TAMARINDE. Clubblad V.V. Tamar. Nieuwjaarsdiner

TAMARINDE Clubblad V.V. Tamar

Nieuwjaarsdiner

Nummer 3

Jaargang 27

april 2005

Inhoudsopgave Voorwoord Van de voorzitter Teamnieuws: Tamar 1 De wisselspeler How’s life in…? World Wide Weetjes Etentje van het damesteam Harambix 3x3 Costa del Sport Dartjemix Spelende Ledenlijst Wedstrijdschema Standen Speurtocht Nieuwjaarsdiner Agenda Notulen ALV Colofon

3 4 5 6 8 10 12 14 15 16 17 20 23 24 26 29 31 38 39

Voorwoord Het is alweer een redelijk tijdje geleden dat de laatste Tamarinde verschenen is. Er is dan ook een hele hoop gebeurd sindsdien. Dit is duidelijk te zien aan het feit dat we dit keer een 40 pagina’s tellende Tamarinde kunnen uitbrengen! Even een klein voorproefje van wat jullie kunnen verwachten. Het “team van de maand”, dat we eigenlijk beter team van het kwartaal kunnen noemen, is dit keer Tamar H1. We hebben weer een artikel in onze nieuwe rubriek ‘How’s life in...?’ nadat we de vorige keer nul op rekest kregen. Ook is er uiteraard weer een nieuwe wisselspeler, de Veteraan van Tamar: Luc. Verder hebben we van ieder evenement van de afgelopen 3 maanden iemand bereid gevonden om er een mooi verslagje van te maken. Zo staat er een stukje in over het pas gehouden Dart-je-mix, het volleybal-toernooi in Enschede (Harambix), natuurlijk ons eigen 3x3-toernooi en zelfs nog een artikel over het nieuwjaarsdiner van een paar maanden terug. Het einde van de competitie komt er ook al weer aan en over een aantal weken beginnen voor de herenteams de playoffs. Dit belooft het einde van een zeer succesvol seizoen voor Tamar. Met Dames 1 en Heren 2 aan de leiding in hun poule is de kans op promotie voor deze twee zeker in zicht. De dames hebben zelfs al de moeite genomen om een klein pre-overwinningsfeestje te houden (al noemen ze het in deze Tamarinde nog een “teamuitje”). Helaas is er op het moment van drukken nog niks met zekerheid bekend over tegenstanders en tijden van de playoffs. Daarom staan er op het moment alleen nog maar richttijden en -data in het speelschema. Onze excuses hiervoor. Tot slot wens ik iedereen veel plezier toe met deze Tamarinde en wil ik iedereen die eraan heeft bijgedragen van harte bedanken voor hun inzet. Wil jij ook iets kwijt aan de redactie, of heb je iets geschreven dat zeker in de Tamarinde moet, stuur dan een mailtje naar: [email protected] Veel leesplezier! De redactie

Van de voorzitter Medio maart, een mooie lenteavond, de deadline van de Tamarinde nadert weer snel (is eigenlijk al verstreken). Nog steeds mijn stukje niet getypt en ik zit dan ook met de handen in het haar - niet dat er bij mij echt sprake is van veel haar, maar goed. Enfin, omdat ik het de redactie echt niet aan kan doen nog langer te wachten dan toch maar weer een stukje van uw aller voorzitter. Alweer enige tijd geleden hebben we jullie als bestuur een - naar wij hopen - overheerlijke maaltijd voorgeschoteld. Toch een heel aparte ervaring om opeens voor 24 mensen te staan koken, zeker gezien mijn minieme kookervaring. Het verheugde mij dan ook zeer dat niemand ziek is geworden, hoogstens van de achteraf genuttigde alcohol. Niet lang daarna kwam de ALV, waarop belangrijke zaken zijn besloten. Zo hoop ik dat tegen de tijd dat jullie deze Tamarinde in handen hebben de nieuwe Tamarkleding klaar is. Een stukje extra uitstraling voor de vereniging, maar belangrijker nog is dat iedereen nu vol trots in zijn/haar eigen Tamartrui of shirt rond kan lopen! Natuurlijk is er nog veel meer gebeurd bij Tamar de laatste tijd; we hebben er bijna 10 leden bij gekregen in de afgelopen tijd en de vereniging is gezelliger dan ooit! Nou ja, naar mijn bescheiden mening natuurlijk. De 3x3-commissie was de afgelopen periode weer in staat om ons een drukbezocht en gezellig 3x3-toernooi te presenteren. Het bestuur wist een eervolle laatste plaats te behalen in de zwaarste poule, toch niet slecht voor een team dat compleet (be)stuurloos is. Ik heb alweer zin in het volgende toernooi! Natuurlijk mag de speurtocht die door ComPAcT werd georganiseerd niet ontbreken; het was echt supergezellig en dat onze groep enkele keren verdwaalde mocht de pret niet drukken. Groep 2 overigens nog bedankt voor dit laatste. In diezelfde week werd ook het Costa del Sport feest gehouden. Tamar was met een grote delegatie aanwezig en met in totaal 300 aanwezigen was het een groot succes. De volgende editie zal dan ook zo snel mogelijk volgen! Ten slotte wil ik graag ook nog even vooruitblikken. Omdat de pagina een beetje op begint te raken kort de hoogtepuntjes waar ik naar uitkijk: Dames 1 en Heren 2 gaan waarschijnlijk kampioen worden en er komt weer een buitentoernooi. Luitjes, ik heb d’r zin in! Joost

