Katwijk Kroniek Orgaan van de Stichting Oudleerlingen Katwijk. Postbus 12, 3720 AA Bilthoven, www.mutua-fides.com
nr. 61
Terug in de tijd: Foto’s uit het archief in Nijmegen
Oproep: Katwijk Golf Reünie Interview met Romain, mecenas
voorjaar 2009
2
Inhoudsopgave Katwijk Kroniek 61 voorjaar 2009
Woord van de voorzitter Aankondiging Golf Reünie Surprises tijdens Heerendiner Terug in de tijd MF in Spanje Hoe is het met... Vooraankondiging Heerenavond Katholieke jongens uit den beschaafden stand Proefschrift Financieel jaaroverzicht In memoriam Personalia Mutua Fides Website Makeover (e-mail)adreswijzigingen doorvoeren
4 5 6 10 12 15 17 18 24 26 28 30 31 32
6
5
10
Colofon Redactie: Armand Martens, Steve van der Ven (tekst) en Tirso Francés (vormgeving) i.s.m. Elma Harmans (begeleiding) Bas Wilken (opmaak) Druk: Drukkerij Kerckebosch, Zeist. Kopij naar:
[email protected] of
[email protected] Website: www.mutua-fides.com Stichting Oud-leerlingen Katwijk: voorzitter: Armand Martens; penningmeester: Rob Dashorst; bestuursleden: Armand Blondeel, Simon Le Fèvre, Rob Heijmerink. De SOK is bereikbaar via het e-mailadres:
[email protected] Postadres: Postbus 12, 3720 AA Bilthoven. Giro: 660857
15
12
24
4
Woord van de voorzitter door Armand Martens, voorzitter Stichting Oud-leerlingen Katwijk
Vrijdag 4 september 2009 Katwijk Golf Reünie Iedereen is welkom op Landgoed Bleijenbeek
Ook in nummer 61 hebben we interessante artikelen over oud-leerlingen in binnen- en buitenland. Soms is het even zoeken, maar indien gevonden zijn ze veelal bereid iets over hun tijd op en na Katwijk (de Breul) te vertellen. Ons unieke netwerk opent deuren en geheugens. Tijdens het jaarlijkse Heerendiner op 19 november 2008 in Oudaen werden wij verrast door een aantal zeer jonge als zeer oude oud-leerlingen. Steve van der Ven doet er verslag van. Oud-leerlingen van Katwijk aan de Raamweg in Den Haag uit 1939 zullen zich misschien herkennen op de meegebrachte en in dit nummer afgedrukte foto. Wie helpt ons de personen een naam te geven? In MF in Sotogrande merk je duidelijk het Telegraafverleden van de interviewer. Max Rens praat met trots en voldoening over zijn Breul-tijd en zijn verdere leven. De vetgedrukte namen moet u er maar bij denken. De oud-leerlingen uit de periode 1947 tot 1953 komen rond het verschijnen van dit nummer bij elkaar. In een volgende Katwijk Kroniek hopen we u daarover uitgebreid te kunnen informeren. Tijdens activiteiten voor de oud-leerlingen variëren de aanwezigen en jaren. Er is een harde kern die trouw aanwezig is. De periode na de jaren 60 is nog niet zo actief in het organiseren van activiteiten voor hun jaar/tijdgenoten. Wie zou daarin het voortouw willen nemen? Het netwerk uit die periode behoeft enig onderhoud. Ons oudleerlingenbestand kan helpen.
In het financieel verslag over 2008 kunt u zien dat we er voor deze tijd goed voor staan. Daarom hebben we besloten te investeren in uitbreiding en verbetering van onze website. Bijvoorbeeld het online afspelen en zelfs downloaden van filmpjes uit ons archief. We houden u op de hoogte van de komende veranderingen. Oud-leerlingen wonen, werken overal. Niet iedereen leeft onbekommerd. Soms ontvangen wij verzoeken om financieel bij te dragen aan een oud-leerling in nood. We hebben besloten niet bij te dragen vanuit de financiën van de Stichting Oud-leerlingen Katwijk. Wel bieden wij de mogelijkheid om in de Katwijk Kroniek aandacht te vragen voor een Oud-leerling in nood, en via een rekeningnummer een bijdrage te vragen. In 2011 bestaat Katwijk 180 jaar. Reden voor weer een grote reünie. Met de katholieke scholengemeenschap de Breul zijn wij in gesprek om de reünie geheel of gedeeltelijk op het schoolterrein te organiseren. We houden u op de hoogte. Ideeën zijn van harte welkom. De redactie bezocht het archief van de Nederlandse Jezuïeten in Nijmegen op zoek naar foto’s en informatie ter publicatie in de Katwijk Kroniek of op de website. Tom van den Beld was ons voor. Hij promoveerde op 17 april op een dissertatie over “Katholieke jongens uit den beschaafden stand”, het Jezuïeteninternaat te Katwijk a/d Rijn, Den Haag en Zeist (1831-1960) en katholiek Nederland waarvan we een samenvatting publiceren.
In tegenstelling tot voorgaande jaren zal de Katwijk Golf Reünie de eerste vrijdag van september plaatsvinden. Naast de oude en veelal beroemde banen worden ook “jonge” banen gekozen. Dit jaar is de keus gevallen op Landgoed Bleijenbeek in Afferden, Noord Limburg. De in 2005 geopende golfbaan, gelegen in een prachtig en rustig stukje van de Maasduinen, biedt u een glooiend landschap met oude bomenlanen, bosschages, een rustig kabbelend beekje en zelfs een kasteelruïne. Het clubhuis is ruim opgezet en op het terras met uitzicht op hole 1 en 18 is het in de septemberzon goed toeven. Ook voor de belangstellenden niet-handicappers zijn er buiten wedstrijdverband speel- en oefenmogelijkheden. www.golfenopeenlandgoed.nl/ baaninfobleijenbeek Noteren dus! Aanmelden bij: Dr J.M.H. Ubachs Pijnsweg 33, 6419 CJ Heerlen Telefoon: 045 571 36 39 Email:
[email protected]
Golfbaan Bleijenbeek
Ruïne Kasteel Bleijenbeek
5
6
7
Surprises tijdens Heerendiner door Steve van der Ven
De etalages op de Oude Gracht in Utrecht wedijverden om de spectaculairste sinterklaas-surprises en een soortgelijke verrassingscarrousel manifesteerde zich ook in Stadskasteel Oudaen, waar eind november de zesde Heerenavond plaatsvond. Voor het eerst gaven daar de 84-jarige Harry Bayer en zijn twee jaar jongere broer John acte de presence. Samen met hun in 1984 overleden broer Guus kwamen zij in 1939 in Huize Katwijk
John (l.) en Harry Bayer
aan de Raamweg in Den Haag. “Na een jaar”, zo vertelt Harry, “werd het gebouw door de Duitsers gevorderd en moesten we weg. Op drie andere locaties, waarvan de laatste in Wassenaar, hebben we als intern gewoond.”
