De nieuwe folder van wijkgemeente SION in Bussum.
ONTMOETING Kerkblad wijkgemeente Sion - Bussum
45e jaargang - nummer 4
mei - juni 2015
<<< Mogelijk heeft u deze folder al gezien in de hal van de kerk. * Neem een exemplaar mee voor de buren, vrienden of bekenden!
Voorpagina: wandeling door Kerkwijk (bij Bruchem) op Koningsdag 2015. Er zijn in het kleine dorpje twee winkels: een kapsalon en ‘Sierlijk & Zo’ (kralen etc.). Zie links. ——————————————In de Protestantse Gemeente van Bussum is SION één van de vier wijkgemeenten. Wijkgemeente SION weet zich verbonden met het gereformeerd belijden - zoals vermeld in het Beleidsplan. Meer vragen of informatie nodig…? Mail dan naar:
[email protected]
- 2 -
OVERWEGING
Verborgen schat
Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een schat, in de akker verborgen, die iemand vond en verborg; en van blijdschap daarover gaat hij heen en verkoopt alles wat hij heeft, en koopt die akker. (Mattheüs 13 : 44) De Heere Jezus vertelt deze gelijkenis als een illustratie van het Koninkrijk der hemelen. Allereerst valt dan op dat dit Koninkrijk verborgen is: als een schat in een akker. Vroeger waren er geen banken of kluizen en verstopten mensen hun geld soms in de grond. Maar als de eigenaar dan stierf zonder dat iemand wist van z'n geheim, kon zo'n schat lange tijd verborgen blijven. Blijkbaar geldt dit ook voor Gods Koninkrijk: het ligt niet meteen voor het oprapen en je hebt het ook niet zomaar in beeld. Het is als een schat die moet worden ontdekt en gevonden. Dat komt, omdat ook de Koning van dat Koninkrijk haast incognito in deze wereld is gekomen. Hij werd geboren als een Kind en gelegd in een kribbe. Toen Hij Zijn intocht deed, gebruikte Hij geen paard, maar een ezelsveulen. Toen Hij stierf, sneuvelde Hij niet als een dapper strijder, maar als een gekruisigde tussen de misdadigers. En toch heeft God met de komst van Jezus Christus een schat in deze wereld gelegd: een schat van genade en verzoening, van vergeving en vrede, van hoop en toekomst. En er zijn van die momenten in je leven, dat je erop stuit. Als in de kerk de Bijbel opengaat en het evangelie wordt verkondigd. Maar ook als het Heilig Avondmaal wordt gevierd: als het brood wordt gebroken en de wijn wordt uitgegoten in de bekers. Nu is het verder ook belangrijk om die schat in je bezit te krijgen. Want de schat is na de vondst nog niet meteen van de vinder. Daarom gaat hij heen, om alles wat hij heeft te verkopen, om zo de akker met die schat te kunnen verwerven. Voor ons gevoel wringt hier iets. Hoort die vinder zijn ontdekking niet te rnelden aan de eigenaar? Toch is de eigenaar van die akker niet de eigenaar van die schat geweest, want anders zou hij zijn akker natuurlijk nooit verkopen. Deze schat ligt klaar om te vinden. En waar het hier om gaat is, -3-
dat de vinder er alles voor over heeft om die schat ook werkelijk in bezit te krijgen. Hier komt iets heel belangrijks aan de orde. Er wordt hier een keus gemaakt en een beslissing genomen. Want die vinder had ook gewoon door kunnen gaan met z'n leven. Door te denken: die schat, die is toch niet voor mij. Hoe vaak wordt er zo niet gedacht, ook in onze gemeente. Door mensen die zeggen: Gods heil is niet voor mij. Wat in de Bijbel staat geschreven, wat bij mijn doop is beloofd en wat door de viering van het Avondmaal wordt verkondigd, dat is allemaal niet voor mij. En ze laten het verder maar zo, ze leven op de oude voet door. Maar in deze gelijkenis is daar geen sprake van. Heel het leven van die vinder gaat op z'n kop. Hij verkoopt echt alles wat hij heeft. Al z'n bezit is voor hem minder waard dan die ene schat. Hij heeft er echt alles voor over. Geloven kost je wat. 't Is niet vrijblijvend, het heeft consequenties, het vraagt van ons offers en een keus. In het geloof gaat het om die schat; is Jezus Christus de Belangrijkste geworden. Alles van onszelf verbleekt in Zijn licht. Er is niets meer te bedenken in je leven en hier op aarde, wat meer voor je betekent dan Hij. Door Hem wordt je leven weergaloos rijk. Want als je Christus hebt verworven, door het geloof in Hem, dan heb je werkelijk alles wat je nodig hebt. Dan merk je ook de blijdschap van het geloof. Omdat je leven is gered en toekomst heeft bij God. ds. C.G. Visser in het Kerkblad van Rijssen - 6 febr. 2015
UIT WIJKGEMEENTE SION VAN DE VOORZITTER Op zondag 11 april kwamen Rik en Machteld Lubbers op bezoek in onze gemeente. Zij zijn enkele maanden op verlof in Nederland. Voorafgaande aan de middagdienst vertelden ze het een en ander over hun werk in Kosovo. Ze deden dat met veel enthousiasme. We kregen een goede indruk wat het betekent om als zendeling in een vreemd land en in een vreemde taal het evangelie van Jezus Christus te verkondigen.
