Oude en nieuwe wijnwereld
KREEFTSKEERKRING
EVENAAR
STEENBOKSKEERKRING
Oude wereld Nieuwe wereld
ÍÊÇȹ½Æ¼½Ê½ËÌιƼ½Ï½Ê½Ä¼
De productie in Europese wijnlanden is veel groter dan in de landen daarbuiten. Van de totale hoeveelheid wijn in de wereld kwam in 2000 bijna drie kwart uit Europa. Binnen Europa hebben Frankrijk, Italië, Spanje en Duitsland het grootste aandeel in deze wijnproductie. Van de landen buiten Europa zijn de Verenigde Staten, Argentinië, Australië en Zuid-Afrika de grootste producenten. Veel wijnkenwereld. De klassieke Europese wijnproducerende landen rekenen we tot ‘de oude wereld’. De landen daarbuiten vormen de nieuwe wereld. Het woord ‘nieuw’ betekent niet dat deze landen net begonnen zijn met wijnbouw. In Zuid-Afrika en Chili bijvoorbeeld vindt al eeuwenlang wijnbouw plaats.
Wijngaarden in de Bourgogne van twee verschillende eigenaren. Het verschil in bodemverzorging is duidelijk te zien.
1
Het woord ‘nieuw’ duidt vooral op: – Het moment waarop de nieuwe wijnlanden een belangrijke plaats hebben ingenomen op de markt. De betekenis van de nieuwe landen is de afgelopen twintig jaar steeds belangrijker geworden. – De vernieuwende opvattingen van deze gebieden over wijnbouw en wijn. De cijfers van onderstaande tabel laten zien dat de productie van wijn in de niet-Europese landen de laatste jaren sterker is gegroeid dan in Europa. Hierdoor is het aandeel van Europa de laatste jaren gedaald. Tussen 1989 en 1999 is het aantal wijngaarden in Europa met 15,7 procent afgenomen. Deze tendens lijkt zich aan het begin van de 21ste eeuw door te zetten. In 2004 kwam ongeveer 25% van de wereldwijnproductie uit de nieuwe wereld. Dat is een snelle stijging, want in 2001 was dat nog 19%. Í»»½ËιÆÆÁ½ÍϽÏÁÂÆĹƼ½Æ
Er zijn verschillende oorzaken voor het succes van de nieuwe wereldwijnen: – grotere gemiddelde omvang bedrijf; – consument staat centraal, niet het herkomstgebied; – toepassing van moderne technieken; – soepele wetgeving of op sommige terreinen geen wetgeving. • Gemiddelde omvang bedrijf Wijnbedrijven in de nieuwe wereld zijn gemiddeld veel groter dan Europese bedrijven. In Europa bezit onge-
Grootschalige wijngaarden van Coonawarra in Australië
veer de helft van de eigenaren minder dan een halve hectare. De meeste Europese wijnboeren zijn daarom aangesloten bij een coöperatie en laten hun wijn daar maken. In de nieuwe wijnlanden is dat heel anders: grote bedrijven hebben een enorm wijngaardareaal. De grootste wijnbedrijven ter wereld zijn gevestigd in Californië en Australië. Een grote wijngaard is niet per definitie beter dan een kleine, maar het geeft een bedrijf wel veel meer mogelijkheden, bijvoorbeeld om specialisten in te huren. Een groot bedrijf heeft ook andere financiële en commerciële speelruimte dan een klein bedrijf. Dit heeft invloed op de ideeën over wijn, de toepassing van technieken en de wetgeving. • Consument of herkomstgebied belangrijk Wijnmakers in de nieuwe wereld hebben andere opvattingen over wijn. Omdat deze wijnbedrijven grote hoeveelheden produceren, staan de wensen van de consument centraal. Ze willen die grote hoe-
