EKONOMIKA. berichten. Prettige Vakantie! Ekonomika en Pirlewiet: Ondernemersschap als hefboom in derde wereld. Jaarfeest Ekonomika:

EKONOMIKA berichten

Afgiftekantoor 3000 Leuven 1

Magazine van de Ekonomika Alumni Driemaandelijks • 62ste jaargang • juli - augustus - september 2004

Prettige Vakantie! Ekonomika en Pirlewiet: Vakantie voor iedereen!

Ondernemersschap als hefboom in derde wereld Jaarfeest Ekonomika: Dvd-preses Luc Deneffe nodigt uit

PRESESVERKIEZINGEN [ Ploeg ENTUSIA is het 75ste presidium van EKONOMIKA, met Tom Van Assche als nieuwe preses. ]

[ Het blijft in de familie. Oud-preses Freddy NURSKI is zeer fier op zijn dochter Laura die vice-preses is in de ploeg van Tom Van Assche. Helemaal links Margaretha en helemaal rechts Broos, die de Ekobar onder zijn hoede zal nemen.]

EKONOMIKA berichten | juli 2004| 2

VERENIGING VOOR ECONOMIE

[ Op 13 mei jl. hield prof. Jagdish BHAGWATI enkele toespraken over de gevolgen van de globalisering voor de wereldhandel. Bhagwati is professor aan de Columbia University. ‘s Avonds was er een diner in de Warande in Brussel op uitnodiging van Accenture. Vlnr : Prof. dr. Marc De Clercq, voorzitter Vereniging voor Economie, prof. Jagdish Bhagwati, Walter Herssens, voorzitter Ekonomika Alumni, Marc De Kegel, topman Accenture. ]

EDITORIAAL

WERKEN AAN DE TOEKOMST Hoe komt het toch dat de economische motor niet echt wil aanslaan, nu al voor het vierde jaar op rij? Is Europa echt het avondland dat stilaan wegdeemstert? Zijn onze structurele handicaps (hoge kosten, stroeve arbeidsmarkt, strakke regelgeving) van dien aard dat ons economisch weefsel nog maar weinig dynamiek vertoont?

Economisten spelen een sleutelrol in dit beslissingsproces. Zij hebben vaak posities in bedrijven, organisaties, overheidsinstellingen waar zij het verschil kunnen maken. Want economisten zijn doeners, zij zijn resultaatgericht, zij willen vooruit.

EDITORIAAL

Zeker schuilt er in dat alles een grond van waarheid. Maar evenzeer is het zo dat ‘dé economie’ niet bestaat. Want de economie bestaat uit miljoenen actoren (bedrijven, consumenten, overheden,…) die dagelijks miljoenen rationele beslissingen nemen in tientallen activiteitsgebieden.

Zopas is er een nieuwe enthousiaste promotie Leuvense economisten afgestudeerd. En zij zullen doen wat al hun voorgangers eerder hebben gedaan: werken aan hun toekomst, en aan die van onze samenleving. Veel succes en voor iedereen een mooie zomervakantie! Fa Quix Hoofdredacteur

[ Economisten spelen een sleutelrol in dit beslissingsproces. Zij hebben vaak posities in bedrijven, organisaties, overheidsinstellingen waar zij het verschil kunnen maken. ]

INHOUD

4

10

IK WEET HET, IK LEES DE KRANT: de Leuvense economisten in Antwerpen gingen op zoek naar de oudste en de kleinste krant van het land. En ja hoor, zij vonden ze : “Gazettepraat!” riep de één, “de Frut!” weerlegde de andere.

‘T IS FEEST, ‘T IS FEEST !: Oud-preses Luc Deneffe is de jubilaris dit jaar en roept alle jaargenoten en soulmates op om met hem het Ekonomika Jaarfeest te vieren in Leuven op 23 oktober a.s. Onnodig indien ernstig.

14

CHAOS OP DE WERKVLOER. En er nog rijk mee worden ook. Sara Coene heeft erover gelezen en rapporteert. Zo eenvoudig is het niet, want hoe vrij men ook is om zijn uren en zijn werkplek te kiezen, gewerkt moet er hoedanook worden. Boekonomika om de zomervakantie goed te beginnen.

19

HET PARADIJS LIGT IN HET WESTEN. Wij durven dat al wel eens vergeten, maar in het Oosten weten ze het wel. ‘Since Otar left’ leeft hij in Parijs en droomt ook zijn nichtje Ada en zijn mama ervan om het troosteloze Georgië te verlaten. “Mijn koninkrijk voor een toekomst.” Het is van alle tijden. Als het maar naar het westen wijst. Filmonomika.

6 9

DE CHEMIE DOET HET ‘M: Leuvense economisten op bezoek bij Solvay in hartje Brussel. Het heeft veel weg van een vijandig overnamebod. Maar ondertussen was de farma-afdeling alweer vertrokken naar Luxemburg. Profiel van een succesvol Belgisch bedrijf dat sneller groeit dan zijn schaduw.

EKONOMIKA berichten | julii 2004 | 3

OUT OF AFRIKA: wie het kleine niet eert is het grote niet weert. Het begint met een micro-krediet en het eindigt met een multinational. Oud-preses Wim Moens vertelt hoe BRS dit voor mekaar brengt in ontwikkelingslanden.

ONDERNEMERSCHAP

ONDERNEMERSCHAP ALS HEFBOOM VOOR ONTWIKKELING “Economische vooruitgang is niet mogelijk zonder investeringen. En investeringen kunnen niet worden uitgevoerd zonder geld. In de ontwikkelingslanden van het zuiden is het dat wat op schrijnende wijze ontbreekt om ondernemerschap op gang te trekken. Ja, grote banken hebben soms middelen voor grote projecten, maar daarmee breng je geen ontwikkeling bij een brede groep van de bevolking. Het concept van het coöperatief bankieren en verzekeren in lokale gemeenschappen is wel een geschikte hefboom voor duurzame ontwikkeling in het Zuiden”, zo stellen Wim Moens, oud-preses Ekonomika (1961/1962) en Kurt Moors, beiden actief in de Belgische Raffeissenstichting (BRS). Wat is eigenlijk coöperatief bankieren en verzekeren? Wim Moons en Kurt Moors: In feite gaat het om het vinden van financiële middelen voor kleine lokale projecten, zeg maar het vinden van micro-financiering hiervoor. Kleine projecten dat kan van alles zijn: geld voor een veehoudster om een geit te kopen, of voor een mecanicien om spaken van fietsonderdelen te kopen, of om stoffen te kopen voor de lokale kledingmarkt. Met die geit, die spaken en die stoffen wordt meerwaarde gecreëerd zoals geitenmelk, fietsreparatie, kleding, die genoeg geld moeten opbrengen om de lening met intrest terug te betalen en er wat aan over te houden. Zo komt de lokale economie op gang.

Vredeseilanden, … Zij kunnen de projecten helpen opstarten bij kwetsbare groepen in de samenleving. Maar die projecten van microfinanciering kunnen niet altijd op zichzelf blijven bestaan. En daar kan BRS een positieve rol in spelen door onze drie activiteiten: financiering, vorming en consultancy. Zo kunnen wij goed geselecteerde projecten van microfinanciering naar zelfstandigheid leiden.

Wat moeten wij ons bij een micro-krediet voorstellen qua geldsommen? Dat hangt af van land tot land en van project tot project. In Niger hebben wij een project waar het gemiddeld krediet 50€ bedraagt, maar dat aan meer dan 4.000 klanten is toegestaan. Het totaal uitstaande krediet is zowat 225.000€. Daarentegen in Latijns-Amerika, in Ecuador, is het gemiddeld krediet 500€ vooral aan kleine landbouwers en veetelers. De terugbetalingsgraad ligt over het algemeen zeer hoog: tussen 95 en 97%.


ONDERNEMERSCHA Maar jullie kunnen toch niet alle projecten zelf kiezen en opvolgen. Hoe doen jullie dat in de praktijk? Eigenlijk is het een getrapt systeem. Het begint bij een lokale gemeenschap die in een coöperatie geld bijeenbrengt, bv. 10 personen of coöperanten. Die kleine coöperatieve bank kan dan starten met het verstrekken van kredieten aan enkele leden van de gemeenschap die in vooruitgang willen investeren. Vanuit BRS steunen we die coöperatieve bank (via NGO’s). Wij voorzien financiële steun om een dergelijke bank te beheren en geven daarnaast ook vorming en consultancy. Met de terugbetaling van de kredieten (met rente) komt het geld terug naar de bank, zodat er geld kan geleend worden aan een ander project van een lid van de gemeenschap. Stilaan gaat de hele gemeenschap er duurzaam op vooruit.De rol van NGO’s is hierin niet onbelangrijk. Zij kennen het Zuiden en de lokale gemeenschappen zoals de Damiaan-actie,

Jullie zoeken ook de hefboomwerking te vergroten via een zogenaamd Garantiefonds? BRS beschikt over een garantiefonds van 250.000 €. Met dit fonds willen wij vooral de

GEKRUISIGD EKONOMIKA GEKRUISIGD

leningen van financiële instellingen in derdewereldlanden aan microfinancieringsinstituten in hun eigen land bevorderen. Een garantiefonds kan helpen het vertrouwen te verbeteren tussen de gevestigde banken en de informele microfinancieringsinstituten, zeg maar de informele kredietorganisaties. Op 15 december 2003 werd het eerste contract van het BRSgarantiefonds ondertekend. Het gaat om een project in Ethiopië.

