de macaroni, terwijl de macaroni blijkbaar er zich ook niet veel aan stoort. Booze tongen beweren, dat de mooie gele kleur, welke de lange banden zoo aantrekkelijk maakt, te danken is aan deze wederzijdsche ongegeneerdheid.

Zooals gezegd, de napolitaners trekken zich daarvan niets aan. Hoe geler de linten zijn, hoe lekkerder ze smaken. Gelukkig voor ons, laten de macaronifabrieken, welke deze meelspijs ook in ons land leveren, zich door meer hygiënische opvattingen bij de samenstelling van hun product leiden. *

*

Enkele foto's mogen de noodige toelichting geven. Zij spreken voor zichzelf. Gij ziet een open winkel met een echten napolitaanschen straatjongen, die van de macaroni geniet. Verder de jongens, bezig om de decgknoedels, welke speciaal voor de soep dienen, op straat uit te spreiden. Op den achtergrond de primitieve inrichting der macaronidroging. * * •

De macaronlfabriek in huis Allen, jong en oud, helpen mee om het product te maken

Verder een typische straatscène, waaruit blijkt, dat onze zegsman niet overdreef. Ook geven wij u het interieur van een kleine macaronifabriek, huisindustrie, waaraan deheele familie meewerkt. Onze medewerker Lucullus geeft in dit no. een aantal recepten voor macaronigerechten. M. E. R..CURIUS.

■

^^PÜPfWipif

i .. jr.. ,' rr . ..

DRIANCON I

Een kraanschip te R'dam door brand vernield

Een tachtlsierlae

Vermoedelijk is stookolie, welke op het water lig, ae oorzaak.

Oud-minister mr. A. W. Cort van der Linden werd 14 Mei j.l. 80 jaar.

Een treurig ongeluk

Te Rotterdam zonk tiet aleepschip Bellini, de vrouw van den schipper verdronk. Op onze foto ziet men den duiker aan het werk.

Dé Glacier de l'Homme

PETITE VILLE, GRAND RENOM

geeft van italiaanschen invloed. In het midden der beide hoofdstraten loopt een snelvlietende stroom „la grande et la petite gargouüle", waarmede alle overtollige zaken vlug en goedkoop worden afgevoerd. Het wordt omsloten door drie rijen vestingwallen, vanwaar men een schitterend uitzdcht heeft op het omringende bergpanorama. Slechts twee poorten verleenen toegang tot het plaatsje; in één daarvan „Porte d'Embrun" is gememoreerd „1815 Les Bxiangonnais, sans garnison, soutiennent un blocus de trois mois et anservent la place. — Le passé répond de l'avenir", — tevens is het door middel van een in „1734 door den maar-

: EEN HOLLANDSCH PLEKJE IN HET ZUIDEN VAN FRANKRIJK

schalk d'Asfeld gebouwde brug verbonden met het Fort de Tètes. Deze brug heeft een spanning van 40 Meter en ligt 56 M. hoog boven de rivier de Durance. In alle richtingen knnnen schitterende uitstapjes worden gemaakt. De Croix de Toulouse (1973 M.) en de Croix de Bretagne zijn gemakkelijk beklimbaar door de breede strategische wegen. Het dal van Nevache met den „col de l'Echelle (1771 M.), „col des Thures (2184 M.) en de heerlijke bosschen en watervallen van „Fontcouvert". Het dal van de Guisane met op de helft „Monetier les Bains", belangrijke pleisterplaats op de route naar den „col du Lautaret" (2058 M.j

Een der gletschers in de buurt van Brian;on

De nieuwe burgemeester van Goor De heer v. d. Sluis te midden van familie en autoriteiten.

De 3 October vereenlging te Lelden herdacht haar veertigjarig bestaan met een druk bezochte .thee"

f>f f.-t f t . ^v Hevige brand te Loosduinen. De treurige resten van wat het vuur overliet.

Melvreugde

De amsterdamsche vereeniging „Ons Huis'' vierde Hemelvaartsdag het lentefeest oo Westeroord. Het weer werkte heelemaal riiet mee.

Ê

De Kon. ned. ver. voor luchtvaart hield Zaterdag j.l. haar 19de jaarvergadering.

De gronlngsche dames-studentenvereenlglng

Magna Pete vierde haar 10-jarig bestaan. Wij geven hier een foto van het bestuur.

In het dal van de Durance, verscholen achter en aangeleund hoog tegen de zuidelijke helling van de Croix de Toulouse, ontwaart het oog van den reiziger, die in het voorstadje St. Catherine het station verlaat of door een der autocar's der P. L. M. vóór het station wordt afgezet, een aantal amphitheaters gewijze, dicht opeengebouwde huizenblokken, een kerk met twee aardige klokketorens, alles bijeengehouden door vestingwallen. Dat is het oude stadje Briancon, gelegen op 1326 M. boven de zee. Het hoogst gelegen stadje van Europa. De honderden toeristen die in den zomer lederen avond door de car's der P. LVM. worden aangevoerd, om hier na een vermoeienden autotocht te overnachten en den volgenden morgen weer verder te trekken ter voortzetting van hun tocht door de alpen, zullen zich Jiriancon alléén op deze wijze herinneren, daar hun de tijd ontbreekt tot verder onderzoek. Echter Briangon bezit zooveel kwaliteiten, zoowel uit toeristisch als uit klimatorisch oogpunt, dat het de moeite wel loont, deze aan de veigetelheid te ontrukken. In het midden van een ster van dalen, die alle op belangrijke bergpassen uitloopen, ligt Briangon, uitstekend geschikt in den zomer voor groote en kleine wandelingen, in den winter voor de sport (ski- en sledetochten). Door bemiddeling van de „Club Alpin Frangais" en, het „Syndicat d'Initiative" worden deze wegen geregeld onderhouden en zijn dus steeds gemakkelijk begaanbaar. Het stadje zelf biedt den bezoeker den aanblik van zeer vreemdsoortigen bouw: nauwe sterk hellende straten, waar het loopen zeer moeilijk, 't rijden onmogelijk is, en dat den indruk

joto Msllartl

La Grave en la Meye

Een klikje op Brlancon

De Baldy brug

foto Mollarei

foto UcUant

en den „col du Galibier" (2658 M.), Europa's hoogste pas en beide met wereldvermaardheid om hunne bijzondere schoonheid. Het dal van de Sernyvette met loute van den „col d'Izonard (2358 M.) en een der zes wijkplaatsen van Napoleon (2300 M.). Het dal en de „col des Ayes (2500 M.), La Vallouise met de beroemde „georges et chalets d'Ailefroide" een waar alpenpark, „Notre, Dame des neiges (2295 M.j en de ontzaglijke helling van den „Provel" (2566 M.). En met de onmetelijke en onvergelijkelijke ski-velden van den „Montgenièvre (i860 M.), en van den Gonavons (2464 M.), bieden al deze dalen en passen 's zomers, zoowel als 's winters den natuurliefhebbers 't grootste genot. Briangon bezit een ijsbaan met een oppervlakte van 3000 M2., een bobbaan van 2000 M. lengte en hellingen van 23 0/0. Naast een springheuvel voor ski, die op een lijn met de allergrootste bekende kan worden geplaatst, verschillende minder belangrijke springheuvels en veel banen voor „luges".

■

.

■■'

Hier is tevens gevestigd de „école militaire de ski". Voor sledetochten in de dalen zijn talrijke sleden beschikbaar en dank zij de telefonische posten, gemakkelijk bereikbaar op de verschillende ski-wegen geplaatst, behoeven de toeristen zich nimmer zonder communicatie te gevoelen. Maar naast, wellicht boven al deze bijzondere hoedanigheden, zoo belangrijk voor den gezonden toerist, 't zij 's winters of 's zomers, staan de onschatbare kwaliteiten van het klimaat van Brian^on. Het ligt amphitheaters gewijze geheel open voor de zon en beschut door den Croix de Toulouse tegen noord en oost. Van de zoo schadelijke nevels, die overal in de bergen voorkomen, bespeurt men te Briangon niets. 's Zomers noch 's winters ontmoet men er mist of nevel. Bijna voortdurend, vooral 's winters vindt men hier de heerlijke blauwe luchten der middellandsche zee, zoo niet mooier, met de brandende zon, af en toe getemperd door een hoogte-briesje. De gemiddelde jaarlijksche neerslag is slechts 587 c.M. Het is daardoor de meest droge plaats der fransche alpen en wordt door zijn beschutte ligging en sterke- zonbestraling als een der meest gezonde plaatsen van Europa geacht. Door de vooraanstaande fransche medici wordt het kli-

■

■'

■■

■.

■■

:

;

■

,

■"■■

maat van Briangon dan ook ten zeerste geroemd en leent het zich bij uitstek voor herstellenden en rustbehoevenden. Een college geeft aan niet al te sterke kinderen gelegenheid om in de gezonde en versterkende lucht van Briangon uitmuntende opleiding te ontvangen. Als bijzonderheid kan tevens worden vermeld, dat behalve de bekende fransche hotels er tevens een i e klasse hollandsch hotelpension is gevestigd „L'Edelweiss", dat door zijn hollandsche kwaliteiten van zindelijkheid en goede keuken op z'n fransche collega's een grooten voorsprong tracht te verkrijgen. De eigenaar die voor zijn jarenlang hevig asthmalijden uit Holland naar Briangon vluchtte, vond hier totale genezing en tracht thans zijn landgenooten onder de prettigste voorwaarden van het bijzondere klimaat en omgeving te doen genieten. Brian^on zou ik willen vergelijken met de schoone slaapster, die door initiatief en durf moet worden gewekt om haar vele gaven ten bate van natuurliefhebbers en herstellenden te kunnen rondstrooien.

DE

KERK VAN

BRIANQON

NAAR OE ETS \/AN JAN MENDRI KS

Een schilderachtig berglandschap De brug van Asfeld. waarover de weg van Frankrijk naar Italië voert.

Hebt ge äl een abonné aongebracht? Ge kunt er een mooi bock mee verdienen.

-^^^—^—-^—-^——— ^—^^

ZELF VERDIEND GELD De jonge Prick was schatrijk. Z'n beide ouders waren gestorven en een oom van zijn vader ook. En alle drie zaten er warmpjes in. Daardoor had hij zooveel geld geërfd, dat wanneer hij nooit een stuiver in zijn leven zou kunnen verdienen en het kapitalistische stelsel, dat de wereld regeert, niet héélemaal overboord gegooid wordt, hij nog altijd genoeg overhield om er héél goed van te kunnen leven. 't Was een geluk voor Prick, want ronduit verklaard (en ik moet het doen, al ben ik zijn beste vriend), de capaciteiten om zelf wat te verdienen lagen bij Prick er niet bovenop. 't Was een beste kerel, een royale vriend, een genoegelijk type en... ■ hij had een bom geld. Daarmee is zoowat alles gezegd, wat er van hem te vertellen is. Doch niet alles. Prick was bovendien dol verliefd op Suzy. Suzy is de eenige dochter van Lord Brickenwale, den krantenkoning. Prick had in alle officieelheid bij zijn Lordschap (die er bijster prat op gaat, dat hij als krantenjongen begonnen isj aanzoek om de hand van Suzanne Arabella Margafetha of de wel Suzy gedaan. En ... had een blauwtje geloopen. Lord Brickenwale had Prick door zijn hoornen bril aangekeken en gevraagd: Wat is u van beroep ? Een ongelukkige ingeving had Prick doen antwoorden: Journalist. Natuurlijk had hij net zoo goed stratenmaker of kunstdraaier kunnen zeggen. Want in werkelijkheid had Prick nog nooit iets voor z'n kost gedaan. Doch door zoo plotseling het beroep van dagbladschrijver voor zich op te eischen, hafl Prick zich wel op een heel bijzonder gevaarlijk terrein begeven. Want daar wist Lord Brickenwale alles van af. Zoo, mijnheer Prick, had hij geïnformeerd, u is journalist. En aan welke krant is u verbonden .... Laat ik u het heele onderhoud niet in bijzonderheden weergeven, doch alleen verhalen, dat de conclusie van het gesprek was, dat de machtige Brickenwale er niet aan dacht z'n dochter te geven aan een rijken leeglooper, maar dat Prick moest kunnen bewijzen dat hij in staat was als journalist z'n kost te verdienen, desnoods op een bescheiden voet, alvorens hij eenige kans had de schoonzoon van den krantenmagnaat te worden. Sinds dit gesprek waren er vele maanden verloopen. Nog was Prick niets verder. Suzy bleef hem trouw en

