Dromen. Tegen de stroom ingaan is dat het echte leven?

Dromen Tegen de stroom ingaan … is dat het echte leven?

Beste Statianen, vrienden en bekenden, Dromen zijn er in soorten en maten. Zonder dromen zijn we nergens. We dromen over de vervulling van onze diepste wensen of onze dagelijkse ervaringen te kunnen plaatsen in wat we al wisten. We dromen niet alleen onze privé-idealen, maar ook de idealen van een vreedzame wereld. En echt niet alleen in de donkere maanden voor kerst. Als er in de bijbel wordt gedroomd, dan is dat altijd om licht te brengen in een situatie van duisternis, om toekomst te openbaren waar een menselijke weg dreigt dood te lopen. Zo droomt Jacob als hij op de vlucht is voor zijn broer Esau en droomt Jozef, de man van Maria, als hij een handige oplossing weet voor zijn vaderschap. Wie droomt er niet? Misschien alleen diegene die zo tevreden is met zijn huidige bestaan, dat hij zich geen betere wereld kan of wil voorstellen. Zelf denk ik dat je nooit mag ophouden met dromen. De droom is het voedsel van de ziel. Vaak spatten je dromen uiteen en draaien je wensen op niets uit. Toch moet je doorgaan met dromen, anders - zo denk ik - sterft de ziel en dringt de liefde er niet in door. Ik zou graag een koppeling tot stand willen brengen met profetieën niet alleen aan al die vredesvisioenen, maar heel concreet aan Spreuken (29,18) waar geschreven staat “Zonder

profetie vervalt het volk tot bandeloosheid, wie de wet in acht neemt, is gelukkig.” Een mens mag dus nooit ophouden met dromen te dromen. De aanwijzing dat we onze dromen aan het doden zijn, is tijdgebrek. Van de mensen die we kennen, hebben degenen die het meest actief zijn, altijd overal tijd voor. Degenen die niets uitvoeren echter, zijn altijd moe, die beseffen niet hoe weinig ze maar hoeven te doen en klagen constant dat de dagen veel te kort zijn en de voorbereidingstijd te kort. Maar dan de cruciale vraag aan ons in Twente is: Welke droom vervult ons wezen? Vrede op aarde? Een plek om te leven? Een eigen kerkgebouw? Wat houdt ons ten diepste bezig? En durven we daarin te investeren? Dus ook als je er wat voor over moet hebben? Dus ook: en hoe gaan we daarmee om. En, zo denk ik wel eens: Tegen de stroom ingaan … is dat het echte leven? Het leven kan door terugzien begrepen, maar alleen door vooruitzien geleefd worden. Maar wie wil dat eigenlijk? Omwille van het komen van God? Of zit er een andere gedachte: Is God een vriend die je verleden begrijpt, in je toekomst gelooft en je vandaag neemt zoals je bent? Maar dan moet je toch wel eens tegen de stroom ingaan. En in zo’n levenshouding mag je investeren. Advent afschuiven op onze lieve Heer is wel erg gemakkelijk gedacht. Voor dat vrederijk moet je wel wat voor over hebben. Het moet van twee kanten komen. Zo vond ik de volgende uitspraak van “Loesje”: ‘Zorgen’ moet je doen, niet maken. Niet alleen, maar samen met elkaar. U allen een goede adventtijd toegewenst, zalige kerstdagen en een zegenrijk 2010. Vrede en alle goeds. Pastoor Klaas Jan Homan

Gebed voor de vrede O God, van wie de heilige begeerten, de goede voornemens en de rechtvaardige werken voortkomen, geef ons die vrede, welke de wereld niet geven kan, opdat onze harten genegen zijn tot het volbrengen van uw geboden, en wij door uw bescherming in vrede mogen leven. Door Christus, onze Heer.

