LIMIT Limit is een uitgave van de fractie Leefbaar Rotterdam
7 M E I
gen e t Stem pese o r u E de t! e w d n o r g
2 0 0 5
Hans HansVos Vos(buurtagent): (buurtagent):
”Voor de politie blijft het dweilen met de kraan open” Heldhaftige marktkoopman Leefbaar Rotterdam omhoog in peilingen Geert Wilders: ”Burgers hebben meer ambitie dan politici”
Hierbij dan de zevende Limit. Waarin we twee uitgebreide interviews hebben met respectievelijk wijkagent Hans Vos en parlementariër Geert Wilders. Diverse columns, een interview met marktkoopman van Schaik, resultaten van een enquête over Leefbaar Rotterdam en voor het eerst ook korte berichten van al onze dertien fractieleden. Ook is er een ingezonden brieven pagina bijgekomen. Problematisch voor mij is alleen dat we zoveel materiaal voor u hebben, dat we niet alleen naar zestien pagina’s zijn gegaan, maar dat er eigenlijk ook geen ruimte is voor een langer voorwoord dan dit. Ik hou het dus maar bij: Veel Leesplezier! Victor Reijkersz - - -
Stem tegen Europese grondwet Op 1 juni is het dan eindelijk zover: voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis mag de bevolking zich landelijk uitspreken per referendum over een kwestie. Waar in vele landen referenda een vast ritueel zijn binnen de democratische spelregels is het voor Nederland dus een primeur.
De kwestie waar het om draait: bent u het eens met de nieuwe Europese grondwet? Helaas is de animo onder de bevolking nog niet erg groot. Uit peilingen blijkt dat niet meer dan 30% van de Nederlanders zal gaan stemmen. Jammer! Want eindelijk krijgen we de kans om ons ongenoegen te uiten over het feit dat ons land wordt uitgeleverd aan Europa. Eindelijk krijgen we de kans om ons ongenoegen te uiten over die verschrikkelijke euro. Eindelijk krijgen we de kans om aan te geven dat het islamitische Turkije geen lid mag worden van de EU. Voorstanders zullen met de dooddoeners aankomen zetten dat de grondwet niet gaat over deze onderwerpen. De nieuwe grondwet geeft meer macht aan het Europees Parlement en is democratischer dan de oude grondwet. De voorstanders zullen betogen dat een stem tegen de grondwet niet zal leiden tot de herinvoering van de gulden, niet meer macht zal teruggeven aan Nederland en al helemaal niet het einde zal betekenen van de procedure tot toetreding van Turkije. En daar hebben ze formeel gelijk in. Maar deze zaken zijn dan ook nimmer voorgelegd aan de bevolking. Natuurlijk niet. Pas sinds 2002 wordt de bevolking enigszins serieus genomen door de regenten in Den Haag. Tot die tijd waren we stemvee dat eens in de vier jaar van stal werd gehaald en daarna weer 4 jaar op stal werd gezet en vooral haar bek moest houden. De regenten schoven (en schuiven!) elkaar de mooie baantjes toe, maken elkaar Commissaris van de Koningin, benoemen elkaar tot burgemeester en dit willen ze vooral zo houden. Het moment dat de bevolking eindelijk zelf bepaalt wie hen bestuurt, is weer ver weg geraakt na de weerzinwekkende Haagse spelletjes van de PvdA in de Eerste Kamer. Tegelijkertijd zetten deze regenten onze grenzen wagenwijd open voor éénieder, lieten nieuwkomers aan hun lot over, leverden zij ons uit aan Europa en duwden ons de euro door de strot,
2
lieten onze steden verloederen, maakten zij scholen tot leerfabrieken zonder enig gezag en menselijke maat, maakten zij onze gezondheidszorg tot een stelsel waar de opbouwers van dit land wegkwijnen in verzorgingshuizen en verviel ons strafrecht tot een walhalla voor éénieder die wilde frauderen, beroven, mishandelen en tegenwoordig zelfs wil terroriseren. Dit is het moment om tegen de regenten te zeggen: nu we eindelijk de kans hebben zullen we jullie straffen. We stemmen massaal met NEE tegen jullie grondwet. Al is het alleen maar om een signaal af te geven. Ook Rotterdam merkt aan den lijve de oneigenlijke invloed van de EU. Zo worden we verplicht tot het privatiseren van de RET met alle gevolgen van dien. Ook het plan van het stadsbestuur om een inkomenseis van 120% neer te leggen voor nieuwkomers in onze stad staat op gespannen voet met het Europese verdrag voor de rechten van de mens. Nederland heeft het laatste decennium miljarden meer betaald dan ontvangen uit de grote pot van de Europese Unie. We zijn al jarenlang de grootste nettobetaler van de hele Unie! Met de toetreding in 2004 van een tiental arme tot zeer arme landen (waar de bevolking natuurlijk niets over te zeggen had) zal dat ook de komende jaren het geval zijn. De invoering van de euro is een fiasco geworden voor een overgrote meerderheid van de burgers. Hoewel het volgens de statistieken wel meevalt weten de burgers wel beter. De gulden is gewoon een euro geworden. Brussel bepaalt op steeds meer terreinen wat wel en niet mag in Nederland. Dit terwijl wij slechts een handjevol parlementariërs hebben in Brussel die Nederland vertegenwoordigen. En die regelgeving wordt steeds uitgebreider, zonder dat wij daar iets over te zeggen hebben, laat staan iets aan kunnen doen. De elkaar baantjes toeschuivende eurobobo’s blaten telkens weer dat sommige zaken niet eens bepraat hoeven te worden want het kan sowieso niet volgens bepaalde Europese regels. Als we de grenscontroles willen herinvoeren om te toetsen of er nu echt zo weinig gelukszoekers uit Oost-Europa naar Nederland komen wordt fijnzinnig verwezen naar het Schengen akkoord dat onderlinge controles verbiedt. Opzeggen die verdragen! Je eigen beleid blijven bepalen. We hebben er nooit voor gekozen om ons door corrupte bureaucraten de wet te laten voorschrijven. Het wordt de hoogste tijd voor de bevolking van Nederland om de Haagse en Europese elite eens wakker te schudden! Turkije in de EU? Nederland eruit! Daar heeft Geert Wilders een punt. Zwitserland en Noorwegen behoren niet tot de EU. Ze behoren tot de rijkste landen van de wereld, liggen midden in Europa en de bevolking behoort tot de gelukkigste van Europa. Ze bepalen zelf hun regels, bepalen zelf wie hun land wel en niet inkomt en hebben geen euro die het leven duurder heeft gemaakt. Dus wat let Nederland om bij toetreding van Turkije uit de EU te stappen? Stem 1 juni tegen de Europese Grondwet. Laat u niet op het verkeerde been zetten door de gladde praatjes van de Haagse politici, die u willen doen geloven dat zij weten wat goed voor ons is. U weet wel beter! Toch?
Ronald Buijt - - -
Voor woord Eindredactie Victor Reijkersz Redactie Isabel Anton Molenaar Ronald Buijt Maarten Struyvenberg Patrick van der Veld Layout Anton Molenaar ISSN 1574-0943 Contact de Limit Postbus 8734 t.a.v “LR; De Limit Redactie” 3009 AS Rotterdam of e-mail naar:
[email protected] met als onderwerp: LR De Limit Contact de Fractie Postbus 8734 3009 AS Rotterdam Tel: 010 - 4173945 Fax: 010 - 4173950 E-mail: leefbaarrotterdam@ stadhuis.rotterdam.nl Contact de Vereniging Postbus 2565 3000 CN Rotterdam E-mail:
[email protected] Website www.leefbaarrotterdam.nl
Folderen op de markt voor de fractie een ‘must’ Al enkele malen zijn fractieleden en vrijwilligers gaan folderen op de markt. Het is bijzonder dankbaar werk dat eigenlijk een soort “heilig moeten” voor alle fractieleden zou moeten zijn. Want als er één plek is waar je met onze (Pims) kiezer in aanraking kunt komen dan is dat op de markt. Mensen waarderen het om buiten de verkiezingen om met raadsleden en vrijwilligers te praten en stellen onze aanwezigheid duidelijk op prijs. Uiteraard zijn er uitzonderingen maar die bevestigen de regel.
e eerste keer dat ik ging had ik een beetje schroom omdat je mensen ongevraagd aanspreekt en min of meer lastig valt met een foldertje. Daarbij speelde in mijn achterhoofd de overweldigende ervaring die ik voor de verkiezingen had. We riepen bij het uitreiken van de folder “Leefbaar Rotterdam”, waarop de meeste mensen doorliepen, ook omdat we met een aantal politieke partijen op een rijtje stonden. We besloten toen te roepen “Leefbaar Rotterdam, de partij van Pim Fortuyn“. Er ontstond een opvallende verandering in de tot dat moment onverschillige houding van de marktbezoekers. Ze keerden om om een folder te vragen, sterker nog, ze werden bijna letterlijk uit onze handen getrokken en onze affiches gingen van de hand met de vraag of er misschien ook één voor familie en bekenden mee mocht worden genomen. Volgens mij moeten er nog in duizenden Rotterdamse huiskamers exemplaren van deze schitterende affiche aanwezig zijn!
bleek de PvdA ook naast ons te staan om folders en ballonnen uit te reiken. Ze hadden twee grote borden, waarop stond “PvdA tegen armoede!” Op mijn vraag of ze misschien iemand kennen, die voor armoede is, bleven ze het antwoord schuldig. Een grappig voorval deed zich voor toen ik een weggewaaid rood ballonnetje weer aan een kinderwagen bond. De Turkse moeder herkende me als haar ouddocent, kuste me en stelde me heel enthousiast voor aan haar man. Na een kort geanimeerd gesprek zwaaide ik hen na. Toen ik me omdraaide keek ik in de verbaasde gezichten van enkele politieke buren. Zij keken alsof ze water zagen branden. Je kon op hun gezichten lezen: “Dit kan niet! Een Turkse vrouw die zo omgaat met het onmens van Leefbaar, dat is onmogelijk.” Het scheelde niet veel of ze waren Dursun achterna gelopen om te zeggen dat ze volgens hen misleid werd.