ÆÌÏÁÃýÄÁÆ¿ÁƼ½Çͼ½½ÆÆÁ½ÍϽϽʽļʿʽʽʽƘʿʽʽˁ ÁÂƺÇÍϹʽ¹¹Ä ½Ê½Ä¼
Ƽʾ˂ĹƼ½Æƽ
ʿʽʽˁ
ʿʽʽʽ
ʿʽʽˁ
˄Ɩ˅˅˃ƖʽʽʽÀ¹
˄ƖˆʿˀƖʽʽʽÀ¹
ʿ˄˂Ɩ˅ˆˀƖʽʽʽÀÄ
ʿˆ˅Ɩʾ˄ʽƖʽʽʽÀÄ
ˁ˂Ɠʽ̍
ˁˀƓ˅̍
˃ʿƓˆ̍
˂ˆƓ˄̍ ʾˆƓʿ̍
¹Æ¼½½ÄʹÆÃÊÁÂÃ
ʾʾƓ˃̍
ʾʾƓʾ̍
ʿʽƓˆ̍
¹Æ¼½½Ä̹ÄÁþ
ʾʾƓ˂̍
ʾʽƓ˄̍
ʾ˅Ɠ˄̍
ʾ˄Ɠ˅̍
¹Æ¼½½Äȹƽ
ʾˁƓˆ̍
ʾ˂Ɠʾ̍
ʾ˂Ɠʾ̍
ʾˁƓˁ̍
νÊÁ¿ ÍÊÇȹ
ʾ˄Ɠ˄̍
ʾ˂Ɠˁ̍
ʾʽƓʿ̍
ʾʽƓ˄̍
Ç̹¹Ä ÍÊÇȹ
˃ʿƓ˄̍
˂ˆƓʾ̍
˄ˀƓʾ̍
˄ʽƓˁ̍
ˁƓˀ̍
ˁƓˆ̍
ˀƓʽ̍
ˀƓ˄̍
¹Æ¼½½ÄÍÁ¼Ƙ¾ÊÁù
ʾƓ˂̍
ʾ˄Ɠʽ̍
ʿƓ˂̍
ˀƓʾ̍
ÇÇʼƘ½ÆÍÁ¼ƘŽÊÁù
ʾʾƓˆ̍
ʾʿƓʾ̍
ʾ˄Ɠ˅̍
ʾ˃Ɠˁ̍
¾ÊÁù
¹Æ¼½½Ä
˂Ɠʿ̍
˂Ɠʽ̍
˅Ɠˁ̍
˃Ɠ˄̍
¹Æ¼½½ÄÊ¿½ÆÌÁÆÁþ
ʿƓ˄̍
ʿƓ˄̍
ˁƓ˂̍
˂Ɠʿ̍
ʿƓʿ̍
ʿƓˁ̍
ʿƓˀ̍
ʿƓʾ̍
ʾˆƓʿ̍
ʿʾƓ˂̍
ˁƓ˂̍
ˁƓ˂̍
¹Æ¼½½ÄÀÁÄÁ ÒÁþ ¹Æ¼½½ÄÀÁƹ »½¹ÆÁþ ¹Æ¼½½ÄÍËÌʹÄÁþ Ç̹¹ÄʽËÌιƼ½Ï½Ê½Ä¼
Bron: Viniflhor (Onivins), Parijs 2
ÁÂÆÈÊǼͻÌÁ½
ʿʽʽʽ
ˀƓˀ̍
˂Ɠˆ̍
ˀƓ˅̍
ˀƓˆ̍
ʾƓˆ̍
ʿƓˁ̍
ˀƓʾ̍
˂Ɠʽ̍
ʾƓ˅̍
ʿƓʾ̍
ʿƓˆ̍
ˁƓ˃̍
ˀ˄Ɠˀ̍
ˁʽƓˆ̍
ʿ˃Ɠˆ̍
ʿˆƓ˃̍
veelheden immers wel kunnen verkopen. Ze onderzoeken de markt en de smaakvoorkeuren. Vervolgens maken ze een wijn waarvan ze verwachten dat die op de markt succesvol zal zijn. De druiven die de wijnboeren verbouwen staan in dienst van de wijn die ze ervan maken. In de traditionele landen is dat precies omgekeerd: de wijnboer verbouwt eerst druiven en vervolgens beslist hij welke wijn hij daarvan kan maken. Het terroir en niet de consument staat centraal. In een minder gunstig jaar smaakt de wijn minder, in een gunstig jaar smaakt hij beter. Voor de consument is het prettig dat hij met zekerheid kan zeggen wat de herkomst van de wijn is. Nadeel is dat hij niet zeker weet hoe de wijn zal smaken. In de marktgerichte benadering van de nieuwe wereld probeert de wijnmaker de problemen die ontstaan door natuurlijke oorzaken, op te lossen. Om de consument tevreden te stellen zal de wijnmaker zo nodig druiven gebruiken uit een ander herkomstgebied. De wetgever legt hem daarbij geen strobreed in de weg. In de oude wereld mag dit niet zomaar, omdat de wetgeving dit verbiedt. Het succes van de nieuwe wereld is dus gebaseerd op commercieel smakende en aantrekkelijk geprijsde wijnen. De populariteit van de wijnen uit de nieuwe wereld komt onder andere door het gebruik van populaire druivenrassen zoals Sauvignon, Chardonnay, Cabernet Sauvignon en Merlot. De wijnen uit de nieuwe wereld zijn vaak cépages, en het gebruikte ras staat op het etiket. Omdat de bedrijven uit de nieuwe wereld de consument centraal stellen, onderzoeken ze welke smaken populair zijn. Hier stemmen ze hun wijnen op af. Veel van de wijnen uit de nieuwe wereld hebben minder tannine, zachte zuren, en vaak een subtiel restzoet. Veel nieuwewereldwijnen zijn ronder en toegankelijker. De traditionele wijnen uit de oude wereld daarentegen zijn bijna altijd droog. Dat geldt vanzelfsprekend niet voor de wijnen uit landen die een traditie hebben om met zoet te werken en wijnen van een bepaald type, zoals Vins Doux Naturels. Bovendien gaat het hier om algemene tendensen, want er zijn natuurlijk ook droge wijnen zonder restzoet uit de nieuwe wereld. • Moderne technieken Dankzij uitgebreid onderzoek hebben wijnmakers in de nieuwe wereld veel (moderne) kennis op alle gebie-
