十 月

太狸記

LVSJK Tanuki / 三十年 / 十月

Colofon JOURNALCOMMISSIE Carmen Loh Wester Wagenaar Arthur Hinsch Vincent Pols Bob Rambonnet REDACTIELEDEN Hoofdredactie: Carmen Loh Vormgeving: Carmen Loh Eindredactie: Bob Rambonnet Wester Wagenaar BESTUUR VAN TANUKI Praeses: Robert Beers Ab-actis: Annet Zwart Quaestor: Mario Keijlard Hoofdredactrice: Carmen Loh Webmaster en vice-praeses: Nikki Doorn Assessor: Jan-Willem Slingerland COMMISSIEVOORZITTERS Eerstejaarscommissie: Jan-Willem Slingerland Feestcommissie: Thomas Zijtveld Film- en fotocommissie: Maxwell Voogt Jaarboekcommissie: Myrthe Prins Journalcommissie: Carmen Loh Kampcommissie: Annette van Wanroij Koreacommissie: Kayleigh Herbrink Kunst- en cultuurcommissie: Koen de Rooij Reiscommissie: Robert Beers RAAD VAN TOEZICHT Isaura van den Berg Martijn Heule Yori van Hout Guan van Zoggel

2

社説 Editorial van de hoofdredactrice

Nou, daar zijn we dan weer. De eerste editie van de TaTanukiKi van dit academisch jaar ligt nu in jouw handen. Wij hebben hard gezwoegd om deze mooie journal te publiceren waar jullie nu van kunnen genieten. Als nieuwe hoofdredactrice van de journal zie ik graag dat iedereen van mij houdt. Dit is dan ook de reden dat mijn commissie wordt beloond met taartpunten. Jullie mogen mij en mijn journalcommissie dan ook wel minilove noemen. In deze journal komen verschillende onderwerpen aan bod in de hoop dat de journal een mooie aanvulling wordt op jullie kennis van Japan. Zo kunnen jullie in deze editie onder andere lezen over copyrightwetgeving in Japan, het eerste Tanukifeest, Japanse gameshows en wat je allemaal wel niet kunt leren van Koreaanse dramaseries. Heb je zelf nog ideeën voor artikelen, mail dan naar [email protected]. Wie weet, misschien beloon ik jou dan ook met de belofte van taart. - Carmen Loh

太狸記・十月号

目次

Op de voorkant Een makkelijke bento van de 'コンビニ: konbini' (convenience store). Deze bento bevat onder andere rijst met umeboshi en zwarte sesamzaadjes. Er wordt veel gezegd over umeboshi en de voordelen ervan. Samurai geloofden dat de umeboshi hielpen tegen vermoeidheid bij de strijd Het zou ook bacteriën uit je eten houden en het verteren van je eten vergemakkelijken. Verder maken de tamago, karaage, ika, wortels, prei en spinazie dit tot een gezonde en gebalanceerde maaltijd , zonder dat je er teveel moeite in hoeft te steken. Wil je jouw eigen foto's van eten ook delen met iedereen? Stuur ze naar journal@tanuki. nl en wellicht maak jij iedereen hongerig. Deze foto is gemaakt door Jurre van der Meer.

Inhoud TANUKI SHINBUN Voorwoord van de praeses Tanuki bestuur 2012-2013 Journalcommissie Tanuki-kamp Trailer Trash & Tiaras Interview met dr. Wakefield JAPAN & KOREA Copyrightwetgeving in Japan Journalistieke complotten Storm in een theepot Japans in Taiwan Lachen om andermans ellende 囲碁(Igo) Koreaanse Drama Educatie MEDIA The Rug Man Tales of Graces ƒ SPORT De stoere mannen van TFC Banzai Yosakoiteam Raiden COLUMNS Krant Met Karakter Ask Anky

4 5 8 9 11 13 15 17 19 21 23 25 26 28 29 30 32 33 35

“Soms word ik ‘s ochtends wakker en dan denk ik... Niemand kan aan mij tippen.” - Robert Beers

太狸記・十月号

3

Voorwoord van de praeses Jaargang op jaargang heb ik het geprobeerd. Mezelf te profileren als een gewiekste auteur met een verfijnd gevoel voor taal, (zelf)spot en humor. Ik heb verscheidene bijdragen gedaan aan de journals van tijden geleden, van columns tot wetenschappelijke artikelen, en telkens weer krijg ik kromme tenen van wat ik toen heb ingeleverd. Telkens weer kom ik tot de conclusie dat ik mezelf totaal geen talent vind hebben wat betreft artikeltjes schrijven. Daarom geef ik het met ingang van dit stukje maar op. Laat ik me echter eerst nog eens voorstellen. Hallo beste lezer, mijn naam is Robert Beers en ik ben de voorzitter van de studievereniging voor Japan- en Koreastudies ofwel LVSJK Tanuki. Dit is het vijfde jaar dat ik student Japans ben en het vijfde jaar dat ik Tanukilid ben. Dit betekent een heleboel, maar vooral dat ik de eer heb het eerste officiële stukje te schrijven van deze jaargang aan journals. Ik wil graag terugkijken op het eerste blok en vooruitkijken naar wat we dit jaar nog kunnen trotseren. Ten eerste wil ik zeggen dat ik mezelf en de vereniging ontzettend gelukkig prijs met de ontzettend enthousiaste en gezellige, nieuwe lichting eerstejaars. Al vanaf de aanvang van het kamp bewezen zij een grote aanwinst te zijn en dit kwam alleen maar meer tot zijn recht met de grote belangstelling voor de activiteiten en commissies. Ik hoop dan ook met de anderen van mijn bestuur dat we veel van hen mogen verwachten dit jaar. Vervolgens, als we het toch over commissies hebben, kan ik jullie mededelen dat we de foto- en filmcommissie nieuw leven in hebben geblazen. Hoewel nog klein van stuk, zal de commissie dit jaar zorg dragen voor alle foto’s van activiteiten en promotiefilmpjes. Dit maakt dat Tanuki is uitgegroeid tot een vereniging met negen commissies en twee sportclubs; TFC Banzai en het yosakoiteam Raiden. Ook dit jaar behoren we zeker tot de actiefste studieverenigingen van de faculteit. Nu alles up and running is, kunnen we rekenen op een collegejaar met activiteiten van het gebruikelijke recept zoals de feesten, een uitwisseling met een Japanse school, Research in Progress en een Japanreis. Maar ook nieuwe activiteiten staan aan de horizon, waar ik nog niks over ga verklappen. Ik, samen met het bestuuren alle commissies, gaan ervoor zorgen dat de komende maanden bol staan van Tanukipret. Was getekend, Robert Beers Praeses der LVSJK Tanuki 2012-2013 4

太狸記・十月号

Tanuki bestuur 2012-2013 Tijdens de constitutieborrel van 10 september 2012 vond de officiële bestuurswissel plaats. Robert "de Beerser" Beers, zijn voorzittershamer en zijn trouwe bestuursleden Annet, Mario, Carmen, Nikki en Jan-Willem. Verstop uw kinderen, verstop uw vrouwen en verstop ook uw mannen, want ze pakken iedereen. De Beerschappij is begonnen. Nikki Doorn (Webmaster en vice-praeses) Ik heet Nikki Doorn en ik zit inmiddels alweer in het vierde jaar van de opleiding Japanstudies. Afgelopen jaar heb ik een jaar in Nagasaki gezeten waar ik het bestuur van toen op afstand volgde. Twee heel goede vrienden (Robert Beers en Kim Dang) zaten erin en na alle leuke verhalen en foto’s heb ik ook niet lang getwijfeld toen mij werd gevraagd of ik het leuk zou vinden om in het nieuwe bestuur te zitten. Dit jaar zal ik de webmaster en vice-praeses zijn van Tanuki. Hoewel het jaar nog maar net is begonnen, heb ik, mede door mijn functie, al zoveel leuke mensen ontmoet, dat ik alleen nog maar meer zin gekregen heb in het nieuwe collegejaar. Ik hoop jullie dan ook allen te mogen zien op onze activiteiten!

Annet Zwart (Abactis) Hallo lieve TaTanukiKi-lezers! Het is weer zo ver: een nieuw collegejaar voor de boeg, waarbij we ons allen (hopelijk) hard in zullen zetten om de beste resultaten te behalen. Dit geldt echter niet alleen voor jullie cijfers, maar ook voor het Tanukibestuur. Wij zullen er, in samenwerking met onze leden natuurlijk, alles aan doen om het tot een succesvol jaar te maken. Ik weet nog goed dat ik vorig jaar als eerstejaars dankzij Tanuki vele leuke dingen heb kunnen doen en daarbij ook veel nieuwe mensen heb leren kennen. Dit jaar is het als abactis mijn beurt om er voor jullie een topjaar van te maken! Ik kijk er in ieder geval ontzettend naar uit. Oh, en mocht je me in het Arsenaal zien: kom vooral langs voor een gezellig praatje, want daar hou ik van :D 太狸記・十月号

5

Mario Keijlard (Quaestor) Mijn naam is Mario Keijlard en ik zal het komende academische jaar de functie van quaestor op mij nemen. Nu zit ik in mijn tweede jaar van Japanstudies en ik heb het reuze naar mijn zin. Daarnaast heb ik een jaar Tanuki mee kunnen maken als (commissie-)lid en dat is me zeer goed bevallen. Afgelopen jaar hebben we dankzij het vorige bestuur enorm veel leuke dingen kunnen doen. Ik heb ook veel nieuwe mensen ontmoet, dus ik kan zeggen dat het mijn eerste jaar behoorlijk heeft verrijkt. Nadat ik een jaar had meegedraaid bij Tanuki als lid en commissielid, dacht ik bij mezelf dat ik nog actiever wilde zijn en waar kan dat beter dan in het bestuur zelf? Mede dankzij mijn bestuurscollega’s en het enthousiasme van onze nieuwe en oude leden, is het jaar naar mijn mening goed van start gegaan en ik hoop dat dit jaar dan ook minstens zo leuk, dan wel niet leuker, wordt dan het voorgaande jaar.

