Huurdersmagazine Stadgenoot Achtste jaargang | september 2015 nummer 2
Zo woon ik
Wladiwostock
De Kinkerbuurt
Killerheels in de Rivierenbuurt
Eersteklas tweedehands
Mooi van lelijkheid
Stop de verspilling!
WIN een energiebespaar ...maar overdrijf het niet pakket t.w.v. • Lieve schatten? Vliegende ratten! ¤ 100,-
• Gebouwen in between jobs • Nachtvlinders in de stad • en meer...
inhoud
6
Mooi van lelijkheid Shoppen in de Kinkerbuurt
achter de voordeur
10
JunJun Tweedehands in de De Clercqstraat
11
Mano Bouzamour Nieuwe columnist Stadleven
12
Huurde
r ziet ze
(niet) v Als huu liegen rder ma maande ak je he e fruitvlie nlang moeten l wat mee. Je d h een ma gjes bijvoorbee elen met zwer uis n in Oud m l -Zuid. Tek d. Het overkwa en st Marie m Ieder z’n ke de Bra
In between jobs Tijdelijk gebruik van gebouwen
v
16
Vlinders van de stad Waardevol goed aan de straat
20
Allemaal beestjes Gooi je etensresten niet op straat
23
Eersteklas tweedehands Zo goed als nieuw in Wladiwostock
30
Beter Buren Leven en laten leven in de grote stad
woord vooraf
Wie bespaart die heeft wat De vakantie zit erop, de portemonnee
een kledingbibliotheek zit? Buurt in
traditie van Stadgenoot: het tijdelijk in
Beter Buren. Die is dag en nacht bezig
is leeg. Wat nu? Lees Stadleven!
Beeld gaat over de Kinkerbuurt. We
gebruik geven van oude gebouwen die
burenruzies te voorkomen en helpt
Over geld besparen, gratis spullen
doen er boodschappen met studente
wachten op een nieuwe bestemming.
conflicten op te lossen. Achterop
en verspilling voorkomen. Met
Joycelynne en snuffelen aan allerlei
Fotograaf Janus van den Eijnden
natuurlijk Ype met zijn fotostrip.
een aantal nieuwe rubrieken en
kruiden en lekkernijen. Ka Yee komt
laat zien wat de stad allemaal als
medewerkers. Ik loop het nummer
aan het woord in De Ondernemer.
grofvuil aan de kant zet. Een prachtige
Op pagina 15 krijgt u energiebespaar-
even met u door.
Ze is eigenaar van het winkeltje Jun
reportage.
tips van onze Klantenservice. Let op: uw bespaartip maakt kans op
We hebben méér. Een artikel over
honderd euro gratis geld. Doe mee!
dierenoverlast. Met de beste
Want één ding is zeker. Geld besparen
Jun, voor tweedehands meubeltjes en Onze mensen lopen geregeld tegen
spullen voor kinderen.
wel heel aparte zaken aan. Nieuw is daarom Achter de Voordeur, de
Nieuwe columnist is Mano
bedoelingen worden duiven en eenden
is leuk, geld uitgeven is meestal nog
rubriek hier op de rechterpagina.
Bouzamour, zoon van Marokkaanse
gevoerd. Mensen beseffen niet dat dit
veel leuker.
Deze keer over een man met een
ouders, opgegroeid in de Pijp,
muizen en ratten aantrekt. Wat is de
fruitvliegjesprobleem. Iets dat de
nu schrijver. Verspillen gebeurde
oplossing? In de portretserie brengen
huurder zelf moet oplossen, zou
vroeger niet bij hem thuis. Nog
we bewoners van Wladiwostock op
je zeggen. Of toch niet? In Kort
een nieuwkomer: Joost Zonneveld,
het Java-eiland in beeld. Wat is hun
Nieuws slimme tips om prettig én
een ervaren journalist die veel over
dierbaarste tweedehandsartikel?
goedkoop te leven in deze dure stad.
bouwen en wonen in Amsterdam
Mijn Werk gaat over een organisatie
Wist u bijvoorbeeld dat er ergens
schrijft. Hij onderzoekt een goede
waar we veel mee samenwerken:
2
Stadleven 2 | 2015
Pim de Ruiter Manager Communicatie Stadgenoot
‘Hij schrobde zich een ongeluk. Maar het probleem leek alleen maar groter te worden.’
er a n t w Wat beg oordeli on in de jk heid keuken, problee spreidd m: fruit e zich la v liegjes. de terug n g za a m De huur houden uit over d e r belde d. Huur de hele om pret St a d g e n d e rs h e woning tig won o ot . D e b b e . Het n en. Moe z e K lf Want sc lantens o ok een st m e n e e hoon, d r v v e ic r e e a r n r niet gew eageertwoord aar hou uitsopp elijkheid den fru oon zijn en dus. itvliegje als het woning Morren s g a at Hij deed b n eter sch iet van! d ging d zijn bes oon hou Ee r s t d e e man w t en sch d b e maar gr e oel maa n? er aan d robde z oter te r eens g e slag m ich een worden oed et emm ongeluk Opnieuw . H ij e r, zeep e telde op . Maar h St a d g e n n dweil et prob een geg o ot g e b . leem le ev e n m eld. ek allee oment w n Zijn he t el 20.00 0 vliegje de leidi s. Het kon ngen? natuurli jk aan de waar vie pijpleid zigheid ingen li uit lekte sturen. ggen. M . St a d g e Helaas. isschien n o ot beslo D e loodg za t e r e rooktes ot e e n o ieter ke rgens e t (rook ntstopp erde on en lek door de opgelev ingsbed v e rrichter leidinge erd. De rijf erop z n a k b e la n a a r ka leidinge af te zen om ntoor te n waren een lekk rug. Een age op oké. G e e n sm te spore n) had n akelijke iets Iemand vo n ds t va n d e afdeling het hele Dagelijk keukenb s Onder lok maa daar: ee houd gin r eens o n hele b g pools pzij en n erg derr hoogte de kruip am een nemen. ie . Uit ee ruimte kijkje on Hij zette n in g e . b der de v Een vlo a smakeli r s t e n eibaar k leiding loer. En jke vond s o ij zie n s p in t e , lden vu gsmaal maar w problee il en ete voor vli el een o m snel e n o p g sresten p lu e g nd onge chting. elost. V hoor t g D e o o rz dierte. oor reke oed te z Geen a a k wa s ning va ijn. n St a d g achterh e n o ot , w aald en het ant het Na a r e e le id n a n der ingwerk e De fruit w oni ng vliegjes k wa m e n nieuw h er mind uis. En er goed laten w om een van af. e e erlijk w fijne wo Die moe e zen, he ning te sten op t is in A vinden zoek na msterda die vold ar een m niet p oet aan er se ge al je we makkeli nsen. jk
Stadgenoot
3
kort
kort
Doe de weggooitest
Kledingbibliotheek
In Nederland gooien we per persoon jaarlijks 40 tot 60 kilo voedsel weg. Dat komt neer op een bedrag van zo’n 175 euro. Een belasting voor het milieu en je portemonnee. En je hebt het vaak helemaal niet door omdat het om kleine beetjes tegelijk gaat. Zonde!
Die speciale jurk, dat bijzonder jasje. Hoe vaak draag je ze nou? LENA is dé kledingbibliotheek van Amsterdam. Je hebt toegang tot een hoogwaardige collectie van vintage, design en duurzame labels. Voor een vast bedrag per maand kun je je outfit oneindig vaak wisselen. Ga shoppen bij lena-library.com
Benieuwd hoeveel jij weggooit? Doe de weggooitest op milieucentraal.nl (zoek op weggooitest).
