Lief LELIJK SOLIDE Mwah

GAAF

TE gek!

Vergissing

Lekker

Lief

LELIJK

SOLIDE

Mwah

...

WOW

Aantrekkelijk

Aardig

Waar heb ik dat eerder gezien?

Da’s een goeie!

ALLE SMAKEN

Hahaha

Wellermagazine december 2010

FOUT!

KWAAD

KWALITEIT

Lachen

Jaaaa,...

Prachtig

FOUTLOOS

Oooh...

GOED!

Plezier Neeee,...

smaak

2

4

Muze Anouk

6

8

2 hetgeen de smaak prikkelt: ijs in acht verschillende smaken; ergens een nare smaak van in zijn mond krijgen, er ongunstig over denken

4 schoonheidsgevoel, kunstzin: met smaak uitgevoerd; in de smaak vallen, goed bevallen, gewaardeerd worden

Informatie en service

Taal van de mam

1 zintuig waarmee men proeft

3 trek, eetlust: met smaak eten

Krista’s Column

Wellerwens

Familiewapens

22

12

Wellerjazz

Vroeger

15

16

Makan makan 19

Versieren

Pleegkinderen

22

26

Leraar of zanger?

Heerlerheide

28

30

Broma 32

Wellerhebbes 36

<

2

Krista’s Column

Wellermagazine ALLE SMAKEN >

3

BITTER

ZUUR

ZUUR

De SMAAK van… Je hebt ze in alle soorten en maten: Mensen, ieder met zijn eigen ditjes en datjes, gewoontes én smaken. En zelf heb ik nog wel de meest uitgesproken smaak. Ik geef toe, dat is niet altijd even gemakkelijk voor mijn omgeving…

ZOUT

ZOUT

ZOET

Laatst ging ik met een stel vrienden naar een restaurantje in Geverik. Dat dit geen voor de hand liggende locatie voor een ‘Mestreechse’ dame is, behoeft geen betoog. Maar ja, soms moet je je aanpassen aan het gezelschap. Met mijn richtingsgevoel zit het normaal wel goed: ik loop blindelings naar de Bijenkorf, in het pikkedonker naar Douglas en slaapwandelend naar alle juweliers in Zuid-Limburg. Maar Geverik... of all places!! Het kost wel enige moeite om een plaats te vinden, waarvan je het bestaan niet eens kent. Na drie verwoede pogingen, waaronder een confrontatie met een opengebroken weg en een ruzie met ‘mevrouw TomTom’, weet ik mijn eindbestemming te bereiken. Na deze inspannende reis, hunkert mijn maag naar het exquise eten waar dit Geverikse restaurant om bekend staat. De ultieme sensaties van Limburgse smaken, prikkelend op je tong! Watertandend stap ik de auto uit. Nu komt de grootste uitdaging! Want hoe krijg je de juiste gerechten op je bord, als je zo’n expliciete smaak hebt?

Na een warm welkom door de eigenaar volgt het voor mij inmiddels vertrouwde ritueel. Eerst de gebruikelijke plichtplegingen: een nietszeggend praatje over het weer, hoe gaan de zaken, de toestand in de wereld, het klimaat en een aantal bedreigde diersoorten. Daarna de gastheer gunstig stemmen met een paar bemoedigende en lieftallige woordjes: mooi interieur, mooie kaart, heerlijk aperitiefje. Vervolgens sla ik genadeloos toe en zet de menukaart volledig naar eigen hand. Ook bij deze chef mist mijn strategie zijn uitwerking niet. De uitkomst is voor mij voorspelbaar. De arme man kijkt beteuterd naar zijn notitieblokje en kan alleen maar constateren dat zijn met veel zorg samengestelde menukaart volledig door elkaar gehusseld is. Voor-, bij-, tussen- en hoofdgerechten wisselen moeiteloos van plaats. Als een grootmeester schuif ik met de tot schaakstukken gedevalueerde ingrediënten over het bord. En het resultaat? ‘Gewoon’ een heerlijk bordje maatwerk. Tja, over smaak valt nu eenmaal niet te twisten.

Krista

<

4


5

Er valt heel wat te ‘PROEVEN’ op onze website Onze nieuwe website is alweer één jaar oud. Misschien heeft u al eens een kijkje genomen. Op www.wellernet.nl kunt u veel informatie vinden maar ook dingen beleven.

Prijsje winnen?

Maak nu kans op een Irischeque van 20 euro! Mail voor 1 januari 2011 het antwoord op onderstaande vraag naar [email protected]. Wij verloten onder de goede inzendingen 5 Irischeques. Bij verhuizen komt veel kijken. Wij helpen daar graag een handje bij. Zo mag u op kosten van Weller een dagje bij Boels een aanhangwagen huren, kunt u verhuisdozen lenen en krijgt u gratis 10 leuke verhuiskaarten.

Vraag: hoeveel verhuisdozen kunt u bij ons lenen? Het antwoord op deze vraag vindt u terug op onze site. Succes!

Wellerkids Ook de kleine Wellerklanten vinden wij belangrijk. Op onze website hebben we een rubriek speciaal voor de jeugd (én hun ouders). Van een voorleessprookje en kleurplaat tot een stoere e-card om te versturen. Check this out…

Wijken en buurten Uw woonomgeving is belangrijk om u thuis te voelen in de woning. Wij zetten ons graag in voor een optimaal woongenot en informeren u over de ins en outs van uw wijk. Kijk op onze website en klik op uw eigen wijk. Heeft u nog leuke tips? Wij horen het graag van u!

Wellerbeleid Afspraken hoe we met bepaalde zaken omgaan zijn belangrijk. Niet alleen voor onze medewerkers, maar ook voor u! Wist u bijvoorbeeld dat Weller een eigen gedragsen integriteitscode heeft? Of dat er veel mogelijkheden zijn om uw woning te veranderen naar úw eigen smaak? Op onze site vindt u de voorwaarden hiervoor bijvoorbeeld terug in ons ZAV- (Zelf Aangebrachte Voorzieningen) beleid. Ook informatie over het indienen van klachten vindt u terug op onze website. Neem gerust eens een kijkje.

Verschillende smaken Natuurlijk kunnen we niet alles vermelden dat u kunt vinden op onze website. Sommige dingen moet u gewoon zelf zien, lezen en beleven. Wij nodigen u uit, welke smaak u ook heeft, www.wellernet.nl te ervaren.

Nieuws Er gebeurt elke dag weer iets nieuws. In de wereld, ons land maar ook zeker in uw eigen buurt. Wij houden u graag op de hoogte van Wellernieuws. Op de homepage vindt u het laatste nieuws, maar neem ook eens een kijkje in ons nieuwsarchief. U hoeft niks meer te missen!

MijnWeller Geen mogelijkheid gehad om tijdens openingstijden contact op te nemen met Weller? Geen nood! Via de website kunt u 24 uur per dag uw reparatieverzoek of een andere boodschap aan ons doorgeven. Maak uw eigen account aan op www.wellernet.nl/mijnweller en u kunt uw reparatieverzoek direct en makkelijk aan ons doorgeven wanneer het ú uitkomt. Wij verzorgen de rest!

