MEDIA MADE CRIMINALITY The representation of crime in the mass media (Robert Reiner)
CRIME IN THE MEDIA : SUBVERSION? SOCIAL CONTROL? OR MENTAL CHEWING GUM? Media berichten over criminaliteit hebben ons altijd al kopzorgen bezorgd. 2 strijdende angsten kunnen in een publiek debat onderscheiden worden en beiden zijn vertegenwoordigd in lang wetenschappelijk onderzoek. Men onderscheidt 2 delen: * Diegene die media als ondergeschikt zien, vinden dat mediaberichten over criminaliteit vooral over aanranding gaan. Vb 18e eeuw: P. Colquhoun -> was van mening dat de criminaliteit steeg, omdat de aangroei van lagere klassen en hun gewoontes steeg. * Een 2e heeft betrekking op de bezorgdheid van liberalen en radicalen mbt mediaberichten. Voor hen is de media niet een van de oorzaken van criminaliteit of crimineel gedrag, maar draagt de media wel bij tot het creëren van een overgealarmeerde publieke massa mbt criminaliteit. Een van de thema’s van de radicalen : kracht van de massamedia om angsten te veinzen over criminaliteit. Cultural Indications project = project dat de gevolgen van criminaliteit in de media in kaart probeert te brengen. Omdat het moeilijk is om causale relaties te bekomen tussen beeldmaterieel en effecten besluiten sommige onderzoekers dat mediabeelden over criminaliteit geen effect hebben, anderen echter erkennen dan wel enige vorm van beinvloeding. Deze tekst focust zich op 3 zaken: •
de inhoud
•
de gevolgen
•
zaken van de media mbt criminaliteit.
THE CONTENT OF MEDIA IMAGES OF CRIME ( de inhoud van mediabeelden over criminaliteit) PROBLEMS OF CONTENT ANALYSES (problemen met inhoudelijke analyses) De meeste inhoudelijke analyses gaan uit van het positivistisch perspectief. Er zijn grote problemen met traditionele inhoudelijke analyses: er zitten altijd persoonlijke oordelen/ bevindingen van de onderzoeker in verborgen. De gevolgde tactiek ( media over criminaliteit real world) deze stelling is enkel van belang omwille van de veronderstelling dat deze tegenstelling leidt tot grote problemen / gevolgen: zoals extreme angst. Hieruit kan men besluiten dat de traditionele analyses ‘liegen’ over de preciesheid van de statistische gegevens, van enige objectiviteit is weinig of geen sprake. Een ander probleem met betrekking tot de traditionele inhoudelijke analyses: ze verzamelen berichtgeving in overeenstemming met de karakteristieken die vooropgesteld zijn door de onderzoeker maar wat er dan uiteindelijk in de bespreking staat komt niet altijd overeen met de verzamelde informatie.
Nog een belangrijk aandachtspunt is de interpretatie van de toeschouwers: hoe toeschouwers gewelddadig materiaal interpreteren is niet altijd in overeenstemming met de hoeveelheid bloed of geschreeuw. Nog een voorbeeld van interpretatie : een schietpartij in het nieuws wordt altijd anders geïnterpreteerd dan een schietpartij in een film. Het maakt ook een verschil als de schietpartij betrekking heeft op een karakter dat als sympathiek wordt voorgesteld. Hoe het publiek geweld ziet hangt af van welke kant ze ‘het’ bekijken publiek moet bij het zien van geweld rekening houden met het standpunt van de observator.
CONTENT ANALYSES : A REVIEW OF RESULTS ( inhoudelijke analyses : een overzicht van de resultaten) De meeste inhoudelijk analyses baseren zich op het nieuws/live uitzendingen terwijl er zoveel fictieve studies over dit onderwerp zijn. Er zijn bijvoorbeeld veel fictieve tv reeksen waarin problemen mbt criminaliteit altijd opgelost raken, en men kan niet ontkennen dat dit beeld een zekere invloed heeft op mensen.