Carmen Loh (Hoofdredactrice) Propaganda spuien, belangrijk doen en taart eten; drie van mijn favoriete bezigheden. Hoofdredactrice van de journal is dan ook de perfecte positie voor mij. Na vele jaren zwoegen voor de journal heb ik nu eindelijk de macht in handen. Nu is het aan mij om te verkondigen dat onze leider groots is, dure woorden te utiliseren en mijn gezicht vol te proppen met taart. Vijf jaar geleden begon ik aan deze studie en ik heb er vooralsnog geen spijt van, althans, als de langstudeerboete ook daadwerkelijk verdwijnt. Ik heb eindelijk een fatsoenlijk antwoord kunnen formuleren op de uitgekauwde vraag: “Waarom doe je Japans?”. Talen zijn mijn passie en taal in werking fascineert mij. Tijdens mijn academische carrière heb ik kennisgemaakt met Japans en een beetje Chinees en Iers. Het plan is nu om dit jaar eindelijk af te studeren en aan een andere taal te beginnen. Iemand nog suggesties?

6

太狸記・十月号

Jan-Willem (Assessor) Ik ben Jan-Willem Slingerland, 19 jaar oud, en ik woon in Oegstgeest, in ‘the swamp’ om precies te zijn (voor de mensen die dat niet kennen: het voormalig AZC achter het Corpus). Ik zit nu in BA1 van Japanstudies en heb voor de studie gekozen omdat ik vooral geïnteresseerd ben in de cultuur en geschiedenis van Japan. In mijn vrije tijd ben ik veel met muziek bezig. Ik schrijf vooral mijn eigen liedjes en momenteel speel ik bas en zing ik in een bandje. Daarnaast vind ik het ook heerlijk om gewoon een gitaar mee te nemen en dan met mensen ergens te gaan zitten jammen. Ik hoop dat het een heel leuk jaar wordt met Tanuki.

Het bestuur wenst iedereen een mooi jaar toe!

太狸記・十月号

7

De journalcommissie Als sie, dat die

vrouwelijke hoofdredactrice met alleen maar mannen in de commismoet ik even opmerken dat emancipatie werkt. In ieder geval totik iets moet doen dat ik niet wil. Dit zijn de stoere kerels van mijn harem mij achter de schermen helpen om fantastische journals eruit te knallen!

v.l.n.r. Wester, Arthur, Carmen, Bob & Vincent Wester Wagenaar Arthur Hinsch Derdejaars, immer ijverig en stiekem zo Inmiddels derdejaars met een groot ingek als een deur. Het is aan deze kersverse teresse in Aziatische politiek en wat er secretaris om een ondersteunende rol zo gaande is in de wereld. De afgelopen te bieden voor de TaTanukiKi en er zélfs jaren zijn een grote verrijking voor mij nog eens wat artikelen van te voorzien. geweest en ik kijk uit naar het komende De stukken over games en “iets met socijaar als trots lid van de journalcommisologische weet ik veel wat”, zoals Carmen sie. Carmen, krijg ik nu taartpunten? ze liefkozend doopte, zijn bijvoorbeeld afkomstig van deze bebaarde jongeman. Vincent Pols Er wordt gefluisterd dat deze persoon Bob Rambonnet de reïncarnatie is van de god Izanagi. Twee jaar op rij in de journalcommissie, Dit is echter een fabel, hij is eigenlijk de maar dit jaar met een nieuwe voorzitreïncarnatie van een werkloze fietsenter. Ik hoop dat de vorige hoofdredacmaker uit de Edoperiode. Werkloos, trice nu ten volle geniet van het leven omdat er toentertijd in Japan natuurlijk in Nagasaki en ben benieuwd hoe dit geen fietsen bestonden. Nu is hij terug jaar gaat verlopen. Voor de ingewiom opnieuw Japans te leren en de TaTajden: ik ga in ieder geval voor taart. nukiKi te overspoelen met willekeurigheid. 8

太狸記・十月号

Het Tanukikamp

Een trein vol met eerstejaars Japanologen en Koreanisten op weg naar het vage grensgebied tussen Brabant en Limburg: zo begint het kennismakingskamp van Tanuki eens te meer. Na een enigszins bijzondere treinreis arriveren we op de kampeerboerderij. Eerst gaan we kennismaken met onze groepjes door middel van spelletjes of door gewoon gezellig te kletsen. Kortom, tijd om even lekker te socializen. Daarna heeft de chef een heerlijke barbecue georganiseerd en hebben we daar uiteraard lekker van gegeten. ’s Avonds begint de strijd om de punten. Omdat het groepje met de meeste punten geen corvee hoeft te doen aan het eind van het kamp, gaat het er gelijk lekker fanatiek aan toe. Het eerste spel is een puzzeltocht door het bos, waarbij elk groepje eerst in het donker acht punten moet vinden waarop activiteiten gedaan moeten worden. Hierbij valt te denken aan skippyballen, blikwerpen, het-spel-waarbij-jeje-handen-in-plastic-zakken-met-vieze-dingen-moet-steken, een quiz, het-spelwaarbij-je-zoveel-mogelijk-eerstegeneratie-Pokémon-op-moet-noemen-in-veelte-weinig-tijd, het-spel-waarbij-je-vage-liedjes-uit-de-jaren-90-moet-herkennen en Mario/hentai-prik. Daarna is het lekker naborrelen tot diep in de nacht.

太狸記・十月号

9

De volgende dag was er eerst een krachtmeting tussen de groepen in de vorm van levend stratego. Vier kampen streden tegen elkaar: Yakuza, Noord-Korea, Edo-Japan en Pokémon. ’s Middags waren er allerlei activiteiten die gerelateerd zijn aan Japan en Korea: Yosakoi doen, Shougi spelen, een voetbalclinic van Banzai mogen ervaren, origami vouwen, Gimbap (ook wel liefkozend “Kimbap” genoemd) maken, Japanse drankspelletjes ervaren enzovoorts. Die avond werd een heerlijke macaroni geserveerd door onze eigen chef en terwijl het bestuur zich terugtrok om aan de zenuwslopende assessorgesprekken te beginnen, die ze overigens tot diep in de nacht hebben gevoerd, begon de gezelligheidsgraad in de eetzaal steeds hoger te worden. Naarmate de drank vloeide werd er steeds meer gekletst (hoe weldoordacht blijft de vraag) en werden meer spelletjes gedaan. De volgende ochtend moest er eerst hard gewerkt worden om de accommodatie fatsoenlijk achter te laten en dat is uiteindelijk toch gelukt. In de bus terug naar Station Deurne was het beneden heel gezellig: er werd uit volle borst meegezongen met Guus Meeuwis, terwijl boven vooral werd geprobeerd te slapen en uit te rusten van dit geweldige kamp. - Jan-Willem Slingerland

10

太狸記・十月号

Trailer Trash en Tiara’s

Het eerste feest is altijd weer een billenknijper. Dit jaar niet alleen omdat we als feestcommissie minder dan een week hadden om het feest te organiseren en alles rond te krijgen, maar een thema als Trailer Trash en Tiara’s vraagt ook om de nodige diepe decolletés, denderende derrières en dromerige diva’s (m/v).

We zijn dit jaar verkast van Dok2, de vertrouwde locatie van het afgelopen anderhalf jaar, naar de iets centraler gelegen bar/dancing De Kroon. Een plek die iets ruimer is opgezet en dus met meer mogelijkheden voor ons als feestcommissie om de boel weer leuk aan te kleden. We pakten dus gelijk maar weer als vanouds uit: een hillbilly trailer park aan de ene kant van de zaal, inclusief gras en lege blikken (waar we een avond heel hard aan gewerkt hebben), en aan de andere kant een diva-deel vol tiara’s, fabulous stof en andere glitter. Daarnaast was een welkomstcocktail wel op zijn plaats, en die is geloof ik wel voor herhaling vatbaar (en de volgende keer nog lekkerder!).

太狸記・十月号

11

Dan de avond zelf. Mensen, kinderen, wat heb ik genoten! Goede opkomst, gezellige mensen, supervette outfits en een hat tip naar onze dj voor een groot aantal lekkere nummers. Ik heb zelfs, na al die jaren, Waldo gevonden. Alles bij elkaar gaat het dus nog een opgave worden om dit feest te overtreffen. Dat gaat ons er echter niet van weerhouden om te proberen elk feest beter te maken dan het feest ervoor. Ik hoop dat jullie er net zo’n feestje van hebben kunnen maken als ik en hoop jullie dan ook allemaal weer terug te zien op de komende feesten! - Thomas (en zijn lieftallige dames van de feestco)

12

太狸記・十月号

Interview met Dr. Wakefield

“A Dutch village in the middle of Japan with people riding their bikes, carrying cheese and playing trumpets. And that’s when I thought: well, I have to go to Japan. “

Q: Dr. Wakefield, how have you experienced your first months in the Netherlands?

sentially the official think tank of the US government. It was a nice time.