HORIZONTAAL 1. Opvolger van communisme en drugs als oorlogsdoelwit. (10) 9. Ouder-dom. (6) 10. Voegwoordletter. (2) 12. In het Frans mijn moeder. (2) 13. Geen nachtclub voor senioren. (10) 15. Verbrande turf. (2) 16. Uitroepletter. (2) 17. Komt vóór of na de kip. (2) 18. Dit element komt in elk geval niet vóór. (2) 19. Ambtshalve een omroepstichting. (2) 20. Element van een Brusselse luchtvaartmaatschappij. (2) 21. Belgische costa bij Diksmuide. (10) 22. Reeds een metaal. (2) 23. In het Engels is het evenzo. (2) 24. Dit Weense park is niet naar Willem de Zwijger vernoemd. (6) 28. Lesgever met een opdracht. (10)

Jullie vertrekken steeds vanuit de eigen kracht en de eigen verantwoordelijkheid van de lokale bevolking in het Zuiden. Sommigen zullen zeggen: dat is nogal naïef. Helemaal niet. Het concept van het coöperatief bankieren is een beproefd concept dat in 1892 in België werd ingevoerd en wat vele kleine boeren hielp ontsnappen uit een spiraal van afhankelijkheid en armoede. Hetzelfde zien wij nu gebeuren in het Zuiden. Wij zien veel ondernemerschap en zin voor verantwoordelijkheid. Wij hebben hier nog al te vaak het cliché dat elke Afrikaan leeft volgens het adagio “Pluk de dag”. Niet elke Afrikaan leeft zo, hé. Zelfs de armsten sparen en slagen erin om hun krediet af te betalen. Omwille van hun gebrekkige scholing is vorming en adviesverlening een noodzakelijk complement bij het lenen van geld. Je moet de meesten nog leren wat dat nu precies is: “zaken doen”. Maar er zitten echt schitterende ondernemers bij, die later doorgroeien in het zakendoen. In Afrika verbazen vooral de vrouwen in positieve zin. Ja, wij geloven in de toekomst van het Zuiden.

VERTIKAAL 1. Er wordt bij deze gelegenheid doorgaans net zoveel thee geschonken als koffie in een coffeeshop. (10) 2. Een rad symbool. (2) 3. Tussen 1940 en 1945 kon je in België nog niet met een euro betalen. (10) 4. Rond voorzetsel. (2) 5. Weer dat voorvoegsel. (2) 6. Hiermee worden droge teksten geschreven. (10) 7. Heilige afkorting. (2) 8. Man die bepaalt of augustus en september vakantiemaanden zijn. (10) 11. Moeilijke klanken voor iemand met een verstopte neus. (6) 12. Zwitsers bij het ontbijt. (6) 14. En andere afkorting. (2) 19. Soms meervoud zonder enkelvoud. (2) 24. Brieven voor vader naar iemand anders gestuurd. (2) 25. Capone voor de vrienden. (2) 26. Voor een infinitief niet overdreven. (2) 27. Radioactieve registeraccountant. (2)

AP


© Ex-Change

Fa QUIX

JAARFEEST

JAARFEEST OP ZATERDAG 23 OKTOBER 2004 De vereniging van de Alumni van de Faculteit van Economische en Toegepaste Economische Wetenschappen aan de K.U. Leuven, vertegenwoordigd door haar voorzitter Walter Herssens En voor dit jaarfeest in het bijzonder : Luc Deneffe, preses en vertegenwoordiger van het jubilerende jaar, de afgestudeerden in tweede licentie E.T.E.W. in 1984, de ploeg en sympathisanten van het 54ste Ekonomikajaar - 20 jaar geleden dus Alexander Lambrecht, Peter Vyncke, Jan Demey, Paul Geyssens, Jean-Paul Macken, Bob Elsen vertegenwoordigers van de co-jubilarissen van de jaren 1999, 1994, 1989, 1979, 1974 de ploeg en sympathisanten van het 69ste, 64ste, 59ste, 49ste, 44ste Ekonomikajaar - 5, 10, 15, 25 en 30 jaar later dus -

JAARFEEST

de Ekonomika Senioren, vertegenwoordigd door Pol Bastin de Ekonomika Junioren, vertegenwoordigd door Frederik Crab en Thomas Huyghe Ekonomika Vlaams-Brabant, vertegenwoordigd door Caroline Stout, alle enthousiaste medeorganisatoren

nodigen u uit op het jaarfeest op zaterdag 23 oktober 2004 in Leuven en verzoeken u daartoe deze datum in uw agenda te blokkeren

Vooraankondiging (*) programma. 14.30 u : eucharistieviering 15.00 u : opening van de academische zitting •

toespraak door decaan Prof. Filip Abraham, voorzitter Walter Herssens en studentenpreses Tom Van Assche

•

gelegenheidstoespraak door Karel Vinck, voorzitter Alumni Lovaniensis, bij 75 jaar Ekonomika-studenten

•

debat rond een bedrijfsthema tussen vier bedrijfsfiguren van promotie 1984, met Fa Quix als moderator

•

huldiging lustrum-professoren Willy Gochet en Lambert Vanthienen

•

opgeluisterd door het koor “Organum”:


studentliederen met stijl

17.30 u : receptie 19.00 u : walking dinner met ruime tafelgelegenheid 21.00 u : mid-event drink met whiskybar en longdrinks, ontmoetings- en overgangsmoment naar het avondfeest met • gemeenschappelijk moment presides promoties 1969, 1974, 1979, 1984, 1989, 1994, 1999 • huldiging jubilarissen promotie 1984 door Luc Deneffe (preses 54 ste Ekonomikajaar) • stunt door Jan Bardi

22.30 u : opening galabal, op ieders ritme • met pianobar, rustige corner en praatgelegenheid • met live-band en muziek uit tachtiger jaren en de 21 ste eeuw

1. Luc Deneffe prom. 1984 [email protected]

2. Alexander Lambrecht prom. 1999 [email protected]

3. Peter Vyncke prom. 1994 [email protected]

4. Jan Demey prom. 1989 [email protected]

5. Paul Geyssens prom. 1979 [email protected]

6. Jean-Paul Macken prom. 1974 [email protected]

STEM OP ONZE PLOEG VOOR EEN SCHITTEREND JAARFEEST ! alumni

7. Bob Elsen prom. 1969 [email protected]

alumni

8. Pol Bastin senioren [email protected]

9. Thomas Huyghe 10. Frederik Crab [email protected] [email protected] junioren

Reageer nu naar een van je generatiegenoten – zie foto’s - per mail of naar het secretariaat van Ekonomika Alumni, ook telefonisch. Deze foto’s moeten associatie met ook uw verleden mogelijk maken. Herkent u ze niet meer, dan hebben we onderaan de namen gezet, aangevuld met de mailadressen. Een eenvoudig bericht per mail of telefoon: “ik heb genoteerd in mijn agenda” en U behoort alleszins tot de uitgelezen kring die in september een officiële uitnodiging en definitief programma zal ontvangen.

12. Walter Herssens Voorzitter [email protected]

WEEKENDARRANGEMENT Wie geïnteresseerd is in een weekendarrangement, gelieve dit te laten weten aan het secretariaat van Ekonomika-alumni, Marijke Decabooter: marijke.decabooter@econ. kuleuven.ac.be. We zullen gegevens van Leuvense hotels doorgeven. Indien deze vraag belangrijk is zullen we met de Leuvense hotels afspraken (nacht + ontbijt) maken. Gelieve te noteren: aantal personen en aantal nachten (vr. 22/10 of zat. 23/10, of beide).


Méér nog: doe dit dadelijk en alleszins voor 2 september 2004. Dit sympathieke antwoord wordt beloond. Uit al deze berichten wordt op de Raad van Bestuur van Ekonomika-alumni een winnaar geloot, die bij definitieve inschrijving voor het jaarfeest dit weekendarrangement ontvangt : een overnachting voor 2 personen zaterdagnacht, 23 oktober, inclusief ontbijt op zondag in één van de Leuvens klassehotels.

11. Caroline Stout Vl.-Brabant [email protected]

JAARFEEST

INTERVIEW MET LUC DENEFFE,

PRESES VAN HET 54STE EKONOMIKAJAAR EN VERTEGENWOORDIGER VAN DE JUBILERENDE PROMOTIE 1984.

Fris en monter op zaterdag? Zaterdagvoormiddag 23 oktober, maar niet om 8.00 u zoals in 1980, wel om 10.30 u bezetten we het Handelskot in de Dekenstraat opnieuw. We zochten twee proffen aan van toen, die ons in de eerste kandidatuur verblijdden en die dat die zaterdagvoormiddag opnieuw willen doen, in de ons bekende 01.29. Professor Louis Baeck en professor Mark Eyskens zullen terug voor ons doceren. Een collegastudent, die vooralsnog anoniem wenst te blijven, beloofde dat hij na 20 jaar deze les wel eens zou halen. De studenten stellen de studentenbar, nog steeds op dezelfde plek, open voor een koffie tijdens de pauze.

[ Preses Luc Deneffe, toen hij nog Luc Alloo was. ]

[ Luc Alloo twintig jaar later, lijkt verdomd sterk op oud-preses Luc Deneffe! ]

INTERVIEW H EKONOMIKA berichten | juli 2004| 8

[ Twintig jaar geleden luisterde de toenmalige Prins Albert met veel aandacht naar de wonderbaarlijke economische theorieën van de Leuvense professoren zoals hier prof. Louis Baeck (r): ‘De wereld is ons dorp, Sire! In het midden lonkt Marc Eyskens: ‘En Antwerpen is het centrum van de wereld zeker! ]

Een jaarviering waarin specifiek promotie 1984 gevierd wordt : jullie zijn 20 jaar afgestudeerd? et initiatief werd wat uitgebreid. Iedere Ekonomika-alumnus is uitgenodigd, maar een specifieke oproep gaat naar onze promotie, dus “mensen” die in 1984 in tweede licentie zaten én zij die actief meedraaiden of sympathiseerden met het 54 ste Ekonomikajaar. Parallel wordt door presessen of vertegenwoordigers van de jaren 1999, 1994, 1989, 1979, 1974, 1969 een bijzondere oproep gericht naar hun generatiegenoten. Zij zijn medeorganiator evenals de senioren en de junioren.