-4-
De zondag erna, 18 april, was er na de middagdienst een broodmaaltijd, verzorgd door de Vrouwencontactgroep. Zoals altijd was deze weer prima verzorgd en was er ruim voldoende. Het was bijzonder dat de echtparen Breevaart, De Jong en Van Nieuwenhuijzen in de middagdienst en bij de broodmaaltijd konden zijn. Vanwege gezondheidsproblemen konden ze al geruime tijd niet meer in onze diensten zijn. Het is mooi zo met elkaar gemeente te kunnen zijn. Missionair traject Op de advertentie voor de werving van een missionair werker zijn vijf reacties gekomen. Dat was meer dan we verwacht hadden en heeft ons tot dankbaarheid gestemd. Op basis van de sollicitatiebrieven heeft de selectiecommissie toen besloten met twee kandidaten een gesprek aan te gaan, en deze gesprekken zijn inmiddels geweest. Beide kandidaten toonden gedrevenheid en enthousiasme, en hadden de nodige ervaring met missionair werk. Uiteindelijk heeft de commissie besloten verder te gaan met de kandidaat met de meeste ervaring. Er zijn inmiddels ook vervolggesprekken geweest met deze kandidaat. Dit betreft een gesprek met ds. Visser, maar ook met enkele gemeenteleden. Dat waren positieve gesprekken. We hopen nu binnenkort een besluit te kunnen nemen. Zodra er meer bekend is, zullen we u daarvan meteen op de hoogte stellen. We dragen dit traject graag op in uw gebeden. Nieuwe Sion-folder Misschien heeft u hem al zien liggen in de hal van de kerk: de nieuwe folder van onze wijkgemeente. De vorige was verouderd en de gegevens klopten niet meer. Mathilda Rebel heeft geholpen een compleet nieuwe folder te maken, zodat we die kunnen uitdelen aan onze gasten. Jubileum ds. en mevrouw Visser We kijken nog even vooruit: op 28 mei hopen ds. en mevrouw Visser hun 40-jarig huwelijksjubileum te vieren. Een hartelijke felicitatie! Met hen danken we de Here God voor deze zegen en wij wensen hen een fijne dag toe. Namens de kerkenraad, Wim Blanken, voorzitter
-5-
ONZE JARIGEN 13 mei 4 juni
Mevrouw M.M.A. Raven, Iepenlaan 388, 1406 RH Bussum; Mevrouw A. Schaap-Rebel, Amersfoortsestraatweg 69-C11, 1403 AP Bussum.
Een hartelijke felicitatie en een fijne dag!
EREDIENSTEN van wijkgemeente SION
Spieghelkerk, Nwe 's Gravelandseweg 34, Bussum, telefoon van de kerk: (035) 6912406.
* Tijdens de ochtenddiensten is kinderkerk en kinderoppas.
10 mei 08.55 uur 17.00 uur
ds. A. Visser ds. L.W. Smelt, Voorthuizen
Collecten: Vluchtelingen Sion
14 mei 09.00 uur
Hemelvaartsdag ds. I. Hoornaar, Ermelo
Jemima Sion
17 mei 08.55 uur 17.00 uur
dr. C. van Sliedregt, Nunspeet ds. W.H.B. ten Voorde, Almere
Verre Naaste Sion
24 mei 08.55 uur 17.00 uur
Pinksteren ds. G. Oberink, Urk ds. A. Visser
GZB-zending Sion
31 mei 08.55 uur 17.00 uur
ds. C.B. Stam, Veenendaal ds. A.D. van den Bos, Hilversum
Timon, Zeist Sion
7 juni 08.55 uur 17.00 uur
ds. A. Visser - voorber. H. Avondmaal ds. B. Oosterom, Oudewater
Luister. Dienen Sion
-6-
14 juni 08.55 uur 17.00 uur
ds. A.C. Kortleve, Veenendaal ds. A. Visser - viering H. Avondmaal
Roosevelthuis Sion
COLLECTEN IN SION 2015
1e diaconaal:
22 maart 29 mart H.Av. 3 april Gvr. 5 april€ 12 april 19 april 26 april
€ 1.555,55 t/m 15 maart € 205,30 Voedselbank € 133,70 Verre Naasten € 101,85 V.B.O.K. € 81,95 Woord & Daad 118,05 Exodus € 60,35 Luisterend Dienen € 137,45 Vrouwencontactgroep € 94,70 Kinderen in nood -----------€ 2.488,90 Totaal t/m 26 april =======
2e Sion: € 1.706,55 € 119,10 € 195,85 € -,-€ 75,70 € 164,70 € 69,40 € 162,75 € 122,35 -------------€ 2.616,40 ========
Zendingsbus (fam. Lubbers in Kosovo) in maart € 137,55. Kinderkerk-collecte voor Moeder en Kind (Tiszaszentimre - Hongarije) december 2014 t/m maart 2015 € 52,80. Wijkkas Een gift van € 50,– en 1x € 100,– voor het fonds Vrienden van Sion. Het laatste bedrag is inmiddels doorgezonden naar de rekening van het 'Vriendenfonds'. Hartelijk dank voor deze giften. Met groeten, Cock van 't Hof, penningmeester
Steunfonds 'Vrienden van Sion' 1x € 100,00 (via onze wijk-
kas). Rekeningnummer Fonds: NL47 INGB 0004 1941 33. Met aanbeveling en groet, Wim Blanken, penningmeester
-7-
GEMEENTEDAG 2015 De tijd gaat snel, het is weer zover Hier dus de aankondiging van de a.s. Gemeentedag van Sion op D.V. 16 september 2015. Voor deze dag hebben we weer een bus gehuurd bij onze vertrouwde vervoerder Eemland Reizen. Waar de bus ons brengt zullen we u in de volgende Ontmoeting vertellen, maar spectaculair wordt het zeker. Een klein tipje van de sluier lichten we op: "Na de lunch ziet u ze vliegen". Dus reserveer nu vast in uw agenda of op uw kalender 16 september 2015. In de volgende Ontmoeting vertellen we u meer en treft u het intekenformulier bijgesloten aan. Namens de Vrouwen Contact Groep: Cock van 't Hof, Ineke Mauritz en Rinske Veen
PKN wil onderdelen van organisatie opnieuw opbouwen Analyse uit het Ref. Dagblad, 28 maart 2015 Je kunt de Protestantse Kerkin Nederland (PKN) veel verwijten, maar zeker niet dat ze de discussie over de toekomst niet aan durft te gaan. De notitie 'Kerk naar 2025', die de generale synode volgende maand bespreekt, is zo verstrekkend dat sommige delen van de kerkelijke organisatie eigenlijk opnieuw worden opgebouwd. De scriba van de Protestantse Kerk, dr. A. J. Plaisier, kan schrijven. Zelfs een notitie over de organisatiestructuur van de kerk weet hij toch nog een aangenaam prozaïsch jasje aan te trekken. Maar onder dat jasje schuilen bijzonder ingrijpende maatregelen die onderdelen van de kerk op de kop zullen zetten. Aanbevelingen Een opmerking vooraf: de aanbevelingen die dr. Plaisier doet, zijn absoluut géén voorstellen. Het zijn aanbevelingen, stellingen, scenario's en handvatten voor de discussie die gevoerd wordt en nog gevoerd zal worden. De hamvraag bij al die besprekingen is: wat is een goede organisatievorm voor een krimpende kerk?
