7 dagen Bulgarije Na lang wachten vertrokken Gunther Lerooy en ik maandag 24 maart eindelijk naar Bulgarije om het project van Svetelina Vrancheva nabij de stad Plovdiv te bezoeken. Het afgelopen jaar heeft Stichting BINX met behulp van lieve donateurs een omheining gesponsord om alle kettinghonden (circa 30 honden) van de ketting te kunnen halen. Maandag 24 maart was het vertrek van Luchthaven Amsterdam/Schiphol en dit begon al met de nodige zorgen. Van 24 t/m 25 maart vond er een nucleaire top plaats in Den Haag en de wegen rondom Den Haag en Schiphol waren maar beperkt bereikbaar. Op zich geen probleem want dan pak je de trein zou je zeggen. Echter er moesten transportboxen mee voor de 3 hondjes die wij op de terugvlucht mee zouden nemen en dat zou een enorme heisa worden in de overvolle spitstreinen. Maandagochtend 24 maart dus 5.30 uur opstaan en de verkeerssituatie goed in de gaten houden. We hebben toch maar de auto gepakt en die zat dan ook werkelijk tot de knok vol met transport boxen en de nodige bagage. Op de weg naar Schiphol hebben we Gunther opgepikt die voor 1 nachtje een kamer in Almere had geboekt. De rit naar Schiphol ging voortreffelijk voorspoedig en om circa 8 uur bereikten wij de luchthaven. 5 transportboxen inchecken was toch niet zo makkelijk voor deze betreffende medewerker. Boxen gingen op de weegschaal en we zouden voor elke box 50 euro moeten betalen. Dus 3x 50 euro= 150 euro. Nou dacht het niet! Na nerveuse toestanden en van de ene balie naar de ander gestuurd te zijn was het na 1 chaotisch uur toch echt opgelost. Verder naar de check in en met enige turbulentie in het vliegtuig (luchtzakken) en het nodige wc gebruik kwamen we dan 14.10 uur aan op luchthaven Sofia. Een fijne en overzichtelijke luchthaven. Aankomst Sofia Kristina Izidorova , vrijwilliger van BINX verwelkomde ons en hielp met het boeken voor het transport voor de terugreis. We pakten vervolgens de taxi naar het treinstation.
Gunther & Kristina met een hapje eten.
Kristina en Julia in de taxi.
De gladde taxi chauffeur die ons aanbod voor 100 euro toch direct naar Plovdiv te rijden. Deze deal ging helaas voor hem niet op omdat wij voor 10 euro met de trein naar Plovdiv konden. Hoewel dit onze reistijd met 2 uur zou oprekken. Aangekomen bij het treinstation in Sofia moesten wij de 5 transportboxen snel onderbrengen. De boxen zouden later door een vriend van haar opgehaald worden. We moesten een ruimte zoeken en die was er gelukkig. Wel moest ik bij de koffers blijven en al snel bood zich een vriendelijk man aan die toch graag wilde helpen met het dragen van de boxen. Deze vriendelijk meneer hield dan na de werkzaamheden zijn hand op: kosten 3 leva. Kristina gezicht vertrok toch ernstig en tandenknarsend HOPPA. Even nog een hapje gegeten en verder naar de trein. Aankomst Plovdiv Moe en in het donker kwamen we aan in Plovdiv waar Svetelina & Bobby ( vertaler voor 1 week) ons zeer emotioneel verwelkomden. Dit was onze eerste ontmoeting en we hadden toch al menige spannende SOS noodkreten achter de rug. Daarna inchecken in het hotel en vervolgens heerlijk een hapje gegeten bij Svetelina thuis waar wij genoten van de Bulgaarse & vegetarische gerechten die haar moeder voor ons gemaakt had.
Svetelina woont met oma ,broertje en ouders op een klein 2 -3 kamer appartementje. De verdeling is dan ook krap bemeten maar is niet minder gezellig. Iedereen was ontzettend blij met de meegebrachte souvenirs zoals ook een lieve kaart van Nancy Villerius en de geliefde & originele Ariel wasmiddel tabs voor haar mama.
