10006C

+++ VASTENAKTIE 2008 - 6 FEB. - 23 MRT. +++ GHANA +++ SURINAME +++ BANGLADESH +++ BRAZILIË +++ KENIA +++ +++ KIJK OP WWW.VASTENAKTIE.NL +++

Projectbeschrijving 2008

GHANA Projectnummer 121/10006C

GHANA Op zoek naar duurzaam geluk In de vastentijd denken we na over bevrijding, over het losmaken van gewoontes die bewust of onbewust ons leven beheersen, die weinig ruimte laten voor échte groei. We bezinnen op wat duurzaam geluk voor ons inhoudt, en wat dat inhoudt voor een ander. Want groeien betekent ook: je steeds meer verbonden voelen met de mensen met wie je de aarde deelt en dus ook solidair zijn met diegenen met een minder welvarend leven. Zoals de vrouwen in Nkwanta in Ghana. Zij zouden maar al te graag bevrijd worden. Bevrijd van het eindeloze vechten tegen de schaarste en van het juk van een mannenmaatschappij. Duurzaam geluk betekent voor hen het leven in eigen hand kunnen nemen. Want het liefst willen de vrouwen van Nkwanta hun moed en veerkracht inzetten om te werken aan een stevigere samenleving, waarin vrouwen, mannen en kinderen allemaal de kans hebben een menswaardig bestaan op te bouwen.Vastenaktie wil samen met u bijdragen aan het duurzaam geluk van deze Ghanezen. Met de juiste kennis en middelen kunnen deze mensen een enorme sprong vooruit maken, en wordt ook hun groei naar duurzaam geluk niet meer belemmerd. Geïsoleerd van mogelijkheden en groei Het district Nkwanta in het noorden van Ghana staat bekend om zijn vruchtbare gronden. Toch lukt het de inwoners, bijna een kwart miljoen in totaal, niet hiervan optimaal te profiteren. Steeds meer mensen uit het noorden van Ghana trekken naar Nkwanta op zoek naar vruchtbaar land. Hierdoor telt de streek naast de vier originele volken inmiddels elf andere etnische groepen en worden er maar liefst 29 verschillende talen gesproken! De beschikbare grond wordt door intensief en inefficiënt gebruik steeds schaarser en dit leidt naast conflicten tot een gebrek aan voedsel en inkomen. Daarnaast ontbreekt een goede infrastructuur: de plattelandsdorpen in het gebied liggen zeer geïsoleerd door wegen die mede door langdurige regenval slecht begaanbaar zijn. De afwezigheid van radio en telefoon en het gebrek aan scholen en medische voorzieningen maken de al lage levensstandaard er niet beter op.

Kortom, een basis voor een goed functionerende economie ontbreekt volkomen. Met name jonge mannen trekken daarom naar de steden op zoek naar werk.Vrouwen vormen hierdoor de ruggengraat van de gemeenschappen in Nkwanta. Ze zijn gezinshoofd en zorgen daarnaast met het beetje schrale land dat ze hebben voor met name landbouwinkomsten. Je zou daarom verwachten dat zij een prominente positie hebben in de samenleving, echter, niets is minder waar. Nkwanta is een door mannen gedomineerd gebied en alhoewel deze in de minderheid zijn, blijft dit een halsstarrige culturele gewoonte. Huishoudelijk geweld komt er helaas straffeloos voor. Dit volkomen gebrek aan ondersteuning en de vele negatieve vooroordelen over meisjes en vrouwen maken het toch al zware leven van deze vrouwen – die moeder, huishoudster en landarbeidster tegelijk zijn – nog zwaarder. De groeiende armoede in Nkwanta treft daarom deze kwetsbare groep het hardst. Gelukkig vechten deze vrouwen ook het hardste terug!