HET TOONEEL IN DE HOFSTAD „PolenbJoed", met Beppie de Vries in de hoofdrol. Nieuw is deze operette allerminst, doch het feit, dat de hollandsche ster, die zelfs in Engeland op het operette-tooneel wist te schitteren, er de hoofdrol in zou vervullen, noodde tot een bezoek. Over Beppie de Vries wil ik geen woord kwaad zeggen. Ze is charmant in heel haar mouvement, en al moge zij, wellicht als gevolg van een ongesteldheid een minder liefeliik keelgeluid hebben laten hooren, dan men van ruikeen gevierde ster had mogen verwachten, zij wist ook nu het publiek ten volle te bekoren. Daarmede is meteen alle goeds gezegd, want de opvoering was van dien aard, dat, ware ik Poolsch gezant geweest, ik beslist geprotesteerd zou hebben tegen zulk een uitbeelding van poolsche landheeren; dat leek eenvoudig naar niets, zooals trouwens heel de vertooning, ondanks de lieve en gevierde Beppie, welke men gaarne in een betere omgeving zou willen aanschouwen, allertreurigst was. We zagen geen Polen, merkten bitter weinig van het beroemde temperament van het poolsche bloed, zoodat het polenbloed alleen op het programma te.zien was. Schijn noch schaduw er van bood ons de opvoering. „M'n neef uit Canada", blijspel door Will Evans en .Valentine, opgevoerd door de N.V. Vereen. Kotterdamsch Hofsladtooneel Ik heb zoo'n idee. dat de schrijvers van dit stuk na een genoeglijk diner, de vulpen ter hand namen, om samen iets voor het tooneel op papier te zetten. Aanvankelijk waren zij nog in een waarlijk hoogst leuke stemming, met het gevolg, dat zij een eerste bedrijf tot stand brachten, waarom niet alleen zij zelf geschaterd hebben, maar elkeen die in den schouwburgzaal zit, giert van het lachen. Later op den avond daalde het peil der vermakelijke invallen en zoo konden de twee overige bedrijven niet bij het eerste halen. Toch kan ik een ieder, die een genoeglijk avondje aan deze zijde van het voetlicht wil doorbrengen van ganscher harte aanbevelen „M'n neef uit Canada" te gaan zien, niet in de laatste plaats om de werkelijk voortreffelijke manier, waarop Gimberg de komische figuur van den hoofdpersoon speelt, zonder daarbij ooit in het grove te vervallen. Aubrey Henry Maitland Allington en zijn echtgenoote Louise leven er lustig op los, op kosten van hun schuldeischers. Totdat het niet betalen van hun schulden het ergste, faillissementsaanvrage, doet vreezen. Als een reddende engel verschijnt dan de advocaat Chesternian ten tooneele om mee te deelen, dat Aubrey gedurende zijn leven het vruchtgebruik zal genieten van het kolossale kapitaal hem door zijn broeder nagelaten. Na Aubrey's dood komt het neld in eigendom aan diens neef uit Canada, George. De eerste reactie op de mededeeling omtrent deze testamentaire bepalingen is een vreugdedans van het met schulden belaste echtpaar, edoch, spoedig bedenken zij, dat de crediteuren op het heele bedrag, dat Aubrey in handen zal krijgen beslag zullen leggen. Wat nu? De oplossing zal zijn, dat hij quasi'dood gaat en vermomd terugkeert als zijn neef uit Canada, om dan zonder dat de schuldeischers dien neef kunnen lastig vallen, het kapitaal in ontvangst te nemenOp de meest amusante manier wordt deze komedie gespeeld, doch dan beginnen de verwikkelingen pas goed. Ik wil dat alles niet verklappen en alleen vertellen, dat behalve Aubrey nog een andere pseudo-neef uit Canada ten tooneele verschijnt, dat tenslotte nummer drie, de ware neef komt opdagen, dat diens echtgenoote, welke hem jarenlang dood had gewaand, hem in alle drie gevallen, o.a. aan zijn speciale wijze van kussen uit duizenden herkende en dat de heele miljoenenerfenis neerkomt op een nalatenschap van .... een pond, vier shilling. Naast Gimberg als Aubrey, gaf Kitty Perin-Kluppell als diens vrouwtje goed spel te zien, terwijl de heele vertooning met een Schwung ging, die aanstekelijk werkte op de pret, welke de toeschouwers in de reeks malle gevallen kregen. Niet alleen dus de acteur, maar ook de regisseur Gimberg verdient bijzondere hulde voor wat ons geschonken werd. Geen hooge kunst, doch gezellige vroolijkheid. Hei, het was in de Mei zoo blij .... T. K.

De sroote tentoonstelling te Düsseldorf Op de gebruikelijke duitsche manier wordt deze tentoonstelling met de afkorting Gesolei aangeduid.

hun liefde steeg met den dag. Doch de gelegenheid, waardoor Prick bewijzen kon, dat hij met zijn pen z'n kost wist te verdienen, was nog niet voorgekomen. Van alles had hij geprobeerd, misschien vertel ik er u later nog wel ereis van, doch gelukt was nog niets. Van tijd tot tijd verhaalde hij mij van z'n avonturen, beleefd tijdens zijn jacht naar 'n baantje. En daar ik in lang niets van hem gehoord had, besloot ik ereis bij hem aan te loopen. Hij had een keurig stel kamers in een der eerste buurten van de stad, d'r was altijd overvloed van goede dingen. Waarom zou ik dus niet ereis probeeren of Prick thuis was ? Ik vond hem bezig met zijn nieuw radiotoestel, een van de dingen, die hij zoo van tijd tot tijd kocht om zich te troosten in z'n ongeluk. Wacht even, we krijgen direct Parijs. Hij draaide en draaide weer terug, deed al de geheimzinnige handbewegingen, die bij zoo'n toestel schijnen te behooren. Natuurlijk hoorde ik allerlei geluiden van het piepen van een muis tot het niezen van een olifant, maar de charme van de fransche taal drong niet tot mij door. Prick liet zich niet van de wijs brengen, hij draaide weer ereis en vermengd met de lieflijke geluiden van een kat, die op z'n staart getrapt wordt, klonk plotseling een banjoconcert. Mooie uitvinding toch, dat is Hamburg, zei Prick. Als je een oogenblikje wacht, zal ik je Chicago geven .... Ik wou, dat hij mij een behoorlijk kop thee ot iets anders drinkbaars had aangeboden. Wat heb je nou aan Chicago in het drooggelegde land, wanneer je een dorst hebt van je welste.... Op den weg naar Chicago bleken weder vele poesen te loopen. Tenminste hun geluid werd gehoord, zeer intens, terwijl m'n gastheer zich een weg van Hamburg naar Chicago draaide. Doch hij scheen z'n werk niet zonder succes te doen, want plotseling klonk de krachtige stem van een man, die blijkbaar aan het einde van z'n toast was. dienaren van de openbare zaak, in den besten en edelsten zin van het woord. Verdedigers van de waarheid. Mannen die ik vol trots mijn medewerkers mag noemen. In een woord, ik drink op de journalisten van dit landl Het geluid van daverend ■applaus knalde en knetterde ons van uit den loudspeaker tegen. De ouwe Brickenwale, zei Prick. Ik herken z'n- stem uit duizenden, de vetzak. Kijk even op het programma waar hij is. We keken en vonden dat

-

Prick's schoonvader de officieele rede had gehouden aan het diner der-journalisten-vereeniging. Prick scheen woest verontwaardigd over wat hij daar net gehoord had. De kameel, mopperde hij, de kaffer. Dat spreekt van de verdedigers van de waarheid .... Uit alles begreep ik, dat er hem iets dwars zat en overtuigd, dat het hem goed zou doen, indien hij zich ereis kon uitspreken, moedigde ik hem daartoe aan. Blijkbaar verlangde hij er naar om, los te barsten. Tenminste ik had hem geen tweemaal uit te noodigen, voor dat ik het volgende te hooren kreeg. Na alles wat ik zooal geprobeerd had om m'n kost als journalist te verdienen, voelde ik me een beetje uit het veld geslagen. Niet omdat Suzy verwijten deed. Die engel is een kind uit de duizenden. Zij had van h,aar kant alles geprobeerd om d'r vader (hoe komt zoo'n man aan zoon kind! te bewegen medelijden te toonen. Doch hij wou niet toegeven. Je leest in den bijbel dat Jacob zeven jaren diende voor Laban's dochter. Hard werk. Maar wat is schapen hoeden in dien tijd vergeleken met journalist tegenwoordig ? Wat een concurrentie, wat een minderwaardige trucs, wat een jalousie! Maar wat geeft 't mij, over dat alles te klagen ? De ouwe Brick zat als een steenen muur met zijn idioten eisch tusschen z'n dochter en mij. Plotseling kreeg Suzy een idee. Maar lieveling, waarom probeer je het niet met een van die correspondenticscholen, die geven onderwijs in alles. Waarom zouden ze jou geen les in journalistiek kunnen geven. Het denkbeeld was prachtig. Vind je ook niet ? Ik knikte alleen. Ik heb er Suzy innig voor bedankt, zei Prick en een glans van geluk en herinnering aan genoten zaligheid blonk uit z'n oogen. Ik antwoordde maar niets en knikte weer alleen. 's Avonds nam ik de krant, ging Prick verder, een van die bladen waar de ouwe heer z'n kost mee verdient en z'n aplomb aan ontleent. Daar viel m'n oog op een advertentie

Verdien terwijl ge leert, dat stond er in dikke letters boven. En daarna volgde: zij die met het schrijven van courantenberichten, korte verhalen, reportage, kortom met werk op elk terrein der journalistiek den kost willen verdienen, wenden zich tot het Internationale Correspondentie-instituut Van Ditendattumstraat 134. Prospectus gratis. Artikelen worden zonder kosten beoordeeld. Precies wat ik noodig had, nietwaar ?

Ik beaamde het met heel mijn hart en was werkelijk nieuwsgierig om de rest te hooren. Den anderen morgen ging Prick zoo vroeg mogelijk, kwart over tienen was 't geloof ik pas, naar de Van Ditendattumstraat. Hij redeneerde zoo, wanneer die lui alles per correspondentie voor je doen kunnen, dan zal het natuurlijk beter en vlugger gaan wanneer je met hen praat. Nou moet ik verklaren, zoo vertelde hij mij, dat mijn eerste indruk niet bepaald gunstig was. Je verwacht zoo'n Internationaal correspondentie-instituut in een behoorlijk bureau met een jongen in 'n pakje met. koperen knoopen aan de deur, No. 134 bleek een bovenhuis te zijn met een vervelooze deur. Ik liet me natuurlijk niet weerhouden. Jij weet wat er voor me van afhing. Ik belde dus. Na een poosje werd de deur opengemaakt door een kerel met een kort geknipten vollen baard, een groote bril op en een paar wollen sloffen aan z'n voeten. Ben ik hier terecht bij het Internationaal Correspondentieinstituut ? Ja, dat is zoo .... Ik zou graag den directeur willen spreken. Dat ben ik .... Zoo ben u dat. Zou ik even met u kunnen spreken ? De man keek me wanPtrouwig door zijn brillenglazen aan. Waarover ? vroeg hij. Over de advertentie. Het scheen, dat die mededeeling den directeur van het Internationaal Instituut op z'n gemak bracht. Tenminste, zoo ging Prick verder, ik werd naar boven gelaten en in een kamer gevoerd, die tegelijkertijd zit-, eet- en studeervertrek bleek te zijn. We zijn van plan, binnen kort te verhuizen, begrijpt u, zei de directeur met een gebaar naar al den rommel voor. naast en achter zich. Met een groote welbespraaktheid begon hij uit te wijden over de aantrekkelijkheden van het journalistisch beroep. Alle dagbladschrijvers van naam waren z'n leerlingen geweest en z'n snorkend gepraat herinnerde me zoo zeer aan de verhalen van den ouden Brick, dat ik blij was, dat er een eind aan kwam. Ik vertelde hem, dat 't mij te doen was om zoo gauw mogelijk geld te verdienen en vroeg hem raad, op welke wijze dat het beste ging. Zit je dan zoo op zwart zaad, vroeg hij eenigszins wantrouwig. Om hem gerust te stellen, vertelde ik hem 't een en ander van m'n situatie, natuurlijk zonder al te veel bijzonderheden. De kerel leek me 'n gare snuiter. Ik zou u raden om je op 't schrijven van korte verhalen toe te leggen. Da's gauw ge-

•^^^^^^^P^HPP

^^^

leerd. Die dingen zijn gemakDe directeur kwam net de kelijk geplaatst en d'r is een deur uit. groote navraag naar. Die afZoo, is u klaar om te bedeeling wordt door m'n dochter ginnen ? behandeld. Vol vuur en ijver antMet 'n doordringende stem woordde ik. riep hij z'n medewerkster, die Nou, m'n meisje wacht u me als juffrouw Grethe werd boven, 't Zal met haar best voorgesteld. Nou weet ik niet gaan. of het jou ook zoo gaat als Ik moest eigenlijk in me zelf mij, vroeg Prick, maar als ik lachen, om dat „m'n meisje". van Grethe hoor, dan denk ik Juffrouw Grethe woog minonwillekeurig aan Faust, en ■ stens 80 kilo. Ik taxeerde d'r verwacht een teere blonde op minstens 45 en ze bezat nu jonkvrouw. Laat ik je onmid- juist alle tegenovergestelde dellijk vertellen, dat deze eigenschappen, noodig om een juffrouw Grethe heelemaal niet vrouw aantrekkelijk te maken. geschikt was om 'n ouwen heer Suzy heeft een onbeperkt verals Faust te betooveren. Ze trouwen in me. Ze weet, dat was.... nou kort gezegd, ik naar geen andere vrouw kijk, precies het tegenovergestelde maar zelfs als ik die juffrouw van de juffrouw uit de opera, Grethe den heelen dag had ofschoon ik op 't tooneel er aangestaard, zou ze nog niet ook heel wat gezien heb, die jaloersch geworden zijn. boven de jaren schenen te zijn. Ik vond het best dat ze zoo M'nheer Prick, zoo stelde me was, want nou kon ik des te de ouwe heer voor. wil een beter al m'n aandacht op m'n specialen cursus in het schrijven werk concentreeren. van korte verhalen volgen. PerM'n onderwijzeres zette zich soonlijk onderricht, begrijp je. in haar volle breedte in een Ja vader. Hebt u hem onze grooten stoel en begon d'r colcondities al medegedeeld. lege. Ik heb d'r niet alles van Ik wou het net doen, zei de onthouden. Doch het begon met directeur en hij wendde zich de verklaring, dat voor alles een weer tot mij. De condities zijn: novelle, of een kort verhaal, f 100 entree, f 50 voor het met de liefde te maken moest eerste jaar, f 100 voor het hebben. Als je een beroemden speciale diploma en 1 50 voor naam hebt, doceerde ze, dan speciaal onderricht. kun je wat wagen en over geDa's goed, zei Prick, zonder schiedenis en andere dingen zich de moeite te geven het schrijven. Maar wil je als onbetotaal op te tellen. kend auteur verkoopen, ja, dan En, voegde juffrouw Grethe direct op het onderwerp af. En 0 eraan toe, 50 /o van wat u dat is de liefde. Uitgevers zijn in de eerste vijf jaren met menschen, die weinig tijd hebschrijven verdient. ben. Als ze een verhaal toegeU kunt contant betalen of stuurd krijgen, dan willen ze bij afbetaling. direct kunnen zien of het geNatuurlijk betaalt mijnheer schikt is. Begin dus direct contant, zei de juffrouw met d'r met de liefde en.... je vervriendelijke gezicht. koopt het best. Ze had het bij het rechte Enfin, zei Prick, ik zal je end, want eerlijk gezegd, ging maar niet alles oververtellen. Prick voort, ik had weinig lust 't Was heel erg interessant, wat om een tijd lang die kwitanties die juffrouw Grethe verhaalde. aan m'n deur te hebben. De hoofdzaak-voor mij was niet De ouwe had het bedrag het leeren, maar het verdienen. fluks opgeteld en ik kreeg een Dus vroeg ik haar of ze dacht, nota van f 300.— voor me. dat ze een verhaal van een 't Leek me nog al duur. Maar beginner zooals ik was, gauw wat doe je al niet om een dacht te kunnen verkoopen. kind als Suzy te winnen. DaarDat zal wel gaan. voor is toch geen bedrag te En wat denkt u, dat ik er hoog ? voor krijgen kan ? Ik knikte weer en zei maar Een f 25.—. niets. Dus dat is f 12.50 voor mij? Pardon, zei juffrouw Grethe. De directeur overreikte me, nadat ik betaald had, een cel- Het instituut neemt altijd een luloid insigne als teeken dat bedrag van f 25.-- voor zich ik student van het Internatio- als plaatsingsrecht. Heeft vader naal Correspondentie-Instituut u dat niet verteld ? Neen, zei ik een beetje was. Natuurlijk stak ik het ding in m'n zak. We spraken' af, kortaf, 't leek me een afiettersdat ik den anderen morgen om troepje. Hoe klopt dat eigenlijk elt uur terug zou komen. Voor met uw devies van „Verdien dat ik wegging, waarschuwde terwijl je leert" ? Je moet . rekenen, dat geen ik nog ereis, dat het mij te doen was te verdienen terwijl mensch direct loepen kan, wanik leerde. Natuurlijk, zeiden ze neer die voor 't eerst op z'n allebei, de vader zoowel als de beenen staat. Enfin, ik praatte er niet dochter. Dat is het devies van meer over en juffrouw Grethe het 1. C. I. Den volgenden morgen was scheen ook maar liever direct Prick precies op tijd voor de met het werk te beginnen. deur van Ditendattumstraat 134. Dus haalde ze een formu-