Maar, promotie 84 en de Ekonomikaploeg van het 54 ste jaar starten reeds vroeger? Een keer om de 20 jaar, dus we gaan het grondiger doen. Aan het hoofdprogramma, dat aanvat zaterdagmiddag, gaat een belangrijk “inloopprogramma” vooraf. We beginnen vrijdagavond, 22 oktober met een cantus, waar we de mensen met talent laten voorzingen én met als speciaal ingrediënt. Een aantal generatiegenoten beloofden een een mini-revue : “1984, proffen van toen”, in elkaar te steken. Tijdens de cantus komt zeker nog wat melancholie naar boven. Achteraf …

Om dan van het handelskot te verhuizen naar de nieuwe gebouwen in de Naamsestraat. Effectief en wel rond 12.30 u. voor een aperitief in het Van den Heuvel instituut, onder elkaar, met onze proffen, assistenten en administratief personeel. Diegene die al persoonlijk aangesproken werden reageren zeer enthousiast. Professor Abraham, decaan zal ons ontvangen en we zullen in de gelegenheid zijn even rond te kijken. En dan vertrekken naar het officiële jaarfeest? We nuttigen samen nog een broodje en zetten ons in beweging naar de academische zittting. Daar wacht ons een koffie en de gelegenheid om de mini-tentoonstelling Leuven 19801984, documenten over onze promotie en het Ekonomikajaar, te bezoeken. Is dit programma exclusief voor het 54ste ekonomikajaar en promotie 1984? Beide zullen voor dit voorprogramma een uitnodiging ontvangen, maar wie dit alles ook graag meemaakt en uitgenodigd wil worden, laat dat gewoon even weten per mail: luc. [email protected], de uitnodiging volgt dan begin september. Dan de jaarvergadering zelf? Eerst in een officieel gedeelte en na de academische zitting, een avondgedeelte met de nadruk op elkaar ontmoeten, in een vlotte omgeving. Dit wordt wel een vermoeiend weekendje? …tja, na 20 jaar rusten.

BRUSSEL

SOLVAY: EEN BELGISCHE GROEP MET INTERNATIONALE FAAM Het bezoek van Ekonomika Brussel aan de NV Solvay op 30 maart jl. was in meer dan één opzicht historisch te noemen. Het was de eerste keer dat Ekonomika door deze Belgische industriële groep werd ontvangen. Maar vooral: Solvay maakt onlangs bekend dat het zijn snelgroeiende farma-activiteiten gaat onderbrengen in een Luxemburgse vennootschap. Tegelijk worden de drie andere groepsactiviteiten teruggebracht tot twee. De oude divisies kunststoffen en kunststofverwerking worden samengevoegd in de nieuwe divisie Kunststoffen en de derde divisie, allicht de meest bekende want de ‘roots’ van Solvay, blijft de chemie.

L

udwig Decoster, general manager voor België : “Wij moeten onze structuren voortdurend aanpassen want deze wereld is erg volatiel geworden”. Hij was niettemin hoopvol gestemd omdat de groep sterk staat in haar drie grote activiteitssectoren: farma, kunststoffen en chemie. “Niet minder dan 85% van de omzet wordt gerealiseerd met producten waarmee de groep tot de beste ter wereld behoort. Een vijfde van de omzet komt van producten die vijf jaar geleden niet bestonden. Bovendien is Solvay zeer internationaal georiënteerd. We hebben 400-productievestigingen in 50 landen met in totaal 30.000 werknemers. Onze matrix-organisatie met strategische business units (SBU’s) en competentiecentra die door gespecialiseerde teams logistiek ondersteund worden, is een belangrijke troefkaart”, aldus Decoster. ‘Essentials and specialties’

BRUSSEL Farma als tovermiddel

De activiteiten van Solvay in de farmaceutische sector zijn ongetwijfeld hét paradepaardje van de groep. Dit segment is duidelijk minder conjunctuurgevoelig, sterk R&D-gedreven en het meest lonend. De farma-omzet neemt van jaar tot jaar fors toe: van 1,167 miljard euro in 1998 steeg hij tot 1,863 miljard euro in 2002 en meer dan 2 miljard in 2003. Hoewel farma nog maar een kwart van de omzet uitmaakt, bedroeg zijn aandeel in het totale EBIT-resultaat al 30% of 230 miljoen euro in 2002. In 1998 was dat slechts 130 miljoen. De R&D-uitgaven voor farma liepen in 2002 op tot 290 miljoen, d.i. 69% van de totale R&D-uitgaven van Solvay. Solvay farma staat sterk in vier therapeutische domeinen: gastro-enterologie (maag-darmkanaal), hormoonterapieën (gynaecologie, andrologie), cardiologie, en producten voor de geestelijke gezondheidszorg (antidepressiva). Daarnaast ontwikkelt Solvay zijn griepvaccins verder. Ludwig Decoster : “Voor Solvay is innoveren zeer belangrijk om op lange termijn toegevoegde waarde te kunnen creëren en het vertrouwen van de aandeelhouders te behouden”. Fa QUIX


De divisies Chemie en Kunststoffen maken zowel ‘essentiele’ producten als ‘specialiteiten’. De essentiële producten liggen aan de basis van het ontstaan van de groep en daaruit zijn later de specialiteiten ontstaan. Veel van de ‘essentials’ van Solvay zijn trouwens onmisbaar in ons dagelijks leven: zout, waterstofperoxyde, natriumcarbonaat en – voor de kunststoffen – de bekende vinylproducten. Daarnaast ontwikkelde Solvay heel wat specialiteiten, in de chemie bijv. fluorproducten, de ‘Advanced Functional Minerals’, de caprolactanen, natriumcarbonaat, en in de kunststoffen bijv. polymeren, elastomeren, fluorvloeistoffen, superieure polyamides en in de kunststofverwerking ten slotte folies voor medische toepassingen of voor zwembaden en voor decoratie. In 2002 was de chemie goed voor een omzet van 2,6 miljard euro, de kunststoffen voor 1,9 miljard euro en de kunststofverwerking voor 1,5 miljard euro. Solvay gelooft zeer sterk in de chemie en kunststofactiviteiten, hoewel die heel conjunctuurgevoelig zijn. Het gaat immers hoofdzakelijk om intermediaire goederen die toegeleverd worden aan andere industriële sectoren. Volgens Decoster neemt de volatiliteit van de conjunctuurcycli toe. In het begin van de jaren ’90 duurde een conjunctuurcyclus nog 66 maanden, op het einde van de jaren ’90 wast dan nog maar 27 maanden.

De chemie en kunststoffen staan voor twee bijkomende uitdagingen: de mondialisering en de wisselkoersschommelingen. Door de mondialisering verschuift de productie meer en meer naar het oosten (Oost-Europa en Azië), terwijl Solvay nog altijd sterk op West-Europa is gericht, zowel voor de productie als voor de verkoop. Zo werkt driekwart van het personeel in Europa en wordt meer dan de helft van de omzet (55% in 2002) in de EU-15 gerealiseerd. De wisselkoers tussen de euro en de US dollar is een kopzorg voor de groep. In 2003 realiseerde de Solvay Groep zowat 30% van zijn omzet in Amerika (vooral de USA), terwijl slechts 15% van de kosten in US dollar wordt betaald. Door de sterke depreciatie van de dollar in 2003 daalde de omzet lichtjes, terwijl de kosten niet in dezelfde mate konden worden verminderd. Solvay streeft er dan ook naar om het aandeel van omzet en kosten in US dollar zoveel mogelijk op elkaar af te stemmen.

ANTWERPEN

GENOVANVERSAEVICEVERSA Als je uitgenodigd wordt naar het Antwerps Modemuseum verwacht je je aan hoepelrokken, charlestonkleedjes, hotpants, minirokjes of hippiekleding; misschien wel aan tijgervelletjes, maar zeker in mindere mate aan deze moderne interpretatie van wat het Genua uit de 16° en 17° eeuw te bieden had aan textiel uit zijde en andere stoffen.

GENOVANVERSAEVICEVERSA In 16 zalen werd telkens één onderwerp voorgesteld, met een voorliefde voor grote contrasten. Dan weer stond de fiets centraal, dan speelgoed, dan weer een authentieke “cinquecento” uit 1952. We zagen combinaties van portretschilderijen uit de 17de eeuw met 16de eeuwse indigo gekleurde katoenen doeken. Zoals bleek uit de uitleg van de gids waren deze stoffen de voorlopers van de huidige jeans. De nu alom gekende blauwe broek kwam dus oorspronkelijk uit Genua; zij werd later door de Engelsen overgenomen die de naam van oorsprong verbasterden tot “jeans”. Toch leerrijk, niet? Maar ook Ann Demeulemeester, Dries van Noten, oude telefooncellen en antieke houten deuren kwamen aan bod. Telkens werd de link “AntwerpenGenua” vanuit een andere invalshoek belicht. Het modemuseum wil dus geen permanente collectie hebben, maar wil mode zo ruim mogelijk opvatten. Geen wonder dat op de hoogste verdieping van het gerenoveerde gebouw (dat vroeger ook nog hotel en atelier voor gehandicapten geweest is) nu de Modeacademie gehuisvest is. Maar het is wel zo dat we zonder een kundige gids er niet de helft van zouden begrepen hebben. Genova-Anvers en vice versa. Je moet er maar opkomen.

doet zijn duit in het zakje in de Ariel-films en Moby Dick had het reeds in 1850 aan de stok met een aantal watermannen. De man die ons op 29 april stond op te wachten was echter van een ander allooi, hoewel scheepsbouwkundig ingenieur met een jarenlange ervaring bij de Cockerill scheepswerven en Boel. Maar nu is hij de gedelegeerd Bestuurder van Aquafin, en is verantwoordelijk voor het zuivere water in de ondertussen voor bezoek opengestelde reien in Antwerpen. En zijn visvijver is de rioolwaterzuiveringsinstallatie van Antwerpen-Zuid, waar 250.000 WC-potten op aangesloten zijn. Met veel trots leidde hij ons rond door de installatie. 12.000 m2 water per uur wordt hier opgepompt, de kapotte fietsen van de vloeistof gescheiden, het zand terug aan moeder natuur gegeven, en dan biologisch gereinigd met bacteriën en veel zuurstof. De liefde waarmee hij beschreef hoe “zijn” bacteriën het vuil opeten in de tot 6 meter diepe vergaarbekkens, waar ze gedurende 50 rondjes de tijd toe krijgen, was aangrijpend. Ook de recuperatie van energie was verbijsterend : het proces eindigt met slib dat, eens gedroogd, nog verbrandingswarmte geeft, en het rottingsproces maakt methaangas vrij dat verbrand wordt. Dit ruikt dan wel een beetje naar Esthée Lauder in haar huidige toestand, maar soit. Doch, verbranding geeft rookgassen, die moeten op hun beurt behandeld worden; dit geeft condensaat en dat is niet anders dan …. Vuil water !!! En zo kon die man nog uuuuuren doorgaan.

