Hallo Januari 2005. Kerst ligt weeral een tijdje achter ons. Jammer, want het is zonder twijfel de mooiste, meest intense periode van het jaar die mensen heel dicht bij elkaar brengt. Met de email zijn de liefste wensen in een fractie van seconden aan de andere kant van de aardbol en lijken afstanden – al was het maar even – helemaal te vervagen. Maar met Kerst gaan onze gedachten niet alleen uit naar familie en vrienden die ver van ons vandaan wonen, maar ook en vooral naar hen die niet meer op deze aarde wonen, maar in een plaats waar zelfs de meest moderne communicatietechnieken nog geen toegang hebben. En toch blijven we met hen verbonden, omdat we door liefde, herinneringen en fijne gedachten een blijvende ‘brug’ met hen geslagen hebben. Bij het begin van dit nieuwe jaar willen wij ons graag aansluiten bij al die wensen en iedereen van de Brug-familie – waar ook ter wereld en daarboven - onze liefste wensen en gedachten voor 2005 overbrengen. Verder 1000 maal dank aan u allen. Dankzij u zijn de ‘Brug’-activiteiten in 2004 weer een succes geworden en kunnen de verschillende projecten ook dit jaar terug genieten van de broodnodige steun. En dat die steun vaak een groot verschil maakt, hebben we niet alleen kunnen lezen in de evaluatieverslagen van de projecten, maar is ook duidelijk geworden in gesprekken met verschillende projectleiders die ons afgelopen jaar bezochten. Voor hen is niet alleen de financiële steun van groot belang, maar ook de persoonlijke support. De wetenschap dat er mensen zijn, die hen steunen en met hun missie begaan zijn, betekent voor hen persoonlijk vaak een extra duwtje in de rug om door te gaan in soms erbarmelijke omstandigheden. Ann Costermans
1
Heb je vragen over de werking van De Brug ? Wil je meer weten over haar activiteiten ? Ben je geïnteresseerd in een bepaald project ? Is één en ander je niet duidelijk bij een storting of overschrijving ? ........ Bel dan gerust één van de volgende Bruglijnen :
?
03.666.84.33 03.667.63.55 03.666.72.39 03.677.30.22 03.666.20.69 03.666.99.69 015.21.88.04
Inge Beyers Ann Costermans Koen Francken Mieke Goetschalckx Micky Poelemans Guy Verpoten Kristel Verpoten
Indien er problemen zijn om post door te zenden naar België dan kan U gebruik maken van het faxnummer 03.666.24.81 van de familie Roosens-Poelemans Lieven en Micky of van het e-mail adres:
[email protected]
ONS REKENINGNUMMER
833-3647592-68 (BACOB)
Ontwikkelingshulp ‘De Brug’ vzw Brasschaatsesteenweg 64 2920 Kalmthout
2
Verslag bestuursvergadering van dinsdag 21 oktober 2004 1 Evaluatie concert - Volgend jaar zeker proefdruk vragen voor al het drukwerk. Het drukken van affiches wordt echter in vraag gesteld. Moet de klemtoon niet gelegd worden op persoonlijke uitnodigingen? Uitnodigingen eventueel vervangen door een beter uitgewerkte flyer met meer info over de uitvoerders. Info (gescande flyer) verspreiden naar adressen in persoonlijke adressenlijsten van mailbox, winkels, koren in de omgeving, muziekacademies, bibliotheek en gemeentehuis. Nagegaan wordt of men geen betere voorwaarden bekomt voor het drukwerk (zowel voor het boekje als voor het concert). - Programma moet veel vroeger gekend zijn. 2 Organisatie solidariteitsmaal november 2004 - Draaiboek doorgenomen. 3 Projecten - Van twee spilcorrespondenten nog niets ontvangen. - Bestuursvergaderingen voor de evaluatie van de projecten: 1 en 9 december. 4 Kasverslagen - Zie achteraan tijdschrift. 5 Varia - adreswijziging Missio Antwerpen. - uitnodigingen aan De Brug: opening nieuw jeugdhuis ‘Govio’ opening nieuw café ‘’t Centrum’ - Cursus over kleine vzw’s - Dankbrief ‘De Veertigers’: Gift aan De brug van 1800 euro ➙ dankbrief sturen - Nieuwe boekhoudingwijze vanaf jan 2005
3
Brieven INFORMATIE BETREFFENDE HET VERSCHIJNEN VAN DE BRIEVEN IN HET TIJDSCHRIFT. Het tijdschrift wordt 4 maal per jaar uitgegeven nl. eind januari (1), eind april (2), eind juli (3) en eind oktober (4). Daar er meerdere personen meewerken aan het boekje dienen de brieven op de redactie binnen te komen uiterlijk eind december voor boekje nr. 1 (dat verschijnt eind januari), eind maart voor nr. 2 (dat verschijnt eind april), eind juni voor nr. 3 (dat verschijnt eind juli) en eind september voor nr. 4 (dat verschijnt eind oktober), zodat iedereen de nodige tijd heeft om zijn taak in orde te brengen (typen, lay-out, fotokopiëren, bijeenrapen en nieten en verdelen of verzenden). Dat werk is gespreid over een volledige maand.
LEONTINE VAN LAERHOVEN – Jamaica
maart 2004
Adres : VAN LAERHOVEN Leontine – icm, 8 Newark Ave, KINGSTON 11, Jamaica, West-Indies.
Zoals je weet ben ik nog steeds in België en ben ik werkzaam in het missiehuis van ‘de Jacht’ te Heverlee. Eind augustus dit jaar zal ik mijn taak hier voltooid hebben. Nu stat er inderdaad een nieuwe uitdaging voor mij klaar om weer terug te vertrekken naar het land ‘we love’ : Jamaica ! Ja, deze drie jaren in België zijn heel snel voorbij gegaan. Ik ben heel dankbaar voor zovele schone ervaringen opgedaan in onze maatschappij en in onze kerk. Maar toch blijft daarbij een grote bekommernis, namelijk dat België ook niet zonder problemen is, maar we moeten blijven geloven dat het beter kan als we allen ons best doen daar waar we aanwezig zijn om steeds te blijven werken voor rechtvaardigheid en vrede. Nu ik terug vertrek, en dat zou eind oktober kunnen zijn van dit jaar, durf ik weer aankloppen bij jullie om steun voor de projecten van onze icm gemeenschap in Jamaica. Wat ik nu al weet, is dat ik zal teruggaan naar de hoofdstad Kingston. Maar ik had nog één persoon in mijn vorige verblijfplaats Santa Cruz aan wie ik beloofde om hem zeker te helpen als ik terug zou keren. Die man heeft geduldig deze drie jaren op mij gewacht om zijn huisje, dat hij begonnen, af te kunnen werken. Is het mogelijk om bij mijn vertrek wat steun voor hem te ontvangen ? Verder zou ik dan het volgende willen meedelen. Ik ga terug naar de hoofdstad Kingston en zal pastoraal, sociaal verbonden zijn. Ik
4
hoorde al van onze zusters dat de mensen het heel moeilijk hebben om naar het centrum te komen wegens vervoerskosten. Zo kunnen bepaalde lessen niet doorgaan. Ook zal ik materiaal zoals boeken, schrijfgerief en bijbels moeten aankopen om mijn cursus voor catechumenaat te kunnen geven. Verder zal ik ook sociaal verbonden zijn en vooral bijstaan in de naailessen en in het onderhoud van verschillende machines. Ik zal jullie meer kunnen zeggen als ik ter plaatse ben. Zo dus, meer volgend jaar daarover. Graag stel ik jullie mijn medezusters voor waar ik gemeenschap zal mee vormen: – Zuster Regina Ho, van Chinese afkomst. Zij werkt met fysische gehandicapte kinderen in de ouderdom tussen 7 en 12 jaar. Zij heeft kasten nodig om al haar materiaal in op te bergen. – Zuster Tarcilla, van Indische afkomst. Zij werkt in ‘Mustaard seed’ gemeenschap. Dat is een home voor weeskinderen. Nu hebben ze zojuist een afdeling met aidspatiëntjes. Zij zou graag hulp vragen voor medicamenten en schoolgerief. – Zuster Chantal Dehandschutter, een Belgische. Zij werkt in een centrum voor vrouwen, vooral met jonge meisjes die meestal verkracht zijn geweest. Zij geeft Engelse les en rekenen en heeft ook materiaal nodig om haar werk effectiever te kunnen doen. Ook hebben de vrouwen het vanwege de vervoerskosten moeilijk om naar het centrum te komen. De bus kost te veel. Zij helpt ook om van haar studenten goede huismoeders te maken en ze leert hen vooral eerste hulp voor verzorging. Daar heeft ze ook veel voor nodig. Goede mensen, ik hoop dat u ons kunt helpen. Als kleine icm gemeenschap maken we dit alles ons project, te samen. Ik ben ervan overtuigd dat ik de komende jaren op hulp mag rekenen. Ik bedank iedereen voor jullie grote missiegeest. Dank ! Mail van 10 december 2004 Zoals beloofd ben ik hier met enkele woordjes voor jullie. Ik hoop dat alles goed gaat met je en met de familie De Brug. Mijn vlucht met B.A. Ways was heel goed, zoals ook mijn aankomst in Kingston Jamaica. Het onthaal en welkom van medezusters en mensen van de parochie deed deugd. Het is nog te vroeg om heel duidelijk te zijn wat precies mijn werk zal zijn. Deze maand december is wel eentje van veel luisteren, observeren, aanpassen en dan in januari 2005 zien waar ik het best mij energie zal aan geven. Ik zie nog vele mensen wachten op hulp na deze fameuze orkaan Ivan, ja van sommigen hun huis moet het dak vernieuwd worden, bij anderen is half hun huisje weg. Mijn drie medezusters hebben een volle dagorde. Hun werk is zeer uitdagend en moeilijk.
5
Het lokaal voor de mentaal gehandicapten is volledig weg met het orkaan, nu geeft onze zuster Regina les in een soort afdak, maar ze moet al haar benodigdheden elke dag allemaal naar huis brengen. Ze heeft niets om het op te bergen. Een zuster werkt in ‘the women center’ : jonge meisjes die allemaal al een kind hebben. Aan hen bijscholing geven is erg nodig. Onze jongste zuster helpt kinderen met aids, die kinderen zijn tussen 5-15 jaar, allen in één klas. Zij heeft ook van alles nodig. Je zou ons verhaal eens moeten horen, echt de moeite. Zeer genegen en tot een volgende keer. Correspondente : Clara Francken
BERNADETTE BUANA – Congo
6 april 2004
Adres : Soeur Bernadette BUANA, Soeurs Servantes des Pauvres, Paroisse St. Gerard, BP 29, MVUZI/MATADI, Congo.
Bedankt voor je brief van 20 januari. Pater Gaston is tot Mbanza-Ngungu geraakt. Ik heb hem echter niet kunnen ontmoeten, maar hij heeft de post doorgegeven aan één van zijn confraters. In deze brief was het bedrag van de toelage vermeld. Na vermelding van goede ontvangst door mij heeft pater Charles hem meegenomen naar Matadi en hem bezorgd aan pater Gaston. Ik hoop dat je ondertussen deze ontvangstmelding bekomen hebt. Ik weet echt niet hoe ik de vrienden van de Brug moet bedanken. De studenten en leerlingen zijn heel tevreden dat ik ze nog eens heb kunnen helpen met je milde gift. Het leven hier is hard. Ik weet niet wanneer de inwoners van dit land zullen kunnen ophouden te klagen. de mensen aan de macht hebben een hart steen en luisteren niet naar de miserie van het volk. De ambtenaren van de openbare diensten... ‘t is God geklaagd. Een universitair verdient 5$ per maand; maak zelf maar een rekensommetje : schoolgeld voor zijn kinderen, het dagelijks eten, medische kosten en nog een heleboel andere onkosten zoals taksen en logement. Wij verwachten al zo lang een verandering in het beleid van de regering, maar het ziet er niet zo best uit. Op dit moment ben ik in Kin voor een korte rustpauze van een week en dan keer ik terug naar Matadi. Vele Congolese kinderen willen het best studeren, maar struikelen over het hoge schoolgeld. Voor onze inlandse zusters wordt het heel moeilijk om nog projecten te realiseren. Onze aanvragen worden alsmaar uitgesteld of worden negatief beantwoord. Wij behoren immers tot een internationale congregatie met het moederhuis in Gijsegem (België). Vermits ook daar de vergrijzing toeneemt zijn zij praktische niet meer in staat én hun Belgische zuster én al de anderen (Brazilië,
6
Kameroen, Congo) te onderhouden en te steunen. Elke Belgische zuster die sterft betekent immers een verminderen aan pensioeninkomsten. Wat het project 2004 betreft volg ik jullie raadgeving. Met de goedkeuring van onze provinciale overste stel ik jullie het volgende voor. Vermits onze activiteit zich richt op het basisonderwijs voor de brede lagen van de bevolking, willen wij daarvoor twee zaaltjes oprichten. Eentje voor het onderricht in lezen en schrijven en één waarin naailes kan gegeven worden. Bijgevoegd een kostenraming voor de twee zaaltjes van 6 op 4 meter. Wanneer dit te hoog gegrepen is, zou ik graag mijn project van de vorige jaren willen voortzetten, d.w.z. ondersteuning van de noodlijdende kinderen om hun schoolgeld te betalen. Ik wil jullie nog melden dat het verloren gewaande bedrag van het werkjaar 20012002 terecht is gekomen. Ik ben heel erg opgelucht. Ik kan je verzekeren dat het geld nuttig zal gebruikt worden. Dank je wel, jullie allemaal ! Op dit moment is het weer heel slecht. Het is heel warm en het regent verschrikkelijk met behoorlijk wat schade : vernielde huizen en afgesneden wegen. En van overheidswege komt er geen hulp. De kabels van het elektriciteitsnet zijn versleten. Wanneer het hard regent breken ze af en vallen op de grond. Regelmatig lopen er mensen over die zo de dood vinden. Het wordt zelfs moeilijk om drinkbaar water te vinden. De motoren die het water omhoog pompen zijn in panne. De mensen zijn van 2 uur in de morgen op zoek naar water. Soms 12 uur aan één stuk zonder iets te vinden. Ik heb het zelf aan de lijve ondervonden toen ik in Kin in de Cité bij familie logeerde. Om me te wassen kreeg ik ‘één’ bekertje water. Zo leven wij nu hier in dit mooie land. Aan heel de familie en de vrienden van de Brug wens ik een goede gezondheid toe. Bedankt voor alles. Brief van 29 juni 2004 Vermits pater Hugo Gotink nog eens terug naar België op verlof gaat, maak ik van de gelegenheid gebruik om een brief mee te geven. Met mijn gezondheid is alles prima. Op dit ogenblik is het klimaat aangenaam voor de Europeanen, maar voor de Congolezen is het koud. Wanneer het warm is klagen we, maar wanneer het koud is klagen we ook. De mens is nooit helemaal tevreden ! Als je nu naar Congo zou komen zou je kunnen genieten van een warme periode. Ik weet niet of je mijn brief van 6 april ontvangen hebt. Daarom herhaal ik nog eens mijn vraag voor het project van 2004. Ik zou graag een grote zaal bouwen om les te geven voor een groot aantal kinderen. Ik heb u de plannen toen meegestuurd. Veel kinderen die niet naar school gaan hangen maar wat rond en doen dan dikwijls kattekwaad, maar met erge gevolgen. Ik weet dat het project heel duur is, als het niet kan dan vraag ik terug steun voor mijn schoolproject. Ik hou er nogmaals aan de ploeg van de Brug te bedanken voor het vele werk dat zij