■■i^"

^^^^^^"

-■-

lier voor den dag, het leek meer op een algebraïsch vraagstuk dan op een aanwijzing voor een novelle, 't Was allemaal van A en B en X en Y. Een oogenblikje, zei ik. Wat heeft die A met die B te maken. Wie is A ? A is de heldin, antwoordde juffrouw Grethe. Zij werkt op het kantoor van B en hij is verliefd op haar. Waarom ? Ja, dat moet u d'r bij verzinnen. Zoo, antwoordde ik. En, ging ik verder, wie is X ? De zuster van A, Mooi meisje, zwak van karakter.-Ze gaat met Y naar een bal. Wie is die Y? Een klant van B, zei juffrouw Grethe. Hij is een knappe man, maar ook een zwakkeling. A is daarom erg ongerust over zijn zusje. Is ze nog zoo klein ? Neen, niet zooals u het bedoelt, maar meer zooals vader kindje tegen mij "zegt. Begrijpt u? Ik begreep er niks van, verklaarde Prick aan mij, maar ik begreep, dat het onbeleefd zou geweest zijn om Grethe tegen te spreken. M'n onderwijzeres vertelde me verder de geheele geschiedenis. Het meisje X. nam geld weg en A. vertelde aan B. dat zij het gedaan had en hij doet net of hij het gelooft. En dan zijn ze door een toeval allemaal tegelijk op een bal, B. raakt aan het vechten met Y. Dan komen we weer in B. z'n kantoor. B. dicteert een brief aan A. 't Was een liefdesverklaring, maar A. is zoo'n ezelin, dat ze heelemaal niet begrijpt, dat die verklaring eigenlijk aan haar adres is gericht, zoodat B. het haar moet vertellen. Dat was het schema. Niet veel bijzonders, vindt ge wel ? vroeg Prick. Ik nam het stuk mee en toen ik weg ging, waarschuwde juffrouw Grethe nog eens, dat het niet minder dan 5000 woorden mochten worden. En zorg er voor, dat het morgen klaar is! Ik dacht, dat ze een grapje met me wilde maken, maar d'r gezicht stond zoo ernstig als. wat. Enfin, ik pruttelde maarniet veel tegen en ging naar huis. Maar, d'r is zoo'n verhaal van een ouwen griek, die' een vat zonder bodem moest vol scheppen. Ik heb den heelen dag en laat in den avond aan dien kerel moeten denken. Mensch wat een baantje. In het begin dacht ik, dat 't heel makkelijk zou gaan. Maar ik was nog geen kwartier bezig of ik wist niet meer wie A. was en wie B. Ik herinnerde mij geen enkelen naam meer, dien ik gekomen had. En ik begon maar weer opnieuw. Hoeveel keer ik dat gedaan heb weet ik niet. Wel, dat de kamer bezaaid

was met half beschreven briefjes. Eindelijk, toen ik zoo goed als radeloos was, kwam het op eens. 't Was of 't me zoo in m'n hersens gegooid was en langs m'n armen, in m'n vingers en van daaruit in m'n vulpenhouder liep. Ik had beet, zou een hengelaar gezegd hebben! Om drie uur in den nacht was m'n verhaal klaar. Ik ging naar bed en stond den anderen morgen op, lekker als kip. Ik begon met een stevig ont-

Daar zat ik, ik had wel kunnen huilen! Enfin, juffrouw Grethe bood me aan om mee te helpen de historie verder uit te werken. Ga zitten, m'nheer Prick, we zullen probeeren of we je helpen kunnen. ' De hemel moge je beloonen, juffrouw Grethe, want ik geloof nooit, dat ik zonder je hulp er een woord meer van maken kan. Onzin, mijnheer Prick. Laat ons maar ereis beginnen met de laatste scène, daar waar B. den liefdesbrief dicteert. Ja, maar 't is geen B. meer.

Een aardig hoekje in Oud-Parijs Waar zou dit zijn ?

bijt en trok daarop naar het hoofdbureau van het I. C. I. Daar ben ik weer! Met dezen uitroep begroette ik juffrouw Grethe, die net zoo leelijk was als den vorigen dag. Hebt u het klaar ? Zeker. Ik heb geen tijd ge. had om het over te lezen, maar .... ik ben zeker dat het goed is. Ze nam de papiertjes, telde ze ereis na en keek me toen met d'r zwarte krentenoogjes aan, dat m'n bloed in m'n aderen bevroor. Wat is er verkeerd in ? Is dat alles ? vroeg ze. Ja, natuurlijk. Maar, dat zijn geen vijfduizend woorden, ten hoogste drie honderd.

Hoe hebt u hem genoemd, Andrew Pork ? Prachtig. En hoe noemde je A.? Marion. Neen, dat lijkt me geen goeden naam. Laten we d'r Hilde noemen. Ik begreep niet waarom. Maar enfin, waarom zou ik over zoo'n kleinigheid discussieeren ? Bent u klaar ? vroeg juffrouw Grethe. Schrijf dan maar op, ik zal het je opgeven. Mijn lieve eigen Hilde, zei ze, ik ben benieuwd of ge verwonderd zult zijn, over wat ik nu ga zeggen. Ik bemin je, met alle kracht die in me is. Al kennen we elkaar nog zoo kort. ik ben vol liefde. Zoo ging het verder, alles zes

maal hetzelfde, van één woord tien makend. Zoo zouden we wel aan de 5000 komen. Het slot was: Ik weet, dat ik je gelukkig kan maken en verlang zoo innig naar het kleine huisje, waarin we alleen met onze liefde zullen leven. P. Wat beteekent die P. ? Dat is de afkorting van Perk. O, prachtig. Nu beginnen we met het begin. Tegen koffiedrinken waren we al aan twee duizend woorden, maar ik was zoo moe, dat ik voorstelde om den anderen morgen te beginnen. Dat vond juffrouw Grethe goed. Denkt u dat 'er geld in dit manuscript zit? Zeker. Meer dan u denkt. Overgelukkig ging ik weg. Ik reed met m'n wagen naar de eerste de beste publieke telefoon, belde Suzy op en sprak met haar af, waar we elkaar zouden ontmoeten. Toen zweeg Prick. Na een minuut of wat, meende ik hem er aan' te moeten herinneren, dat-ie z'n verhaal niet af had gemaakt. Niet af ? Ik wou dat ik dat zeggen kon. En hij staarde me met een woedenden blik aan. Die woede kon mij niet gelden, dus was ik nieuwsgierig wien het wel gold. Zie je niet, wat dat slechte wijf had uitgevoerd. Welk slechte wijf ? Grethe, die eigenlijk Hilde Grethe heet. Vanmorgen om tien uur had ik al bezoek van d'r vader. Ik had z'n dochter een minnebrief geschreven en d'r beloofd te zullen trouwen. Wanneer ik er aan dacht om m'n gelofte te houden. Ik had den kerel eerst het raam willen uitgooien, maar toen begon hij te dreigen. Tenslotte heb ik voor f 1000.— dien brief teruggekocht. Schooier, zei ik. Precies, beweerde Prick. En van zulke kerels had de ouwe Bliek, m'n a.s. schoonvader, daar net gezegd, dat zij de beschermers van do waarheid waren. Ik ben er zeker van, dat die „directeur" van dat afzetterszoodje vroeger aan een van den ouwe z'n kranten heeft meegewerkt. Ik wist niet, wat ik op dien uitval van Prick moest antwoor den. Om me een houding te geven, draaide ik wat aan het radio-toestel. En ... plotseling klonk heerlijke dansmuziek. Dat scheen Prirks leed te verzachten. Ik zag een glimlach op z'n lippen terug komen, hij stond op, bewoog het lichaam op het rhythme van de muziek, alsof hij met iemand danste. Och, zei hij tenslotte, laat ik op dien armen kerel maar niet meer schelden. Het is ten slotte toch de vader van Suzy. En eens zal hij wel ereis toegeven. (Vrij naar het engelsch.)

,—

I De beste twaalt 1 Niet erg praatzaam. Van president Coolidge vertelt men, dat hij buitengewoon weinig spraakzaam is. Een te apprecieeren deugd voor een staatsman, doch niet bepaald pleizierig voor z'n vrouw. Onlangs ondervond zij dit. Door ongesteldheid verhinderd om zondags naar de kerk te gaan, waar een beroemd predikant in den dienst voorging, informeerde zij bij haar man naar de predikatie. Was het een goede preek ? zei zij. _ Ja, antwoordde president Coolidge. Waar was het over ? ging z'n vrouw voort. Zonde, was het antwoord, kort doch niet erg uitvoerig. Wat zei de predikant ervan ? vroeg mevrouw. Hij was er tegen, antwoordde mijnheer. Toen gaf ze het op. Moderne sprookjes. D'r was ereis een mooi meisje en .... ze wist het niet dat ze mooi was. Een man met ervaring. Eene inbreker tot den ander: Gisterenavond heb ik bij een advokaat ingebroken. De ander: En.... wat heeft je dat gekost ? Z'n excuse. Verontwaardigde oude vrijster: En wat voor verontschul-• diging hebt gij, een gezonde man, die goed z'n kost verdient, dat je nog niet getrouwd zijt ? De vrijgezel: Och ik ben met die kwaal geboren! Voorwaardelijk. Ik zoek een juffrouw, zei de mevrouw, die werkelijk van kinderen houdt. Doet gij dat ? De sollicitante: Och mevrouw, dat hangt wel een beetje af van het loon dat u betaalt.

■

i)(a«®a^®(a5P®(ag?®a»is<s©a«®Q^®(as»is)(a<s©

M IJ N P IJ P Liedje van een vrijöezel

Wij zijn niet en vogue meer, dierbare vriend, Toch hebben we 't beiden gerust niet verdiend. Dat wij nu geheel zijn vergeten. Ja.,. \VL ben al oud, en jij bent niet meer traai. Dat Komt van de eenzaamheid en van de baai, Maar dat mag ona toch niet verweten. Maar wat ook de wereld van j'uiterlijK vindt, Jij blijft mij na jaren, m'n eenige vrind. Na al, wat mij is overkomen. Jij kent al mijn hoop, elke helm'lijke wensch. Wat Ik jou vertrouwde, deed ik aan geen mensch, Jij kent mijn verlangens en droomen. Ik had vele vrienden. Ik h&d... ja helaas. Och, wij waren jong, en wij deden dus dwaas, Maar waarlijk 't was immer poseeren. Met jou in m'n mondhoek een dag na een feest, Den ik dan weer altijd mezelve geweest. En kon ik weer philosopheeren ... Jij maakt mij tevreden en geeft mij genot. Van kalmte en rust en goedmoedigen spot. Jij maakt me gelukkig en wijzer. Ik neb aan hel wufte en wereldsche lak, Met jou en een fijn hallef pondje tabak, Ben ik in m'n leunstoel een keizer 1 Ik lach om zoo'n snipper tabak in papier, En ook om sigaren geef 'k eig'lijk geen zier, 'k Vergeet alle ellende en rampen. Wanneer ik genoegelljk boomend met iou, Qeen meter ver zien kan, de kamer is blauw. Zoo heb ik die vol zitten dampen. Dan heb ik geen zorgen, ik tel geen verdriet, Ik denk. aan m'n mopp'rende bazen dan niet, 'k Den rijk dan met mijn fantasieën, Dan droom ik: Ja, hls ik het maar had gewaagd, Wanneer ik haar toch om haar hand had gevraagd. Dan zaten we nu mei z'n drieën: M'n pijp en ik zelf en de derde was „zij", Misschien ... waren er ook nog meerdere bij. Misschien... maar ik ben nu geen boffer. Ik vroeg het haar niet, en nu ben iTc te oud. 't Is laat al. En '1 Is In de kamer hier koud. ' Ik ga dus maar stil naar m'n koffer... Frank Arnold! D(3<^©3Ä©3^^(3©at^>©(ä^©'

Z'n laatste middel. Karig z'n penige dochter was alles behalve een schoonheid. Verre vart dat. En een huwelijkscandidaat had zich nog niet aan den horizon vertoont, ondanks het feit, dat de jonkvrouw dichter bij de dertig dan bij de twintig was. Weet je wat we doen moesten, zei Karig tot z'n vrouw. We moesten ereis een paar maal professor Marlit ten eten vragen. Waarom ? Och die is weduwnaar en vreeselijk verstrooid. Misschien vraagt hij uit verstrooidheid ome Erna wel. Achterlijk. Mevrouw Pasrijk kwam bij den tandarts om een kies te laten trekken. Zal ik gas gebruiken? vroeg deze. Ik dacht dat u wel zoo modem ingericht was, merkte de patiënte snibbig op, dat u al electriciteit zou hebben. Met versterker. Lop: Zeg, heb jij thuis al een luidspreker ? Pop: Natuurlijk, zelfs een met versterker. Lop: Hoe bedoel je dat ?... Pop: M'n vrouw is de luidspreker en m'n schoonmoeder die bij ons inwoont, de versterker.

De. oorzaak. Dat is me onbegrijpelijk, hoe jij je van je jonge vrouw wilt laten scheiden. Iedereen vindt haar even aantrekkelijk. Dat is juist de reden I

Gevaarlijke dansers Het is gewoonte om bij paarden, die achteruit trapoen, ter voorkoming van ongelulcker een lint aan hun staart te binden, dan weten de volgende ruiters, waarop ze te letten hebben. Hasselden, de geestige teekenaar van de Daily Mirror, stelt nu voor om hetzelfde 'e doen bij achteruit trappende dansers en geeft hiervan een voorbeeld uit den tegen, woordiqen tijd en vroegere jaren.

.11^

Begrijpelijk. Mijnheer Popper wiens vrouw heel erg modieus gekleed gaat, vertelt op een avondpartij aan zijn buurman, dat z'n vrouw naar Parijs gaat voor d'r avondcostuum. Nou begrijp ik het, zei de buurman, ik begreep al niet waar ze dat ding had gelaten.