D
Wij stonden echt perplex van het enthousiasme. Maar ik kan me ook nog de boosheid van een folderaar van de PvdA - die geen folder kwijtraakte - herinneren, toen we i.p.v. Leefbaar Rotterdam Pim’s naam gingen roepen met de hiervoor beschreven gevolgen. ”Fortuyns naam noemen is niet eerlijk”, meende hij te moeten zeggen. Waarop ik antwoordde: “Jij kunt toch Kuiper, Kuiper roepen?” Hij zag er de humor van in! De aanvankelijke schroom om na het vorige gigantische succes weer te gaan folderen, maakte bij mij weer snel plaats voor enthousiasme. Mensen weten dat de veranderingen niet op één dag kunnen komen en realiseren zich dat wij de negatieve spiraal waarin onze stad zich bevond, hebben weten om te draaien. Uiteraard zijn er mensen die willen dat je ijzer met handen breekt maar zelfs die zijn meestal - na een gesprekje - voor rede vatbaar. Anderen komen met zeer persoonlijke verhalen en zijn blij een luisterend oor te vinden. Die gesprekken zijn voor de folderende fractieleden belangrijk omdat ze de klachten van de burgers direct kunnen vernemen. We zijn op die manier op het idee van de gekozen stadsmariniers gekomen omdat de meeste klachten over het slecht functioneren van de
Ronald Sørensen op de markt deelgemeenten gaan en wat mij betreft krijgen de huidige aangewezen mariniers ook af en toe een marktstandplaats. Andere klachten gaan voornamelijk over intimiderende hangjeugd en soms te laks optreden van politie bij klachten (bagatelliseren) en aangiften (te ingewikkelde procedures). Ik neem het altijd voor de politie op, omdat ik weet dat het probleem niet bij de agenten op straat ligt maar bij de bestaande bureaucratie, die op één of andere manier maar niet doorbroken kan worden. Soms kan je ook mensen helpen of doorverwijzen (wel kijken of er iets mee gedaan wordt uiteraard). Kortom, je steekt er wat van op en je bent onder de mensen. De laatste keren hebben we een marktstandje gehad om Pims verzamelde columns te verkopen voor slechts € 5- . We verkopen de boeken voor zo’n lage prijs omdat we Pims werk onder een zo breed mogelijk publiek willen brengen. Bij de verkoop merken we hoe hij nog leeft onder de mensen. Het is “Pimmetje voor en Pimmetje na” en uiteraard speculeren over “hoe Nederland er met Pim zou hebben uitgezien”. Het verdriet en de woede zijn nog steeds tastbaar en voor ons zijn ze zelfs na enkele jaren een troost. De opbrengst van de boeken is voor ons verkiezingsfonds, zo snijdt het mes aan twee kanten. Velen kopen meerdere exemplaren om cadeau te doen. De laatste keer dat we op de markt stonden,
Ooit heb ik gezegd dat voor mij de grootste verrassing bij de laatste verkiezingen niet zozeer de overwinning van Leefbaar Rotterdam is geweest, maar het feit dat nog steeds 50.000 Rotterdammers op de PvdA hebben gestemd. Op de markt kreeg ik misschien een verklaring voor dit voor mij zo merkwaardige fenomeen. Een oude vrouw in een invalidenwagen wenkte me en vroeg of ik voor vijf euro een boek van Pim wilde halen en ook voor mijn boekje (eveneens € 5,-) had ze belangstelling. Nadat ik ze gehaald had en in haar mandje had gestopt zei ze: “Je doet het goed jongen, ik zie je wel eens op de televisie. Ik ga op je stemmen, want ik heb heel mijn leven PvdA gestemd en ik blijf het doen.” Ik keek haar verbouwereerd aan en zei: “Dat is niet verstandig want ik ben net als vadertje Drees en vele anderen uit de PvdA gestapt.” Ze keek me aan en zei: “Nee, ik stem echt op jou, op de PvdA. Doe ik heel mijn leven al”, mompelde ze er achter aan. Op zo’n moment begrijp je dat er niets anders opzit dan haar te bedanken voor haar steun en te hopen dat ze bij de komende gemeenteraadsverkiezingen automatisch op lijst 1 gaat stemmen!
Ronald Sørensen - - Foto: Leefbaar Rotterdam
■
3
Hennie van Schaik:
‘We gaan d’r voor!’ Woensdag 2 maart jl. won Hennie van Schaik het islamdebat. Een heftige woordenwisseling met Mohammed Bouzanbou werd gevolgd door een omarming. Zo’n gebaar zegt meer dan 1.000 woorden en zo dacht de jury er ook over. Hennie is lid van Leefbaar Rotterdam en van het type ‘geen woorden maar daden’. Voor zijn daadkracht heeft hij al meerdere onderscheidingen ontvangen. In 2002 werd het ‘Oog van Rotterdam’ aan hem uitgereikt en in 1995 ontving hij een medaille van het Carnegie Heldenfonds voor het redden van een Marokkaanse jongen uit een brandende auto: “Ik zal zijn ogen en zijn gegil nooit vergeten.”
Interview Anton Molenaar - - -
Foto’s: PSI en Leefbaar Rotterdam
Ooievaarstraat We spreken af in stadsherberg ‘De Pijp’ in de Gaffelstraat. Het is niet druk maar de weinige aanwezige zakenlieden schudden direct bij de ingang Hennie de hand. De indruk dat Hennie ‘van alle markten thuis is’ wordt weer eens bevestigd. Wie is deze marktkoopman die elke Rotterdammer lijkt te kennen? Naast een lachende Frans Weisglas aan de muur – “die ken ik ook” – steekt Hennie van wal: “Ik ben geboren in 1946 op een zolderkamertje aan de Ooievaarstraat in het Oude Noorden als één na oudste uit een gezin van vijf kinderen. Ons huis had drie kamers. M’n ouders sliepen in de voorkamer. Samen met mijn drie broers en mijn zus deelden wij de slaapkamer. Volgens die voorzitter van de AEL zijn er zoveel Marokkaantjes crimineel omdat ze in te kleine huizen wonen. Je begrijpt dat ik zo’n man niet serieus kan nemen…” “Ik had vroeger graag willen leren, maar dat zat er niet in. Mijn vader stond ook op de markt. Hij verkocht warme worst met zuurkool op het Noordplein. Van jongs af aan hielpen de kinderen mee. Als de worst op was moest ik stiekem naar de Hema om 30 worsten te halen. Ze vonden dat wel raar bij de Hema. Als jochie zei ik toen dat ik thuis een ‘worstenpartijtje’ ging vieren.” Wouter Bos Van Schaik staat nu zo’n 30 jaar op de markt
4
Links Mohammed Bouzanbou, rechts Hennie van Schaik (foto PSI ) met textiel. “Hard voor weinig, maar nooit chagrijnig.” Het laatste jaar is hij ook regelmatig te vinden op de Leefbaar Rotterdam stand. Met megafoon informeert hij de Rotterdammers: “Stem Wouter Bos en u bent weer 20 jaar de klos!” Henny wacht met smart om Wouter eens te ontmoeten: “Op 2 april had ik hem op de centrummarkt verwacht, maar hij vluchtte met z’n rode rozen naar de Visserijmarkt.” Hennie werd in maart 2004 lid van Leefbaar Rotterdam op aanraden van zijn broer Nido van Schaik. Nido is als meervoudig Nederlands kampioen standwerker ook niet bepaald een onbekende. De veiligheidsaanpak van LR was voor Hennie de belangrijkste reden: “Sinds 2002 werk ik samen met de politie van kantoor Binnenrotte om de criminaliteit op de markt aan te pakken. Daardoor is in het centrum de zakkenrollerij scherp gedaald. Deze laffe bende van Oost-Europeanen die het vooral op de ouderen heeft gemunt, is nu echter actief op Zuid.” Dief klem gezet Tevreden is de marktkoopman nog lang niet: “Laatst gaf ik een Chinese vrouw aan die valse briefjes van 50 euro uitgaf. Ze bleek illegaal en in het bezit van een vals paspoort. Zaterdag stond ze weer op de markt. Enige weken terug hadden we een dief klem gezet die de geldkist van een Pakistaanse collega had gejat. Die vent stond binnen 14 dagen weer op straat. Ik heb hier vragen over gesteld aan Ivo Opstelten. Ik vind Ivo geen slechte vent, maar er moet veel zwaarder gestraft worden. Zolang onze dochters nog steeds niet om 20.00 uur veilig met de metro kunnen reizen zijn we met Rotterdam nog niet klaar!” Onze scholletjes arriveren. Ik vraag me af waarom Hennie half Rotterdam kent en waar hij zijn vitaliteit op z’n 58ste aan dankt. “Ik heb heel lang aan atletiek gedaan, met name de 800meter en het speerwerpen. Dat was bij Metro, nu Atletiek Vereniging Rotterdam. Daarnaast zat ik in de jaren ‘70 vaak in ’t Fust, De Wiek en de Business Club.” Een andere hobby van hem is de jacht. Hij maakt zich grote zorgen over de zogenaamde
‘cultuurvolgers’. Dit zijn de junkfood etende duiven, kok- en mantelmeeuwen. “Over vijf jaar pikken ze de patat uit je frietzak. Deze beesten verspreiden levensbedreigende ziekten en vormen een serieuze bedreiging voor de volksgezondheid.” Afknapper Hennie verdiende het ‘Oog van Rotterdam’ omdat hij een winkelier te hulp schoot die door zijn overvallers werd gemolesteerd. Deze hulpacties zijn voor hem vanzelfsprekend. Met de reddingsactie uit 1995 is hij echter nog steeds niet klaar: ”Drie dagen voordat ik mijn onderscheiding ontving, kreeg ik te horen dat hij door complicaties alsnog aan zijn verwondingen was overleden. Ik rijd nog dagelijks door het Kralingse Bos langs die zwart geblakerde bomen, heb de jongen nooit meer gezien, nooit iets gehoord van zijn ouders, geen kaartje, geen bloemetje, helemaal niets. Tot de dag van vandaag heb ik dat gebeuren niet kunnen afsluiten…” Ten aanzien van zijn meest recente onderscheiding tijdens het Islamdebat merkt Hennie op: “Ik had nog graag eens met die Mohammed willen napraten. Er is ook veel angst onder de Marokkanen over wat er gaat gebeuren. Op het slotdebat zouden alle debatwinnaars nog eens in het zonnetje worden gezet. Dat ging uiteindelijk niet door. Balkenende sprak zijn respect uit voor de debaters, maar geen één van hen was uitgenodigd. In plaats daarvan was er een eindeloze monoloog van ene Tariq Ramadan. Ik vond dat een grote afknapper.” We gaan d‘r voor! Dat het een afknapper voor Hennie was, is duidelijk. Wederom – net als in 1995 – werd hem de mogelijkheid ontnomen om met een Marokkaanse jongen na te praten… en dit kenmerkt Hennie ten volle. Hij komt op voor onze Westerse samenleving, is kritisch ten aanzien van de islam, maar vergeet nooit waar het omgaat, namelijk dat we met z’n allen uiteindelijk in vrede en harmonie willen leven. Inmiddels staan we buiten in de felle zon: ”We gaan d‘r voor, hè!”