Vrouwen nemen het voortouw Het Women and Development Programme (WADEP) is twaalf jaar geleden opgericht door het ongeveer even jonge, energieke bisdom Jasikan. WADEP helpt Ghanese vrouwen en meisjes het heft in eigen hand te nemen.Vastenaktie kan met uw steun voor het derde achtereenvolgende jaar meewerken aan dit programma dat met kleine, duurzame projecten de armoedespiraal een halt toeroept. Deze projecten zijn gericht op samenwerking met én tussen alle bevolkingsgroepen: mannen, vrouwen en kinderen, ongeacht positie of komaf. Want ontwikkelingshulp gaat niet over financiële betutteling van buitenaf, maar over verbinding: “Verbinding, interactie, tussen man en vrouw, kind en ouder, dorp en overheid, dorp en buurdorp. Wegen aanleggen tussen de geesten en harten van mensen”, aldus Patricia Formadi, de coördinatrice van WADEP. Haar organisatie biedt de middelen om iederéén in staat te stellen sociale, politieke en economische vooruitgang te boeken. Met kleine startkredieten naar tastbare resultaten Jessey Amable woont in het dorp Ahundwo, is negen jaar oud en zit in de vierde klas van de lagere school. Sinds de komst van WADEP hebben haar ouders de taken gelijkwaardig verdeeld en werken ze allebei op het land. Jesseys moeder heeft dankzij de spaar- en kredietgroep een handel in kleding kunnen opstarten, waardoor ze extra inkomsten heeft om bijvoorbeeld schoolspullen voor haar dochter te kopen en haar later te kunnen laten doorleren. Jessey wil namelijk dolgraag verpleegkundige worden. Zij kan nu gelukkig naar school, terwijl haar moeder helaas nog niet kan lezen en schrijven. Met uw steun kan zij binnenkort deelnemen aan een alfabetiseringproject. Net als Lydia Boafo, dertig jaar en moeder van een zoon.Voor haar opende de alfabetiseringsgroep al een nieuwe wereld van mogelijkheden. Kon ze voorheen niet rondkomen van haar werk als naaister, nu verkoopt ze dankzij een goed geschreven ondernemingsplan en een startkapitaal met succes zelfgemaakte zeep. Het handeltje loopt zelfs zo goed, dat het voor Lydia steeds lastiger wordt aan grondstoffen te komen. Met uw inzet voor Vastenaktie kan WADEP haar daarbij helpen.

Vrouwen ondersteunen elkaar én anderen Waar vrouwen al proberen te leven van landbouw en kunstnijverheid, helpt WADEP ze net een stapje verder door samen te onderzoeken wat nu echt aantrekkelijk is voor de markt. Zoals bepaalde gewilde gewassen (bijvoorbeeld aubergines in plaats van cassave en pinda’s), geweven en gebatikte stoffen, maatkleding of reeds bewerkte producten zoals honing, jam en cassave die al geraspt en geroosterd is. Maar de handelswaar alleen is natuurlijk niet genoeg. Ook leren de vrouwen praktische zaken zoals het omgaan met geld, bijvoorbeeld via het spaar- en kredietprogramma. Om de beurt kunnen groepen vrouwen via dit programma putten uit fondsen die voorzien in leningen voor de eerste noodzakelijke investeringen. Om de beurt, want met een succes -volle investering helpt een groep een volgende groep of onderneming een stap vooruit.Voorwaarde is dat een groep vrouwen na uiterlijk een half jaar het geleende bedrag terugbetalen plus een rente van vijftien procent, ter compensatie van de inflatie.

‘Charity Obeng is boerin en maakte al dankbaar gebruik van het kredietprogramma. Haar lening van 800.000 cedi betaalde ze na een half jaar terug inclusief de rente van 120.000 cedi. Ze had ondertussen met de verkoop van haar gewassen een winst gemaakt van 470.000 cedi, zodat ze 350.000 cedi (bijna 30 euro) overhield! Het systeem blijkt prima te functioneren, mede omdat de vrouwen er nooit alleen voor staan. Wanneer door tegenvallende winsten een lening niet terugbetaald kan worden, staat de groep garant om deze op te vangen. Het spaaren kredietprogramma werkt nu al zo voorspoedig dat er een zelfstandige microfinancieringsinstelling, WAD-MFI, is ingericht. WAD-MFI kan succesvolle spaargroepen en individuele spaarders een kleine lening bieden. Een lening met terugbetalingsvoorwaarden die alleen een serieuze, goed voorbereide onderneemster aangaat. De bedragen zijn niet enorm, twintig of dertig euro, maar voor iemand die met niets is begonnen openen ze vele deuren. Daarom wil Vastenaktie met uw steun WAD-MFI helpen de eerste leningen te verstrekken. Investeren in de toekomst De vrouwen in Nkwanta vragen uw steun voor de aanschaf van extra waterpompen. Met deze pompen kunnen zij ook in het droge seizoen hun groenteteeltbedrijfjes voortzetten. Bovendien dragen de handpompen bij aan de bestrijding van guineaworminfecties door vervuild oppervlaktewater. Nog steeds worden vele mensen hierdoor ernstig ziek. Ook leveren de extra pompen een enorme tijdbesparing op, omdat vrouwen en kinderen niet meer kilometers hoeven lopen voor water. Wanneer deze aanschaf met uw inzet mogelijk gemaakt kan worden, zal WADEP deze omzetten in een lening. Op deze wijze dragen de landwerksters niet alleen de verantwoordelijkheid voor hun bedrijfjes, ze helpen er ook andere vrouwen mee. Nadat zij dankzij de inkomsten de lening, en dus de waterpompen, terug hebben betaald, komt er weer een fonds vrij voor andere inkomengenererende initiatieven. Zoals de batikbedrijfjes: tal van vrouwen staat de te popelen met een startkrediet de batikproductie op te schroeven en beschikbaar te stellen voor verkoop.