<

De taal van de mam wordt geschreven in onze moedertaal: het dialect. We spreken over ’taal’ omdat het Limburgs een echte en erkende taal is, die in niets onderdoet voor het Nederlands. Ten opzichte van onze standaardtaal – het Nederlands – is het Limburgs een dialect, zoals het Nederlands een dialect is in relatie tot het handelsen diplomatiek Engels.

De taal van de mam

Geluk Dörp

Juus in ’t klinge zit ’t groeëte.

En ’t ganse dörp sjteet wie inne man achter de VV Vuuroet! Ja went die voetballe sjteet jónk en aod langs d’r lijn en weëd d’r gesjreid en aagemoedigd. Zónger oetzundering vingt jieëkerinne dat ózze ege grensrechter geliek houw en dat die gool van ós elftal wal degelik telde. Dat ós Sjefke mieë wie vief meter boetesjpel sjtóng, houw ózze man mit vaan einfach ’neet gezieë’….Is dat neet um te sjmulle? Zows te da nog urges angesj wille woeëne? As d’r ganse wedstrijd nog ins dik en dun weëd uëvergedoa in de wieëdsjaf en mit roeë köp gediscussieerd weëd, dan is ’t moment aagebroake vuur de supporters… Woeë d’r sjeidsrechter ing ’bling doef’ weëd genumd, d’r inne sjpieler d’r hieëmel in weëd geprieëze en d’r angere as sjtómme sibbedeus weëd betiteld, dan veuls te das te hei bei mós zieë. Hei zint de deskundige an ’t woad, hei wils te noeëts mieë weg! Wens te hei inne kienoavend mitmaks mit zelde beleëfde vurigheed en fanatisme um de prieze in natura, dan begrieps te wat de Romeine al zagte: ’Gef ’t volk broeëd en sjpieële’. D’r noa gónt de lüj wer-al of neet ge-ermd-wer vredig óp heem aa….. Is dit gemeensjapsleëve of neet?

Ós dörpke, versjoale in ’t greun en wied voet van drukte en kabaal hat alles wat ’t mót han. Dat ’alles’ is betrekkelik, want vier hant gee poskantoer mieë en óch ging bank en vuur boodsjappe mótte vier noa de sjtad ’e paar kielemeter wier. Boete ing kafee, zint ee kirksjke – mit inne oetzendpestoer – en inne dokter mit ege apethieëk de enige ’algemene vuurzieninge’ i gen dörp. En toch… en toch is ’t ing echte gemeensjap woe-in de lüj zich óngeree kinne en mit ee leëve. Dink neet dat de lüj neet van dizze tied zint! Wat dach d’r van d’r Haarie deë as computerfreak haof daag twittert en ee gans rezjiment facebookvrung dróp noa hilt. D’r is zoegaar ing ’hangplek’ vuur de jeug bei de frieteboet. Óch hant vier de letste Handy’s en alle ’ai’-sjmake: i-Pods, i-Pads en i-Phones…. ’t Is ing gemengde gemeensjap van jònk en aod en dat mak woeëne juus hei aantrekkelik. Zieëker, vier hant van alles neet, wie gezag, mè waal de luste van ee dörp en neet de laste van de sjtad. Dat me zich óngeree kint hat mieë vuur- dan noadele en went ’t dróp aa kumt is me vuur ee doa. Wat inne sfeer went de fanfaar oettruk mit de notabele achter de vaan sjiek en sjtram in zjwatte pakke, witte häösje en hoeëge hood…. Ze marsjere waal neet allemoal eëve good in de moat, mè ze loate zich toch mar wer zieë an de gemeensjap.

As de biljarters ins per joar ’t veld mótte rume vuur ’t vasteloavesfes, da sjteet ’t ganse dörp óp d’r kop. Traditoneel kumt ’t Elly elk joar as Roodkapje en d’r Leo – volkome in teëgesjtelling mit wie heë is- as ’boze wolf’ en vier zage elke kier wer: wat orizjineel! Plezerig is ’t ouwwieverbal: ofsjoeën jieëkerinne wit weë weë is, deet me of me va nieks wit as um 12 oer de maskers aafgónt, en da huët me: ’neë dat houw ich noeëts gedach das dich dat woasj’. Vasteloavend is ee sjpel en dat weëd hei kónsekwent gesjpild bis in de F…. D’r óptoch is mar kling en kót, ging praalwages wie in de sjtad, mè simpel kerkes Bónt verkleide grüpkes en einselgenger numme mit sjpitse sjprietsige sjpontaan tekste d’r actuele poletiek duchtig ónger heng. Al hant vier óch ginne sjouwburg, dit is theater van de böävesjte plank! Alle sjmake vertier i gen dorp dus en alle soate lüj: knotterbere en vruntlige lüj, rieke, modale, wirklüj en ambtenare. De charme van ós dorp is dat vier groeët zint in ’t klinge. Sjmake versjille: anger lüj in de sjtad en vier? Vier blieve lekker hei, ós dorp sjmak noa mieë… Ger Prickaerts Heëlesj

6


7

<

8


Ik hou van ECHTE MENSEN

Anouk, mijn MUZE

“Het was niet alleen vanwege de foto’s die haar

precies weergeven zoals zij is: een mooie, integere

sexy vrouw met een fantastische stem. Ook tussen ons beide was er meteen die klik. Als ‘soulmates’ halen we het beste in elkaar naar boven. Ze is helemaal mijn smaak.”

9

<

Wellerwens

In het dagelijks leven werkt Wellerklant Joseph alias Jos Voncken als schoolfotograaf en reprograaf op de Praktijkschool in Heerlen. Daarnaast heeft hij een mooie carrière opgebouwd als popfotograaf en ‘huisfotograaf’ van Nederlands enig echte ‘rockdame’ Anouk. Of zoals Joseph haar omschrijft: het beste ‘live-product’ van ons land.

SMAKEN >

11

Geluk is er in alle klanken

Joseph rolde per toeval in het fotografievak. Omgeven door zijn honden en familie vertelt hij openhartig over het prille begin: “Een goede bekende van mij was aan drugs verslaafd en ik wilde daar iets mee doen. Omdat ik dyslexie heb en daardoor slecht ben met woorden, wilde ik het lichamelijk verval van de verslaving in beelden vatten. Dit idee voerde mij – muziekliefhebber pur sang – naar de Keulse rockband ‘Brings’ die zich op het podium met hetzelfde thema bezighield. Met enkele goede tips op zak van een bevriende fotograaf, ben ik de groep gaan fotograferen. Niet zonder succes. De band, was helemaal weg van mijn foto’s en niet lang daarna was ik hun vaste fotograaf.” Grote meisjes Het balletje begint pas echt te rollen in 1999, als het Zondagsnieuws Joseph op pad stuurt voor een fotoreportage van Anouk. De rockdame presenteert dan haar tweede cd. Joseph: “Anouk had mij meteen te pakken. Ze heeft een fantastische uitstraling: mooi, kwetsbaar, stoer en sexy tegelijk. Maar, ze had én heeft ook een pittige reputatie. Al die tegenstrijdigheden probeerde ik in mijn reportage te doorgronden. Ik wilde de echte Anouk leren kennen. Het interview ging samen met de nodige drankjes. Maar ach, wat maakte het uit, ik had toch mijn dictafoon aangezet. Alles werd dus opgenomen. Bleek ik in mijn overmoed echter op het verkeerde knopje te hebben gedrukt, waardoor ik een deel van het gesprek achteraf kwijt was. Ik heb dat in mijn reportage eerlijk toegegeven onder het motto: ‘Drinken met dit grote meisje heeft mij geen goed gedaan.’ Anouk vond het geweldig. Maar vooral was zij enthousiast over mijn foto’s. Ik was blijkbaar de eerste die haar écht wilde begrijpen. En daarin slaagde.”

