Hand in hand, kameraden!
HET SEIZOEN 2012/2013 VAN AFC C7 IN WOORD EN BEELD
Woord vooraf Of een leider ‘leidt’ dan wel ‘lijdt’ is afhankelijk van een groot aantal factoren. De samenwerking met de coach van het team, Yazid Ahayoun, blijft uitermate plezierig. Yazid heeft veel verstand van voetbal en kan bovendien heel goed met (jeugdige) voetballers omgaan. De stem van Yazid klinkt over het gehele veld, zelfs bij laag overgaand vliegverkeer. Dillon Bijlsma stond onze jongens een aantal keren actief bij langs de lijn en liet Yazid en mij profiteren van zijn niet geringe voetbalkennis. Wij zijn hem daarvoor zeer erkentelijk. Ik weet dat mopperen op besturen en (jeugd)commissies een populair tijdverdrijf is in de voetbalsport. Ook ik heb ‘boos en verdrietig’ bij leden van de jeugdcommissie aan tafel gezeten. Wat nooit vergeten mag worden, is dat deze mensen zich belangeloos voor de vereniging inzetten. Dat gaat om meer tijd dan een uurtje per week, zo weet ik uit de overlevering en eigen ervaring. Ik dank de jeugdcommissie van AFC voor de constructieve samenwerking en de grote inzet voor het jeugdvoetbal binnen onze club. Tom, Gijs en Sandro gaven onze jongens training en deden dat – zo heb ik meerdere malen mogen aanschouwen – met passie, kennis en inzet. Dat onze jongens met plezier trainen is voor een groot deel aan hen te danken. Yazid en ik coachen niet alleen de leukste voetballers van AFC, we worden ook omringd door de meest geweldige ouders en oud-tantes. Altijd een positieve sfeer. Nooit zeuren om wie er nou weer wil vlaggen en nimmer vervoersproblemen naar de uitwedstrijden. Altijd een feestelijke voor – en nazit. Met Theo heeft AFC een beheerder van de wedstrijdtafel van formaat. Alle kennis paraat, altijd hartelijk, formulieren panklaar en vers kopje koffie voor de leider. Grote klasse.
Waar nodig hielpen de coordinatoren D en C, Jorn Rakers en Martin Verburg, met de zoektocht naar invallers. Over invallers gesproken: Brian Verwoord, Damian Kreek en Tim Hoogkamp mochten we tot onze vaste rekenen. Daar waren we buitengewoon goed mee bedeeld. De prachtige foto’s voor dit boekje werden aangeleverd door Peter Hoogkamp, Jef Nassenstein en Oren Lapid. Goede sportfotografie is kunst, zult u na lezing van dit boekje met me eens zijn. Babette Hilhorst deed iets wat ik absoluut niet kan: van stukken tekst en foto’s een mooi boekwerkje maken. ‘Vormgeving’ heet dat geloof ik in het jargon. Ik ben Babette veel dank verschuldigd.