Bobby , Gunther, Tsvetelina en haar mama met de lieve verassingskaart van Nancy Villerius.
Enigste wens: De originele Ariel Tabs uit Nederland. Dinsdag 25 maart na het ontbijt gingen we eerst een bureaustoel voor Svety kopen in verband met haar ernstige rugklachten daarna direct door naar Svety’s honden in haar shelter. (Svety ligt inmiddels in het ziekenhuis en is herstellende van een rugoperatie)
Over een pad waar de schokdampers na een dagelijkse rit zeker na 4 maanden aan vernieuwing toe zijn kwamen we aan op het terrein. Overal liepen dieren en loslopende honden, zowel volwassen en puppy’s , de meesten waren aan een ketting. Uit een schuur kwam een pupje van ca 6 weken oud strompelen die steeds omviel en op 3 pootjes liep. (Svety noemde haar “Pebbles”)
Voor mij duidelijk: linea recta naar de dierenarts. Na een nerveuse conversatie met de eigenaar eerst kennismaken met het terrein en Svety’s honden die achter op het terrein stonden. Mijn make up die dag had ik beter achterwegen kunnen laten want mijn ogen en gezicht waren van zwarte tranen bedekt.
.
Svety heeft de oude hondenhuisjes van haar honden aan de buren gegeven die geen huisje hadden.
De wagon die Svety van de eigenaar mag gebruiken dient voor opslag voer alsook als wijkziekenboeg. Hier is Svety dan ook enorm blij mee.
400 meter verderop is een wateraansluiting . Weer 500 meter verderop staat de omheining met Svety’s honden. Om naar de omheining te komen moet je regelmatig langs de kettinghonden lopen. Lieve grote sloebers met zo verschrikkelijk liefdevolle mooie ogen die genieten van een aai en aandacht. De onmacht zat in mijn benen en ik wilde het liefst verdwijnen van verdriet. Ik kon mijn tranen niet meer controleren . Svety sloeg haar armen om mij heen en we gingen samen over het terrein langs de vele kettinghonden. Dit werd dan ook onze dagelijkse weg om Svety haar honden te verzorgen. Na een kennismaking met de eigenaar gingen we direct aan de slag met de kennels schoon te maken, vers water geven (water zit afgevuld in flessen) en de honden eten geven. Langs de omheining loopt een trein. Naast de omheining weer kettinghonden die de lekkere luchtjes van het voer of nieuwe mensen ruiken.
Hier een kleine impressie van onze werkzaamheden in de shelter waar o.a heel veel knuffelen bij hoort:
Spelen , heel veel knuffels verdelen & de kennels schoonmaken.
Gunther verdeelt Denta Sticks.
Dit zijn de puppy’s van de dood geschoten moeder die nog een huisje zoeken..
De hondjes genieten van alle aandacht en krijgen even een warm gevoel in hun eenzaam bestaan.
July wacht op het aankomende transport naar Nederland.
Svety verdeeld vlooienpipetten aan de honden die ze als donaties heeft gekregen
Binnengekomen donaties uit Nederland.
Ook de andere kettinghonden kregen lekkere snacks van Gunther.
Voerbakken schoonmaken met water uit de flessen.
Tevens voor mij een geweldig moment om alle SOS honden weer te zien waar wij zo hard voor geknokt hebben inclusief de mooie stevige omheining. Dankzij geweldige en lieve donateurs is dit mogelijk!
Het moment was aangebroken en gelukkig mochten wij het kleine pupje Pebbles van de eigenaar meenemen naar de dierenarts.
