Echo
Valt er wat te
vieren?
2
3
Kán dat wel, Kerstfeest vieren, dit jaar?
4
Johan Timmer
Lukt het je eigenlijk wel, Kerstfeest vieren, terwijl elders in de wereld massa’s mensen ten prooi vallen aan barbarij, of op de vlucht slaan om het vege lijf te redden? Goed, we doen de gordijnen dicht, maar niet alles laat zich buitensluiten. Het komt slecht uit, zoveel ellende op het Journaal. Er is altijd wel wat, maar nu, met Kerst, is het erger, vind ik. Natuurlijk is Kerst gezellig. Een paar dagen vrij, lekker eten, aandacht voor elkaar, een presentje. Iedereen is toch net even wat vriendelijker. Belangrijk! Niet iets om je schouders over op te halen. Laten we ons best doen, zeker met Kerst, om deze wereld er een beetje beter uit te laten zien. Tja. Ik weet het niet. Ik geloof dat het veel erger is dan we denken. Het zit gewoon heel diep. We, en dan bedoel ik echt iedereen, redden het niet. Het lukt gewoon niet om deze wereld naar een hoger plan te trekken. Ik geloof niet in vooruitgang. Ik krijg graag gelijk, maar hierin niet. Wen er maar aan: het wordt eerder erger dan beter. Als ik mijn ogen dichtdoe, kan ik mijn ogen van binnen niet sluiten. Op de billboards van mijn ziel zie ik beelden geprojecteerd die te gruwelijk voor woorden
zijn. Ik wil dat het stopt, ik wil vrede. Ik wil dat iedereen gelukkig wordt. Ik kan daar van dromen, hoe absurd het ook lijkt. Toch is dat voor mij wel de echt-feestelijke betekenis van Kerst: in een wereld, zeker niet veel beter dan de onze, vol onrecht en grof geweld, werd in een uithoek, een jochie geboren. Op dat moment kantelde de wereldgeschiedenis. Zeg nou zelf, waarom zijn we 2000 jaar later nog in de weer met zijn geboorte? Denk je dat het toeval is dat het Glazen Huis (Serious Request) vlak voor Kerst wordt neergezet? Dat komt doordat met de komst van dat kind de mensheid aan het veranderen is. Je merkt er weinig van? Ik ook. Veel te weinig. Maar ik merk wel iets. Ik kom mensen tegen die, soms tegen beter weten in, het verschil proberen te maken. Bij een aantal van hen heeft het te maken met het geloof in dat kind: Jezus. Hij heeft de mensheid een geweldig perspectief laten zien. Hij geloofde er zelf in. Dat moet wel, anders laat je je niet aan een kruis nagelen. Daardoor is er altijd hoop, al vieren we Kerst tussen de brandhaarden van de wereld. Het mag nu erger zijn dan we denken, het wordt beter dan we ooit voor mogelijk houden. Ik geloof het.
5
Buitenland
m e h e l h t e B n i d a b Bloed Van onze verslaggever in Jeru
zalem
doden. snel en zonder aarzeling te beter dat hij l we het is n Hehie het ssc Mi dat n ere bronWeer anderen bew JER UZA LEM - Verschillende verdragen? ets zoi kan e die Wi , rft. ren ste wa s der korodes’ doodseska nen melden dat troepen van ’ opm? aro hem r Wa voo rk midaltijd het vuile we werd ning Herodes gisteren rond De bevolking van Bethlehem m ehe thl Be je ats knappen. pla inval. dernacht het ngen in de slaap verrast door de gen tui gge Oo n. Anonieme bronnen uit kri alle gev zijn binnen n troepenbegee raf voo opren de wa dat Er n lde dsta rond het paleis me beweren dat soldaten het . De inwoerd ale ign ges acgen de gin rei we rbe voo eigen dracht tot de goed je hebben uitgekamd, naar ck. sho in en ker van ver s oek ner bez een t getjes tie samenhing me ten dat zeggen op zoek naar jon In Je‘Ik heb God wel eens verwe esme De . ger jon magiërs, veel eerder dit jaar. of r van twee jaa rs heeft gegehte doc en alle uchme ger de Hij van plekke ruzalem gonsde het te kinderen werden ter eten zijn dat mo j bli ik zou enNu ret . onp ven kro n dse . Ee ten dat er een Joo door de soldaten gedood zijn. Maar ik rd paa ges is ens ien lev dsd hun Sin . op aan r dent was opgest aantal van hen werd pas late God moge Herig. uld sch op rt me l ale voe nd ure rDo de koning voortd uw op het dorpsplein omgebracht. positie odes halen!’ kermt een vro n Ee w. rou pe die ontwikkelingen die zijn in pelingen zijn . lein psp dor . het gen rei ft bed hee mogelijk kunnen pen jonge vader: ‘Mijn leven herBewoners uit omringende dor d kin ste oud jn Mi Bethlehem en omgeving zijn er. geen zin me n hardhandig epe tro de r eafg doo d rel zijn we ten t t me metisch van de bui is voor mijn ogen afgeslach or vandaag staan Vo d. e uur ijk est kel ugg rik ter sch ver uw vro sloten, zodat het een Romeins zwaard. Mijn ssen gepland, eni raf beg r naa van aat tal esm ndj lde zie nieuws maar mo heeft nog uren met het ont wbeklag is niet rou ar a nba ath ope Efr ar in ma rs rde n. ete buiten komt. He lichaampje in haar armen gez partij toegestaan. t.’ nie ik et hebben kort voor de moord we is, Waar ze nu eert dat er onbew e uig get hting oog ric n d Ee kin en ijtkw een man, vrouw ‘Mijn broer is beide handen mand uit Juda nie en dat sol n de de Va der n. kke tre de cht Egypte zien ver geraakt toen hij met alle ma ieden te vinden geb de gen verrin om hun of ds sin en oud magiërs ontbreekt moordenaars wilde weerh allemaal vreemren wa t He s. or. wa spo elk m ben Ik trek uit Bethlehe om van de moord op zijn kind. delingen, hard en getraind . eft rle ove t nie het hij bang dat
6
Het was ergens op een schoolplein in Zeeland. Een paar jongens hadden ruzie. Ik stond er bij en keek er naar. Harde woorden, rake klappen, al vechtend rolden ze over de grond.
Kijken met je hart
De kinderen er omheen begonnen te zingen: ‘Vrede op aarde’.
Woorden die herders ooit hoorden in de velden buiten Bethlehem. Woorden die in de christelijke traditie een belangrijke plaats kregen. Ongemakkelijke woorden in een wereld vol strijd.
Vrede op aarde
Ds. Leo Buijs
Vrede, wie verlangt er niet naar? In alle talen worden er mooie woorden aan gewijd. Miljoenen mensen zetten zich er voor in. Hoe bestaat het dat we er niet in slagen om alle mensen in vrede te laten leven?
De Bijbel geeft een ongemakkelijk antwoord. Wij mensen vormen het probleem. Van nature zijn we op onszelf en ons eigen belang gericht. Ik merk het dagelijks.
Anneke, een nicht van me, werkt samen met haar man, Mambu, in Liberia. Via Facebook volg ik hoe ze zich o nvermoeibaar inzetten in de strijd tegen de ebola-epidemie. Even simpel als effectief werk: emmers uitdelen en de bevolking informeren over hygiëne. Wat bezielt iemand om zich dagelijks in dat risicogebied te begeven, terwijl ze ieder moment een vlucht zou kunnen boeken naar het veilige Nederland? Ik besluit haar te mailen. Prompt krijg ik een reactie: ’Elke dag is het een wonder als je gezond wakker wordt. Doe iets met je leven. Hier zijn zoveel mensen die moeten rondkomen voor minder dan een dollar per dag. Wat zou ik kunnen doen om te proberen hun levensomstandigheden te verbeteren? Weggaan? Dat komt niet in mijn hoofd op. Dit is mijn thuis.’ Soms hoor ik haar via de Nederlandse radio verslag doen. Een nieuwsflits van een andere planeet, lijkt het wel. Lastig om me te realiseren dat het parallelle werelden zijn: haar werkelijkheid en de mijne. Ik lees de berichten uit haar dagboek op internet. Een paar fragmenten:
Dat ik geneigd ben om eerst aan mezelf, mijn eigen belangen en ego te denken. We hebben verlossing nodig.