10

Wellermagazine ALLE

Geluk is er in alle geuren Geluk is er in alle smaken Geluk is er in alle kleuren Wat uw geluk ook is, Weller wenst u een stralende kerst Nieuwe deuren “Sinds dat bewuste eerste interview heb ik vrijwel elk optreden van Anouk in Nederland vastgelegd. Voor en achter de schermen laat zij mij toe om vanuit alle mogelijke invalshoeken een beeld te geven van haar werk. Duizenden foto’s heb ik zo al van haar gemaakt. Een aantal daarvan is gebruikt voor cd’s, presentaties, posters en de website. Het merendeel wacht nog rustig af in mijn gigantische archief om een plaats te krijgen in een fotoboek over Anouk dat we willen gaan maken. Daarmee vieren we ons samenwerkingsverband waarin we al jaren het beste uit elkaar weten te halen. Ik ben voor Anouk een goede vriend die haar laat zien zoals zij is, als artiest en als mens. Zij heeft deuren voor mij geopend als fotograaf. Van Bospop tot Pinkpop: ik mag er werken. En van Alice Cooper tot de nieuwste topband uit ZuidAfrika, The Parlotones: ik ken ze. Te gek toch voor een ‘amateur’ uit Heerlen!”

en een geweldig gelukkig 2011.

<

12

Wellermagazine ALLE

Ik hou van GESCHIEDENIS

Ruim 50 jaar is vrijwel geen meubelstuk, schilderij of beeldje zijn woning aan de Heerlerbaan uitgegaan. Integendeel: er zijn alleen maar stukken bijgekomen. Elk verbonden aan een herinnering. Smaakvol gesitueerd, als in een authentieke Engelse herenkamer.

De SMAAK van een heer

SMAKEN >

13

Meteen al bij de eerste indruk zie je dat Piet geen doorsnee 87-jarige is, voor zover deze bestaat. In een chique zijden kamerjas opent hij de voordeur. Ook is snel duidelijk dat zijn flat allesbehalve een doorsnee seniorenflat is. In de hal pronkt een verzameling historische wapens. “Die zijn van mijn zoon geweest”, duidt Piet. “Na zijn overlijden heeft mijn schoondochter ze aan mij gegeven, wetende dat ik vrijwel alles verzamel wat met historie en heraldiek te maken heeft.” De woonkamer van Piet maakt de verrassing compleet, zeker voor een liefhebber van kunst en literatuur. Zoveel boeken, zoveel kunst. Ik zie prenten, beroemde iconen – “replica’s natuurlijk”, lacht Piet – pentekeningen, bustes, schilderijen, ridders te paard, een houten globe uit de middeleeuwen – ook een replica – en nog veel meer, mooi gerangschikt rond een klassiek bureau. De wanden zijn gevuld met boeken: de verzamelde werken van Michelangelo, kunst uit de Renaissance, historische romans, geschiedenisboeken en een aanzienlijke reeks leren banden die verwijzen naar wapens. Niet het oorlogstuig, maar de historische symbolen waarmee koningshuizen, belangrijke families, instanties en religieuze ordes zich in het roemrijke verleden onderscheidden van anderen. Zoals het wapen van Limburg met zijn leeuw dat zo nu en dan het straatbeeld bepaalt.

Verzamelaar Piet is een specialist in de heraldiek, de wapenkunde. Hij bestudeert wapens, hij verzamelt ze en hij tekent ze. In de loop der jaren heeft hij een collectie opgebouwd van ruim 15.000 wapens, een van de grootste particuliere verzamelingen in Nederland. Bovendien is hij de derde Nederlander die het ‘Wapenboek van Gelre’ gekopieerd heeft: met de hand! “Het begon allemaal met een geschiedenisleraar op de lagere school”, vertelt Piet. “De man kon zo prachtig vertellen dat je via zijn verhalen meegenomen werd naar andere tijden. Gezegend met een goede portie fantasie ging voor mij een wereld open. Het gaat mij bij het tekenen van de wapens dan ook niet alleen om de symboliek, maar om het hele verhaal dat erbij hoort. Uit welke tijd is het wapen, wie horen erbij, hoe leefden deze mensen. Vrijwel alle Europese ordes heb ik zo bestudeerd: van de Orde van het Gulden Vlies tot de Ridders van de Kousenband en natuurlijk ook ons eigen Oranjehuis. De verzamelde informatie heb ik inclusief de wapens per orde gebundeld in grote leren boeken. De liefhebber likt hier inderdaad zijn vingers bij af.” Mooie reizen “Gelukkig hield mijn vrouw ook van reizen en geschiedenis. Menig kasteel hebben we samen bezocht, van Frankrijk tot Egypte en van Schotland tot Rusland. Voor een bijzonder kasteel reden we desnoods honderden kilometers om, en van elke reis namen we een aandenken mee naar huis: een beeldje, een prent of een mooi boek. Zo hebben we een mooie collectie opgebouwd. Niet met dure spullen maar met beelden die wij mooi vonden. Iedere dag geniet ik zo nog na van de mooie momenten die wij beleefd hebben. Onze eigen geschiedenis. De collectie is nog niet af. Ik reis nog steeds, zij het in groepsverband, en ik studeer en teken ook nog altijd. Elk jaar komt er zo nog allerlei moois in mijn klein privémuseum bij.”

“Het begon allemaal met een geschiedenisleraar op de lagere school”

<

Onze smaak? Dat iedereen, jong en oud, zijn eigen

14

Wellermagazine ALLE SMAKEN

smaak kan ontdekken en verfijnen. In wonen en leven,

>

15

op het gebied van muziek en cultuur. Wij houden van al het moois dat onze regio te bieden heeft. En als dat nodig is, dragen we een steentje bij.

WELLERJAZZ op zondag Heerlens kleinste theater, Lexor, presenteert dit seizoen een nieuw muziekprogramma op de zondagavond: Wellerjazz. Elke eerste zondagavond van de maand staat er een jazzy act op het toneel van het vestzaktheater aan de Willemstraat. Bekende en minder bekende namen uit de jazzwereld komen langs. Graag zelfs, vanwege de gastvrije en heerlijk jazzy sfeer die zo bij Lexor hoort. Weller en Theater Lexor kennen elkaar al een tijdje. Het theater was één van de locaties tijdens het verhalenfestival dat Weller in 2008 organiseerde; Lex Nelissen, de man áchter het theater, was één van de vertellers. Daarnaast ligt het minitheater vlakbij het Maankwartier waarvoor de gemeente Heerlen en Weller grootse plannen hebben. In dit grootschalige project spelen niet alleen stenen maar ook leefbaarheid en cultuur een belangrijke rol. En op dit vlak kom je in Heerlen niet om Lexor heen. Hoe klein dan ook, het theater is een onmisbare speler binnen de podiumkunsten in Heerlen en Parkstad Limburg.

