ASHRAM BULLETIN
Met o . a . • C h i n e e s a l s e i n d e x a menvak • Kunstveiling • A s h r a m o p de schaats 16e jaargang, april 2010
Colofon
VAN DE REDACTIE
Het Ashram Bulletin is een periodiek van het Ashram College en verschijnt vijf keer per schooljaar. Het bulletin bevat actuele berichtgeving van de twee vestigingen van de school en biedt ruimte voor informatie van de zijde van de OVAC. Alle medewerkers en alle ouders van onze leerlingen ontvangen een exemplaar. Externe relaties ontvangen een exemplaar per post. De oplage bedraagt 2500.
De Engelse dichter T.S. Eliot noemde de maand april in zijn lange gedicht Het Barre Land ‘de grimmigste maand’. En daar had hij zijn redenen voor. En wij? Wij schudden onze veren na een lange en koude winter, schilderen de plekken waar de kou en het vocht hun sporen hebben achtergelaten en zijn dolblij met het kleine beetje opwarming dat de zon ons in april gunt. De leerlingen zien de periode na Pasen vaak als één lange opmaat naar een eindeloze zomervakantie, maar wij weten dat er nog een lange weg te gaan is. Voor u ligt het vierde Ashram Bulletin van dit schooljaar. Centraal in dit nummer staat uiteraard het overlijden van onze collega Anton Pfeiffer. Petra Vink sprak bij de afscheidsdienst op school een overdenking uit en oud-leerling Marijn Kramp haalde herinneringen aan Anton op in een column van haar krant Alphencc. Er zijn dit keer twee interviews. Eén met eerder genoemde Marijn Kramp en één met Hannie van Leening. Zij is interim-voorzitter van het College van Bestuur en René Wentink praat met haar over haar opdracht en haar eerste indrukken van het Ashram College. Dan is er nog informatie over het stuk Nadien dat in mei wordt opgevoerd voor de scholen voor voortgezet onderwijs in Alphen aan den Rijn en dus ook voor leerlingen van het Ashram College. En er is nieuws uit Den Haag. De demissionaire minister van Onderwijs maakt bekend dat het Ashram College één van de weinige scholen in Nederland is die Chinees als examenvak mag gaan invoeren.
Redactie en realisatie Irene Meccanici, Kees Visschedijk Advertenties Irene Meccanici e-mail:
[email protected] Vormgeving en druk MultiCopy Alphen aan den Rijn Ashram College Marsdiep 289 2401 XH Alphen aan den Rijn T 0172 430 234 E
[email protected]
Veel nieuwe leerlingen!
Voor aankomend schooljaar hebben zich 305 nieuwe leerlingen aangemeld in Alphen en 91 in Nieuwkoop! De verdeling van de keuzeprogramma’s in Alphen is als volgt: ArtClass 114, Mondo 49, SportLife 73 en De Jonge Onderzoeker 63. Ook zal er weer een Gymnasiumklas van start gaan.
Ashram College Lindelaan 2 2421 VR Nieuwkoop T 0172 579 216 E
[email protected] I www.ashram.nl
Inhoud • Ashram op de schaats 3 • Chinees als examenvak 4 • Het geheim van de paashaas 5 • In Memoriam 6-7 • Internationale adviseurs 8-9 • Project Unlimited 10-11 • Wat ben je eigenlijk gaan doen? 12 • VMBO-ers doen mondeling 13 • Nadien 14 • Ovac 15 • Ashram’s got talent 16 • Wintersport 17 • Kunstveiling 18 • Techniek 19 • SOGgen en No-stress-model 20
Vakantierooster 2010 – 2011 maandag 18 oktober – vrijdag 22 oktober: maandag 20 december – vrijdag 31 december: maandag 21 februari – vrijdag 25 februari: vrijdag 22 april – maandag 25 april: maandag 2 mei – vrijdag 6 mei: donderdag 2 juni – vrijdag 3 juni: maandag 13 juni: maandag 4 juli – vrijdag 21 augustus:
Herfstvakantie Kerstvakantie Voorjaarsvakantie Paasvakantie Meivakantie Hemelvaartvakantie Tweede Pinksterdag Zomervakantie
Rectificatie Helaas zijn er in het vorige Ashram Bulletin een tweetal fouten geslopen. Allereerst staat in het onderschrift Huub Krabbedam, hetgeen moet zijn Huub Krabbendam. In het stukje over Huub staat tevens behoefd i.p.v. behoeft. Onze excuses hiervoor.
2
Ashram Nieuwkoop vmbo-ambitieschool Initiatiefnemers achter de aanvraag - Belinda Herrewijn en Ronald van den Helder – zijn er trots op dat het is gelukt om van Ashram Nieuwkoop een ambitieschool te maken en kijken uit naar de nieuwe ontwikkelingen in het komend schooljaar.
Ashram Nieuwkoop krijgt deze maand officieel het predikaat “VMBO Ambitieschool” voor VMBO-TL toegekend. Een vmbo-ambitieschool is een school die extra aandacht schenkt aan vakken en activiteiten op het gebied van techniek in het dagelijks leven en tegelijkertijd haar leerlingen stimuleert te kiezen voor een richting waarbinnen techniek een belangrijke rol speelt. Ashram Nieuwkoop heeft deze onderscheiding onder meer te danken aan het starten van het keuzeprogramma Technologie in leerjaar 3-TL en de nieuwe vakles BV Multimedia & Design in de onderbouw. Deze nieuwe vakles start aankomend schooljaar. Het Ambitieprogramma is een landelijk initiatief vanuit het Platform Bètatechniek gericht op vmbo en mbo.
Ashram op de schaats 1.32.26 gereden over twee rondes. Dat was helaas net niet genoeg voor de finale. Toen was het de beurt aan team Ashram 2, jongens tot en met 14 jaar licentie houders. De eerste twee omlopen werden gewonnen waarbij de tweede krap, dus de druk was hoog voor de finale waarbij ze zich konden plaatsen voor de landelijke finale op 25 maart. Dankzij een geweldige slotronde versloegen ze team Visser ’t Hooft lyceum 2 met een tijd van 1.37.86. Die tijd was twee seconden sneller dan hun tijden in de vorige omlopen. Met die tijd zouden ze vorig jaar tweede zijn geworden op de landelijke finale! Daarna moest het team Ashram 4 starten. Zij werden in de voorrondes twee keer tweede en moesten het in de finale opnemen tegen team Dalton Voorburg 1. Helaas viel Melissa, dus geen landelijke finale voor hen. Bij de prijsuitreiking was er nog een meevaller; er was een klassement bijgehouden waarbij het Ashram College voor het eerst in de geschiedenis het podium haalde! Een derde plaats en een grote beker.