Ook de bijenhoudsters zijn zeer gemotiveerd om met nieuwe bijenkasten aan de slag te gaan om de verkoop van honing uit te kunnen breiden. Deze wederkerige gedachte komt in alle nieuwe samenlevingsvormen terug: wanneer WADEP iemand traint in bijvoorbeeld financieel beheer of conflictbeheersing, dan geeft zij dit weer door aan een ander. Hetzelfde geldt voor leren lezen en schrijven, het opzetten van spaargroepen, aidsvoorlichting, cursussen over voedsel en gezondheid, of deelname aan lokaal bestuur: een vrouw legt altijd verantwoording af aan een ander, zodat iedereen zich bewust wordt van haar eigen mogelijkheden, talenten en rechten. Dat deze aanpak uiteindelijk ook het beste uit mannen haalt – ook al is daar vaak moed en vertrouwen voor nodig – moge vanzelf spreken. Al zijn het vooral de kleine details waarin grote veranderingen zijn af te lezen. Het zijn de momenten waarop de man de baby draagt zodat zijn vrouw de handen vrij heeft. Of die keren dat hij aan tafel het vlees eerlijk deelt in plaats van het voor zichzelf te nemen, omdat hij nagedacht heeft over voedsel en gezondheid en over de gelijkwaardigheid van vrouwen en kinderen.

Zestig procent van de vrouwen in Nkwanta is analfabeet! Onderwijs vond men voorheen onnodig voor meisjes en vrouwen, met als gevolg dat de lagere en middelbare scholen in Nkwanta maar voor een kwart uit meisjes bestonden. Sinds de komst van WADEP is hierin al veel verandering gekomen. Met hulp van lokale overheden zijn in verschillende dorpjes schooltjes opnieuw geopend. Dankzij WADEP zijn de bewoners van de dorpen mondiger geworden en komen vrouwengroepen met zelfgeschreven petities eindelijk op voor een van de belangrijkste rechten uit de in 1992 aangenomen Ghanese grondwet: het recht op onderwijs. Officieel is onderwijs gratis in Ghana, met uitzondering van het kleuteronderwijs. WADEP wil daarom met uw steun proberen zelf bewoners en leerkrachten te mobiliseren zo veel mogelijk kleuterschooltjes op te zetten. Grootschalige voorlichtingscampagnes zorgen voor de nodige mentaliteitsverandering. Meisjes hoeven daardoor vaak niet meer vroegtijdig van school om thuis te helpen of zeer jong kinderen te krijgen en moeders krijgen dankzij kinderopvang én hulp van vaders meer tijd en kansen zichzelf bij te scholen.

Tijdens alfabetiseringscursussen leren de vrouwen bovendien niet alleen lezen en schrijven, maar proberen zij ook hun problemen te omschrijven, deze aan te pakken, nieuwe bestaansdoelen te formuleren en deze te verwezenlijken. Met uw steun kunnen alfabetiseringsprojecten en scholen toegankelijk worden voor een nog groter publiek en ervoor zorgen dat meisjes en vrouwen zich kunnen ontwikkelen. Kennis vormt immers de basis voor een duurzame toekomst, voor jong en oud.

SAMEN MAKEN WE ER MEER VAN Samen werken aan een duurzame toekomst De kracht van WADEP is dat zij vrouwen zelf projecten laat bedenken en uitvoeren en deze ondersteunt door te voorzien in nog ontbrekende vaardigheden en middelen. Door het veranderingsproces te bewaken. Door vrouwen, mannen en kinderen voortdurend bij elkaar te brengen. Deze methode verbindt mensen met elkaar in duurzame relaties en duurzame projecten. Het zijn niet de projecten die de samenleving maken, maar het is de samenleving die de projecten voortbrengt.

Omdat de mensen zélf willen kunnen kiezen voor duurzaam geluk, en niet voor externe, kortstondige noodoplossingen. Dat geluk zit in grote veranderingen, zoals leren lezen en schrijven, maar minstens zo krachtig in kleine veranderingen, zoals het eerlijk verdelen van het vlees aan tafel Eenheid door oprechte verbondenheid Een tocht langs de dorpen van Nkwanta leert dat vrouwen en mannen eensgezind denken over de steeds wijder verbreide programma’s van WADEP. Ze brengen vrede in huis, omdat mannen de vrouwen voor voller aanzien en de vrouwen substantieel kunnen bijdragen aan het levensonderhoud. En omdat de kinderen eindelijk allemaal naar school kunnen.Vrouwen worden uit hun onzichtbare, onderdanige bestaan getrokken en voelen zich dankzij hun eigen inzet een deel van de maatschappij, in plaats van er een slachtoffer van te zijn. Mannen vinden stapje voor stapje de moed met oude tradities te breken en leren samen met vrouwen en kinderen nieuwe vormen om samen te leven. Vormen die iedereen optimaal laten participeren aan de maatschappij en waarin iedereen zijn geluk kan beproeven en zich daarin ondersteund weet. Deze ondersteuning biedt u, met uw inzet voor Vastenaktie. Dankzij deze inzet leren vrouwen, mannen, meisjes en jongens in Nkwanta lezen, schrijven én communiceren, nieuwe gewassen telen, handelswaar op de markt brengen en hun financiën beheren. Door zich steeds krachtiger met elkaar te verbinden, werken zij samen naar een duurzame toekomst van zelfredzaamheid!