-8-
Een eerste opmerking kan zijn dat de Protestantse Kerk in Nederland wel heel vaak het wiel probeert uit te vinden. In 2004, bij de kerkvereniging van hervormden, gereformeerden en luthersen, kwam de kerk met een protestantse kerkorde die tot in het kleinste detail voorschrijft hoe de zaken in de verenigingskerk geregeld moeten worden.
Synodebestuur wil bezinning met dit praatstuk een flinke duw in de rug geven
Nu is een kerkorde - het huishoudelijk reglement van een kerk - nooit het aangenaamste proza, maar belangrijk is hij wel. In deze kerkorde ging de kerk nog uit van een generale synode met 150 leden. Enkele jaren na de kerkvereniging ging die synode door de helft, omdat het 'kerkparlement' veel te groot en veel te log was geworden. Spreekrondes over rapporten en notities duurden eindeloos. Ondertussen herzag de kerk de protestantse kerkorde. Tal van zaken werden aangepast. Maar naar nu blijkt, waren het kleine aanpassingen als je kijkt naar de veranderingen die nodig zijn om de kerk organisatorisch op de been te houden. De regelgeving is nog steeds zo massief dat het kerkelijk organisatielichaam staat te tollen op z'n benen. Steeds minder mensen moeten de vele functies vervullen in de talloze kerkelijke organen. En steeds vaker blijven dus functies onvervuld, met alle gevolgen van dien. Het synodebestuur heeft nu met de notitie "Kerk naar 2025" de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok gegooid. De status van deze notitie is er een van een praatstuk. Er worden mogelijke toekomstrichtingen gewezen en op de organisatorische landkaart van de Protestantse Kerk worden stippellijntjes uitgezet: zo zou het kunnen. Classis Opvallende stippellijntjes zijn er als het gaat om de toekomst van de 75 classes die de Protestantse Kerk telt. Een mogelijkheid is om ze te laten bestaan in hun huidige vorm. Maar eigenlijk is dat geen mogelijkheid, hoogstens uitstel van een beslissing die de praktijk zal eisen. Een tweede optie is om de 75 classes opnieuw in te delen tot een aantal. Het rapport noemt een aantal van acht regionale synodes. Een optie die iets levensvatbaarder lijkt, al kan het ook een tijdelijke oplossing zijn die over enkele jaren weer herzien moet worden omdat ook deze regionale synodes niet meer te bemensen zijn. Het voorstel dat het verst strekt, is om een streep te halen door de classes, en de bevoegdheden van dat orgaan meer bij gemeenten, dienstenorganisatie (ambtenaren-apparaat van de kerk) en generale synode te leggen én bij personen die de kerk speciaal hiervoor aanstelt.
-9-
Maar is de Protestantse Kerk rijp voor zo'n ingrijpend besluit? Dat is maar zeer de vraag. Zeker als bezien wordt hoe belangrijk het breed moderamen van de classes is. Het is de vraag of de kerk de classis eigenlijk wel kan missen, zeker bij conflicten in gemeenten of met predikanten. Zal het volledig wegsnijden van de classes niet een te groot litteken nalaten in de kerkelijke organisatie? Het is een vraag die de kerk zelf zal moeten beantwoorden. Maar dat antwoord is er nog lang niet. Beroepingswerk En dan is er nog het voorstel om het beroepingswerk grondig op de schop te nemen. Predikanten, die nu voor een onbepaalde tijd verbonden worden aan een gemeente, zouden een aanstelling krijgen voor een bepaalde tijd met de mogelijkheid van verlenging. Een idee dat, gezien de discussies over de flexibilisering van de arbeidsmarkt, zo van een ministerie zou kunnen komen. Maar hoe is de verhouding van zo'n voorstel met de huidige beroepingsprocedures in kerk en gemeenten, die niet alleen organisatorisch maar vooral ook geestelijk van aard zijn? "Kerk naar 2025" roept vooralsnog veel meer vragen op dan er antwoorden gegeven worden. Maar dat is ook exact de status van dit stuk. Het is een praatstuk waarmee het moderamen de bezinning een flinke duw in de rug wil geven. En dat is gelukt.
STICHTING PLATFORM APPÈL KERK EN ISRAËL om stem te geven aan de kerkelijke opdracht tot onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël Uit Nieuwsbrief 22 - april 2015 Waardering en kritiek steun Seeds of Hope Met genoegen hebben we in onze vorige Nieuwsbrief kunnen melden, dat Kerk in Actie naast hulp aan Sabeel nog een ander project van Palestijnse christenen gaat steunen. Dat betreft het project Seeds of Hope in Jeruzalem dat wordt geleid door de voormalige PLO-er Tass Saada, schrijver van het boek Arafat was mijn held. Dat besluit dat Kerk in Actie op initiatief van het Platform Appèl Kerk en Israël heeft genomen is zowel positief als negatief ontvangen. Van diverse kanten werd ons gemeld dat men blij is met dit alternatief en waardering heeft voor het initiatief van het Platform, maar er kwam ook kritiek. Met name van de organisaties als Vrienden van Sabeel en Kairos
- 10 -
Palestina. Er ging op 23 februari een brief op poten naar het Moderamen van de PKN waarin verontwaardiging werd uitgesproken over het besluit van Kerk in Actie om Seeds of Hope te steunen. Dat zou niet sporen met het beleid zoals dat is vastgelegd in de IP-nota. Er worden drie wat men noemt bedenkingen opgesomd tegen het besluit van Kerk in Actie: a. De keus staat haaks op de principiële uitgangspunten in de IP- nota 2008; b. De manier waarop deze keus is gemaakt, schaadt ernstig de relatie van onze kerk met Palestijnse kerken; c. Daarbij schrikken we van de motivatie die op de website wordt genoemd om dit project te steunen. Die drie punten worden nader uitgewerkt en aan het slot van de brief worden termen als slag in het gezicht en verbijstering om de keus genoemd. Op 11 maart reageerden dr. Arjan Plaisier, scriba van het Moderamen en drs. R. Natua als hoofd Internationaal Programma KiA. Men zegt het jammer te vinden dat de Vrienden van Sabeel en Kairos Palestina geschrokken zijn van de keus voor Seeds of Hope. Volgens Plaisier en Nauta past het project in het beleid dat in de IP-nota is vastgelegd. Zoals u weet kenmerkt ons partnernetwerk zich doordat zij bouwen aan bruggen tussen verschillende groepen in de twee landen en het willen doorbreken van het isolement van kwetsbare groepen, aldus de brief. Met andere woorden: de Vrienden van Sabeel en Kairos Palestina vonden noch bij het moderamen, noch bij KiA gehoor voor hun bezwaren.