■
Met gepaste trots... Het Centrum voor Onderzoek en Statistiek van de gemeente Rotterdam voert jaarlijks de zogenaamde Omnibusenquête uit, een grootschalig opinieonderzoek onder alle geledingen van de Rotterdammers. Dit jaar hebben 1.600 mensen zich uitgelaten over zaken die onder andere met de gemeentepolitiek te maken hebben. Het is opvallend dat er uit de Omnibusenquête 2005 blijkt dat Leefbaar Rotterdam op een fors aantal punten veel meer steun van de Rotterdammers krijgt dan de huidige verhoudingen in de gemeenteraad doen vermoeden. Een goed voorbeeld is ons voorstel om het dragen van opzichtige religieuze symbolen te verbieden voor ambtenaren en leraren. De moties die we hebben ingediend kregen van geen enkele politieke partij steun, maar meer dan de helft van de bevolking blijkt er wel degelijk voor te zijn. Met de stelling ‘Ik vind dat ambtenaren in hun functie geen hoofddoekjes mogen dragen’ is 50% van de ondervraagden het helemaal eens. En met ‘Ik vind dat leraren op openbare scholen geen hoofddoekjes mogen dragen’ blijkt 54% het eens te zijn. Roots Ook op andere onderwerpen blijkt er veel steun te zijn voor standpunten van Leefbaar Rotterdam. Zo is 50% van de Rotterdammers het eens met de stelling dat mensen met een hoog inkomen niet in goedkope woningen mogen wonen. Nog een uitslag waaruit blijkt dat Marco Pastors goed bezig is: 43% van de Rotterdammers is het eens is met de stelling dat bouwen van meer duurdere woningen goed is voor de leefbaarheid van een wijk. Een andere opmerkelijke uitslag is dat 73% van de Rotterdammers het eens is met de stelling dat bij huisvesting in de oude wijken oorspronkelijke bewoners van die wijken voorrang horen te krijgen. Dit betekent dat iedereen die kan aantonen zijn roots in een bepaalde wijk te hebben voorrang heeft boven een immigrant die zich daar wil vestigen. Elke nieuwkomer komt onder aan de lijst, of die nu uit Friesland komt of uit Marokko. Invloed Leefbaar Rotterdam Het meest relevant voor de lezers van De Limit zijn de vragen die specifiek over Leefbaar Rotterdam gaan. Op de vraag welke invloed Leefbaar Rot-terdam op de stad heeft, antwoordt 28% ‘positief’, 20% ‘niet positief en niet negatief’ en 15% ‘negatief’. De overige 36% heeft hierover geen mening. Per saldo zijn er dus bijna twee keer zo veel Rotterdammers positief als negatief over de invloed van
Leefbaar Rotterdam op de stad! Een jaar geleden heeft de NOS samen met het Rotterdams Dagblad ook een enquête gehouden. Toen is aan de Leefbaar Rotterdamstemmers gevraagd of zij vinden dat de stad wordt bestuurd op de manier zoals Pim Fortuyn had aangekondigd. Van de ondervraagden vond toen 53% van niet, 37% van wel en 10% had geen mening. Inmiddels blijkt er nogal wat veranderd te zijn, want uit de Omnibusenquête blijkt dat van de Rotterdammers die in 2002 op Leefbaar Rotterdam stemden 71% positief is en maar 3% negatief. Grootste partij? Dan is er ook nog gevraagd wat mensen zouden gaan stemmen als er op dit moment verkiezingen zouden zijn. Het voorgenomen stemgedrag wordt dan: PvdA 25% Leefbaar Rotterdam 21% VVD 9% CDA 7% SP 5% GroenLinks 5% D66 3% ChristenUnie/SGP 2% Stadspartij 2% Fractie Kok 1% Overige 1% Weet niet 19%
LR-standpunten
Niemand zal verbaasd zijn dat Leefbaar Rotterdam na de moord op onze lijsttrekker minder zetels haalt dan de zeventien van de vorige keer. Het is wel zo dat er nog veel te winnen valt bij die kiezers die het nu nog niet weten. En het is helemaal nog niet zo zeker dat Leefbaar Rotterdam niet de grootste partij van de stad zal blijven, misschien zal de strijd vooral gaan om de vraag of de PvdA meer zetels weet te halen dan de elf van 2002… Al met al zijn de uitslagen van deze enquête natuurlijk zeker geen reden om achterover te leunen, wel is het een aansporing om door te gaan op de ingeslagen weg. Iedereen weet dat Leefbaar Rotterdam niet kiest voor de weg van de minste weerstand, maar we kiezen blijkbaar wel voor een weg waar alle Rotterdammers die op Leefbaar Rotterdam hebben gestemd best een beetje trots op zijn. www.cos.rotterdam.nl
Hendrik Jan van Rijswijk - - -
■
Helemaal eens
Niet eens / Niet oneens
Helemaal oneens
Geen mening
Ambtenaren geen hoofddoekjes
50%
11%
34%
5%
Leraren geen hoofddoekjes
54%
10%
31%
4%
Hoog inkomen niet in goedkope woningen
50%
18%
26%
5%
Meer duurdere woningen zijn goed voor de leefbaarheid van wijken
43%
20%
30%
7%
Oorspronkelijke bewoners voorrang bij herhuisvesting
73%
12%
10%
5%
5
‘Als ik een tik geef dan heb ik morgen Hans Vos ( 52) is buurtagent in de wijk Middelland, Rotterdam. Een oude hippie, zoals hij zichzelf noemt, die gelooft in communicatie als zijn sterkste wapen en die té veel macht schuwt. Maar dan wel met een beleid waarin duidelijke en consequente spelregels worden gehanteerd. Spreekt het één het ander tegen?
Interview Victor Reijkersz en Isabel - - Foto’s: Victor Reijkersz
■ Wat houdt de taak van een buurtagent precies in? Ik probeer te voorkomen dat onze dienstauto’s iedere keer naar dezelfde melding rijden; dat er niet weer een ambulance wordt gestuurd naar mensen met een aanhoudende ruzie, maar een huisarts die veel beter bekend is met hun problemen en het adequater kan aanpakken. Ik houd feeling met de buurtwinkels; wat gebeurt er bijvoorbeeld voor een winkelier als de politiek tramlijn 4 weghaalt? Wanneer ik zie dat hij failliet dreigt te raken, probeer ik die signalen door te geven aan actiegroepen en politiek. Kinderen die ontsporen en op straat komen te staan, probeer ik in een programma te krijgen of in de jeugdzorg te zetten, … …. het persoonlijke contact met de burger … Ja, duidelijk laten merken wie ik ben en uitleggen wat de spelregels zijn.
■ Wat is dan precies het verschil met een wijkagent? Het verschil is dat ik nu een meer aansturende functie heb. Ik werk al 33 jaar voor de politie, waarvan de laatste 26 jaar eerst als rayonagent, toen als wijkagent, en daarna als wijkmedewerker en nu heet het buurtagent. Het werk is in zoverre anders dat ik nu een meer coördinerende taak heb en niet alles meer alleen hoef te doen. Ik werk samen met het wijkteam en de ketenpartners zoals de deelgemeente, Sociale Dienst, justitie etc.
■ En hoe bevalt dit werk? Het is het leukste wat er is. Ik heb de kans om in de huid van mijn wijk te kruipen. Hoewel je soms ook wel eens publiek bezit bent. En het maakt niet uit of je nou in je pak loopt of met je Rolling Stones T-shirt in de supermarkt. Iedereen kent je en spreekt je aan, zelfs over de boodschappen.
■ Wat zijn eigenlijk de problemen in de wijk waar je tegenaan loopt? Problemen die ontstaan doordat men niet met elkaar communiceert. Buren die niet met elkaar praten. Het niet willen en niet kunnen communiceren met elkaar. Burgers onderling, maar ook tussen de burgers en allerlei
6
denkbare instanties. Maar sommigen bereik je natuurlijk heel moeilijk. Hoe ga je bijvoorbeeld met die harde straatmentaliteit van jongeren om? Gewoon op ze afstappen. Neem een rechthoekig schilderij met een rechthoekige lijst. Niet zo gek natuurlijk, want dat past mooi. Als ze in Den Haag wetten op een rechthoekig A4’tje uitbrengen, dan zou ik daar qua handhaving een rechthoekige lijst om heen maken. Maar wat doen we? We maken er een ronde lijst omheen. Dat gaat dus nooit passen. Dan krijg je vlakken waarin mensen zelf hun vrijheid oprekken. En dan mag jij als politieman bedenken of je in het grootste of kleinste hiaat zit. Dan mag ik dat proberen in te vullen. Maar dan zeggen ze: “Nee, je moet je aan de wet houden.” Nou, dan kom je een stuk lijst tekort! Probeer jij dan als handhavende politieman de boel maar passend te krijgen! De tegenstander, in dit geval een heel lastige jeugdgroep, die mag in het grijze gebied zijn eigen vrijheid zoeken. Dat zit in de mensen. Ik ben een oude hippie, ik stam uit de zestiger jaren, ik ga ook voor de grotere vrijheid. Ik probeer ook dat stukje erbij te pakken. Als je nou met zijn allen in Den Haag iets afspreekt en een er goede wet van maakt, handhaaf de wet dan ook. Ga er dan niet allerlei rare gedoogzones in maken. Als het niet mag, dan mag het niet. Als je zwanger bent dan ben je ook niet een beetje zwanger. Je bent het of je bent het niet. Daar zit geen tussenweg in. Dat zijn heel duidelijke dingen en daar moet je ook niet omheen gaan draaien. ■ Maar waar loop je dan concreet bij deze jongeren tegen aan? Jeugdgroepjes stelen graag en veelvuldig. In Nederland zeggen we altijd: ’Ach, die moet een tweede kans hebben.’ Hartstikke mooi en humaan. Dan krijg je een waarschuwing. Je steelt nog een keer en geeft hem een tweede waarschuwing, want: ‘Ach, hij heeft het niet begrepen.’ Steelt ‘ie weer dan krijgt hij een voorwaardelijke straf. Een vierde keer krijgt hij een dagtaakstraf; kan hij bij een oud omaatje keteltjes poetsen ofzo en kan hij gelijk kijken waar de portemonnee ligt. En de vijfde keer is het weer zo’n halfwassen strafje en dan hebben we het zachtjes aan over een draaideurcrimineel. Dat moeten we niet willen. Het gaat om duidelijkheid en dat bereik je alleen door duidelijk beleid en echte straffen en niet door zo’n hardleers figuur kans op kans te geven. In Nederland staat vier jaar
gevangenisstraf op diefstal. Geef hem dat ook! Dan is de samenleving een behoorlijk poosje van zo ’n etterbak verlost en kan ik mijn aandacht op andere belangrijke zaken in mijn wijk richten. We hebben alle tools in handen, maar we gebruiken ze niet. En wie gebruiken ze niet? Zijn dat de rechters? De rechter is daar natuurlijk heel gematigd in. Want wat moet je doen in Nederland om een maximumstraf te krijgen? Ik ben blij dat een rechter onafhankelijk is en dat ik het niet alleen voor het zeggen heb want dan zou ik niet weten hoe ik met macht zou omgaan. Dadelijk krijg je zo’n tweede Adolfje, want ik weet niet wat macht met je kan doen. [lacht] ■ Misschien is dat enkel een begrijpelijke reactie omdat er zo laag wordt gestraft? Ik heb het volgende geleerd: ik maak een proces-verbaal op en kijk niet achterom. Je doet iets en dan heb je jouw taak gedaan en focus je je weer op het volgende.
■ Maar frustreert je dat niet? Nee, als ik die straffen zou gaan volgen en die gozer komt weer giechelend vrij, dan zou dat mij
n alle tijd voor een interview’ ■ Maar kan je niet gewoon een tik geven? Ik sta aan de verkeerde kant van het probleem. Als ik een tik geef dan heb ik morgen alle tijd om een interview te geven, want dan ben ik geschorst. [lacht]
■ Als ze jou een grote bek geven of naar je spuwen en totaal geen respect tonen, dan zou je zeggen dat je ze gewoon een pak op hun lazer zou kunnen geven? Nee. “U had hem toch aan kunnen houden?”
■ Dat mag niet? Nee, dat kan arbeidstechnisch niet. Dat is helemaal uit den boze.
■ Ook niet als je dat zelf wil? Nee, dat kan gewoon niet want dan krijgt de politie een boete.
■ Wat nog meer? Het zou ook een stuk mankracht schelen als we goed georganiseerde jeugdzorg hadden en dat we daar makkelijker ontspoorde jeugd naar konden doorsluizen. Niet in aantal, maar ook zo graag ietsje verder dan tussen 9 en 4. Want vervelende jeugd kom ik niet tussen 9 en 4 tegen.
frustratie opleveren, denk ik. Maar je komt ze wel weer tegen. Ja, dan ga ik weer mijn best doen. Maar het is soms dweilen met de kraan open en niet hoopgevend voor de toekomst. Ik dweil niet voor mezelf, ik dweil voor de mensen in de stad. Want ik vind Rotterdam een megaleuke stad. ■ Kan je wel iets goeds merken aan het Zero Tolerance beleid wat Ivo Opstelten heeft geïnitieerd? Er wordt inderdaad meer gedaan. Het aantal drugspanden hebben we beter onder controle. Vergelijk het met 25 jaar terug, dan zeg ik: “Hé, dat hebben we zó gedaan!” Maar aan de andere kant, de vijand heeft niet stilgezeten. De pakkans wordt veel kleiner omdat een dealer bijvoorbeeld met mobiele telefoons afspraken maakt. Die gaat niet meer in zijn pand lopen wachten waar 40 junks naar boven schuiven in een uur, want dan weet hij ook wel dat hij de lul is. En we hebben niet de mankracht om dat allemaal af te posten.
■ Wat zou je dan als buurtagent nodig hebben om nog een beter beleid te kunnen voeren? Je zit aan allerlei regeltjes vast om je werk goed te doen. Je hebt de arbeidstijdenwet. Dat er bellen gaan rinkelen als ik een zevende dag achter elkaar wil werken.