Thuis afgehaald Liefhebbers van lekker eten komen samen op thuisafgehaald.nl. Wat je kookt deel je hier met mensen uit je buurt. En als je zelf geen zin hebt om te koken, haal je wat op bij een buurtgenoot. Er doen al 9.500 thuiskoks mee!
Afval? Scheiden! Door je afval goed te scheiden voorkom je verspilling van waardevolle grondstoffen en energie. Maar wat moet nou in welke bak? Check het op afvalscheidingswijzer.nl In Amsterdam verdwijnt elke dag 100.000 kilo eten in de vuilnisbak van (super)markten, voedelsproducenten en gewone huishoudens. Dat is bizar veel. Op damnfoodwaste.com hebben organisaties zich verenigd om daar wat aan te doen. Voedsel is vaak veel te lekker om te verspillen!
Samen delen: een bootje bijvoorbeeld Waarom zou je iets willen bezitten als je het ook kunt delen? De deeleconomie wordt steeds populairder. Voor mensen die bijvoorbeeld willen varen is er Barqo.nl De oprichters zagen dat boten vaak ongebruikt in het water liggen, terwijl er zoveel mensen zijn die graag een tochtje willen maken. Barqo.nl brengt booteigenaren en mensen die een bootje willen huren bij elkaar.
4
Stadleven 2 | 2015
Niet weggooien, maar repareren In repair cafés is gereedschap en materiaal voor alle mogelijke reparaties: voor kleding, meubels, elektrische apparaten, fietsen, speelgoed, noem maar op. Je neemt je kapotte spullen mee van huis en je wordt geholpen door mensen die er verstand van hebben: elektriciens, naaisters, timmerlieden, fietsenmakers. Er is altijd wel een reparatiecafé bij jou in de buurt: repaircafe.nl
huishoudelijke mededelingen Serviceabonnement: ¤ 7,79 p.m.
Schrijf je in bij WoningNet
In de vorige Stadleven stond bij de rubriek Veilig Wonen dat een serviceabonnement € 7,40 per maand kost. Per 1 juli 2015 is dat € 7,79 geworden. Met dit abonnement neemt Stadgenoot klusjes voor zijn rekening die u anders zelf moet opknappen. Meer informatie in het Huurdersgidsje (te vinden op stadgenoot.nl).
Alle huurders van Stadgenoot hebben bericht ontvangen dat ze zich moeten inschrijven bij WoningNet als ze ooit nog eens willen verhuizen naar een andere sociale huurwoning. Dat moest vóór 1 juli, maar de deadline is inmiddels verlengd tot 31 december 2015. Het automatisme dat je woonduur vanzelf je inschrijftijd is, komt dan te vervallen. Meer info op woningnet.nl
Stadgenoot
5
buurt in beeld
buurt in beeld
‘Altijd eerst even kijken wat er nog in de koelkast ligt’
kookt Joycelynne voor haar huisgenoten. Een groentequiche wordt het, met of zonder spekjes, dat ziet ze nog wel. En een salade erbij. ‘Ik kijk altijd eerst even of er nog iets in de koelkast ligt wat ik er ook in kan gooien.’ Joycelynne heeft een Ghanese moeder die veel en graag kookt. ‘Ze maakt alles zelf en zal niks kant-en-klaars kopen. Dat heb ik echt meegekregen van haar. Zoals het deeg van de quiche, dat maak ik ook zelf.’
Oase van groen en rust Joycelynne gaat dagelijks met de trein naar Leiden. Een reis die begint op de Ten Katemarkt, vaak met een broodje kipgrilworst bij de kraam van Boer Geert als er thuis geen tijd meer is voor ontbijt. ‘Iedere ochtend loop ik over de markt, op weg naar de tram. Het is dan nog helemaal rustig. Maar het fijnste moment is toch als ik terugkom om een uur of vier. Op de markt is het dan nog heel druk, maar als ik bij Bar Brouw links de Bellamystraat in loop, kom ik in een oase van groen en rust terecht. De zon schijnt om die tijd recht de straat in en met al die voortuintjes is het zo idyllisch.’
Mooi van lelijkheid: de Kinkerbuurt De Kinkerstraat verovert niet meteen je hart. Maar kom je er vaker, dan wen je aan de hoekige jarentachtigbouw. En ontdek je tussen de vertrouwde winkelnamen vanzelf de nieuwe pareltjes die zich hier langzaam vestigen. Tekst Caroline Freriks | Fotografie Jean-Pierre Jans
6
Stadleven 2 | 2015
Tramlijn 17 raast voorbij, onder de overdekte winkelgalerij sjouwen mensen met grote winkeltassen, op het fietspad rijdt een bijna aaneengesloten rij fietsers. In de Kinkerstraat is veel beweging. Het is een straat die je moet leren kennen. ‘Eigenlijk ziet het er niet uit,’ vindt Joycelynne, ‘maar je hebt hier wel alles wat je nodig hebt. En steeds meer verrassende winkeltjes, zoals het nieuwe We are Vintage.’
Niks kant en klaars Joycelynne (21) studeert bestuurskunde in Leiden en woont sinds anderhalf jaar samen met twee vriendinnen in de Bellamydwarsstraat in de Kinkerbuurt. Het is een gezellige bedoening in huis. Meestal roept iemand aan het einde van de middag ‘wie eet er mee?’. Vandaag
‘Mijn moeder koopt nooit iets kant-en-klaars’ 50-cent-kraam Vandaag hoeft Joycelynne niet naar Leiden en koopt ze bij de bloemenkraam aan het begin van de markt bloemen voor thuis op tafel, groente voor de quiche en alles voor de salade bij wat de ‘50-cent-kraam’ heet. Bijna alle groente en kruiden zijn hier in vaste hoeveelheden voor 50 cent te koop. Om de hoek bij de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat waan je je op een oosterse markt met al die geurende kruiden, zuidvruchten, noten, rijst en honing. Hier vult Joycelynne haar kruidenvoorraad aan en koopt ze komijnzaadjes voor in de quiche. Meel, boter, room, kaas en eieren zijn al in huis en dus zijn we snel klaar met de boodschappen.
Telecomwinkels op een rijtje Bij Viscenter Volendam komt Joycelynne vaak met Wes, een goede vriend. ‘Hij wil hier altijd een visje halen voor de lunch.’ Iets verderop ligt een hele rij telecomwinkels naast elkaar. >
Vernoemd naar Johannes Kinker De Kinkerbuurt dankt haar naam aan dichter en advocaat Johannes Kinker (1764 - 1845). De buurt is gebouwd aan het begin van de twintigste eeuw. In die tijd breidde Amsterdam sterk uit. Het bouwen moest snel en goedkoop. Niet voor niets dus dat het in de jaren zeventig en tachtig alweer tijd was voor stadsvernieuwing. Ook de hoofdslagader van de buurt, de Kinkerstraat, is in die tijd vernieuwd. De buurt strekt van het Jacob van Lennepkanaal tot de Hugo de Grootgracht, en van de Kostverlorenvaart tot de Nassaukade. Tramlijnen 17 en 7 gaan door de Kinkerstraat. Haaks op de Kinkerstraat vind je de Ten Katemarkt, een van de grootste dagmarkten van de stad. De voormalige tramremise van Amsterdam ligt er direct achter en is vorig jaar omgedoopt tot cultureel- en horecacentrum De Hallen. Andere bekende straten met tramlijnen en veel winkels zijn de Bilderdijkstraat en de De Clercqstraat.