7
doen. Het is enorm. Werken zonder de kinderen te kennen en dat over heel de wereld. Dat God uw actie mag zegenen, een actie die vervuld wordt met liefde. .... Nogmaals dank voor de inzet die jullie doen en vooral voor het werk dat jullie binnen de ploeg realiseren. Het tijdschrift van de Brug krijg ik ook steeds aan en ik ben er blij om, want dat is onze verbondenheid met jullie . Nog veel groeten en tot de volgende keer. Correspondent: Jos Bierkens
GANIE EHID0 – Congo
11 mei 2004
Adres : Gani (Isagani) EHIDO, Maison SVD, 171, 8ème rue Limète, B.P. 7463, KINSHASA 1, Congo
Ik dacht even bij te komen na het feest van Pasen, maar nee ! Niets is minder waar. We hebben nog veel te realiseren. Het paasfeest was mooi. Ter voorbereiding van Pasen gingen de catechisten zelf naar de dorpen om het evangelie te verkondigen. Paaszaterdag ging ik naar het hospitaal in Mosango (21 km). De paters Roberto en Guillaume bleven in Tumikia voor de nachtmis. Juist om middernacht kwam ik, vermoeid door het slechte weer, thuis. De dag van de Verrijzenis bleef ik op de parochie, de twee paters gingen naar het dorp. Deze keer mogen zij gebroken terugkomen, maar altijd opnieuw met goede moed ! Van 29 april tot 1 mei was er een ontwikkelingssessie. Een moeder uit Kikwit gaf aan de 113 deelnemers, grotendeels vrouwen, lessen over het bereiden van brood, gebak, zeep, wijn, zelfs parfum en schoonheidsmelk ! Dit viel nogal duur uit daar we alle materialen zelf moesten aanschaffen en... zoveel aanwezigen. Maar het was een groot succes ! Vorige week van 8 tot 10 mei ontvingen we het plaatselijk koor. Het merendeel van de koorleden zijn notabelen o.a. politiemannen. Zij luisterden de zondagsmis op. Ik maakte van hun aanwezigheid gebruik om een zitting te organiseren over ‘gerechtigheid en vrede’. Om wat meer ophef te maken nodigde ik ook de gerechtelijk verantwoordelijke van het bisdom uit. Het merendeel van de dorpen en de scholen waren vertegenwoordigd. Ik hoop dat deze zitting heeft bijgebracht dat de mensen, nu zonder angst, hun gedacht kunnen zeggen, want weten jullie dat ANGST de grootste vijand tegen de justitie is. De dorpelingen zijn zo bang dat ze soms bij een identiteitscontrole hun grootste bezit, een geit, afgeven. Afwachten of ze nu minder angstig zullen zijn... Wordt vervolgd. Op 10 mei bracht ik de chef de territoire naar Masi-Manimba, 38 km verder. Het werd een bange tocht, want vele soldaten waren van de grens naar Kinshasa onder-
8
weg. En bij gebrek aan transport dwingen ze de wagens af te geven. Deze morgen goed nieuws, alles is terug normaal. Laat ons bidden ! Vandaag ben ik in Ngondi voor de reparatie van de jeep, reeds 117.000 km en al veel onkosten gehad. Nu is de starter aan de beurt. Tot hiertoe duwden we elke dag de jeep in gang. Nogmaals een oproep voor ons informatiecentrum : stuur of breng jullie oude PC naar pater Gust Vandenbroeck, Waversesteenweg, 94, 3090 Overijse. Ziezo een klein rapport over ons leven in Congo. Spijts alles stellen we het goed !! Dank voor uw spirituele, morele en materiële steun. De Goede God zegene jullie ! Hartelijke groeten. Brief van 17 september 2004 Momenteel ben ik in Kinshasa voor een samenkomst van de congregatie die vandaag eindigde. Ongelukkiglijk kreeg ik juist een malaria-aanval verleden zaterdag. Volgens experts krijg je terug malaria wanneer je lichaam verzwakt is. Ik herinner me inderdaad dat ik verleden week dubbel werk heb geleverd, want mijn twee helpers waren ziek. De ene had koorts en de andere had malaria. Ik heb dus al het missiewerk alleen gedaan en ondertussen moest ik ook nog gedurende drie dagen werken in de brousse. Ik had moeten mijn medicamenten nemen als voorzorg, maar dat was ik vergeten. Zodoende kreeg is natuurlijk de aanval. Tijdens de maand augustus hadden we bijna altijd activiteiten. We hebben een sessie gehad voor BaKA. (Ba )en K.A. zijn de namen van Afrikaanse heiligen en BaKA is een groep die bestaat uit kinderen en jongeren. Wij hebben 3 predikanten uitgenodigd van Kikwit en we hadden van alle 10 onze centra ook nog 6 leiders uitgenodigd. Deze beweging is heel populair in Congo. Het is een beetje zoals de scouts. De sessie duurde 4 dagen. Na deze sessie hebben de leiders van BaKA de jaarlijkse samenkomst gehouden voor de catechisten. Er waren 110 deelnemers. De samenkomst is als volgt : de eerste dag heeft men een recollectie, de tweede dag heeft men dan de evaluatie van deze recollectie en de voorbereiding voor het nieuwe catechesejaar. Ik was zeer tevreden met deze ploeg omdat de meesten van hen zelf hun voedsel bij hadden. Ik zeg hen dikwijls dat ze zelf het voorbeeld moeten geven. Het is waar dat het zelfs moeilijk is in deze economische crisis om een schrift aan te kopen. Het belangrijkste is dat ze beseffen wat hun werk voor de kerk inhoudt. Op 8 september, de geboorte van de maagd Maria, heeft men het altaar en de banken van de grot ingehuldigd. Wij hebben de mis opgedragen om 6 uur waarin 5 huwelijken waren en het doopsel van 8 kinderen. De plaats was goed gevuld en ik was zeer tevreden ! In de namiddag hebben we dan de finale van het voetbaltornooi tussen de centra en de dorpen uit de omgeving van de missie gehouden . De match was in Tumikia zelf omdat ons veld nog niet is afgewerkt. De jongeren zijn zeer
9
actief. Ze werken goed samen en nemen ook deel aan het gebed. Een ommekeer ? (De voetbalspelers zijn niet allemaal katholiek of christen, maar sport is sport voor iedereen). De tijd vliegt ! Deze keer zou ik graag het voetbalterrein verder afwerken en voor de kinderen een kleine ruimte maken naast het basketbalterrein. Ik stelde vast dat we hier in Tumikia werkte en bouwden voor de jongeren, hetzij een zaal, hetzij een sportterrein, maar dat we voor de kleinsten niets deden. Daarom wil ik deze keer iets realiseren voor de kleinsten. Voor dit project hoop ik op jullie vrijgevigheid. Nog iets : volgende maand zullen wij waarschijnlijk onze vijvers leegmaken. Ik zou zeer blij zijn jullie hier te mogen verwelkomen : als klant, als deelnemer, als bezoeker. Zo, dit was het dan. Nogmaals van harte dank voor uw geestelijke, morele en financiële steun. Dat de goede God jullie moge beschermen en bewaren. Uw Brug hier in Congo. Correspondent: Frank Kalhöfer
JAN ANTHONISSEN – Filippijnen
12 juli 2004
Adres : Rev. Fr. ANTHONISSEN John, Catholic Mission, 3812 PUDTOL, APAYAO, Philippines.
Hartelijk dank voor uw brief en de formulieren. Ik zie dat op dat formulier moet ingevuld worden hoeveel ik kreeg dit jaar en hoe. Dus wacht ik nog enkele dagen, want volgende maandag kom ik in Tuguegarao en kan ik zien of er iets is aangekomen op de bank daar. Zodra ik het weet, krijgt ge het formulier ingevuld. Intussen is de school zo goed als af : het glas moet er nog in en de deuren die af zijn, moeten er ook nog in. . Twee weken geleden hebben we hier bezoek gehad van de sterke tropische storm (tyfoon noemt dat hier). Het resultaat was dat we een week zonder stroom zaten : bomen die omwaaiden en op de leiding vielen. Zoiets hoort nu eenmaal bij zo een storm. Maar wat veel erger is : honderden hectaren die overstroomden en de rijst en de maïs zitten onder een laag slijk. Ook nogal wat hectaren die nu onder de rivierstenen en het rivierzand zitten. Die velden zijn voor goed verloren. Er zijn eigenlijk twee oorzaken van die overstromingen : 1. de felle regens, maar erger nog 2 : de ontbossing. De bergen worden kaal en dus geen bomen en wortels van bomen die het water ophouden. Al het water komt tegelijk in de rivier die zo een massa niet kan slikken, en dus komt het op de velden terecht. Het is bij wet wel verboden van die bomen af te zagen, behalve dan voor die mannen die die wet gemaakt hebben. En niemand durft er reclameren. Heel de gemeenteraad heeft gewonnen in de verkiezing van mei met het geld dat zij kregen van de gouverneur en van zijn zoon de volksvertegen-
10
woordiger. Dat geld dat zij zo uitdelen hebben zo natuurlijk gestolen uit de kas van de provincie. Daarbij komt nog dat al het geld dat van de nationale regering komt voor de provincie en de gemeenten langs de volksvertegenwoordiger en de gouverneur komt. Die laden dan wel zelf eerst hun zakken vol en met de rest spelen ze hier en daar Sinterklaas volgens dat zijzelf goed vinden. Iemand die niet braaf is krijgt dus niks. (Zo was dat vroeger ook met Sinterklaas, de 6de december hé?) Zo gaat dat hier; en wij maar hopen dat het bier een keer zal beteren. Wij doen dat eigenlijk al meer dan veertig jaar. Maar de corruptie wordt erger. Om niet te vergeten: een dikke proficiat met de Jet Jorssen prijs. Ik heb haar niet gekend, maar ik weet wel dat zij heel veel van haar volk, de Vlamingen, hield en er veel voor gedaan heeft. De erkenning en de waardering betekent meer dan de prijs zelf, en het is wel niet om die erkenning en waardering dat ge U zo inzet, maar het doet toch zeker deugd. Ne keer dat het gebouw dat nu bijna af is geschilderd wordt, maar wel pas volgend droog seizoen, dan komen er twee namen op: ‘ DE BRUG’ en ‘KLIMOP’. Klimop is de lagere school in Gooreind die niet alleen hun .steentje, maar een hele vracht stenen hebben bijgedragen om bet project te verwezenlijken. Heel veel groeten en tot heel binnen kort als ik de formulieren kan opsturen. Dat het U allemaal goed moge gaan. Brief van december 2004 De laatste drie weken zullen niet rap vergeten zijn hier in midden en noord Luzon (het grootste eiland hier in de Filippijnen, drie keer zo groot als België). Het begon met dagen en nachten aan een stuk regen, tot er duizenden hectaren onder water stonden, ook hier in Pudtol. Gelukkig geen doden hier. In andere provincies waren ze niet zo gelukkig : honderden doden, veel vermisten en gewonden en honderden families die huis en have en goed verloren, alles meegesleurd door het water dat tot aan de daken reikte. Een paar dagen later weer een sterke tropische storm en weer van hetzelfde en dan nog wel in dezelfde provincies : doden, gewonden en vermisten en alles kwijt. Vlak erachter weer zo een storm met windsterkte van 185 km per uur, met weer evenveel slachtoffers. Gelijk ik vroeger al schreef : de reden waarmee iedereen het eens is, is de illegale ontbossing die meestal in handen is van gouverneurs en volksvertegenwoordigers. Er is hier zelfs een ministerie ter bescherming van de natuurlijke rijkdom : bossen, rivieren en mijnen. De minister gaat nu een onderzoek instellen naar de schuldigen onder zijn ministerie, want hij geeft zelf toe dat de illegale ontbossing bestaat en de oorzaak is van die rampen. Eigenlijk zou hij de eerst moeten zijn om in de bak te vliegen, want hij weet dat het bestaat en hij heeft er nooit iets tegen gedaan. Hij is er zelf zeker wel enkele miljoenen rijker mee geworden. Hier op de missie gaat alles redelijk wel. Onze school is al een tijdje af en in gebruik
11
en de vergroting van de kerk is onder dak. Nu zitten we weer vast want er is geen cement te krijgen hier in de omtrek om de vloer te cementeren. De wegen zijn kapot omwille van die tropische stormen. Voor de rest zijn alle gebouwen in heel goede staat. Ik had zo gedacht van hier dan nog rustig een jaar of vijf voort te doen als ik het geluk zou hebben van leven en gezondheid. Maar nu komt onze bisschop roet in het eten smijten. Hij is op zoek moeten gaan naar een econoom voor zijn bisdom en hij vindt er nu niks beters op dan een oud paard van stal te halen. Ge kunt allicht raden wie dat paard is : ja juist : ‘Ik, zei de gek’. In januari pak ik dan mijn spullen bijeen om voor de elfde keer te verhuizen. Mijn nieuw adres dan : Pater Anthonissen, Tabuk Pastoral Center, Bulanao, Tabuk, 3800 KALINGA, Philippines. Mijn beste wensen voor een Zalig Kerstfeest en een zegenrijk Nieuw jaar voor U en alle mensen van de Brug en de leerlingen van BuSo Berkenbeek. Correspondent: Fons Elst
JAN LENS – India
zomer 2004
‘Mijn beste mensen, Vanaf 1949 leef ik in India, en goddank ben ik nog altijd werkzaam voor zover ge dat van een 82-jarige kunt verwachten. Op 24 mei hebben 14 novicen hier hun eerste geloften afgelegd als Salesianen van Don Bosco. Ze waren met 19 begonnen, 5 hebben het onderweg opgegeven. Een andere groep van 14 zijn het noviciaat begonnen, zo gaat ons werk in India vooruit. Europeanen zijn er niet meer, ik ben de enige ‘blanke’ hier in Andhra Pradesh. Zo moet het zijn. In India zijn we -verschiet niet- met 2500 Salesianen aan het werk. En ik zeg : aan het werk, want stil zitten we niet. Zo zijn we nu, in Hyderabad-stad een beroepsschool aan het bouwen voor straatjongens -hier zeggen we : voor YAR (youth at risk). In heel India zijn we gekend als jeugdwerkers. De verlofperiode is nu ook achter de rug. Verlof valt hier samen met het heet seizoen april-mei, en zelfs de moesson belooft beter mee te werken dan voorheen. We hebben een drietal jaren droogte achter de rug, dat was ook heel erg voor de gewone mensen hier, maar dat schijnt hier ook achter de rug te zijn. Ik dank u voor uw jarenlange hulp, en ik wens u Gods zegen, voor u persoonlijk en voor allen die u dierbaar zijn.’ Correspondente: Inge Beyers
12
LOUISE SMEULDERS – Brazilië
19 augustus 2004
Adres : SMEULDERS Louise, Irmâ RENATA, Av. Cel. Prates, 276, 39.400-104, MONTES CLAROS, M.G., Brasil.