“De gravin was een buitengewoon aardige vrouw.” Harry ontsnapte tijdens de oorlog naar Frankrijk en kreeg onderweg steun van
de gravin de Marchant et d’Ansembourg van kasteel Neubourg in Gulpen, de locatie waar Huize Katwijk korte tijd later zou worden gevestigd… “De gravin hielp mij om illegaal de grens met België over te steken, zij was een buitengewoon aardige vrouw”, herinnert Harry zich met een glimlach op het gezicht. Broer John kwam uiteindelijk in Hilversum terecht, maar moest vanwege de hongerwinter in 1944 van school en kreeg later zijn diploma zonder eindexamen te hebben gedaan. Na de oorlog werden beiden succesvol in de herenkleding. Over zijn kostschooltijd zegt John: “mijn vader vond het belangrijk voor onze opvoeding, maar voor mij was het niet mijn gelukkigste tijd. Ik miste de gezinswarmte, Harry had het wel naar zijn zin.”
Wim Baarens zat van 1958-1960 op de 33 hectaren. Volledig autodidact op het terrein van de klassieke muziek, was hij vele jaren artistiek leider van het Radio Kamer Orkest. Als festivaldirigent trad hij op talloze locaties in heel Europa op. Sinds 1983 bestiert hij vlak bij de porseleinstad Limoges samen met zijn Franse echtgenote Véronique het door Monumentenzorg gerestaureerde logement La Maison du Musicaïre, dat twee gastenkamers heeft met opmerkelijke namen. De kamer, ‘Gravin Marie d’Agoult’, is genoemd naar de betovergrootmoeder van Wim’s echtgenote. Marie d’Agoult was de maîtresse van componist Franz Liszt. De kamer is derhalve een ideale locatie voor enige nachtelijke frivoliteiten. Vrolijke nootjes zijn nooit ver weg, want op de ‘belle étage’, de 1e verdieping, bevindt zich een muzieksalon met een Gaveau-vleugel en een Engelse “Men vond mij te oud en ‘squarepiano Clementi’ uit de tijd dus ging het niet door.” van Schubert. Ook voor Frank Rademaker was het zijn Pater Paul Begheyn s.j. is wat je noemt eerste keer in Oudaen. Van 1954-1961 een Breul-veteraan. “Van 1957-1963 zat zat hij op de Breul, waarna hij medicijik er als leerling, van 1967-1970 als nen studeerde in Utrecht. Frank werkte groepsleider en ten slotte van 1974als huisarts in Rotterdam en wilde na 1978 als pastor”, vertelt Paul (64), die zijn pensionering in Suriname aan de al in de eerste klas actief was voor het slag gaan. “Maar men vond mij te oud Mutua Fides blad. Het zou het begin en dus ging het niet door”, vertelde hij. zijn van wat je met een gerust hart een Over zijn Breultijd zei Rademaker: oeuvre mag noemen. “Ik schat dat ik “je onthoudt alleen nog de leuke dingen, zo’n 1.000 publicaties op mijn naam net zoals in je diensttijd”, waarna hij heb staan, waaronder 50 boeken en met enige trots een cricketwedstrijd boekjes.” Afgelopen december publitegen S.G.S. (Still Going Strong) memoceerde hij nog eens twee boekjes, een reerde. “Ik heb toen twee zessen over zijn legendarische medebroeder geslagen!” Maar dat was wel tegen Jan van Kilsdonk s.j. en een over de oudjes, Frank… schilder Jan Toorop. >>
8
9 alleen al vanwege zijn vrouw Heleen. “Ik zat er in de periode 1978-1991 en toen zaten er ook meisjes op school. Heleen was de enige blondine. Ze maakte een verpletterende indruk op me.
“Onze levensbanen lopen soms mijlenver uiteen.” Tijdens onze Rome-reis onder leiding van pater Sormani sloeg de liefdesvonk toe”, bekende Gérard, die 12 jaar in Canada als bankier actief was en nu in een dorpje in de Hoekse Waard bij Rotterdam van het leven geniet.
Frank Rademaker (l.), Paul Begheyn s.j. en Paul Naus
Thans is Begheyn archivaris van de Nederlandse Jezuïeten, redacteur bij drie tijdschriften en wetenschappelijk medewerker Theologie aan de universiteit van Leuven.
vele malen de wereld rond. Eerst bij Avro’s Radio Journaal van 1976-1995, gevolgd door de Wereldomroep van 1995-2006. “De Breul was de mooiste tijd van mijn leven. Ik was dolblij dat ik weg kon uit dat burgerlijke en benepen “Vooral de kameraadschap Venlo. Vooral de kameraadschap zal ik nooit meer vergeten.” zal ik nooit meer vergeten.” “Daar kan ik me helemaal in vinden”, Over zijn Breultijd is hij vooral lovend beaamde Paul Naus, afkomstig uit over de vele buitenschoolse activiteiten. dezelfde stad. Naus hoeft nog een paar “Je had de timmerclub, het koor, het jaar als orthopeed in het Bredase Amphia toneel, de Maria Congregatie en nog ziekenhuis de handjes te laten wapperen, allerlei andere bezigheden. Ik denk niet waarna hij zich volledig kan richten op dat er veel scholen in Nederland waren, zijn collectie Bourgognewijnen en dan die daar zo actief in waren.” vooral op het consumeren daarvan. Paddy van der Baan zat van 1962-1965 Voor Gérard Melkert zal zijn Breultijd op de Breul. Later ging zijn levensbaan altijd onvergetelijk blijven, al was het
Eugène van de Pas (l.), Wim Baarens, Gérard Melkert
Het werd een geanimeerde avond in Oudaen, waar voorzitter Armand Martens dit keer had gekozen voor tafels van zes en acht personen in plaats van een grote tafel. Het kwam de informele sfeer ten goede. Simon Le Fèvre deelde met behulp van een diareportage zijn indrukken en ervaringen met ons over Uruzgan, waar hij als reserve officier en specialist op het gebied van infrastructuur en irrigatie een maand verbleef. Zijn missie daar was het zoveelste bewijs dat onze levensbanen soms inderdaad mijlenver uiteenlopen… <<
10
11
Terug in de tijd Met dank aan verschillende oud-leerlingen ziet u in ‘Terug in de tijd’ een aantal foto’s van groepen die zeer lang geleden op de diverse Katwijken hebben gezeten. Wie helpt ons aan de namen van de personen op de foto’s?
Verder kunt u op onze website MutuaFides.com nog veel meer foto’s van héél lang geleden aanschouwen, zoals van Katwijk aan de Rijn (1831-1929), Katwijk Raamweg (1929-1940), Katwijk Neuborg (1944-1945), Katwijk de Leeuwenkast (1941-1944) of Katwijk de Breul (1940-1950).