Op donderdag 4 december zijn twintig leerlingen van het Ashram College naar ijsbaan de Uithof in Den Haag geweest voor de jaarlijkse scholenploegenachtervolging.Vorig jaar met als hoogtepunt een team dat zich via de achterdeur geplaatst had voor de landelijke finale in Groningen die daar achtste werd. Om je als team voor de landelijke finale in Den Haag te plaatsen moet je winnen. Het Ashram College was vertegenwoordigd met vijf teams verdeeld over vijf categorieën. Als eerste was het de beurt aan het team Ashram 1, meisjes tot en met 14 jaar. Ze deden over twee rondes in de eerste omloop 1.32.55 en in de tweede omloop 1.33.82 en eindigden daarmee op een knappe vijfde plaats. Daarna was het de beurt aan team Ashram 3, jongens tot en met 14 jaar. Helaas hadden zij een half rondje te weinig gereden doordat ze in de war raakten met het inhalen van een andere groep dus werden ze gediskwalificeerd. In de categorie 3B, meisjes tot en met 17 jaar, werd het Ashram College vertegenwoordigd door team Ashram 5. Zij werden knap derde in de tijden van 1.34.52 &
Ronald Ligtenberg 2VC
3
Chinees als examenvak op middelbare scholen Chinees op het Ashram College
Enkele dagen na de Chinese nieuwjaarsviering heeft staatssecretaris Van Bijsterveldt aangekondigd te starten met Chinees als examenvak op middelbare scholen. Het examenvak wordt aangeboden op vwo-niveau, maar ook talentvolle havisten krijgen de mogelijkheid om op vwo-niveau het examen te doen. “China zal als economische wereldspeler een steeds belangrijkere rol gaan spelen in onze samenleving. Dit vak biedt voor de toekomst prachtige kansen voor onze economische betrekkingen en verbreedt de horizon van talentvolle jongeren”, aldus Van Bijsterveldt. Zij trekt hiervoor 1 miljoen euro uit. In 2007 mocht het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum als enige middelbare school in Nederland Chinees als examenvak voor het vwo aanbieden. Hun leerlingen bijten dit voorjaar het spits af door als eerste het Chinese examen af te leggen. Afgelopen jaren hebben meerdere scholen aangegeven Chinees als examenvak te willen aanbieden. Naast het Hilversumse Gemeentelijk Gymnasium mogen vanaf dit jaar de volgende scholen het examenvak Chinees aanbieden: het Ashram College Alphen in aan den Rijn, het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam, De Goudse Waarden in Gouda, het Stanislascollege in Delft, Wolfert van Borselen in Rotterdam, het Visser ‘t Hooft Lyceum in Leiden en het Theresia Lyceum in Tilburg. Het examenvak Chinees start als pilot en heeft een looptijd van vier jaar. Als de pilot succesvol is, dan zullen meer scholen Chinees als examenvak mogen invoeren. De vraag naar kennis over de Chinese taal wordt op de arbeidsmarkt steeds luider nu China zich ontwikkelt tot één van de grootste handelspartners van Nederland. “Kennis over de cultuur en taal past bij het succes van de Nederlandse handelsgeest”, vult Van Bijsterveldt aan. Mardarijn (standaard-Chinees) en het vereenvoudigde karakterschrift (Jiantizi) zullen het uitgangspunt zijn. Hier op school wordt het vak al aangeboden in de onderbouw van het vwo. In 2013 vindt de evaluatie plaats van de pilot.
Chinees in het keuzeprogramma Mondo! Sinds twee jaar bieden wij op het Ashram College het vak Chinees aan. Het vak wordt twee lesuren per week gegeven buiten het rooster. Leerlingen zitten een extra middag op school en ervaren dat als zwaar. Daarom plaatsen we met ingang van het schooljaar 2010 – 2011 het vak Chinees binnen het keuzeprogramma Mondo. Dat betekent dat de lessen Chinees met ingang van volgend schooljaar binnen het rooster gegeven kunnen worden. Wat verandert er voor Mondo? Leerlingen, die Chinees kiezen, kiezen voor het keuzeprogramma Mondo. Ze volgen twee lesuren per week Chinees tijdens de uren Mondo. De overige twee uren volgen ze twee van de vier modules Mondo. Deze oplossing geldt ook voor leerjaar 2; dan volgen deze leerlingen naast een blokuur Chinees nog één andere module Mondo (het keuzeprogramma in leerjaar 2 telt drie lesuren). Voor alle overige Mondo-leerlingen verandert er niets; zij volgen – net als dit schooljaar – vier modules Mondo. Als een leerling het vak Chinees kiest, wordt een extra financiële bijdrage van de ouders gevraagd. Irene Meccanici
Nieuwsbericht | 18-02-2010 | Directie Communicatie van Ministerie van Onderwijs
4
Het geheim van de paashaas We gaven op 1 april 2010 een toneelstuk op de basisschool ‘De Zilveren Maan’ Het ging best goed. Het toneelstukje ging over een paashaas die naar de burgemeester moest om daar paaseitjes te verstoppen. Maar als hij erheen gaat, struikelt hij en dan breekt hij z’n arm en nog een paar andere dingen, dus dan komt er een heel drama: de burgemeester z’n vrouw en de lakei verzinnen een plan om een andere paashaas te zoeken dan maken ze een advertentie met paashaas gezocht. De dochters van de burgemeester gingen solliciteren, maar dat ging natuurlijk heel slecht totdat de paashaas zelf weer kon komen. We hadden het toneelstuk zeven weken van tevoren geoefend samen met onze docent van muziek, mevrouw Lyklema.
