Als ik de mensen geluksmomenten kan bezorgen, heb ik het gevoel dat mijn leven zinvol is geweest. Het schenkt me diepe voldoening. Ik meen dat voldoening, vreugde en geluk het uiteindelijke doel van het leven zijn. Ik ben dus gelukkig wanneer ik anderen kan helpen. Dalai Lama Het is misschien vreemd dit boek te beginnen met een spreuk van de Dalai Lama. Maar het geeft precies weer hoe ik in het leven sta. In dit leven denk ik dat je gelukkig wil zijn en voldoening uit het leven wilt halen. Wanneer je terugkijkt als je oud bent, moet je kunnen zeggen dat je een goed leven hebt gehad en een goed mens bent geworden. Hierbij wil je natuurlijk kunnen genieten van het leven. Voor iedereen kan dat verschillend zijn. Ik geniet van de reizen die ik maak: de vreemde culturen, de mensen, de natuur en het lekkere eten. Ik hou van lekker eten. Mijn voorkeur gaat uit naar de Aziatische keuken. De verschillende kruiden en smaken geven een enorme variatie. Ook het gebruik van verse groenten die in de wok bereidt worden, waardoor ze knapperig blijven en de meeste voedingsstoffen behouden, heeft mijn voorkeur. Gezond en lekker, dat is zeer in het kort waar ik van houd. Een voorwaarde om te kunnen genieten van het leven is dat zowel je geest als lichaam gezond is. Dat je helder en soepel van geest bent. En dat je lichaam vitaal, jong en vol energie voelt. Door mijn lichaam te geven wat het nodig heeft sta ik weer midden in het leven. Dat is de ook opzet van mijn voeding en van dit boek. Van het leven genieten is de bron. Door een vreemde samenloop van omstandigheden ben ik ernstig ziek geworden. De doktoren wisten in eerste instantie niet goed wat ze moesten doen. Op een gegeven moment zat ik in een rolstoel en kon mijzelf niet meer voortbewegen. Geestelijk wilde ik nog wel vechten, maar lichamelijk was ik zonder energie en veel te dik. Door geluk, de juiste medicijnen en therapie werd ik langzaam weer beter. Op een gegeven moment kon ik zelf weer het heft in handen nemen. In begon mij te interesseren in voeding. Ik ging deze keer op reis in de wereld van de voeding. Ik heb diëten gevolgd, bij diëtisten gelopen, bij de Weightwatchers geweest, het programma van personal trainer Jesse van de Velde gevolgd en kennis vergaard bij het voedingsinstituut. Vele wetenschappelijke stukken gelezen enz. Al deze kennis heb ik gebruikt, samen met gezond verstand om er achter te komen dat diëten niet helpt en gezonde voeding wel. Mits langzaam en goed toegepast. Door mijn beperking kan ik niet zwaar sporten, maar ik ben toch 18 kilo afgevallen en voel mij vol energie en gezond. Ik geniet van het leven en het eten. Ik zit niet meer in een rolstoel en doe mijn eigen werk weer. Wij gaan ook weer op echt op reis door de wereld. Ik heb mijn leven terug dat ik wil hebben. Ik heb weer energie en voel mij gezond en jong. Maar hoe kan jij van het leven genieten als je jezelf altijd moe en lusteloos voelt? Als je jezelf zorgen maakt en je schuldig voelt over de ellende die je over jezelf hebt afgeroepen en over de schade die je jezelf zowel lichamelijk als geestelijk toebrengt door niet gezond en te zwaar te zijn? Als ik voor een klein gedeelte kan meewerken om je energie te geven en je gezond te voelen. Als je weer tevreden kunt zijn met jezelf en het leven dat je hebt. Als ik daar een beetje aan mag bijdragen, dan schenkt dat mij voldoening, vreugde en geluk. Ik ben geen voedseldeskundige. Ik ben geen diëtiste. Ik heb er zelfs niet voor geleerd. Waarschijnlijk net als jijzelf.
