-

mïKOUK

■\J.

f 'M! Ill

PREMIE-REBUS

1000 GULDEN CONTANT

-**awv7<'y

j^A

<:'J*

WILT ü 1000 GULDEN CONTANT WINNEN?

4::>

^r

Lost dan bovenstaanden rebus op en zendt ons de premie-coupon ten spoedigste in. Iedereen kan deelnemen. W«nncer et meerdere Juiste oplossingen inkomen — echter niet boven 4 — dan worden de 1000 Gulden gelijkmatig onder deze verdeeld. Mochten echter meer dan 4 juiste oplossingen inkomen, dan worden de 1000 Gulden in 4 premiën van 400, 300, 200 en 100 Gulden door trek ing onder de inzenders der juiste oplossingen verdeeld. Direct na de trekking wordt de uitslag medegedeeld, met vermelding van namen en adressen der winnaars, en de 1000 Gulden uitbetaald. Wij verzoeken U onderstaande premie-coupon, met Uw oplossing alsmede Uw naam en adres (in gesloten enveloppe, niet als drukwerk) omgaand aan ons in te zenden.

^

•7-

UITSLAG van den VOORJAARS-PREMIE-REBUS.

JT* *'

De oplossing van onzen laatsten Premie-Rebus was: „De pot verwijt den ketel dat hij zwart ziet". Ten overstaan van den notaris den WelEd. Heer Arnold van den Bergh, Amsterdam, zijn de onderstaande S personen uitgetrokken als winnaars van ieder Fl. 800.» In

di$&

Contanten:

|. 2. 3, f. 5.

ƒ. P- Krijnen. Café .In de Kroon", Zevenb. hoek. D. Hagedoorn, Sint Annastraat 19, Naarden. P, den Boer, Friesschestraat 36a. Rotterdam. Henni Huisman, qdres: J. Huisman. Annerveenschekanaal. Mej. P. J. C. Traast, Ie Helmerstratf 204 l. Amsterdam.

PREMIE-COUPON

in te zenden aan N.V. OLANDA, Marcusstraat 14, Amsterdam De oplossing is: 1 Naam: ■ Adres:-

AU RU 5 /rora UFA

40

ui mm mmim

IMIIW

K«?d«ctie en Administratie: Oalgewaler iï. Leiden. Tel. 760

VerscliUnt wekeiyks

PrUs per kwartaal f 1.05

i ü

^

«■

vossErop

rtuz4r

Qtmplicc

döHa

■H

^^■1

CREDIETEN VERKRIJGBAAR VANAF f50.Ambtenaren ook sonder Borg. Geen verzekering, geep spaarkas of andere bijkomende lasten. Lichte affossinff. NATIONALE VOLKSBANK Afd. 6 Mauritswes 3, ROTTERDAM

DIJ JACQUES MAN HOiZEN

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE 99

INNOXA"-ARTlK£U ==— HET MELKDIÈET VOOR DE HUID _s

's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.

us u wilt mijn beJ knopten levensloop ^^-J*—*'weten?" zegt de gemoedelijke directeur-acteur Jacques van Hoven, terwijl hij een vrij wanhopig gezicht trekt. „Ziet u, dat is niet zoo makkelijk voor me. Mijn levensloop is nogal bewogen, en ik heb mijn aanteekeningen nog niet klaar. Ik verwacht thans ter gelegenheid van mijn 20-jarig jubileum nog meer journalisten. Maar u bent de eerste en daar had ik nog niet op gerekend." Dat ik de eerste ben, doet mijn joumalistenhart goed; dat de aanteekeningen nog niet klaar zijn, is minder "prettig. Enfin, niets aan te doen. Ik vraag mijn slachtoffer, dan maar te vertellen, wat hem invalt. Jacques van Hoven doet wanhopige pogingen zijn lieftallige echtgenoote Rika Hopper met dit vertelbaantje op te knappen; met een uitvluchtje weet zij echter te ontkomen. „Schrijft u alleen maar uit mijn naam, dat ik hem een erg lieven man vind," roept z(^Ért K deur dichtslaat. 1

JDi

dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

ADVERTEERT IN

„HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER HET BLAD voor geïllustreerde reklame VRAAOT OFFERTES VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten Geen rente, noch kosten vooruit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304. AMSTERDAM Financiert huurkoopcontracten

ABONNEERT == U » OP DIT BLAD

Knip deze advertentie uit, tend ze met 50 cent in postiegels aan France-Import, Rijnstraat 5, Den Haag en U ontvangt een keurig doosje monsters.

INSTITUT DE BEAUTÉ NATURAL BEAUTY

m PROF.

Gevestigd NOORDEINDE 99a, Telefoon 10798 FACE MASSAGE * ELECTR. ONTHARINGEN - MANICURE Alle krachten aan dit Instituut werkzaam, zijn 0P8'ele,»1dITf!llK?." diplomeerd door den bekenden Londenschen Arts Dr. MURCHIE. H. J. v. d. HATERT

DR. CARL- OPPENHEIMER heeft een populaire uiteenzetting geschreven over den aard en de werking van het specifieke Haarwortelvoedingspraeparaat

TV HU MAO SO LAN

(sodfned de Groot

waarin het voor een ieder duidelijk wordt, hoe twee bekende Duitsche geleerden, de stofwisselingsphysioloog Prof. Dr. N. ZUNTZ en de huidspecialist Prof. A. BLASCHKO, onafhankelijk van elkaar op de gedachte gekomen zijn HAARZI EKTEN met oplosbare hoompraeparaten te behandelen. Zendt ons deze advertentie als drukwerk in open enveloppe, voorzien van Uw naam en adres en U ontvangt een exemplaar ervan GRATIS en FRANCO. (Cin. & Th.) Dr. H. NANNINK'S Pharm. Chem. Fabriek, DEN HAAO.

"Jan Suyhenstraat 2a Amsterdam Telef, 28474

HAKK INSTITUUT „ARTISTIQUE" TEL. 14340 Ls/AINO "TL _ 1 l\C

Dunne Bierkade 31, J. A. BRONMEIJER, DEN HAAO

SlY-Plcrht" „JlA-LaglU

de school. Door verschillende omstandigheden was mijn jeugd verre van gemakkelijk. Ik was geheel op mijzelf aangewezen, moest me om zoo te zeggen zélf vormen. Op 14-jarigen leeftijd verliet ik ons land, en ging naar Londen, in den handel. Na twee jaar keerde ik weer in het vaderland terug. Ik had reeds van kind afaan veel voor het tooneel gevoeld; mijn geldmiddelen lieten echter niet toe, vaak voorstellingen bij te wonen. Toevallig leerde ik tijdens een voorstelling bij Stoel en Spree een jongqjensch kennen, dat op een theater-biljetdrukkerij Werkzaam was. We sloten vriendschap en hij bezorgde me de noodige vrijbiljetten (die ik thans als directeur zoo gruwelijk haat). Toen rijpte bij mij het plan, acteur te worden en ik ging bij Louis de Vries les nemen. Ik kreeg een portret van hem, waaronder hij geschreven had: Met vast geloof in zijn toekomst. In 1909 lukte het mij een engagement te krijgen bij de „Oude

*,et 'aatste "ïouws in alle moderne dansen. Demonstraties en lessen door het geheele land.

Specialiteit in TAoderne en y?rtistiebe foto's

en

r\en ile de vele reproducties van ons veih In „?iet Weebblad" Cinema a Theater

Het is weinig, maar uit een goed hart. „Nu, dan zal ik maar beginnen," zucht de ietwat gezette directeur. En ik noteer: „Het levenslicht aanschouwde ik te Amsterdam, voor mij de eenige plaats ter wereld waar een fatsoenlijk mensch geboren kän worden. Mijn ouders waren geen artisten, mijn moeder was echter zeer artistiek aangelegd. Mijn vader ging, toen ik vier jaar was, naar New York. Hij gaf daar les in filosofie. Als ieder gewoon kind bezocht ik

is het zuivere moderne zeeppoeder dat uw waschgoed niet slechts brandheider maakt, doch waar door het tevens zoo lang mogelijk meegaat. Houdt dit in gedachte want Uw waschgoed 'kost veel meer dan zeep.

: ZEEPPOEDER l" SOORT ir

— 2 -

Tponeelvereeniging", directie Van der Horst, Homeijer en Ternooy Apel. Mijn eerste rol was in een stuk van Clara Viebig: ik moest zeven woorden spreken ennngwelacÄ^/de coulissen! Bij de oprichting van het Heijermansensemble in 191 2 werd ik aan deze nieuwe zaak verbonden, Ik schreef en dichtte er in die periode lustig op los. O.a. schreef ik het stuk „De Leugen van Pierrot", dat ik ontelbare malen met Mevrouw de Boer van Rijk gespeeld heb. Ook Heijermans heeft een tooneelstuk van mij opge-

voerd, n.1. „Mieke". Toen hij het gelezen had, zei de groote schrijver tegen mij: „Je pittige, frissche opzet heeft mij getroffen. Je hebt veel talent om voor het tooneel te schrijven!" U kunt begrijpen, dat deze woorden, die ik nooit vergeten zal, me veel moed gaven om op dezen weg voort te gaan. Ik speelde nog bij verschillende andere gezelschappen, teveel om op te noemen, o.a. bij Louis Bouwmeester in „De Koopman van Venetië", „Voerman Henschel" en „Oedipus". Dien tijd stond ik iederen avond tusschen de coulissen naar onzen grooten acteur te kijken om me maar niets van zijn spel te laten ontgaan en zooveel mogelijk te leeren. Ik werkte onder regie van Moor, Rooijaards, Chrispijn Sr. en van der Horst. Ook het openluchtspel trok mij aan. In 1914 speelde ik in Valkenburg, later exploiteerde ik zelf het openluchttheater Bilthoven, waar ik Nero creëerde. In 1920 trad ik met de bekende actrice Rika Hopper in het huwelijk. Sinds het jubileum van mijn vrouw in 1922, — we speelden toen „Opstanding" in den Stadsschouwburg te Amsterdam — heb ik mijn eigen gezelschap. Na een financieel zeer gunstige tournee kocht ik in 1926 den ouden „Frascati-Schouwburg" in Amsterdam. Het oude gebouw verdween, den 27sten September 1927 (ik ben erg bijgeloovig en hecht erg aan het cijfer zeven), werd het

- 3 -

Rika Hipper-Theater geopend met „Het Leven. Grijpt" van Knut Hamsun,'opgeVoerd onder regie van Peter Charoff. Later speelden we onder mijn regie „De Koningin had Bezoek" En thans zal op den 2en November het vijftigjarig bestaan van „Frascati" worden herdacht en ik mijn twintigjarig jubileum als tooneelspeler vieren. Mijn vrouw en ik zullen optreden in „Herfstviolen", een stuk van den Russischen schrijver lij a Surgutcheff. Dit werk zal worden opgevoerd in de regie van Peter Charoff." Moge het den harden werker Jacq. van Hoven op dezen dag niet aan belangstelling ontbreken! INVIERNO.

VAN HOVEN ala professor Charles Bosquet In de film „Wat eouwlfl blijft"

DE GEHEIMZINNIGE MOORD IN PERCY STREET VRIJ NAAR HET ENGEL5CH VAN BARONESS ORCZY DOOR D'ALVAREZ

Burton, verslaggeef1(SSsterPolly van The Evening Obser-

M

ver, zat tegenover haar man, mr. Richard Frobister, reporter van The London Mail, met wien zij drie dagen geleden getrouwd was. Er heerschte een prettige, aangename sfeer in de kamer. Langs de wanden stonden hooge boekenkasten en op drie verschillende plaatsen in het vertrek verspreidde een schemerlamp een zacht, gedempt licht. Het onderwerp van hun gesprek was misschien voor een pas getrouwd paartje iet of wat zonderling: zü hadden het over den geheimzinnigen moord, die eenigen tijd

geleden in Percy Street was gebeurd en waarin vooral Polly zooveel belang stelde, omdat zij het mysterie, want dat was het, voor haar courant had moeten „verslaan". Ze kon er niet over uitgepraat komen. Voortdurend waren haar hersens er mee bezig en trachtte zij tot een oplossing te komen, een keuze te nemen tusschen de drie e e n i g e mogelijkheden: ongeluk, zelfmoord of moord. De feiten, zooals zij ze kende, vormden echter een onontwarbare puzzle, waaruit ook de politie geen enkele aanwijzing te voorschijn kon brengen, die tot een spoor van den dader zou kunnen leiden.

... en zas toen het schouwspel voor zich van de verachrlkkeUJhste en äehelmzlnnläate traäedie, die ooit zoowel de politie als het publiek hee/t bezlääehouden.

„Wat denk j ij er nu eigenlijk van?" vroeg zij voor den zooveelsten keer aan haar man. „Het is zonder twijfel nóch ongeluk nóch zelfmoord," antwoordde Frobister. „Dus jij bent overtuigd, dat mrs. Owen vermoord werd? Wie denk je dan, dat het gedaan heeft?" Hij lachte en haalde een stukje touw uit zijn zak. Als hij een of ander moei-, lijk probleem ontrafelen moest, legde hij altijd voortdurend knoopen in een stukje touw. „Dus jij zoudt willen weten, wie die oude vrouw heeft vermoord?" vroeg hij na eenige oogenblikken. „Ik zou je motieven willen hooren," antwoordde Polly. „Ik hèb geen motieven," antwoordde hij droog. „Niemand kan weten, wie de vrouw vermoordde, omdat niemand heeft gezien, wie het deed. Niemand kan ook maar de vaagste beschrijving, geven van den geheimzinnigen man, die dit knappe stukje wenk heeft bedreven en de politie speelt gewoonweg blindemannetje." „Maar voor jezelf moet je toch een theorie gevormd hebben?" hield zij aan. „Hoe kom je anders ertoe, te zeggen, dat zij v e r m o o r d is?" Frobister zweeg. Het prikkelde Polly, dat heur man zoo weerspannig was op dit punt en ze probeerde zijn ijdelheid te kwetsen. „Je theorie, dat een misdaad nooit zóó geheimrinnig kan zijn, of ze moet opgehelderd kunnen worden," vervolgde ze, toen hij bleef zwijgen, „schijnt dus in dit geval niet op te gaan. Er is — volgens jou — een moord gebeurd, in Percy Street, en jij bent evenmin als de politie in staat te zeggen, wie het gedaan heeft!" Hij fronste zijn voorhoofd en keek haar eenige seconden aan, „Je zult in ieder geval moeten erkennen," antwoordde hij toen zenuwachtig lachend, „dat deze moord het knapste stukje werk is, dat ooit door iemand, die géén Russisch diplomaat is, werd gedaan. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik als rechter dien man niet ter dood zou willen veroordeelen, zelfs al was ik absoluut van zijn schuld overtuigd. Ik zou het niet kunnen doen! Ik zou hem vragen in dienst van het ministerie van buitenlandsche zaken te willen treden... we hebben zulke, mannen noodig. De heele mise en scène was een artistiek kunststukje, het milieu, de Rubens Studios in Percy Street, volkomen waardig. . Je bent er natuurlijk geweest, dus je weet, dat het\alleen maar in naam J

N.V. KLEEDFRMAKRRij

ateliers zijn. Het is slechts een aantal kamers in een hoekhuis, die tegen een matige huur betrokken zijn door allerlei tweedehandsch zaken- en vaklieden. De een heeft er een kantoor, de ander een soort, werkplaats en weer een ander een laboratorium. Dan is — of beter: was — er de huisbewaarster, die voor vijftien shilling per week het heele rommeltje móest schoonhouden. Die huisbewaarster was de bewuste mrs. Owen, een kalm, rustig en eerzaam menschje, dat leefde van de vijftien shillings, die zij verdiende, en de fooitjes, die zij af en toe van de huurders kreeg. Ze was zoo weinigeischend, dat zij die fooitjes kon opsparen, zoodat ze bij haar dood een aardig sommetje vergaard had. Niemand sliep in het huis, behalve . mrs. Owen en haar papegaai. De gewoonte was, dat als de huurders des avonds weggingen, zij hun sleutel aan haar gaven, opdat zü des morgens vroeg de vertrekken kon schoonmaken en de kachels aanleggen. De onderbaas van een glasslijperij, die er ook in gevestigd was, zooals je weet, was de eerste, die des morgens kwam. Hij had een sleutel van de straatdeur en kon dus zonder bellen binnenkomen. Die straatdeur liet hij altijd voor de anderen openstaan. Gewoonlijk vond hij. als hij om een uur of negen kwam, mrs. Owen bezig in het huis haar werk te doen en hij maakte dan wel eens een praatje met haar over het weer, maar op den bewusten morgen van den tweeden Februari zag hij haar niet. Daar de kachel echter was aangemaakt, dacht hij dat mrs. Owen haar werk vroeger dan anders had gedaan en schonk er verder geen aandacht aan. Na hem kwamen ook de andere huurders één voor één opdagen en de dag ging voorbij, zonder dat de huisbewaarster zich liet zien. Niemand had daar echter erg in gehad. Het was een vreeselijk koude nacht geweest en de dag was het niet minder: er stond een noordoosten wind en het had den ganschen dag gesneeuwd. Om vijf uur van dezen echten winterdag legde de kunstschilder, die zijn atelier op de hoogste verdieping had, zijn penseel en palet neer en maakte zich gereed, naar huis te gaan. Die schilder heette Charles Pitt. Hij sloot zijn atelier en bracht zijn sleutel naar de kamer van de huisbewaarster. Hij deed de deur open en een ijskoude wind sloeg hem in het gezicht; allebei de ramen stonden wijd open en de sneeuw sloeg het vertrek in, waar ze , reeds een dikke, witte vacht op den grond gevorm.d had. Het was schemer-duister in de kamer en in het eerst kon mr. Pitt niets onderscheiden, doch daar hij veronderstelde, dat er iets niet in den haak was, stak hij een lucifer aan en zag toen het schouwspel voor zich van de verschrikkelijkste en geheimzinnigste tragedie.

|_ DANS1NST TJUT

Old Bond Streel" KOOS SPEENHOF, de bekende Hollandsche bard, die een dezer dagen zestig jaar werd. Reproductie naar een schilderij, dat de Haagsche kunstschilder Han v. Meegeren te dezer gelegenheid van den dichter-zanger maakte. -4-

DAMES EN HF.ERENKLEF.DING NAAR MAAT LEIDSCHHSTRAAT 49 TKLPFOON

3

1

6

3

2

FENNY OUBBELS ^

's-Gravenlandscheweo 85 HILVERSUM Tel. 2373 Onderricht in Moderne en Exhibition-dansen. Privé- en club/essen.

BESSIE LOVE. de bekoorlijke ster van de Metro-Goldwyn-Mayer, heeft een groote voorliefde voor poppen, waarvan zij een heele collectie bezit. Wij zien haar hier temidden van eenige harer „lievelingen".

die ooit zoowel de politie als het publiek heeft beziggehouden. Op den grond, reeds half gedekt door de naar binnen gewaaide sneeuw, lag het lichaam van mrs. Owen met het gezicht naar beneden. Haar voeten waren bloot; evenals haar handen en gezicht zagen ze donkerpaars van de kou. In een hoek van het vertrek lag het lichaam van den papegaai; in elkaar gekrompen en eveneens geheel verstijfd. In het eerst meende men te doen te hebben met een verschrikkelijk ongeluk, gevolg van een onverklaarbare zorgeloosheid, die wellicht bij het onderzoek wel zou worden opgehelderd. Medische hulp kwam te laat; de arme vrouw was reeds overleden. In.haar eigen kamer was ze doodgevroren! Een nader onderzoek bracht aan het licht, dat haar achterhoofd in aanraking moest zijn ge_ 5 _

weest met een hard voorwerp, waardoor zij bewusteloos geraakt en hulpeloos bij het open raam neergevallen was. Een temperatuur van vijf graden onder nul had de rest gedaan. De inspecteur, die het politioneel onderzoek leidde, ontdekte naast het raam een smeedijzeren gasarmpje. waarmee volgens verrichte metingen haar achterhoofd in aanraking moest zijn geweest. Nauwelijks was er echter een paar dagen voorbijgegaan, of het publiek werd opgeschrikt door vetgedrukte regels in de couranten. „D e geheimzinnige dood in Percy Street", heette het. „Is het moord of zelfmoord?" „Verbazingwekkende détails — Zonderlinge onthullingen!" „Een sensationeele arrestatie!"