De kinderen van de kleuterklassen, groep 1 en 2 waren zeer onder de indruk en ze moesten best veel lachen. En de docenten zelf ook. Het was in een woord geweldig. David was de paashaas, hij was vergeten verband mee te nemen, maar heeft toen gewoon WC-papier om zijn hoofd, armen en benen gedaan. Sanne speelde een dubbelrol, Happy en een schaap en het ging best goed. We vonden het een heel leuke ervaring, vooral omdat we aan de koppies van de kinderen konden zien hoe leuk ze het vonden. We willen volgend jaar wel weer spelen. Door Sammy Jo, Melissa, Sanne, Asmae, Samantha, Cherise, David en Mohammed uit klas 2C (Nieuwkoop).
5
IN MEMORIAM ANTON PFEIFFER Op vrijdag 5 februari overleed onverwacht Anton Pfeiffer die vanaf augustus 1974 als leraar Nederlands op het Ashram College gewerkt heeft.
Marijn Kramp is redactiechef van Alphencc en schreef op woensdag 10 maart een column over haar favoriete leraar.
Petra Vink heeft op de afscheidsbijeenkomst in de aula van de school Anton herdacht als een collega met wie ze zich heel nauw verbonden voelde.
De bijdragen van Petra en van Marijn vindt u op deze en de volgende pagina.
Lieve dierbare Anton, Ik praat maar tegen je alsof je er bij bent, dat maakt het makkelijker om afscheid te nemen. Als je bij elkaar bent kun je bye bye zeggen voor lange tijd, zoals voor een zomervakantie. Wat onhandige afscheidzoenen dag Anton, fijne vakantie, veel plezier , in de Drôme, neem je een flesje Clairette de Die mee? in de Dordogne, in Bretagne …, rust lekker uit… en is je tentje waterdicht? Tot … Op vrijdag 14 januari hebben we met de sectie Nederlands nog bij jou gegeten. Dat doen we niet met grote regelmaat;wel een aantal keren per jaar. Van oudsher, onder ons, ieder maakt wat lekkers en we eten bij een van ons thuis. Deze keer was jij heel gedecideerd: Bij mij. Nee Netty, niet bij jou, bij mij. Anton heeft een fijn huis: stijlvolle twintigerjaren meubels en veel antieke snuisterijen, warme kleuren, een fraaie piano. Een huis waarin Louis Couperus zich zou kunnen ontspannen. Wat heb ik hem lang niet horen spelen, zei een goede buur. Jij zelf was wat onrustig, die 14e januari. Ik had meer willen lachen, zei je ’s avonds toen je mij uitliet, zoals vroeger, toen we bij dit soort avonden zoveel pret hadden. Anton, jij miste vroeger.
Voor dit etentje van 14 januari zou jij niet de klassieke, veelgeroemde Bagna Cauda voor ons maken, maar Normandische stoofappeltjes. Zoet, geurend en kruidig, naar het recept van je moeder. De woensdag ervoor waarschuwde je per mail: geen ovengerechten meebrengen want mijn oven is stuk. Het euvel bleek desastreus: Antons degelijke Miele-oven was op hol geslagen, ongestuurd en ongewild waren alle functies tegelijk in werking gezet: magnetron, verlichting, hete lucht en grill waren door een elektronisch foutje tegelijk geactiveerd en daardoor was zoveel warmte ontstaan dat het glazen binnenwerk uiteenspatte. Pats. Opgebrand.
Jouw mooiste schoolervaringen dateren uit de tijd dat je veel tijd voor alles had, de tijd dat zoveel kon, dat jij zoveel kon en dan bij voorkeur op geheel eigen wijze. Dan voelde je je het meest senang: onder leerlingen met wie je veelvuldig en persoonlijk contact had, met wie je kon dollen, kroegen en plezier maken, op school, bij jou thuis, in jouw tuin. In gesprekken over literatuur, leven en loyaliteit en liefde. Met wie je ook jouw fenomenale kennis, eruditie, humor en muzikaliteit kon delen. Want man, wat heb je veel talenten.
6
Nederlands is leeg. Verdomde leeg. Dat is verdrietig. En pijnlijk. We hebben veel gezegd en veel niet gezegd. Jij en ik waren samen decaan en zaten niet altijd op dezelfde lijn. Het verbond ons wel op persoonlijk vlak: we brachten veel tijd door samen. Ik mocht soms bij je binnenkomen.
Lieve Anton, ongewild, niet onbewust heb jij veel van je lijf gevergd. Door jouw manier van leven. Door hoe je bent: een warm, attent en aandachtig mens. Een gesloten mens, met een eigen binnenwereld waar niet veel mensen dichtbij mochten komen. Je vond lesgeven zwaar de laatste jaren maar je kon ook niet zonder. Werken bracht regelmaat in je leven en die structuur had je nodig om niet geïsoleerd te raken. Je was er, voor en na je ziekte, altijd, iedere dag, maar de school was de jouwe niet meer. Misschien paste je sowieso niet in deze tijd, van hectiek, razende snelheid, oppervlakkigheid en efficiency.
Naast de ervaringen die we hier delen, als sectiegenoten, als (oud)-leerlingen, (oud)-collega’s: van een bijzondere filmtip die jij aanreikte, van een aanrader voor een bijzonder boek of een strip uit de Humo die je rond liet gaan in het rookhok (Wie, in Nederland heeft een Belgische tv-gids?!) … hebben sommigen van ons dierbare herinneringen aan momenten dat je opeens door je zelfverkozen afstand heen brak met een persoonlijk verhaal, jouw twijfels, milde grappen. Nooit woede, wel, de laatste tijd, een gekwetste ziel.
Dierbare Anton, Elk didactisch handboek geeft in hoofdstuk 1 de tip: als je je als spreker ongemakkelijk voelt kijk je over de hoofden van je publiek heen naar een punt in de verte, maar, Anton, vandaag, gisteren, morgen, zie ik door het raam de Ashramvlag halfstok hangen.Voor jou. En jouw lokaal, 114, in de hal
Petra Vink
Anton Pfeiffer ven en die passie werd overgebracht. Anton bruiste. Er was altijd wel wat gaande rondom hem. En dat was altijd leuk en liefst ook groots en spraakmakend. De organisatie van een jubileum, een reünie, de oprichting van een schoolkroeg, een schoolkrant. Anton was er bij betrokken als hij de kar niet trok. Geleefd moest er worden, kennis geslurpt en genoten.Van mooie boeken, goede verhalen, vriendschappen en kunst. En van zo’n man kan je leren. Ik althans heel veel. Bedankt!