A: It’s very nice actually. I’ve been here for four months now and I took intensive Dutch classes for three months due to which I really did not have time to do anything else. Put apart from that, I’ve been enjoying it. I’m from New Zealand and I feel that the attitude is very similar to the one in the Netherlands: relaxed.

Q: You got a Graduate Scholarship to Osaka.

Q: So is there a you chose the

reason why Netherlands?

A: When one is about to start his academic career you apply at various universities but Leiden was certainly a place I wanted to come to because of its strong reputation with Japanese Studies. Q: You lived in quite some places like, for example, Washington. A: I was in Washington for about three and a half years, working for what is es-

A: Yes, I lived in Osaka for six years. After my BA I did some travelling in Europe and went back to New Zealand. The original plan was to do my masters in New Zealand, but I figured that I still wanted to travel. So I thought: why not do my masters in Europe? But I needed some spending money so I thought I’d go on to teach English in Japan for a year, and instead I got stuck in Japan, found a scholarship program, and did my masters in Osaka. Q: Is there a special reason why you chose Japan? A: At the time, Japan was a popular choice for people who had just finished their degrees and who wanted to go on and have a little bit of overseas experience. Overseas experience is a very important part of New Zealand develop-

太狸記・十月号

13

ment and usually after your high school or BA you go overseas for a year or two. That’s originally what the plan was for Japan, but for various reasons, including that I liked Japan, I ended up there. Actually that’s a funny story because I was considering Korea at the time, but I was watching TV in New Zealand just before I left for Japan and I saw a documentary by Michael Palin (Monty Python) who went to Huis ten Bosch in Nagasaki and I thought: wow, this is crazy. A Dutch village in the middle of Japan with people riding their bikes, carrying cheese and playing trumpets. And that’s when I thought: well, I have to go to Japan. So that is why I have this Holland connection to my Japanese studies.

A: Japan is still very important and still the third largest economy in the world. A lot of people are talking about the rise of China and that’s very important too. Students should also study Chinese if they can, but Japan is still an important country in terms of disposable income and with a GDP per capita that far outstrips China’s. Also, Japan plays a large role in international organizations and that’s a role that has become increasingly more active, especially since the end of the Cold War. Also, it is very rewarding to study Japanese: Japan is a country to discover! Dr. Wakefield, thank you for this interview. Interview gehouden door Arthur Hinsch op 15 oktober 2012

“I’m from New Zealand and I feel that the attitude is very similar to the one in the Netherlands: relaxed. “ Q: er

What the best

do thing

you about

considJapan?

A: There are so many things, but probably the food with my favourite being ‘鳥 の唐揚げ: tori no karaage’ (fried chicken). It’s all good really, but there is also a lot of stuff that needs to be explained, that people miss, and that can be explained as Japan is very explicable. Considering that, people often rely on stereotypes and on constructions that they already have. For me that’s the attraction to Japan. Not that Japan is some sort of inscrutable country, but there is a lot of work to do before we get our explanations right. Q: Why would you encourage people to start with Japanese Studies? 14

太狸記・十月号

Copyrightwetgeving in Japan

Verkoopcijfers geven aan dat de Japanse muziekmarkt na die van de Verenigde Staten waarschijnlijk de grootste ter wereld is. Toch is de Japanse muziekindustrie niet tevreden. Zonder te kijken naar andere factoren die mogelijk de legale muziekverkoop aantasten, wees men naar een onderzoek dat stelde dat voor elk legaal gedownloade nummer er in Japan tien nummers illegaal worden gedownload. Omdat voor de muziekindustrie elke illegale download een misgelopen verkoop betekent, begon men een lobbycampagne bij de Japanse overheid om downloaders strafrechtelijk aan te pakken. De Japanse overheid, die bekend staat zeer gevoelig te zijn voor externe druk, zeker vanuit industrielobby’s, nam dientegevolge afgelopen juni een wijziging van de auteursrechtwetgeving aan. Voorheen bestonden er al fikse maximumstraffen voor personen die illegaal bestanden verspreiden, namelijk celstraffen van maximaal tien jaar en een boete die kan oplopen tot tien miljoen yen. De wijziging die door het Japanse parlement werd aangenomen, maakt het nu echter ook mogelijk om downloaders te straffen met een celstraf van maximaal twee jaar en een boete van ten hoogste twee miljoen yen. Nadat de wetswijziging was aangenomen volgden er diverse protestacties. Zo werden diverse websites van de overheid tijdelijk onbereikbaar gemaakt door middel van DDoS-aanvallen, een middel dat ook onder de activisten zelf niet onomstreden is. Een meer

inspirerend protest volgde in juli toen enkele tientallen demonstranten, gehuld in de inmiddels bekende Guy Fawkes-maskers, een schoonmaakactie hielden in Shibuya, Tokio. Het protest lijkt gericht op verschillende elementen in de wetgeving. Ten eerste kunnen de eerdergenoemde straffen al worden uitgedeeld na één illegale download. Hoewel het nog niet zeker is of dergelijke draconische straffen inderdaad zullen worden uitgedeeld na het downloaden van slechts een kleine hoeveelheid muziek, is het niet geheel onaannemelijk. Zo liet het Hoogste Gerechtshof van de Verenigde Staten de boete van $675.000 voor Joel Tenenbaum in stand die was opgelegd wegens het illegaal downloaden van dertig nummers. Een andere zorg onder veel internetgebruikers betreft de manier waarop men op het illegaal downloaden van muziek wil controleren. Gevreesd wordt dat internetproviders de inhoud van het internetverkeer van hun klanten zullen gaan controleren, wat een schending van de privacy zou kunnen opleveren. Ook in andere landen, inclusief Nederland, is er veel te doen omtrent de privacy van internetgebruikers. Zo was er in Nederland in 2011 veel commotie omtrent de methodes die door de aanbieders van mobiele telefonie werden gebruikt om bepaalde aspecten van het dataverkeer te controleren. De nieuwe wetgeving is per 1 oktober 2012 in werking getreden. - Bob Rambonnet

太狸記・十月号

15

Journalistieke complotten

Japan kent een rijke mediaomgeving. Inderdaad, in een land waar bijna tachtig procent van de mensen dagelijks een krant leest is dit haast onmogelijk te ontkennen. Je zou dus verwachten dat de bevolking goed geïnformeerd wordt, maar dit blijkt niet per se het geval. Vooral vanuit het buitenland wordt er namelijk geregeld kritiek geleverd op de manier waarop het grootste gedeelte van de journalistiek in Japan wordt beoefend. Hierbij moet vooral kisha kurabu seido (記者クラブ 制度), oftewel het systeem van de persclubs, het ontgelden. Dit systeem zou onder andere zorgen voor uniforme berichtgeving, het kritisch brengen van nieuws beperken en zichzelf bovendien in stand weten te houden. Is er behoefte aan een nuancering van deze beweringen, of kampt Japan inderdaad met complotten binnen de journalistiek? Of de beweringen kloppen of niet; de persclubs spelen hoe dan ook een immens grote rol in de journalistiek van Japan. Kisha kurabu zijn namelijk geen persclubs in de vorm zoals we die in het Westen kennen, waar journalisten onderling sociale banden aanleggen. Het zijn clubs gekoppeld aan overheidsinstellingen, politieke partijen en bedrijven, die gevestigd zijn in openbare gebouwen. Officieel gezien zijn er ongeveer 800 van deze kisha kurabu en deze persclubs reguleren het gelimiteerde lidmaatschap, voeden de leden met informatie middels persberichten en kunnen, in het geval van schending van de regels, sancties opleggen. Hierbij kunnen leden, en daarmee 16

gepaard gaande soms zelfs kranten, uit de club worden gezet. Kisha kurabu zorgen er dus voor dat instanties direct hun informatie kunnen doorspelen aan de grote kranten. Het is bovendien niet een relatief nieuwe creatie, maar een die gedurende langere periode aan belangrijkheid heeft gewonnen. Gedurende de Meijiperiode, met op de achtergrond een steeds verder uitdijende mediatak, verrichte de overheid veel inspanningen om de massamedia te kunnen beïnvloeden, onder andere door de toegang tot bepaalde instanties exclusief te maken. Toen het Japanse parlement in 1889 opende, werd bijvoorbeeld het aantal journalisten dat toegang kreeg tot de bijeenkomsten beperkt tot de grootste kranten. Om de eigen belangen te kunnen beschermen richtten deze de gikai deiri kishadan (議会出入記者団), ofwel de 'persclub met toegang tot het parlement', op. In plaats van een mogelijkheid om druk op de overheid te kunnen zetten, werd deze een middel voor het parlement om de informatiestroom te reguleren, waarna steeds meer instituties begonnen met het opzetten van kisha kurabu om hun boodschap over te kunnen brengen. Kisha kurabu bleven bestaan en hebben in de loop der jaren aan invloed gewonnen. Inmiddels wordt via dit systeem zelfs het grootste deel van de journalistiek beoefend. De invloed van kisha kurabu wordt duidelijk merkbaar als je de verschillende grote Japanse kranten naast elkaar legt: artikelen