Het probleem zit zo diep, dat ook mensen die naar God luisteren in de fout gaan. Bewust of onbewust leggen we elkaar onze gedachten op. Onze verlangens zijn soms sterker dan de woorden van Jezus en het belang van de ander. We hebben verlossing nodig.
Vrede is een diepe wens en een geweldige opdracht. Vrede is ook de groet waarmee God ons tegemoet treedt. Hij wil ons de vrede geven, die wij zelf niet tot stand kunnen brengen. Een overwinning op strijd en gebrokenheid. Vrede is thuiskomen bij God.
‘De situatie in Liberia is zeer zorgelijk. Al vier dagen lang zijn we emmers met flessen chloor aan het distribueren op Peace Island. We moeten nog honderden huizen en winkeltjes langs op het eiland. Vlakbij ons huis wordt nu een ebola-centrum gebouwd. Alle overige centra zijn vol en patiënten liggen daar doodziek voor de ingangen te wachten.’ ‘Honderden mensen in dorpen langs de bushroad in Dewoin hoorden gisteren over ebola. Gebruikmakend van een poster met tekeningetjes vertelde Mambu in simpel Engels wat je wel, of juist niet moet doen. Waar nodig vertaalde Hamidou de boodschap in de lokale talen Vai en Gola. De bewoners zijn zó dankbaar, dat we hen ook in deze moeilijke tijd niet vergeten.’
Hoeveel jaar is het geleden dat Anneke zelf een geregeld bestaan had? Ze begon als verkoopster in een luxe kledingwinkel, in haar geboortedorp. ‘Het begon me tegen te staan; het hele leven draaide om kleding’, zegt ze. Ze gaf haar loopbaan een avontuurlijke doorstart. Werkte met militairen in voormalig Joegoslavië, woonde tussen Hamas-aanhang in Israël. Als hulpverleenster trok ze jaren geleden naar het West-Afrikaanse Liberia, het land dat ik slechts associeerde met een meedogenloze burgeroorlog. Ze leerde er Mambu kennen. Anneke: ‘Toen hij mij vroeg zijn vrouw te worden, heb ik vijf maanden de tijd genomen om mezelf af te vragen of ik genoeg van hem hield om voor de rest van mijn leven in Liberia te wonen.’
7
‘Je kunt soms niet slapen van de zere keel, de hoofdpijn, de zere spieren. Het zouden de eerste symptomen kunnen zijn van besmetting met het ebola-virus. Naar welke kliniek kunnen we nog, als we ziek worden?’
8
9
Met kleine teams, zijn huis-aan-huis ruim 5000 emmers uitgedeeld samen met informatie over ebola-preventie. Wat betekenen die emmers als de krant meldt dat mogelijk honderdduizenden zullen sneuvelen. ‘Als God met een paar vissen en broden duizenden mensen kan voeden, kan Hij dan geen wonderen verrichten met het geringe aantal emmers dat wij uitdelen?’
Toen brak de epidemie uit. Blijven of weggaan? Ze zagen andere buitenlanders de koffers pakken. Maar zij bleven. Nu ze bekenden waren van de bevolking in afgelegen dorpen, gaf hen dat een goede ingang voor gezondheids preventieprogramma’s. ‘We wilden niet werkloos toezien hoe mensen in onze omgeving zouden overlijden aan ebola. Maar wat moesten we doen? We konden moeilijk de waterputten gaan chlorineren, omdat er allerlei ver-
halen de ronde deden dat onbekenden vergif in de putten gooiden. Ondertussen zagen we de situatie uit de hand lopen. De ziekenhuizen raakten overvol, ook malaria- patiënten konden nergens meer terecht, omdat de hele infrastructuur van de gezondheidszorg was ontwricht. Mambu kwam op het idee om emmers uit te delen. Te beginnen bij onze buren, een gezin met zes personen. Dat bleek effectief, want zelfs in de hoofdstad hebben maar heel weinig mensen de beschikking over stromend water in huis.’