Geef hen iets van blijvende waarde In deze beschrijving las u hoe mensen zelf kiezen voor en willen werken aan een duurzame toekomst. Daarmee zijn zij voor ons een bron van inspiratie. De toekomst delen we immers samen. En door uw keuze om dit project te ondersteunen tijdens de vastentijd, kiest u ervoor ook te delen in inzet. Samen maken we er meer van.

Ghana De 22 miljoen Ghanezen zijn trots op hun land. Ze beschouwen het als een voorbeeld voor andere landen in Afrika. Ze dragen landgenoten op handen die Ghana in positieve zin op de kaart zetten. Zoals Kofi Annan, die van 1996 tot 2006 was SecretarisGeneraal van de Verenigde Naties was. Of de voetballers van het nationale voetbalteam, de ‘Black Stars’, die vijf maal de Afrikaanse kampioenschappen voor landenteams hebben gewonnen en in 2006 de eindronden van het WK voetbal hebben gehaald. Kosten noch moeite worden gespaard om voor de Ghana komt maar weinig in het nieuws. In Ghana overledene een waardige uitvaart te verzorgen. Dat is er geen oorlog, hongersnood of een ander soort is onder meer te zien aan de doodskist die voor rampspoed. In Ghana zijn er geen mensen op de hem of haar wordt gemaakt.Vooral rijke families maken daar een waar kunstwerk van dat duidelijk vlucht en er is geen wrede dictator aan de macht. Ghana is een democratisch bestuurd land, waar de maakt wat belangrijk is geweest in het leven van de verkiezingen eerlijk verlopen en waar geen geweloverledene. Een rijke cacaoboer bijvoorbeeld krijgt dadige incidenten plaatsvinden. een kist in de vorm van een enorme cacaovrucht, In Ghana wonen drie godsdienstige groepen vredig een visser wordt begraven in een kist in visvorm. naast elkaar: christenen, moslims en mensen met een Toen de razend populaire muzikant Terry Bonchaka traditionele godsdienst. De bevolking is verdeeld in verongelukte, werd hij begraven in een kist in de talloze etnische groepen. Dat is in veel Afrikaanse vorm van een microfoon. landen eveneens het geval. Maar anders dan in veel van die andere landen hebben godsdienstige en etnische groepen in Ghana geen oorlog tegen elkaar gevoerd. Dat wil zeggen, op een korte burgeroorlog in het noorden in 1994 na. Dat is mede te danken aan de grote godsdienstvrijheid in het land. Ghanezen zijn niet alleen trots op hun land, maar ook op de cultuur, de taal en de tradities van de etnische groep waar ze bij horen. Ghana kent een grote verscheidenheid in klederdracht, kunstuitingen en tradities. Toch zijn er zaken die overal in Ghana min of meer hetzelfde zijn. Overal in het land is de begrafenis voor een overledene ‘het grootste feest’ van zijn leven. Ghanezen geloven dat je na je dood een gelukkiger leven gaat leiden. Dat geloof bestaat niet alleen bij christenen en moslims, maar ook bij aanhangers van traditionele godsdiensten waarin verering van geesten en de band tussen mensen die nu leven en hun over leden voorhouders een grote rol spelen. Kofi Annan

De kist van een overleden piloot van Ghana Airways

Ligging, landschap en klimaat Een andere bijzonderheid die je overal in Ghana aantreft is de zondagse kerkdienst. Kerkdiensten duren enkele uren en worden opgeluisterd door tromgeroffel en muziek. De kerkgangers hebben hun mooiste kleren aan en dansen en zingen met elkaar. Daardoor lijken kerkdiensten voor buitenstaanders op popconcerten. Je hoeft overigens niet naar Ghana te gaan om een dergelijke kerkdienst bij te wonen. In Den Haag, Rotterdam en de Bijlmer houden Ghanese immigranten daar ’s zondags hun kerkdiensten. Maar Ghana kent ook zijn problemen. Het is niet bepaald een rijk land. Bijna de helft van de bevolking moet zien rond te komen met hooguit één euro per dag. Het minimumloon is rond de 13.500 cedi per dag. Dat is iets meer dan één euro. Daar staat wel tegenover dat voedsel en andere artikelen voor dagelijks gebruik goedkoop zijn. Hoewel onderwijs in Ghana officieel gratis is, kunnen niet alle kinderen naar school. Met deze problemen kampt ook het district Nkwanta. Daar wordt hard gewerkt aan de aanpak ervan, niet in de laatste plaats door inwoners van het district.

