Publish(ers, come to your senses) or perish Wan Fokkink
VU University Amsterdam
Current state of affairs Scientists write, referee and typeset the articles in journals. Editorial boards consist of scientists. Dissemination of results can be done via the Internet.
Still universities are being forced by scientific publishers to pay more, instead of less.
NRC science page
1-2-2012
Wetenschappers boycotten uitgever Elsevier “I signed with pain in my heart. By publishing in scientific journals I become visible to colleagues. Moreover, visitation committees require publications in influential journals.”
Door onze redactie wetenschap Rotterdam. Onderzoekers zijn een boycot begonnen tegen de Brits-Nederlandse uitgever Elsevier, die in hun ogen misbruikt maakt van zijn machtspositie. Vanmorgen hadden ruim 2.500 wetenschappers een online petitie ondertekend waarin zij verklaren niet meer te zullen meewerken aan een publicatie in een van de ruim 2.000 Elsevier-tijdschriften. De petitie is opgezet door de Britse wiskundige Tim Govers, die actie voert tegen de ‘exorbitant hoge prijzen van de wetenschappelijke tijdschriften’ van Elsevier. Govers is ook boos over de bulkcontracten en de steun van Elsevier aan voorgenomen wetgeving die de toegang tot wetenschappelijke informatie beperkt. Onder de ondertekenaars zijn een kleine vijftig Nederlandse onderzoekers. „Met pijn in het hart heb ik vanmorgen getekend”, zegt Wan Fokkink, computerwetenschapper aan de VU in Amsterdam. „Door te publiceren in wetenschappelijke tijdschriften word je zichtbaar voor collega’s. Bovendien eisen ook visitatiecommissies dat je publiceert in invloedrijke tijschriften.” In zijn vakgebied is Elsevier-tijdschrift Theoretical Computer Science toonaangevend. Fokkink: „Ik heb erin gepubliceerd, maar ik doe het niet meer nu.” In de academische wereld bestaat al langer onvrede over de macht van uitgeverijen zoals Elsevier en Springer. Wetenschappers publiceren gratis in de tijdschriften, waarvoor zij ook gratis artikelen beoordelen (peer review) en vaak ook redigeren. Die tijdschriften worden vervolgens voor veel geld verkocht aan universiteitsbibliotheken die gedwongen zijn om naast de goede tijdschriften ook de
minder goede tijdschriften te kopen. „Eigenlijk betaalt de academische wereld twee keer”, zegt ondertekenaar Esther Verhaag, promovenda (leverziekten) aan de Rijksuniversiteit Groningen: „Want wetenschappers moeten vaak betalen om te kunnen publiceren, namelijk als bijdrage in de uitgeefkosten. Vervolgens moeten hun collega’s weer betalen om het artikel te kunnen lezen, of in elk geval de bibliotheek van hun universiteit.” In het vakgebied van Verhaag is Elsevier-tijschrift Gastroenterology toonaangevend. Elsevier is met titels als The Lancet en Cell dominant in de biologie en geneeskunde. Dat wetenschappers nu in actie komen, komt door internet. „Vroeger speelden uitgevers een belangrijke rol, maar tegenwoordig kunnen wetenschappers makkelijk via het web informatie uitwisselen”, zegt Fokkink. Daar komt bij dat universiteiten fors moeten bezuinigen, ook op hun bibliotheken. Dat Elsevier nu als doelwit wordt gekozen, komt doordat de uitgeverij de Research Works Act steunt, een wetsvoorstel waarover het Amerikaanse Congres nu praat (wired.com somt betalingen van Elsevier op aan een Congreslid dat de wet steunt). Dat voorstel zou het opzetten van ‘betaalmuren’ op websites vergemakkelijken. Het zou de toegang tot onderzoek dat nu nog vrij toegankelijk is verder kunnen beperken, vrezen wetenschappers. Elsevier schrijft in een persverklaring: „De toegang tot wetenschappelijke informatie is groter dan ooit, en de prijs per artikel is lager dan ooit. Dit is een direct resultaat van de investeringen van uitgevers in het digitaliseren, verrijken en beschikbaar maken van content.”
