No title

sabam magazine//74

P207031

//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER/JAAR 2013//

© Andre cocquyt

Pieter asPe: De ontknoping is niet nooDzakelijk De ontmaskering

dRIEMAANdELIJkS 3/4 //19dE JAARGANG //AfGIfTEkANTooR BRUSSEL X WWW.SABAM.BE

sabam magazine//74 re d a c ti o neel

Christophe Depreter CEO

Durus Codex, sed nondum lex In juli 2012 besloot de minister van Economie om alle domeinen die onder zijn bevoegdheid vallen te bundelen in één wetboek, het zogenaamde Wetboek van Economisch Recht of Codex, om zo een duidelijk en duurzaam wettelijk kader te scheppen, een instrument dat de economische activiteit en groei zou kunnen stimuleren. De promotors van deze codificatie van de federale economische wetgeving verzekeren dat ze de transparantie en efficiëntie zal versterken. Terwijl een deel van de bestaande wetgeving enkel werd bijgewerkt, werden bepaalde teksten over vooral het mededingingsrecht en de prijzenreglementering grondig hervormd en vernieuwd. Het wetboek werd uitgewerkt volgens de techniek van de ‘wetgeving in modules’, wat concreet betekent dat de 17 tot nu toe voorziene boekdelen in verschillende fases worden ingevoerd. Op voorstel van minister van Economie Johan Vande Lanotte keurde de ministerraad in juli 2013 een voorontwerp van wet goed, dat inhoudt dat in het Wetboek van Economisch Recht een boek XI over de intellectuele eigendom zal worden opgenomen. Dit boek XI zou tegen het eind van dit jaar klaar moeten zijn. Dit boek codificeert de wetgeving over niet alleen uitvindingsoctrooien, aanvullende beschermingscertificaten, kweekproducten en topografieën van halfgeleiderproducten, maar ook het auteursrecht (en nevenrechten), dit hoofdzakelijk burgerlijke intellectuele recht dat – beschermd door de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – niet thuishoort in een wetboek van economisch recht. In plaats van de bestaande wetgeving in dit wetboek gewoon over te brengen, wil minister Johan Vande Lanotte van dit dossier profiteren om het auteursrecht te wijzigen door zijn fundamentele concepten te ondermijnen, wat natuurlijk niet ten goede komt van de rechthebbenden. Elke auteursvereniging die naam waardig kan niet anders dan protesteren tegen de onwettige creatie van een regulator van de intellectuele eigendom die zich het recht toe-eigent om een oordeel te vellen over het redelijke karakter van de tarieven van SABAM en die misschien ook nog eens zelf te bepalen (terwijl die bepaling op grond

van het exclusieve karakter van het auteursrecht aan de auteurs zelf toebehoort), de oprichting van een organiek fonds om die regulator te subsidiëren, een verplichte bemiddeling door de regulator in het beheer van de rechten (en dan vooral kabelrechten), de onmogelijkheid om beroep aan te tekenen tegen de beslissingen van de regulator, een verplicht uniek ontvangstloket voor de auteursrechten en nevenrechten, wat betreft muziek en audiovisueel, de begrenzing van de commissies van SABAM tot maximaal 15% (en het is daarbij aan onze auteursvereniging om de eventuele niet-naleving van dit compleet willekeurige cijfer te rechtvaardigen), de mogelijkheid om een regel voor de verdeling van de niet-toewijsbare rechten op te leggen of de eenzijdige bepaling van de tarieven voor kopiëren voor eigen gebruik. Hoewel de catalogus met bepalingen, waarvan u in primeur een uittreksel kreeg, zich gelukkig niet hoeft te meten met die van de veroveringen van Don Giovanni, bestaat hij wel degelijk uit voorstellen tot een wijziging van het auteursrechtelijk domein die voor SABAM onaanvaardbaar lijken. De grootste auteursvereniging van het land protesteert des te heviger tegen die bepalingen omdat niemand van de hoofdfiguren in deze ‘stille revolutie’ het nodig achtte haar te raadplegen. Men herinnerde zich ons bestaan pas enkele dagen vóór een interkabinetsvergadering … Een radicale wijziging van het auteursrecht nastreven en daarbij vergeten de duizenden auteurs, componisten en uitgevers die SABAM al meer dan negentig jaar vertegenwoordigt naar hun mening te vragen? Zoiets getuigt van een bewuste economische en politieke aanpak die elke notie van cultuur te schande maakt. SABAM heeft zich nooit gekant tegen een verbetering van de wetgeving en heeft zijn vakkennis altijd ten dienste gesteld van de wetgever. Het voorontwerp van wet dat de ministerraad deze zomer goedkeurde, werd voor advies voorgelegd aan de Raad van State. Het was een hete zomer. Zal het klimaat van de komende seizoenen gematigd zijn? Hoe het ook zij, de Codex is hard, maar dit Boek XI is nog altijd geen wet!

Haast je naar onze app, telkens je dit tableticoontje

in h o u d

artes

ziet bij onze artikels. je vindt er tal van exclusieve extra’s, gratis aangeboden in de appstore of via googleplay ! Veel kijk, luister en leesplezier !

3

Pieter Aspe: “De ontknoping is niet noodzakelijk de ontmaskering”

4

Er was eens... TAZ 2013

6 Frank Van Mechelen en Paul Piedfort over Albert II : “Het is en blijft een fictiereeks” 8

Erik Dhont: “Landschapsherstel is boeiend”

9 De therapeutische kunst van Delphine Boël 10 Vlaamse SABAM-Vrienden organiseren ontmoetingsdag op 20 oktober 11 Nieuwe SABAM/ARTES-events op locatie 12 Niemand is profeet in eigen land! - Focus op de export 14 De gelijkenis tussen twee werken: een kwestie van moreel recht 15 De commissies van SABAM ten dienste van haar vennoten

2//ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

© WPG

Pieter Aspe: De ontknoping is niet noodzakelijk de ontmaskering Een Duvel en zicht op de jachthaven van Blankenberge, meer heeft Pieter Aspe niet nodig om de bestsellers aaneen te rijgen. Al is het woord bestseller in zijn geval een understatement van jewelste. Voor zijn 60ste verjaardag trakteert hij zichzelf op een nieuwe lezermagneet, een debuut in de States en uiteraard op tijd en stond een glas van het iconische Belgische gerstenat. In Het Janus Syndroom, nummer 33 in de reeks -aan een verschroeiend tempo van 2 per jaar-, wacht inspecteur Van In alweer een ingewikkeld misdaadkluwen om te ontwarren. Maar problemen zijn er om opgelost te worden. En dat gebeurt bij Aspe tijdens het schrijfproces. Voor één keer laat de auteur in zijn troefkaarten kijken. Pieter Aspe: Boek 33 is net af, ik nummer de boeken want ik kan mijn titels niet allemaal meer opsommen in de juiste volgorde (lacht). Iedere dag werk ik van negen tot half één. Als je wacht op inspiratie kun je heel lang wachten (lacht), ik werk volgens een bepaald systeem. Er is veel techniek mee gemoeid maar ik weet perfect hoe ik moet structureren. Er kunnen natuurlijk altijd problemen opduiken maar die kan ik nu makkelijker oplossen. Vroeger moest ik daar langer over nadenken, oefening baart kunst (lacht). Wat is een misdaadverhaal in essentie ? Er gebeurt een misdaad die opgelost moet worden. Op weg naar de ontknoping liggen een aantal hindernissen die opgeruimd moeten worden: het onderzoek dus. Ik creëer de hindernis of het probleem maar op dat moment heb ik de oplossing nog niet in het achterhoofd. Stap 1: er is een spoor dat dood loopt of je krijgt andere informatie, er wordt bvb. iemand verdacht die eigenlijk niet de dader is. Telkens moet je dan verklaren waarom

dat zo is. De lezer moet de indruk krijgen dat hij op het goeie spoor zit terwijl hij eigenlijk verrast moet worden. Het hoeft niet meteen de dader te zijn die voor de verrassing zorgt. Dat kan ook het waarom zijn, een mengeling van de twee of allerlei emoties die plotseling naar boven komen. De ontknoping is niet noodzakelijk de ontmaskering. Meestal wel… maar je kan de dader ook al halverwege het boek ontmaskeren. De klopjacht om hem te klissen kan even spannend zijn, zeker als hij de politie steeds te slim af is. In het begin is er ook nog niet noodzakelijk een plot. Ik denk dat dat de reden is waarom er in mijn geval nooit sprake is van routine. Er zijn auteurs die alles op voorhand uittekenen en het geheel netjes indelen in hoofdstukken. Maar dat systeem zou voor mij vervelend zijn. Was je als kind al geboeid door detectiveromans ? Ik was niet echt iemand die dat soort boeken verslond. Maar ik was wel een boekenwurm. Ik heb geen bepaalde voorkeur voor een genre: fictie, non fictie, tijdschriften, de verpakking van een doos koekjes, ik lees alles (lacht). 60 jaar, een mooie mijlpaal om eens terug te gaan naar het prille begin. De geboorte van Van In… Pieter Aspe: Ik weet nog exact waar en wanneer Van In “geboren” werd: thuis, op 1 juli 1993. Ik was toen conciërge van de Heilige Bloedkapel. ‘s Avonds ben ik in de tuin gaan zitten met een blad papier en een balpen en daar heb ik hem bedacht. Het is een louter fictief personage maar de hoofdcommissaris die in dertig boeken heeft gefigureerd was wel gebaseerd op de echte. Dat

geldt tevens voor de burgemeester. Intussen zijn het hun opvolgers die de plak zwaaien maar ik weet nog niet of ik die ook zal “inschakelen”… (lacht). (In onze app lees je hoe de auteur de incarnatie van zijn personages op het scherm beleefde)

Aspes debuut Het Vierkant van de Wraak verscheen recent in de V.S. als Square of Revenge. Pieter Aspe: De vertaling van De Midasmoorden is bijna klaar. Als alles volgens plan verloopt stellen we het boek rond de jaarwisseling voor in het Vlaams Huis in New York. Afhankelijk van de verkoop is het de bedoeling om heel de reeks te vertalen. Intussen zijn de avonturen van Pieter Van In ook hier nog lang niet afgelopen. Binnenkort te ontdekken in Het Janus Syndroom ! Aspe zelf licht een tipje van de sluier in onze app

60 lentes, een nieuw boek, 2,5 miljoen verkochte exemplaren en één voet aan wal op de Amerikaanse boekenmarkt, dat verdient een speciale SABAM-ARTES hommage dachten wij. En waar konden we dat beter doen dan op de Antwerpse Boekenbeurs, waar het elk jaar op de koppen lopen is voor de signeersessies van de grootmeester van de Vlaamse misdaadliteratuur ? SABAM-ARTES-hommage Pieter Aspe: 31 oktober om 17 u 15 in de Rode Zaal - Boekenbeurs Antwerpen. (info: tania.ghyselinck @sabam.be) (TG)

ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//3

met De steun van

foto’s © SABAM/TG

er was eens... taz 2013

stijn meuris in ConCert

hARTVERWARMENdE of BLoEdSToLLENdE VERhALEN, oP ThEATER AAN ZEE koMEN ZE ALS NERGENS ANdERS ToT LEVEN. VAN MEMoRABEL dUINENSPEL EN EEN GEESTIGE GEESTELIJkE ToT EEN SPRookJE VAN BLAckLIGhT, RIETJES EN kARToN of EEN TE GEkkE BRUILofT WAAR hET PUBLIEk GEWooN MEE AAN TAfEL SchUIfT. GEEN coNcEPT TE doL VooR TAZ.