Ik heb veel over voeding gelezen. De feiten en beweringen in dit boek zijn voortgekomen uit gezond boeren verstand of onderbouwd door wetenschappelijke onderzoeken waarnaar verwezen wordt in de bronnen. Ik heb je de tijd en moeite gespaard om deze informatie bij elkaar te zoeken en door te spitten. Wel ben ik een ervaringsdeskundige en ben van 84 kilo afgevallen naar 66 kilo. Ik ben al een langere periode stabiel op mijn gewicht. Ik eet gezond, voldoende en lekker. Ik kan niet intensief sporten, maar heb mogelijkheden gevonden om op een gezonde manier te bewegen en mijn lichaam te versterken. Op mijn Dystrofie na ben ik gezond en ben al 2 jaar niet ziek geweest. Mijn problemen met mijn spastische darm zijn verleden tijd. Als mij dat allemaal kan lukken met mijn beperkingen, dan kan jij het ook.
Waarom een dieet niet werkt? Als van alle diëten in de wereld er ook maar één werkte, dan zouden alle problemen met voeding meteen zijn opgelost. Maar is dat zo? Zijn alle problemen met voeding opgelost? Er kan veilig beweerd worden dat dit niet zo is. In feite wordt het probleem alleen maar groter. Meer mensen hebben last van overgewicht of voelen zich ongezond. Ondanks alle reclamecampagnes en de vele diëten die er zijn. Alle methoden die ze bieden en alle oplossingen die ze geven. Blijken de theorieën die de basis vormen voor hun dieetmethode niet te werken. Erger nog ze geven je de schuld omdat je de methode van het dieet niet goed hebt uitgevoerd of niet volgehouden hebt. Ze laten je niet alleen achter met een gewichtsprobleem, maar ook nog met een schuldgevoel. Je voelt je zwak omdat je het niet hebt volbracht, of nog erger. Om de zoveel tijd komt er dan weer een nieuwe dieet-guru langs die iedereen moet gaan volgen. Diegene die er beter van worden zijn de mensen die eraan verdienen. Niet jij. Waarom een dieet niet werkt? Omdat een dieet je beperkt. En daar houden mensen niet van. Psycholoog Daniel Kahneman heeft onderzocht en aangetoond dat de pijn van verlies gemiddeld twee keer zo groot is dan het plezier van winst. Mensen hebben een weerstand tegen afstand doen. Dat wordt verliesaversie genoemd. De pijn die je hebt als je denkt dat je jezelf tekort voelt gedaan, is twee keer zo groot als het plezier om eraan toe te geven. Eten gaat je leven domineren. Eten moet je leven niet gaan domineren! Eten is een plezierig onderdeel van het leven. Op het moment dat je zegt: “Ik mag dit niet eten of ik mag maar weinig eten”, dan offer je echt iets op. Je zult je tekortgedaan, ellendig en hongerig voelen. Als je op dieet bent dan voel je jezelf voortdurend hongerig. Je leeft van maaltijd naar maaltijd. Bij sommige diëten wordt je gevoel van een maaltijd ook niet eens bevredigd omdat het geen maaltijd is, maar een reep of een shake. Bij andere diëten mag je zo weinig eten of het soort eten staat je niet aan, dat je jezelf nog steeds ellendig voelt na de maaltijd. Je voelt je hongerig en ellendig. De meeste mensen zeggen ook dat ze een dieet volhouden. Het komt aan op een enorme wilskracht. Met alle verleidingen van snel eten die om ons heen in de samenleving zijn. Eten dat snel en makkelijk voorhanden is en je een snelle bevrediging van het hongergevoel geeft. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om het vol te houden. Daarom falen mensen al voordat ze goed en el begonnen zijn met een dieet. Als je niet op dieet zou zijn, dan is het gemakkelijk om een gedeelte of zelfs een hele maaltijd over te slaan zonder dat je dat voelt als een gemis. Omdat je het zelf besloten hebt. Niemand heeft je de maaltijd afgenomen en daarom ervaren we dat niet als een gemis. Maar als je op dieet bent en je mist een maaltijd, dan zorg je de volgende keer dat je mag eten de schade zult inhalen. Als je op dieet bent dan eet je nooit minder, maar meestal meer. Mocht je die enorme discipline en wilskracht opbrengen om het dieet vol te houden en heb je het gewicht bereikt dat je wilt hebben, dan hoef je niet meer te lijnen. Na een enorme discipline worden