Huiskamer Het zijn voornamelijk regionale en beginnende artiesten die in Lexor een professioneel podium en een trouw publiek vinden. Bekende namen, zoals Gé Reinders en Jack Vinders, komen er langs voor hun intieme programma’s en try-outs. De eerste zondagavond van de maand is steevast gereserveerd voor Wellerjazz. Lex Nelissen: “Samen met Jazz Heerlen zorgen we voor de programmering waarin we de mooiste jazzmuziek naar Parkstad willen halen. Omdat wij in Lexor kwaliteit maar met name ook jonge artiesten uit de eigen regio, Nederland en de Euregio een kans willen geven, zijn we enorm blij met de steun van Weller. Want daardoor kunnen we behalve nieuwe ook grotere namen aan het publiek presenteren.” Houd voor het programma vanaf 2011 www.theaterlexor.nl in de gaten. De concerten beginnen steeds om 20.15 uur. Toegangskaarten zijn verkrijgbaar bij de kassa van Lexor voor € 5,-. Een tip: reserveer snel, want het minitheater is met zijn 64 stoelen zó uitverkocht.

<

16

Door Roelof Braad, stadshistoricus bij Historisch Goud – Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis in Heerlen.


17

Vroeger

Illustraties: collecties Rijckheyt, Heerlen.

‘Laat het smaken’ is van ALLE TIJDEN Hierboven – Impressie

van Mathieu Kessels van de kermis in Heerlen

Rechterpagina, rechtsboven – Leden

van een toneelvereniging op de binnenplaats van boerderij

en café W. Franssen aan de Heerlerbaan, vlak voor hun feestmaal. Zittend van links naar rechts: dhr. Peters en M. Odekerken. Rechtsonder – De feestelijke familiemaaltijd (bron: ‘Kermis in Heerlen’). Linksonder – Kermismaandag 1905. Aan de Pancratiusstraat wacht het publiek op de feestelijke optocht van de schutterij.

Eten en drinken doe je normaal gesproken om in leven en ook gezond te blijven. Dat was in ieder geval het uitgangspunt van het grootste deel van de bevolking in vroegere tijden. Als het dan ook nog smaakte, dan was dat mooi meegenomen. Het rijkere deel van de bevolking had wel vaker de gelegenheid ‘spekkie naar het bekkie’ te zoeken en niet alleen te eten wat ‘de pot schaft’. Toch gold ook voor hen, dat lekker eten vooral gereserveerd werd voor de hoogtijdagen, de feesten van het kerkelijk jaar zoals Nieuwjaar, Pasen en Kerstfeest. Bij al die feesten speelden eten en drinken een belangrijke rol. De wat beter gesitueerden konden het zich veroorloven grote feestmalen te houden. Dat gebeurde ook wel bij een armer deel van de bevolking, maar dan sporadisch en alleen bij een bruiloft of een belangrijk jubileum. Toch blijkt dat de mensen in oostelijk Zuid-Limburg ondanks de armoede rijk aan innerlijk leven waren, tevreden in hun lot en dat feestvieren tot de meest geliefde bezigheden behoorde. Dat bericht althans de bisschop van Luik in 1538.

Smakelijke feesten als traditie… Tradities werden in ere gehouden. Wanneer een pasgeboren kind vier weken oud was, dan werden de vriendinnen van de vrouw bij haar thuis uitgenodigd voor een gastmaal. Bij een ondertrouw nodigde de bruidegom zijn vrienden uit om ‘s avonds wijn of bier te komen drinken. Bij de huwelijksinzegening moesten zes paren aan de feestmaaltijd deelnemen. En bij een sterfgeval mochten in totaal vierentwintig personen aan de maaltijd deelnemen en ‘groevebier’ drinken. Op nieuwjaarsdag werden in alle huizen wafels gebakken. En in de 18de eeuw liet de pastoor in de Goede Week door de koster en zijn huishoudster van huis tot huis eieren ophalen. Een deel van de eieren was voor de koster bestemd, een deel voor de pastoor en een deel werd geverfd en uitgedeeld aan de kinderen die de catechismusles volgden. En bij de echte kinderfeesten als Sint Maarten en Sinterklaas werd door de respectievelijke heiligen te paard lekkers uitgedeeld aan de verzamelde dorpsjeugd. Sint Maarten werd zeker al in de 13de eeuw in onze regio gevierd, vooral in Welten waar St. Martinus kerkpatroon was, en Sinterklaas bracht al vanaf de 19de eeuw ook lekkers door de schoorsteen. Vaak was dat een man of een haan van peperkoek, dat hij op het bord legde dat de kinderen hiervoor hadden klaargezet. In een advertentie in de Limburger Koerier uit de tweede helft van de 19de eeuw lezen we dat de firma H. Merckelbagh-Roumen uit Heerlen speciaal aan Sinterklaas de ‘Fijnste Akener Prenten, per 1 / 2 kg à 42 cent. Beste ordinaire, per 1 / 2 kg à 20 cent, Fijnste Belgische Speculatie, per 1 / 2 kg. I à 50, IIe à 40, IIIe à 30 cent, Suikergoed enz.’ verkocht. Kermis Het grootste feest in het dorp was elk jaar de kermis. Gezelligheid was troef tijdens zo’n familiefeest, waar vaak ook de buurt bij elkaar kwam om de feestvreugde te versterken. Tijdens de feesten wisselde men alle

nieuwtjes en weetjes uit en nam men de gelegenheid te baat om vrolijk te worden, want men had in de spaarzame vrije tijd maar weinig tijd om te kletsen, te schertsen en te zingen. Het was een noodzakelijke ontspanning na maanden van eentonige arbeid, en was vooral ook een festijn voor de maag, als op zondag het familiediner werd gehouden. Al dagen van te voren was men in de weer om vlaaien te bakken, de huizen te witten, de vloer te schrobben en de varkens te slachten. Mogelijk dat het jaarfeest in onze regio al in de negende eeuw is ontstaan. De Heerlenaar Mathieu Kessels blikt in zijn boekje ‘Kermis in Heerlen’ uit 1922 met genoegen terug op zo’n familiebijeenkomst, zoals deze nog rond 1870 in zwang was. De ´middag´ op kermiszondag mocht er zijn, vooral voor hen die ´van een goede maag zijn voorzien´, want aan het diner mocht niets ontbreken. ´De eer van het huis was er mee gemoeid´, bericht Kessels. De minder