Team van de maand Als teamcaptain van ‘Tamar Heren 1’, of ‘T1’ zoals ik het zelf vaak aanduid, is mij gevraagd om iets over ‘mijn’ team te schrijven in het kader van Team van de maand. Een leuke benaming voor een team dat iets heeft gepresteerd in dat tijdsbestek. Ik zie het meer in het kader van aandacht voor een bepaald wedstrijdteam van Tamar. Wat zijn de hoogtepunten en dieptepunten van dit seizoen geweest voor T1? Aan het begin bestond T1 uit 7 spelers: Peter L, Alexei, Hans, Luc, Bas, Stefan (Igor voor intimi) en mijzelf. Het team had nagenoeg dezelfde indeling als het jaar ervoor met de twee veranderingen dat Milan gestopt was met wedstrijden spelen uit tijdgebrek en dat ikzelf het teamcaptainschap heb overgenomen van Peter. Onze eerste wedstrijd (en mijn vuurdoop als captain) was de wedstrijd tegen promovendus (uit de B-klasse) Blixembosch. Deze wedstrijd wonnen we met 4-0, waar ik natuurlijk zeer tevreden mee was. Tegen Nuvoc 2 (het afgelopen seizoen nog medekandidaat voor de tweede plaats in de eindrangschikking) hebben we met 3-1 gewonnen, terwijl dit ook omgekeerd had kunnen zijn. Daarna volgde een serie van slechte wedstrijden (twee keer gelijk tegen middenmoters en twee keer verloren van mogelijke kampioenen). Al gauw was duidelijk dat we het niveau van het seizoen ervoor niet hadden behaald tot op dat moment. De laatste wedstrijd (4-0 verlies tegen Primo) was nog desastreuzer door mijn uitval na twee punten vanwege mijn gescheurde enkelbanden. Omdat Igor vooraf had aangegeven tot januari mee te kunnen spelen; bestond T1 nog slechts uit 5 man. Dit leidde tot vele invalbeurten van spelers uit andere teams en uitgestelde wedstrijden. Hoe Tamar 1 er op dit moment voor staat? We staan weliswaar derde van de 8 teams, maar dit is een vertekenend beeld. De koplopers staan op een straatlengte voor ons, en de nummer 4 en 5 hebben nog een wedstrijd tegoed, die ze kunnen gebruiken om ons voorbij te steken. Aangezien ik zelf niet meer speel dit jaar, en Peter mijn taak als teamcaptain waarmaakt hoop ik dat de overgebleven wedstrijden voor T1 voorspoedig eindigen. Ik hoop dat T1 de 3e of 4e plek nog behaald voor 30 maart, zodat in de play-offs nog interessante wedstrijden volgen. Ook al ben ik niet meer in staat te spelen voor het team, gaan mijn gedachten altijd naar ze uit, tijdens de wedstrijden. Jeroen L

De wisselspeler De wisselspeler van deze keer is Luc Engelen. Deze oude rot binnen Tamar is afkomstig uit Maastricht en woont nu in Eindhoven. Omdat hij al lang bij Tamar speelt heeft hij een behoorlijke geschiedenis bij Tamar die voor menig (nieuw) lid niet bekend is. Bereid je daarom voor op een interessant gesprek met deze vijfdejaars Tamariaan. Ik ontmoet mijn gezelschap om 11 uur ’s ochtends in een louche café. Zelf wilde ik eigenlijk gewoon in de kantine in het hoofdgebouw van de TU/e afspreken, maar Luc vond het beter om ‘het gesprek’ te houden in een sfeervolle omgeving. Luc volleybalt al 5 jaar bij Tamar en heeft al die tijd veel voor de club betekend. In zijn eerste jaar is hij meteen het bestuur in gegaan omdat er een tekort was aan (bestuurs)leden. Ook het tweede jaar zat hij weer in het bestuur en in zijn derde jaar was hij zo onmisbaar geworden dat hij na een tijdje toch weer toetrad tot het bestuur. In zijn vierde Tamar-jaar heeft Luc een externe stage gelopen in Oostenrijk, en nu, in zijn vijfde jaar is Luc voorzitter van ComPAcT. Gezien zijn carrière binnen Tamar zijn hier een hoop wisselspelervragen door (oud)leden over gesteld. “Vind je dat je tot erelid benoemd moet worden?”, “Zou je proberen te weigeren als je benoemd zou worden tot erelid?” en “Denk je dat iemand bij Tamar deze suggestie oppakt?” waren vragen van Mariska. “Ik wil er niks mee te maken hebben!”, was de eerste reactie van Luc, “over 10 jaar ben ik niet meer geïnteresseerd in Tamar en wil ik ook geen Tamarinde meer krijgen”. Luc had deze vragen echter wel verwacht omdat Mariska al sinds zijn derde jaar bestuur vindt dat hij erelid moet worden. Het lijkt hem overigens sterk dat een Tamarlid deze suggestie op zou pakken en indien dit toch gebeurt zal hij weigeren. Naast volleyballen studeert Luc Technische Informatica. Hij is dit gaan doen omdat de folder van deze studie zo mooi was. Ik denk zelf echter dat hij hiervoor heeft gekozen omdat hij graag zijn vrije tijd op google besteedt. Lastige wisselspelervragen over slakkenpoep waren voor het gesprek al opgezocht en na het gesprek werd meteen opgezocht wat bekend was over vrouwen met twee baarmoeders. Wat Luc niet verwacht had was dat vrouwen met twee