NRC front page
29-2-2012
Reed Elsevier buigt voor wetenschappers Door onze redactie wetenschap Rotterdam. In het conflict met Reed Elsevier over prijzen en toegankelijkheid van wetenschappelijk tijdschriften hebben actievoerende wetenschappers een overwinning geboekt. De Brits-Nederlandse uitgever, al weken doelwit van een boycot, staakt de steun aan een omstreden Amerikaans wetsvoorstel. Deze Research Works Act, die de toegang tot wetenschappelijke publicaties bemoeilijkt, is hiermee volgens de indieners van de baan. Elsevier hoopt nu op een „minder verhit en productiever klimaat voor de lopende discussies” over open access (vrije toegang) tot wetenschappelij-
ke bronnen. De uitgever ontkent dat er sprake is van een reactie op de boycot, die nog niet wordt beëindigd. Reed Elsevier geeft zo’n 2.000 wetenschappelijke tijdschriften uit en is hiermee een grootmacht naast het Duitse Springer. Met titels als The Lancet en Cell is Elsevier dominant in biologie en geneeskunde, met Theoretical Computer Science in informatica. De tijdschriften zijn voor wetenschappers onmisbaar. Voor Reed Elsevier zijn rendementen van 30 procentniet ongewoon. Wetenschappers publiceren gratis in de tijdschriften, waarvoor zij ook gratis artikelen beoordelen (peer review) en vaak ook redactiewerk
doen. De bladen worden vervolgens voor veel geld verkocht aan universiteitsbibliotheken die gedwongen zijn ook de minder goede tijdschriften te kopen. Daarover bestaat al veel langer onvrede. Lont in het kruitvat was de (financiële) steun van Reed Elsevier aan de Research Works Act. De Britse wiskundige Tim Gowers begon een online petitie, waarmee ondertekenaars konden verklaren niet meer mee te werken aan een publicatie in een Elsevier-tijdschrift. Een kleine 8.000 wetenschappers tekenden de petitie. Doelwit zijn ook de Amerikaanse wetsvoorstellen die het vrije verkeer op internet beperken.
Zo zou de Research Works Act het uitgevers makkelijker maken artikelen achter ‘betaalmuren’ te zetten. Dat stak de wetenschappers, omdat veel artikelen zijn gefinancierd met overheidsgeld. Dat de wet nu van de baan is, is volgens Tim Gowers een succes van de boycot. In een brief aan wiskundigen zegt Elsevier toe de prijzen van tijdschriften te verlagen. „We moeten eerst nog maar eens zien of dat gebeurt”, zegt hoogleraar Wan Fokkink van de VU in Amsterdam. „Kijk naar de beurskoers van Elsevier. Als die echt daalt, geloven beleggers in prijsverlagingen.” De koers bleef vanmorgen vrijwel gelijk.
J’Accuse . . . ! Elsevier, Springer, Wiley have become far too expensive.
They are a hindrance rather than facilitator for dissemination of scientific results.
They are undermining the overall quality of scientific publications.
Academics are also guilty Researchers feel they must publish or perish. And eagerly join editorial boards. They are in part responsible for (the lack of) quality control. They feel they cannot do without access to leading journals, even temporarily. Universities therefore feel forced to sign unfavorable contracts with publishers. But bottom line is: Publishers are failing us.
Publishers have become far too expensive Elsevier, Springer, Wiley raise their prices with 3-5% each year. Universities are forced into very expensive bulk contracts, because subscriptions to individual (key) journals are unaffordable.
Library budgets at universities are being reduced. It is not hard to see where this is heading...
Publishers hinder dissemination of science Publishers are agressively putting their journals behind pay walls. They are (or were) pushing SOPA, PIPA and the Research Works Act. Elsevier recently purchased Mendeley, with unclear consequences.
Researchers outside Western Europe and USA struggle to get access. Genetics researchers in Western Europe and USA are struggling too.