Die zitten dan óf op school óf ze liggen nog in hun nest. Nee, die komen pas in de loop van de avond. Dan gaan ze pas samentrekken bij een coffeeshop of bij een hangplek. ■ Bezoek je de ouders dan niet? Hoe vaak ik niet hoor van ouders: ”Ja, ik ga zijn kamer niet op, want hij slaat me.” Ja, dan denk ik: “Een kind van 12-13 jaar hoort gewoon een pak op zijn donder te krijgen.” Maar ja, dat mag ook niet meer.
■ Dus strenger zijn en korter houden? Duidelijker. Als ik soms huiszoekingen doe, dan krijg ik van de vader te horen: ”Ik wist niet dat mijn kind dat onder zijn bed heeft.” En het bed staat dan al zó hoog dat de poten lang zijn en het is allemaal gestolen waar. Dan denk ik a) Hoe maak je schoon? en b) Ga je wel eens bij je zoon op de kamer om eens te praten en interesse te tonen?
Heeft de politie ook een speciale aanpak voor deze leeftijdscategorie? Ik las dat 60% van de straatroof wordt gepleegd door scholieren. Maar wat kan je daar dan mee? Het grootste probleem is gewoon slecht ouderschap. Op het moment dat ik aan het geweten van hen ga bouwen, dan is het geweten al behoorlijk verwoest. Geweten dat kweken ouders bij kinderen.
Op de Nieuwe Binnenweg had je vroeger naast de Albert Heijn een politiewinkeltje. Ik moest die dag in dienst komen. Ik parkeerde mijn fiets voor het wijkkantoor. Ik had al mijn spulletjes bij me, ik was in burger en had mijn pistool al in mijn schouderholster. Er kwam een meneer met een fiets aan, met zijn kind achterop. Die zette zijn fiets aan een beugel op het trottoir vast om naar de supermarkt te gaan. Er kwam een andere meneer met een auto aan en die reed met twee wielen de stoep op. “Hé, kankerlijer, kan je niet oppleuren met je fiets en dat jong van je.” “Nou”, zei die man, “meneer, ik sta op het trottoir, u mag niet op het trottoir komen.” “Moet ik je even van je fiets afslaan, mafkees. Nou kan ik mijn auto niet kwijt. Moet je weggaan of ik rijd je weg.“ Verbaal grof geweld. Dus wat deed ik, ik liep naar die meneer toe en ik zei: “Gaat u maar naar binnen, ik ben de wijkagent, ik spreek die man wel even aan.” “Dag meneer, ik vorder van u dat u met uw auto weggaat.” “Wie ben jij dan wel niet?” “Ik ben hier de wijkagent. Mijn naam is brigadier Vos.” Ik liet hem mijn legitimatiebewijs zien. Hij zei:”Ik heb met jou geen klote te maken.” “Dan krijgt u van mij een proces-verbaal voor het parkeren op het trottoir.” Ik liep naar de voorkant van de auto, ik wilde zijn kenteken opschrijven. Die man reed naar voren. Ik liep een stukje mee, hij reed wat harder naar voren, stuurde naar rechts en ik kwam met mijn benen tussen zijn voorkant en een andere auto klem te zitten. Ik probeerde er tussenuit te komen. Die vent die sprong op zijn motorkap van zijn auto en zei: ”Ik zal die kankerkop van je rondschoppen.” Waarop ik mijn pistool trok, omdat ik geen kant meer op kon. Die man schrok, stapte van zijn auto af, reed een stukje naar achteren en reed weg. Ik werd daarbij geholpen door een aantal burgers en winkeliers. Wanneer je het pistool hebt getrokken moet je dat melden bij jouw chef. Dus ik meldde dat meteen netjes aan mijn chef. Hij maakte er een rapport van op en zei dat ik keurig gehandeld had. Vervolgens werd het naar de officier van justitie gestuurd. Deze liet mij een reprimande geven. Waarop ik helemaal uit mijn stekker ging. En dan zegt zo’n officier van justitie: ”Ik had het netter gevonden als je die man had weggestuurd.” “Ja, maar ik kon geen kant meer op.” “Dan had je maar een trap van hem moeten nemen.” “Een trap van hem nemen? Ik heb nog steeds mijn eigen tanden en dat wil ik wel graag zo houden.” Ik vroeg hem om de situatie even voor te doen
7
waarbij ik hem liet zien dat ik mijn benen niet meer kon gebruiken en hij hoog boven mij stond op de motorkap. Hij zegt: “Ik hou niet van spelletjes. Het is afgedaan. Je bent berispt en het beste.” Hebben jullie tenminste nog een klacht ingediend bij het ministerie van justitie? Dat ging toen niet. ■
■ Dan is er toch wel heel wat mis met het rechtssysteem? Ik heb altijd het idee dat een rechter en een officier uit een ander milieu komen dan het milieu waarin het gebeurt. En op het moment dat ik iemand aanhoud dan is zo iemand flink opgefokt. Rechters en officiers zien niet hoe agressief mensen zijn tijdens zo’n bedreiging. Die krijgen namelijk een kalme en rustige man te zien. Want met stroop vang je meer vliegen, dat is gewoon zo. Maar daar zijn gelukkig inmiddels wel weer andere regeltjes voor gekomen. Als mij dit nu zou overkomen dan is er een geweldsprotocol van kracht en dan houden we die man aan en dan zou de politie civiel procederen. Dus niet alleen strafrechterlijk maar ook civiel. “Mijn brigadier is drie dagen ziek geweest en heeft vijf dagen hoofdpijn gehad. En die willen we uitbetaald zien.” Gelukkig maar, een beetje rechtvaardigheid mag je toch wel verwachten. Bij een ander geweldsincident heb ik later ook wel een officier getroffen die geweldig achter mij stond. Ook dat is mensenwerk.
Tot slot nog graag een korte reactie op de volgende woorden: Pauluskerk Ik zou graag zien dat het op een andere manier werd opgevangen. En dat een dominee zich bezig kan houden met de preek en met zijn parochie. Chinese illegalen Heel moeilijk, omdat het zo’n gesloten circuit is. Waar komen ze vandaan, wie zijn ze en waar blijven ze? Haast onindambaar. Keileweg Zeer naargeestig stukje. Als ik het had mogen inrichten dan was het heel wat toeristischer geweest zoals in Amsterdam. Met een hotel, een politiepost, een paar barretjes en niet zo unheimisch. Maak het toegankelijker, haal het uit de criminele sfeer. Hangjeugd Heel kort opzitten met jeugdzorg. Is geen taak voor de politie, want eigenlijk zou daar begeleiding voor moeten zijn. We doen te weinig met hangjeugd. Rotterdam Fantastisch! Middelland Het beste! ■
8
Geert Wilders:
‘De burgers van dit la veel hogere ambitie d De Limit is maar eens naar het binnenhof getogen om een parlementariër te horen over de problemen van Rotterdam. Wie beter dan Geert Wilders dachten we zo. Op zijn zolderkamer in de Tweede Kamer gaan we in gesprek…
Leefbaren of andersoortige partijen. En hij kwam ook dicht bij mij in de buurt, hij knokte ook precies tegen dit soort corporatisme. Ik vond Bolkestein ook absoluut een politicus met lef en met ruggengraat. Iemand die voor de duivel niet bang was. Hij begon voor het eerst over corporatisme, immigratie en dat soort dingen. Ik had er respect voor, absoluut. En dat was rond 1990? Ik ben hier rond augustus 1990 begonnen.
Interview Isabel en Victor Reijkersz - - -
Foto’s: Hans Kouwenhoven en Johan Soijer
We hebben begrepen dat u een tijdlang als ambtenaar heeft gewerkt? Hoezo de overstap van ambtenaar naar politicus? Ik werkte toen bij een adviesorgaan dat niet meer bestaat. Een adviesorgaan van een ministerie. Ik heb daar gezien wat corporatisme en het vechten voor deelbelangen betekent. Hoe pervers het systeem is. Vroeger werden niet alleen alle bedrijfsverenigingen bestuurd door werkgevers en werknemers, maar was er ook een controlerend orgaan, dat heette toen de Sociale Verzekeringsraad. Daar zaten dezelfde mensen van dezelfde clubs in. Die zichzelf dus moesten controleren. Dat was enorm pervers. Ik heb daar gezien dat bedrijfsverenigingen zaken tegen de wet in deden. Wanneer wij als onafhankelijk secretariaat zeiden van: “Die moet je aanpakken, of die moet je voor de rechter brengen”, dan zagen we dat men elkaar binnen dat orgaan vervolgens de hand boven het hoofd hield. Daar ben ik aardig ziek van geworden. Dat is eigenlijk de aanleiding geweest dat ik als een haas ben vertrokken uit de ambtenarij, naar de politiek. Tegelijkertijd speelde net die discussie in de landelijke politiek. Bolkestein was daar heel erg mee bezig. U zult zich de uitspraak over de kalkoen en het kerstdiner kunnen herinneren (je nodigt de kalkoen niet uit voor een vergadering over het kerstmenu, red.). Was Bolkestein toen de reden om naar de VVD te gaan? Jazeker. Zijn persoon, dat was toen ook de partij. Er was toen ook weinig anders. Dit was in 1990 en er waren nog geen
Dus alles bij elkaar genomen hebt u een jaar of 13 bij de VVD gezeten? En naar ik aanneem, hebt u zich daar ook prima thuis gevoeld? Nou ja, op het laatst natuurlijk niet. Ik ben er op het laatst ontzettend achtergekomen dat het eigenlijk een partij is die niet erg veel anders dan alle andere is als het gaat om de macht. Ik ben ook niet, zoals veel mensen denken, bij de VVD weggegaan alleen vanwege de standpunten. Ik vond dat wij wat meer de conservatief-liberale kant op moesten en niet de sociaal-liberale. Ik vond dat Turkije geen lid moest worden van de Unie en de rest vond dat wel. Maar daar ging het eigenlijk niet over. Ik ben in de problemen gekomen bij de VVD toen ik er vorig jaar achterkwam dat zodra je iets zegt tegen de wil van de leiding en de machthebbers binnen een politieke partij, waar het ook over gaat, dat je dan in de problemen komt. Dat de politieke elite bij de VVD niet anders is dan de elite bij welke bestaande elitepartij dan ook. Ik heb keihard mijn les geleerd en ben tegen een muur aangelopen. Het ging niet zozeer om de inhoud maar om het feit dat mij de mond werd gesnoerd zodra ik anders dacht dan één van de politieke leiders. Terwijl ik een achterban had in het land, voornamelijk in mijn eigen provincie. Die vonden het fantastisch wat ik deed en durfde. Er zijn heel veel problemen in de grote steden. We hebben elders in dit blad een interview gehouden met een buurtagent. Eentje die naar onze mening als een jaren zestig agent zou kunnen worden omschreven. Als we bij hem doorvroegen waar de crux lag, waarom de politie geen terrein wint op de criminelen, zei hij: “Het is dweilen met de kraan open.” Wanneer hij iemand oppakt, staat deze persoon binnen de kortste tijd weer buiten. Waarom laat Den Haag toe dat de criminelen weer zo snel op straat staan? Het is niet alleen Den Haag. Misschien is Rotterdam daar een positieve uitzondering op, maar de meeste gemeenten doen zelf te weinig.