Hartelijk dank voor uw schrijven. Hierbij dan de formulieren, hopelijk zijn ze goed ingevuld. Zuster Veerle gaf haar formulieren reeds mee met haar familie. Die zijn hier geweest verleden maand. Zij zijn ook komen filmen en hebben foto’s gemaakt van de ploeg die hier de soep klaar maakt. Ze filmden ook de wijk waar de soep bedeeld wordt. Nog eens heel veel dank aan allen die zich zo inzetten voor ons werk hier, zonder jullie hulp kunnen wij dat werk hier ook niet doen. Maria das Graças is een vrouw waar ik altijd op kan rekenen als ik naar de vergaderingen moet. Zij bereidt de soep, bezoekt de armen en werkt op de post van de gezondheid. Zij begint daar om 7 uur ‘s morgens. Voor zij naar haar werk gaat bezoek zij eerst nog een arme vrouw die suikerziek is. Zij gaat haar ‘s morgens en ‘s avonds inspuiten met insuline. In Montes Claros zijn ook verschillende Deense families die in het laboratorium van de insuline werken. Zij komen hier aan de mensen leren hoe zij de insuline moeten bereiden. Die families willen allen een kindermeisje, maar dan moeten onze meisjes wel Deens of Engels kunnen praten. Het is voor onze meisjes heel moeilijk, want ze kennen dikwijls hun eigen taal nog niet goed. Zo is dat dan weer een job voor de rijke meisjes. Ik denk dat er wel 60 families zijn. Het laboratorium Biobras heeft ook veel werkvolk aangenomen. Vermits er in oktober verkiezingen zijn voor een burgemeester wordt er weer van alles beloofd. Lula zal zeker weer zijn best doen om verkozen te worden. Naar het schijnt heeft hij zijn tweede vliegtuig al in de maak. Hij wordt langs alle kanten bekritiseerd. Hier is nog altijd veel werk, ik moet zeker nog niet gaan doppen. Nog eens veel dank voor alles. Brief van 30 oktober Nu het een lang weekend is profiteer ik ervan om wat te schrijven, want ik moet nog veel brieven beantwoorden. Met mij is alles nog goed en aan werk ontbreekt het mij niet. Morgen is het in Montes Claros terug kiezing voor een burgemeester. Op 3 oktober waren er verkiezingen voor een burgemeester en raadsleden. Er waren 3 kandidaten. Eén is er weggevallen en nu moet er onder de twee gekozen worden voor een burgemeester. Morgenavond zullen we dan weten wie het is. Dokter Athos (één van de kandidaten) werkte in de Santa Casa. Hij is een goede dok-
13
ter en de meeste dokters werken nu opdat hij zou winnen. De andere kandidaat Taden was als eens burgemeester. Hij heeft nog veel schulden van vroeger. In het college belooft hij dingen die onmogelijk zijn zoals bv. een metro hier in de stad. Kunt ge u indenken : de meesten van onze armen hier in de wijken rond de stad weten zelfs niet goed wat een metro is. Wij hopen dat dokter Athos wint. Nu in deze verkiezingstijd wordt er weer veel beloofd. We zullen zien in januari. Ze beloven alle twee werk. De huidige burgemeester doet niet veel meer en diegenen die al verloren heeft was zijn kandidaat. Zelfs de gouverneur kwam naar hier, maar het heeft niets geholpen. Het had zelfs een verkeerde uitwerking. Nu wil ik u eerst en vooral vragen om alle vrienden die op het missiefeest hielpen in Achterbroek heel hartelijk te danken voor hun grote inzet en al het werk dat zij voor ons missionarissen doen. Onze Lieve Heer zal hen allen en hun families zegenen. Daar bid ik heel speciaal voor. Eén van onze zusters was toen in België om een zieke medezuster te begeleiden, die toen overleed. Zij vertelde dat zij met de zuster van Berlaar was gaan eten in Achterbroek en ze zei dat het heel goed was. Wil je een dankwoordje in het boekje van De Brug zetten a.u.b. De meeste mensen lezen dat en zo zal ik niemand vergeten te danken. Ook dank ik allen die gingen eten en die zo bijdroegen voor het wellukken van die dagen. We kregen veel geld om voedingsmiddelen te kopen voor onze armen hier. Er zijn hier veel mensen die honger lijden omwille van de werkloosheid. Met mijn werk is alles goed. Spijtig is de persoon die mij hielp voor de aankoop van de groenten van de soep verhuisd. Nu moet ik dus iemand anders zoeken en betalen voor dat werk. De groep maakte een project voor Adveniat, maar daarop kregen ze een negatief antwoord. Ik zoek nu een camionette om de klaargemaakte soep rond te brengen naar de arme wijken. Momenteel is hier alles gesloten en gaat deze brief pas woensdag weg. Hartelijke groeten aan iedereen. P.S. Vandaag is het al 1 november en dokter Athos is verkozen als burgemeester. Correspondent: Roland Putseys
14
HERMAN COENRAETS – Congo
September 2004
Adres : COENRAETS Herman, Paroisse St.-Leonard, Quartier Mbudi, Commune de Mont Ngafula, Ville de Kinshasa, BP 1800 Kinshasa I, Congo.
Kinshasa en de ‘ongeweldige vredesactie’... Zoals verleden jaar 2003, op eind juli en begin augustus 2004 gaven Frans Overlaet en Christiane Hendrickx weer de vijfdaagse sessies : ‘Oser aimer en paix, la Communication Non Violente et la Loi’, om kandidaat - vredesanimatoren verder te vormen. 8 Kandidaten volgden die voor de tweede maal! De deelnemers van verleden jaar die konden opkomen voor een verdieping waren ook op post. Al die leergierigheid en aanhankelijkheid deed ons deugd! Onze brochure van 155 bladzijden ‘Oser aimer en paix, la Communication Non Violente et la Loi’ was ondertussen gedrukt op 1.000 exemplaren (in het Frans) aan 5 euro/stuk. Het handboek werd gebruikt onder de sessies, wat veel tijd en uitleg bespaarde. Elk van de 50 deelnemers kreeg gratis een exemplaar als aanmoediging om persoonlijk en in groep verder uit te diepen: bewustwording en waardering van behoeften, in geven en ontvangen. Na de sessies waren er 4 kandidaten om de 113 geïnitieerden regelmatig bijeen te roepen voor verdiepingsdagen in de vorm van ‘groupes de travail CNV (Communication Non Violente)’. Met drie juristen, enkele leraren en schooldirecteurs alsook kaders van basisgemeenschappen, schiet de vredesactievorming wortel! Enkele anekdotes: – 3 deelnemers en Frans Overlaet eveneens, zakten daar hun stoel... goeie stoelen tekort! – De waker van het centrum: Florent, ontvangt de bezoekers onder de blote hemel. Immers het gras van het dak van zijn paillotte-ontvangsthuisje is rot en als het regent wordt hijzelf en zijn computer er nat ... + de bezoekers. – Een piek van 380 Volt in het kwartier deed verschillende lampen boven ons hoofd kapot spatten en enkele transfootjes verbranden... – Voor de veiligheid werd als schuilplaats de goot op het dak geïnspecteerd.. – Verplaatsingsmoeilijkheden: jeep in panne, vervangjeep ook in panne, een bevriende helper zijn auto eveneens in panne ... een volledige dag ging eraan om 30 km te overbruggen. Alles is kalm gebleven. We moesten niet over de muur springen met ons paspoort om gevreesde bende plunderaars te ontvluchten, zoals begin juni jongstleden toen de ‘papas de la rue’ de UNO-depôts en huizen plunderden en in brand staken... En de derde staatsgreep van dit jaar laat nog op zich wachten. Niettegenstaande dat is uw steun toch wel een beetje ‘bibbergeld’ geworden. Hartelijk dank. Correspondent: Frans Overlaet
15
FONS VAN HOOYDONCK – Haïti
27 september 2004
Adres : VAN HOOYDONCK Fons, Mon Rêve, B.P. 1594, PORT-AU-PRINCE, Haïti (West Indies).
Zojuist ben ik in Port-au-Prince toegekomen en heb ik de e-mails doorgenomen. Denk voor jullie meeleven. Goddank, Hinche bleef gespaard... haast geen wind en wat Belgisch nat. Haïti 200 jaren onafhankelijk... En jaar van cyclonen van allerlei soort en steeds met slachtoffers. Een viertal maanden geleden was er reeds een natuurlijke met 2000 doden hier en in de Dominicaanse Republiek. Cycloon Yvan was ook zeer brutaal, maar Jeanne, een tempete hier, deed erger in Haïti. Gonaives is een grote vlakte aan de zee. mensen die Haïti bezochten weten waar Gonaives ligt, tussen het noorden en de hoofdstad. Op vele plaatsen loopt de weg op dezelfde hoogte als de zee. Als de zee nu ‘kookt’ en bij grote regens zoals bij Jeanne en die zich traag verplaatste, regen vanuit de bergen. Al dat water naar die vlakte, wel, dan betaalt men een grote prijs. Nu vertelt men dat er zoiets gebeurde in ‘54, maar er is groot verschil met nu : een grote bevolkgingsstijging en men bouwde maar waar men een stukje grond vond. Die rampen kunnen nog altijd gebeuren. Dit jaar zijn er vele cyclonen, meer dan normaal. Vermoedelijk werden vele mensen en dieren door de watervloed verrast en in het slijk bedolven. Deze morgen sprak men reeds van vele doden. Er ontstond wel een grote solidariteit in het land en ook in het buitenland : maar de mensen hebben dorst, geen voedsel en alles is verloren, zelfs het meest elementaire. De Blauwhelmen moeten proberen wat orde in de zaak te brengen, maar de zwaksten verliezen steeds tegenover de sterkeren. Er was geen keuze : men moest massagraven gebruiken en dat ligt heel gevoelig voor de Haïtianen. Er nu is er het gevaar van epidemieën en alle andere soorten ziekten. Er was natuurlijk geen telefoon en men kon enkel naar Gonaives per helikopter. Alles ligt plat, ook het economisch leven. De mensen vechten voor wat voedsel, maar velen zijn uitgeput. Het Haïtiaans geloof ? Hier in Hinche zeggen vele mensen dat Aristide een afspraak heeft met de goden van de zee. In Gonaives begon de opstand tegen hem en vanuit Gonaives ging dat toe over gans Haïti. Anderen spreken over de tijd van Noë... Gods straf ??? Het is er. Ik hoorde dat jullie veel beelden zagen op T.v. Ellendig, een catastrofe. Vele landen kwamen met hulp over de brug. Ook de Europese gemeenschap, ook vanuit een Brussel. Hopelijk helpt het een beetje om de Haïtianen wat menselijker te laten leven. Niet zolang geleden hoorde ik dit gezegde : hongersnood is het beste wapen voor vernietiging. Morgen moet ik terug naar Hinche. Ik moest dringend geneesmiddelen komen ophalen. De weg is enorm slecht. Voor die 120 km hebt ge minstens 6 uur tijd nodig. Dat was dus een klein beetje nieuws vanuit Haïti. Beelden heb ik niet gezien over Gonaives. Hartelijkste groetjes. C o r r e s p o n d e n t e : B e r n a d e t t e Va n L o o v e r e n
16
GERARD GEYSKENS – Suriname
28 september 2004
Adres : GEYSKENS Gerard, Verl. Mahonielaan, 27, PARAMARIBO NOORD, Suriname.
Guido Gezelle schreef het reeds : ‘Het blommeke van dankbaarheid groeit in weinig hovekes’. Het groeit wel in ons Surinaams hoveke... maar met de grote hitte die wij in de maanden augustus en september hebben, moet in dat hoveke wel regelmatig gesproeid worden. Dus was het goed dat wij nog eens herinnerd werden door het tijdschrift en een e-mail om wat nieuws te laten horen. Mijn twee broers, René en Jozef, waren op vakantie in België en dan is het voor één persoon wel eens wat veel. Daarbij komt dat die natuurlijke pacemaker die de Heer ons gegeven heeft na 65 jaar zo af en toe begint te falen... en dan is er paniek in het hart en moet men wat opletten. Met het broodjesproject loopt het prima. Wij zijn nu zo goed georganiseerd dat wij voor bijna elke dag van de maand een sponsor hebben voor beleg en wij met de geldelijke bijdrage van de mensen het brood kunnen kopen. Wij hebben nl. bedrijven en firma’s gevraagd of ze bv. een wiel kaas per maand of een dozijn pindakaas of choco kunnen sponsoren, één keer per maand, en dat is gelukt. Het project kan zich voorlopig zelf bedruipen. Begin september hebben wij naar de gezinnen waarvan kinderen een broodje krijgen op school, een zak rijst van 25 kg gebracht en twee liter spijsolie, want als ze door het jaar geen schoolbrood voor hun kinderen hebben, dan zal het ook geen vette zijn gedurende de vakantie. Het gaat om 65 gezinnen waarvan ten minste twee kinderen naar school gaan. De rijst wordt door de medewerkers van het broodproject persoonlijk aan huis gebracht, waardoor wij de huiselijke situatie beter leren kennen. Het bemoedigt op deze wijze de mensen met meer liefde te werken. Ook hier geldt : ‘Ongekend is onbemind’. De scholen die in verbouwing waren zijn klaar. Nu gaat onze aandacht naar de bouw van een middelbare school, aangezien de wijken waar wij werken zich erg uitbreiden en ondanks het bestaan van het condoom, worden er hier nog flink wat kinderen geboren.. Wij zijn in onderhandeling met het ministerie om een stuk grond te krijgen waarop wij dan die school willen bouwen. Het is grootnodig omdat nu veel kinderen van 11 en 12 jaar een afstand moeten afleggen van 10 tot 12 km voor een school. Dat zet de ouders voor een hoop vervoersproblemen; maar daar hoort u te zijner tijd nog wel van. Het eerstvolgende project dat we u willen voorleggen is de bouw van een jeugdlokaal te Geyersvlijt. Het is een buurt met jonge gezinnen en veel jeugd. De onkosten van de bouw zijn geraamd op 23.000 euro. Ziet u het voor mogelijk dat de vele vrienden van de Brug een deel van dit bedrag kunnen samenbrengen ? Als het echt niet kan omdat ook andere projecten voorrang hebben, blijven wij evengoed vrienden. U moet zelf beslissen waar de nood het hoogst is.
17
Zo lieve vrienden van de Brug dit was het weer voor vandaag. Ik ben van plan op 27 december naar België te reizen voor ons provinciaal kapittel. Ik hoop te blijven tot 16 februari en zal mijn best doen u in Essen te bezoeken. Indien u mij op tijd op de hoogte brengt van dag en uur van vergadering ben ik bereid persoonlijk meer uitleg te geven over ons werk hier. Intussen wens ik u allen een mooie herfst en niet te koude winter toe. Heel veel vreugde aan uw werk en af en toe eens een ‘blommeke van de dankbaarheid’ al is het in de vorm van een dankbaar gebed. Groeten van onze mensen hier, van mijn broers en van mijzelf. Nota: de tekening en begroting van de jeugdzaal stuur ik per post. Correspondent: René Gabriëls
LUDO VAN DE VELDE – El Salvador
9 oktober 2004
Adres : VAN DE VELDE Ludo, Residencial Colinas de San Francisco, Pasaje 5-B, Casa # 19, SAN SALVADOR, El Salvador.
Ik bekijk even de post, altijd deugddoend bericht van jullie te ontvangen. Deze dagen ontving ik ook het laatste nummer van het Brugtijdschrijftje. Guy – ik ben terug: het begon te beven..... Lupita zat naast mij te studeren ... wij naar beneden, de deur open … de planten die ophangen aan de muur bewogen van links naar rechts, de lamp boven de tafel zwiert ... Ook al zijn het enkele seconden ... die duren altijd lang. Lupita greep me vast. We stonden onder de deurpost. Lupita’s hart bonsde vlugger ... De ervaring van de aardbeving zit er bij ons allemaal nog heel sterk in. In de loop van deze week heeft het enkele keren gebeefd. – Ik ben dus ondertussen terug aan de computer. Het leven gaat verder.... Nu, ik zou toch geen aardbeving meer willen meemaken, eentje in het leven is wel meer dan genoeg. Maandagmorgen om 04 uur vertrek ik naar Rabinal in Guatemala, waar ik tussen 10 en 11 uur zal aankomen. Dan begint een hele week opvolgings- en evaluatiebezoek bij vier collega’s coöperanten in drie organisaties. Ik hoop vrijdagavond (waarschijnlijk laat) thuis te zijn. Voordat we naar België reizen staat er nog heel wat op het programma: verschillende jaarlijkse evaluatiebezoeken bij een andere collega in Guatemala (in Jocotán - waar ik zelf in 1977 mijn eerste stapjes gezet heb), bij 4 collega’s in El Salvador; dan nog een regionale ontmoeting en vorming van drie dagen met de 30 Volens coöperanten in de regio (ook in Rabinal, Guatemala). Een collega uit Nicaragua komt nog een dag naar hier om af te spreken zodat hij vanaf volgend jaar wat taken van mij in Nicaragua kan overnemen. Het is gewoon te veel. In Volens zijn er collega’s regionale coördinatoren (in andere regio’s) die maar 15 coöperanten hebben en die ook voltijds werken. Nu, onze grotere kinderen zeg-
18
gen het mij ook: papá je bent te veel weg.... We zoeken hoe we er toch een kous kunnen aan passen. Voor onze kinderen gaat het naar het einde van het school jaar. Lupita begint volgende week de eindexamens en ze beëindigt dan het lager middelbaar. De volgende week begint Elisa ook de eindexamens van het tweede semester van haar eerste jaar (communicatiewetenschappen) aan de universiteit. We hopen dat het allemaal goed zal zijn, zodat er een verdiende vakantie kan komen. C o r r e s p o n d e n t : G u y Ve r p o t e n
AUGUSTE MOANDA – Congo
12 oktober 2004
Adres : Père MOANDA Auguste, MBANZA-NGUNGU, Ninoofsesteenweg, 548, 1070 Brussel.