D ATA M I N I N G Uitgevers botsen met wetenschap over toegang tot elektronische archieven. Marcel aan de Brugh
Hier mag u wel even kijken, maar niet graven De omvangrijke koelinstallaties van een datacentrum van Google in Douglas County in de Amerikaanse staat Georgia. F O T O C O N N I E Z H O U , A P / G O O G L E
C
asey Bergman is geneticus aan de universiteit van Manchester, en zwaar gefrustreerd. Omdat uitgevers van wetenschappelijke tijdschriften hem niet geven wat hij wil. Of alleen na heel veel moeite. Al drie jaar probeert Bergman, samen met collega Max Häussler, toegang te krijgen tot de digitale archieven van vele tientallen uitgevers. Om de daarin opgeslagen miljoenen wetenschappelijke artikelen over genetica te screenen met een computerprogramma. Ze zoeken naar DNA-sequenties. Alle artikelen die over een en hetzelfde stuk DNA gaan, koppelen ze vervolgens aan elkaar. “Zo kan je per stuk DNA snel alle informatie verzamelen die er de afgelopen decennia over is verschenen”, legt Bergman uit aan de telefoon. Dat versnelt het onderzoek naar DNA-sequenties, hun werking en functie. En dat kan bijvoorbeeld weer aanknopingspunten bieden voor nieuwe medicijnen. Maar dan moet je wel toegang krijgen tot die archieven. De grote, Duitse uitgever Springer heeft die toegang nog niet gegeven. Häussler heeft het bedrijf het afgelopen jaar wel twaalf keer een mail gestuurd. Om precies te zijn: aan Wim van der Stelt, plaatsvervangend directeur van het onderdeel bedrijfsstrategie. Vergeefs. Andere uitgevers hebben Bergman en Häussler inmiddels wel toegang verleend. Maar pas na maanden aandringen. Of, in het geval van bijvoorbeeld Elsevier, na twee jaar. “Je bent onderhand meer tijd kwijt met die verzoeken dan met wetenschappelijk onderzoek”, zegt Bergman. Het houdt enorm op.
G e v e ch t Het is een gevecht dat inmiddels op Europees niveau wordt uitgevochten. Nature besteedde de afgelopen maand twee keer aandacht aan die strijd tussen de uitgevers aan de ene kant, en wetenschappers en uni-
versiteitsbibliotheken aan de andere kant. Die laatste groep ijvert voor makkelijkere toegang tot de digitale archieven. Om er met computerprogramma’s allerlei soorten onderzoek op uit te kunnen voeren – een techniek die data and text mining wordt genoemd. Snel en geautomatiseerd. Maar de meeste uitgevers willen die toegang alleen verlenen via een officiële aanvraagprocedure en extra licenties. Dat duurt wetenschappers echter te lang. Bovendien, waarom zouden ze nog een keer betalen voor het mogen screenen van artikelen als ze eerder al via hun universiteitsbibliotheek abonnementsgeld hebben betaald om die artikelen te kunnen lezen en downloaden? “Onze opvatting is: het recht om te lezen is het recht om te mijnen”, zegt Susan Reilly, projectmanager bij Liber, de associatie van Europese onderzoeksbibliotheken, die kantoor houdt in de Nationale Bibliotheek van Nederland in Den Haag. Liber was een van de initiatiefnemers van de brandbrief die vorige maand werd geschreven aan de Europese Commissie. Daarin werden ‘serieuze en diep gevoelde zorgen’ geuit over de opstelling van uitgevers. Dat wetenschappers in Europa slechts met veel moeite toegang krijgen tot hun archieven zet hen op een achterstand ten opzichte van collega’s in de
VS, Japan, Israël, Taiwan en Zuid-Korea, stelde de brief. Er moeten zo min mogelijk barrières zijn voor wetenschappers om archieven te screenen. De brief werd mede ondertekend door de vereniging van Nederlandse universiteiten, en de verstrekker van onderzoeksubsidies NWO.
