Nieuwsbrief voor- en door senioren & mensen met een beperking

Jaargang 2008 nr. 6

n e e r o s i p u u h it T Nieuwsbrief voor- en door senioren & mensen met een beperking

Deze nieuwsbrief wordt u aangeboden door de redactie en is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Gulpen-Wittem en de provincie Limburg.

Inhoud: Voorwoord en colofoon Vrijwilligerswerk, waarom doen we dat? Kunstdagen Wittem Gebeurt er iets met de uitslag van de enquête? De oudere en de goede oude tijd De gulpener berg De rijkspolitie in zuid- Limburg Over ruimte maken.... Met pensioen en wat dan? Mijn pap… is er even niet! Activiteitenkalender

blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz. blz.

2 3 5 5 6 8 10 11 13 14 15

1

Voorwoord Dit nummer heeft een algemeen thema. Het aantrekkelijke hiervan is dat er een keur van artikelen over uiteenlopende onderwerpen in de uitgave te vinden zijn. Allereerst een vervolg op het verhaal van Ine Sleijpen betreft vrijwilligerswerk. In haar artikel in dit nummer schetst zij het leven van Tonny Vanderheijden. Zij doet al sinds jaar en dag dankbaar vrijwilligerswerk. Een korte beschrijving van de Kunstdagen Wittem in september vertelt over het aanbod en de activiteiten in het huidige jaar. Het artikel over de kunstdagen wordt gevolgd door het verhaal van Ger van Loo over de goede oude tijd van de oudere. Dit artikel biedt stof tot nadenken over de goede oude tijd. Wat is dat eigenlijk? En wat betekent het begrip voor verschillende leeftijdsgroepen? In deze uitgave wederom een aantal vergelijkingen tussen vroeger en nu. Piet Hegger beschrijft wat er in de loop van de jaren is veranderd op de Gulpener berg. Hoe is het landschap veranderd van 1950 tot heden? En wanneer is het Mariabeeld eigenlijk op de berg geplaatst? Allemaal interessante informatie over deze gemeente.

Ook in deze uitgave weer een interview, deze keer met een medewerker van de Rijkspolitie Limburg. Alles over de taken van de Rijkspolitie leest u op bladzijde 10. Van de praktische informatie over de politie naar het dieper liggende onderwerp “ruimte maken”. Hoe kunnen we dit begrip interpreteren? Waarom maken we ruimte voor ons zelf en voor anderen? Ook bij het punt waarop mensen met pensioen gaan wordt er ruimte gemaakt in het leven. Of is dit toch niet altijd het geval? Een artikel over de drukke agenda van sommige mensen die gepensioneerd zijn. Tot slot, geheel in het kader van deze zomerperiode,een verhaal over de vakantieperikelen van “pap”. Lees meer op bladzijde 16. Namens de redactie wederom veel leesplezier, Maud Doveren

Colofon De nieuwsbrief ‘Thuis en er op uit’ is een uitgave van de gemeente Gulpen-Wittem. Samenstelling redactie: Ans Pieters, Ine Sleijpen en Maud Doveren (voorzitter) en de heren Piet Hegger, Wim Janssen, Wiel Herberichs, Ger van Loo en Joos Beckers.

2

Hoewel deze uitgave met de grootste zorg is samengesteld, kunt u aan deze uitgave geen rechten ontlenen. Gemeente Gulpen-Wittem Willem Vliegenstraat 12 postbus 56 Gulpen tel.: 043-8800600 e-mail: [email protected]

Vrijwilligerswerk, waarom doen we dat? Dat vroegen we ons af in uitgave 5 over vrijwilliger zijn in het Dr. Ackenshuis. In dit nummer een vervolg. We vertellen u over de bijna 85 jarige Tonny Vanderheijden uit Epen. Een uniek mens met een authentiek eigen karakter en een hart van goud. “Die wil ik strikken voor een interview”, dacht ik en maakte een afspraak met haar. Enkele vragen had ik al op papier gezet en ik dacht dat het wel los zou lopen. Inderdaad, dat deed het, maar niet zoals ik had verwacht. Bij mijn binnenkomst in haar gezellige keuken zat zij op mij te wachten met op tafel een stapel papieren en foto’s. De jaren van haar leven lagen ten toon gespreid in documenten, foto’s en boekjes. Haar hele levensloop was op kladpapiertjes geschreven. Er was zelfs een écht boek bij. Ik was dus niet de eerste die haar interessant vond. In 2002 werkte zij mee aan de uitgave van een boekwerk met de titel: “De geraniums voorbij”. De geïnterviewden in het boek spreken zich uit over het ouder worden, hun bezigheden en hun toekomstwensen. Een aanrader voor ouderen en mensen die beleid maken of werken in de ouderenzorg.