Wat er gebeurd was, is eenvoudig dit: Bij het onderzoek waren een paar zonderlinge feiten met betrekking tot tnrs. Owens leven aan het licht gekomen, en dit had geleid tot de arrestatie van een jongen man van zeer nette afkomst onder verdenking, dat hij op een of andere wijze betrokken was bij den geheimzinnigen dood van de huisbewaarster. Om te beginnen was het den huurders opgevallen, dat er sinds October een groote verandering over mrs. Owen was gekomen. Ik heb toevallig een foto van haar zooals zij was, voordat die groote ommekeer in haar zoo kalme en rustige leven plaatsgreep, die m i sschien tot haar tragischen dood heeft geleid. „Hier heb je die foto," zei Frobister, ze voor Polly neerzettend. „Zooals je ziet, is het nu niet bepaald een schoonheid en je zult moeten toegeven, dat ze niet het type is, dat een jongeman er licht toe zal brengen een misdaad te begaan. De huurders van de Rubens Studios waren op zekeren dag zeer verbaasd de anders zoo eenvoudige, kalme en waardige mrs. Owen te zien uitgaan'in een japon van zware zij met een fraai collier om en een bontmantel aan. De huurders, die mrs. Owen bijna nooit anders hadden gezien dan in een katoenen japon en een schort, keken natuurlijk hun oogen uit en je kunt wel begrijpen, dat er menige grappige en ook wel sarcastische opmerking gelanceerd werd over de wijze, waarop „dat ouwe mensch zich opdirkte"! En nog mèèr werd er natuurlijk gepraat, toen mrs. Owen den volgenden dag op denzelfden tijd wèèr zoo opgeprikt uitging en pas des avonds laat thuiskwam. Ten slotte werd het zóó erg, werd ze zóó uithuizig, dat wanneer een der huurders haar noodig had, ze gewoonlijk niet thuis was. Toen het te erg was, staken ze de hoofden bij elkaar en kwamen tot de conclusie, dat mrs. Owen zóó veranderd was sinds een zekere Greenhill Studio nummer acht had gehuurd. Iedereen had opgemerkt, dat hij veel later bleef des avonds dan de anderen en iedereen was er stellig van overtuigd, dat hij dit niét deed om te werken. De vermoedens werden weldra tot zekerheid, toen mrs. Owen en Arthur Greenhill door een der huurders samen werden gezien in het GamblaRestaurant. Deze huurder zag óók, dat de rekening betaald werd met geld' uit de beurs van mrs. Owen. Ze hadden heel goed gedineerd; wel vier of vijf gangen met koffie en likeur na en toen ze weggingen (klaarblijkelijk in opgewekte stemming) rookte Greenhill een dure sigaar. Dergelijke onregelmatigheden moesten natuurlijk ter oore komen van mr. Aiman, den eigenaar der studios, die

A

D/inSINST/TUUr

J.R\9\NI1INTE JinSTCBEUIM ntiuceMn >»-a» ra. »«o«

PRIVÉ-LESSEN RHYTMISCHE GYMNASTIEK

CONRAD VeiOT, die in de Ufaton-fllm „De iaatste compagnie" de hoofdrol zal vervullen, draagt evenals zoovelen onzer de radio een warm hart toe. Indien zijn drukke werkzaamheden hem maar even tijd laten, stemt hij zijn radio om muziek of redevoeringen uit den aether op te vangen. Ook den humor weet hij er echter uit te halen, getuige deze foto, waarop mon hem met zijn dochtertje In zijn woning te Berlijn genieten ziet van een „komiek".

mrs. Owen onmiddellijk ontsloeg met een week salaris. Ze scheen dit heelemaal niet erg te vinden, verklaarde mr. Alman bij het onderzoek. Integendeel, ze vertelde hem, dat zij voldoende had om van te leven en dat zij het baantje van huisbewaarster den laatsten tijd slechts had aangehouden, omdat zij iets omhanden wilde hebben. Toch trof een der huursters, toen zij haar sleutel des avonds bij de huisbewaarster bracht, deze schreiend in haar kamer aan. Zij wilde echter van geen troostwoorden weten en weigerde ook, zich over den aard van haar verdriet uit te laten. Vier en twintig uur later werd zij dood gevonden. Natuurlijk had men bij het onderzoek kennis gekregen van haar omgang met Arthur Greenhill, en inspecteur Jones kreeg opdracht zich op de hoogte te stellen der antecedenten van dit jongmehsch. Het eerste wat inspecteur Jones deed was inlichtingen inwinnen bij de Birkbeck-Bank, waar mrs. Owen haar spaarduitjes had belegd. Daar vernam hij, dat de huisbewaarster na haar onderhoud met mr. Alman, haar deposito van totaal £ 800.—, het resultaat van vijf en twintig jaar sparen, had opgenomen. Den volgenden dag werd Greenhill gearresteerd; hij gedroeg zich bij het verhoor buitengewoon zenuwachtig en stamelde soms onsamenhangende antwoorden, die als hij gedwongen werd ze nader te verklaren, elkaar tegenspraken. Zijn vader, een tamelijk onbekend advocaat en notaris trad als zijn verdediger op. De politie had tamelijk sterke aanwijzingen tegen Greenhill verzameld. Het medisch onderzoek had geen nieuwe gezichtspunten opgeleverd: mrs. Owen was gestorven van de kou; de slag tegen het achterhoofd was niet/ -6-

hevig genoeg geweest om meer dan een tijdelijke bewusteloosheid te veroorzaken. Hoe lang mrs. Owen dood was, toen zij werd gevonden, kon niet met zekerheid worden vastgesteld. Het kon één, vijf of twaalf uur zijn. Het onderzoek in de kamer en van haar kleeren had niets bijzonders aan den dag gebracht. Haar kleeren lagen netjes opgevouwen op een stoel- bij haar bed. De sleutel van de eenige kast in het vertrek zat in haar zak. De kamerdeur was dicht, maar niet op slot, zoodat men door den knop om te .draaien, naar binnen kon gaan. De beide ramen waren echter wijdopen. Een der ramen, waarvan het schuiftouw was gebroken, was op meestertijke wijze met een stuk touw vastgezet. Klaarblijkelijk had mrs. Owen zich reeds ontkleed om naar bed te gaan, en de polUie was dan ook direct tot de gevolgtrekking gekomen, dat er hier geen sprake van een ongeluk kon zijn. Niemand, die zijn vijf zinnen bij elkaar had, zou zich bij open ramen uitkleeden als de thermometer vijf graden onder nul wijst! De kassier van de Birkbeck-Bank, die mrs. Owen haar geld had terugbetaald, verklaarde bij zijn verhoor, dat zij bijzonder opgewekt scheen. Ze vertelde, dat ze veel geld noodig had. omdat zij naar het buitenland vertrok waar ze voor een neef het huishouden zou gaan doen. De kassier had haar nog aangeraden, goed op haar geld te passen, maar ze was begonnen te lachen en had geantwoord, dat ze in het verleden haar duitjes goed bij elkaar had kunnen houden en dat ze er ook in de toekomst op zou weten te passen! Dienzelfden dag nog zou ze naar een notaris gaan om haar testament te maken. De verklaring van den kassier was natuurlijk bijzonder gewichtig, daar men zelfs bij een herhaald onderzoek in de kamer van de weduwe geen spoor van geld gevonden had. Wél was men te weten gekomen, dat twee van de bankbiljetten, die aan mrs. Owen waren uitbetaald, op den dag van haar geheimzinnigen dood waren uitgegeven door Arthur Greenhill. Met één ervan had hij een costuum betaald; het andere had hij in betaling gegeven in een restaurant. Het spreekt vanzelf, dat al deze feiten geweldig bezwarend voor Greenhill waren. Telkens, wanneer hij gehoord was. was hij dan ook zóó nerveus, dat hij bijna geen antwoord geven kon. en toen een agent bovendien nog kwam verklaren, dat hij hem om twee uur in den nacht, waarop de moord gebeurd was, in de buurt van de Rubens Studios had gezien, viel hij bijna flauw! De conclusie waartoe- de politie kwam, was/dat Greenhill mrs. Owen had vermoord, aangezien hij de eenige was, die met de huisbewaarster omging en wist, dat zij geld had. Bovendien was hij omstreeks het uur van den moord in de omgeving geweest!

Hetgeen Greenhill verklaarde, kon zeker allerminst als voldoende worden aangemerkt. Hij beweerde, dat mrs. Owen een bloedverwante van ' zijn overleden moeder was. Daar hij schilderde, had hij vooral des avonds veel vrijen tijd en hij gaf grif toe, dat hij vaak met mrs. Owen naar een restaurant of theater was geweest. Dikwijls had Greenhill er bij haar op aangedrongen, dat zij haar ontslag als huisbewaarster zou nemen, maar zij had dit niet kunnen doen, omdat zij sterk onder den invloed stond van een neef, die de goedhartige vrouw op alle mogelijke wijzen exploiteerde en bij meer dan één gelegenheid een aanval op haar spaarduitjes had gedaan. Toen Greenhill door den Openbaar Aanklager onder kruisverhoor genomen werd over dezen neef, moest hij toegeven, dat hij hem niet kende, hem zelfs nooit gezien had. Hij wist, dat hij Owen heette en in Londen woonde; dat was alles. Zijn hoofdmiddel van bestaan was de oude vrouw geld afpersen, maar daar hij alleen des avonds kwam, omdat hij dan wist, dat zij alleen was, had noch Greenhill nóch een van de andere huurders der Rubens Studios hem ooit gezien. Frobister zweeg even; toen vervolgde hij: „Ik weet niet, of het ook jou evenals den autoriteiten opvalt, dat deze verklaring in directe tegenspraak is met die van den kassier van de BirkbeckBank, die immers had verklaard, dat mrs. Owen zei. naar haar neef in het buitenland te gaan. Greenhill bleef echter ondanks zijn overigens buitengewoon zenuwachtig gedrag en zijn vaak tegenstrijdige verklaringen bij zijn bewering, dat er een neef in Londen was, die mrs. Owen vaak kwam opzoeken. Hetgeen de huisbewaarster tegen den kassier had gezegd, kon echter volgens de wet niet als een getuigenverklaring worden opgevat en bovendien voerde Greenhills vader aan, dat er wel twee neven konden zijn, hetgeen de Openbaar Aanklager moest toegeven. Met betrekking tot den avond onmiddellijk voor den dood van mrs. Owen verklaarde Greenhill, dat hij met haar naar den schouwburg was geweest en dat hij haar toen naar huis had vergezeld waar hij nog eenigen tijd was blijven praten. Voordat hij wegging, had zij hem uit eigen beweging tien pond gegeven, zeggende: „Ik ben nog een soort tante van je, Arthur, en als j ij hét niet neemt, gaat Bill er toch mee strijken." In het begin van den avond scheen ze nogal terneergedrukt, maar later had zij haar gewone opgewektheid herkregen. „Heeft zij in het begin van den avond ook over haar neef of over haar geld gesproken?" vroeg de Openbaar Aanklager. Bij deze vraag aarzelde Greenhill weer even alvorens te antwoorden: „Neen. Ze heeft toen nóch over haar neef, nóch over haar geld gesproken." „Als ik mij goed herinner," zei Frobister, „werd de zaak, toen men op dit punt gekomen was, verdaagd. Greenhill vroeg de voorwaardelijke invrijheidstelling voor zijn zoon, doch hier /

wilde de rechtbank niet aan, en de jongeman werd meer dood dan levend weggeleid. De oude heer Greenhill scheen echter niet in het minst te twijfelen aan den goeden afloop. Gedurende het verhoor had hij zeer handig geprobeerd den dokter, die den dood had geconstateerd en de twee getuigen, die mrs. Owen het eerst na haar dood gezien hadden, in de war te brengen omtrent den tijd, waarop de vrouw nog in leven was geweest. Hij hechtte vooral veel gewicht aan het feit, dat het gewone huiswerk was gedaan door mrs. Owen voordat de huurders kwamen. „We mogen toch niet aannemen," zoo zei hij, „dat mrs. Owen dit werk reeds gedaan heeft voordat zij naar den schouwburg ging, dus toen zij haar beste kleeren aanhad! En dat zou toch het geval geweest moeten zijn, indien mijn zoon haar, voordat hij wegging, om twee uur des nachts had vermoord!" Dat was natuurlijk een welgemikt schot op het betoog van den Openbaar

Aanklager, die onmiddellijk antwoordde: „Het is inderdaad net zoo min aan te nemen als dat een vrouw, na haar werk gedaan te hebben, zich om acht uur des morgens zou uitklbeden bij een open raam als de sneeuw naar binnen jaagt en de thermometer vijf graden onder nul wijst!" Nu schijnt het, dat de oude heer Greenhill de mogelijkheid niet uitgesloten achtte, door getuigen te bewijzen, dat mrs. Owen na twee uur des nachts nog in leven was. Slaagde hij hierin, dan kon hij in aansluiting hiermee aantoonen, dat zijn zoon na twee uur des nachts en vóór het vinden van mrs. Owens lijk zijn ouderlijk huis niet verlaten had. Hij diende een verzoek tot verdaging in en de rechtbank willigde het in. Zooals ik heb gezegd, werd de behandeling der zaak voor een week geschorst. Na afloop van dien termijn diende de zaak opnieuw. Er was geweldige belangstelling. De publieke tribune was propvol en de meeste menschen konden niet eens een plaats vinden in de

„WOE BEN IK?" Een uitstekende foïo van mevrouw Fie Carelsen en Louis Gimberg in de rollen, welke zij vervullen in „Wie ben ik", het tooneeispel van Joh. W. Broedelet, dat het „Vereenigd Rotterdamsch Hofstad TooneeH' met veel succes opvoert. - 7 -

^'IKTK:

rechtszaal. Toen Greenhill werd voorgeleid, viel het onmiddellijk op, dat hij totaal niet meer nerveus was en dat zijn vader absoluut zeker van zijn zaak scheen. Nadat men nog eenige onbenullige détails had behandeld, kwam het keerpunt in de zaak: de oude heer Greenhill had twee getuigen gedagvaard, die positief beweerden, dat zij mrs. Owen om acht uur des morgens van den tweeden Februari — dus op den dag, dat zij vermoord gevonden werd — hadden gezien terwijl zij de stoep van de Rubens Studios dweilde. Bovendien verklaarde een derde getuige nog, dat zij haar dienzelfden morgen om half acht voor de straatdeur van de Studios matten had zien kloppen. De beschrijving, die deze drie getuigen gaven van de kleeding van mrs. Owen, kwam punt voor punt overeen; van de sjaal, die zij om haar hoofd droeg — waarschijnlijk voor de strenge kou — tot de kleur en soort van schoenen, die zij aanhad. Na deze verklaringen werd de taak van mr. Greenhill betrekkelijk gemakkelijk. Om acht uur des morgens had de jonge Greenhill met zijn vader ontbeten — dit kon door getuigen worden bevestigd — en het weer was zóó vinnig koud geweest, dat hij dien ganschen dag het huis niet had verlaten voor acht uur des avonds, hetgeen ook door verklaringen van derden werd bevestigd. Zijn zoon k o n dus mrs. Owen niet vermoord hebben. De politie moest den misdadiger ergens anders zoeken of de meening aanvaarden, die het publiek onmiddellijk in deze zaak had gehad: dat mrs. Owen een ongeluk had gekregen of dat zij willens en wetens op de bekende tragische wijze haar dood had gezocht. Voordat de jonge Greenhill werd vrijgesproken, hoorde men nog een paar getuigen, van wie de voornaamste de onderbaas der glasslijperij was, die mrs. Owen dood had gevonden. Hij was om negen uur jn de Rubens Studios gekomen en was den geheelen dag aan het werk gebleven. Posttief beweerde hij, geen enkel verdacht uitziend persoon te hebben zien passeeren dien dag. „Maar," merkte hij glimlachend op, „ik heb natuurlijk wel wat anders te doen dan op te letten, wie er in- en uitgaat. De straatdeur staat altijd open; iedereen, die den weg weet, kan^dus binnenkomen en naar boven gaan." Weer zweeg Frobister even alvorens hij vervolgde: „Dat er iets geheimzinnigs is aan den dobd van mrs. Owen, daarvan is de politie natuurlijk tot op heden nog overtuigd; of de jonge Greenhill den sleutel tot het mysterie heeft, ja of neen, dat heeft zij echter tot op heden nog niet kunnen uitvisschen. Ik zou de politie wel hebben kunnen vertellen, w a a r-

•'

ä

v

„OP EEN DAG IN OCTOBER" Door het „Vereenigd Rotterdamsch Hofstadtooneel" werd Georg Kaiser's „Oktobertag"' voor het voetlicht gebracht. Een scène met v.l.n.r.; Piet Bron, Cor v. d. Lugt-Melsert, Alex Paassen, Annie van Ees en Louise Kooyman.

o m de" jonge Greenhill zoo zenuwachtig was, maar ik voel mij niet geroepen haar werk te doen. Waarom zou ik dat? Greenhill is vrij en het is duidelijk, dat hij den moord niet gedaan heeft. Hij en zijn vader — en i k dan — weten echter in welk een hachelijke positie hij zich bevond. De jongeman is niet vóór vijf uur des morgens thuisgekomen. Hij had zijn trein gemist — den laatsten — en moest naar huis loopen. Je weet, dat hij in een der voorsteden woont en hij deed er ongeveer drie uur over. Denk je eens in, hoe zijn positie zou zijn geweest, als drie getuigen mrs. Owen niet tusschen zeven en acht uur hadden gezien „met de sjaal om haar hoofd en de zwarte knoopschoenen aan"! Bovendien was mrs. Owen den dag vóór haar dood bij den ouden heer Greenhill op kantoor gekomen en had daar een testament gemaakt, waarbij zij al haar geld qaliet aan den jongen Greenhill. Was dit testament in andere handen geweest dan in die van Greenhill's vader, dan zou het wellicht de schakel hebben gevormd die den ketking van overtuigende bewijzen om den jongeman had gesloten. Kun je n u begrijpen, dat hij zenuwachtig was, totdat bewezen kon worden, dat hij op het uur, dat mrs. Owen vermoord werd, thuis bij zijn vader was? — Ik zag je glimlachen, toen ik het woord „v e r? moor d" gebruikte," vervolgde Frobister tegen zijn vrouw. Hij wond zich meer en meer op, nu hij de ontknooping van zijn verhaal naderde. „Ik weet, dat de publieke opinie, nadat Greenhill op vrije voeten gesteld was, opnieuw geloofde, dat de dood van mrs. Owen aan

een ongeluk of zelfmoord te wijten was — " „Zelfmoord kan het nooit zijn," viel Polly hem in de rede, „en wel om een zeer duidelijke reden niet." Verbaasd keek Frobister haar aan. „En mag ik weten, welke die reden is?" vroeg hij ietwat ironisch. „Nou, het geld natuurlijk," antwoordde zij. „Men heeft er toch niets meer van gevonden?" „Geen cent," antwoordde hij. „De dader heeft natuurlijk wel een weg geweten om het in te wisselen, zonder dat de politie er iets van ontdekte." „Die neef moet een handige kerel zijn geweest!" „Jij gelooft dus ook in het bestaan van dien neef?" vroeg hij spottend, „Waarom niet? Er moet toch iemand zijn geweest, die voldoende in het huis bekend was om er op klaarlichten dag in- en uit ie gaan, zonder de aandacht té trekken." „Op "klaarlichten dag?" „In ieder geval na acht uur des morgens, want toen is mrs. Owen immers nog gezien." „Dus jij gelooft ook aan het sprookje van mrs. Owen „met de sjaal om haar hoofd en de knoopschoenen aan"?" „Maar...." „Is het nooit bij je opgekomen, dat de moordenaar wel eens de kleeren van mrs. Owen kon hebben aangetrokken en in deze vermomming, haar gewone werk kan hebben gedaan om zoodoende te maken, dat zij niet eer gemist werd dan des avonds en hij dus tijd zou hebben gehad voor een alibi te zórgen?" (Veivolä op paè 22}.

