avonturiers |
Expeditie
Robinson Je hoort het wel vaker: avonturiers die de fiets nemen om ‘de wereld’ te ontdekken. Wereldreizen maken met de fiets lijkt wel ‘in’ te zijn. Ook exotische bestemmingen zitten in de lift. Niet zo onlogisch want wie nieuwsgierig is, heeft aan zijn of haar tweewieler een geknipte gezel om andere oorden te verkennen en te ontdekken. Is je fiets klaar voor jouw Expeditie Robinson?
avonturiers |
Dwars door
Azië
Van augustus 2009 tot juli 2010 fietsten Steven Geirnaert en Heidi Renwa 20.000 kilometer dwars door Azië. Die fietsreis bracht hen van de Balkan en Turkije naar Iran, Pakistan, India, Nepal en China. Een jaar fietsen door onbekende landen is veel meer dan een fysieke inspanning. “Reizen met de fiets is verslavend. Telkens weer ontdek je, buiten de platgetreden paden, het echte land,” zegt Steven. Een poging om in tien beelden die authenticiteit van Azië op de fiets te vatten. › Samenstelling Steven Geirnaert
58 | Grinta! Special
Emoties uitvergroot Tranen rollen over mijn wangen, tranen van ontroering. Mijn longen schreeuwen om zuurstof maar voor mijn ogen ontrolt zich de machtige Himalaya. De bittere koude en de uitputting van het klimmen op grote hoogte verzinken bij het onbeschrijfelijke gevoel van nietigheid tussen deze reuzen der aarde. Al je emoties worden uitvergroot: woede en frustratie, maar vooral geluk, je één voelen met je gebreken en realisaties. Het absolute plezier van de dagelijkse vrijheid, het gevoel van je lichaam dat alsmaar sterker wordt, de wind door je haren, de onvergetelijke ontmoetingen, de onaardse landschappen ...
Hotel Tent Weg van huis proberen we altijd te kamperen. De eerste vier maanden sliepen we welgeteld drie keer op hotel. Akkoord, af en toe gaat er eens iets mis: een nachtelijk onweer, je blijkt je tent naast een trouwfeest te hebben gezet, je wordt gestoken door een schorpioen … Maar zo’n tegenslagen zijn eerder zeldzaam. Uiteindelijk gaat het ons om het vinden van de ultieme kampeerplek: een zonsondergang op een bergtop in de Karpaten, volle maan op een zoutmeer, zelfgemaakte koffie met zicht op de ontwakende Himalaya.
Vlucht naar de bergen In Iran is de auto koning. Wat wil je, een liter benzine kost er 7 cent! Bovendien zijn de wegen op de golvende hoogvlaktes kaarsrecht en voorzien van een uitstekende laag asfalt. Er rijden dan ook geen fietsers en dat maakt de Iraanse wegen voor ons tot de gevaarlijkste van heel Azië. Het landschap is door de afwezigheid van begroeiing wel spectaculair, maar de monochrome monotonie drijft ons – zoals altijd – naar de steeds verrassende bergen.
> Grinta! Special | 59
avonturiers |
Spiegeltje, spiegeltje aan het stuur Maanden vooraf hebben we nagedacht over welke reserveonderdelen en accessoires we zouden meenemen. Een reserveketting was nuttig, reservebanden ook. Een hoofdlamp bleek het meest effectief als verlichting. Maar het meest praktische accessoire op onze fietsen was het spiegeltje. Zeker op een drukke weg. Je ziet de aanstormende wagens beter aankomen en je kunt elkaar in de gaten houden. En soms bewezen ze ook voor de plaatselijke bevolking hun praktische nut.
Hello, my friend “Wil je bij mijn familie overnachten?” “Kan ik je een maaltijd aanbieden?” Iraniërs zijn de koningen van de gastvrijheid. Toch hoeden we ons voor mensen die zich bij de eerste ontmoeting voorstellen als je vriend. Ofwel probeert iemand je iets te verkopen wat je niet hoeft, ofwel is het de arm der wet. In dat laatste geval moet je je paspoort bovenhalen, of je ‘krijgt’ een escorte of je wordt ´s nachts meegenomen naar het politiekantoor. Na drie controles vlak na elkaar liep de emmer over. Op de vraag om onze paspoorten alweer te laten zien, barst Heidi in een tirade uit. We laten de patrouille verbouwereerd achter en negeren hun stoptekens. De politie, niet gewend om tegengesproken te worden, en zeker niet door een vrouw, stond met de mond vol tanden.
