Een trip om nooit te vergeten Deel 4
Na ons één dag georienteerd te hebben, besloten we om voor twee dagen een auto te huren en het eiland te gaan verkennen. De eerste dag maken we een trip in westelijke richting over het eiland en de tweede dag doen we een trip naar het noorden via een bergpas in het centrum om dan via de oostelijke zijde weer naar Funchal terug te rijden. Het zijn hoofdzakelijk uitgehakte goede, maar erg smalle betonwegen.
Op één weg kwamen we een autobus tegen...Ineke zag het even niet meer zitten! Maar de bus reed achteruit naar zo'n vlucht/passeer strook. Waar wij reden, had ik er geen een gezien. We hadden werkelijk genoten van deze trip en wij zijn enthousiast over de "Madeira's"... Een ideaal vakantieoord in de zomer, voor en najaar, het mooie landschap, de prachtige witte stranden van Porto Santo en een fantastisch klimaat. Niet te warm en niet te koud en door de regelmatig aanwezige bewolking kan je de hele dag buiten zijn zonder te verbranden. Daarnaast vele leuke en goede restaurantjes met vriendelijke bediening en ook weer leuke terrasjes.
Al met al zijn we dus 5 dagen gebleven op dit hoofd-eiland van de Madeira Archipel. De dag na de autotrip doet Ineke de was en er worden boodschappen ingeslagen. Ik maak ook in deze haven weer een muurschildering van onze vlag, de scheepsnamen en onze namen. En dan zijn we weer klaar om te vertekken. Ditmaal naar de Canarische Eilanden. Eerste geplande stop....Lanzarote. De ochtend van de 7e September tanken we water en dan kiezen we het ruime sop.
Er was ons wind beloofd, maar helaas... geen wind, dus varen op de motor. Als we onder zeil varen, kunnen we de windvaan-stuurinrichting het schip laten sturen. Maar op de motor gaat dit niet en moet onze electrische Robertson stuurautomaat het voor ons doen. Rond 16.00 uur ging Complex van koers af en rook ik een nare brandlucht..... Ik ging de kajuit in en zag rook bij het instrumentenpaneel. Het bleek dat onze dure Robertson uitgebrand was. Als ik dan een van de zwarte kastjes openschroef, zie ik een zwarte printplaat met allerlij stinkende verkoolde klonten er op! Dat betekende dat we vanaf dat moment handmatig moesten sturen als we op de motor varen. Gelukkig was er wind opgestoken en konden we het sturen overlaten aan onze betrouwbare windvaan. De zee was erg onprettig. Veel dwarse hoge golven en niet genoeg wind om het schip stabiel over een kant te laten varen. We werden er een beetje gek van, en in een kast kwam een pot zure augurken los en sloeg te pletter tegen een pot met ingemaakt vlees! Een grote bende van zuur, vlees en glas! Kortom, geen echt prettige tocht. Maar... aan alles komt een eind! En zo ook aan deze ongemakkelijke trip. De nacht van de 10e September komen we aan in “Recife” We hadden inmiddels radiocontact met onze vrienden Lutz en Krina van “Topaz”. Zij gaven ons instructies over de precies te varen route, en ook hadden ze al een ligplaats in de jachthaven voor ons geregeld. Als we eenmaal in de havenkom zijn, worden we door vele handen, lijnen en aanwijzingen geholpen om Complex tussen de Jachten op haar plek te manouvreren. Het was geen eenvoudige klus, Krina heeft zelfs een lijn overgezwommen. We drinken een borrel, nemen een hete douche en gaan om 03.00 uur de kooi in. De jachthaven in Lanzarote.
Complex tussen de jachten in “Porto Naos” de jachthaven van Lanzarote. In de ochtend begonnen we met schoonmaken en opruimen van het schip. Ook heeft een van de zeilers al een kontakt gelegd met een electronisch bedrijf, die misschien iets aan het probleem van de Robertson stuurautomaat kunnen doen. Het is een eenvoudige jachthaven, er is water en electra, géén douche en toiletgebouw. Maar... het is een relatief goedkope marina.(1400 pta's per dag = fl 20.-) Wij klagen niet. In de avond van de eerste dag genoten we van een fondue aan boord Topaz! Er brak een drukke tijd aan, want hier op Lanzarote was een flinke vissershaven vlak bij de marina en dus ook de diverse leveranciers van technische benodigheden incl. diverse bedrijven zoals electra, metaalbewerking enz. en ook een goede winkel voor scheepsbenodigdheden! Dit alles betekende dat er hier dus ONDERHOUD-SCHIP gepleegd kon worden.