Op Facebook lees ik later die dag: Afgelopen week kwam een imam ons bedanken voor de drie emmers die nu bij de ingangen
Volg Anneke via Facebook: manneka.org
‘Alle gedoneerde emmers voor Peace Island zijn uitgedeeld over een periode van vijf dagen. Echter, we komen er nog zo’n 200 emmers te kort om iedereen te voorzien.’
Een emmer kan dus het verschil maken tussen leven en dood. Dagelijks is er de dreiging. Veel inwoners van Liberia snappen niet welke ramp zich voltrekt.
‘Twee dagen geleden is onze Guineese vriend Moses Mamy vermoord. Met een team was hij op pad om de lokale bevolking voor te lichten over ebola.’
En iedere dag is er het risico zelf slachtoffer te worden.
Koos van Noppen, 24 september 2014
Ze trouwden, begonnen een stichting voor de hulp aan allerarmsten. Waterputten graven in afgelegen gebieden waar geen andere hulporganisaties kwamen. ‘Onze stichting was te klein om in aanmerking te komen voor VN-donaties. We vroegen een te klein bedrag om daar alle administratieve rompslomp voor overhoop te halen…’ Via particulier initiatief haalden ze geld op, dankzij een actieve supportersgroep in Nederland.
‘Mijn geloof in God is de reden dat ik het werk hier kan doen. In onze kamer hangt de spreuk: Faith - seeing the light with your heart when your eyes only see darkness. Geloof: het licht zien met je hart, terwijl je ogen slechts duisternis waarnemen.’
van zijn moskee staan. In de vijf minuten dat we met elkaar spraken, mochten we getuigen over het wonder dat er steeds geld op het juiste moment binnenkomt om emmers te kopen. God vraagt ons om dit werk te doen. We geloven en ervaren ook dat Hij dagelijks voor ons zorgt. We vertelden de imam de geschiedenis van de vijf broden en twee vissen, die de Here Jezus vermenigvuldigde zodat duizenden mensen genoeg konden eten en er zelfs nog eten over bleef. We namen afscheid van elkaar en opeens was daar die vraag. ‘Zou u op een vrijdag onze moskee willen bezoeken en ook daar het verhaal van de broden en vissen willen komen vertellen?’
De wijzen uit het oosten Toen nu Jezus geboren was in Bethlehem, in Judea, in de dagen van koning Herodes, zie, wijzen uit het oosten kwamen in Jeruzalem aan, en zeiden: Waar is de pasgeboren Koning van de Joden? Want wij hebben Zijn ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem te aanbidden. Toen koning Herodes dit hoorde, raakte hij in verwarring en heel Jeruzalem met hem. En nadat hij alle overpriesters en schriftgeleerden van het volk bijeen had laten komen, wilde hij van hen weten waar de Christus geboren zou worden. Zij zeiden tegen hem: In Bethlehem, in Judea, want zo staat het geschreven door de profeet: En u, Bethlehem, land van Juda, bent beslist niet de minste onder de vorsten van Juda, want uit u zal de Leidsman voortkomen Die Mijn volk Israël weiden zal. Toen riep Herodes de wijzen onopgemerkt bij zich en vroeg hun nauwkeurig naar de tijd dat de ster verschenen was; en hij stuurde hen naar Bethlehem en zei: Ga erheen en doe nauwkeurig onderzoek naar dat Kind, en als u het gevonden hebt, bericht het mij, zodat ook ik kom om het te aanbidden. En nadat zij de koning aangehoord hadden, gingen zij op weg. En zie, de ster die zij in het oosten gezien hadden, ging hun voor, totdat hij boven de plaats kwam te staan waar het Kind was. Toen zij de ster zagen, verheugden zij zich met zeer grote vreugde. En toen zij in het huis kwamen, vonden zij het Kind met Maria, Zijn moeder, en zij vielen neer en aanbaden het. Zij openden hun schatkisten en brachten Hem geschenken: goud en wierook en mirre. En nadat zij door een aanwijzing van God in een droom gewaarschuwd waren om niet terug te keren naar Herodes, keerden zij langs een andere weg terug naar hun land. Naar Egypte Nadat zij vertrokken waren, zie, een engel van de Here verschijnt Jozef in een droom