Stadgenoot
7
buurt in beeld
buurt in beeld Hunkemöller, Blokker, Kruidvat, Dixons, de HEMA: in de Kinkerstraat vind je veel bekende winkels, maar Caftan Exclusive, HAZEL noten & zuidvruchten, toko Hong Kong Superstore en de Turkse broodjeszaak Simit Saray zitten er ook. ‘De contrasten zijn vooral zo leuk in deze straat,’ vindt Joycelynne. Bij Lot Sixty One Coffee Roasters op de hoek met de Bilderdijkkade is koffie branden en zetten tot kunst verheven. ‘Dit koffiezaakje ziet er zo hip uit, en iets verderop zit een winkel met alles voor 1 euro. Dat vind ik zo grappig aan deze buurt. Het heeft iets tegenstrijdigs, net als Amsterdam zelf.’
n Groentequiche va
Voor het deeg: end bloem - 250 gram zelfrijz (gezeefd) ongezouten - 125 gram koude roomboter - 1 koud ei water - 1 eetlepel ijskoud ut zo - snufje
Door de verhalen van haar onderbuurvrouw realiseert Joycelynne zich dat de Kinkerbuurt niet altijd zo geweest is. Haar buurvrouw doet graag uit de doeken hoe veel volkser de buurt was. Meer een achterstandsbuurt. De laatste jaren verandert dat behoorlijk en sinds de komst van De Hallen is de Kinkerbuurt ineens ‘the place to be’. Niet iedereen is daar even blij
Kleintjes in de Kinkerbuurt Joycelynne kijkt met andere ogen naar de buurt als ze met haar twee oppaskindjes van vijf en zes jaar op stap is. Ze neemt het stel op een zonnige dag soms mee naar het kinderbadje op het Bellamyplein. ‘Daar zijn met mooi weer zoveel ouders met kindjes. Je hoort het gegil en gespetter al een paar straten ervoor. Otis en Brut vinden het daar super.’ Kinderboerderij Zimmerhoeve aan de Kostverlorenvaart is ook favoriet. ‘Niet per se vanwege de dieren, maar vooral om te klimmen en te klauteren. Er staat een groot houten piratenschip op het veld waar ze geen genoeg van kunnen krijgen.’
8
Stadleven 2 | 2015
Voor de vulling: - 2 eieren - 120 milliliter room ar smaak - peper en zout na - geraspte kaas e - groente naar keuz
t tot een bal en laa nten voor het deeg eg in de t he ijl rw Kneed alle ingredië te k, aa koelkast liggen. M in die een uur in de ar. Snij de groenten kla t as alv g llin vu Ik de t, rt. lig ko t ze as de elk k de ko grof ) en ba t zelf meestal vrij de ro De . zie ina sp stukken (ik snij he ika en urgette, rode papr Ook neem deze keer co toe in de vulling. uw ra ik eg vo r aa m , ee e. m t to nie jes ui bak ik komijnzaad en peper nog wat ut zo Als lve n. ha ke be lek ik uit voeg cht goed nwege het vele vo leg en r lle ro eg Laat de spinazie va de een rol het dan uit met ). Prik het deeg klaar is, lf een springvorm ze uik br ge (ik rm vo te et 15 ev er ve ing ge het in de k deze on in de bodem en ba jes de at ga op n rk ne vo n bo ee e met (met rauw en op 220 graden e ich qu de n va g minuten in een ov vullin rm mooi). Voor de iche bodem blijft de vo bodem van de qu de s Al . om ro de et m ix n re em eie nt oe de gr je meng oen en de n je de bonen wegd ku rm vo en kk de ba in ge om or ro vo is gsel van rvolgens het men tot 20 e ich qu de toevoegen. Giet ve at . La tste kaas overheen elijk! en strooi er als laa graden. Eet smak 0 20 op en kk ba en ov de in n te 30 minu
Vroeger veel volkser
‘Fietscoaches helpen met je fiets parkeren’
Joycelynne
mee weet Joycelynne. Vooral mensen die naast of tegenover De Hallen wonen hebben last van de soms extreme drukte. ‘Er zijn zelfs fietscoaches aangesteld die je vertellen waar je je fiets moet parkeren.’
Rondje De Hallen Nu we dan toch zo dicht in de buurt zijn, doen we ook een rondje De Hallen. Bij de Foodhallen is het vandaag best rustig en neemt Joycelynne gezonde sushi van quinoa bij Friska. Schuin er tegenover zit sinds een paar maanden Local Goods met een grote winkel. Alle producten zijn van Amsterdamse makelij. Aan het einde van de passage zit Belcampo het leescafé van de bibliotheek, waar je de hele dag tijdschriften en kranten kunt lezen. Joycelynne kent Belcampo vooral van de lekkere koffie en ontdekt vandaag dat er ook nog gratis wifi is. Als we teruglopen naar de Kinkerstraat lijken we van een andere planeet te komen. Het verschil tussen de mooie Hallen en de ‘lelijke’ maar ook zo gewaardeerde Kinkerstraat is immens. De Kinkerbuurt is heel divers is onze conclusie. Mooi als dat zo blijft.
‘Sinds De Hallen is de Kinkerbuurt the place to be’
Stadgenoot
9
de ondernemer
column
Mano Bouzamour (1991) is schrijver en columnist. Mano zit op twitter: twitter.com/manobouzamour
‘Ik ben wel van het hergebruiken van spullen’
Wat Tweedehandswinkel JunJun Eigenaar Ka Yee Man Waar De Clerqstraat 97, Oud-West
en daar ben ik wel van. Dat vind ik het mooie van dit systeem. Ik woon in de buurt en door de winkel heb ik Oud-West nog beter leren kennen. Mensen uit de buurt komen vaak gewoon binnen om even te kletsen. Ik stel de buren aan el‘Mijn dochter heet Jun, en haar koosnaampje kaar voor. Dan zeg ik: ‘Goh, wist je dat die naast is JunJun. Vandaar deze naam. In onze winjou woont?’ Dat weten ze dan niet eens. Soms kel verkopen we tweedehands artikelen voor zeggen mensen: ‘Ik woon hier aan de overkant kinderen, zoals (houten) speelgoed, kindermeubelen, kleren, autostoelen en kinderwagens. De winkel is altijd goed gevuld. Met zo’n 600 à en ik zie jullie ineens op Marktplaats staan.’ Dan Ook verkopen wij vintage meubels. Sommige 700 vaste klanten hebben we veel aanwas. Om- zien ze dus dat we meubeltjes hebben, terwijl daarvan maken wij zelf, andere kopen we zelf in dat we de meubels via bijvoorbeeld Marktplaats ze hier nog nooit binnen zijn geweest. Maar zo op markten en zonodig knappen we ze op. Met en Facebook aanbieden, krijgen we ook klanten leren ze ons alsnog kennen.’ de winkel zitten we hier nu al vierenhalf jaar. van buiten, zelfs helemaal uit Eindhoven. Mensen kunnen het tegoed dat ze krijgen laten Stadgenoot geeft ondernemers de ruimte. Kijk op www.stadgenoot.nl overmaken, maar ze kunnen het ook besteden Mensen kunnen spullen verkopen via ons. We werken in consignatie, dus als we hun artikel ver- in de winkel. Kunnen ze er weer nieuwe spulletjes kopen. Dan worden artikelen hergebruikt Tekst Dagmar Holtman | Fotografie Jean-Piere Jans kopen krijgen zij 40% van de opbrengst. Als het
10
Stadleven 2 | 2015
niet verkocht wordt mogen ze het weer ophalen. Halen ze het niet op? Dan gaan de artikelen naar een goed doel of we verkopen ze op markten waarbij de opbrengst naar kinderen in het buitenland gaat. Voor knuffels hebben we een speciale regeling. Deze kosten 50 cent en dit geld doneren we aan kinderboerderij De Zimmerhoeve.