Een geluk bij een ongeluk. Mietje bracht de borden van de eetkamer naar de keuken. Plotseling een slag, alles ligt op den grond. Mietje van d'r schrik bekomen, zegt met een zucht, die uit het diepst van haar ziel komt: Gelukkig dat , ik ze nog niet had afgewasschen.

Zijn excuse. De kleermaker komt bij een van z'n klanten, een student, die hem nog een grooten „beer" schuldig is. De jonge man amuseert zich met champagne drinken. Natuurlijk, champagne drinken, dat kunt u wel, maar m'n rekening betalen, ho maar. Dacht je soms dat ik die champagne betaald had?l Na de ruzie. Ze kwamen uit het buitenland terug en hadden onderweg zitten kibbelen. Aan de grens vroeg de ambtenaar naar den pas. Deze werd vertoond. Kunt u bewijzen dat die dame uw vrouw is ? Man, waar praat je over. Ik wou dat jij bewijzen kon, dat het m'n vrouw niet was, dat ton me veel meer waard zijn!

■

MooR HET

BESTE

ROT LOOD

■ ■

'

■?• Marionetten. Maskers en Schimmen iT^Ä

door aas

Wajong Poerwan

MÉb

JR W>

>.

•®.

f* Schim van Doersosono

Inleiding. Het looneel is dood. Zoo zegt men. En men bedoelt ermede, dat het publiek er genoeg van heeft, om zich avond aan avond in den schouwburg te vergapen aan de eeuwige meditaties over „het eeuwige trio', of aan het filosofische gezwam van één of anderen humanitairen Ibsen-nabloei, tot wien nog steeds de waarheid niet is doorgedrongen van Multatuli's wijze woord, dat kunst geen catechiseermeester is. Neen, het tooneel is niet dood, en gäät niet dood! Nooit! Men zegt het alleen, omdat het publiek dat, wat het theater de laatste jaren biedt, beu is, en, in afwachting van een grondige repertoire-herziening zijn heil elders is gaan zoeken. De één heeft dit heil gevonden in het meest geraffineerde cultuurelement onzer dagen: de bioscoop, de ander in de primitieve schoonheid van schimmen-, maskersen marionettenspelen. En waar de belangstellenden in deze laatste genre's een groep vormen, bestaande uit kunstenaars, schilders, litteratoren, tooneelisten, journalisten, en vele anderen, welke als geestelijke leiders van de massa beschouwd kunnen worden, is onder hun stimulatie een welhaast algemeene interesse gaande gemaakt, voor deze drie oer-oude volksvermaken. Een geheele literatuur is er de laatste jaren over ontstaan, en een enkelen keer stuitten we zelfs op daden. En één dezer daden, was het welke mij tot het schrijven dezer beschouwingen prikkelde — alhoewel ik reeds verscheidene jaren schimmen- en marionetten-enthousiast ben! — namelijk de tentoonstelling „Maskers, marionetten en schimmen", welke van 28 Februari tot en met 28 April j.1. in de Koninklijke Bazar te 's-Gravenhage gehouden werd. Misschien is het niet geheel en al juist, om van een tentoonstelling te spreken, want, al was in de Bazar steeds een collectie poppen, maskers, ontwerpen, boeken, etc. te zien, de inrichters dezer gelegenheid, de beeren Couvée, Simon Koster en Gerard Rutten, welke laatste het sublieme aanplakbiljet verzorgde, hadden de zaak zoodanig georganiseerd, dat men de .poppen en schimmen niet slechts genummerd in uitstalkastj es te zien kreeg, doch vooral op de wijze waarop ze door hunne ontwerpers en uitvoerders bedoeld waren, namelijk als vertooningsobjecten. Alle avonden werden in het, met sobere

Schim van Henri Rivlère uit het spel ..La marche de de sterrcnioop

middelen, prettig en smaakvol ingerichte achterzaaltje van de Bazar, voorstellingen gegeven, waarbij om de zooveel dagen hef programma zich wijzigde, opdat een andere groep aan het woord kon komen. En ^Jat . de organisatoren niet eenzijdig te werk waren gegaan, bleek daaruit, dat naast de vermaarde moderne marionetten-theaters van Madame Sasonova en Ivo Pruhonny, naast de, naar het expressionisme zwenkende, schimmen van Pieter van Gelder en de, van de Dada-avonden bekende mechano-danser van Vilmos Huszar ook de klassieke javaansche Wajang Poerwa, de roemruchte compagnie van den antwerpsehen Poesjenellen-kelder, ja, zelfs onze ouwe," dierbare poppenkast van den Dam de gelegenheid geboden werd, zich aan den volke te vertoonen en nieuwe glorierijke bladzijden toe te voegen aan de gulden boeken hunner respectievelijke historieën. Voor welke breedheid van opvatting wij hierbij de drie genoemde beeren onzen dank en hulde betuigen. I. Schimmen. Vanuit het Oosten is het schimmenspel tot ons gekomen. Inheemsch is het reeds vele eeuwen in Perzië, Britsch-Indië, Turkije, en vooral in China, waar het hoogst waarschijnlijk ook ontstaan is. Ons, westerlingen, doet de Wajang Poerwa, het javaansche schimmenspel het meest exotisch aan. De figuren ervan, welke volkomen tot ornament geworden styleeringen zijn, van de, in de javaansche volksverbeelding Jevende goden, half-goden en helden uit eeuwenoude sagen en legenden, zijn gesneden uit bont-bemaalt buffelleer, en hebben als onderscheidings-karakteristiek de beweegbaarheid hunner wan-proportioneele armen. Op een verlicht scherm worden zij geprojecteerd, zoodat zij zich voordoen gelijk de op afbeelding I gereproduceerde silhouette doet zien van Doersosono, het type van den on-edelen geweldenaar, zooals de

etoile";

wij
^^^^^

^^^^^"

■P"^^^^^^^"^"'111

■

■■

VAN OVERAL EN ALLES WAT In 1927 worden 30.000 amerikanen, die een deel uitmaakten van de amerikaansche legioenen, in Europa verwacht, om een bezoek te brengen aan de oorlogskerkhoven van de fransche slachtvelden. 27 groote booten zullen deze oud-soldaten naar Europa brengen. Men calculeert dat deze reis over de drie millioen pond sterling zal kosten. Het is voor Engeland te hopen, dat de staking geen storende werking op deze plannen heeft. Ernst Lubitsch heeft zijn contract met Warn-er Brothers, de amerikaansche filmproducent hernieuwd op een minimumsalaris van £ 30.000 is f 360.000 per film! Men taxeert daardoor het inkomen van Lubitsch op ongeveer f i .000.000 per jaar. Zooals bekend is, was het Madame du Barry, waarmede Lubitsch z'n eerste groote succes had. Een nieuwigheid, die zeer de aandacht trekt, is het portretmasker van rubber. Door een bijzondere vinding is het mogelijk om een rubber-afgietsel van het gezicht te maken, dat in natuurlijke kleuren te verven en zoo een bijzonder portret te vervaardigen. Het aantal automaten is weer met een vermeerderd. In New-York kan men sinds feenigen tijd door eenige centen in een apparaat te steken, op bepaalde uren van den dag de radio hooren. In Amerika zijn dergelijke automaten buitengewoon in zwang en ze zijn ingericht voor tal van dingen, waarvoor wc ze hier niet gebruiken. Men kan zelfs een kop koffie per automaat krijgen. Even als in de amsterdamsche ziekenhuizen heeft men in de londensche hospitalen ook den strijd tegen het kortknippen van het haar van verpleegsters. In het z.g. London hospital, een der meest conservatieve inrichtingen, hebben de zusters het gewonnen. Er wordt haar niets meer in den weg gelegd, wanneer zij zich het haar wil laten kortknippen. De heer Klinkert, dansleeraar te Amsterdam bericht ons, dat hij bij het groote congres van de Union internationale des choregraphes, dat te Parijs werd gehouden, ons land aldaar vertegenwoordigde.

FILM-ENTHOUSIASTEN

De wielrennen In het Stadion te Amsterdam Links; Lejour, Rosellen, Schiebaum en Ledde. rechts: de wedstrijd achter groote motoren. Men ziet alle deelnemers in de bocht.

i,i:£^

Ahlßaischari Mixi* mijn lievelingssigaret!

A&ATpiAm

FelienOOrd—StOrmVOSClS Een moment uit dezen spannenden wedstrijd te Rotterdam gehouden.

Op de Rotterdamiche wielerbaan De start van 100 K.M. koppelwedstrijd.

Te Hilversum had dezen ontmoeung plaats. Exelsior won met 1—0 van E.C.K.A.

CICdRETTEf

AMIXI H

©@-

ABATSCHARI CIGARETTES THE HAGUE geliefde sterren. Zij speelde indertijd bij de Biograph en Vitagraph Studios. Later ging zij naar Goldwyn over. Ook trad zij bij de First National op. Geruimen tijd verliet zij de film geheel en al. Tenslotte is zij weer tot haar „oude liefde" teruggekomen. Iets wat ge zeker met genoegen zult hooren.

Athletlekwedstrllden op den Sintelbaan te Amsterdam. Polstokhoogsoringen, van Haitsma—

gtart

0m den Qraaf Limburg Stirum beker. voor ien 4 K M wedstrijd uitgescheven door

Rotterdam

D.O.S.

Net als vroeger. Baron van Brake! met zijn vierspan te Scheemda.

G. /J. te Rotterdam. Harry Carey is een der meest verdienstelijke vertolkers van de Wild-West film. Hij is ^elf bezitter van een uitgebreide farm en heeft dus steeds gelegenheid genoeg zich te oefenen. Vermoedelijk heeft deze omstandigheid grooten invloed gehad op zijn spel.

CORRESPONDENTIE

Crlcketwedstrild te Haarlem R.S. U. speelt tegen H.C.C.

Z). D. te Groningen. Foto van Willy Fritsch vindt u in no. 11 o van het weekblad Cinema en Theater.

Mej. G. B. te Apeldoorn. Mabel Normand, van wie wij hierbij een portret geven, heeft opnieuw een contract geteekend. Zij zal bij Hal Roach filmen en wel in dd hoofdrol van een stuk in twee bedrijven. Mabel Normand behoorde tot de meest

Kampioenschap korfbalwedstrijd

J. P., Deventer, en W. K. te Hilversum. Wij danken u voor uwe belangstelling. Zooals u het juist hebt ingezien, heeft hier een verwisseling van opschriften plaats gevonden, door het wegvallen van een stukje zetsel. Het onhebbelijke stukje in bedoeld blad hebben wij natuurlijk gelezen. Op dergelijke onvriendelijkheden reageeren wij'nooit. G. S., Kampen. Jac. Holl is nog steeds in Californië bezig met het vervaardigen van cowboy films voor the Universal film. Wij hopen spoedig een nieuwe foto van hem te brengen.

Ruiterfeesten te Amersfoort Een mooi ovenicht van de jachtrit voor onderofficieren van de cavalerie.

?< Wij omvingen van den uitg. Com. v. Domburg te Amsterdam, een liedje, getiteld: „Ik hou van jou", woorden van Beppie Schoemaker en muziek van C. v.d. Linden. Wij hebben hier een aardige, vlotte compositie, die ook uitstekend als dansmuziek te gebruiken is, waarvan de woorden gaarne zullen worden gezongen. De omslag, waarvan hierboven een reproductie, is wat houterig van teekening.

'4 Het nieuwe tesmeterlacht „de Ruyter" dat pas van stapel is geloopen.

't^-^^^^S^^^^^^^^^^^^^Zär-'^Z^ ■ "^-r^^.ssir^^ De roeiwedsTrlldên op het Noordieekanaal De studentenroeiwedstrijd wero ook dit jaar op Hemelvaartsdag gehouden. Op onze foto i.el rr.en het nummer overnaadsche viememagieken.

Hondententoonstelling te r pnu„I?? ifl sS de N.. Fou nd.*r ErTeei9 d New

" '"°" *"«• - - " Jong Posthumus.

1

HET MEISJE UIT HET SLOP

| S

Toen Dr. Burdlng, de jonge medicus, die lieh zoo zeer voor sociale kweitlei interesteert, 's avonds de woning van zijn vriend verliet, beiloot bij naar huis te wandelen. Het gesprek had een onderwerp geraakt, dat hem zeer na aan het hart lag. Onderweg redt hij een meisje dat zich wilde verdrinken. Hij neemt haar mee naar huis en verpleegt haar. Zijn huisjulfrouw, een typisch stijve oude dame. is niet erg ingenomen met de nieuwe logee en begriipt de bedoeling van den jongen dokter niet. Burding belooft het meisje dat hij haar niet naar haar ouders zal'terug zenden indien zij hem helpt door ijverig te leeren. Een vriend van Burdlng. Johnny Stevenson, komt hem bezoeken en Dr. Burding vertelt van zijn plannen. Hierdoor komt ook Burdings moeder op de hoogte en leest hem de les. Juffrouw Barder, de huishoudster, zegt haar betrekking op. Alleen thuis zijnde, krijgt Elsie bezoek van Maud Harlington. die haar tracht te bewegen het huls van Dr. Burding te verlaten en bij haar in betrekking te komen Na eenige aarzeling zegt ze toe. te zullen komen. Als zij op 't punt staat gekleed en wel te vertrekken, komt Dr. Burding thuis, welke haar de reden van haar vertrek vraagt. Zij zegt niet als proef te willen dienen. Doch Burdlng weet alles in orde te brengen zoodat Elsie, dol gelukkig, blijft en zich dapper aan huishouding en studie wijdt. Zij schiet heel goed op. En als Johnny Stevenson. Dr. Burdings jonge vriend, haar onverwachts bezoekt, vindt hij haar druk bezig in de keuken. Ook mevr. Stevenson komt op bezoek. Zij wil Elsie leeren kennen en vreest, dat zij een tndringster Is. Doch spoedig leert zij het meisje waardceren en biedt zij Dr. Burding aan hem bij de opvoeding te helpen. Mevrouw Stevenson en haar dochters helpen Elsle nieuwe Meeren koopen. niet altijd zijn zij het over de kleur eens. Eliie wil kleurrijke dingen, de andere dames meer sobere uitvoering. Al» de nieuwe kleeren komen wil Elsie deze direct aan Dr. Burdlng toonen, doch deze toont er heel weinig belangstelling voor. Dit Is een diepe ontgoocheling voor het meisje. Johnny maakt Burding hierover een standje. De dokter gaat daardoor inzien, dat hij het meisje meer vrijheid moet geven en stelt mevr. Stevenson voor haar mee naar bulten te nemen. Elsie gelooft cehter, dat hij dit alleen doel om aan de menschen te toonen hoezeer zijn „proef" Is geslaagd. Op het feest van mevrouw Stevenson blijkt, dat niettegenstaande de vooringenomenheid van het gezelschap. Elsie iedereen voor zich Inneemt. Al wandelend ontdekt lij Maud en Burding vertrouwelijk bij elkaar. Dit wekt haar jaloezie op. zij wist nu dat zij Burdlng lief had. Johnny maakt haar het hof. Weer thuis gekomen wordt Elsle verrast met een speciaal voor haar ingericht boudoir. Burding twijfelt met het oog op Johnny's plannen of zij nog lang bij hem zal blijven. Elsle gelooft dat Maud haar plaats zal innemen. Elsle maakt met Dick Laurens een autotocht waarover Johnny zijn mlsnoegeA te kennen geeft, en van welke gelegenheid hij gebruik maakt haar zijn liefde te verklaren, waaraan Elsle niet kan beantwoorden, daar zij Burding den voorrang geeft. Johnny mijdt Burdings huis. Op een avond dat Elsle met Burding was uitgegaan ontmoetten zij in een restaurant Johnny in gezelschap van lichte vrouwen en sterk onder invloed van den wijn. Elsle besluit Johnny op zijn slecht gedrag te wijzen, waartoe zij weldra gelegenheid vindt in den tuin bij de Stevensons.