In dit boek wordt ook Tonny’s leven beschreven en natuurlijk het vrijwilligerswerk dat zij heeft gedaan. Dus materiaal genoeg om tien artikelen te schrijven. Ik zal me beperken tot één artikel in deze uitgave, maar gegarandeerd dat in een volgende uitgave nog enkele interessante artikeltjes zullen staan over het boerenleven van zo’n 50 tot 60 jaar geleden. Aan de rand van het dorp woont ze, alleen, sinds haar man in 2006 overleed. Ze heeft haar hele leven in en op hun boerderij in Terziet gewerkt. Deze is nu in handen van haar zoon. Vanaf het moment dat ze verhuisde naar het dorp heeft ze meer tijd voor het verenigingsleven. Ze staat klaar als de kostuums voor de harmonie versteld moeten worden en vierde al enkele jaren geleden haar vijftigjarig jubileum bij “Zij- Actief”, vroeger de “boerinnenbond”. Hiervan was zij in 1951 mede oprichtster.

Foto: Tonny Vanderheijden Foto gemaakt door I. Sleijpen Datum: juli 2008

3

Al meer dan twintig jaar versiert ze de kerk, helaas niet meer met haar vriendin Josefien Brauers, zij kwam dit jaar te overlijden. Met Carnaval naait ze kostuums voor de groep van haar kleinkinderen of voor de niet spelende dames van Harmonie Internos. Ook foto’s maakt ze bij elke gelegenheid en van iedereen in het dorp, in haar kast getuigen planken vol fotoboeken hiervan. Ze is bestuurlid van de bejaardenvereniging Onder Ons, dan verft ze “even” 400 eieren voor het paasfeest of neemt deel aan andere activiteiten. Er wordt gekiend, gekaart of gesjoeld, en natuurlijk is Tonny erbij. Is er een feest of iets anders belangrijks te doen in het dorp…..Tonny heeft altijd wel een taak te vervullen. Ze maakt bloemstukken, bakt kilo’s berliner bollen en strikken, verstelt kleding of bezoekt andere, minder mobiele ouderen in het dorp of verder op in Gulpen of Vaals. Zelfs in Klooster Wittem is ze een graag geziene vrouw, ook hier laat ze zien wat ze kan met groen en bloemen. Omdat haar werk en energie zo bijzonder zijn kreeg zij van de gemeente Gulpen-Wittem de cultuurprijs.

HIER

De dagindeling van Tonny: ze begint met “spek en ei” en het lezen van de krant, de afwas en wat huiswerk. Als het weer het toelaat is ze in de tuin, ze maait het gras, wiedt onkruid en bewonderd haar bloemen. Televisie kijken……daar heeft ze geen tijd voor, of er moet iets moois over Epen te zien zijn. Waarom ze op haar leeftijd nog aan vrijwilligerswerk doet? ”Dat ving ich sjun” zegt ze en knipoogt naar me! Op deze manier oud worden…….dat lijkt me wel wat! Ine Sleijpen-Faessen

HAD

UW ADVERTENTIE KUNNEN STAAN.

Inlichtingen: (van maandag t/m donderdag): 043-880 07 82

4

Kunstdagen Wittem van 6 tot en met 28 september 2008. Het thema van de Kunstdagen Wittem is dit jaar “Over de grens” en dat is in de programmering terug te vinden. Zo zullen er in de Beeldentuin kunstenaars uit België, Duitsland en Nederland te zien zijn. Er is veel mooie muziek te beluisteren uit alle windstreken onder andere uit Griekenland en de Balkanlanden. Er is een voorstelling door lichamelijk gehandicapten, een culinair concert, poëzie, muziek en een programma met liederen en operafragmenten door Opera Zuid. Verder zijn er lezingen, speciale arrangementen en voor het vijfde jaar educatieve activiteiten.