de teugels gevierd en mag je alles eten wanneer en hoeveel je maar wilt. Voor dat je het weet zit je dan op het gewicht dat je had toen je aan het dieet begon. Misschien nog wel zwaarder. Het is een vaststaan feit dat het overgrote deel van de dieetproblemen er op langere termijn toe leiden dat mensen eerder aankomen dan afvallen. Waarom crashdiëten niet werken en zelfs gevaarlijk kunnen zijn. Als je de calorie-inname drastisch gaat beperken dan gaat je lichaam op zoek naar andere energiebronnen dan glucose en vetten. Dan kom je uit bij de eiwitten die in je spiermassa zit. Je wordt dan letterlijk een kannibaal en eet je eigen lichaam op. Omdat spierweefsel veel water bevat, lijkt het of je nog succesvol bent ook in het afvallen. In werkelijkheid verlies je geen vetmassa, maar spiermassa en water. Hoe meer spiermassa je lichaam bevat hoe hoger je verbranding is. Als je dus stopt met het crashdieet waarbij je op het eind minder spiermassa overhoud, dan vliegen de kilo’s er weer aan omdat je lichaam je glycogeenvoorraad en waterhuishouding probeert te herstellen. Het water drink je er zo weer bij. Ook het vetweefsel wordt snel weer opgebouwd. Met andere woorden verlies je spieren, maar bouwt later sneller vetweefsel op. Bovendien zorgt het verlies aan spierweefsel dat je verbranding vertraagd. Realiseer je dat je hart een spier is en een crashdieet problemen met je hart kan veroorzaken. Bij een gezonde manier van afvallen verlies je niet meer dan 05 tot 1kilo per week. Zo blijft je spierweefsel intact en gaat je lichaam het vetweefsel aanpakken. Als lijner hink je op twee gedachten en zit je in een situatie die niet vol te houden is. De lijner denkt aan de ene kant: Ik ben vet, lusteloos en ongezond, ik zie er vreselijk uit en voel me nog slechter. Aan de andere kant denkt hij: Wat vind ik eten toch lekker! De lijner zit in spagaat waarbij hij op twee gedachten hinkt. Aan de ene kant vinden we het vreselijk dat we te dik of ongezond zijn, aan de andere kant zijn wij ervan overtuigd dat we op deze manier willen, zelfs moeten, eten. Wij willen ons eetpatroon vasthouden omdat we het zo lekker vinden. Jij bent een gevangene van je eigen gedachten. De gevangene is zich wel degelijk bewust van de nadelige effecten van de situatie waarin hij verkeert. De gevangene heeft alleen de sleutel nog niet gevonden van zijn gevangenis. Het laatste waar mensen die te zwaar zijn behoefte aan hebben, is een neerbuigende lezing waarin hun wordt voorgehouden dat verkeerd eten de oorzaak is van het verlies aan zelfrespect, kortademigheid, lusteloosheid, een slechte spijsvertering, constipatie, diarree, indigestie, maagzuur, overgevoelige darmen, hoge bloeddruk, een hoog cholesterol gehalte, aandoeningen aan het hart, maag, ingewanden, nier, lever en darmen om maar iets te noemen. Maar je bent niet dom als het je niet gelukt is om er verandering in aan te brengen. De enige reden dat je er niet in bent geslaagd om te ontsnappen aan je zelf gebouwde gevangenis is omdat je niet wist hoe. Omdat je de juiste sleutel niet had.