Ik hoop dat deze mail u in goede gezondheid treft en dat de Heer uw familie en uw activiteiten zegent. Het gaat goed met mij en ik wens voor u hetzelfde. Mijn activiteiten in de parochie gaan goed. Laatst hebben wij Pater Hugo Gotink ontvangen die teruggekeerd is van vakantie uit België. Zo hebben wij ook wat nieuws uit België ontvangen. Veertien dagen geleden heb ik u met de Belgische post de documenten van de Brug toegestuurd. (Evaluatie van het project van 2004, document van de ontvangen steun in 2004 en voorstel voor een nieuw project in 2005). Ik hoop dat deze documenten goed en tijdig zijn toegekomen. Voor het project van 2005, stellen wij voor om het project van 2004 verder te zetten. We willen de werken verder zetten op het veld voor het voedingscentrum. We gaan de akker vergroten en de teelt van soja toevoegen. Dit hebben we vorig jaar niet kunnen doen door de droogte. Verder, niets speciaals. Ik wens het allerbeste voor u en uw familie. Correspondente: Paula Ansoms
19
MENARDO ALCOBER – Filippijnen
13.10.2004
Adres : email :
[email protected]
Mail toegekomen bij Gerarda Hoefman. Gegroet aan u en aan al de Brugleden. Ik heb de moed bijeengeschraapt om u te schrijven opdat ik terug zou worden opgenomen in de lijst van de projecten. Ik dank u voor uw begrip. Ziehier mijn project voor 2005. Sinds mijn aankomst na mijn missie in Congo heb ik me ingezet voor de jongeren van ‘Smokey Mountain’, voor de muziek en voor de sport. Wij zijn blij u te kunnen zeggen dat wij onze parochiekoren momenteel op punt stellen. In de koren zingen kinderen van 8 tot 14 jaar en jongeren van 15 tot 25 jaar. Wij willen onze koren voorzien van gitaren, een elektrisch orgel, nog andere instrumenten, alsook een drum of percussie-instrumenten; Wij gaan ook in verschillende gemeenschappen zingen en zouden daarom willen zorgen voor uniformen voor ieder koor. We hebben nu 4 koren. De anderen worden nog opgestart. Wij zorgen ook voor choreografie omdat wij soms concerten geven. Verder nog wat over de sport. We hebben een tiental basketploegen. Ik heb een voorbereidend tornooi georganiseerd om de jongeren die een beetje uit het oog verloren zijn toch al een activiteit te bieden. We hebben ook basket-, volley- en voetballen nodig. Ik heb de jongeren al wat ingeleid in het voetbal dat volledig onbekend is hier op de Filippijnen. We hebben uniformen nodig voor elke ploeg met de naam van de ploeg erop, zodat de speler het uniform of het shortje niet als zijn eigendom kan meenemen. Ik heb uitgerekend dat ik dus de helft van de gift van de brug aan onze koren zal besteden en de andere helft aan de sport. Maar alles gaat uiteindelijk naar één project : de jongeren. ............... Ik hoop een duidelijk zicht op mijn situatie te krijgen en een goedkeuring voor mijn project voor de jongeren van ‘Smoking Mountain’ en ‘Dagat-Dagatan’. Wil mijn groeten doen aan alle leden van De Brug die bijdragen aan het jaarlijkse welslagen om de armen en behoeftigen te steunen. Genegen groeten.
FREDDY DE GEYTERE – Guatemala
28.11.2004
Adres : DE GEYTERE Freddy, Casa Parroquial 12013, EL TUMBADOR, Guatemala, Central America.
Een zalige Kerst en een gelukkig nieuwjaar. Aliëntatie anno 2004. Een praktische toepassing. Het zijn nu opnieuw de drukste maanden van het jaar, met de gewone activiteiten rond Kerstmis en het feest van de driekoningen, patroonheiligen van onze parochie. Dit jaar gaan ze voor de eerste keer een ‘El baile del conquistador’ opvoeren (de dans van de veroveraars). Dat is een pareltje van illustratie bij Sigmund Freud’s theorie van de aliëntatie vind ik. Een groep indianen, verkleed als Spaanse veroveraars, defileren met indianenpasjes heen en weer door de straten, in Spaanse soldatenuniformen van die tijd, uitgedost met spiegeltjes (een allusie op het feit dat de indianen domweg hun goud inruilden voor spiegeltjes), met een Spaans masker op hun hoofd, enz…(en meestal zo dronken als een varken). Persoonlijk vind ik daar geen kunst in en zelfs beledigend voor de waardigheid van de indianen. Maar blijkbaar lachen de mensen hier graag met hun eigen stommiteiten… de zwarten in Afrika kunnen nogal anders dansen en klederdrachten uitvinden. Ik heb daar nooit goed weg mee gekund en ik denk dat het eerder de onderdanigheid aan de Spanjaarden uitdrukt dan wel een verzet, zoals ze soms schrijven. Er is al van alles geschreven over die Spaanse verovering. De echte waarheid zal wel zijn dat het niet veel inhield mensen te onderwerpen die in de 16° eeuw nog steeds in het steentijdperk leefden. Enfin, we gaan het ‘toelaten’, eerder om geen ruzie te maken met de mensen dan wel om wat anders. Ge moet hier inderdaad weten wanneer ge iets verbiedt of toelaat. Er zijn al veel pastoors ‘gesneuveld’ omdat ze ergens een onnozelheid wilden afschaffen. Vertelde ik ooit de historie van Quetzaltepeque (Wat een naam) Daar vierden ze op palmzondag de processie van het ezeltje. Die moest dan op Palmzondag Jezus dragen tijdens de processie. Maar dat was altijd een zuip- en slemppartij, en de pastoor wou dat veranderen. Hij wilde het ezeltje niet meer geven. De mensen organiseerden een grote volkstoeloop, en ze begonnen te roepen en te tieren: ‘ Geef ons het ezeltje, geef ons het ezeltje’. Waarop de slimmerik buiten kwam en riep: er zijn hier al ezels genoeg, er staan er 3.000 voor mijn deur’. Hij heeft nogal mogen lopen, die kerel.
21
Nieuwsjes van de parochie (Steeds met steun van ‘De Brug’!!) De school: We zijn nu volop bezig met de bouw van een nieuw atelier voor onze timmer- en ijzerafdeling van onze lager middelbare school, die specifiek georiënteerd is op praktische kennis. De meisjes leren koken, vanaf dit jaar gaan ze ook leren naaien. Eens hun lager middelbaar gedaan zullen ze dat dan ook reeds kennen. En in de gehandicaptenwerking zijn we nu gestart met een sportploeg voor gehandicapten. We deden mee met de nationale spelen van Guatemala, en kregen daarvoor uniforms en trainingspakken van sponsors. In februari starten we dan met de aanleg van een sportpleintje van 25 meter op 15. Dan is ons stuk grond in colonia San Antonio praktisch volzet. We hadden nog nooit zoveel gehandicapten als nu. (140) Boorput: En in februari gaan we ook nog boren tot 150 m diep, om drinkbaar water te hebben in onze instellingen. Vandaag heb ik de ‘toelating’ van de burgemeester reeds gekregen, en overmorgen komen de ingenieurs hun berekeningen maken. Tegenwoordig moet ik weer elke avond een pomp aanleggen om water uit de leiding naar onze tank te zuigen. En mag ik dan rond drie uur ‘s morgens weer eens optrekken om af te leggen, want dan beginnen de mensen op te staan en het water geraakt vlug opgebruikt. Dat spelletje duurt dan tot de maand mei wanneer het weer ten volle regent. Ondertussen is Roberto Tovar, de architect, reeds klaar met de plannen voor de tweede verdieping op de pastorij. Dat is meer een soort duivenkot waar iedereen in en uit vliegt… ik heb inderdaad geen plaats meer voor alles wat we doen. (De helft van mijn eetplaatsje sneuvelde om de naaischool uit te breiden). Vooral ook de jeugdgroep heeft een nieuw lokaal nodig. De naaischool: ook de naaischool heeft meer dan plaats tekort. Dit jaar zijn er 22 naaisters uitgekomen. Dat zijn weeral 22 mensen die niet van de honger zullen sterven. Opvoeding is de allerbeste vorm van ontwikkelingshulp. Dit jaar zijn weeral een gans pak oud-leerlingen afgestudeerd als onderwijzer, enkele ingenieurs zelfs… dat alles geeft me een enorme voldoening, en weegt heel sterk op tegen de vele lasten en zorgen die dat allemaal meebrengt. We gaan begin januari een oud-leerlingen dag inrichten, tijdens de kermis. Dan gaan we eens zien waar al ons volk terecht gekomen is in het leven. C o r r e s p o n d e n t e : K r i s Va n L a n d e g h e m
22
MAURICE VAN GENECHTEN – Burkina Faso30 november 2004 Adres: VAN GENECHTEN Maurice, Paroisse Konadugu, B.P. 13, SINDOE (Province Léraba), Burkina Faso.
Van harte vele groeten en vredevolle Kerstvreugde vanuit de provincie Leraba. Er is wel wat gebeurd, sinds mijn laatste schrijven, dat absoluut niet te voorzien en ook niet te wensen was. Begin oktober begon ik last te krijgen van zeer onaangename en pijnlijke symptomen, die duidelijk verwezen naar een prostaatziekte. Onderzoeken en analysen in Bobo-Dioulasso gaven bevestiging van mijn vermoedens. De rest was rap in kannen en kruiken. Op 12 oktober was ik dus onverwachts thuis voor de nodige (bevestigende) onderzoeken en inderdaad ‘medicatie alleen’ kon me reeds de deugddoende vrije loop terug bezorgen. Gepakt met genoeg pilletjes kon ik dus gerust terug vertrekken op 6 november, want het nieuwe pastorale jaar moest dringend opgestart worden. Maar jaarlijkse controles voor hart, diabetes enz... door de dokters die me goed opvolgen wezen nogmaals uit (voor de derde maal !) dat het harde, warme klimaat van Burkina geen ‘aan te raden biotoop’ meer is voor mij en dat ik, persoonlijk, er maar de gevolgen uit moest trekken. Dat deed ik natuurlijk niet alleen, maar in dialoog met de provinciaals in Burkina en in België en aldus werd het duidelijk dat juni 2005 een verandering van ‘decor’ zou inluiden voor mijn leven en werken. Afscheid nemen en zich elders engageren voor dezelfde idealen, dat is wel de ‘roden draad’ in mijn leven. Dat zal zeker geen verrassing zijn voor God, die ik wil dienen in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid. Maar dit perspectief kan geen aanleiding zijn om me niet ten volle te blijven geven tot de laatste dag. Mag ik dan ook niet op jullie medeleven en hulp blijven rekenen ? Want er blijft nog heel wat te doen. Op zondag 7 november reed ik dan met mijn wagen van Ouaga naar Bobo. Wat laat vertrokken, kwam ik rond 20.00 uur (al goed donker!) tussen Boni en Hundé, op de grote route nationale n° 1, en viel in de handen van ‘des coupeurs de route’. Vijf gemaskerde mannen, die, met een grote droge boom de weg gebarricadeerd hadden en bussen, camions en persoonswagens tegenhielden, revolvers in de handen. Ik, ‘ toi, le blanc’, werd door twee revolvers bedreigd en moest uitstappen en al mijn geld afgeven. In mijn hemdzakje had ik 2000 ft. CFA (ong. 3 euro) en gaf die af. Maar dat kon niet : waar is je portefeuille? Ik gaf die af en daar stak maar 5000 fr. CFA (ongeveer 7,5 euro) in. En de rest ? En in je heupzakje ? Ik gaf dat af en ze vonden er enkel maar mijn paspoort! Magere vangst! ‘On va te tuer’, zeiden ze. Maar meer had ik echt niet. Gelukkig had ik al mijn geld in Ouaga op mijn rekening gezet. Toen moest ik de
23
wagen verlaten en vooruitgaan (rapper ! ! met stampen tegen mijn achterste !!) om verder weg mensen te vervoegen die (reeds) op de asfalt lagen met het voorhoofd op de grond. Daar heb ik ook wel 100 minuten gelegen bedreigd door revolvers. Ze doorzochten toen (zo zag ik later) de bagage in mijn wagen en ze hebben toen enkel ‘mijn cellulaire’ (GSM) gepikt. Geen enkele interesse voor mijn laptop of mijn radio. Toen we (een 25 mensen) bemerkten dat ze er niet meer waren, zijn we opgestaan en verder gebold. Met de schrik ervan af gekomen ! Weeral veel geluk gehad bij een klein ongeluk. Dat is altijd mijn ervaring geweest in mijn leven. Maar ik zal er wel op letten om ‘s nachts niet meer op ongekende wegen te bollen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, alhoewel er regelmatig overvallen gemeld werden en worden. ‘n Mens is nooit te oud om bij te leren! Goed aangekomen in Konadugu, hebben we het pastorale werk voor dit jaar bekeken en verdeeld. We dragen nog wel sectorale verantwoordelijkheden (bv. voor mij jongeren, aids-sensibilisatie, bibliotheek ...), maar de dorpen worden meer onder ons priesters verdeeld en aan hen ook toevertrouwd. Zo zijn er 14 dorpen die we (min of meer) regelmatig volgen. Zo kreeg ik 6 dorpen waar alles nog moet starten (contact, eerste groepen catechese in de colleges en/of in de dorpen, elementaire infrastructuren om er te kunnen verblijven en werken, langzame en geduldige vorming van de christenbasis gemeenschap) toevertrouwd. Ik moet echt bekennen dat die nieuwe taken me echt verblijden. Het accent ligt daar sterker op de menselijke relaties die de mensen moeten samenbrengen en ze helpen doen kiezen om zich in te zetten op vele manieren van dienstbaarheid om zo menselijke en gelovige gemeenschappen tot leven te roepen die iets uitstralen. Dat spreekt me ten zeerste aan en het vraagt ook wel heel wat inzet en werk. Wat in al die (beginnende) dorpen van groot belang is , zijn de volgende punten: – het vormen van een gemeenschap, waar verantwoordelijken het leven en het organiseren van de gemeenschap (hoe klein ook) op zich nemen en mensen zoeken voor het organiseren van de woorddienst zonder priester ‘s zondags of de eucharistie met priester – het organiseren van catechese voor volwassenen in Jula en/of in Frans, voor kinderen (op school of niet), of voor de colleges, alhoewel het leeuwenaandeel daarvan wel aan mij doorgespeeld wordt – in deze dorpen zijn er gelovige functionarissen (meestal van overal in ‘t land), autochtone mensen van het dorp (die interesse tonen voor het geloof) en jongeren van overal voor de colleges en die moeten een missionaire zorg hebben voor elkaar – in deze dorpen (toch drie op de vijf) moet een bibliotheek baat brengen aan studenten en cultuurliefhebbers, moet een sensibilisatie en zorg voor zieken (aidspatiënten) tot stand komen (met anderen) en een zorg voor armen – en in al deze dorpen (toch vijf op zes) is er geen enkele infrastructuur om leven
24
en werken voor pastorale werk(st)ers en christengemeenschap mogelijk te maken: geen enkel zaaltje, geen ‘pied-à-terre’, niks ! En ik zou er toch 2 à 3 polyvalente zaaltjes willen achterlaten : Weleni, Wolokoto en Dakoro (ondanks zijn administratieve traagheid om ‘een eigendomstitel te bekomen). Ik ben maar vanaf 8 november gestart en begonnen met die vijf punten. WELENI is gestart met die vijf punten (2 groepen catechese in college, 1 groep volwassenen in ‘t Frans en 1 groep in ‘t Jula). KINKALABA is ook gestart (3 groepen catechese in college en 1 groep volwassenen in ‘t Jula). Dan is er ook WOLOKOTO, ‘n dorp dat reeds 3 jaar stilaan op stap is (3 groepen catechese in ‘t Jula voor dorpelingen en 1 groep voor functionarissen in ‘t Frans). Dit dorp hoopt later ook een college te bekomen !‘? En dan ben ik half gestart met DAKORO waar er 2 groepen catechese zijn in het college. En nu nog KAWOLO en TURNI voor de volgende dagen. Het is een boeiend werk: tot leven roepen, samenbrengen en gemeenschap vormen, Zijn inspiratie en Zijn Geestdrift ervaren om te dienen, om te getuigen en om te vieren, om vol te houden tot het einde en om dan nog verder te doen, gelijk waar en gelijk hoe! Grote dank voor uw vriendschap, medeleven, gebed, schrijven en edelmoedige steun. U zijt altijd mijn grote bron van enthousiasme geweest. Blijft u het a.u.b., ook over juni 2005 heen. Ik omhels u allen. Dank voor uw medeleven en steun, ook in de toekomst. Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar 2005. Correspondent: Bert De Bock
LISETTE DE BRUIJNE – Argentinië
7 december 2004
Adres : DE BRUIJNE Lisette, Colegio Agrotechnico, nro 6, 3763 LOS JURIES, Santiago del Estero, Republica Argentina.