baarmoeders ook twee keer binnen twee maanden kunnen bevallen (voor meer informatie: www.google.nl
“Bicornuate Uterus”); Een andere hobby van Luc is zijn vriendin Sandra, die net als hij 23 jaar is. Of ze een foto van hem op zijn nachtkastje heeft weet hij niet, want hij is nog nooit op haar slaapkamer geweest. Luc weet wel te vertellen dat Jeroen L’s vriendin Samantha wél een foto van hem op haar nachtkastje heeft. “De enige horizontale foto die ze had was er eentje van mij, dus nu sta ik op haar nachtkastje”, was de onwaarschijnlijke verklaring. Volgens Luc kunnen slakken zeker diarree krijgen, ze hebben immers darmen. Dunne slakkenpoep is relatief snel, een stuk sneller dan langzame. Wat dit voor effect heeft als de slak op een helling kruipt weet Luc niet omdat hij geen idee heeft van de slakkenanus (en dit ook niet op google kon vinden). Of je geheime boodschappen krijgt als je cd’s achterstevoren afspeelt weet Luc niet, maar bij de elpee van Black Sabbath was dit wel het geval. Mijn suggestie dat je als je een cd achterstevoren afspeelt ruimteboodschappen te horen krijgt, is volgens Luc ook onzin, want hij gelooft niet in ruimtewezens. Hoe zijn toekomst bij Tamar eruit gaat zien is vooralsnog niet duidelijk. Hij is elk jaar nog van plan geweest te stoppen, maar heeft telkens weer een reden gevonden om te blijven. Hij wil in ieder geval geen voorzitter worden omdat hij vindt dat deze taak door een vrouw vervuld moet worden: “Alle sportverenigingen zouden een vrouw als voorzitter moeten hebben, omdat dit toch de doorslag geeft in gesprekken met figuren als Wim K. en Jacques de M.”. Luc heeft zich wel voorgenomen zich minder druk te gaan maken op ALV’s en zich nergens meer mee te bemoeien zodat hij zeker geen erelid wordt. Het gesprek is al bijna op zijn einde gekomen als ik bij mijn laatste vraag ben gekomen: “Waarom wordt er gezegd dat jij een masker op hebt”. Het antwoord op deze vraag is echter te lang voor in de Tamarinde. Degene die nieuwsgierig is geworden naar “het mysterie van het masker” kan echter altijd bij Luc, Daniela of Eveline terecht. De volgende wisselspeler wordt Geert, omdat hij als nieuw actief lid vast veel leuke vragen gesteld krijgt. Ton

How’s life in…Norway? I was born in th Drammen on the 27 July 1984. It’s a city 30 minutes south of th Oslo. It’s the 6 biggest city in Norway with 90,000 habitants. The part in Drammen I’m from is called Åssiden, of course the best part of the city! Drammen is a rail junction and an export centre for one of the most productive forest regions of Norway. Important industries are the processing of wood pulp, cellulose, and paper; the mining of zinc, nickel, and cobalt; shipbuilding; and salmon fishing. The language Two forms of the Norwegian language are officially recognized as equal. The older language, Bokmål (“book language”), is the mother tongue for the majority of the population. The more common written language in schools: Nynorsk (“New-Norse”), is more often a written than a spoken language. Three Saami languages (from the FinnoUgric language family) are spoken, the most notable being Northern Saami The population The population of Norway is ethnically homogeneous. The several thousand Saami and people of Finnish origin living in Nord Norway are the only significant minority groups, although small numbers of Danes, Americans, Swedes, Britons, and Pakistanis live in Norway. Especially a lot of Pakistans move to Drammen where I live, so if you visit Drammen then you would see a lot of foreign people as well. One thing that Norway has which The Netherlands do not have are mountains and fjords (see picture). These things make Norway so beautiful that so many

tourists travel to those places to visit them. The Norwegian winter

In some places in Norway it snows a lot in the winter and it is also really cold there. Minus 35 degrees Celsius in the night and minus 25 in the day. That is very normal there. But the last few years the winters have been very bad. Not much snow and awful shifting temperatures. But yeah, it’s a hell of a lot colder in Norway than it is in The Netherlands.

Norway is also a really expensive country to visit. So for Norwegian students in The Netherlands it is heaven! Because it’s so cheap to go out, drink and have fun. If you would go to town in Norway and buy half a litre of beer (which is normal in Norway, not those kleine biertjes as here in Holland) the price would be almost 7 euro for one bottle. The discotheques cost 12 euro just to get in so you don’t walk around from bar to bar as here in Holland. Then you would get broke really fast. You have to be 18 years old to be allowed to drink alcohol in Norway and 20 for liquors. The best beer in Norway is of course “AASS ØL”. It’s worth testing if you sometime visit Norway or, even better, Drammen. Sightseeing There are lots of beautiful places to visit in Norway. The best parts include: • The nice mountains and fjords • Nordkapp (the most northern point of Norway) • The winter and go skiing There is so much to see and to explore. Norway has so many different things to offer. Hopefully some of you will travel to Norway and see the beautiful country. And if you happen to come to Drammen just call and we will take a trip to town. Thomas

World Wide Weetjes over ‘Tamar’ De site van Tamar is alom bekend bij de huidige en oud-leden van onze volleybalvereniging, aangezien iedereen de benodigde URL kent. Maar hoe makkelijk komen anderen op onze site, als ze zoeken naar ‘Tamar’. Als proef op de som, maar ook uit pure verveling ben ik erachter gekomen dat ‘Tamar’ veelvuldig wordt gebruikt voor alles en nog wat. Elke editie van de Tamarinde zal ik een site aanhalen waar er over ‘Tamar’ gesproken wordt, maar dan helaas niet over ons. Een koningin en een vallei zijn aan deze editie voorafgegaan. Om een volgende onderwerp te kiezen, is best lastig. Je zou verwachten dat een ‘aparte’ naam als Tamar niet vaak voorkomt. Echt niet dus! In Engeland is er de ‘Tamar Bridge’ die dagelijks 50.000 auto’s van de ene kant naar de andere kant van de oever laat rijden. Er is ook een Portugees project waar bedreigde schildpadden beschermd worden. Ook in Finland is er ‘iets’ wat de naam Tamar heeft gekregen. Ik heb geen idee waar die site over gaat; mijn Fins is niet zó goed. Dit is nog maar een klein deel van de sites met ‘Tamar’. Voor deze editie gaan we niet ver weg. In Oostenrijk kunnen seksueel misbruikte vrouwen en meisjes naar een instelling, genaamd Tamar, die ze begeleid met hun trauma’s. Iedereen heeft wel een beetje Duits van school onthouden, maar deze site is echt niet te volgen voor niet-duits-sprekenden. De vraag of Nederlanders er überhaupt (daar is de Duitse invloed nu al!) heen zouden gaan, laten we buiten beschouwing. Het gaat om de website. Na een paar klikken wordt al gauw duidelijk dat je van deze site helemaal gek wordt. Ze smijten daar met technische termen alsof het ‘nummer 1 hits van 7-jarige meisjes’ zijn. Prozeßbegleitung, Qualitätssicherung, Argumentationsgrundlage en Weiterentwickelung staan in één zin. Hoe zou Filip Freriks hier mee omgaan? Waarschijnlijk komt hij niet verder dan de eerste twee lettergrepen en kan hij zelf therapie volgen. Hoeveel punten zou je bij scrabble verdienen als je woorden legt als Mißbrauchserfahrungen? En wie zou je woord raden bij galgje als je 20 puntjes hebt waar Entscheidungsträgern hoort? De moraal van dit verhaal; zorg dat je als vrouw/meisje zijnde in Oostenrijk niet seksueel misbruikt wordt……je kan gelijk het gekkenhuis in van frustratie! Jeroen L