en zegt: Sta op, en neem het kind en zijn moeder met u mee, en vlucht naar Egypte, en blijf daar totdat ik het u zal zeggen, want Herodes zal het kind zoeken om het om te brengen. Hij stond dan op, nam het kind en zijn moeder in de nacht met zich mee en vertrok naar Egypte. En hij bleef daar tot de dood van Herodes, opdat vervuld werd wat door de Here gesproken is door de profeet: Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen. De kindermoord in Bethlehem Toen werd Herodes, die zag dat hij door de wijzen bedrogen was, verschrikkelijk kwaad. Hij stuurde er soldaten op uit en bracht al de jongetjes om die er binnen Bethlehem en in heel dat gebied waren, van twee jaar oud en daaronder, in overeenstemming met de tijd die hij bij de wijzen nauwkeurig nagevraagd had. Toen is vervuld wat gesproken is door de profeet Jeremia: Een stem is in Rama gehoord, geklaag, gejammer en veel gekerm; Rachel huilde over haar kinderen, en wilde niet vertroost worden, omdat zij er niet meer zijn. Naar Nazareth Toen Herodes gestorven was, zie, een engel van de Here verschijnt Jozef in een droom, in Egypte, en zegt: Sta op, neem het kind en zijn moeder met u mee, en ga naar het land Israël, want zij die het kind naar het leven stonden, zijn gestorven. Hij stond dan op, nam het kind en Zijn moeder met zich mee, en kwam in het land Israël. Toen hij echter hoorde dat Archelaüs in Judea koning was in de plaats van zijn vader Herodes, was hij bevreesd daarheen te gaan. Maar nadat zij door een aanwijzing van God in een droom gewaarschuwd waren, vertrok hij naar het gebied van Galilea. En toen hij daar gekomen was, ging hij wonen in een stad die Nazareth heette, zodat vervuld werd wat door de profeten gezegd is: dat Hij Nazarener genoemd zal worden.
De deur op een kier …
B
ij veel kerstvieringen ziet het er allemaal vrolijk uit: De stal met z’n dieren, Jozef en Maria, het kindje Jezus, de herders, en natuurlijk ook die wijzen uit het Oosten. De tekst van de Bijbel is minder romantisch. Dat begint al met die aanduiding van de wijzen: magiërs uit het oosten. Zij hielden zich bezig met dingen die God in de Bijbel verboden had. Het is heel opvallend dat uitgerekend deze mensen door God in hun eigen ‘taal’ zijn aangesproken. De Joodse geleerden wisten natuurlijk precies te vertellen waar de beloofde messias ter wereld zou komen. Maar niemand van hen neemt deze astrologen serieus. Koning Herodes vat het bericht van de astrologen wel serieus op. We weten van deze koning dat hij verschillende van zijn eigen zonen heeft gedood uit angst dat ze de macht zouden grijpen. De kille kindermoord past helemaal bij zijn manier van optreden. Herodes was een voormalige generaal, die door de Romeinen beloond was voor zijn militaire successen. Als koning presteerde hij zoveel, dat hij in de geschiedenisboeken ‘Herodes de Grote’ genoemd wordt. Maar er kleefde veel bloed aan zijn handen. God redt zijn zoon. Jozef en Maria vluchten op tijd. Je zou willen dat de Here God overal en bij iedereen zou ingrijpen. Dat er nergens meer een moord gepleegd zou worden. De kindermoord van Betlehem roept bij ons vragen op. God, waarom? De Bijbel geeft geen pasklare antwoorden. We horen wel over de diepte van het kwaad. Dat mensen over lijken kunnen gaan. Dat wij geneigd zijn eerst ons eigen hachje te redden. Dat het belang van de ander ondergeschikt is aan wat we zelf willen. Jezus was anders. Hij gaf zijn leven om mensen te redden. Hij bestreed het kwaad door goed te doen. Hij bad voor degenen die hem aan het kruis spijkerden en hun opdrachtgevers. Hij riep ons op Hem te volgen in het bewijzen van liefde aan alle mensen, zelfs ten opzichte van onze vijanden. Ik red het niet, die hoge morele standaard van God. De lat ligt hoog. Het kan nooit goed komen als ook maar het geringste kwaad door de vingers wordt gezien. Zero tolerance! Maar dan gaan u en ik ook voor de bijl. Dan blijft er geen mens meer over. Jezus treedt voor mij in het krijt. Daarom ben ik zo blij met Jezus. Dat Hij, Gods zoon, mens wilde worden. Hij vangt de straf op. En tegelijkertijd laat Hij zien: zo sterk is de liefde. Dat je tot het einde wil gaan. De deur naar een nieuwe toekomst gaat open. Hij is met Kerst alvast op een kier gezet.