Bewust zuinig Als inwoner van Amsterdam kom ik verspilling in vele vormen tegen. Eindeloos wachten op stoplichten is een vorm van tijdsverspilling. De honderdduizenden mensen in zo'n grote stad moeten natuurlijk allemaal eten, wat al snel kan leiden tot overproductie en verspilling. Toen ik zestien was, scheurde ik ieder weekend op mijn scooter - dwars door ieder rood stoplicht - naar Buitenveldert om in een bejaardentehuis te werken. De koks bereidden neuriënd de maaltijden voor en ik bracht ze vervolgens naar de grote zaal waar iedereen bij elkaar kwam. Na het eten haalde ik de borden op om ze in de spoelkeuken af te wassen. De eerste keer dat ik dat deed, schrok ik me rot. Overvolle borden waar zeker maar een kwart van het eten was opgegeten! Alle aardappelpuree met groente en biefstuk moest ik van de koks in een groene kliko gooien. Bij ieder bord dacht ik: dit is vreselijk zonde! Iedere avond vulde ik op z'n minst anderhalve kliko met volwaardig voedsel dat niet genuttigd werd maar waar de ouderen wel recht op hadden want ze betaalden er tenslotte zelf voor, vertelde de chefkok schouderophalend. Dat was de eerste keer dat ik te maken kreeg met voedselverspilling. (Om te bedenken dat dat gebeurde in één bejaardentehuis, laat staan over het hele land.) Maar goed. Ik groeide op in De Pijp, vlakbij de Albert Cuypmarkt. Daar deden mijn ouders de boodschappen. Ik groeide op met drie broers en drie zussen. Dus werd er door mijn moeder flink gekookt. Bij ons thuis werd er helemaal niet aan verspilling gedaan. Mijn ouders zijn in de jaren '70 vanuit het platteland van Marokko naar Amsterdam gekomen. Niets maar dan ook niets werd bij ons thuis verspild. Dat gold ook bijvoorbeeld voor het waterverbruik. Als ik twintig seconden aan het douchen was, klopte m'n moeder al op de badkamerdeur en vroeg ze op subtiele
‘Heb je een kussen nodig tijdens het douchen?’
wijze: ‘Heb je een kussen nodig zodat je meteen ook kan slapen tijdens het douchen?’ Dan riep ik: ‘Ik ben bijna klaar, ben shampoo aan het uitspoelen.’ Tien seconden later sloeg m'n moeder dan de deur bijna eruit en dreigde dat ze me ging vermoorden als ik nú niet de waterkraan dichtdraaide! Zo werd er bij ons thuis ook strikt gelet op lampjes en lichtjes in de kamers. Als je de kamer uitging of naar buiten vertrok, was de regel die iedere dag duizend keer werd herhaald: alles moest uitgeschakeld zijn. Het licht op de gang. Het stand-by lampje van de televisie moest uit. En laptops en computers nooit op sluimerstand want dat vrat ook een karrenvracht aan stroom, volgens mijn vader. Ik ben blij dat ik op die manier ben opgegroeid. Want nu ik op mezelf woon, leef ik best bewust en daardoor zuinig. Wat natuurlijk weer centen scheelt. Ik ben bewust zuinig.
Stadgenoot
11
reportage
reportage
Gebouwen in between jobs
‘De plek kwam als geroepen’
Het komt wel eens voor dat gebouwen in de stad leeg staan. Of dat een stuk grond er ongebruikt bij ligt. Dat is zonde. En daarom mogen bijvoorbeeld kunstenaars of een buurt daar dan tijdelijk gebruik van maken. Veel mensen vonden de Wibautstraat in Oost heel lang de lelijkste straat van Amsterdam. En er was weinig te beleven. Helemaal toen de redacties van de Volkskrant, Trouw en Het Parool waren verhuisd en de gebouwen leeg kwamen te staan. Omdat er nog geen nieuwe plannen voor die gebouwen waren, konden die gebouwen even een andere functie krijgen. In het gebouw van de Volkskrant kwamen bijvoorbeeld kunstenaars, in de Parooltoren ondernemers en in Trouw een club waar jongeren uit de hele stad naartoe kwamen. En in een kleiner gebouwtje kwam het succesvolle restaurant Baut. Alle gebruikers wisten dat ze tijdelijk in die gebouwen terecht konden, maar de Wibautstraat is er definitief door veranderd en veel leuker geworden. En dat is te merken nu al die gebouwen door
Stadgenoot zijn verkocht. Het creatieve Volkshotel is al een tijdje open en aan de overkant komen studenten wonen en is de kans groot dat er weer een club komt. In de Wibautstraat is tijdelijk gebruik goed uitgepakt voor de buurt. Maar het is van tevoren niet te voorspellen of tijdelijk gebruik de omgeving verbetert. Wel is duidelijk dat een leeg gebouw vaak maar een ongezellige indruk geeft. Eigenaren van gebouwen hebben ook andere redenen om gebouwen in tijdelijk beheer te geven. ‘Er wordt dan op het gebouw gepast,’ zegt Sabine Renders van Stadgenoot, ‘maar het is wel belangrijk om goede afspraken te maken. Op een gegeven moment willen we zo'n gebouw renoveren, slopen of verkopen. Dat verschilt per keer.’ Tekst Joost Zonneveld | Fotografie Hans van der Vliet
Kunstenaars
Ook tijdelijk groen
‘Tot wij gaan bouwen is het een park voor de buurt’ 12
Stadleven 2 | 2015
Gebouwen kunnen leeg staan, maar dat kan ook met grond gebeuren. Soms is nog niet besloten of ergens gebouwd mag worden. Of mag er wel gebouwd worden maar is het geld er even niet voor. Dan ligt een stuk grond braak. Vaak gebeurt daar dan verder niks en als de buurt pech heeft staat er jarenlang een hek omheen. Naast het kleurige nieuwe winkelcentrum Waterlandplein in Amsterdam-Noord is Stadgenoot nog steeds van plan het woongebouw de Kubus neer te zetten. Het is alleen nog niet duidelijk wanneer precies, zegt Sabine Renders. Daarom is de grond voorlopig bij het aangrenzende park getrokken. ‘Op die manier kan de buurt er gebruik van maken totdat wij gaan bouwen.’ Op een vrijdagmiddag ligt een man op een bankje en zijn twee kleine kinderen er aan het voetballen. Tegen het groen steekt de nieuwbouw van het Waterlandplein mooi af. Renders denkt niet dat de buurt in opstand zal komen als Stadgenoot toch gaat bouwen. ‘Met het stadsdeel zijn duidelijke afspraken gemaakt. En misschien komt er een bordje te staan waar op staat dat de buurt nu tijdelijk een extra parkje heeft.’