Etentje van het damesteam Donderdagavond 17 maart, rond een uur of 7, begaf ik mij, bewapend met een steengril, naar het studentenhuis van Anneke. Voor deze avond stond namelijk een etentje van ons damesteam gepland. Onderweg al verloor ik wat onderdelen van de steengril en bedacht toen pas dat de steen voor gebruik eerst een uur de oven in moest. Geen goed begin dus. Het was een hele fietstrip, van Noord naar Zuid, maar zo kon ik alvast de calorieën eraf fietsen die we deze avond zeker naar binnen zouden gaan werken. Bij Anneke waren de voorbereidingen al in volle gang: allerlei hapjes, stukken vlees en veel groenvoer stonden op tafel, terwijl huisgenoten waren verbannen (of weggevlucht misschien…). Gelukkig bleek mijn steengril overbodig. Met één fonduepan en twee gourmet / grilstellen kwamen we ook toe.

Al gauw begonnen we te gourmetten en te fonduen, terwijl onze gedachten uitgingen naar Corinne, die ziek was geworden en er dus helaas niet bij kon zijn. Fles na fles wijn en rosé (en natuurlijk ook een hele hoop vlezige, vissige en vegetarische hapjes) gingen er doorheen en pas aan het einde van de avond kwamen Ilse en ik er achter dat er toch wel alcohol in de witte wijn had gezeten en dat het geen limonade was, al dronk het wel zo weg. Het eten was heerlijk, maar zoals altijd, veel te veel. Iedereen kreeg dus wat kliekjes mee naar huis om in het weekend aan door te gaan. Bovendien moesten we allemaal een plekje overhouden voor het zeer exclusieve nagerecht: na het gourmetten en bouillonfonduen gingen we nu chocoladefonduen. Vrouwelijke hormonen gierden in de rondte; een (mannelijke) huisgenoot kwam eens kijken waar we mee bezig waren maar wilde helaas niet meedoen. Verschillende soorten fruit en spekkies werden aan een spies geregen en in de ozo-romige pure chocolade met slagroom en een vleugje honing (pas op, ik raak weer helemaal in de chocolade-extase…) gedoopt. Een beetje jammer dat de chocolade al na 5 minuten was aangebrand, maar ook toen nog was het lekker genoeg om de hele zak spekkies ‘leeg te fonduen’. Hoewel velen van ons nog nooit een chocoladefondue ophad waren we het er allemaal over eens dat dit zeker voor herhaling vatbaar was!!! Aan het eind van de avond moesten we met onze overvolle magen ook nog aan de afwas. Maar gelukkig hadden degenen die de boodschappen hadden gedaan zelfs daar rekening mee gehouden en zoveel mogelijk wegwerpspul gekocht. Hierdoor konden we algauw fietsend ons bedje op gaan zoeken en in dromenland weer gezellig verder eten. Yvonne

Harambix 2005 Vrijdagavond 11 februari: op station Eindhoven stond een groepje Tamarianen zich geestelijk voor te bereiden op de urenlange treinreis naar het in het hoge noorden gelegen Enschede, waar ons een volleybaltoernooi te wachten stond met als inspirerend thema: Bix und Bratwurst. Inspiratieloos als we waren hadden we echter helemaal niets met het thema gedaan, dit in tegenstelling tot de vele in lederhosen en mannschaftshirts geklede medevolleyballers. Zelfs onze team-naam “Tamar, mooi groen is niet lelijk” werd niet in het Duits vertaald door de omroeper die voor de rest van de omroepinformatie wel zijn middelbare school Duits van stal moest halen. Dit mocht voor ons de pret niet drukken, en het feest was dan ook erg gezellig. Om de traditie in ere te houden had Joost een trofee (een Duits hoedje) veroverd bij de organisatie. De reis van Enschede naar onze slaapplaats op de campus was minder geslaagd: het beloofde busje kwam maar niet waardoor we lang moesten wachten en slechts een paar uurtjes konden slapen. De volgende dag was ons volleybal dan ook niet van erg hoog niveau, maar toch wonnen we aardig wat wedstrijden. Een minpuntje was wel dat zo ongeveer alle teams zeurden dat er geen dame in het veld stond, iets wat wel moest omdat het een mixtoernooi was. Nadat we ’s avonds in de mensa gegeten hadden kregen we in de kantine de film Dodgeball voorgeschoteld. Het feest was die avond in de Vestingbar en een aantal van ons bleef dan ook tot in de kleine uurtjes. Onze teamleden die vroeger naar huis waren gegaan waren dan ook niet zo blij dat wij ’s nachts nog eieren gingen bakken terwijl de anderen probeerden te slapen. Op zondag wisten we wat minder wedstrijden te winnen, met als gevolg dat we vroeg genoeg klaar waren om niet de finales te hoeven spelen en dus naar huis konden. Mede omdat we onderweg nog in Utrecht de Burger King aandeden was het pas een uur of tien voor we weer terug waren. Helaas was zonder onze trofee, het hoedje, dat Joost in al zijn goedheid weer teruggegeven had. Desondanks hebben we nog wel wat overgehouden aan het toernooi: voor iedereen een Duitse bierpul in mini formaat en natuurlijk goede herinneringen aan dit gezellige toernooi. Marco