11
Ds. Leo Buijs
10
Kunstenares Christa Rosier (1960-2011), over dood en (toch) vertrouwen
12
13
‘Ik heb wat afgeworsteld met God’ Waarom, waarom, o God? Het is voor mij een bekende klacht. In de tijd dat onze zoon ziek was, heb ik Hem regelmatig de ‘waarom-vraag’ voor de voeten geworpen. Waarom laat U toe dat mijn kind zo’n pijn heeft? Waarom doet U er niets aan? En toen hij ’s nachts overleden was, heb ik het uitgeroepen: Waar was U vannacht, waarom heeft U het niet tegengehouden? Later kwamen er nog meer vragen bij. Waarom laat U toe dat ik twee keer achter elkaar borstkanker krijg? Waarom is er de dreiging dat ik niet lang zal leven? Wat doe ik fout, wanneer houdt het nu een keer op? Ik heb wat afgeworsteld met God. Ik wilde het begrijpen, ik wilde dat Hij mij een reden gaf voor het lijden. Deden ons verdriet en lijden Hem eigenlijk wel iets? Waarom zweeg Hij… ‘Ook in de Bijbel kom je veel mensen tegen die het allemaal niet snappen. De bijbel is niet gevuld met mensen die God begrijpen en geen vragen meer hebben, met mensen die nooit boos op God kunnen zijn. Integendeel, de bijbel staat vol aanklachten van mensen die boos zijn op God, die worstelen met een God die soms zwijgt.’ Maar de God van het universum, de Ene, de Eeuwige is niet bang voor de beschuldigingen van de mensen. Waarom zwijgt God dan? Als wij God raad mochten geven, dan zou het allemaal heel anders gaan in de wereld. Als Hij dan serieus genomen wil worden door een wereld die verloren is in schuld, dan zou Hij het met alle respect toch wel wat anders kunnen aanpakken. We zouden Hem bijvoorbeeld adviseren om zichtbaar te ver-
schijnen aan mensen die naar Hem op zoek zijn, zodat al hun twijfels verdwijnen. We zouden Hem aanraden om oprechte gebeden altijd te verhoren en met grote regelmaat de mensen te verrassen met een wonder…’ We lezen de Bijbel soms selectief, schrijft Christa. Dan zien we alleen de geweldige momenten dat God duidelijk een teken van leven gaf. Maar zelfs dan… In de persoon van Jezus Christus is God zichtbaar aan de mensen verschenen. We vieren het met Kerstfeest. Maar zijn aanwezigheid leidde niet automatisch tot liefde voor Hem. ‘Uiteindelijk maakt Gods Zoon ook mee wat wij mensen zo vaak ondergaan. Meer dan wie ook ervaart Jezus de nacht van de ziel als God zwijgt. Wanneer Hij worstelt in Getsemané, komen de engelen Hem niet redden. De aarde gaat niet open om de mensen die Jezus martelen te verzwelgen. En als Hij bebloed aan het kruis hangt, wordt er niet groots ingegrepen vanuit de hemel. Uiteindelijk stelt Jezus aan het kruis ook die vraag: ‘Mijn God, mijn God, waarom… Waarom zwijgt U? Waarom heeft U Mij de rug toegekeerd?’ Gods logica is compleet anders dan de mijne. Ons geluk is voor de Eeuwige geen prioriteit, of misschien kan ik beter zeggen dat God met geluk iets heel anders bedoelt dan wij. Ik wil het graag goed hebben, ik wil geen verdriet en vragen hebben. God wil graag dat wij Hem leren kennen vertrouwen. Vertrouwen dat niet gebaseerd is op omstandigheden, maar op Wie Hij is.’