NOOT
Na een lange periode waarin Kerk in Aktie alleen in zee ging met de organisaties Vrienden van Sabeel en Kairos Palestina - fanatiek proPalestijns en anti-Israël - is het na veel protesten eindelijk zover dat een meer evenwichtig beleid op twee sporen kan ontstaan. De stevige reactie van Sabeel c.s. is duidelijk. De reactie van het Moderamen - dr. Arjan Plaisier - en Kerk in Aktie niet minder. Eerder is in ons blad gewezen op de eenzijdige blik en handelingen van Kerk in Aktie. Nu bericht het Platform Kerk & Israël ons over een positieve wending. Er is blijkbaar goed overleg geweest. M.
Hoe zien we Jezus Christus?
of hoe dan ook. In kringen van New Age, van Spiritisten of van Reiki is Jezus bijna algemeen aanvaard," schrijft Feike ter Velde in Het Zoeklicht. "De uitkomst van een gesprek tussen een kerkelijk en een islamitisch echtpaar ergens in ons land werd op televisie uitgezonden. Beide echtparen spraken met de ander over 'ons geloof'. De conclusie was dat er eigenlijk bijna geen verschil was tussen het christelijk geloof en de islam. De kijker kwam meer te weten over de islam dan over het christelijk geloof, omdat deze kerkmensen niet in staat waren hun geloof te verwoorden. Door die zwakte van het christendom werd destijds de hele christelijke kerk van het Midden-Oosten, Turkije en Noord-Afrika weggevaagd. Al in de vroege kerk bleek de dwaling niet te stuiten." Israël uit zicht Desondanks merkt Ter Velde op dat alle pogingen, die het evangelie ondermijnen, steeds weer mislukken. "Als we het wonder zien van Jezus' eerste komst, dan is de hele omgeving waarin dat gebeurde op dezelfde manier ingekleurd. Immers, de staat Israël bestond niet. Het Jodendom had in de Grieks-Romeinse cultuur van toen geen stem. In die werkelijkheid komt de beloofde Messias, eveneens zonder enige gestalte of luister. (...) Toch sloot Jezus opnieuw een verbond: het verbond van Zijn bloed, met het Joodse volk, Zijn discipelen. Er zou een wereldwijde kerk komen en alles zou perfect theologisch verantwoord moeten worden geregeld in dogmatiek en kerkrecht. Niets van dat alles!" "Het is alsof Jezus alles op zijn beloop liet. Daar moeten wij een groot geheimenis achter vermoeden: namelijk het werk van de Heilige Geest. De Here Jezus heeft alles aan de Geest overgelaten. (...) Na Zijn hemelvaart en na de Pinksterdag zijn de vier evangelisten de dingen vanuit vier verschillende gezichtshoeken gaan documenteren. In deze vier evangeliën wordt de Persoon van de Here Jezus, compleet met Zijn Oudtestamentische karakteristieken aan ons voorgesteld. Daar lag geen academisch studieplan achter. Dat is het unieke werk van de Geest." Terugvinden wat kwijt is "Vandaag moeten we hervinden wat we zijn kwijtgeraakt: de Christus van de Bijbel. Niet de theologische Christus van dit of dat kerkgenootschap. Dat is een denkbeeld. Niet de Christus van de eigen subcultuur. Maar de Christus van de Bijbel, die ons in de binnenkamer wordt getoond door de Geest en bij een open Bijbel. Hij is het Woord dat vlees werd."
"Het is opvallend hoe de Here Jezus Christus steeds meer gezien wordt als een soort goede goeroe, als leider van een religieuze gemeenschap
- 11 -
•••• - 12 -
Het Zoeklicht van 7 febr. 2013
Geloof t.o.v. gevoel en verstand Leven vanuit mijn gevoel is de tegenpool van alles vanuit mijn verstand beredeneren. Meestal is een gezonde mix van deze twee het beste, want dan ben ik 'in balans'! Het geloof tilt mij boven mijn eigen belevingswereld uit, Het geloof leert mij te zien hoe Jezus mij ziet en Hem te vertrouwen.