den van wijnbouw en wijn maken. Ze hebben een technologische voorsprong bij het aanleggen van wijngaarden, het telen van druiven, de vinificatie en de rijping. Deze wijnmakers en wijnboeren willen graag modern werken. In de oude wereld is dat minder vanzelfsprekend. De oude wereld heeft traditie, die ook heel waardevol is. Door eeuwenlange ervaring weten de wijnboeren en wijnmakers daar onder welke omstandigheden bepaalde druivenrassen het goed doen en hoe ze deze het beste kunnen behandelen.
Moderne vinificatietechniek
• Soepele of geen wetgeving De regelgeving in de traditionele wijnlanden heeft als belangrijkste doel: de bescherming van de herkomst van de wijn. De geproduceerde wijnen moeten gemaakt zijn volgens de eisen van het herkomstgebied. Om dat te bereiken zijn wijnboeren niet vrij in hun keuze van bijvoorbeeld druivenrassen, aanplant van de wijngaarden, snoeimethoden, vinificatiemethoden en oogstrendementen. De nieuwe wijnlanden vinden de herkomst minder belangrijk, en de wetgeving is daarom ook minder strikt dan in de traditionele landen. Dat wil niet zeggen dat de nieuwe wereld helemaal geen regelgeving heeft, of dat er slechte wijnen gemaakt worden. De wetgever heeft een andere benadering: de nieuwe wijnlanden stellen de consument centraal en controleren de kwaliteit van de geproduceerde wijnen vooral ter bescherming van diezelfde consument.
½ÊË»ÀÁÄĽÆÌÍË˽ÆÇͼ½½ÆÆÁ½ÍϽÏÁÂÆϽʽļ ËȽ»Ì
ͼ
Á½ÍÏ
Åιƿº½¼ÊÁ¾
ĽÁÆ
ÊÇÇÌ
ÈιÌÌÁÆ¿½Æ
½ÊÃÇÅËÌ¿½ºÁ½¼½Æ¼ÊÍÁνÆʹË˽ÆË̹¹Æ»½ÆÌʹ¹Ä
½Æ˽ÆιƻÇÆËÍŽÆÌË̹¹Æ»½ÆÌʹ¹Ä
ÁÂƽÆ
½½Ê̽ÊÊÇÁÊ¿½ÊÁ»À̽ÆùʹÃ̽ÊÎÇÄ
½½Ê̽»ÀÆÁË»À¿½ÇÊÁþÆ̽½Ê¼½Æ»ÇÅŽʻÁ½½Ä
½ÆÆÁ˽Æ̽»ÀÆÁ½Ã½Æ
ʹ¼ÁÌÁÇƽĽ̽»ÀÆÁ½Ã
Ǽ½Êƽ̽»ÀÆÁ½Ã
½Ì¿½ÎÁÆ¿
Ìʽƿ½Ï½Ì¿½ÎÁÆ¿
ǽȽĽϽ̿½ÎÁÆ¿
3
Ontwikkeling van de aanplant van druivenrassen in Frankrijk tussen 2000 en 2006 Percentuele stijging/daling Wijngaard- Omvang wijngaardoppervlak (rangorde) oppervlak Blauwe druiven
2000: 603.300 ha 2006: 613.300 ha
Merlot
2000: 2006:
101.300 ha 117.000 ha
(1) (1)
+15,5%
Grenache
2000: 2006:
98.400 ha 98.300 ha
(2) (2)
-0,1%
Carignan
2000: 2006:
95.800 ha 64.900 ha
(3) (4)
-32,3%
Cabernet Sauvignon
2000: 2006:
53.400 ha 58.800 ha
(4) (5)
+10,1%
Syrah
2000: 2006:
50.700 ha 69.600 ha
(5) (3)
+37,3%
Cabernet Franc
2000: 2006:
36.100 ha 37.800 ha
(6) (6)
+4,7%
Gamay
2000: 2006:
35.200 ha 33.100 ha
(7) (7)
-6,0%
Cinsault
2000: 2006:
31.600 ha 23.400 ha
(8) (9)
-26,0%
Pinot noir
2000: 2006:
28.500 ha 28.800 ha
(9) (8)
+1,1%
Aramon
2000: 2006:
9.200 ha 3.700 ha
(10) (10)
-59,8%
Witte druiven
2000: 259.800 ha 2006: 257.600 ha
Ugni blanc
2000: 2006:
90.300 ha 83.100 ha
(1) (1)
-8,0%
Chardonnay 2000: 2006:
36.500 ha 43.000 ha
(2) (2)
+17,8%
Sauvignon
2000: 2006:
20.900 ha 25.100 ha
(3) (3)
+20,1%
Sémillon
2000: 2006:
14.000 ha 12.100 ha
(4) (5)
-13,6%
Melon
2000: 2006:
13.300 ha 12.400 ha
(5) (4)
-6,8%
Chenin blanc
2000: 2006:
9.800 ha 9.700 ha
(6) (6)
-1,0%