Mocht u nog foto’s in uw archief hebben, neem dan zeker even contact met ons op. Want voor wie is het niet leuk om nog eens ‘terug in de tijd’ te gaan.... U kunt ons bereiken via
[email protected] of een brief sturen naar: SOK, Postbus 12, 3720 AA Bilthoven. Raamweg najaar 1939
T. Janzen 1916, (achterste rij, 3e van links)
Katwijk aan de Rijn, Gerard van Loon, 1916 (achterste rij, 4e van links)
12
13
MF in Spanje… Max Rens door Steve van der Ven “Als je toch iets over me wil schrijven, vergeet dan vooral niet onze beatband Kilt, waarin ik basgitaar speelde en leadzanger was.” Op het gezicht van Max Rens (61), die van 1963 tot 1966 op de Breul zat, komt ineens een big smile. “In de band was Percy Ho-Kang-You drummer, Frans van Dam leadgitarist en Bert Kroon begeleidend gitarist. Daar heb ik de mooiste herinneringen aan. Ons optreden op meisjesinternaat Maria ter Eem in Amersfoort was onvergetelijk.”
Aan de Spaanse zuidkust, op een half uurtje rijden van Gibraltar, woont Max met zijn vrouw Chella in een appartement in het villadorpje Sotogrande, één van de residentiële pareltjes van Andalusië.
Max zat drie jaar op de Breul en toen hij in de vierde bleef zitten, maakte hij zijn middelbare school af op de HBS in Arnhem. Over zijn Breultijd zegt hij: “vaak hoor je over kostschoolellende, voor mij waren het op de Breul feestjaren. Het niveau dat “Vaak hoor je over kostschoolde Jezuïeten daar brachten was hoog. ellende, voor mij waren het op Wat ik thuis had geleerd, werd op de Breul in een rechte lijn moeiteloos de Breul feestjaren.” gecontinueerd. Het was een typisch Het is zo’n prachtige augustusdag, Engelse kostschool met sport en studie als we op het terras terug in de tijd gaan. op een hoog peil.” Aanvankelijk begon Max zijn middelbare school op het Thomas á Kempis college Met enige trots onthult Max, dat hij in Arnhem. “Ik was toen al verslingerd één van de weinige geluksvogels is geaan schaken en las er ook allerlei boeken weest, die ooit met één van de nimfen, over. Nadat ik tweede was geworden bij heeft ‘gestoeid…’ de kampioenschappen van Gelderland, Zijn geloofsontwikkeling omschrijft zag ik schaken als mijn grote toekomst. hij als: “moeizaam. Dat was trouwens Mijn ouders daarentegen beschouwden al op de Breul. Ik heb moeite om het het als de afgrond. En toen er ook nog verhaal te geloven. Het is een onontwareen vriendin in Denemarken lonkte, was bare knoop. Bij elk antwoord komt er het de hoogste tijd voor de Breul, waar een nieuwe vraag. Ik ben niet kerkelijk, ik in de tweede klas begon.” maar beschouw me wel als roomskatholiek, omdat het in me geëtst is. Later volgde ook zijn jongere broer Het belangrijkste document zijn de Lex, die er van 1962 tot 1968 doorbracht tien geboden. Daar houd ik me aan, en nu bij advocatenkantoor Loyens & met uitzondering van het vloeken. Loeff partner is. De evolutietheorie kan ik volgen, de
Max Rens in Sotogrande
scheppingsgedachte door een hogere macht daarentegen ervaar ik als problematisch. Maar ik worstel er niet mee.”
“Zijn geloofsontwikkeling omschrijft hij als moeizaam.” Na zijn middelbare school ging Max in Leiden rechten studeren en kwam in dezelfde jaarclub Wells Fargo als Benk Korthals en Fons Juten. Daarna ging hij het bedrijfsleven in. “Ik maakte acht gouden jaren bij Fokker mee en daarna nog eens acht prachtige jaren bij Volvo, waar ik sales-marketing directeur was.” Hij werd de spin in het web bij het opzetten van het vermaarde internationale golfcircuit ‘de Volvo Masters’.
De eerste finale werd gehouden op de Valderama golfclub in Sotogrande. Rens werd prompt verliefd op deze stek en de omgeving. “Volvo heeft het internationale sponsor-golfen op de kaart gezet. Jaarlijks werd er voor 100 miljoen gulden in geïnvesteerd.” Na Volvo werkte hij als interim manager o.a. bij de NS, KLM en bij DAF. In 2001 stopte hij en maakte zijn droom waar door als zgn. pensionado in Sotogrande te gaan wonen en daar en passant aardig wat bij te verdienen met de handel in onroerend goed. Ook dankzij zijn ondernemende tweede vrouw Chella, met wie hij in 1985 trouwde, is er volop reuring in zijn leven. Nadat zij een interieurzaak in Sotogrande had opgezet, was de volgende stap restaurant Babú, dat >>
14
Hoe is het met… Romain, mecenas
15
door Steve van der Ven “Ik heb een heel dubbel gevoel over de Breul”, zegt Romain graaf de Marchant et d’Ansembourg, die daar van 1958 tot 1965 doorbracht. “Het onderwijs vond ik voortreffelijk. Vooral het scherpen van de geest met behulp van de Griekse filosofie om op kritische wijze naar de wereld te kijken, sprak mij zeer aan.
Max Rens met zijn vrouw Chella
een internationale keuken voert. In de zomer wordt van de patio in de late uurtjes een nachtclub gemaakt… “Het heerlijkste van deze plek is het weer. Dat compenseert van alles en nog wat, wat in Nederland beter georganiseerd is”, vertelt Max, als we op zijn 40 voet Searay jacht ‘Sterre’ op de kabbelende Middellandse zee een tripje naar Gibraltar maken. “Als geboren Maastrichtenaar heb ik het schip ‘Sterre’ genoemd, naar de basiliek Sterre der Zee op het OnzeLieve-Vrouweplein in Maastricht.” Mijn dagje Sotogrande krijgt een verrassend vervolg, als Max mij meeneemt naar een internationaal
polotoernooi. Later op de avond kom ik de vurige Argentijnse ‘caballero’s’ weer tegen in restaurant Babú.
“Het heerlijkste van deze plek is het weer.” Inmiddels heeft de economische crisis vooral de onroerend goed sector in Spanje diep geraakt en heeft Max Rens zijn pionnen verplaatst naar commodity trading op de beurs. Eens een schaker altijd een schaker!
[email protected]
<<
Dit werd ooit treffend, en in een juiste cadans, verwoord door pater Ter Steege: ‘ik zeg dit nu wel zo, maar is het ook wel zo?' Er vanuit gaande dat er geen enkel onderwerp is, dat niet kritisch mag worden bekeken, gold dat dus ook voor de godsdienst; dat vond ik heel sterk van de Jezuïeten. De ontwikkeling van kritisch vermogen heb ik daar meegekregen.” “Van de andere kant voelde ik me op de Breul als in een gevangenis, ik voelde me opgesloten. Ik hecht enorm aan persoonlijke vrijheid. Misschien is die drang wel op de Breul ontstaan, omdat ik me daar niet vrij voelde. Bovendien was het bestaan daar zó beschermd, dat ik na de Breul nogal onaangepast bleek. Ik was allesbehalve ‘streetwise’.” Ik spreek Romain in zijn woonruimte aan de Amsterdamse Keizersgracht en ben gefascineerd door zijn levensloop. Twee jaar rechten, militaire dienst en een jaar sociologie overtuigden hem dat zijn geluk in een creatief leven zou liggen. Hij besloot fotograaf te worden. Dat het een juiste keuze was, werd bevestigd na een half jaar stage bij portretfotograaf Max Koot, vermaard om zijn foto’s van het Koninklijk Huis. Daarna volgde Romain in Londen een driejarige Diploma Course Professional
Photography en ging in Amsterdam aan het werk. Inmiddels is hij ruim dertig jaar actief als professioneel fotograaf, waarvan de eerste tien jaar hoofdzakelijk industriële en architectuurfotografie en de laatste twintig jaar met name portretten en musicalia. Romain: “Een goede foto komt overeen met de verwachtingen van de opdrachtgever. Daartoe steek ik veel tijd in voorbereidende gesprekken, in de hoop bij het resultaat te horen: 'dát is wat ik voor ogen had'.”