Priesterjubileum en afscheid

Zondagmiddag 1 november vulden zo’n 300 mensen de zijbeuk van de Grote Kerk in Dordrecht om er samen met pastoor Klaas Jan Homan en zijn vrouw Reina te vieren dat hij 25 jaar priester is en afscheid ging nemen van zijn werk in de parochie Maria Maior. Het was hondeweer, maar ze waren er. En het was goed. Een bijzonder feestelijke eucharistieviering, met welgekozen gezangen onder aanvoering van de cantorij. Volop te zien en te merken dat Pastoor Homan een oecumenisch pastor is die werk heeft gemaakt van contacten met andere kerken. Zo waren er leden van de Hervormde Kerk die oog en oor te goed deden aan de wijze waarop hun eigen Grote Kerk klank en kleur kreeg door de wierook, de riten en zangen van de Oud-Katholieke liturgische traditie. Van de 7 plekken waar Homan als priester werkzaam was, waren er vertegenwoor- digers die een kaars de kerk binnendroegen onder het zingen van “Dit huis, gereinigd en versierd, waar Gods gemeente bruiloft viert”(OKG 742). Ook veel collega’s van Klaas Jan waren gekomen om mee te vieren. De liturgie van Allerheiligen is op zich al feestelijk en geladen. Het visioen dat Johannes schildert in de brief aan de zeven vervolgde gemeentes in Asia, en de zaligsprekingen van Jezus op de berg. “Voor alle heiligen in de heerlijkheid die U beleden in hun aardse strijd, zij Uw naam lof o Jezus..” zongen we na de preek. Aartsbisschop Joris Vercammen verwoordde hoe het grote visioen al geland was in Klaas Jan als kleine jongen en later als leraar, en dat het hem bewoog tot zijn keuze voor het priesterwerk: “Ik zal opgaan naar het altaar Gods, tot God die mijn ziel altijd weer met vreugd vervult”. Het visioen werd ook gevoeld en nieuw geactualiseerd toen we tijdens en na de H.Communie de 21 strofen zongen van het lied “Jerusalem,mijn vaderstad, mijn moederhuis, wanneer zal ik U zien zoals ge zijt: de bruid van onze Heer”. Na afloop was er gelegenheid om pastoor Klaas Jan en zijn vrouw de hand te drukken voor felicitaties én ook ten afscheid, en ontmoetten velen elkaar bij een kop koffie in dezelfde Grote Kerk En toen werden kragen en paraplu’s weer opgezet om huiswaarts te gaan, want ‘it was raining cats en dogs’, nog steeds.. (AAZ)

Contacten met de Lutheranen in Twente Niet alleen in Enschede, maar ook elders zijn er contacten tussen de leden van de Evangelisch-Lutherse kerk en die van de OudKatholieke Kerk. Beide kerkgenootschappen zijn qua grootte met elkaar te vergelijken. De Lutherse gemeenschap is opgegaan in de Protestantse Kerk van Nederland. Dit gaat ten koste van de onderlinge saamhorigheid. Door oecumenische contacten tussen oud-katholieken en lutheranen kunnen krachten gebundeld worden. Maar lutheranen zijn toch protestanten? Dat is ook wel zo, maar dat betekent niet dat je niet het een en ander van elkaar kunt leren. Je zou op z’n minst elkaar over weer kunnen ontmoeten. Elkander bevragen. Nu is er gedacht aan een serie bijeenkomsten. Zo is er op vrijdag 21 december ’s middags een adventviering in de Johanneskerk aan de Twekkelerweg 110 in Twekkelo [Hengelo]. En daar zijn wij van harte genodigd. Het betreft geen avondmaalsviering, alleen een meditatief gebeuren met liederen, schriftlezingen en gebeden en bovendien een informele ontmoeting. De organisatie berust bij de Lutheranen. Voor de kerstnacht bij ons in de dorpskerk van Lonneker worden de Lutheranen uitgenodigd. Op Tweede Kerstdag zijn onze leden welkom in de Johanneskerk. Voorts worden de lutheranen uitgenodigd om met ons Goede Vrijdag 2 april te komen vieren. De werkafspraak is dat het ontvangende kerkgenootschap de liturgie verzorgt. Daarin kunnen de voorganger en eventueel gemeenteleden van de bezoekende kerk participeren.