Alweer is er een jaar voorbij gevlogen en staat 2005 voor de deur. 2004 was een woelig jaar in Los Juries, het noordelijke platteland van Argentinië. We hadden hier een interventie in de provincie. Argentinië is een federaal land en de provincie had heel wat economische en sociale problemen. Men sprak over een feodaal systeem, de gouverneur was oppermachtig … er werd heel wat verduisterd. Dat maakte dat de president diende tussen te komen en de provinciale regering werd afgezet. Er kwam een regering met functionarissen uit Buenos Aires, die ‘alles’ zouden regelen, of tenminste in nieuwe banen leiden tot er verkiezingen komen volgend jaar, in maart 2005. Er gebeurde van alles: functionarissen werden vervangen, met heel wat demagogie werden ronkende verklaringen afgelegd. Voor ons verliep het afgelopen jaar wisselend.
25
We geraakten maar niet uit de schulden voor de eetplaats, wat we ook maar probeerden samen met de ouderorganisatie. Zo organiseerden we voetbal, of verkochten we lootjes, of een bingo, enz. We konden de schulden niet aflossen. De situatie op dat ogenblik was dramatisch. Met bijstand van de burgemeester kregen we een onderhoud bij de Secretaris van Onderwijs. Dit leidde tot een gunstig resultaat. In het college bekwamen we een verhoging van de maandelijkse bijdrage van de staat voor de eetplaats. Zo ontvingen we voor de eerste maal sinds al die jaren dat ik hier werk in augustus 3.792 peso’s, in plaats van 979 peso’s. Dit bedrag hebben we nodig om maandelijks rond te komen met.de eetplaats, zonder een bijzonder eetmaal te bereiden. Ook bekwamen we een subsidie om het plafond te herstellen van een van de slaapzalen van de jongens, dat met de jaren was neergezakt, en waar er nu slechts golfplaten waren. Kunnen jullie geloven dat wanneer we op zeker moment aan het dak van de eetplaats dienden te beginnen, we erg schrokken toen er een ‘buhoo’ (een nachtvogel, erg groot en wit met de grote ogen van een nachtvogel) in het tussendak leefde die juist jongskens had! Later konden we ook buislampen hangen en ventilatoren plaatsen. Het is hier alweer rond de veertig graden, en wanneer je dan les krijgt of dient te geven is het niet gemakkelijk, noch voor de kinderen, en evenmin voor de leerkrachten. Nu echter blijkt dat de ‘interventie’ nieuwe scholen wil opstarten in de gehuchten vanwaar de kinderen naar het college komen, begrijpen wie het kan. In deze zone waar praktisch niemand studeert, daar doen ze niets, juist daar dienen ze scholen op te richten. Afwachten, ik zal opnieuw trachten met de Secretaris van Onderwijs te spreken. De kinderen zullen waarschijnlijk niet verder studeren wanneer ze 15 jaar zijn, daar eindigt de schoolplicht. De schooldesertatie is groot, zo’n 60 a 70 % in de landelijke zone verlaat de school voor ze 12 jaar zijn. Heel wat jongeren kunnen niet lezen of schrijven, enkel hun naam zetten, waaronder weten ze niet.... In Caritas doen we nog altijd voort met de eetplaatsen, ook al werden de bijdragen sterk gesnoeid zodat we enkele eetplaatsen dienden te sluiten, er blijven nu ongeveer 350 kinderen eten. Met bijdrage uit België tracht ik er één in leven te houden in de wijk ‘Ferrocarril’, daar waar ongeveer 50 jaar geleden een spoorweg was, en waar er populaire (sociale) woningen gebouwd werden. Verder werken we ook met de gehandicapten, met de kinderen die andere capaciteiten hebben. We begonnen met een ‘Taller voor kinderen met andere capaciteiten’, in de zin van ‘leerplaats’ en niet van beschutte werkplaats. We zitten voor het ogenblik in een klein gebouwtje waar we met 8 personen begonnen, van uiteenlopende leeftijden van 6 tot 37 jaar. V oor hen is dat geen probleem, ze zijn erg zorgzaam voor elkaar, een oudere dame zorgt voor de kleinsten en helpt hen soms ook om ze naar huis te brengen wanneer ze niet afgehaald worden. Enkelen zitten in een rolwagen, en gingen nooit naar school, erg jammer want ze hebben geen intellectueel letsel,
26
maar nu hebben ze wel een grote leerachterstand. Wanneer we eind november het jaar afsloten waren er al 12, ze zijn alleen gekomen, en ze zijn zeer gelukkig met ‘hun’ schooltje, want zo noemen ze het. Er werkt een leerkracht van het lager onderwijs, een vrouw, Marcia, van de sociale werkplaatsen van de staat, en een jong meisje, Andrea, 11 jaar, die zeer trouw meewerkt en de kinderen helpt. Zo vroeg ze ons of ze mocht helpen, en natuurlijk, we willen deze kinderen integreren, zodus kwam ze uit de hemel gevallen. Ook helpen we een groep gezinnen met voedingsmiddelen, maar de voorwaarde is om maandelijks naar een’ charla’, een vormingsgesprek, te komen waar we allerlei thema’ s (hygiëne, gezonde voeding, kinderen - ouder relatie, enz.) behandelen. De meeste kinderen werden verstoten door hun ouders, of gewoon achtergelaten door ouders die naar de stad trokken. De grootmoeder, of soms de buren dienen voor hen te zorgen. En uiteindelijk is er ook een groep van mensen die we helpen met melkpoeder, en soms ook met geneesmiddelen, omdat ze allen gehandicapte kinderen hebben, en dikwijls kennen ze een slechte (eenzijdige) voeding. Dit alles totdat we ons beter kunnen organiseren. Het ontbreekt ons aan een lokaal. Ten slotte wens ik jullie allen een zeer schoon kerstfeest en een vreugdevol 2005. Als iemand contact wil opnemen vanaf einde december tot 27 januari 2005 ben ik in België, het doet steeds goed om ervaringen uit te wisselen. Zeer hartelijk C o r r e s p o n d e n t e : K r i s t e l Ve r p o t e n
MAGDA GEUDENS – Egypte
12.12.2004
Adres : GEUDENS Magda, Coptic Orthodox Bishopric, EL QUOSSIA, Province of Assiut, Egypte.
Betreft het trainingsprogramma voor de kleuterleidsters in het opvangcentrum van de ‘Dochters van liefde St.-Vincent de Paul’ in Alexandrië. Op verzoek van Sœur Monique, missiezuster op pensioen, ben ik teruggekomen naar mijn eerste post in Egypte van 5 jaar geleden in Alexandrië. Ik ontmoette haar wanneer ik in El Quossia, in het bisschoppelijk paleis verbleef, tijdens mijn activiteiten in de woestijnschooltjes en mijn weekends doorbracht in Mancheya, waar ik elke keer werd verwend met een flinke Europese maaltijd, om het gemis aan proteïnen van de Orthodoxe armoede aan te vullen. Nu dus terug in een heel andere wereld : de mondaine stad die vanuit de lucht gezien inderdaad verleidelijk schittert als ‘El Arroessa fil Bacher Abiat’ oftewel ‘de bruid van de Witte Zee’, maar die, twee straten verwijderd van de beroemde ‘Corniche’ met
27
fabelachtige mooie gebouwen, een ongekende armoede herbergt, zoals trouwens zoveel andere grootsteden. Het centrum heet ‘Deir Rahman’ ofwel : ‘klooster van barmhartigheid’ en is gevestigd in het voormalige paleis van Pacha Tito, die het aan de Zusters schonk als dank voor de goede zorgen voor zijn bejaarde moeder. Tito’s afstammelingen zijn nu grote industriëlen in Amerika. In het centrum zijn, behalve het klooster met rusthuis voor bejaarde nonnetjes, ook diverse ateliers en een kleutertuin voor opvang, voornamelijk van arme kindjes, wiens ouders vanuit het arme zuiden, het geluk kwamen zoeken in de grootstad en uiteindelijk terecht kwamen in een nog grotere armoede. Ze wonen vaak in de ondergrondse garages waar de vader toezichter is en ze slapen daar in een hoekje tussen kartonnen dozen. Maar overdag moeten ze de straat op om plaats te maken voor de auto’s van ambtenaren enz. Ik woon dus in een appartement van de chef huishouding van de Pacha en wanneer ik het bediendenverblijf buitenga, sta ik in de mooiste tropische tuin van de stad. Tegenover mij zie ik het echte paleis, één van de best onderhouden van de 11.000 paleizen uit de glorietijd van de stad. Het grootste deel van de paleizen zijn thans verworden tot vuile opgeleefde woonkazernes. Naar de kleuterschool dus, met een programma waarbij we de juffen gaan leren dat tieren niet helpt om gezag te creëren , maar dat de kleuters vanzelf rustig worden als ze maar wat om handen hebben : leuke activiteiten aanbrengen, dus met de bijhorende materialen en spellen, puzzels, plasticine, enz En dat lukte 5 jaar geleden niet, de stok gaf meer en vlugger resultaat en koste niets … en voor de zusters was het voedingsprogramma en de medicatie belangrijker dan een doos parels of kleuterschaartjes. Maar nu heb ik zo mijn strategie : ik organiseer een activiteit met gegarandeerd veel kleuterplezier en nog een mooi resultaat ook en tot slot van het spektakel krijgt de juf al deze leuke dingen cadeau. Dank u wel aan de sponsors ! Maar om toch zeker de ‘echte noden’ niet over het hoofd te zien hebben de zusters mij een lijstje gegeven van de bijzondere zorgen die ze ter harte nemen : op de 110 kleuters profiteren er 50 van een volledig gratis opvang, een kledingspakket op Kerstdag en met Pasen en de nodige vaccins en medicamenten. Verder krijgt elke kleuter dagelijks een grote beker warme melk met voedingssupplement en bovendien worden ze medisch opgevolgd door een vrouwelijke arts die elke zaterdagvoormiddag ter beschikking staat van elke mama met haar kindjes. Deze arts is ook steeds aanwezig op de maandelijkse bijeenkomsten van de moeders, waar er een medisch of pedagogisch probleem ter sprake komt. Gisteren ging het dus over het nieuwe gedoe in de klasjes, want er zijn mama’s die reclameren dat er, zelfs bij de kindjes van 3 jaar deze weken geen huiswerk werd gegeven; ‘ Zullen ze wel tijdig kunnen lezen en schrijven als ze nu de hele dag zitten te smossen met lijm en snippers papier?’ Gelukkig voerde de doctora aan dat peuterhandjes nog niet voldoende ontwikkeld
28
zijn om een potlood te hanteren. Maar ook de juf van de oudste kleuters, die van op haar brede stoel achter haar bureau de 38 kleuters met luide stem dirigeert, had het over het ‘spijtige verlies van kostbare tijd’ ! Af en toe is het dus even doorbijten, maar er komen steeds meer supporters van de collegascholen mij vragen om met hetzelfde programma naar hun school te komen. Maandag ben ik gast –(spreker) op een studiedag voor 130 chefs van kleuterschooltjes uit de wijde omgeving van Alexandrië in de chique buitenwijk ‘King Marriout’. Dinsdag bezoek ik een school met afdeling mentaal en fysiek gehandicapte kinderen van de Zusters van Besançon. Verder wacht ik nog op een seintje van Sœur Fernanda, want ze zijn de camionette van Caritas aan het volladen voor een bezoek aan het nabije melaatsendorp van Amreya, op 30 km. van het stadscentrum, en zij weet dat ik er enkele vrienden heb, wiens doordringende blikken en dito geuren ik nooit meer zal vergeten! Zo zie je maar dat de ‘Bruid van de Witte Zee’ nog heel wat verbergt onder haar glanzende sluier … C o r r e s p o n d e n t e : H i l d a Va n L a e r
IRENE PEETERS – Congo
13.12.2004
Adres : Sr. PEETERS Irène, Maison de district, Avenue Colonel Ebeya, 1430, B.P. 9997, KINSHASA 1, Congo.
Via de correspondent ontvingen wij volgend mailtje : Bij verrassing ontving ik een telefoontje van Zuster Irène Peeters. Zij begeleidde een zieke Zuster (Lieve Segers) naar België en is dus voor heel korte tijd in België. Zij zou vrijdag 17/12 al weer terug vertrekken. Na me reeds een mailtje gestuurd te hebben sinds haar aankomst in Kinshasa, belooft ze een langere brief (voor De Brug). Ondertussen dankt zij de mensen van de Brug en iedereen die haar zo goed deden. Ze heeft veel deugd gehad aan haar voorbije lang verlof. Ze moest het weer allemaal gewoon worden in Kin en komt in de volgende brief met de nodige projecten voor de dag. Tot dan... Correspondent: Frans Douwen
29
A.L. DAMEN – België
18 december 2004
Adres : DAMEN A.L., Geluwestraat 10, 2600 BERCHEM.