Zowel de inwoners van de regio als de toeristen hebben inmiddels hun weg naar de Kunstdagen Wittem weten te vinden. Het festival vindt plaats in de historische Kloosterbibliotheek in Wittem, Wittemer Allee 32. Dit is een ongekend mooie locatie met uitstekende akoestiek. Een locatie die inmiddels door de Provincie Limburg als cultureel podium is aangemerkt. Zodra het programma definitief is, brengen wij u verder op de hoogte. Stichting Kunstdagen Wittem Postbus 84 6270 AB Gulpen Wittem

Gebeurt er iets met de uitslag van de enquête? In een vorige uitgave van “Thuis en er op uit” is dank uitgesproken aan de 250 lezers die de moeite hebben genomen om te reageren op de lezersenquête. En terecht. Maar, gebeurt er ook iets met de uitslag van die enquête? Ook die vraag is terecht. Wij zijn als redactie blij met de aanmoedigingen en de reacties, die het initiatief voor dit blad ondersteunen. Natuurlijk. Maar wij willen vooral lering trekken uit allerhande tips, commentaar en aanbevelingen die ook duidelijk naar voren zijn gebracht. Zo is er de uitgesproken voorkeur voor onderwerpen, die u als lezers hebt aangegeven. Maar ook wensen omtrent meer verfraaiing of foto’s. De redactie is er mee aan de slag gegaan. In de twee uitgaven die dit jaar nog volgen zult u niet meteen alles anders zien. In de loop van volgend jaar zal een en ander merkbaar worden, als de gemeenteraad tenminste besluit om ook in 2009 de nieuwsbrief te laten verschijnen. Ook het gemeentebestuur zal er van overtuigd moeten zijn, dat het genomen initiatief voortzetting verdient. De nieuwsbrief is toch een instrument om ouderen en mensen met een beperking te betrekken bij en betrokken te houden bij beleid, dat (mede) voor hen wordt voorbereid en uitgevoerd.

Overigens ook in deze editie zetten wij al een stapje en wel via de volgende: In de lezersenquête is de vraag gesteld wilt u zelf ook wel eens iets schrijven in de Nieuwsbrief? Negen personen hebben daarop aangegeven dat zij dat wel eens wilden doen. Wij maken van dat aanbod graag gebruik. De Nieuwsbrief wil immers ook een product van ouderen zijn. Echter, wie zijn die mensen? De enquête was anoniem. Vandaar nu de vraag: willen deze kandidaten zich bekend maken zodat wij eens met elkaar kunnen overleggen. Een andere reactie uit de enquête kwam naar aanleiding van de vraag ik wil wel iets doen voor anderen, maar waar kan ik mij melden? Een tiental personen hebben daarop positief gereageerd en dat vinden wij een geweldig aanbod. Maar ook hier geldt, wij weten niet wie deze personen zijn. Ook voor hen dus de oproep, maak u bekend opdat wij uw wens kunnen honoreren. U kunt contact opnemen met mevr. M. Doveren. Postbus 56, 6270 AB Gulpen. Per telefoon: 0438800782 of per e-mail: [email protected]. Wim Janssen.

5

De oudere en de goede oude tijd Met de goede oude tijd wordt tijd die achter ons ligt aangeduid. Vooral het goede wat we toen beleefd en onthouden hebben, wordt bedoeld. Dit betekent niet dat er alleen maar goeds in die oude tijd is gebeurd. We weten dat wel, maar het minder goede, het slechte van “de oude tijd” willen we niet benadrukken. De bekende televisieserie ‘Goede tijden, slechte tijden’ zou de indruk kunnen wekken dat deze ‘tijden’ ook echt bestaan. Het goede of slechte lijkt meer af te hangen van wat er zich binnen de tijd afgespeeld heeft en hoe die beleefd zijn. Per persoon, groep, land en omstandigheid kan de waardering anders uitvallen. Één betekenis van tijd is die van een periode met een begin en een eind. Zo kun je een mensenleven als een periode in een groter geheel beschouwen met daarbinnen weer kleinere perioden. Denk hierbij onder andere aan de kindertijd, de tijd van volwassenen zijn en de tijd van ouder worden. Bij elke periode horen ook tijdskenmerken. Bij het kind lijkt het te gaan om leren, ontwikkeling en verzorgd worden door anderen. Bij de volwassen lijkt vooral om het zorgen voor anderen, alsook om het zorgen voor hun zelf te gaan. Bij de ouderen (en wanneer behoor je tot deze categorie?) komt vooral weer de toenemende behoefte aan zorg naar voren. Met name de ouderen kennen naast de huidige tijd ook een oude tijd. Eenmaal oud geworden, heeft de oudere alle tijd om zichzelf te zijn, te doen en te laten wat hij/zij wil en mag zich senior gaan noemen. Toch krijgt hij of zij soms te maken met een negatief beeld dat over hem of haar bestaat. De senior vult zijn tijd met zijn al dan niet welverdiende rust, maar hij lijkt tegelijkertijd in de ogen van anderen zijnen andermans tijd te verdoen. Een seniormedewerker daarentegen heeft in een bedrijf een positievere status, vaak is deze gekoppeld aan wijsheid waar andere medewerkers hun voordeel mee kunnen doen. De gewone senior (de oudere mens) wordt hier veelal niet meer op aangesproken. Laat hij al eens uit zichzelf iets van zich horen, wordt vaak niet geluisterd of legt zijn boodschap het af tegen die van de jongeren.

