Wij doen niet meer mee, wij worden steeds getikt En andere teksten van de naschoolse schrijfcursus van de Avonturijn
Gedichten over de zon
Ik stond op de brug Ik zag de zon achter de bomen De zon scheen op het water Het water glom een beetje En het was stil. Door de zon was de lucht een beetje rood en geel
Rachma
In de ochtend in Marokko Toen ik wakker werd scheen de zon in mijn kamer Er waren geen gordijnen Ik hoorde een haan De zon scheen ook op mijn bed Ik kreeg het warm Ik kon de zon niet zien Ik kon alleen zien dat de zon scheen
Soraya
Dierenverhalen
Wij doen niet meer mee! Ezel speelde tikkertje met de konijntjes. Iedere keer tikte ezel de konijntjes. De konijntjes zeiden tegen de ezel: “Wij doen niet meer mee. Wij zijn steeds getikt.” “Sorry hoor dat ik hier zo goed in ben,” zei ezel. De konijntjes riepen de stier. Ze speelden tikkertje met de stier. Nu ging het wel eerlijk. Ilias
Olifant durft niet te toeteren Olifant zit in zijn nest in de savanne, samen met giraf en zebra. Ze spelen Voice of the Savanne. Olifant is aan de beurt om te toeteren. Dit vindt olifant best wel eng! Hij komt aanstampen en begint te toeteren. Het gaat erg goed. Giraf en zebra draaien zich gelijk om. “Au”. Zebra wordt geslagen door de nek van giraf. Zebra en giraf willen olifant allebei coachen. Ze zeggen dat hij heel goed kan toeteren. Hij kan zelfs meedoen aan de Savannelijk toeterwedstrijden. Wauw! Nu durft olifant wel te toeteren.. Maar alleen voor vrienden en familie. Niet voor vreemde dieren zoals vissen. Dus vergeet die wedstrijden maar. Lotte
Verzonnen ontmoetingen van twee mensen die je ooit op straat zag
Zonnebril Er loopt een vrouw met een hond. Opeens begint de hond te blaffen. De mevrouw kijkt naar de hond. Ze aait hem over zijn rug. Dan kijkt ze naar voren. Ze schrikt. Ze ziet een man. Die man ziet er raar uit. Hij heeft een zwarte zonnebril. Daar zie je zijn ogen niet door, en een zwarte jas. De man ziet de vrouw. Hij ziet haar bruine jas en gele haar. “Wat een leuke hond heb jij.” “Da..da…dank je wel. En wat een leuke zonnebril heb jij.” “Dank je wel.” Zo worden ze vrienden. De vrouw zegt: “Doei ik moet weg.” “Dag,” zegt de man. “Wacht even, “zegt de man. “Wat is er?” zegt de mevrouw. “Mag ik je telefoonnummer?” “Ja dat mag: 06 2190076. Dag nu, ik moet er echt vandoor,” zegt de vrouw.
Na een paar dagen heeft de man de vrouw gebeld. “Kom je op bezoek?” “Ja.” zei de vrouw. En het wordt erg gezellig. Faduma
Scootmobiel Jan is oud en dun. Pieter is oud en dik. Pieter reed langs met zijn scootmobiel. Hij botste per ongeluk tegen Jan zijn scootmobiel. Jan werd boos. Ze deden een scootmobielgevecht. Ze werden opgepakt door de scootmobielpolitie. Marouan
Muziek Een man kwam een bedelaar tegen, voor de Albert Heijn. De man had bruin haar en luisterde naar muziek. De bedelaar vroeg aan de man: “Wilt u een krantje kopen?” De man hoort hem niet. De bedelaar tikt hem aan en de man zet zijn muziek uit. De bedelaar vraagt het nog een keer. De man zei: “Ja hoor, hoeveel kost het? “ “50 cent” zegt de bedelaar. De man koopt een krant en geeft hem 50 cent. Dan vraagt de bedelaar: “Wat voor muziek luister je? “
Thomas
Dialogen en monologen naar aanleiding van ansichtkaarten
Meisje:
Ik wil zo graag naar het feest. Maar ik kan niet want hij ging toch met iemand anders Ik ben nu hier alleen met mijn bloemetjes en mijn mooie jurk. Die had ik speciaal voor het feest gehaald. Nu heb ik die jurk voor niets gehaald. En ik heb me voor niets opgemaakt
Roshwita
Selma:
Ik zal je missen. Tot nooit!