“Ik was alles behalve ‘streetwise’.” De klassieke muziek is misschien nog wel een grotere passie dan de fotografie. Die hartstocht heeft er toe geleid dat zijn fotostudio steeds meer een muziekcentrum geworden is. Vrijwel dagelijks zijn er repetities, try outs, huisconcerten, masterclasses etc., waarbij musici van grote naam betrokken zijn. Wat begon als een hobby is nu bijna een fulltime bezigheid geworden. Gerenommeerde musici als het piano-echtpaar Wyneke Jordans en Leo van Doeselaar, de cellist Pieter Wispelwey en de pianiste Klára Würtz, leerden bij Romain van hun plankenkoorts afkomen. >>
16 Ook veel leden van het Concertgebouworkest repeteren regelmatig in zijn ruimte. In een artikel in De Telegraaf met als kop: ‘Romain, mecenas’ vertelde hij over deze passie, waarin hij al zijn geld stopt. “Uit de klassieke geschiedenis blijkt dat er ook lieden met bescheiden beurs zijn geweest, die het mecenaat koesterden.” Zijn liefde voor de klassieke muziek brengt hem er ook toe zich in te zetten voor het realiseren van een nationaal museum voor muziekinstrumenten. “Er staan in ons land letterlijk duizenden historische muziekinstrumenten te verpieteren. In tegenstelling tot vrijwel alle Europese landen beschikken wij niet over een dergelijk museum”.
17 Romain maakt deel uit van de stichting ‘Nederlands MuziekmuseuM’, die zich beijvert dit historisch erfgoed te behouden. Zijn grachtenpand herbergt nog een grote verrassing. Romain’s vader, Frans graaf de Marchant et d’Ansembourg werd geboren op Kasteel Neubourg in Gulpen, waar de Jezuïeten tijdens de oorlog ‘Katwijk’ onderbrachten. Frans was trouwens zelf ook oud-Katwijker. Ook Romain’s oudere broer Jan, die later ambassadeur werd, zat op de Breul. Nadat de familie het kasteel Neubourg 180 jaar in bezit had gehad, werd het 15 jaar geleden verkocht. “De meeste meubels en schilderijen van de familie uit Neubourg staan nu hier.”
Wandelend langs de portretten van Misschien dat Romain’s gevoel van zijn voorvaderen komen de aardigste opsluiting op de Breul iets met zijn anekdotes naar boven. “Ik ben vernoemd naamgever te maken heeft. Maar daar houdt de overeenkomst dan ook meteen mee op. Want Romain’s grote hart zal “Wat begon als een hobby hem voor de eenzaamheid behoeden…
is nu bijna een fulltime bezigheid geworden.”
[email protected]
naar Claude Romain Joseph, die leefde van 1745 tot 1798. Hij bezat een twintigtal kastelen. Helaas liep het slecht met hem af. Want als gevolg van de Franse revolutie werd hij in een van zijn kastelen opgesloten en stierf een eenzame dood.”
Vooraankondiging Heerenavond 2009 woensdag 18 november Utrecht Noteert u alvast de datum in uw agenda: woensdag 18 november 2009 zal de volgende Heerenavond plaatsvinden in Stadskasteel Oudaen in Utrecht.
<<
18
Katholieke jongens uit den beschaafden stand door Steve van der Ven Aan de roemrijke geschiedenis van Katwijk de Breul werd op vrijdag 17 april van dit jaar een nieuw hoofdstuk toegevoegd met een pikant tintje. Dat in de aula van de Radboud Universiteit Nijmegen het Mutua Fides-lied werd gezongen is misschien wel eens vaker gebeurd, maar dat dit door een kleine honderd oud-Katwijkers ten gehore werd gebracht voor een oud-leerling van het Amsterdamse Ignatius College, die bovendien ook nog eens de MF-stropdas kreeg uitgereikt, mag op zijn minst pikant worden genoemd.
Op deze gedenkwaardige middag verdedigde de 71-jarige Tom (T.A.M.) van den Beld zijn proefschrift ‘Katholieke jongens uit den beschaafden stand’. Het behandelt het Jezuïeteninternaat in Katwijk aan den Rijn, Den Haag en Zeist vanaf de oprichting in 1831 tot 1960. Een van de hoogleraren, die vanuit de corona de bijna jonge doctor het vuur aan de schenen legde, was oud-Breuliaan, ex-PPR- en PvdA-Kamerlid en emeritus hoogleraar Staatsrecht, Eric Jurgens. Niet alleen was de aula tot de laatste plaats bezet, ook buiten de zaal stond een aantal genodigden. “Zo’n grote belangstelling maak je bij een promotie zelden mee”, constateerde de pedel na afloop. In het makkelijk geschreven proefschrift, waarin zelfs een vrolijke noot niet ontbreekt, behandelt Van den Beld twee vragen: Hebben de Jezuïeten welbewust op Katwijk de Breul een elite willen creëren, die leiding zou geven aan de emancipatie van katholiekNederland en vraag twee: Als, dat zo is,
zijn ze daar dan ook in geslaagd? Terugkijkend is Van den Beld een buitengewoon geschikte figuur geweest om dit onderzoek te doen. In 1956 deed deze Amsterdammer van geboorte eindexamen gymnasium alfa aan het Ignatius college. Na vier jaar ingetreden te zijn geweest bij de Dominicanen, ontdekte hij dat deze roeping hem niet gelukkig zou maken. Terugkijkend zegt hij nu: “Je moet als 18-jarige niet te gauw een klooster in gaan.” In 1968 studeert hij af in de Franse taal aan de Universiteit van Amsterdam. Hij trouwt met Anke Rietveld en wordt vader van drie kinderen. Na op een aantal scholen Frans te hebben gedoceerd, wordt hij rector van een scholengemeenschap in het Brabantse Cuyk en bekleedt hij van 1986-1992 dezelfde functie op het Haagse Aloysius College (AC). Daar komt hij opnieuw in contact met Harrie Schelbergen s.j., die in die periode overste was van de Jezuïeten-
19 communiteit in Delft. Eerder had hij als scholier op het Ignatius College al kennisgemaakt met ‘mensen-mens’ Schelbergen. Na zijn pensionering bij het AC behaalt Van den Beld in 1996 zijn doctoraal theologie in Utrecht. “Godsdienst is altijd mijn passie gebleven. Mijn vrienden plagen mij wel eens dat ik een halve monnik ben.” Na deze studie is hij actief als bisschoppelijk gedelegeerde, die toeziet op de levensbeschouwelijke aspecten van het katholiek onderwijs. In 2001 wordt hij benaderd door Schelbergen, die hem vertelt, dat er in Nijmegen in het archief van de Neder-
Tom van den Beld krijgt zijn bul uitgereikt
landse Jezuïetenprovincie 19 meter archief ligt over Katwijk de Breul en dat daar een aardig onderzoek in zou zitten. Een en ander resulteert ten slotte in een proefschrift, waarin de hier eerder gestelde vragen centraal staan. Van den Beld: “De eerste vraag kun je met een duidelijk ‘ja’ beantwoorden. De Jezuïeten hebben heel bewust een dergelijke katholieke elite willen creëren. Voor de Tweede Wereldoorlog waren er nauwelijks echte beleidsstukken, waarin dat uiteen werd gezet. Maar in brieven, dagboeken, etc, wordt dit doel verschillende keren verwoord in aangehaalde toespraken en brieven van mensen, die bij het internaat waren >>
20
21 betrokken. Bij hun onderwijs baseerden de Jezuïeten zich op de ‘Ratio Studiorum’, de studieregel uit de 16de eeuw, die was opgesteld door de opvolgers van Ignatius. Het doel van het onderwijs op “Katwijk” was dus het bevorderen van wetenschap, godsdienst en verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor mannen optimaal leiding zouden kunnen geven aan de katholieke geloofsgemeenschap. Vrouwen speelden in die tijd wat dit onderwerp betreft nog geen rol.”