Ik heb op het Ashram gezeten. Daar leerde ik van mijn leraar Nederlands, Anton Pfeiffer, dat je een verhaal nooit met ’ik’ mocht beginnen. Tenzij je er iets heel bijzonders van wist te maken. Dat wordt dit verhaaltje niet, maar het onderwerp was en is dat wel. Want dat is Anton Pfeiffer. Leraar Nederlands op het Ashram College. Anton is vorige maand plotseling overleden. In bed, met een boek open naast zich. Ik hoorde het van een andere oud-leraar Kees Visschedijk, met wie ik mooie herinneringen ophaalde. Een van die herinneringen is het mondeling Nederlands dat bij Anton thuis plaats had. Dat waren zoveel gesprekken op rij dat hij die liever in een aangename omgeving voerde. Gewoon bij hem thuis in de tuin.Van tevoren, vertelde hij, kookte hij dan voor een hele week. Het werden mooie examens in de tuin bij Anton. Er moesten 40 boeken voor gelezen worden. Het dubbele aantal van wat op andere scholen gebruikelijk was. Protest op dat punt werd op zijn Antons luchthartig weggewuifd. Lezen was een groot plezier, een verrijking van het leven, en zeur niet: we waren in tegenstelling tot die andere scholen vrijgesteld van middeleeuwse schrijfsels. Het mondeling bleek een boeiend gesprek over mooie boeken. Het was kenmerkend voor Anton en voor het Ashram. Er werd met passie lesgege-
Marijn Kramp
7
Ashram leerlingen
Sandra en en kele andere Ashram World school leerlin gen staan in De PUNT, het interne m ag azine van het Ministerie van Onderwijs .
Internationale adviseurs Een betaalbaar en duurzaam toeristenverblijf in Oeganda bedenken waar ook de lokale bevolking nog wat aan heeft en daar een ontwikkelingsorganisatie over adviseren: geen alledaagse eindexamenproef. Gelukkig kregen Sandra Simic (17, tweede van links) en zo’n twintig andere 6-vwo’ers van verschillende scholen in december aan de TU Delft een dagje les van experts en studenten. De dag is onderdeel van Worldschool, een programma waarin leerlingen optreden als adviseurs voor kleine ontwikkelingsorganisaties.
16.punt.01.2010
8
Worldschool won hiermee de prijsvraag van Maatschappelijke Sectoren & ICT, een actieprogramma van de ministeries van EZ, BZK, Justitie, OCW, VWS en V&W. ‘Ik had nog geen idee wat ik als onderwerp voor mijn profielwerkstuk wilde’, vertelt Sandra, ‘maar toen dit op me af kwam, was ik verkocht. Samen met nog twee klasgenoten heb ik gekozen voor de richting sustainable tourism. Onze opdrachtgever, de Jenga Foundation, wil een marketingplan voor een toeristisch programma in het Oegandese dorp Mooninda. Daar ga je natuurlijk geen vijfsterrenhotel neer-
Door Dave Huismans. Foto: Gerrit de Heus
zetten, het moet betaalbaar blijven. We hebben alvast activiteiten bedacht voor de lokale bevolking, zoals mandenvlechten en kookworkshops.’
Oeganda De scholieren staken hun licht op in een hoorcollege over milieuvriendelijk ontwerpen en een workshop over internationale samenwerking, waarin de experts lieten zien hoe je in Oeganda een fabriek, school of kliniek opzet. ‘Wat me verraste was dat een plan om gratis onderwijs aan te bieden niet bleek te werken. Het is belangrijk dat ouders iets betalen, al is het weinig. Dat is beter voor de motivatie en het gevoel een bijdrage te leveren.’ Serieuze kwesties. Is het niet eng om daarover zelf opeens adviseur te worden? ‘De druk is wel groot ja, het zijn echte vragen uit ontwikkelingslan-
den. Dan wil je gewoon iets goeds uitwerken. Er zitten meer groepjes op dit onderwerp. In april kiest Worldschool een winnaar. Maar ook als je niet wint, gaat je rapport naar de opdrachtgever en die kan eruit halen wat hij wil.’ Op 8 april presenteren de leerlingen hun advies op het slotevenement van Worldschool in het Tropenmuseum in Amsterdam.
9
punt.01.2010.17
s! e c c u s een d e t ed, een i m i l t Unlimit et c n je o r P U aan t n. H Projec hebben deze weeknsdveoeolgresnteollminegnmaken en uitvoere da en zelf een ste klass Alle eer arbij leerlingen filmgenres. wa ing is project oorstell v e d n a thema v
10
11
WAT BEN JE EIGENLIJK GAAN DOEN? Marijn Kramp - Alphencc De tweede gebeurtenis die boven komt is mijn mondeling Nederlands bij Anton Pfeiffer thuis. Het tekent de sfeer op het Ashram dat de hele klas het mondelinge examen bij een docent thuis deed. Want dat is mij bovenal heel goed bij gebleven aan het Ashram, er heerste onderling respect. Ik herinner me nauwelijks gedoe, mensen lieten elkaar in hun waarde.
Voor ieder Ashram Bulletin vragen we leerlingen die al jaren geleden de school verlaten hebben wat zij zijn gaan doen en welke gebeurtenissen uit hun schooltijd het meeste indruk op hen gemaakt hebben. Marijn Kramp werkt in Alphen aan den Rijn in de redactie van Alphencc. Door dit interview hoorde zij van de dood van Anton Pfeiffer. Elders in dit blad herdenkt zij de man die een belangrijke rol voor haar heeft gespeeld gedurende haar tijd op het Ashram College. Kees Visschedijk sprak met haar.
- Wat ben je na je periode op het Ashram College gaan doen? Ik heb na mijn afstuderen een half jaar door Azië getrokken. Bij terugkomst bleek ik voor de studie verpest. Ik heb er drie een aantal jaar geprobeerd. En niks afgemaakt. De een was te makkelijk, de ander te suf, maar ik was natuurlijk zelf veel te onrustig in die jaren. Ik bleef de studie ook veel te graag afwisselen met een volgende reis. Mijn derde studie heb ik er uiteindelijk aan gegeven voor een baan bij het Leidsch Dagblad.