ANTWERPEN EKONOMIKA berichten | juli 2004| 10

Waar we ook opkwamen was de eerste verdieping van de Italiaanse Pizzeria Verona waar lekkere pizza met een drankje erbij op ons stonden te wachten. Koos je een pizza Quattro Stagione of een Calzone, het was in elk geval “in vino veritas” en “veni vidi vici”. VISSEN IN DE SCHELDE

[ Georges Blommaert, de gepassionneerde verteller van het Dagbladmuseum. ]

Na jarenlange watervervuiling die ongebreideld kon toenemen, hebben we nu een extreme nood aan “watermannen” . Horoscopisch zijn dit lieden die geboren zijn tussen 21 januari en 20 februari, en verveeld zitten met eigenschappen als ………. Ook vrouwen kunnen bijdragen tot het in de mond krijgen van water als we denken aan Daryl Hannah in “Splash” bvb. Neptunus

Hij vertoonde er zelfs lichtbeelden bij. En verpletterde ons onder indrukwekkende cijfers. Zo bouwen zij nu een volledig waterzuiveringstation per maand, is het volume gezuiverd Vlaams water op 12 jaar gestegen van 30% tot 63%, en stormen zij door naar de 95%. Zij zijn in 2004 bezig met 144 projecten voor een waarde van 288 Miljoen Euro. Het praktische probleem ligt bij de aansluitingen op het rioleringsnet en bij de gemeenten die financieringsproblemen hebben. Want alle nieuwe wetgeving ten spijt vindt men dus nu bij de meeste nieuwbouw twee rioleringsbuizen voor gescheiden riolering, die dan gezamenlijk in dezelfde riool (of beek) uitmonden. Er zal dus nog eerst veel (zowel gezuiverd als ongezuiverd) water naar zee vloeien vooraleer we een efficiënt rioleringsbeleid hebben.

DAGBLADMUSEUM “Of het waar is, dat zal de tijd ons leren”. Dit stond geschreven op de eerste krant (de Nieuwe Tijdinghe) die in de wereld uitkwam, net geen 400 jaar geleden. En wat wij, toch niet om enig Antwerps chauvinisme verlegen, niet wisten, was dat die krant uitgegeven werd in onze eigenste Metropool, en wel door een rasechte Sinjoor Abraham Verhoeven in 1605. Slechts 30 jaar later volgde de London Gazette, en zo voort en zo verder. Nu worden er wereldwijd een 40.000 verschillende dagbladen uitgegeven.

Na een korte rondleiding door het museum, waarvoor hij zich in een jasje van Franse tafellakens hulde, belichtte Hans Maertens, algemeen directeur van “De Tijd” zijn visie op de evolutie van verweving van media met de huidige maatschappij, en vond daar zonder dralen

Moest je vrezen niet geselecteerd te worden wegens te oud, te dik, te weinig sex-appeal, te kleine weet ik al niet wat, dan is er nog altijd de mogelijkheid om aan volgende activiteiten deel te nemen : 11 september : fietstocht langs de Scheldeboorden van Sint Amands 16 september : bedrijfsbezoek aan Reynaers Aluminimum in Duffel Maar Hans Maertens gaf ons toch ook nog hoop in bange dagen. Ondanks Jambers, Koppen, en de “doe de stem test – show” waarbij het politiek debat op de achtergrond verdwijnt, kunnen de media hun rol terug opnemen. Mits de journalist (en in casu de krant) zelf een selectie maakt van het overaanbod aan nieuws, kan hij/zij terug het venster en/of de spiegel worden van onze maatschappij. En nog een wijsheid als een koe: de krant van gisteren heeft vandaag geen enkele waarde meer, behalve dan nog om historische feiten op te zoeken. En ik wil toch wel weten wat er op 26 oktober van mijn geboortejaar allemaal gebeurd is. Ik was er wel bij, maar herinner me niet toen de frut gelezen te hebben. Men maakte toen veel te veel heibel rondom mij. Onder een stralend avondzonnetje bood de tuin een ideale oase van rust om na te genieten van dit betoog met een belegd sandwichke, begeleid van een muskadekke of palmke. En de krantenmannen zagen dat het goed was. Eric DORPMANS

[ Hans Maertens, algemeen directeur van Uitgeversbedrijf De Tijd. ]


Het dagblad heeft in de loop der jaren vele gedaanten gehad; is bron geweest van diverse gezegden en symbolen; heeft unieke exemplaren voortgebracht; is na het lezen voor diverse andere doelen gebruikt. En wie ons hierover het beste kon onderhouden was Georges Blommaert van het Dagbladmuseum. We schrijven 25 mei 2004 en de Kapelstraat in Hoboken. Getooid met een vest vervaardigd uit stukken als krant bedrukt tafellaken van Congolese en Katangese oorsprong, doken wij samen met hem in de curiosa van een unieke verzameling. Hij toonde ons de Daily Mirror in gouddruk, op goudpapier en op zilveren papier; Le petit Journal van 1913 met de eerste 4-kleuren druk; de grootste krant, editie Het Volk; de kleinste krant van 3 x 4 mm, met 100 vellen van 90 lijnen; de krant van 1 april 1932 met als aprilgrap dat het nieuw in aanbouw zijnde torengebouw scheef zakte, wat zoveel boeren naar de plaats des onheils lokte, dat het gebouw prompt “boerentoren” gedoopt werd. Hij evoqueerde het genot van de krant als WC-papier en vertelde ons de verhalen van de editie van L’Equipe die de eerste Ronde van Frankrijk versloeg op geel papier, waarna de winnaarstrui een “gele trui” werd. Zelf weten we al lang dat de naam de “frut” afkomstig is van de krant die op de markt gebruikt werd om kipkap in te verpakken. Op dit ogenblik heeft de heer Blommaert miljoenen kranten verzameld, waarvan uiteraard een hoop dubbels, die hem in staat stellen op aanvraag en mits betaling uiteraard, je de krant te geven van je geboortedag. Surf dus allen naar www.dagbladmuseum.be om uw exemplaar te bestellen en zo deze unieke collectie voor het nageslacht te bewaren.

het nieuwe begrip “media-ciety” voor uit. Vroeger waren de media een “venster” op de wereld; zij brachten nieuws, en commentaren. Geleidelijk aan werd het een “spiegel” op de wereld, en naast informeren werd er ook onthuld, kritisch geduid, aan onderzoeksjournalistiek gedaan. Nu is het onderscheid tussen realiteit en fictie soms moeilijk te maken. Vooral TV zorgt voor de illusie dat wat we zien altijd realiteit is. Zoekt de boer weldegelijk een vrouw, of is het de televisie die hem ertoe aanzet? Temptation Island, de Pfaffs, Big Brother zijn allemaal voorbeelden van georchestreerde samenlevingsvormen. Weldra waait er vanuit Singapore een nieuw programma over waarbij 10 koppels om het eerst voor nageslacht moeten zorgen, met als bonus 100.000 $. Ook het product van de deelname mag je houden. Begin almaar vast te oefenen met je buurmeisje, secretaresse of vriendin. Heel Ekonomika staat als één man achter je en we zullen met gretigheid je esbattementen op het scherm volgen.

VLAAMS-BRABANT

IN VINO VERITAS Niet onmiddellijk een originele titel, en in dit geval niet helemaal toepasselijk. Ekonomika Vlaams-Brabant wilde immers de waarheid weten over wijn. Zij vonden twee enthousiaste wijnamateurs bereid daarover twee avonden te komen vertellen. Johan Van Hoof is in het dagelijks leven advocaat, maar geraakte verslingerd aan wijn na enkele proefavonden met zijn kompaan Steven Van Mesdom, chirurg. Het streefdoel van Johan is het blind proeven van (Franse) wijn en dan proberen te specifiëren uit welke streek deze komt (op 10 km na). Steven heeft zich toegelegd op het proeven en vooral beschrijven van wijnen en heeft daarvoor zelfs een cursus oenologie gevolgd. In een eerste deel legde Johan ons uit hoe wijn wordt gemaakt. Basis is uiteraard de druif. De smaak van de wijn wordt in belangrijke mate door de smaak van de druif bepaald. Net zoals er verschillende druivensoorten zijn, geeft dit dan ook verschillende wijnen. Frankrijk, nog steeds beschouwd als het wijnland, is opgedeeld in regio’s waar de verschillende druivensoorten, zoals Chardonnay, Syrah, Cabernet Sauvignon, Riesling, en zo verder, worden geteeld. Frankrijk is als land, juist vanwege deze veelzijdigheid, nog steeds dé referentie op het gebied van wijn. Nieuw opkomende wijnlanden blijken zich vooral toe te spitsen op slechts een paar druivensoorten (voornamelijk Chardonnay en Cabernet Sauvignon), maar door het aanhoudend betere weer geeft dit voornamelijk zoetere, zonnige wijnen met (voor rode wijn tenminste) weinig tannine en dus een beperktere houdbaarheid. De druiven worden geperst en van het sap wordt dan de wijn gemaakt. Indien men enkel het sap gebruikt, krijg je witte wijn. Laat men gedurende een zestal dagen de schil erbij, krijg je rosé en als de schil en steeltjes erbij worden gehouden gedurende een zes weken, krijg je rode wijn. Hoe langer men de schil en vooral de steeltjes en pitten erbij laat, hoe meer tannine vrijkomt en hoe langer de wijn kan worden bewaard. De steeltjes en dergelijke té lang bij de wijn laten, is ook weer niet goed, want dat geeft een te grote bitterheid. Het is een misvatting dat té bittere wijn op lange termijn beter wordt! Wijn die slecht is, wordt nooit goed. Bij de eerste persing komt het beste sap vrij. Daarvan worden de grote wijnen, de premier crus, en zo verder, gemaakt. Bij een verdere persing komt nog sap vrij, maar dat is al minder zoet en daar worden dan de andere, mindere wijnen van gemaakt. Interpreteer dit zeker niet als ‘slecht’, nog vele andere grote wijnen worden van latere persingen van de druif gemaakt. Om wijn te herkennen moet