Juni 2013, Job van Amerongen
Een beetje kampioen. Ruim negentig jaar geleden, in 1922 om precies te zijn, waarschuwde dokter Jac. Samson voor de gevaren van de edele voetbalsport. In het boekje ‘Voetbal-Sport, over haar Voor- en Nadeelen, eenige harer Strijdvragen en haar Rationeele Beoefening’, stelt de dokter onder andere: ‘voetbal is een spel der sterke, stevige en gezonde jongelui die aan kleineren van gestalte en aan lichamelijk zwakken verboden dient te worden’. Als het aan deze witte jas had gelegen, hadden we nooit kennis gemaakt met Johan Cruijff, George Best, Diego Maradonno en Lionel Messi. Om het veel dichter bij huis te zoeken: onze eigen Dani, Daan, Eran en Ouassim zou het recht om te voetballen ontzegd zijn. Het bevestigt wat ik eigenlijk al geruime tijd weet, namelijk dat je niet altijd naar de dokter moet luisteren. Het
valt niet te ontkennen dat het fysieke aspect van het spel – zeker op de leeftijd van onze jongens – belangrijk is. Maar er is toch weinig mooier dan een Klein Duimpje die een Grote Reus met een schijnbeweging of een balletje door de benen het nakijken geeft. De C7 van AFC is dit jaar net geen kampioen geworden. We vinden allemaal dat we het eigenlijk wel verdiend hadden. In een bloedstollende wedstrijd op een warme donderdagavond in Amstelveen moesten onze Klein Duimpjes de meerdere erkennen in de Reuzen van Martinus. We verloren met 3-2. Waren wij die avond, om dokter Samson nog maar eens van stal te halen, ‘te klein van gestalte en lichamelijk zwak’? Helemaal niet, durf ik te beweren. Er stonden die
avond, in wisselende samenstelling, elf stoere en (figuurlijk) grote mannen in rood/zwart op het veld die knokten voor iedere meter grond. We beschikten in de persoon van Jim Dukker over een geweldige aanvoerder en getuige de uitspraak ‘ze zijn niet groot, dat lijkt maar zo’ een groot psycholoog. Trainer en leider waren na de wedstrijd, net als onze jongens, enorm teleurgesteld over het resultaat. Echter, wie goed gekeken heeft zag ook hoe wij glommen van trots. Wij zijn die avond ‘een beetje kampioen’ geworden. Net als ‘een beetje zwanger’ bestaat dat eigenlijk niet. Maar toch. Niet alleen qua resultaten mag er tevreden op deze jaargang worden teruggekeken. Ook qua gedrag hebben we – voetballers en ouders – ons als waarachtige ambassadeurs van
onze mooie vereniging bewezen. De gruwelijke dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen op een ‘gewone’ zondagochtend in Almere maakt maar al te zeer duidelijk dat het niet altijd ‘fijn langs de lijn’ is. Nadat voetballend Nederland ongeveer anderhalve week op het tandvlees ‘respect’ - ik kan het woord bijna niet meer horen – betoonde, gingen we in het laatste weekeinde voor de winterstop weer op de ingeslagen gewelddadige weg voort. Het is op maandagmorgen niet meer de vraag of er nieuws staat over geweld op en rond de amateurvelden. De vraag is nog slechts op welke pagina. Tegen de stroom in moeten wij het vooral normaal blijven vinden, dat wedstrijden een sportief en beschaafd verloop hebben en dat de ouders zich fatsoenlijk gedragen. Dat moet vooral niet iets bijzonders worden.
Het begin van het seizoen was lastig. Een deel van de niet levensvatbare C8 werd aan ons elftal, de oude D6, toegevoegd. Onze goede aanvaller Jovan Olijfveld verhuisde naar de C4. Er ging her en der wat mis in de communicatie. Ralph en Saul raakten geblesseerd en konden gedurende lange tijd niet voetballen.
Waar we op een geven moment op papier over zeventien spelers beschikten, kwamen we in de praktijk vaak maar tot twaalf. In Damian Kreek, Brian Verwoord en Tim Hoogkamp hadden we gelukkig fantastische invallers en Luca, Harley, Yves, Joey en hun naasten werden nadrukkelijk ‘een van ons’. Toch zou, even vooruitkijkend naar het nieuwe seizoen, wat minder ‘ruis’ erg plezierig zijn. Voetballers, ouders, leider en trainer hebben recht op enige mate van voorspelbaarheid wanneer het seizoen begint. En dan doel ik uiteraard niet op de resultaten. We nemen afscheid van de AFC’ers Diederik Nassenstein en Saul Shah. Diederik gaat zich in het geheel toeleggen op hockey en Saul gaat in Hong Kong
een nieuwe club kampioen maken. Waarschijnlijk gaan er ook nog kinderen naar een ander elftal, Jesse Habets en Alae Eabdenbitsen zijn daarvoor in ieder geval nadrukkelijk in beeld. Afscheid nemen doet pijn. Niet alleen vanwege de voetbalkwaliteiten van genoemde jongens, maar vooral ook omdat het prima jongens met ontzettend leuke ouders zijn. Bovendien ben ik, net als de andere Job, erg van ‘de boel bij elkaar houden’, hoewel ik me ten volle realiseer dat dit binnen een voetbalvereniging niet altijd kan. Om toch vooral met goed nieuws af te sluiten: collega Ahayoun en ik hebben de contractbesprekingen met AFC succesvol afgerond en zijn ook volgend jaar bereid om ouders en voetballers met raad en daad terzijde te staan. Tot besluit: het is natuurlijk vloeken in de Amsterdamse voetbalkerk om een jaarboekje als titel een passage uit het clublied van de Rotterdamse erfvijand
mee te geven. Ik hoop dat u het me wil vergeven. De titel drukt een gevoel uit naar u allen, voetballers en ouders gelijk. Hand in hand, Kameraden. Maar wel ‘leve AFC C7’ en niet Feyenoord I. Het was wederom een voorrecht uw leider te mogen zijn.