nd hebben een dan de politici’ Ik denk dat Rotterdam heeft laten zien dat meer kan. Maar ook daar loop je wel eens tegen politieke meerderheden aan met standpunten die niet de jouwe zijn. Dat is helaas ook een aspect van de democratie. Landelijk is het precies hetzelfde… hoe is het mogelijk dat we criminelen zo snel terug de maatschappij in sturen? Niks verbaast mij meer in dit land. Hoe is het mogelijk dat we Samir A. vrijspreken? Hoe is het mogelijk dat hij een journalist voor zijn bek slaat en vervolgens naar huis gaat? Hoe is het mogelijk dat hij een week lang van de aardbodem verdwijnt en niemand weet waar hij uithangt? Hoe is het allemaal mogelijk? Niets verbaast mij meer. En ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat het gevoel van urgentie nog steeds in Nederland ontbreekt. En dat de valse politieke correctheid van de elite, die bang is dat men in de verkeerde hoek wordt geduwd, nog steeds teveel domineert. Dat we niet veel verder komen dan het aanpassen van een enkele wet. Dat de rest van het kabinet maar over gaat tot het dragen van polsbandjes en om consensus roept. En dat is één van de redenen, daar ben ik van overtuigd, dat de mensen horendol worden van de politieke elite. Een elite die niet alleen met zichzelf bezig is, maar ook een valse politieke correctheid heeft. Ja, sinds de moord op Fortuyn kan er veel meer gezegd worden in dit land. Gelukkig maar. Maar er verandert bar weinig als je kijkt naar het beleid. Als je kijkt naar waar de mensen op straat last van hebben, zie ik geen verschil tussen een terrorist, Mohammed B. of Samir A., of een straatterrorist die het dak van je auto openscheurt, je achterna rent en berooft. Sterker nog, van het laatste geval hebben de mensen meer direct last. Dus pak dat maar aan. Zorg dat ze niet meer vrijkomen op korte termijn. Gooi ze maar in één of ander heropvoedingskamp. En als het vaak voorkomt, dan neem je ze onze nationaliteit af en zet je ze uit. En niet alleen omdat ik weet dat onze steden en dorpen daar een stuk prettiger door worden, maar ook omdat als we die rotte appels uit die fruitschaal kunnen halen, het gros van de moslims in Nederland, daar ook van zullen profiteren. En ook dát durven we niet. Het is een perverse politiek met een hele lage ambitie. De burgers in het land hebben veel meer ambitie en dat zullen we veel meer moeten honoreren. Eén van die groepen die niet zozeer onder straatterreur valt maar wel heel veel overlast geeft in Rotterdam, zijn de junks. Wat ik me altijd afvraag is waarom de politiek niet voor het één of het ander kan kiezen. Of je geeft ze de dope gratis zodat ze de criminaliteit niet
meer hoeven te plegen, of je begint een war on drugs en laat ze allemaal verplicht afkicken. Waarom wordt er niet voor het één of het ander gekozen in Den Haag? Die analyse klopt wel, dat we hier voor het zouteloze compromis kiezen. Dat we het aan de ene kant strafbaar stellen en aan de andere kant gedogen. En hoe kunnen wij van onze burgers, waar ze ook vandaan komen, vragen dat ze de wet moeten respecteren als de overheid het zelf niet doet? Mijn eerste reactie zou niet zijn: “We geven ze maar allemaal drugs.” Dat zou nooit mijn keuze zijn. Waar gaat het om? Het gaat er niet om die mensen te helpen aan drugs, het gaat erom om de overlast te bestrijden. En wat dat betreft is de reden van die overlast, die je bestrijdt, natuurlijk relevant. Maar ik zou eerder kiezen voor opnemen en gedwongen afkicken, dan dat ik een dosis heroïne, cocaïne of wat voor een rotzooi aan die mensen zal geven. Dat is om velerlei redenen niet te prefereren. En waarom is er geen meerderheid voor het gedwongen afkicken? Het politieke lef ontbreekt. Vraag de mensen in
de wijken maar wat ze zouden willen, die zouden wel kiezen. Waarom? Ze willen van de overlast af. Maar de bureaucraten en menig politicus zien het probleem enkel in een nota of een keer op een werkbezoek. Ze hebben er verder geen last van omdat ze er niet tussen wonen. De burger zou het wel weten. Wat ik vreemd vind, is dat uw oplossing geen meerderheid in de kamer heeft. Maar de linkse oplossing ook niet, en dat is iets wat ik niet begrijp. Er zijn geen meerderheden voor, zo is dat nou eenmaal. Maar dit is nou een prachtig onderwerp, waarover je in een stad als Rotterdam, een referendum over zou kunnen houden. Laat de mensen maar kiezen. Er zijn geen meerderheden in de politiek voor omdat het te ver van hun bed is. Of het nou is met Marokkanen, extreem rechts… of het nou is met mensen die drugs gebruiken… op het moment dat het in Wassenaar of elders zou gebeuren, zouden ze wel anders piepen.
9
Rotterdam heeft zo n 25.000 illegalen. Recentelijk heeft ons college de regering verzocht illegaliteit strafbaar te stellen. (Ja, het is niet strafbaar hier illegaal te zijn, red.). We kregen nee op het rekest. Hoe is het mogelijk dat je illegaliteit niet strafbaar stelt?! Het is de waanzin ten top! De regering heeft het Rotterdam geweigerd omdat het volgens hen teveel capaciteit van de rechterlijke macht zou vergen. Dat is dus weer kiezen voor het pragmatisme. Waar niet altijd wat mis mee is, maar het is het verkeerde voorbeeld. Het is de verkeerde keuze van een politieke elite op het Haagse pluche die mijlenver afstaat van de mensen in het land en de problemen die zij dagelijks ervaren. Net zo verkeerd als dat je iets strafbaar stelt als het gebruik van softdrugs en dat vervolgens niet handhaaft. Laten we dan zorgen dat we investeren in een overheid die het dan wel aankan. Breid het OM, de rechterlijke macht en de politie maar uit. Als we dat allemaal niet doen, krijgen we alleen maar problemen. Dan krijgen we wat de Spanjaarden dit jaar gedaan hebben: die hebben 800.000 illegalen in één keer gelegaliseerd, wegens soortgelijke problemen, veroorzaakt door het feit dat ze het te lang hebben laten liggen. Is dat het voorbeeld voor Nederland? Dat is het niet. Integendeel! Ik krijg al kippenvel als ik denk dat die Spanjaarden over ons immigratiebeleid gaan meebeslissen als die ellendige Europese Grondwet zou worden aanvaard. Nederland moet zelf over haar eigen immigratiebeleid gaan. En als het gaat om onze rechterlijke macht dan investeer daar in, meer rechters en meer OM, dat zal zich dubbel en dwars terugbetalen. Maar dan moeten ze natuurlijk ook wel wat strenger straffen. Jaar in, jaar uit verschuift de etnische balans in Rotterdam. Op dit moment is 45% allochtoon en elk jaar wordt dat meer. Elk jaar verlaten 5.000 autochtonen de stad en komen er 5.000 allochtonen de stad binnen. Landelijk is een heel soft immigratiebeleid samengesteld. Vindt u het niet oneerlijk dat de gevolgen van dat immigratiebeleid maar gedragen moeten worden door Rotterdam en de andere grote steden? Los van de problemen van de grote steden vind ik dat we een veel strenger immigratiebeleid moeten hebben. Niet vanuit een filosofie van xenofobie of zoiets, maar omdat ik zie dat met de aantallen in Rotterdam we niet alleen heel veel allochtonen hebben, ook hebben we daardoor veel problemen. In de statistieken van uitkeringsafhankelijkheid, criminaliteit tot huiselijk geweld voeren ze met stip de top drie aan. Als je wil dat die mensen succesvol integreren - ik wil ze niet het land uit tenzij ze een dubbele nationaliteit hebben en geweldsmisdrijven plegen, ik wil dat ze uit die top drie komen - dan zal je de kraan dicht moeten draaien. Je kunt niet dweilen met de kraan open. Ik vind dat je voor vijf jaar lang immigratie van niet-westerse allochtonen zou moeten verbieden. Dan zouden we na vijf jaar, als we de problemen opgelost hebben of verminderd hebben, opnieuw kunnen bezien of we de immigratie zouden moeten hervatten.
10
Daar komt ook bij dat een hele hoop migratie, huwelijksmigratie is. Dat is het gros van wat er komt, als je naar de cijfers kijkt. Dat zijn vaak geen huwlijken uit liefde, maar anticiperen op verblijfsstatus. 60 tot 65% van die import gaat scheiden na precies drie jaar, wanneer ze recht hebben op een verblijfsvergunning. Dit is geen toeval. Los van al die in mijn ogen volstrekt onwenselijke huwelijken tussen neven en nichten, klopt het ook objectief niet. We moeten de huwelijksmigratie van niet-westerse allochtonen gewoon stoppen. Voor vijf jaar moeten we ons richten op het integreren van de mensen met wie we grote problemen hebben en met wie jullie in Rotterdam problemen hebben. Dat is heel goed uit te leggen en scheelt toch al snel 150.000 tot 200.000 mensen, met ook een fors aandeel voor Rotterdam. De mensen die er al zijn en in de problemen zitten, hebben daar groot profijt van. Maar terug naar Rotterdam, los van wat er landelijk gebeurt, wij zitten ermee. Steunt u een vorm van spreiding over het land? Nou ja, als problemen gespreid kunnen worden is dat natuurlijk altijd beter, maar ik ga een stap verder. Spreiden is een hele defensieve oplossing, spreiden gaat er vanuit dat de immigratie doorgaat. Dat is een makkelijke oplossing. Ik hoop en ik ga er voor knokken dat die immigratie van niet-westerse allochtonen voor vijf jaar stopt. We gaan in Nederland veel te veel uit van het onmogelijke. Door het lage ambitieniveau komen bestuurders met dit soort oplossingen zoals spreiden. Ik vind dat we ons gewoon in moeten zetten op het stoppen van de immigratie. Pim Fortuyn had de kiezers beloofd te snijden in de ambtenarij en ze meer bedrijfsmatig te laten werken. Dit valt ons lastig wegens CAO bescherming die landelijk wordt onderhandeld. Waarom hebben ambtenaren eigenlijk de beste arbeidsvoorwaarden van alle mensen in dit land? Dat moet allemaal veranderen. Er zijn gelukkig hele goede ambtenaren, maar ze moeten marktconform worden behandeld. Geen wachtgelden, maar gewoon WW als iedere hard werkende burger in de marktsector. Dat geldt ook voor ontslagrecht. Dat moet allemaal gelijk worden getrokken. Maar wij zullen ook gewoon minder ambtenaren moeten hebben, niet als doel, maar als middel. Ik heb het dan natuurlijk vooral over dat grote deel van die suffe beleidsambtenaren en niet over die ambtenaren van politie en plantsoenendienst die het echte werk doen. De overheid bemoeit zich met veel te veel dingen. Van wieg tot graf. Als je je met alles bemoeit, dan doe je ook heel veel niet goed. Ik heb liever een kleine overheid. Ik vertrouw meer in mensen en bedrijven dan in die overheid. En ik vind dus dat we een kleinere overheid moeten hebben. Een kleine overheid betekent automatisch minder ambtenaren. Wat overigens ook betekent dat we de belastingen kunnen verlagen. Nog een laatste vraag over Rotterdam. Heeft u nog iets meegekregen van de islamdebatten? Wat ik mee heb gekregen is wat ik in de krant
