December, de laatste maand van het jaar. Doorgaans een maand vol gezelligheid, feestjes, goede wensen voor het nieuwe jaar en een buik die vol zit met Kerstdiners en oliebollen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dat hier gaat. Ik hoor verschillende verhalen. De een zegt dat het wel okay is op Curaçao, de ander vliegt snel voor de feestdagen naar Nederland om daar het feest mee te maken en weer een ander is niet weg te slaan hier en ligt op het strand bij de BBQ om zo het Kerstdiner te nuttigen. Mijn Kerstdagen zullen wat verschillend zijn, 1e Kerstdag ga ik natuurlijk naar de kerk. Waar wij samen met de TARGET jeugd een klein presentje uitdelen aan de gemeenteleden. We hebben onze laatste TARGET middag/avond gehad en die hebben we geheel creatief ingevuld door houten sterren te schilderen. Thuis heb ik deze voorzien van de datum en er een lintje door gehaald, zo kan hij in de kerstboom, want ja, ook hier hebben mensen gewoon een kerstboom. Verder zal ik 1e Kerstdag vrij zijn en waarschijnlijk ga ik met een aantal mensen lekker eten, allemaal een gedeelte van het Kerstdiner meenemen en er aan het eind van de avond achter komen dat we nog voor een weeshuis over hebben 2e Kerstdag ga ik de slaapdienst in, wat ik daarvoor ga doen weet ik nog niet, misschien een strandje pakken of lekker thuis relax. Je stapt soms uit je bed en dan bedenk je je ineens dat je zin hebt in een cultureel dagje dus wie weet! Met Oud & Nieuw moet ik werken, tja dat is het vervelende van de hulpverlening. De jongens kunnen moeilijk naar huis dus zullen ze gewoon bij Encelia zijn. We maken er vast een knalfuif van met elkaar. Maar voor het zover is ga ik jullie natuurlijk eerst even lekker maken met mijn verhalen over BONAIRE!!!
6 december vlogen Bob, Arko, Marieke en ik naar Bonaire. Het begon al goed, we moesten inchecken bij DiviDivi. Het is een kleine vliegtuigmaatschappij die met kleiner vliegtuigjes vliegt. Waarschijnlijk is er maar een klein aantal personeelsleden want de man die ons ging inchecken bracht ons ook naar het vliegtuig. We moesten bij de balie ons ticket betalen, we hadden dus alleen gereserveerd. Dit duurde ongeveer 20 minuten omdat ….tja waarom eigenlijk?! Gewoon omdat we op de Antillen zijn. We waren ook pas 45 minuten voor vertrek aanwezig want dat is prima. Wij door de douane, alles prima, ik mijn bestaande Sedula laten zien. Vol trots en gemak doorlopen. Na een paar minuten wachten bracht dezelfde man ons naar het vliegtuig, ik maakte nog een grapje of deze man soms ook onze piloot was maar dat was niet zo! Je loopt op dat moment gewoon over de landingsbaan, wel een gek idee maar super tof. Nu wil het leuke feit dat je tijdens het vliegen naast de piloot mag zitten. Van te voren hadden Bob en ik gezegd dat we dat erg graag zouden willen maar wat denk je, Arko loopt met zijn fotostoelstel en de man zegt: ‘Meneer de fotograaf, u wilt zeker wel naast de piloot zitten’?. Wij balen, Arko voorin! We werden verdeeld over het vliegtuig: kleine mensen achterin (ik en Bob dus) en langere mensen daarvoor (de rest ). Er is plek voor 9 personen in het vliegtuig naast de piloot natuurlijk. Het was echt te gek. Wanneer je 10 minuten in de lucht zie je achter je Curaçao liggen en voor je Bonaire. 10 minuten later ben je geland. Bob had een auto geregeld,
CuraSiefje van Corine
December 2013