6

Zijn rusten en niet meer werken dan de enige kenmerken van tijdsbesteding van ouderen? Niets lijkt minder waar. Ouderen mogen of moeten langer doorwerken, hierbij spelen (niet)kunnen en (niet)willen mede een rol. Zo nemen ouderen bijvoorbeeld het overgrote deel van het vrijwilligerswerk in Nederland voor hun rekening. Ouderen zorgen steeds vaker en steeds meer voor jongeren, kinderen en kleinkinderen, maar ook voor nog oudere ouderen (denk hier bijvoorbeeld aan een 70 jarige zoon of dochter of een vrijwilliger die voor een 95 jarige oudere zorgt). Ouderen beseffen vaak dat zij, anders dan de jongeren denken, juist niet meer alle tijd hebben. Er zijn nog veel dingen te doen, moeten nog voltooid worden. Ook hoor je de oudere vaak zeggen dat het leven snel gegaan is en nog steeds sneller lijkt te gaan. Dit dringt vooral aan op een goed gebruik van de beschikbare (resterende) tijd. Door de veroudering gaan lichamelijke en geestelijke activiteiten vaak langzamer en vrager meer tijd. Er ontstaat tijdsdruk of wordt druk veroorzaakt door anderen, die een hoger levenstempo volgen. Daarbij kan de oudere letterlijk en figuurlijk in de weg gaan lopen. De senior die meer tijd nodig heeft om informatie op te nemen of te geven, lijkt steeds verder aan de kant gedrukt te worden. Hij komt in de rand van de samenleving terecht. Tenzij…..!? Van belang is dat zowel de oudere als jongeren niet enkel de verlieskanten zien die bij het verouderen horen. Het gaat immers niet enkel om het minder of niet meer kunnen doen van dingen die vroeger gewoon waren en die nu niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Het gaat ook om vermogens die, juist bij het verstrijken van de tijd en het ouder worden, behouden blijven of zelfs toenemen. Omdat het echter zowel lichamelijk als geestelijk langzamer gaat, is meer tijd en ruimte gevraagd. De oudere moet net als de jongere op weg kunnen blijven. Hierbij mag hij zelf zijn tijd invullen, in zijn tempo samen met alle leeftijdsgroepen. De oudere is best in staat samen met anderen te leren, te werken, te ontspannen en te zorgen in en voor de samenleving. De oudere kan en mag zich in plaats van inkrimpen verder ontplooien, met gebruikmaking van al zijn vermogens, ervaringen, vaardigheden en talenten.

Het mag wel zo zijn dat ouderdom met gebreken komt, die zelfs niet door de tijd meer te helen zijn. Het staat echter evenzo vast dat het jong zijn geen garantie vormt voor het niet hebben of krijgen van gebreken, op welk vlak dan ook. Het jong en gezond zijn hoeft niet de maatstaf te zijn waar de waarde van de oudere aan gemeten wordt. Het leven in de huidige tijd biedt voor de oud en jong genoeg kansen en mogelijkheden om samen te leven in een ‘goede huidige tijd’, een tijdsperiode waarin niet álles goed, maar zeker ook niet álles slecht is. De huidige jongeren mogen dan straks op hun beurt weer over ‘hún goede oude tijd’ spreken. Ger van Loo.

Foto: De goede oude tijd Bron: http://www.gerarddrost.nl Datum: 23-6-2008 7

De gulpener berg Toen wij nog jong waren, in de vijftiger jaren, zag de Gulpenerberg er heel anders uit dan nu. De Gulpenerberg was toen in de zomerdag bekleedt met de gele bloem van bremstruiken. Voor de rest was er alleen gras. Ook waren er heel grote bomtrechters uit de tweede wereldoorlog. Als je over het plateau liep kwam je overal schuttersputjes tegen. Dit waren ook nog herinneringen aan de oorlog. Het Maria monument stond er in de jaren ’50 wel al. Dit monument is geplaatst in het jaar 1935. Het is een gift van alle parochies van het dekenaat Gulpen. Door pastoor-deken H. Erens van Gulpen werd begonnen om geld in te zamelen in de 22 plaatsen binnen het dekenaat Gulpen. De plaatsnamen van alle parochies zijn in de sokkel van het monument gebeiteld: Epen, OudValkenburg, Vijlen, Gulpen, Wittem, Holset, Schin op Geul, Wijlre, Eijs, Ransdaal, Wahl- en Nijswiller, Noorbeek, Sibbe en IJzeren, Mheer, Vaals, Reymerstok, Mechelen, Slenaken, Lemiers, Margraten, Schulder en Banholt.