太狸記・十月号

van de grote nieuwsbronnen blijken voor elkaar inwisselbaar. De onderlinge verschillen zijn slechts beperkt tot de graad waarin de berichten worden belicht en de nadruk die hierop wordt gelegd. Dit valt voor een groot deel te wijten aan de zogeheten houdoukyoutei (報道協定), ofwel press agreements. Door de wederzijdse afhankelijkheid van de pers en de instituties waaraan de kisha kurabu zijn gekoppeld, ontstaan namelijk gemoedelijke sferen, waardoor kritisch zijn van nature al minder zal gebeuren. Ook is het zo dat kritisch zijn niet op prijs wordt gesteld door de informatieverstrekker, wat voor grote risico's kan zorgen voor de journalist of krant in kwestie. Tevens blijkt er nauwelijks onderzoek te worden uitgevoerd door de grote kranten. Het komt namelijk vaak voor dat onderzoeken bepaalde bedrijven of instanties kunnen schaden en wanneer press agreements met de desbetreffende groepen zijn gesloten, is het niet verstandig om hieraan te beginnen. Het uitvoeren van onderzoeken kost, zonder gebruik te maken van het kisha kurabunetwerk, erg veel tijd en waarom zou je het zelf nog doen als alle benodigde informatie al wordt aangeleverd? Bovendien is het zo dat de persberichten die worden uitgezonden door de clubs worden verzorgd door mensen met expertise op het desbetreffende gebied, iets waar de desbetreffende journalisten niet per se over hoeven te beschikken. Het gevolg is niet alleen dat de meeste kranten hun informatie slechts baseren op de berichten van de kisha kurabu, maar dat het echt onderzoeken eigenlijk enkel wordt gedaan door de kleine groepen die geen lid zijn van de clubs. Niet iedereen heeft namelijk toegang tot het kisha kurabu-netwerk, waarbij vooral de wekelijkse kranten buiten de boot vallen. Hun invloed is namelijk zeer beperkt. Ook het buitenland heeft nauwelijks toegang tot de wereld van de persclubs, waardoor veel informatie niet direct aan hen kan worden doorgespeeld. Dat is dan ook de voornaamste

reden dat buitenlandse journalisten kisha kurabu hekelen. Af en toe mogen de media van andere landen aanwezig zijn bij een persconferentie die wordt georganiseerd door een persclub, maar ze mogen dan geen vragen stellen en staan dus niet op gelijke voet met de grote Japanse media. De externe druk van bijvoorbeeld de Europese Unie heeft tot dusver echter weinig succes weten te bereiken. En wie zou het in Japan zelf eigenlijk überhaupt willen afschaffen? Voor politieke partijen, bedrijven en andere instanties, blijkt het systeem van de kisha kurabu een efficiënt middel om de media te bereiken. Ook voor de leden van de clubs kent lidmaatschap eigenlijk alleen maar voordelen: zelf onderzoek uitvoeren is niet nodig en in een tijd waarin snelheid van het grootste belang is in de journalistiek, is een persclub voor de grote mediabazen wellicht zelfs vereist. Leden van de kisha kurabu zullen hun monopolie op informatie dan ook niet eenvoudig opgeven. Sterker nog: er zijn in Japan een groeiend aantal persclubs waar de baas van de journalisten de faciliteiten bekostigt, niet de instantie waaraan deze is gekoppeld. Bovendien zijn negentig procent van de lezers van kranten abonnee en waarom zou je dan risico's nemen? Je hebt immers geen scoops nodig om hogere verkoopcijfers te behalen. Kisha kurabu seido klinkt als een soort complottheorie, maar hoewel het allemaal iets genuanceerder ligt, is het wel zo dat de Japanse journalistiek voor een groot gedeelte wordt gevormd door dit systeem. Het zorgt ervoor dat nieuwsberichten in de grote kranten namelijk veelal gebaseerd zijn op de informatie die deze persclubs uitzenden. Helaas is die vaak eenzijdig, waardoor objectieve berichtgeving erg moeilijk wordt gemaakt. Het gevolg is uniforme berichtgeving en daar wordt niemand blij van. Bovendien kan het informatiemonopolie die de grote kranten bezitten niet goed voor de vrije nieuwsgaring genoemd worden. - Wester Wagenaar

太狸記・十月号

17

Storm in een theepot

26 miljoen dollar voor een aantal rotsjes met bomen erop. Dat bedrag heeft de Japanse regering op 4 september betaald aan de Japanse eigenaren van een aantal van de Senkaku-eilanden (尖閣諸島) nadat de extreemrechtse burgermeester van Tokio zijn bedoeling had laten blijken om de eilanden van de vorige Japanse eigenaren (de familie Kurihara) over te kopen. Toen de Japanse regering dat ontdekte, kocht zij de eilanden snel zelf voor bovengenoemde prijs omdat Tokio's burgermeester een uitgesproken antiChinese houding heeft. Maar toen gingen, buiten de verwachtingen van de Japanse regering om, in Peking de hakken in het zand. Veel mensen vragen zich af waarom de autoriteiten van deze twee economische superkrachten zoveel aandacht besteden aan een paar kleine eilanden midden in de zee, die ook aardig moeilijk te vinden zijn op de kaart, en waarom zoveel mensen protesteren in China, Japanse auto’s en winkels in brand worden gestoken en er zelfs gewonden zijn gevallen. Chinese leiders beweren dat de overname van de eilanden door de Japanse regering illegaal is, omdat de eilanden deel uitmaken van Chinees territorium in de OostChinese Zee. Peking stelt dat China de eilanden al in 1372 heeft ontdekt en er daarmee recht op heeft. Japan verzet zich hiertegen en zegt dat de eilanden nooit officieel deel 18

van China zijn geweest. Toch blijft China veel druk uitoefenen op Japan, bijvoorbeeld door het sturen van kustwachtschepen, wat de Japanse overheid dan weer opvat als een indringen in haar territorium. Ik vroeg in het Arsenaal wat de meningen omtrent deze gebeurtenissen zijn. De eerste reactie die ik kreeg was: “Nou, er is weer storm in de theepot”. Deze uitspraak vertegenwoordigt goed wat er momenteel gaande is in Japan en China en in laatstgenoemde is dit waarschijnlijk het duidelijkst. Protesterende burgers herinneren zich Japanse misdaden in China tijdens de Tweede Wereldoorlog en voelen zich nu opnieuw door Japan aangetast in hun nationaliteitsgevoel. Aan de andere kant lijkt het niet alsof deze protesten in China zeer succesvol zijn. Er zijn veel demonstraties die uit de hand lopen en de politie moest vaak ingrijpen. Het is echter interessant om te zien hoe de Chinese regering, die normaal geen uitgesproken tolerante houding tegenover demonstraties heeft, achter de protesten staat en anti-Japan demonstraties tot recentelijk niet heeft gestopt. Maar is nationaliteitsgevoel nou de enige reden? Nee, rond 1960 is er ontdekt dat er een enorme olie- en gasvoorraad onder de grond rond het gebied van de eilanden zou kunnen

太狸記・十月号

liggen. Omdat China vroeger zeer afhankelijk was van Japan’s industriële expertise, heeft de Chinese regering zijn claim voor de eilanden niet durven uiten uit angst dat de Japanners China niet meer zouden helpen een moderne geïndustrialiseerde staat te worden. Nu China Japan heeft ingehaald en de economische nummer twee van de wereld is geworden, is China’s honger naar energie drastisch gegroeid en voelt de Chinese regering zich in staat om de strijd met Japan over de ‘rotsjes’ aan te gaan. Dit is voornamelijk gebeurd door middel van het sturen van schepen naar de eilanden en het soms ondersteunen van demonstranten die proberen de Chinese vlag op de eilanden te zetten.

Daarnaast verwijzen Chinese autoriteiten naar het zeerecht, volgens welk China het recht heeft om uit de olievoorraad, die zich op de Aziatische continentale plaat bevindt, te putten. Aan de andere kant bepaalt het zeerecht dat de Japanse overheid rechten heeft binnen haar Exclusieve Economische Zone (EEC) die ook de eilanden omvat, dus overlappen hun zones en kunnen de eilanden recht geven op een nog grotere zone. Japan en China zouden dus wellicht een gezamenlijke instelling in het leven moeten roepen die de exploitatie van de oliereserves regelt. Dat vinden ook de Leidse sino- en japanologen (hoewel er ook enkele hard line-standpunten waren). Studenten vragen zich af wat het nut is van het in brand zetten van Japanse bedrijven in China, omdat dat meteen resulteert in

werkeloosheid in China. Aan de andere kant stelt de Beijing Review dat Japan afhankelijker is van China dan andersom. Een verslechtering van de economische band zou een economische crisis in Japan kunnen betekenen.

Bovendien zijn in Japan momenteel verkiezingen gaande en speelt in China een machtsoverdracht. Volgens het tijdschrift China Today gebruiken beide landen, in het licht van de globale financiële crisis, het Senkaku dispuut om de publieke aandacht weg te trekken van lokale economische problemen. Met het ‘waterpistoolgevecht’ van 23 september tussen Japanse en Taiwanese schepen heeft ook Taiwan zijn claim op de eilanden gedemonstreerd.