Voorstelling HEIMAT (sabam sChrijFprijswinnaars 2012)

sabine molenaar

4//SABAM MAGAZINE 72//JANUARI>fEBRUARI>MAART 2013 4//ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013


dansvoorstelling that’s it

Wij zagen grensverleggend theater waarin de rol van het publiek de Elle-prijs voor vrouwelijk talent op. Na haar klassieke dansopleisteeds actiever wordt. Mee verstrikt raken in het web met vele lagen ding volgde de jonge choreografe 4 jaar Moderne Dans in Amsterdam van Ijdele Dagen bijvoorbeeld, een interculturele co-productie van ’t om zich daarna in onze hoofdstad te vestigen. Arsenaal/Gen2020 en het Mestizo Arts Festival. Sabine: Na mijn opleiding ging ik op zoek naar mijn stijl en manieren om Even wegvluchten in het universum van Wonsuponatime en ouders beweging te vinden. Ik vertrek van een state of mind of een theatrale situwanen zich weer zes in het kartonnen kindertheater van Astrid Miatie. That’s it is vaak gebaseerd geweest op een bepaalde image, het efchaelis, Master Theaterkostuum aan de Koninklijke Academie voor fect van de ruimte of objecten om me heen. De omgeving transformeert Schone Kunsten, Antwerpen. me als het ware. De inspiratie haalde ik uit mijn Ook gastcuratoren De Roovers begonnen als TAZ nodigde me uit omdat fascinatie voor dromen. Ik onthou de mijne altijd kinderen in Blue Remembered Hills, transfor- het werk een zekere en vind het fascinerend hoe je in een droom de meerden naar een ruziënde Italiaanse fami- performatieve kwaliteit dingen bekijkt, beleeft of associeert. Dat gebeurt lie in Van de Brug af gezien en sloten groots had. Omdat er heel veel intuïtief en niet zoals in het dagelijkse leven. Ik af als tragikomische bruiloftsgangers in De verteld werd. Ik heb ben in de voorstelling niet één vrouw, één perNoces, een Russische bruiloft geïnspireerd toegezegd omdat ik het fijn soon of één karakter maar meer een represenvind dat schrijven bij een op het werk van Tsjechov en Stravinsky, betatie van een state of mind die in de droom transpubliek te brengen zelfs al formeert. Als een constante metamorfose, een werkt door Judith Vindevogel en De Roovers zit je in een werkproces. zelf. Trouwe TAZ-gast Josse De Pauw overtrof Michael Bijnens “circle of life” zichzelf nog maar eens in An Old Monk op ei(winaar sabam-artes - theater schrijfprijs 2013) Er zitten veel lagen in, die de mensen niet per sé gen tekst en muziek van Kris Defoort. meteen hoeven te zien. Iedereen is vrij om te zien Het is slechts een greep uit het ruime TAZ-gamma waarin ook Het wat hij wil. Maar niets is wat het lijkt, heel veel dingen zitten verborgen Kip, Warre Borgmans, Cie DeSnor, Pamina de Coulon, The Broken achter de schoonheid en lelijkheid. Circle Bluegrass Band, Flying Horseman, NoMoBs (vier intussen beBeluister ons integrale interview met Sabine in de app Onze eigen laureaat dit jaar heet Michael Bijnens. Hij volgt zo Het Huis roemde rappers van op het Kiel), Peter Verhelst, Reinout Verbeke, van Afgevaardigden op en ontvangt de SABAM-theaterschrijfprijs Stefan Brijs, Bernard De Wulf, Hedwig Speliers, Frank Vander Linden, 2013 voor zijn werk Bloedspoor/O Falso Profeta/Iris. Pascale Platel, Guy Van Nueten, Lucas Vandervost e.v.a. het beste van (Filmpje prijsuitreiking door ons jurylid Ignace Cornelissen in de app). zichzelf gaven. Michaël: Op deze TAZ-editie kreeg het publiek een film te zien, waarin TAZ biedt overigens theater voor alle leeftijden. Naast het Jonge ik naar Brazilië ga en predikant ben. Ik infiltreer in evangelische gemeenWerk, dat talrijk opdaagde op onze SABAM-ARTES-meet en greet, schappen in favela’s. Daarrond zitten twee literaire luiken; teksten die ik komen ook jeugdige tachtigers aan bod. Koenraad Tinel en Simon heb geschreven over misdaad, zowel in mijn omgeving als in Europa en Gronowski, beiden oorlogskinderen maar elk aan een andere kant Mexico. De tekst vertelt een specifiek verhaal. Ik kom op, zeg dat ik een van de gruwel, ontmoetten elkaar zeventig jaar na WOII heel toevallig misdaadschrijver ben en dat ik een trilogie ga schrijven. Ik leg eigenlijk en schreven er samen een boek over. Geen droog oog meer dat overop een gestructureerde manier uit waar die boeken over gaan. Het is een bleef na het relaas over hun broederschap. Het 3 de jaar P.A.R.T.S. in Brussel bracht het kunsten krachtwerk soort projectvoorstel, meer dan een voorstelling. TAZ nodigde me uit omdat het werk een zekere performatieve kwaliteit had. van Erik Eriksson voort. Bloed, zweet en tranen van inspanning heeft Omdat er heel veel verteld werd. Ik heb toegezegd omdat ik het fijn vind hij over voor zijn publiek. Hij pakt het TAZ-record voor de meest slodat schrijven bij een publiek te brengen zelfs al zit je in een werkproces. In pende voorstelling en de langste titel: “Easing into being at ease with de grond is het ook een oraal gebeuren. Boeken schrijven is maar iets van the uneasy eases out the not so easy”. Schalkse medestudent Taha twee à driehonderd jaar oud. In het vertellen zie ik de oorsprong van het Gauri spaarde dan weer niemand in zijn Devil’s Workshop terwijl Lauschrijven.Momenteel werk ik aan drie romans en een aantal toneelstukken. ra Groeneveld, winnares van de publieksprijs, iedereen ontroerde Het eerste boek van de trilogie en waarschijnlijk nog een nieuwe voorstelmet haar Archief van Troost. De TAZ-KBC Jongtheaterprijs ging naar ling komen eraan in 2014. In een deel van mijn werk leg ik romanprojecten Lisa Verbelen, Judith de Jode, Benjamin Moen en Sanne Vanderbrugbloot en daarvoor kan ik de SABAM-prijs heel goed gebruiken. (TG) gen, makers van het indrukwekkende Bog. Meer stof tot nadenken kregen we met de glimlach van Kristien De Proost in Toestand, waarVoor een glimp van de TAZ-sfeer, onze druk bijgewoonde SABAM in ze zichzelf ontleedt tot in de kleinste details en Valérie Schiemsinviteert-concerten met Stijn Meuris, Big Noise, Bruno De Neckere ky’s Nest, een voorstelling over vooruitgaan en achterom kijken. Ook en Piv Huvluv, het Jonge Werk & de Poupées Passionnées tijdens in Heimat vragen de makers aan bewoners van een bejaardentehuis onze meet en greet, audio-interview en de SABAM-aflevering van hoe ze terug kijken op hun leven. Het Huis Van Afgevaardigden (ReBrood en Spelen, onze SABAMATIC –winnaars bij de opening, de bekka De Wit, Freek Vielen en cie) bracht deze voorstelling tot stand uitreiking van SABAM-ARTES-theaterschrijfprijs en veel meer, met de SABAM-theaterschrijfprijs 2012. download onze app. Net als jurylid Ignace Cornelissen schuimde En wat te denken van een dansende mononomade die enkel met haar ook ons lid Freek Neirynck de TAZ-podia af. lichaam een heel palet aan dromen en emoties naar het publiek weet Zijn impressie van het festival lees je tevens over te brengen: Indrukwekkend, vernieuwend en verrassend, op het in de app. witte doek en het podium, door Sabine Molenaar. That’s it leverde haar SABAM MAGAZINE 72//januari>februari>maart 2013//5 ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//5

Frank: WE WIlDEN uITERAARD FIlMEN IN “ROyAl STylE”, MAAR HET WAS MOEIlIJk OM IN BElgIË DE JuISTE lOcATIES TE VINDEN. BEAuVAIS IS EEN NOORD FRANSE PREFEcTuuR DIE DE AlluRES HAD VAN EEN PAlEIS. DE EIgENAARS WAREN DIREcT AkkOORD, ZIJ HEBBEN gEEN MONARcHIE...(lAcHT) DE ScÈNES SPElEN ZIcH AF IN lAkEN, HET kONINklIJk PAlEIS IN BRuSSEl, BElVEDÈRE, STuyVENBERg, WETSTRAAT 16, VIllA clÉMENTINE, WAAR OOk DE VERMEENDE ROMANcE TuSSEN WENDy VAN WANTEN EN lAuRENT TER SPRAkE kOMT. paul: DAT kONDEN WE NIET lATEN lIggEN HÈ (lAcHT).

NA ZIJN TRooNSAfSTANd hALVERWEGE dE LANGE hETE ZoMER, MAAkT ALBERT II dIT NAJAAR ALWEER ZIJN coME BAck. ALThANS IN VIJf AfLEVERINGEN VAN EEN NIEUWE PRESTIGIEUZE SERIE oP EéN. dE MoEILIJkE oMSTANdIGhEdEN WAARIN ALBERT TWINTIG JAAR GELEdEN oNVERWAchT koNING WERd, ZIJN “GEREcoNSTRUEERd” IN EEN GELIJkNAMIGE fIcTIEREEkS WAARVooR PAUL PIEdfoRT MEE AAN hET ScENARIo SchREEf. fRANk VAN MEchELEN REGISSEERdE. oNZE REdAcTIE koN dE GoEd GEoLIEdE TANdEM STRIkkEN VooR EEN BABBEL oVER hUN RoyALE REEkS.

© Lou Berghmans

fRANk: WE hIELdEN ALTIJd ééN dING VooR oGEN: WAT IS dE GRoTE dRIJfVEER VAN ALBERT EN hoE EVoLUEERT hIJ ? PAUL: IN fUNcTIE dAARVAN BoUW JE ALLES oP: EEN ScÈNE WAARIN ALBERT dEhAENE oP ZIJN PLAATS ZET BVB, WANT dAT IS WAT IEdEREEN WIL ZIEN…

Frank: WAT WE WIlDEN VERMIJDEN WAREN IMITATIES. WE WIlDEN ABSOluuT NIET RIcHTINg tEgEN DE STERREN OP, WAT OVERIgENS HEEl gOED gEMAAkT IS. DE EERSTE TIEN MINuTEN ZAl HET EVEN WENNEN ZIJN OMDAT ER OOk gEWOON NEDERlANDS WORDT gEPRAAT, ZONDER AccENT. ANDERS gINg HET WEER RIcHTINg PERSIFlAgE EN DAAR ZIJN WE SNEl VAN AFgESTAPT. MAAR DE kIJkER ZAl ZIcH ZEkER NIET VERVElEN.


© Lou Berghmans

frank van mechelen en Paul PieDfort over albert ii : “het is en blijFt een Fictiereeks”

Paul Piedfort tijdens een interview op het Skip City Festival in Tokyo waar De hel van Tanger uitkwam in de officiële selectie.

Paul : W illem Wally n, Koen Sonck, D ir k Nielandt, Luc Schoonjans en ikzelf zijn samen in dit project beland n.a.v. een initiatief van Borgerhoff en Lamberigts-tv die met het idee aankwamen bij Skyline. Frank van Mechelen: Borgerhoff en Lamberigts hebben nog niet zolang geleden een productiehuis opgestart. Zij hebben Kris Hoflack, voormalig hoofd van de nieuwsdienst bij de VRT, aangetrokken. Het idee om iets te doen rond “20 jaar Albert II op de troon” komt van hem. Paul: Jan van den Berghe en prof.Mark Van de Wyngaert, biograaf van Koning Boudewijn, hebben een aantal historische feiten en faits divers opgelijst, waar wij mee aan de slag konden. Vorig jaar in september zijn we beginnen te schrijven. Frank: Tijdens de vakantiemaanden lag er een eerste ruwe versie van aflevering 1, 2 en 3 klaar. Daarna kwamen Paul en Willem erbij. Paul: De tijd begon immers te dringen. De VRT had duidelijk laten verstaan dat ze in september 2013 wilden uitzenden. De reeks is opgebouwd rond vijf afleveringen die zich min of meer afspelen rond evenveel verschillende periodes. Zo draait aflevering 2 rond de zaak van de verdwenen kinderen in 1996. Dat is natuurlijk achtergrondinformatie, maar het was wel interessant om te weten wat er in die periode met de koninklijke familie is gebeurd. Per slot van rekening heeft dit mee het “imago” van de koning bepaald. Frank: Aflevering 1 speelt zich af op twee weken, beginnende bij de dood van Koning Boudewijn, tot aan de eedaflegging van Albert. Via een aantal flashbacks is er ook nog een rol weggelegd voor Boudewijn. Kris Cuppens speelt die met verve. (lacht) Paul: Iedereen trouwens, Wim Opbrouck is een schitterende Dehaene.

leah thys als fabiola

© Lou Berghmans

© Lou Berghmans

Frank van Mechelen

Frank (ook regisseur van de hel van Tanger en Groenten uit Balen nvdr) : Of het verhaal dat we verfilmen nu echt gebeurd is of niet, maakt weinig uit. Ik vertrek altijd opnieuw van nul.

Frank: De casting is over het algemeen vlot verlopen. Leah Thys IS gewoon Fabiola en het moet gezegd: al onze acteurs zijn eerste keus. Iedereen vond het blijkbaar te spannend en te speciaal om te weigeren. Paul: Dat heeft ons toch verrast want voor een acteur is het niet zo simpel om een bestaande figuur op het scherm te brengen. Let wel, de serie is dan wel gebaseerd op historische feiten, het is en blijft een fictiereeks. Wat er effectief gebeurd kan zijn kun je je uiteindelijk alleen maar inbeelden. Eens we de ijkpunten hadden, gingen we bij elke aflevering op zoek naar een thema. In de bewuste aflevering rond de verdwenen kinderen profileert Albert zich voor het eerst niet meer als “de broer van...” Dat vonden we interessant om te belichten. Binnen dat kader zochten we naar mogelijke reacties van alle personages errond. Hoe denken ze ? En dat, moeten we bekennen, is verzonnen, al hebben we wel een aantal indicaties. Maar wat er binnen de paleismuren gebeurt, is een cadeau voor de reeks. Daar konden we niet fout mee gaan. Frank: Prof. Vande Wyngaert heeft net ook een biografie uitgebracht over Albert. Hij en Jan Vandenberghe staan allebei zeer dicht bij de entourage van het Hof. Zij weten heel veel en daardoor wij ook. Maar om dingen dramatischer te maken en meer conflicten te leggen, moet je naar fictie gaan. We zeggen niet: zo is het gebeurd, neen. Zoals Paul zegt: Het is en blijft een fictiereeks. Er zijn natuurlijk wel een aantal feiten waar je niet om heen kunt. Deel drie is de aflevering waarin Delphine Boël op de proppen komt. Iedereen kent haar geschiedenis, nu nog meer sinds ze haar vader heeft gedagvaard. Het paleis is niet vooraf ingelicht over de reeks. Omdat we waarschijnlijk ook geen medewerking zouden krijgen...Dus

Frank: Ik vind het belangrijk om als regisseur van in het begin samen te zitten met de scenaristen. Zij moeten het uiteindelijk schrijven maar ik probeer een klankbord te zijn en hen vooruit te helpen.