je de karakteristieken van de verschillende druivensoorten kennen (hun geur, hun smaak) en weten in welke regio welke druif wordt geteeld. Dit vergt studie, maar gezien je dit kan bij een lekker glas wijn hoeft dit geen corvee te zijn. RUIKEN IS PROEVEN In het tweede deel, waar iedereen het meest naar uitkeek, omdat er kon geproefd worden, werden we onderworpen aan de grote oenologische kennis van Steven. Eerst deelde hij geurflesjes rond. Doel is de neus te trainen om te onderkennen wat je precies ruikt. Dit bleek absoluut geen sinecure. Het verschil tussen bijvoorbeeld frambozen en aardbeien of cassisbessen is behoorlijk klein. Bovendien is de ene mens beter in het herkennen van geuren dan de andere. Het uiteindelijke doel van deze geurproef (onderdeel van een examen oenologie) is uiteraard wijn proeven en beschrijven. Om wijn te proeven gebruik je alle zintuigen. Je begint met het oog. Welke kleur geel heeft de witte wijn, welke kleur rood de rode? Bij witte wijn, gaat dit van lichtgeel tot diep goudgeel. Bij rode wijn kan dit gaan van lichtrood over robijnrood tot paars en zelfs bijna zwart. Is de wijn kleverig of loopt hij van het glas? Als je het glas schuin houdt voor een witte achtergrond, wat is dan de kleur van de rand, doorzichtig of gekleurd? Na het oog komt de neus. Met het glas moet worden gewalst om de geuren los te maken. Wat ruik je dan? Appels en fruit of iets krachtiger geuren zoals een paardenstal of petroleum. Na het kijken en ruiken mag je eindelijk proeven. Daarbij neem je best ook lucht mee naar binnen, zodat de smaken kunnen loskomen op de tong. Wat proef je? Zuur of zoet, bitter of plat? Hoe zou je dat beschrijven? Tenslotte is er de afdronk. Hoeveel seconden blijft de smaak in je mond nadat je de wijn hebt doorgeslikt? De laatste opgave voor de oenoloog is dan de beschrijving van de wijn. Voor witte wijn wordt gebruik gemaakt van de witte cirkel (XY-as), voor rode wijn de rode driehoek (piramidale structuur). Witte wijn heeft immers twee smaken, zuur en zoet. Bij rode wijn komt daar bitterheid bij. Heb je een witte wijn die zowel zoet en zurig is, dan kan je deze wijn krachtig, gespierd noemen. Vind je vooral zoet en geen zurigheid, dan kan je de wijn zoetig of zelfs zwaar, lomp noemen. Heb je geen zoetigheid, maar wel zuur dan heb je te maken met een frisse, zurige wijn. Zoals gezegd komt


VLAAMS-BRABANT

er bij rode wijn bitterheid bij, deze komen van de tannine in de wijn. Wanneer de wijn eerder zurig is, spreken we van een ronde, frisse wijn. Is deze eerder zoet, dan spreken we van een volle, vette wijn. Is deze eerder bitter, spreken we van een stevige wijn. Er zijn nog vele nuances en tusseninliggende omschrijvingen, maar dat valt buiten het doel van dit artikel. U moet er zelf maar eens een oenologische cursus voor gaan volgen. Mede dankzij het aanstekelijk enthousiasme van Johan en Steven werden deze twee avonden bijzonder boeiend en leerrijk. En de geproefde wijnen mochten er zeker zijn, maar de belangrijkste les is wel de volgende: smaken verschillen, dus om te weten wat je lekker vindt en wat niet, moet je proeven, proeven en nog meer proeven. Dit vinden wij een bijzonder leuke les, die we goed gaan

onthouden. Voor de geïnteresseerden volgt hier nog het lijstje van geproefde wijnen. Wit: Le Châtelet domaine Balland (Sancerre 2002), Kaysersberg (Riesling 2001), SlosbergKaysersberg (Riesling 1997), Montée de Tonnere 1er Cru (Chablis 2000), Aresti Reserve (Chili 2000), Les Narvaux (Meursault 2000), Chateau Lamothe-Guignard (Sauternes 1995). Rood: Chateau Croix de Gay (Pomerol 1997), Chateau Lynch-Moussas (Pauillac 1997), Domaine H Garrey (Mercurey 1999), La Lauzière (Cornas 1997), Domaine La Maliane (Côtes du Rousillion 2001), Plénitude (Madiran 1998), Prestige Domaine Bravay (Chateauneuf-du-Pape 1998). Geniet maar drink met mate! Patrick BECQUE

STUDENTEN

TOM VAN ASSCHE NIEUWE EKONOMIKA-PRESES Een Ekonomika werkingsjaar is elk jaar opnieuw een belevenis voor elke student aan onze prachtige faculteit. Een Ekonomika lustrumjaar echter, is een onvergetelijk jaar voor elke economiestudent. De viering van een 75-jarig bestaan daar nog eens bovenop maakt het komende werkingsjaar een uniek moment in de roemrijke geschiedenis van ons aller Moeder Ekonomika! Dit vraagt dan ook om een krachtig, ondernemend en enthousiast praesidium; een presidium dat dit lustrumjaar kan omtoveren tot een waar festijn, een ode aan het studentenleven met respect voor vroegere verdiensten en met oog op een mooie toekomst!

Met enige trots ben ik dan ook blij u ploeg ENTUSIA te mogen voorstellen, het 75ste presidium van Ekonomika, die er op gebrand is elke economist een onvergetelijk lustrumjaar aan te bieden en hem of haar te laten genieten van het

Tom Van Assche Peter Kesteloot Sylvia Montoro Y Jodar Bram Sabbe Margaretha Willems Carly Vanderschelden Joeri Snijers Laura Nurski Tom Broos Jeroen Decroos Nele De Gersem Stijn Van Roy

Samen met deze 11 enthousiastelingen wil ik ervoor zorgen dat iedere student FETEW zich betrokken voelt bij ons aller Moeder Ekonomika. Dat iedere student ervan overtuigd is dat Ekonomika een meerwaarde kan bieden aan het studentenleven. Dat iedere economist het Ekonomika-virus te pakken krijgt! Laat ieder die een hart voor Ekonomika heeft dit jaar dan ook de handen in elkaar slaan en samen de 75ste verjaardag van de schoonste, grootste, meest actieve studentenvereniging aan het Vlaamse firmament, in ware Ekonomika-stijl vieren!

Ut vivat, crescat et floreat EKONOMIKA! Tom VAN ASSCHE


Een Ekonomika werkingsjaar is elk jaar opnieuw een belevenis voor elke student aan onze prachtige faculteit. Een Ekonomika lustrumjaar echter, is een onvergetelijk jaar voor elke economiestudent. De viering van een 75-jarig bestaan daar nog eens bovenop maakt het komende werkingsjaar een uniek moment in de roemrijke geschiedenis van ons aller Moeder Ekonomika! Dit vraagt dan ook om een krachtig, ondernemend en enthousiast praesidium; een presidium dat dit lustrumjaar kan omtoveren tot een waar festijn, een ode aan het studentenleven met respect voor vroegere verdiensten en met oog op een mooie toekomst!

beruchte Ekonomika-studentenleven: Preses: Vice-Preses Serieuze Zaken: Vice-Preses Cultuur: Vice-Preses Logistiek: Vice-Preses Onderwijs: Vice-Preses Ontspanning: Vice Preses Financiën: Vice-Preses Jaarwerking en Erasmus: Vice-Preses Ekobar en Website: Vice-Preses Sport: Vice-Preses Kursusdienst: Vice-Preses Fakbar:

BOEKONOMIKA

HET WEEKEND VAN 7 DAGEN RICARDO SEMLER HET BELANG VAN EEN GOEDE BALANS TUSSEN WERK EN PRIVÉ-LEVEN De Braziliaanse onorthodoxe managementgoeroe Ricardo Semler ging zich als jonge twintiger bemoeien met het bedrijf Semco van zijn vader. Semco was een klein familiebedrijf gespecialiseerd in waterpompen, industriële mixers voor verf en kauwgom en vaatwassers voor de Horeca. Toen hij in het begin van de jaren 80 de leiding overnam van zijn vader, ontsloeg hij het voltallige managementteam om plaats te maken voor een nieuwe mentaliteit en een structuur gebaseerd op basisdemocratie. Werknemers komen en gaan wanneer ze willen, kleden zich zoals ze wensen, recruteren hun eigen bazen, hebben geen eigen bureau en secretaresse, geen naamkaartjes met klinkende functienamen en bepalen zelfs hun eigen salaris!