Het enige gevolg van op dieet gaan is dat eten nog belangrijker wordt en dat eten zelf veranderd in een nachtmerrie. Dat is triest. Eten is en blijft een plezierig onderdeel van het leven waarvan je moet genieten. Eten moet geen probleem worden en zeker niet wetenschappelijk benaderd worden. In de westerse samenleving worden we gehersenspoeld. Er wordt van je verwacht dat je bepaalde dingen geloofd die betrekking hebben op je eetgewoonten die volstrekt onzin zijn en die in veel gevallen in strijd zijn met de feiten. De simpele bezigheid van eten is onnodig ingewikkeld geworden in onze tijd. We luisteren naar deskundigen die ons voorhouden hoe en wat we moeten eten. Niet alleen de officiële deskundigen zoals voedingsdeskundigen en overheden. Ook het groeiend aantal gezondheidsclaims op verpakkingen en bij diëten rijst de pan uit. Als je in de supermarkt loopt hoor je onbewust de stem van de voedingsmiddelenindustrie in je hoofd. Iedereen heeft wel gehoord van koolhydraten, gluten, antioxidanten en verzadigd vet. Maar weten we ook wat in ons voedsel zit en wat we moeten eten ( en juist niet moeten eten) om gezond te eten? We zien geen eten meer, maar calorieën en zogenaamde eigenschappen die aan het voedsel gegeven worden. Maar ondanks al deze zogenaamde gezonde eigenschappen in het voedsel en alle wetenschappen die zich daarmee bezighouden wordt het probleem met voeding in de westerse wereld alleen maar groter. Wij kunnen door de bomen het bos niet meer zien. Eigenlijk weten we helemaal nog niet zoveel over wat voeding met ons lichaam doet. De voedingswetenschap is per slot van rekening nog maar een jonge wetenschap. In de 19de eeuw gingen de mensen zich pas interesseren in onze voeding. De eerste kleurstoffen kwamen uit de textielindustrie! Het eerste congres van de IUNS (International Union of Nutritional Sciences)was pas in 1952 in Basel. Op het laatst gehouden congres werd aangegeven dat het nog een tijd zal duren voor de voedingswetenschap een antwoord heeft op alle vragen. De voedingswetenschap staat nog in de kinderschoenen. Maar wij worden wel met allerlei claims van de voedingsindustrie en dieet-guru’s geconfronteerd. Feit: Bevolkingsgroepen met traditionele voedingspatronen hebben geen last van westerse ziekten. Deze voedingspatronen doorlopen een heel scala van rijk aan vet zoals de Inuit op Groenland tot zeer rijk aan eiwitten zoals de Masai in Afrika. Hierdoor groeit de gedachte dat het ideale voedingspatroon voor de mens niet bestaat, maar dat de mens zich aanpast aan een breed scala van verschillende voedselsoorten en een grote verscheidenheid aan verschillende voedselpatronen. Met uitzondering van één voedingspatroon: het relatief nieuwe westerse voedingspatroon dat de meesten van ons tegenwoordig volgen. Feit: bevolkingsgroepen met zogeheten westers voedingspatroon – een voedingspatroon met over het algemeen veel voorbewerkt voedsel en vlees, veel toegevoegde vetten en suikers, veel geraffineerde granen en toevoegingen, veel van alles behalve groenten, fruit en volkorenproducten – hebben te maken met zogeheten westerse welvaartsziekten. Vetzucht, diabetes type 2, hart- en vaatziekten en kanker. Vier op de tien belangrijke doodsoorzaken in Amerika zijn chronische ziekten die verband houden met dit voedingspatroon.