vraag je beter niets. Paul: Maar we zijn natuurlijk wel benieuwd naar hun eventuele reacties natuurlijk. Frank: Intussen heeft Leah Thys Prins Laurent ontmoet op één of ander evenement. Hij moest op dat moment al beelden gezien hebben want hij zei tegen haar: “Zeg die Stefaan De Gandt (de acteur die Laurent speelt) is wel dikker dan ik hè. Zo dik ben ik toch niet ?” (lacht) Toen ging hij weg maar hij keerde op zijn stappen terug en zei: “Ik ga toch nog even een kus geven aan mijn tante !” (lacht) Laurent is een dankbaar personage, persoonlijk heb ik er veel sympathie voor. Jean-Luc Dehaene en Wim Opbrouck (die de voormalige premier speelt) waren dan weer samen te gast in een aflevering van Reyers Laat, waar de reeks uiteraard ook ter sprake kwam. Met Delphine hebben we wel vooraf contact opgenomen. Zij wilde heel graag praten met An Miller die haar rol vertolkt. Paul: Het zou makkelijk zijn om de koninklijke familie bij wijze van spreken in haar hemd te zetten maar dat was absoluut niet de bedoeling. Feiten en fictie lopen door elkaar; een aantal uitspraken van Filip in de pers, zijn eredoctoraat, uitschuivers van Laurent en in aflevering vijf de grootste regeringscrisis ooit, wat ook heel veel impact heeft gehad op Albert. Wat ik vreemd vond was dat naargelang de scenario’s hun finale fase naderden, de historische feiten soms bijna een ballast werden. Frank: Ja, dat is waar. Paul: Toch denk ik dat de kijker het leuk zal vinden om de gebeurtenissen van toen opnieuw te zien in de reeks. Maar het draait vooral om de personages. Frank heeft dat eens mooi verwoord en vanaf dan was ik ook helemaal gewonnen om hier aan mee te werken. “Eigenlijk zijn het allemaal mensen die op zoek zijn naar liefde en dat niet altijd krijgen” Een uitspraak die meteen heel de reeks mooi samenvat. Lees het volledige relaas van ons interview in de app. In een audiofragment verneem je wie Paul en Frank steevast uitkiezen als testpubliek en wat de heren nog niet over elkaar wisten….

(Tania Ghyselinck) Benieuwd of de fictie de waarheid overstijgt of omgekeerd ? Kijken maar vanaf september op Eén.


Erik Dhont: “Landschapsherstel is boeiend” Met een cliëntenbasis in heel Europa tot in Amerika heeft de Belgische Erik Dhont inmiddels een stevige internationale reputatie als landscape architect opgebouwd. Tijd om deze “kringloopkunstenaar”, lid van SABAM sinds 2002, even aan de tand te voelen over zijn favoriete bezigheid: de natuur en de maatschappij “iets” teruggeven. Na zijn studies aan het Sint Lucas-instituut, het Hoger Rijksinstituut voor Tuinbouw in Vilvoorde en een beurs van de Europese Gemeenschap die hem naar Londen voerde, begon hij na zijn eerste werkervaringen in Duitsland in 1989 met een eigen bureau in Brussel.

cap d’ail

© Erik Dhont

Erik Dhont: Het is dankzij het goede verloop van de eerste tien jaar dat we een boek hebben kunnen publiceren bij Ludion uitgeverij. Die publicatie betekende een grote stap naar nieuwe opdrachten. Jean-Pierre Gabriël, onze huisfotograaf zeg maar, heeft het boek geschreven. Jaren geleden leerden we hem kennen als journalist. Daarna gaven we hem specifieke opdrachten om onze projecten te volgen als professioneel fotograaf. Aangezien hij al die mooie beelden had gemaakt en hij tevens over een goede pen beschikt, was hij de aangewezen persoon om ons eerste decennium, met allemaal Belgische tuinen, samen te vatten. Na het boek volgden persartikels en kwam alles in een stroomversnelling. Zowel de opdrachten in Californië als in Normandië zijn daaruit voortgevloeid.

Natuurbouw Ik vind het belangrijk dat het structurele onmiddellijk werkt. Soms zijn er technische problemen (waterhuishouding, grondlagen) die je eerst moet oplossen. Maar voor ons is dat vaak ook en uitgelezen kans om creatief uit de hoek te komen. Van een drassig weiland maakten we bvb. een diepere poel, zodanig dat je een watervlak krijgt en dus een soort natuurreservaat.. Decennialang heeft men het hooiland willen droogleggen maar de natuur heeft zoveel bronnen dat daar sowieso een natte plek is. Dus hebben we voorgesteld om de drainages er opnieuw uit te halen. Zo werd het een verdiept weiland met een poel waarin de fluctuaties van de natuur hun gang kunnen gaan. We doen dan aan een soort natuurbouw, maar eigenlijk is het een soort landschapsherstel en dat vind ik heel boeiend.

Van Californië over de Azoren tot Europa De planten in Californië verschillen natuurlijk van de Europese. Net als het klimaat. Hoe dan ook heb je een andere vegetatie, de eiken van hier zijn anders dan de eiken in Californië. En toch heeft de natuur bepaalde logica’s. Diverse werkplekken vergen een verschillende analyse van mogelijkheden en risico’s. Op de Azoren werkten we in heel andere klimatologische omstandigheden. Je tuin moet daar heuse stormen kunnen overleven. Zaken waar je rekening mee moet houden, maar dat houdt het boeiend. Je gebruikt uiteraard de vegetatie die er is en je plaatst die zodanig dat je een esthetisch kader maakt.

lochtenwijk in schaarbeek sluis van lanaken

© Daylight

Eerst en vooral kijken we naar de site. In welke omgeving werken we ? Ook op cultureel vlak. Ik ga nu naar Lyon voor een nieuwe opdracht, de omgeving verkennen om het culturele aspect goed te vatten. We gaan in dialoog met de opdrachtgever en dan volgt de eigenlijke vertaling naar een kader of een framework van ontwerp dat gerealiseerd wordt binnen een bepaalde tijdsspanne. Afhankelijk van de grootte één, twee of vijf jaar, waarna je het uiteindelijke resultaat bekomt. De natuur heeft tijd nodig. Die factor is bij ons heel belangrijk. Je kan een boom aanplanten maar die moet uiteraard nog groeien. Het is pas na vijftien, twintig jaar dat je het “volwassen” resultaat kan zien. Die langetermijnvisie is heel belangrijk. Toch willen sommige opdrachtgevers op leeftijd graag de tijd inhalen. (lacht) In dat geval werken we in drie generaties, met de aanplanting van een oudere boom, een mid generation en een jonge, terwijl de opdrachtgever toch zijn ruimtelijk effect behoudt.

© Detrois

Spelen met tijd

Californië was een mijlpaal, we waren nog nooit in Amerika geweest en dat was toch wel een unieke ervaring voor het bureau. Zeker een natuurervaring omdat je daar ook bosbranden hebt en dat houdt altijd risico’s in. Kringloopkunst in Schaarbeek (Quartier Lochten) Ook de eigenheid van de streek speelt vaak een rol bij opdrachten zoals in Lochten: een inbreidingsproject op een ecologische site. Erik: Enerzijds heb je de gebouwen die een reconversie zijn van een houthandel in Schaarbeek. Lochten is een referentie geweest op het vlak van de houtnijverheid (bouw, werkgelegenheid). Dat hout wordt nu gestockeerd en opnieuw verwerkt in de constructies voor het landschap. De tuinmuren worden verlaagd, loodsen worden afgebroken. Het wordt een volledig woonerf waarin de natuur ook heel belangrijk zal zijn. Voor een vogelliefhebber planten we bvb een bessenstruik zodanig dat de vogels komen...dialoog en originaliteit zijn belangrijk bij elke opdracht. Al doet de natuur het grote werk, wij zijn eigenlijk maar een tussenpersoon tussen opdrachtgever en natuur. Zo moet je het zien (lees de extended versie van dit interview in onze app). (TG) binnenkort verschijnt een film van sophimages over het werk van Erik Dhont. Ontdek in primeur een voorsmaakje in onze app !


De therapeutische kunst van Delphine Boël Love Child, Kiss & Make up, Truth can set you free… de knipogen naar haar afkomst en beleving typeren menig werk van Delphine Boël.

Negatieve ervaringen schildert en smeedt ze van zich af in kleurrijke creaties. Haar oeuvre drijft op one liners en dubbele bodems waarbij de toeschouwer de extra dimensie net omwille van haar roots niet kan of wil missen. Maar tegelijkertijd houdt ze ons een spiegel voor (soms letterlijk). Delphine “slaat en zalft” in één oogopslag, zonder veel blabla... Of het moet zijn dat ze er een heuse reeks aan wijdt. Delphine: Mijn werk toont gelukkige droefheid. Ik vertaal jammerlijke ervaringen die me kwetsen naar iets positiefs. De creatie van een kleurrijk schilderij met een sarcastische boodschap of een positief gezegde, herinnert me eraan om sterk en trots te blijven, met opgeheven hoofd. Noem mijn kunst gerust therapeutisch. Voor mezelf en ik hoop ook voor anderen. Ik wil dat mensen een goed gevoel krijgen over zichzelf door de boodschappen en de compositie in mijn werk, ze geruststellen dat ze niet alleen zijn en hen eraan herinneren dat ze fier moeten zijn en weerstand bieden tegen een slechte behandeling. Ten slotte zijn we allemaal, stuk voor stuk geschenken aan het heelal.

© Boghart

© Henk van Cauwenbergh

Artistiek pleidooi voor minder blabla

The Golden Blabla Ring, by Delphine, 2012. 5 cm x 1 cm x 4 cm 18k Gold Edition of 8. Crafted by Bogh-Art.

Delphine Boël groeide op in Londen, studeerde aan de befaamde Chelsea School of Art en beoefende haar kunst tot in 2003 in de Britse hoofdstad. Daarna verhuisde ze naar Brussel om er een nieuwe studio op te zetten. In tien jaar tijd groeide ze uit tot een internationaal vermaarde kunstenares met talloze prestigieuze projecten in binnen- en buitenland op haar actief. Haar handelsmerk: multimediakunstwerken overgoten met veel kleur, textuur en humor. Of het nu over schilderijen, video’s of sculpturen in het kenmerkende papier- maché of andere materialen gaat, haar werk is steeds grillig en spitsvondig.

Delphine: Al mijn blablawerk is een allergische reactie op roddels, geruchten en blabla tout court. Ik ben iemand die van actie houdt, veel gepraat zonder actie is onuitstaanbaar. Door steeds opnieuw het woord blabla te schrijven, vooral op grote doeken, raak ik in een soort trance die me kalmeert en bevrijdt van alle nonsens rondom mij en overal ter wereld. Uit de gelijknamige reeks konden kunsten antiekliefhebbers zich begin dit jaar tijdens de BRAFA Art Fair vergapen aan haar Golden Blabla Ring, op de Thurn en Taxis-site. Daarna waren het kleinood en de hele collectie nog te bewonderen op de London Art Fair en Art Wynwood & Bass Museum in Miami. Dit najaar en begin volgend jaar verhuist de Blabla-reeks naar het KNN Museum van Busan in Zuid-Korea en het Hangaram Design Museum in Seoul, eveneens in Zuid-Korea. De eerste ring uit de serie maakte deel uit van de expo “From Picasso to Koons: Artist’s Jewelry” tentoongesteld begin dit jaar in het IVAM Museum in Valencia met Diane Venet als curator. Deze zomer exposeerde Delphine haar Happy Sadness bij Galerie Paul Jansen in Grimaud. (Tania Ghyselinck) Ontdek een uitgebreide slide-show met divers werk van Delphine in onze app.

www.delphineboel.com


Auteur-regisseur Freek Neirynck, één van de drijvende krachten achter de Vlaamse SABAM-Vrienden ligt mee aan de basis van een nieuw initiatief van de vereniging.

Op 20 oktober vindt een ontmoetingsdag plaats in Hansbeke. Zelf leerde Freek de VSV kennen als een bijzonder zinvolle vereniging van artiesten uit diverse disciplines. Freek: We doen heus meer dan alleen socializen. Via het ledenblad en jaarlijkse bijeenkomsten blijven de leden geïnformeerd omtrent elkaars artistieke exploten en successen. Niet zelden staat de VSV aan de wieg van samenwerkingsverbanden tussen mensen die elkaar daar (beter) leerden kennen. Een belangrijk pluspunt is ook de aanspreekbaarheid op het vlak van vragen over en de eventuele probleemstellingen ivm auteursrecht.

Je bent nu voorzitter van de afdelingen Oost- en West-Vlaanderen, en samen met Filip Turtelboom verantwoordelijk voor bijna tweehonderd leden in die provincies alleen al. Waarom dit co-voorzitterschap? Ik woon half in Gent en Oostende. Toen ik enkele jaren geleden mijn kandidatuur stelde bij de VSV, na tien jaar voorzitterschap van een ander kunstenaarsgezelschap, Honest Arts Movement (nog mede opgericht door Louis Paul Boon) wilde ik de Sabamvriendenclub beter van binnenuit leren kennen. Een aardig wat jongere co-voorzitter was meegenomen omdat ik eerder al genoteerd had dat nieuw jong bloed mocht gekoppeld worden aan ervaring om samen een injectie van nieuwe dynamiek te geven aan de reeds gevestigde waarde. Filp Turtelboom (componist/percussionist), die mijn zoon zou kunnen zijn vrees ik, diende zich aan en werd ook verkozen. Zo werden meteen ook twee disciplines gelinkt: literatuur en muziek, beide belangrijke componenten van onze auteursvereniging.