Een definitieve plek is iets wat kunstenaar John Cees Smit eigenlijk niet kent. ‘Jarenlang ga ik van de ene naar de andere plek. Op een of andere manier vind ik steeds wel weer iets. Soms helpen kunstliefhebbers mij of kan ik terecht in een oude school. Ik zoek geen luxe, maar het enige lastige is dat ik heel grote schilderijen maak. Ik heb dus wel wat ruimte nodig.’ Smit zit nu in de Senecaflat, aan het Confuciusplein in Amsterdam Nieuw-West. ‘Deze plek kwam als geroepen want ik had nu wel veel moeite iets te vinden.’ Smit kende de buurt waar hij werkt nauwelijks. ‘Het maakt mij eigenlijk niet uit waar ik zit, ik ben altijd heel gefocust bezig met schilderen.’ Andere kunstenaars zoeken wel nadrukkelijk contact met de buurt, zegt Marjo van Kleeff die kunstenaars helpt met het vinden van een plek in de buurt. Ze doelt op de fototentoonstelling die onlangs in de voormalige apotheek in de Senecaflat te zien was. ‘Maar het is moeilijk om mensen uit de buurt naar binnen te krijgen. Toch is het de moeite waard om het te proberen. In iedere wijk gun je mensen kunst in de buurt.’ Daarom hoopt Van Kleeff dat de eigenaren van gebouwen in de stad een lijst aanleggen van lege panden die bijvoorbeeld door kunstenaars gebruikt kunnen worden. ‘De behoefte aan ruimte is groot en er staat ook nog steeds heel veel leeg.’ De kunstenares en de meubelmaker die nu in de apotheek zitten, moeten net als John Cees Smit per november weer op zoek naar een nieuwe plek, want Stadgenoot heeft de flat verkocht. > Stadgenoot
13
reportage
Klantenservice
Energie besparen = geld besparen Met een paar slimme trucs breng je je energiekosten flink omlaag. Dat scheelt al snel tientjes per maand. Wij hebben wat handige trucs op een rij gezet. Heb je zelf nog andere bespaartips? Deel ze met ons en maak kans op een energiebespaarpakket ter waarde van honderd euro.
+¤ 50,Afspraak is afspraak
In de tuin zitten vijf veteranen aan de koffie en staan twee oude legerwagens van het soort 'Dikke Daf' en is er een veldkeuken die nog gebruikt kan worden. Binnen in 'De Veldpost' zoals de veteranen hun onderkomen noemen, is een huiskamer en een vergaderruimte. Boven is een onofficieel museum met legerkleding, vlaggen, foto's en andere militaire attributen, zoals medailles. Een unieke plek die met behulp van vrijwilligers opgeknapt is, ook al was het in het begin onduidelijk hoe lang de veteranen konden blijven. ‘We zijn nu op zoek naar een definitieve plek.’ 14
Stadleven 2 | 2015
Wassen
Voorkom ‘sluipverbruik’: haal opladers uit het stopcontact als je ze niet gebruikt. Zet apparaten ‘uit’ in plaats van op ‘stand-by’. Besparing: € 50,- per jaar
De was aan de lijn in plaats van in de droger. Je bespaart € 50,- per jaar.
+¤ 50,-
Keuken
Veel kunstenaars, ondernemers en organisaties zoeken een plek in de stad. In Amsterdam is dat niet altijd gemakkelijk. Als zij tijdelijk gratis of voor een lage huurprijs van een gebouw gebruik mogen maken, dan is dat een buitenkansje. Ook al willen sommigen langer blijven, ‘afspraak is afspraak,’ zegt Eugene Sandel die al vier jaar met zijn Stichting Veteranen Amsterdam in de voormalige pastorie van de Sacramentskerk in Amsterdam-Noord zit. ‘We moeten aan het einde van dit jaar weg. Het liefste zouden we in dit mooie pand op deze prachtige plek blijven zitten, maar we wisten dat we op een gegeven moment weg zouden moeten.’ Stadgenoot heeft andere plannen met het gebouw. Sandel: ‘We zijn heel blij dat we hier een tijd hebben kunnen zitten want er komen hier veteranen die onder andere in Irak, Libanon en zelfs nog in Indië hebben gediend. In Amsterdam alleen al wonen 2800 veteranen. Sommigen hebben daarna allerlei persoonlijke problemen gekregen. Hier kunnen we samenkomen en als mensen het echt moeilijk hebben, dan helpen we ze bij de juiste hulpinstantie te komen.
‘Eind van het jaar moeten we hier weg’
Stopcontact
Douche De meeste mensen hebben tegenwoordig een HR-combiketel in huis. Dat doucht een stuk lekkerder dan met een geisertje. Maar pas op. Die dikke straal water opwarmen kost veel gas. Douche niet te lang en niet meer dan één keer per dag. Een waterbesparende douchekop is ook een goed idee. Die zorgt voor een comfortabele straal en gebruikt veel minder water.
Kook met deksels op de pannen. Besparing: € 20,- per jaar Laat etenswaren afkoelen voor je ze in de koelkast zet Vaatwasser? Voorspoelen van de vaat hoeft niet. Een nieuwe koelkast is veel energiezuiniger. Je bespaart zo € 30,- tot € 40,- per jaar.
Ventileer goed. Als de lucht vochtig is, stijgt je energierekening. Want vochtige lucht verwarmen kost meer energie dan droge lucht.
Verwarming
+ ¤ 60,-
Zet geen meubelen tegen de radiator en hang er geen gordijnen tegenaan. Niemand in de kamer? Deur dicht en licht uit.
+¤ 20,-
t.w.v. ¤ 1
00,-
WIN een energiebespaarpakket Heb je een slimme energiebesparende tip? Deel hem met anderen! Ga naar de Facebookpagina van Stadgenoot (facebook.com/stadgenoot) en post je tip in de berichten. De origineelste tip belonen we met een energiebespaarpakket ter waarde van € 100,-.
Zet de thermostaat een graadje lager en zet de verwarming een uur voor je gaat slapen uit. Besparing: € 60,- tot € 80,- per jaar.
Inhoud pakket: kerstverlichting op zonnestroom, nachtlampje, douchecoach, waterbespaar set met zandlopen, charge stop, standby killer tv, deurveer met scharnierpen, sensor lamp
Met dank aan het Wijksteunpunt Wonen. Meer info op wswonen.nl en huurders.info/energiebesparen Stadgenoot
15
reportage
reportage
Vlinders van de stad Nachtvlinders worden ze genoemd. Mensen die het grofvuil doorvlooien op zoek naar dingen die nog wat waard zijn. Geef ze eens ongelijk. Mensen gooien de mooiste spullen weg. Met een beetje fantasie richt je daar je hele huis mee in. Of niet? Fotograaf Janus van den Eijnden nam de proef op de som.
16
Stadleven 2 | 2015
Stadgenoot
17
reportage
18
Stadleven 2 | 2015
reportage
Stadgenoot
19
prettig wonen
prettig wonen
Allemaal beestjes Verspilling van voedsel is zonde. Maar als dat op straat terecht komt, dan kan dat problemen geven. Meeuwen, ratten en ander ongedierte komen eropaf. En zie die beesten dan maar weer eens weg te krijgen. Tekst Joost Zonneveld Beeld Hollandse Hoogte ‘In Bos en Lommer is het een dagelijks probleem.’ Steve Anches is sinds een jaar huismeester van Stadgenoot in Amsterdam-West. Hij doelt op ratten die het maar wat prettig vinden in die buurt. ‘Het komt door de houding van de mensen hier. Regelmatig zie ik bewoners brood of de complete inhoud van een pan naar beneden gooien.’ En dan blijft het eten hangen in de bosjes in de binnentuinen. Ratten vinden het prettig daar omdat ze lekker beschut zitten, weet Anches van de rattenbestrijder die de populatie probeert in te dammen. Erg succesvol is dat nog niet. De huismeester ziet dagelijks ratten over straat lopen. ‘Ratten kiezen de kortste route naar hun voedsel. Er zitten er honderden in de buurt. Het ergste is het vlak-
bij het viaduct waar het afval van de markt iedere dag wordt neergezet. Gelukkig hebben bewoners daar niet zo veel last van.’