Wat een uitzonderlijke prestatie van een beschaving dat ze het enige voedingspatroon heeft weten te ontwikkelen dat haar bevolking ziek maakt! De discussie binnen de voedingswetenschap gaat niet over het verband van deze ziekten met ons voedingspatroon. Nee, ze gaan onderzoeken wie de boosdoeners binnen het westerse voedingspatroon zijn die de oorzaak zouden kunnen zijn van deze chronische ziekten. Zijn het de transvetten, een tekort aan vezels of toch de geraffineerde koolhydraten, of wat eigenlijk? Wij weten het antwoord eigenlijk al. Dit voedingspatroon, om welke reden dan ook, is het ware probleem. Feit: mensen die van het westerse voedingspatroon afstappen, zien hun gezondheid enorm verbeteren. Uit een onderzoek is gebleken dat de effecten van de westerse eetgewoonten zijn terug te dringen. We hebben onszelf stompzinnige eetgewoontes aangeleerd. Het grote probleem is dat we zo gehersenspoeld zijn dat we onszelf stompzinnige eetgewoonten hebben aangeleerd. Je staat op het punt om die gewoonten te veranderen, niet voor een paar dagen of weken, maar voor de rest van je leven. Moet ik dan de rest van mijn leven op dieet, hoor ik je al zeggen. Dat is niet zo. Je gaat in een onaangename situatie verandering aanbrengen om de meest egoïstische reden dat je meer van het leven wil genieten. Je hoeft niet te wachten tot je jezelf streefgewicht bereikt hebt. Je kunt er direct mee beginnen. Nu verwacht je dat je jouw lievelingsgerecht niet meer mag eten. Maar vraag je af hoe je aan de smaak van je lievelingsgerecht gekomen bent. Rokers zijn ervan overtuigd dat ze roken lekker vinden. Ze kunnen zich niet meer herinneren hoe hun eerste sigaret smaakte. Mensen die gestopt zijn met roken, vinden sigaretten daarna ook niet meer lekker ruiken. De eerste borrel was niet lekker en de meeste mensen vonden hun eerste kopje koffie ook niet lekker. Hoe makkelijk is het voor commerciële belangenorganisaties om mensen aan te praten dat bepaald voedsel heerlijk is, terwijl het eigenlijk naar niets of zelfs smerig smaakt? Ontneem jezelf de kans niet door te denken dat niets zo lekker smaakt als je lievelingseten. Want het mooie is namelijk dat het voedsel dat het lekkerste smaakt ook het beste voor je is en dat je daardoor permanent op je streefgewicht zal blijven. Ik verwacht niet dat je mij direct geloofd, maar stel je ervoor open. Laat smaak niet je leven domineren. Smaak moet je plezier schenken. Je moet er gebruik van maken. Durf je nu te zeggen dat je van elke maaltijd geniet? Zonder dat je jezelf achteraf schuldig voelt? Afgezien van het enorme voordeel dat je jezelf veel lichter en gezonder zal voelen, en over meer energie en zelfvertrouwen zal beschikken, zal je ook van elke maaltijd genieten. Het was een enorme dreun voor mij toen ik er achter kwam dat ik mij al die jaren heb laten verlijden en mij heb kunnen afsluiten voor de feiten die zo voor de hand lagen. Door alle moderne communicatiemiddelen worden wij bestookt door belangengroepen. Op die manier worden wij gehersenspoeld. Bijna elk aspect van ons leven wordt erdoor beïnvloed. Ook met betrekking tot ons voedsel.