Ghana is zeven keer zo groot als Nederland. Het ligt in West-Afrika, ingeklemd tussen Ivoorkust, Burkina Faso, Togo en de Atlantische Oceaan. Nkwanta is het noordelijkste district van de Volta Regio. In het oosten grenst het aan buurland Togo. De westelijke grens ervan is een uitloper van het Voltameer. Dat meer is ontstaan na de aanleg van een stuwdam in de Volta, de grootste rivier van Ghana. Het is ongeveer even groot als Friesland of Overijssel. Door het district lopen enkele kleine rivieren die in de heuvels aan de grens met Togo ontspringen. Ze monden uit in de Oit, een zijrivier van de Volta. De meeste bewoners van Nkwanta halen hun water uit deze rivieren en hun kleine zijrivieren. Dat gebruiken ze in huis en het is bestemd voor de runderen, varkens, schapen en andere boerderijdieren. Nkwanta bestaat voor het grootste deel uit savannes, grasvlakten met hier en daar bomen en struiken. Langs de grens met Togo staan bossen. De droge periode is van oktober tot maart. De droogte maakt het land stoffig en dat wordt nog erger als in januari en februari de Harmattan, een droge wind uit de Sahara, waait. De meeste beken en rivieren vallen droog.Van april tot juli en van september tot oktober valt er vaak regen. Dan ziet het land er fris en groen uit.

Bevolking en cultuur Er wonen bijna 250.000 mensen in Nkwanta, verdeeld over 216 gemeenschappen. De hoofdstad van het district is Nkwanta. Het ligt vlakbij de grens met Togo. Om verwarring te voorkomen, noemen we deze stad hierna Nkwanta-stad. De meeste bewoners zijn christenen, hiervan is een deel roomskatholiek. Andere bewoners hangen een traditionele godsdienst aan. En weer anderen zijn moslims. Het is niet zo dat mensen daar (en elders in Ghana) 100% christen zijn, 100% islamiet of 100% aanhanger van een traditionele godsdienst.Veel christenen en moslims houden vast aan elementen uit traditionele godsdiensten zoals de verering van geesten. In Nkwanta-stad zijn enkele moskeeën te vinden. Vijfmaal per dag roepen de imams hun volgelingen op tot gebed. In het district wonen van oudsher de bevolkingsgroepen de Ewe, de Akan, de Guan en de Gurna. De Gurna is de grootste groep; bijna de helft van de bevolking is Gurna.

Er zijn er nog groepen bijgekomen omdat mensen uit andere delen van Noord-Ghana er naartoe zijn getrokken op zoek naar vruchtbaar land. Ook is ongeveer één op de 20 bewoners van Nkwanta van buitenlandse afkomst. Naast Engels, de officiële taal van Ghana spreken bewoners Komkomba en vele andere talen. Reizigers en hulpverleners die er komen werken, merken al gauw dat de bewoners in Nkwanta gastvrij zijn. Maar ze laten je wel meteen merken dat men het ongepast vindt om buiten in een korte broek of met open schoenen rond te lopen. Buiten dragen jongens en mannen een lange broek en dichte schoenen.

Een verhaal apart zijn de namen die bewoners van Nkwanta (en mensen die elders in Ghana wonen) meekrijgen. In Nederland hebben we allemaal één of meer voornamen en een achternaam. Die namen krijg je met je geboorte mee. In Nkwanta ligt het een stuk ingewikkelder. Daar krijgen baby’s een week na de geboorte een doopnaam. Dat gebeurt tijdens een christelijke doopviering.Vaak krijgen ze meerdere namen. Die geven aan op welke dag van de week ze geboren zijn en het hoeveelste kind ze zijn in hun familie. Daarnaast krijgen ze vaak een voornaam zoals we die hier kennen (meestal een Engelse naam zoals Doris of John). De namen van dagen van de week zijn voor jongens en meisjes verschillend: Landbouw Dag van de week Zondag Maandag Dinsdag

Jongensnamen Meisjesnamen Kwesi, Kwasi Esi Kojo, Kwadzo Adjo, Adjua, Adzo Kwabla, Abena Kwebena Abla, Kweku, Akua Kwaku Yao,Yawo Abba Kofi Afi Kwame, Ami, Ama Kwaku

Ghana is een vruchtbaar land. Door de vruchtbare bodem en het klimaat is het land in staat om voldoende voedsel te produceren. Grote hongersnoden komen er niet voor.