Wasch wol me/' Ocrsillosjes doorhalen en uitdrukken in koud Persilsop verzekert U een zorgvuldige reiniging! Eemg Imn

^ Ostermann
- 8 -

KuLnkant«: Hrnkel & Cic. A G. Dü««c!Jorf

\

WARWICK WARD In «The Informer", een B. I. P.-Geli|id»film der UI*.

——

ICTS OVER

oensetuBS

DOOR COR KblOKERC Velen aarzelen om naar een publieke dancing te gaan. Wat dan? e Hollander heeft altijd den naam | gehad, dat hij gehecht was aan zijn huiselijke sfeer. Wat een verschil met den mondainen Franschman, wiens leven meer buitenshuis dan thuis geleefd wordt. En wat een verschil ook met den Engelschen „society-man" of den Amerikaan, wier leven zich voor de helft concentreert in hun huis, inderdaad, maar voor de andere helft in hun „club"! Ons huiselijk leven, dat niet zelden zich aanpast aan de eischen van kleine behuking en van thee-uurtjes-sfeer, heeft echter op de ontwikkeling van onze danssport een zekeren invloed, waaraan aandacht dient geschonken te worden. In elk land immers houdt de organisatie van het mondaine leven nauw verband met de zeden en gewoonten. De Franschman, die zoo. goed als geheel in het openbaar leeft, danst gaarne in het openbaar. De Engelsche society is bekend om haar streng besloten soirees en dansavonden. En de Hollander ? De Hollander, die even gaarne clfinst als wie ook van andere nationaliteit, kan zijn aandacht niet uitsluitend vestigen, zooals anderen, op de vraag hoe hij moet dansen. Hem dringt zich bovendien nog het probleem op, waar hij kan dansen. Onze particuliere woningen zijn doorgaans te klein — en bovendien niet op dansen ingericht. Wie wel eens het twijfelachtig genoegen heeft meegemaakt van een geïmproviseerde danspartij, volgende op een prettig diner, weet overigens dat er op die manier van het eigenlijke dansen niet veel terecht komt. Men springt er wel vroolijk, misschien zelfs laat men de radio de verre muziek van een jazzband overbrengen, aigewiss^ld met verbazende syncopeeringen (die niet op het muziekblad, maar alleen op het omroepprogramma prijken), die alles in de war sturen ... Kortom, de typische huiselijke dansavonden kunnen we beter onbesproken laten als we over ècht-dansèn willen spreken. En de publieke dancings? Op de eerste plaats is er nog steeds de ongewenschte beperking door officieel dansverbod, dat er zeker niet toe bijdraagt om den goeden naam van de publieke danskunst te verbeteren. Die dansverboden zijn het officieele stempel der afkeurenswaardigheid — en hiervoor deinst menig Hollander terug, die zich niet wil compromitteeren. Gelijktijdig hebben we dan als gevolg een veel te gering aantal dansgelegenheden, en in die weinige dansgelegenheden een al te gemengd publiek. Om den vicieuzen cirkel te voltooien volgt hieruit weer, dat de directies van die dancings moeten trachten tegemoet te komen aan zeer uiteenloopende smaken... en tenslotte komt er van den goed-beoefenden dans in het openbaar bitter weinig terecht. Noch uit, noch thuis... Daar tussehen ligt de gulden middenweg, die aan aller verlangens kan voldoen. In

Bi

Nederland is de danskunst m.i. aingevvezen op de beoefening in min of meer besloten gezelschappen. Dansclubs bieden een ideale oplossing. Maar nu moeten we vooraf duidelijk zeggen, dat al te dikwijls het woordje „dansclub" gebruikt wordt met een beperkte beteekenis. Van het oogenblik af, dat iemand aan een dansinstituut clubles neemt, spreekt men gaarne van zijn lidmaatschap van een „dansclub". Aan deze woorden moet echter een veel ruimere beteekenis toegekend worden. Een dansclub moet er niet slechts zijn, als men de dansen wil leèren; men moet lid blijven van een dansclub om het dansen te kunnen blijven beoefenen. Lessen nemen is uitstekend. Maar... men moet er daarna wat aan hébben. In geen enkel opzicht wil ik hier afbreuk doen aan de waarde van clublessen. In sommige opzichten zou ik zelfs uit ervaring mogen zeggen, dat in vele opzichten clublessen voordeelen bieden boven de gewone privé-danslessen. In privé-danslessen is men er ongetwijfeld zeker van, dat de leeraar uitsluitend bedacht zal zijn wenken te geven, toepasselijk op de fouten, die men persoonlijk maakt. Zijn geheele aandacht kan geschonken worden aan

f

* Aan de Nederlandsche Filmster

MEN DEYERS

5 November zal de dag zijn, dat Lien Deyers weer verjaart. Oók een Nederlandsche filmster, die veel lauw'ren heeft vergaard. Wie haar laatste films gezien heeft, die herinne^ zich nog wel, Hoe Lien Deyers imponeerde door haar mooi, dramatisch spel; Hoe zij van haar zware rollen Schitt'rende creaties gaf. Wat wij zagen van Lien Deyers Was tot in de puntjes af! „Heilige en haar Nar" bijvoorbeeld, En dan noem ik „De Spion", Daarmee heeft Lien wel bewezen. Wie ze was en wat ze konl Liehtje Deyers, Hollands filmster. Veel geluk op dezen dagl En ik hoop, dat j' in gezondheid Lang de kunst nog dienen magl Dat je ons nog vele malen Van je films genieten laat, En je naam met groote letters Bij de rolverdeeling staatI Dat je altijd gewaardeerd wordt Door een enthousiast publiek, Ook al zijn we wel eens lastig Door te schrijven om een kiek. 5 November, Lientje Deyers, Heeft de post het dan niet druk? Dan wenscht ieder hier in Holland: AAN LIEN DEYERS VEEL GELUK II H. C. Eylders

10 ..

-... .

NAAR SIBERIË VÈmBANNEN

EAU OE COLOGNE

ANCELO MARIE FARINA

oudde e» Bejée meMen iwfn&cJtmd, duuriuzam. OVERAL VKRKRUCBAAR

het oefenen van één, hoogstens twee menschen. Hetgeen natuurlijk beteekent, dat er kans is vlugger te vorderen dan wanneer men het dansen clubsgewijze gaat leeren. In een dansclub heeft de dansleeraar gelijkelijk aandacht te schenken aan wat een grooter aantal menschen doet... Toch moet men daarom de evenredige waarde van clublessen niet te laag stellen, want zeer veel hangt hier af van den leeraar zelf. Van hem mag natuurlijk verwacht worden, dat hij zelf een goed danseur is. Dit beteekent echter niet noodzakelijk, dat hij altijd de noodige paedagogische bekwaamheid heeft, noodig om iets te onderwijzen. Reeds daarom zou het toe te juichen zijn, indien niet elkeen zich willekeurig tot dansleeraar kon betitelen, die een beetje dansen kan. Overigens is het merkwaardig» dat de meeste dansleerlingen beginnen met dezelfde fouten te maken. In zoo'n geval wordt er geen tijd verloren door elk leerling beurt na beurt de noodige vingerwijzingen te geven. Veel kans dus, dat hier de vorderingen op clublessen even vlot gaan als in privé-lessen. Bovendien hebben clubs nog een groot voordeel: reeds direct krijgt men er de gelegenheid tot samendans. Het is niet alles, dat elkeen voor zich leert hoe hij bepaalde passen moet maken: Het komt er opaan te dansen tusschen anderen, zónder de orde op den dansvloer te storen of zonder die anderen te hinderen. Ook voor wie privé-lessen neemt, verdient het daarom ongetwijfeld aanbeveling zich daarna nog even clubsgewijs te oefenen. Dit kan 't best geschiedenin zoogenaamde clubs voor gevorderden, die ook onmisbaar zijn voor hen, die reeds in het openbaar gedanst hebben tijdens een vong seizoen, maar die behoefte hebben zich bij te werken door het aanleeren van nieuwe modedansen, nieuwe passen, enz. Dit laatste zou men natuurlijk ook kunnen bereiken door elk jaar opnieuw een paar privé-lessen te nemen. Maar ook dän blijft nog .altijd het groote bezwaar onopgelost, waarover ik in het begin van dit artikel schreef: Waar kunnen wij rustig én ongestoord van een stillvollen dans genieten, als we het thuis niet kunnen en het in publieke dancings ongaarne willen? Alleen het lidmaatschap van een goede dansclub geeft een afdoend antwoord op die vraag. Over de organisatie van soortgelijke clubs — en oVer wat bestaande clubs reeds bereikt hebben, schrijf ik gaarne een volgenden keer. Voor vandaag geeft het bovenstaande genoeg stof tot overweging en ik acht me tevreden als elk lezeres en lezer tot de conclusie komt, dat lidmaatschap van een dansclub geen luxe is! A

^

FERDINAND HARDT als Siberisch öevangenbewaarder.

T\e N.V. UÉ Mij. te Amsterdam zal *^ binnenkort eèn film in ons land uitbrengen, VÉifvaardigd ot^der. regie Meyer. Deze rolprent, W Siberië verbannen", is d naar 'n drama van Wenzel ; het scenario werd geschreFriedrich Raff en Alexander ander. > e rolverdeeling lijkt een onbesterrenhemeliien eerste is er Maurus, de |«lbekende hoofd^ertolkster in „DlSpion", de prachFritz Lang-filn|der Ufa. De mannehoofdrol speelt Gustav Fröhlich. a filmloopbaüCn is onzen lezeressen en lezers zek^r bekend; zijn roem is steedi^tijgende. Verder werken in lÜB^nede: Harry Hardt; Olga Engl; Leopold von Ledebur; Rudo, Biebrach, Ossip Darmatoff; Felix Poméz (welbekend uit „De Smokli laarsbruid van Mallorca") en Ha: Frank. U ziet: een rolverdeeling o: van te watertanden. We hopen later1 nog op deze rolprent terug te komen en plaatsen reeds thans op deze pagina eenige foto's uit dit kunstwerk.

GUSTAV FRÖHLICH

*

BIJ DEN RUSSISCHEN GROOTVORST IN WARSCHAU. Van links naar rechts: Olda Enfil. Gerda Maurus, Harry H&£d^M^^opold Ledebur.

GERDA MAURUS

JOHANNES MEYER, refllsaeur.

CARL HOPFMANN, operateur.

DE PANIEK BIJ DEN BOMAANSLAG OP DEN GROOTVORST. - " -

v:

'

D,E,F. Elegante schoentjes volgens de nieuwste mode.

DE GARDEROBE VAN HET aCHOOLQAANDE MEISJE.

G. Eenvoudige mantel en H. Practische regenmantel voor het jonge meisje.

C. Moderne hoed van soepel vilt met broeden gebogen rand.

A Een practische handtusch voor op motor of in auto. B. Een voetenwarmer voor in den open auto.

GRAMOPhtOON PLATEN-BIBLIOTHEEK

Zlebier een van de problemen, die menige moeder beel wat hoofd« breken* kaai. Toen baar kinderen eenlge weken geleden weer voor bei 'eetsi na de zomervacanile naar »chool gingen, beeft zij hun garderobe nagezlen en aangevuld mei wa£ zij noodig oordeelde. Meé een geruai hart heeft zij ze naar •chool zien trekken, tevreden in de gedachte, dat ze er voorlooplg „tegen" konden . , . En nu? Tot baar schrik beeft ze moeten conatateeren, dat de kleerenkast der meisje* alweer dringend voorziening behoeft. Het 1* verbazend, hoe snel de jurken afgedragen worden in de schoolbanken... Ja, het is zéker verbazend, mevrouwtje, .maar zou het ook niet êenlgszlns komen, omdat u, toen u de jurken kocht, nog te veel met uw gedachten bij den zomer was? Ik bedoel: kan het 6ók wel niet eenlgszin* aan uw keuze van materiaal liggen, dat er nu al weer gebrek aan wat anders is? Het 1* waar, kinderen slijten veel op school, maar daar moeten we dan ook rekening mee houden, wanneer we iet* nieuw* voor ben koopen. Schoolkleeding moet vooral practisch zijn. Gelukkig i* de mode op het. oogenblik zóó, dat wij onze meisjes zoowel vlug en aardig als practisch kiinnen kleeden. Twee «chooljurken, die tegen elkaar in gedragen worden, zijn voldoende. Kies er een van tweed; u weet wel, die gestippelde soort. Dat ik een sterke, stevige stof, die langen tijd goed blijft in bet dragen en men ziet er niet gauw vuil of vlekken op. De tweede jurk kan van rood of blauw cheviot zijn, terwijl een combinatie van die twee kleuren ook een uitstekende dracht zal blijken te zijn. Losse witte kraagje* en mancbetjes zijn doelmatig. Al* ze vuil zijn, kan men ze gemakkelijk vervangen, terwijl een schoon kraagje direct een frisch en aantrekkelijk uiterlijk aan de jurk geeft. Op koude dagen kan het kind er nog een jumper over dragen. Dit verdient stellig aanbeveling, daar bet op school vaak van het eene lokaal naar het andere moet gaan over onverwarmde gangen. De mantel, waarmee uw dochter naar school gaat, moet zoo een« voudlg mogelijk zijn. Bont 1* er niet op noodig; dit wordt gauw vuil en een sjaal kan zeer goed de plaat* van bont aan den bals innemen. De kleur kleze men niet al te licht. Voor regenachtige dagen 1* natuurlijk een degelijke regenmantel noodzakelijk, evenal* hooge schoenen of slobkousen, daar het zeer ongezond is, als het kind den ganschen ochtend of middag met natte voeten moet zitten. Al* het eenlge maanden verder 1* en de jutken gaan „vervelen", kan men door een nieuwe jumper of een nieuwe garneering weer eens een verandering aanbrengen, die niet kostbaar 1* en toch voldoening srbenkt.

gli&B'm

WETERINGSCHANS 183. AMSTERDAM.

Verkoop van Radio-toestellen Edlson-Beil Gramophoonplaten en onderdeelen

-12 -

^

4».

Vim eenmaal gebruikt, is altijd gebruikt. Het is een wonder hoe het de dingen schoonmaakt en een glans dat het geeft! U zult verbaasd staan hoe snel het werkt! Schudt wat Vim op een natten doek. Dan— even wrijven—en wat een verschil! Waar stof en vuil was is thans reinheid, wat mat en dof was, is thans glanzend en schitterend! Vim werkt 'als bij tooverslag. En Vim is zeer zuinig in het gebruik. Het is het snelwerkende reinigingsmiddel voor de moderne huishouding, verkrijgbaar in practische strooibussen, in gewone en groote verpakking.

VIM

SPAAR DE COUPONS FRAAIE GESCHENKEN

EEN PRODUCT DER SUNLIGHT ZEEPftBRIEKEN 15 -

y

VOLIÈRE'VOöEL3 In onze buitenvolière kunnen we ook met succes buitenlandsche vogeltjes houden. We moeten er dan echter wel voor zorgen, dat gedurende strenge kou, sneeuw of langdurigen regenval, de vogels in het afgedekte gedeelte der volière verblijf moeten houden. Dit is trouwens ook voor de andere vogels aan te bevelen. Onder de buitenlandsche vogels vinden we heel mooie soorten. Ik noem u als eerste: de grasparkiet of kleine papegaai. Deze vogel verdringt, als ik dat zoo zeggen mag, de laatste jaren al meer en meer den zoo algemeen bekenden kanarievogel. De grasparkiet toch is een gezellige, levendige vogel en een lief zangertje. Men houdt hem altijd bij paren. Zij hebben het den geheelen dag heel druk met elkaar en zijn steeds bezig. Sterft er een, dan moet er zoo spoedig mogelijk een plaatsvervanger komen, daar anders de alleengeblevan vogel gaat treuren en kwijnen. Hij is zoo groot als een musch, maar lijkt veel grooter door zijn spitse vleugels en langen staart. Hij is zeer slank van bouw. De snavel is gebogen als bij een papegaai, vandaar, dat ze ook vaak „kleine papegaaitjes" genoemd worden. De kleur van den snavel is hoorngeel, waarboven een washuid. Dit washuidje is bij d€ mannetjes blauw, bij de wijfjes grijs. De kop, wangen en keel zijn zwavelgeel. Aan weerszijden zijn vier helblauwe vlekken. De nek, rug en bovendekveeren van den vleugel zijn groengeel met smalle, zwarte en gele strepen en vlekjes. De achterrug, staartwortel en bovendekveeren van den staart zijn prachtig grasgroen. De beide middelste staartveeren zijn blauw. De vleugels zijn groenachtig-bruin, donker grijs-groen, groen-geel gevlekt. Borst en buik grasgroen. De pooten zijn blauwachtig grijs. De grasparkieten behooren tot de beste broedvogels. Ze broeden drie tot vier keer per jaar en brengen hun jongen goed groot. Het liefst broeden ze in nestblokken. Op den bodem van het broedblok strooie men wat zaagsel. Voor de rest zorgen de parkieten zelf wel. Het wijfje legt gewoonlijk om den anderen dag een ei en broedt dan meestal achttien tot twintig dagen op een broedsel van vier eieren. Het wijfje broedt meestal alleen en wordt door het mannetje gevoed. De geheele duur van den broedtijd, van 't leggen van het eerste ei tot het verlaten van 't nest, is doorgaans acht weken. Het wijfje is erg netjes en zindelijk op haar huisje, want zij houdt geregeld haar nestje schoon door de ontlasting van de jongen met haar snavel naar buiten te brengen. Men zorge dus voor een ruim nestkastje, daar het wijfje anders geen gelegenheid heeft, het vuil te verwijderen en dit het kweeken van ongedierte in de hand zou werken. Als tweede noem ik u een mooi siervogeltje, de Paradijsvida of Paradijsweduwe.