Waarom? Dit boek gaat echter niet alleen-zoals de titel lijkt te suggereren- over flexibele tijdsindeling. Het is meer radicaal dan dat. Het gaat om het herdenken van elke bestaande assumptie over hoe een bedrijf beheerd moet worden. Niets is nog zoals het was, vanaf het moment dat Semler de leiding over Semco kreeg. Alles dient in vraag gesteld te worden. ‘Waarom?’ is vermoedelijk de meest gestelde vraag bij Semco. Waarom kunnen werknemers hun e-mails beantwoorden op een zondagavond, maar niet naar een film gaan kijken op een maandagnamiddag? Waarom zou werken enkel om geld verdienen gaan? Gezien de tijd die we doorbrengen met werken, kan het werk dat je doet beter de moeite waard zijn. Waarom moet een manager telkens betrokken zijn bij zaken die zijn mensen beter zelf kunnen beslissen, wanneer ze geen angst hebben om fouten te maken? Semler argumenteert sterk en overtuigend voor een meer democratische werkomgeving, waarin werknemers aangemoedigd worden zichzelf te managen en samen te werken, eerder dan de dictaten van de managers of de voorgekauwde business plans blindelings te volgen.

mers en 160 miljoen dollar zakencijfer en met een verloop lager dan 1%. Zijn basisargument is gebaseerd op het idee dat het traditionele weekend al heel lang verleden tijd is. De technologische evolutie met z’n laptops, gsm, e-mail heeft de vrije tijd voor een groot deel doen verdwijnen en meer stress veroorzaakt in de maatschappij. Als alternatief stelt Semler een zevendaags weekend voor, een geheel flexibel schema dat de stress doet verminderen en terug evenwicht kan brengen tussen werk en niet-werk. Zijn medewerkers bepalen immers zelf wanneer ze werken en niet-werken en ook waar ze werken (thuis, in een satelietkantoor, in hun huisje in de bergen,…), zolang het werk maar gedaan wordt. Geen aanwezigheidscriterium, maar een productiviteitscriterium. Dit systeem is echter niet voor iedereen weggelegd en zeer veeleisend, immers op tijd komen opdagen of aan ‘politiek doen’ helpt hier niet, je moet meetbare resultaten naar voren brengen. Het Semco-systeem is eigenlijk een organisatie vol zelfstandige ondernemers die werken voor rekening van Semco. De mensen hebben ideeën waarvan ze denken dat Semco er geld mee kan verdienen. Daarna kunnen ze- na de goedkeuring van de collega’s- deze ideeën verder ontwikkelen binnen het bedrijf. Ze nemen risico’s zonder echte persoonlijke risico’s te nemen en geruggesteund door het overleg met de collega’s. Veel mensen dienen om dit te kunnen verwezenlijken, een comfortabele job te verlaten om zich zelfstandig te vestigen met alle risico’s vandien. Indien het bedrijf waarin je werkt toelaat je ideeën te ontwikkelen op een even eenvoudige en transparante manier als op zelfstandige basis, is de werknemer zekerder en heeft de werkgever regelmatig en snel een nieuw product op de markt.


BOEKONOMIKA

Verloop lager dan 1% In dit boek toont Semler aan hoe hij door het toepassen van een strategie die gericht is op het creëren van een gezonde work/life balance, het kleine familiebedrijf van zijn vader ombouwde tot een concern van 3000 werkne-

Enkel op deze manier kan men –aldus Semlerhet reservoir aan talent ten volle benutten en ontwikkelen. Dit is eveneens van kritisch belang voor de business, gezien medewerkers die in evenwicht zijn, gelukkiger en productiever zijn. Onze huidige bedrijven zijn volgens Semler echter gemeenplaatsen die handelen als militaire scholen, die werknemers als kinderen behandelen, waarbij de beslissingsmacht in handen van enkele managers ligt,

waarbij elke onzekerheid uit de weg gegaan wordt en waarbij als keerzijde van de medaille elke creativiteit en vrijdom gefnuikt wordt en moeilijk nieuwe ideeën ontwikkeld worden. Salarissen openbaar Semler is het dus grondig oneens met een andere zaakvoerster, Judith Mair, die vorig jaar uitpakte met haar boek ‘Het is mooi geweest’, waarin ze schrijft dat het gedaan moet zijn met plezier op het werk. Werk is werk en privé is privé. Iedereen is gebaat bij duidelijke regels en hiërarchie. Ook al hebben Semler en Mair de gelijkenis dat ze beiden al lang toepassen wat ze preken (in tegenstelling tot de meeste andere management goeroes), Semler promoot net het omgekeerde van Mair, met zijn vrijheid van elke werknemer om plezier te hebben in het werk door hen geen controlemechanismen op te leggen en hen mee te laten beslissen in alles. Van het personeel wordt dan ook veel verantwoordelijkheid, initiatief, creativiteit en ondernemerszin verwacht. En om te helpen bij deze basisdemocratie wordt alle beschikbare informatie, van salarissen tot financiële ratio’s, openbaar gemaakt.

7-dagen werkweek Het interessantste aan dit boek zijn de talloze (met momenten teveel) voorbeelden van hoe Semler zijn ideeën in de praktijk heeft omgezet, waarbij hij zowel aandacht besteed aan de

Sara COENE Paperback | 359 Pagina’s | De Boekerij | 2003


Het bedrijf en de organisatie die Semler met zijn vernieuwende ideeën creëerde ziet er boeiend en mooi uit en je kan bij het lezen van zijn boek bijna niet anders dan denken: dit is hoe het zou moeten zijn. Maar toch krijgt hij bij het geven van lezingen vaak de reactie dat het elders niet werkzaam is. Velen reageren initieel enthousiast bij het bezoeken van Semco, maar achteraf wordt geconstateerd dat het concept in weinig organisaties is ingevoerd. Dit komt volgens Semler voornamelijk doordat het een langetermijnprogramma is en mensen hebben te vaak doelstellingen op korte termijn. Bovendien vraagt deze organisatieverandering het uit handen geven van controle door de werkgever, wat niemand weloverwogen wil doen. Toch heeft Semler dat met zijn bedrijf wel gedaan. Vaak werden beslissingen genomen die indruisden tegen zijn eigen overtuigingen. Ondertussen is hij misschien wel nog eigenaar van het bedrijf, maar bemoeit zich weinig meer met de algemene gang van zaken. Hij houdt zich momenteel vooral bezig met het wereldwijd geven van lezingen over zijn aanpak en het schrijven van boeken.

successen, maar ook aan de falingen. Je krijgt wel soms het gevoel dat hij niet alles vertelt en dat sommige van de ideeën nog in ontwikkelingsfase zijn en verder verfijnd dienen te worden. Ook spreekt hij niet over de keerzijde van de medaille: het weekend van 7 dagen kan ook even gemakkelijk gedraaid worden naar de werkweek van 7 dagen en daarin schuilt ook het grootste risico van dit systeem. Dit boek is een goede investering voor managers en niet-managers. Het is een goede investering voor die mensen die veel kunnen veranderen aan de organisatie binnen hun bedrijf, maar ook voor mensen die dat niet op organisatieniveau kunnen, maar misschien wel binnen hun huidige job of team. Het is een hele uitdaging om Semler’s ideeën en overtuigingen om te zetten in onze huidige manier van werken. Ook al was dit niet de ambitie van Semler. Iedereen even doen nadenken over zijn huidige organisatie en ideeën constant herevalueren, was voor hem al voldoende als start.

PIRLEWIET

VAKANTIE, VOOR IEDEREEN! Het is weer zover. De zomer! Tijd van onthaasten en ontstressen, kortom vakantietijd. De meesten onder ons hebben hun plannen al gemaakt. We staan er vaak niet bij stil dat het niet zo vanzelfsprekend is dat wij op vakantie gaan. Op reis gaan, er eens eventjes tussenuit kunnen, het is niet voor iedereen weggelegd. Voor mensen uit de Vierde Wereld is een vakantie iets waar ze alleen maar van kunnen dromen. Zij houden aan het einde van hun geld vaak nog een stuk maand over… Een reis maken, daar hoeven ze zeker niet aan te denken, nochtans is ontspanning, juist voor hen enorm belangrijk. Eventjes uit de zorgen weg zijn, kan zo’n deugd doen.

Jaren geleden besloten een aantal Leuvense economiestudenten dat er op dit vlak nog werk in de wereld was, en voegden de daad bij het woord. Zij hielden VZW Pirlewiet boven de doopvont. Luc Deneffe en Luc Vantomme, oud-presessen waren daarbij zeer betrokken. Pirlewiet VZW bestaat nog altijd en zet vakanties en vrijetijdsactiviteiten op voor mensen die in armoede leven, zowel kinderen en jongeren als gezinnen uit gans Vlaanderen. De VZW is ondertussen aardig uit de kluiten gewassen en organiseert zowel in de Paas- als in de zomervakantie allerhande initiatieven. Aan de kinderkampen nemen dit jaar in totaal ongeveer 160 kinderen deel. Het gaat om jongens en meisjes, tussen 7 en 14 jaar. Sommigen verblijven in instellingen voor bijzondere jeugdzorg of gezinsvervangende tehuizen, de meesten echter wonen thuis. De tienervakantie richt zich tot een 20-tal deelnemers. De leeftijd situeert zich hier tussen 14 en 16 jaar. Ook hier gaat de aandacht uit naar


PIRLEWIET

jongeren uit instellingen en naar jongeren die thuis in een armoedesituatie wonen. De gezinsvakanties tenslotte bereiken een 220 deelnemers. Samen goed voor ongeveer 400 deelnemers per Pirlewietjaar. De kampen en vakanties van Pirlewiet onderbreken de onmenselijke omstandigheden waarin de deelnemers moeten leven. Zij krijgen de kans om positieve ervaringen op te doen als persoon of als gezin. Zij worden uit hun sociaal isolement gehaald. Tijdens de vakantie is er directe participatie van onze deelnemers: zij maken zelf hun en onze vakantie, en worden dus actief om eigen inbreng gevraagd. Tegelijkertijd slaat Pirlewiet een brug tussen de eerste en de vierde wereld. De vrijwilligers, die met Pirlewiet op vakantie gaan als monitor, ontmoeten mooie mensen uit die andere wereld, die zo ver af lijkt, maar eigenlijk heel dichtbij is… Tijdens een gezinsvakantie kunnen de ouders elke morgen, terwijl de kinderen spelen onder begeleiding van monitoren, een atelier volgen - dit varieert van Franse les over computerinitiatie tot koken, knutselen en toneel spelen. Bedoeling is dat men iets bij kan leren, niet in de eerste plaats om de kennis zelf, maar ook (en vooral) ter stimulering van het zelfwaardegevoel. Ook in de kindergroepen en op kinderkamp wordt veel aandacht besteed aan positieve waardering van de prestaties van het kind.