<

18

Ik hou van PITTIG


19

gegoede heeft wat minder gasten en wat minder eten op tafel dan de welgestelde, maar voor ieder is er volop en goed te eten! Zo was ook Kessels eens uitgenodigd voor de kermismaaltijd bij een voorname Heerlense boer. En de gastheer en gastvrouw hadden het goed voor met de 37 gasten die zij aan tafel hadden uitgenodigd en die met al ‘enige Heerlense wachtmeesters’ (borrels) op aan tafel schoven. Zoals in die tijd gebruikelijk had de maaltijd heel wat gangen, want kermis vier je ook in je maag! Na een seintje van de boerin, maakte de boer staand een kruisteken en bad hardop een maaltijdgebedje. Iedereen wenste elkaar ‘inne gowwe appetit’. Zo’n goede eetlust hadden de aanwezigen voorwaar nodig, want de boerenkermismaaltijd bestond uit maar liefst elf gangen! Kijk maar eens naar de samenvatting van het menu! Dat alles werd tussen

ongeveer één en vijf uur in de middag naar binnengeslagen, waarbij Kessels waarnam dat zijn ‘nonk Nahdes’ zoveel at, dat hij vreesde dat zijn oom uit elkaar zou ploffen… En natuurlijk was de sfeer vrolijk en gemoedelijk. Na de tiende gang was er een kleine pauze en werden de sigaren aangestoken. Men was even naar buiten gewandeld “om de verorberde porties wat ‘in elkaar te doen zakken’” om daarna de bekende koffie met Limburgse vlaai aan te spreken. Daarbij kon men kiezen uit wel tien verschillende soorten. Voordat met de vlaai werd begonnen, nam men vooraf nog een plakje van de ‘kermismik’ en bij de laatste kop koffie hoorde je nog een ‘pletske’ te eten. Genoeg gegeten? Menu van de kermismaaltijd bij de Heerlense boerenfamilie 1 Soep met mergballetjes. 2 Mals soepvlees met aardappels, daarover gesmolten boter als saus met klein gesneden peterselieblaadjes. Groene komkommers erbij. 3 Kalfsvlees met pruimen. 4 Gebraden worst met gedroogde/gestoofde appeltjes. 5 Varkensribben met spinazie. 6 ‘Zoerbroam’ (zuur- en braadvlees) met in saus bruin gebraden aardappelen. 7 Ham met savooiekool en dikke bonen. 8 Schapenbout met nieuwe aardappelen, erwtjes en worteltjes. 9 Speenvarkentje gevuld met gehakt versierd met witte papieren ringen en franjes. 10 Gebraden haantjes versierd met kransjes van snoffels en madeliefjes, roosjes en rozenbladeren, compote van gedroogde appelen. 11 Koffie met vla en taarten.

Links –

Boerenhoeven uit het landelijke Heerlen van de 19de eeuw. Hierboven – Ook nu nog

wordt er bij feesten gezellig gegeten. Hier een gezelschap aan de feestdis bij het zilveren jubileum van Publieke Werken in Heerlen, 1941.

Gado-gado, Nasi Goreng, Urapan, hete kip; Evita van Selow draait er haar hand niet voor om. Alleen die Hollandse erwtensoep: die krijgt zij maar niet op smaak.

Wij houden gewoon van LEKKER eten

<

20


21

Ger en Evita van Selow zijn beiden in Indonesië geboren: hij in 1935 op Midden-Java, zij in 1951 in Surabaya op Oost-Java. In Nederland leerden zij elkaar kennen. De liefde voor hun geboorteland, de Indonesische geschiedenis en cultuur en vooral ook de Indonesische keuken zijn aan de orde van de dag in hun gastvrije huis in Heerlen. Kleurrijke maskers en foto’s hangen aan de wand. Geen dag gaat er voorbij zonder Indonesisch eten.

En ik mag daar meteen van meegenieten. Ik heb mijn jas nog niet uit of Evita, die in het dagelijkse leven liever Evi wordt genoemd, tovert een overheerlijke kippensoep op tafel. Rijk van smaak met heerlijk knapperige groente. “Veel mensen denken dat de Indonesische keuken lastig is omdat er zoveel kruiden en ingrediënten in zitten. Dat is een misverstand”, legt zij uit. “Gerechten zoals Nasi of Bami Goreng, Gado-gado en Urapan zijn juist heel makkelijk te maken en ze lukken ook altijd, op voorwaarde dat je goede, verse producten gebruikt. Wij eten dan ook elke dag verse groente. Niet alleen omdat het zo gezond is, vers is gewoon lekkerder.” Thuis op tafel “Ik heb het koken van mijn oma geleerd. Als kind al keek ik naar haar terwijl zij in de weer was met al die kleurrijke groentes en kruiden. Dat was een mooi gezicht. Toen ik naar Nederland kwam, had ik nog nooit gekookt. Eenmaal achter het fornuis ben ik gewoon begonnen, met het beeld van oma voor ogen. Dat lukte. Tegenwoordig haal ik veel recepten van internet en ik heb nog dagelijks contact met mijn familie in Indonesië. Vaak gaan de gesprekken over eten. De Nederlandse pot komt natuurlijk ook wel eens op tafel. Het is een vooroordeel dat de Hollandse keuken niet goed zou zijn. Sommige gerechten vinden wij wel lekker, maar meestal kan ik het niet laten om extra kruiden toe te voegen waardoor het vlees en de groente nèt iets meer smaak krijgen. Of ik maak een lekkere saus. Alleen de erwtensoep is mij nog nooit gelukt. Ik krijg ‘m maar niet op smaak en de structuur blijft korrelig. Tja, gelukkig is er voor die ene keer lekkere kant en klare soep te krijgen. Maar het liefst eten wij toch Indonesisch, dat voelt voor ons een beetje als thuis.” Lekker recept Dé Indonesische keuken bestaat volgens Evi niet: elk eiland, zelfs elke streek heeft zijn eigen smaak. Evi’s favoriete gerecht is Javaanse saté. Benieuwd? Met liefde deelt Evi haar recept met ons. Alle ingrediënten zijn verkrijgbaar bij de toko.

Benodigdheden voor de marinade voor ca. 1 kilo saté van schouderkarbonade. • ½ kopje ketjap manis van het merk ABC • 3 eetlepels olie • 1½ eetlepel azijn • 1 eetlepel korianderpoeder • ¼ theelepel komijn • 2 of 3 fijngehakte teentjes knoflook Meng de verschillende ingrediënten in een grote kom. Voeg het vlees toe en laat dit een nachtje in de marinade staan. Het vlees voor het braden goed droog deppen.

Benodigdheden voor de satésaus: • 2 teentjes knoflook • 1 eetlepel sambal oelek • ca. 1 eetlepel azijn • potje pindakaas (fijn) Fruit de teentjes knoflook in olie. Blus de knoflook met 2 of 3 kopjes heet water. ½ potje of meer pindakaas toevoegen, roer met de garde vervolgens 1 eetlepel sambal en 1 lepel azijn door het mengsel. De saus op zacht vuur langzaam verwarmen, intussen blijven roeren. Eet smakelijk!

<

22


Ik hou van KLEUR

>

“Het is als een ‘verslaving’. Mijn huis, mijn lijf: ik vind het mooi om er iets extra’s aan toe te voegen. Het mooier te maken. En ik heb de smaak goed te pakken.”