„Ja, niets dan lafheid! Je gaat uit en gedraagt je op zulk een wijae, dat je vrienden je minachten en dat het bijna het hart breekt van je lieve moeder en dan wil je mij daarvoor aansprakelijk stellenI" Johnny kreunde. „Ik wou, dat je wegging en mij alleen liet; ik ben thans niet in staat om iemand aan te hooren." „Ik ga niet heen", zei Elsie vriendelijk, „ik zei hetzelfde tot dr. Burding, toen hij me uit het water wilde halen, maar hij liet me ook niet los. Hij leerde mij mijn verdriet onder de oogen zien en het overwinnen. Johnny, laat ons eens samen praten en overleggen, wat het beste voor je is. Ik zelf heb geleerd, dat het laf is, voor het verdriet' te vluchten, maar dat het gelukkig maakt er tegen te strijden en dan te overwinnen. Ik ben maar een meisje en jij bent een man en hebt prachtige vooruitzichten. O, Johnny, denk er eens over en tracht hierin flink te worden." Vol aandacht had Johnny naar haar woorden geluisterd en hoe langer hoe meer kwam hij onder den indruk ervan. „Elsie," zei tyj tenslotte, o, als jij me maar zoudt willen helpen; met jou aan mijn zijde gevoel ik me, alsof ik de heele wereld zou kunnen veroveren." Elsie verborg een oogenblik haar gezicht; zij trachtte haar zenuwen te beheerschen en kracht te vinden, om een besluit, dat in haar opgekomen was, door te zetten. Toen sprak zij rustig: „Heel goed, Johnny, je ztilt je zin hebben." „Bedoel je, dat je met me wilt trouwen ?"

Ja."

„Jou lieveling!" riep Johnny dolgelukkig. Hij wilde haar in zijn armen sluiten, maar iets in haar houding weerhield hem. Zij gaf geen blijk van afkeer, maar wachtte heel gelaten zijn omhelzing at, met dezelfde kalmte die zij gedurende het geheele onderhoud getoond had. Dat was het, wat haar minnaar deed weifelen. Hij keek haar wijfelend aan en zij antwoordde hem met een flauw glimlachje. Haar lippen beefden een weinig en hij zag de donkere kringen onder haar oogen en den smartelijken trek om haar mond. „Elsie, houd je van me ?" vroeg hij ernstig. „Ja," antwoordde zij, maar zij sloeg direct haar oogen weer neer. „Genoeg, om voor altijd gelukkig met me te zijn ?" hield hij aan. „Genoeg om te weten, dat ik toch niet gelukkig kan zijn, nu ik weet, dat ik jouw geluk zou verspeeld hebben," zei Elsie met trillende stem. Johnny stond sprakeloos. Hij begreep, wat een leelijk spel hij speelde met het nobele meisje, dat voor hem stond. Haar eigen geluk wilde zij opofferen om

Albert Roussel, qob. 5 April 1869 te Tourcoing, was eerst marine-officier. In 1894 besloot hij zich geheel aan de muziek te wijden, waartoe hij zich eerst in zijn geboortestad onder de leiding van Kozsul en later te Parijs onder Gigout en Vincent d'lndy stelde. Deze laatste stelde hem in 1902 als leeraar voor theorie aan zijn „Schola Cantorum" aan, weike post hij tot 1913 bekleedde. Roussel is een der meest marqu^nte figuren van de moderne Fransche schooi; hij had een groot aandeel in de beweging van de „Schola Cantorum. De laatste jaren neigt hij geneel over naar de ultra-modernen

hem gelukkig te maken. Hij schaamde zich over zich zelve en zag in, dat Elsie in dezelfde positie als hij verkeerde. Zij had haar liefde geschonken aan iemand, die zelf niets van dat groote gevoel voor hem besefte. Toch had zij haar eigen verdriet willen vergeten door te trachten het zijne te heelen. „Mijn kleine, lieve meid," riep hij vol bewondering uit. „Ik hou meer van je dan ook. Neen, wees niet bang," zei hij, toen hij de onrust op haar gelaat bemerkte. „In de toekomst neem ik jou als voorbeeld en als ik ook maar half zoo pnbaatzuchtig word als jij bent, zal ik tevreden over mezelf zijn." „Wat praat je een onzin," zei Elsie lachend. „Maar Johnny, ik ben blij, je zoo te hooien." „En nu," zei Johnny, terwijl hij haar beide handen greep, „beloof ik je plechtig, nooit meer mezelf als een beest te gedragen; je kunt dus verder gerust over mij zijn." „Meen je het werkelijk?" riep Elsie verheugd uit. „Ja," zei Johnny ernstig, „en hierbij bekrachtig ik ons verbond." Hij boog zkh tot haar en kuste het stralende meisje op haar wangen. Juist op dat oogenblik passeerden Maud en Dr. Burding. Maud's scherpe blik had

:

•

het jonge paar ontdekt en een uitdrukking van triomf kwam op haar gezicht. „Kijk eens. zijn dat niet Johnny en Elsie ? Het ziet er naar uit, dat je proef spoedig zal eindigen." Zij zag naar haar geleider en zocht naar eenig teeken van jalouzie; maar tot haar verbazing zag zij alleen, dat hij zich verheugde in de gebeurtenis. Hij zag Johnny Elsie kussen en keerde zich toen tot Maud: „Kom mee, hier zijn wij stellie: 5 te veel." Nu hervatte Johnny zijn geregelde, wekelijksche bezoeken bij den dokter en op zekeren dag kwam hij met een geheimzinnig gezicht binnenstormen en kondigde hen aan, dat hij bezigheid gevonden had. „Is het werkelijk waar?" vroeg. Elsie. „Wat is het? Waar is het? Is het een praktijk ? O, Johnny, ik ben zoo blij, vertel me er eens alles van." „Neen," zei Johnny, „dat doe ik niet, voordat ik geheel geslaagd ben. Dit is nu mijn proef en die wil ik nu eens goed ten einde brengen." Hoeveel moeite Elsie zich ook gaf, hij wilde niets vertellen en tenslotte gaf zij het op. Toch liet zij duidelijk blijken, hoe blij zij er mee was en toen Burding naar de beide gelukkige gezichten keek, voelde hij een schijn van droefheid bij de gedachte, dat hij niet héél lang meer Elsie's leeraar zou zijn. Zoodra dit eenigszins mogelijk" was, trok hij zich bescheiden in zijn studeerkamer terug en liet de twee tezamen. Na korten tijd hoorde hij Johnny's stem in de hall, die Elsie goedenavond wenschte. „Goedennacht, ouwe heer!" riep Johnny. „Kom maar niet uit je schuilhoek; Elsie laat me wel uit." En Burding begreep, dat hij best gemist kon worden bij het afscheid der geliefden. Hij ging weder aan den arbeid. Hij was bezig aan het in orde maken van Elsie's boekenkastje, dat in 4)n studeerkamer stond, sinds zij bij hem inwoonde. Zóó was hij in zijn werk verdiept, dat hij het meisje niet hoorde binnen komen. Zij stond hem verwonderd gade te slaan; hij verwisselde alle studieboeken en wetenschappelijke werken voor modqme romans. Toen hij hiermede gereed was, .zag hij Elsie, die hem onafgebroken aans-taarde. „Hallo", riep hij, ,,waar kom jij vandaan?" „En wat hebt u gedaan ?" was haar antwoord. „Koen bij me en zie", sprak Burding triomfantelijk. Hij trok haar mee naar het boekenkastje en wachtte vol, verlangen op haar uiting van blijdschap. Maar inplaats daarvan zag hij niets dan ernst op haar gelaat. .„Waarom hebt ge al die andere boeken weggenomen?" „Omdat ik al het mogelijke voor je opvoeding heb gedaan; een ander zal mijn taak thans overnemen." „U bedoelt, dat u te veel in mij teleurgesteld zijt om er nog verder mee door te gaan ?" vroeg Elsie heel bedroefd. „Nonsens! Je bent nu vrouw en jij en een ander zullen je opvoeding voltooien". „Een ander?" „Ja; ik bedoel den man, waarmee je zult trouwen!" „De man, waarmee ik zal trouwen," herhaalde Elsie. „Ja zeker. Ik heb je opvoeding tot nu toe geleid; nu kan hij de leiding overnemen." Elsie zuchtte. „Het spijt me, dat ik niet aan uw verwachtingen beantwoord heb; ik heb u teleurgesteld daarin." (Wordt vervolgd.)

DOOR Mr. P. A. S. VAN LIMBURG BROUWER ♦»»««»

Op 't laatst der 16de eeuw trok Slddha Rama, door den eerwaarde Koelloeka en 2 dienaren vergezeld door het Hünalayagebtrgte ten einde keizer Akbar belangrijke brieven te brengen. Zij komen bl) den kluizenaar Gaurapada, die hen hartelijk ontvangt. Bij het afscheid belooft Slddha Rama zich tot Gourapada te wenden als er in zijn leven moeilijkheden mochten voorkomen. Op den verderen tocht deelt Koellaka aan Slddha in 't geheim mede dat de kluizenaar niemand minder is dan de vroegere koning van zijn land Nandlgoepta. Na een stevigen rit bereiken zij de woonplaats van Siddha's oom, Salhana, alwaar eerstgenoemde zijn verloofde Iravati begroet. Salhana waarschuwt Slddha te waken tegen de heerschzuchtige plannen van den grootcn Akbar waarin een gevaar ligt voor zijn eigen land. Zij worden gestoord door de komst van den priester Gorakh, de Yogi een invloedrijk man aan wlen Slddha wordt voorgesteld.

— Vergeef mij, Eerwaarde Heer! — zei de toegesprokene, — zoo ik 't van mijn kant mij niet herinner.... — Dat kunt gij ook niet, — werd hem geantwoord; — ik was. op dat oogenblik onzichtbaar voor menschelijk oog. Te wel bekend met de wonderlijke beweringen der Yoga-belijders, dat ze bij voorkomende gelegenheden zich onzichtbaar konden maken, en dergelijke, vergenoegde zich Siddha met stilzwijgend den priester aan te hooren, toen deze tot zijn verbazing voortging: — Het was op dien avond toen g)ij den tijger van den kluizenaar zocht te vervolgen, en .... Maar wij spreken elkaar nog wel nader! De edele Salhana verlangt thans, mijn onderhoud. Tot later dan, vaarwel! U zegene Dioerga's machtige gemaal! En met doffe stem zijn — Om! Om! — prevelend, verwijderde zich de Doergapriester met Salhana, die, zijn neef een Tot straks! — toeroepend, hem alleen liet in den hof. De laatste mededeeling van den Yogi was wèl geschikt om Siddha's verwondering op te wekken. Hoe wist die man wat er ginds met hem in 't gebergte was voorgevallen, waar hij buiten zijn eigen reisgezelschap geen enkel menschelijk wezen had bespeurd? Het gezicht van zijn dienaar, dien hij op eenigen afstand daar tusschen de boomen zag dwalen, bracht hem inmiddels op eene gedachte, die, meende hij, allicht het raadsel kon oplossen. — Vatsal — zeide hij, den man wenkend, — hebt gij of Koelloeka'si dienaar zoo even of daar straks met een priester gesproken ? — Neen, Heer! — antwoordde Vatsa,— wij hebben zelfs geen priestter gezien. — Niet ? — vroeg Siddha, thans wezenlijk verbaasd, — nu, goed dan! Gij kunt gaan! En terwijl hij met de hand wenkte, prevelde hij half verstoord en toch ook half verschrikt, in zichzelf: — ik moet er ■ Koelloeka eens over spreken! Doch hoe kon nog eenig priester of wat ook een oogenblik langer zijn gedachten bezighouden, toen hij een eind weegs voortgewandeld, het wit gewaad en de slanke gestalte van Iravati gewaar werd onder het dichte lommer der mango's aan den oever van een kleinen lotusvijver, besproeid door een zacht klaterende en aangename koelte verspreidende fontein ? Bloemen lagen om haar heen en een nog onafgewerkten krans hield zij in de hand. Doch zoodra niet hadden voetstappen in de nabijheid hare opmerkzaamheid getrokken en nauw had zij Siddha herkend, of zij wierp den krans weg, en snelde haar minnaar met saamgevoegde en ter hoogte van het voorhoofd opgeheven handen te gemoet. Hartstochtelijk drukte Siddha ze in de zijne, en de geliefde ter'ugleidend zette hij naast haar zich neder in het mos.