nou ja, Arko hard betaald maar Bob had het uitgezocht. We werden van het vliegveld gehaald voor de verhuurder met een bordje, je kent het wel! Met onze pick-up reden we naar het appartement. Ik had het geregeld via internet, dat vind ik altijd een beetje eng omdat ik dat gelijk denk dat we in een of ander vies hokje terecht komen maar dit keer had ik dat goed gedaan. We werden op gevangen door Theo, de grote baas. Hij liet ons het appartement zien met 2 slaapkamers, keuken, balkon en WARM water uit de kraan en douche!! Je snapt dat wij daar aan konden wennen. Buiten waren twee zwembaden die ook door locals werden gebruikt. Aan de bar hebben we vrijdag wat gedronken en lekker gegeten, Marieke en ik zijn daar blijven hangen en Bob en Arko hebben de eerste de beste lounge set gepakt en zijn daar gebleven. Aan de bar zat het vol met locals. Mensen die er minstens 4 of 5 keer in de week zitten, hun zware leven bespreken en een biertje of 8 drinken. Marieke met haar zwangerschapseisen aan eten en drinken en ik zaten daar lekker tussen. Genieten natuurlijk verhalen aanhoren, tips krijgen van dingen die we echt moesten doen op Bonaire. Wat ik nu ga vertellen is best erg, eigenlijk schaam ik me ervoor. We hebben het namelijk KOUD gehad. Nu heb ik dat op Curaçao ook weleens, sorry lieve mensen maar op Bonaire was het echt erg, en nee, het kwam niet door de airco. Marieke en ik zaten vol in de wind en zijn in de avond snel gaan douchen en daarna gaan slapen. Bob en Arko lagen toen al in bed……gezellig hè!?!
De volgende morgen werd ik gewekt door Bob omdat hij vond dat ik nodig uit bed moest want het was immers al 8:00 !!!!!!!!! Hij liep heen en weer tussen slaapkamer en zwembad en vond het dan zo nu en dan nodig om een deur dicht te laten vallen! Erg leuk Dus ik er maar uit maar dan ontdek je het vakantie gevoel: Ik in mijn pyjama buiten zitten lezen en zij boodschappen doen! Perfect! Natuurlijk werd ik vriendelijk verzocht om snel aan te kleden voor het ontbijt, dus dan luister ik braaf. Na het ontbijt zijn we gaan toeren over Bonaire, dat betekent eigenlijk dat we een rondje hebben gereden. Langs de zoutpannen, enorme bergen zout heb je daar, langs de slavenhuisjes, echt piepkleine huisjes voor de slaven waarschijnlijk niet voor 1 persoon maar zeker voor een man of 10, langs de vuurtoren en richting Sorobon een stil verlaten plek voor je kunt windsurfen, eventueel kunt snorkelen maar vooral kunt chillen. ’s middags hebben we bij Donkey Beach gelegen, een klein strookje strand waar we hebben gesnorkeld en natuurlijk even hebben geslapen! Terug bij het appartement hebben lekker warm gedoucht en na een biertje zijn we uiteten gegaan aan de boulevard. Na het eten was Marieke ontzettend moe, haar energiepeil blijft nog steeds laag tijdens de zwangerschap dus zij en Arko gingen terug. Bob en ik zijn nog even naar de snek ( niet een snackbar maar een snek, een plek waar je kunt zitten en even een drankje kunt doen) geweest met een vriendin van de collega van Bob. Zij werkt op Bonaire op een basisschool, we hebben veel gesproken over het onderwijs op de Antillen en we werden beide eigenlijk erg benieuwd naar de school. Omdat Bonaire een bijzondere provincie van Nederland is, zie je de hand van Nederland eigenlijk overal terug. In het verkeer, in de taal, in de structuur, de hygiëne en dus ook op de basisscholen. Omdat Bob CuraSiefje van Corine
December 2013
natuurlijk hier op Curaçao werkt op een school was hij erg benieuwd. Dus wij in de avond lekker door de school struinen. Ideeën op doen, jaloers worden en vragen stellen. Zij wilde Bob wel overhalen om naar Bonaire te komen want ze willen immers meesters op die school maar gelukkig kon ik hem nog tegenhouden! Groot pluspunt op Bonaire: een 13e maand en vakantiegeld, op Curaçao NIETS! Ze heeft ons daarna terug gebracht en we zijn na een filmpje lekker gaan slapen want de volgende dag vertrokken we tegen 10:00 uur naar Klein Bonaire. We konden onze spullen laten staan bij het appartement dat was allemaal geen probleem. We zijn met de watertaxi