Mijn gevoel zegt: "Kijk steeds om je heen" maar Jezus zegt: "Zie op Mij" Mijn gevoel zegt: "Hier kom je nooit uit" maar Jezus zegt: "Ik maak je vrij" Mijn gevoel zegt: "Je struikelt telkens weer" maar Jezus zegt: "Ik houd je vast" Mijn gevoel zegt: "De zorg drukt jou ter neer" maar Jezus zegt: "Geef Mij je last" Mijn gevoel zegt: "Je schiet altijd te kort" maar Jezus zegt: "In Mij ben je volmaakt" Mijn gevoel zegt: "Je woorden zijn zo krachteloos" maar Jezus zegt: "Ik ben het die het hart aanraakt" Mijn gevoel zegt: "Je kan alleen maar huilen" maar Jezus zegt: "Verblijd je te allen tijde" Mijn gevoel zegt: "Trek maar een muur op" maar Jezus zegt: "Niets kan jou van Mijn liefde scheiden" Mijn gevoel zegt: "Je bent onzeker en angstig" maar Jezus zegt: "Wees gerust, je bent van Mij" Mijn gevoel zegt: "Mensen mogen me niet" maar Jezus zegt: "Ik ben voor je, wie zal dan tegen je zijn?" Bron: Atie Kerger
God moest zich aan mijn visie houden Hij is inmiddels 50 jaar en is al bijna 25 jaar predikant. Toch weerhoudt zijn leeftijd hem er niet van om laaiend enthousiast te zijn over waar het hem om te doen is: Jezus Christus. Tegenover CIP.nl vertelt ds. Ruud van Campen uit Rotterdam over de drie belangrijkste levenlessen die hij tot nu toe mocht leren. 1. Het gaat niet zozeer om de leer De eerste les die ik zowel in mijn persoonlijk als mijn ambtelijk leven geleerd heb, is dat het niet zozeer om de leer gaat, of om de sfeer, maar om de Heere Jezus Christus. We zijn in de kerk vaak geneigd om het te hebben over leerstukken. In mijn kringen gaat het dan vaak om de verkiezing, het verbond. Zulke leerstukken kunnen al snel een breekpunt worden. Ik heb geleerd dat die leerstukken niet onbelangrijk zijn, maar dat het daar uiteindelijk niet om gaat. Iemand zei eens: een dogma is de ruggengraat, maar niet het gezicht. Wij hebben het als christenen veel te vaak over de ruggengraat terwijl we het niet hebben over het gezicht: Jezus Christus. Hij is het gezicht van de Kerk. Doordat ik dit heb geleerd worden meningsverschillen die ik met andere christenen over onderwerpen als de doop, Israël, de eindtijd, geen breekpunt. Wat ons bindt is dat we allebei de Heere Jezus hartelijk lief hebben. Dat staat ook in 1 Johannes: het kenmerk van christenen is dat ze Hem kennen! Het gaat er niet zozeer om dogmatische zaken. Terwijl we het daar wel sneller over hebben met elkaar, dan dat we het hebben over wat Jezus voor ons betekent. 2. Laat je door de Bijbel tegenspreken De tweede levensles die ds. Van Campen leerde is dat je je door de Bijbel altijd moet willen laten tegenspreken. Ik ontmoet veel mensen die de Bijbel vooral gebruiken om hun eigen gelijk te laten zien. Als ze het dan hebben over de doop, de geestesgaven of evolutie, dan citeren ze de Bijbelteksten die hun mening staven. Dat deed ik vroeger ook, toen ik net predikant was. Ik dacht echt dat ik het allemaal wist. Ik wist precies hoe de Opname zou verlopen, hoe lang de grote verdrukking zou gaan duren. Nu denk ik: wat hoogmoedig van me. God moest zich eigenlijk houden aan mijn visie op die onderwerpen. Ik wilde me niet laten tegenspreken. Ruud leerde in de afgelopen jaren het meest van mensen die helemaal niet in zijn kerkelijke straatje voorkomen. Juist van hen leerde hij de meeste dingen over onderwerpen als 'het Koninkrijk van God, bevrijdingspastoraat,
- 13 -
- 14 -
ziekenzalving'. Hij mocht dat leren, omdat hij had geleerd zich niet te beperken tot zijn eigen visie. Je moet je willen laten tegenspreken. Ook in de stille tijd is dat tegenspreken een belangrijk thema, vindt de predikant. Laat ik mezelf geestelijk strelen of laat ik me ook door de Heere God corrigeren als ik de Bijbel lees? Juist wanneer je door God wordt tegengesproken kun je geestelijk groeien. 3. Het is een way of life De derde les die Ruud van Campen deelt, leerde hij van Joodse rabbijnen. Van hen leerde hij dat het geloof in God niet zozeer een leer is, maar een 'way of life'. Dat was voor mij echt een openbaring. Kijk, als dominee ben ik vooral bezig om de Bijbel uit te leggen. De nadruk ligt dan al snel op kennis. Maar uiteindelijk moet het niet om kennis gaan, maar om de praktijk van je christen-zijn. Ik kan je wel van alles leren en vertellen over God, maar het gaat erom hoe dat handen en voeten krijgt in je leven. Uiteindelijk moet het niet om kennis gaan, maar om de praktijk van je christen-zijn" Geloven is echt iets voor je handen en je voeten, niet alleen iets voor je hoofd en hart. Van de eerste christenen wordt niet voor niets gezegd dat ze de Weg volgden. Jezus volgen is een way of life! Dat zegt ook Jakobus wanneer hij zegt dat je geloof uit je werken moet blijken. Als ik dat lees dan vraag ik me af: hoe ziet mijn gemeente aan mij dat ik Jezus dien los van het feit dat ik predikant ben. En mijn vrouw? En mijn kinderen? Zien zij echt aan mij dat ik op de Weg wandel? Alles samenvattend was Ruud aan het begin van zijn predikant toch een ietwat betweterige dominee die het je wel is even zou vertellen. Nu is zijn geloof als het ware vereenvoudigd. "Je kunt het op de nagel van je duim schrijven: Hij voor mij. Daar is eigenlijk niets ingewikkelds aan." Ds. Ruud van Campen is predikant in de PKN in Rotterdam-Zuid.
MISSIONAIR - Het onderwerp 'missionair-zijn' vraagt in wijkgemeente Sion volop onze aandacht - zie de informatie op pagina 5. In dit nummer aandacht voor de missionairwerker en zijn werk: mensen bekend maken met het evangelie van Jezus Christus. Wat kom je dan tegen in ontmoetingen met allerlei mensen... en hoe moet je dat in goede (bijbelse) banen leiden? Voor Sion in Bussum nog heel wat te leren en te overdenken...! Lees vanaf pagina 17 over Jurjen ten Brinke - 15 -