8

Voor de jeugd was de Gulpenerberg een fantastisch terrein om allerlei spellen te doen. Wij deden er cowboyspelletjes en het spel vlag veroveren werd er gespeeld. Verstoppertje spelen was ook erg leuk. Boven op het plateau was een mooie gelegenheid om te voetballen. Er moest opgepast worden, dat de bal niet van de berg afrolde, want dan ging hij door de wei van de familie Aussems tot op de Oude Akerweg. In augustus als het veld geoogst was, was dit een mooie plaats om met een vlieger te spelen. In de maanden mei en oktober werd er iedere avond om 8 uur de rozenkrans gebeden. Ook werd er voor een ernstige zieke een noveen gehouden. Dit is in 1966, nadat ik een ernstig auto-ongeluk had gehad, ook voor mij gedaan. Boven op de berg waren in de 50’er jaren twee mogelijkheden om iets te drinken. Naast het Maria-monument had de familie Beenen een stalletje waar je iets te drinken kon krijgen en enkele souveniertjes kon kopen. Een stuk achter het monument in het kleine bosje had Hub Savelberg een keet, waar hij allerlei drank en ijs verkocht.

In de loop van de jaren is alles geheel veranderd. Alle gaten, die er waren zijn gedicht en er is een geheel nieuwe aanplanting gemaakt. Ook zijn er overal bankjes neergezet. Vroeger kon je als je boven op de berg stond naar alle kanten kijken en had je een fantastisch vergezicht. Door de huidige beplanting is dit helemaal verdwenen. De mogelijkheden voor de jeugd om te spelen zijn ook verdwenen door allerlei prikkeldraadversperringen en rotsmassa's die nu zijn aangebracht. Wel is er nu bij het park een mooie gelegenheid

bij gekomen, waar je iets kunt eten en drinken. Van hier uit heb je wel een mooi vergezicht over Gulpen. Het is jammer dat het veldpad, dat via de Oude Akerweg en de Zonweg naar boven liep, is verdwenen. Nu moet je via de Beksweg door de weilanden naar boven of over de grote weg vanaf de Parallelweg. Toch is de Gulpenerberg nog steeds een mooi stuk natuur voor ons. Hij is uniek in de regio zuid- Limburg. Daar mogen we trots op zijn. Piet Hegger

Foto: Gulpenerberg Bron: www.vakantieappartementen-heuvelland.nl Datum: 23-6-2008

9

De rijkspolitie in Zuid-Limburg Op dinsdag 20 mei had ik een interview met dhr. Albert Hamers, wijkagent van de gemeente Gulpen. In 1993 werden de rijkspolitie en de gemeentepolitie samengevoegd tot regionale korpsen. De gemeente Gulpen ligt binnen het bewakingsgebied van het regionale korps Limburg- Zuid en de daadwerkelijke politiezorg wordt verleend door de basiseenheid Mergelland, gevestigd aan de Randweg 5 te Vaals. De politie is landelijk op twee manieren te bereiken: door middel van het landelijke alarmnummer 112 en op het landelijke nummer 09008844 voor minder dringende zaken. De politie is verder een keer per week fysiek aanwezig in het gemeentehuis van Gulpen. Dit spreekuur is elke donderdag van 9.00 uur tot 12.00 uur. De wijkagent is verantwoordelijk voor zijn eigen gebied en is hiermee aanspreekpunt van zijn wijk. De wijkagent kan via het landelijke nummer 0900- 8844 worden bereikt. Bij afwezigheid van de wijkagent worden aangedragen zaken op zijn agenda gezet. De taken van de politie zijn omschreven in artikel 2 van de politiewet. Tot het takenpakket behoort ondermeer de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde, de openbare orde en hulpverlening.