Neproofvogels Over ratten zijn weinig mensen enthousiast. Veel mensen vinden ze eng en vies. En ze zorgen ook voor andere soorten overlast: ze knagen met gemak kabels door en graven gangen waardoor de stoep verzakt. Maar door voedsel op straat worden niet alleen ratten aangetrokken. Duiven, ook wel vliegende ratten genoemd, maken nesten op balkons, poepen alles onder waarmee ze ook ziektes kunnen verspreiden. Ook muizen en bijvoorbeeld meeuwen zijn
een toenemend probleem. Als de soms agressieve vogels eenmaal in de buurt zitten, dan gaan ze niet zomaar weg. Ze blijven daar dan hangen en kunnen in hun zoektocht naar voedsel in één beweging vuilniszakken opentrekken. In Amsterdam-West haalt men opgelucht adem nu meeuwen met succes door neproofvogels op gebouwen weggehouden worden. Maar het gif dat de troep ratten in Bos en Lommer moet bestrijden, lijkt nog weinig effect te hebben.
Plagen Duiven, muizen en zelfs ratten en meeuwen, al die dieren horen bij de stad. Maar voedsel dat mensen op straat gooien, maakt het al die soorten wel erg gemakkelijk om te overleven en uit te breiden. En dat kan dan tot een ware plaag leiden. Het is daarom niet verstandig om voedsel op straat te gooien of aan de dieren te voeren. Vaak is het voeren van eenden of duiven ook voor die dieren zelf niet goed.
Gedrag van bewoners Volgens Anches begint de aanpak van dierenoverlast bij het gedrag van de bewoners. Hij spreekt dan ook mensen aan als ze iets op straat gooien. ‘Soms zie je kleine kinderen snoepverpakkingen weggooien alsof de stoep een afvalbak is. Daar begint het al mee.’ De meeste mensen reageren volgens de huismeester wel goed als hij vraagt de rommel op te ruimen. ‘Maar sommige mensen zeggen 'ja' en doen 'nee'. Het is iets wat veel tijd en geduld nodig heeft.’
‘Voeren is voor de dieren zelf vaak ook niet goed’
Broodbakken
‘De complete inhoud van een pan gooien ze naar beneden’ 20
Stadleven 2 | 2015
Voedsel op straat is een algemeen probleem in Bos en Lommer, zegt Anches. ‘Van bewoners die kapotte vuilniszakken naast het ondergronds afvalsysteem neerzetten tot resten van snacks op straat tot hele bergen oud brood. Alle soorten bewoners en van jong tot oud doen het. Het punt is dat afval nog meer afval aantrekt. Als er al troep ligt, denken mensen dat ze er nog wel wat bij kunnen gooien.’ Volgens sommigen is het een probleem dat moslims geen voedsel weg mogen gooien. Volgens de huismeester speelt dat mee, maar kan in zijn buurt niet één groep >
Stadgenoot
21
prettig wonen
portretserie
voor het probleem verantwoordelijk gehouden worden. ‘En er zijn ook broodbakken in de buurt waar ook moslims het brood dat ze over hebben in kunnen doen en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Regelmatig bel ik de gemeente om te vragen of ze er een willen legen. Hopelijk komen er nog meer.’
Eerste klas tweedehands
Koken op brood Toch blijken de broodbakken die sinds 2009 op straat staan niet altijd goed te werken, bleek een paar jaar geleden. Mensen gooien er ander afval zoals bijvoorbeeld plastic in. Het was de bedoeling het brood aan de dieren van nabijgelegen kinderboerderijen te geven. Maar het vervuilde voedsel is een te groot risico voor de gezondheid van de dieren. Een paar jaar geleden kwam een groep kunstenaars op het mooie idee om het brood met behulp van bacteriën te vergisten en zo om te zetten in gas. Met het oude brood kan dan zomaar gekookt worden. Maar ook hier is het een probleem dat ander afval bij het brood in de bak terecht komt.
Rattenvanger van Hamelen Anches is vastbesloten meer bewoners bewust te maken van het probleem van voedsel op straat. Hij wil daarbij ook gebruik maken van de creativiteit van kunstenaars en bewoners niet alleen met een opgeheven vinger terechtwijzen. ‘In het najaar wil ik samen met de gemeente en bewoners een ander soort actie beginnen. Niet door voor de zoveelste keer een brief te sturen, maar door eens iets anders te doen. Bijvoorbeeld door iemand als de Rattenvanger van Hamelen door de straat te laten lopen, kinderen met trommels er bij te betrekken. Of een fotowedstrijd over afval op straat te organiseren. En misschien is het ook wel een idee om mensen eens echt kennis te laten maken met de dieren die voor overlast zorgen. Bijvoorbeeld door mensen de mogelijkheid te geven ratten eens van dichtbij te bekijken. We zijn druk met de voorbereiding, maar ik wil in ieder geval iets doen dat mensen bij blijft, zodat ze er zelf over na gaan denken.’
22
Stadleven 2 | 2015
Spullen hergebruiken is beter voor milieu en portemonnee. Stadleven belde aan bij de bewoners van Wladiwostok, een gebouw op het Java-eiland dat in 1994 gebouwd is door Het Oosten (voorganger van Stadgenoot). Wat is je favoriete tweedehandsje?
‘Broodbakken zijn een uitkomst, hopelijk komen er meer’
Tekst & Fotografie Marieke de Bra
Jim Het is niet voor niets dat Jim van der Panne een gitaar uitkiest wanneer wij hem vragen naar zijn favoriete tweedehands item. De jongen is namelijk enthousiast muziekliefhebber en zat vorige jaar nog op het conservatorium in Enschede waar hij MediaMusic studeerde. Dit houdt in dat je over alle aspecten van muziekproductie leert, van zelf componeren tot ondernemerschap. Naast zijn studie gaf Jim gitaarles, en dat doet hij nog steeds. De gitaar die de jongen ons laat zien is een bijzon-
dere, het is namelijk een 12-snarige die niet veel mensen gebruiken. Volgens Jim komt dit doordat het ding lastiger te bespelen is dan zijn 6-snarige broer. Het indrukken van twee snaren tegelijk kost veel kracht. Toch is de jonge gitaardocent er erg blij mee, want naast dat het een mooi muziekinstrument is, heeft de gitaar ook emotionele waarde. ‘Hij is van mijn oom geweest, die op jonge leeftijd overleed. De gitaar kreeg ik jaren later van mijn opa, die het instrument als aandenken had behou-
den. Dat ik hem nu mag hebben, betekent heel veel voor me’. Je kunt wel zeggen dat Jim uit een muzikale familie komt, zijn vader is namelijk ook gitaardocent en geeft les aan het Muziekpakhuis in Amsterdam. Zusje Eva kan erg goed zingen. Jim heeft trouwens een keer in poppodium de Melkweg opgetreden. ‘Dat was onwijs cool.’ Hij speelde toen echter nog geen gitaar maar de drums. Acht jaar lang deed hij dit voordat hij gitaarspelen erbij nam. ‘Ik wilde meer weten van melodie en harmonie’. Stadgenoot
23
portretserie
portretserie
Monie: ‘Het is een mooi gegeven dat buren elkaar iets gunnen.’
Geert: ‘Vroeger toen ik meer tijd had, vond ik alles bij het vuilnis.’
Monie haalde haar kuipstoeltje uit de ‘buur tot buur’-hoek en bekleedde het met een tijgerprint motief. De wisselhoek in het pand aan het Azartplein is een plek waar buren hun spullen neer kunnen zetten als ze er niets meer mee willen of kunnen. Een buurman- of vrouw kan het dan hergebruiken. De docent ‘Nederlands als tweede taal’ vindt het een prettige manier van recyclen omdat het een mooi gegeven is dat buren elkaar iets gunnen. Ze heeft nog niet zoveel spullen uit 24
Stadleven 2 | 2015
de hoek gehaald, maar neemt bijvoorbeeld wel eens boeken mee. En laatst een spiegel. Monie’s IKEA-stoeltje doet haar denken aan vroeger, toen ze precies zo’n kuipstoel had. Die was trouwens knalrood. Het zeteltje staat pontificaal voor het raam, ‘zodat je lekker weg kunt dromen terwijl je over het water staart’. Als de docente genoeg tijd heeft, zit ze er graag, net zoals haar bezoek. ‘Ik kijk dan naar wat er buiten gebeurt, met een kop thee erbij. Hey daar komt de pont’, ze is even
afgeleid. Monie vindt het prettig om bij het raam te zitten omdat het water haar tot rust brengt. De rustige vrouw heeft veel tweedehands spullen in huis, maar aan de dingen die van haar moeder zijn geweest, hecht ze het meeste waarde. Haar huis staat er vol mee. Aan het Chinees ogende bureau achter haar bracht Monie’s moeder veel tijd door met haar administratie. ‘Ik zie het nog voor me hoe mijn moeder daar dan zat met een stapel papieren voor zich’.