Het proefschrift
Anton Wessels s.j., die van 1938-1947 directeur was in Den Haag, Gulpen en nog even in Zeist, was een van de eersten die deze visie in beleidsstukken heeft verwoord. Rond 1960 beschouwt men de emancipatie als voltooid.” Op vraag twee, of de Jezuïeten erin geslaagd zijn deze elite tot stand te brengen, komt in het proefschrift de volgende conclusie naar voren: Vanaf de periode 1831-1960 onderzocht Van den Beld, wat de vaders van de ongeveer 1200 eindexaminandi voor beroep hadden en welk carrièrepad zij zelf later opgingen. “Van beide groepen heb ik deze gegevens voor 60% gevonden, wat statistisch meer dan representatief is. Van die 60% valt bijna 90% van zowel vaders als zonen in hogere beroepen (volgens de indeling van het CBS), zoals notaris, hoogleraar, arts, grote zakenman, burgemeester, etc., 10% valt in de middelbare beroepen en 0% in de lagere.
hun beroep ook bestuurder van maatschappelijke organisaties dat het katholieke emancipatieproces verder versterkte.” Op de vraag of deze lieden ook een persoonlijke katholieke gedrevenheid hadden, antwoordt Van den Beld: “Dat weten we vaak niet. Je zou het hen zelf moeten vragen, maar de meesten zijn er niet meer. Wel dat zij waren ingebed in hun katholieke zuil, waarvan de uitstraling door deze ontwikkeling alsmaar sterker werd. Ook deze vraag kan dus met ‘ja’ beantwoord worden.”
In de dissertatie komt ook de in 2006 overleden Clemens Brenninkmeijer s.j. aan het woord. Hij was vele jaren econoom van de Nederlandse provincie van de Sociëteit en ook oud-leerling. Hij vond dat er duidelijk sprake was van het kweken van een elite. Het betrof echter geen ‘geldelite’, maar een ‘elite van ‘zielenadel’. Het was ook, aldus Brenninkmeijer, een katholieke elite, waarvoor trouw aan de kerk voorop stond (‘sentire cum ecclesia’). De leerlingen zouden zo gevormd worden, dat zij goed nadenkend en goed formulerend, zouden opkomen voor het katholieke ideaal. Met name was dit ook het doel van instituties als de Academie en de Maria Congregatie: het ging erom daar mensen te vormen, die in hun omgeving iets zouden betekenen. Het ging om horizonverbreding, meer reflectie, beter mens zijn en dit op een actieve wijze: ‘age quod agis A.M.D.G. (Ad Maiorem Dei Gloriam), (Doe wat je doet tot meerDit had tot gevolg, dat het katholieke dere eer van God). Katwijk richtte zich volksdeel een steeds sterker kader kreeg volgens pater Brenninkmeijer in grote met een sterke inktvlekwerking naar mate op kinderen van ondernemers. beneden. Bovendien waren velen naast In die zin was dit internaat minder >>
22
23 ook niets van aan. In 1814 richtte paus Pius VII de orde weer op.” Bij het bestuderen van de documenten, die in Berchmanianum in Nijmegen zijn opgeslagen, trof Van den Beld ook dagboeken aan, die meestal in het Latijn geschreven waren, soms met hedendaagse termen. Een aardig voorbeeld betreft het verslag (Historia Domus Neubourg) van de bevrijding van kasteel Neubourg in Gulpen door de Amerikanen in september 1944. Het leest als een hedendaags De Bello Gallico!
Achter staand: Rob Dashorst, zittend van links naar rechts.: Joan Hegener, Loud Mommersteeg, Nico ten Hom, Wiet Regout en Hans Wortelboer
een ‘emancipatiecollege’ dan het Canisius College in Nijmegen, dat zich meer richtte op het intellectuele kader. Deze observatie wordt in de Sociëteit overigens niet door allen gedeeld. Niettemin mag men, volgens Brenninkmeijer, zeker zeggen, dat de vorming op ‘Katwijk’ ook emancipatorisch was. Pratend met Van den Beld blijkt hoe zeer hij zich heeft ingeleefd in het gedachtegoed van de Jezuïeten. Op de vraag wat een echte Jezuïet is, zegt hij: “Ik kan een Jezuïet op tien kilometer afstand herkennen. Hij is intellectueel, ascetisch en afstandelijk. Ik ken vrijwel geen gemoedelijke en dikke Jezuïeten, ze hebben iets individualistisch en iets martiaals, het zijn in de geest van Ignatius soldaten van Christus.”