De ontmoetingsdag in Hansbeke wordt dus jullie eerste gedeelde uitdaging? Meteen gingen we aan tafel zitten en werkten we samen een format uit voor een tegelijk amicale, professionele, informatieve en promotionele encounter van alle SABAM-leden en dus ook potentiële aansluiters bij de VSV uit beide regio’s, waarover we de verantwoordelijkheid kregen vanuit het hoofdbestuur.

filip turtelboom en freek neirynck

© VSV

Vlaamse SABAM-Vrienden organiseren ontmoetingsdag op 20 oktober

We wilden de trouwe SABAM-leden in nauwer contact brengen, als persoon en met elkaars werk. Zo ontstond het stramien van een ontmoetingsdag op een plaats die vanuit beide provincies makkelijk (ook met openbaar vervoer) bereikbaar zou zijn. Met voldoende infrastructuur om enkele leden de mogelijkheid te bieden hun werk voor te stellen op muziekpodia, in het Literair Café, of via een informatie- en verkoopstand tijdens een Artiestenbeurs. Voor al die presentatiemomenten nodigen we ook uitgevers en talent scouts uit. Maar eerst en vooral willen we te weten komen wat de (nieuwe) basis aan verwachtingen heeft tegenover onze artistieke vriendenbent, ja noem het gerust een soort vakvereniging… lobby of drukkingsgroep indien nodig.

Hoe zal jouw dag eruit zien op 20 oktober? Vanaf 10 u zullen Filip en ik onze nationale voorzitter en gastheer van de dag Johan Verminnen, in zijn woonplaats nota bene, bijstaan en de ingeschrevenen die hij ons voorstelt (beter) leren kennen. Ze zullen overigens ook al publiek gemaakt zijn door acteur Luk De Bruyker in de rol van butler-annonceur. Tijdens de daarop volgende “hoorzitting” ben ik aan de sprekerstafel één en al oor zijn voor de vragen, suggesties en eventueel kritieken van de leden. Rond de middag zal ik -met de in de prijs inbegrepen broodjes in de hand- Jean-Pierre Desmet assisteren bij de samenstelling van de Beurs om daarna als eerste voor te lezen uit eigen werk in het Literair Café. Vanaf dan over en weer naar het Beurs-literatorencafé om te eindigen met het alweer genieten van een toch steeds weer verrassend recital van vriend Johan. Uitblazen doe ik wel op de meet & network eindreceptie. Place to be: Hansbeke 20 oktober 2013, van 10 tot 18 UUR. Voor meer info, neem contact op met het VSV-Secretariaat: [email protected] of met Filip Turtelboom (co-voorzitter O/W Vlaanderen) [email protected]

Freek: We doen heus meer dan alleen socializen. Via het ledenblad en jaarlijkse bijeenkomsten blijven de leden geïnformeerd omtrent elkaars artistieke exploten en successen. Niet zelden staat de VSV aan de wieg van samenwerkingsverbanden tussen mensen die elkaar daar (beter) leerden kennen. 10//ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

Nieuwe SABAM- en ARTES-events op locatie Sommigen onder jullie waren al vertrouwd met de Boekenwoensdag bij SABAM. Dit najaar zijn we terug met hapklare literatuur, comedy, muziek en meer op locatie !

© Tom Bertels


en quizzen maar !

sabamatic rules

william boeva

“Literaire spitsafbijters” op 1 oktober in de Antwerpse Bibliotheek Permeke:

foto © Tom Krikken

Sporen, een muzikale en poëtische vertelling van Peter Holvoet Hanssen & Jempie Vermeulen en Rudolf Hecke & Lien Moris met hun impressie van… Gainsbourg. In augustus inviteerden we jullie op TAZ waar Stijn Meuris, Piv Huvluv, Bruno De Neckere, Big Noise, Les Poupées Passionnées en de “SABAMATIC” (een vintage arcade game) trakteerden op gratis entertainment, in september waren er onze pop up-concerten (lees meer p. 18) en op 31 oktober wordt Pieter Aspe in de bloemetjes gezet tijdens de Antwerpse Boekenbeurs (interview op p. 3). Train alvast die lachspieren want november kondigt de finalisten van Zennekikomiek en “top of the comedybill” William Boeva aan. Hou jullie mailbox dus goed in de gaten ! info : [email protected]

pieter aspe

© SABAM/TG

© SABAM/TG

jempie vermeulen en peter holvoet hanssen

les poupées passionnées

rudolf hecke en lien moris

SABAM MAGAZINE 72//januari>februari>maart 2013//11 ARTES/SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//11

Niemand is profeet in eigen land! Focus op de export In het licht van de crisis op de cd-markt, de uitdagingen van het digitale tijdperk en de razendsnelle nieuwe technologieën ondergaat de muziekwereld al jarenlang een diepgaande transformatie. Het is voor niemand een geheim dat de sector volledig hertekend wordt: platenzaken verdwenen geleidelijk, onafhankelijke labels boden op een of andere manier weerstand, participatieve labels kwamen van de grond, het downloaden zette zijn opmars voort… Het bewijs is er: ondanks een bruisende Belgische muziekscene vol talent hebben onze groepen het steeds moeilijker om zich een weg te banen in het doolhof van het hertekende muzieklandschap en doorheen de opnames tot aan de concerten. Meer dan ooit zijn op alle niveaus van het beroep creativiteit en durf geboden om het verschil te

maken en de aandacht van het publiek te trekken. Alle beroepen in de muziekwereld moeten zich in vraag stellen en op de sneltrein van de verandering stappen. Focus op Organic en ADASONG, twee groepen die zich met succes heruitgevonden hebben.

ORGANIC Naar het buitenland gaan? De ervaring van een undergroundband. Organic, een Belgische formatie van Raphaël Haubourdin en Joris Oster, ging het avontuur aan, wilde het verschil maken en richtte zich daarbij op een Zweeds label. Met zijn eerste plaat Under Your Carbon Constellation zet de band zijn klauwen dus ook in een buitenlandse markt.

Een demo, zeg je. Wat is het geheim van een goede demo? Hoe zorg je ervoor dat deze door een producent beluisterd wordt? “Raphaël: Het eerste ontwerp moet zo duidelijk mogelijk zijn. Het moet absoluut juist klinken en de arrangementen moeten duidelijk zijn. Wat de producent betreft, dat zijn wijzelf. Niemand heeft ons gevraagd om zus of zo te klinken. De artistieke leiding zit vanaf het begin op

organic

ons niveau en dat zal ook zo blijven. Aangezien we van tal van muziekgenres houden (van postpunk tot progressive rock), wilden we een album met verschillende kleuren aanbieden. We houden vast aan het standpunt dat je je niet op één bepaald genre moet toeleggen en dat je vooral plezier moet beleven, dat je vervolgens met de luisteraar deelt.” “Joris: Ik hou niet erg van het woord demo, omdat dit inhoudt dat je niet alles geeft om ervan te maken wat je in gedachten had. Met Organic nemen we alles wat we tijdens de repetities doen op. Vervolgens bouwen we op deze basis voort tot we een afgewerkt product hebben. De producenten en/of luisteraars krijgen alleen dit afgewerkt product te horen. Vroeger stuurden we de demo’s op een 4-track naar de verschillende labels. Als de demo een van hen aanstond, werd er een structuur en een budget opgesteld voor de studio-opnames. Door de crisis is geen enkel label nog bereid om een budget voor de studio op tafel te leggen (althans niet op ons niveau). Conclusie: je kan slechts hopen dat je tracks verspreid en gecommercialiseerd worden wanneer je een afgewerkt product aflevert. Niemand is geïnteresseerd in de tussenstappen. Dit betekent dus dat de artiest zelf de artistieke en financiële productie voor zijn rekening moet nemen als hij een bestaan buiten concerten wil leiden. Maar is het uiteindelijk niet beter om op deze manier te werken?”

12//SABAM/ARTES MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>septembER 2013

© DR

Hoe en waarom hebben jullie voor de release van jullie eerste plaat voor een Zweeds label gekozen? “Raphaël : Met onze demo onder de arm zijn we simpelweg naar het netwerk Soundcloud gestapt. Op dit netwerk kregen we veel lovende reacties en zichtbaarheid. We kregen reacties uit de Verenigde Staten, Duitsland en Zweden. In België bleef het stil aangezien we een andere sound aanbieden dan men in de Belgische popof rockscene verwacht. Uiteindelijk kozen we voor een label dat ons voorstelde om het album naast de traditionele elektronische verspreiding ook op cd en vinyl uit te brengen.” “Joris: We hebben echt het gevoel dat het concept ‘album’ in Frankrijk en België achterhaald is. Vandaag hoor je meer en meer artiesten op de radio die nog geen album hebben of hooguit een EP. De single is koning! Onze visie op muziek blijft echter albumgericht omdat we denken dat het belangrijk is om doorheen meerdere tracks een verhaal te vertellen.”

Hoe is het concreet gebeurd? Met welke moeilijkheden werden jullie geconfronteerd? “Raphaël: We hebben geen enkel probleem gehad met de muziek, noch met het mixen, noch met de mastering. Er waren wel enkele communicatieproblemen met betrekking tot de albumhoes. Uiteindelijk zijn we op het laatste moment tot een overeenkomst gekomen voor de afbeelding van een surrealistische kreeft.” “Joris: Dat vergemakkelijkt evenmin de communicatie voor de dagdagelijkse ontwikkeling van de groep. We hadden regelmatig contact via e-mail en Skype, maar voor het creëren van een dynamiek en een echte synergie gaat er niets boven ontmoetingen in persoon.” Wat levert dit buitenlands avontuur jullie op? Meer concerten? Betere verkoopcijfers? “Raphaël: Onze plaat werd verspreid in Scandinavië, maar eerlijk gezegd hadden we erop gerekend om daar op tournee te gaan… We kregen daarentegen een groot feest in Stockholm en een geweldig weekend met de verantwoordelijken van het label. Voor de rest blijft het beheer van de concerten bij ons. We hebben al een dertigtal keer kunnen spelen in onder andere Duitsland, Engeland en Frankrijk.”

André d’Anjou is de man achter ADASONG. Reeds dertig jaar zit hij in het vak. Hij begon als artiest en werkte vervolgens als uitgever en soms producer. Hij zag de groei en het verval van het muziekimperium. Een boeiend gesprek met een ouwe rot in het vak.

ADASONG – Dertig jaar actief Voor je ADASONG oprichtte en uitbouwde, was je zelf actief op het podium. Kun je ons wat meer vertellen over je ervaring als artiest? “Oh, dat is een grote stap terug in de tijd. Ik was vijf en zat op een pensionaat in Zwitserland. Op de televisie zong Georges Brassens Le Petit Cheval Blanc. Ik denk dat ik op dat ogenblik het muziekvirus te pakken kreeg. Op mijn zestiende ben ik beginnen te zingen op het feest van de scouts en daarna heb ik honderden concerten gegeven in jeugdhuizen, culturele centra, cabarets, enz. Ik heb op tal van buitenlandse festivals gestaan (Ierland, Verenigd Koninkrijk, enz.). Een onvergetelijke ervaring was mijn deelname aan de muzikale komedie Et si l’on chantait Brel, een spektakel geproduceerd door het Théâtre des Capucins in Luxemburg. Dat was echt een fenomenaal moment in mijn leven als artiest. Ik sloot het spektakel af met het lied Le Moribond van Jacques Brel en kreeg een staande ovatie! Dank u, Jacques! Maar om even terug te keren naar de essentie: door het feit dat ik zelf zanger ben geweest, begrijp ik de artiesten met wie ik werk beter en heb ik meer inzicht in hun kwetsbaarheid en gevoeligheden. Zo kan ik hun carrière ook efficiënter managen. Ik houd nog steeds heel wat herinneringen van vriendschappen en successen over aan die periode. ADASONG viert in 2013 een belangrijke verjaardag: dertig jaar! Wat betekent dit voor jou? “Deze verjaardag geeft me de kans om een stand van zaken op te maken van mijn carrière als uitgever. In dertig jaar tijd heb ik mijn ervaring en vastberadenheid ten dienste gesteld van heel wat artiesten uit onze gemeenschap, denk maar aan de ontdekking van zanger Alain Tomasi en zijn talloze successen. Ondanks de onafwendbare crisis in de cd-wereld staat ADASONG nog steeds sterk en blijft de onderneming getalenteerde artiesten promoten. Ik kijk al uit naar onze veertigste verjaardag !”