Boven en rechts: Een indruk van “Recife”. Er was één probleem wat niet urgent was, maar zéker binnen afzienbare tijd verholpen moest worden... En dit was de conditie van de vuilwatertank. Deze tank is een verzameltank van het afvalwater uit de kombuis, de wasbak in de toiletruimte en de toilet zelf. Toen ik de vloer boven de tank opende, zag ik een paar rare zwarte stippen waar vocht uit kwam. Dit wees op behoorlijke roestvorming in de tank.
Het was dus hoognodig om dit te onderzoeken, en dit was een goed plek om aan deze klus te beginnen. Ik heb de gehele bovenkant opengezaagd nadat ik eerst de tank gevuld, leeg gepomt had en daarna nog een keer. Dan de achtergebleven blubber verwijderd. Al met al geen “fris” klusje! Bah! De bovenkant was zwaar verroest, maar onder de waterlijn alleen wat putcorrosie. Ik besloot om deze tank niet meer als vuilwatertank te gebruiken en heb alles goed in de epoxy gezet en daarna geschilderd, zodat we op deze plek een mooie bergruimte hebben. Van hechthout en epoxy heb ik een nieuwe vuilwater tank onder de kajuitvloer gemaakt. Het was niet alleen maar “bootonderhoud”, want we gingen er uiteraard ook regelmatig op uit om het eiland te verkennen. Rechts: De vuilwatertank geopend. Vies klusje. Let op het groene “poepschepje” in de tank! Brrrr!
Er waren inmiddels al weer een heel aantal bekenden bijgekomen waaronder het Franse stel Gerard en Danielle met hun schip “Lustal”. Samen met deze mensen huren we een auto, en gaan het eiland twee dagen lang verkennen.
Het is een prachtig vulkanisch eiland en erg de moeite waard om te verkennen. We bezoeken het “Timanfaya” natuurpark en zijn erg onder de indruk van de “ruwe” schoonheid van het landschap. Op sommige plekken waan je je op een verre onbewoonde planeet.
Deze twee foto's heb ik overgenomen uit Wikipedia
De in 1919 in Recife geboren schilder César Manrique heeft een grote invloed gehad op hoe het eiland er tegenwoordig uitziet. Het was een schilder, die na een figuratieve periode, zich hoofdzakelijk bezighield met min of meer abstrakte schilderkunst. Hij behoorde o.a. tot de “Cobra” stroming. Verder maakte hij ook beeldhouwwerken en was hij architekt. Hij moet indertijd veel invloed op de politiek hebben gehad, want dankzij hem werd er op het eiland niet hoger gebouwd dan 3 verdiepingen. Men is hem hiervoor nu nog steeds dankbaar. Alleen toen hij voor een tijd in Amerika verbleef, heeft met snel een hoog hotel neergezet. Veel van zijn kunstwerken zie je langs de weg. Vooral door de wind bewogen strukturen op verkeerspleinen en dergelijke.(zie hier rechtsonder) Hij is overleden in September1992. Nog één kanttekening... Tijdens de burgeroorLog diende hij als vrijWilliger bij het leger Van Franco. Wij zijn naar zijn huis Gegaan, dat nu als museum is ingericht. Een deel van dat huis bestaat uit een ruimte die gevormd is door een luchtbel in de lava.
. Passage naar de luchtbel..
Na een tijdje blijkt het dat we er rekening mee moeten houden dat onze Robertson Een groot probleem gaat worden. Reparatie is misschien mogelijk, maar garantie??? en prijzen???? Het is allemaal erg onzeker. We besluiten om pas als we op Gran Canaria zijn, te gaan kijken wat we hier aan kunnen doen. Verder vullen we de voorraden aan, want er is hier een heel grote supermarkt van “De Spar” in de buurt en die leveren de boodschappen af bij de boot! 29 Oktober vertrekken we uit de jachthaven en gaan voor anker bij de stad “Arecife”, om daar dan de ochtend van de 31e te vertrekken op weg naar “Gran Canaria”.
WORDT VERVOLGD