»

ISSSSSSSSSSSiiSS*^

ten omzet medaljon uit zijn gordel te voorschijn halend, toonde hij zijne verONZE LETTERKUNDIGEN loofde een miniatuurportret, waarin zij wel terstond haar eigen beeld moest herkennen. — Siddha! — riep zjj blijde uit, —maar ik ben immers lang zoo schoon niet! — Zoo schoon niet! — herhaalde hij,— neen, maar wel honderdmaal schooner dan mijn penseel of dat van een ander u afbeelden kan! En in zeker opzicht had hij gelijk. Want, naar Indischen smaak, had hij de doorsnee der oogen en de grootte van den mond een weinig overdreven, terwijl juist de volkomen evenredigheid van beide met de overige trekken een van Iravati's wezenlijke schoonheden was. — Maar hoe nu ? — vroeg hij verschrikt, terwijl zijne gezellin eensklaps was opgestaan en snel aan zijne armen ontsnapte, die haar trachtten te omvatten, — hoe nu ? gij neemt de vlucht ? Jacques Fabrice Herman Perk, — Wacht mij even! — sprak zij, — in geboren 1859 te Dordrecht; overleden in 1881. volgde al jong een oogwenk ben ik bij u terug! zifi. neiging tot de literatuur. Korten tijd deed hij journalistiek werk. Zijn verzen waren het eerste nieuwe geluid in de Met de vlugheid der gazelle zag hij letterkunde dier dagen. Hij is a. h. w, de aankondiger oer tusschen de boomen haar den weg nemen .Tachtigers", tot wie hij. onoanks zijn vroeger, dood. door zijn werk te rekenen valt. Zijn nagelaten gedienten werden naar het paleis, als zwevend de breede door Vosmaer en Kloos verzameld en verschenen in een marmeren trappen bestijgen, en weinige bundel „Gedichten", waarin de .Mathilde-cyclus" een voornaam deel is. oogenblikken later terugkeeren met een niet terstond uit de verte herkenbaar voor— Wat is uw vader toch een wreed werp in de hand. Toen,, hem weer geman, — sprak hij, — om terstond zoo naderd, vertoonde zij hem, terwijl een blos weer te scheiden, nadat wij nauwelijks hare wangen overdekte en hemzelven een een paar woorden gewisseld hadden! uitroep ontsnapte van blijde bewondering, — Wel — zei Iravati, — gij moest hem zijn eigen welgelijkend, maar ditmaal wereer bedanken, dat hij ons toestaat elkaar kelijk een weinig geïdealiseerd portret. zoo alleen te spreken. Dat is hier lang — Liefste mijn! — sprak hij in vermet allen vergund die in ons. geval ver- voering, en eer ze zedig zich kon terugkeeren. trekken had hij haar middel omvat en een — Nu goed! — hernam Siddha, — vurigen kus op de frissche lippen gedrukt. daarvoor wil ik hem van harte dankbaar — Zie! — sprak zij,, de onstuimige omzijn, en te hooger waardeer ik dit gelukkig helzing zachtkens afwerend, — nu zou mijn oogenblik, naar ik te langer er opwachten, vader toch tevree met ons zijn! We hebben moest. Doch hoe nu ? Gij deelt, dunkt juist gedaan zooals de prinsen en prinmij, niet geheel in mijne blijdschap; wat sessen, waarvan onze nationale vertellingen mag de reden daarvan zijn? spreken; die maakten ook eikaars portret. — Ach! — zuchtte Iravati, — hoe ware — Niet volmaakt juist, lieve! — ver't geluk onverdeeld als men weet dat beterde Siddha, — ze maakten hun eigen het zoo kort is van duur ? Wellicht of portret, en ruilden dan met elkaar, of als waarschijnlijk is dit het eenige korte oogen- ze elkander afbeeldden, dan ruilden ze toch. blik dat we voor langen tijd elkander Maar ik vind onze manier toch beter; vrijelijk mogen spreken. En morgen gaat de hunne scheen mij altijd in 't eene geval gij weder verder, naar de weelderige, een blijk van verregaande ijdelheid, en woelige stad, waar gij een eenvoudig in 't andere heel doelloos. meisje als ik ben, alras zult vergeten — Foei! — zei Iravati bestraffend, — — Vergeten! — riep Siddha uit, — maakt gij aanmerkingen op de schriften heb ik dergelijk vermoeden aan u ver- der Ouden? Wie weet of gij straks niet diend ? En wat is ook een afwezigheid onze heilige boeken zelf zoudt gaan van misschien enkele maanden ? Keert dan, cridseeren! — vroeg hij met de woorden vanAmaroe, — Nu ja, en waarom niet ? — vroeg terwijl hij hare hand vatte, en haar nader Siddha, — als ze nu eenmaal hier of tot zich trok, — daar mis hebben of smakeloos zijn, of... — Gij zijt toch, hoop ik, geen twijfelaar? „Keert dan wie gaat niet meer terug? — Twijfelaar? Aan wat? Hoe dus, mijn liefste, zoo treurig? — Aan het gezag der heilige Veden, „Blijft niet mijn hart als mijn woord, scheiden we ook straks, u verpand ?" bij voofbeeld, of aan ... — Kom beste I — viel Siddha de schoone — Ja, — zei Iravati lachend, — als dichters ons troosten konden! Maar vertel spreekster lachend in de rede, — kom! mij, Siddha! hebt gij nog nooit een vera laten we nu deze weinige oogenblikken. op mij gemaakt ? 'k Wilde dat ik het kon, — was het nederig antwoord, — en inderdaad heb SCHUURPOEDER ik 't wel eensi beproefd, maar wat ifc Onmisbaar in elke keuken ook zocht, ik vond nooit iets uwer waardig. Daarentegen isi er een andere kunst, PAK IHH.%KI10 8Ct..^KiL0 14ct. waarin ik misschien iets beter ben beFRAAIE STR00IBUS INH.^ KILO ƒ 0.25 dreven dan in poëzie, en wat ik daarin beproefde, w/l ik niet voor u terughouden. — En een klein met edelgesteen-

„SCHURA"

:

die ons nog gegund zijn, niet doen als voorgevoelens zouden mij dan niet bezoovelen onzer landgenooten, die elkaar driegen ? haast nooit kunnen ontmoeten of ze doen — Foei! zeg dk nu van mijn kant, — elkander allerlei theologische en philoso- sprak Siddha — eene edele wel opgevoede phische vragen. jonkvrouw hecht aan zulke dwaasheden, — Gij hebt gelijk, — hernam Iravati, en die hoogstens te vergeven zijn aan onzie, ik weet ook eeji spelletje dat voel noozele boerenmeisjes! En zoo stelt gij aardiger is, en dat gij ook wel kunt. Let opl dan meer vertrouwen in een boomblad, En zich voorover buigend naar den kant dat van zelf wel-moet omvallen als ge 't van den vijver, plukte zij een donkerblauwe maar lang genoeg drijven laat, dan in het lotusbloem, nam een groot langwerpig eerewoord van een Indisch edelman, die boomblad, dat daar op den grond lag, u zijne trouw heeft gezworen als gij de en, na het vlug tot een soort van schuitje uwe aan hem ? omgebogen te hebben, den lotus daarin — Ach, Siddha! — zuchtte Iravati, heb stekend, liet zij het blad drijven op het medelijden met mij als ik mij soms wat zacht door de beweging der fontein be- kinderachtig aanstel! en is mijn onrust wogen watervlak. u geen blijk hoe ik liefheb ? Mag ik niet — Die bloem is mijn Siddha, — sprak soms, hoe groot ook mijn vertrouwen op ze half in zichzelvc, — laat ons nu zien uw woord en uwe liefde is, met zekere of hij mij trouw zal blijven! onrust denken aan die stad waar gij heen— Neen! — sprak Siddha op zijn beurt gaat en waar u, wie weet het welke ververwijtend — dat is een gek spel! dat zoekingen wachten ? Toch had ik daareven moet gij niet spelen! groot ongelijk, dat erken ik, en, — en Maar Iravati luisterde nauwelijks en zag vervolgde zij, haar hoofd aan Siddha's met ademlooze belangstelling naar het schouder leunend, — ik weet immers ook, dobberend boomblad uit, dat daar vroolijk dat Siddha de mijne is, nu en voor altoos op de kabbelende golfjes danste. en dat er geen andere vrouw bestaat, die — Trouw! trouw! juichte zij.... mij ooit zijn hart kan ontrooven! Daar streek een licht zuchtje van den Haar middel omvattend, zag Siddha de zuidenwind over het water; het ranke vaar- geliefde zwijgend aan; maar die blikzeide tuig helde ter zijde, kantelde, en vertoon- meer dan de krachtigste betuigingen, en de weldra niet meer dan het ondervlak nameloos gelukkig vlijde zich Iravati aan terwijl de lotus verdween. zijne borst. — Helaas! — riep Iravati uit en liet Een gerinkel van ringen in de nabijheid het hoofd op de borst zinken, — mijne deed beiden opzien, en uit Siddha's om-

MET ONZE JONGENS OP STAP De Betuwe inl We hadden oom, Onck gevraagd mee te gaan, omdat-ie zoo'n aardig wijsje had geprakkizeérd - in Nr. 63 van ons blad opgenomen — wat we, onder zijn leading, goed zouden kunnen zingen. jja, maar ..." zei oom Onck — en kwam met allerlei uitvluchten, omdat-ie begreep, dat „de Betuwe in" beteekende: een dag verloren, althans,,voor zijn doen" verloren. „Geen smoesjes, oom Onck", riepen de jongens. „U moet ons dat liedje leeren zingen." „Ja, maar... hebt u de muziek ?" „Och kom, oom, die zal u niet kennen!" „Uit mijn hoofd niet. Als ik maar een begin heb . .." „Daar zal ik u aan helpen, oom", zei Bob. En zij haalde een papiertje uit haar taschje, waarop met potlood was gekrabbeld:

Oom Onck „zat er tusschen". Hij begreep, dat zijn uitvluchten niets baatten en besloot daarom met ons op- stap te gaan, waar-ie geen spijt van had, zooals-ie later zei. Bij Oosterbeek (WeSterbouwing) lieten wij ons den Rijn overzetten en kwamen te Driel aan, waar we ons al spoedig bevonden tusschen gaarden en weiden. Wat een pracht! De boomen waren éen-en-al bloesem en leken op groote bouquetten. Al spoedig waren we op weg naar Eist en begon de studie van het liedeken. Oom Onck had het er al spoedig in. Hij heeft tact met jongens om te gaan. Vóór dat we te Eist kwamen, zongen we uit volle borst:

b-cL-dojn LTV

■zjD-n

GJT- l^TV

É^©^ e^c/tAS-ia, ^oJLL rvur ie.

±

Meisjes en jongens, zeg, 't is [nu je dag Om te baden in zon en in [geuren; Pakt nu je beenen en toont [dat je mag En geniet van de heerlijke [geuren. Neemt nu de vrijheid en weest [één van zin. Wandeltin clubjes de Betuwe in! Halt! Daar stonden we bij het „kleine rrvierke" (de Linge), waarvan Jacob Cremer ons zoo veel heeft weten te vertellen in zijn aardige schetsen en vertellingen. Dat „kleine rivierke" vonden de jongens meer dan aardig en zij konden den lust niet weerstaan zich even te verfris-

V

-

^ *

„Aan 't kleine rivierke" door P. v. H.

—^

helzing zich loswindend, zeide Iravati; — — Ons samenzijn, vriend! is geëindigd; daar komt Nipoenika, mijne dienares, ons waarschuwen. Inderdaad verscheen een oogenblik later de dienares, wier gouden om de bronskleurige enkels en armen sluitende ringen onder 't gaan het zooeven vernomen geluid hadden veroorzaakt, en meldde hare meesteres dat de Gouverneur haar uitnoodigde, naar hare vertrekken terug te keeren en zijn neef verzocht, met hem en Koeiloeka aan den maaltijd te komen deelnemen. Met een lichten handdruk' scheidde Iravati van haar verloofde, en begaf zich met Nipoenika terug naar het paleis. Op een afstand volgde Siddha om zijn oom en zijn reisgezel in de benedenvertrekken te gaan opzoeken. Aan pracht en weelde ontbrak het niet bij het maal, aangericht in een der kleinere vertrekken, dat met zijn open galerij een heerlijk uitzicht ^leverde op het schilderachtige landschap daar omlaag. Zijden, fraai geborduurde kussens,, waarop de gasten plaats namen, gouden en zilveren schalen in overvloed, keur van spijzen en wijnen, tal van dienaren van allerlei gelaatskleur en in allerlei kos-tuum, in één woord ai wat overeenkomstig mocht heeten met den rang van Salhana als Gouverneur der veste en voor 't oogenblik hoogst gestelde onder de bewoners van 't vorstelijk paleis. (Wordt vervolgd.)

.Ma-Äi-* ix2/a G-rt vonnarui. lal,

s

^

'N^>

sehen, door de handen in het heldere water te steken. Van de gelegenheid maakte neef Piet handig gebruik een krabbeltje te maken van het huisje, dat in de buurt ligt en het gedoe er omheen. Toen weer op stap. En al spoedig zagen we het stompe gevaarte van den ouden toren van Eist voor ons. Nog een rukje en we waren aan den molen van Pol bij den weg naar Valburg. Piet wilde nog een krabbeltje maken van dien molen, maar de jongens hadden geen tijd daar op te wachten. Zij hadden te veel oog voor de bloeiende gaarden rondom en gunden Piet „de lol niet voor z'n beuzelarijen," zooals ze grappig zeiden. Piet is een verstandige jongen en legde zich al spoedig bij het besluit der meerderheid neer, hoe graag hij ook den molen had „genomen". Toen gingen we het welvarende dorp Eist in. De oude kerk had veel bekijks. De toren was „ingewikkeld" -— hij wordt gerestaureerd — omdat-ie ,,pijn in 't hoofd had," volgens de jongens. We keken nog naar {iet jaartal der stichting, maar dat was niet te vinden; naar de schatting der jongens een bouwwerk uit de zestiende eeuw. Het viel ons op, dat, wat verlichting betreft, ze in Eist niet ten achter zijn bij de groote steden. Overal, zelfs in de kleinste stallen, zagen we electrische lampen. • „Daor zurgt Nimwège veur," zei ons een oud manneke, dat zoo welwillend was -het een en ander te vertellen. En doorbe-

■*-

^"^

middeling van dien „ouden praatzak" mochten we eenige komkommerkassen bezichtigen en werden we gewaar, dat we in de Over-Betuwe waren. „Dat 's waar ook," zei neef Piet, „we hebben de OverBetuwe en de Neder-Betuwe." „Van Nijmegen tot Arnhem en van Huisen tot Kesteren is de Over-Betuwe,1' zei Bob. „Van Culenborg tot Geldermalsen en van Tiel tot Rhenen de NederBetuwe." „Jij bent een geleerde juffrouw", zei Piet. „En weet jij me ook te vertellen, waar het woord „meikers" vandaan komt ?"