II

EEN BROEDBLOK VOOR PARKIETEN

De snavel, kop, rug en staartveeren zijn zwart. Langs den nek, zijden en bovenborst loopt een bfeede oranjekleurige band. De buik is geelachtig wit. De staartveeren zijn tweemaail zoo lang als het lichaam van den vogel. Dit is zijn zomersche kleed. In October heeft de verkleuring plaats; dan worden het mannetje en wijfje zoo grauw als een musch en herkent men den fraaien vogel niet meer. In Juni of Juli ondergaan ze weer een gedaanteverwisseling en worden de mooie sierlijke vogeltjes die ik u be schreven heb. De rijstvogel wordt voornamelijk gehouden om zijn fraaie teekening, want velen vinden het geluid dat hij maakt onaangenaam om te hooren. Het is echter een fraai dier. De kop is zwart, de snavel rood, verder is de vogel grijs getint. De wangen zijn wit. De wevervogels mogen ook eigenlijk niet in de volière ontbreken. Deze zijn vooral merkwaardig om de wijze, waarop ze hun nesten bouwen. Dit zijn soms ware kunststukken, gevlochten van stroo, wol en ander nestmateriaal. Het rijn ook fraai geteekende vogels. De Oranjewever is wel de bekendste. De bovenkop, teugel, streek onder het oog, borst, buik en zijden zijnzwart, achterkop, nek, halszijde, keel, krop, achterlijf, bovenste en onderste staartdekken zijn scharlal?en rood; mantel en schouders geelrood, snavel zwart. Het wijfje is iets lichter van tint. Dit is ook een vogel die voornamelijk om de vederpracht gehouden wordt. De Napoleonwever is fraai geel van kleur met zwarten nekband. Borst en buik zijn ook zwart. Vleugels en staart donkerbruin. Als zanger beteekent ook hij niet veel. Het blauwe fazant je is ook een geliefd vogeltje voor volièrehouders. Het is een lief, rustig vogeltje, dat ook bij paren gehouden wordt. Het bovenlijf is reebruin. De zijden van den kop en staartdekveeren zijn hemelsblauw. Achterlijf en onderste vleugeldekveeren zijn lichtbruin. De lange, smalle staart is donkerblauw. Aan weerszijden van het oog is bij het mannetje een vuurroode vlek, die bij het wijfje ontbreekt. H. E. R, 14

Luis Trenker erzählt... Bij het Verlag Filmkünstler u. Filmkunst te Berlijn is een boekje verschenen waarin de bekende filmkunstenaar Luis Trenker zijn lotgevallen vertelt. Spannend weet hij te verhalen van zijn reis naar de Pool, op de „Hobby". Deze reis ondernam hij voor de opnamen van de Hom-film „Der Ruf des Nordens". Zeer goede foto's illustreeren het smakelijk uitgevoerde boekje. „Meisjes van het Platteland" De afdeeling „film" van de töoneel-, cabaret- en filmclub „Algonca", bureau Yselstraat 52 huis, Amsterdam (Z.), begon een dezer dagen haar repetities met de instudeering van de film .Meisjes van het PJaUeland", scenario van Joh. M. Peten. De regie berust, behalve bij den schrijver, bij den heer Joh. R. van der Meer, van do A.P.O.-film, die op dit gebied bij verschillende groote ondernemingen in het buitenland zijn sporen verdiende. Na grondige voorbereidingen en repetities gedurende het winterseizoen, zal in het begin van het volgende voorjaar een aanvang worden gemaakt met het opnemen van deze film. Aangezien verschillende proefopnamen ter beoordeeling der photogenic van de meeste Algonca-leden bevredigende resultaten opleverden, bestaat er inderdaad kans, dat deze dilettanten-filmclufo er na ingespannen arbeid en oefening in slaagt, op dit voor ons land nieuwe terrein successen te boeken. Mary kust met haar neus Toen Douglas Fairbanks en Mary Pickford eenigen tijd geleden hun Europeesche reis maakten, werden ze ook op audiëntie gevraagd aan het Spaansche hof, waar zich het volgende amusante tooneeltje afspeelde. „Juist toen wij," zoo verhaalde Doug zelf, „in de tegenwoordigheid van de Spaansche koning en koningin werden geroepen en langzaam door de troonzaal schreden, zagen wij dat H.M. lange witte handschoenen droeg. Het ceremonieel schreef voor, dat Mary de hand moest kussen van de koningin. Paniek. Tijd om de rouge, die Mary op haar lippen had, af te vegen, was er niet en aller oogen waren op ons gericht. we stonden aan den voet der troonzetels. Hare Majesteit reikte Mary Pickford haar hand. Mary boog zich over de koninklijke hand en drukte heel eerbiedig haar... neusje op den witten handschoen.' Corinna Orifflth weer In New York Corinne Griffith, de Divine Lady van de film, is pas weer met haar man Walter Morosco, na een Europeesche reis in New York aangekomen. Ze hebben Italië en Zwitserland bezocht en hebben zich kostelijk geamuseerd in Londen en Parijs, waar Corinne een van haar eigen filmwerken heeft gezien. De volgende „talkie", die Corinne zal maken, is de reeds vroeger opgevoerde „De leliën des velds". Deze film werd vijf jaar geleden reeds als „silent" vertoond en alle^ wijst er op, dat de film ditmaal nog meer succes zal hebben dan de voorgaande maal.

Man? «"^ )" O"

s

Do«« •prfïïïlii

"»all «He» Ih»i*kein>. • •

»acht «,. .

*«&• £afa;s'W

S

D

^ "oder.

OEZOND - LICHT - SOEPEL zijn de Rhythmische Gymnastiekschoenen

MERK „BAHNFREI" Vraagt Uwen Leverancier

Imp. v. d. Kar& Sarphatl, Amsterdam 0®®dl J21(01(6 maJastaBili:. - 15 -

■WP

DE VREEMDE VROUW

ALS POLITIE EN JUSTITIE ZICH VERGISSEN EEN VADER ONSCHULDIG GEHANGEN, VERDACHT ZIJN DOCHTER TE HEBBEN VERMOORD. MAANDEN NA ZIJN DOOD IN EERE HERSTELD ;ot de meest tragische dwalingen, waarvan de Vrouwe met den blinddoek, de weegschaal en het zwaard ooit getuige was, behoort ongetwijfeld het geval van den Engelschman William Shaw, die ter dood veroordeeld werd omdat hij zijn dochter zou hebben vermoord .... Toen de rechters het doodvonnis over dezen man uitspraken, begingen zij een vergissing, die des te vreesehjker was voor den betrokkene, omdat het hier een vader gold, wien men ten laste legde, dat hij zijn eigen kind, zijn dochter Catherina, in koelen bloede had vermoord.... Tóch kan men hier niet spreken van een verblindheid bij de politie of justitie. De feiten en aanwijzingen waren zóó sterk tegen hem — de laatste woorden van de stervende Catherina duidden hèm als haar moordenaar aan ! —, dat zijn schuld, menschelijkemijs gesproken, volkomen vaststond. En de galrr kan zéker niet een te wreede straf genoemd worden voor een vader, die zijn kind doodt ; althans niet in een land, waar de doodstraf nu eenmaal wordt toegepast! Reeds geruimen tijd bestond er tusschen Shaw en zijn dochter een allesbehalve goede verhouding : er ging geen dag voorbij of zij hadden woorden over een jongeman, die Catherina het hof maakte. Het meisje aanvaardde zijn avances en moedigde hem zelfs aan, terwijl de vader hem beschouwde als een losbol en brasser, zoodat hij zich verzette tegen een omgang van de twee. Waarschijnlijk geschiedde dit niet altijd op even zachtzinnige wijze en misschien is Shaw wel eens tot — letterlijk — hardhandige maatregelen overgegaan, want de buren hoorden het meisje vaak schreien en gillen .... Op zekeren avond hadden vader en dochter weer ruzie. De bittere woorden, die over en weer geuit werden, drongen door tot een buurman, Morrison geheeten, die in hetzelfde huis woonde .... Ontdaan luisterde hij en hoorde toen duidelijk, hoe Catherina eenige malen gilde : „Onmensch, je vermoordt me !" De zware stem van den vader antwoordde op woedende wijze ... . Toen was alles opeens doodstil. De buurman hoorde niets meer'. Tot plotseling een slag het gansche huis deed dreunen : Shaw was uitgegaan en had de straatdeur driftig achter zich dichtgetrokken .... Morrison, die nog eenigen tijd bleef luisteren, doch geen enkel geluid meer hoorde in de vertrekken, die door Catherina en haar vader werden bewoond, waarschuwde de andere buren en vertelde hun, wat hij vernomen had. Daar men die plotselinge, vreemde stilte, welke onmiddellijk op de hevige ruzie gevolgd was, niet vertrouwde, besloot men een onderzoek in te stellen. Men begaf zich naar de deur van Shaw's wohing en vroeg binnengelaten te worden .... Op herhaald en luid kloppen werd geen antwoord gegeven. Binnen bleef alles geheimzin-

nig-stil. Nu werkelijk bevreesd, dat er een ongeluk of erger was gebeurd, riepen de m;rmen een passeerenden agent aan, die de deur forceerde. Een vreeselij k schouwspel trof de oogen van hen, die naar binnen gingen: badend in haar bloed, een mes naast haar, lag Catherina op den grond.... Het was duidelijk, dat zij stervende was. De agent en Morrison knielden bij haar neer en de laatste vroeg haar. of hij inderdaad had gehoord dat zij geroepen had : „Onmensch, je vermoordt me !" Het meisje knikte bevestigend .... ,,Heeft je väder je dan vermoord ?" vroeg hij vervolgens Wederom knikte Catherina. Het volgv.iide oogenblik was zij overleden .... Eenigen tijd later keerde Shaw in zijn woning terug. Iedereen keek hem aan en ' toen hij de politie en al die andere menschen in zijn huis zag, verbleekte hij. Bij het ontzielde lichaam van zijn dochter gebracht, begon hij ontzettend te beven. Dergelijke teekenen van schuld, gevoegd bij de woorden die men de dochter had hooren slaken en die zij in hqar laatste oogenblikken nog had bevestigd, leidden er natuurlijk toe, dat niemand meer twijfelde, of men had den moordenaar van het meisje voor zich.... Bovendien deed men nóg een afschuwelijke ontdekking.... Met afgrijzen zag men namelijk, hoe Shaw bloed aan zijn handen en op zijn kleeren had. Onmiddellijk werd hij gearresteerd en volgens het gebruik van tijd en land al heel spoedig voor zijn rechtefs gebracht, onder beschuldiging zijn dochter te hebben vermoord.... Shaw ontkende ten stelligste. Hij gaf toe, dat zijn dochter de woorden „Onmensch, je vermoordt me!" tegen hem had gezegd en óók, dat hij woedend tegen haar te keer had gegaan, maar hij had haar met geen hand aangeraakt ! De fatale woorden, die Catharina had gebezigd, sloegen alleen op het feit, dat zijn dochter meende niet verder te kunnen leven, indien zij geen toestemming kreeg met den jongeman, die haar het hof maakte, te trouwen .... „Toen ik wegging, was mijn dochter nog ongedeerd! Zij kan daarom niet anders dan zelfmoord hebben gepleegd, radeloos wellicht, omdat ik geen toestemming wilde ge^en voor een huwelijk niet een man, die haar, naar mijn overtuiging, zeker ongelukkig zou maken ..." „En het bloed aan uw handen en op uw kleeren ?" „Dat was afkomstig van een oude wond. Ik had ze verbonden, doch het verband was er onderweg afgegaan en toen was het opnieuw gaan bloeden !" .... Er was niemand, die Shaw geloofde. En dat is begrijpelijk ! Er was immers niets, dat ten gunste van hem sprak. Alle bijzonderheden kwamen tot zijn last.... De Openbaar Aanklager hield zich in zijn requisitoir eenvoudig aan de feiten. Catherina had geroepen: „Onmensch, je vermoordt me !" ; haar laatste levensteeken was een bevestiging geweest van - 16 -

^oelt zich aangetrokken tot dezen man, in zijn sterke natuurlijkheid zoo . anders is dan de mannen, die zij dan toe ontmoette. John, die nog aner eenigen omgang met een vrouw

het vermoeden der buren, dat zij door haar vader was vermoord; onmiddellijk na het vertrek van Shaw was alles stil geworden en gebleven in zijn woning; toen hij terugkeerde, zaten zoowel zijn handen als kleeren met bloed .... Wat stond hier tegenover ? Niets anders dan Shaw's ontkenning van alle schuld, door geen enkel bewijs gestaafd! En bovendien een ontkenning, die hij óók zou hebben afgelegd — althans zeer waarschijnlijk — indien hij, hetzij in drift, hetzij in koelen bloede, zijn dochter wèl had vermoord .... Ondanks zijn volgehouden betuiging van onschuld werd hij ter dood veroordeeld. Zonder reserve kan men zeggen, dat hierdoor het rechtsgevoel van het publiek, dat ten zeerste met het proces meeleefde, volkomen bevredigd werd.... Er was niemand, die aan zijn schuld twijfelde.... Geheel volgens den eisch werd het vonnis te Leith Walk, in November 1721, voltrokken: Shaw werd gehangen Nauwelijks eenige maanden zouden echter behoeven te verloopen, eer Shaw's onschuld, die hij nog had volgehouden toen hij reeds met den strop om zijn nek op het schavot stond, aan het licht zou komen .... De huurder, die na Shaw de woning had betrokken, vond op zekeren dag een stuk papier, dat uit een opening was komen vallen, welke zich naast den schoorsteen bevond. Het bleek een brief te zijn, geschreven door Catherina Shaw — hetgeen door experts in handschriftkunde deugdelijk werd vastgesteld — en geadresseerd aan haar vader. Ze verweet er hem zijn barbaafschheid in, omdat hij haar belette te huwen met hem, van wien zij hield. Daar zij in geen geval wenschte te trouwen met den man, dien haar vader haar wilde opdringen, had zij besloten een eind te maken aan haar leVen, dat, zooals zij schreef, in deze omstandigheden een last voor haar geworden was.... „Ik beschouw u," zoo ging zij verder, „geheel en al als de oorzaak van mijn dood. , Als ge dit leest weet dan, dat gij het onmensch zijt, dat het mes in de boezem van uw ongelukkige dochter Catherina Shaw hebt gestoken ....!" Deze brief, waarover natuurlijk veel gesproken werd, kwam eindelijk in handen der autoriteiten, die, na zich overtuigd te hebben, dat hij echt was, bevalen, het lichaam van Shaw, dat nog steeds in ketenen aan de galg hing, af te nemen en behoorlijk te begraven .... Het geval-Shaw behoort stellig tot de meest tragische vergissingen der justitie, want niets kan vreesehjker en wreederzijn, dan als vader owschuldig veroordeeld te worden als de moordenaar van zijn dochter. Shaw's rechters treft echter geen blaam; ze hadden volgens hun eer en geweten gehandeld en het waren alleen de omstandigheden, die maakten, dat Shaw het slachtoffer werd van de in dit geval menschelijke rechtvaardigheid....

J (ClhairDtts FaurraDD on iMlairy Duiirecan

I

John Pender, een jongeman, die geboren werd in een woud aan de oevers van een groote rivier, besluit in een door hemzelf vervaardigde woonschuit den breeden stroom af te zakken en naar de stad te gaan Halverwege ontdekt hij, dat de rivier te ondiep is, öm zijn tocht voort te zetten. Hij besluit den trein te nemen en den wachttijd door te brengen in een dichtbijgelegen kamp. In een hut ontmoet hij Rosalee, de vriendin van Marsden, den voorman van het kamp, die gearresteerd is wegens moord op een ingenieur. Het meisje heeft beloofd den winter in de hut door te brengen, teneinde daar op haar vriend te wachten, die haar een kraai als aandenken heeft achtergelaten. John maakt • eveneens kennis met Sam, een doofstonkne, die een onverzoenlijke vijand van Marsden is. Tusschen den jongen Pender en Rosalee ontstaat een hechte sympathie, die weldra tot liefde neigt. De jonge vrouw

heeft gehad, kan de gevoelens, die .zijn hart bestormen, niet begrijpen. Op zekeren avond staat zij op het punt John haar liefde te bekennen, maar wordt plotseling door de kraai aan Marsden's bestaan herinnerd. Zij wil het dier dooden, doch wordt door Pender daarvan teruggehouden. Rosalee begrijpt, dat zij met haar veelbewogen verleden dezen ongerepten natuurmensch niet waardig is, doch verbonden moet blijven aan den man,- wien zij haar woord gegeven heeft. Op haar bevel verlaat de jongeman de hut en in zijn ongebreidelde smart tracht hij zijn woede op de boomen van het woud te koelen en hakt en hakt tot hij neervalt. Zoo wordt hij door den stommen Sam gevonden, die het bewustelooze lichaam naar Rosalee terugbrengt. In doodsangst voor het leven van hem, dien zij liefheeft, wendt Rosalee alle pogingen aan, om hem weer tot bewustzijn te brengen, hetgeen haar na veel moeite gelukt. In de lente zullen twee menschen samen naar de stad vertrekken juist als Marsden, die uit de gevangenis gevlucht is, terugkeert en het meisje voor zich opeischt. Geen macht ter wereld echter is in staat deze door liefde gezuiverde vrouw tot haar vorige bestaan te doen terugkeeren en, geen anderen uitweg ziende, springt zij in het water. Marsden, die haar tracht te volgen, wordt door den doofstommen arbeider, die den beiden geliefden hartelijk toegedaan is, gedood en als John erin slaagt, de rivier haar prooi te ontrukken, kunnen deze beide door smart en liefde gelouterde menschen zich aan hun jong geluk overgeven.

1

inwrtooipïn« reroi rol W

17 -

3^

Een „succesvol" dieet. Een van de populairste vrouwen in Londen is op het oogenblik Lady Cecil Douglas, omdat zij erin geslaagd is, haar gewicht binnen veertien dagen met ongeveer veertien pond te verminderen. Haar vriendinnen zijn zóó benieuwd om te weten, hoe zij dit werkelijk verbluffende resultaat heeft kunnen bereiken, dat zij haar als het ware belegeren om het recept ! Ziet hier, wat zij aan haar intimi heeft verklapt: in het begin van den herfst ging zij naar Parijs om de nieuwe modellen te zien. Nauwelijks had zij een indruk van den taille-omvang gekregen, of zij vloog — in letterlijken zin — naar Engeland terug en begon onmiddellijk een „sinaasappelen-kuur". Wekenlang at zij per dag niets anders dan zes van deze vruchten. Geen hapje of slokje van iets anders stond zij zichzelf toe. Ze deed niets dan rhythAiische gymnastiek beoefenen, sinaasappelen eten en bedenken, op hoeveel verschillende manierea men deze vrucht kan nuttigen ! Wekenlang slechts zes sinaasappelen per dag .... brrr ! Maar veertien pond afgevallen .... om van te watertanden I

Zijn uw oogen wel goed? Heel wat menschen zijn voor zichzelf overtuigd, dat hun oogen niet goed zijn en dat zij eigenlijk een bril behooren te dragen. Ze vreezen echter dat dit hun uiterlijk niet ten goede zal komen en laten het daarom na. In Engeland heeft men eens nagegaan, hoeveel menschen een bril dragen en hoeveel er een zouden moéten dragen. Het resultaat was voor de eerste categorie 12,000,000, voor de tweede 15,000,000. Drie millioen menschen dus, die zonder bril loopen en hun oogen moedwillig bederven !

Zal de handtasch verdwijnen? „Waar is mijn tasch ?" — Hoeveel maal per dag zou deze vraag in ieder huishouden niet gesteld worden ? Het zou interessant zijn te weten, hoeveel uren dagelijks verspild worden met het zoeken naar handtasschen — thuis, in restaurants, enz. — die „ergens" zijn neergelegd en tijdelijk verloren zijn door verstrooide eigenaressen! Het schijnt, dat dit aantal niet zoo heel onbeduidend is en dat de „zoeksters" er genoeg van hebben. Naar ik hoor, zijn de mode-ontwerpers in Parijs en Londen dan ook doende voor de komende zomermode kostuums en mantels te ontwerpen, waarin zakken zullen zijn aangebracht, waarin wat de vrouw gewoon is met zich mee te dragen, gemakkelijk kan worden opgeborgen zonder het uiterlijk van het toilet te schaden !

Haar dat is iets Buiten gewoons

Ingenieuze horloges.

Moderne reliquieën.