In Nkwanta werken de meeste mensen in de landWoensdag bouw. Men weet er de droge periodes door te komen door water aan te voeren voor bevloeiing Donderdag van de akkers. Vrijdag De meeste boerenbedrijven zijn klein en eigendom Zaterdag van een familie. Ze leveren vaak nét voldoende voedsel op om in de behoefte van de familie te voorzien. Als de oogst groter is dan er voor eigen gebruik nodig is, kan de familie dat verkopen. Kofi Atta Annan wil zeggen: hij is op een vrijdag (kofi) De meest verbouwde gewassen in Nkwanta zijn geboren. Atta betekent in de taal Akan ‘tweeling’ en cassave en yam. Het werk op de familieakker is verwijst naar het feit dat hij een tweelingzus heeft. zwaar want machines en andere moderne landbouwAnnan staat eigenlijk voor ‘vierde van het gezin’, werktuigen zijn er bij familiebedrijfjes niet te vinden. maar is binnen zijn familie in de loop der jaren de Wieden, zaaien, onkruid verwijderen, oogsten, alles familienaam geworden. Ghanezen gebruiken in het gebeurt met de hand en kost veel tijd en inspanning. dagelijks leven meestal de namen die verwijzen naar Daar zijn de kleine boeren en vaak ook hun vrouw hun geboortedag. Daardoor krijgen officiële instanen kinderen vrijwel van zonsopgang tot zonsonties vele Kofi’s of Adjua’s in hun administratie. Zie dergang mee bezig.Voor Nkwanta komt er nog bij dan maar het juiste dossier met de naam Kofi of dat mensen met een opleiding uit dit district zijn Adjoa erop te vinden bij de juiste persoon. weggetrokken. Daardoor zijn er voor de landbouw in Nkwanta minder werkkrachten beschikbaar. De overheid en hulpinstellingen werken eraan dat boeren meer kunnen verdienen met hun bedrijf.

Werkende kinderen En soms is een maatregel om een ander probleem aan te pakken gunstig voor de landbouw. Zo heeft de Ghanese overheid een programma opgestart om schoolkinderen van gratis maaltijden te voorzien. Het idee is dat als kinderen goed en gezond eten, dat goed is voor hun gezondheid en ze beter presteren op school. Op de nieuwssite www.myjoy online.com zegt Joseph Yau Denkteh, districtshoofd van Nkwanta, dat zijn district profijt heeft van dat programma. Het programma loopt ook in Nkwanta. Boeren in het district krijgen er door het programma een afzetmarkt bij. En hun assortiment groeit omdat de maaltijden breder zijn samengesteld. Ze bevatten onder andere soja. Het gevolg is dat de boeren hun inkomen hebben kunnen verbeteren. Het al genoemde schoolmaaltijdenprogramma van de overheid draagt er waarschijnlijk toe bij dat er meer kinderen naar school gaan en niet alleen maar werken. In scholen in Nkwanta die aan het programma meedoen, stijgt in ieder geval het aantal leerlingen. Op basisschool Onumase bijvoorbeeld steeg het aantal leerlingen van 266 tot 462 en op basisschool Abunyanya van 555 tot 741. Die stijging vond plaats nadat die scholen mee gingen doen aan het programma.

Veel kinderen op het platteland in Ghana brengen hun dagen op de akker van hun familie door. Die gaan niet naar school omdat ze thuis niet gemist kunnen worden. Dat is ook het geval in Nkwanta. Vooral meisjes doen daarnaast ook samen met hun ouders het huishouden. Als hun ouders niet meer leven of door ziekte of ouderdom niet meer kunnen werken, neemt het oudste meisje hun verzorgende rol over. Om een indruk te geven van wat werkende kinderen doen, is hier een beschrijving van een dag uit het leven van een plattelandsmeisje:

04.45 uur: 05.00 uur: 05.30 uur: 15.00 uur: 16.00 uur: 17.30 uur: 18.30 uur: 19.30 uur: 20.30 uur: 21.30 uur:

Ze staat op en ze eet de restjes van de vorige dag op. Een kwartier later gaat ze op weg naar de akker van haar familie. Daar komt ze om half zes aan.Ver volgens is ze bezig met ploegen, spitten, wieden en zaaien. Tijd om hout te gaan sprokkelen en naar huis te brengen. Voedsel stampen en eten malen. Water halen. Het vuur aanmaken en eten koken. Het eten is klaar en de gezamenlijke maaltijd met haar familie begint. Afwassen. Ze wast haar kleine broertjes en zusjes en zichzelf. Tijd om te gaan slapen.