Advent, in verwachting van het onverwachte ‘Mijn man is zo voorspelbaar; ik zie al van verre aankomen wat hij zal gaan zeggen of doen. Ik noem hem ook wel eens Kerstmis.’ Met deze grap beëindigde Youp van ’t Hek een van zijn

conferences. Hij haalt hier een kenmerk aan van Kerstmis; het feest wordt 4 weken lang voorbereid. Het is een hele voorbereiding. De professionelere parochies hebben draaiboeken voor Kerstmis. Eerst moet de kerstboom besteld worden, dan wordt de kerk versierd, dan gaat het koor extra repeteren, etc. Het gevolg is dat het bij Kerstmis vooral om het bekende gaat. Veel mensen gaan alleen met Kerstnacht naar de kerk en dan is het letterlijk en figuurlijk een feest van herkenning. We genieten van de mooie versieringen, we zingen de bekende kerstliedjes en ademen de bekende geur van wierook in. Kerstmis komt zo ieder jaar terug en biedt net dat beetje licht en gezelligheid dat we nodig hebben in die donkere december maanden. Dat is inderdaad wat Kerstmis is geworden: op zijn best een feest van herkenning, op zijn slechtst een verplicht nummer. Eerste Kerstdag zijn ouders, Tweede Kerstdag die van haar, en als het meezit funshoppen op de woonboulevard. Maar dit alles staat wel ver weg van waar het met Kerstmis om gaat. Kerstmis is niet alleen een extra lichtje in donkere dagen. Het gaat om veel meer, hoop, vervulling van de belofte en bevrijding. Dat wordt duidelijk als we ons laten meenemen door de lezingen van de Advent. In welk jaar we ook zitten, altijd draait de eerste zondag van de Advent om onderscheidingsvermogen, het zien van de tekenen des tijds. Het gaat om het bewustzijn dat de Heer er aan komt maar ook om het kunnen en durven zien wat er mis is in de wereld. De tweede zondag neemt ons mee naar de figuur van Johannes die doopte in de Jordaan. Als we het kwaad in de wereld en in onszelf onder ogen durven komen, is het tijd voor verandering. Wie dat wilde, werd door Johannes gedoopt. Ook wij kunnen een nieuwe start maken, afstand nemen van ons oude leven. De derde zondag staat in het teken van de blijdschap. Johannes verkondigt niet alleen de bekering, maar ook dat de bevrijder snel gaat komen. Op de vierde zondag reizen we met Maria mee naar haar nicht Elisabeth. Elisabeth begroet haar nicht met een zegen en direct volgt de erkenning dat zij de Messias in haar schoot draagt. De weg van

het inzien wat er mis is, leidt via verandering en het inzicht dat de bevrijding ophanden is tot de erkenning waar deze bevrijding gaat plaatsvinden. Hij wordt geboren uit de vrouw die zich daarvoor beschikbaar heeft gesteld. Wanneer we ons zo door de lezingen laten meenemen, dan zien we dat het met Kerstmis om meer gaat dan de bevrediging van onze eigen behoefte aan geborgenheid in donkere dagen, meer dan om een verplicht nummer op je sociale agenda. Het gaat om bevrijding. De voorwaarden van deze bevrijding kunnen we zelf scheppen en via de Advent kunnen we daar naartoe leven. Ik wens u een inspirerende voorbereidingstijd. Pastoor Remco Robinson.

Gedachten bij een overvloed van kerstkaarten Waar geen woorden meer waren voor wat ik moest worden hoorde u mij, trok mij uit de plaag van woorden uw stilte in. Van die stilte week zelfs de zee, vielen de bergen terug in uw schemer. Werden zij bang? Hadden zij meer verwacht dan een naam in een stilte? (Ps. 114, hertaald door Lloyd Haft).

“Jezelf herpakken, dwars door de pijn heen.” Enige tijd geleden vond ik een interview met psychiater Jules Tielens. Hij heeft een heel bijzondere kijk op mensen die de weg zijn kwijt geraakt door burn-out of depressie. En dan is zijn motto: “Ik respecteer je in je leed, ik ga je vertellen wat ik van dit soort dingen weet. En daarna ga je jezelf herpakken, dwars door de pijn heen”. Op de een of andere manier hebben zijn woorden mij aan het denken gezet. En dat heeft ertoe geleid dat ik over zijn uitspraak ben gaan nadenken. In zo’n behandeling denk ik dat je geholpen wordt om het verleden te begrijpen. En als er met respect gesproken wordt over wat die ander is overkomen, zie ik daarin de acceptatie dat je er mag zijn zoals je bent. Dan is de behandelmethode erop gericht dat er toekomst is.