Nassim huilt Vader en moeder maken ruzie. Ze gaan scheiden Vader:
Ik wil je nooit meer zien.
Moeder:
Okay tot nooit
Selma en Nassim gaan huilen. Nassim gaat bij zijn vader wonen en Selma gaat bij haar moeder wonen. De vader gaat met Nassim in oost wonen en Selma gaat samen met haar moeder in west wonen. Ze zien elkaar nooit meer. Vader wil met een andere vrouw trouwen. Moeder wil met een andere man trouwen die nog jong is. Maar vader vond geen vrouw. Moeder vond ook geen vrouw. Ze krijgen samen een kans. Selma en Nassim waren blij Selma en Nassim: Hoera!!! Lina
Jongen:
Niemand wil met me praten. Het is heel saai op school. Ik wil naar huis. Het is zo koud hier. Zelfs de juf praat niet met mij. Ik word gepest door de kinderen. Ik leer niks. Ik krijg geen beurt. Ik ga weg van deze school. Ik heb honger. Ik eet deze pen maar op Marouan
Herinneringen aan het schoolgebouw aan de Rustenburgerstraat
Het huilhoekje Het was mijn eerste dag op school. Ik vond het een beetje spannend. Als eerste zag ik een hoekje. In dit hoekje hoorde ik gehuil. Toen ik dichterbij kwam, zag ik een huilend kind. Toen liep ik naar de juffrouw. Toen zei de juf: “Wat is er?” Ik durfde niks te zeggen. Toen zei de juf: “Niet verlegen zijn.” Toen zei ik tegen de juf: “Er is een huilend kind.” Toen zei de juf: “Daar gaan de kinderen naartoe die zich verdrietig voelen..” Toen begreep ik waarom ze een hoekje hebben. Rachma
Die open trap Ik loop naar boven, de trap op. Mijn handen zweten door mijn handschoenen. Er zitten gaten tussen de treden. Iedere keer als ik mijn handschoenen uitdoe, vallen mijn handschoenen tussen de gaten van de trap. Ik moest helemaal naar beneden om mijn handschoenen te pakken. Ik werd er moe van. Daarna moest ik weer naar boven. Gelukkig vielen de handschoenen niet meer.
Soraya
Spannende verhalen over een hele gewone ontmoeting die uit de hand liep
De vrouw met het snoepje Rosa, haar zussen en haar moeder gingen naar Hendrik de Keijzer lopen. Een mevrouw kwam langs Roza en vroeg: “Wil je een snoepje?” Roza schrok. Ze kende haar niet en ze zei: “Nee dank je. Ik wil niet.” De mevrouw liep weg. Roza keek nog een keer naar de vrouw. Ze zag iets in haar zak, maar ze wist niet wat het was. Ze zag een fles met groen water erin. Roza draaide zich weer om. Haar zus vroeg: “Is er wat?” “Nee,” zei Roza. “Wie is die mevrouw?” “Weet ik niet.” Roza draaide zich om. Toen zag ze weer de mevrouw. Ze deed iets op het snoepje en gaf het aan een jongetje. Hij had zwart haar en een korte spijkerbroek en een t-shirt met korte mouwen aan. Hij at zijn snoepje. Terwijl hij zijn snoepje at, zei hij tegen de mevrouw: “dank u wel.” Roza at een broodje. Toen ze klaar was keek ze om naar de jongen. Zijn gezicht was opeens paars, toen rood en toe oranje. Dat vond Roza wel raar. Toen keek Roza om zich heen en zag weer de mevrouw. Die zat gemeen te glimlachen. De mevrouw had een dikke buik. Ze keek naar het jongetje en ging harder lachen. Dat vond Roza gemeen. De jongen had opeens een geel gezicht en een dikke buik. Toen ging de dikke buik van de jongen weer dun worden en zijn gezicht weer huidskleur. Haar andere zus vroeg aan Roza: “Is er wat?” “Nee,” zei Roza en keek om. Ze zag de mevrouw niet meer. Haar moeder zei: “Is er wat?” Roza schrok en zei: “Wat zei u?” Moeder zei: “Is er wat Roza?” “Nee, nee,” zei Roza Haar moeder zei: “Kom we moeten gaan.” “Okay,” zei Roza en ze wou haar jas aantrekken. Haar jas was weg. Ze keek om haar heen en op de straat daar zag ze de mevrouw weer met haar jas. Roza ging achter de mevrouw aanrennen, maar de mevrouw ging te hard rennen.