In het taalgebruik wordt de omschrijving ‘Jezuïetisch’ vaak in een negatieve connotatie gebruikt. “Deze betekenis staat ook in Van Dale. Zij dateert uit de 18e eeuw, toen de Jezuïeten de steunpilaren van de paus waren bij de controverses, die speelden tussen het Vaticaan en de Europese vorsten. Dezen wilden de macht van de paus beperken. In dat steekspel werden door de Jezuïeten allerlei listen en tactieken gebruikt om de paus zoveel mogelijk te helpen. Dat had tot resultaat dat paus Clemens XIV in 1773 onder druk van een aantal vorsten de orde ophief. Maar dat decreet bereikte nooit het Verre Oosten, waar de Jezuïeten ook actief waren. En Catharina de Grote van Rusland vond dat zij buitengewoon nuttig werk verrichtten en trok zich er
13 september: ‘Post noctem tranquillam audimus mane Americanos esse in Noorbeek, Hoogcruts et Slenaken. Expectamus! Mox audimus clamores et rumores bellicos. Videmus milites Germanos ‘in stelling’. Hora 12.07 videmus primum ‘tank’ Americanum in via ad Slenaken. H. 12.50 plures ‘pantserauto’s’… h.4 invehunt in pagum Gulpen, ubi maximis et laetissimis ovationibus suscipiuntur! Subducimus vexillum (vlag) Neerlandicum. Liberati sumus. In nostro horto transnoctant multi Americani, sed non volunt occupare aedificium. Fumigamus Lucky Strikes! Laudes cum Te Deum’. 17 september: ‘Ante meridiem venit Headquarter cum duobus generalibus. Occupant omnes locos alumnorum… Pratum agricolae Roex (nostrum ‘cricketveld’) factum est ‘vliegveld’! Op 12 februari 1945, zo staat te lezen in Historia Domus, komt er hoog bezoek in Neubourg: ‘Imperator Montgomery castellum nostrum visitat en paulo post item dux Bradley.”
Het proefschrift, dat uitgegeven is bij de Valkhof Pers in Nijmegen (ISBN 978905625284) en € 45,- kost, heeft landelijke publiciteit opgeleverd. In de Volkskrant van zaterdag 11 april 2009 en in het radioprogramma Kruispunt van zondag 19 april 2009 werd het besproken. Voor oud-Katwijkers is het ook als naslagwerk, hoe wij onze levensbaan hebben afgelegd en afleggen, een lezenswaardig boek!
Op de volgende twee pagina’s kunt u een deel van de samenvatting van het proefschrift lezen. >>
24
Algehele samenvatting Katholieke jongens uit den beschaafden stand
besloot men het internaat over te brengen naar Den Haag en het te verbinden aan een college voor externe leerlingen. In 1928 werd de Het Sint-Willbrorduscollege zoals het verhuizing geëffectueerd en geheel in internaat dat onderwerp is van deze de geest van die tijd werd aan het studie, officieel heet, heeft een lange nieuwe internaat de naam gegeven en interessante geschiedenis gekend. van “Convict Christus Koning”, een Begonnen in 1831 in Katwijk aan naam die nooit is aangeslagen. den Rijn heeft het de eerste elf jaar Men bleef het instituut “Huize onder leiding gestaan van seculiere Katwijk” noemen. Met name het geestelijken. Vervolgens hebben de samengaan met het externaat, het jezuïeten er bijna honderd en veertig Sint Aloysiuscollege, bleek geen jaar de leiding van in handen gehad. succes. Het opvoedingssysteem van Het college heeft een groot aandeel internaat bleek te zeer te verschillen gehad in de opleiding van jonge van de wijze waarop men de leerlinmannen van wie velen door hun gen van het “grote stadscollege” vooraanstaande positie in de maatmeende te moeten begeleiden en te schappij een belangrijke bijdrage onderwijzen. Toen men tastend en hebben geleverd aan de ontwikkeling zoekend een uitweg probeerde te en emancipatie van de Nederlandse vinden uit dit probleem, kwam, hoe katholieken in de negentiende en de navrant dat ook moge klinken, de eerste helft van de twintigste eeuw. oorlogssituatie een helpende hand Door middel van deze studie is een bieden. De bezetter dwong de interpoging ondernomen een antwoord naatsbevolking in 1941 het gebouw te geven op de vragen of de jezuïeten in Den Haag te verlaten. Na omzwervan het Katwijkse internaat indervingen gedurende de verdere oordaad beoogd hebben een katholieke logsjaren, kozen de jezuïeten ervoor “elite” op te leiden, hoe zij dat dan het internaat weer volledig zelfstanhebben gedaan en of zij er in zijn dig te laten zijn. Bovendien wilde geslaagd. men zich bij voorkeur vestigen op een wat meer centrale plek in het Honderd en vijftig jaar “Katwijk”. land. Het landgoed De Breul in Zeist Toen in de eerste decennia van de zou de nieuwe vestigingsplaats wortwintigste eeuw de gebouwen in den van wat weer opnieuw officieel Katwijk niet meer aan de eisen van het Sint Willibrorduscollege zou gaan de tijd voldeden en bovendien de heten, hoewel de “volksmond” altijd jezuïeten zich, ook naarmate zij “Katwijk de Breul” zou blijven zegmeer colleges openden, bij voorkeur gen. Tot 1982 heeft het internaat gingen richten op de grote steden, in Zeist mogen blijven bestaan.
25
De betekenis van het internaat voor de Nederlandse katholieken. De onderhavige studie beslaat slechts de periode vanaf de stichting tot 1960. Dit hangt samen met de insteek die gemaakt is bij de aanvang van deze studie, namelijk de functie van het internaat als opleidingsinstituut voor jongelui uit de hogere standen van de katholieke gemeenschap in Nederland. Het oogmerk was deze jongens op te leiden tot “godsdienstig en wetenschappelijk gevormde” volwassenen die een voorbeeld zouden zijn voor de eigen katholieke gemeenschap en die leiding zouden kunnen geven aan de ontwikkeling en de emancipatie van het Katholieke volksdeel in Nederland. Men mag nu constateren dat deze emancipatie rond de jaren zestig van de twintigste eeuw goeddeels voltooid was en dat van de bovengenoemde functie van het internaat niet meer volledig sprake kon zijn. Het internaat heeft weliswaar nog meer dan twintig jaar bestaan, maar dan langzamerhand en in toenemende mate in functie van het opvangen en begeleiden van jongens die het om allerlei andere en verschillende redenen nodig hadden op een internaat geplaatst te worden. In 1831 voorzag de oprichting van een school voor “hoger onderwijs” , zoals men toen het middelbaar onderwijs noemde, voor katholieke jongens in een grote behoefte. De vrijheid om het eigen geloof te belijden
en om in dat verband ook eigen onderwijs te mogen ontwikkelen, was voor de katholieken na eeuwen van achterstelling volledig aanwezig. De katholieken moesten aan die vrijheid nog wel wennen en zij manifesteerden zich niet meteen in alle openbaarheid. Het was allereerst van belang de eigen gelederen te versterken en weer een eigen identiteit op te bouwen. Onderwijs was en is daartoe een van de belangrijkste instrumenten. Van katholiek middelbaar onderwijs was vóór 1831 alleen sprake in de zuidelijke helft van het nog jonge Koninkrijk der Nederlanden. Na de afscheiding van België in 1830 waren er in Noord Brabant enkele Latijnse scholen en boven de grote rivieren twee kleinseminaries in Culemborg en in Velsen (Hageveld). Limburg werd pas in 1839 een deel van het verkleinde koninkrijk en kreeg ook in dat jaar een middelbare school voor katholieke jongens in Sittard. In de noordelijke helft van het land was dus geen middelbaar onderwijs voor katholieken voorhanden. Jongens uit gezinnen die dat konden betalen, de meer gegoede katholieken dus, gingen soms naar kostscholen in het buitenland, wat een minder ideale situatie was. De vraag naar deze vorm van onderwijs in de noordelijke streken was onder vooraanstaande katholieke ouders dan ook groot. Lees verder op www.mutua-fides.com
26
27
Toelichting op de financiële stand van de
Stichting Oud-leerlingen Katwijk door Rob Dashorst In 2008 hebben de oud-leerlingen € 13.020.62 gedoneerd. Dit is ongeveer gelijk aan het totaal aan donaties van 2007. Het bestuur dankt eenieder die een financiële blijk van waardering heeft gegeven.