Deviant news Verhalen over criminaliteit zijn altijd prominent aanwezig geweest in de massamedia. De hoeveelheid van de media dat gaat over criminele onderwerpen hangt af de definities van criminaliteit die men gebruikt. De populaire media focust zich vooral op interpersoonlijke conflicten en deviantie, maar meer kwaliteitsvolle mediabronnen richten zich eveneens op andere vormen van officiële deviantie, zoals schending van de mensenrechten.
The extent of crime in the news Als men het in het nieuws heft over criminaliteit, gaat het meestal over de legale ( gekende criminaliteit). Nieuws mbt tot criminele feiten neemt ongeveer 5-25% in beslag. Vroeger was er weinig ( in ieder geval minder dan nu) nieuws over criminaliteit, maar de laatste jaren meer en meer, er is vooral een stijging waar te nemen vanaf het einde van WO II. Het aantal ruimte dat men aan criminaliteit besteedt hangt af van medium tot medium ( krant tot krant). Als men kijkt naar een de verschillende kranten kan men besluiten dat broadcoast news de meeste ruimte besteedt aan criminaliteit. Het is wel een feit dat nieuws over criminaliteit meer ruimte inneemt dan eenders welk ander onderwerp. Conclusie: de hoeveelheid criminaliteit die in de media vermeld wordt, hangt af van tijd, markt, media, maar ook van de verschillende onderzoekers. Algemeen kan men stellen dat de laatste halve eeuw meer en meer over criminaliteit in de media gesproken wordt.
The pattern of crime news Inhoudsanalyses hebben systematisch verschillen gevonden tussen patronen van delicten, slachtoffers en delicten voorgesteld in het nieuws en in officiële criminele statistieken. De laatste bron wordt meestal gezien als de voorstelling van de echte wereld. Meestal wordt de media ervan beschuldigd dat ze het risico op geweld/ criminaliteit in het algemeen overschat. Ze schildert de wereld af als gemeen en scarry.
Nieuws over criminaliteit stelt geen opmerkelijke patronen tentoon over criminaliteit. De meeste analyses tonen aan dat er een overschatting is van geweld en persoonlijke criminaliteit, in vergelijking met de officiële statistieken. Er is wel een onderschatting van het aantal delicten. Een studie van Britse nieuwskranten toont aan dat moord het meeste gestelde type van criminaliteit is neemt 1/3 van alle berichten mbt criminaliteit in beslag. Vanaf de ’60 zien we eveneens een opkomst van drugsdelicten. Het gedeelte van het nieuws dat besteed wordt aan criminele feiten hangt af van de markt en het medium. Andere studies tonen aan dat berichten over criminaliteit in de meeste gevallen focussen op oudere personen en personen met een hogere status lokale nieuwskranten echter focussen zich meer op criminaliteit gepleegd door etnische minderheden en lagere klassen. Een andere vaststelling is dat er weinig studies zijn over het profiel van de dader in vergelijking met de voorstelling van de delicten. Wat ook opmerkelijk is voor de laatste jaren is dat slachtoffers meer en meer in de belangstelling zijn komen te staan ( 2 redelijk recente gebeurtenissen: Dutroux en de terroristische aanslagen van 11 september hebben hier zeker toe bijgedragen) Algemeen kan men stellen dat kwaliteitskranten de beste inhoudelijke analyses brengen, tv gemiddeld en de radio het minst. Een ander ‘minpunt’ is dat de media het aantal zaken dat opgelost wordt overschat. Het is wel een feit dat de politie beter is in het oplossen van geweldsdelicten, dan eigendomsdelicten. Conclusie patroon: 1. het gedeelte van het nieuws over criminaliteit is neemt het grootste deel in beslag en tegenwoordig wordt er ook meer geschreven over het criminal justice system. 2. gewelddelicten overheersen nog steeds, maar er wordt de laatste tijd ook meer aandacht besteedt aan andere delicten.