Dit is een getuigenis van een moeder, die vorig jaar voor de eerste keer mee ging op gezinsvakantie: “Vol spanning hebben ik en mijn kinderen uitgekeken naar de vakantie. Dit jaar zouden we met Pirlewiet op vakantie gaan. Mijn zoon heeft opvoedingsproblemen die te wijten zijn aan ADHD. Daarom verblijft hij in een dagcentrum, na schooltijd en in de vakantie. Via dit dagcentrum kregen wij (ons gezin) de mogelijkheid om op vakantie te gaan. Wat voor ons financieel en emotioneel niet zo evident was. Voor mij was dit even wennen maar ‘k voelde mij vrij snel thuis in de groep. Je kon samen over van alles praten, en leerde zo de mensen kennen. En ook, hoe ieder zijn eigen zorgen verwerkt en oplost. Een fantastisch monitorenteam zorgde ervoor dat we ons geen seconde verveelden. Ditzelfde gold ook voor de kinderen. Die amuseerden zich rot zo in de bossen en de natuur. In de ateliers kon je van alles

leren: beeldjes maken, T-shirts verven, etsen, poëzie, koken. De kinderen bouwden zelfs een vlot en het vaarde nog ook.” Dit soort ervaringen zijn werkelijk onbetaalbaar. We weten allemaal dat op vakantie gaan niet voor niets is. Ontspanning kost geld. Zeker nu Pirlewiet VZW sinds een jaar heel wat nieuwe projecten lopen heeft, zijn ook onze behoeften aan inkomsten sterk gegroeid. Tegelijkertijd zijn er natuurlijk weer heel wat meer kinderen, jongeren en gezinnen die kunnen genieten van een deugddoende vakantie. Aan vraag naar onze initiatieven is er alvast geen gebrek. Dit jaar moeten wij bijvoorbeeld een 100-tal kinderen teleurstellen. Help u ons mee om ook ons aanbod op te drijven? Maakt u het mee mogelijk om hen eventjes de koning te rijk te voelen?

Kinderkampen, tiener- en gezinsvakanties op maat van haar deelnemers de Merodelei 219 2300 Turnhout tel. - fax 014/410680 rekeningnr. 551-3367700-26 www.pirlewiet.be [email protected] (Voor giften vanaf € 30 ontvangt u een fiscaal attest)

JUBILEUMBOEK

EKONOMIKA VIERT 75 JAAR MET EEN JUBILEUMBOEK Bij de voorstelling van het nieuwe presidium elders in deze Berichten kan u lezen dat Ekonomika aan haar 75ste werkingsjaar begonnen is. Er gingen inderdaad reeds 75 jaar voorbij sinds Leo Charels de Vlaamse Handelskring – het latere Ekonomika – stichtte. Bij de voorstelling van het nieuwe presidium elders in deze Berichten kan u lezen dat Ekonomika aan haar 75ste werkingsjaar begonnen is. Er gingen inderdaad reeds 75 jaar voorbij sinds Leo Charels de Vlaamse Handelskring – het latere Ekonomika – stichtte.

Het wordt een niet te missen collectiestuk, naslagwerk, cadeau,... Voor de geïnteresseerden laten we de mogelijkheid om vooraf in te tekenen. Uw naam wordt dan achteraan in het boek vermeld. Leden van Ekonomika Alumni vzw betalen 18 Euro (plus 2 Euro verzending), niet-leden betalen 23 Euro (plus 2 Euro verzending).

JUBILEUMBOEK

In dit boek zal u een overzicht vinden van de geschiedenis van Ekonomika. De thema’s werden verdeeld in een Utile en een Dulci kant. Aan de hand van deze thema’s komen zowel de oude als de meer recente mijlpalen aan bod. Het wordt een verhaal over de brede en rijke geschiedenis van Ekonomika en

Intekenen kan per mail bij [email protected] of per fax 016/32.66.89

Het boek zal u dan tegen eind 2004 worden opgestuurd. Frederik REYNAERT


U zal begrijpen dat dit niet onopgemerkt voorbij zal gaan ! Van de verschillende vieringen en activiteiten (allen in het Utile-Dulci kader) zal u later uitvoerig op de hoogte worden gebracht. Maar we kunnen u nu reeds vertellen dat we om de 75ste verjaardag nog wat meer te benadrukken eveneens een Jubileumboek uit zullen geven.

Ekonomika Alumni. De teksten, anecdotes en ‘straffe verhalen’ gaan gepaard met foto’s en illustraties uit onze archieven.

SPORT-O-NOMIKA

HET TWEEDE EKONOMIKA-GOLFTORNOOI GOLF LA BRUYÈRE - 1 MEI 2004

Groeit het Ekonomika-golftornooi uit tot een traditie? Als het van de organisatoren afhangt ongetwijfeld, want na de start in 2003 werd het initiatief dit jaar zonder verwijl hernieuwd. Op 1 mei ll. was het hiertoe verzamelen geblazen in het landelijke glooiende kader van Waals-Brabant op de golfbaan La Bruyère in Sart-Dames-Avelines nabij Nijvel.

Gezegend met een behoorlijk golfweertje, bij een weliswaar stevige bries doch gepaard aan zonnige perioden, waren de weergoden Ekonomika andermaal goed gezind. Spijts deze gunstige weersomstandigheden en het prachtige golfkader viel de opkomst beneden de verwachting uit: in totaal kwamen 23 deelnemers opdagen, zijnde 17 golfers en 6 niet-golfers. De beperkte schare sportievelingen - van pas afgestudeerde twintigers tot geroutineerde zeventigers - genoten zonder één uitzondering van een boeiende partij golf.

mogelijk dankzij de sponsoring van medeorganisator Renaldo Delabie. De laureaten vielen uitgelezen speciale bottelingen van de brouwerijgroep Liefmans-Riva-Straffe Hendrik ten deel.

SPORT-O-NOMIKA Om 10 uur verschenen “de zware kanonnen” als eersten aan de afslag: Luc De Troetsel (hcp 12.6) en Renaldo Delabie (hcp 13.4), geflankeerd door de ervaren Marcel Cockaerts.

Spelend volgens het stableford systeem, konden zowel de geroutineerde als de minder ervaren spelers onderling, hetzij 18, hetzij 9 holes, betwisten. Het was de bedoeling ook de nietgolfers zo nauw mogelijk bij de wedstrijd te betrekken; team vormend met een golfer, legden ze tezamen het ganse golfparcours af. Eens de green bereikt, kregen ze zelfs de gelegenheid effectief deel te nemen aan het spel door zelf te putten.

Zoals in Waregem liet onze Ekonomika-voorzitter zich ook dit jaar opmerken door zijn aanwezigheid op La Bruyère. Zijn waardering voor het initiatief betekent een hart onder de riem voor de organisatoren om dit golfevenement de volgende jaren te herhalen. Diverse ter plaatse geuite suggesties ter ondersteuning van de organisatie, moeten een waarborg inhouden voor een groeiend succes. Jef Mariën

EKONOMIKA GEKRUISIGD Oplossing van pagina 25


Tijdens het gezellig etentje ter afsluiting, werden een tiental deelnemers gelauwerd voor hun geleverde prestaties. Deze prijsuitreiking werd

[ De organisatoren van het Ekonomika-golftornooi, v.l.n.r. Jef Mariën, Renaldo Delabie, Johan Debuf. ]

FILMONIKA

OOST-EUROPA KIJKT HOOPVOL NAAR HET WESTEN De Frans-Belgische film ‘Depuis qu’Otar est parti” gaat eigenlijk over de toekomst – of het gebrek eraan – van vele landen van Oost-Europa, hier in dit geval Georgië, een exSovjet-republiek. Drie generaties vrouwen, nl. de oude oma Eka, dochter Marina en kleindochter Ada (16j.) symboliseren resp. het verleden, het heden en de toekomst van Georgië. Veel toekomst wordt er echter niet verwacht, tenzij door emigratie naar West-Europa. Deze film van Julie Bertucelli, is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en draait om de afwezige zoon Otar, de lieveling van oma; Otar woont in Frankrijk om er de kost te verdienen. Af en toe belt hij naar huis en heel af en toe schrijft hij (en stopt wat geld in zijn brieven). Dat zijn voor oma … steeds de grootste vreugdemonenten. Otar werk illegaal in de bouw, alhoewel hij in Georgië het diploma van geneesheer heeft behaald. Maar Frankrijk erkent het diploma niet en in eigen land, Georgië, ziet hij geen toekomst. Op een dag, wanneer oma naar haar datsja op de buiten is, belt Niko, de vriend van Otar in Parijs.Nico heeft de droeve mare dat Otar overleden is. Hij is van een slechtbeveiligde stelling van vijf hoog naar beneden gestort. Marina en Ata durven dit slechte nieuws niet aan de oma vertellen. Ze vrezen dat ze de schok niet zal overleven. En zo begint een heel systeem van leugens, eigenlijk om bestwil, waar iedereen in meespeelt. Veel problemen hebben zij er niet mee. Want zoals Marina en haar vriend het stellen : wij zijn grootgebracht door de leugen van het communisme, al wisten wij dat het systeem niet klopte. Kleindochter Ada heeft de meeste moeite met het leven in de leugen. Zij heeft het communisme nooit meegemaakt en kijkt vooral naar de toekomst. Niet zoals haar moeder Marina, die zij de verloren generatie vindt. Plots beslist oma om haar zoon Otar in Parijs te gaan bezoeken. Kordaat verkoopt zij haar dure collectie boeken van de Franse literatuur en bestelt tickets voor de 3 dames. Spullen verkopen doen zij trouwens voortdurend. Elke dag trekt Marina naar het stadspark in Tbilissi, waar ze al haar spulletjes uitstalt. En zij is daar niet alleen. Het is er een echte rommelmarkt. Om den brode. Marina is ingenieur, maar vindt geen werk. Zij symboliseert de gewone burger die sinds de Val van de Muur in de armoede dreigt te vallen. Daarom proberen zij op alle mogelijke manieren te overleven. De levensomstandigheden in Georgië, en dat geldt voor de meeste landen van Oost-Europa, zijn trouwens erbarmelijk. De film brengt geen “grote aanklacht”, maar toont de vele ongemakken van het leven van elke dag: stroomonderbrekingen zodat de TV uitvalt en men met kaarslicht moet lezen, uitvallen van stromend water uitgerekend wanneer men onder de douche staat, telefoongesprekken uit Frankrijk die plots afgebroken worden, troosteloze, grauwe woonkazernes waar alles oud, afgeleefd en slecht onderhouden is. 50 jaar geleden stonden wij al verder.