ADASONG – Een poort naar Azië? Om je bedrijf verder uit te bouwen, heb je je pijlen op Azië gericht. Dat was eind jaren negentig. Hoe ben je op het idee gekomen om die verafgelegen horizonten te gaan verkennen? “Bij mijn deelname aan Midem in 1999 heb ik kennisgemaakt met enkele Aziatische bedrijven. Ik voelde dat die markt nog veel potentieel had. Dankzij de muziek van Jean-François Maljean ben ik contracten beginnen te tekenen met bedrijven in Azië! Een kleine anekdote: in die tijd kende ik niets van Azië. Ik had zelfs geen computer en verstuurde de contracten per fax … Ik denk dat ik sindsdien sterk geëvolueerd ben. Dat was echt een andere tijd, een ander beroep ook.” In welke landen heb je ADASONG gevestigd? En welke productgenres doen het daar goed? “Op dit ogenblik werk ik met dertig partners in de hele wereld (China, Taiwan, Hongkong, Singapore, Korea, Japan, Indonesië, Maleisië, en ga zo maar door). Aziatische landen hebben vooral belangstelling voor New Age, relaxatiemuziek, jazz, pop, enz. en ze hebben heel wat interesse in Europese artiesten.” Hoe verklaar je dat Azië belangstelling heeft voor onze Belgische artiesten? “Dat is geen geheim. Als het goed is, en Belgisch, zit het snor! Belgische artiesten bieden wellicht kwaliteit en beantwoorden aan een vraag. Bovendien heeft ADASONG met verscheidene ondernemingen bevoorrechte relaties opgebouwd.” En hoe kom je tot die bevoorrechte relaties? Welke culturele valstrikken moet je vermijden? “Bevoorrechte relaties kan je enkel doorheen de jaren opbouwen door vertrouwen en door de partners als eerste de ADASONG-producties voor te stellen! De ontmoetingen op Midem hebben eveneens bijgedragen tot die bevoorrechte relaties. Culturele valstrikken zijn er eigenlijk niet, al doe je er goed aan om te blijven luisteren naar je partners.” Welke kwaliteiten heb je nodig om het te maken in het buitenland? “Je moet er vooral rotsvast in geloven. Geloven in je catalogus en je aanpassen aan de verschillende Aziatische mentaliteiten.” Je zegt “aanpassen aan Aziatische mentaliteiten”. Welke zijn dat dan precies? En hoe pas je je daaraan aan? “Ik heb de mentaliteiten in Azië leren kennen door mijn deelnames aan de prinselijke economische missies in China en Japan. Vergaderingen met Aziaten gaan hand in hand met de traditionele theeceremonie, die helpt om positieve

© Anita De Meyer

ADASONG

contacten te leggen. Weiger vooral hun thee niet! Tijdens het gesprek leg je het visitekaartje dat je krijgt op tafel en steek je het zeker niet in je zak.” Welke producten exporteer je concreet naar Azië en Welk soort contracten teken je voor de artiesten? “Voornamelijk contracten voor New Age, relaxatiemuziek en jazz. Maar ook andere muziekstijlen, zoals wereldmuziek en soms Franse chansons. Voor de export werk ik enkel met licentiecontracten en heel vaak met een voorschot op de royalty’s.” Een voorschot op de royalty’s? Waarom is dat belangrijk? “Een voorschot op de royalty’s is een garantie dat de deal ernstig is … Al is het me toch ook gebeurd dat ik contracten met voorschot op de royalty’s heb ondertekend voor albums die nooit zijn uitgekomen, in Libanon, Engeland en Taiwan maar dat is wel echt uitzonderlijk!” Je exporteert je repertoire wellicht niet alleen naar Azië? Welke andere landen doe je aan? “85% van mijn activiteiten situeert zich in Azië, maar ik heb ook al gewerkt met Portugal, Polen, Italië en Dubai.” Hoe zie jij de evolutie van je beroep tussen het prille begin en vandaag? “In dertig jaar tijd is het beroep volledig veranderd. Er was de opkomst van de cd en de kroniek van een aangekondigde dood. Toch kunnen de nieuwe technologieën zoals downloaden en streamen nog lang niet tippen aan de verkoop van cd’s.” Is downloaden eerder legaal of illegaal in dat deel van de wereld? “Aangezien ik contracten onderteken met cd-producenten en onderuitgevers, is downloaden legaal.” Wat heb je vandaag de dag nodig om je in dit avontuur te storten? “Je moet erin geloven, een uitgelezen catalogus van artiesten hebben en aandacht voor de wensen van buitenlandse partners. Mijn grootste voldoening krijg ik wanneer ik een artiest in Azië boek en de cd in mijn brievenbus krijg.” (SG)

SABAM/ARTES MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>septembER 2013//13

De gelijkenis tussen twee werken: een kwestie van moreel recht De gelijkenis tussen twee werken kan leiden tot problemen inzake moreel recht met betrekking tot de persoon zelf van de auteur. Vanwege de onvervreemdbare aard van het moreel recht is het uitsluitend aan de auteur om in te grijpen en zo nodig gerechtelijke stappen te ondernemen.

Hoewel het oplossen van problemen inzake gelijkenis niet onder de bevoegdheid van SABAM valt, kunnen we onze vennoten die met een dergelijke situatie geconfronteerd worden wel juridisch bijstaan. Dit is een van de diensten die de belangrijkste auteursvereniging van het land hen aanbiedt. Zo kan elke betrokken vennoot onze afdeling Juridische zaken op de hoogte brengen van het probleem inzake gelijkenis waarmee hij geconfronteerd wordt. Hiervoor dient hij haar een gedetailleerde nota te sturen samen met een kopie van zijn werk en een kopie van het werk dat gelijkenissen met het zijne vertoont, een kopie van de aangifteformulieren en de tussen de partijen uitgewisselde correspondentie.

verdere stappen te ondernemen tegen de tegenpartij. Wij bezorgen deze laatste vervolgens een kopie van dit verslag, te beschouwen als een niet bindend advies. Indien er geen minnelijke schikking uit de bus komt, kan onze betrokken vennoot enkel nog een vordering instellen bij de hoven en rechtbanken, die vrij zijn om het advies van de experten van SABAM al dan niet te volgen.

Zodra het dossier van de vennoot is samengesteld, onderzoekt ons Comité voor Dagelijks Beheer of het aan ons Expertencomité dient voorgelegd te worden. In dat geval wordt de vennoot verzocht een forfaitair bedrag van €500 administratiekosten te betalen. Na ontvangst van het expertiseverslag heeft onze vennoot een maand de tijd om SABAM op de hoogte te brengen van zijn intentie om

© Istockphoto

Om de belangen van onze vennoot te beschermen en de tegenpartij ertoe aan te zetten een minnelijke schikking te treffen, kan onze Raad van Bestuur – op uitdrukkelijk verzoek van onze vennoot en op basis van artikel 16 van het Algemeen reglement van SABAM – beslissen om de rechten met betrekking tot het omstreden werk als voorzorgsmaatregel te blokkeren totdat de partijen een overeenkomst hebben bereikt. Deze blokkering is echter slechts een tijdelijke maatregel die maximaal een jaar duurt. De maatregel kan alleen gehandhaafd blijven wanneer er een rechtsvordering wordt ingesteld en geldt dan tot er een definitieve rechterlijke beslissing is. Indien het omstreden werk tot het SABAM-repertoire behoort, worden haar zusterverenigingen eveneens verzocht om de rechten voor hun respectieve grondgebied te blokkeren. Onze vennootschap kan hen hier echter niet toe dwingen omdat het onder de soevereine bevoegdheid van ieder van hen valt om de blokkering van die rechten te aanvaarden of te weigeren. Indien het omstreden werk echter tot het repertoire van één van onze zusterverenigingen behoort, zal deze verzocht worden de rechten voor haar grondgebied te blokkeren en de andere verenigingen te vragen om hetzelfde te doen. Indien de betrokken zustervereniging niet binnen de twee maanden reageert, zal SABAM, in het kader van een gerechtelijke procedure ingeleid door de partijen, al haar zusterverenigingen zelf vragen om de rechten in kwestie te blokkeren.

© Istockphoto

De tweede paragraaf van artikel 1 van de wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht en de naburige rechten bepaalt namelijk dat: “De auteur van een werk van letterkunde of kunst heeft op dat werk een onvervreemdbaar moreel recht. De globale afstand van de toekomstige uitoefening van dat recht is nietig. Het omvat ook het recht om het werk bekend te maken. Niet bekendgemaakte werken zijn niet vatbaar voor beslag. De auteur heeft het recht om het vaderschap van het werk op te eisen of te weigeren. Hij heeft recht op eerbied voor zijn werk en dat maakt het hem mogelijk zich te verzetten tegen elke wijziging ervan. Niettegenstaande enige afstand behoudt hij het recht om zich te verzetten tegen elke misvorming, verminking of andere wijziging van dit werk dan wel tegen enige andere aantasting van het werk, die zijn eer of zijn reputatie kunnen schaden.”

Voor alle vragen over gelijkenissen tussen werken kunnen de vennoten terecht bij SABAM. (laurent weinstein)

Hoewel het oplossen van problemen inzake gelijkenis niet onder de bevoegdheid van SABAM valt, kunnen we onze vennoten die met een dergelijke situatie geconfronteerd worden wel juridisch bijstaan. Dit is een van de diensten die de belangrijkste auteursvereniging van het land hen aanbiedt. 14//SABAM/ARTES MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>septembER 2013

De commissies van SABAM ten dienste van haar vennoten

De Raad waakt erover dat de samenstelling van de commissies, die een louter adviserende rol hebben, voldoende complementariteit vertoont op het vlak van de nodige vaardigheden, ervaring en kennis voor het vervullen van hun taken. Hieronder leest u welke commissies vandaag betrokken zijn bij het beheer van SABAM. De Commissie voor Aanvaardingen controleert de aanvragen tot lidmaatschap. In overleg met de administratie onderzoekt ze of de aanvragen tot lidmaatschap voldoen aan de objectieve vereisten zoals gesteld in de statuten en het algemeen reglement en formuleert ze voorstellen tot aanvaarding van nieuwe vennoten aan de Raad van Bestuur. Op basis van objectieve parameters staat de Programmacommissie – in overleg met de administratie – in voor het nazicht en de validering van de programma’s die in aanmerking worden genomen voor de uitkering van rechten. Programma’s die voldoen aan criteria van een even onbetwistbare objectiviteit om geweigerd te worden, worden voorgelegd aan de voorzitter van de commissie. Die kan de weigering van de programma’s ofwel bevestigen, ofwel hun verwerking valideren, ofwel beslissen om een controle te laten uitvoeren door de commissie. In dat geval worden de betrokkenen gevraagd om alle documenten en inlichtingen te verstrekken die nodig zijn voor dit nieuwe onderzoek. Indien de voorzitter meent dat hij op grond van de bevindingen van de commissie een programma niet kan valideren omdat er een risico op onterecht inpalmen van rechten zou bestaan, dient hij het aan het Comité Dagelijks Bestuur voor te leggen, dat ofwel de verwerking van het programma kan valideren, ofwel de weigering van het programma kan bevestigen; het Comité kan de eventueel noodzakelijke disciplinaire sancties t.a.v. de betrokken vennoten treffen of een burgerrechtelijke of strafrechtelijke procedure instellen tegen hen en eventueel tegen derden, zoals organisatoren.

© Istockphoto

© Istockphoto

© Istockphoto

Ook al lijken het algemeen reglement en de statuten van een vennootschap zoals SABAM droge lectuur, toch blijven ze een betrouwbare bron van informatie voor haar vennoten. Zo kan de Raad van Bestuur “Commissies in het leven roepen”, die elk door een bestuurder in functie worden voorgezeten en zijn samengesteld uit vennoten die de leden van de raad elk jaar aanstellen, voor zover zij statutair voldoen aan een tiental voorwaarden.

Twee commissies zijn bevoegd voor de classificatie van werken: de Commissie Classificatie Muziek en de Commissie Classificatie Teksten en Audiovisuele Werken. De missie van deze Commissies bestaat uit het nazicht van de werken die onder de bevoegdheid van de betrokken Commissie vallen en deze te klasseren volgens de bepalingen van het Algemeen Reglement. Deze classificatie gebeurt volgens objectieve en niet-discriminerende criteria die de commissies regelmatig moeten evalueren. Zo nodig moeten zij hierover voorstellen tot wijziging formuleren aan de Raad van Bestuur. Mogelijke vragen of betwistingen van vennoten met betrekking tot de documentatie van de werken, met inbegrip van de classificatie volgens het genre, worden aan de bevoegde Commissie voorgelegd. De betrokkenen kunnen gevraagd worden om de nodige documenten en inlichtingen te verstrekken alsook om hierover gehoord te worden. De voorzitter en het Comité Dagelijks Bestuur kunnen soortgelijke acties ondernemen als beschreven voor de Programmacommissie. De missie van de Commissie Bewerkingen op Publiek Domein bestaat uit het nazicht van de aangiftes van bewerkingen op publiek domein, om op grond van objectieve criteria te adviseren of de inschrijving ervan in het repertoire van SABAM mag gebeuren. Het gunstig advies van de Commissie houdt evenwel geen garantie qua origineel karakter van het werk in. Aangezien het advies geenszins, in geval van betwisting door een derde, de aansprakelijkheid van SABAM kan teweegbrengen, draagt de bewerker of de adaptator de algehele aansprakelijkheid voor zijn aangifte. In geval van een ongunstig advies van de Commissie of van betwisting door een derde behoort de erkenning van het originele karakter van de bewerking op het publiek domein tot de uitsluitende bevoegdheid van de hoven en rechtbanken. (laurent weinstein)

Mogelijke vragen of betwistingen van vennoten met betrekking tot de documentatie van de werken, met inbegrip van de classificatie volgens het genre, worden aan de bevoegde Commissie voorgelegd. De betrokkenen kunnen gevraagd worden om de nodige documenten en inlichtingen te verstrekken alsook om hierover gehoord te worden. SABAM/ARTES MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>septembER 2013//15

sabam magazine

© Alex Vanhee

kortrijk. “West-Vlamingen Doen altijD Waar ze zin in hebben” koRTRIJk IS hoT. dE hoofdSTAd VAN WEST-VLAANdEREN BRAchT AL MINSTENS dRIE Rock RALLyWINNAARS VooRT EN IS dE ThUISBASIS VAN RAZENd PoPULAIRE GRoEPEN ALS GooSE, SX (oP dE foTo), BALThAZAR EN coMPAcT dISk dUMMIES. WE ZochTEN UIT of ER IN hET VRoEGERE VLAScENTRUM IETS BIJZoNdERS IN hET LEIdINGWATER ZIT. (ART. BLZ 19-21)

I N h o U d 17 Slongs die van ongs zet Antwerpse hip hop op de kaart 18 Electric dreams. dromen aan een zijden draadje. Elektrisch. - SABAM “PoPS UP” in je buurt 19 de Belgische muziekregio’s, deel 6: kortrijk. “West-Vlamingen doen altijd waar ze zin in hebben” 22 La Nuit du Jazz reikt haar trofeeën uit SABAM JAZZ AWARd - Julien hucq Een Belgische saxofonist in New york (Part IV) 23 Van avontuur in avontuur… Tuur florizoone 24 Er beweegt wat in SABAM Magazine

16//SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

slongs Die van ongs zet antwerPse hiP hoP oP De kaart

© Noortje Palmers

hIP, hIPPER, hoP. EEN ANTWERPSE RAPEPIdEMIE VERSPREIdT ZIch RAZENdSNEL. dE REMEdIE ? MEEZINGEN IN SAPPIGE SINJoRENTAAL ! NAAR STRANGERS-TRAdITIE MAAR GEhEEL À LA SLoNGS kATAPULTEERT dE SIdEchIck VAN hALVE NEURo ‘T STAd NAAR dE REST VAN ‘T LANd. slongs werkte intussen ook al samen met een anDere beroemDe sinjoor: axel peleman. let op zijn Cameorol in De Clip Van lAcHT NOR MIJ.