3x3 Toernooi 21 februari 2005 Het was weer zover, op 21 februari vond het 3x3 toernooi alweer plaats. Na overleg met ComPAcT besloten we (zoals altijd) met een team mee te doen. We waren met z’n vieren, maar dat mocht de pret niet drukken. e

We hadden ons ingeschreven in de poule voor wedstrijdspelers in 2 e en 3 klasse, maar omdat er te weinig teams hadden ingeschreven e voor de 1 klasse, speelden we toch in de hoogste poule. We moesten onder andere tegen ‘compleet (be)stuurloos’, dat was (natuurlijk) het bestuur, Joost, Michel en Jeroen J. Dit team was ongeveer van hetzelfde niveau en we wonnen hiervan. De andere twee teams in de poule waren ook van hetzelfde niveau, maar daar verloren we jammer genoeg van, dit waren de teams ‘Het net hangt te hoog’ en ‘MRM’. Aan het eind van de avond bleek MRM het beste team te zijn (in ieder geval van onze poule). De prijs van dit jaar waren tompoezen, natuurlijk erg lekker, maar jammer genoeg niet voor ons. We hebben ons dus maar tegoed gedaan aan een paar pilsjes. Het was een gezellige avond, ook bij de andere poules heb ik af en e e toe een wedstrijd bekeken, zoals de poule voor 2 en 3 klasse wedstrijdspelers. Hier besloot het team ‘Unbeatable’ te winnen, bestaande uit drie dames van het dames wedstrijdteam. Van de recreanten wedstrijden heb ik niet veel gezien, jammer genoeg. Natuurlijk doen wij (de ComPAcT) volgende keer weer mee, zin om het tegen ons op te nemen? Zorg dan zeker dat je mee doet. Als laatste wil ik de 3x3 commissie “6-cie” bedanken voor de leuke avond, in de hoop dat het volgende keer net zo leuk wordt! Loek

Dart-je-MIX 2005 Afgelopen 23 maart vond het alom bekende Tamar-darttoernooi weer plaats. Zoals de traditie doet vermoeden zijn er als prijzen geen cheques te verdelen, echter eer en drank doet dit al snel vergeten. Na erachter gekomen te zijn op welke locatie deze happening plaats zou vinden (het adres met nummer), zou het toch gemakkelijk moeten zijn ‘het huis van Tom’ te vinden. Echter als een straat maar bestaat uit één enkel gebouw geeft dit soms nog wel eens wat problemen. Ondanks dit probleem waren er toch zo ongeveer 15 deelnemers die aan dit prestigieuze toernooi deelnamen. Nadat bekend werd in welke categorieën we werden ingedeeld (van zeer goed tot nog beter) konden de spelen beginnen. De spelreglementen waren simpel; gooi met minimaal 2 en maximaal 5 pijlen op het bord. Tel het gegooide aantal punten bij elkaar op. Degene het dichts bij de 21 (of 21 natuurlijk) zat had gewonnen. De winnaar kreeg een verschrikkelijke mix met zo ongeveer alleen e maar alcohol, de 2 plaats iets minder alcohol etc. Dit zou volgens de theorie van Peter helpen de niveaus van de speler gelijk te trekken, na enige tijd. Een aantal deelnemers spioneerden in de keuken, waardoor ze ongeveer wisten welke mix ze naar binnen moesten werken. Helaas voor Joost komt hij er op deze manier achter (door dit stukje te lezen), dat er in zijn mix toch nog iets anders zat dan alleen maar alcohol en andere dranken. In zijn drankje was namelijk het overheerlijke ingrediënt bakboter gebruikt. Voor de rest bestonden deze mixjes uit bijvoorbeeld; - champagne, amaretto, wodka, cola en nog iets en nog iets

-

-

pisang, amaretto, cola, citroen en waarschijnlijk nog vele dingen die je liever niet wilt weten zoals zeer gezonde verse vruchtjes en dergelijke. (dit was duidelijk een winnaars-mixje) of bijvoorbeeld een Diesel (duidelijk een verliezersdrank: cola met sinas, zodat Loek het nooit meer hoeft uit te leggen)

Ondanks dat er geen bier aanwezig was op deze avond (behalve dat halve kratje wat in sommige mixjes verwerkt was) was het een zeer geslaagde activiteit. Hopelijk zien jullie allemaal weer bij de TamarEmbassy van 2006! Marcon

Costa del Sport Dinsdagavond. Normaal gezien een rustige avond, maar gelukkig gaat dat voor vandaag niet op. 22 februari werd er in de Stunt een opwarmertje voor de komende zomer gehouden, en dan vooral voor de wat sportief aangelegde student. Een mooie gelegenheid om Tamar in actie te zien, dus ik op m’n fiets richting Stratumseind. Bij aankomst vielen twee dingen op. Eén, helaas was het bier zo ‘goedkoop’ als op de flyer stond. En twee, het was helemaal niet zo druk. Gelukkig bleek dat ik vrij vroeg was, en al snel was de Stunt goed gevuld, onder andere door een grote groep Tamarianen. Ik werd gevraagd om dit stukje voor de Tamarinde te schrijven, en om een paar biertjes te drinken ‘ter inspiratie’. Dat laatste is in ieder geval wel gelukt. Na een paar biertjes kwamen de meesten wel los, en al snel werd er druk geouwehoerd. Halverwege de avond werd een deel van de dansvloer leeggemaakt, zodat Impulsao, de Capoeira vereniging van Eindhoven, een demonstratie kon geven van wat dit allemaal wel niet inhoudt. Toen deze was afgelopen brak het feest pas echt los, en werd er volop gedronken, gedanst en meegezongen met de muziek. Het bleek dat Vincent paaldansen als hobby heeft en hij heeft even gedemonstreerd hoe dat gedaan wordt. Het lieflijke garderobemeisje kreeg al snel gezelschap van enkele andere Tamar leden die dit ook wel eens wilden proberen (of ook in de buurt van dat Chineesje wilden zijn). En voor je het weet is het weer twee uur, wordt ‘Bro Hymn’ nog een keer gedraaid, en kan je moe maar voldaan weer naar huis. Ik vond het in ieder geval een erg vet feest, hoewel mijn hoofd het daar woensdag ochtend niet helemaal mee eens was… Rogier