60 | Grinta! Special
Karakorum Highway De Karakoram Highway is de moeder aller wegen: 1300 km dwars door de Himalaya, van Pakistan naar China. De aanleg ervan startte in 1959, nam 20 jaar in beslag en eiste honderden mensenlevens. Anno 2010 zijn er duizenden ingehuurde Chinezen met schop en hamer in de weer. Hun ijdele doel: de KKH vlot berijdbaar maken. 300 kilometer weg ligt volledig opgebroken, waardoor we de laatste dagen op grind, aarde en stenen fietsen. Zelf ontsnappen we ternauwernood aan een ongeluk: wanneer we in een smalle ravijn fietsen, komen eerst kleine steentjes maar al vlug ook volledige rotsblokken naar beneden. Schuilend onder een overhangende rots spatten zware stenen uiteen op het wegdek.
Eindelijk: de tropen De zuidelijke kustprovincie Kerala, in India, is een paradijs na de woestijngebieden van Pakistan en Iran. We genieten van de tropen: verse kokosnoten, slapen tussen de palmbomen op het strand, eten geserveerd op bananenbladeren, ‘s avonds douchen – net zoals in de reclame – in een tropisch onweer, de jungle, olifanten en apen. De bergruggen die parallel met de kust lopen zijn begroeid met thee- , kardemom- en koffieplantages en zorgen voor onvergetelijke panorama’s.
> Grinta! Special | 61
avonturiers | Naar de Himalaya Gekleurde gebedsvlaggen en boeddhistische gebedstrommels versieren de weg en de Tibetaanse witte huizen zien eruit als forten: hele dikke muren, nauwelijks ramen en meters stro op het dak, om de bijtende winterkou buiten te houden. Fietsen in de Himalaya in februari is toch wat hoog gegrepen: de kou en vooral de dichtgesneeuwde bergpas verder op onze route dwingen ons met een bus hetzelfde traject terug te nemen.
Ongelijke race In Nepal zie je amper auto’s, maar wel een enkele bus en duizenden fietsers op de weg. De Nepalezen zijn blij verrast andere zeulende fietsers te mogen verwelkomen. Altijd is er wel een enkeling
62 | Grinta! Special
die zin heeft in een hopeloze race. Het begint altijd als volgt: wij halen een fietser in, hij probeert aan te klampen en schiet ons dan onverwacht als een pijl voorbij. Maar de strijd is ongelijk:
goede fietsen, een fietsconditie van maanden en - vooral - versnellingen. Eens we de fietser bijgehaald hebben, veinst hij een probleem aan de ketting en laat hij zich snel afzakken.
5 kilo kaarten In totaal hebben we op 12 maanden meer dan 5 kilo kaarten verslonden. Dat is geen overbodige luxe: we zoeken altijd naar de landelijke wegen omdat die de beste panorama’s en rust verzekeren. Reizen met de fiets heeft weinig te maken met het transport tussen twee punten: op de fiets wil je genieten en de mooiste weggetjes en streken ontdekken. Dus nee, ik ben geen voorstander van een gps. Het is misschien makkelijk, maar je hebt minder gevoel voor afstand, richting en ruimte. Een kaart geeft je een mooi overzicht en je kunt de interessante plaatsen of wegen altijd wel netjes aan elkaar rijgen. n
Foto Vélo : het boek Deze beelden en verhalen komen uit het prachtige boek Foto Vélo. Daarin verwerken Steven Geirnaert en Heidi Renwa de meest beklijvende foto’s (meer dan 200), ervaringen en ontmoetingen van hun fietsavontuur. Je kunt het boek rechtstreeks bij de auteur kopen en bestellen, via www.foto-velo.be. Op deze website lees je nog meer interessante wetenswaardigheden over de reis, de landen en de mensen onderweg en over de praktische beslommeringen van zo’n onderneming.
Een jaar fietsen: iets voor mij? Steven en Heidi raden aan er niet aan te beginnen zonder: ✔ twee goede fietsen ✔ een dosis hygiënische nonchalance ✔ een plan in je hoofd en kaarten om dat plan uit te voeren ✔ een bankkaart – wij spendeerden ter plekke 7.500 euro voor twee personen ✔ gemiddeld 80 km per dag te kunnen fietsen ✔ een stevige relatie met je fietspartner met wie je lief en leed kunt delen ✔ een goede weerstand tegen alle mogelijke weerselementen Grinta! Special | 63