En dan gebeurt er nog meer: je leert terug te zien om te begrijpen wat er gebeurd is en dat begrijpen kun je gebruiken om vooruit te zien. Het wordt de ander helder wat er gebeurd is. Leg je naast zijn verhaal psalm 139, dan zie ik allerlei parallellen: “ … al in de moederschoot gekend zijn, er bij zijn waar je ook gaat of staat; en als het leven ten einde spoedt, is Hij er ook bij”. “Jezelf herpakken, dwars door de pijn heen.” Als zo’n psychiater dit op deze wijze doet, dan herken ik daar heel veel in. Dan zou je wensen dat mensen met respect met elkaar omgaan. Hoe? Dat vond ik in een gesprek tussen een tweetal mensen en het commentaar daarop van een rabbi. De eerste zei: “Vertel me vriend Iwan, heb je me lief?” De tweede: “Ik heb je erg lief.” De eerste: “Weet je dan, mijn vriend, wat me pijn doet?” De tweede: “Maar hoe kan ik nou weten wat je pijn doet?” De eerste: “Als je niet weet wat me pijn doet, hoe kan je dan zeggen dat je me echt lief hebt?” “Begrijp goed, mijn zonen,” vervolgde de rabbi, “liefhebben, werkelijk liefhebben, is weten wat de ander pijn doet.” Misschien moet je jezelf op die wijze “herpakken”, dwars door de pijn heen. Het evangelie biedt daartoe vele aanknopingspunten. Daarom zijn kerk en medemensen zo belangrijk. En de kerk biedt die ruimte hiervoor. Laten we vooral in de donkere dagen die gaan komen elkaar bijstaan “dwars door de pijn heen’. KJH Verslag vergadering Statie Twente 10 oktober 2009 Van de vergadering na afloop van de kerkdienst op 10 oktober zijn notulen gemaakt. Die zijn voor ieder statielid in te zien. Vraag ernaar bij Liesbeth Wisselo, of vraag ze op via haar mailadres: [email protected]

Gebed bij psalm 4 (Sytze de Vries) Hoe hebt Gij, God, het aangedurfd om uw vertrouwen in mensen te stellen? Uw geloof in ons is groter dan wij durven dromen en kunnen vermoeden. Daarom wagen wij het te vragen, ondanks onszelf: zegen ook ons vandaag opnieuw met het licht van uw ogen. Vrolijk ons hart op met de ruimte van uw liefde. Daar is die ene mens, uw vertrouweling, uw gezalfde, ons het toonbeeld dat gij nooit en te nimmer ons loslaat, en ons als een baken als wij ons vasthouden aan U.

Een warm bad voor nieuwkomers : zaterdag 24 oktober.. Met zo’n goeie zeventig waren we gekomen, her en der uit het land. Mensen die allemaal nieuw binnen zijn gekomen in de OKK of nog in een oriëntatieproces zitten. We konden de St.Vitus in Hilversum aardig vullen. De beide bisschoppen waren present en gingen voor in een eucharistieviering. Een warm kerkelijk welkom in woord en gebaar. Vredesgroet en H.Communie onderstreepten openheid en gastvrijheid: hoe eucharistie mensen mét hun geschiedenis kan verzamelen..