A u t e u r s r e ch t Achtergrond van de nu uitgebroken loopgravenoorlog is de mogelijke verandering van het auteursrecht in Europa. De Europese Commissie buigt zich daar over, gezien de snelle opkomst van open access – het digitaal en gratis beschikbaar stellen van informatie. Eind dit jaar wordt een uitspraak van de commissie verwacht. Als ze besluit het auteursrecht bij wet aan te passen volgt een politiek traject dat naar verwachting jaren zal duren. Als overbrugging wil de commissie dat wordt nagedacht over tijdelijke pragmatische oplossingen die de beschikbaarheid van informatie kunnen vergemakkelijken. Daarvoor zijn vier werkgroepen in het leven geroepen, waarvan eentje zich bezighoudt met de problematiek rond data and text mining. De werkgroep is tot nu toe twee keer bij elkaar gekomen, de laatste keer op 8 maart. Volgens Reilly willen de uitgevers alleen maar praten vanuit de huidige situatie, die uit-
gaat van een officiële aanvraagprocedure en extra licenties. Maar dat zal de beschikbaarheid van informatie niet vergemakkelijken, zoals de Europese Commissie voor ogen heeft. Volgens Eefke Smit valt het wel mee met de starre houding van de uitgevers. Ze is consultant van wetenschappelijke uitgevers en voerde vorig jaar een onderzoek onder hen uit. Dertig procent zegt zonder meer toestemming te geven voor data and text mining, ook zonder licentie. “Bij de overige moet je formeel toestemming vragen, maar de meeste geven dat wel”, zegt Smit. Geneticus Bergman zegt dat het niet alleen om die toestemming sec gaat. Ook om alle moeite die je ervoor moet doen. “Je stuurt een mail. Krijg je te horen dat ze er over moeten denken. Dan is het maanden stil. Dan probeer je diezelfde persoon weer te bereiken. Blijkt die verhuisd naar een andere afdeling”, zegt Bergman. En als de toestemming er dan is, volgt meteen een volgende discussie. In zijn geval moet Bergman bijvoorbeeld steeds vragen of hij gebruikte DNA-sequenties opnieuw mag publiceren. “Dan krijg je weer te horen dat ze het niet weten, dat ze moeten overleggen, en dan hoor je weer maanden niks.” Volgens consultant Smit is het inderdaad een vraag die uitgevers veel
In Nederland graven computers in boeken, volksverhalen en sprookjes In Nederland worden veel grootschalige analyses van teksten uitgevoerd in het kader van de geesteswetenschappen. Zo zijn Google en de Koninklijke Bibliotheek (KB) samen bezig om in totaal 160.000 boeken te scannen en online te zetten. De KB wil alle boeken die sinds 1470 in Nederland zijn uitgegeven, digitaliseren. Om er daarna allerlei onderzoek op uit te voeren. Wanneer werd bijvoorbeeld voor het eerst het woord
‘romantisch’ gebruikt. Of, hoe hebben volksverhalen en sprookjes zich in de loop van de tijd ontwikkeld? Met dat laatste houdt Antal van den Bosch zich bezig. Hij is hoogleraar taal- en spraaktechnologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij ontwikkelt een computerprogramma dat de tienduizenden volksverhalen analyseert, bijvoorbeeld op motieven – zoals ‘vrijgevigheid wordt beloond’ of ‘held van lage afkomst trouwt met
prinses’. Van den Bosch herkent de klachten over uitgevers die geen toegang geven tot hun digitale archieven. Ongeveer tien procent van alle teksten die hij screent, zijn wetenschappelijke artikelen. Het gros bestaat uit boeken. Als hij van-horenzeggen weet dat een uitgever moeilijk doet over toegang tot het archief, benadert hij die niet eens. Mist hij daardoor niet veel? “Wel iets. Maar ik vind het veel te veel gedoe.”
bezig houdt. Van wie zijn nieuwe bevindingen als die zijn gebaseerd op eigendom van de uitgevers? Moeten die dan niet ook weer bij de benaderde uitgevers worden gepubliceerd? Reilly, van bibliotheekorganisatie Liber vraagt zich af waarom dat zou moeten. “De toegevoegde waarde van al die gebundelde artikelen komt niet van de uitgevers.”