De laatste nieuwigheid op het gebied van polshorloges is het horloge, dat nimmer behoeft te worden opgewonden en tóch steeds blijft loopen. Het windt zichzelf automatisch op door de armbewegingen van den drager. Het perpetuum mobile is er echter, hoe vernuftig de uitvinding ook is, nog niet door gevonden ! De vindingrijkheid der horlogemakers komt vaak tot uiting door de minuscule horloges, die men van tijd tot tijd ziet. De kleinste horloges der wereld zijn bevestigd in vingerringen van normale grootte, terwijl er polshorloges bestaan, die niet grooter zijn dan een kwartje. Een van de wonderlijkste zakhorloges is niet dikker dan een gulden, maareen blik op de wijzerplaat vertelt zijn eigenaar onmiddellijk en zeer nauwkeurig het uur, de minuut en de seconde, den dag en de maand van het jaar ! En de zakenman behoeft niet bang te zijn een afspraak te missen, indien hij een wekker-horloge met zich draagt, dat op den gestelden tijd zijn alarm in den zak doet hooren 1

Mary Baker Eddy, de stichtster van Christian Science, is zeker een zeer merkwaardige vrouw geweest. De belangstelling voor haar persoon en leven neemt dan ook met den dag toe. Zoo zullen er binnenkort niet minder dan twee biographieën van haar verschijnen. Merkwaardiger is evenwel, dat uit New York een catalogus wordt rondgestuurd, waarin verschillende door nu wijlen mrs. Eddy gebruikte voorwerpen worden te koop aangeboden. Zoo worden o.a. geveild: een lavendelkleurige muts, een paar handschoenen en een jabot, benevens een aintal enveloppen, door mrs. Eddy eigenhandig geschreven. Alles echt! Het zou interessant zijn te weten, hoe mrs. Eddy zélf zou hebben gedacht over een dergelijke reclame voor haar beginNieuwe dansschoentjes. selen — of haar persoon ? —, indien zij die tijdens haar leven had kunnen voorParijs brengt dansschoentjes, waarvan zien I de buitengewoon buigbare zolen uit .losse stukjes bestaan, die denken doen aan §»€ de rupsbanden van de oorlogstanks. Hiernaar worden ze dan ook rupssandalen Nieuwe snufjes voor het genoemd. toilet. De meeste bestaan slechts uit zool en Zij, die de kleine snufjes bedenken, die hak, -met een paar geborduurde bandjes, vaak zoo'n groote verandering aan ons om ze op hun plaats te houden. toilet veroorzaken, zijn nog steeds met nieuwe ideeën bezig. ^ Zoo zdfe ik in Parijs een nieuwe bijouEen nieuwe hobby. terie, die bestond üit een collier en twee Ik hoor, dat er onder de dames uit de armbanden. Ze waren gemaakt van recht- society-kringen in Londen een ware rage hoekige stukjes glas, iets grooter dan een is ontstaan voor het verzamelen van mouspostzegel, waarop Grieksche ornamenten selinen handschoenen uit de achttiende en figuren waren aangebracht. Het effect eeuw. was aardig. De koningin moet hierin het voorbeeld 'Een nieuw model handtasch was voor- hebben gegeven ! zien van een. gouden ketting, die in het vierkant midden op den overslag was aangebracht. Er kon juist een vinger Voor de vrouw achter het of duim doorheen gestoken worden, stuur. waardoor een nieuwe manier ontstond Op de in Parijs gehouden tentoonstelom de tasch te dragen. ing van lederwaren, kon men o.a. ook Voor hen, die een oorring wenschen complete uitrustingen van dit materiaal te dragen, waren er hoeden, waaraan zoo'n bewondefen, die speciaal gemaakt waren ring bevestigd was. Eén zoo'n ring be- voor de vrouw, die haar eigen auto of stond uit een stukje glas, in een zilveren motorrijwiel bestuurt. Zoo was er een ring gemonteerd. complet, bestaande uit sporthoed, tasch, schoenen en een bloem, alles van wit leer, bedrukt met een cubistisch patroon De nieuwe mantels. in blauw. Een andere sportdracht was een trui Op bijna iedere modeshow in het buitenland ziet men korte mantels van zwart van. groene wol, afgezet en gegarneerd met of kersrood fluweel, met een strik, die wit leer. soms op den rug tegen den rechterschouder zit. Sjaals voor den avond zijn dikwijls van Indien li meent HET BESTE goudgeblokte stof, afgezet met bont. We qezien te hebben, dat er op zagen er een, die van zwart fluweel was, tilmgebied bestaat, dan heeft de waarop oranje blokjes waren aangebracht, N.V. METRO OOLDWYN hetgeen denken deed aan de vleugels van een meikever. Het stond buitengewoon MAYER FILM Mij. mooi en met den zilvervos, waarmee de altUd NO O BETERE FILMS sjaal was afgezet, vormde het een aantrekkelijke combinatie.

n

18

Easy Cream vermydt leder pynlUk gevoel en is dus geschikt voor een delicate huid en In 't byzonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar

Wat heb ik mij over mijn onreine teint geërgerd. Nu is zij blank en glad. Scherk face lotion heeft mij werkelijk uitstekend geholpen

f

In potten van 1 K.O. & f3.— T. L-EVISSON Zeepfabriek

Gratis Ulonstcrlleschje

's-Gravenhase

Cmi»MiiiSC««ililmii«E«»aiiiiiii<

Orion

omvangt men bij inzending van deze advertentie, met bijvoeging van 15 cent voorporto,aandetirmaS.BIinde> man^:Co.,Zeedijk|ti6, Amsterdam

HEBT OU AL EEN ABONNÉ OPOEOEVEN?

VRAAGÏ EEN ADRES

ABONNEERT U OP

HET WEEKBLAD

van een zieken of eenzamen Hollander aan J. P, C. MEEUWSE, Vlietstraat No. 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen geregeld Uw nummer van „Het Weekblad" te kunnen zenden: strooken worden dan toegezonden.

CINEMA & THEATER

15 CENT PER WEEK

'lectric

Westen

SYSTEM

SOUND

Geluidfilms vervaardigd door onderstaande filmondernemingen worden uitsluitend opgenomen met WESTERN ELECTRIC-opneemapparaten en dagelijks zonder stoornis door de geheele wereld vertoond op projectie-apparaten WESTERN ELECTRIC, in de beste Cinematheaters van de grootste steden van Europa, o.a. in Amsterdam en Rotterdam, waar in de Tuschinski-Theaters WESTERN ELECTRIC-apparaten zijn opgesteld en waar de films van de licensiehouders der Western Electric Co weergegeven worden. ,

WARNER BROS. FOX FILM CORP. PARAMOUNT FAMOUS LASKY. METR.'OOLDWYN-MAYER. UNITED ARTISTS. FIRST NATIONAL. UNIVERSAL PICTURES. HAL ROACH. CHRISTIE COMEDIES. COLUMBIA PICTURES. BRITISH'DOMINION PICTURES.

^

'*■

- 19 -

——

DE OPERA«VOORSTELLINGEN IN DEN ROTTERDÄM5CHEN CIRCUS'5CHOUWE)URQ DOOR äRN. VAN RääLTE Jzn. aar aanleiding van d« 4 voorstelling der Nederlandsche Opera in den Circus-Schouwburg te Rotterdam, werden er in de Rotterdamsche bladen nogal eenige bedenkingen geopperd. Er waren er een paar onder, die van zeer ondergeschikt belang zijn, zooals de reclame-projectie tusschen de eerste en tweede acte, en het tusschen de acten rondkuieren van hunkerende kellners, met ,,groote potten bier en kopjes koffie", die wij volmondig onderschrijven kunnen, maar die misschien gemakkelijk in het vervolg te ohdervangen zouden zijn. Met de andere bezwaren van meer technischen en principieelen aard. kunnen wij slechts ten deele meegaan. De voornaamste grief gold de veel te beperkte en onpractische orkestruimte, waardoor het orkest noodzakelijk sterk ingekrompen moest worden. Dit nu is een noodzakelijkheid van bedenkelijken aard; een partituur van een opera kan zoo maar niet straffelooa •— wat de bezetting betreft — ingekrompen worden; zulk een gewelddadige verminking moet natuurlijk belangrijk schade doen aan de klankvorming. Bovendien zaten de musici veel te hoog. zoodat de dirigent heel moeilijk zijn orkest kon overzien. Het is te hopen, dat ook dit euvel verholpen zal kunnen worden; het zou de voorstellingen belangrijk ten goede komen. Het euvel van het voor een operavoorstelling te kleine tooneel, achten wij minder bezwaarlijk; wij hooren liever een klein goèdzingend, dan een groot slèchtzingend koorl En de scènes komen er oyer het algemeen wel tot haar recht, zelfs al is de ruimte eenigszins beperkt. Tot zoover, wat het gebouw betreft. Van de voorstelling-zelf werd ook.al niet te veel goeds gezegd; nu laten wij voor een oogenblik geheel in het midden, of de aanmerkingen juist of onjuist waren; we zullen ons ervan onthouden, hier ter plaatse critiek erover te geven; maar één ding moet ons toch van het hart: Waarom moet nu toch altijd zoo onverbiddelijk een Nederlandsche operavoorstelling worden neergehaald ? We weten immers allen, dat zulk een vrijwel ongesubsidieerde kunst-instelling in Nederland (maar óók overal in het buitenland) halsbrekend werk heeft, om het hoofd boven water te houden I

M

i

erste

LUX:OR PALAST 'K :iiOÏT.E]R3>AM.j

En nu is het wel heel merkwaardig, dat het publiek na iedere acte opgetogen blijken van volkomen tevredenheid gaf: dit moest ten slotte de pers volmondig erkennen!! Waar nu + 1600 menschen, te oordeelen naar het stevig applaus (zelfs bij „open doek") volkomen tevreden waren met hetgeen hun te genieten werd gegeven, lijkt het ons toch even nutteloos als onbillijk, dat een vijftal „kenners", die het veel beter meenen te weten (en het vermoedelijk inderdaad ook beter wéten dan die 1600) openlijk dit dappere troepje door hun op- en aanmerkingen onberekenbare schade berokkenen I Maar ook voor het publiek, dat gaarne den Circus-schouwburg bezoekt — en dat is een heel groot contingent! — zit er iets zeer onbillijks in die afbrekende critieken. Men moet niet uit het oog verliezen, dat het bezoek aan een opera-voorstelling, als van een behoorlijken rang gebruik gemaakt wordt, altijd een vrij kostbare geschiedenis is voor — laten we zeggen — den middenstand en daar beneden. De toegangsprijzen nu, in den Circusschouwburg, zijn — voor een operavoorstelling — zeer billijk gesteld, in vergelijking met de als regel geldende toegangsprijzen bij opera-voorstellingen. En al zullen deze opera-voorstellingen ook geen „Festspiele" of model-voorstellingen kunnen genoemd worden, de toeschouwers blijken er toch volkomen tevreden mee te zijn. De hoeren critici zijn zich — als dienaren van de „Koningin der Aarde" — ongetwijfeld bewust van de groote macht en het suggestieve hunner be001 deelingen; vele toeschouwers weten eerst den volgenden dag (als ze de critiek gelezen hebben) of ze het mout vonden of leelijk! Al hebben ze tijdens de voorstelling ook nóg zoo onverdeeld genoten, praten de meeste menschen met voorhefde de critici nal Welk nut heeft het dus, dien menschen hun illusie te ontnemen, bovendien de toch al noodlijdende Nationale Opera onberekenbare schade te berokkenen, daar het vernietigend oordeel in de pers tal van menschen, die voornemens waren ook eens van die niet al te dure opeTa-voorstellingen te profiteeren, zal weerhouden gevolg te geven aan hun plan. Zeker — zonder zélf te gaan criticeeren — we erkennen volmondig: er weren tekortkomingen; doch die zijn er immers vrijwel altijd bij iedere, zelfs de beste opera-voorstellingen — althans in ons kleine landje! En de Circus-Schouwburg is geen ideaal opera-gebouw; maar als er enkele niet al te ingrijpende verbeteringen kunnen worden aangebracht, is het gebouw toch zeker niet; minder geschikt, dan zoo menige zaal in ede provincie! Het decor en-;de tooneel-outillage is er in ieder geval volkomen in orde en de acoustiek laat er evenmin te wónschen over. -1 Van harte hopen we, èn ten behoeve — 20 -

■.■

'Dvan

TïiDteQfTöOöTQT?

■cm

fSSmt&isimwm&Sßssm

Jongetje (in een heeren-modewinkel): „Een hoord voor mijn vader I" Bediende: „Zoo een als ik om heb?" Jongetje: „Neen, een schoonel"

Myn neef Janssen was er onlangs getuige van, hoe iemand, dien hij absoluut niet lijden mag, beweerde: „Ik ben nu al vijftien jaar getrouwd en heb nog nooit onaangenaamheden met mijn vrouw gehad!" Waarop mijn neef, die zooals u weet nooit zwijgen kan als er iets op iijn hart ligt, zoetsappig zei: „Ja, ik ken mèèr mannen, die nooit durven tegenspreken als hun vrouw wat beweert I" Wij lazen een dezer dagen, dat een filmster in Hollywood zich na een huwelijk van zes maanden heeft laten scheiden. Waaraan deze vertraging te danken is, meldde het bericht niet. Jongmensch (parvenu, tot vader van drie dochters): „Dat is waar ook, ik zou wel met een van uw meisjes willen trouwen. Heeft u er iets op tegen?" De vader: „In het geheel nietl Wie is Je uitverkorene, het eerste of het tweede meisje?"

DE NIEUWSTE FOTO VAN DE LIEFTALLIGE FILMSTER ANITA PAGE der Nationale Opera, èn ter wille van de gelegenheid om nu eens tegen matige prijzen behoorlijke opera-voorstellingen te kunnen bijwonen, dat de Rotterdammers zich niet zullen laten afschrikken door het afkeurend oordeel van eenige zeer bevoegden, die precies weten, hoe het wèl moet zijn, maar toch nog nimmer in staat gebleken zijn, een volmaakt Nederlandsche Opera in stand te houden. Het dappere troepje heeft inderdaad recht op ieders steun en belangstelling!

De hoed, waarvan mevrouwtje droomt, is de eenige, waarvoor haar man geen slapelooze nachten behoeft te hebben. Opgewonden schuldeischer: „Ik wil mijn geld hebben!" kalme schuldenaar: „Je hebt groot gelijk I Ik dacht eerst, dat u om het mijne kWaml"

ONZE WEKELIJKSCHE -^ PRIJSVRAAG r

U kunt eten wat U wilt zonder corpulent te worden. Eet wat U wilt en zooveel U wilt; wanneer U regelmatig eiken dag KRUSCHEN SALTS gebruikt, zult U geen last van corpulentie krijgen. Vermageren, door weinig voedsel te nemen, zal Uw lichaam verzwakken. Doch door het gebruik van KRUSCHEN SALTS verdrijft U al het overtollige vet en voorkomt vetaanzetting. KRUSCHEN SALTS maakt Uw lichaam steeds gezonder. Het verwijdert alle onzuiverheden uit Uw bloed, ingewanden, nieren en lever. U zult U daarbij opgewekter en energieker gaan voelen — een blakende Gezondheid genieten. Gebruikt KRUSCHEN ALTS regelmatig eiken morgen op een glas water of in uw kopje thee. Het heeft geen smaak. KRUSCHEN SALTS is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten h f 0.90 per flacon. De groote flesch a f 1.60 bevat 3 maal den inhoud van den kleinen flacon. Imp.: N.V, Rowntree HandelsMij., Keizersgr. 124, A'dam C. GRATIS PROEPAANBOD Wanneer U nog nooit Kruschen geprobeerd hebt — probeert het dan nu op onze kosten. Wij hebben onder de Apothekers en Drogisten 100.000 speciale „Groote Proefpakken" gedistribueerd, welke het gemakkelijk voor U maken om te ondervinden of de door ons gestelde eischen U voldoen. Vraagt Uw apotheker of drogist naar het nieuwe „Groote Proefpak". Dit bestaat uit onzen gewonen flacon a f 1.60 met een aparten proefilacon — toereikend voor ongeveer een week. Open eerst den proefflacon. Onderwerp hem aan een proef. En wanneer U er dan niet volkomen van overtuigd zijt, dat Kruschen al die eigenschappen bezit, welke wij tot eisch gesteld hebben, is de gewone flacon nog ongeschonden; breng dezen terug. De apotheker of drogist zalU onmiddellijk en zonder omwegen Uw f 1.60 terug, geven. U hebt Kruschen geprobeerd op onze kosten Wat is royaler?

4

Dame: „Maar betaalt u werkelijk het geld terug als die kousen gaan ladderen ?" Bediende: „Stellig, mevrouwI Dat is voor ons heel gewoon I We betalen lederen dag massa's geld terug I" Jan: „Allebei je fietsbanden zijn leeg. Piet!" Piet: „Ik weet hetl Ik heb de lucht eruit laten loopen omdat ik mijn zadel te hoog vond staan 1" Men klaagt wel eens over te groote accuratesse bij onze postambtenaren, als zij de deugdelijkheid van legiflmatiestukken hebben te beoordeelen. Maar deze klacht betreft in elk geval niet den loketambtenaar, die 'n kennis van ons hielp, toen deze 'n aangeteekenden brief kwam afhalen. „Hebt u 'n bewijs, dat u de geadresseerde bent?" vroeg de ambtenaar. „Hier hebt u mn laatste fotol" was 't bescheid. En nadat de ambtenaar 't portret even met den aanbieder had vergeleken, zei hij: „In ordeI" en reikte den brief uit.

CAMILLA V. HOLLA Y, die 7 Nov. verjaart. Haar adres luidt: Glesenbrechtstrasse 14, BerlijnCharlottenburg.

■ N.V. Int. Conc. Dir. ERNST KRAUSS ■

CROOKS 's werelds grootste tenor

Was een mijner sigarenleveranciers zoo geweldig eerlijk, als hij bij elke gelegenheid met klem betoogt, dan had hij z'n laatst uitgebracht seriemerk „Eigen roem" moeten noemen. Succes is in vele gevallen de aspirine voor 't slechte geweten. Zij: „Ik lees hier in de courant van een man, die in Ohio is overleden en die al zijn geld heeft nagelaten aan de vrouw, die hem geweigerd heeft I" Hy: „En dan ziin er nog vrouwen, die durven beweren, dat mannen geen dankbaarheid kennen!" „Waarom heb Je zoo'n haast?" „Ik moet naar mijn schoonvader. Ik heb Juist in de courant gelezen, dat hij failliet is gegaan," „En wil Je hem nu gaan helpen?" „Neen, ik wil mijn engagement afmaken !"

DE OPLOSSING VIJF EN DERTIGSTE VRAAG Het antwoord op deze vraag luidt: de afkorting L.S. staat voor dé Latijnsche woorden lectori salutem, die beteekenen: den lezer heil. Na loting werden de prijzen als volgt toegekend: De prijs van f2.50 aan den heer F. G. Bosch, Klimopstraat 122, 's-Gravenhage; de troostprijzen aan: mejuffrouw J. Nijenkamp, Heuveloordweg 24, Oosterbeek; den heer Joh. J. Kramer, Wandeloordstraat 54, Rotterdam; Jhvr. A. H. von Geusau, Celebesstraat 76, 's-Gravenhage; mejuffrouw Mien Ort, Aloëlaan 9, Leiden en den heer Jac. Breek, Singel 35, Alkmaar.

EEN BIOSCOOP THUIS! Weet U, dat U zelf een bioscoop thuis kunt hebben, geen toestel dat U voor een avond moet huren, doch in eigendom. Verkrijgbaar vanaf f 54.— Duizenden verschillende complete films voorradig!

MARIE PREVOST, die 8 November haar verjaardag viert. Adres: Warner Bros Studios, 5842SunsetBlvd., Hollywood.

VICENTE ESCUDEKO Spanje's grootste danser met CARMITA dARCIA en ALMgRIA danseressen.

RONALD COLMAN, die den 9en Nov. jarig Is. Zijn adres is: United Studios, 7200 Sancta Monica Blvd., Hollywood.

NINI THEILAPE r

J

Gelukkig eigenlijk maar, dat niet alle menschen elkaar liefhebben als zichzelf, want dan zou de onderlinge bewondering wat èl te lastig worden.

NEOEN EN DERTIGSTE VRAAG Het is onzen lezeressen en lezers natuurlijk bekend, dat er visschen zijn, die zichzelf een nest bouwen. Kunnen zij ons echter ook zeggen, welke veel in onze wateren voorkomende visch dit oök doet? U gelieve Uw antwoord — op een briefkaart — in te zenden vóór o November (Indische lezers vóór 6 Maart) aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Negen en dertigste vraag. Galgewater 22, Leiden. Er zyn weer een geldprijs van f2.50 benevens vijf mooie troostprijzen beschikbaar om te verloten onder hen, die ons een goede oplossing zenden.

NOVEMBER-TOURNÉE's:

:

Vraagt Uw fotohandelaar een demonstratie of inlichtingen aan den Importeur voor Nederland en Koloniën.