Dat de OKK geïnteresseerd is in wie die nieuwe mensen zijn die schoorvoetend naar nieuw kerkelijk onderdak zoeken, bleek al uit het vragenlijstje dat ieder kreeg in te vullen. Wat hoop je bij de OKK te vinden ? Wat zijn criteria waarmee je zoekt of dit misschien je kerk is ? De antwoorden zouden die middag richting geven aan het plenaire gesprek. Eerst was er tijd voor koffie en eerste ontmoetingen in ‘De Akker’, het parochiecentrum naast de kerk. Jongelui brachten een speels schetsje ten tonele voor ontspanning en losmaken van de tongen. Die kwamen los al tijdens de lunch, overal aan tafeltjes waar men elkaar vertelde en bevroeg. Ook de gastheren en gastvrouwen, gepokt en gemazeld in de OKK, en de bisschoppen Vercammen en Schoon schoven met hun broodje op de vuist aan de tafeltjes aan, nu hier, dan daar. De middag was in tweeën verdeeld. Eerst was er de OKK die zichzelf presenteerde aan de hand van een DVD , spikspinternieuw en professioneel geproduceerd door Dio van Maaren. Hij leidde dit ook zelf in en vertelde dat de documentaire gemaakt is voor de doelgroep van deze dag: “Stel, ik zoek een kerk..” als passende titel. De documentaire wist een half uur lang een zeer aandachtig publiek te boeien en riep een spontaan applaus op. Een mooi visitekaartje dat de OKK hier afgeeft en dat de tongen aan de tafeltjes verder in beweging bracht, Daarna begon een kundig geleid plenum: steeds werden een paar mensen in het midden geïnterviewd, nieuwe én geboren OKK-ers. Ook werden steeds mensen in het publiek bevraagd om toelichting te geven op statements uit de eerder ingevulde enquete. Gevraagd werd langs welke weg men in aanraking kwam met de OKK. Dat bleek soms te gebeuren door shoppen langs kerken, soms surfend op internet, soms via open deuren op Monumentendag, of via een kennis. De diverse inbreng van mensen vond gretig gehoor bij het publiek . Het interactieve plenum werd regelmatig even onderbroken door live muziek van een gezellige band.

Voor meegekomen kinderen was er de hele dag een parallel programma Ze maakten een lied voor in de kerk, en ’s middags hadden ze een kaarsversiering gemaakt die ze kwamen presenteren. Zij kwamen ook de taart aansnijden: blijk van gulle gastvrijheid die heel deze dag tot een warm bad maakte voor ons, nieuwkomers. André Zandbelt

Berichten van het internet op 22 oktober werd in de St.Gertrudiskapel/Driehoek in Utrecht een nieuw boekgepresenteerd: Hoveniers, humor en heiligheid, geschreven door Coen Kasteel. Het gaat over de geloofsbeleving van Oud-Katholieke tuinders in en rond Utrecht. Vanuit de archieven worden nostalgische herinneringen opgeroepen aan vele Oud-Katholieke families en personen met hun markante bijnamen. Het boek is in de boekhandel en bij het Centraal Boekhuis van de OKK verkrijgbaar op 28 november vindt in de St. Gertrudiskapel/In de Driehoek een presentatie en bespreking plaats van “Kerk en Kerkengemeenschap”: het rapport van de internationale commissie voor de dialoog tussen Rooms-Katholiek en OudKatholiek dat in mei in Salzburg gereed kwam. De bijeenkomst staat onder leiding van prof.M.van Leeuwen, vice-voorzitter van de Raad van Kerken in Nederland. Aartsbisschop Joris Vercammen verzorgt de inleiding namens de OKK. De bijeenkomst is van 13.30 tot `17.45 u. Men kan zich aanmelden bij het bisschoppelijk bureau. De bijdrage is 10 euro van 12 tot 19 november werd een internationale “Week van Compassie” ingeluid. De theologe en schrijfster Karin Armstrong schreef een Handvest voor compassie (Charter for Compassion) om bruggen te slaan tussen mensen van verschillende religies en levensovertuigingen, en kreeg daarop duizenden reacties. Volgens Armstrong is religie “te lang gegijzeld door geweld, blind geloof en fundamentalisme”. Ze wil een nieuwe

