Sanne en Jason De bruiloft
20 juli 2012
Twee mooie mensen en een prachtdag
Moment suprême Het is 20 juli iets over half elf. Op de stoep aan de Stadhouderslaan heeft zich een grote groep mensen verzameld. Allemaal staan ze te wachten op het ‘moment suprême’. Iedereen drentelt zenuwachtig door elkaar heen, checkt veelvuldig de tijd en kijkt reikhalzend uit naar de bruidegom. Daar is hij dan. Een zilvergrijze Porsche komt de hoek om rijden. Breed lachend zit Jason achter het stuur. Alle ogen zijn op hem gericht als hij ogenschijnlijk rustig naar de deur loopt. Eindelijk is het zover. Het moment van ontmoeten is daar. Vol verwachting kijkt hij naar boven. Daar komt ze aan. Langzaam loopt Sanne naar beneden. Ze is prachtig, een plaatje, zo ontzettend mooi.
Nu is het echt Met tranen in de ogen kussen jullie elkaar. Langzaam draaien jullie je om naar je familie en vrienden. Luid joelend, klappend en huilend juichen zij jullie toe. Iedereen is ontroerd en aangedaan. Lachend en huilend wordt er geknuffeld en gekust. Niemand wil jullie laten gaan. Allemaal willen ze dit moment nog even vasthouden. Nog heel even genieten van dit ‘nu-is-het-echt: Jason-en-Sanne-gaan-trouwenmoment’.
Een portret Het zijn deze mensen, deze lieve mensen, die ik vraag om mij te helpen een portret te schrijven over jullie. Ik spreek vrienden, lees mailtjes van studiegenoten en hoor verhalen van familie. Ik vergaar zoveel informatie dat ik nauwelijks weet waar ik moet beginnen. De omschrijvingen zijn lyrisch, liefdevol en vol waardering. De anekdotes zijn herkenbaar, grappig en soms hilarisch. Hieronder een greep uit al het moois dat ik over jullie verzameld heb.
Lieve Sanne,
Een gewassen appeltje Karin geeft een prachtig voorbeeld van jouw smetvrees en ‘goed en gezond eten’-drang: “Er kan er maar eentje een appel tevoorschijn halen als wij na de tennis allemaal aan de bitterballen en het bier gaan. Dat geloof je toch niet! Die heeft dan gewoon een gewassen appel bij zich. In een plastic zakje nog wel. Een keurig drie-uurtje, precies zo als het hoort. Je lacht je toch dood!!” Hoe hard ze ook om je kan lachen, ik hoor de liefde in haar stem als ze over je praat. Als ze vertelt hoe sociaal je bent, hoe ontzettend lief je bent “soms misschien iets té lief”, hoe attent je bent “Je krijgt altijd als eerste een kaartje van Sanne”, hoe enthousiast en gezellig je bent en hoe sportief je bent “het is ongelooflijk wat die allemaal presteert!”. Nuttig klankbord Iedereen die ik spreek…. allemaal roepen ze om het hardst hoe sociaal je bent. Waar je ook bent, met wie je ook praat…. .altijd zal je vragen hoe het met de ander gaat. Niet op een ‘hee-hoe-is-het-maareigenlijk-interesseert-je antwoord-me-geen-reet-manier’, maar vanuit oprechte interesse. Omdat je daadwerkelijk wilt weten hoe het met die ander is. Je luistert en vraagt door en zoals Sawani schrijft: “Je kunt het met Sanne overal over hebben. Voor mij heeft ze in het verleden al regelmatig als nuttig klankbord gediend. Fijn en heel erg waardevol!”. Stappen zetten Jij laat niet gauw het achterste van je tong zien. Mensen mogen veel van jou zien en jij hebt een hele hoop te geven, maar er is een grens. Waarschijnlijk is Jason de man die jou door en door kent. Papa komt een heel eind. Hij noemt jou sociaal bewogen, loyaal in vriendschappen en een echte denker. Jij doet nooit zomaar iets. Je wikt, weegt, denkt, overlegt, denkt nog eens en neemt pas dan een weloverwogen besluit. Natuurlijk twijfel je, weet je het af en toe niet meer en vraag je je af waar je in godsnaam naartoe moet met je leven…… Maar je wanhoopt niet. Je blijft niet hangen in twijfel. Je wil verder en je weet dat je daar stappen voor moet zetten. Dus dat doe je: Je onderzoekt, besluit en gaat door.