PATHÉ BABY

Raadhuisstraat 42, AMSTERDAM

■ dt 14-larige Dcensch« danseres ■ - 21 -

Hü

Vervolg van pag. <3

„Maar hoe werd de moord däq ge„Is het je heelemaal niet opgevallen, dat alles in deze zaak draaide o m d e n tijd waarop mrs Owen vermoord werd?" „In dit geval zou dus de neef, indien hij werd gevonden, een even goed alibi kunnen opgeven als de jonge Greenhill?" „Natuurlijk!" Maar hoe werd de moord dan gedaan?" vroeg Polly nieuwsgierig, bij dez& vraag er geen rekening mee houdend, dat ook Frobister daar geeh antwoord op moest kunnen geven. „Dat is gemakkelijk te zeggen! Om ongeveer twee uur des nachts verlaat Greenhill haar. Twee minuten later komt haar neef. Hij hangt een verhaal op van een gemisten trein en vraagt of hij niet ergens slapen kan. De goede vrouw legt hem op een divan in een der studios en ontkleedt zich dan om ook naar bed te gaan. De rest is eenvoudig. De neef sluipt in de kamer van zijr tante; hij vindt haar in haar nachtgewaad; hij vraagt om geld en als ze het niet geeft, begint hij te dreigen. Beangst loopt zij achteruit en stoot haar hoofd tegen het gasarmpje. Bewusteloos valt zij neer. De neef neemt haar sleutel, steelt het geld, zet de ramen open en laat zijn tante doodvriezen. Je zult moeten erkennen, dat het zeer handig was: geen spoor van geweld! Niets! Alleen die open ramen, de noordoosten wind en een temperatuur van vijf graden onder nul. Tegen den ochtend trekt de neef haar kleeren aan, doet het gewone werk en laat zich door getuigen zien. Daarna doet hij zijn eigen costuum weer aan en verlaat kalm het huis." „Zoo zou het best gegaan kunnen zijn," antwoordde Polly nadenkend. „Zonder twijfel i s hij gezien door drie menschen, maar niemand heeft er iets bijzonders bij gedacht, toen hij, a 1 s een toevallige bezoeker van de Rubens Studios, het gebouw verliet om een uur of negen. Het was erg koud, de sneeuw viel in dichte vlokken en daar hij een dikke das om zijn hals droeg,, waarin bijna zijn gÈheele gezicht schuilging, zouden zij, die hem eruit hebben zien gaan, hem niet herkennen als ze hem weer zagen." „En hebben ze nooit meer iets van dien man gehoord of gezien?" vroeg Polly, wie het nog steeds niet opviel, dat haar man zooveel bijzonderheden wist, die alleen maar bekend konden zijn aan den man, die den moord bedreven had.... „Hij is als het ware van de aarde verdwenen! De politie zoekt naar hem, en misschien wordt hij te eeniger tijd ontdekt— Dan zal de gemeenschap Verlost zijn van een der geniaalste mannen van dezen tijd " Hij zweeg, in nadenken verzonken. Ook zijn vrouw zweeg en peinsde.... Een herinnering, nog te vaag om vasten vorm te kunnen aannemen, kwelde haar— een gedachte hamerde in haar hersens en stelde haar zenuwen op zware proef. Die gedachte kwam voort uit het onverklaarbare gevoel, dat er iets in verband met die misdaad was, dat zij zich behoorde te herinneren, iets, dat haar een draad van dit tragische my-

DAGBOEKBLAD VAN EEN MAANREIS DOOR

"-'"ijver, Dolores de/ Pu 61 R 0 en

'

-

Edvv/n Carevve.

sterie in handen zou geven, die tot de denken, zei ze luid: „Als ik jou was, ontknooping zou voeren zou ik ophouden met die gewoonte om Frobister keek haar door zijn dik be- steeds maar knoopen, van die rahden bril aan, terwijl zijn vingers nog wonderlijk-gecompliceersteeds bezig waren met het stuk d e knoopen te leggen in stukjes touw... touw Als ooit iemand er achter komt, dat ie Toen opeens herinnerde zij zich de dat doet...." woorden, die zij in haar verslag over Ze zweeg. Terwijl ze deze woorden den moord had neergeschreven: „h et zei, had ze hem niet durven aankijken touw, waarmee het raam — de ontdekking was t e vreeselijk werd opengehouden, was geweest —. Eenigen tijd bleef het stil bijna op wetenschappelijke in de kamer. Toen hoorde ze een schuiwijze geknoop t." Ze herinnerde felend geluid— Eindelijk, na eenige zich nu öók, dat er in de couranten af- seconden, die haar een eeuwigheid toebeeldingen van dat stuk touw met zijn schenen, durfde Polly pas weer op te wonderlijke knoopen hadden gestaan. zien. Haar man had zonder een woord Ze wist opeens weer, dat sommigen er te zeggen de kamer verlaten uit meenden te kunnen afleiden, dat een De jonge vrouw brak in snikken uit. zeeman die knoopen moest hebben Ze had het mysterie van den moord gelegd, zóó wonderlijk, zóó gecompli- in Percy Street ontrafeld, maar ze ceerd en talrijk waren ze geweest. wilde wel, dat ze er nimmer over had Maar Polly wist nu opeens, dat die nagedacht, er hooit over gesproken knoopen niet door een zeeman wa- had. ren gelegd. In gedachten zag zij plotseHaar man, de moordenaar ling de vingers, die zenuwachtig tril- van mrs Owen, met wien zij den door de vreeselijke opwinding van pas eenige dagen getrouwd was, heeft het oogenblik, mechanisch, zonder erbij zij nooit meer teruggezien. Ook voor na te denken zelfs, een stuk touw grij- häär was hij van de aarde verdwepen om er het raam mee vast te zetten; nen.... toen zag zij, hoe die vingers, die haar be k end e ving e r 8, knoop na knoop begonnen te leggen, zooals zij dit steeds deden in een toestand van groote opwinding, en de knoopen waren alle even gecompliceerd en ingewikWrt|lt dè gesmette en1 ontstoken det len voorvoor» ■ keld, ingenieus zelfs.... lichlig lig in i n met mei Purol, Pu rol. en houdt tthuidjestesdt huidie stesdt I Een vreeselijke zekerheid zonk in droog, door bij het verwisselen van dan luier, telken« la bapoadaren mal Purol- Kinderpoeder. haar denken. „Hoe weet mijn man alles Purol doo« 30,60 en 90 cl. Tuba 80 et. zoo precies van dien moord?", dacht Purol-Kinderpoeder par but 60 cl. an 1 gid. zij. En toen, impulsief, zonder erbij te

4

¥ILLY FRITSCK

Twee kleine, grijze menschen rennen over een reusachtige zandvlakte.. . Kanonschoten donderen in mijn ooren. Menschenvervolging op de maan. Wat is dat? De schoten dreunen steeds harder. Ik ren met een ongelooflijke snelheid dwars door een grauw kraterlandschap. Nog luider klinkt het kanongebrul. Ik kijk om mij heen, wrijf mijnoogen uit... ben dan opeens klaar wakker. De telefoon belt als een razende. Ik grijp den hoorn. Een matte, slaperige stem zegt: „Mijnheer Fritsch, het is halfzeven. Tijd om op te staan. U moet om acht uur in het atelier zijn!" Een grauwe herfsthemel is over de stad gespannen. Mijn morgentoilet is gauw klaar, mijn ontbijt'neemt nog minder tijd in beslag en dan ^a ik met een vaartje de trap af (de lift is meer kapot dan heel). Precies zeven uur spring ik in mijn auto, rijd over de Avus (de Berlijnsche auto-renbaan) en ben om kwart vóór acht in het Babelsberger atelier. Ik rijd heusch heel langzaam. Mijn contract noodzaakt mij hiertoe, want het is den artisten ten strengste verboden tijdens den opnametijd van een film hard te rijden. De directie is zoo bezorgd voor ons leven I De film ? Däkr denken ze heusch niet aanl Om kwart voor acht sta ik dus in de garderobe. Onze opnameleider kijkt me verbaasd aan: „Waarom is u zoo laat, mijnheer Fritsch?" Voor ik antwoorden kan, begint de costumier mij mijn maankleederen aan te trekken. iZij zijn erg zwaar, uit harde stoffen en gummi vervaardigd. De kapper drukt me op een stoel, begint mijn gezicht en handen te bewerken. Om acht uur wandel ik het atelier binnen, klaar voor de opname. Een beetje gaperig kuier ik in de enorme hall heen en weer, waar in het mystieke halfduister het maanlandschap ligt, waaraan nog een paar nietige menschjes werken.

FRITZ LANG EN WILLY FRITSCH met hun „missing link'', een klein blauw aapje, dat zij gemeenschappelijk In eigendom bezitten.

Het is er koud, ongezellig en donker. Mijn stemming is zwaar melancholisch. Hoe kan ik vandaag in zulk een stemming mijn groote liefdesscène met Gerda Maurus spelen ? !. Plotseling zegt een stem, - ver achter in het atelier: „Achtung, Lichtprobe". De maanhemel knettert, lichtbundel op lichtbundel flitst door de plotseling hel verlichte zaal. De maan wordt warm en levendig. „Willy, klaar voor de opname!"brult de stem. Plotseling voel ik me op de maan, speel, vergeet dat het nog zoo vroeg in den morgen is en dat ik den vorigen avond om negen uur nog op dezelfde maan was. Ik vergeet mijn akeligen droom, ben geheel en al een verliefd mensch. Deze schoone waan duurt niet lang, slechts eens loop ik spelend over de maan — dan is het uit. De lichten gaan uit, mijn stemming zakt tot het nulpunt. Opname-pauze;

feen-^Segint de maan weer in orde te maken. Mijn voetsporen van zooeven worden met de hand in het maanzaad uitgewischt. Dit duurt uren. Ik oefen me in het bestijgen van een touwladder. Over eenige dagen moet ik een scène spelen, waar zoo'n onding in voorkomt. Hebt u wel eens een touwladder beklommen? Zoo ja, dan weet u er alles van; zoo niet, wees dan blij. Pauze en spel wisselen elkaar af. Het wordt avond; buiten is het donker, de ateliermaan straalt in het helle kunstlicht Acht uur, Fritz Lang . roept: „Schluss für heute". Doodmoe ga ik naar mijn kleedkamer, schmink me af, rijd naar huis en om tien uur lig ik onder de wol. Morgen moet ik om zes uur op, ik moet in de eerste scène spelen. En dan zijn er nog duizenden menschen die denken, dat een filmster toch maar een lekker lui leventje heeft!

,Je bent gek, professor I" Willy Fritsch en Klaus Pohl.

Bqbies teere huid

l

-22 -

^ ^Sc„ ^

DE SAMENZWEERDERS,, - 23 -

wam

wmmmm

De

TRUC

\>m

DOKTCR

temêRe

ON3 TWEEDE COMPLETE VERHAAL. Ziethier één der moeilijkste vraagstukken voor welke de constructeurs van onze automobielen worden gesteld. De hedendaagsche zelfrijder, die door de technische verbeteringen op elk gebied, we durven haast zeggen verwend is, stelt ook aan zijn auto' den eisch dat hij onder elke weersgesteldheid zonder eenige weigering van welken aard ook, aanslaat en onmiddellijk op volle capaciteit in staat is aan de verlangens van den eigenaar te voldoen. Thuis heeft hij immers een radiotoestel, waarmede hij door enkele handbewegingen, die nu al beperkt blijven tot het insteken van een contact en het draaien aan één, hoogstens twee knoppen, in staat is muziek, redevoeringen enz., in zijn clubfauteuil gezeten, te beluisteren. Vóór hij zich ter ruste begeeft of even nadat hij opgestaan is, heeft een electrische geiser in combinatie met een ingenieus schakelklokje er voor gezorgd, dat hij op een door hem gewenscht uur een bepaald aantal liters warm water ter beschikking heeft voor bad- en scheerwater. Meestal zorgt een thermische schakelaar ervoor, dat het water geen hoogere temperatuur bereikt, dan door den verbruiker gewenscht wordt. Zijn ochtendblad wordt met de regelmaat van een uurwerk des morgens in de brievenbus gedeponeerd en dit alle^ en nog veel meer accepteert hij alsof het de meest gewone zaak ter wereld geldt. Wat het inderdaad ook geworden is en waarmede hij zonder het waarschijnlijk zelf te willen of te weten, een eeresaluut brengt aan de hedendaagsche techniek! Waarom, zoo redeneert hij verder, kan ik van mijn auto bij elke temperatuur en elke weersgesteldheid, nu niet hetzelfde verlangen ? Waarom wordt er niet een wagen geconstrueerd, die een kleinen electromotor heeft, welke door middel van door een kleine antenne uit den aether opgevangen electriciteit, de benoodigde energie levert? Een antwoord hierop te geven is niet moeilijk. Zoolang de verschijning van zoo'n wagen op de automarkt nog tot de i Aprilgrappen behoort, zullen we ons moeten aanpassen aan het gebruik van een explosiemotor, die voor de krachtsontwikkeling benzine, voor de smering olie en voor de afkoeling van den, door de elkaar snel opvolgende explosies warm geworden motor, water noodig heeft. Door de opsomming der benoodigde vloeistoffen staan we als vanzelf voor het probleem, waarvoor ook de constructeur van den auto gesteld wordt. Immers de geschiktheid der vloeistoffen, om naar behooren hun functie te verrichten, verandert met de daling en stijging der temperatuur. De benzine zal bij vriezend weer veel

. minder neiging tot verbranden vertoonen dan bij een buitentemperatuur van 8o0. De olie zal, doordien zij bij groote koude veel „trager" is dan bij warm ^eer, het gemakkelijk starten niet bevorderen, integendeel remmend werken op elke beweging, welke de koude motor maakt. En last but not least is er het koelwater, dat in den winter het groote gevaar oplevert dat het bevriest en door uitzetting een of meerdere deelen van den motor doet scheuren en daardoor onberekenbare schade aanbrengt. Het is duidelijk, dat genoemde factoren zich het meest doen gelden wanneer de motor een geheelen nacht in een onverwarmde garage of urenlang in de open lucht bij vriezend weer gestaan heeft. Het meest afdoende is natuurlijk zooveel mogelijk „warm houden". Kleine autoboxen kunnen door middel van een electrische kachel, dito radiateurwarmer FLOOR LABOCHC. of een der vele voor' dit doel in den verbonden aan het „Nleuw-Nederlandsch Tooneel", oppasser in de „Rivalen" een buitengehandel zijnde andere apparaten ver- die van den wone creatie wist te maken. warmd worden. Vervolgens moeten de sproeiers van den carburateur iets royaler gesteld worden en vooral de ontstekingscontacten goed blank gehouden worden, waardoor een goede ontsteking bevorderd wordt. In den winter ook dun vloeibare olie gebruiken, waaromtrent de tabellen der olieleveranciers, voor vrijwel alle automobieltypen, de juiste gegevens .verstrekken. Wat betreft de gunstigste temperatuur van het koelwater, d. w.z. de temperatuur waarbij de motor een gunstig rendement heeft, is hier, zooals in zeer vele gevallen, de practijk de beste leermeesteres. Begin met een hoes om den radiateur te leggen, een thermometer te laten monteeren en regel de afsluiting door de hoes dusdanig, dat het water niet gaat koken, doch de temperatuur daarentegen niet zoo laag zinkt dat de motor slecht trekt, gedurende het rijden de bekende knallende geluiden in den uitlaat ontstaan, of de motor onregelmatig loopt. Staat de wagen längeren tijd buiten, sluit dan de geheele hoes af, waïardoor zelfs bij felle koude de motor toch nog wel minstens een uur op een behoorlijke temperatuur blijft. Om den motor tegen bevriezen te vrijwaren, is het meest doeltreffende middel ror«)MAnotHi PHILIP DE VRIES. den radiateur geheel leeg laten loopen. verbonden aan het „Nieuw-Nederlahdsch Tooneel", „Rivalen" eveneens een succes Het tweede, echter vrij kostbare, is wist van zijn rol In te maken. den radiateur te vullen met een mengsel van ca. zeven liter water, twee liter spiritus en een liter glycerine. Dit mengsel kan een temperatuur van 8—1 o0 Celcius verdragen zonder te bevriezen. Alleen verwarmen door middel van een der hiervoor genoemde apparaten levert natuurlijk het gevaar op, dat bij kortsluiting of anderszins de stroomtoevoer wordt afgesloten en de temperatuur dusdanig daalt, dat er bevriezingsgevaar ontstaat.

H

1

'

ET dorpje, waarin zich deze geschiedenis . afspeelde, heet Rochard. Zooals het daar temidden van de hoog-oprijzende, stijle bergen ligt, lijkt het veel op één klit grauwe, sombere hutten. Evenals het dorp zelf, is ook zijn bevolking armelijk, zwijgzaam en somber. Aan vreemdelingen heeft men in Rochard het land; komen ze er een enkelen keer, dan worden ze uitgejouwd en het leven wordt er hun zóó ondraaglijk gemaakt, dat ze maar weer hoe eer hoe liever vertrekken Op zekeren avond — het was al een uur of tien — kwam dokter Lemère uit een van de lage dorpshuisjes en liep, in nadenken verzonken, den ongeplaveiden weg af, toen hij een hoek omslaand, plotseling tegen iemand aanbotste. „Pardon, monsieur Ie docteur!" zei de man. Dokter Lemère bleef staan en keek den boer vóór hem strak en ernstig aan. „Neem me niet kwalijk, dokter," zei de man, daar dokter Lemère bleef zwijgen, „neem me niet kwalijk, maar is het wäär, dat Godard er zoo ernstig aan toe is?" „Hij is véél ernstiger dan je denkt," antwoordde de dokter, den ander recht in de oogen ziend. „Hij is juist gestorven. — Jij zult wel blij zijn, dat te hoo-, ren, niet?" „Maar monsieur Ie docteur. hoe kunt u dät zeggen! Wat moet u wel van mij denken?" De dokter haalde zijn schouders op. „De laatste woorden, die Godard zei, hadden betrekking op jou," zei hij toen, zonder op de vraag van den ander acht te slaan. „En het waren geen aangename woorden. Jean Verhaer! Als de geesten van de dooden kunnen terugkeeren om zich op hen. die hun tijdens hun leven onrecht hebben aangedaan, te wreken, dan kun j ij er verzekerd van zijn, dat je Godard nog eens zult terugzien zonder zijn aardsch omhulsel! Hij heeft dat vlak voor zijn dood gezworen!" De boer grijnsde en liet zijn bruine, afgebrokkelde tanden zien. „Daar ben i k niet bang voor." zei hij toen. „Ik ben blij voor jou, maar tóch zou ik niet graag in je plaats zijn!" Terwijl hij deze woorden zei, had de dokter naar beneden, in het sombere dal gestaard. Toen zei hij, en het klonk alsof hij het tegen zichzelf had: „Vannacht, vannacht om twaalf uur, zou hij komen Ik hoop, dat zijn ziel rust moge vinden Voor hèm en voor jou, Verhaer!" Na deze woorden draalde hij zioh met

DANSEN LEEREN 20 Lessen f 15.— Prospectus franco

-*. EDDY RAY •» Amsterdam Westelnde 13, Tel. 32478

JETTIE VAN DIJK speelt bij de N.V. „Het Schouwtooneel" in „De vrouw, die verloor" ^ üodfl.ita de Gr00i

. . . Ken spookachtig gele, half verteerde hand greep naar de biljetten . . .

terug te vragen. Verhaer overhandigde hem het pakket, dat deze vier jaar geleden in ontvangst had genomen en verheugd begaf Godard, zich naar huis, blij zijn leven en zijn geld te hebben gered! Een paar minuten later was hij echter al weer terug bij Verhaer. Hij zag nu bleek en beefde van woede. „Schurk!" schreeuwde hij. „Wat heb je met mijn schatkistbiljetten gedaan? De papieren, die je me hebt gegeven, zijn niets waard!" „Ik begrijp je niet," aatwoordde Verhaer kalm. „Ik heb dat pak van jou niet eens opengemaakt! Ben je gek geworden of wil je mij zwart maken bij de menschen? Wees voorzichtig, hoor man1. Dät is het pak, dat jij me hebt gegeven en het is nog precies zoo, als toen jij het mij gaf. Dat heb je toch zeker wel gezien, toen ik het je daarnet overhandigde?" „Je liegt!" riep Godard. „Je hebt mijn effecten eruit gehaald en er waardelooze papieren voor in de plaats gedaan!" Verhaer, die inderdaad gedaan had, waarvan de ander hem beschuldigde, haalde zijn schouders op en gaf Godard verder geen antwoord meer. Godard ging naar de politie, maar deze kon niets voor hem doen. daar er geen enkel bewijs was. En zoo kwam er in het hart van Godard een gevoel van groote bitterheid en haat om de trouweloosheid en laagheid van zijn vriend en het verlies van zijn fortuin. Dag en nacht piekerde hij erover, hoe hij zijn geld zou terugkrijgen.

