Liberaal Utrecht. Van de voorzitter AGENDA. In dit nummer. Nieuwjaarsborrel op 6 januari om 17:00 uur. Locatie Cafe Lebowski op het Domplein

Liberaal Utrecht J A A R G A N G

5 4

N R . 3 8 9

D E C E M B E R

2 0 1 2

Van de voorzitter AGENDA Nieuwjaarsborrel op 6 januari om 17:00 uur. Locatie Cafe Lebowski op het Domplein Politiek Cafe op 7 januari om 20:00 uur . Locatie Nieuwe Dikke Dries Politiek Cafe op 6 februari om 20:00 uur. Locatie Nieuwe Dikke Dries

In dit nummer 1 2 3 4

Van de voorzitter Bestuurlijke informatie Van de Provinciale Staten Van de fractie

9 Rinze Benedictus 9 Hugo Soepenberg 10 Column Willem Buunk 11 Judith Fransen– van Galen 12 Kerstgroet van de redactie

Inleveren kopij voor jaargang 55 nummer 390 vóór 1 februari 2013 bij de redactie [email protected]

De eerste digitale Liberaal Utrecht is in uw digitale brievenbus gevallen. Dat is voor ons een spannend moment. Zal de LU nu beter gelezen worden en zullen we daarom meer mensen kunnen betrekken bij onze activiteiten? Ik kan als voorzitter zeggen dat ik heel blij ben met deze digitalisering. Ik zie dat als een afdeling die met haar tijd meegaat en betere kwaliteit en actualiteit tegen lagere kosten verzorgd. Alle lof aan Irene Crul. Al vele jaren de trekkende kracht achter ons afdelingsblad en nu de organisator en hoofdredacteur van deze digitale LU. Irene echt super. Het jaar is bijna voorbij en natuurlijk gaan we bij onze nieuwjaarsborrel op 6 januari 2013 een terugblik en vooruitblik doen. Er is genoeg om naar terug te kijken en vooral veel om naar uit te zien. Ik noem hier de afgelopen Algemene Vergadering in ’s Hertogenbosch waar de afdeling Utrecht een motie heeft ingediend met het verzoek te komen tot een betere informatievoorziening naar leden rond het sluiten van een regeerakkoord. De discussies rond de zorgpremies heeft ons duidelijk gemaakt dat het goed is leden nadrukkelijk te betrekken bij coalitieakkoorden. We willen daarmee naast betere informatie ook een betere dialoog bewerkstelligen. De motie is ingediend en overgenomen. Bij het volgende congres zal het hoofdbestuur met voorstellen komen. Bij het congres is ook aangekondigd dat het hoofdbestuur druk bezig is met integriteit. Een commissie gaat voorstellen doen om continue integriteit vraagstukken te kunnen beantwoorden en er op te kunnen reageren als deze aan de orde zijn. Aanleiding is onder andere de kwestie rond de wethouder in Roermond. Als volksvertegenwoordiger is het soms lastig om te weten hoe je op integriteit vraagstukken moet reageren. Stel het geval dat je naast je lidmaatschap van de raad ook bestuurslid bent van een culturele instelling en de vraag voor subsidie ligt voor. Jouw stem is de beslissende stem. Wat doe je? Dit is veel voorkomend. Raadsleden zijn namelijk vaak al maatschappelijk betrokken voordat zij raadslid zijn. Waar we naar uit kijken is een jaar in het teken van de raadsverkiezingen in 2014. In onze leden vergadering heb ik aangegeven dat een ieder die interesse heeft om zich voorlopig kandidaat te stellen voor deze verkiezingen, dat nu al kan melden. Ook als het voorlopig interesse is, maar nog geen definitieve keuze. Meld het mij via de email. De programma commissie is al ingesteld en zal snel van start gaan. U krijgt de gelegenheid om hen al uw wijsheid mee te geven. Waar we ook naar uit kijken is het lustrumjaar. Paul Beelen is voorzitter van de lustrumcommissie. We verheugen ons op festiviteiten die we ook kunnen zien als een voorbode voor een sprankelende campagne. Ik wens u allen een goede kerst en hoop dat u geniet van het inluiden van het nieuwe jaar. Danielle van den Broek

Foto’s fractieleden door Fotograaf: Sebastiaan ter Burg

Bestuurlijke informatie Bestuur • Danielle van den Broek, voorzitter, [email protected] , 06 - 14474394 • Bas Steunenberg, vice-voorzitter, [email protected]; 06 - 41367328 • Willemijn Hack, secretaris, [email protected] , 06 -21124578 • Jorrit Linders, penningmeester, [email protected] , 06 - 46056978 • Tom Meyer, bestuurslid Politiek en Zakelijk Netwerk [email protected] , 06 - 43250919 • Hugo Soepenberg, bestuurslid opleiding en training; [email protected]; 0645636628. • Martijn van Dalen, Activiteiten en Permanente Campagne , [email protected] , 06 – 26032028

Gemeenteraadsfractie • Kees Geldof, fractievoorzitter, [email protected] • Willem Buunk, vice-fractievoorzitter, [email protected] • Jesper Rijpma, [email protected] • Mark Dijk, secretaris/penningmeester, [email protected] • André van Schie, [email protected] • Dimitri Gilissen, [email protected]

Provinciale Staten • Eric Balemans, [email protected], 030 -2510550 • Zohair el Yassini, [email protected]; 06 -84909535 • Arthur Kocken, [email protected]; 06 - 29543735 • Hans Konings, [email protected], 06- 53824492 • Daniel Tuijnman, [email protected]; 06 -30440675

Redactie Liberaal Utrecht Irene Crul, hoofdredacteur, Gijsbrecht van Walenborchstraat 56, 3515 BV Utrecht, 030 -2731149 • Bas Steunenberg, contactpersoon Bestuur, 06-41367328 • Rinze Benedictus, redacteur • Maarten van de Wetering, redacteur • Ralf Willems, redacteur

Ingezonden brieven en advertenties Ingezonden brieven of artikelen voor nummer 390 moeten vóór 1 februari 2013 bij de redactie binnen zijn op [email protected]. Voor advertenties kunt u contact opnemen met de redactie op [email protected].