THE CONTENT OF CRIME FICTION Sociale wetenschappen hebben inhoudelijke analyses over crime fiction onderzocht door een grote verscheidenheid aan technieken te gebruiken. ( vb film, tv ,..). Het patroon van de voorstelling van criminaliteit in fictieverhalen komt overeen met de resultaten van inhoudsanalyses van crime news. THE FREQUENCY OF CRIME FICTION Misdaadverhalen zijn altijd een belangrijk genre geweest in de cinema, vooral vanaf de eerste helft van de 20e eeuw. Er is wel nooit sprake geweest van een plotselinge daling of stijging. Misdaadfilms zijn altijd latent aanwezig geweest.
In de 1e helft van de 20e eeuw was de radio het belangrijkste medium, vanaf de jaren ’50 werd de televisie het leidende medium. Crime fiction neemt nu ongeveer 25% van de media in, er is wel een verschil merkbaar in hoe crime fiction wordt weergegeven.
THE PATTERN OF CRIME FICTION Moord en geweldsdelicten zijn altijd dominant aanwezig geweest in crime fiction, meer dan andere delicten, die op hun beurt dan weer eigenlij meer voorkomen in officiële statistieken. Vanaf de jaren ’60 zien we de opkomst van seksdelicten en drugsdelicten in crime fiction. Na WO II krijgen we een meer grafische voorstelling van geweld groot aantal films die het lijden laten zien van slachtoffers, die eveneens vaak erg getraumatiseerd worden. Op televisie komen er meer geweldsdelicten voor dan andere delicten: 2/3 gaat over moord, aanranding en diefstal. Tussen 1955 en 1986: stijging van geweld in tv reeksen. Geweld en moord zijn het sterkst vertegenwoordigt. ‘60: we zien dat er geleidelijk aan ook andere vormen van geweld op televisie verschijnen, maar geweldsdelicten liggen nog altijd veel hoger dan kan worden afgeleid uit officiële criminaliteitsstatistieken. Geleidelijk aan zien we ook dat televisie en real world dichter en dichter naar elkaar toe aan het groeien zijn, maar we mogen niet uit het ook verliezen dat televisie nog altijd meer geweld blijft tonen dan dat in het echte leven het geval is. Op het gebied van verkrachting is er ook wel een opmerkelijk verschil tussen fiction en real world in the real world zie je dat verkrachters meestal intimici zijn, geen vreemden, terwijl dit in televisie- shows net het omgekeerde is. De televisie toont eveneens minder eigendomsdelicten dan er in de officiële statistieken staat. In werkelijkheid zie je bij de meeste eigendomsdelicten weinig of geen geweld, en in televisieshows dan weer het omgekeerde, veel geweld dus. Offenders in crime fiction zijn vaak mensen met een hoge status, blanken en mannen van middelbare leeftijd. In het nieuwere genre van televisieshows zie je een verschuiving naar zwarten, lagere klasse jeugd en ook meer en meer vrouwen. Betreffende het demografische profiel kan je stellen dat in de televisieshows juist het omgekeerde te zien krijgt van het werkelijke leven. Een ander heel belangrijk verschilpunt heeft betrekking op het ophelderingcijfer: de media overschat dit cijfer ze zetten de politie in een zeer positief daglicht. Een laatste verschilpunt heeft te maken met een meer prominente voorstelling van de slachtoffers in de media de laatste jaren.
THE MEDIA REPRESENTATIONS OF CRIME : A SUMMARY 1. nieuws en crime fiction zijn prominent aanwezig in de media. 2. nieuws en fictie concentreren zich vooral op ernstige geweldsdelicten officiële statistieken 3. het demografische profiel van aanvallers in de media is ouder en van hogere status , dan deze weergegeven in the criminal justice system. 4. het risico op criminaliteit/geweld wordt in de media ernstiger voorgesteld dan dat dit in werkelijkheid kan worden afgeleid uit de officiële statistieken. 5. de media presenteert meestal een positief beeld het succes van politie ( hoge ophelderingcijfer). Het is wel zo dat er de laatste jaren in de media een tendens waar te nemen is die neigt naar meer kritiek op het gerecht en de gerechtelijke afhandeling. 6. slachtoffers en hun lijden zijn de drijvende kracht achter criminaliteit en misdaadverhalen.