Wanneer wij Geert Timmerman vragen wat zijn favoriete tweedehands item is, loopt hij linea recta de trap van zijn twee verdiepingen tellende woning af. Hij komt weer naar boven met een knalrood schilderij. ‘Dit stond gewoon bij de vuilnis. Bizar toch, wat mensen achterlaten op straat? Moet je kijken wat hier achterop staat.’ Geert draait het schilderij om en wijst naar de sticker met 1500,- erop. Of het guldens of euro’s moesten zijn is onduidelijk. Het is een werk van
beeldend kunstenaar Robert Pennekamp, heeft Geert weten te achterhalen. ‘Wat ik er mooi aan vind, is dat je kunt zien dat het door iemand is gemaakt die weet waar hij mee bezig is. Bovendien spreekt de kleur mij heel erg aan.’ Dat Geert het bedrag dat achterop staat er niet voor betaald heeft, maakt het kunstwerk voor hem nóg mooier. De coördinator op een dak- en thuislozeninstituut leeft namelijk met de overtuiging dat je alles wat je hartje begeert op straat zou
kunnen vinden en dat je dus geen geld nodig hebt om een prettig leven te leiden. ‘Zelfs als je kunstliefhebber bent zoals ik. En dat is met het vinden van dit schilderij bewezen’. Het enige dat je nodig hebt, is tijd en daar ontbreekt het tegenwoordig nog wel eens aan. Geert vindt verspilling ‘heftig’ en zou het liefst ‘stadjutter’ zijn. ‘Er staan zoveel mooie spullen op straat, die je nog prima kunt gebruiken. Vroeger toen ik meer tijd had, vond ik alles bij het vuilnis.’ Stadgenoot
25
portretserie
portretserie
Marijn: ‘wat is er eigenlijk niét tweedehands in ons huis?’
Chantal: ‘Soms ga ik er lekker even neuzen als niemand kijkt.’ Als we aan Marijn vragen of ze een tweedehands item heeft voor onze serie vraagt ze zichzelf hardop af: ‘wat is er eigenlijk niét tweedehands in ons huis?’ Net zoals veel buren op het Azartplein houdt de psychologe en moeder van één zoon erg van recyclen. We zitten in de keuken dus Marijns oog valt al snel valt op de kast die tegenover haar staat. Hij is niet altijd rood geweest. ‘Je weet hoe die dingen gaan’, zegt Marijn met een schuldbewuste glimlach 26
Stadleven 2 | 2015
op haar gezicht: ‘Je hebt ambitieuze plannen, maar uiteindelijk duurt het twee jaar voordat hij daadwerkelijk is geschilderd’. Buurvrouw Marijke hielp haar met de klus. ‘De deurknoppen moeten zelfs nog’, zegt Marijn. Nog mooier dan de huidige kleur, vindt Marijn dat de kast een altaar is geworden voor intieme herinneringen. Eén van haar dierbaarste items is het kleine fotootje van haar zoon in zijn jongere jaren op Terschelling, naast hem staan zijn vriendjes. ‘Het linker jonge-
tje leeft niet meer, dus het prentje betekent heel veel voor me’. Een Delftsblauw bord met ‘Leer bedaard te leven’ erop was vroeger van Marijns oma. ‘En kijk, dit speeldoosje bijvoorbeeld: mijn zoon kreeg het van mijn vader’. Marijn draait aan het hendeltje en ontspant meteen wanneer het mini-instrumentje Michelle Ma Belle van The Beatles hapert. Binnenkort moeten Marijn en de kast er opnieuw aan geloven: ‘Het groen komt er alweer doorheen’.
Chantal van Genderen woont al jaren met haar man en twee kinderen (Daphne en Kayen) in het bijzondere pand aan het Azartplein. Ze heeft al heel wat leuke spulletjes uit de ruil hoek gehaald. De ‘buur-tot-buur-hoek’ in de hal van het pand is een plek waar medebewoners hun spullen neerzetten als ze er niets meer mee willen of kunnen. Een buurman of -vrouw kan het dan hergebruiken. ‘Soms ga ik er lekker even neuzen als niemand kijkt.’ De hoek is volgens
Chantal heel handig als je kleintjes hebt, die zijn namelijk snel uitgekeken op hun spullen. Ze heeft al behoorlijk wat dingen van Daphne en Kayen in die hoek gezet. Dat doet ze stiekem, als de twee er niet zijn. ‘Ze missen het nooit.’ Wel 50% procent van wat Chantal en haar familie bezitten is tweedehands, de gaaf uitziende stoel waar ze op zit bijvoorbeeld. Deze, samen met een identiek tweelingzusje, vond ze ook in de hal. ‘Het leuke aan die hoek vind ik dat het
spullen van je buren zijn, maar je weet meestal niet wie de vorige eigenaar was. En dat is vice versa ook zo: er wonen vast mensen in dit pand die onze spullen hergebruiken, grappig toch?’ Chantal vind het sowieso belangrijk om duurzaam te leven, ze heeft niet voor niets drie jaar geleden een carrièreswitch gemaakt. Met haar eigen bedrijf Voeding en Verbeelding adviseert Chantal als natuurvoedingskundige over pure, onbewerkte mondkost. Stadgenoot
27
zo woon ik
zo woon ik
‘Mooie schoenen? Die koop ik gewoon.’ Jamilla Zerrouk woont in de Rivierenbuurt, samen met haar moeder, tweelingbroer en zus. Én met een indrukwekkende collectie killer heels! Tekst Dagmar Holtman | Fotografie Hans van der Vliet schoenen draag voel ik me gewoon niet mezelf.’ ‘Op mijn werk moet ik -helaas- wel platte schoenen dragen. Ik werk hier vlakbij, bij het De Mirandapaviljoen. Dan sta ik negen uur lang op mijn benen, en tja, dat hou zelfs ik niet vol. Ik vind het heel prettig dat mijn werk zo dichtbij is: 5 à 10 minuten lopen. Ik werk er al vier jaar.’
‘We hebben veel Marokkaanse voorwerpen, want mijn vader komt uit Marokko.’
‘Achter het De Mirandabad zit een veldje, en daar kom ik graag. Het is er heerlijk rustig. In de zomer gaan buurtbewoners daar ook vaak barbecueën. Dan is er veel contact onderling. Normaal gesproken is dat niet zo in de Rivierenbuurt. Het is niet echt een ‘buurtje’. Mensen kennen elkaar wel van gezicht maar daar blijft het bij.’ ‘Ik woon hier al sinds mijn derde, samen met mijn moeder, tweelingbroer Jamal en zus Nadia. Ik heb nog een broer, die woont vlakbij Enkhuizen. Dat is mij te ver, ik wil in Amsterdam blijven wonen. Waar maakt me niet uit, behalve in Noord. Dat vind ik geen Amsterdam meer.’