- Welke opleiding heb je op het Ashram College gedaan en in welk jaar heb je je diploma gehaald? Ik heb na de middenschool het vwo gedaan. In 1988 heb ik mijn diploma behaald. - Kun je iets vertellen over de examenklas waarin je gezeten hebt? Het was een leuke groep mensen.Veel waren er erg slim, vond ik. Ik vermoedde dat dat een bij-effect was van de drie jaar middenschool (een van de vroege voorlopers van het studiehuis) die wij hadden doorlopen. Iedereen die wat minder gemotiveerd voor school was - en wie is dat niet op die leeftijd - was tegen de tijd dat we op het lbo, mavo, havo of vwo instroomden al een niveautje gezakt. Ik aanvankelijk ook, maar na een jaar 4 havo ben ik uiteindelijk toch doorgegaan naar 5 vwo. Dus dat werd hard werken. En dat mocht ook weleens hoor. - Aan welke twee gebeurtenissen denk je met warmte terug als je aan het Ashram College denkt. Het wandelkamp in de Ardennen is een mooie herinnering. Ik vond dat ploeteren door die Ardennen super. We hadden geweldig weer, de sfeer was goed, en ik herinner me ontzettend gelachen te hebben. Zo heel af en toe schiet Jeroentje (Dingelmans?) met zijn groene (of blauwe?) hanenkam nog wel eens door mijn geest.
- Hoe ben je ertoe gekomen om voor de journalistiek te kiezen? Mijn vader was sportverslaggever dus er was thuis wel affiniteit met de journalistiek. Ik had altijd al een brede interesse, was nieuwsgierig, vond schrijven leuk, en hield en houd van de afwisseling en de snelheid die eigen is aan dit vak.Via een stage kwam ik bij het Leidsch Dagblad terecht dat onderdeel uitmaakt van HDCMedia, uitgever van 14 regionale kranten waaronder alphen.cc. Toen ik een vaste baan kon krijgen bij het Leidsch Dagblad heb ik direct toegehapt. De regionale journalistiek is zó leuk. Later heb ik nog kort in Den Haag gewerkt, dat is ook erg interessant maar ik miste de regionale journalistiek, én - want ik werkte in Den Haag voor een persbureau - het krantje maken. Kranten maken is zo ontzettend leuk werk. - Hoe verdien je nu de kost? Als redactiechef Alphen. We maken op de redactie in de Julianastraat twee kranten: Alphencc en de Rijn en Veeneditie van het Leidsch Dagblad. - Waarom is Alphencc zo’n leuke krant om voor te werken? Het is een jonge krant met veel jonge journalisten in een streek waar veel gebeurt. Het enthousiasme is groot. Het is een krant én een club mensen die de stad niet alleen maar vanaf de zijlijn wil bekritiseren maar zelf ook deel wil uitmaken van de samenleving. Dat engagement vind ik erg interessant aan Alphencc. En dat maakt het werk dagelijks tot een plezier.
Marijn Kramp (tweede van
p
rechts) op het brugklaskam
12
VMBO-ers doen mondeling Frans in Lille ‘Weer een zeer geslaagde dag’, vindt docent Anja Krouwel dit bijzondere mondeling examen. ‘Want waar kun je het op school geleerde Frans beter toetsen dan in Frankrijk zelf? We gaan daarom ook op donderdag tien juni met 4 havo, alleen zijn het dan veertig leerlingen die meegaan’. De vmbo-ers waren zeer positief over deze manier van examineren. ‘Het is leuk en apart om met echte Fransen examen te doen, want je kunt echt niets in het Nederlands vragen’. Irene Meccanici
Vierdejaars vmbo-leerlingen hebben woensdag 10 maart jl. een deel van het mondeling examen Frans in Lille, Frankrijk, afgelegd. De twaalf vmbo-ers werden na de busreis in tweetallen in het centrum van Lille afgezet, waar ze een aantal spreekopdrachten moesten uitvoeren. De weg naar de markt vragen en Fransen interviewen. De aangesproken Fransen gaven hun beoordeling in een speciaal boekje. De gesprekken werden op mobieltjes of mp3-spelers opgenomen. Op de terugreis beluisterden de docenten Johanna Koster en Anja Krouwel de gesprekken en gaven er een cijfer voor. Na de spreekopdrachten was er een gezamenlijk lunch. Daarna konden de leerlingen nog gaan shoppen of Lille bezichtigen.
13
Nadien
een stuk van nu over toen voor straks “Maak je toch niet zo ongerust, Nathan. De Duitsers hebben vorig jaar toch beloofd dat ze ons met rust zouden laten? Dit is Nederland, Nathan Rozenboom. Het zal heus zo een vaart niet lopen. Je weet toch hoe de Duitsers zijn? Het blijven bureaucraten. Ook in oorlogstijd. Ze willen alles vastleggen en registreren. Pünktlich und gründlich!”
mensen, gebrandmerkt door hun Joodse identiteit, geen kant meer op kan.
(Scène uit Nadien waarin ambtenaar Wim de Jong Nathan Rozenboom geruststelt wanneer hij begin 1941 zichzelf en zijn gezin moet aanmelden, omdat ze Joods zijn.)
In de openingsscène viert de familie Rozenboom eind 1940 met vrienden en familie het Chanoekafeest. In de laatste scène pakt het gezin op woensdag 30 september de koffers in om zich naar het terrein van de ijsbaan te begeven.
Nathan en Mira Rozenboom hebben twee kinderen, Levi en Lies. Nathan heeft met zijn vader Bram een manufacturenzaak in het centrum van Alphen aan den Rijn.