THE CONSEQUENCES OF MEDIA IMAGES AND CRIME Dit gedeelte van de tekst biedt een overzicht van literatuur over de impact van mediabeelden mbt criminaliteit. We onderscheiden 2 delen/groepen : 1. crimineel gedrag 2. angst voor criminaliteit/geweld
THE MEDIA AND CRIMINOLOGICAL THEORY De media speelt een ondergeschikte rol in de grote theoretische perspectieven. Om van een misdaad te kunnen spreken moeten er de volgende logische voorwaarden zijn : 1. het toekennen van een deviante label/etiket 2. een motief 3. de betekenis 4. gelegenheid 5. afwezigheid van controle De media heeft een invloed op al deze elementen afzonderlijk.
Labelling Om van criminaliteit te kunnen spreken moet de handeling als deviant bestempeld kunnen worden. Dit vraagt de creatie van een legale categorie. Het vraagt eveneens de perceptie van de handeling als criminaliteit door de burgers en het gerecht. Op die manier draagt de media bij tot het creëren van nieuwe categorieën van criminaliteit of beter gezegd van wat als criminaliteit bestempeld wordt.
Motive Een criminele handeling doet zich enkel voor wanneer een persoon een beweegreden heeft om over te gaan tot het plegen van crimineel gedrag. Het is bewezen dat beelden over criminaliteit en geweld, gepresenteerd door de media een vorm van sociaal leren, sociale beinvloeding zijn en dus personen kan aanzetten tot het plegen van crimineel gedrag/handelingen.
Means Er wordt soms gesuggereerd dat er via de media een veelheid aan criminologische technieken bekend gemaakt wordt maar uiteindelijk heeft men bewezen dat dit maar een redelijk zwak effect is. Opportunity De media verhoogt de gelegenheid om misdaden te begaan door het verdelen van de ontwikkeling van een beschermd karakter, waarin de mogelijkheid zit om de doelen van diefstal te profileren.
Absence of controls Gemotiveerde potentiële daders, met de bedoeling tot en gelegenheid tot het plegen van een misdaad of meerdere misdaden, zullen niet overgaan tot het plegen van criminaliteit als er voldoende sociale controle aanwezig is. ( weerhouden worden van criminaliteit door je geweten). De link tussen criminaliteit, controle en media de media ondermijnt de internationale controle, door regelmatig sympathieke beelden over misdaad te presenteren.
CRIMINOGENIC MEDIA? THE RESEARCH EVIDENCE Sinds 1920 zijn er vele studies over het effect van media op criminaliteit verspreid. In ’60 was er een grote studie waaruit men volgende conclusies heeft getrokken: voor sommige kinderen is televisie schadelijk, voor anderen is dit juist nuttig/heilzaam. Maar voor de meeste kinderen is televisie noch schadelijk, noch nuttig en is er dus sprake van een eerder klein effect. De meest gebruikte technieken van onderzoeken hiervoor zijn experimenten en liefst in natuurlijke situaties. (vb Experiment van Bandura). De meeste studies tonen aan dat er een effect is, maar een relatief klein effect, de effecten van prosociale beelden zijn veel groter.
THE BIG FIX : THE MEDIA-CRIME CONNECTION Een overzicht van onderzoeksliteratuur over de mogelijke verhoudingen tussen media en criminaliteit toont aan dat libertair wishful thinking sommige onderzoekers heeft verblind over het kwaad dat gewelddadige beelden aanrichten. Algemeen kan men stellen dat de negatieve effecten van media op criminaliteit eerder klein zijn in verhouding tot andere kenmerken van de ervaringen van daders. De vraag is niet langer of media een effect heeft op criminaliteit, maar hoe groot dit effect is.
Er is wel een klein verschilpunt: mediabeelden hebben een grote invloed op actieve ontvangers, minder op passieve ontvangers de informatie kan op verschillende manieren, door verschillende mensen geïnterpreteerd worden.