Sterren stralen overal. Onze selectie 2012/2013. DANI: zoals alle keepers ‘een tikkeltje gek’, maar wel op een erg leuke manier. Hield drie wedstrijden de nul, verrichtte een aantal onwaarschijnlijke reddingen en won voor de C7 de voetbalquizz tijdens het kerstdiner.
RALPH: de naamgever van het boekje over het seizoen 2011/2012 wordt elk jaar beter. Op iedere positie inzetbaar – is geloof ik alleen op goal niet getest – en uiterst flexibel van geest. Het ‘Biermannetje’ – geplaatst schot van buiten de zestien – viel ook dit jaar weer een aantal keren in de kruising.
JIM: veldmaarschalk Dukker was dit jaar onze aanvoerder en deed dat in voet ballend en coachend opzicht meer dan voortreffelijk. Jim vervult een belangrijke voorbeeldfunctie door altijd voor te gaan in de strijd. Kan op een uiterst beschaafde – maar toch zo duidelijke – manier inzichtelijk maken dat hij het niet eens is met de beslissing van de scheidsrechter. Jim heeft een verwoestend schot waar hij hopelijk nog meer gebruik van gaat maken.
LUCA: arbeid adelt. Dat is de wapenspreuk van Luca. Het inpassen van Luca in de C7 verliep aangenaam vlot. Prima jongen, die je als aanvaller zeven keer moet passeren om hem echt kwijt te zijn. Verrassend ook welke vorderingen Luca heeft gemaakt op het gebied van de techniek.
ERAN: bewijst wekelijks dat ‘groot’ geen noodzakelijke voorwaarde is om uitstekend te kunnen voetballen. Zeer sterk in positiespel. Eran kan, zoals ze dat in voetbaljargon noemen, een wedstrijd lezen.
HARLEY: samen met Luca overgenomen uit de C8. Wie Harley ziet, krijgt spontaan last van een goed humeur. Harley koppelt snelheid aan werklust en heeft goed oog voor de voetballer die er beter voor staat dan hijzelf. De kwalificatie ‘echte teamspeler’is zeker op Harley van toepassing.
Achter: Job (leider) Jesse, Dillon (coach) Jim, Alae, Tim, Harley, Rayen, Diederik, Ralph, Yazid. (technisch directeur) Voor/zittend: Yves, Luca, Ouassim, Dani, Eran en Daan.
ALAE: groeit als mens, groeit als voetballer. Techniek en schot zijn ook dit seizoen weer substantieel verbeterd. Alae beschikt over een gezonde dosis agressie en kan daardoor ook teamgenoten op sleeptouw nemen. Scoorde in zijn hoedanigheid als middenvelder verrassend vaak.
OUASSIM: razendsnelle en behendige buitenspeler. Fijn mens, zachte doch sterke persoonlijkheid. Ouassim is al goed. Yazid en ik weten dat hij nog beter gaat worden. Altijd bezweet van het veld. Belangrijk voor het team, maar staat vooraan om zijn eigen rol te relativeren.
JESSE: zesenveertig doelpunten – iets minder dan de helft van de totale productie – zegt veel maar niet alles. Ook op andere terreinen van het mooie voetbalspel maakt Jesse grote sprongen voorwaarts. In de voorjaarscompetitie behalve makkelijk scorend ook verrassend veel goede assists. Door zijn snelheid en doelgerichtheid een plaag voor iedere verdediging.