‘VERSIEREN is mijn passie’

Op haar 26ste ging Andrea Houben voor het eerst naar de tattooshop om samen met haar man Gaston een tatoeage te laten zetten. Allebei hetzelfde grafische teken, een ‘tribal’, als het ultieme bewijs van hun liefde. Belangrijker nog dan een ring. “Twee weken later ging ik terug voor een tweede tatoeage. Mijn ‘verslaving’ was geboren.” Andrea lacht vrolijk als ze vertelt over haar grote passie die op haar lijf intussen vijftien tattoo’s en negentien piercings telt. Elk lichaamsdeel is beschilderd en voorzien van zilveren knopjes of ringetjes. “Ik houd gewoon enorm van versieren. En dat geldt zowel voor mijn huis als voor mijn lijf. Geen feestje gaat aan onze deur voorbij. En elk feest wordt in stijl gevierd. Halloween met spinrag, spoken en geesten, Sinterklaas, Kerstmis, Pasen: de versieringen zorgen voor kleur in het leven en voor sfeer. En zo vind ik mijn lijf ook mooier met al zijn kleurrijke tekeningen en versiersels. Ik ben daar echt trots op. Zoals het er nu naar uitziet, ben ik dan ook nog lang niet klaar met versieren.” Ieder zijn stijl Nu is het voor de uitbreiding van haar passie een groot voordeel dat Andrea van haar hobby haar beroep heeft gemaakt. Ze werkt als ‘piercer’ in de Bodycorner in hartje Heerlen, waar het behoorlijk druk is sinds de tatoeage gemeengoed is geworden. Andrea: “Samen met al die mensen

23

<

24


25

die in onze winkel komen, en dat zijn niet alleen ‘rockers’ maar ook directeuren en huisvrouwen, trekken de meest fascinerende tatoeagewensen aan mijn neus voorbij. Dat inspireert enorm. Ik ben zelf een fan van de zogenaamde ‘new skool-stijl’, de afbeeldingen. Zoals vroeger ook zeevaarders hun lijf met vrouwenfiguren en avonturen lieten tatoeëren, maar dan uitgevoerd met moderne technieken, scherpe tekeningen en felle kleuren. Een andere stijl die je veel in het straatbeeld ziet, is de ‘tribal’. Dat zijn grafische figuren, die soms een symbolische lading hebben of verwijzen naar een tekening uit de oudheid. Deze tattoo’s zijn bijna altijd zwart. Ik vind ze mooi. Ik heb er zelf ook één, maar ik houd toch net iets meer van kleur!” Onze keuze “Alle tatoeages op mijn lijf vind ik mooi. Vier tekeningen zijn echter méér dan een versiersel en erg dierbaar geworden. Op mijn bovenarm pronkt een mooi, sexy vrouwtje: deze tekening is écht prachtig. Ik heb een hart laten maken voor mijn ouders die allebei ziek zijn geweest. Op mijn bovenbeen staan de sterrenbeelden van mijn man en zoon. En aan de binnenkant van mijn pols staat de naam van mijn zoon Jay getatoeëerd. Hij is daardoor altijd zichtbaar aanwezig. Jay moet zelf nog wachten. Ik zou het absoluut afkeuren als hij té jong een tattoo of piercing zou laten zetten. Daar moet je als volwassene een afgewogen keuze voor maken. Mijn man heeft intussen wel al wat meer tatoeages op zijn lijf verzameld. In de zomer vallen we daardoor behoorlijk op, zeker als we met Jay gaan zwemmen. Mensen vinden het mooi of keuren het af. Ons maakt het niets uit: wij zijn zoals wij zijn.”

“Ik houd gewoon enorm van versieren. En dat geldt zowel voor mijn huis als voor mijn lijf. Geen feestje gaat aan onze deur voorbij. En elk feest wordt in stijl gevierd.”

Het leven van een DROMER Ik hou van COMPASSIE

<

26


Een van de mooiste films uit de Nederlandse filmgeschiedenis is misschien wel ‘De smaak van water’, over een maatschappelijk werker wiens leven verandert als hij geconfronteerd wordt met een meisje dat verwaarloosd is door haar ouders. Een film over een groot, liefdevol hart.

‘Paul Kempers wil de eenzamen helpen’ kopt de krant in 1971. En in een eerdere editie lezen we: ‘Jeugd heeft belangstelling voor zieken en bejaarden’, met op de foto een 16-jarige Paul Kempers uit Schiedam. “Regelmatig trok ik als jonge jongen naar ziekenhuizen met speelgoed en boeken voor de kinderen. Met een halfuurtje kwartetten maakte je hun dag al goed.” Dit ogenschijnlijk kleine gebaar houdt Paul, inmiddels 60 jaar oud en chronisch ziek, nog steeds op de been. “Ik kom uit een sociaal nest”, vertelt Paul, terwijl hij terugkijkt op zijn bewogen leven. Twee pleegzonen, Michael (45) en Hugo (19), zitten naast hem. “Moeder stond voor iedereen klaar, vader werkte voor het Rode Kruis. Ik leerde zo van jongs af aan dat ik niet alleen op deze wereld was, maar anderen kon helpen. Daar probeerde ik dan ook zo veel mogelijk mensen in mijn omgeving van te overtuigen. Vandaar dat ik als 16-jarige een groep oprichtte van jongeren die eenzame mensen bezochten. Dat ik tijdens mijn werk bij de marine met collega-matrozen speelgoed repareerde en overal ter wereld uitdeelde. En dat ik regelmatig acties op touw zette om spullen in te zamelen. Voor onze club vrijwilligers was geen berg te hoog, geen brug te ver. Zo heb ik ook mijn vrouw leren kennen.”

27

150 kinderen “Vlak na ons huwelijk werden we gevraagd om een pleegkind in huis te nemen. Zonder enige twijfel hebben we ja gezegd. Voor we het wisten hadden we er vier in huis plus de wens om nog meer kinderen te helpen. Om dit financieel te kunnen dragen hebben we de Stichting Pleegkinderen Onderdak opgericht. Zo konden we een boerderij en een oude bus kopen en hadden we alle ruimte voor elk kind dat tijdelijk een liefdevol thuis nodig had. Meer dan 150 kinderen hebben we in de loop der jaren opgevangen, naast onze eigen vijf kinderen. Met 24 kinderen in huis waren we op een gegeven moment het grootste gezin in Nederland. Het was een drukke maar vooral ook erg mooie tijd waarin alles op rolletjes liep.” Vakantie voor minima “In 1997 werd ik ziek. Vermoedelijk was ik toch uitgeput, want de ene na de andere chronische ziekte kondigde zich aan. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Samen met Michael en Hugo, die samen met ons naar Brunssum zijn verhuisd, helpen we nu zieke mensen en gezinnen die van een kleine beurs rond moeten komen aan een stukje ontspanning. Hiervoor hebben we bij St. Vith in de Ardennen een oude boerderij verbouwd tot een vakantieverblijf. Als mijn lijf het even aankan help ik de jongens mee. Niet met verbouwen, maar met het regelen van gratis materiaal en ondersteuning. Zodat we de kosten voor onze gasten laag kunnen houden en zij een paar dagen vakantie zorgeloos kunnen genieten. Dan geniet ik ook. Ik ben en blijf een dromer, die elke gelegenheid aangrijpt om mensen te helpen.”