Toen Slongs nog een Slongske was, kreeg ze tussen de crème glaskes door muziek met de paplepel binnen. Al geloofde oma niet meteen in haar zangkwaliteiten, vandaag blijft Slongske “blut zelfs gaan”. op de podia wel te verstaan. haren halve Neuro laat ze nooit vallen, dat was hip hopliefde op het eerste gezicht. deze match made in ’t stad en urban heaven leverde al stevige radiohits op, zoals Pakt mij mee, een aanstekelijke ode aan de shopaholic in een Antwerpse versie van kanye Wests American Boy. Nicole en hugo bezorgde ze kippenvel met haar eigen brouwsel van hun culthit goeiemorgen. Meteen goed voor de grootste hit uit het programma In de mix. Een hype was geboren. haar Twitterbattle met kate Ryan is nu al legendarisch, dissen gaat nu officieel te boek als het werkwoord van 2013 en met het hartverwarmende lacht nor mij is haar doorbraak een feit. Nochtans stond het niet meteen in de sterren dat charissa aka Slongs de ether zo zou bespelen. SLoNGS: Ons bomma woonde bij ons in en vanaf het moment dat ik kon stappen en een beetje spreken entertainde ik haar. ’s Avonds voor het slapengaan voerde ik toneelstukjes op, verkleedde me, ik zong of speelde poppenkast. Ze was mijn eerste publiek en meteen ook mijn eerste criticus. Het acteren zag ze goed zitten maar een zangcarrière was volgens haar niet voor mij weggelegd (lacht). Dat is wel een poosje in mijn hoofd blijven rondspoken en ik ben dan ook effectief toneel gaan spelen bij de jeugdbeweging. Intussen is oma hierboven maar ze blijft mij inspireren. lacht nor mij begint met één van mijn vroegste herinneringen aan haar. Ze was mijn godin, we deden alles samen. Nu wordt ze verweven in mijn teksten.

Toen ik drie jaar geleden voor het eerst met Halve Neuro in de studio dook, ben ik pas echt volwaardige rapteksten beginnen te schrijven. Toen ik aan mijn eerste “rhymes” begon was ik een jaar of vierentwintig, een dikke tien jaar geleden. Ik had geluk, met de Sint Andries MC’s in mijn buurt. Zij hebben sowieso de microbe aangewakkerd. Zo ben ik begonnen om spelenderwijs refreintjes te vertalen.

ALBUM oP koMST Het wordt een druk najaar. Tot eind november hebben we zowat elk weekend optredens. Met Halve Neuro ben ik bovendien vollen bak bezig aan een album dat in september klaar zou moeten zijn. Het publiek mag zich verwachten aan nummers in onvervalste Halve Neuro-stijl. lacht nor mij en goeiemorgend zijn uitstapjes van Slongs. Een beetje vergelijkbaar met Fergie van de Black Eyed Peas. Dit album gaat weer meer richting “Breek het kot af!” (lacht) Aan concerten geen gebrek: deze zomer kon je Slongs o.m. tussen Iggy Pop en The Stooges op de Lokerse feesten ontdekken. optreden op Reggae Geel deed een grote wensdroom in vervulling gaan. SLoNGS: reggae Geel is mijn favoriet festival. Omdat ik maar voor de helft hip hop ben, de andere helft kleurt volledig reggae. goeiemorgend is zo’n echte reggaetrack. De moslims hebben Mohammed, de christenen Jezus en ik Bob Marley. Hij is mijn profeet.

hALVE NEURo ZEGT IN EEN INTERVIEW dAT JULLIE dE GLIMLAch TERUG WILLEN BRENGEN IN dE hIP hoP…

fREESTyLEkoNING(IN)

Die paar minuten per dag dat ik iemand kan laten lachen, zijn onbetaalbaar. Mensen blij maken met muziek, da’s toch het mooiste wat er is ?

Toen ik wat ouder werd, leverde het dansen in clubs me veel podiumervaring op. Daardoor had ik geen plankenkoorts toen Slongske werd geboren. Het rappen is begonnen op kleine free podia hier en daar in ’t stad. Na twee rum cola’s de micro eens durven vastpakken (lacht). De koning van de freestyle is Halve Neuro, hij kan een half uur freestylen over alles wat hij in zijn omgeving ziet.

ook de lievelingen van Vlaamse showbizz heeft Slongske blij gemaakt. hoe ze haar samenwerking met Nicole en hugo beleefde, ze zich staande houdt in de mannenwereld van de hip hop en toch haar pas verworven soft spot weet te bewaren, ontdek je in ons video-interview met haar. (TANIA GhySELINck)

hETGEEN hALVE NEURo Zo PoPULAIR MAAkT IS NIET “dE ARTIEST EN hET PUBLIEk” , hIJ IS GEWooN IEMANd UIT dAT PUBLIEk dIE MET EEN MIcRo oP hET PodIUM STAAT. SLoNGS dIE VAN oNGS SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//17

Muzikale groeten uit Zuid-België Electric Dreams. Dromen aan een zijden draadje. Elektrisch. Voor we de studio van Dan Lacksman binnengaan, borrelen tal van gevoelens op. Nieuwsgierigheid. Ongeduld. Respect. Nederigheid. De artiesten die over het blauwe raster zijn gestapt, bezitten een indrukwekkend talent. Je steekt de binnenplaats over en treedt zo in de voetstappen van onder meer Hooverphonic, Maurane en Daho. In de bar op de eerste verdieping staat een Wurlitzer jukebox naast een hifisysteem met dubbele cassettespeler. De tijd staat stil. De medeoprichter van Telex wacht niet op de eerste vraag. Het verlangen om over zijn album te spreken is te groot. De man vertelt over de muziekgeschiedenis in de afgelopen veertig jaar, waarin hij zij aan zij lijkt te hebben gestaan met alle bekenden. Electric Dreams, zijn nieuwste bijna persoonlijk project, omhelst een carrière van bijna een halve eeuw. Uiteraard lijken de keyboards waarop het album tot stand kwam uit een ander tijdperk te komen en gelooft een huidige clubganger geen seconde dat een modulaire synthesizer hem aan het bewegen kan krijgen. Natuurlijk begrijpen weinig mensen wat Dan Lacksman bedoelt wanneer hij uitlegt dat een geluid een elektrische variatie is die je bij het horen kan manipuleren. Te midden van allerlei apparatuur – de meest recente ‘vintage’, de oudste eerder archaïsch – blijft de bescheidenheid van deze geluidstechnicus, die in totaal zes maanden studies aan het IAD gedaan zal hebben, subliem. Het technische aspect, alomtegenwoordig in zijn woorden en zijn vak, is slechts schijn. Achter de plaat zit een onuitputtelijke menselijke ervaring. Electric Dreams is een verwezenlijking die zich probleemloos met de nieuwe Daft Punk kan meten. De stijl is meer casual en gezelliger. Terwijl de wereld van de elektronische muziek de vocoder lijkt te herontdekken (je weet wel, dat apparaatje dat de stem vervormt om meer ‘elektrisch’ te klinken), lijkt Dan weer een stapje voor te zijn, een inspiratiebron voor de volgers.

Uiteraard is Electric Dreams het resultaat van een totaal technisch meesterschap. Van het creëren van de geluiden tot de verspreiding. Dan Lacksman besloot hiervoor niet in zee te gaan met een “major, die zich twee weken met iets bezighoudt en dan verder gaat…” Erkend voor zijn werk als geluidstechnicus is Dan Lacksman het levende bewijs dat het gezegde “Niemand is profeet in eigen land” niet klopt. (LM) Electric Dreams, Dan Lacksman, op iTunes. www.danlacksman.com voor de extended versie van dit artikel download onze app!

SABAM “POPS UP” in je buurt Was je toevallig in de buurt, dan kon je deze maand meegenieten van onze pop up-concerten op de meest verrassende locaties. Ontdek onze reportagefilmpjes vanaf 30/09 op You Tube! De alternatieve rockgroep The Sedan Vault is terug van nooit echt weggeweest! Afgeslankt tot een trio zijn de broertjes Meeuwis klaar met een nieuwe plaat die de titel Minutes To Midnight draagt. Deze komt binnenkort uit en werd opgenomen met niemand minder dan producer Richard Woodcraft, die eerder al werkte met bands als Radiohead, Arctic Monkeys en The Last Shadow Puppets. Na een gesmaakte show op Pukkelpop vorige maand, was het nu tijd voor een optreden op de luchthaven. Of zoals ze het zelf zeiden: ‘Ten things a band must do: N°7 - play the airport’.

© Danny Willems

The Sedan Vault

GUY SWINNEN Guy Swinnen draait al een tijdje mee in het Belgische muzieklandschap. Best bekend als de zanger van The Scabs, doet hij het solo zeker ook niet slecht. We hadden eerst het plan opgevat om hem bij zijn kapper te laten spelen maar die bleek Guy niet te hebben. Boodschappen doet hij echter soms wel en zo kwamen we bij Delhaize terecht. Droge voeding en rock ’n roll, kassa 7! TOM DUMAREY 18//SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

© SABAM/Luc Vleminckx

We hebben het even nagevraagd maar de prijs voor het overvliegen van een paar kubieke meter woestijnzand liep toch al aardig op. En laat dat nu net zijn wat we nodig zouden hebben om de sfeer te creëren die het best past bij de muziek van The Rhythm Junks. Wel, dat, een Cadillac cabrio en een eindeloze highway. Wat ons bij de Zoo van Antwerpen bracht. Die heeft toch ook wat hagedissen, ratelslangen en coyotes op stock en het leek ons dus de gepaste locatie voor de mix van blues, jazz en Ennio Morricone-achtige sfeertjes van deze heren. Voor de Cadillac zorgt u zelf maar.

© Titus Simones

THE RHYTHM JUNKS

DE BELGISCHE MUZIEKREGIO’S, DEEL 6: KORTRIJK. “West-Vlamingen doen altijd waar ze zin in hebben”

SX

Popmuziek leeft in Kortrijk in al haar verschijningsvormen, dankzij festivals als Alcatraz, Novarock , Rock op het plein en Sonic City. Daarnaast was de stad aan de Leie tussen 1996 en 2009 de thuisbasis voor Happy New Ears, dat elektronische, experimentele en geïmproviseerde muziek onder de aandacht bracht. Maar er is ook een goed ontwikkelde hardcore-, sludge- en metalscene, met bands als Amenra, Steak Number Eight, Liar en Oathbreaker, terwijl Ozark Henry (inmiddels uitgeweken naar Oostduinkerke), Ansatz der Maschine, Moonlake, Speed Dial 7!, Hawai, Two Russian Cowboys en inmiddels gesplitte combo’s als Hitch en Galatasaray de Groeningestad veel verschillende muzikale gezichten bezorgden. En dan hebben we het nog niet over de in de eigen streektaal zingende Gésman gehad, of artiesten uit de iets wijdere omgeving, zoals Flip Kowlier, ’t Hof Van Commerce, Willem Vermandere of de betreurde Ugly Papas. Talent kan slechts groeien op voorwaarde dat het wordt gesteund en gekoesterd. Het belang van café Den Trap en rockclub De Kreun kan in die context moeilijk overschat worden. Maar ook muziekcentrum Track, in de vroegere gebouwen van Radio 2, waar bands kunnen repeteren en opnemen, de jongerenradio Quindo en het platenlabel Vlas Vegas dragen tegenwoordig hun steentje bij. IS KORTRIJK EEN VRUCHTBARE PLEK OM MUZIEK TE MAKEN? PIET GODDAER (OZARK HENRY): Ja. Toen ik begon bood zo goed als ieder café dat ik kende jonge groepen een podium aan. Zelfs als je nooit buiten de stad ging, kon je bijna ieder weekend spelen. Zo werd Kortrijk ook een magneet voor bands uit de provincie. Op festivalletjes zagen muzikanten elkaar vaak aan het werk en zoiets scherpt je ambities aan.