"Iedere zondag preek ik alsof het de laatste keer is" Ds. Herwig over de wederkomst - CIP - 10 april 2015 (ingekort) "Mensen proberen voortdurend argumenten te bedenken waarom het beter is dat Jezus niet terugkomt. Maar zo zijn we niet met de Bruidegom getrouwd." Ds. G. Herwig sprak onlangs over de wederkomst. Ach, dominee. er moet nog zoveel gebeuren, krijgt de predikant vaak te horen. "Als ik dit hoor, rijzen de haren mij te berge," aldus Herwig. "Zouden we ook zo over de wederkomst spreken als we net als christenen in Eritrea in een zeecontainer zitten? Ik kom heel veel kerkgangers tegen die kabbelen van de ene zondag naar de andere. En als we als voorgangers niet oppassen, doen wij dat ook. Daarom heb ik geleerd om iedere zondag te preken alsof het mijn laatste zondag is. Vorig jaar werd ik er extra bij bepaald rondom het overlijden van collegapredikant Flikweert (54 jaar, in Wierden). Tijdens het joggen zakte hij in elkaar. Sinds die tijd leeft bij mij sterker de gedachte dat het leven een ademtocht is en er een dag komt dat Jezus wederkomt. Mensen proberen voortdurend argumenten te bedenken waarom het beter is dat Jezus niet terugkomt. Maar zo zijn we niet met de Bruidegom getrouwd." Een vingerknip "Tegen jongelui op catechisatie zeg ik wel eens: Als God met één vingerknip over een uur heel Israël tot geloof brengt (Romeinen 11), kan Hij een uur later terugkomen. Dan hebben we nog maar twee uur om ons voor te bereiden. Stel je voor dat Hij over twee uur zou terugkomen. Ik kom mensen tegen die vervolgens zeggen: Dominee, ik hoop het echt niet. Mijn vrouw en kleinkinderen kennen Jezus nog niet.' Maar waarom geven we die mensen niet alle gelegenheid om Zijn Woord te horen? Ik bemerk vrijblijvend geneuzel in de kerk: Het was een aardige preek. Zullen we koffie drinken? Alsof er niet een levend woord van God tot ons is gekomen via de mond van een dienstknecht." "Momenteel is een dochter van ons in verwachting. In oktober hopen we ons vijfde kleinkind te aanschouwen. Maar zou het erg zijn als Jezus daarvoor terugkomt? Het voelt erg dubbel. Aan de ene kant dat hartstochtelijke verlangen naar een ontmoeting met Hem mag - 16 -
overheersen. Dat we Hem zullen zien zoals Hij is. De hemelse Bruidegom die Zijn bloed heeft gegeven aan het kruis van Golgotha om mensen te redden. Maar aan de andere kant zijn we ook mens. Bent u niet gelukkig?, voeg een catechisant aan mij. U heeft toch een vrouw en kinderen? " "Maar dan stel ik een tegenvraag: Wanneer kan Jezus dan wel terugkomen? Laten we eerlijk zijn. We zijn heel gelukkig, maar het leven is ook een tranendal. Ook al zitten we aan de veilige kant van de aardbol. Je kunt niet net doen alsof je op een eiland zit. We zijn ook verbonden met onze broeders en zusters die vervolgd worden om van het geloof. Iets wat we ons zouden moeten realiseren. Mensen proberen voortdurend argumenten te bedenken waarom het beter is dat Jezus niet terugkomt. Maar zo zijn we niet met de Bruidegom getrouwd. De bruid (Gods gemeente) verlangt als het goed is hartstochtelijk naar Hem."
…
Jurjen ten Brinke: 'Veel christenen missen bewogenheid, ik had het te veel'
Wat bezielt je? Wat drijft je? In deze serie interviews gaan we in gesprek met mensen die hun inspiratiebronnen prijsgeven. (uit EO-Visie, nr. 16). "Je bent geen echte moslim," zei hij ooit tegen de imam in zijn wijk, die in de moskee had gewaarschuwd voor de activiteiten van Hoop voor Noord. De man zette grote ogen op: "Hoezo niet?" "Je bent bang dat wij moslims bekeren, maar een mens kan geen mens bekeren. Alleen Allah kan dat." Het gesprek dat volgde, klaarde de lucht. Het is Jurjen ten Brinke, evangelist in Amsterdam-Noord, ten voeten uit. Bruggenbouwer pur sang, die optimistisch, idealistisch en met een vleug humor in het leven staat. "Ik ben voor niemand bang en ga met iedereen het gesprek aan. Het liefst met gekleurde Amsterdammers." De juiste man "Ik heb niet gesolliciteerd, ik heb me beschikbaar gesteld," antwoordt Jurjen (37) op de vraag hoe hij en zijn vrouw bij Hoop voor Noord terechtkwamen. "Mijn vader zei altijd: 'Als je fulltime mag dienen in het Koninkrijk van God, moet je niet solliciteren, maar je beschikbaar stellen. Want dan moeten ze niet de béste man hebben, maar de juiste man.' "Dus toen deze vacature in de krant stond, stuurde Jurjen een brief waarin hij zich voorstelde en
- 17 -
aangaf dat hij en zijn vrouw Marijke niet loskwamen van de advertentie. En dat ze best naar Amsterdam wilden rijden om te praten over de vraag of deze vacature iets voor hen zou zijn. Jurjen: "Er waren negentien sollicitaties en één beschikbaarstelling. Die was van ons. Na een aantal rondes zijn wij eruit gerold. Het was een van de pijlers onder onze roeping." Schoolreisje Toch stond Amsterdam niet hoog op hun lijstje. Marijke had nare herinneringen aan de stad sinds ze ooit tijdens een schoolreisje was verdwaald en op plekken terechtgekomen was waar ze niet had moeten zijn. Jurjen raakte tijdens een dagje winkelen in hun verlovingstijd zo onder de indruk van alle mensen, dat hij er naar van werd. "Ik werd met zoveel bewogenheid gevuld, dat ik uiteindelijk een paskamer in vluchtte en God vroeg die bewogenheid weg te nemen. Ik wilde gewoon winkelen met m'n vriendin. Veel christenen missen bewogenheid, maar ik had het te veel. Ik zag alleen maar zielen lopen en wilde wel op elk bankje springen om het Evangelie te vertellen. Dat was geen prettige ervaring."
Personalia - Jurjen ten Brinke (1978) werd geboren in Kampen, als oudste van zes, en groeide op in een warm gereformeerde-gemeentegezin. Met z'n ouders, die hij zijn grootste voorbeeld noemt op geloofsgebied, ging hij diverse keren op vakantie naar de voormalige Sovjet-Unie om Bijbels te smokkelen. Hij werkte als regioleider bij Stichting Gave, waarna hij begin 2006 met zijn gezin verhuisde naar AmsterdamNoord. Daar stichtte hij Hoop voor Noord, een zendingsgemeente van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Amsterdam. Jurjen is getrouwd met Marijke en samen hebben ze vier kinderen.
Als een vis in het water Jurjen wilde na zijn vwo-examen in 1996 gaan werken in de sloppenwijken van Brazilië. Hij was ervan overtuigd dat Jezus in 2000 zou terugkomen. "Dat had een juf op de basisschool ons geleerd. Een studie had naar mijn idee dus geen zin meer, ik wilde vooral iets doen." Zijn ouders wisten hem tegen te houden, en hoewel hij eerst nog twijfelde tussen theologie en tropisch landgebruik, werd het dat laatste.