Grenache blanc
2000: 2006:
6.500 ha 5.100 ha
(7) (7)
-21,5%
Maccabeu
2000: 2006:
5.200 ha 2.900 ha
(8) (8)
-44,2%
Terret
2000: 2006:
2.700 ha 1.700 ha
(9) (9)
-37,0%
Baco
2000: 2006:
2.100 ha 800 ha
(10) (10)
-61,9%
+1,7%
-0,9%
Bron: Viniflhor (Onivins), Parijs
De regels voor irrigatie zijn in de nieuwe wijnlanden minder streng dan in de oude wijnlanden. In veel nieuwe wijnlanden is irrigatie toegestaan. Hierdoor zijn er wijngaarden ontstaan op plaatsen waar wijnbouw zonder irrigatie onmogelijk zou zijn. Wijn4
boeren passen de irrigatiemethoden zorgvuldig toe. De druivenstok moet genoeg, maar niet te veel water krijgen. Australië en Israël lopen voorop bij het ontwikkelen van moderne irrigatietechnieken. Langzamerhand passen wijnboeren in Europa deze ook toe, maar alleen in wijngaarden met een speciale ontheffing om te experimenteren. Vooral in droge gebieden, zoals in Centraal-Spanje of in zeer warme, droge jaren (bijvoorbeeld 2003) kan irrigatie noodzakelijk zijn om de kwaliteit van de druiven te garanderen. ½¹»ÌÁ½Î¹ÆÇͼ½Ï½Ê½Ä¼½ÆÇÆÌÏÁÃýÄÁÆ¿½ÆÁÆ ÆÁ½ÍϽϽʽļ
De groeiende invloed van de nieuwe wereld heeft zijn weerslag op de consument. Wijnvoorkeuren veranderen en sommige oude wijngebieden die altijd verzekerd waren van afzet hebben moeite om hun wijn te verkopen. De oude wereld probeert zich aan te passen aan de ontwikkelingen van de nieuwe wereld. Tegelijkertijd vinden er binnen de nieuwe wereld juist ontwikkelingen plaats die daarvóór alleen in de traditionele wijnlanden plaatsvonden. Reactie van de oude wereld De traditionele wijnlanden verliezen hun marktaandeel. Daarom is er in die landen de laatste jaren veel veranderd. Inmiddels bepalen veel wijnboeren en wijnbedrijven zelf wat ze willen en laten ze zich hierbij minder beperken door de regels. Ze nemen veel succesvolle technieken over, waaronder de volgende: – Koeling van druiven tijdens de oogst. ’s Nachts oogsten, gisting op lage temperatuur, waardoor primaire fruitaroma’s beter bewaard blijven. – Minder gebruik van chemicaliën in de wijngaard en tijdens de vinificatie door toepassing van andere technieken. – Toepassing van alternatieve flesafsluitingen in plaats van de traditionele kurk, zoals de synthetische stopper, de schroefdop of zelfs een kroonkurk. – Bladmanagement: nadenken over de hoeveelheid blad aan de plant. Wijnboeren zijn zich meer bewust van het grote belang van de juiste hoeveelheid bladeren. Niet te veel en niet te weinig, voor een effectieve fotosynthese of juist voor schaduw voor de druif. – Gebruik van andere druivenrassen. Alleen al tussen 1979 en 2004 is in Frankrijk de aanplant van druivenrassen sterk veranderd. Zie ook het overzicht “Ontwikkeling van de aanplant van druivenrassen in Frankrijk tussen 2000 en 2006”. De overheid neemt de laatste jaren maatregelen om ontwikkelingen in de wijnwereld te beïnvloeden, zoals: – Rooipremies: wijnboeren in minder interessante gebieden worden met subsidies gestimuleerd om wijngaarden om te ploegen.