HIER

In geval het de handhaving van de rechtsorde betreft is de politie onder het gezag gesteld van de officier van justitie. Daar waar het de openbare orde betreft is de burgemeester de aangewezen persoon, die het gezag over de politie uitoefent. Verder verleent de politie ondersteuning bij grote rampen. De politie is dan de instantie die zorgt voor wegafzetting en beveiliging. Een andere taak behelst het instellen van een onderzoek wanneer het vermoeden bestaat van een strafbaar feit. Er wordt nauw samengewerkt met brandweer en GGD om risico's en andere gevolgen te beperken. Indien er sprake is van wegafzettingen dan zoekt de politie samenwerking met de overheden, zoals gemeenten en provincie of rijk. De politie heeft enkel de bevoegdheid om een weg voor de maximale duur van 3 uren af te zetten, daarna moet de afzetting gecontinueerd worden door een besluit van de desbetreffende overheid. Ook in het alledaagse bestaan is er voor de politie een belangrijke taak weggelegd. Te denken valt aan bemiddelingen in ruzie tussen buren of echtgenoten, het singaleren van “opvallende thuissituaties”, het optreden bij verkeersongevallen en de afhandeling daarvan en toezicht in publieke ruimtes. Piet Hegger

HAD



10

Over ruimte maken... De vakantie tijd nadert. Menigeen maakt gebruik van de extra vrije tijd om er op uit te gaan. Vliegmaatschappijen haasten zich om de klant binnen te halen. Met hele ladingen tegelijk worden groepen van mensen naar hun vakantiebestemmingen gevlogen. Daar aangekomen, zoeken mensen eerst naar een onderkomen, naar ruimte waar ze tijdens hun vakantie kunnen verblijven. Het is voor de vakantieganger duidelijk dat het nieuwe onderkomen maar tijdelijk is. Als de vakantie om is, vliegt men naar huis en men hoopt daar de eigen woning weer ongeschonden terug te vinden. Gelukkig is dit voor nagenoeg iedereen het geval. Bij sommige dieren, vooral de trekvogels, gebeurt iets soortgelijks. Zwaluwen brachten mij een dezer weken op deze gedachte. Elk jaar weer vind ik het moment waarop de zwaluwen terugkeren van hun winterverblijf heel bijzonder. Ook dit jaar was ik blij deze lenteboden te zien en te horen. Rond ons huis vloog een koppeltje heen en weer en onderzocht de omgeving. Eerst snapte ik er niets van. Later bleek dat ze geen onderkomen hadden en naarstig op zoek waren naar een geschikte plek. Er was geen nestje vrij en ze moesten zelf aan de slag. Toen de ijverige beestjes een geschikte ‘bouwplaats’ hadden gevonden gingen zij bouwen. Dat was trouwens het moment dat ik pas in de gaten kreeg dat zij in woning(ruimte)nood verkeerden. In de stal boven een lamp werd hard aan een nestje gewerkt. Bouwmateriaal (hooi, stro, paardenhaar en klei) werd aangesleept en verwerkt. De bouw vorderde gestaag en ’s avonds rustte één vogel uit in het in aanbouw zijnde nest en de andere zat veilig ergens tegen het plafond. Momenteel zijn we een paar weken verder. Het heeft er alle schijn van dat de verwachtte eitjes gelegd zijn en bebroed worden. De kuikentjes zullen niet zo lang meer op zich laten wachten.

Bij de start van de nestbouwactiviteiten voelde ik mij verplicht om even na te denken wat ik moest. Deze ‘brutale’ vogeltjes namen immers een gedeelte van mijn stal in bezit. Toestemming of vergunning hadden zij niet gevraagd en hun activiteiten pasten niet in mijn bestemmingsplan. Er waren verschillende mogelijkheden. Om er enkele te noemen: verdrijven, gedogen of samenwerken. Het is het laatste geworden. Ik wilde de ruimte, en die was genoeg voorhanden, wel delen. De last die ik nu van de vogeltjes heb, is dat zij rakelings en onverwacht over mijn hoofd scheren en dat zij hun uitwerpselen letterlijk over de nestrand heen werpen. Ook moest de deur van de stal aangepast worden om de diertjes volledige toegang te verlenen, overdag en ’s nachts. Ruimte heb ik hun gelaten! Wat ík win, is de vertederende aanblik van het broedende paar en de verwachting van een paar jonge vogeltjes. Ook vangen de nijvere diertjes grote hoeveelheden lastige insecten. Wat de zwaluwen aangaat, zij hebben nu een tijdelijk verblijf, een ruimte om te leven en hun kuikens groot te brengen. De jongen moeten met hulp van hun ouders zien dat zij in september sterk genoeg zijn geworden om de lange vlucht naar hun winterkwartier te maken. Ook daar zullen zij een plek(ruimte) hebben of moeten zien te vinden. Bij en tussen mensen is het al niet anders, ook tussen ouderen die voor jongeren zorgen en omgekeerd. Soms is het letterlijk zo dat we ruimte nodig hebben (op de weg, in de trein, in bed, in het leven etc.). Soms vragen we die, maar soms nemen we gewoon ruimte in, ongevraagd, bewust of onbewust. De anderen moeten dan ruimte bieden of laten, opschuiven, plaats vrij maken of zich aanpassen. Denk aan de automobilist die naast ons rijdt en wil invoegen. Soms hebben we ruimte op een ander vlak nodig. Ruimte om jezelf te kunnen zijn of te worden of ruimte voor gevoelens. We komen dat in (zorg)relaties tegen bij partner, kinderen, werk etc. We willen dan met rust gelaten worden, meer tijd krijgen, eigen keuzes kunnen maken enzovoort. Ruimte of die nu letterlijk of figuurlijk nodig is,