heb gelezen en op televisie heb gezien. Op zich vond ik het een goed initiatief. Maar wat ik me kan herinneren van de uiteindelijke conclusies, vond ik het een beetje een slappe hap, eerlijk gezegd. En dan druk ik me nog diplomatiek uit. Dan heb je zo’n debat, je zet ook wat neer en dan eindigt het als een pudding die in elkaar zakt. Dus ik weet niet of dat nou heel veel heeft opgeleverd. 1 juni komt het referendum over de grondwet. Wat adviseert u onze achterban te stemmen en waarom? Ik adviseer met kracht en volle overtuiging om te gaan stemmen. En dan ook tegen te gaan stemmen. Om verschillende redenen. De belangrijkste zijn dat we toch een stukje soevereiniteit kwijtraken omdat we bevoegdheden overdragen naar Brussel. In een Europese superstaat hebben wij niets te zoeken en niks te winnen. We moeten meer durven opkomen voor ons nationale Nederlandse belang. Het is een grove schande dat dit kabinet de Nederlandse belangen zo verkwanseld en Nederland in de uitverkoop doet. Want de grote landen krijgen het voor het zeggen, de landen met veel inwoners krijgen meer stemgewicht. We raken een eurocommissaris met stemrecht kwijt, daar komt een castraat voor terug. We raken 63 vetorechten kwijt, er gaat meer per meerderheid besloten worden en we gaan bevoegdheden overdragen die we nooit zouden moeten willen overdragen. Immigratiebeleid zal straks in de vergaderpaleizen van Straatsburg en Brussel beslist worden. Dat zouden we nooit van ons leven moeten willen. Welke gek verzint zoiets? En tenslotte ook Turkije. We kunnen weliswaar met een tegenstem Turkije niet beletten lid te worden van de Unie. Echter door die nieuwe stemverhouding die in de grondwet staat, zullen landen met meer inwoners meer stemgewicht hebben. Turkije heeft straks, als we de grondwet aannemen, als land met de meeste inwoners het meest te vertellen. En omdat steeds meer wetten uit Brussel en niet uit Den Haag komen, zullen de Turken dus ook meer te vertellen krijgen over onze Nederlandse wetten dan wij zelf en dat vind ik onaanvaardbaar. Volgens mij gaat die grondwet er toch voor zorgen dat we een democratischer Europa krijgen? Daar kan je toch eigenlijk niet tegen zijn? Nou ja, democratisch? In welke zin democratisch? Er gaat meer per meerderheid beslist worden en dat mag dan wel democratisch klinken, maar als je weet dat je dan als relatief klein land het onderspit zal gaan delven… Kleine landen als Nederland hebben vetorecht nodig, wij moeten durven knokken voor onze eigen belangen. Net zoals de Denen een aantal jaar geleden de kont tegen de krib hebben gegooid. De Denen zijn dwars gaan liggen omdat ze zelf een immigratiebeleid wilde voeren, daar hebben ze hun zin in gekregen. Denemarken heeft nu een streng maar rechtvaardig immigratiebeleid. Niet dankzij maar ondanks Europa. Margaret Thatcher heeft wat langer geleden bedongen dat de Britten minder geld aan Europa gingen
betalen. Dat heeft ze kunnen bedingen omdat ze een vetorecht had. We raken met de democratie, die er dan zogenaamd komt, onze eigen zeggenschap kwijt. Anderen gaan bepalen wat er in Nederland gebeurt. Ik vind niet dat Nederland een provincie van Europa moet gaan worden. Europa moet geen federale entiteit worden waar wij - als Beieren in Duitsland, of nog minder - iets voor het zeggen hebben. We moeten onze soevereine staat houden. We moeten onafhankelijk blijven binnen de bureaucratie van Brussel. Wat nu met die rare Europese Grondwet dreigt te gaan gebeuren, is dat we invloed kwijtraken en zeggenschap kwijtraken en toch het meeste aan Europa blijven betalen. Tegenstemmen dus! Da s duidelijk. De soevereiniteit is uw kernargument volgens mij? Soevereiniteit is het allerbelangrijkste. Absoluut. Wat vindt u eigenlijk van Leefbaar Rotterdam? Zouden we iets beter of anders kunnen doen? Enig advies? Nee, het is niet aan mij om over lokalen te oordelen. Leefbaar Rotterdam is een stevige club en ik heb daar veel respect voor. Ik hoop dat ze volgend jaar ook een heel goede verkiezingsuitslag zullen hebben. Wat een hele kluif zal worden, want helaas zie je dat bijvoorbeeld een PvdA, waar jullie veel van gewonnen hebben, het helaas landelijk toch goed doet, hoe onterecht en onbegrijpelijk dat ook is. En dat heeft toch altijd een effect op de lokale verkiezingen. Wat jammer zou zijn, want volgens mij doet Leefbaar Rotterdam het heel goed in Rotterdam. Ik ken een aantal mensen als Marco Pastors en Ronald Sørensen, dat zijn gewoon keien van mensen waar ik heel veel respect voor heb. Ons beleid? Dat vind ik goed, jullie hebben een aanjagende functie. En heel belangrijk: jullie hebben tenminste lef en staan niet boven maar tussen de mensen en zo hoort het ook. Niks van kritiek of advies? Nou ja eigenlijk niet. Ik denk niet dat dit aan LR ligt, maar van die halfbakken conclusies uit zo’n islamdebat dat vind ik dan zelf wat teleurstellend. Maar misschien is dat te gemakkelijk van mij, ik kan dat ook niet inschatten. Ik weet dat ook andere partijen daar een rol in spelen en ik weet dat Leefbaar Rotterdam zelf ook wel zoiets had van: “Was daar nou maar iets stevigers uitgekomen.” Dus ik zou zeggen: doorgaan! En vooral dingen veranderen die mensen op straat, niet op het pluche, belangrijk vinden. Als ik aan Leefbaar Rotterdam denk, denk ik aan een partij die bestuurt, maar toch vooral dingen wil doen. Niet alleen praten, maar ook echt dingen wil veranderen. En die wel lef heeft. Dat is wat er vaak ontbreekt in de politiek. Wat vindt u belangrijker: iets willen veranderen of geen compromissen sluiten? Deze twee houdingen sluiten elkaar nog wel eens uit. Voor mij of voor Leefbaar? Nou ja, voor uzelf.
Voor mezelf heb ik gezegd dat ik tot aan de verkiezingen geen compromissen sluit. Voor de verkiezingen gaan compromissen namelijk alleen om macht. Groen Links matigt zich in de hoop bij een kabinet met de PvdA aan te kunnen schuiven. CDA en VVD ontzien elkaar, bang als ze zijn dat ze met slechte peilingen naar de kiezer toe moeten in vervroegde verkiezingen. Men is bestuurlijk en politiek incompetent maar houdt angstvallig vast aan de macht. Na de verkiezingen, zie ook Rotterdam en Leefbaar Rotterdam, zal ik kijken hoe en wat. Ik vind dat ik compromisloos tot de verkiezingen moet strijden, want het is anders de dood in de pot van de politiek: eerst een politiek draagvlak regelen en dan een standpunt innemen, dat is precies de verkeerde volgorde. Je moet je standpunt bepalen, luisteren naar de mensen in het land en dan moet je kijken of er politiek draagvlak voor is. En dat is belangrijk, dat herkennen mensen ook, dat is eerlijk en zuiver. Na de verkiezingen moet je dat opnieuw zien. Daarom zeg ik ook: voor mijzelf is dat een ander verhaal dan voor Leefbaar Rotterdam. Jullie hebben een fantastische verkiezingsuitslag gehad in 2002 en dan ligt het ook voor de hand dat je wilt gaan regeren. Mijn advies voor de volgende keer zou zijn dat als het misschien wat minder zou worden, maar nog steeds goed: “Regeer als het kan, maar gooi je principes niet teveel ten grabbel.” Dat zal ik zelf ook niet doen, als het mij gegund zou zijn om behoorlijk wat zetels te halen. Je moet altijd de afweging maken: “Is het me waard of ga ik de oppositie in?” Dat zal ook voor LR moeten gelden. Ze hebben lef, ze hebben goede mensen, goede wethouders, dus het is wel allemaal veelbelovend. Uw standpunten vertonen veel gelijkenis met die van Pim Fortuyn. Waar was u toen? Dat kan ik me goed herinneren, omdat wij toen enorm in de penarie zaten. Het was de periode dat Hans Dijkstal de VVD in enorme problemen bracht. Dat hij de sociaal-liberale koers wilde voeren net als Van Aartsen nu. Het was daardoor niet alleen de tijd dat Pim Fortuyn opkwam, maar ook de tijd dat de VVD er iedere maand bijna een paar zetels vanaf zag vliegen, tot het einde van de rit. Ik voelde me toen heel ongelukkig bij de VVD qua standpunten. Dat was ook zo geweest als Fortuyn niet was opgekomen. In mijn boek (Kies voor Vrijheid, red.) vertel ik meer over de interne problemen bij de VVD. Het was een hele vervelende tijd. Ik was doodsongelukkig over het leiderschap en de richting die totaal de verkeerde kant op ging. Terwijl ik aan de andere kant iemand op zag komen die me qua ideeën wel enorm aansprak.
komen. Maar doe je dat niet, dan kom je in de problemen. Dat is uiteindelijk mijn afweging geweest om op te stappen. Natuurlijk speelt ook de koers een rol. Ik heb toen wel gezien wat er gebeurde. Ik heb gezien dat Fortuyn dingen zei die wij moesten zeggen, dat heb ik ook zo in de fractie gezegd. Maar het was Dijkstal die iedere keer zei: “Het is een hype, het is een hype…”, terwijl de man eigenlijk verlamd was en totaal niet meer wist wat hij moest doen. Onze achterban rende weg naar Fortuyn. Massaal. Maar Dijkstal wilde niet om. Dat is een enorme blunder geweest. Wat vond u ervan dat de media Pim Fortuyn in een extreemrechtse hoek plaatste, wat nu ook bij u gebeurt? Dat is helemaal verkeerd. Ik heb daar zelf niet aan meegedaan. Ik ben door mijn verzet, in die tijd, door mijn fractievoorzitter bijna een kopje kleiner gemaakt. Dat demoniseren schijnt heel aantrekkelijk te zijn. Het gebeurt mij nu, het gebeurt anderen. Mensen in een bepaalde hoek duwen waardoor ze kalt gestellt worden, zoals de Duitsers dat zeggen. Maar u bent er zelf ook snel bij om Vlaams Belang en bijvoorbeeld Michiel Smit extremistisch te noemen? Terwijl u als geen ander weet hoe vervelend het is om in een hoek geduwd te worden. “Wat gij niet wil… … dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.” Omdat er voor mij een grens is. Ik ken de geschiedenis van het Vlaams Belang. En die Smit heeft er innige banden mee. Voor mij zijn zij hetzelfde, hun websites zijn ook aan elkaar gelinkt. Het Vlaams Belang is een partij die historisch gezien niet deugd. Als je nu naar het verkiezingsprogramma kijkt, staan er heel veel zinnige dingen in, dingen die ik ook kan zeggen. Maar ik ken ook De Winter en zijn partij van vroeger en hoe racistisch en antisemitisch ze geweest zijn. Het zijn nog steeds dezelfde mensen. Ik weet wat er achter dat masker zit. Kijk naar wat die mensen nog geen tien jaar geleden riepen en opschreven. Daar krijg ik kippenvel van. Ik ga er geen campagne tegen voeren, maar als iemand uit de zaal mij vraagt (publiek interview georganiseerd door de Twentsche Courant Tubantia op 17 april 2005, red.) wat ik er van vind, geef ik er wel eerlijk antwoord op. Als ik zeg dat ik met zo’n man als De Winter niks te maken wil hebben, is dat mijn volste recht. Als een grote communist opeens een heel ander verhaal houdt, dan ben ik ook sceptisch. ■
Maar u wilde toen niet die overstap maken? Het is ook een stukje loyaliteit, je verlaat niet zomaar een club waar je bij zit. Ik ben de VVD uiteindelijk niet zozeer verlaten wegens standpunten, maar omdat ik erachter gekomen ben dat het gewoon oude politiek is, ‘machtspolitiek’. Dat het niet meer gaat om wat je representeert, maar dat je moet luisteren, en dan vooral niet naar de kiezers maar naar de politieke leiding, zoals in China bijvoorbeeld ook gebeurt. Als je luistert, kan je heel ver
11
Wat hebben de fractieleden van Leefbaar Rotterdam de afgelopen maanden gedaan?