Blij dat ik weer eens naar ‘De Brug’ kan schrijven. We naderen het mooie feest van Kerstmis. Dan wens ik vooreerst aan alle mensen die rechtstreeks of onrechtstreeks aan de Brug verbonden zijn een ‘Genadevol Kerstgebeuren’ toe en een zeer Voorspoedig Nieuwjaar. Dat het helle en zo veilige Licht van de Ster van Bethlehem U allen innerlijk verlichten mag en veilig moge geleiden doorheen 2005. De meesten van ons hebben het druk, soms té druk, we zitten vaak in ons programma zo ‘vol’... zoals de mensen van Bethlehem zich bij Jozef en Maria verontschuldigden en hen meedeelden dat er ‘geen plaats’ was... dat ‘alles vol’ zat... zodat het Goddelijk Kind geboren moest worden in de nederige stal. Dat het ons wat anders moge vergaan, dat we voor het GEBOREN OF HERBOREN worden van de LIEFDE in ons hart ‘plaats willen maken’. Met de geboorte van de KIND JEZUS wil God ons zoveel GOEDS vertellen, zoveel HOOP doen herleven, tot zoveel LIEFDE aanzetten, dat wij zelf er VOL van zouden moeten zijn. Voor Hem moet er altijd ‘plaats’ zijn. Hij wil ieder van ons bij de hand nemen en ons op stap meenemen. Dat wij het dit nieuwe jaar Jezus tot veilige gids nemen. Ik wens het U van harte toe. Dit jaar kon ik op 21 november aanwezig zijn op het solidariteitsmaal in Achterbroek. Het was gezellig, lekker en leuk ! Het was ook leuk om al die mensen van de Brug in actie te zien voor het wellukken van het opzet van zo’n weldadigheidsdoel. Proficiat voor zoveel inzet en zelfopoffering. En dat alles gebeurt dan om de zovele projecten in de wereldwijde wereld te kunnen ondersteunen. Ikzelf kan daar bij Gods Genade ook van gieten. Stille en oprechte dank daarvoor. Het gaat fantastisch goed in mijn werk bij Wereldmissiehulp in Boechout. In de afgelopen maanden heb ik talrijke scholen bezocht, dit jaar vooral in de streek van Brugge, Kortrijk en Mechelen, om er de kinderen en jongeren klas per klas te bezielen voor solidariteitsacties. Eerlijk gezegd, ze staan er voor open en brengen massa’s nuttige goederen bijeen, die dan vanuit Boechout in containers naar de armen worden verzonden. Voor mij is het een genade bij Wereldmissiehulp te mogen werken als vrijwilliger, maar Brazilië laat ik ondertussen niet los. Op 31 maart aanstaande vertrek ik voor zeven weken naar Brazilië, en ik zal vooral in de streek van Bandeira do Sul verblijven waar ik zovele jaren pastoor was en allerlei sociale projecten uitvoerde. Op 3 april a.s. wordt mijn nieuwe project ingehuldigd. Het betreft de heropbouw-aanpassing-reformatie van de tot voor kort vervallen Santa Casa-kliniek. De Brug steunde mij daarvoor in 2004 met 1.505 euro, dat ik bij mijn vorig bezoek aan Brazilië ‘in de hand’ kon meenemen. 3 April wordt een jubeldag ! Al dadelijk zal ik dan met een nieuw project starten, nl. de hervorming en inrichting van een gehandicaptenschool in het koffiedorp CABO VERDE, op 50 km van
30
Bandeira. De steun van 2005 vanwege De Brug is voor dit project bestemd. Het instituut APAE (gehandicapten) bevindt zich in een erbarmelijke toestand. Echt iets tergend ! Er zijn daar, zoals in het hele binnenland van de staat Minas Gerais, veel gehandicapten en de bevolking (meestal seizoenarbeiders en koffieplukkers) is er zeer arm. Door de gehandicapten dagopvang te geven kunnen ook de moeders gemakkelijker op het land gaan werken. Met veel moed start ik met dit nieuwe project. Als we in 2005 klaar geraken met de heropbouw van dat instituut (wat zal lukken !) dan kan ik voor 2006 volop aandacht schenken aan de inrichting ervan, vooral door de fysiotherapie en revalidatie beter op gang te krijgen. Dat zou dan logischerwijze mijn project zijn voor 2006. Nog veel werk voor de boeg..., maar het blijft nog altijd zo boeiend ! Dank aan de Brug ! Genegen. Correspondente: Angela Blancke
INGE BRACKE – Nepal
20 december 2004
Adres : BRACKE Inge, Shangrila Kids Academy , P.O.Box 7818, Tinchuli-Boudhanath - KATHMANDU, Nepal.
Aan allen een vredevol 2005 toegewenst! Een jaar vol licht en vreugde en aan alle medewerkers van De Brug: veel dank voor wat u het afgelopen jaar voor ons gedaan hebt. De politieke toestand in Nepal is nog steeds duister en onduidelijk. Het rebellenleger en de veiligheidsdiensten blijven elkaar uitmoorden. De grootste slachtoffers van deze strijd zijn de armsten der armen in de afgelegen berggebieden. Zij worden uit hun dorpen gedreven, hun schamele eigendommen worden in beslag genomen. Zij worden verplicht om zowel het rebellenleger als de veiligheidsdiensten onderdak en voedsel te geven. Hun houtvoorraad voor de winter wordt meegenomen en zelfs hun kinderen worden ontvoerd. Ieder gezin moet 1 kind afstaan en deze jonge rekruten worden verplicht mee te vechten. Mensen weten niet meer aan wiens kant ze nog moeten staan. Ze worden langs de ene kant beschuldigd van spionage voor de veiligheidsdiensten en laatstgenoemden beschuldigen hun dan weer van een rebel te zijn. Er is een grote exodus naar India en Kathmandu vanuit de dorpen. Wie terugkeert vindt zijn huisje leeggeplunderd en vernietigd. Om deze redenen is er in Kathmandu een ontzettende toeloop van jonge jongens en meisjes die hun dorp ontvluchtten en in Kathmandu op de straten terechtkomen. Er rest hen geen andere keuze. De weinige opvangshelters voor deze war victims, zoals ze hier terecht genoemd wor-
31
den, kunnen het aantal jonge mensen dat toestroomt amper aan. In februari richtten wij een bijhuis op waar 20 jongens terecht kunnen. Wij hebben hen ingeschreven in een centrum in Sano Thimi waar zij beroepsopleidingen kunnen volgen. Zolang zij deze opleiding volgen en jobloos zijn kunnen zij in het YRPcenter blijven wonen. YRP staat voor Youth Rehabilitation Program. Het is op hun vraag dat we dit centrum opstartten. Zij gaven te kennen dat ze niet op straat willen creperen, dat ze het harde leven beu zijn, dat ze geen drugsverslaafde of dief willen worden. De beroepsopleidingen gaan van automechanicien tot metser, schrijnwerker, loodgieter en kok. Ze mogen zelf kiezen wat hun het meeste aanspreekt. Voor het nieuwe centrum werden 20 bedden, beddengoed, matrassen en keukengerei aangekocht. Ook werden er tafels en banken gemaakt en twee social workers in dienst genomen. De jongens moeten zelf hun huis onderhouden, koken en hun kleren wassen. En zij doen dat met veel plezier. Het is ontroerend om zien hoe zij deze kans met twee handen aanpakken. In het begin zagen we zorgelijke gezichten en bange afwachtende ogen, nu zien ze er ontspannen en tevreden uit. Ze hoeven zich geen zorgen meer te maken over het feit of ze die dag wel eten op hun bord gaan hebben, waar ze moeten slapen. Ze hoeven ook niet buiten te liggen in de kou, want de Kathmandoese nachten kunnen behoorlijk fris zijn. Ze hoeven niet meer bang te zijn van overvallen te worden door straatbendes of politie. Ze mogen gewoon een jonge mens zijn die op een menswaardige manier behandeld wordt. Het oprichten van dit nieuwe centrum is zeker een succes te noemen. Met dank aan U allen die dit mogelijk maakt en 20 jonge mensen een helpende hand aanreikt. Met vriendelijke groeten. Shangrila Home-Nepal : http://users.pandora.be/Shangrila Cor respondent: Koen Cassimon
32
JEF LOMBART – India
december 2004
Adres : LOMBART Jozef, Bishop’s house Ambikapur, P.O. Phunduldihari 497 110, SURGUJA DT CHHATTISGARH, India.
Vanuit Bhaiyathan sturen we onze kerstwensen en bij het begin van het nieuwe jaar 2005 bidden we voor u en uw families voor alle moeilijkheden die je tegenkomt met de kinderen en in uw families. Het eerste wat ik wil doen is U EN UW ‘LEGER’ MEDEWERKERS DANKEN voor de ontvangen giften in 2003 en 2004. Op dit moment profiteren mijn 126 jongens en meisjes van uw generositeit: tijdens de lesuren hoeven ze niet langer op de grond te zitten omdat ze nu op banken zitten tijdens de klasuren van 9 tot 16.00h. Zelfs de leerkrachten hadden geen stoel of tafel. Via deze brief drukken zij hun dankbaarheid uit t.o.v. de Brug omdat door deze voorziening hun leven en werk iets comfortabeler wordt. Op alle tafels en stoelen is er in zeer zichtbare witte letters ‘DE BRUG’ geschilderd. Pater Sylvanus zal binnenkort foto’s van de leraars en leerlingen doorsturen waaruit duidelijk blijkt dat ze genieten van uw gift. Misschien is het voor de Belgen moeilijk te verstaan waarom de regering niet voorziet in zulke essentiële dingen. Toch is het zo. Mijn 70 internen wonen nu in het nieuwe gebouw, geschonken door de wereldorganisatie FASCI van de Sociëteit van Jezus (Jezuïeten). Deze 70 jonge gasten wachten nu vol ongeduld op de bedden, die ze hopen te krijgen, opnieuw van de Brug in 2005. 18 december organiseert de pater een ‘Youth Day’ (jeugddag). Voor deze gebeurtenis heeft hij alle naburige lagere scholen van de omtrek uitgenodigd. Voor deze unieke gelegenheid zullen er 300 à 400 deelnemers samen met hun leraars aanwezig zijn. Dit ‘feest’ zal behalve door de schoolkinderen ook door de ouders en de notabelen van de streek bijgewoond worden. Het zal ook als motivatie dienen om de niet-schoolgaande kinderen ook naar school te doen komen. Pater Sylvanus heeft geen zwarte kas om prijzen te kopen. Als remedie voor deze tekortkoming is hij op bedrijven geld gaan inzamelen bij de kantoorbedienden en zo heeft hij ongeveer 30 euro verzameld om prijzen te kopen voor het winnende team. Er zullen competities gehouden worden in : ‘speeches in Hindi’, zang en volksdans. Het objectief en het doel van deze samenkomst, opgezet door de pater en zijn leerkrachten, is het promoten van de lokale tradities en specifieke melodieën. Door deze bijeenkomst willen de leraars van Bhaiyathan de slapende cultuur wakker schudden en er voor zorgen dat het doorgeven van de gewoonten van de Tribal bewoners aan hun kinderen niet in de vergeethoek geraakt. De vijver die al betaald werd in 2003 ligt nog op uitvoering te wachten. De reden voor dit uitstel heeft met veel dingen te doen, te lang om allemaal uit te leggen. Hij heeft beslist om er in januari van volgend jaar mee te beginnen. Correspondente: Inge Beyers
33
DINA VINCKX – India
Kerst 2004
Adres : Sr. VINCKX Dina, Da Costa Layour 43/1, Cooke Town, BANGALORE 560084, Karnataka, India.
Hartelijke groeten vanuit India. Moge het Kindje Jezus jullie allen zegenen gedurende het nieuwe jaar 2005. Nogmaals dank aan de brug voor het steunen van onze weeskinderen. Correspondente: Wieza Dictus
CIRILO DE PAUW – Colombia
december 2004
Adres : DE PAUW Cirilo, Parroquia San Nicolas, calle 20 nro 5-33, Apartado Aéreo 7394, CALI, Colombia.
Dienstvolle liefde of liefdevolle dienstbaarheid is mijn Kerst- en nieuwjaarswens voor 2005. Lieve groetjes aan de vrienden uit de Kalmthoutse Heide; Genegen. Correspondente: Wieza Dictus
SALVACION TINSAY – Filippijnen
december 2004
Adres : Mrs. TINSAY, Welcome Home Foundation Inc., Vila Valderrama Subd., BACOLOD CITY 6100, Filippijnen.