Verkeerd begrepen door F. MONIOOMERY

Verteld voor d« jonge lezeressen en lezers van ons blad Baron Ëvcrftrd verloor jong lijn vrouw, die hem twee jongem naliet. Humphrey, een wilduag, «n Alfred, een iwnkker ventje. Hun (rnnacbe kinder)uSrouw heet Vlrglnle. De bnron il lid vnn het Parlement en daarom dikwijl» van huil Hij moet dui de opvoeding van de kinderen wel aan de vreemde vrouw overlaten, die de knaapjei niet begrijpt. Vootal Humphrey Is een vreemde natuur. Uiterlijk ongevoelig en altijd voot kattenkwaad te vinden. !• dit knaapje au fond een xeer gevoelig kind die z'n lieve, te vroeg gestorven moeder, heel erg mitt. Alfred is een zwak kereltje, naar lichaam en naar karakter. Hij wordt door lijn ouder broertje heelemaal beheencht. Zoo heeft hij llch laten meetroonen op een uitstapje waarvan de jongens op den terugweg verdwaald raken. Alfred is door dit avontuur ziek geworden en heeft weer longontsteking. Humphrey wil zijn broertje wat radijsjes brengen en wordt door Virginle erg beknord. Weet hij dan niet hoe vrceselijkziek Alfred was. Vitginie beeft geen idee hoe diep zij het Innerlijk zoo gevoelige kind heeft gekwetst. Hij hield zooveel van zijn broertje en een gevoel van naamlooze verlatenheid kwam over Humphry. Doch zoodra is Alfred niet hersteld of Humphry U)kt weer de ,,oude." Humphrey krijgt een duchtig standje van zijn vader. Den volgenden dag neemt de baron zijn zoontjes mee naar een oogstfeest. Aangezien hij naar de stad terug moet. laat hij hen op 't veld achter en zegt hun op Vlrginie te moeten wachten. Humphry tracht z'n broertje over te halen om naar den koelen vijver te gaan, om daar een overhangendeo tak te beklimmen, hetgeen de baron hun streng verboden heeft. Een tijdlang amuseeren zich de kinderen roet het vreemde spel en in deze aparte omgeving. Zij merken niet hoe het weer veranderd en nu hebben zij het ongeluk van den tak in het water te vallen. Baron Everard wordt telegrafisch geroepen.. Hij vreest natuurlijk dat Alfred weer ziek zal worden. Over Humphrey is hij heelemaal niet ongerust. Dien kan een nat pak niet schaden dacht hij. doch als hij thuiskomt, ervaart de vader het ergste. Alfred Is ongedeerd gebleven, och Humphrey is zwaar gewond, de arts heeft om twee der bekwaamste doktoren getelegrafeerd. Aan het bed van xijn wildzang begrijpt de baron eerst wat de aard van zijn oudsten zoontje was. Als Humphrey weer lot bewustzijn komt is z'n eerste gedachte bij Alfred, daarna spreekt hij pas over zich zelf en vraagt of hl) Vg ziek Is en spreekt van het oogstfeest. Alfred vraagt wanneer Humphrey komt spelen, en als hij den volgenden morgen in de ziekenkamer wordt toegelaten zegt hij dal Humprey niet ziek mag zijn. Alfred had in verband met Humphrey's ziekte het woord boltcux gehoord en vraagt dezen de beteekenis hiervan. Humphrey vraagt den baron of hij werkelijk boiteuT is. en deze is niet bij machte het antwoord te geven. Het kind valt in onmacht. Bijgekomen verschaft een blik op zijn moeders portret hem berusting, hij verlangt te sterven om met zijr moeder vereenlgd te worden, en verlangd niet door een dokter beter gemaakt te worden. Bij het onderzoek biedt Humphrey geen verderen tegenstand; en de doktoren verklaren den baron dal hel kind moet sterven.

Het scheen hem toe, dat de wind de dokters vervolgde en hun wolken stof achterna joeg, als om te spotten met hunne machteloosheid om te helpen, en dan weder tot de eiken en beuken terugkeerende, zijn droefgeestig geklaag hervatte. In flauwe trekken verrees voor zijn geest de fabel, welke de

HPIHInMHHHHBHHHHiHIBSH? Aardige pakjes uit heel om vaderland kinderen zoo gaarne hoorden, dat verhaal uit den ouden tijd, hoe de wind door de boomen den voorbijgangers het geheim toeriep, dat de aarde was toegefluisterd : Hoor, moeder aarde, wat niemand wü hooren; Koning Midas kreeg ezelsooren. En terwijl hij nog eenlaatsten blik wierp op het rijtuig in de verte, scheen de boodschap van den wind tot hem over te komen en in den vorm van het versje, dat hij de kinderen zoo dikwijls had hooren zingen: Daar was geen kuiper in 't heele land. Die Humpty-Dumpty maken kon. HOOFDSTUK XVI. Alvorens naat de ziekekamer terug te keeren, zette baron Everard zich neder om eenige brieven te schrijven. Hij dacht na, of er niet iemand was, die hem in zijne droefheid zou willen komen ondersteunen. Zijne moeder was te oud om van huis te gaan, zijne zuster was volkomen ongeschikt hem eenigszins te helpen, en deze waren zijne eenige bloedverwanten. Zijn zwager zou hem in deze omstandigheden het meest tot troost zijn

geweest, maar deze had juist bevel ontvangen zich op een schip te begeven, was dus met bezigheden overladen en steeds heen en weer reizende van Londen naar Portsmouth. Daar hij evenwel 't station te Wareham telkens voorbij moest, schreef de baron om hem te verzoeken, indien het mogelijk was een nacht ten zijnent te vertoeven. Daarop begaf hij zich naar de kinderkamer. Alfred sliep nog overdag, hij lag in zijn bedje en Johanna zat bij hem. De baron boog zich over het ventje heen om hem een kus te geven, zijn gezichtje lag in een kussen verscholen en hij hield eenige gedroogde korenaren met het handje vast. Toen zijns vaders lippen zijn voorhoofd aanraakten, bewoog hij zich en mompelde „Humphie". „Wat heeft hij daar ?" vroeg de baron aan Johanna. „Ik geloof eenige korenaten", antwoordde zij, „die den jongenheer Humphrey toebehoorden, en hij zegt, dat niemand dan hij ze mag aanraken. Hij heeft ze in een hoek van de kamer gevonden, waar Humphrey ze neergelegd en vergeten moet hebben, want hij had ze in zijn tuintje willen planten." De baron antwoordde niet.

Toetle en Sonja, twee dikke vrienden

„Van het latijnsche woord „major", dat in dit geval grootste of beste beteekent," Met die verklaring waren enkele jongens het volstrekt niet eens en als „geleerde bollen" gingen ze aan 't redekavelen over de beteekenis van het woord „meikers" en meer woorden .... Totdat oom Onck herinnerde aan den kostbaren tijd, dien hij niet wilde laten „verpraten". „Al gauw waren de jongens „in pas" en onder het zingen van het zooeven geleerde liedje gingen we verder de Betuwe in, THEOPHILE MALLISSE. andermaal boog hij zich over het slapende kind, kuste het teeder, en fluisterde: „Maak hem in geen geval wakker, hij moet slapen zoo lang hij maar kan." Daarop verliet hij de kamer, en terwijl hij naai beneden ging kwam hem het gesprek der kinderen, dien Zondagnamiddag op het veld, voor den geest, en als van zelf maakte hij eene vergelijking tusschen dat jonge koren en dat jonge leven, beide zoo plotseling van de aarde weggerukt. Den dokter in een gang ontmoetende, deelde hij dezen in korte woorden het gevoelen der beide geneesheeren mede en verzocht hem de huisgenooten er mede bekend te maken. Het was hem onmogelijk dit zelf te doen. Toen hij de zitkamer bereikte, vond hij het afgetobde kind in een zwaren slaap; niets was er dat zijne gedachten afleidde van het onderwerp, waarmede hij zich bezig gehouden had, en dus zweefde hem telkens weder 't gebeurde in de korenvelden voor oogen. Hij zag en hoorde alles met aangrijpende duidelijkheid. Telkens weder zag hij Humphrey op het hek zitten, met de korenaren in zijne hand, en Alfred bezorgd tot hem opziende. Ten laatste kon hij het niet meer uithouden en begon de kamer op en neer te loopen, om eene ^ndere wending aan zijne gedachten te geven. Maar altijd nog klonken hunne stemmen hem in de ooren en vervulden zijn hart met droefheid. „Trek het u niet aan, Alfred", klonk duidelijk en helder de stem die nooit meer anders dan fluisteren zou: „ik zal ze op een zonnig plekje in onzen tuin planten, waar de grond beter is dan hier en waar zij schooner en beter zullen groeien dan wanneer ik ze hier had gelaten om met de anaeren rijp te worden. Misschien zullen zij mij ééns danken, dat ik ze uit dit veld heb geplukt en overgebracht naar eene veel schoonere plaats." fWordt vervolgd.)

-■

;

Vfll^i

■

^^J

^mm

•'■:,.■:--

'^.'-T /■^■|

,-

■

_, -

•'•••• -'■-'■■"

'

■

. . ■.-l-V.-^J^L- .-,.._:7V,._.„T_

WIJSHEDEN VAN EVA

No. 74653. Dam« Zomer iapon. Een allerliefst model voor fantasie voile of foulard of bedrukt tussore. De V hals kan ook indien gewenschtgesloten gedragen worden. Benoodigd van 95 cM. breede stof 2,70 M. Verkrijgbaar in buste maat 90, en 95 cM. Van deze afbeeldingen weike met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen,zijn gereproduceerd, zijn fr. p. DOS: geknipte

m

RECEPTEN VAN LUCULLES

Macaroni met kaas. 150 gram macaroni; 100 gr. Gruyère kaas; 50 gram Parmesaankaas; 50 gram boter; 1 d.L. melk; zout, peper, nootmuscaat. Bereiding. Breng de macaroni met water — circa 1 liter — aan de kook, voeg er wat zout bij en laat ze zachtjes gaar koken. Giet het water af, doe ze in een pan met de geraspte kaas, de boter, peper en noot, roer alles goed dooreen, laat alles gedurende een kwartier gedekt smoren, na 't met ongeveer 1 d.L. melk bevochtigd te hebben. Dien dit maal op een schotel met schijfjes geroosterd brood. Macaroni met tomatensaus. 150 gram macaroni; 100 gr. Gruyère kaas; 1 blikje —272 ons — tomatenpuré; 50 gram tarwebloem; 100 gram boter; 1 d.L. magere vleeschjus; peper, zout, nootmuscaat; 2 d.L. melk. Bereiding. De macaroni gaar koken en afgicten. De boter lichtbruin laten worden op het vuur, al roerende de bloem toevoegen en ook langzaam de melk. Zoodra dit kookt de vleeschjus, tomatenpuré en kaas toevoegen. Verder op smaak brengen met peper, noot en — indien noodig — zout. Dien alles, goed heet, met geroosterd brood. Gegratineerde macaroni. 100 gram macaroni; 50 gram Gruyère kaas; 100 gram gerookte ham; 50 gram tarwebloem; 50 gram boter; 5 d.L. bouillon; 100 gram gehaktballetjes; zout, peper, nootmuscaat; beschuitkruim. Bereiding. Kook de macaroni gaar en giet ze af. Laat de boter op het vuur smelten, roer er de bloem en vervolgens den bouillon doorheen en laat alles even goed doorkoken. Voeg er peper, noot en zoo

Zonder nu juist ijdel te zijn vindt iedere vrouw het loch wei aangetiaam te weten, dal zij er goed uitziet. In ( algemeen wordt daarbij te veel uil het oog verloren, dat de staal van onze gezondheid er meer invloed op uitoefent dan we denken. Het is daarom noodzakelijk, hieraan op de eerste plaats veel zorg fe besteden en er tevens op bedacht te zijn, dal volgens een natuurwet, het uiterlijk nauw verband houdt met het innerlijk. Wanneer we ons gedrukt of zenuwachtig gevoelen is dit gewoonlijk aan ons voorkomen merkbaar, ons gelaat is als l ware de spiegel, die aan de wereld onze gemoedsgesteldheid weergeeft. Willen we onze volle energie ontwikkelen, onze dagelijksche plichten opgewekt vervullen, dan moeten we gezond zijn. Een frisch uiterlijk, een veerkrachtige gestalte, een vriendelijk gelaat geven iemand een prettig aanzien en twee factoren die ons bij het voortsnellen der jaren te hulp komen om langer jong te blijven, zijn: Voldoende slaap en een goede spijsvertering, hen gore teint, een leelijke gestalte worden meer dan wij denken veroorzaakt door een of ander gebrek aan de spijsverteringsorganen. Dit kan voortkomen uit (e veel eten ot onverstandige keuze der voedingsmiddelen, want ons voedsel en het gebruik dat we er van maken is van grooten invloed op ons lichaamsgesfel. Daarom is het aan te raden matig te zijn. juist genoeg te eten om den honger te stillen en alle overdaad, als schadelijk, te vermijden. Versehe groenten en fruit, waaraan ons vruchtbaar land zoo rijk is, werken uitstekend en zijn even als eieren en gekookte visch licht verteerbaar. Verstandig is het om een matig gebruik te maken van aardappelen, vet en meelkosf. Het is jammer, dat het nut van water drinken, nog te veel onderschat wordt, want hef is een heilzame en goedkoope drank, die een ieder voor hef grijpen heeft. s Morgens voor het onbijt werkt een glas koud water prikkelend op de spijsverteringsorganen en hef gebruik er van in den loop van den dag oefen! een weldadigen invloed op ons lichaamsgesfel uit. Drink niet onder den maaltijd, dit is niet bevorderlijk voor hef verteren der spijzen, er voor o! er na kan hef echter geen kwaad. Neem zooveel, lichaamsbeweging in de open lucht als ge kunt. ga 's avonds geregeld op een bepaald uur slapen en wijk er slechts bij uitzondering van af. Slaap minstens zeven a acht uur met open venster, zoolang hef niet vriest en denk er steeds aan, dat hoc meer frissche lucht men wakend of slapend inademt, hoe beter het is voor de gezondheid.

'

Na. 74964. Dame« Tcania japon. Aardig eenvoudig japonnetje voor linnen of zefyr. Benoodigd van 95 cM. breede stof 2.75 M. verkrijgbaar in buste maat 80, 85, 90 en 95 cM. patronen verkrljab., tegen toezending van f 0.75 en vermelding van het no. aan mevr. Milly Simons, 2e Schuyistr 261, Den Haag

raspte kaas. De eieren hard koken en in koud water laten afkoelen, het wit eraf pellen en fijnhakken, de dooiers met een vochtig mes aan dunne schijfjes snijden. De ragout op schotel doen, geheel bestrooien met het gehakte eiwit en de schijfjes dooier er netjes omheenschikken.