Ozark henry en amaryllis Uitterlinden

MICKAEL KARKOUSSE (GOOSE): De muziek die wij maken is een rechtstreeks gevolg van het feit dat we in Kortrijk wonen. De stad heeft wel veel kroegen, maar volstrekt geen danscultuur, geen discotheken waar je naartoe kunt om dancemuziek te ontdekken. De enige manier voor ons om die te ervaren was: ze zelf te maken, om uiteindelijk, via optredens, tot die wereld toegang te krijgen. Wanneer we met Goose in andere landen of andere steden komen, vragen we ons weleens af: welke muziek zouden we maken, mochten we daar zijn opgegroeid. Zouden we even gedreven geweest zijn? Onze songs zijn het product van escapisme. In die zin zijn ze wel degelijk een reactie op onze omgeving. MAARTEN DEVOLDERE (BALTHAZAR): In de regio waren veel kleine rockconcoursen. Maakte je daar een goede beurt, dan bestond de kans dat je op een festival belandde. Dat motiveerde ons wel. Nadat we een plaatselijke wedstrijd hadden gewonnen, konden we al snel elders in Vlaanderen in jeugdhuizen gaan optreden. LENNERT COOREVITS (COMPACT DISK DUMMIES): Dankzij De Kunstbende en de Rock Rally is het voor ons ontzettend snel gegaan. Maar ook wij zijn in cafés begonnen. Dat is een stadium waar je als groep nu eenmaal doorheen moet, een noodzakelijke schakel in je evolutie. Je hoort de kans te krijgen foute dingen te doen en te ondervinden of iets werkt of niet. BENJAMIN DESMET (SX): Ik denk dat er momenteel in Kortrijk een prima cultureel beleid wordt gevoerd: voor bands zijn er talloze groeimogelijkheden. Maar in een industriële regio droom je vanzelf over andere dingen. Je milieu wordt dan iets waar je je tegen gaat afzetten. SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//19

© EMI MUSIC BELGIUM

© Alex Vanhee

Kortrijk is hot. De hoofdstad van West-Vlaanderen bracht al minstens drie Rock Rallywinnaars voort en is de thuisbasis van razend populaire groepen als Goose, SX, Balthazar en Compact Disk Dummies. We zochten uit of er in het vroegere vlascentrum iets bijzonders in het leidingwater zit.

COLIN VAN EECKHOUT (Amenra): Omdat we in een specifieke niche opereren en niet bepaald feestmuziek maken, kwam Amenra niet altijd even makkelijk aan de bak. Zeker in het begin bekeek men ons als aapjes in een kooi. Maar misschien was dat wel de sleutel tot ons succes? Onze underdogpositie leidde ertoe dat we hardnekkiger om aandacht vochten. We zijn gepokt en gemazeld in de hardcorescene, waar mensen elkaar eerder vooruit helpen dan opzij duwen. Wellicht daarom dat we meer kansen kregen in het buitenland dan in onze eigen regio. Maar die internationale tournees bezorgden ons wél credibiliteit, waardoor we uiteindelijk ook op het thuisfront erkenning kregen. Toch leggen we onszelf geen regels op: onze muziek is niet bedoeld als entertainment en vergt daarom een zekere inspanning van de luisteraar. We zijn niet uit op werelddominantie. Onze muziek is een emotionele queeste, een middel om dingen ter discussie te stellen. WELKE PLEKKEN IN DE STAD ZIJN VOOR JULLIE MUZIEK BELANGRIJK GEWEEST? PIET GODDAER: Mijn huisstudio, want dat was mijn uitvalsbasis. Maar ook cafés zoals Den Bras, waar ik nieuwe muziek leerde kennen. Vroeger ging ik vaak naar de Limelight. Daar hadden ze een voortreffelijk filmprogramma en wat ik er zag had sowieso een grote invloed op hoe ik schreef. COLIN VAN EECKHOUT: Amenra begon in hardcorecafé De Pits, maar we hebben ook in de Stadsschouwburg gespeeld. Dat is toch mooi? En toen De Kreun zich nog in Bissegem bevond, hingen we ook daar veel rond. BENJAMIN DESMET: De Pits is een punkbar met een eigenzinnige maar uitstekende programmatie. Het is er klein, er kan hooguit dertig man binnen, maar er spelen veel buitenlandse bands en er hangt altijd een broeierige atmosfeer. PIET GODDAER: Punk, straight edge - heavy bands waren in Kortrijk altijd al goed vertegenwoordigd. Geen toeval dus dat een festival als Sonic City er is ontstaan. Vroeger waren er in de buurt ook veel new wave- en gothicfestivals. Dat was muziek die leefde in de streek. MICKAEL KARKOUSSE: Den Trap blijft voor ons hét muziekcafé van Kortrijk en omstreken. De eigenaar, een enorme muziekliefhebber, voert al twintig jaar een eigengereide programmatie en beschouwt het als zijn missie jonge groepen een kans te geven. MAARTEN DEVOLDERE: Een legendarisch plek, inderdaad. Den Trap is dé bestemming voor iedere veertienjarige in Kortrijk. We kwamen er vroeger vaak over de vloer om de gratis optredens mee te pikken. Zo begonnen 20//SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

Amenra

we te fantaseren over de dag dat we er zelf ooit op het podium zouden staan. Met Balthazar hebben we er drie keer gespeeld: onze eerste mijlpalen. BENJAMIN DESMET: Het was ook ónze droom er met SX ooit op de affiche te mogen staan. Je begint met gratis optredens in kleine cafés om vervolgens door te groeien naar grotere podia. Alleen bracht het onverhoopte succes van onze single Black Video alles in een stroomversnelling. COLIN VAN EECKHOUT: De h8000-scene, een overkoepelende beweging van West-Vlaamse hardcorebands, is voor ons eveneens van kapitaal belang geweest. Ik heb er de andere leden van Amenra leren kennen. Een groep als Liar heeft ons zeker de weg gewezen: ze gaf ons het gevoel dat wat zij deed ook binnen ons eigen bereik lag. BENJAMIN DESMET: SX heeft vooral veel te danken aan De Kreun. We mochten er niet alleen repeteren, we kregen er ook vaak uitnodigingen voor concerten. Leuk dat je niet altijd naar Gent of Brussel hoefde, om iets te zien dat de moeite waard was. Toen we er ook nog het voorprogramma van Ariel Pink mochten verzorgen, kwam een wereld die ons eerst veraf had geleken plots zeer dichtbij. MICKAEL KARKOUSSE: Momenteel leeft er een zekere appreciatie voor Kortrijkse muziek, maar steun van de stad hebben we nooit gehad, laat staan verwacht. Wat we tot dusver bereikt hebben, danken we louter aan onszelf, en zo is het goed. Als groep hoef je niet teveel gepamperd te worden. Soms moet je vechten om dingen verwezenlijkt te krijgen. Anders word je lui. PIET GODDAER: Kortrijk is zeker niet altijd een paradijs geweest. Plaatselijke muzikanten werden vroeger wel eens stiefmoederlijk behandeld. Sommige podia steden zich zo elitair op dat ik voor de live-presentatie van mijn debuut-cd zelfs naar de Brusselse Botanique moest uitwijken. Ook in de VK kreeg ik meer kansen om voor een breed publiek te spelen dan in mijn eigen stad. Pas nadat ik me elders had bewezen, was ik overal welkom. Sindsdien is er veel ten goede veranderd. Kortrijkzanen zijn nu trots op wat er in hun achtertuin gebeurt. In mijn beginperiode, toen er nog nauwelijks faciliteiten waren, was je al blij wanneer je eens mocht oefenen in De Kreun of op de zolder van één of andere kroeg. Onder impuls van Stefaan De Clercq zijn nu heel wat dingen veel beter georganiseerd. MAARTEN DEVOLDERE: De steun van de lokale overheid is niet onbelangrijk. Balthazar was zowat de eerste groep die in Muziekcentrum Track een vaste repetitieruimte ter beschikking kreeg. Een ongehoorde luxe. En toen we werden gevraagd voor het Student Welcome-concert was dat de eerste keer dat we voor zoveel volk konden spelen.

© Jeroen Mylle

© C. De Keersmaeker

Balthazar

HOE GROOT IS DE SOLIDARITEIT ONDER KORTRIJKSE BANDS?

COLIN VAN EECKHOUT: Tourcoing, Rijsel, Duinkerken, Rouen: het zijn plekken waar we inderdaad relatief snel een publiek vonden.

COLIN VAN EECKHOUT: Wanneer wij stadsgenoten als SX of Balthazar kruisen tijdens festivals, is dat altijd een beetje thuiskomen. Je drinkt samen een biertje en gaat naar elkaars optredens kijken. Dat is best wel aangenaam. Rocksterallures zijn al die groepen vreemd: één voor één zijn ze gebeten door muziek en respecteren ze elkaar over alle stilistische grenzen heen. Toen ik Goose voor het eerst aan het werk zag op Dour was ik helemaal mee, ook al opereert dat gezelschap in een genre dat normaliter niet aan mij is besteed.

BENJAMIN DESMET: De Kreun en 4AD in Diksmuide hebben een uitwisselingsproject met zalen in Duinkerken en Roubaix dat ‘4x4’ heet. Daardoor zijn we al in een vroeg stadium in Noord-Frankrijk terechtgekomen.

LENNERT COOREVITS: Goose is een band waar we enorm naar opkeken, omdat hij, net als wij, elektronica met gitaren combineert. Tegelijk hebben we veel sympathie voor Balthazar. We houden nogal van de West-Vlaamse mentaliteit. Die is echt apart: een doe-maar-gewoon-attitude. Iedereen is zeer laid-back en no nonsense. Niemand voelt zich boven anderen verheven omdat hij toevallig muziek maakt. Tenslotte zijn we allemaal gewone mensen die, zoals iedereen, hun boodschappen doen in de supermarkt.

MICKAEL KARKOUSSE: Bij Goose beseften we al heel vroeg dat, wilden we op een hoger niveau meedraaien en een internationale carrière uitbouwen, Engeland onze uitvalsbasis moest worden. Als je in Vlaanderen in vijf steden hebt gespeeld, ben je al klaar. Aanvankelijk hadden we een Brits management en dat werkte prima, maar na een poosje stelden we toch vast dat er culturele verschillen waren. Communiceren gaat nu eenmaal vlotter als je dezelfde taal spreekt. Niettemin werken we nog altijd met een internationaal team. HOE BELANGRIJK IS/WAS DE VZW VLAS VEGAS VOOR DE KORTRIJKSE SCENE?

BENJAMIN DESMET: Balthazar, Goose, Compact Disk Dummies, SX, qua sound zijn we allemaal erg verschillend, maar we hebben wel respect voor elkaar. Bovendien hangt er in Kortrijk een positieve vibe. Het is hoopgevend te merken dat streekgenoten mooie muziek maken en er succes mee oogsten. Dan denk je al gauw: als zij het kunnen, loont het misschien de moeite het zelf ook eens te proberen.

COLIN VAN EECKHOUT: Vlas Vegas is een begrip in Kortrijk. Het is een indielabel, maar vroeger was het ook een non-profitorganisatie met een club annex platenwinkel, die tijdens de Sinksenfeesten gratis concerten organiseerde. De leden van Hitch, die ook bij Vlas Vegas actief waren, gaven ons regelmatig de kans het podium te beklimmen en zijn later onze beste vrienden geworden.

MAARTEN DEVOLDERE: Toen Goose de Rock Rallytrofee binnenhaalde, gaf ons dat een enorme boost. We waren toen zelf nog maar net met Balthazar begonnen, maar het sterkte ons zelfvertrouwen. Voordien had je wel al Ozark Henry, maar die was een beetje op zichzelf: hem kwam je nooit tegen.

BENJAMIN DESMET: Vlas Vegas staat voor originaliteit en authenticiteit. In die zin is het van onschatbaar belang voor de alternatieve muziek in Kortrijk.

© Eva Vlonk

GEOGRAFISCH LIGT KORTRIJK DICHTER BIJ RIJSEL DAN BIJ BRUSSEL. KOM JE DAARDOOR SNELLER IN DE VERLEDINING HET OOK EENS BUITEN DE LANDSGRENZEN TE PROBEREN?

Compact Disc Dummies

MA ARTEN DEVOLDERE: Die lui waren op verscheidene terreinen actief en brachten veel obscure maar boeiende bands naar de stad. Tijdens hun evenementen heb ik meer dan eens mijn ogen uitgekeken. MICKAEL KARKOUSSE: Het was een groepje muzikale anarchisten dat altijd garant stond voor een gedurfde programmatie, zowel van rockbands als acts uit de elektronische muziek. Jammer dat mensen die hun nek uitsteken om iets gedurfds te doen in Kortrijk vaak worden afgestraft. Op een bepaald moment raakte Vlas Vegas zijn subsidie kwijt. Maar we delen wel hun mentaliteit, die, denk ik, typisch West-Vlaams of zelfs typisch Kortrijks is. We volgen geen uitgestippeld parcours, maar zweren bij eigenzinnigheid. We doen altijd precies waar we zin in hebben. (Dirk Steenhaut)

GOOSE

SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//21

© Boy Kortekaas

MICKAEL KARKOUSSE: Ach, wij wonen en werken wel in Kortrijk, maar het is niet zo dat ergens in de stad een bankje staat waar plaatselijke muzikanten komen verbroederen. We kennen elkaar, er is een vorm van collegialiteit, maar ieder zit op zijn eigen eilandje. Wel herinner ik me nog een gesprek dat we na de Rock Rally van 2002 hadden met Piet Goddaer. ‘Neem je tijd, want niemand zit te wachten op het debuut van een groep’, zei hij. ‘De mensen zijn er zich pas van bewust dat je bestaat, nadat je je eerste cd hebt uitgebracht. Werk er dus net zo lang aan tot je zelf tevreden bent.’ Die goede raad hebben we ter harte genomen.