Wedstrijdschema Het schema van Tamar Heren 1 is nog even onder voorbehoud aangezien nog niet alle wedstrijden gespeeld zijn. Ze kunnen e theoretisch nog 4 worden, maar aangezien ze dit zelf niet meer in de hand hebben en de kans daarop vrij klein is, staat hieronder toch e maar het schema waar van uit is gegaan dat ze 5 zijn geworden.

Tamar Heren 1 – Playoffs plaatsen 5-8: Datum: 6 april 13 april 27 april

Tijd: 20:00 21:30 20:00

Tegenstander Nuvoc 1 Primo 2 BlixemBosch

Tamar Heren 2 – Playoffs plaatsen 1-4: Datum: 6 april 13 april 27 april

Tijd: 20:00 21:30 21:30

Tegenstander: Nuvoc 3 Primo 3 Salderes

Tamar Heren 3 – Playoffs plaatsen 5-8: Datum: 6 april 13 april 27 april

Tijd: 20:00 21:30 20:.00

Tegenstander: ’t Look Nuvoc 4 Vessem

Tijd: 20:00 19:30

Tegenstander: Antares 4 Nuvoc 5

Tamar Dames 1: Datum: 4 april 20 april

Competitie tussenstanden Ranking 1 2 3 4 5 6 7 8

A-Klasse (heren) Primo 1 Bello Tamar 1 Bronk - de Locht Nuvoc 2 Nuvoc 1 Blixembosch Primo 2

Saldo Punten Weds. 13 340 45 360 42 13 41 26 13 12 -16 26 46 25 12 -68 22 13 13 -324 9 13 -379 9

Ranking B-Klasse (heren)

Saldo Punten Weds.

1 2 3 3 5 6 7 8

Tamar 2 Salderes Primo 3 Nuvoc 3 t Look Nuvoc 4 Vessem Tamar 3

261 217 -29 -29 -38 -44 -107 -231

41 39 27 27 27 20 19 12

13 13 14 13 14 13 13 13

Ranking C1-Klasse (dames) Saldo Punten Weds 1 2 3 4 5 6 7 8

Tamar 1 Primo 3 Nuvoc 5 Pieter Brueghel 2 Waalre 2 V.C.A.B. 2 Antares 4 Best 2

259 147 127 -41 -37 -86 -93 -276

30 22 21 15 13 12 11 5

11 10 11 11 10 11 11 11

Het nieuwjaarsdiner Het is inmiddels 14 maart en plotsklaps herinnerde ik me dat ik samen met Bart een stukje zo schrijven over het nieuwjaarsdiner, dus dan doen we dat maar. In het begin van het jaar was het dan zover, het langverwachte nieuwjaarsdiner van Tamar. Op een koude donderdag 13 januari, zo rond een uur of zeven, stonden we dan bij ’t Pandje onze fietsen vast te zetten, totaal uitgehongerd en toch ook wel nieuwsgierig naar wat ons te wachten stond. We hadden gehoord dat al het eten zelf gekookt was, een hele opgave leek ons. Binnen in ’t Pandje werden we al snel door de barman naar boven verwezen waar we vreemd genoeg zo’n beetje de eersten bleken te zijn, en dat terwijl wij dachten dat we al redelijk aan de late kant waren. Dus nog maar even wachten dan tot er meer mensen waren (en meer organisatie). Bij gebrek aan een werkende tap hebben we nog maar even meegeholpen de tafels en stoelen klaar te zetten, met tot verassing hele mooie servetten van Wim-Lex en Maxima. Maar uiteindelijk komen er meer en meer mensen binnengedruppeld en al gauw blijkt het een lachverwekkend iets als iemand probeert achter de tafels uit te komen. Na nog wat gerommel is daar het eerste eten, tortilla’s met hele lekkere saus, hete saus volgens de organisatie. Nadat alle bakjes hete saus zijn verorberd zijn we, inmiddels onder het genot van een glas bier, toe aan de volgende gang; een Indonesische mie-soep (als ik het me goed herinner). Veel mie, dat weet ik nog wel. Een apart soepje, maar op zich wel lekker. Met de mededeling “Wij gaan nu even de rest van het eten halen” blijven we achter in ’t Pandje. De eerste mensen beginnen al met uitbuiken, en met gezellig keuvelen en wat drinken terwijl we ons afvragen waar ze dat eten dan moeten gaan halen, in Beijing soms? Maar enkele glazen drinken later komt er dan toch een behoorlijke levering van eten. De organisatie vertelt ons in rap tempo wat ons allemaal te wachten staat (sorry als ik wat vergeet): - Gyros - Knoflook-aardappel-salade - Gevulde tomaten - Salade met onbekende ingrediënten - Rode rijst