Lieve Jason,
Hassan de Handelaar Natascha zit boordevol de mooiste verhalen. De ene anekdote na de andere haalt ze te voorschijn. Samen lachen we om het snotje waaruit jij geboren dacht te zijn. Ze vertelt hoe jij hebt leren zoenen met behulp van je eigen knie. Hoe jouw hele familie gék werd van je eeuwige “Baby don’t hurt me, don’t hurt me… no more.” Maar ook hoe ze jou kent als sociale, ondernemende, enthousiaste, lieve jongen, boordevol energie en leuke ideeën. En uiteraard vertelt ze hoe jij als klein jochie al een Hassan de Handelaar in de dop was. Op de basisschool verkocht jij al vuurwerk aan je klasgenootjes. En dat handelen…. daar ben jij nooit mee opgehouden. Jij bent een zakenman in hart en nieren. Mensenmens Ook Awni geeft aan dat hij boekwerken vol zou kunnen schrijven over jou en je streken. Hij vertelt over die keer dat jullie als 18-jarige jochies in Almere op stap waren: “Het was gezellig en we waren lekker aan het bier, toen we opeens in onze kont werden geknepen. De ‘daders’ bleken twee dik in de make-up zittende dames te zijn van een jaar of vijftig. Waar menig ander een “rot op” over zijn schouder geroepen zou hebben, ging Jason doodleuk het gesprek aan met de vrouwen in kwestie. Het resultaat was een nog gezelligere avond én een mooi verhaal!” Een voorbeeld van het gemak waarop jij contact maakt. Of het nou ‘strak-in-het-pak-accountants’, een stelletje lompe boeren of kontenknijpende oudere jongeren zijn. Jou maakt dat niets uit; met een ieder kan jij levelen. Wars van enig oordeel en altijd in voor een nieuwe ontmoeting, stap jij zonder schroom op anderen af. Je bent een mensenmens en mensen hebben je lief. Genieten Jij hebt plannen te over en bent altijd even ondernemend. Geen brug is te ver en geen avontuur te gek. Alles zou je willen doen. Willen meemaken. Willen ervaren. Je hebt volop inspiratie en energie. Dolenthousiast sleep je je omgeving mee in je wilde plannen. Zo vertelt Allan hoe je hem midden in de nacht opbelt met de prachtigste ideeën, die de volgende dag zomaar weer anders kunnen zijn. Jij wil steeds een nieuwe uitdaging, iets anders en een frisse start. Het leven moet geleefd worden en je hebt geen tijd te verliezen. Genieten zal je en genieten dóe je!
Nog een keertje overdoen? Net als iedereen die ook maar een klein deel van jullie trouwdag heeft meegemaakt. Het feest begon met ontroering en tranen. Diep in de nacht eindigde het met uitgelatenheid en dronkenschap. Een kleine club partyanimals staat als laatste op de dansvloer. De DJ draait de ene lekkere plaat na de andere. Haren zijn allang uit de krul, schoenen liggen uitgetrapt in een hoek en nog steeds wordt er gedanst. Het personeel loopt zwijgend de rommel op te ruimen. Zij zijn er klaar mee, de feestgangers nog niet. Maar het licht gaat aan, de muziek moet uit, het feest is over. Een prachtdag komt ten einde. Met spijt in de ogen zwalkt iedereen naar buiten. Op weg naar de kater van morgen. Wat was het mooi. Wat was het goed. Zullen we het nog een keertje overdoen?
Inge Kramp – www.ingekramp.nl