La Nuit du Jazz reikt haar trofeeën uit SABAM JAZZ AWARD ging naar de gitarist Guillaume Vierset. De jury (Bérengère Cornez, Gladys Touly, Jacques Prouvost, Eddy Gijsens, Xavier Lambertz en Roel Van Hoeck) beklemtoont zijn actieve aanwezigheid op de Belgische scene en zijn voortdurende vooruitgang. De Jazz Muze van SABAM werd uitgereikt aan een prominent figuur die de Belgische jazz al jarenlang elke dag onvermoeibaar steunt. Philippe Baron, filosoof van opleiding, radiofiguur, producent van programma’s en journalist, verzorgt sinds eind jaren 70 jazzprogramma’s op de RTBF. Hij draagt bij tot de ontdekking van nieuwe Belgische artiesten en geeft in zijn uitzendingen het woord aan de muzikanten, voor wie dit vaak de enige mogelijkheid is om hun stem op de radio te laten horen. Hij vertegenwoordigt ook de huidige Belgische jazzscene door regelmatig opnames van onuitgegeven concerten uit te zenden. (SG) guillaume vierset

david linx

Philippe baron

© Serge Braem

David Linx, Guillaume Vierset en Philippe Baron hebben de Belgische zomerscene verlicht met goed nieuws. Op de Leffe Jazz Nights in Dinant werd de SABAM JAZZ AWARD uitgereikt aan David Linx. “Vijfentwintig jaar originele projecten in diverse formules hebben van David Linx een onmisbare muzikant op de Belgische en Europese scene gemaakt. In 2012 en 2013 werden er nog twee opmerkelijke producties aan zijn reeds uitgebreide discografie toegevoegd: A Different Porgy & Another Bess met het Brussels Jazz Orchestra en Maria Joao, en Winds Of Change om vijf jaar samenwerking met de pianist Diederik Wissels te vieren. Deze twee producties illustreren zowel de permanente energie als de persoonlijkheid van de aanpak van één van de meest originele stemmen in de jazzwereld. De jury benadrukt ook de relevantie en de kwaliteit van de projecten waarin David Linx als sideman betrokken is: Songs Of Freedom van Nguyen Lê of Le Coq et la Pendule van André Ceccarelli. In Frankrijk kreeg David Linx de eretitel ‘Chevalier des Arts et des Lettres’. Hij werd benoemd tot ‘Musicien européen de l’Académie du Jazz’ en krijgt dit jaar de SABAM Jazz Award voor gevestigde muzikant”, aldus de jury, die bestaat uit Jean-Pierre Goffin, Jean-Claude Vantroyen, Dominique Simonet, Hans Reul en Jacques Prouvost. De SABAM Jeunesses Musicales Jazz Award

Julien Hucq Een Belgische saxofonist in New York (Part IV)

© foto press Julien Hucq

© Photo presse Julien Hucq

Julien Hucq, student aan het Queens College, altsaxofoon, vertelt in deze vierde aflevering verder over zijn muzikale avonturen in het land van Uncle Sam.

De afgelopen maanden is het in aanloop naar de eindexamens heel wat drukker geworden op school. Ik had de meeste belangstelling voor de cursussen arrangement en harmonie. Voor deze cursussen werd het werk van elke student opgenomen om ieders vooruitgang bij te houden en toekomstige arrangementen en composities te verbeteren. Op het einde van het schooljaar kreeg ik van de school een prijs als beloning voor mijn goede werk tijdens het jaar: de Jimmy Heath Award. Binnen de school en daarbuiten zijn mijn muzikale samenwerkingen vermenigvuldigd, waardoor ik mijn netwerk heb kunnen uitbreiden: gigs in diverse muzikale kaders en op diverse locaties, studio-opnames, vervangingen in big band. Ik kreeg ook de kans om als vervangend muziekdocent aan de slag te gaan in enkele privéscholen. Daarnaast blijf ik ook Franse lessen geven. De afstudeerproef bestaat uit een concert waarin de student een programma naar keuze voorstelt. Het einde van mijn Master komt in zicht… Zodra ik mijn diploma heb, kan ik als buitenlands student in de VS blijven als ik in orde ben met de immigratieregels. De Operational Practice Training (OPT) is een periode waarin de buitenlandse student die een diploma aan een Amerikaanse school heeft behaald een jaar lang in de VS kan blijven. Hij kan dan ook officieel een job aannemen. Je kan ook een visum voor artiesten (visum 0, hernieuwbaar elke 3 jaar) krijgen wanneer je een goed gevuld persoonlijk artistiek dossier kan voorleggen samen met aanbevelingsbrieven. 22//SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013

Zonder dit visum is de muzikant weer afhankelijk van de immigratieregels (toeristenvisum van maximaal 3 maanden, met telkens een verlenging van het visum in de Amerikaanse ambassade in Brussel). Je kan deze kandidatuur op eigen houtje tot een goed einde brengen, maar het wordt aanbevolen om een gespecialiseerde advocaat onder de arm te nemen. De kosten voor de visumaanvraag bedragen $550 en de advocaatkosten liggen rond de $3000. Ik heb een eerste gratis consultatie met een advocaat gehad en ben nu mijn press-book aan het opmaken. Na de OPT-periode ben ik van plan een visum voor artiesten aan te vragen. Om de laatste schoolmaanden en de volgende maanden in de stad te financieren, heb ik opnieuw geld moeten lenen. Daarnaast heb ik deze zomer als schilder en secretaris gewerkt. Ik ben blij dat ik deze zomer terug naar België ben gekomen. Ik heb mijn familie kunnen zien, ik heb gewerkt en kon contact houden met mijn netwerk van vrienden en muzikanten. Deze zomer heb ik in Charleroi ook mijn eerste album voorgesteld, opgenomen in New York, en ik heb deelgenomen aan tal van concerten in onder andere Kinshasa en Parijs. Sinds begin augustus ben ik terug in New York. Ik woon nu voor een maand in een co-locatie van muzikanten in Brooklyn. Ik ben er mij van bewust dat het leven van een artiest in de VS een boeiende ervaring is, maar je moet wel veel uitdagingen aangaan en hindernissen overwinnen.

Van avontuur in avontuur… Tuur Florizoone

© Jean-luc Goffinet

Ik beschouw Les Octaves de la Musique vooral als een erg aangename aanmoediging voor het project dat ik deel met Didier Laloy, de bekende diatonische accordeonist.

“Muziek kan mensen vrij maken,” zei Bob Marley in Trench Town. William Shakespeare meende dan weer dat “Muziek de liefde voedt”. Er is al heel wat inkt gevloeid over de muziek als grammatica van de stilte. Maar iedereen krijgt ermee te maken. Terwijl David Lynch muziek ziet als “een uitgelezen middel om ideeën te bundelen” zei Plato dat “muziek ziel geeft aan ons hart en vleugels aan onze gedachten”. Ook Tuur Florizoone heeft zo zijn eigen definitie, gevormd door zijn dagelijkse bezigheden als auteur, componist en accordeonist. “Muziek is de spiegel van onze maatschappij. Ik beschouw muziek als een permanent expressiemiddel, als een van de meest efficiënte middelen voor dialoog en als een instrument van de liefde. Muziek kalmeert, tempert, verenigt. Muziek is de sleutel tot alle dromen. En aangezien ik voluit ga in mijn leven, is muziek sterk aanwezig in mijn hoofd.” Tuur Florizoone begon op zesjarige leeftijd piano te spelen. Stages hier, lessen daar… Reeds in zijn kindertijd wist hij mensen te boeien met zijn spel. Momenteel werkt Tuur Florizoone als professor accordeon aan het Jazzconservatorium van Gent. De carrière van de artiest staat momenteel op een hoogtepunt want deze zomer viert hij zijn twintigjarige carrière. Je huidige succes steunt ook nog op andere gebeurtenissen die je enthousiasme prikkelen. Les Octaves bijvoorbeeld. Wat onthoud je van die recente onderscheiding? “Ik beschouw Les Octaves de la Musique vooral als een erg aangename aanmoediging voor het project dat ik deel met Didier Laloy, de bekende diatonische accordeonist. Het is een vrolijk en gedurfd project en dan is een onderscheiding altijd welkom. Wat prijzen betreft, mocht ik vijf jaar geleden tijdens het Filmfestival van Gent ook de publieksprijs van de World Sound-

track Awards in ontvangst nemen. Die werd me overhandigd voor de originele soundtrack van de film ‘Aanrijding in Moscou’. Andere nominaties in het genre hebben me geholpen om ook buiten de wereld van de jazz en de wereldmuziek bekendheid te verwerven.” En wat met Aventura Musica? Wat heeft je doen beslissen om zo’n avontuur aan te vatten? “Ik heb om verscheidene redenen besloten om de stap te zetten naar een onafhankelijk label. Dat was twee jaar geleden. Om te beginnen had ik reeds verscheidene albums uitgebracht op labels en was ik steeds sterk betrokken, niet alleen bij het mixen maar ook bij de verpakking. Ik ben gek op visuele kunst en ik vond het leuk om verleidelijke cd-hoesjes te ontwerpen. Met mijn eigen label heb ik zelf de hand in de keuze van de foto’s, logo’s, enz. Zo ben ik nog meer betrokken dan vroeger. Het was op aanraden van Guy Brulez dat ik de stap heb gezet om het label op te richten. Guy was directeur van EMI en kent de wereld van de cd-huizen op zijn duimpje. Hij is een beetje mijn engelbewaarder, op alle niveaus, maar vooral voor mijn label.” Een ander recent avontuur heeft betrekking op filmmuziek. Er is sprake van de publieksprijs op de World Soundtrack Awards 2013. Waar of niet waar? “Dat is inderdaad waar. Ik ben genomineerd voor de publieksprijs van de World Soundtrack Awards voor de filmmuziek die ik in december

2012 heb gemaakt voor de film ‘Brasserie Romantiek’ van Joel Vanhoubroeck. Ik ben heel trots op die muziek. Ze neemt een heel andere richting dan mijn gebruikelijke muziek. De cd is uitgegeven door EMI.” Aan horizonten of toekomstperspectieven ontbreekt het Tuur Florizoone alvast niet. Er staan heel wat projecten in de steigers met talloze samenwerkingen en grote ambities. Tuur, heb je nog verrassingen in petto voor het jaareinde? “Uiteraard! In het kader van Europalia India werd me een samenwerking met percussiemeester Trilok Gurtu voorgesteld. Ik heb geen ogenblik getwijfeld. Het is een droom om met deze artiest te mogen spelen. Er staan twee concerten op het programma met het trio Massot/Florizoone/Horbaczewski en Trilok: op 19 december in Leuven en op 20 december in Gent. Maar daarvoor ga ik nog op tournee naar Québec met contrabassist Jean Félix Mailloux. Nog iets dichterbij in mijn agenda is het album dat ik samen met de Nederlandse trompettist Eric Vloeimans en de Duitse cellist Jörg Brinckman uitbreng. Twee uitzonderlijke muzikanten. We gaan samen op tournee, vooral in Nederland, maar er zijn ook twee data voorzien in België: 30 september in Gent en 17 oktober in Neerpelt.” www.tuurflorizoone.be www.aventuramusica.be (SYLVIE GODEFROID)

voor de extended versie van dit artikel download onze app!

SABAM MAGAZINE 74//JULI>AUGUSTUS>SEPTEMBER 2013//23

SABAM-MAGAZINE IN WooRd, BEELd EN kLANk GRATIS oP UW TABLET

hoofdredacteur christophe depreter / kern-/eindredactie Tania Ghyselinck / redactiecomité Johan Verminnen, claude Martin, christophe depreter, Jérôme Van Win, Tania Ghyselinck, Sylvie Godefroid, Marleen francois / werkten eveneens mee aan dit nummer Laurent Michel, freek Neirynck, dirk Steenhaut, Tom dumarey, Laurent Weinstein / Vertalingen Jens devogelaere, frédéric de Vadder / herlezing Jens devogelaere / lay out olagil / Druk en verdeling Symeta / Foto’s illustraties © Andre cocquyt, SABAM/TG, Lou Berghmans, daylight, detrois, Erik dhont, Boghart, henk van cauwenbergh, VSV, Pieter Aspe, Tom krikken, Anita de Meyer, Istockphoto, Alex Vanhee, Noortje Palmers, Noise Sime - EMI, Titus Simones, SABAM/Luc Vleminckx, c. de keersmaeker, Jeroen Mylle, Eva Vlonk, Boy kortekaas, Serge Braem, foto press Julien hucq, Jean-luc Goffinet. Verantwoordelijke uitgever : Johan Verminnen, Gedelegeerd bestuurder Coördinatie : Tania Ghyselinck, Aarlenstraat 75-77, 1040 Brussel – [email protected] burgerlijke Coöperatieve Vennootschap met beperkte aansprakelijkheid sabam.- Reg. Burg. Venn. Brussel Nr. 6 -SABAM lid van cISAc - Aarlenstraat 75-77 - 1040 Brussel - BTWBE-0402.989.270 RPR Brussel - Website : www.sabam.be. Niets uit dit nummer mag opnieuw gepubliceerd worden zonder voorafgaande toestemming van de verantwoordelijke uitgever. coverfoto : Pieter Aspe © Andre cocquyt

No title

Recommend Documents