We zien dus dat er zo snel mogelijk een oplossing moet worden gevonden, om ervoor te zorgen dat de economieën van China, Taiwan en Japan (en daaraan verbonden ook de Nederlandse economie) niet slecht beïnvloed worden door deze “storm in een theepot”. - Arthur Hinsch

太狸記・十月号

19

Japans in Taiwan

Koloniaal Taiwan Nadat China het verdrag van Shimonoseki in 1895 had ondertekend, kreeg Japan onder andere Taiwan in handen. Japan was vastberaden om de wereld te laten zien dat het beschaafd genoeg was om een kolonie te hebben. Taiwan zou een modelkolonie worden waar politieke beleidsplannen konden worden uitgeprobeerd. Japan investeerde in een betere infrastructuur, een stabiele politieke macht en Japans onderwijs. In Taiwan is een zeer interessante situatie ontstaan door het taalonderwijs en het beleid op dit gebied. Een hele natie werd tot twee keer toe een andere taal opgedrongen. Hier volgt een korte geschiedenis op het gebied van taal in Taiwan en de Japanse invloeden erop.

worden die de keizer vereerden. Het is algemeen geaccepteerd dat onderwijs een van de eerste stappen is richting assimilatie en natievorming. Aangezien taal een deel is van je identiteit, was dit de sleutel om de Taiwanezen de Japanse cultuur te laten begrijpen en zich er deel van te laten voelen. Alfabetiseringscampagnes en onderwijs waren deel van de ‘同化: douka’ (assimilatiebeleid) om de Taiwanezen te civiliseren en aan de moderne wereld voor te stellen. De Japanners brachten nieuwe woorden gebaseerd op de Japanse normen en waarden. Door iedereen Japans te laten leren werd er ook een hiërarchie gecreëerd waarin de Japanse cultuur bovenaan werd geplaatst.

Japanse taalonderwijsscholen werden in Taiwan opgericht om verschillende redenen. Ten eerste om te communiceren, want miscommunicatie kon leiden tot ruzie op straat, wat weer kon leiden tot een lokale rel. Ook moest men communiceren met elkaar om plannen voor de toekomst te kunnen maken. Ten tweede moesten de Taiwanezen goede Japanse onderdanen

Onderwijs in Taiwan was niet gericht op het creëren van een intellectuele groep, maar had als doel om de Taiwanezen trouw te laten zijn en te werken voor hun kolonisator. Hoger onderwijs werd uiteindelijk wel ontwikkeld, al was het met tegenzin. Voor kinderen op scholen was Japans verplicht, maar volwassenen hoefden geen Japans te leren; zij konden communiceren door middel

20

太狸記・十月号

van het geschreven klassiek Chinees/Japans. leren over de Chinese cultuur en geschiedeDit is de reden dat de focus van taalonder- nis. Door de verhuizing van de Kuomintang wijs voornamelijk op lezen en schrijven lag. kwamen mensen vanuit heel China met verschillende moedertalen (zoals KantoHet Japans werd in Taiwan geïntroduceerd nees en Shanghainees) naar Taiwan. Doorals ‘国語: kokugo’ (nationale taal). De Ja- dat men elkaar anders niet kon verstaan, panse regering hield zich niet bezig met de werd Mandarijn aangewezen als lingua Taiwanese talen. Tweetalige woordenboeken franca. Tijdens het regime van Japan was waren beschikbaar en het Japans werd in het het toegestaan om een Taiwanese vertaling Chinees gedoceerd. Daarnaast leerden de van kranten en andere media te hebben, Japanse politie, bestuurders en taaldocenten maar in de tijd van de Kuomintang werd Taiwanees om communicatie te vergemak- zelfs het spreken van Taiwanees bestraft. kelijken. Blijkbaar was het Japans dus toch niet zo wijdverspreid als het Taiwanees, Hoewel met alle macht is geprobeerd om het ook al werd het Japans verplicht gesteld. Japanse gedeelte van de taal eruit te werken, zijn er nog steeds invloeden van het Japans zichtbaar. Zo zijn er tegenwoordig nog Japanse leenwoorden in het Taiwanees. Er zijn verschillende categorieën leenwoorden. Zo heb je woorden die met dezelfde karakters worden geschreven, maar op een Chinese manier worden uitgesproken. Een voorbeeld hiervan is ‘達人: dárén’ (tatsujin: expert). Woorden die op de Japanse klank zijn gebaseerd, zoals ‘歐吉桑: ōujísāng’ (おじさ ん: oudere man) en ‘幼稚園: yòuzhìyuán’ ( Postkoloniaal Taiwan 幼稚園: youchien (kleuterschool)). DaarnaNa de Tweede Wereldoorlog viel Taiwan weer ast zijn er ook leenwoorden in het Taiwanees onder het regime van China. De regering die ook in het Japans leenwoorden zijn, zoals creëerde programma’s om de Japanse inv- ‘歐多拜: ōuduōbài’ (オートバイ: motor). loeden teniet te doen. Later, in 1949, toen de Kuomintang weggejaagd werd van het vaste Tegenwoordig zijn er nog steeds mensen land, werd Taiwan de Republiek van China. in Taiwan die Japans kunnen spreken. Zij De Communistische Partij van China had het doen dit vaak als ze onder elkaar zijn en vasteland in handen, ook bekend als de Volk- niet willen dat anderen ze kunnen versrepubliek. Kennis van de Chinese cultuur staan of als ze in het buitenland zijn. Ben werd toen nog belangrijker omdat de reger- je dus ooit in Taiwan en raak je de weg ing zichzelf zag als de enige echte Chinese kwijt, en spreek je geen Chinees, probeer regering. De mensen waar zij over regeerden dan een van de oudere Taiwanezen aan moesten zichzelf niet meer identificeren te spreken in het Japans. - Carmen Loh als Taiwanees of Japans, maar als Chinees. In plaats van hun Taiwanese talen te mogen gebruiken, moesten de Taiwanezen Mandarijn leren spreken en dienden ze te 太狸記・十月号

21

Lachen om andermans ellende

Gameshows, in Japan zijn ze immens populair. Wij in het westen maken via de tv en het internet ook kennis met deze vorm van amusement, die ons nog maar al te vaak in stomme verbazing achterlaat. Een bekend programma, dat tussen 1986 en 1990 werd uitgezonden in Japan, is ‘風雲！たけし城: fuu’un! Takeshijou’ (Turbulence! Takeshi’s castle), bij ons beter bekend als Takeshi’s Castle.

slechts negen mensen gewonnen in alle vier jaar dat het spel bestond en zij zijn dus de enige deelnemers die met prijzengeld (een miljoen yen) naar huis gingen. Toch was het spel immens populair en ging het de kandidaten uiteindelijk niet om het prijzengeld, maar om het meedoen.

In deze fysieke spelshow moet een groep kandidaten een reeks halsbrekende opdrachten doorstaan, waarna uiteindelijk de overgebleven kandidaten het kasteel van ‘keizer’ Takeshi moeten veroveren (iets wat bijna nooit lukt). De humor van het programma ligt vooral in de pijnlijke en vaak hilarische valpartijen. Ook de opdrachten zelf zijn niet zoals wij die hier gewend zijn. Zo is er een uitdaging waarin de kandidaten in een enorme rijstkom van een helling afsuizen met als doel er niet uit te vallen; in een andere opdracht moeten ze een doolhof door zien te komen zonder gevloerd te worden door een man verkleed als kabuki-speler.

‘ダ ウ ン タ ウ ン の ガ キ の 使 い や あ ら へ んで!!: Downtown no Gaki no Tsukai ya Arahende!!’ (Of kortweg: Gaki no Tsukai) is een Japanse variety show die al sinds 1989 bestaat en nog steeds immens popuHet spel zorgde daarnaast nog voor een lair is. Nog meer dan bij Takeshi’s Castle extra portie leedvermaak, vanwege de bi- ligt de focus van dit programma op de zeer jna onhaalbare eindronde. Die werd door brute fysieke humor. De deelnemers van 22

太狸記・十月号

dit programma bestaan niet uit individuele aanmeldingen, maar uit een vast team van Japanse komieken. Er is ook een aantal terugkerende bekende Japanners te zien. Dit team is vooral bekend om zijn ‘罰ゲーム: batsu geemu’ (batsu games). Dit zijn fysieke uitdagingen die de verliezer van een spel moet ondergaan. Het simpelste voorbeeld hiervan in steen-papier-schaar (jankenpon), waarna de verliezer door de winnaar met de vlakke hand in zijn gezicht wordt geslagen. Vaak ligt de humor vooral in de overdreven reactie van de andere komieken in het programma.