Smaak wordt ons aangeleerd. Onze smaakpapillen passen zich aan naar wat we eten. We wennen aan een smaak en gaan zelf dingen lekker vinden die we eerst vies vonden. Het is geen toeval dat de meeste mensen in Azië rijst eten. In Italië veel pasta gegeten wordt en wij aardappeleters zijn. Wij nemen op onze reizen vaak drop mee. Het valt ons op dat bijna niemand drop lekker vind. Terwijl de gemiddelde Nederlander niet van drop af kan blijven. Weet je dat de inhoud van vogelnestjessoep voornamelijk bestaat uit speeksel van de zwaluw? Ik weet niet hoe je erover denkt, maar ik vind het walgelijk als iemand loopt te spugen. Laat staan dat ik speeksel van vogels wil eten. Smaakt vogelnestjessoep nu echt zo heerlijk dat de zwaluw gevaar loopt uitgeroeid te worden omdat zijn speeksel zo gewild is? Op een vakantie in China waren wij in Beijing. ’s Avonds heb je daar een markt waar enorm veel etensstalletjes staan. Ze verkopen alles dat kan kruipen, kronkelen, vliegen of op poten staat. Behalve een tafel. We zagen slangen, meelwormen en insecten. Natuurlijk moesten wij onze moed ook testen. We kunnen altijd nog beslissen onze bestelling niet op te eten, spraken we ons moed in. We kozen en stalletje uit en bestelden bescheiden een portie sprinkhanen. Op dat moment kwamen er Australische toeristen voorbij die ons met onze satéstokjes zagen staan. Omringd door een groep nieuwsgierige Australiërs met hun camera in de aanslag waren we verplicht ons hapje op te eten. 1,2,3 in godsnaam dan maar. Als ik je vertel dat sprinkhanen lekker zijn, zou je mij dan geloven? En zou je dat dan eten? Ik denk het niet, omdat wij niet gewend zijn aan het eten van insecten. Vind je luizen lekker? Ik denk dat je die helemaal niet lekker vindt. We zijn met roze koeken opgegroeid en die vinden we allemaal lekker. Vooral dat roze glazuur aan de bovenkant. Weet je dat die kleur gemaakt word uit het achterlijf van de vrouwelijke schildluis? Toevoeging E120 karmijn of karmijnzuur, cochenille. Smaakt die lekkere roze koek nu anders? Is je smaak nu beïnvloed? Sprinkhanen denken we over het algemeen vies te vinden en roze koeken lekker. Weten wat de ingrediënten zijn in ons eten, beïnvloed onze smaak. Ook de kleur beïnvloed onze smaak. Bij erwten die in blik zitten wordt een groene kleurstof toegevoegd. Anders zouden ze er flets en vaal uit blik komen. Er is bewezen dat wij die vale en fletse erwten niet lekker vinden. In ieder geval minder lekker dan die mooie groene erwten. Het zijn dezelfde erwten, maar dan zonder kleurstof op basis van koolstof! Koolstof is niet echt een natuurlijk voedingsproduct waar je spijsvertering op ingesteld is. Toch vinden we die erwten lekkerder. Nu heb ik het nog niet eens aan de smaakstoffen die toegevoegd worden aan ons eten. Dat wordt gedaan om onze smaak te beïnvloeden. We leren van bepaalde smaken te gaan houden. Als je net koffie gaat drinken zonder suiker, dan moet je “wennen” aan de smaak. Ben je eenmaal gewend om koffie zonder suiker te drinken dan lust je het niet meer met suiker (eigen ervaring). Als je mij als kind gezegd had dat ik slakken lekker zou vinden dan had ik dat niet geloofd. Maar ik heb er heerlijk van gegeten. Maar waren die slakken nou echt zo lekker? Ik kan het eerlijk niet zeggen omdat ze bedekt waren met een knoflooksaus. Vroeger lustte ik geen knoflook. Nu vind ik het lekker. Hoe komt het dat we bepaalde gerechten alleen lekker vinden als ze doordrenkt zijn met knoflook?