Fract Leefb Rott
Ineke Sonneveld Wat mij deze maand bezig heeft gehouden zijn de opmerkingen van de fractievoorzitter van de PvdA Overschie over mijn persoon. Wat bezielt deze man om over mij te zeggen dat ik de breiende moeder van de Raad ben en niets te zoeken heb op werkbezoek in New York omdat ik geen Engels spreek? En hij vindt dat ik zonder opleiding niet in de Raad thuishoor. Ik dacht dat de PvdA stond voor wijsheid van de arbeider. Helaas is dat ver te zoeken bij Jan de Haas.
Dries Mosch De KSA, waar de Pauluskerk onder valt, heeft een heel pakket van stichtingen onder zich. In 2001 en 2002 is daar veel gesjoemeld met subsidiegelden. Wij kunnen niet hard maken dat dit geld op gegaan is aan drugs, maar het vermoeden is erg sterk. De accountantsverklaringen over deze jaren zijn uitgebleven. Subsidie hoort niet te gaan naar herverdelingsstichtingen, want zo subsidieert de gemeente projecten die zij anders nooit had gesubsidieerd.
Willem de Waal Met de motie "recreologisch" overleg heb ik Leefbaar Rotterdam een groen gezicht gegeven en het maximale gehaald om tot een beleid te komen ten aanzien van dierenwelzijn, ecologische inrichting en recreatie. Natuur is
12
van ons allemaal en niet alleen voor milieufanaten. In de commissie onderwijs heb ik als goede teamspeler namens Leefbaar Rotterdam een toonzettende inbreng. Een betere functionering van leerplicht, invoering van de tuchtschool en effectiever werken binnen onderwijsinstanties zijn onze verdiensten. Door onze inbreng ten opzichte van het nieuwe VMBO lopen alle politieke partijen zich het vuur uit de sloffen om zich in te leven in de successen en de problematiek rond dit type onderwijs. In de commissie Cultuur en Sport ligt, naast een kritische doorlichting van subsidies, mijn belangstelling voor top- en breedtesport in Rotterdam. Door mijn inbreng is er aandacht voor ontbrekende sportaccommodaties in Rotterdam. Maar het is nog niet gedaan we hebben nog maanden te gaan om onze eerste termijn succesvol in te koppen. Het kan ook niet anders met zulke kanjers van collega's en wethouders!
Victor Reijkersz Afgelopen maanden vooral bezig geweest met een bezuinigingsronde op het subsidieveld (commissie Van Middelkoop), de Pauluskerk, het gebrek aan centralisatie van ICT binnen de gemeente en de politie. Je merkt dat de verkiezingen komen, want ik boek weinig succes op al deze velden. De andere fracties hebben weinig zin meer in verandering en willen eerst wel eens zien hoe de verkiezingen in 2006 gaan aflopen. Op het Pauluskerkdossier heb ik, ook al kreeg ik de vervangende opvang niet buiten de stad, toch een aantal slagen om de arm kunnen verkrijgen. Op het ICT-dossier heb ik in ieder geval de druk op de ketel gehouden en de politie grijpt in waar wij klachten hebben doorgekregen, zoals bij café San Remo en hopelijk bij print van deze Limit bij de Aegidiusstraat. De bezuinigingsronde lijkt juist slachtoffers te gaan maken waar we het niet willen (Blijdorp) en de sector waar we willen ingrijpen (Kunst, Welzijn, Etnische belangenclubjes) met rust te laten. Ik zal hier scherp op inzetten om ons doel niet te laten ondersneeuwen. Kijk anders ook eens op www.reijkersz.nl.
Ronald Sørensen De verkiezingen zijn over een klein jaartje en er is nog genoeg werk aan de winkel. De laatste weken zijn wij nog actiever campagne gaan voeren op verschillende markten in Rotterdam. Veel raadsleden, maar ook heel erg veel leden en sympathisanten, steken de handen uit de mouwen en flyeren er flink op los. De reacties op straat zijn over het algemeen erg positief en dat sterkt ons. Natuurlijk heeft Leefbaar Rotterdam een verandering in het Rotterdamse openbaar bestuur teweeggebracht. Maar er is nog veel te doen, daarvoor hebben wij de steun van de Rotterdammers nodig. En om deze steun te krijgen, leggen wij op straat uit wat we hebben bereikt en wat we willen bereiken.
Johan Soyer In IJsselmonde is de waterschapsbelasting met 40% verhoogd. Een lastenstijging op gemeentelijk grondgebied waar de gemeente niets over te zeggen heeft maar wel druk op uit kan oefenen. Het is te gek voor woorden dat er een stijging plaats kan vinden van 40%. Hiermee zorgt de overheid zelf dat de burgers het vertrouwen verliezen. Daarom heb ik de gemeente ook gevraagd om dit bij de Provincie aan te kaarten en zich er hard voor te maken dat dit teruggedraaid wordt.
Gerard Dorsman In 2002 in de gemeenteraad gekomen met het doel de puinhopen van tientallen jaren wanbeleid op te ruimen. We troffen een stad in
verval. Nu na drie jaar staat de stad weer in de steigers. Het wordt mooi, maar het bouwen wordt vertraagd door de oppositie. Persoonlijk heb ik me sterk gemaakt voor een nieuwe APV (Algemeen Plaatselijke Verordening). Die is er nu en alle Rotterdammers weten weer wat we met elkaar hebben afgesproken. Verder is het veiliger, schoner en bruisender geworden in de stad. In het laatste jaar zal er extra aandacht zijn voor de zorg en de kansarmen in de stad. Genoeg te doen dus.
voorzitter van beeldencommissie dat hij verbaasd was over de medewerking van dit Leefbaar college en dat die de stad Leefbaarder maken. Thuisgekomen lees ik in de krant dat niet alleen Rotterdam durft maar ook het Rijk, want de ‘Rotterdamwet’ is door de regering aangenomen.
een politiek spel over de ruggen van kinderen, en in dit geval zelfs letterlijk! Zeer verwerpelijk!
tie baar terdam Sjef Siemons Er is al veel bereikt door LR, waaronder de subsidieregels. Ze zijn aangescherpt en worden beter nageleefd. Er komt een internetbureau voor ticketverkoop voor theaters in Rotterdam en de regio. En aansluitend is er een lastminute verkoop mogelijkheid. De werkgelegenheid in de AV sector (audio visuele media) neemt flink toe. Sparta is gered van de ondergang en daarbij is ook het CHIO gered als topsportevenement voor Rotterdam. Ondanks dat er al veel is bereikt, blijft er ook nog veel te doen. Zo moeten de parkeertarieven bevroren worden, moet er meer groen in stand gehouden worden, moet openbaar vervoer met taxi’s worden afgestemd, moet er strenger opgetreden worden tegen het niet naleven van verkeersregels en moet er strenger beleid ontwikkeld worden door sportclubs bij misdragingen. Tot slot hoop ik dat de troetelcultuur verdwijnt en dat nieuwkomers op eigen benen leren te staan. Het zijn geen kleine kinderen!
Henk Sonneveld Maandag 11 april met mijn vrouw naar de oogarts in het Erasmus MC geweest. Daar kwam het gesprek op zwervers, die ook van het ziekenhuis gebruik maken, waarop de arts vertelde dat zij vond dat er veel verbeterd was in Rotterdam. Meer politie op straat en de conducteur terug in de tram. Mede door haar, want zij had ook op Pim gestemd. Op woensdag lees ik in de krant dat nu 78% van de bezoekers van het centraal station het daar veilig vinden, drie jaar geleden was dat nog 27%. Donderdag wordt met algemene stemmen de regeling Kansenzones aangenomen in de raad. Dit is voor het eerst in Nederland, dankzij Wim van Sluis. Vrijdag tijdens de onthulling van de beelden van Willem de Kooning zegt de
Marchel van Gent Ik ben een relatief onbekend raadslid omdat het niet in mijn aard ligt al te nadrukkelijk op de voorgrond te treden. Ik ben lid van de commissie Haven, Economie, Werkgelegenheid en Milieu en probeer in deze commissie het beleid van ‘onze’ wethouder te steunen, maar ook kritisch te volgen. Mijn ‘wapenfeiten’ en ‘doelen’ van de afgelopen periode en nabije toekomst kunt u terugvinden in het beleid van dit College. Ik vind het wel eens spijtig dat in het duale bestel ideeën door raadsleden enkel maar aangedragen kunnen worden, maar door het College uitgevoerd en begeleid worden en je als raadslid langs de zijlijn staat. Voordat u wellicht de indruk krijgt dat hier een teleurgestelde man aan het woord is, wil ik benadrukken me zéér goed te kunnen vinden in het beleid van Wim van Sluis.
Frans van der Hilst Nog steeds worden er kinderen tijdens koranlessen in de Othmaanmoskee mishandeld, aldus de twee PvdAdeelraadsleden Greet Wijs en Sonja Krijgsma, die beiden verzachtende omstandigheden aanvoeren: het zou om “lastige” kinderen gaan en ze zien een verklaring in het feit dat het vrijwilligers zijn die de koranlessen verzorgen. In september 2004 stelden SPIOR en het moskeebestuur zich tot doel herhaling van het geven van lijfstraffen te voorkomen. Dat is niet gelukt en dus is het vertrouwen in het zelfregulerend vermogen van desbetreffende gemeenschap sterk geschaad. Het zou zelfs om een leraar gaan die een jaar eerder ook al kinderen middels lijfstraffen tot de orde had geroepen. Nog erger is dat beide PvdA-deelraadsleden later afstand hebben genomen van hun uitspraken. Het komt waarschijnlijk politiek gezien niet goed uit (het pluche plakt) dat de feiten boven tafel komen en worden ze dus onder de mat geschoven. De PvdA voert hier
Barry Madlener Nederland wordt slecht geleid! We hebben veel te veel instanties die Nederland regeren. Ik zal er zomaar een paar noemen: Eerste Kamer, Tweede Kamer, Provinciale Staten, Regioraad, Burgemeester, Gemeenteraad, Deelgemeente, … . Dit is nog slechts een klein deel van alle instanties, die meestal bestaan uit ex-politici en vriendjes van politieke partijen. Daarom is het makkelijk te begrijpen dat er veel mis gaat in Nederland. Niemand is meer echt verantwoordelijk! Daarom heb ik onlangs gezorgd dat de regio en de gemeente intensiever gaan samenwerken. Dat is niet de oplossing van het probleem, maar een kleine vooruitgang, Wat we gaan merken aan het verbeteren van het openbaar vervoer en de infrastructuur voor de Rotterdammers.
Joanna Brand Met heel veel plezier zit ik in de commissie Sociale Zaken en Onderwijs. De sociale kant van Leefbaar Rotterdam mag ook wel eens belicht worden. Als team is er de afgelopen 31/2 jaar veel bereikt vooral op onderwijsgebied. Persoonlijk heb ik me bijvoorbeeld ingezet voor het continueren van de allochtonen vrouwentelefoon. De afgelopen jaren heb ik zeer veel geleerd. Ik zeg altijd: “Dit zit toch maar in m’n rugzakje.”