Een beruchte batsu game van hen is ‘サイ レント図書館: sairento toshokan’ (silent library) waarin de kandidaten op hun beurt een aantal pijnlijke en schrikbarende tests moeten doorstaan. Zo worden ze geslagen met een ronddraaiende leren riem, moet iemand zijn hoofd in een emmer met palingen stoppen of moet een van de deelnemers een koptelefoon op zetten die in kokend water is gedoopt. Ze mogen bij deze uitdagingen geen lawaai maken, wat in de praktijk onmogelijk blijkt te zijn, aangezien het “slachtoffer” meestal hoorbaar lijdt en de andere kandidaten het vervolgens niet kunnen laten om in lachen uit te barsten. Er bestaat ook een Amerikaanse versie onder de naam Silent Library en een Engelse onder de naam Fist of Zen. Het feit

dat dit fenomeen is overgewaaid uit Japan geeft al aan hoe populair het concept is. Nog een bekend voorbeeld van de batsu games zijn de “No laughing” spellen. De deelnemers van dit spel worden in een bepaald gebouw gestopt, bijvoorbeeld een ziekenhuis of een middelbare school en moeten voor een bepaalde tijd (maximaal 24 uur) hun lach proberen in te houden. Ondertussen probeert een team van komieken hen de hele dag aan het lachen te krijgen. Als een van hen moet lachen, wordt hij vervolgens op zijn achterste geslagen met een bamboestok. Uiteindelijk gebeurt dit per deelnemer een kleine honderd keer in 24 uur.

Japan lijkt op het gebied van fysieke humor op televisie een stuk verder te zijn dan wij in Nederland. Wij kennen hier het uit de Verenigde Staten afkomstige “Wipeout”, waarbij de deelnemers hindernisbanen moeten zien te overbruggen. Dit programma toont gelijkenissen met Takeshi’s Castle, hoewel dat laatste stukken pijnlijker en eigenaardiger is. Het is de vraag of wij Nederlanders wel klaar zijn voor dit soort amusement. - Vincent Pols

太狸記・十月号

23

囲碁

Nee, het zijn geen damborden! Het is igo. Sinds een aantal maanden liggen er bij de ingang van het Arsenaal drie igo-borden die de Nederlandse Go Bond uit Amstelveen ooit aan de studenten van het Arsenaal heeft geschonken. Het is mij opgevallen hoe weinig Japanologen eigenlijk van dit in Japan uiterst bekende spel afweten en daarom is het tijd om dit spel toch eens een keertje te introduceren. Igo, ofwel go, is tot op heden het meest gespeelde bordspel in Japan. Volgens de legende werd het ongeveer 4000 jaar geleden uitgevonden door de Chinese keizer Yao om zijn zoon Dan te onderwijzen in oorlogsvoering. In de 7de eeuw is igo via Korea in Japan geïntroduceerd en werd het aanvankelijk alleen door de Japanse adel gespeeld. In de 13de eeuw won het ook onder het gewone volk aan populariteit. Tegenwoordig wordt igo vaak als een spel voor bejaarden beschouwd en is een groot percentage van de Japanese igo-spelers inderdaad ietsje ouder. Toch raken de laatste tijd steeds meer jongeren geïnteresseerd in dit fascinerende spel. Dit is voor 24

een groot deel te danken aan manga-auteur ‘堀田由美: Hotta Yumi’ die in 1998 de manga ‘ヒカルの碁: Hikaru no Go’ verzon en met groot succes op de markt bracht. Evenals schaak of shougi wordt dit spel één tegen één gespeeld en moet je de stenen van de tegenstander verslaan en je eigen gebied vergroten om te winnen. Wie aan het eind het grootste gebied heeft wint. Igo is al lang niet meer beperkt tot Azië maar wordt tegenwoordig ook vaak in Europa gespeeld. Ook zijn er vaak toernooien waarbij spelers uit de hele wereld samenkomen. Er is overigens ook gewoon een igo-vereniging in Leiden die twee keer per week bij elkaar komt om te spelen. Igo is een spel dat oneindig veel variatiemogelijkheden biedt en, ook al ben je slechts een beginner of al een ervaren speler, het blijft altijd spannend. - Arthur Hinsch Nederlandse Go Bond: [email protected] Leidse Go Club: http://www.gobond. nl/~leiden/

太狸記・十月号

Koreaanse Drama Educatie

Voor mensen die dachten dat drama’s slechts bijdragen aan de beheersing van de Koreaanse taal volgen hier een aantal ‘creatieve, educatieve lessen’ vanuit verschillende disciplines. Als er niet nog wat te leren valt aan het verwerven van taal, heb je in ieder geval een gevarieerd lijstje excuses om toch drama te kijken.

en, want voornamelijk arme mensen doen dat. Bars in Korea draaien waarschijnlijk slecht; ze zijn altijd op een paar mensen na leeg. Als man wordt er van je verwacht dat je goed kunt drinken, roken, zingen en piano spelen tegelijk, in een restaurant op een piano waarop iedereen zomaar spelen mag, want dat kunnen alle Koreaanse mannen ook. Voor vrouwen is het niet mogelijk Fashion & Design iets anders dan water of sinaasappelsap Het maakt niet uit hoe je financiële situatie te bestellen als je geen alcohol gaat drinkis, je bent gedoemd elke dag een andere out- en. Het zal wel slecht smaken, aangezien fit te dragen, die er gloednieuw en design- je het nooit compleet op zult drinken. erachtig uitziet. Als je een onpopulair meisje bent en een bril draagt, is het de schuld van Communicatie die bril. Zet hem af en iedereen ziet dat je ei- Telefoons worden kennelijk door de overheid genlijk onwijs mooi en sexy bent. Het is ook geregeld. Lekker makkelijk, iedereen het nieuhandig als je gaat slapen met make-up op, wste model. Zelfs als je geen geld hebt, zul je de volgende ochtend zal het er waarschijnlijk met een peperdure telefoon bellen. Helaas nog beter op zitten. Ook voor jongens geldt hebben deze kastjes wel een defect: het is dit, want foundation en eyeliner zijn net zo niet voldoende ze uit te zetten wanneer je niet onmisbaar als je hoofd zelf. Als je op het gebeld wilt worden, de batterij moet eruit. vliegveld aankomt na een vlucht moet je een zonnebril dragen, want het licht op de luch- Logistiek thaven is kennelijk feller dan in het vliegtuig. Als je een probleem hebt kun je het beste in een bus gaan zitten of een vlucht boeken Etiquette naar Amerika, China of Japan. Wanneer je Het moet goedkoop zijn om soju te drink- de vluchter achterna gaat is het meest ef太狸記・十月号

25

ficiënte vervoersmiddel natuurlijk de benenwagen, ook al beschik je over een auto. Het verkeer in Korea is heel rustig, je kunt zelfs op grote kruispunten omdraaien. Helaas gaat dit niet op als je haast hebt of over moet steken.

af en toe zelfs ooms/tantes. Als ze achter je relatie komen zul je onder moeten duiken. Je (schoon)vader is waarschijnlijk een ongeïnteresseerde workaholic, maar ook van hem kun je de wind van voren krijgen.

Economie & Bedrijfskunde Ongeveer 90% van alle grote bedrijven in Korea houdt zich bezig met cosmetica, elektronica of design. De andere 10% verricht onduidelijke werkzaamheden waarvoor de werknemers altijd moeten reizen. Hoewel de werknemers getalenteerd, populair en succesvol zijn, hebben ze allemaal een stille wens hun hoge positie op te geven om in een café of soortgelijke onderneming te gaan werken. Taxi’s, restaurants en ziekenhuizen zijn allemaal gratis in Korea. Of men heeft een supersnel betalingssysteem, waardoor je een boze wederhelft gelijk achterna kunt rennen.

Psychologie Jongens, als je een meisje leuk vindt, bedenk dan een belachelijke naam voor haar en irriteer haar ermee. Noem haar herhaaldelijk dik, onaantrekkelijk en dom. Haar bij de pols overal naartoe slepen hoort hier ook bij. Dit alles is beter dan aardig zijn, want degene met wie ze het minst goed kan opschieten is uiteraard de beste partnerkeuze! Meiden, hoewel jullie weten dat hij jeugdtrauma’s heeft waardoor gevoelens eng zijn, hoeven jullie hier geen rekening mee te houden. Het is het beste om boos te worden en dan met het vliegtuig te vertrekken, want dan komt hij je achterna en kunnen jullie verstoppertje spelen op het vliegveld.

(Familie) cultuurkunde Als je een geliefde hebt is het verstandig je familie er geheel buiten te laten, want dat brengt alleen maar ongeluk. Er zal altijd iemand tegen de relatie zijn, waarschijnlijk je (schoon)moeder. Daarnaast zijn er de jaloerse broers/zussen, neven/nichten en

26

Gedragskunde Wanneer je gefrustreerd bent zijn er maar twee dingen die je kunt doen: je gaat hardlopen of je stapt onder de douche. Als je niet-gefrustreerd gaat douchen komt dat

太狸記・十月号

nog wel, want dan loopt het andere geslacht waarschijnlijk per ongeluk naar binnen. Meteorologie Met of zonder paraplu? Meestal regent het zo hard dat je ook met een paraplu doorweekt raakt. Voor sneeuw daarentegen zul je niet eens een paraplu hoeven gebruiken, want sneeuw in Korea is nooit koud. Zonder problemen kun je met je jas open door de sneeuw rennen en sneeuwbalgevechten houden zonder handschoenen aan. Geneeskunde Droog je haar goed na het douchen en vermijd die 5 minuten in de regen, want anders zul je koorts krijgen. Mocht je als jongen ooit bedreigd worden door een groep van minstens zes mannen, geen probleem: je zult ze een voor een kunnen aanvallen. Daarna zullen ze je samen aanvallen, maar maak je geen zorgen, de dag erna heb je alleen nog maar wat pleisters nodig. Je zult ook geen blauw oog oplopen. Wel is er kans op geheugenverlies… Hoewel dit ook vaak optreedt als gevolg van het heroïsch aan de kant duwen van een geliefde en dan wachten tot je zelf wordt geraakt door een auto.