een ruk om en liet den boer staan. „Godard is dus dood!" dacht deze. „Eindelijk!" En zich verkneukelend van plezier ging hij naar huis— Hij had dien dag gehoord, dat GoToen Verhaer zich, na met dokter Ledard ziek was en hij was opzettelijk den mère gesproken te hebben, naar huis kant van diens huis opgeloopen om den begaf, had zich een groote vreugde van dokter te kunnen spreken. hem meester gemaakt. „Godard is Er was een tijd, vóór den grooten dood!" zong het in hem. Hij behoefde oorlog, dat Godard en hij vrienden wa- nu niet langer meer te wachten voorren. Toen was Godard naar het front dat hij de schatkistbiljetten kon verzilvertrokken en Verhaer was thuisgeble- veren. Stuk voor stuk natuurlijk, want ven. Godard was altijd een zonderling politie droeg kennis van het geval en geweest, zooals äl de bewoners van de hij dus voorzichtig zijn. Godard het dorpje Rochard. Hij had geld, en konmoest wel niet meer terugkomen om zijn 'had het in schatkistbiljetten belegd. Dat geld op te eischen, maar hij diende toch was het beste, wat je doen kon, dacht voorzichtig te zijn voor de politie en de hij: het beleggen op een manier, waar- menschen bij je altijd zéker was, al kreeg je dan Hij trad zijn woning, binnen en ging ook niet zooveel rente! aan de tafel zitten op zijn slaapkamer. Voordat Godard wegging, was hij bij Verhaer gekomen met een groot pak Hij gnuifde van pret toen hij dacht, dat ^chatkistbiljetten, netjes in een cou- hij nu niet eens meer den voorzorgsrant gepakt en met een touw bijeenge- maatregel behoefde te nemen om zijn voordeur te sluiten. Uit een geheime bonden. bergplaats, vlak naast de kachel, haal„Verhaer, vriend," had hij gezegd, de hij het pak schatkistbiljetten te voor„wil jij die dingen voor mij bewaren tot schijn en begon ze opnieuw te tellen ik terugkom? Ik sluit mijn huis en niemand zal erin zijn terwijl ik weg be'n. bij het schijnsel van de kaars, die :)p Ze zouden dus zeker gestolen worden de tafel stond. „Hij kan nu niet meer terugkomen als ik ze thuis liet: Ik vertrouw vooral om mij lastig te vallen," herhaalde hij mijn buurman voor geen cent!" De gedachte, de schatkistbiljetten op telkens grijnzend, terwijl hij als een een bank in een safe te deponeeren, echte vrek — want dat was hij! — dé waardepapieren met zijn vingers streelkwam geen oogenblik bij Godard op. „Natuurlijk wil ik ze voor je bewa- de. Een oogenblik later hield hij de bilren, vriend," had Verhaer geantwoord jetten bewegingloos in zijn handen voor en gerust was Godard naar het front 'zich uit. Wat een geluk was het toch, dat die Godard dood was gegaan. Wat vertrokken. Na den oorlog keerde hij terug en een verschil beteekende dat voor hem, begaf zich naafr Verhaer om zijn geld Verhaer! Nu was hij rijk, want nu kon

-24- 25 -

■"

BEZOEKT HET

ÄSTÄ° TE DEN HAAG hij van het geld, dat de papieren zouden opbrengen, gaan leven. En toen. opeens, zonder overgang, hoorde hij weer de woorden, die dokter Lemère hem ruim een uur geleden had gezegd: „Jean Verhaer, als de geesten van de dooden kunnen terugkeeren om ïich te wreken op hen, die hun tijdens hun leven onrecht hebben aangedaan, dan kun j ij er verzekerd van zijn. dat je Godard

5. I. T. £e AMERSFOORT. Heé adre. van Marion Davie» i» Metro-GoldwynMayer Studio«, Culver-Ciéy, California. Kat! Beckersachs woont Ansbachersérasse 54. Berlijn. H. L. it, DEN HAAG. In Nederland bestaat geen filmschool. Daar we tot op heden geen goede Nederlandsche filmindustrie bezitten, is een filmschool een overbodige zaak. Wendt U tot den directeur van de Deutsche Filmschule, Sonnenstrasse, München. MIEP v. d. V. te ROTTERDAM. We zullen U als abonné twee gratis foto's zenden. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's te verkrijgen. M. H; 5. te DEN HAAG. De vrouwelijke hoofdrol in „Thérèse Raquin" speelt Gina Manes, de mannelijke Wolfgang Zilzer en Hans Adalbert von Schlettow. Regisseur was Jacq. Feyder. Wilhelm Dieterle is in Ludwigshafen geboren en getrouwd. Hans Adalbert von Schlettow is den Hen Juni in Frankfort a/M. geboren en eveneens getrouwd. C. W. te NIJMEGEN. We hebben nog geen officieele bevestiging ontvangen. Het zijn vfak reclame-berichten van handige pers-chefs. We zullen U twee van de gevraagde foto's zenden. P. C. te BRASSCHAAT. Lilian Gish, ontdekt door den regisseur D. W. Griffith', speelde voor het eerst in de rolprent ..The good little devil". Zij is den 14en October te Springfield (Ohio) geboren. Haar adres is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, CulverCity, Californië Grete Mosheim is voor de tweede maal gehuwd en wel met Oscar Homolka. Zij is den 8sten Januari te Berlijn geboren. Haar adres is Pariserstrasse 27, Berlijn. AIMÉ te DEN HAAG. Wend U tot den directeur vandeTooneelschool.Marnixstraat, Amsterdam. Uw filmplannen zet U het beste .uit het hoofd; in ons land bestaat geen filmschool. H. M. K. te ROTTERDAM. De foto's van onze landsenoote Lien Deijers worden U gezonden. Haar nieuwste film is ..Ich lebe für Dich", een Deutsch Universal-

rolprent. DANSLEERAAR HEEFT VRIJ de Woensdag en Vr^dagavond en zag deze gaarne bezet voor lessen aan clubs of anderzins. Dit jaar in het Buitenland . geweest. Condities billijk. Br. Motto „Dansleoraar" v. Leeuwenhoekstr. 35, Den Haag.

nog eens zult terugzien zonder zijn aardsch omhulsel." Het zich herinneren van deze woorden maakte hem onrustig. Schuw keek hij om zich heen. Het licht van de kaars wierp dansende zwarte vlekken op den muur vóór hem en de schaduw van hemzelf, zittend aan tafel, leek op den muur wel een demon.... Maar er was niets anders dan zijn schaduw en Verhaer was er de man niet naar, om däär bang voor te zijn. Hij lachte en begon weer te tellen, van vorenafaan. Het was inmiddels al bij twaalven geworden— Toen hij klaar was met tellen, wreef hij zich vergenoegd in de handen, en stond op Neen, hij stond niet op! Er was iets, wat hem dwong te blijven zitten. Dat iets was een schaduw op den muur vóór hem. Het was een groote schaduw, de schaduw van een man, gehuld in kleeren, die een zeer zonderlingen, onwezenlijken vorm hadden. Verhaer, dle^met zijn mond open naar deze verschijning bleef staren, voelde het bloed in zijn aderen stollen. Weer gonsden.de woorden van dokter Lemère in zijn ooren: „Jean Verhaer, als de geesten van dooden kunnen terugkeeren om zich te wreken op hen, die hun tijdens hun leven onrecht hebben aangedaan, dan kun j ij er verzekerd van zijn, dat je Godard nog eens zult terugzien z o nder zijn aardsch omhulsel." De schaduw, die geen schaduw bleek te zijn, kwam intusschen al nader en nader— Als een half verdwaasde en verlamd van schrik nu het ongedachte blijkbaar tóch gebeurde, bleef Verhaer zitten, tot een spookachtig gele hand, half verteerd en er uitziend alsof zij van een doode was. zich over zijn schouder uitstrekte en naar den stapel biljetten greep, die voor Verhaer op de tafe.1 lagen. Deze hief met een uiterste inspanning zijn hoofd op en keek in de half in hun kassen teruggezonken oogen van Godard, die nu dood op zijn sterfbed thuis moest liggen Hij uitte een vreeselijken kreet en gleed onderuit op den grond Dokter Lemère stond in de huiskamer van Godard, die opgewekt en gezond aan tafel zat. Het was op den morgen nadat Verhaer „Godards geest" had zien verschijnen.... „En," vroeg de dokter, „is alles goed afgeloopen? Heb je je geld terug? Is ons plannetje gelukt?" „Ja," antwoordde Godard gelukkig. „Ik hèb mijn biljetten! U hadt eens moeten zien, hoe hij schrok, toen hij mijn handen en gezicht zag! U hadt ze ook mooi toegetakeld! Ik schrok van mezelf, toen ik in den spiegel keek voor ik wegging! Het was een schitterend plan van u— Maar Verhaer „Wat is er met Verhaer?' vroeg de dokter. „Ik geloof," antwoordde Godard langzaam, „dat Verhaer zijn verstand heeft verloren " Godard had gelijk: Verhaer bleef sinds hij „den geest van Godard" had gezien, malend. Eenigen tijd later moest zijn dochter, die in een dorpje in de buurt woonde, hem in huis nemen, omdat hij niet meer alleen kon zijn -26 -

--^

EEN ERNSTIGE WAARSCHUWING AAN ALLE FILMENTHOUSIASTEN et zal den • lezeressen en lezers van ons blad meermalen opgevallen zijn, dat ik in de rubriek „Filmenthousiasten" de herhaalde vraag „Hoe word ik filmster?" steeds beantwoord met de woorden; „Wend u tot den directeur van de Deutsche Filmschule te München 1" Bij velen zal dan de vraag gerezen zijn: Is deze opleiding dan niet in Nederland mogelijk ? Mijn antwoord kan kort zijn: Neen, beste lezeressen en lezers, Nederlandsche Filmscholen zijn steeds bedriegerij geweest en 'gullen dit waarschijnlijk voorloopig wel blijven. En daar dergelijke ondernemingen nooit een lang leven hebben, zijn al deze scholen na een kortstondig bestaan roemloos overleden. Maar helaas waren er steeds slachtoffers gevallen. Wilt u een voorbeeld? Welnu I Eenige jaren geleden dook in Schiedam een filmschool op. Op die school zou men filmsterren gaan fabriceeren. Een jongeman, kantoorbediende, reflecteert op een advertentie der school. Men laat hem twee uur in de wachtkamer zitten. Dan ontvangt de directeur hem, bekijkt hem critisch en mompelt dan zachtjes maar toch duidelijk' verstaanbaar: „Hm, hm, een zeer goed filmtype I" De jongeman is in de wolken en ziet reeds gouden bergen. „En jongmensch, wat is uw beroep ?" is de eerste vraag. (Natuurlijk. vanwege de financiën). Het antwoord luidt: „Kantoorbediende, mijnheer!'' „Zoo, zoo, op kantoor! En wat verdient u daar?" „Honderd gulden in de maand". „Dat is bitter weinig, dat verdient een filmster per dag. Groot gelijk, dat u hier komt! Nu, we zullen het eens met u probeeren. U betaalt vijftig gulden vooruit, en verder hetzelfde bedrag per maand. Eens in de week hebt u les. Ziet u, mij is door een filmdirecteur in Hollywood opgedragen, goede Hollandsche filmartisten te kweeken^iMHBÉIlëel naar Amerika

H

In 1939. — De vrouw, die steeds vergat de sokken van baar man te stoppen, verzuimde nu ook zijn parachute na te kijken.

Sollicitant (voor betrekking: als kantoorbediende): nIk durf zeggen, dat ik mün hersens kan gebruiken. Ik heb verscheidene prijzen gewonnen met het oplossen van puzzles, kruiswoordraadsels enzoovoort. Patroon: „Ja, maar ik zoek Iemand, die op kantoor znn hersens kan gebruiken!" Sollicitant: „Ik heb ze tijdens de kantooruren opgelost!"

■

J

^

De rijke erf genam e: „Het spijt me, dat ik uw aanzoek niet kan aannemen. Mijn kamenier zal u de reden wel zeggen."

te zenden, want films waarin Hollanders meüespelen zijn natuurlijk voor Nederland veel meer waard." De, jongeman gelooft alles, betaalt... en is opgelicht. De lessen worden gegeven door een Hollandsche filmartiste, die niet eens in staat is zelf te spelen, nog veel minder iemand iets te leeren! Na eenige maanden zijn school en betaalde guldens verdwenen. Eenige menschen zijn een illusie armer, en het bioscoopbedrijf is bij hen in een kwaden reuk gekomen. Een tweede geval. Er verscheen een Duitsche mijnheer, die twintig jaar geleden eens gepiobeerd had in Duitschland een film te maken. Zonder een cent kwam hij naar ons land en trachtte „die dumme Holländer" op te lichten. Hij maakte foto's om te zien of de aspirant-sterren photogenique waren, filmde met een toestel zonder film erin, verdiende (?) eenige honderden guldens en verdween met de noorderzon. Weer waren er slachtoffers. Bij twee andere filmscholen kon de justitie ingrijpen en werd het meeste geld gered, maar meestal zijn de beeren directeuren zoo slim, dat ze door de mazen van de wet heenkruipen. Eenige jaren zijn we van dit filmschooleuvel bevrijd geweest. Thans duiken in de verschillende dagbladen weer de verlokkelijkste advertenties op. Dit naar aanleiding van de aankondiging eener Dilettanten Filmclub te Amsterdam. Deze club is, toen zij merkte dat er van de oprichting van haar dilettanten-vereeniging misbruik werd gemaakt om verwarring te stichten, opgelost. Dit is mijns inziens zeer verstandig; het is ni^t prettig om met eeii filmschool-directeur verward te worden! Een instituut voor filmopleiding heeft in ons land geen reden van bestaan, omdat we geen Nederlandsche Speelfilm-Industrie bezitten^jfi^genige filmregisseur hier te JM Hft* en tc>e een rolprent ma^ln kr Henk

^ „Je kunt niet eens met goed fatsoen de straat meer oversteken met al die auto's tegenwoordig. Ik ben tenminste maar blij, dat Ik aan denzelfden kant van den weg woon als de „Groote Slok"."

MASSAGE DAMES bezoekt de inrichting voor ge———-"■—■—— heele lichaamsmassage OS ter bevordering dèr slanke H|n, btf L. HENSKENS >«>'• *» MeMag'e derAead. . de Paris. Malson Ie Ordre. LEIDSCHESTRAAT 70-78 boven, AMSTERDAM

^i

AILEEN PRINGLE EN LEW CODY, twee graaggezlene verschijningen van het witte doek. -27 -

Kleinman te Amsterdam. Ook hij heeft verschillende leerlingen, maar bij navraag is het mij gebleken, dat zijn kweekelingen allen in zijn eigen films een rol te spelen krijgen. We maken dus met onze waarschuwing een uitzondering voor den heer Kleinman die geheel te goeder trouw is. Dit zij nadrukkelijk vastgesteld! In Zeemansvrouwen, de rolprent, die hij binnenkort op het witte doek zal brengen, spelen verschillende van zijn leerlingen mede. Maar ook hier is het de uitzondering, die den regel bevestigt. We hopen, dat onze filmenthousiasten het bovenstaande ter harte zullen nemen! Het zal hun veel geld en desillusie besparen. En de naam van het filmbedrijf zal er mee gebaat zijn. TERW1N.

J. M. T. H. £e UTRECHT. De foto's van de twee sterren uit Broad way Melody, Bessie Love en Anita Page, worden U zoo spoedig mogelijk toegezonden. D. d. R. te DEN HAAG. We zullen de zaak onderzoeken. De gevraagde foto's van de beide filmsterren zult U spoedig ontvangen. Q. N. te ROTTERDAM. Zeker „The Singing Fool" gezien? De gevraagde foto's worden U gezonden. J, v. L. te EINDHOVEN. We zullen gaarne aan Uw wensch voldoen en U een foto van Grete Garbo én van Willy Fritsch zenden. BOBBY te DEN HAAG. De gratis foto's zijn van verschillende grootte. YVONNE te DEN HAAG. Het adres van Camilla Hom is United Studios, 7200 Sancta Monica Blvd., Hollywood. Josefine Dunn's adres is Metro-Goldwyn-Mayer Studio*, Culver-Clty, Californië. In iederen brief één antwoordcoupon is voldoende. H. v. D. te GRONINGEN. U ontvangt spoedig twee foto's van ons. Weet U. dat Doris Kenyon en Milton Sills getrouwd zijn ? J. B. te TIEL. Het adres van Dr. Georg Asagaroff is Kalckreutherstrasse 5, Berlijn W. 63. W. I. te AMSTERDAM. In welke film hebt U George Duryea zien spelen? De twee foto's worden U spoedig gezonden. LEON H. te SCHEVENINGEN. We plaatsen hier de drie laatste adressen van Uw uitgebreid vragenlijstje. George K. Arthur, Metro'Goldwyn-Mayer Studios, CulvecCity, Californië. Douglas Fairbanks. Pickfair. Hollywood. Marion Davie* hetzelfde adres als G. K. Arthur. In het ver* volg niet meer dan drie vragen tegelijk s.v.p. A. P. te LEIDEN. De gevraagde foto's zullen we plaatsen zoodra daartoe aan« leiding bestaat. L. B. te AMSTERDAM. Op brieven, die niet met naam en adre* zijn onderteekend, geven we geen antwoord. L. S. te ROTTERDAM. Verjaardagen van tooneelartiaten worden in deze rubriek niet vermeld. Wel van filmartisten. RENEE B. te GOUDA. Het adres van Ellas van Praag is Hollandsche Schouwburg te Amsterdam. Dita Parlo woont Motzstrasse 87, Berlijn. D. v. d. N. te DEN HAAG. Het adres van Charley Chaplin is 1416 La Brea Avenue, Hollywood. E. H. J. T. te AMSTERDAM. We geven in deze rubriek geen rolverdeeling meer. Het i» te onbelangrijk en neemt te veel plaat* in beslag.

