1
Inhoudsopgave Inleiding
3
Mijn artfiact
3
Proces
4
Mijn beoordelingsblad en presentatie
5
Autotic Selfie eindproduct (ware grootte)
6
2
Autobiotic Selfie Inleiding De autobiotic selfie heeft mij heel goed over mezelf na laten denken, hoe ik mezelf kan vertonen in beeld zonder woorden te gebruiken. Ik ga je vertellen wat ik wil overbrengen aan mijn publiek met mijn autobiotic selfie. Mijn artifact Hiernaast zie je mijn artifact (zie helemaal onderaan voor volledige grootte). Ik heb mijn richtingslijnen op expressionisme geplaatst, omdat ik dat persoonlijk meer vond vertellen en hopelijk dat het meteen aanslaat. Het was voor mij heel moeilijk om te vertellen wie ik ben, wat ik inhoud en wat mijn angst is. Want het zijn allemaal persoonlijke punten waar ik niet graag over wil praten en dat is in het algemeen voor elk individu het geval. Maar het zijn wel punten die mij het sterkst over kunnen brengen in beeld. Ik ben een persoon die gesloten is, maar ook weer een persoon die mee wilt doen met de groepen die open zijn. Graag sta ik zelf niet in het spotlicht, maar ik kijk wel graag naar dingen die daar wel in staan. Met de schaduw in het linkerhoekje en het licht in het rechterhoekje heb ik dat proberen aan te geven. De glas scherven die van mijn gezicht afbreken willen vertellen dat ik een heel breekbaar persoon ben en als je goed kijkt zie je een reflectie op de scherven in het spotlicht, de dingen die mij interesseren. Ook ben ik een heel chaotisch en een rommelig persoon en wilde ik dat terug laten komen. Je ziet dat ik niet van vlees en bloed ben, maar van glas/porselein en daarbinnen een wereld vol met chaos. De draden die verstopt zitten achter het glas/porselein wil dat vertellen. Als je in me kijkt ben ik een chaotisch persoon. Ook de vuil op de oppervlakte wil dat nog een keer versterken. De kleuren zijn grauw en daar wil ik mee duidelijk maken dat ik niet zoveel van kleur hou. Ik hou ervan om alles donker te houden. Dat zijn natuurlijk alleen mijn voorkeuren, want ik kan nu ook van verschillende kleuren houden. Maar sinds kinds af aan hield ik graag van donkere kleuren en nu nog steeds alleen ben ik nu meer van kleuren gaan houden. En daar spelen de draden ook weer een rol. Want de draden zijn nog steeds een beetje grauw, maar je kunt wel zien dat het kleur heeft. En ik heb in mij geplaatst, zodat mensen ze niet konden zien. Alleen ik. Als mensen eenmaal doorbreken wie ik ben komen ze daar pas achter. Mijn haar heb ik zo realitisch mogelijk gehouden, want dat is iets wat nooit anders was geweest zolang ik me kan herinneren. Dat blijft hetzelfde, omdat van binnen en van buiten altijd hetzelfde bleef. Ik heb geen reden om het te verbergen, want mijn haar is iets waar trots op ben en achter sta. Ik heb mijn artifact “Shattering Chaos” genoemd. Met de quote: “Even when people shatter me. I will reflect to the things that interests me. As you look inside of me, there is only chaos.” De dingen die ik nu verteld heb is gebaseerd op de naam en quote. Ik vertel de naam en quote pas op het einde, zodat mensen eerst begrijpen waarom.
3
Proces De Autobiotic Selfie kregen we best vroeg en ik was er best enthousiast over en wist meteen wat ik wilde gaan doen. Maar toen de weken voorbij vlogen besefte ik me hoe moeilijk de opdracht is. Je moest over jezelf praten en met name de punten waar elk persoon niet graag wil vertellen aan een wildvreemde publiek. Ik had mijn vroege ideeën maar doorgestreept en ik ging ik het op de ouderwetse manier aanpakken, research. Als eerste ging ik een spinnenweb over mezelf maken (zie hiernaast). En schreef ik zoveel over mezelf. Wat mij interesserde, studie, karakter, fascinaties, hobby’s en natuurlijk wat voor stijl ik wilde hebben voor de opdracht. Het is natuurlijk belangrijk dat mensen mij meteen kunnen herkennen in de stijl die ik wil gebruiken voor de opdracht. Vervolgens ging ik de punten groen markeren die ik wil toepassen in mijn autobiotic selfie, maar ik kwam er ook achter dat ik toch maar sommige niet toegepast, want zo sterk kwam het niet aan. In mijn onderzoek naar mijn autobiotic selfie kwam ik ook een element tegen om mijn idee te versterken en dat was een quote. Ik had goed nagedacht over een quote en kwam uiteindelijk op “Even when people shatter me. I will reflect to the things that interests me. As you look inside of me, there is only chaos.” Ook al doen mensen mij verdriet ga ik terugkijken naar de dingen die mij interesseren en die mij vreugd doen. Maar toch diep van binnen zit ik in de knoop. De quote heeft mijn idee heel erg versterkt en besloot het dus mee te nemen. Over de jaren heen heb ik veel portretten getekend en dat kwam eindelijk goed van pas. Ik wilde dit ook toepassen in mijn opdracht. Ik heb de 3e afbeelding gepakt, want dat ben ik natuurlijk en daar heb ik vervolgens overheen getekend.
4
Nu ik mijn idee op papier heb, begon ik aan de design en stijl. Ik heb wat op internet gezocht die mij het meest aanspraken en hoe ik het wilde hebben. Ik zat in een struggle of ik het nou organisch of met strakke vlakken wilde werken. Ik heb hier een uur voor gezeten en omdat ik niet kon kiezen besloot ik het allebei te gebruiken voor mijn opdracht. Glas is breekbaar en dat was perfect om me te beschrijven als een breekbaar persoon. Het is best voor de hand liggend, maar ik kon niets iets beter vinden dan glas. Het was gewoon zo sterk. Daarnast zie je een portret en dat is wel duidelijk dat ik daar verder mee wil. Om mij als chaos te beschrijven kon ik op heel veel manieren over laten brengen, maar koos uiteindelijk voor bedrading. Ik kwam hierop, omdat ik mijn oortjes altijd in de knoop heb. Het maakte niet uit hoevaak ik het uit de knoop haal, het zal geheid weer gebeuren. Dus vond ik dit heel goed bij mij passen. Ik ben een reflecterend persoon en dat gaf ik ook meteen weer aan in het plaatje rechtsonder. En nu komt mijn richtingslijn. Abstract of expressionisme? Omdat ik veel materiaal en ideeën heb die men toch kan herkennen koos ik voor expressionisme. Ik wilde mijn gevoelens, inhoud en angst vertonen in beeld. Natuurlijk met een vervormde werkelijkheid. Mijn boordelingsblad en presentatie Hieronder heb ik Michelle Avis en Jessica Byrman beoordeeld. Ik ben best wel kritisch, maar ze hebben het allebei goed verteld. Ik was best onder de indruk wat ze te zeggen hadden. De artfiact die ze hadden gemaakt vertelde veel over wie ze waren en dat hadden ze ook laten zien op een indirecte manier en dat vond ik heel sterk
5
6