- 18 -
"In een warm land voel ik mij als een vis in het water. Vorig jaar was ik op zendingsreis in India, en het ergste wat je kunt doen, is mij daar in een hotel stoppen. Laat me gewoon onder de mensen zijn, in een hut op de vloer liggen. Al slaap ik slecht, maakt me niets uit - ik wil graag deel uitmaken van die cultuur. En ik zou er ook prima kunnen functioneren." Jurjen studeerde af in West-Papoea en nadat ook zijn vrouw Marijke daar een aantal weken had doorgebracht, waren ze tot de conclusie gekomen dat dit land de plek was waar ze zouden kunnen leven. Hun dromen vielen echter in duigen toen Marijke ernstig ziek werd. Ze had een zeldzame vorm van malaria, die moeilijk te bestrijden bleek. "Ze was doodziek, een extreem moeilijke tijd," zegt hij. Zie je de ziekte van je vrouw als een 'nee' van God op jullie plannen? Hij denkt lang na. Dan: "Ja. Maar niet op een manier dat God zei: 'Jullie wilden je eigen gang gaan en dat zal Ik nu eens even stopzetten.' Want het is echt een proces geweest waarin wij ons gedragen wisten door God. Met daarbij de worsteling 'Heer, wat wilt U dán?' Ik zie het ook niet als een verkeerde studiekeuze, want ik ben erg gevormd door mijn opleiding. Ook al ging ik later alsnog theologie studeren, ik zou nu weer voor dezelfde studie kiezen. Als ik meteen na het vwo voor theologie had gekozen, was ik misschien wel ergens dominee geworden, maar niet op een pionierende manier zoals ik nu doe. Dus geen 'nee' van God, maar meer: 'Prima dat jij graag tropisch landgebruik wilt gaan studeren, maar ik denk dat je taak hier ligt.' Lachend: "Eigenlijk mag je dit niet opschrijven, maar ik heb ooit de foute gedachte gehad dat ik God misschien ook de kans moest geven om mij te roepen voor een taak waar je theologie voor nodig hebt." "Ik weet dat ik naar Amsterdam-Noord geroepen ben. Dat neemt niet weg dat ik intens geniet als ik in het buitenland ben en er met gemak kan leven. Maar we verkeren in de gelukkige positie dat we als gezin zeker weten dat we hier moeten zijn. Dan is er geen plek voor gejeremieer." Rustiger dan in Kampen Hoop voor Noord staat in een volkse buurt met vooral veel allochtonen, kinderen en ouderen. Het gebied telt zo'n 90.000 inwoners, waarvan minder dan twee procent christen is. (Noot: in Bussum is ca. 2% kerkganger op zondagmorgen; protestant en rooms-katholiek - red.). Maar vooral het bepalen van nieuwe zekerheden bleek een intensief proces
- 19 -
voor het gezin Ten Brinke. Waar in Kampen het christelijke leven duidelijk was afgebakend, kwam in Amsterdam alles op z'n kop te staan."Een van de eerste verzoeken die ik kreeg, was het leiden van een crematie. Toen dacht ik: 'Hè, ik ben toch tegen cremeren en voor begraven?" We waren hier nog geen halfjaar, Levensmotto of de eerste mensen die zelfmoord "Mijn levensmotto is dienen. wilden plegen, hadden ons uit bed Met het Eangelie, maar ook gebeld. met de daad. Want het is als Een volgende vroeg: 'Wil je bij mijn bij Jezus. Ik ben hier niet geeuthanasie aanwezig zijn?' En wat komen om gediend te worvonden we ervan als mensen op den, maar om te dienen." zondag eerst naar de kerk kwamen en daarna naar de kermis gingen? We moesten opnieuw bepalen waar we voor staan. In die zin was het een enorme stap om naar Amsterdam te gaan. Maar het is prima toeven in Noord. We wonen hier zelfs rustiger dan in Kampen." Je wil dat de kerk weer een positieve plaats in de wijk krijgt. Lukt dat? Enthousiast: "Ja! Beperkt natuurlijk, want je kunt de drempel van een kerk nog zo laag maken, maar het blijft een kerk, waar je als niet-gelovige niet gemakkelijk binnenstapt. Maar wij merken nu, na al die jaren, dat Hoop voor Noord door de meeste mensen als positief wordt gewaardeerd. Het geheim? Dat wij niet als doel hebben om een kerk te 'Waarom zou beginnen, maar om mensen iemand die te helpen op hun plek een licht helemaal klaar van Jezus te zijn. is met de kerk Bovendien werken wij via een dienst relaties, niet via flyers of adbezoeken? vertenties, of op een manier van: 'Wij als kerk organiseren iets goeds en daar moet jij komen.' Want waarom zou je als moslim naar een kerk gaan? En waarom zou iemand die helemaal klaar is met de kerk een dienst bezoeken? Omdat er een flyertje door de brievenbus komt? Nee. Tenzij diegene iemand van Hoop voor Noord leert kennen en getriggerd wordt door de rnanier van leven.
- 20 -
Evangeliseren is geen methode, maar een rnanier van christen-zijn. Getuigen als levensstijl, in plaats van iets wat je moet doen. Veel mensen die voor het eerst in Hoop voor Noord komen, geven toe dat ze een heel ander beeld van een kerk hadden. Of ze zeggen: 'Ik ben het niet helemaal eens met je preek, maar ik kom weer, want ik voel me hierop m'n gemak.' Kijk, het Evangelie is niet naar de mens. Ik hoef mensen dus niet naar de mond te praten. Als we maar een atmosfeer kunnen creëren waarin bezoekers zich op hun gemak voelen. En ook dat is uiteindelijk het werk van Gods Geest. Als jij je moslimbuurvrouw met een hoofddoek meeneemt, is er niemand die daar wat van zegt. En als je buurman z'n hondje wil meenemen omdat die niet alleen kan zijn, dan neemt hij z'n hond mee. Niemand die daar gek van opkijkt." Wat is de belangrijkste les dieje in Amsterdam-Noord hebt geleerd? "Dat God Zijn weg met mensen op Zijn manier gaat. Ik heb soms een plaatje in mijn hoofd van hoe iemand tot geloof moet komen en hoe zijn leven er dan uit moet zien. Maar hoe Gods weg met mensen gaat, is echt Zijn werk. Daar moet ik niet mijn rastertje op willen leggen. Waarmee ik overigens niet alles relativeer, zeker niet. De Bijbel is van kaft tot kaft waar en het leven als christen vraagt keuzes en offers." Leg dat maar eens uit 'Waar ben ik aan begonnen?!' Vooral de eerste jaren schoot die gedachte regelmatig door Jurjens hoofd. Nu kan hij soms vooral ontmoedigd raken door de enorme gebrokenheid in deze wereld." Al hebben wij een kerk die naar menselijke maatstaven mag spreken over zegen en succes, er is hier in de keuken ook zoveel aan de knikker. Gewoon heel dichtbij, in levens van mensen: uitgeprocedeerde asielzoekers, suïciale mensen, bezoekers van de voedselbank, mensen die met koffers en al op zondag bij ons of bij de kerk op de stoep staan met de vraag of ze ergens kunnen slapen - het gebeurt regelmatig. Toch twijfel ik nooit over onze rol hier. En al helemaal niet over God. Al heb ik dat wel gehad."