Winst- & verliesrekening over 2008
Hebt u vragen over de financiën, gelieve dan met bovengetekende contact op te nemen. U kunt mij per e-mail bereiken door op de website, onder het kopje “Het bestuur” naast mijn naam het e-mailknopje aan te klikken.
Baten
Katwijk Kroniek
5.719,70
Bestuurskosten
80,05
Website Overige kosten
Dankzij de ontvangen donaties heeft het bestuur en de redactie de kosten kunnen betalen van de uitgifte van Katwijk Kroniek 59 en 60 en het onderhoud aan de website. Ten opzichte van 2007 kunnen wij met tevredenheid constateren dat wij de reserves niet hebben hoeven aanspreken.
in euro’s
Lasten
Batig saldo
Rente
712,67 13.086,40
Balans per 31/12/08
in euro’s
Activa Debiteuren
Passiva 21.914,27 -
Eigen Vermogen Crediteuren
21.914,27
in euro’s 8.000,00
Bestuurskosten
250,00
Saldo Rentemeerrek.
Donaties Rente
9.000,00 260,00
5.000,00 13.250,00
Saldo Renterek
-
Baten
Katwijk Kroniek
Saldo Postbank
21.914,27 21.914,27
Begroting 2009
Website
65,78
5.223,32 13.086,40
Postbank
13.020,62
1.350,66
Lasten
Wij gaan in 2009 wederom twee Katwijk Kronieken uitgeven, in kleur. Verder is het bestuur van mening dat de website na meer dan acht jaar niet meer aan de eisen van vandaag voldoet. Hiervoor worden zowel de huidige als andere websiteontwerpers uitgenodigd om voorstellen te doen voor een website die voldoet aan de eisen van deze tijd. Hierdoor zullen de nodige aanspraken gemaakt gaan worden op de kasreserves van de Stichting. Aangezien wij als Mutua-Fides niet zozeer bovenaan de “hitlijst” van Google hoeven te komen, kunnen wij ons meer richten op de toegankelijkheid voor de gebruikers (dat bent u) en de wisselwerking van oud-leerlingen onderling via de website.
Donaties
2.565,95 (31/12/08) 65,78 (04/12/08) 18.900,00 (31/12/08)
9.260,00
28
29
In memoriam
In memoriam
Rob Dresen, docent Grieks (1921-2009) door Steve van der Ven
Willem ‘King of Smiles’ van der Lee (1913-2008) door Steve van der Ven
dat hij vanaf 1948 bewoonde, zat hij meestal in de serre romans te lezen of keek hij naar kunstprogramma’s op de televisie. Hij verzamelde antiek, zoals potjes uit de klassieke oudheid.”
Aan de arm van zijn bruid in 1949
“Voor zijn leerlingen was hij een markante man, die een natuurlijke autoriteit uitstraalde, hoewel hij bij sommigen afstandelijk overkwam. Hij was de man met zijn onafscheidelijke pijp en Amphora pijptabak. Zijn humor zat vol ironie”, zo vertelt Joep Dresen (54) over zijn legendarische vader, die eerst tijdens de oorlogsjaren in Gulpen en daarna in Zeist tot 1983 talloze leerlingen de kneepjes van het Grieks bijbracht. “Mijn vader studeerde Klassieke Talen in Nijmegen en was lid van het dispuut De Gong. Daar had hij een reputatie van welsprekendheid, die doorspekt was met humor. Maar hij was niet makkelijk te doorgronden, eigenlijk was het een solitaire man. En dat werd hij in steeds sterkere mate na zijn pensionering. In zijn huis in de Prins Hendriklaan in Zeist,
Joep Dresen is sinds 1988 conrector op de Breul, nadat hij daar in 1985 als docent Aardrijkskunde was begonnen. Zijn eerste kennismaking met deze voortreffelijke school was in 1967, toen hij in de eerste klas van het VWO begon. Inmiddels heeft ook de volgende generatie Dresen haar intrede gedaan. Want zoon Luuk zit in de tweede van het gymnasium en in september begint zoon Gilian in de brugklas. Nog een andere Dresen zal altijd met de Breul verbonden blijven. Dat was pater Joep Dresen s.j. (1924-2008), die in de jaren zestig prefect was. “De Breul had een bijzondere plaats in het hart van mijn vader. In de periode dat hij les gaf, sprak hij er thuis bijna nooit over. Maar na zijn pensionering, zag je, als ik hem er af toe over vertelde, zijn ogen stralen…” Rob Dresen, die op 9 april overleed, ruste in vrede!
Was het edele cricketspel ooit de King of Sports, Willem van der Lee, oud-cricketinternational en vader van twee Breulianen, Jan Willem en Frederik, was zonder enige twijfel de ‘King of Smiles’. Jaren lang begeleidde hij langs het Phoenixveld een goede run, een moeilijke catch of een intelligent gebowlde bal met een warm applaus en een altijd brede lach. In december overleed hij na een kort ziekbed op 95-jarige leeftijd in Leersum, op een kwartiertje rijden van de Breul. ”Tot vlak voor zijn dood was hij nog heel vitaal”, vertelde zijn oudste zoon Jan Willem, die van 1967-1973 op de Breul zat. Zijn broer Frederik zat er van 1969-1974. Jan Willem, vroeger zelf een agressieve batsman: “mijn vader was een geboren en getogen Hagenaar, die bij HCC gecricket heeft en een zestal wedstrijden in het Nederlands elftal speelde. Hij was een uitstekend batsman, maar vond het coachen minstens even leuk als het spel zelf.” “Van der Lee was een echte gentleman, voor wie cricket een tweede leven was. Hij was niet alleen in het spel van zijn kinderen geïnteresseerd, maar in dat van ons allemaal. Ik zie hem nog zitten op zijn wandelstok, annex stoeltje”, aldus de tijdens zijn Breultijd
superbe off break bowler en batsman Tom Specken, die recentelijk stopte als plastisch chirurg. “De styling rondom het cricket vond hij prachtig, daar was hij stapeldol op. En dan die stem met een aardappel in zijn keel. Als iemand trouwde, spaarde hij kosten noch moeite om er bij te zijn. Ik kreeg bij mijn huwelijk een cricketbat van hem cadeau”, vertelde Eugène Quadekker, huisarts in Breda en ooit de beste fielder op Deep Fine Leg. Mag deze buitengewoon trouwe fan van Phoenix rusten in vrede!