THE MEDIA AND THE FEAR OF CRIME De meeste politieke debatten hebben zich gefocust op de stijgende angst voor criminaliteit bij de bevolking. Wanneer men het geweld in the real world vergelijkt met de criminaliteit die in de media aan bod komt, komt men tot de vaststelling dat mediabeelden het gevaar overschatten.
THE CAUSES OF MEDIA REPRESENTATIONS OF CRIME CRIME NEWS AS HEGEMONIE De bronnen: 1. politieke ideologieen van de press 2. elementen van newsworthiness 3. structurele determinanten van newsmakers
The political ideology of the press Deze ideologieen worden gekenmerkt door redelijk conservatieve opvattingen. Traditionele crime reporters zagen het als hun verantwoordelijkheid om de politie en het justiele systeem in een gunstig daglicht te stellen.
The elements of newsworthiness Deze worden gemaakt door reporters aan de hand van hun gevoel voor newsworthiness wat maakt dat mensen in een bepaald artikel geïnteresseerd zijn. Ze concentreren zich vooral op de thema’s zoals: seksuele aanranding, witteboordcriminaliteit, criminaliteit gepleegd door bekende personen.
Structural determinants of news-making De politie en het gerechtelijk systeem controleren veel van de informatie waarom crime reporters steunen en dit geeft hen een zekere macht.crime reporters ontwikkelen een symbiotische relatie met de contacten en organisaties die ze regelmatig gebruiken, vooral de politie is hierop van toepassing. De politie zijn de eerste defnieerders van criminaliteit, het nieuws wordt gefilterd door hun perspectief/kijk op de zaken. De laatste jaren wordt crime news vooral gemaakt door speciale reporters.
CRIME NEWS AS CULTUREL CONFLICT Een nieuwszender wordt niet volledig gekenmerkt door algehele consensus, maar veeleer door tegenstellingen en conflicten tussen reporters onderling. Nieuwsverhalen verschillen al naargelang het karakter van de nieuwsschrijver. De grote debatten zijn deze waar veel nieuwigheden inzitten, en waar ruimte is gelaten voor debatten en tegenstellingen. Een nieuwsbericht is waardevol als er hierover nog nooit eerder iets geschreven is. Het ergste scenario is wanneer men niet beschikt over informatie waarover andere nieuwsbronnen wel beschikken. Al met betrekking tot nieuwsbron zijn er grote verschillen in markt, in politieke ideologieen en in doelpubliek. Studies tonen aan dat er niet enkele een grotere verscheidenheid is aan tegenstellingen binnen nieuwsorganisaties dan het hegemoniemodel aangeeft, er is eveneens een grote verscheidenheid in gebruikte bronnen.
OBSERVERS OF PLAYERS? THE MEDIA AND CRIME IN POSTMODERNITY Er zijn 2 strijdende bezorgdheden over media voorstellingen mbt criminaliteit: 1. echte respectabele angsten 2. radicale angsten Er speelt zich een complex tussenspel af tussen media voorstellingen over criminaliteit, crimineel gedrag en crime justice. Er is tevens de sterke evidentie dat mediabeelden een invloed kunnen hebben op crimineel gedrag, maar algemeen kunnen we stellen dat het directe effect eerder klein is in verhouding tot andere factoren. De huidige trend wijst op een groeiende symbiose tussen mediabeelden, criminaliteit en crime justice. Op hetzelfde moment interageren technologische ontwikkelingen met culturele veranderingen om meer reality tv te bekomen. Het huidige stadium in de ontwikkeling reflecteert de impact van meer algemene kenmerken van postmodernisme in de relatie tussen media, criminaliteit en crime justice. Massamedia is niet enkel van belang omwille van hun ideologische opvallendheid, maar ze spelen een grote, directe rol op het gebied van sociale controle. Media kunnen eveneens gebruikt worden om de controleerders te controleren ( profileratie van goedkope, draagbare camera’s heeft hierbij bijgedragen.) De groeiende onafhankelijkheid van de mediavoorstellingen en sociale realiteit vergroot het spectrum van de media-spiraal, waarin de voorstellingen van criminaliteit en angsten voor criminaliteit ontstaan..hyperrealiteit.