spiritualiteit die als uitgangspunt heeft dat religie niet gaat over dingen geloven maar dingen doen. De aftrap vond plaats in de Mozes en Aäronkerk in Amsterdam. Met als sprekers onder meer : rabbijn A. Soetendorp, econoom Herman Wijffels en prof. Karin Armstrong Internationaal Oud-Katholieken Congres Eens in de vier jaar komen Oud-Katholieken van wereldwijd in een internationaal congres bij elkaar. Het 30e Internationaal Oud-Katholieken Congres wordt gehouden van *9 t/m 13 augustus 2010* in Zürich (Zwitserland) Thema : "Met vreugde zullen jullie uittrekken" (Jesaja 55,12). Reserveer alvast de data in uw agenda. We willen ons bezighouden met de centrale vraag welke kracht en mogelijkheden humor en levensvreugde bieden voor ons geloof, onze spiritualiteit en onze gemeenschap. We willen een opgewekte visie ontwikkelen, die ons persoonlijk en als gemeente in beweging brengt. In onze overtuiging en onze houding willen wij innerlijk en uiterlijk groeien.. De deelnemers worden uitgenodigd zich in drie forums vanuit verschillende benaderingen in het thema te verdiepen. Ze kiezen hun persoonlijke ingang: referaat en gesprek, op de beleving gerichte, creatieve activiteiten of concreet diaconaal handelen om zo de vreugde van ons geloof te ervaren en te vieren. Verder belangrijke onderdelen van het programma zullen de kerkdiensten en onderlinge ontmoeting zijn. De plaats van het congres is de Augustijnenkerk van de Christkatholische gemeente Zürich, gelegen in het hart van de oude stad. Internationale Oud-Katholieken Congressen worden al sinds 1890 regelmatig georganiseerd en vinden iedere vier jaar plaats. Het doel van deze congressen is dat leden van alle Oud-Katholieke

kerken van de Unie van Utrecht samenkomen, het onderlinge contact onderhouden en zich in een thema verdiepen. Ervaren deelnemers hebben geen verdere aanbeveling nodig. Voor degenen die nog nooit bij een congres waren: kom! Een zeer open, kosmopolitische stad, interessante mensen en spannende, opgewekte thema's wachten op u.

Nieuwjaarsvesper en – wensen Zondag 3 januari wordt in de St.Gertrudiskerk Utrecht om 16.00 u weer een Nieuwjaarsvesper gezongen. Daarna is er gelegenheid om goede wensen uit te wisselen. Leden van Statie Twente zijn eveneens van harte welkom KERKDIENSTEN NOVEMBER – JANUARI Zaterdag 28 november Eucharistieviering 18.00 u Eerste Advent [C-jaar] Voorganger: Pastoor Klaas Jan Homan Lezing 1 Andre Zandbelt Lezing 2 Frits Driesen Evangelie Celebrant Koster Liesbeth Wisselo Misdienaar Bertil en Daan

Zaterdag 12 december Eucharistieviering 18.00 u Derde Advent (C) Voorganger: Pastoor Klaas Jan Homan Lezing 1 Marjolein Driesen Lezing 2 Peter de Reus Evangelie Celebrant Koster Marjolein en Frits Driesen Misdienaar Wouter en Noëlle

Donderdag 24 december Eucharistieviering 18.00 u Kerstnacht Voorganger: Pastoor Klaas Jan Homan Lezing 1 Wim de Rijk Lezing 2 Arnolda Arents Evangelie Celebrant Koster Laurens de Reus Misdienaar Bertil en Daan

Zaterdag 9 januari Eucharistieviering 18.00 u Epifanie “Driekoningen” Voorganger: Klaas Jan Homan Lezing 1 Liesbeth Wisselo Lezing 2 Laurens de Reus Evangelie Celebrant Koster Liesbeth Wisselo en Bertil de Reus Misdienaar Wouter en Noëlle

Zaterdag 23 januari Eucharistieviering 18.00 u Derde zondag na Epifanie Voorganger: Klaas Jan Homan Lezing 1 Frits van Brussel Lezing 2 Femke de Rijk Evangelie Celebrant Koster Marjolein en Frits Driesen Misdienaar Bertil en Daan

Colofon Oud-Katholieke Twente & Ommelanden Statie H. Lebuinus : Kerkgebouw : kapel ‘ Uit Liefde’ Dorpsstraat 44 Lonneker – Enschede Kerkdiensten * elke 2de en 4de zaterdag van de maand * en aan de vooravond van een Hoogfeest * aanvang: 18.00 uur; kapel open vanaf 17.00 u Site

www.twente.okkn.nl

Pastoor

Pastoor K.J. Homan ( 078 6454189 ( 06 18698317

Statiebestuur mw. E. Wisselo, secretaris Schreursweg 78, 7531 AM Enschede ( 06 53218194 dhr W. de Rijk, penningmeester Dublinstraat 14, 7559 KG Hengelo, ( 074 278 09 90 vacature Banknummer

1791.62.713 OKK Nederland,Statie Twente Hengelo