– Verkleining van het wijngaardareaal. In de Beaujolaisen de in Muscadetstreek zijn de laatste jaren AOCgronden gedeclasseerd, zodat er van die wijngaarden geen AOC-wijnen meer gemaakt kunnen worden. Wel kan men hier Vin de Pays maken, maar die levert minder op. – Opkopen van overtollige wijnvoorraden. Deze wijnen worden gebruikt voor distillatie of om azijn van te maken. – Verruiming van de wetgeving, zodat de wijnmakers in één gebied meer wijntypen mogen maken. Bordeaux en Bourgogne mogen binnenkort waarschijnlijk Vin de Pays de cépage gaan produceren: wijnen waarop het druivenras vermeld mag staan. In veel klassieke appellations is dat nu nog niet toegestaan. Men hoopt dat er zo wijnen op de markt zullen komen die het grote publiek beter aanspreken. Ontwikkelingen in de nieuwe wereld Ook binnen de nieuwe wereld gaan de ontwikkelingen verder. Hier zijn twee opvallende trends: – Er is een tendens naar kleinere en duidelijk gedefinieerde herkomstgebieden. In Californië, Chili en Zuid-Afrika komen er steeds ‘nieuwe’ herkomstgebieden bij: binnen grote gebieden komen deelgebieden met een eigen microklimaat waar een specifiek druivenras het goed doet. – De wijnmakers van de nieuwe wereld produceren steeds meer wijnen die heel erg op die van de oude wereld lijken. Er komen steeds meer assemblages van meerdere rassen. De wijnen worden karaktervoller en een groot deel wordt eleganter en droger van smaak. Daarnaast komen er steeds meer andere rassen, naast de populaire ‘mondiale’ rassen. Voorbeelden hiervan zijn: • Californië: Barbera en Tempranillo; • Chili: Carmenère; • Australië: Riesling en Viognier.
Sommige ontwikkelingen in de nieuwe wereld lijken dus op de tradities van de oude wereld. Dit is vooral het geval bij de duurdere kwaliteitswijnen.
Wijn in 2015 De bekende Amerikaanse wijnjournalist Robert Parker heeft in het Amerikaanse tijdschrift Food & Wine voorspellingen gedaan. Volgens hem zal in 2015: – een kist premier cru meer dan 10.000 dollar waard zijn; – de schroefdop belangrijker zijn dan de kurk; – de Argentijnse Malbec worden gerekend tot de grote wijnen; – het imago van Spanje onder aanvoering van de DO’s Toro, Jumilla en Priorat enorm verbeterd zijn. Ook voorspelt hij een goede toekomst voor wijngebieden in Zuid-Italië, met name Sardinië, de Californische Central Coast en landen als Bulgarije, Roemenië, Rusland, Mexico, China, Japan, Libanon, Turkije en India.