- Vis iets De knoflook aardappel salade was eigenlijk bedoeld voor bij de vis, maar een aantal mensen (waaronder ik) hadden dit niet helemaal door, tot groot vermaak van de organisatie. De diversiteit aan eten werd gekenmerkt door een even grote diversiteit aan pannen en potten, maar dat mocht de pret niet drukken. Het eten smaakte goed, al zat er wel veel knoflook in jongens! Nadat we het hoofdgerecht achter onze kiezen hadden kwam er nog een apart toetje, een tiramisu met genoeg koffie om een collegezaal studenten uren wakker te houden, of zou het restant daar stiekem voor bedoeld zijn? Terwijl het merendeel van de mensen zat te genieten van een cafeïne-shot kwam de avond tot een hoogte punt met de “we moeten van onze ouwe zut af”-loterij. Iedereen mocht een papiertje uitkiezen en op volgorde mocht iedereen naar voren komen uit een prijs uit de geweldige prijzenkast te kiezen. Al vrij snel waren de mindere prijzen bedeeld, de T-shirts, truien en andere bruikbare spullen. De echte prijswinnaars zaten op het einde van de rit, zij zijn de gelukkige eigenaar van een rode of witte Tamar pet. Nadat de gelukkige weer wat bijgekomen waren, kwam de organisatie met een klein afscheids-presentje voor alle aanwezigen; een rol pepermunt om van de slechte adem af te komen. Al met al was het een erg gezellige avond met een hoop lol en zeker voor herhaling vatbaar (misschien alleen wat minder knoflook?). De uitdaging staat voor de organisatoren van volgend jaar om een nóg beter nieuwjaarsdiner te organiseren…. Bart en Jeroen W. Wist-je-dat: • Het eerste gerecht zéér culinair was? • Het bestuur erg zuinig ingekocht had? • We zelfs de (kartonnen!) bordjes en (plastic!) bekertjes na iedere gang moest afwassen? • Ze achteraf toch nog wel geld over hadden? • Dit gebruikt is voor een extra rondje voor iedereen? • Ze in het pandje Carnavalsmuziek aan het draaien waren? • Sommige Brabo’s daar helemaal op uit hun dak gingen? • Wij niet zullen vertellen dat dit Ton en Jeroen L. waren? • De Kerstversiering er nog in volle glorie hing?

Primal fear Het was donderdagavond, 10 voor half 8, wanneer er een duistere groep Tamarianen als hangjongeren samengeschoold was op het busstation van Eindhoven. Eén voor één kwamen de mensen die liever thuis wachtten in plaats van op een koud station aan, waarna we door de enige aanwezige die wist waar we heen gingen in een bus geleid werden. Ongeveer een kwartiertje later stapten we uit bij de “eerste halte van Nuenen”. In het bushokje aan de overkant van de weg werd de groep van ongeveer 12 à 13 man verdeeld over 3 groepen die met een interval van 20 minuten een veel te uitgebreide routebeschrijving moesten volgen alvorens weer in Eindhoven te komen. Verder was het enige dat we meekregen een homp cake, dat bij de bushalte zelf al vrolijk aangesneden werd. (sja ach, we moesten toch alweer zo’n half uur wachten) Als trots lid van groep 3 vertrokken we om klokslag kwart voor 9 vol goede moed om beide vorige groepen in te halen en met stip op de eerste plaats te eindigen, . We hadden de nodige blikjes bier en Smirnoff al achterover geslagen toen we aankwamen bij het eerste “Primal fear”-punt. Hoewel het meer “primal” was dan “fear” zag de zelfgebouwde heksencirkel door ComPAcT er best grappig uit. Daar probeerden we vol goede moed een paar vragen van het stencil te beantwoorden, maar gaven dat al snel weer op en we vervolgden onze weg met de waxinelichtjes tegen de kou in onze handen. Twintig meter later. Bij een soort van Y-splitsing ontstond ons eerste conflict. “Bij de eerste kruising linksaf” zegt de beschrijving. Toch was deze combinatie van wegen met geen enkele mogelijkheid een kruispunt te noemen. Na een discussie van een paar minuten besloten we toch maar om linksaf te slaan en onze weg te vervolgen. Amper een halve kilometer verder bespeurden wij de laatste tekenen van leven voor een ogenschijnlijk lange tijd. Het bordje “einde Nuenen” sierde de weg en na de 3 huizen voor dat bord volgde een lang en donker gat waarvan niemand het einde kon ontdekken. Na een klacht van Glenda dat bier niet smaakt bij cake en dat je daar vooral niet warm van wordt, merkte Tjeerd op dat er licht brandde in één van de laatste huizen. En er stonden een hoop auto’s voor de

deur, én er hingen slingers. Kortom: er was feest. Het idee ontstond om naar binnen te gaan om om koffie te gaan vragen. Nadat Tjeerd resoluut op de deur was afgestapt en aan had gebeld ontstond ook het idee dat we daar best eens wat vragen van ons stencil konden voorleggen. Een iets wantrouwige man deed open. (wat wil je als er om half 10 ’s nachts in een lugubere buurt aangebeld wordt door 4 ongure figuren met waxinelichtjes) Na wat onderhandelen en geslijm met cake werden we binnengelaten. We speelden een quiz met de aanwezige feestgangers waarbij wij de vragen stelden en de meute ons aangapende kakkers, waar de gemiddelde hajraan jaloers op zou zijn, probeerde te antwoorden met als beloning een blikje bier. Dit werkte redelijk goed. De overige vragen werden opgezocht op Internet en toen we na een kwartier buitengewerkt werden hadden we toch al zo ongeveer het hele stencil ingevuld. Maar, geen koffie. Onder het genot van nog maar weer een pilsje en een fles Smirnoff voor Glenda (jaja, de drankvoorraad van Matthijs was onuitputtelijk) werd de weg weer vervolgd. Het anderhalf uur daarna kan als volgt worden samengevat: We struinden door meerdere opgedroogde moerassen (Godzijdank vroor het!), kaapten een fles Apfelkorn mee dat door ComPAcT was neergezet naast een levensgroot kruis met een geïmproviseerde Jezus en we kwamen warempel op een grote weg waar wederom een lange discussie ontstond over hoe we moesten lopen. Toen we eindelijk weer op weg waren en besloten hadden toch maar de routebeschrijving te volgen konden we weer een kwartier halt houden om te zoeken naar mijn bril die door een vage actie van hij wiens naam niet genoemd zal worden omdat het Tjeerd was van mijn hoofd geramd werd. En natuurlijk hadden wij als enige groep geen lamp bij ons. Om een lang verhaal kort te maken: nadat de bril gevonden en opgelapt was (voor zover mogelijk) en we met man en macht over een slootje gesprongen waren kwamen we aan “bij een weg die je al kent”. Ik zal jullie allen de vloeken besparen die geroepen werden nadat we erachter kwamen dat we al ruim 2 uur onderweg waren en zo ongeveer terug bij het begin waren. Hier zouden we “post 1” tegenkomen. Post 1 was helaas een beetje ongerust geworden en had een zoektocht op touw gezet om te kijken waar wij uithingen. We schenen laat te zijn… We kregen een zaklamp mee omdat we die toch echt nodig schenen te hebben in het bos (wat nog moest volgen) en we werden vriendelijk doch dringend verzocht om toch een beetje vaart te gaan