Roza zei: “Ik kan niet meer.” En ging het opgeven. Haar moeder riep: “Roza kom hier. Waar ben je?” Ze riep nog een keer veel harder: “Roza waar ben je?” “Ik ben hier!” zei Roza en ging terug naar haar moeder rennen. Ze zei: “Ik heb geen jas meer.” Toen schreeuwde haar moeder: “Ik had die jas voor je verjaardag gekocht!” Toen gingen Roza, haar twee zussen en haar moeder weer naar huis. Roza zei kwaad in haar hoofd: “Vervloekte vrouw”. Toen was Roza weer thuis. Ze ging naar haar kamer en hoorde een rare stem. Het klonk als de stem van de mevrouw. Roza werd bang. Ze ging iets lekkers eten en toen ging haar moeder vragen: “Wat is er eigenlijk gebeurd. “ Ze ging het allemaal aan haar moeder vertellen. De volgende dag gebeurde het met haar zus Lisa. Maar dan veel erger. Want er waren twee mevrouwen.
Roshwita
Pijama Tori zit op haar kamer. helemaal alleen. Ze zit op haar paarse bed . met haar laptop op haar schoot. Ze zit op msn. Tori ziet dat iemand haar heeft toegevoegd op msn . De persoon typt: “ik ben Jade en ik ben een meisje hoor geen man als je dat denkt.” Tori vond het maar raar .
Jade zegt : hoe oud ben jij .
Tori zegt : 13 jaar en jij .
Jade zegt:
12 jaar wat zijn je hobby's?
Tori zegt:
dansen en wat zijn jou hobby 's
Jade zegt:
zwemmen hey doe je webcam aan . dat vind ik wat makkelijker praten
Tori zegt :
ooh oke dan doe ik hem nu aan .
Jade zegt
nou dat is wat makkelijker praten he ! hey ik zie dat je nog met je straat kleren loopt
Tori zegt :
JAH.........
Jade zegt :
doe jij dan geen pyjama aan?
Tori zegt :
Eeh, ja is goed. Doe hem nu aan. W8t ik ga eerst mijn webcam uit doen .
Jade zegt :
NEE! laat het gwn aan .
Tori vond het raar en zei in haar hoofd: “Dit is een man dat weet ik zeker". Jade zegt: Ik ga wat te drinken halen ja . Maar ze ging het tegen haar moeder zeggen . Haar moeder las het msn bericht en belde meteen de politie . De politie volgde de verbinding. Toen ze de persoon vonden zag de politie dat het een bekende chatmisbruiker is die er voor zorgt dat ze hun kleren uitdoen voor de camera. De politie zei: Heel erg bedankt. Je krijgt een beloning van 500 euro. Tori zei:
Ik ben gebruikt maar niet heus. Ik blij. Hallo. Ik heb 500 euro! Doei allemaal. Ik ga shoppen!!
Latifa
Hier, een sticker Alice staat bij een rood stoplicht, met haar fiets aan de hand. Er komt een groep fietsers aan. Ze lachen. Het stoplicht springt op groen. Alice loopt door. Aan de overkant spreekt de leider van de groep haar aan:” Wat goed dat je voor rood wacht! Hier een sticker”. Op de sticker staat een fiets afgebeeld. “ Uuhmm… dank je.” mompelt Alice. De groep lacht weer. Alice fietst snel door. Maar de groep achtervolgt. Alice fietst naar de Blokker. Ze gaat naar binnen. Ze ziet de groep ook naar binnen gaan. Dan ziet Alice dat er uit de zak van de leider een briefje steekt. De leider wordt geroepen:”Héy Sasha, kom ‘ns”. Ze heet dus Sasha, denkt Alice. He, dat briefje ligt op de grond! Die moet ik even teruggeven, denkt Alice, maar hoe? Het is te druk hier (ook al heeft Alice geen idee of dat uitmaakt). Ik geef het buiten wel, denkt ze. Ze stopt het briefje in haar zak. Ze pakt twee schildersdoeken. Sasha ook. Ze rekent af. Sasha ook. Ze loopt naar buiten. Raad eens wat er dan gebeurt. Doordat Alice bang wordt van Sasha, vergeet ze het briefje terug te geven. Ze fietst zo snel als ze kan naar huis.