Geen wonder natuurlijk dat de Oost-Europeanen lonken naar het Westen waarvoor Parijs symbool staat. Ada en haar jeugdige vrienden praten dan ook vaak over emigreren. Zij dromen, net zoals de jongeren hier, van geld verdienen, mooie kleren en een sjieke auto. Maar zij beseffen dat zij die dromen in eigen land mooit zullen kunnen realiseren. Emigreren naar het Westen is de enige oplossing. In België en in de EU beweren wetenschappers wel eens dat het wel zal meevallen met de immigratie uit het Oosten. Maar is dat wel zo? De welvaartverschillen zijn zo groot, en vooral : de vooruitgang voor de gewone man/vrouw verloopt in Oost-Europa zo traag (ondanks de fraaie macro-economische groeicijfers), dat het risicovolle avontuur van het onbekende Westen te verleidelijk wordt. Nu al werkt 10 % van de actieve bevolking van Roemenië in het buitenland. En het zullen steeds de meest ondernemenden en best geschoolden zijn die naar ons zullen komen. Otar is arts en zijn hele familie is hooggeschoold en allen spreken Frans. Voor Otar is er in Georgië geen toekomst als arts. Een fragmentje maakt alles duidelijk. Op een bepaald ogenblik wordt oma onwel en wordt ze in allerijl met hartklachten naar een (ouderwets) ziekenhuis in Tbilissi gebracht. De cardioloog van dienst wordt opgeroepen maar speelt eerst rustig zijn partijtje schaak uit en komt dan kijken. Deskundig is hij wel maar ook totaal gedesinteresseerd behalve wanneer hij door de familie in het zwart wordt betaald. De film eindigt geheel in de lijn met wat voorafging: de leugen blijft regeren. De waarheid niet vertellen blijkt een manier om te overleven wanneer de wanhoop toeslaat. Is er dan geen sprankeltje hoop? Toch wel voor kleindochter Ada, maar dan niet in haar eigen land. Fa QUIX

FILMONIKA


SENIORENFEEST

JAARBIJEENKOMST VAN DE EKONOMIKA SENIOREN OP 21 APRIL 2004 FRANS VREYS STELT ZIJN OPVOLGER VOOR.


Een voorzitterswissel geeft altijd een tweeslachtig gevoel: ook de senioren begrepen wel de stap van Frans, maar waren zich plots meer dan ooit bewust van de inzet en het enthousiasme dat hij al die tijd getoond had voor de werking van Ekonomika Senioren. Zijn opvolger, Jules Ackermans, en de algemeen voorzitter, Walter Herssens? hadden het overigens niet moeilijk om de senioren te overtuigen van de grote verdiensten van Frans, ook in het breder kader van Ekonomika. De senioren reageerden hartelijk dankbaar en voelden vlug dat de overdracht in stevige handen zou terechtkomen. Niet dat je de senioren leidt zoals de productie van auto’s of als Europalia …, maar economisten houden nu eenmaal van een goede organisatie.

mocht overhandigen, evenals het erediploma. Het ernstig deel van de dag, de spreekbeurt, werd verzorgd door dr. B. Van Daele, algemeen directeur van de Universitaire Ziekenhuizen; hij had het over “Gasthuisberg en de gezondheidszorg”. Het werd een hele uiteenzetting over een ziekenhuis waarvan de financiële situatie weer is rechtgetrokken, maar dat geconfronteerd wordt met een dubbele uitdaging: de rol vervullen van tegelijk een lokaal- en een referentieziekenhuis. Die rol moet Gasthuisberg vervullen terwijl de vraag naar gezondheidszorg toeneemt, de gemiddelde verblijfsduur van de patiënten steeds korter wordt, de kosten zowel in absolute als in relatieve termen sterk stijgend zijn en de middelen, ook inzake verplegend personeel, beperkt.

Dit jaar vierden de senioren van de promotie 1957-1958 hun jubileum: 50 jaar geleden werden zij student aan de Faculteit. Dat was het jaar van preses Guido Heirwegh, inmiddels overleden. Het was Paul Peeters die de voortrekkersrol overnam en aan vijftien jaargenoten de gouden speld van Ekonomika

De dag eindigde zoals naar gewoonte met de cantuspint in de hand: de senioren zongen nogmaals hun heimwee uit: “O keer nog eenmaal, schone tijd, zo vrij, zo ongebonden.”.

[ Links Jules Ackermans, de dynamische voorzitter van Ekonomika Brussel, die op 24 april tevens tot nieuwe voorzitter van de Ekonomika Seniorenclub werd verkozen.]

[ Gastspreker Bart Van Daele, algemeen directeur van de universitaire ziekenhuizen Gasthuisberg te Leuven (l), naast uittredend voorzitter van de senioren Frans Vreys (r).]

[ Groepsfoto van de jubilarissen.]

[ Ere-voorzitter van de senioren René Piot (m) geeft het gouden speldje aan de vertegenwoordiger van de nieuwe lichting senioren Paul Peeters (l). Rechts de voorzitter van Ekonomika Alumni die het seniorendiploma uitreikt.]

André HONS

[ De échte nieuwe jubilarissen samen op de foto.]

[ Niets dan tevreden gezichten.]

[ Afscheidsspeech van uittredend seniorenvoorzitter Frans Vreys (l).]


[ Ook Fernand Van Lierde is blij met zijn speldje en diploma.]

SENIORENFEEST

[ Veel sfeer en lekker eten in de Leuvense Faculty Club.]

SENIORENFEEST EN AFSCHEID EKONOMIKA berichten | juli 2004| 22

21 april was niet enkel de datum van een wederom uiterst geslaagde seniorendag, maar ook, en dat zijn wij binnen Ekonomika niet gewoon, het afscheid van Frans Vreys als voorzitter van de senioren. Frans, weldra 75 jaar en een door de wol geverfd lid van Ekonomika, oud bestuurder van de meest prestigieuze vennootschappen en nog altijd in functie bij Delhaize en Ekonomika Alumni, heeft zijn ontslag als voorzitter van de senioren aangekondigd en zoals we van Frans gewoon zijn, heeft hij meteen gezorgd voor een opvolger en dan nog niet van de minsten. Jules Ackermans, gepensioneerd directeur-generaal en voorzitter van het directiecomitee van VW in België heeft aanvaard om naast zijn functie van voorzitter van Ekonomika Brussel ook leiding te geven aan de senioren.

Namens alle leden van het bestuur van Ekonomika Alumni en van Ekonomika Senioren willen wij Frans van harte bedanken voor zijn welgemeende tussenkomsten en ingrepen en maken wij van deze gelegenheid gebruik om Jules een hartelijk en succesvol welkom te heten. Met plezier sluiten wij dit dankwoord op de mooie latijnse wijze van Frans, ut vivat, crescat et floreat Ekonomika ! Het ga U goed en nog vele wereldreizen.

Walter HERSSENS Voorzitter

EKONOMIKA berichten EKONOMIKA berichten

��

��

��

Driemaandelijks magazine van de Ekonomika Alumni Vereniging van Alumni van de Faculteit Economische en Toegepaste Economische Wetenschappen van de KU Leuven p.a. Marijke Decabooter Naamsestraat 69 3000 Leuven Tel.: 016/32.66.90 Fax: 016/32.66.89 e-mail: [email protected]

��

��

Hoofdredacteur: Fa Quix

Cartoons: Eduard Verbeke (EVER) Verantwoordelijke Uitgever: Walter Herssens, Alfons Gossetlaan 49 b3, 1702 Dilbeek Advertentiewerving Decom Tel. 02/481.78.41 Tel. 02/481.78.81 e-mail: [email protected]


Kernredactie: Nic Bal, Liesbeth Boogaerts, Sara Coene, Frederik Crab, Frederik Delaplace, Luc Galoppin, Patrick Moermans en Frank Vandenborre

Neem een abonnement op Muziek & Woord en krijg uw abonnementsgeld terug in Cultuurjokers

20

��

�

14

�� 5 �� 201 �� 6 � � �� 201 � �� 017

� � �� 2 �1�9� � �� 0 � 2 �� 018 � � 2 �� 2�/2�003 �� 31�/1 � �� 1�9 �� 20 � � �� /2004 �� 2 �� 31/1 � ��

��

��

��

��

� � � � � � � � � � � � � � � ��

��

��

��

��

��

�

��

��

� ��

��

� ��

��

��

��

��

��

��

�

��

��

��

��

�

��

��

��

��

��

� ��

�

��

� ��

��

��

��

��

��

��

��

��

��

��

��

�

��

��

��

��

��

��

��

� ��

�

��

��

��

��

��

� ��

��

��

��

��

��

� ��

��

��

��

��

��

��

��

��

EKONOMIKA. berichten. Prettige Vakantie! Ekonomika en Pirlewiet: Ondernemersschap als hefboom in derde wereld. Jaarfeest Ekonomika:

Recommend Documents