Voorzieningen

een guineaworm die via de voet naar buiten komt

In Nkwanta is lang niet overal stroom. Waar dat wél het geval is, zoals in Nkwanta-stad, valt de stroom vaak uit. Ook kun je niet overal aan veilig en schoon drinkwater komen. Er zijn weinig waterbronnen in het district. Mensen halen hun water uit rivieren, vijvers en waterputten. Daar zitten soms larven van guineawormen in. Als je die inslikt, groeien ze in je lichaam uit tot wormen. Ze vreten zich een weg naar buiten. Dat doet vreselijk pijn en veel mensen die besmet zijn, raken invalide.

In Ghana probeert de landelijke regering gezondheidszorg letterlijk dichter bij de burgers te brengen. Hiertoe voert ze het programma Com munity Based Health Plan ning and Services CHPS uit (community = gemeenschap). Hierbij Hulporganisaties zijn in Nkwanta aan het werk krijgen gemeenschappen om meer mensen aan veilig drinkwater te helpen. een eigen netwerk van Ze maken in gemeenschappen diepe waterputten gezondheidswerkers. Die netwerken bestaan uit en plaatsen latrines. Leden van die gemeenschapleden van de gemeenschap en werken voor mensen pen richten comités op die deze putten en latrines uit de omgeving. Ook mensen uit kwetsbare beheren en onderhouden. Ook geven medewerkers groepen, vrouwen bijvoorbeeld, kunnen beroep doen van het Ghanese Rode Kruis en de overheid voorop dit netwerk of zelf meedoen aan dit netwerk. lichting over hoe je kunt voorkomen dat je larven De zorg die de netwerken bieden bestaat uit het van de guineaworm binnen krijgt. Dat heeft resultaat. verstrekken van medicijnen en andere eenvoudige Issaka Adamu werkt voor de Ghanese nationale handelingen. gezondheidsdienst en is belast met de bestrijding van ziekten in Nkwanta. Op 22 januari 2007 vertelt hij aan het Ghanese nieuwsbureau GNA dat in 2005 171 mensen in Nkwanta ermee besmet raakten. In 2006 waren dat nog maar 44. Hiervan hadden de meesten de besmetting opgedaan toen ze op reis waren buiten Nkwanta. Adamu acht het mogelijk dat er in 2007 niemand in Nkwanta besmet raakt. Wel blijft hij bezorgd dat vijvers en putten besmet raken door mensen die naar Nkwanta komen vanuit gebieden waar de worm veel voorkomt. Verder hebben niet alle mensen in Nkwanta (en elders in Ghana) toegang tot goede medische zorg. Ghana kent nauwelijks zoiets als een ziektekostenverzekering. Daar moeten mensen kosten van medische zorg helemaal zelf betalen. Niet iedereen kan dat. En als je daar medische hulp nodig hebt, moet je er soms grote afstanden voor afleggen. Dat probleem is in Nkwanta nog groter geworden omdat veel artsen en ander medisch personeel uit het district zijn weggetrokken. Die zijn verhuisd naar het zuiden van Ghana waar de welvaart groter is, of naar het buitenland. Daar kunnen ze meer geld verdienen dan in Nkwanta.

Spreekuur van CHPS in Durbar in Nkwatna

Vanaf juli 2001 loopt dit programma ook in Nkwanta. Het Centrum voor de Ontwikkeling van Gezondheidszorg in Nkwanta helpt netwerken op te zetten. Inmiddels heeft ruim de helft van de bevolking in Nkwanta toegang gekregen tot eenvoudige gezondheidszorg. Een ander probleem in Nkwanta is de slechte infrastructuur.Verharde wegen zijn er nauwelijks te vinden. Zelfs de belangrijkste straat van Nkwantastad is onverhard.

In 2007 riep Charles Modom, een voormalig parlementslid, de regering op om een stuk weg van vijf kilometer tussen de gemeenschappen Bontibor en Pusupu te repareren. Handelaren kwamen naar Pusupu om voedselproducten uit die plaats en uit Bontibor te halen. Die verkochten ze op markten in andere plaatsen. Ze reden niet meer door tot Bontibor omdat de weg te slecht geworden was. De boeren uit de omgeving van Bontibor moesten te voet hun producten naar Pusupu brengen. Pas daar werden ze in de voertuigen van de handelaren geladen. Modom wachtte de reactie van de regering op zijn verzoek niet af. Hij en andere bewoners van Bontibor trokken erop uit om de weg zélf beter berijdbaar te maken voor de handelaren. Ze vulden zelf de gaten en geulen op die in de loop van de tijd waren ontstaan in het wegdek.