We zijn heel blij om u de volgende Progress Report van Welcome Home Foundation – Malaybalay te bezorgen. Op 19-21 november 2004 werd er een kamp georganiseerd voor de dove kinderen. Dit vond plaats aan de oever van de rivier die vlaknaast het huis van Mrs. Salvacion Tinsay in Malaybalay ligt. Met het thema ‘Love God, Love Nature’ (Van God houden en ook van de natuur), namen 40 dove kinderen deel en dit onder de begeleiding van de leerkrachten van de kleuterschool, medewerkers en vrijwilligers. Ondanks het regenachtige weer was de sfeer gezellig en de kinderen heel enthousiast. De belangrijkste activiteit was het planten van fruitbomen (80 tropische fruitbomen van twee soorten, namelijk: Rambutan en Lanzones) aan de oever van de rivier. De hoop is dat deze kinderen de vruchten zullen kunnen oogsten en er wat geld mee
34
verdienen binnen 5 jaar. Het kamp was een succes en werd, na het opruimen, met een lekker ontbijt beeindigd! Ondertussen is men er ook met een groententuin gestart en dit rond het internaat waar sommige dove kinderen, die niet afkomstig zijn van de stad, verblijven tijdens de schooldagen. Ze verwachten een goede oogst na het regenseizoen (januari-februari). Door het bestaan van ons school is er nu meer belangstelling en interesse voor de wereld van de doven. De openbare school die vroeger geen steun van de regering kreeg en zelfs geen fatsoenlijke klaslokalen had, begon een nieuwe programma voor speciale onderwijs. Met deze nieuwe ontwikkeling kwam ook de nood voor een opleiding van gebarentaal. Twee klassen van 20 deelnemers zijn aldus opgericht en waarvoor onderwijzers van de openbare school heel veel interesse tonen. Omdat onze leerlingen aansluitend hun onderwijs voortzetten in de openbare school, nadat ze hun kleuterniveau hebben afgemaakt in onze school, vonden we het ook nodig om de lessen godsdienst te blijven bevorderen. Dus beginnen we ook met catechese te geven aan 23 dove kinderen van het 1ste tot 4de leerjaar in het openbaar school waar de lessen godsdienst niet gegeven worden. We verwelkomen tevens onze nieuwe dove medewerker: Norman Pasamonte. Norman heeft besloten om eerst te gaan werken om zo zijn universitaire studies te kunnen betalen. Hij helpt ons met het catechese programma en doet allerlei klusjes in de school en het internaat. We hopen dat de Brug ons verder blijft steunen om zo onze projecten te kunnen realiseren. God helpe ons allemaal. Josephus Alejandrino, Program Officer. Noted by: Mrs. Salvacion V. Tinsay. Correspondente: Marisa Tinsay
35
Voorstellen nieuwe projecten voor 2005 Adriaan AERNOUTS Hulp aan 2 centrums van verwaarloosde kinderen in Muena-Ditu. Ondanks het feit dat de oorlog theoretisch is afgelopen in de Congo, zijn er nog heel veel nieuwe gevallen van weeskinderen, verstoten en verlaten kinderen. Muena-Ditu is een grote stad van een 500.000 inwoners met vele straatkinderen. Een groot humanitair probleem, vooral naar de toekomst toe. Er zijn hier 2 sociale centrums: Mamu Kapi en Bena Dianyi waar ze opvang vinden. Ze krijgen er voeding en opvoeding, kleding, school en medische zorgen en vooral een huis waar ze terecht kunnen, waar ze een beetje thuis kunnen zijn. Dat vraagt heel wat toewijding en financiële middelen. Manu Kapi heeft een 40 tal kinderen, maar daarbuiten zijn er ook anderen die er passeren. Bena Dianyi heeft er 135. Ik kom er regelmatig . Vroeger heb ik dank zij U en ook andere giften vooral Manu Kapi geholpen. Ik voeg er een blad met wat ‘reçu’ bij. Nu zou ik vooral Bena Dianyi willen helpen omdat ze er financieel niet goed voorstaan. Een 135 kinderen eten geven en al wat er bij komt is niet min. Vandaar dus mijn aanvraag voor De Brug, hopend dat het op tijd toekomt. Jan ANTHONISSEN Aankoop van computers voor SANTO ROSARIO SCHOOL. Het is een middelbare school met 296 leerlingen verdeeld over vier jaren. Overal waar afgestudeerde mensen aan het werk gaan hebben ze met computers te maken. Het is ook een verplicht vak in alle middelbare scholen. Verleden jaar kon ik vier computers kopen, elk aan de prijs van een 300 euro. Nog twee van de eerst gekochte, tien jaar geleden, worden nog gebruikt. Er is dus nood aan enkele eenheden meer. Menardo ALCOBER Ik heb de moed bijeengeschraapt om u te schrijven opdat ik terug zou worden opgenomen in de lijst van de projecten. Ik dank u voor uw begrip. Ziehier mijn project voor 2005. Sinds mijn aankomst na mijn missie in Congo heb ik me ingezet voor de jongeren van ‘Smokey Mountain’, voor de muziek en voor de sport. Wij zijn blij u te kunnen zeggen dat wij onze parochiekoren momenteel op punt stellen. In de koren zingen kinderen van 8 tot 14 jaar en jongeren van 15 tot 25 jaar. Wij willen onze koren voorzien van gitaren, een elektrisch orgel, nog andere instrumenten, alsook een drum of percussie-instrumenten; Wij gaan ook in verschillende gemeenschappen zingen en zouden daarom willen zorgen voor uniformen voor ieder koor. We hebben nu 4 koren. De anderen worden nog opgestart. Wij zorgen
36
ook voor choreografie omdat wij soms concerten geven. Verder nog wat over de sport. We hebben een tiental basketploegen. Ik heb een voorbereidend tornooi georganiseerd om de jongeren die een beetje uit het oog verloren zijn toch al een activiteit te bieden. We hebben ook basket-, volley- en voetballen nodig. Ik heb de jongeren al wat ingeleid in het voetbal dat volledig onbekend is hier op de Filippijnen. We hebben uniformen nodig voor elke ploeg met de naam van de ploeg erop, zodat de speler het uniform of het shortje niet als zijn eigendom kan meenemen. Ik heb uitgerekend dat ik dus de helft van de gift van de brug aan onze koren zal besteden en de andere helft aan de sport. Maar alles gaat uiteindelijk naar één project: de jongeren. Inge BRACKE Sinds februari 2004 werd er een centrum geopend genaamd : YRP (Youth Rehabilitation Program) Hier kunnen 20 straatjongens wonen terwijl ze een beroepsopleiding buitenshuis volgen (o.a. automechanieker, metser, loodgieter, kok). De jongeren hebben een leeftijd tussen de 16 en 18 jaar en zijn te groot om nog gewoon school te lopen. Van het ogenblik zij hun opleiding afgemaakt hebben wordt er samen met hen naar werk gezocht zodat zij zelfstandig kunnen leven. In het opvangcentrum wordt onderdak, kledij, medische verzorging en voeding voorzien. Bernadette BUANA Met de goedkeuring van onze provinciale overste stel ik jullie het volgende voor. Vermits onze activiteit zich richt op het basisonderwijs voor de brede lagen van de bevolking, willen wij daarvoor twee zaaltjes oprichten. Eentje voor het onderricht in lezen en schrijven en een waarin naailes kan gegeven worden In bijlage een kostenraming voor de twee zaaltjes van 6 op 4meter. Wanneer dit te hoog gegrepen is, wil ik dit project spreiden over meerdere jaren, ofwel mijn project van de vorige jaren verder zetten d.w.z. ondersteuning van noodlijdende kinderen om hun schoolgeld te betalen. Herman COENRAETS Het project van ‘Vorming van animatoren van Geweldloze Communicatie’ te Kinshasa gaat de geselecteerde animatoren verder vormen en begeleiden in hun activiteiten. Er is steun nodig voor de middelen die ze gebruiken om hun vredesacties aan te passen aan hun milieu: 1° vertaling van oefeningen in het Lingala, eveneens te polycopiëren voor hun eigen publiek in de basisgemeenschappen. 2° kostendekking van centrum ‘antenne CNV’ Rue Beni 19, commune de LEMBA,
37
Ville de Kinshasa, waar ze regelmatig bijeenkomen voor hun voortgezette vorming en de studie voor toepassing ten voordele van hun publiek. Louis DAMEN Het is geweten dat er in het binnenland van Minas Gerais zeer veel ‘gehandicapte kinderen’ (en volwassenen) zijn. Ik bouwde in de dorpen Campestre-Btelhos-Divjsa Nova reeds drie gehandicapten scholen, voor dagopvang, waardoor we al ruim 500 gehandicapten kunnen opvangen, begeleiden en verzorgen. MIJN PROJEKT VOOR 2005: Totale hervorming-inrichting van een gehandicaptenschool in het arme dorp DIVISA NOVA in Minas Gerais, bestemd voor dagopvang van om de 130 à 150 gehandicapten, die momenteel geen opvang krijgen of zich bevinden (dagopvang) in een oud erbarmelijk gebouw. In dit project zit ingesloten: de oprichting en inrichting van een afdeling voor fysiotherapie en revalidatie (cfr. artikel voor DE BRUG van 23 juni 2004). Vincent DIERCKX Geen voorstel Lisette DE BRUIJNE We willen verder werken met deze personen, we willen ook hen bereiken die zich niet alleen kunnen bewegen, die in een bed gekluisterd zijn, soms in erbarmelijke situaties. Dit zal inhouden dat we naast voedsel ook geneesmiddelen en andere hulp zullen verstrekken. De eerste stappen zijn moeizaam, maar we werken constant door en de noden stijgen. Freddy DE GEYTERE Didactisch materiaal voor de lagere middelbare afdeling van de parochiale school. In 2005 zal de lagere middelbare afdeling 54 leerlingen tellen en in 2006 het maximum totaal van 72. Dat veronderstelt een uitbreiding van de didactische middelen waarmee wij reeds volgend jaar een aanvang mee zullen nemen, vooral dan qua handboeken. Voor het merendeel van de leerlingen zijn die veel te duur. (vb. handboek Engels: 9 euro ) Indien wij zelf een handboekenbestand konden aanleggen, dan konden we die boeken verhuren aan de leerlingen, en op die manier op een vijftal jaar de waarde ervan terugwinnen en opnieuw aankopen. Op die manier zou ons project zelfbedruipend worden. Aan een gemiddelde van 25 Euro per leerling, hebben we voor 2005 een budget van 72 x 25 = 1.800 Euro. 0nze aanvraag is dan ons daarvan de bijdrage van ‘De Brug’ een gedeelte te helpen bekostigen. De rest zullen we langs andere wegen aanvullen.
38
Cyriel DE PAUW ASORBAL is het instituut voor doofstommen, waar meer dan 200 families bij betrokken zijn. Sinds enkele jaren werd een schooltje geopend, waar nu een 50 tal kinderen les krijgen. We konden reeds wat didactisch materiaal verschaffen en nu gaan we verder met het uitreiken van studiebewijzen en het betalen van een lerares die voor doofstomme kinderen toneeltjes monteert. Louis FRANCKEN Steun aan onderlinge hulpgroepen in Bardih. De bedoeling van het project is de groepen op te bouwen en in staat te stellen om een effectieve rol te vervullen in de dorpsmaatschappij op sociaal en economisch vlak en op die manier bij te dragen aan de ontwikkeling van de dorpen. Activiteiten : Mensen bewust maken van de oorzaken van armoede en mogelijkheden die te bestrijden Bezoek aan volwassen onderlinge hulpgroepen en Ngo zodat ze voor zichzelf de mogelijkheden kunnen zien. Leiders opleiden. Opleiding voor zelftewerkstelling. Hulp in voorziening van middelen om die op te starten. Er zal een animator (fieldworker) geplaatst worden. Magda GEUDENS Blijven nog 10 parochieschooltjes van het bisdom El Quossia die moeten opgekuist worden en van meubelen voorzien. Het ‘Plan de Nutrition’ loopt door en spoort de meest verzwakte kinderen op. Er loopt ook een medisch programma: insuline injecties voor jonge diabeten. Jeannine GEUNS Analyse van de resultaten van de 2003-2004 middelbare school eindexamens, leverde enkele verrassende resultaten op: in tegenstelling tot de wereldwijde trend, doen de meisjes in Tatarko Yagangat School het een stuk minder goed dan de jongens. Reden hiervoor is de hierboven vermelde Foundation Course. Het curriculum moet opnieuw bekeken worden en wijzigingen moeten doorgevoerd worden in het systeem want de resultaten maken duidelijk dat voor de vakken Urdu, Engels en wiskunde er weinig problemen zijn maar voor de nieuwe vakken slagen de kinderen er niet in om de achterstand bij te werken. In de groep wetenschappen stelt zich het probleem van geen geschikte onderwijzer voor wetenschappen te hebben omdat het budget het niet toelaat. Aan deze twee punten willen we werken in het komende jaar met uw hulp. We zouden graag de meisjes verder individueel steunen met boeken,
39
uniform, schooltas en dergelijke en de bijdragen voor hun schoolgeld willen we speciaal voor de wetenschappen onderwijzer gebruiken. Wij hopen dat jullie het daarmee eens zijn. Gerard GEYSKENS De wijk Geyersvlijt op Paramaribo-Noord is een kinderrijke buurt. Wij werken er veel tussen jongeren van 12 tot 18 jaar. De voorbije vakantie werden kinderjeugdactiviteiten georganiseerd voor kinderen uit sociaal- en financieel zwakke gezinnen. Men leerde er knutselen,boetseren en schilderen. Wij hebben op deze wijk een grote nood aan een jeugdlokaal. De verbouwing van de bestaande sacristie, annex aan de kerk, tot een multi-purpose lokaal kan daarin oplossing brengen. Het kan ‘s avonds ook gebruikt worden voor informatieavonden,zoals onlangs vraag was naar conferenties over drugspreventie en informatie over aids-preventie. De kosten voor de verbouwing zijn geraamd op 20.000 Euro. Hugo GOTINK Zoals voor het werkjaar 2004, is het project van het komend jaar weer tweeledig vooreerst het timmeren van schoolbanken en ondersteuning van twee jongeren in hun studies. 1. Schoolpromotie in Luozi: De lagere school van Ndwenga heeft vier klassen bijgebouwd in 2003-2004 Voor deze gebouwen heb ik met de steun van de ‘Brug’ golfplaten kunnen geven. In het laatste werkjaar heb ik gezorgd voor 10 banken. Voor dit nieuwe werkjaar zou ik hun graag 20 schoolbanken willen schenken. Ditzelfde geldt voor de landbouwschool van Kimpungu. De nieuwe klaslokalen zouden moeten geëquipeerd worden met 20 nieuwe banken. Zo zou ik weer veertig nieuwe banken willen laten maken in de atelier van Tata Bafwidinfunu. 2. ondersteuning voor studies: De stagiaire mecanicien Jean-Pierre Mvuezolo heeft nog één jaar te doen om zijn stage te beëindigen in de garage ‘Vanzila’ te Kimpese. Hem zou ik graag willen blijven ondersteunen, alvorens zelfstandig te werken. De steun wordt berekent aan 35 euro de maand (leergeld en restauratie). De tweede kandidaat is een student Ferdinand Ngwema, die in de derde secondaire zit in het klein seminarie van Kibula. Zijn vader was een catechist in NsonoKimpaka, die overleden is in 1990. De moeder heeft hierom een beroep op mij gedaan en zo wil ik de studies van deze jongen ondernemen. Ziehier van de geraamde kosten voor een schooljaar: 1ste trimester en 2de telkens 115 dollars en derde trimester 100$ Aan het bestuur van de groep ‘De Brug’, zou ik graag dit tweeledig project willen
40
voorleggen voor financiële ondersteuning. Graag hoop ik dit project in 2005 te verwezenlijken. Nogmaals mijn grote dank voor de vele jaren ondersteuning die mij toegestaan hebben enkele scholen met golfplaten of schoolbanken te helpen en enkele studies te ondersteunen. Wil deze dank overmaken aan alle medewerkers en weldoeners. Met genegen en broederlijke groeten: Thomas KAMAINDA Bemeubeling van het instituut Kizito. De Dominicanen beheren 15 openbare scholen waaronder het instituut te Kizito, wat ook het oudste is. Het werd gesticht in 1965, na de opstand van 1964, en zorgt vandaag nog steeds voor de opvoeding van ongeveer 1550 leerlingen (meisjes en jongens). Klein begonnen is deze school uitgegroeid en beheert momenteel 4 opties: Latijn, wiskunde, biochemie en pedagogie. De infrastructuur omvat 24 klassen, 4 burelen, 1 bibliotheek en 2 leraarslokalen. Tijdens de plundering van 1996 werden alle kasten, rekken, stoelen en tafels meegenomen. Nu de rust weerkeert in het land wordt het tijd om deze grote school terug in goede staat te brengen. Daarom graag steun voor volgende meubelen : 24 tafels, 27 stoelen, 3 zetels, 1 klein tafeltje, 1 kast en 1 rek. Volgende materialen zijn ook nog nodig : 60 planken, 24 haken, vijzen, nagels, 7 blikken vernis, 4 potten houtlijm, 20 vellen glasvezel en 8 scharnieren. In bijlage vindt U een gedetailleerde berekening van de kostprijs voor het maken van de meubelen. Jef LOMBART In de school van Bhaiyathan zijn er 80 internen: allemaal jongens van 5 tot 14 Jaar (de meisjes zijn bij de Zusters van het H.Kruis, onze geburen). De allerkleinsten worden alleen aangenomen als er een grotere broer of zus samen naar het internaat komt; of iemand van hetzelfde dorp en de ouders ermee akkoord gaan dat de andere jongen of meisje de oppasser is. Voor het projectvoorstel van 2005, graag steun voor het aankopen van 40 dubbele bedden voor de jongens van het internaat. De prijs van 1 dubbel bed (voor 2 jongens) bedraagt ongeveer 2000 roepies( = ongeveer 40 euro). Henri MAES Wij willen uw hulp gebruiken voor een magazijn – bergplaats voor varkensvoer van 8 op 3 meter. Uw bijdrage zal daarvan niet al de kosten dekken, maar toch een welkome hulp zijn Auguste MOANDA Dit jaar willen wij het werk op het veld verder zetten voor het voedingscentrum.