Jamilla Zerrouk • 22 jaar • etagewoning op de tweede verdieping • woont hier sinds 1996 • heeft ‘iets’ met hoge hakken
‘Die schoenen in de huiskamer? Ja, die vallen wel op. Al sinds ik twaalf ben, ben ik gek op hoge hakken. Toen kocht ik mijn eerste paar, en sindsdien vind ik dit soort killer heels geweldig. Als ik schoenen mooi vind, koop ik ze gewoon. Ook als ze te groot zijn. Dat los ik dan wel op met een inlegzooltje. Ik heb geen moeite met lopen op deze hakken. Sterker nog, als ik platte
28
Stadleven 2 | 2015
‘Het huis is in al die tijd niet veranderd. Die lambrisering bijvoorbeeld, die zat er al toen we er gingen wonen. We hebben veel Marokkaanse voorwerpen in huis hangen, want mijn vader komt uit Marokko. Helaas is hij in maart overleden. Hij is begraven in Marokko, dus daar zullen we ook zijn deze zomer.’ ‘Omdat ik in deze buurt op de basisschool heb gezeten, ken ik de meeste Rivierenbuurters wel. Ik spreek ze verder niet meer hoor, want tja, iedereen gaat na verloop van tijd toch zijn eigen weg. Als ik iets leuks wil doen, dan blijf ik meestal niet in de buurt, maar ga ik naar de stad. En als iemand mij vraagt waar het nou écht leuk is in de Rivierenbuurt, dan zeg ik: De Maasstraat! Er zijn heel veel leuke winkels en nieuwe koffiezaakjes, dus dat is echt een aanrader.’
Stadgenoot
29
mijn werk
Stadgenoot verkoopt
‘Waar mensen zijn, wordt ruzie gemaakt. Dat is niet erg. Dat moet je oplossen.’ Aan het woord is Bente London, directrice van Beterburen, de bemiddelaar bij burenconflicten. Beterburen werkt nauw samen met politie, meldpunten en corporaties. Ook voor Stadgenoot is Beterburen een belangrijke partner.
‘Mensen zijn vaak bang om iets te zeggen’
‘Van huur naar koop: soms een slimme move’. Huren of kopen? Een koopwoning valt voor veel mensen buiten hun bereik. Maar wie kan kopen, moet dat zeker serieus overwegen. Vooral als je je eigen huurwoning kunt krijgen. Want dan zit er extra korting in. Tekst Gijs Coffeng
Elf jaar geleden startte Beterburen met buurtbemiddeling in Amsterdam. En elk jaar groeit het aantal behandelde zaken: 778 in 2010, 903 in 2012 en 1108 in 2014. ‘Iedereen heeft uiteindelijk hetzelfde belang. Je wilt prettig wonen’, zegt Bente. ‘Thuis moet je veilige plek zijn.’ 250 speciaal getrainde vrijwilligers gaan in tweetallen op pad om ruziënde buren tot elkaar te brengen. ‘Toch willen we dat mensen eerst zelf hun buren aanspreken. Daar krijgen ze eventueel begeleiding bij. Mensen zijn vaak bang om iets te zeggen, vaak gebaseerd op vooroordelen. Maar die grote buurman met die tatoeages en die zware stem, daar kun je vaak best een gesprek mee voeren. Conflicten zijn heel vaak gestoeld op onbekend maakt onbemind. We wonen heel dicht op elkaar, maar we weten maar weinig over onze buren. Wat we vaak meemaken is dat er een conflict ontstaat over geluidsoverlast. In een bemiddelingsgesprek blijkt dan dat bijvoorbeeld iemand nachtdienst heeft en dus ’s ochtends slaapt. Als je dat weet, kun je er rekening mee houden, maar vaak weten buren te weinig van elkaar.’
Kou uit de lucht Beterburen voert doorgaans na de individuele intakegesprekken één of twee bemiddelingsgesprekken, dan moet de kou uit de lucht zijn. ‘Je moet goed kunnen luisteren, doorvragen, geduld hebben. Echt niet iedereen kan dit doen’, zegt Bente. De bemiddelaars zijn altijd onafhankelijk. Naast de gesprekken worden er af en toe ook workshops gegeven over hoe je elkaar kan aanspreken. Kijk voor meer informatie op www.beterburen.nl Of bel: 085 - 90 22 810. Op werkdagen van 8.30 tot 12.00 en van 13.00 tot 17.00.
Tips voor een goed gesprek • Wacht niet te lang met het aangaan van een gesprek. • Benader je buren op een rustige manier. • Maak een afspraak voor een gesprek, kom niet onverwachts binnen vallen. • Bedenk vooraf wat je wilt zeggen (opschrijven helpt!) • Vertel duidelijk wat er dwars zit en geef voorbeelden. • Luister naar elkaars verhaal. • Laat elkaar uitpraten.
Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Marieke de Bra
30
Stadleven 2 | 2015
Stadgenoot verkoopt een kleine driehonderd woningen per jaar aan particulieren, in allerlei complexen en tal van buurten. Soms kunnen huurders hun eigen woning kopen. Steeds meer mensen doen dat. Verkoopmanager Ad Schellingerhout: ‘Kopen kan heel aantrekkelijk zijn. De hypotheekrente is laag en door de crisis zijn de huizenprijzen dat ook. Intussen blijven de huren maar stijgen.’ En de prijs? ‘We verkopen onze woningen marktconform, dat zijn we verplicht’, zegt Ad. ‘Maar zittende huurders mogen we tien procent korting geven.’
Mooi aanbod Anna Post is sinds juni eigenaar van haar woning in de Kolenkitbuurt. ‘Ik kreeg een vast contract. Daardoor kon ik een hypotheek krijgen. Ik heb zelf contact opgenomen met Stadgenoot. Investeren in je eigen huis is volgens mij voordeliger dan elke maand huur betalen. En Stadgenoot kwam
met een heel mooi aanbod. Ze hebben bovendien het hele traject begeleid, nog wat reparaties uitgevoerd voor de verkoop, de notaris geregeld. Het ging heel vlot. Echt, ze doen dat heel goed. Ik kreeg zelfs nog een bos bloemen bij de laatste handtekening.’
Check uw woning Zijn alle woningen voor hun huurders te koop? Ad Schellingerhout. ‘De meeste woningen blijven huur, maar soms is kopen mogelijk. Je kunt het eenvoudig checken door even te bellen met ons Verkoopkantoor.’ Interesse? Bel het verkoopkantoor: 020 - 511 8000 (kies voor optie 2) of mail naar
[email protected] Bezoekadres: Mercatorplein 49, 1057 CA Amsterdam
De mensen van Stadgenoot geven graag persoonlijk meer informatie. Dat kan thuis of op kantoor, net wat je prettig vindt.
Heb je na dit gesprek interesse om daadwerkelijk te kopen, dan schakelt Stadgenoot een onafhankelijk taxateur in die de marktwaarde van de woning vaststelt.
Aan de hand van de taxatie doet Stadgenoot een definitieve koopaanbieding.
Stadgenoot
31
fotostrip
Hergebruik: hip! Ype & friends
colofon
contactgegevens
Redactie Pim de Ruiter
Klantenservice 020 - 511 80 00
Productie Sirikit Huibers
E-mail
[email protected]
Vormgeving Milja Oortwijn
Website www.stadgenoot.nl
Coverbeeld Hollandse Hoogte
Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam
Medewerkers Marieke de Bra, Mano Bouzamour, Gijs Coffeng,
Postadres Postbus 700, 1000 AS Amsterdam
Ype Driessen, Janus van den Eijnden, Caroline Freriks, Dagmar Holtman, Jean-Piere Jans, Hans van der Vliet, Joost Zonneveld Drukker Wilco Art Books, Amsterdam Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit magazine kunnen geen rechten worden ontleend.