DOCG Franciacorta in Lombardia, Italië
ÇÆ»ÄÍËÁ½
Adelaide Hills in Australië
De wijnwereld is constant in beweging. Het aanbod van wijn is momenteel groter dan de vraag. Hierdoor moeten wijnboeren, wijngebieden en grote wijnbedrijven strijden om de gunst van de consument. Er zijn belangrijke verschillen tussen de oude en de nieuwe wijnwereld, maar die zijn aan het vervagen. Opvattingen en technieken van de nieuwe wereld worden steeds vaker toegepast in de oude wijnwereld. Het omgekeerde vindt ook plaats: druivenrassen en traditionele technieken, opvattingen en terroirregels van de oude wereld dringen door in de nieuwe wereld. Hierdoor komen er ook wijnen in de stijl van de nieuwe wereld uit Frankrijk, Italië, Spanje en 5
Portugal, en wijnen in de stijl van de oude wereld uit Californië, Zuid-Afrika, Chili en Australië. Dit maakt de wijnkeuze voor de consument minder overzichtelijk, maar wel interessanter. In de toekomst maakt men wellicht geen onderscheid meer tussen nieuwe en oude wereld, maar tussen publiekswijnen en kwaliteitswijnen. De publiekswijnen zouden dan minder duur en minder karaktervol zijn, en gewoon lekker. Kwaliteitswijnen zouden dan vaak meer kosten, en een expressie zijn van het terroir en het oogstjaar. Beide typen kunnen in de nieuwe wereld en in de oude wereld gemaakt worden. Op weg naar de wijngebieden (Coonawarra, Australië)
Ä¿½Å½Æ½Ã½ÆŽÊÃ½Æ Ç¼½Å
νÊÒÁ»ÀÌιƺ½Ä¹Æ¿ÊÁÂÃË̽º½Ë̹Ƽ¼½Ä½ÆιƼ½
ÄÁŹ¹Ì
½ÅÁ¼¼½Ä¼½Ì½ÅȽʹÌÍÍÊ
½ÊÊÇÁÊ ƼÒÁ½À¾¼ËÌʿƽ
ºÇ¼½ÅιÆÀ½Ì¿½ºÁ½¼Ɩ ½ÅÁ¼¼½Ä¼¹¹Æ̹ÄÒÇÆÍʽÆȽʹ¹Ê ½Ä¹Æ¿ÊÁÂÃË̽¼ÊÍÁνÆʹË˽Æ
½º½Ä¹Æ¿ÊÁÂÃË̽¼ÊÍÁνÆʹË˽ƼÁ½ÁÆÀ½Ì¿½ºÁ½¼ ÎÇÇÊÃÇŽÆƖ ÁÌÒÁÂÆÆÁ½Ì¹ÄĽ¼ÊÍÁνÆʹË˽ÆƔ½½Æ ÍÁÌ¿½ºÊ½Á¼ÇνÊÒÁ»ÀÌË̹¹Ìνʼ½ÊÇÈÁƼ½Ì½ÃËÌÎ¹Æ À½ÌÀÇǾ¼ËÌÍÃƖ
ÁÂÆ¿¹¹Ê¼¹Ê½¹¹Ä ÁÂÆ¿¹¹Ê¼
½ÌÌÇ̹¹Ä¹¹Æ̹ÄÀ½»Ì¹Ê½ÏÁÂÆ¿¹¹Ê¼ÁÆÀ½Ì¿½ºÁ½¼Ɩ ½Êνʿ½ÄÁÂÃÁÆ¿ƕʾÀ½»Ì¹Ê½̔ÇÆ¿½Î½½ÊʿÎǽ̺¹ÄƘ
ƼÒÁ½À¾¼ËÌˀƽ
νļ½ÆƖ Ç̹ĽÈÊǼͻÌÁ½
½ÌÇ̹ĽÏÁÂÆÈÊǼͻÌÁ½ÁÆÀ½»ÌÇÄÁ̽ÊËȽʹ¹ÊƖ½Ê νʿ½ÄÁÂÃÁÆ¿ƕʾʽƖʽʽʽÀ½»ÌÇÄÁ̽Ê̔½½Æ˂ʽƘŽ̽ʺ¹¼Ɩ
ÇÇÊ̽ÆÏÁÂÆ ÁÆÁ¾Á»¹ÌÁ½
½ÏÁÂÆËÇÇÊ̽ƼÁ½À½Ì¿½ºÁ½¼ÈÊǼͻ½½ÊÌ ƼÏÁÌƓÊÇǼƓÊÇËõƓÅÇÍË˽ʽƼƓνÊË̽ÊÃ̽ÏÁÂÆƽƖ
ƼÒÁ½À¾¼ËÌˁƽ ½Å¹ÆÁ½ÊϹ¹ÊÇȼ½À½ÊÃÇÅËÌ¿½ºÁ½¼½ÆÒÁÂÆ
6
½ÊÃÇÅËÌ¿½ºÁ½¼½Æ
ÁÆ¿½¼½½Ä¼½Æ¼½Æ¹Å½ÆιƼ½º½Ä¹Æ¿ÊÁÂÃË̽
ƼÒÁ½À¾¼ËÌ˂ƽ
À½ÊÃÇÅËÌ¿½ºÁ½¼½ÆƖ