LAAT ADAM HELPEN Het was meer om hef gebrek aan plaats dan door gebrek aan stof, dat Adam in zoon langen tijd z'n adviezen niet gaf. Hij komt thans weer op de proppen. En wel met een heel nuttige raadgeving, vooral voor onze lezeressen, die graag zelf het strijkwerk doen. doch aan de fout van vele huisvrouwen laboreeren. dal ze in haar woning geen voldoende ruimte ter beschikking hebben, Gij kunt een uitstekende strijkfafel maken mef behulp van een eenvoudige doch stevige keukenstoel. Laat Adam u hierbij helpen. Koop omdat dit voordeeligcr is. een strijkplank kant en klaar. Hoe gij deze stevig op een keukenstoel kunt bevestigen ziet ge hierbij afgebeeld en hel zal u duidelijker daardoor worden dan door vele woorden van ADAM

ES.

noodig zout bij, eveneens de door gedroogd, fijngerold witmacaioni, geraspte kaas en de tebrood worden vervangen. aan kleine stukjes gesneden Macaroni en blanke saus. ham. Kook de gehaktballetjes gaar en giet ze af. 150 gram macaroni; 100 gr. Bestrooi den bodem van Parmesaankaas; 100 gram een gratinschoteltje met be- Gruyère kaas; 1/2 ^er melk; schuitkruim, schep de ragout Vi liter room; 100 gram boter; er op en verdeel de balletjes 50 gram tarwebloem; peper, ertusschen. Bedek den boven- zout, 2 eieren. kant met beschuitkruim, leg er Bereiding. De macaroni gaar eenige stukjes boter op en laat koken en afgieten. De boter alles gedurende een kwartier laten smelten, bloem toevoegen in een flink heeten oven grati- en al roerende den room en neeren. melk. Vervolgens peper, 200 De beschuitkruimels kunnen nOOdig ^OUt, macaroni en ge-

Bij de hedendaagsche mode der dameskleeding spelen de kleuren een voorname rol. Doch de mode schrijft elk seizoen bepaalde kleuren voor, terwijl hare volgelingen ook rekening moeten houden met zulke persoonlijke factoren al; haarkleur en teint. Het is natuurlijk moeilijk de mode te volgen en tevens met de eischen der eigen persoonlijkheid rekening te houden. Laat Twink U hierbij helpen. Een japon die U goed staat, doch waarvan U gaarne de kleur meer in overeenstemming met de hedendaagsche modetinten zoudt willen hebben, kunt U zelf thuis prachtig verven met Twink. U hebt de keuze uit 24 prachtige kleuren!

WASCHT EN VERFT m TEGELIJKERTIJD I5| ^ BC Lewn-$ Veep

MAATSOWPPU

■

«AJuwwwieeN

ü

—

.

" •'

J.^

■.!;,;

l

FOURSTEPTANGO

Nooit werd een wagen mei meer enthousiasme ontvangen. Nooit was het publiek zoo eenparig in lofuilingen. De verkoop in enkele weken is boven iedere verwachting vermenigvoudigd. Meer dan 100 voordeelen boven iedere wagen in zijn prijsklasse.

De ideale zomerdaas 1926

DANSINSTITUÜT C HUNKERT Stadhouderskade 152

Amsterdam Tel. 2-4232

N.V.ZAADHAIMDEL ZAADTEELT

AJAX SIX

F^EN V

/HA.H0BBEL

CNASH BUILT?

' '■ ■

•;

'

- ,;;---l«

l

F",P,,«^»"^"^^P^^ii!^PfW

m,

^M- .

Stop Die Jeukf Waarom nog langer lijden als genezing mogelijk is! Ga geen nieuwe nacht of dag meer in, gedurende welke gij door ondragelijke jeuk gefolterd wordt.— Waarom Uwe gezondheid ondermijnen, wanneer één aanwending van D.D.D. de ergste aanval van jeuk en prikkeling binnen een paar minuten doet ophouden. Bedenkt wat het beteekent na dagen vol marteling en nachten zonder slaap te bemerken, dat Uw huid niet meer branderig is, maar heerlijk koel.— n alle gevallen geeft D.D.D. verlichting. D.D.D. in flac. d ƒ. O.rsenf. g so

üe Producers Distributing Corporation heeft behalve de hier ook nog genoemde film ..The Volga Boatman" nog een ander, zeer sterk daarvan verschillend werk voor haar nieuwste productie, namelijk ..Paris at Midnight . De regie is in handen van Frances Marion, in de hoofdrollen treden op Jetta Goudal. Lionel Barrymore. Mary Brian en Edmund Burns

D.D.D.

teep ä f. 1.- bij alle apt'th. en drca

ÜB IB I

OOITGENSPIAAT Levering aan landbouwers en luinbezitters Men vrage prijscourant Op bijna alle plaatsen vertegenwoordigd

Uw Huid wordt mooier en ook blanker door

Torpedo, 5 plaatsen f 3575.— Sedan. 5 plaatsen, 4 deuren ... f 4200.—

PUROL Doos 30 et.

in het brandpunt der publieke belangstelling staat:

HET „BUREAU-PiSUiSSE" 2e Schuytstraat 65 - Den Haag Telefoon 36644 BelasUich mei het SAMENSTELLEN van Cabaret programma s en bet organiseeren van Feestavonden, Concerten, Drawingroom-Enterlatanients, Soirees particulier es Kindervoorstellingen, etc. etc.

V

J De Producers Distributing Corporation is op 'I oogenbiik bezig met Ide vervaardiging van een film ..The Volga Boatman ' handen

van

Cecil

De regie is in

B. De Mille, naar men weel een regisseurs van Amerika.

der knapste

I Abonneert U op dit biad j

AJAX SIX

f

CNASH BUILT5

N.V. H. ENGLEBERT & Co's AUTO-HANDEL DEN HAAG

OPGERICHT

1898

WELTEVREDEN

van

een beleerend, doch vooral niet yeleerd tijdschrift voor slechts

2.75

Godfried de (sroot

PER HALF DAAR

yFmstellaön 64 yTmsterdam Telefoon 28474

Lort Chaney is op

ZULK EEN TIJDSCHRIFT IS

t oogenbiik een zeer productief filmartisf, Thans

werkt hij bij Metro Goldwyn Mayer in een film getiteld ..The unholy Three . waarin naast hem om. Mae Biisch optreedt.

de vraagbaak voor den Radio-amateur.

Specialiteit in T^oderne en /Prtistieke foto's T\en aie de vele reproducties van ons werk in „54et Weekblad" Cinema®theater

GEEFT U ALS ABONNÉ OP

|£y

bij de Adm. van ELECTRO-RADIO, Hofwijckstraat 9. Den Haas

PIE CAM1IEI&Ä

J

HET IDEALE TIJDSCHRIFT VOOR AMATEUR-FOTOGRAFEN 24 nummers per jaar • f 1.50 per kwartaal

ZUDEN ONDERGOED BEHOUDT ZIJN GLANS EN SOEPELHEID DOOR HET TE WASSCHEN IN

Ji *

i

t

LUX

• ^*'** ,4

DE LEVERS ZEEP MIJ.. VLA AR DINGEN

o

ikUj.

We hebben voor kort verteld, dat er zoo'n groot aantal Zweedsche filmsterren naar Hollywood zijn vertrokken. Onder deze noemden we ook Victor Sjöstrom, die in Amerika den naam Victor Seasfrom kreeg. Seaslrom voert op 't oogenbiik de regie voor een nieuw werk ..The Tower of Lies", dat een zeer bijzondere film belooft te worden. De beste Amerikaansche krachten werken er in mee, en onder deze noemen we Lon Chanev en Norma Shearer. —^^-^^^^—— 0»0 ai^—na» a*Ci

O»0 MHMHM »»O ■

o • O

TÜ*

King Vidor regisseert voor Metro Goldwyn Mayer, een nieuwe film van

de hoofdrollen

,.Proud Flesh . Fen is

in

handen

Eleanor Boardman

van

-.

PRÏN ■S

J

~—^^

VOOM

■■HMHMHHBH^^^V

IN IN ®m DE AMI1RBK^^N5£IME 5ÏBJDD©'5

Van Lon Chaney is bekend, dat hij zich zoo buitengewoon veel moeite getroost om een „goeden kop te maken . Voor zijn nieuwe rol in ,.The Tower of the Lies' is hij van die regel niet afgeweken. Hij heeft drie uur werk om zijn grime te voltooien. Hitte kan hieraan veel bederven en om dit te voorkomen.koelt hij of een zijner medespelers — op onze foto is het Norman Shearer—zijn gelaat telkens met doeken, waarin stukken ijs.

Als de filmartisten niet spelen, zoeken ze afleiding in telkens weer nieuwe spelen. Op het oogenblik vallen hondenrennen zeer in den smaak. Hel crosswordpuzzle heeft finaal afgedaan. Men ziel hier Pauline Stark en Howard Hawks, die twee hondjes, Paris en While Prince genaamd, beide het eigendom van Pauline, tegen elkaar laten draven.

r rol in ..Prelly Ladies' "Tiovengenoemde dolle sensatie kiuchl in 6 aden ^"^ is door Cinema Palax Ie Amsterdam in ons land gebracht en wordt in het W.B.-Theater in Kollerdam vertoond. De korte inhoud komt op het volgende neer: Op het kasteel van den jongen Prins Henry, zit een groepje heeren ernstig zaken te bespreken. Hel zijn eenige officieren, waaronder Graaf Gonzales, neef van den Prins-De heerschappij van Prins Henry is vooral Graaf Gonzales een doorn in het oog en geholpen door zijn confraters beproeft hij alle middelen om zelf aan de regeering Ie komen. Hel toeval brengt een dubbelganger van den Prins op het kasteel en een vertrouwde verzoekt hem 24 uur de plaats van den Prins Ie willen innemen De dubbelganger, Saella genaamd, had een schuilplaats in hel kasteel gezocht en vertelt den Prins de oorzaak van zijn vlucht. Twee jaar geleden had hij zich het lot van een 16 jarig weesje aangetrokken, dal hij den naam van Fauvelte had gegeven. Fauvetle had Charles Rossi lief gekregen, maar papa Rossi, een rijk geworden knoopenfabrikanl. weigerde zijn toeslemming tol dil huwelijk. Saella had daarop Ridder Rossi in zijn huis opgezocht, maar geprikkeld door de minachtende houding van den fabrikant was hij deze te lijf gegaan en hem gewoond. Gelukkig bleek achteraf de wond niet ernstig Ie zijn, zoodal de hoop Favetie nog eenmaal gelukkig Ie zien. nog niet vervlogen was. De oude kamerheer beloofde dan ook Saella, wanneer deze 24 uur voor Prins fungeeren wilde, alle hulp aan Ie wenden om ook Fauvetle :>elukkig te maken. En zoo kwam hel dat dien avond iic Prins in 'I gewaad van Saella het kasfeel verliet »■•m diens eenvoudige woning op te zoeken en voor 'net werk van Saella werd gezc;. — in den vorm van kloppartijtjes, — dat hem soms dreigde te machiig te worden- De echte Saella wachlle rustig den loop der dingen af. Reeds vroeg in den morgen had men getracht door het paard van den Prins Ie vergiftigen, zijn berijder een wissen dood doen tegemoet gaan. Doch deze poging faalde en ge-

prikkeld door deze mislukking besloten Graaf Gonzales en zijn vrienden dien avond tot daden over te gaan. Even voor 10 uur werden de getrouwe aanhangers van den Prins gevangen gezet en de Prins voor hel feil gesteld, of afstand of de dood. Gelukkig werd hem 5 minuten bedenktijd gegeven en waren deze 5 minuten juisl voldoende om den echten Prins gelegenheid te geven zijn kasteel Ie betreden en de samenzweerders door de politie Ie laten inrekenen. Saelia's laak was nu afgeloopen en hij maakte zich gereed afscheid van den Prins Ie nemen, maar - . . de Prins had hel Ie druk en Saella keerde huiswaarts, waar hij de gelukkige Fauvelte en Cnarles vond-

Regisseur Monta Bell heeft een warm plekje uitgekozen 't Is pauze tijdens de opname van ,.Pretty Ladies hij laaf zich kieken te midden van de meisjes, van het in zijn zangspel voorkomend ballet

A3.

A.

.„...-

..

^

-

_,

BELGISCHE J-rft ß~f\ UITGAVE

rOfcs^r©

f

1

H3QT EERSTE VERORÏET TEKST VAN BEPPÏE SCHOEMAKEIR

® ^^^ ^=S

P

J«

n^a öpd»i«*h.^chendHrft böM-..»v*n, Een

^

raad van je Ät Jers i'e..k^h.e.lijkl^kt,

i ^ £ j=pfe=4=4 ^^^

Je jewa<J ie.d'r« vreemd'jtoetver. .trou..vven, Komt ddn in je Ie. ven je

i

j^1-^^1 . —

i iK-, —<=r

je inden wen^hje be. .drc>...^en

^-'r^Jr ^

^

ÉÉ

^^

f^—rTJEU^J' IJ J J' r r JS L^-,

t^-i

= "—'

"^7

Sun tnoßt er jemoe.dtr.een we..ten.aiebhk.

ITT

.hbH-^i

^

^

■—' ^

»'

^

^

eer. ^te verdriet,

»eb

^rf

»^-V—M

#—'Y- t il

^ W

In ie.-ven^de vraa^whdar Är....den: WaAf..tm ziinie

j??Vt rrr.jJ cir

s

äP

^^^ff^ff^^^F-^F^fJlg-'^lP Vh' rrlp rfl'l^^g^ <w.-_ aenmet tra_-Men^e..vu.ld, TViar.^m

i>Je -fiart

zoo be..dreefd.

Ji nu

jea«..W

inden »rien^ch dlde.^duHit, Heeft ±

tie

l

©

®

L

i/enje rm

®

^

^

1

dèn-kennogm^i,

I

^

^.

^•^j 1 ^T:

l

MUZIEK VAN CORN. v. DOMBURO

Wa-n.-tie^r je nog jw^bent,je

\m

1

neeHsbe..pra«fd

Kum tri..nennM, wea,

Wanneer je nog jong bent, je denken nog mooi. Je nog op de menschen durft bouwen, Een raad van je ouders belachelijk lijkt, Je jeugd iedere vreemd doet vertrouwen. Komt dan in je leven je eerste verdriet. Heb je in den mensch je bedrogen. Dan troost er je moeder, een wetende blik. En tevens de vraag in haar oogen: REFREIN.

een vrw..]ijkae..zicht,

Zn leer

t

■ <

itiaiit Ie..ven, Na dön..kerd4idt licht.

En later, wanneer je het leven dan kent, Het bittere leed leerde dragen, En cynisch je medemenschen beschouwt. Geen raad meer aan anderen zal vragen. Dan kijkt op een dag je eigen lief kind Met oogen vol weemoed je aan. En denkende aan jouw eerste verdriet, Troost je, met in d'oogen een traan: REFREIN.

i

O

p

I

^ï® ï^-.-^l© *=3Sa©

•j»--'j .A"-Ji-fe ■V!^-i

-»m

M

MA XTH EATER

y

\J.KJKJ