Seksuologie Zoenen kan maar op twee manieren: lippen tegen elkaar houden en ademen door je neus, of lippen tegen elkaar en happen naar lucht, omdat je door je mond probeert te ademen. Hoe je het ook doet, je zult merken dat de wereld om je heen begint te draaien. Engels Als je als Koreaan perfect Engels wilt spreken moet je studeren in Amerika. Dan kom je succesvol terug in Korea en beheers je het Engels zo goed dat je voor Engelstaligen zelfs moeilijk wordt te volgen. Als je in Engeland gestudeerd hebt kom je daarentegen terug met een goed gevoel voor smaak op het gebied van mode en trends. In Korea studeren betekent slechts een verandering van haarstijl. Toerisme & Recreatie Er is maar één plaats in Korea de moeite waard om naar op vakantie of huwelijksreis te gaan en dat is Jeju. Hoewel iedereen naar Jeju gaat, is het altijd heerlijk rustig als jij er komt. - Maria van der Linden

太狸記・十月号

27

Filmrecensie: The Rug Cop

In Japan heerst een gevoel voor humor dat toch ietwat anders in elkaar steekt dat het onze. Dit wordt al snel duidelijk als je kijkt naar maffe, gekke films die ook direct de stempel krijgen van “dit had alleen in Japan gemaakt kunnen worden”. Bekende voorbeelden zijn stukjes uit Funky Forest of bizarre gore-films zoals Tokyo Gore Police of Robo-Geisha. Verder is een sterke mate van flauwheid ook vrij typerend. In Japan heb je echter geen comedyacteurs die twintig keer nagenoeg hetzelfde doen zoals Adam Sandler of Will Ferrell, en ook niet veel regisseurs die twintig keer dezelfde comedyfilm maken, zoals geregeld voorkomt in Hollywood. Een Japanse regisseur die dit wel doet, of in ieder geval deed tot een paar jaar geleden, is Kawasaki Minoru. Het grootste deel van zijn carrière bestond uit zijn eigen absurde comedy niche waarin hij clichéfilms maakte, maar met een twist: de hoofdrolspeler is een dier (of ja, een man in een dierenpak). Zodoende volgden films zoals Calamari Wrestler, Crab Goalkeeper en Executive Koala elkaar in rap tempo op. Allemaal films die het kijken zeker waard zijn, al is het alleen al om het absurdisme. Echter, wat misschien wel zijn beste film is, is er een zonder dieren: The Rug Cop. Rug verwijst hier naar een toupet, niet een tapijt. Een toupet die als wapen gebruikt kan worden! 28

‘ヅラ刑事: zuradeka’, ofwel The Rug Cop, is een parodie op Japanse detectiveseries uit de jaren ’60, maar deze hoef je niet te kennen om de genialiteit van deze film in te zien. Hij is low budget, het acteerwerk is ondermaats, de special effects zijn vrij waardeloos en er worden zelfs beelden gerecycled; het is een B-film die zijn weerga niet kent! Het plot is simpel: Tokio wordt bedreigd door een terroristische groep en het is aan The Rug Cop om de stad te redden! Gelukkig is hij niet alleen: hij heeft een team van andere outcast detectives zoals Detective Shorty, Detective Fatty en Detective Big D*ck. Stuk voor stuk hilarische personages die allemaal hun eigen speciale vaardigheden hebben. De focus ligt volledig op comedy. Het is vrij flauw, maar op een goede manier, en dit is dan ook zo’n film die je gezellig met een stel vrienden en een paar biertjes moet kijken. Als de humor je een beetje ligt zal je er ongetwijfeld van genieten. Het enige minpunt is dan ook dat deze film niet lang duurt (hij is nog geen 80 minuten) en dat het (nog) geen vervolg heeft voortgebracht. Kortom, als je gevoel voor humor hebt en van maffe Japanners houdt: kijken! - Nick Sint Nicolaas Zura deka (The Rug Cop) - Kawasaki Minoru (2006)

太狸記・十月号

Gamerecensie: Tales of Graces ƒ

Kritiek op Japanse RPG’s is al zeker een decennia hetzelfde: echte innovativiteit is schaars. De ‘Tales’-reeks van Namco Bandai maakt zich ook schuldig aan een dergelijke stagnatie, maar heeft wel geregeld bewezen dat binnen eenzelfde concept toch flink wat rek mogelijk is. Het recente Tales of Graces ƒ voor de PlayStation 3 bewijst dit eens te meer; de bodem van de put is nog niet bereikt. De kracht van de bekende RPG-serie is het balanceren op de vage scheidslijn tussen goed en kwaad: echte helden bestaan niet; puur slechte mensen evenmin. Ook in Tales of Graces ƒ is dit het geval. Iedereen heeft een reden voor diens acties en dat zorgt ervoor dat sommige gebeurtenissen des te pijnlijker zijn. Is verraad misschien jouw schuld? Sta je wel aan de goede kant? Morele kwesties en een diversiteit aan thematiek sieren het gehele spel. Niet alleen is er een belangrijke rol weggelegd voor vriendschap, maar ook politieke intriges, oorlog en de teloorgang van de kindertijd worden behandeld. De grote charme van een RPG is dat deze iets te vertellen heeft en Tales of Graces ƒ weet hierin te voorzien. Jammer genoeg moet helaas ook dit spel weer geloven aan de nodige clichés in de vorm van sommige personages die soms wel erg goed binnen bepaalde hokjes te plaatsen

vallen. De grappenmaker, de serieuze protagonist, de love interest... het zit er allemaal in. De gameplay is op zich hetzelfde kostje als de voorgangers, maar er zijn wel flink wat nieuwigheden toegevoegd om de boel fris te houden. Gevechten worden wederom in real-time beslist, maar elke aanval maakt nu gebruik van de zogeheten Chain Capacity: punten die je vergaart door bijvoorbeeld te verdedigen, aanvallen te ontwijken of succesvol vijanden te verslaan. Goed presteren blijkt dus een vereiste om snel en doeltreffend de gevechten ten einde te brengen, wat betekent dat je de mogelijke aanvallen goed zal moeten bestuderen. Minder tevreden ben ik echter over het ontbreken van een daadwerkelijke overworld map. Alle omgevingen zijn nu simpelweg achter elkaar geplakt, waardoor het spel een gevoel van grootsheid grotendeels naast zich laat liggen. In het onwaarschijnlijke geval dat je als Japanoloog een ruime hoeveelheid tijd over hebt, is Tales of Graces ƒ een absolute aanrader. In een kleine zestig uur is het mogelijk de game te doorspitten, waarmee je een flink avontuur hebt mogen ervaren. Door de intrigerende thematiek is Tales of Graces ƒ bovendien niet alleen een game die boeit, maar je ook nog eens lang bijblijft. - Wester Wagenaar

太狸記・十月号

29

De stoere mannen van TFC Banzai Banzai Dagboek

Lief dagboek, Wij zijn vereerd dat wij weer de beschikking hebben gekregen over een plekje in de TaTanukiKi. Voor je doorbladert naar het volgende artikel willen wij je zeggen dat dit stuk niet over voetbal zal gaan. Waarover ga je dan schrijven, vraag je je misschien af?Nou dat zullen wij je eens vertellen. Wij zouden graag van deze mogelijkheid gebruik maken om onze leden en fans te bedanken, die ons de afgelopen zes jaar hebben gesteund. Allereerst de mensen van het eerste uur, waarvan er nog slechts een enkeling over is. De tijd gaat zo snel voorbij… Daarna de mensen, die met een glimlach op het gezicht naar de trainingen en wedstrijden zijn gekomen en ons naar verschillende successen hebben geholpen. Verder onze trouwe supporters die ons door weer en wind gesteund hebben en niet te vergeten de enthousiaste eerstejaars van dit jaar, die ons weer nieuwe energie geven en hopelijk in de toekomst zullen zorgen voor ons voetbalteam.