naar het eiland gevaren. Het eiland is eigenlijk best saai, het heeft zand, zand, een aantal groene stuiken en zand. Je moet er eigenlijk geld betalen om te zwemmen omdat het natuur eigenlijk een beschermd gebied is van de marine maar wij zijn nog halve Nederlanders en dachten: ‘ze komen wel als ze iets willen’. Ook daar hebben we mooi gesnorkeld, ik heb er geen mooiere dingen gezien onderwater dan op Curaçao maar wel veel meer. Na het burgerlijke rondje over het strand met mijn fototoestel heb ik even gewerkt aan mijn kleurtje. Tegen het middaguur zijn we teruggegaan omdat we tegen 16:00 uur weer onze auto moesten inleveren en daarvoor toch nog even relax wilden eten en nog een laatste duik wilden nemen in het zwembad. Bij het appartement hebben we dat heerlijk gedaan en konden gewoon nog in ons huisje, ondanks het feit dat we er zo’n 4 uur daarvoor uit moesten Met pijn in het hart en voor sommige ook op de verbrande schouders vertrokken we naar het vliegveld. In hetzelfde prachtige vliegtuigje met dezelfde prachtige piloot vlogen we terug dit keer volgens mij in 15 minuten (wind mee). Bij de douane op Curaçao gebeurde een van de mooiste dingen van het weekend: Ik werd geholpen door dezelfde mevrouw die mij tijdens mijn vlucht naar Miami uitschold omdat ik mijn zaakjes niet geregeld had. ( lees het CuraSiefje vna november voor het verhaal )Ik stond naar met gepaste trots voor haar met mijn Sedula en kon het niet laten om vriendelijk naar haar te lachen. Ze keek met even donker aan maar liet me daarna door! Om het vakantie gevoel nog even vast te houden zijn we met elkaar uit eten geweest, Esther die ons had opgehaald van het vliegveld ging ook mee. Ze konden we langzaamaan wennen aan het werk Bonaire is een ontzettend mooi eiland, je kunt er heerlijk genieten, het heeft een prachtige natuur en de mensen zijn heel vriendelijk, ik denk wel vriendelijker dan de Curaçaoënaars maar het is wel klein en Nederland heeft er een grote invloed. Daardoor lijkt het soms net alsof je op een het warme Texel bent.
Na het eten ging Bob naar huis en ook Arko en Marieke doken hun bed in. Esther en ik hebben de dag afgesloten met de eerste uitzending van Boer zoekt Vrouw! Nee, ik heb helaas Aletta niet kunnen vinden op Bonaire, mensen kenden haar wel maar konden toch niet duidelijk uitleggen waar ik haar konden vinden, heel jammer. Zoals je kunt lezen hebben we erg genoten. Het was een relax weekend met veel goed gesprekken en met veel humor. We hadden verschillende verboden woorden door het weekend heen: Encelia, school, Veeris, kinderen en Crisisopvang.
CuraSiefje van Corine
December 2013
Dat was niet voor niks. Voordat ik wat vertel over Encelia wil ik eerst even iets vertellen: In het CuraSiefje van november vertelde ik over de oma van Annemieke. Helaas is zij kort daarna overleden. Voor haarzelf een mooi moment om naar haar Verlosser te gaan maar voor Annemieke en haar familie een moeilijke tijd. Annemieke heeft ervoor gekozen om voor 5 dagen naar Nederland te gaan. Ze heeft er een goede tijd gehad en was blij dat ze er kon zijn voor haar ouders, haar opa en de rest van de familie. We houden haar in de gaten omdat ze juist nu ze terug is veel werkt. Neemt u haar mee in gebed? Zoals jullie vorige keer al konden lezen is het heftig op de groep. In de tussentijd is het wisselend gegaan op de groep. Er zijn dagen dat het beter gaat maar er zijn ook dagen dat collega’s de handdoek in de ring lijken te willen gooien omdat ze weer geslagen zijn door de kinderen. Er zijn nu verschillende factoren die heb pittig maken. Nieuwe samenstelling van het team, nieuwe samenstelling van de groep, sinds een aantal weken is er een nieuwe jongen van 7 jaar en