30
Personalia
Mutua Fides Website Makeover door Armand Blondeel
Mede dankzij de website hebben we veel oudleerlingen “teruggevonden”. Blijf de website dus bezoeken en vul vooral uw naam- en adresgegevens in, in de database oud-leerlingen!! Geboren
Verhuisd
Yannick, zoon van Gilbert Wichman (79/81) en Mirelle Bos, Nice (Fr)
H.A. Bayer Oud-Zuilen 39/42
Overleden
H.J.J. van den Biesen Wassenaar 31/39
J. Dresen sj Breda
G.A. Brennikmeijer sj Amsterdam
A.F.M. Fabisch Nieuwegein 53/60
P.C.R.M. Fikkers Den Bosch 62/65
H.I.J.M. Hunfeld Bunnik 36/43 W.J.M. Kerckhoff Oegstgeest 23/29 J.W. van der Lee Warder 67/72 J.L.M. Ruiten Deurne 61/67 M. Schoonhen Nijmegen 71/73 A.F.M. Smits van Waesberghe Breda 37/44 J. Verhagen Den Haag 35/40
E.A.M. de Heer Nieuwerkerk a/d IJssel 73/80 N.F.A.M. ten Horn Nijmegen 41/45 Z. van Hövell tot Westerflier Domburg 54/60 J. Jansen Tervuren (België) 78/80 C.L.J. Kentgens Eindhoven 60/65 J.P. Luger Zeist 73/78
X.H.E.M.J. Munninghoff Den Haag 38/43
Adres Onbekend M.H.P. van Abbe Veldhoven 59/66 J.J.L. Gielese Delft 29/35 H. Hendriks Den Haag 61/65 A.R.J. Hoekstra Amsterdam 77/81
F.F.A.Q.M. Smits van Oyen Den Haag 43/49 H.L.M. Baron van Voorst tot Voorst Yogjakarta 42/45 G.H.J. Wichman Nice (Fr) 79/81
Teruggevonden M.A. Brennikmeijer Syrië 46/51 P.H. Dieben De Rijp
N. Hoekstra Amsterdam 60/68
A. Deiters Ridgefield (USA) 53/59
B. Lacor Breukelen
P.C.J. Janssen Amersfoort 53/60
G.F. Lortzer Rijswijk T.M. van der Lugt Helmond 61/63
J.M.V.A. de Marchant et d’Ansembourgh Versailles (Fr) 54/61
S. Pack Bad Nauheim (Dld)
A.J.M.I. Regout Eindhoven 39/46
A. Schmutzer Rijswijk 71/73
J.H.J. Simons Berlijn 71/76
31
door Rob Dashorst Na bijna 10 jaar in de lucht te zijn is het tijd dat de Mutua Fides website in een ander jasje wordt gestoken.
Toen destijds een website werd bedacht, uitgewerkt en “online” kwam, waren wij, net als vele anderen op het internet, jong en onervaren.Nu bijna 10 jaar later zijn wij nog steeds jong en onervaren, maar wel wijzer. De praktijk heeft ons geleerd dat meer en meer materiaal digitaal aan de oud-leerlingen aangeboden kan worden via onze website. De houdbaarheidsdatum van de techniek van onze website is praktisch verstreken. Een nieuwe generatie website bouwers biedt hun diensten aan en wij willen met enkelen aan tafel zitten om de mogelijkheden te bespreken. Functionaliteiten zoals een betere weergave van foto’s, de mogelijkheid tot het tonen van filmpjes, een wellicht eenvoudiger manier voor oud-leerlingen om hun wachtwoord te onthouden, een andere menu-overzicht, en ga zo maar door. Wanneer er mensen zijn die nog suggesties hebben, stuur ze dan door.
Een van de meest belangrijke functies van de website is – en zal blijven – de database. Alle oud-leerlingen worden dan ook aangespoord om via de website hun gegevens in te voeren (voorzover nog niet gedaan) en deze ook bij te houden. Van de ca. 1000 oud-leerlingen zijn er “slechts” zo’n driehonderdvijftig die op de website staan. Voor jaargenoten een onmisbaar gereedschap bij het zoeken naar personen om bijvoorbeeld een reünie te organiseren. Verder is een adreswijziging zo geregeld in plaats van een kaartje te sturen. Omdat de e-mail adressen bij ons bekend zijn, kunnen wij dan ook eenieder op de hoogte houden van belangrijke gebeurtenissen zoals promoties, activiteiten en reünies. Kortom: de vertrouwde Mutua Fides saamhorigheid. Diegenen die via de website bij ons bekend zijn met hun e-mail adres zullen dan ook als eersten verwittigd worden wanneer de nieuwe website operationeel is!!!
Uiteraard zal alles achter de schermen gebeuren en wanneer de nieuwe website Aanmelden dus. goed bevonden is, zal deze pas “online” komen.
32
(e-mail)adreswijzigingen doorvoeren
Waarde Oud-leerling, Het gebeurt regelmatig dat iemand van adres verandert of een ander e-mail adres heeft gekozen en ons hier dan van verwittigt. Wij als bestuur van de Stichting Oud-leerlingen Katwijk waarderen dit bijzonder omdat wij dan weten hoe wij u kunnen contacteren, en ook voor het toezenden van de Katwijk Kroniek.
door Rob Dashorst
de database aan te passen. Dit is niet de bedoeling. U wordt verzocht zelf wijzigingen door te voeren bij uw eigen gegevens op de mutua-fides.com website, die u bij uw eerste bezoek hebt ingevuld.
Het kan zijn dat u al een hele tijd de mutua-fides.com website niet hebt bezocht. Los van het feit dat dit zonde is, er is veel te lezen (veel (leuke) informatie, foto’s, oude Mutua-Fides bladen, Katwijk Kronieken), kan het zijn dat u Het is dan ook goed om te zien hoeveel uw wachtwoord en/of loginnaam vergeoud-leerlingen zich al via de website ten bent. Volg dan de instructies die hebben aangemeld. Bijkomende voordeel onder de velden “Login naam” en is dat u zelf verloren gewaande vrienden, “Wachtwoord” staan. jaargenoten of klasgenoten terug kunt U krijgt dan automatisch een nieuw vinden. En dan de betreffende persoon wachtwoord toegestuurd, waarmee u direct contacteren door hem een e-mail dan weer “binnen” komt. Vergeet niet te sturen. U treft alle informatie hieruw login naam en wachtwoord ergens over onder het kopje Oud-Leerlingen. apart te noteren, voor wanneer u op Daar kunt u zoeken op jaar of naam. een later tijdstip weer deze website wenst te bezoeken. Heeft u de betreffende persoon gevonden, en u wilt hem een e-mail bericht sturen, Wij hopen dat u naar aanleiding van dit dan hoeft u slechts op het knopje “m” te bericht weer eens uw website bezoekt. klikken en uw e-mail programma start automatisch op en kunt u de betreffende Veel plezier. persoon aanschrijven. Namens het bestuur van de Stichting Heel vaak krijgen wij van oud-leerlingen Oud-leerlingen Katwijk e-mailberichten met daarin een aankondiging van een veranderd huisadres of Rob Dashorst e-mailadres met het verzoek om dit in