- TFC Banzai

30

太狸記・十月号

“Kom op jongens” Ashwin Ramjiawan “Even een Schiedams nat vingertje halen” Geert Scholten

“Die tellen ook” Renzo Goto

“Ik heb echt geen idee wat we moeten doen.” Martijn Heule “Bert, wat vind je van dit karakter?” Thom van Dam

万歳のサッカー 緑草 飛んでいく玉 満足だ 松尾 芭蕉

o x

o x 太狸記・十月号

31

Yosakoiteam 雷電 “…Al dat geschreeuw. Wij dachten echt, wat zijn die daarbinnen toch aan het DOEN?” - buitenstaander tijdens zaaltraining

こんにちは！！！ Aangenaam kennis te maken, wij zijn 雷電 (Raiden), Nederlands eerste en (tot nu toe) enige yosakoi-groep! Misschien heb je al wel eens een filmpje gezien of aan een van onze workshops meegedaan. Je hebt het misschien toen al gemerkt; yosakoi is een uiterst energieke dansvorm waar flink wat stemgeluid bij komt kijken. Uitgevonden in de jaren ’50 in de Kouchi-prefectuur in Japan, is dit een dansvorm die men veel terug ziet op de Japanse festivals, waar deze stijl gedanst wordt met zogeheten ‘鳴子: naruko’ (een soort houten klappertjes) en het liefst met zoveel mogelijk mensen tegelijk. Maar dat kekke dansje, waar zelfs dr. Herber aan mee heeft gedaan (na wat overtuigen) , heet dus yosakoi? Jazeker.

voor hadden we discussie over de teamnaam en een paar weken voor het optreden werd besloten tot de naam 雷電, een woordspeling op de Japanse spelling van onze universiteitsnaam (ライデン大 学). Aangezien yosakoi-teams soms de naam dragen van natuurfenomenen leek het ons wel toepasselijk om voor deze kanji-combinatie van donder en bliksem te gaan. De betekenis is ook in ons logo terug te vinden. Een jaar later stond onze groep wederom op de Japanmarkt met de nieuwe captain Anne Aarsen en was de groep gegroeid naar ongeveer tien leden. Inmiddels hadden we ook buiten de Japanmarkt optredens verzorgd op onder andere een liefdadigheidsevenement. In de zomer van vorig jaar debuteerden we op de Abunai-conventie en voor dit jaar staat Nishicon (17 november te Haarlem) alweer op de planning.

Opgericht in februari 2011 door ex-Nagasakiganger Natascha Dames begonnen wij ooit onze activiteiten met slechts een handjevol leden onder de tijdelijke naam “Tanuki”. De winterkou trotserend, trainden wij met slechts zeven meisjes en één jongen twee keer per week buiten op het speelplein naast de Grote Beer en maakten we ons het onder yosakoi-teams welbekende ‘ソーラン節: Soran Bushi’ meester.

Met de opening van het academische jaar is ons ledenaantal, mede dankzij een kampworkshop, geëxplodeerd naar ongeveer vijfentwintig mensen en we rekruteren nog steeds! Dus mocht je nu ook zin hebben gekregen om mee te doen, kom gerust een keertje kijken bij één van onze trainingen (of kom een keertje gezellig een drankje drinken, want dat doen we ook)! はっ！ れい！ありがとうございました！ - Ilse van der Pol , huidig 部長 (teamcaptain)

Ons echte dansdebuut vond plaats op de Japanmarkt van datzelfde jaar. Even daar-

Trainingen: Ma: 11-13; Wo: 17-19; Vr: 15-17 (We verzamelen ons altijd in het arsenaal onder de trap)

32

太狸記・十月号

Krant Met Karakter De hoofdredactrices van de kranten van Japanologie en Sinologie hebben besloten voor elke editie een uitwisselingsartikel te schrijven. Deze editie is er gekozen voor een recept, om zo toch te proeven van een andere cultuur.

‘西米露: Xi Mi Lu’ (Kantonees: Sai Mai Lo) vindt zijn oorsprong in Guangdong (廣東) en is een bekende basis voor vele desserts. De meest simpele bestaat uit tapiocaparels en warme (of koude) kokosmelk. Hoewel er weinig ingrediënten nodig zijn, is het nog best lastig om te maken. Timing is everything. Persoonlijk vind ik dat er nauwelijks verschil zit tussen sago en tapioca (zit er verschil tussen?). Zelf haal ik altijd tapioca. Alle ingrediënten kun je trouwens gewoon halen in de Aziatische supermarkt of toko. Benodigdheden: - ¾ kommetje tapiocaparels - 1 blikje kokosmelk (400 ml) - 1 blikje gecondenseerde melk (200 ml) (gewone melk mag ook). Om het gezonder te maken voeg ik zelf ook nog wel eens magere melk toe. Eigenlijk klinkt het dan gewoon gezonder en valt het in de praktijk vies tegen. Voor wanneer je gewone of magere melk gebruikt, vergeet dan niet suiker (in poedervorm) naar smaak toe te voegen. Kokosmelk uit blik is ook heel vaak van zichzelf al erg zoet. Wanneer je kokosmelk en gecondenseerde melk gebruikt, heb je vaak de kans dat het eindresultaat mierzoet wordt.

De tapioca voorbereiden: 1) In een middelgrote pan water gieten en laten koken op een lage stand. 2) Wanneer het water kookt de tapioca toevoegen. 3) Zachtjes roeren zodat de balletjes niet tegen elkaar aan gaan plakken. Dit blijven doen totdat het water opnieuw kookt. 4) Haal de pan van het vuur en leg de deksel erop. Zo’n 3 minuten laten staan. 5) Gooi koud water in de pan door middel van een vergiet. 6) Doe vervolgens de tapioca in het vergiet en giet er met de kraan nog eens koud water over.

太狸記・十月号

33

Belangrijk: Van de buitenkant moeten de pareltjes doorzichtig zijn, maar het binnenste gedeelte moet wit blijven. Als je het volledig laat koken wordt het geheel een drabje en zul je overnieuw moeten beginnen. Dus laat het niet volledig koken!

3) Voeg dan de kokosmelk toe, zodat het geheel een crèmeachtige kleur krijgt.

Bereiding van het dessert: 1) 2 of 3 liter water in een grote pan doen en zachtjes laten koken. 2) Voeg de gecondenseerde melk toe terwijl je roert. Door te roeren koekt het niet vast aan de bodem van de pan. Gebruik je gewone melk en suiker; doe dit dan zonder water toe te voegen en op te warmen.

4) Als het geheel kookt, haal dan de pan van het vuur, laat deze heel kort staan en voeg dan de tapioca toe. 5) Doe de deksel op de pan.

34

Naar smaak kun je eventueel fruit of andere (zoete) ingrediënten toevoegen. Er zijn vele variaties zoals met taro, mango of zwarte sesam.

Serveer warm of gekoeld, maar roer nog wel even van tevoren. Eet smakelijk! Sarah Grasdijk (hoofdredactrice KMK)

太狸記・十月号

Ask Anky

Ask Anky is een adviescolumn speciaal voor de problemen van Japanologen en Koreanisten. Heb je een probleem waarover je niet kunt of durft te schrijven naar een algemeen adviescolumn, schrijf dan naar [email protected] met als onderwerp “Ask Anky”, of leg je brief in het postvakje van Tanuki. Hier zal door een deskundige antwoord worden gegeven op al je vragen. Schaam je niet en mail vandaag nog.

Lieve Anky,

Beste Anky,

Beste narutoxsasukelover93,

Beste huilende eerstejaars, Ik ben bang dat als je niet door een grote donkere man benaderd wordt, het niet mogelijk is om kanji geüpload te krijgen. Je kunt er natuurlijk wel wat aan doen om benaderd te worden door dit heerschap.

Ik heb laatst geprobeerd een rasengan zoals Naruto te maken, maar volgens een vriend van mij is de spirit bomb van Goku veel sterker. Moet ik stoppen met het trainen voor een rasengan en overgaan naar de spirit bomb? Hoe doe ik dit? Of hoe kan ik mijn rasengan sterker maken? Alvast bedanky! –narutoxsasukelover93

Voordat ik je vraag serieus kan beantwoorden, moet ik eerst weten wat je power level is. Als je de rasengan en de spirit bomb met elkaar wilt vergelijken, moet je je eerst realiseren wat de verhoudingen hiertussen zijn. Gebaseerd op een power level van 5, het gemiddelde van een ongetrainde volwassene, kun je van het volgende uitgaan: Een rasengan van een volwassene met level 5 is sterker dan een spirit bomb van een volwassene met hetzelfde level, maar naarmate je power level groeit, groeit de spiritbomb sneller in kracht dan de rasengan. Per level groeit de spirit bomb ongeveer 1,6 maal sneller in kracht ten opzichte van een rasengan, wat een groot verschil is. Ervan uitgaande dat je power level hoger is dan 5, omdat je aangaf dat je al bezig bent met het trainen van de rasengan, is het misschien inderdaad een beter idee om over te stappen op de spirit bomb, mits je snel een sterke aanval wilt kunnen beheersen. Veel succes en geen danky.

Anky

Ik heb moeite met kanji. Kunimori-sensei zegt de hele tijd dat ik moet stoppen, maar ik wil helemaal niet stoppen. Nu heb ik laatst de Matrix gezien en daarin zag ik dat ze karate uploadden in Neo’s brein. Is er ook een mogelijkheid dat de kanji zo bij mij geüpload worden? Alvast bedanky, -Een huilende eerstejaars

Wat je moet doen is zo’n beetje twijfelen aan alles wat er zich afspeelt in deze wereld, of althans net doen alsof, en zoveel mogelijk met je ‘twijfels’ te koop lopen op het internet. Als je dat doet, word je misschien wel opgemerkt en heb je binnen de kortste keren een donkere man in donkere kleding die je pillen aanbiedt. Denk er wel om dat je niet alle donkere mannen die je pillen aanbieden moet geloven. Sommigen zijn gewoon drugsdealers die je een heel andere ‘waarheid’ proberen te tonen. Dus wat je moet doen is: aan alles twijfelen, ermee te koop lopen en kijk goed uit naar die ene donkere man met zijn pillen. Heel veel succes en geen danky.

Anky 太狸記・十月号

35

‘s avonds een man...

...‘s ochtends een man Een Tanuki-activiteit is géén geldige reden om een college te skippen of te laat te komen! Wees verstandig! Wees een man! ...of een vrouw. 太狸記・十月号