daarnaast missen we veel op gebied van structuur als laatste lijkt een van de jongens last te hebben van een psychiatrische stoornis maar door gebrek aan verzekeringen kan hij niet getest worden. Vorige keer vertelde ik jullie over het incident met de messen, op dit moment hebben we deze dingen niet meer meegemaakt. Collega’s worden nog wel eens gebeten en ook geslagen, daarnaast zijn de kinderen bij vlagen erg brutaal en lopen ze dan ineens weg van het terrein. Omdat straffen niet altijd zin heeft bij deze doelgroep zitten we als team regelmatig in conflict met onszelf. Wat doen we? Wat doen we vooral niet? Persoonlijk vind ik dit heel frustrerend omdat ik me zorgen maak om de kinderen, om mijn collega’s die ook niet alles meer pikken en ook om het bestaan van Encelia. Elke keer vinden we wel weer een weg om in te gaan maar die bron lijkt ook niet onuitputbaar. Afgelopen weken werd er gesproken over het geestelijke aspect van het werk. Wat is de waarde van het geloof in ons werk, in ons persoonlijk leven en wat is de meerwaarde van christelijke hulpverlening. Ook dan merk je verschil binnen het team. Dat is absoluut niet erg maar ik vind het wel lastig dat we na bijna een jaar nog niet verder zijn met dit punt. Dat komt ook omdat het team telkens veranderd. Ik ben het nog lang niet zat en wil er nog veel meer uithalen maar toch moet ik toegeven dat ik niet altijd weet waar ik het moet zoeken. Natuurlijk, ik moet het zoeken bij God en dat wil ik ook! Hij is het begin en het einde maar ik kan me niet voorstellen dat Hij wil dat we zo verder gaan. Gelukkig hebben we wat gesprekken met het bestuur gehad en dat is erg belangrijk. Zij leken eerst niet in te zien wat er allemaal aan de hand was op de groep maar nu tonen ze meer betrokkenheid. Jullie gebed is onmisbaar! Alsjeblieft, strijd met ons mee voor de kinderen, voor mijn collega’s en voor de toekomst van Encelia. We bidden echt dat God zijn wil laat zien aan ons zodat we weten welke stappen we moeten nemen. Dankt u mee voor mijn mooie en relaxte weekend op Bonaire? Ook voor de geweldige mensen die mee waren. Bidt u mee voor de groep van Encelia? Nu komt de vakantie eraan met de feestdagen. Het zal extra moeilijk voor ze zijn. Bidt u ook mee voor de collega’s? Ik bid dat ze het vol houden. Dat ze mogen leren wat hun plek is bij Encelia. Bidt ook voor het bestuur. Hun plek lijkt onduidelijk, ook al geven we dit aan blijft het lastig. Is het jullie opgevallen? Het is een kort CuraSiefje! Goed hè?!? Daarom wat meer ruimte voor foto’s ! Van Bonaire zoals jullie al hebben kunnen zien en hier onder van Sinterklaas (ik kreeg een pakket uit Nederland van twee vriendinnen) en natuurlijk voor u allen een liefdevolle wens voor de Kerstdagen en het nieuwe jaar. U heeft gemaakt dat 2013 voor mij een fantastisch jaar is geworden! Dank!! Ik wens u en jullie een geweldig, mooi, creatief, gezond, gezegend, liefdevol, uitdagend en gezellig 2014 toe! Liefs Corine
CuraSiefje van Corine
December 2013
Merry & a Happy New Year!
CuraSiefje van Corine
December 2013
Landhuis Veeris Oude weg naar Westpunt z/n Willemstad, Curaçao Telefoon: +5999 6863949 (voor Whatsapp) e-mail:
[email protected] Skype: live:corine285 Internet heb ik alleen op Veeris, waar ik woon dus wil je mij spreken is een afspraak maken wel zo handig! Voor giften: Rafaelgemeenschap Zout & Licht, Hilversum Postbank GIRO: 29.26.469 O.v.v. Corine Hendriks in Curaçao (Giften zijn bij de Belastingdienst aftrekbaar) www.encelia.cw Stuur dit CuraSiefje vooral door naar vrienden, kennissen en bekenden. Wil je hem liever op een ander e-mailadres ontvangen of wil je eerdere CuraSiefjes ontvangen? Laat het even weten!
CuraSiefje van Corine
December 2013