Het heeft er alle schijn van dat wij en anderen ervan overtuigd kunnen worden dat wij iets lekker vinden of juist niet. Bijvoorbeeld het speeksel van de zwaluw. Zijn de chinezen gehersenspoeld dat zij iets lekker vinden dat ik vies vind, of ben ik gehersenspoeld omdat ik vies vind dat eigenlijk heel lekker is? Smaak wordt ons aangeleerd en je smaakpapillen passen zich aan. We worden beïnvloed door de voedingsindustrie en door de samenleving om ons heen wordt ons verteld wat we lekker moeten vinden. Ben je nog steeds overtuigd dat je smaak vast staat en niet kan veranderen? Als je gaat lijnen probeer je het onmogelijke te doen Toen je op je streefgewicht wilde komen door te diëten, probeerde je het onmogelijke te doen. Het is niet een persoonlijke tekortkoming van je. Je probeerde het onmogelijke te doen. Er zijn verschillende reden voor waarom wij niet willen begrijpen dat diëten niet helpen. Allereerst door de mensen die proberen de diëten te verkopen. Ze gebruiken vaak misleidende argumenten om te verklaren dat hun dieet wel helpt. Zelfs de jonge voedingswetenschap heeft geen kant en klare oplossingen. Ten tweede heb je weleens een succesje geboekt met een dieet. Je weet dus dat het wel kan. Alleen duurde dat succesje van korte duur. Dat is het zwakke punt van diëten. Ten derde zijn er mensen die het wel lukt om af te vallen. Maar wat zijn dat meestal voor mensen? Zijn het geen filmsterren, artiesten, atleten, dansers? Voor deze mensen is op gewicht blijven niet alleen wenselijk, maar zelfs noodzakelijk. Je moet je realiseren dat deze mensen slank blijven omdat hun wil om slank te blijven sterker is dan hun verlangen om te eten. Zij houden dan wel hun streefgewicht, maar ze hebben ook voortdurend het gevoel iets te kort te komen. Op een bepaald moment breekt hun wil. Dan was Oprah Winfrey slank en dan was ze weer …., volslank. Zevenenzestig procent van de Nederlanders zijn op dieet. Allemaal volgens het principe dat je minder calorieën eet dan je verbrand. Dit kan je bereiken via twee manieren: minder eten of meer bewegen. Meer bewegen is een zeer oneconomische manier om af te vallen Het duurt veel langer om 100 Kcal weg te sporten ( 10 minuten joggen) dan het kost om ze niet te eten (verander een glas fris voor een glas water). Daarbij komt dat mensen die meer bewegen onbewust de extra verbrande calorieën er weer bij eten. Nog sterker: Beginnen met sporten veroorzaakt vaak overgewicht! Laten we eerlijk zijn: Veel mensen houden hun zelfopgelegde discipline van sporten niet vol. De sportscholen puilen altijd uit in januari. Maar na verloop van tijd is er niets meer te zien van de vele nieuwe leden. Maar de extra inname van calorieën, die snel een eetgewoonte zijn geworden, gaan gewoon door. Op langere termijn wordt je dikker van je goede voornemen. Dit betekend niet dat sporten nutteloos is. Alleen heb je oefeningen waar je van aankomt en oefeningen waar je sneller vet van gaat verbranden. Zeer algemeen zijn de krachtoefeningen de oefeningen waarbij je vet omzet in spiermassa. Spieren verbranden in ruststand meer dan vetmassa. Dit wil zeggen dat je lichaam in rust een snellere verbranding heeft. Meer verbranding van calorieën betekend afvallen. Dit is niet alleen tijdens de oefeningen, maar tijdens ruststand; dus 24 uur per dag een hogere verbranding. Een van de beste oefeningen waarbij je zelf je intensiteit kan bepalen en je
er niet uit gaat zien als een bodybuilder is de Kettlebell. Kijk voor informatie op: http://www.recepten-dieet.nl/wordpress/kettlebell