Meer informatie over het laatste project van de familie Kempers is te vinden op www.waterloo-paradise.nl.

<

28


Marc zingt “Het liefst wilde ik na de middelbare school naar de kleinkunstacademie”, vervolgt Marc. “Maar mijn ouders vonden het toch beter dat ik eerst een ‘vak’ leerde. Ik ben naar de Pabo gegaan, waar veel aandacht uitgaat naar expressie. Daarna heb ik Nederlands gestudeerd om beter te worden in het schrijven. In de tussentijd ben ik zangles gaan volgen. Al deze jaren in het teken van voorbereiden en leren werden beloond toen ik op zoek naar nieuwe liedteksten de schrijver Wim Hogenkamp tegenkwam, de schrijver van onder andere ‘De Mallemolen van het leven’. Deze teksten raakten mij net zoals die van Nijgh enorm. Ik heb ze in het Limburgs bewerkt en daar vervolgens een cd van opgenomen: ‘Marc Didden zingt Wim Hogenkamp’. Geweldig vind ik het om met deze mooie liedjes op het podium te staan. Ze zijn zo puur en sfeervol. Een operatie aan mijn bijholtes gooide een tijdje roet in het eten. Tijdens mijn revalidatie kon ik niet zingen, maar gelukkig wel schrijven. Zo zijn uit deze tamelijk negatieve periode toch mooie dingen voortgekomen. Intussen heb ik mijn stem terug en kan ik weer aan optreden denken.”

Ik hou van KLEINKUNST

Het is die combinatie van theater, muziek en tekst, de

IEDER zijn smaak!

29

finesse van de kleinkunst die veel Nederlandstalige liederen zo bijzonder maken. Een zin die tot het diepst van je ziel doordringt, begeleid door de mooiste melodie.

Wellerklant Marc Didden is 31 jaar. Leraar Nederlands aan het Charlemagne-college in Landgraaf en van jongs af aan gek van muziek. Niets vreemds aan, zou je zeggen. Ware het niet dat het niet de moderne muziek van de jaren ’80 en ‘90 was die Marc als kind al beroerde, maar de liedjes van Gerard Cox, Robert Long, Ria Valk en Conny van de Bos. De muzikale smaak van Marc ligt niet voor de hand. Het Nederlandstalige lied heeft hem zelfs zodanig in zijn greep, dat hij er zelf eveneens goed in wil worden. Ook helpt hij artiesten van toen in het muzikale wereldje van nu. Een bijzonder verhaal dus dat begint met Rob de Nijs en Boudewijn de Groot. “Of nee,” verbetert Marc zichzelf meteen, “het begint met Lennaert Nijgh, de tekstdichter achter de artiesten. Ik bewonder zijn teksten, vanwege de diepgang die hij in alledaagse woorden en zinnen weet te vatten. Al op de middelbare school wilde ik meer van hem weten. Dus trok ik de stoute schoenen aan en zocht ik via internet contact met hem. Ik vond een telefoonnummer, belde en kreeg onverwacht zijn vrouw Astrid Nijgh aan de lijn. Het echtpaar werkte meteen mee en daarna hebben we contact gehouden. Nu werk ik samen met Astrid. Ik help haar met haar website en mag zelfs meewerken aan nieuw repertoire.”

Marc regelt Behalve Astrid Nijgh helpt Marc ook Ria Valk met presentatiewerkzaamheden, de dame van de carnavalskraker ‘Worstjes op mijn borstjes’. “Via de platenmaatschappij ben ik met Ria in contact gekomen: een heerlijk mens dat dit jaar zowel haar 70ste verjaardag als haar 50-jarig artiestenjubileum viert. Hiervoor hebben we een mooi verzamelalbum gemaakt en ik ben er zelfs in geslaagd om een gastrolletje voor haar te regelen in de comedy ‘Kinderen geen Bezwaar’. Gewoon met een mail naar de schrijver van de serie. Mijn netwerk bij radio, tv en theater wordt alleen maar groter. Dat is geweldig. Voor andermans maar vooral ook voor mijn eigen lied.”

<

30


Heerlerheide CENTRUM

Heerlerheide heeft een nieuw centrumhart gekregen. Een mooi hart, ook al is het nog niet helemaal klaar, gebouwd volgens de smaak van nu.

31

Het winkelcentrum van Heerlerheide is altijd geliefd geweest bij mensen vanuit de hele regio: vanwege het veelzijdige winkelaanbod, de goede bereikbaarheid en het parkeren lekker dicht bij de winkels. De herinrichting is nu zó ver gevorderd dat het centrum deze aantrekkelijke positie niet alleen wil maar ook kan heroveren. Het publiek, altijd benieuwd naar nieuwe smaken, kwam in de feestelijke decembermaand een kijkje nemen. De tijd dat Heerlerheide Centrum één grote bouwput was en grote bouwkranen de skyline rond de Corneliuskerk domineerden, lijkt alweer een poos geleden. Het nieuwe plaatje went ook snel. Gen Coel is niet meer weg te denken uit het straatbeeld. De kinderen van De Ganzerik voelen zich thuis in de brede school. Hetzelfde geldt voor de senioren in Ter Eyck en Icarus. Op de hoek van de Wannerstraat en Groeët Genheij heeft in het nieuwe Piazza de HEMA zijn deuren geopend. De Wannerstraat is opgeknapt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Feit is dat het winkelcentrum in Heerlerheide een facelift heeft ondergaan die in Parkstad zijn weerga niet kent. Waar veel grootschalige nieuwbouwprojecten onder druk staan vanwege de gevolgen van de bevolkingsafname, volgt Weller een andere strategie. Wij investeren juist nu in vernieuwing van het woningaanbod, een mooie woonomgeving en in goede voorzieningen, zodat de regio aantrekkelijk blijft.