41
Wij willen nog maïs planten en we willen ook de kweek van soja toevoegen. Dit hebben wij nog niet durven doen in 2004 door de klimaatstoringen (er was zeer weinig regen tussen de maanden maart en mei 2004). Met de hulp die wij hopen te ontvangen van u, gaan wij het veld vergroten, de nodige grondwerken ter voorbereiding van de bodem doen en zaak aankopen. Evenals in 2004, gaan wij ook medicatie kopen voor kinderen die ernstig ondervoed zijn. Irene PEETERS Financiële tussenkomst voor het bouwen van een lagere school in Seka-Banza. In 2000 ben ik naar Seka-Banza in Neder-Congo verhuisd. Hier was ik verpleegster aan huis. Mijn medezusters zij in dit dorp een kleuterschool ‘Cocorico’, en een foyer ‘Kivuvu’ gestart. In de foyer worden jonge meisjes en moeders opgeleid aangaande de opvoeding van kinderen, snit en naad, hygiëne e.d. Deze foyer wordt geleid door de Kongolese zuster Christine. Naar de kleuterschool komen zowel jongens als meisjes, een 70-tal. De directrice is de Congolese zuster Leonie. De klasjes worden geleid door Kongolese leken. Momenteel is er gestart met het eerste leerjaar. Hierdoor is er een klaslokaal te kort, waardoor de plannen reeds bestaan om te bouwen. Het is de bedoeling om elk jaar een nieuwe klas te bouwen, zodat na 5 jaar een volledige lagere school ter beschikking komt voor de plaatselijke bevolking van Seka-Banza. Ik ben momenteel bestuurslid van het provinciaal team. In deze functie blijf ik contact houden met mijn medezusters in Seka-Banza, dit op regelmatige basis per fonie, maar ook bezoek ik deze plaatsen als de situatie dit toelaat (moeilijk vervoer, oorlog). Marleen RENDERS Project alfabetisering: jaarlijks worden 6 tot 8 nieuwe wijken voorzien van lagere school en lager middelbaar onderwijs. In 2005 willen wij dit alfabetiseringsproject in steeds nieuwe wijken verder zetten. Tobias SAMELLA Voor het project 2005 zal ik het weeskinderenproject verder zetten, met in het bijzonder meer aandacht voor voedselzekerheid en –productie. Sommige kinderen die er oud genoeg voor zijn zullen mee ingezet worden zodat ze leren hun eigen voedsel te produceren. We hebben al veel gronden om op te verbouwen. Wat we moeten kopen, zijn landbouwproducten zoals meststoffen, zaden en pesticiden
42
Louise SMEULDERS Mag ik vragen om voor dezelfde projecten te blijven steunen als vorig jaar. We hebben hiervoor heel wat nodig. De equipe van de soep zouden een camionnetje willen om de groenten en gerief voor de soep op te halen en de soep daarna te bedelen. De kostprijs wordt geraamd op 10.000 Euro. Een groot project. We stellen ons echter tevreden met het bestaande te blijven steunen (alfabetisatie en soepbedeling aan de armsten). Salvacion TINSAY Alle kinderen eten ’s middags onder een afdak naast de zijgevel van de school omdat ze geen refter hebben. Ze gebruiken een versleten watertank en wasbak om afwas en hun tanden te poetsen. Met de steun van ‘DE Brug’ zou een functionele en propere refter kunnen gebouwd worden. Dit betekent een nieuwe wasbak en watertank, tafels en stoelen, verlenging van het dak en een nieuwe muur en vloer. Pauline TOUNKARA (Opvolgster van Lina VAN DEN BERGH) Het gezondheidscentrum van Falajé wordt druk bezocht. Het steriliseren van het gebruikte materiaal gebeurt door verhitting of koken. Deze methodes veroorzaken echter snel ernstige beschadigingen aan het materiaal. Aids, Hepatitis B en andere ziekten worden overgebracht door onvoldoende gesteriliseerd materiaal. Omwille van al deze factoren en de voortdurende zorg over steeds terugkerende infecties, roepen de verantwoordelijken van het centrum uw hulp in om een sterilisatieapparaat en ook een voedingsgroep (elektrische groep) te kunnen aankopen. In afwachting van een gunstig antwoord op dit verzoek, ontvang dierbare vrienden, onze beste groeten. Jos VAN BOXEL Het nieuw project is een voortzetting van het vorige, met name uitbreiding voor de opvang van een 50-tal meisjes met de mogelijkheid tot een aanleren van een beroep, zoals naaien, koken en huishoudkunde. Jeanne VANDEKEYBUS Aankoop van een couveuse voor de premature kindjes met een te laag geboortegewicht of lichamelijke afwijkingen. Nog steeds de aankoop van medicatie en melkpoeder (sojabloem). Hulp voor het realiseren van gevraagde onderzoeken die door de ziekenkas niet vergoed worden (op aanvraag worden ze wel goedkoper, maar niet gratis). Julia VANDEKEYBUS Het project dat wij u voorstellen omvat het volgende :
43
de aankoop van medicamenten voor het dispensarium, aankoop van schoolboeken voor de pygmeeënkinderen alsook een premie om de onderwijzers te motiveren. Ludo VAN DE VELDE Volens ontvangt via de Belgische ontwikkelingssamenwerking subsidies voor het uitbouwen van vormingsdynamieken in twee van onze drie acties in deze regio. Twee coöperanten worden deeltijds vrijgesteld om in hun actie (met risico jongeren en met rurale ontwikkeling) systematische vormingsprocessen mee mogelijk te maken. Ook om verschillende seminaries te organiseren hebben we zo een belangrijke financiering. Maar we kregen en krijgen die subsidie niet voor onze derde actie ‘ondersteuning van Indiaanse volkeren’ in Guatemala. Daar is er geen coöperant deeltijds in vrijgesteld voor de actie, wel iemand die af en toe een activiteit coördineert. Deze actie blijft achter. Als regionale coördinator heb ik de verantwoordelijkheid opgenomen om vanaf 2004 de nodige financiering te zoeken om ook deze derde actie te kunnen uitbouwen en ook daar systematische vormingskansen aan te bieden aan onze partners (Indiaanse organisaties) in Guatemala. Seminaries kosten aan vervoer, verblijf, maaltijden, didactisch materiaal, professionele bijdrage, .... Als DE BRUG het goed vindt kan ook in 2005 de jaarlijkse subsidie gebruikt worden om 1 seminarie grotendeels te kunnen financieren. Hierbij is het van belang te zien dat deze subsidie een articulatie is met andere bijdragen, gericht naar een gemeenschappelijke doelstelling. Jan VAN EECKHOUT Project ‘Internaat Esquiri’ Esquiri is een klein dorpje, verloren in het Andesgebergte, dat ligt in het departement Potosi (120 km van Sucre en 90 Km van Potosi). Er werken twee onderwijzers die door de staat worden betaald. Het internaat, dat gedeeltelijk werd gebouwd met hulp van ‘De Brug’ is er om de kinderen (tussen 5 en 12 jaar – jongens en meisjes) onderdak te geven die verafgelegen wonen in gemeenschappen waar geen school is. In Esquiri kunnen zij les volgen vanaf het eerste jaar (basis) tot het zesde jaar. Er worden ook enkele kinderen opgenomen in de kleuterklas. Voor het ogenblik hebben wij 23 kinderen ten onze laste. Het internaat heeft als doel de kinderen die verafgelegen wonen van de school in Esquiri te logeren. Ze komen van zondagavond tot vrijdag na het middagmaal. We hebben 40 bedden die in 2003 door ‘De Brug’ werden gefinancierd. Kinderen die 10 tot 15 km te voet naar de school kwamen waren te moe om in de klas attent te zijn. In het internaat werkt een vrouw die zorgt voor het eten en ook een regent die ter plaatse slaapt en ook de kinderen helpt hun huiswerk maken. Beiden worden door het project betaald.
Maurits VAN GENECHTEN Er is Welerni (dorp, secundaire school, alfabetisatie, bibliotheek, vorming) waar ik een goed contact mee heb en die ontdaan zijn van alle infrastructuren. Er is ook Wolokoto (dorp, primaire school, alfabetisatie, project van secundaire school) waar de mensen ook vragen naar een polyvalente zaal. Dit zijn de plannen voor dit jaar! Hier is een geschreven contract met de ‘responsables’ over het toekennen van de eigendom. Dus daar kan ik starten. Fons VAN HOOYDONCK De herinrichting van onze kliniek heeft heel wat zorgen meegebracht: twee dokters die een eigen praktijk hebben… en dat veronderstelt ook meer personeel. Met de ganse groep mensen nemen we ook één dag om naar een gemeente in de provincie te gaan. Er zullen ook meer kleinere grotere ingrepen zijn. De laatste maanden zijn de voorziene tickets voor de dag om 5 uur ’s morgens al uitgeput. Goddank zijn de financiële uitgaven bijna verzekerd…. Maar toch dit: ik kreeg een generator van 20 KW als geschenk; de installatie en aansluiting met de kliniek, daar moet ik wel voor zorgen. Ik stuur u gaarne het budget. Hopelijk kunt ge ons helpen. Leontine VAN LAERHOVEN Schoolgerief voor de gehandicapte – kast om materiaal in te bergen – 40 studentjes Onderhoud van 6 naaimachines en kleine benodigdheden Voor Mary’s child home: jonge aids-patiënten, voorzien van 1 maaltijd dagelijks (30 patiënten) Voor parochie: fotokopie – computer Medicamenten voor volwassenen en kinderen Het volgende was al aangevraagd voor 2002, maar omdat ik in België verbleef is dit niet doorgegaan: om huisje af te maken (dak, ramen, deur, vloer). Jan VAN MOL Bijdrage voor de volksbibliotheek, Jorge Amado, gelegen in Salvador de Bahia. Marleen VERBEECK Voor volgend jaar wil ik graag verdere ondersteuning geven aan deze twee projecten Voor de school voor bijzonder onderwijs wil ik de helft van het bedrag gebruiken voor de aankoop van aangepast didactisch materiaal en voor de opleiding van de leerkrachten in gebarentaal . Voor ASADEF wil ik verder ondersteuning geven voor de uitbreiding van de gehandicaptensport naar andere modaliteiten zoals atletiek voor blinden , doven en mensen met armamputaties, voetbal voor mensen met beenprothesen e.a. Buiten sportmaterialen
Ook wil ik geld besteden aan cursussen voor jongeren om hun opleiding te verbeteren en hen zo meer kansen te bieden op de arbeidsmarkt. In Huambo zijn er verschillende mogelijkheden zoals boekhouding, informatica, hout en metaalbewerking, mechanica, snit en naad en schoenmakerij. Na de cursus kunnen ze dan eventueel een steun krijgen om materialen te kopen om zich te kunnen installeren als zelfstandige. Jef VERCRAEYE Voor 2005 is de bouw en inrichting voorzien van een moderne keuken met gas en elektriciteit, om zo de mogelijkheid te hebben een dagelijks middagmaal te verschaffen aan een 50-tal kinderen van de wijk. Ook willen we beginnen met de verdere uitbouw van het bejaardentehuis. Een terrein van 80 m2 biedt ons de mogelijkheid om kamers bij te bouwen voor een 15 bejaarden. Al die mensen worden gratis onderhouden, zowel wat voedsel betreft, medische bijstand, als dag en nachtverblijf. Bijzondere aandacht wordt er besteed aan de privacy, zodanig dat elke bejaarde een eigen kamertje heeft; de eetzaal is gemeenschappelijk, alsook de mogelijkheid tot ontspanning en therapeutische bezigheid. Angele VERSTRAETE Opnieuw voor H.G.K. (Staatshospitaal Kinshasa). Optrekken van een kleine bergplaats (buitenmuren zijn er), in functie van de zorg voor de behoeftige patiënten; dit op een veilige plaats, dichtbij de zieken. Het aangekocht en gekregen voedsel zal er bewaard worden en beschermd tegen ongedierte en diefstal. Mogelijk kan er ook verbetering aangebracht worden in het keukentje, waar de 3 maaltijden per dag bereid worden (verwarmingsplaten – kookketels – ventilator – laagje verf). Alles is in erbarmelijke staat. Wel bedankt voor uw trouwe, moedige en waardevolle inzet. Dina VINCKX Bouwen van huizen voor de melaatsen. Behandeling van H.I.V. patiënten Onkosten helpen dekken van 250 weeskinderen Prioriteit : Voor deze kinderen die volledig ouderloos zijn of degene waarvan de vader in het gevang verblijft. Voor studies, boeken, enz.
46
Yuri ZAKAL Ze willen het volgende aanschaffen voor de kinderafdeling: fornuis met oven vaatwasmachine Twee elektrische ketels Twee elektrische strijkijzers Twee strijkplanken Uitrusten van de badkamers en douches met kastjes voor handdoeken, pyjama’s, linnen, pantoffels en badaccessoires.
Bezoek onze website
www.debrugvzw.be
47
In memoriam Na een moedige strijd van vier jaar is op 4 december 2004 Frank Kalhöfer thuis in familiekring overleden. Frank was jarenlang enthousiast lid van ‘De Brug’ . Op 29 december 1997 trad hij toe tot het dagelijks bestuur en werd hij verkozen als secretaris. Wij hebben Frank hier leren kennen als een gedreven en plichtsbewust bestuurslid. Niets was hem teveel. Daar waar nodig stak hij steeds een tandje bij. Zijn ziekte hebben wij van nabij kunnen volgen. Ook wanneer het hem minder en minder goed ging en hij aan de vergaderingen niet meer kon deelnemen was hij steeds nieuwsgierig en bezorgd naar de afloop ervan. Wij weten hoe hij naar de activiteiten van ‘De Brug’ toeleefde. Het moet hem veel pijn hebben gedaan te ervaren dat hij dit alles moest loslaten. Wij danken Frank voor al hetgeen hij voor ‘De Brug’ betekende. Wij hebben in hem een goede secretaris en vooral een vriend verloren. Aan Cecile, Jan, Toon, Katrijn en Nand bieden wij onze oprechte deelneming aan en wensen hen nog veel sterkte toe.
48
Verslag solidariteitsmaal 2004 Met 1394 waren ze, diegenen die in november de weg vonden naar de parochiezalen van Achterbroek en Heide om daar te komen smullen op ons solidariteitsmaal. Een lange kaastafel die jaarlijks nog heel wat verwondering uitlokt, kilo’s frikadellen en krieken, kippenboutjes, beuling, gebraad, … Tel daarbij de liters wijn, bier, frisdrank, koffie, thee en je kan al raden dat het weer zeer geslaagd is geweest. Diegenen die het dit jaar hebben moeten missen: geen probleem want ook in 2005 gaat dit festijn weer door op 20 november in Achterbroek en van 25 tot 27 november in Heide. Noteer het nu alvast in uw agenda! Dank uiteraard aan de meer dan 100 helpers. Zonder jullie onvoorwaardelijke inzet was het onmogelijk om zo’n activiteit te organiseren! We hopen dat we ook volgende keer op jullie een beroep mogen doen.
WIST JE … Dat dit tijdschrift in het kader van een arbeidstraining werd bijeengeraapt, geniet en gevouwen door de leerlingen van opleidingsvorm 2 van BuSo Berkenbeek-Wuustwezel. Onze hartelijke dank aan leerlingen en personeel !
49
Kasverslag IN KAS OP 31/12/2003
52.803,22 EUR 1.936.294 BEF
PROJECTEN (34 x 1505)
-51.170,00 EUR
Anthonissen Bracke Buana Coenraets Damen De Bruijne De Geytere De Pauw Dierckx Ehido Francken Geudens
Geuns Geyskens Gotink Lombart Maes Moanda Pierre Y. Samella Smeulders Swerts Tinsay
GIFTEN EN STORTINGEN 24 1 60 1 1 1 24 1 16 9 52 4 13 1 12 1 34
50
x x x x x x x x x x x x x x x x x
2,48 68,00 4,96 70,00 6,37 75,00 7,44 80,00 10,00 100,00 12,39 125,00 12,50 130,00 14,87 140,00 15,00
= = = = = = = = = = = = = = = = =
9,52 68,00 297,60 70,00 6,37 75,00 178,56 80,00 160,00 900,00 644,28 500,00 162,50 130,00 178,44 140,00 510,00
Van De Velde Van Den Bergh / Tounkara Van Eeckhout Van Genechten Van Hooydonck Vandekeybus Jeanne Verbeeck Vercraeye Verstraete Vinckx Van Boxel
20.395,79 EUR
1 2 4 24 1 4 6 51 3 1 1 1 3 2 1 7 2 28 3 3 1
x 150,00 x 20,00 x 200,00 x 24,79 x 215,00 x 25,00 x 250,00 x 30,00 x 300,00 x 30,30 x 400,00 x 31,00 x 500,00 x 35,00 x 600,00 x 40,00 x 913,63 x 50,00 x1.000,00 x 60,00 x1.087,00
= 150,00 = 40,00 = 800,00 = 594,96 = 215,00 = 100,00 = 1.500,00 = 1.530,00 = 900,00 = 30,30 = 400,00 = 31,00 = 1.500,00 = 70,00 = 600,00 = 280,00 = 1.827,26 = 1.400,00 = 3.000,00 = 180,00 = 1.087,00
JET JORSSEN PRIJS
4.000
EUR
EIGEN ACTIVITEITEN Ontbijt aan bed
10.428,36 EUR
ACTIVITEITEN DERDEN (concert, solidariteitsmaal, solid party)
13.185,50 EUR
IN KAS OP 31/12/2004
49.642,87 EUR 2.002.588 BEF
51
DE BRUG VZW
➡19|02|2005
➡
TEN VOORDELE VAN ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
SOLID PARTY info: debrugvzw.be
☛
A
T IS KRASLO 0 0 = G R AT VÓÓR 22. ANWEZIG
MET
DJ’S
!!! E LOTERIJ
✱
R E A M B U T T & W O O DY
voorverkoop: Café ‘t Centrum info: 03 | 666 99 72 • 03 | 666 40 45 • 03 | 666 50 07
52
AT I O N A L VA N D E N
ST-JOZEFZAAL HEIDE • 21 U € 6 | VVK € 5 | STUDENT € 4