meisjes in het nationale school uniform

Onderwijs is gratis. Toch kost het de ouders die hun kinderen naar school sturen, geld. Zo betalen ze voor de zogeheten up-keep, bijkomende kosten. Ze moeten voor hun kinderen een schooluniform kopen, betalen voor het gebruik van een bibliotheek of computercentrum, voor sport en voor culturele activiteiten. Ook moeten ouders een vergoeding betalen aan de bestuurders van de school waar hun leerlingen op zitten. Niet alle ouders zijn rijk genoeg om al hun kinderen naar school te sturen. In armere gezinnen kunnen kinderen soms thuis en op de familieakker niet gemist worden. Deze kinderen gaan niet naar school, maken de basisschool niet af of gaan niet naar een middelbare school als ze dat wél gedaan hebben. Bovendien zijn er niet voldoende (middelbare) scholen en leerkrachten in Nkwanta. En ook in de onderwijssector vertrekken geschoolde krachten, de docenten, naar het zuiden van Ghana of naar het buitenland. Het betaalt beter. In Nkwanta, Onderwijs en in plattelandsgebieden elders in Ghana, verdienen leerkrachten zó weinig dat ze een andere baan erbij Je ben geletterd als je 15 jaar of ouder bent en in nemen om rond te komen. Leerlingen en hun ouders een taal kunt lezen en schrijven.Volgens deze omin Nkwanta zijn vaak niet tevreden over de kwaliteit schrijving kan is geheel Ghana ruwweg zes van de van het onderwijs dat ze krijgen. Ze klagen vooral tien mensen geletterd.Van de mannen kan zo’n over te weinig schoolboeken en andere leermidtweederde lezen en schrijven en van de vrouwen delen en te weinig leerkrachten. Cordaid en andere ongeveer de helft. In Nkwanta liggen die cijfers lager. hulporganisaties spannen zich in om het lerarenDaar kan maar 40% van mannen lezen en schrijven tekort te bestrijden en scholen weer te laten draaien slechts één op de vier vrouwen. Dat heeft diverse en. oorzaken.

Vrouwen, ondergeschikt en achtergesteld De positie van vrouwen in Nkwanta is niet te benijden. Het komt nog maar al te vaak voor dat vrouwen niets te vertellen hebben in huis. Ze moeten doen wat hun echtgenoot zegt op straffe van slaag. In oktober 2006 richtte de politie in het district een aparte afdeling op om vrouwenmishandeling en andere vormen van huiselijk geweld te bestrijden. Sommige vrouwen mogen buiten het huishouden en het bewerken van de familieakker niets doen. Daardoor doen ze niet mee aan het openbare leven in hun gemeenschap.Van meisjes in Nkwanta wordt verwacht dat ze moeder en huisvrouw worden. Door hun ouders te helpen met het huishouden en voor hun jongeren broertjes en zusjes te verzorgen, worden ze op die rollen voorbereid. Een vrouw die geen kinderen kan krijgen, wordt de verschoppeling van het dorp. Als een moeder doodgaat, wordt dat beschouwd als de straf voor overspel of ander slecht gedrag. Deze opvatting stamt uit traditionele godsdiensten in Ghana. Aanhangers van deze godsdiensten menen dat mensen die ziek worden, ongelukken krijgen of andere tegenslagen ondervinden dat allemaal zelf over zich afgeroepen hebben door slecht te leven. Vrouwen krijgen veel kinderen want dan groeit er altijd een aantal op om op het land en in het huishouden te kunnen werken. Meisjes trouwen op jonge leeftijd en vaak met een man die haar familie heeft uitgezocht. Hulpverleners weten sommige vrouwen warm te krijgen voor het idee om minder kinderen te nemen, met grotere tussenpozen en wanneer hen dat het beste uitkomt.Veel mannen willen niets van gezinsplanning weten. En worden onwetend gehouden: in Nkwanta-stad bijvoorbeeld staat een kliniek voor gezinsplanning vlak bij een waterpomp. Als de vrouwen water gaan halen kunnen ze in de kliniek de pil in de vorm van een spuitje krijgen. Dat werkt drie maanden. Daarna moeten ze in de kliniek het volgende spuitje halen.Voor of na het halen van water zijn ze even de kliniek in geweest voor hun spuitje. Hun echtgenoot heeft dat niet in de gaten.

Meisjes krijgen niet de kans om naar school te gaan of maken hun school niet af omdat ze thuis moeten werken of vroeg trouwen en kinderen krijgen. Dat verklaart waarom minder meisjes dan jongens leren lezen en schrijven. Ook blijven om die reden minder meisjes dan jongens doorleren als ze de basisschool hebben afgemaakt. Om meer meisjes in de schoolbanken te krijgen en te houden deelde Unicef, het kinderfonds van de Verenigde Naties, in maart 2007 148 fietsen uit aan meisjes die in een dorp wonen en in een stad naar school gaan. Tot dan toe moesten ze te voet naar school en terug. Daar hadden ze veel tijd voor nodig en ze liepen onderweg kans om lastig gevallen te worden, een extra reden waarom ouders hun kinderen niet naar school stuurden. Dankzij de fietsen duurt de reis naar school en terug korter en is die minder gevaarlijk.