14
15
‘Vertrouw je Mij?’ Het leven van Christa Rosier (1960-2011) verliep voorspoedig. Ze was gelukkig getrouwd en woonde met haar man, zoon en dochter in een romantisch vissershuisje. Wat viel er nog te wensen? Totdat haar zoon ernstig ziek werd. Een onbekende pijnziekte, een aandoening aan zijn voeten. Christa: ‘Wat heb ik in die tijd geworsteld met God, in wie ik altijd geloofd had. Ik riep ik huilde en ik balde mijn vuisten tegen de hemel. Ik was zo boos op de God die onze gebeden niet verhoorde, die de pijn niet verminderde. Zag Hij dan niet dat dit ondraaglijk was? Toch kon ik Hem niet de rug toekeren, al begreep ik er niets van. Al was ik nog zo boos, ik kon niet van Hem weg. Ondanks de omstandigheden was het alsof God mij steeds de vraag influisterde: Vertrouw je Mij?’ Het is een enorme uitdaging voor de ziel als Iemand die niet doet wat je van Hem vraagt, wil dat je Hem vertrouwt. Toen mijn zoon stierf was het alsof God mij weer vroeg: Wil je erop vertrouwen dat Ik in deze diepte, deze donkerte van het dodenrijk ook bij je ben. Ik verlies je niet uit het oog. Ik weet en ik zorg…’ Ik 2005 kreeg ik zelf borstkanker. Weer een donker dal waar we doorheen moesten. Weer zo’n vreselijk ziekenhuis, weer al die onderzoeken, uitslagen. Operatie, chemo, bestraling. Weer de dreiging van de dood. Weer dat gevoel dat je aan de zijkant van het leven staat. Maar aan de andere kant was er ook weer die stem die tegen ons zei: Ik ben de God van hemel en aarde, de Almachtige. Vertrouw je Mij? Geloof je dat Ik in deze omstandigheden van zwakte, ontering en dreiging, mijn opstandingskracht in jou kan laten zien? Als je daar ja op zegt, al is het nog zo zachtjes, dan kan ik uit ervaring vertellen dat er wonderen gaan gebeuren. Dan wordt lijden een plaats waar je God ontmoet.’
Op 19 juni 2011 overleed Christa op 50-jarige leeftijd. Enkele maanden eerder openbaarde de borstkanker zich opnieuw, dit keer zonder kans op genezing.
Meer over Christa Rosier en haar werk, zie www.christarosier.nl/
Christa Rosier schreef als toelichting bij het schilderij op pagina 14: ‘Deze Cambodjaanse vrouw is gelouterd door pijn. Zij heeft veel familie zien sterven aan aids, maar in de ellende heeft ze kennisgemaakt met Jezus. Daarom heb ik behalve donkere kleuren ook bewust goudtinten gebruikt, alsof God in de duisternis op haar schijnt.’
Tekst en illustraties met toestemming overgenomen uit: ‘Lijden in Gods hand’ van Christa Rosier, uitg. Voorhoeve, Utrecht.
Redactie en administratie: Joh. v. Oldenbarneveltlaan 10 3818 HB Amersfoort Tel. 033-4611949 E-mail:
[email protected] ECHO 06-2014
Echo
Abonnementen: Abonnementsprijs € 10,00 per jaar bij vooruitbetaling. Reacties: Voor reacties op de inhoud kunt u zich wenden tot de bezorger of de redactie.
Dec14 Vormgeving: Hans van Eck (Impressio Communicatie)
Redactie: Ds. L.C. Buijs C. Dekker K. van Noppen N. Rietveld-de Jong G. Schuurman-van Eijk J.J. Timmer
Uitgave van IZB (www.izb.nl) en de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland
Foto’s: Sjaak Boot: cover, inzet pag. 3, Demontix pag. 2/3 Shutterstock.com: pag. 4,5,6, 10/11 Manneka: pag. 7,8,9
ISSN 0012-9119