Op zaterdagavond 1 mei 2010 gaat in het Alphense Parktheater het toneelstuk Nadien in première. Nadien is een voorstelling over een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Alphen aan den Rijn: de wegvoering en deportatie van de Joodse Alphenaren in de tweede helft van 1942. Het stuk is gebaseerd op de getuigenverklaringen die gebruikt zijn in het onderwijsproject De oorlog dichtbij huis. In dit project vertellen oudere Alphenaren wat zij gezien hebben toen op woensdag 30 september 1942 de meeste Joodse Alphenaren van huis werden opgehaald en werden verzameld op het IJsclubterrein. Op basis van deze verklaringen en het historische materiaal dat in het project gebruikt is hebben journaliste Nancy Ubert en Kees Visschedijk Nadien geschreven. Nadien – een stuk van nu over toen voor straks – gaat over een Joods gezin in Alphen aan den Rijn. De personages zijn gebaseerd op Joodse Alphenaren die echt hebben bestaan.
Nadien, geregisseerd door Jan Laman, wordt gespeeld door Productiehuis Alphen. Op maandag 10, dinsdag 11 en woensdag 12 mei worden er overdag in totaal zes voorstellingen gegeven voor de middelbare scholen in Alphen aan den Rijn.Van het Ashram College zullen leerlingen uit 3 havo, 3 vwo en 5 vwo naar de voorstelling gaan. De overige voorstellingen zijn op zaterdagavond 1 mei, zondagmiddag 2 mei, maandagavond 3 mei en op dinsdagavond 4 mei na de Dodenherdenking en op zondagmiddag en zondagavond in het Parktheater in Park Rijnstroom.
Kaarten à € 12,50 (inclusief consumptiebon) kunt u bestellen via www.parkexpressie.nl/parktheater.
Alle verhalen en gebeurtenissen die bekend zijn komen in dit gezin samen. In twaalf scènes zien we hoe de Duitsers het net rond de Joden steeds strakker trekken en hoe ze uiteindelijk geen kant meer op kunnen. Nadien laat zien hoe de maatregelen die de Duitse bezetter neemt de Joodse Alphenaren steeds meer in een isolement drijven en er toe leiden dat een groep
In september wordt Nadien drie keer opgevoerd in kamp Westerbork. Irene Meccanici
14
OVAC praat met Hannie van Leening
voorzitter College van Bestuur a.i. creatief en saamhorig. Mevrouw van Leenings eerste indrukken van het Ashram als instituut en de medewerkers waren dan ook zeer positief “een cultuur en betrokkenheid die je niet vaak tegenkomt”. Het Ashram is en blijft een “community” waarbij iedereen een rol speelt in het geheel. Ouders zijn daarbij ook een belangrijke factor , Hannie van Leening: “betrokken ouders zijn een rijkdom, ouders horen onomstotelijk bij een leefgemeenschap als het Ashram, gezamenlijk optrekken is van groot belang voor de kwaliteit van het onderwijs”. Een orgaan als de OVAC is zeer waardevol als brug tussen de school en de ouders.
Het Ashram is een dynamische school waar altijd veel gebeurt maar op dit moment is er wel een hele grote klus gaande die alle betrokkenen bij het Ashram raakt; de medewerkers, de leerlingen en dus ook de ouders. Begin december 2009 heeft Hannie van Leening de opdracht gekregen om een reorganisatie binnen het Ashram op te zetten. Zij doet dit als ervaren interim manager binnen de onderwijssector. Deze opdracht richt zich op: • het uitbrengen van een advies voor een nieuwe organisatiestructuur binnen het Ashram • het opzetten van een Planning en Control cyclus • het schrijven van een profiel voor de nieuwe voorzitter van het College van Bestuur.
De betrokkenheid van ouders bij de reorganisatie is op dit moment geborgd via de MR.
De doelstelling is om half april het gehele plan voor te kunnen leggen voor goedkeuring aan de Raad van Toezicht en aan de MR. Inmiddels heeft Hannie ook de opdracht gekregen het plan uit te voeren na de besluitvorming. Afhankelijk van de goedkeuring van deze organen zal de uitvoering volgen, die in stappen zal worden ingevoerd, vanaf de basis.
De komende maanden wordt bekeken hoe het Ashram de noodzakelijke communicatie met de ouders over bovenstaande zaken gaat insteken, waarschijnlijk via het ouderportaal van de website.
De doelstelling van deze reorganisatie is: • noodzakelijke verbetering en vernieuwing in het onderwijs door te voeren • de organisatie efficiënter en transparanter te laten werken, duidelijk te maken wie verantwoordelijk voor wat is • de zakelijke c.q. financiële middelen goed inzichtelijk te maken, te verdelen en goed te beheren Wat uiteindelijk zal leiden tot: • meer energie, tijd en geld voor het onderwijs • een nog betere interne samenwerking en afstemming waarin het belang van de leerling voorop staat Dit alles gebeurt natuurlijk binnen de uitgangspunten van het Ashram College; inspirerend, persoonlijk,
15
Als u als ouder vragen en/ of opmerkingen heeft aangaande de reorganisatie kunt u terecht bij mevrouw van Leening of de andere leden van het College van Bestuur, bij de MR of bij de OVAC. Bij het nalezen ontdekte Hannie een foutje in het stukje “gebeurd” moet zijn “gebeurt”, Goed onderwijs blijft belangrijk! René Wentink