11

vraagt van de ene kant om nadenken of deze ruimte nodig is en zo ja, om bereidheid deze ruimte te vragen of te nemen. Van de andere kant vraagt het om het zien van een behoefte aan ruimte van de ander. Het is een aangelegenheid waar verstand en gevoel in meedoen. Zeker daar waar we de ruimte zelf nodig denken te hebben, node kunnen missen of deze niet willen prijsgeven kan het spannend worden. Soms vraagt dit om een inspanning, een bereidheid om het eigenbelang op te schorten ter wille van de ander. Ook vraagt het soms om het niet klakkeloos vast houden aan regels, gebruiken en afspraken. Deze inspanning wordt vaak beloond met het ervaren dat de ander hier beter van wordt. Denkt u hierbij aan het voorbeeld van het zwaluwenverhaal.

Foto: zwaluwnest Bron: www.fototrip.nl Datum: 6-7-2008

Als mensen ruimte maken of geven, betekent dit tegelijkertijd ook dat mensen ruimte krijgen en kunnen innemen. We kunnen er allen, oud en jong, beter van worden. Ger van Loo.

HIER

HAD



12

Met pensioen en wat dan? Onlangs zei Frans uit Gulpen: “Ik wacht nog even met lid worden van jullie vereniging, volgend jaar ga ik met pré-pensioen en dan krijg ik wat meer tijd om mijn stokpaardjes te berijden.” Oei, daar kreeg hij meteen commentaar op. “Dat had je gedacht, vanaf het moment dat ik met mijn job gestopt ben, heb ik nog minder tijd”, grinnikte zijn vriend Albert. Het was een ervaringsdeskundige; twee jaar thuis en bijna altijd de hort op. Klussen bij zijn dochter, vissen met een vriend, in de avonduren bridgen..., boodschappen doen, wandelen en fietsen met zijn vrouw et cetera, et cetera. Daarnaast is hij actief in drie verenigingen en uiteraard helpt hij zijn echtgenote in de huishouding. Ondertussen kent hij zijn taakjes wel: stofzuigen, samen afwassen, de hond uitlaten, het gazon maaien, verf klusjes en…..e-mailen. Jawel! Oh ja, samen met mijn vrouw volgt hij een computercursus voor 55 – plus. “Interessant en heel gezellig”, zo deelde hij mee. De twee heren zaten gezellig op een terras met een pint binnen handbereik wat bij te praten. Ze waren al heel lang bevriend, maar de laatste tien jaar hadden ze bijna niets meer samen ondernomen. Druk! Druk! Eigen gezin, drukke baan, het bekende verhaal. Tijdens het gesprek werden de vriendschapsbanden weer wat aangehaald…De mannen maakten plannen voor de naaste toekomst…. Plots floot Albert op twee vingers. Schel schalde het geluidje over de markt en prompt keek een man met een boodschappenkarretje verbaasd op….”Dat is Alfons!”, zei de fluitist tegen zijn kameraad op het terras. Alfons kwam naar het tweetal toe en werd uitgenodigd er gezellig bij te komen zitten…”Wat een toeval”, zei Frans. “Zo zie je elkaar jaren niet en nu treffen we elkaar hier op een terras!”