maken. We liepen verder. De weg terug waar we anderhalf uur geleden ook al langs gelopen hebben. We kwamen langs het huis waar het feestje nog steeds niet afgelopen was en een voorstel van Stijn om onze biervoorraad daar aan te vullen werd toch maar uit goed fatsoen afgewezen. Na nog een paar conflictpunten omdat we weer gevoelsmatig compleet de andere kant op liepen kwamen we dan eindelijk in het bos. “Sla de eerste weg links” luidde de beschrijving. Iedereen was het er voor de verandering over eens dat het eerste zandpad links de juiste route was. Zonder discussies ploeterden we door de modder en kwamen daar uit in the middle of nowhere waar een witte pijl te vinden moest zijn. Weer een half uur verder. Geen pijl. Ook geen Post 2, dat in de buurt moest zijn. Toen we op een bankje de laatste restjes Apfelkorn achterover sloegen besloten we om ComPAcT maar eens te bellen om te vragen waar we ergens heen moesten. We moesten terug omdat bleek dat het modderige zandpad niet onder de categorie “weg” viel. Vólgende weg links dan. Toen we post 2, met een witte pijl achterop, tegemoet gefietst zagen komen wisten we dat we goed zaten. We liepen de weg uit tot we bij een punt aankwamen waar waarschijnlijk de witte pijl gehangen moest hebben omdat we hier (wederom) totaal geen idee hadden waar we heen moesten. Dat was ongeveer het breekpunt. We hadden er nu echt schoon genoeg van en waren het er eindelijk unaniem over eens dat we dit bos zo snel mogelijk uit moesten en linea recta terug moesten naar de hoofdweg richting Eindhoven. Op dat punt was het nog ongeveer anderhalf uur lopen naar Eindhoven. Die tijd werd gedood met het luisteren na een ongeveer even lang durend verhaal van Matthijs over geesten, geestenwerelden, geestenverschijningen, en het oproepen van geesten. Hoe toepasselijk. Eindelijk kwamen we aan in ’t Pandje. Waar groep 1 ondertussen al een aantal uur aanwezig was. Eindelijk. We zochten een paar goede krukken op om te zitten en vonden dat we een pilsje wel verdiend hadden. Sja, we stonden ondertussen ook al weer een half uur droog… Sander

Agenda 14 april

Sporttoernooi Europese Week18: 3x3 Toernooi

22-24 april

Batavierenrace

27 april

Einde Nuvoc-competitie

2 mei

Start lentecompetitie

6-8 mei

8 ComPAcTiviteit: weekend/survival

23 mei

DEADLINE Tamarinde

25 mei

2 editie Costafeest: “Op zijn Grieks…”

4 juni

Buitentoernooi

6 juni

Uitkomen Tamarinde

e

e

Wist-je-dat: • Ieder team een cake meekreeg? • We de keus kregen om hem te gebruiken als overlevingspakket als we al verdwaald waren of om kruimels achter te laten mochten we gaan verdwalen? • Deze keus voor de meeste teams niet zo moeilijk was? • • • • • •

Er (reeds traditioneel) popcorn geserveerd werd na de ALV in ’t Pandje? De barman ons na enkelen schalen doorhad? Hij toen een enorme ovenschaal met popcorn op tafel zette? Deze ook na 5 minuten leeg was? Hij daarna met een afwasteil gevuld met popcorn aan kwam zetten? Er onder de popcornmachine ondertussen al een wasmand was neergezet?

Colofon Bestuur 2004/2005: Voorzitter – [email protected] Joost Tonnaer 06-28409044 Secretaris – [email protected] Michel Debertrand 06-46241788 Penningmeester – [email protected] Jeroen Janssen 06-42416445 3x3-cie – [email protected] Glenda, Inge, Astrid, Merlijn BuTTCo – [email protected] Mirjam, Geertjan, Geert, Joost ComBaT – [email protected] Michel, Helmer, Jeroen J. ComPAcT – [email protected] Luc, Loek, Ton, Ilse, Judith, Jeroen L. KCC – [email protected] Ton, Peter L. RaAd – [email protected] Eveline, Marco, Jeroen L Redactie – [email protected] Yvonne, Sander, Tom SpoCom – [email protected] Joost, Michel, Jeroen L. Technische commissie Ilse, Jeroen L., Marco, Geert, Dié, Geertjan, Wim WC – [email protected] Loek, Luc, Ton Wedstrijdsecretaris - [email protected] Jeroen L. Tamar digitaal: Homepage: Site buitentoernooi: Mailinglist: E-mail aan bestuur:

http://www.vvtamar.nl http://www.buitentoernooi.nl [email protected] [email protected]