ASHRAM’S GOT TALENT VAN UIEN MOET JE HUILEN SCHRIJVERSDEBUUT VAN JIP DE RIVECOURT Stel je voor. Je bent dertien jaar en je naam staat op de omslag van een boek dat je zélf hebt geschreven. En dan heet je ook nog eens Jip de Rivecourt! Dat is geen pseudoniem wat sommige mensen misschien zullen denken. Nee, het is gewoon je eigen naam. Kun je je een mooiere naam voorstellen op de kaft van je eerste boek? Het overkwam Jip de Rivecourt, een leerling van het Ashram College, die nu in 2 vwo zit. Haar eerste boek Van uien moet je huilen komt binnenkort uit. Ruim twee jaar heeft Jip aan haar boek gewerkt. Het begon allemaal toen ze nog in groep 8 van de basisschool zat. Maar hoe word je nou schrijver? Bij Jip ging dat heel geleidelijk. “In groep 8 schreef ik wel eens gedichtjes en verhalen, die ik dan aan de klas voorlas”, vertelt Jip. “Er waren meer kinderen in mijn klas met schrijven bezig”.Van haar ouders kreeg Jip een dagboek en ze begon al haar belevenissen en beslommeringen uit haar eigen leven daarin op te tekenen. Maar Jip voegde daaraan steeds meer nieuwe elementen toe, waardoor haar verhalen een eigen leven gingen leiden. Van uien moet je huilen wordt uitgegeven door Boekscout-yo. Deze internetuitgever geeft jongeren een kans om hun eigen boek uit te geven en stimuleert hen om te blijven schrijven. De boeken die Boekscout-yo uitgeeft liggen niet in de boekhandel, maar kunnen direct bij de uitgever online besteld worden. Boekscout-yo was enthousiast over Van uien moet je huilen, omdat het boek ‘een interessant, niet vanzelfsprekend onderwerp’ behandelde. Isa is de hoofdpersoon. Haar ouders gaan scheiden. Isa en haar broertje Steven mogen zelf bepalen bij wie ze willen gaan wonen. Ze willen allebei bij hun moeder blijven, maar die moet voor haar werk naar Groningen verhuizen. Dat betekent dat Isa afscheid moet nemen van haar vriendjes en vriendinnetjes in Alphen aan den Rijn. Isa is erachter gekomen dat haar vader bij haar moeder is weggegaan, omdat hij verliefd is geworden
16
op een man. Lisa gaat naar haar moeder, die haar uitlegt wat er gebeurd is. Behalve een klein stukje uit haar boek dat u hier op deze pagina ziet staan, wil Jip nog niets verklappen over hoe het verder gaat met Isa en haar broertje. Wel wil Jip nog kwijt dat ze al bezig is met het vervolg op Van uien moet je huilen en dat we niet heel lang hoeven te wachten tot ook dit boek uitkomt. Van uien moet je huilen kun je voor € 11,95 bestellen bij HYPERLINK “http://www.boekscout-yo.nl” www. boekscout-yo.nl. Kees Visschedijk
Fragment van uien moet je huilen (Ashram’s got talent) Leon liep daar… Ik schrok me dood! Hij woonde hier bij school! Shit, shit, shit! ‘Alsjeblieft, zie me niet. Alsjeblieft, zie me niet!’, maar natuurlijk zag hij me wel. Hij werd knal rood (dat wordt hij nogal snel) en ik natuurlijk ook. Ondanks dat kwam hij toch naar me toe. “Hoi…”, zei hij. “Hee…” Toen was het een hele tijd stil. Het leek wel uren te duren, maar toen zei hij: “Waarom fiets je hier eigenlijk? Het regent heel hard.” “Waarom loop jij hier eigenlijk? Het regent heel hard”, antwoordde ik bijdehand. Toen lachten we allebij. “Over dat kamp enzo…”, begon Leon. Ik schrok. Ik dacht dat hij me niet wilde. ‘Natuurlijk wil hij me niet’, dacht ik toen, ‘Ik ben veel te klein voor hem’. “Ik vind je heel leuk enzo en ik dacht dat we misschien een keer samen iets leuks kunnen gaan doen. Naar de film ofzo.” Hij werd knal rood. Nog roder dan eerst. Ik kon natuurlijk niet uit mijn woorden komen. “Uh, eh j- ja, leuk!” “Oke”, zei hij, “Cool, wanneer kan jij?”
uit: Van uien moet je huilen door Jip de Rivecourt
Op wintersport met het Ashram College! Voor het eerst in 5 jaar is er weer een wintersportreis voor onze leerlingen en medewerkers georganiseerd. Op 1 april om 19.00 vertrok er een bus vol leerlingen uit de klassen 4, 5 en 6 en een zevental docenten richting de Oostenrijkse Alpen. Op vrijdagochtend stapte deze groep sportievelingen - ietwat stram - uit de bus, gebruikte een stevig ontbijt en is vervolgens 4 dagen lang in de sneeuw en de zon aan het wintersporten geslagen. Alle leerlingen hebben op eigen niveau 4 dagen lang skiof snowboardles gevolgd. Om een klein beetje structuur in de dag te houden werd er, net als op school, gehouden aan een vast schema voor iedere deelnemer: Programma 7.30 uur 9-11 en 12-14 uur na 14.00 uur
ontbijt skiles skiën onder begeleiding of genieten op een terrasje
In het prima Jugendhotel Noichl in Aurrach werd gezamenlijk ontbeten en gedineerd. Een aantal deelnemers vonden het na vier uur zwoegen en ploeteren tijd voor ontspanning.Vandaar ook dat zij ’s middags vooral op de terrasjes gespot werden. Echter, de grootste groep leerlingen was zo enthousiast dat ze met geen mogelijkheid van de witte hellingen af te krijgen waren. Na vier dagen skiën kwam de groep dinsdagochtend 6 april in alle vroegte moe maar voldaan aan in Alphen aan den Rijn. Leerlingen en docenten hebben 4 prachtige dagen in de sneeuw gehad. Het was een mooie reis die zeker voor herhaling vatbaar is! Jeroen Smakman Irene Meccanici
17
Kunstveiling Ashram Nieuwkoop levert mooi bedrag op
Op 25 maart werd in de aula van het Ashram College in Nieuwkoop een kunstveiling gehouden ten bate van Ashanti School for the Deaf in Ghana. De kunst die geveild werd, was aangeboden door bekende kunstenaars uit Nieuwkoop en omgeving. Ook werden werken aangeboden die het resultaat waren van een cultureel samenwerkingsproject tussen leerlingen van het Ashram en kunstenares Heleen Janssen. Het eerste kunstwerk werd geveild door de burgemeester van Nieuwkoop, de heer F. Buijserd. De geanimeerde veiling, verzorgd door Jan Quak in samenwerking met leerlingen uit de vierde klas.