Uiteraard werd over koetjes en kalfjes gesproken en daarbij werden de nodige oude koeien uit de sloot gehaald….Al snel werd duidelijk dat Alfons grote zorgen had. Zijn vrouwtje was al enkele jaren hulpbehoevend. Alfons was blij dat hij zijn triest verhaal thans aan zijn oude kameraden kwijt kon. Om dit lange verhaal kort te houden: Alfons was al enkele jaren “thuis”. Maar door de ziekte van zijn vrouw was hij behoorlijk eenzaam geworden. Als mantelzorger van zijn echtgenote had hij zijn handen meer dan vol…Hij wist niet beter en klagen deed hij niet….Constant keek Alfons op zijn horloge, hij was onrustig en na een half uurtje verontschuldigde hij zich met de woorden: “Jongens, fijn jullie weer te hebben gesproken maar ik moet nu echt naar huis. De ‘hulp’ gaat over een kwartiertje weg en dan wil ik weer bij mijn vrouwtje zijn.” Handen werden geschud en met een droeve glimlach nam Alfons afscheid. Frans en Albert hadden met hun oude vriend te doen en begonnen prompt plannen te smeden. Twee weken later zag de wereld van vriend Alfons er een stuk florissanter uit. Wat een pracht vrienden had hij, zo bleek al heel snel. Frans en Albert hadden samen met de achterban vergaderd en men was tot de conclusie gekomen dat Alfons een handje hulp verdiende. In eerste instantie hield deze zich stoer en beweerde het wel alleen af te kunnen, maar uiteindelijk ging hij overstag. Er werd een soort werkrooster gemaakt en met behulp van de vrouwtjes werd een taakverdeling opgesteld, met het gevolg dat er plots weer een zonnetje scheen in de woning van Lenie & Alfons. Joos Beckers.

13

Mijn pap…is er even niet! Mijn vader, pap zoals we hem noemen, is even niet bereikbaar! We kochten voor vaderdag extra een mobieltje. Ondanks dat is hij niet bereikbaar. Dan worden wij onrustig. Vind jij dat gek? Wij niet! Hij is namelijk “bergwandelen” in Oostenrijk. Acht dagen wandelen, terwijl zijn bagage van gasthof naar gasthof gebracht wordt. Alléén en……hij is 81 jaar! Dan wil je toch horen waar hij zit en hoe het hem gaat. Het liefst lieten we hem niet gaan, maar ja hij laat zich niet tegen houden. “Als ik het nu niet doe, hoef ik het niet meer te doen.” Daarin moeten we hem gelijk geven. Maar toch… Mijn vader is mijn kameraad vanaf …ja vanaf….altijd al. We hebben veel meegemaakt; veel leuke dingen maar ook droevige en moeilijke momenten. Zeker in de tijd dat mijn moeder ziek was. Tien jaar is ze ziek geweest. Eerst in mindere mate, maar later steeds meer zorg vragend. Hij, pap, was haar rots in de branding. Hij zorgde voor haar van de vroege ochtend tot …weer de vroege ochtend. Nooit klagend, altijd goede zin, bemoedigend, en verdragend. Hij is altijd vol begrip. Na mijn moeders dood kreeg mijn vader tijd om te genieten. En dat doet hij iedere dag! Hij begon met een reis naar Canada en de U.S.A. Vakanties samen met de kinderen in Italië en Oostenrijk volgden.

14

Tussendoor is hij thuis, tuiniert in onze tuin (deze ziet er dan ook fantastisch uit) wandelt, bezoekt ouderen en zieken, is actief in de kerk, doet aan stamboomonderzoek enzovoorts. Daarnaast spaart hij van alles en nog wat. Munten, postzegels, oude ansichtkaarten, krantenknipsels enz. Soms klaagt hij: “ik heb geen tijd!” “Hoe zou dat komen pa?” Hij is een leuke opa voor zijn kleinkinderen, geïnteresseerd in alles wat ze doen, matig met zijn goede raad, maar hij is er als ze hem nodig hebben. Plagend en ondeugend, net als de jeugd. We beleven veel vreugde aan hem en zien hem graag komen, is hij er even niet dan wordt hij gemist, zoals nu! Gelukkig tien minuten geleden belde hij! Er was geen bereik op zijn mobieltje. “Pap, er bestaan ook gewone telefoons, bijvoorbeeld in je hotel!” zegt hij: “O ja, dat ik daar niet aan gedacht heb!” Mijn pap, God, ik hoop dat hij er nog lang mag zijn, want nu is hij er even niet en wat mis ik hem dan al! Ine Sleijpen

Activiteitenkalender Datum 6-9-08 t/m 28-9-08 17-12-08 18-12-08

Activiteit Kunstdagen Wittem Kerstviering Kerstviering

Organisatie Stichting Kunstdagen Wittem Seniorenvereniging Eendrachtig Samen te Eys Ouderenvereniging Onder Ons Epen

inlichtingen Postbus 84 6270 AB Gulpen Mw. N. Naber 043-4512552 Mw. Van Harskamp 043-4552541

Heeft uw organisatie een interessante activiteit voor onze lezers? Mail het door naar de redactie. e-mail: [email protected] of naar de Gemeente Gulpen-Wittem, t.a.v. Maud Doveren, Postbus 56, Gulpen.

HIER

HAD



15

16

Nieuwsbrief voor- en door senioren & mensen met een beperking

Recommend Documents