Om circa 18.00 uur kwamen wij aan bij de dierenarts terwijl we nog geen eten hadden gehad. De dierenarts had een noodgeval en dit kon maar liefst 3 uur duren. Dus het werd fastfood in de praktijk. 21.30 uur was Pebbles dan eindelijk aan de beurt. Er werden foto’s gemaakt van zijn pootje en we kregen direct de uitslag. Het pootje was gebroken en is zo samengegroeid. Inmiddels had ik opvang geregeld bij Margo in Burgas waar wij de zaterdag naartoe zouden gaan. Hier zou dan alles verder besproken worden in verband met zijn pootje. Omdat er geen opvang was voor Pebbles moesten we weer terug naar het inmiddels donkere terrein waar de wagon stond en waar Pebbles tijdelijk tot zaterdag kon blijven. We wensten hem een goeie nacht en vetrokken.
Daar ligt de kleine mormel Pebbles dan alleen in de wagon. Welterusten en tot morgen. Woensdag 26 maart stond in het teken van een auto huren omdat we beperkingen hadden ten aanzien van vervoer. Op zich vlotte afhandeling , helaas kon de auto pas later opgehaald worden door omstandigheden. Onderweg zagen we honden op straat of in de berm zonnen of lopen voor en tussen auto’s. De realiteit heeft je in de greep en dwingt je de emotionele knop om te draaien. Wij keken uit naar Puppy Pebbles want die wachtte ons vrolijk op in de wagon. Het mannetje gaf ons een warme ontvangst. Elke dag weer hetzelfde ritueel: kruiwagen zoeken, er is maar 1 voor het hele terrein . Je begint bij de wagon met zakken voer mee te nemen. Dan waterflessen vullen bij de kraan 300 meter verderop, weer 400 meter langs de kettinghonden heen met een hoop geblaf, naar Svety’s honden. Gelieve niks vergeten anders moet je weer terug lopen en in deze liefdevolle oogjes kijken. De volgende dag waren wij onafhankelijk en blij met onze huurauto. Op weg naar de shelter zagen wij midden op een drukke weg een hond die lag te zonnen. Met kniplichten aan stopten wij middenin het verkeer. Nu wat te doen? Zeker niet opjagen, dit kan fataal aflopen. We waren verrast dat hij nog leefde en nog niet was aangereden door een auto. De reddings adrenaline schoot door
ons heen en we moesten onszelf kalmeren. Niet 1 auto stopte en elk moment zagen we de aanrijding gebeuren. Gunther stapte uit de auto met snoepjes, volgens mij was hij op dit moment de rustigste persoon in de auto. Auto’s op de drukke weg schoten om ons heen. Ik probeerde dit moment op de camera vast te houden.
Inmiddels snelle communicatie overdracht in de auto via Bobby die alles steeds in het engels moest vertalen omdat Svety slecht engels kan. We keken om ons heen of deze hond een eigenaar had. Deze werd vervolgens ook gevonden. Zijn baasje poetste de ramen van een groot aantal bussen op straat langs de weg en was even verdwenen naar een ander gebouw. Na de zoektocht naar zijn baasje liep de hond nog steeds verwarrend over de straat. We hadden nog steeds de hoop dat we hem in konden vangen en hem een betere toekomst konden geven. Echter dit liet zijn “verzorger” na overleg niet toe. Reddingstrijd verloren en we moesten verder naar de shelter. Daar aangekomen wachte ons hetzelfde ritueel zoals afgelopen dagen . Na gedane arbeid besloten we om wat kleine boodschapjes te doen zoals een nieuwe kruiwagen (voor Svety alleen om het werk enigszins te verlichten) vuilniszakken , handschoenen, en een medicijnkast voor in Svety’s haar wagon om structuur aan te brengen. We slaagden voor de vuilniszakken ,handschoenen en een tuinstoel. Blij met onze aankopen bemerkte Bobby onderweg dat er iets met de auto niet in orde was. Garage opgezocht en terug naar het huurbedrijf. Na de nodige administratie spullen omladen in de nieuwe huurauto. S avonds een heerlijke en gezellige maaltijd genoten bij Svety thuis met vegetarische gerechten en zelf gestookte whisky van haar vader. Dit had ik dan ook nodig om de ellende eens flink weg te spoelen.