Roel Trip ontvangt ‘megadonatie’ van Ashram College Afgelopen zaterdag werd Roel Trip aangenaam verrast. Uit handen van Jan Quak en Lydia van der Neut, beiden werkzaam aan het Ashram College in Nieuwkoop, nam hij een cheque in ontvangst ter waarde van € 11.209,68. Dit bedrag komt ten goede van de Ashanti School for
the Deaf in Jamasi in Ghana. Roel was in november vorig jaar initiatiefnemer van het benefietconcert, dat werd gehouden in ET-10 en een opbrengst had van ruim € 9.000,00. Via de stichting Sokpo komt het geld rechtstreeks op de plaats van bestemming terecht. Dat heeft onder andere geleid tot de nieuwbouw van een keukengebouw en een eetzaal. Het geld dat nu is ingezameld zal worden besteed aan de bouw van nieuwe slaapvertrekken. Uit: De Terschellinger van 9 april 2010
18
Leerlingen Techniek testen zelfgebouwde karts Tijdens de lessen voor het keuzeprogramma Techniek bouwen de leerlingen in groepen zelf een kart. Op zaterdag 29 mei zullen de teams met hun zelfgebouwde karts op het industrieterrein van Nieuwkoop tegen elkaar gaan racen: zijn de karts echt goed genoeg om een hele race uit te rijden en welk team heeft de snelste kart gebouwd? Tijdens een zonnige dinsdagmiddagles werden de karts voor het eerst buiten getest. Nu kan er verder gewerkt worden aan de snelheid en de afwerking van de karts.
19
Ronald van den Helder, docent op het Ashram Sinds september 2009 ben ik werkzaam als docent levensbeschouwelijke vorming (levo) en maatschappijleer op de vestiging Nieuwkoop. Ik heb een sterke band met Nieuwkoop en met het Ashram Nieuwkoop in het bijzonder. Hoe dat komt kunt u lezen in dit artikel over mij. Ruim 38 jaar geleden ben ik geboren in Nieuwkoop. Ik ben daar opgegroeid en na de basisschool luidde het advies: MAVO. Dat maakte de keuze voor een school destijds overzichtelijk, want Nieuwkoop kende in die tijd maarliefst twee MAVO-scholen. Als goed katholiek kies je dan braaf voor de katholieke MAVO (nu Ashram Nieuwkoop). Daar kreeg ik geschiedenislessen van de heren Bosman en Van Veen. Mijn schoolcarrière ging verder via MTS werktuigbouwkunde, naar een baan als carrosseriebouwer door naar een baan als docent metaaltechniek op het Minkema College in Woerden. Ik heb op die school ruim 10 jaar gewerkt en diverse functies gehad. De belangrijkste les voor mij was dat ik in het onderwijs goed op mijn plek ben terechtgekomen. Ik heb in Woerden o.a. zeven jaar als schooldecaan gewerkt en vanuit die functie diverse onderwijsveranderingen vormgegeven. De grootste klus die ik (met een team) gedaan heb is het onderwijs in de theoretische leerweg van het VMBO de samenhang te laten zien tussen alle vakken die ze doen en de maatschappij waar ze in opgroeien. Door middel van projecten konden de leerlingen goed voorbereid naar het MBO doorstromen. Hierbij hebben we gestuurd op samenwerking tussen de school, het MBO en de lokale (vaak technische) bedrijven. Bij één van de projecten kwam een bedrijf uit Nieuwkoop in beeld en heb ik contact gezocht met het
Ashram College. Dat klikte heel snel en eigenlijk wilde ik ook wel graag op deze school werken. Ik geef nu les in lokalen waar ik zelf nog in heb gezeten, de lokalen waar ik mijn vrouw heb leren kennen! Ik vind het heel leuk om te zien hoe de leerlingen zich op school gedragen met elkaar. Doordat ik twee vakken geef ken ik nu bijna alle leerlingen van de school. De sfeer is heel ontspannen en het doet mij regelmatig denken aan de tijd dat ik zelf in de schoolbanken zat. Het leukste van het docent zijn vind ik het contact dat je met leerlingen hebt en de kick die het geeft als leerlingen laten blijken dat zij écht iets van je geleerd hebben. En als blijkt dat een opdracht die je bedacht hebt ook écht zo uitpakt, dan kan ik heel vrolijk worden. Nakijken van toetsen en controleren van huiswerk behoort tot mijn minder favoriete werkzaamheden, hoewel ik altijd blij wordt als een leerling een goed cijfer scoort voor een toets. Ik ben actief in de ouderraad van de basisschool van mijn twee kinderen. Sinds kort zit ik voor mijn plezier regelmatig op een racefiets en als er sneeuw ligt in de bergen dan ga ik graag skiën! Verder speel ik trommel in een drumband en in een dweilorkest. Het leuke daarvan is dat je regelmatig op plekken komt waar het feest is!
SOGgen en het No-stress-model Nu ik in mijn laatste jaar zit moet ik, behalve mijn examens halen, een vervolgstudie kiezen. En dat geeft behoorlijk veel problemen, maar je ‘leert’ er ook heel veel van.Tijdens een meeloopdag bij de universiteit kwam ik in gesprek met een 3e jaars student Rechten en zijn maat. Na wat tips voor het examen (niet teveel zorgen maken) bleek dat zij voor hun tentamens verschillende manieren van leren hadden. Robert sluit zich een week van te voren op in zijn kamer en komt alleen voor een kopje koffie zijn kamer uit. Hij neemt alle aantekeningen door die hij gemaakt heeft en zoekt zoveel mogelijk achtergrondinformatie en voorbeelden bij de tentamenstof. Lucas werkt volgens het No-stress-model. Toen hij dit vertelde trok ik een raar gezicht, want hier had ik nog nooit van gehoord. Lucas legde lachend uit dat hij ‘ter
voorkoming van tentamenstress apatisch op de bank gaat liggen’. Daar deed Robert nog een schepje bovenop, Lucas ‘SOGt’namelijk ook geregeld. En gelijk kwam de vertaling van Lucas: SOGgen is het hebben van Studie Ontwijkend Gedrag. En dat is een onderwerp waar ik natuurlijk makkelijk over mee kan praten. Al sinds de basisschool SOG ik. Niet goed natuurlijk, maar het is gewoon lastig om geconcentreerd met je huiswerk bezig te zijn. En geef toe, een computerspelletje spelen is veel leuker dan Latijnvertalingen uitpluizen. Maar ik moet toegeven, nu de examens eraan komen, begin ik steeds vaker huiswerk te maken en te leren. En ook al verloochen ik daarmee mijn SOG-mentaliteit, het komt mijn cijfers wel ten goede. In ieder geval heb ik het studentenjargon al een beetje onder de knie. Esther Starreveld
20