13
Wim van Sluis over de islamdebatten Wim van Sluis - - -
Van 2 februari tot en met 6 april zijn in Rotterdam negen islamdebatten gehouden. Veel is er over gezegd en geschreven, en wat mij betreft blijven we dat vooral doen. Dat het nog niet allemaal goed gaat in de wisselwerking tussen moslims en niet-moslims in onze stad mag duidelijk zijn. Nog niet iedereen was zover, maar daar hebben we niet op gewacht. Feiten moet je onder ogen zien, problemen moeten benoemd worden en vervolgens moet je er mee aan de slag. Daar lopen wij in Rotterdam niet voor weg. Het organiseren van de islamdebatten is daarvan de eerste stap geweest. Een debat over islam en integratie is een uniek iets in Nederland. Dat is er niet zonder slag of stoot gekomen: veel politieke partijen waren niet zonder meer voorstander van het organiseren van een dergelijk debat. Er is daarom veel over gepraat, maar uiteindelijk hebben we het wel georganiseerd. Dat dit kan, is op zich al winst. Wie denkt dat zoiets vóór de vorige verkiezingen mogelijk was geweest in Rotterdam, moet het maar zeggen. Ik denk dat we wel beter weten. Deze politieke correctheid
Van Sluis op het Islamdebat
14
is dus, met wat duw- en trekwerk, opgeschoven in de goede richting. Tijdens het islamdebat van 2 maart was het onderwerp Economie en Onderwijs. Als wethouder van o.a. Economische Zaken was ik aanwezig in het panel tijdens dit debat. Een belangrijke uitkomst van dit debat: werkgevers mogen niet discrimineren bij het inhuren van werknemers, en moslims moeten zich geen slachtofferrol aanmeten. Te vaak gebeurt het nog dat zij het bijltje er bij neer gooien wanneer ze (het idee hebben dat ze) gediscrimineerd worden. Of zoals Farid Darkaoui - hij zat als allochtone ondernemer met mij in het panel - het zei: als je 100 keer geweigerd wordt, probeer je het maar 101 keer. En zo is het maar net. Daarnaast is het zaak om je te willen aanpassen aan de werkgever. Dit vergroot de kansen op de arbeidsmarkt. Tegelijkertijd is het zaak dat ondernemers hen de ruimte bieden. Dat is zeker ook in hun eigen belang, want Rotterdam zal niet veel ‘witter’ worden. Twaalf procent van de Rotterdamse bevolking is moslim. Het aandeel allochtonen in het werkzoekenden- en klantenbestand van de toekomst zal toenemen. Hier ligt dus een kans voor ondernemend Rotterdam. Met deze tweezijdige benadering ben ik positief over de toekomst. Een exemplarisch voorbeeld: wanneer een moslima er geen probleem van maakt om haar hoofddoek tijdens het werk af
te doen en een ondernemer haar niet uitsluit, zijn wij allemaal weer een stuk verder. We zijn er nog niet. Dat was duidelijk vanaf het begin van de islamdebatten. Ze zijn niet gehouden om te komen tot een definitieve oplossing van alle problemen. Wel om iedereen, moslim en niet-moslim, duidelijk te maken dat er problemen zijn en dat deze niet verdwijnen door te doen alsof ze niet bestaan. Met alle aandacht die er is geweest voor de debatten denk ik dat iedereen hier nu van doordrongen is. Maar de problemen verdwijnen vervolgens niet door alleen maar één of andere slimme uitspraak van uw overheid. Daarom was er bij de debatten ook ruimte om oplossingsrichtingen aan te dragen. En daarom ben ik tijdens het drukken van deze Limit druk bezig met het verhogen van de arbeidsdeelname van allochtonen. Daarbij staat voorop dat zowel (toekomstige) werknemers als werkgevers hun verantwoordelijkheid nemen. Een eerste stap is gezet. Kennis van de problemen en gevoelens is het startpunt. We zullen nu verder moeten gaan. De islamdebatten helpen ons daarbij. Niet iedereen is er even positief over, maar ik denk dat we er een stap in de goede richting mee hebben gezet. En nogmaals: zo vanzelfsprekend was dat niet. Laten wij er vooral met elkaar over blijven spreken en zorgen voor een verdere emancipatie en participatie van moslims in onze samenleving.
Het referendum over de Europese grondwet
INGEZONDEN BRIEVEN
Ik wil het niet hebben over de vraag of de Europese grondwet er wel of niet moet komen, maar over het referendum (volksraadpleging), als een vorm van directe participatie van de bevolking in het democratische besluitvormingsproces. Onze democratie is een vorm van indirecte (representatieve) democratie waar door middel van periodieke verkiezingen de burgers hun politieke vertegenwoordigers kiezen voor een bepaalde periode. Deze vertegenwoordigers nemen zitting in het parlement en het primaat in dit model ligt dan ook bij het parlement. In Nederland is het huidige democratische model met de bijbehorende overheidsorganisatie sinds 1848 (ontworpen door de liberaal Thorbecke) in grote lijnen hetzelfde gebleven. Wel is in de loop van de jaren de invloed van de centrale overheid veel groter geworden. Een ander democratisch model is de directe democratie waar de burger rechtstreeks kan participeren in de besluitvorming. Het primaat ligt hier bij de burger/kiezer. In zuivere vorm wordt dit model in West-Europa nergens toegepast, omdat het organiseren van de deelname van de kiezers in alle besluitvormingsprocessen niet mogelijk was. De dimensies plaats, tijd en afstand speelden hierbij een grote rol. Wel hebben verschillende landen vormen van directe democratie in hun democratisch systeem opgenomen, zoals referenda en de gekozen burgemeester. In de afgelopen jaren is er vaak gesproken over de kloof tussen de burger en de overheid. Eén van de manieren om deze kloof kleiner te maken is om de burgers te betrekken bij het democratische
besluitvormingsproces door middel van het houden van referenda. Het belangrijkste obstakel voor het houden van een referendum, namelijk het overbruggen van de dimensies plaats, tijd en afstand, is met behulp van de moderne ICT communicatietechnieken geen probleem meer. Ook hebben wij in Nederland een goed opgeleide en mondige bevolking, die goed in staat is om zich een mening te kunnen vormen over grote maatschappelijke vraagstukken. Een recent voorbeeld van een maatschappelijk vraagstuk dat zich goed zou hebben geleend voor het houden van een referendum is het omstreden politieke besluit over het starten van de toetredingsonderhandelingen met Turkije. Graag citeer ik Pim Fortuyn die in zijn boek ‘De Puinhopen Van Acht Jaar Paars’ op blz. 183 en 184 het volgende schrijft: ‘In dit regentenwereldbeeld past het uiteraard niet om de kiezer/burger op een directere manier te betrekken bij het Openbaar Bestuur en het beheer en de inrichting van de collectieve sector. Dus geen direct door het volk gekozen minister-president, Commissaris van de Koningin en burgemeester. Ook niet een door het bedrijfsleven gekozen voorzitter van de Kamer van Koophandel en dergelijke. Nee, het is beter, aldus PvdA en VVD, om voort te gaan op de weg van de regentencoöptatie. Zij maken onderling wel uit hoe de ambten en bestuursfuncties in dit land onder hun vooraanstaande partijgenoten worden verdeeld. Aan dit met elke vorm van democratie de spot drijvende systeem willen zij beslist geen einde maken.’ In de Eerste Kamer hebben wij recent weer kunnen zien hoe veel vertrouwen de PvdA en de andere linkse partijen hebben in de burgers, door de gekozen burgermeester af te schieten.
Kortom, leve het referendum! drs. ing. R.A.C.J. Simons (Feijenoord)
Wethouder Pastors Ik, lid van Leefbaar Rotterdam, reageer op een artikel in het Rotterdams Dagblad van 16 maart over wethouder Marco Pastors. Laat ik duidelijk zijn: Pastors woont zelf middenin een achterstandswijk, de deelgemeente Feijenoord. Hij wordt dagelijks met de problemen die in deze wijk spelen geconfronteerd. Hij is geen politicus die afstandelijk in een mooie buitenwijk woont en even komt vertellen hoe het allemaal moet. Gelet op bijvoorbeeld Parijs, waar de politie in sommige stadsdelen niets meer te vertellen heeft, bestaat er wel degelijk een risico in Rotterdam. Waarom mag men dit niet zeggen? Dat Pastors de draaikontenpolitiek van GroenLinks in een interview aan de kaak stelt, is ook niet meer dan logisch. Deze partij is een meester in het 'politiek correct' naar de mond praten. Om
een voorbeeld te geven: in de deelgemeente Prins Alexander maakt GroenLinks deel uit van het dagelijks bestuur. Nu wil dat bestuur het enige grote wijkpark van Zevenkamp gedeeltelijk laten bebouwen. Bijna alle bewoners van deze wijk zijn tegen, maar wat doet de partij die nota bene 'groen' in haar naam heeft? Zij steunt dit initiatief. GroenLinks dient eerst eens naar zichzelf te kijken, alvorens een wethouder af te branden die heel goed werk verricht. D.J. van Pelt (Prins Alexander)
Linkse kinnesinne Jaloezie drijft Rotterdamse politieke partijen zoals PvdA, Groen Links, SP en Stadspartij in de armen van de politieke islam. Gezamenlijk vinden zij in de moedige wethouder Marco Pastors een zondebok voor hun eigen falend beleid. De PvdA zou het liefst zien dat de huidige coalitie uiteen valt en zal niets nalaten om te ontkennen dat Rotterdam en de Rotterdammers sedert het drastisch verminderen van een verstikkende houdgreep van linkse nepintellectuelen vrijer is gaan ademhalen. Daarom zagen we de oude politiek naarstig in de weer om de poten onder de huidige coalitie weg te zagen. We zagen dus een miezerig stel verbale aasgieren zich bedienen van holle frasen als bijvoorbeeld: "Zo ga je niet met elkaar om." Pastors had willen duidelijk maken dat er gevaar dreigt in het huidige machtsstreven van de Europese Arabische Liga, juist in achterstandswijken. Want deze partij ronselt jonge scholieren en studenten met Arabische achtergrond teneinde ons land en dus ook onze grondwet politiek te veranderen. Dat betekent dat ook het thans nog slapende politieke Nederland moet gaan beseffen dat men zich, leuk of niet, zal moeten aanpassen aan de sharia. Dit is de zogenaamde islamitische wetgeving, die fundamenteel afhankelijk is van willekeurige interpretatie. Een wetssysteem dus waarin de status van niet-islam-gelovigen, vrouwen en homo’s niet vast geregeld is. Omdat een man als Fortuyn destijds waarschuwde voor de zeer pijnlijke gevolgen van politieke islamisering vonden vooral linksers hem een racist en fascist. Volslagen domme opmerkingen van struisvogels die liever hun kop in het zand steken. Pastors, die, net als CDA coryfee Maxime Verhagen in NRC van 19 februari jl., wilde melden dat het islamitisch front zich uitbreidt en zelfs de verkiezingen actief aan het beïnvloeden is in landen als Frankrijk, Italië, Spanje etc., wilde het redelijk denkend deel van Nederland wakker schudden. Het CDA had het even lastig, want Maxime Verhagen had immers hetzelfde als Pastors beweerd. Want veel goedbedoelende vredelievende moslims voelen zich veilig bij het niet-geseculariseerde CDA dat hun geloof op waarde weet te schatten. Het is ronduit schandalig om te zien hoe linkse geseculariseerde partijen zich bedienen van pseudo-religieuze aspecten van de politieke islam om hun macht terug te winnen. In ruil voor meer macht leveren zij liever hun landgenoten uit aan de sharia. Dit is onbehoorlijk, zo ga je echt niet met elkaar om. I. Lamers (Feijenoord)
15
Bezoek ook eens www.leefbaarrotterdam.nl
Ja,
ik wil lid worden van Leefbaar Rotterdam! ik ontvang dan ook minimaal 4x per jaar de Limit
Naam Adres Telefoon E-mail U kunt deze bon opsturen naar:
Leefbaar Rotterdam Antwoordnummer 91018, 3009 WB Rotterdam of faxen naar:
010-4173950
Voor vragen bellen naar: 010-4173945 N.B: U krijgt een acceptgiro opgestuurd. Minimale contributie bedraagt € 15,- per jaar.