Hoofdstuk 2
Als Alice gaat douchen voelt ze de brief in haar zak zitten. Hé vergeten terug te geven, denkt ze. Ach, dan kan ik het net zo goed lezen. Ze loopt naar haar kamer en maakt de brief open:
Tomorro halv pasd In de park central De tunel neer de pond Si joe ther
Hé, Alice snapt er niets van. Oh natuurlijk, het is Engels. Alice loopt naar de computer. Ze tikt in: ‘Google.com’ en gaat naar de link: ‘Google vertalen’. Alice tikt de tekst van het briefje in, maar de computer bergrijpt het ook niet. “MAM” “ja schat?” “KOM EENS”. De moeder van Alice komt aanlopen: “wat is er?”. “kun je dit vertalen?” Alice geeft het briefje aan haar moeder. “Uuuhhhmm… even kijken. Hé, waar is dit van?” “Van een, uuuuhhhh… boek, ja een boek, v…v…van school. Het is heeeeeeeeel spannend en ik uuuuuhhhh, wil het begrijpen, uh, volgen, nee bergijpen”. “oke,”zegt Alice’ moeder twijfelend,”het zal wel.” “mam wat staat er nou?” roept Alice ongeduldig. “Nou, er staat: morgen half twaalf in het park. De tunnel naar de vijver. Zie je daar. Of zoiets.”bevestigt de moeder van Alice. “oke, bedankt, doei!”roept Alice en ze vliegt de trap op. Leuk, een afspraakje dat wil ik zien, denkt Alice. Ze gaat op haar bed liggen en valt in slaap. Hoofdstuk 3 De volgende morgen staatv Alice onopvallend bij de tunnel naar de vijver. Er komt een grote groep aan. He, dat is die van gisteren, denkt Alice die had verwacht dat alleen Sasha zou komen, en ze lopen naar de tunnel! Alice volgt ze. Ze gaan naar een geheime deur, denkt Alice opgewonden. De groep loopt naar binnen. Alice ook. Dan hoort ze gefluister: “Zain joelie der aindeloek, joelie zain half oer toe laat!”. S…s…sorry b…baas, w…we i…ik wa… ben huh…het b…b…blaadje k…wijt. Dit is helemaal geen afspraak, denkt Alice angstig, dit is een samenzwering! Alice pakt het bloknote dat ‘toevallig’ in haar jaszak zit. Ze schrijft alles wat ze hoort op. Dan sluipt ze naar de deur. “HE,” Alice schrikt. Ze rent snel naar de deur, maar die zit op slot! Twee groepleden pakken haar bij haar schouders. Ze rammelen haar door elkaar. “WAT HEB JE GEHOORD?!” schreeuwt een kille stem. Een lange magere man komt aanlopen. Hij pakt Alice ruw vast. “AU!” roept ze. “GA MAAR,”schreeuwt de man tegen de groep. “O…oke, me…me…meneer. W…w…we gaan a…a…al”.
Hoofdstuk 4 Alice wordt in een hoek gesmeten. Ze moet alles opbiechten aan de man: waarom ze hier is, wat ze hier doet, hoe ze ervan weet, wat ze heeft gehoord, enzovoorts. Als Alice beloofd dat ze dit aan niemand vertelt, mag ze gaan. Gelukkig heeft ze alles opgeschreven. Zo hoeft ze niets te vertellen: Samenzwering: vijvertunnel 12.30uur We gaan naar de .. winkel. Daar .. we alles. Zowel de fietsen Als de .. HE JIJ.. MEID!!!
Dit laat ze aan de politie zien. Samen met deze foto:
De politie zegt dat ze deze bende al jaren zoeken. Ze gaan naar elke fietsenwinkel in elke stad en stelen alles wat los en vast zit. Oh, denkt Alice, daarom stond er een fiets op de sticker. Alice krijgt een beloning: een gloednieuwe fiets en tweehonderd euro. Ze zegt de agenten waar de schuilplaats is en gaat naar huis. Daar roept ze: “MAM, je wilt niet weten wat ik heb gedaan vandaag”.
Lotte