- 21 -
Hij zwijgt even. Vervolgt dan: "Een goede vriend van mij is een halfjaar nadat hij christen was geworden, overleden, 22 jaar. Hersentumor. Hij was een geestelijke zoon, ik heb hem zelf gedoopt. Als er dan dertig islamitische familieleden om zijn bed staan, denk ik: 'Dit is Uw kans, Here.'
"Als jij je moslim buurvrouw met een hoofddoek meeneemt of je buurman z'n hondje wil meenemen omdat die niet alleen kan zijn, dan neemt hij z'n hond mee. Niemand die daar iets van zegt."
Maar als Hij het dan niet doet... Mijn eerste begrafenis in Hoop voor Noord was die van een kringleidster van 30 jaar oud. Moeder van een peuter en een baby, de enige christen in haar directe familiekring. Ga dat maar eens uitleggen in een kerk waar twee derde van de mensen net tot geloof is gekomen. Wat mij op zulke momenten het meest helpt, is de vraag: 'En wat als ik niet in God geloof?' Ik zeg het ook wel eens tegen mensen die mij vragen waarom er zoveel lijden is, als er een God bestaat: 'Prima, dan spreken we nu samen een poosje af dat Hij niet bestaat.' Dat levert namelijk niets op. Alleen nog maar meer gemis en onzekerheld. En minder troost. ]uist in alle ellende ben ik dan zo blij dat God er wel is." Even later: "Het is raar. Hoop voor Noord is bekender geworden, maar ik ben kleiner geworden. Omdat ik besef dat ik het echt niet zelf kan." Al die culturen in één gemeente, dat lijkt me knap lastig. Dat is het soms ook. Het botst zo nu en dan flink. en we hebben een paar keer de politie voor de deur gehad. Maar ik heb een optimistische geest van God ontvangen en Hoop voor Noord: dat komt hier goed van pas. We probe- ren elke 1e zaterdag van de het als een uitdaging te zien. maand: Bijbelstudiegroep Als wij Avondmaal vieren met vijfentwintig voor Afrikanen. culturen - voedselbankbezoekers, illegale asielzoekers, mensen met een dubbele baan en twee auto's voor de deur, advocaten, bankmedewerkers, straatjongens die net Jezus hebben leren kennen en gedoopt zijn - dan juicht mijn hart. Dat is een stukje hemel op aarde. Alle volken, tongen en talen verzameld voor God."
###
- 22 -
foto Jurjen º
Lentemaaltijd van Sion in de Zijspiegel - zondag`19 april 2015 in aansluiting op de middagdienst van 17.00 uur. Het was gezellig en er was veel belangstelling voor een heerlijke broodmaaltijd. Dank aan alle dames voor hun inzet!
Boven: het schilderij is door ds. Visser uitgepakt en met dank aanvaard. Mevrouw Harder schilderde het nieuwe Jeruzalem n.a.v. Openbaring 21. Links: in gesprek met mevrouw Harder en de heer Van Nieuwenhuizen.
Rechts: Jurjen ten Brinke - evangelist in Amsterdam-Noord. Wie is hij en hoe werkt hij in de stad? Lees vanaf pagina 17 over de vraag: Wat is missionair-zijn?
- 23 -
Adressen van wijkgemeente Sion in Bussum Kerkdiensten op zondag om 8.55 uur en 17.00 uur in de Spieghelkerk in Bussum, Nieuwe ‘s-Gravelandseweg 34, Telefoon (035) 6912406. Chrèche en Kinderdienst tijdens de 8.55 uur-eredienst. * Predikant: ds. A. Visser , Vondelpark 86, 3842 GS Harderwijk Telefoon 0341 - 268572 - e-mail:
[email protected]. Voorzitter: W.M. Blanken Internet: wijkgemeente Sion Mater Zwaeneiland 9 Internet: wijkgemeente is te vinden Sion op 1382 MD Weesp iswww.pknbussum.nl/sion te vinden op Telefoon: (0294) 413866 www.pknbussum.nl/sion e-mail:
[email protected] De erediensten kunt u direct De erediensten kunt u direct en later beluisteren via internet. Secretariaat: J.A.N. Mauritz via internet. Meerweg 17-b, 1405 BB Bussumen later beluisteren —————————————— Telefoon: (035) 6932847 Hulp bij de regeling van een Hulp bij de regeling van een e-mail:
[email protected] begrafenis: J. van Poortvliet, begrafenis: J. van Poortvliet, telefoon (035) 6941982 telefoon (035) 6941982 Diaconaat: P. Nagel Telefoon: (035) 6560153 e-mail:
[email protected]
Financiën: Mw. C. van ‘t Hof, penningmeester, Tel. 6981732 Wijkkas: rekening NL41 INGB 0006 0659 53 * Steunfonds: rekening NL47 INGB 0004 1941 33 t.n.v. GB-afdeling Bussum. ▼ Giften op deze rekening van het Steunfonds Vrienden van Sion zijn nodig en welkom. * Wel eens gedacht aan Sion voor een gift uit uw nalatenschap?
ONTMOETING verschijnt 8x per jaar onder verantwoordelijkheid van de kerkenraad van Sion. Eindredactie: J.H. Mouissie e-mail:
[email protected] Het volgende nummer (5) verschijnt D.V. vrijdag 12 juni 2015 en wordt op zondag 14 juni uitgedeeld in de kerk. Nummer 5 is geldig t/m zaterdag 18 juli 2015. * KOPIJ inleveren uiterlijk zaterdag 23 mei a.s. bij de eindredacteur.
laatste pagina: 24 -