Max trekt nu de kar Liber wil dat er in Europa voor het mijnen van archieven een uitzondering komt voor wetenschappelijk onderzoek, zoals het Verenigd Koninkrijk overweegt. Dat onderzoekers dus zonder meer toegang krijgen. Geen aanvraagprocedure, geen licenties. Maar de meeste uitgevers in Europa houden voorlopig vast aan hun licentiemodel. In reactie daarop verschijnen de laatste jaren her en der commerciële bureaus die de verzoeken van onderzoekers om te mijnen verzamelen en afhandelen. Geneticus Bergman vindt dit geen oplossing. Hij vertelt dat hij pasgeleden is gestopt om aan uitgevers te trekken. “Het kost me teveel energie.” Zijn collega Max Häussler, die in 2011 is verhuisd naar de universiteit Californië, waar een soortgelijk DNA-project loopt, trekt nu de kar. Volgens Reilly, van Liber, voeren de uitgevers een achterhoedegevecht. In Nederland stellen NWO en KNAW sinds 2005 een groeiend aantal datasets en artikelen gratis beschikbaar op het gebied van sociale en geesteswetenschappen. De Europese Commissie wil voor het onderzoeksprogramma Horizon 2020, dat van 2014 tot 2020 loopt, alle resultaten via open access beschikbaar maken. De door Brussel ingestelde werkgroep heeft zijn volgende bijeenkomst op 22 april. Reilly twijfelt of haar organisatie, Liber, er deze keer bij zal zijn. In ieder geval niet als de commissie nog geen antwoord heeft gegeven op de brandbrief.
Publishers undermine quality of publications Publishers put quantity (short-term gain) over quality. Too many mediocre articles are accepted for journals.
The argument “bulk contracts support weaker journals” is nonsense. The scientific community is better off without such journals !
Good conferences are abandoning Lecture Notes in Computer Science. Theoretical Computer Science lost its leading position.
The Cost of Knowledge Initiated in January 2012, it has 13,420 signatories to date.
After signing, on 31 January 2012, as a consequence I I
withdrew as author from a paper (invited for a special issue),
I
negotiated a book contract with MIT Press,
I
purposefully submitted two papers to non-Elsevier journals,
I
and refused about ten referee requests.
Open access initiatives in computer science LIPIcs-Leibniz International Proceedings in Informatics (Dagstuhl) Logical Methods in Computer Science Electronic Proceedings in Theoretical Computer Science CEUR Workshop Proceedings (CEUR-WS.org) EasyChair
Many low-quality open access journals aim for profit instead of quality, but the wheat will be separated from the chaff.
Electronic Proceedings in Theoretical Computer Science Started in 2008 for proceedings of high-quality workshops. Editorial board consists of renowned researchers in the field. Publishes about 30 workshop proceedings per year. Publication via arXiv. Both review and publication process are highly automated. Cost per article about 40$ (covered by EPTCS itself). http://www.eptcs.org/
Open access initiatives by publishers Authors can pay (typically thousands of dollars) for open access. This way publishers are basically making money twice: I
via their bulk contracts,
I
and via open access fees.
I also claim that these fees do not correspond to real publishing costs. Open access journals by large publishers have little credibility, especially in view of initiatives like PIPA.
Big brother or anarchy Publishers aim at all-out control over scientific works. Academics are starting to revolt: I
The Cost of Knowledge
I
unrest in editorial boards
Universities (e.g. Harvard, Munich) threaten to cancel contracts. NWO and EU propagate open access. I expect the anarchy model will prevail (hence the title of my talk).
Still there is time for change
Scientists would like to preserve the symbiosis with publishers. There is still time for publishers to change the tide (or better, their tune).
But it is two minutes to twelve.
The Cost of Knowledge is like a sleeping vulcano.
Concluding, what has to change Lower prices; no more bulk contracts. Tear down pay walls. Stop initiatives like PIPA and SOPA; preserve (the spirit of) Mendeley. Choose for quality over quantity. Publishers will have to invent a new profit model. Or face losing their business altogether...