Minder eten is de minst slechte oplossing Voor veel mensen is de kloof tussen wat je normaal eet en wat je bij een dieet mag te groot. Vaak houden ze dat niet vol. Het begin is meestal enthousiast omdat mensen die beginnen hoop hebben. In de eerste fase voelen ze meer zelfvertrouwen. Ze voelen zich succesvoller en optimistischer, sterker en energieker. In het begin val je vaak het snelst af (vooral door vochtverlies), dat motiveert nog eens extra. In de tweede fase is het zo leuk niet meer. Nee, zeggen tegen al die lekkere dingen wordt moeilijker. De wilskracht staat constant onder druk. Het optimisme en de energie nemen af. Je valt niet veel meer af en je krijgt honger. Je lichaam voelt opeens een energietekort en reageert alsof er een hongersnood is uitgebroken. Dit is geen grap; je lichaam reageert echt zo. Dat gebeurde in de oertijd ook, dus weet ons lichaam precies wat het moet doen. Biologische en psychologische mechanismen die ons miljoenen jaren hebben beschermd tegen verhongeren, treden in werking. We willen eten en daar is geen wilskracht tegen bestand. Afvallers hebben na een periode van lijnen de neiging om zich vol te stoppen als dat kan (of als ze er aan toegegeven hebben). Een onderzoeker noemt dit het what the hell-effect. Een keer de discipline laten varen; een calorierijke snack, en de zelfbeheersing die je voor je dieet nodig hebt is naar de maan. Ach, what the hell, deze dieetdag is toch al naar de maan; ik neem het er van. Of je 1 keer een snack neemt of heel de dag loopt te snacken zijn vele calorieën verschil die je weer moet verbranden. Maar niet alleen je brein reageert zo, ook je lichaam. Als je gaat lijnen dan raken de vetcellen ook vet kwijt. Ze krimpen. Dat krimpen kost energie. De makkelijkste oplossing is om de vetcel weer te laten groeien. Er moet dus vet bij. Kortom je lichaam vraagt om vet. Je krijgt een ongeremd hongergevoel. Je lichaam reageert of er een hongersnood heerst. Wanneer je wilskracht breekt dan begin je met eten. Veel eten. Afslanken doet meer met je lichaam dan alleen een hongergevoel geven. Je lichaam gaat in de spaarstand: 1. Je gaat minder bewegen als gevolg van deze bezuiniging. 2. Je stofwisseling vertraagt. Dit daalt meer dan je verwacht en gaat langer door na het dieet. Je motor is permanent zuiniger afgesteld. Het wordt steeds moeilijker om af te vallen. Je moet steeds minder gaan eten. Het gevolg is ook dat je eenmaal na het dieet, nooit meer zo veel kan eten als daarvoor zonder aan te komen. “Ik kan niet wachten tot ik weer normaal kan eten na het dieet”, is daarom een valkuil waar je makkelijk in trapt. De rest van je leven zou je dus moeten blijven lijnen.
Maar natuurlijk als we weer aangekomen zijn willen we weer mooi slank zijn. Overtuigd dat we het kunnen beginnen we weer aan een dieet. Maar nu gaat het nog moeilijker met een lagere stofwisseling. Afvallen gaat steeds moeilijker en gaat steeds trager, terwijl aankomen juist steeds gemakkelijker wordt en sneller gaat. Het bekende Jojo-effect. Dit jojo-effect is veel ongezonder dan een stabiele obesitas. Diëten is ongezond voor je lichaam en je wordt er ongelukkig van. Waarom beginnen dan zoveel mensen aan een dieet? Waarom gaan we dan op dieet? Volgens onderzoekers lijden we aan het valse hoop syndroom als we weer beginnen met lijnen. Veel dikke mensen denken dat hun leven er veel beter uit ziet na het dieet dan redelijkerwijs kan worden verwacht. Volgens hun overtuiging zijn ze niet alleen dunner, maar ook rijker, succesvoller en zelfverzekerder. Mensen stellen onrealistische doelen. Zo’n ideaalbeeld motiveert natuurlijk enorm om het nog maar eens te proberen. Alle commerciële diëten spelen hier handig op in. Ze claimen allemaal de manier te hebben waarmee het wel lukt. In Nederland gaan er miljoenen in om en in Amerika zelfs miljarden. Het maakt niets uit welk dieet je probeert. De blijvende winsten geven aan dat de diëten niet werken. Wij blijven ze gewoon proberen en zij blijven er aan verdienen. Gezond verstand en niet toegeven aan de verleidingen van de voedselindustrie. Maar dat is bijna nog onmogelijker geworden dan een dieet volgen. Eigenlijk wordt je twee keer gepakt. Een keer door de verleidingen van de voedselindustrie en daarna door de claims van de afvalindustrie. Het kost je geld en je gezondheid. Maar wat werkt dan wel? Voor we ontdekken wat wel werkt zal je bewust moeten zijn hoe we aan ons westers voedingspatroon gekomen zijn en waarom deze belachelijke eetgewoonten niet gezond zijn en ons dikker maken. Door de signalen te herkennen kan je er bewust mee omgaan, zelf een bewuste beslissing nemen en een manier vinden om je eetgewoonten te veranderen naar een voedingspatroon dat wel jou werkt.