DIEDERIK: onze zeer gewaardeerde stille kracht Diederik stopt met voet ballen. We betreuren het, maar begrijpen het ook. Hockey, voetbal en middelbare school is een ondoenlijke combinatie. We zijn Diederik veel dank verschuldigd voor twee jaar noeste arbeid in de D6 en de C7. We hebben van je genoten!
DAAN: net als Ralph Haarlemmer Olie. Daan kan op alle posities worden ingezet, maar prefereert het middenveld omdat daar zijn techniek het beste rendeert. Daan kan een prima bal in de diepte geven en komt nimmer onbezweet van het veld.
RAYEN: je hebt grote boze tovenaars en bescheiden vriendelijke tovenaars. Rayen behoort ontegenzeggelijk tot de laatste categorie. Rayen kan vreselijk goed voetballen en moet daar eigenlijk alleen zelf nog van overtuigd worden. Voor de ware liefhebber is de techniek van Rayen genieten.
TIM: denken aan grote sprongen voorwaarts, is denken aan Tim. Deze back annex middenvelder gaat per seizoen beter en meer zelfverzekerd voetballen, juist ook in de wedstrijden waar het er om spant. Prettig in het veld en prettig in de kleedkamer als vriendelijke en o zo slimme kracht.
JOEY: kwam over uit de C8 en heeft vier wedstrijden met de C7 meegedaan. Joey was positief en enthousiast aanwezig, maar heeft toch moeten concluderen dat voetbal zijn ding niet is. Blijft gelukkig wel scheidsrechter. Ik voorspel hem in die hoedanigheid een grote toekomst.
YVES: voetbal wordt verruild voor honkbal. Ook een mooie sport, zeggen wij dan diplomatiek. Yves was zeer fanatiek in het veld en een bijzonder vrolijke noot in de kleedkamer. Zal de vangbal in het begin van zijn honkbalperiode mogelijk vermijden uit angst om hands te maken.
SAUL: wij hebben het beste voor het laatst bewaard. Onze stoere krijger Saul gaat naar Hong Kong. Daarmee levert het team hoe dan ook aan passie, enthousiasme en inzet in. Saul was met een zeer langdurige blessure de pechvogel van het jaar. Saul was gedurende zijn blessure enige malen langs de kant aanwezig om zijn teamgenoten aan te moedigen. Wij willen hem niet kwijt. Save our Saul!
Het seizoen 2012/2013: enige feiten en cijfers. 09/09/2012: 16/9/2012: 23/09/2012: 30/09/2012: 7/10/2012: 14/10/2012: 21/10/2012: 28/10/2012: 11/11/2012: 18/11/2012: 25/11/2012: 16/12/2012: 03/02/2013: 17/02/2013: 03/03/2013: 17/03/2013: 24/03/2013: 07/04/2013: 14/04/2013: 21/04/2013: 25/04/2013: 12/05/2013:
AS’80-AFC C7 AFC C7-Roda’23 Abcoude-AFC C7 AFC C7-Ouderkerk Sporting Almere-AFC C7 AFC C7-AS’80 AFC C7-Buitenboys Pancratius-AFC C7 AFC C7-Buitenboys Waterwijk-AFC C7 AS’80-AFC C7 AS’80-AFC C7 AFC C7-Weesp KDO-AFC C7 FC Almere-AFC C7 Buitenveldert-AFC C7 AFC C7-Buitenveldert Weesp –AFC C7 AFC C7-KDO AFC C7-FC Almere Sporting Martinus-AFC C7 AFC C7-Sporting Martinus
5-3 6-1 1-8 7-2 4-2 3-3 14-1 0-12 3-6 1-3 4-2 4-3 5-0 1-6 4-1 0-8 3-3 2-3 8-1 5-1 3-2 4-1
(beker) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (beker) (competitie) (competitie) (competitie) (beker) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie) (competitie)
Topscorer werd Jesse met zesenveertig (46) doelpunten. Keeper Dani hield drie wedstrijden de nul. Er werd veertien keer gewonnen, zeven keer verloren en twee keer gelijkgespeeld. Doelcijfers over het gehele jaar: 111 voor, 48 tegen. De najaarscompetitie eindigde het elftal als derde, de voorjaarscompetitie als tweede.