^™"

^^

RECLXME VOOR DE FILM

Eindelijk! ZQU. het waar rijn, of.. . is het slechts een schoon phaenomecn, dat even snel zal verdwijnen als het plotseling en onverwachts voor ons opdoemde ? Jarenlang hebben zonder-vergelijkingkapitaalkrachtige maatschappijen mülioenen en millioenen uitgegeven, om de film, en al wat er om- en aanzat, te verbeteren. Honderdduizenden werden besteed aan de enscèneering; kostbare reizen w
en „denk aan hetgeen men gewoonlijk maakt". Ik heb juist eens willen zieii, wat er zou gebeuren, 'als ik deed wat ik wilde, namelijk orde brengen in den chaos en een menigte impressies verbeelden, geestelijke zoowel als emotioneele, die een getrouwen indruk zouden geven van hetgeen er in de film gebeurt. Ik wilde dit echter doen op een wijze, waarbij de hoofdpersoon het meest op den voorgrond trad en de andere spelers slechts däär zouden wor. den uitgebeeld, waar zij noodig waren om de aandacht op het hoofdthema te vestigen. In het geval van „Het levende lijk*' is volgens mij de mooie zelfopoffering van den held, die bijna geheel alleen staat, het hoofdmotief. Zijn gezicht, een ware spiegel van allerlei emoties, wordt het brandpunt van al de feiten van minder belang. De gebeurtenissen uit een film schieten door iemands brein, verwisselen onderling, vervagen en veranderen, net als in een droom. Daarom moest er een techniek worden bedacht, die het mogelijk maakte een serie opeenvolgende gebeurtenissen af te beelden als tegelijkertijd voorvallend, en die tevens verhaalt hetgeen er in de film gebeurt, zij het niet op voldoende, dan toch tenminste op aanlokkelijke wijze... " Is miss Lapthorn inderdaad geslaagd bij de uitvoering der taak, die zij zichzelf gesteld heeft? Het zou onbillijk zijn, critiek op haar werk te gaan uitoefenen. Zij betrad een nieuw terrein' waarop vóór haar — een enkele uitzondering daargelaten — nog nimmer iets goeds was tot stand gebracht, en wat zij deed was minstens héél goed! We hebben dus reden haar dankbaar te zijn. Toch willen we enkele opmerkingen niet voor ons houden. In de ,eerste plaats: heeft miss Lapthorn eraan gedacht—of voldoende eraan gedacht— dat zij teekende voor menschen, die de film niét kenden? Zéker, als men een film heeft gezien, schuiven de beelden er uit in onze herinnering vaak over en langs elkaar als in een droom, doch omdat het Leitmotiv ons bekend is, kunnen wij den draad erin leggen. Dit is voor iemand, die de film niét zag, onmogelijk, en voor hem wordt de reclame toch gemaakt! Het verhalend element vinden wij dan ook over het algemeen niet voldoende! We? geven toe, dat dit moeilijk is. Misschien dat de primitieven ons een aanwijzing kunnen geven. Dat waren artisten, vertellers en schilders tevens! Een combinatie, die naar wij meenen ook de teekenaar van het filmbiljet noodig heeft, zij het ook in een anderen, modernen vorm. Ten tweede: waarom moesten, terivijl het teekenwerk tot 'in de details werd doorgevoerd — hetgeen zijn verdienste heeft — de letters over het algemeen schetsmatig gehouden worden? Een goede, duideliik leesbare letter op een reclamebiljet is van minstens evenveel waarde als de teekening! De woorden staan er nu eenmaal op om iets mede te deelen; hoe sneller en vlugger dit gebeurt — hoe duidelijker zij dus leesbaar zijn -— hoe beter. Intusschen: onze hulde! En aan de artiste èn aan haar opdrachtgeefster! - 28 -

Wn Off/c/eele Vrom/ LWï

T

"V*

verhaal uit den tijd toen de Czaar nog over Rusland heersebte

door RICHARD H. SA VA GH Blijkbaar is hij iemand uit den burger „Wed gij dan uicl, duiiuuc zinjn van Mars, dat in Rusland alle spoorwegen stand, die zijn leven zou willen geven aan de regeering toebehooren ?" zei Me- om zulke groote dames de hand te mogen kussen. Denk er aan, Arthur, vrouw Richard spottend. „Doch er is hij is niet van onzen stand; behandel reeds gebeld." „Dat is waar ook; hij kan dus geen hem daarnaar." Tegelijk stapte zij haar coupé in, eigenaar van een spoorweg zijn," lachte ik. Ik hielp haar in den coupé; de trein terwijl ik baron Friedrich ging opzoewas op het' punt van vertrekken, zij ken, die mij glimlachend een uitmunstond op de trede, met haar gelaat van tende sigaar aanbood, het geschenk van onzen vriend, den restauratiehouder van mij afgewend. „In elk geval is hij een aanzienlijk persoon. Hij is baron — het station. En terwijl er geluid en gefloten werd, stoomde de trein verder baron Friedrich," ging ik voort. Bij de laatste woorden gleed Hélène's naar Ruslands hoofdstad. De baron was nu bezig met het navoet uit; zij viel in mijn armen, die altijd bereid waren om zulk een lieven zien van officieele rapporten of zoo iets; ik verdiepte mij dus zoo goed mogelijk last op te vangen. in een boek, hoewel mijn gedachten ge„Wat is er?" fluisterde ik. „Niets — ik ^- ik ben een beetje durig waren bij de moeilijkheden met de duizelig. Het bloed steeg mij naar het Weletsky's. De Palitzins kenden de Weletsky's. hoofd," stamelde zij. Zij hadden mij met mijn zoogenaamde Dat was vreemd, want haar gelaat was doodsbleek. Ik hielp haar in den vrouw gezien. Welke verklaring kon ik coupé en zij fluisterde met een poging hieromtrent geven ? Ik besloot, in het ei^gste geval aan Constantine Weletsky tot glimlachen: de waarheid te vertellen over mijn avon„Ik — ik, geloof, dat gij en baron Friedrich onder het ontbijt heel intiem tuur met Mevrouw Dick, daar ik hem genoeg man van de wereld verondergeworden zijt." „Dat zijn wij ook," antwoordde ik. stelde, om voor mijn echte vrouw een „Zoo!" Zij leunde even tegen het zaak te verzwijgen, die slechts kwaad portier. „Heibt gij hem ons avontuur kon doen en haar misschien leed veroorzaken. verteld ?" Deze gedachten werden plotseling af„Ik vertel nooit iets, wat een dame gebroken door mijn vriend baron Friein ongelegenheid kan brengen." drich, die van zijn papieren opzag en „Ik dank u," zei zij met iets als een mij* scherp vroeg: snik. „Nu ben ik weer heel wel. Laat „Reisden er veel mooie vrouwen met mij nu maar alleen en ik zal er over denken, hoe de zaak met de Weletsky's u van Berlijn?" „Geen ééne zoo mooi als mijn vrouw," het best in orde te brengen." zei ik met vuur. Ik bracht haar tot aan de deur van „Ah I een echtgenoot met geestdrift," den coupé. Opeens fluisterde zij: „Wees lachte hij, „een rara avis in onze wereld. niet al te hartelijk met uw nieuwen De stiefdochter van mevrouw is immers vriend. Ik 4enk, dat hij u dat ontbijt heeft aangeboden in de hoop, een in- met Basilius Weletsky getrouwd?" „Haar dochter," verbeterde ik. troductie bij' de Palitzins te krijgen.

'#»

„Is uw vrouw dan zoo oud, dat zy grootmoeder kan zijn?" vroeg hij blijkbaar verbaasd. „O!" antwoordde ik onverschillig, „mevrouw ziet er nog bijna even jong uit, als op den dag toen wij trouwden. Zij en mijn dochter worden dikwijls voor zusters aangezien. Gij zoudt het ook denken, als gij ze samen zaagt." „Ah zoo!" hernam hij. „Gij Amerikanen zijt toch een bijzonder ras. In u vind ik iemand, die twintig jaar getrouwd is en nog verliefd op zijn vrouw. Mevrouw is grootmoeder, en ziet er uit als een meisje, dat pas van de kostschool gekomen is. Haar schoonheid en schijnbare jeugd maken het begrijpelijk, waarom haar echtgenoot nog steeds zooveel van haar houdt." Ik lachte en baron Friedrich hield zich weer met zijn rapporten bezig. Even daarna berichtte de conducteur mij, dat mijn vrouw mij wenschte te spreken. Ik gaf gevolg aan deze uitnoodiging en trad den grooten coupé binnen, waar Helene mij allerliefst ontving en na de gewone complimenten, knoopten wij een gesprek aan, waarbij de beide Russische dames allerlei vragen deden omtrent ons leven in .Amerika. Ik wilde mijn beste beentje vóórzetten en maakte mij daarom meester van het gesprek; na een paar, anecdoten uit het leger, met een kort verhaal van mijn avonturen in Egypte, Turkije en Spanje, was ik er in geslaagd, haar nieuwsgierigheid en bewondering op te wekken. Zoo ging de dag voorbij, totdat wij te Pokrouw aankwamen, waar het laatste, eenigszins belangrijke oponthoud is. Hier vroeg de oudere prinses Palitzin ons beleefd, iets met haar te willen gebruiken. Natuurlijk namen wij het aan. De telegraaf had reeds vooruit de aankomst dezer dames gemeld en statig ging ons gezelschap de eetzaal binnen, terwijl ieder voor ons boog, zelfs baron Friedrich. Het half uur oponthoud was te kort voor onzen gezelligen maaltijd. De schoone Russinnen waren goed op de hoogte van de nieuwste salonpraatjes en mijn gewaande vrouw behoefde niet voor haar onder te doen in geestigheid. Wij gingen weer naar den* trein en terwijl ik met de oudste prinses sprak,

MIJNHARDT's

De leden van het Dick-dansensemble, dat een buitenlandsche tournee maakt en op het oogenblik mei veel succes in Madrid optreedt, gekiekt aan boord van een der stoomers, die hen over de wereldzeeën hebben gevoerd.

-29-

rl

Hoofdpijn-Tabletten 60ct Laxeer-Tabletlen... 60ct Zenuw-Tabletten. 75« Staal-Tabletten..90ct Maag-Tabletten. 75« Bij Apoth. en Drogisten

'

■

maakte mijn vrouw zich meester van de jongste, en arm in arm wandelden zij langs het perron — een allerliefst tafereeltje, dat de oogen van alle voorbijgangers trok, want de jonge prinses was een zeer mooi meisje van een blond type en vormde dus een fraai paar njet Hélène, wier donkere schoonheid meer levendig was. „Vrouwen verstaan het toch als bij ingeving, zulke groepjes te vormen," schertste de vrouw van den gouverneurgeneraal vän Polen, en zag eventjes glimlachend naar de twee anderen. Baron Friedrich scheen dit schouwspel ook te genieten; want zijn bril volgde trouw de bewegingen der dames. Zonderling, maar het scheen mij toe, dat de vertooning van mevrouw Gaines grootendeels voor hem was; als zij dicht bij heipi kwam, scheen zij intienmer en vertrouwelijker met de mooie Russische prinses te zijn dan anders. „Bij George!" dacht ik, terwijl mijn hart luider begon te kloppen, „nu zal zij dien ouden heer ook nog gaan betooveren." Dit scheen inderdaad het geval, want bij de eerste gelegenheid, toen de prinses Palitzin in het rijtuig gestapt was, verzocht hij mij, hem aan mijn vrouw voor te stellen. In de gegeven omstandigheden kon ik dat niet goed weigeren; ik bracht hem dus bij haar, zeggende: „Mijn vrouw, mevrouw Lenox, ik stel u baron Friedrich voor." Hélène ontving hem zeer vriendelijk, en stelde hem eveneens voor aan de jonge prinses naast haar. Doch de aristocratische jonge dame nam niet veel meer notitie van hem dan van het hondje, dat om haar heen sprong. Weldra nam baron Friedrich af scheid. Hij boog met glurende oogen over de hand van mijn vrouw en mompelde: „Zoo jong en reeds grootmama," en ging heen, terwijl de jonge prinses lachte om de verlegenheid van mevrouw Dick, die niet erg tevreden scheen over deze opmerking. De trein vertrok. Toen ik langs de deur van Hélène's coupé ging, fluisterde zij mij toe: „Er is maar één uitweg. Breng mij naar het hotel en zoek Dick op; zoo noodig geef ik u verlof, mij bij uw vrienden, de Weletsky's een beetje zwart te maken. Spreek maar een weinig kwaad van mij, om uzelf te redden." „Als dit Dick ter oore komt", fluisterde ik, „zal hij boos worden om al dien onzin." „O! Wel neen," lachte zij. „Daar is hij aan gewoon." Zij ging naar binnen, mij verwonderd achterlatend, want iu 1868 zou Dick Gaines van West-

Point geen enkele maal, laat staan dikwijls zulk spelen met den naam der vrouw, die hij de zijne noemde, verdragen hebben. Een oogenblik later voerden baron Friedrich en ik tête-a-tête in onzen coupé een algemeen gesprek, waarbij hij een paar maal de groote jeugd en schoonheid mijner vrouw roemde. Van een „dame die, zooals ik hoor, grootmoeder is," besloot hij lachend. En ik, onder den invloed van de onderscheiding, die mij te beurt viel, den champagne bij het diner en de zucht tegenover mijn reisgenoot met mijn- familiebetrekkingen te pronken, vertelde hem, dat mijn vrouw een Vanderbilt-Astor was, en deelde hem het een en ander mede van de millionairs uit New York. • Zoo ging de dag voorbij. De kleine voorsteden van St.-Petersburg, van tuintjes en prachtige parken voorzien, kwamen in het gezicht. Onze voorname vrienden maakten zich gereed om uit te stappen. Reeds was de groote vergulde koepel der kerk van St. Izaäk zichtbaar. Langs Gatschina vliegende, dat daar in zijn marmeren grootheid lag, kwamen wij voorbij zware forten en dreigende bolwerken en met schel gefluit en klinkende bel liep de trein een kolossale gewelfde ruimte binnen. Wij waren in de stad van den czaar. Op het lange perron stonden groepjes vrienden te wachten op hun familieleden, die moesten aankomen. Tal van bestellers boden ons aan, onze kleine bagage te dragen. Terwijl ik zorgde, dat onze. kof fers naar het hotel de l'Europe gebracht werden, hielp ik de Russische dames uit het rijtuig. Zij waren weldra omringd door vrienden, die er voornaam uitzagen en de nieuw aangekomenen vroolijk begroetten. Toen zocht ik Hélène, die als gewoonlijk bij haar verschijnen het oog der mannen tot zich trok. Ik was op het punt om met mijn schoone, maar gevaarlijke gezellin zoo stil imar het hotel te gaan als ik maar kon, toen de prinses haar terughield en beleefd verzocht ,J.a belle Américaine" aan haar vrienden te mogen voorstellen. „Binnen weinige dagen zult gij hen allen kennen; het zijn allen intieme vrienden van de Weletsky's," fluisterde de Russische dame. „Het is slechts een voorproef." Tevens stelde zij ons voor, en mijn vrouw was dadelijk het middelpunt van een groep beeren die, volgens de eigenaardige vrijheid van het Slavische ras, haar overstelpten met uitnoodigingen ten hunnent. Ik zag hoe baron Friedrich dit bonte tafereel, — want verscheidene beeren

waren in uniform — met begeerige oogen beschouwde. Op de spoorbaan mocht hij machtig zijn, in de hooge kringen scheen hij niet thuis te behooren. Na eenige woorden met een der voorgestelde beeren, een kapitein van de garde-cavalerie, gewisseld te hebben, keerde ik mij om, om een besteller iets te zeggen, toen een heer van gedistingeerd uiterlijk, door een jager in rijke livrei gevolgd, naar ons toekwam, blijkbaar iemand zoekend. „Ah? Constantine," riep prinses Palitzin, toen hij zijn hoed afnam. „Komt gij uw familie begroeten ?" „Zeker; ik zoek kolonel Lenox," zei de edelman. — Het was Weletsky zelf, die mij tegemoet kwam. Bij die teleurstelling rilde ik. „Aanschouw hem dan," zei de prinses vroolijk, op mij wijzend, Constantine Weletsky's omhelzing heette mij welkom in Rusland. Ik weet niet, wat ik tot hem zei; ik was verlegen I Aanstonds zou hij Hélène ontmoeten I Onmiddellijk ontdekking en publiek schandaal waren onvermijdelijk. Ik wenkte haar. Zij babbelde levendig en zorgeloos met haar pas ontdekte vrienden. „Geef mij het biljet van uw bagage," zei Weletsky; „mijn rijtuig wacht ons." „Gij vergeet mijn fraaiste bagage," lachte de prinses. „Ik geloof niet, dat zij een biljet heeft. Zijn vrouw, la belle Américaine. Geef haar meteen een kus." „Uw vrouw, Laura, hier?" riep Weletsky. „Wel, gij hebt ons niet getelegrafeerd, dat zij bij u wasl" „Ik telegrafeerde: „Ik kom," en dacht, dat gij wel wist, dat ik nooit mijn vrouw alleen laatl" antwoordde ik, met een afschuwelijke gelaatsvertrekking, die een glimlach moest voorstellen. De galante Rus bemerkte dit gelukkig niet. Hij stond voor mijn vrouw. Ik trachtte hen aan elkander voor te stellen, doch de woorden bleven mij in de keel steken toen de prinses mij tot mijn blijdschap de verlegenheid en schande bespaarde om een bedriegster als de moeder van Margaretha voor te stellen. „Ik verzoek om die eer," riep de prmses. ,Veroorloof mij, mevrouw Lenox: Constantine Weletsky, kamerheer des keizers, de lieveling der meeste Russische dames." De oude heer kuste Hélène de hand met ouderwetsche bevalligheid en zei: „Welkom in Rusland. Uw dochter moest wegens een kleine ongesteldheid op haar landgoed blijven." Margaretha was niet in St.-Petersburg. Gelukkig. Dit schonk mij een kleine verademing.

(äloza Taargca net qx hd: TU|i|ier^ ... en dan nog dat treuzelige inzeepen en scheren! Neemt afsclieid van scheerzeep en kwast

(gebruikt

EASY CREArt is direct voor gebruik gereed. EASY CREA^l maakt inzeepen overbodig. In enkele minuten is de baard zelfs de zwaarste, voldoende bewerkt om geschoren te kunnen worden

i

Dus indien gij prijs stelt op *n hygiënische wijze ^an scheren GEBRUIKT DAN

w^^ Neemt de proef

Zij werkt antiseptisch, maakt de huid \\soS |_Jk blank en elastisch, terwijl zelfs bij \ Ira ^JF^Jk tube het ruwste weder, het gelaat na het scheren, zacht en gaaf blijft. Easy Cream wordt liefst met de vingers ingewreven, waardoor zelfs 't geringste Cream-verlies vermeden wordt. Easy Cream vermijdt ieder pijnlijk gevoel en is dus geschikt voor een delicate huid en in 't bijzonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar. Easy Cream is ook verpakt ih tubes, zeer gemakkelijk op reis rnede te nemen en verkrijgbaar bij Uw coiffeur franco door geheel Nederland, direct na ontvangst vanl vijftig cent p. tube, per Post Giro No. 63197 of postwissel Een groote pot bevattend EEN Kg. kost franco door geheel Nederland f3.—

T. LEVISSQM Zeepfabriek DEN HAAG - 31 - \

/ \

'1

BLOJBMENs^W'ÏBOlBlLÏBÖ WOORDEN VAN DIRK GOZEWIJN VAN BEEK

imtp

MUZIEK VAN MELCHERT SCHUURMAN Jr. MEMBRB DB LA SOCIETÉ

m Wieaend.

Is

w

<

J

\

-

^ I J

J ■

^oe.men,die bloei..en.

a

s Bbe.-men, die

geu/^-ren^

■v

j-,

L

i

Bloemen, die bloeien, Bloemen, die geuren. Bloemen, die spreiden Een weelde ten toon; Streelen het oog Met haar lieflijke kleuren, Schenken u schoonheid En vfagen geen loon.

ä/

Bloemen, die wiegen Door zon overgoten, Kussen met vlinders, Die komen en gaan, Sterv'n, als de mensch Die haar schoon heeft genoten: Geboren tot bloeien. En onder te gaanl

ENORME VREUODE BEREIDT OU UW KINDEREN IN INDIÊ. ZU zUn hoogst gelukkig met St. NICOLA AS of KERSTMIS een ,,

..HIS MASTER'S VOICE

GRAMOPHONE.

HET WARB TROPEN-INSTRUMENT,EN EEN COLLECTIE NIEUWSTE GRAMOPHONE-PLATEN VAN U TEN GESCHENKE TE ONTVANGEN VRAAGT PRIJSCOURANT EN NIEUWSTE CATALOGI AAN:

N.V. WILLEM SPRENGER'S ORAMOPHONE- EN RADIOHANDEL. DEN HAAO HoofdmagazUn: PASSAGE 46, Tel. 13776 Filialen: LAAN v. MEERDERVOORT 60a, Telef. 3620« - LAAN v. MEERDERVOORT 453, Telef. 36605 (WtnkelgalerU) WIJ VERZENDEN ZEEWAARDIG VOOR II ÓNDER GARANTIE.

CHARLOTTE ANDER '•■;•'■.

Modnctip en Administratie: Galgewater 22. Lelden. Tel. 780

VerschQnt wekelJUk« — PrQe per kwartMl

(FOTO UPA)