Nieuwe woningen In Heerlerheide heeft het verouderde en versnipperde winkelcentrum plaatsgemaakt voor een hypermodern centrumhart met nieuwe voorzieningen voor zorg, welzijn, onderwijs, cultuur en met nieuwe woningen. Meer dan 250 zijn er gebouwd: senioren- en zorgwoningen in Ter Eyck, luxe appartementen in Gen Coel en Papero, de aanleunwoningen van Icarus en mooie woningen boven de winkels in Piazza. Vrijdag 17 december zijn al deze nieuwbouwcomplexen feestelijk geopend met presentaties, rondleidingen én poëzie op de muren. Heerlerheide Centrum heeft er zo een mooie wandelroute bij. Kerstsfeer Het vernieuwde winkelcentrum viert zijn eerste decembermaand meteen in stijl. Winkels en straten zijn ondergedompeld in kerstsfeer. Lichtjes fonkelen tegen de donkere winternacht. Een mega kerstboom voor de nieuwe HEMA, versierd door kinderen uit de wijk, de geur van oliebollen, sfeervolle muziek en gezellige activiteiten doen de rest. Tijdens het weekend van 11 en 12 december opende heel Heerlerheide zijn deuren voor het publiek. Overal in het centrum was iets te doen: van een kookdemo in de Plus en kerstmuziek op het Corneliusplein tot glühwein en een bonte culturele markt in het Corneliushuis. Voor de kleintjes waren er leuke activiteiten in de bibliotheek, ouderen genoten van een film in het Mijnwaterinformatiecentrum. Een heerlijke sfeer. Heerlerheide Centrum is weer helemaal terug. Nog niet klaar Maar het werk is nog niet klaar. Een aantal projecten is nog in uitvoering, zoals de tweede fase van de brede school, en tussen de school en Ter Eyck komt nog een prachtig wijkpark. Ook de herstelwerkzaamheden aan het Corneliusplein moeten nog uitgevoerd worden. Het plein krijgt dan meteen een nieuwe uitstraling: als finishing touch van een mooi nieuw centrum waar veel mensen met plezier wonen, werken, winkelen, genieten.

<

32


33

Ik hou van ZELFONTPLOOIING

Lekker CREATIEF Bij de schildersclub in Klaver 4 is iedereen welkom: jong en oud, beginner en gevorderde. Kortom: iedereen die creatief bezig wil zijn. Een club voor alle smaken!

<

34


35

Het souterrain van het wijkgebouw Klaver 4 in Brunssum Noord is steevast gereserveerd voor een clubje creatievelingen. De een schildert, de ander boetseert, weer een ander tekent of houdt zich bezig met grafisch werk. Wat je doet bij de schildersvereniging van Klaver 4 is vrijblijvend: iedereen mag maken wat hij of zij wil. Sinds het overlijden van Broeder Marius, de oprichter van BROMA zoals de vereniging officieel heet, is de creatieve begeleiding van de schildersclub in handen van kunstenares Claar Koenen uit Merkelbeek. Zij wil allereerst een misverstand de wereld uit helpen, want BROMA is geen onderwijsinstelling in de schilderkunst. Het is een vrijetijdsvereniging waarin mensen zich zelfstandig ontplooien op het gebied van schilderen, tekenen en soms ook andere kunstvormen. “Ik geef dus géén les en ik verzorg ook geen workshops”, benadrukt Claar. “Ik ontvang de leden van de vereniging, zorg voor koffie en thee en als dat nodig is, help ik mensen verder als zij vastlopen in het creatieve proces.” Leermeester Claar Koenen heeft de kunstacademie in Genk afgerond. Pas op latere leeftijd, toen de kinderen al op de middelbare school zaten, is zij met de opleiding begonnen. “Ik heb deze stap gezet, omdat ik graag beter wilde worden in een kunstvorm die ik bewonder. Maar vooral ook omdat ik het heerlijk vind om met penselen en verf in de weer te zijn. Hoofdzakelijk schilder ik portretten, van mensen én van dieren, het liefst echter werk ik abstract. De club is mijn atelier. Ik schilder er dus ook zelf, al vraagt de begeleiding veel tijd. Dat beginners en gevorderden, opgeleide kunstenaars en autodidacten naast elkaar werken, vind ik het leukste van BROMA. Sommige mensen haken bij voorbaat af omdat ze geen begeleiding krijgen. Ik denk juist dat je het meeste leert door goed naar anderen te kijken. Mensen helpen elkaar ook met tips en vaak erg verrassende ideeën. Sommige leden zijn al 25 jaar lid: dat zijn vaak de beste leermeesters.”

Afschakelen Tijdens de bijeenkomsten komen de meest uiteenlopende creaties tot stand: stillevens, portretten, landschappen, noem maar op. Claar: “Ieder werkt naar eigen smaak en voorkeur: de een realistisch, de ander abstract of expressief. Ook de materiaalkeuze is gevarieerd: pastel, krijt, olieverf, acryl, alles is mogelijk. Het gaat in onze schilderclub dan ook niet om het beste of mooiste eindresultaat maar om het creatieve proces en de ontspanning. Zonder uitzondering genieten de deelnemers van het creatief bezig te zijn. Al schilderend schakel je af van de dagelijkse beslommeringen. Bovendien zijn de bijeenkomsten altijd erg gezellig.”

De schildersclub komt bij elkaar op maandag van 13.00 tot 16.30 uur en van 19.00 tot 23.00 uur, woensdag van 8.30 tot 11.30 uur en donderdag van 13.00 tot 17.00 uur. Deelname kost € 10,- per maand inclusief koffie en thee. Aanmelden kan via Claar Koenen (045-525 70 98) of Marcel Braeken (045-525 14 12).

<

36

Wellerhebbes


1

1 Schepsnoep “Voor de echte zoetekauw” 100 gr. voor € 0,99, Jamin

4/5

2 Babyvoeding “Baby’s eerste smaakjes” vanaf € 0,81, Etos 3 Douchegel “Welk smaakje kiezen we vandaag? Zo wordt douchen elke dag een feestje!” € 1,89, Etos 2

6

8

Over smaak valt niet te twisten

4 / 5 Koffie en thee ”Houdt u van koffie? Of toch liever een kopje thee?” vanaf € 1, HEMA 6 Make-up kit “Welke kleur past bij u?” € 8,99, Etos 7 Peper- en zoutmolen “Om de smaken te versterken” € 9,99, Cook & Co 3

7

9

8 Kinderkookboek “Laat ook de kleintjes kennismaken met verschillende smaken” € 12,99, Cook & Co 9 Vakantie “Cultuur opsnuiven... of lekker relaxen op het strand?” Medio december komen de vakantiegidsen voor 2011 uit.

Colofon Wellermagazine is een uitgave van Weller. Het wordt in een oplage van 10.000 exemplaren verspreid onder Wellerklanten en -relaties. Heeft u tips, vragen, opmerkingen of interessante berichten voor dit magazine, stuur ze dan naar Wellermagazine, t.a.v. de redactie, Postbus 2, 6400 AA Heerlen. Hoofdredactie Krista Poulissen Redactie Karin Theunissen, Krista Poulissen, Zuiderlicht Fotografie Arjen Schmitz, Marcel van Hoof, Zuiderlicht Illustratie Zuiderlicht Vormgeving en productie Zuiderlicht Drukwerk Andi Druk

Glimlach

Verliefd

STUK

Onjuist

VET

aha!

Geweldig

ALLRIGHT

Prachtig

Subliem

Dit is HET!

ZONDE

Waardeloos

FIJN

Knap

Zwak

Wellermagazine ALLE SMAKEN gaat over dingen mooi of lelijk vinden, een mening hebben, een gevoel krijgen, een voorkeur of juist een hekel hebben aan iets. En dat kunt u ook zelf kenbaar maken met deze stickers. Vindt u iemand heel erg aardig, iets heel mooi, laat het dan weten door middel van een klein verrassend berichtje...

Toppie!

HELEMAAL NIKS

Grappig

Is dit het nu?

Prima

Fraai

FLATER

BLUNDER

Lief LELIJK SOLIDE Mwah

Recommend Documents