Giften Giften aan de afdeling Utrecht kunt u overmaken op bankrekeningnummer 39.45.60.612 of giro 2815545 t.n.v. VVD afdeling Utrecht te Utrecht.

Artikel Liberaal Utrecht 1 december 2012

De provincie heeft toekomst … of toch niet?

Eric Balemans vice-voorzitter VVD fractie Provinciale Staten

Ontwerpen voor de toekomst van Nederland beginnen vaak aan de tekentafel. Er wordt een probleem geconstateerd of in de nabije toekomst voorzien en dat moet aangepakt en opgelost worden zodat Nederland verder kan. Van tekentafel naar praktijk is vaak een ander verhaal. De weg naar realisatie van op papier logische plannen is vaak bezaaid met hobbels en kuilen. Op zichzelf is dat helemaal niet erg, al doende leert men immers. En aanpassingen van oorspronkelijke ontwerpen kan ook iets beters opleveren. Anders ligt dat met plannen waarvan de conclusie al duidelijk is, maar het probleem niet of waar de argumenten voor ontbreken. Het is een beetje het “prof. Diederik Stapel-syndroom”. Je trekt een conclusie en verzint wat gegevens die de conclusie ogenschijnlijk ondersteunen. En zie daar een briljant idee is geboren, “bewezen” en de nieuwe waarheid. Voor de toekomstige inrichting van bestuurlijk Nederland dreigt ook zo’n “Stapeltje”. Het regeerakkoord stelt: “voor de lange termijn hebben wij het perspectief van vijf landsdelen met een gesloten huishouding […] voor ogen. […] Wij kiezen voor een materieel gesloten provinciale huishouding, beperkt tot taken op het gebied van ruimtelijke ordening, verkeer en vervoer, natuur en regionaal economisch beleid. […] Decentrale overheden gaan in 2013 verplicht schat­kist­bankieren.” Om te komen tot die vijf landsdelen moet de eerste stap gezet worden met de fusie van Noord-Holland, Utrecht en Flevoland die in maart 2015, voor de volgende verkiezingen van Provinciale Staten gerealiseerd moet zijn. Nu is het Regeerakkoord een politiek manifest en géén doorwrocht wetenschappelijk werkstuk. Maar het is wel bizar dat in Den Haag de conclusie al is getrokken: namelijk de fusie van Noord-Holland, Utrecht en Flevoland zonder dat er een probleemanalyse is gemaakt, laat staan dat er iets is dat ook maar enigszins lijkt op een gedegen visie. Als je naar bestuurlijk Nederland kijkt begin je normaliter met je af te vragen wat het probleem is. Vervolgens komt de vraag wat de oorzaak is van het probleem. Hoe los je het dan op is de volgende vraag en daarbij vraag je je ook nog af wat nut en noodzaak zijn van de oplossing. Als het gaat om het ontwikkelen van een bestuurlijke visie is de volgorde volgens mij nog steeds: 1. Welke taken leg je bij de overheid? 2. Welke overheidslagen wil je hebben? 3. Bij welke overheidslaag leg je die taken? 4. Welke omvang moet die overheidslaag dan hebben om die taken uit te voeren? 5. Over welk geografisch samenhangend gebied moet die overheidslaag zich dan bekommeren? En dan is er ook nog zoiets als de democratische legitimatie. In gewoon Nederlands: de menselijke maat. Doordat de fusieprovincie zich zou uitstrekken van Veenendaal tot Den Helder wordt de afstand tussen burgers en het bestuur nog veel groter dan hij nu al is. En dat terwijl het toch de bedoeling is om het bestuur dichter bij de mensen te brengen. Het Regeerakkoord heeft als het gaat om de taken van de provincie wel een goede insteek getuige de tekst: “Wij kiezen voor een materieel gesloten provinciale huishouding, beperkt tot taken op het gebied van ruimtelijke ordening, verkeer en vervoer, natuur en regionaal economisch beleid.” In de provincie Utrecht wordt daar al invulling aan gegeven met het huidige Collegeakkoord zijn we terug gegaan naar onze kerntaken: ruimtelijke ordening, verkeer en vervoer, natuur en regionaal economisch beleid. Maar als je dat legt naast het fusie plan dan zijn voor 3 van deze 4 kerntaken de verschillen veel groter dan de overeenkomsten. Zo is het economisch profiel van Utrecht en Flevoland heel anders dan dat van Noord-Holland. Maar ook op het terrein van RO en natuur zijn de verschillen groot. Denk aan de kracht van de Utrechtse dienstensector, de ontwikkelingen in het Utrecht Science Park en de Food Valley samen met Wageningen, maar ook de vijf Nationale Landschappen en uitgestrekte natuurgebieden in onze provincie. Allemaal zaken waarin we verschillen van Noord-Holland en/of Flevoland. Een fusie tussen Noord-Holland, Utrecht en Flevoland lijkt zo al gauw een “Stapeltje” dat erger is dan de vermeende kwaal. Het verstoort bovendien het evenwicht van Nederland. Nederland is veel meer dan alleen de Randstad, al denkt Den Haag daar blijkbaar anders over. Moeten we dan strikt vasthouden aan wat we al eeuwenlang hebben? Ook dat is niet nodig. Stel dat je alle bovenstaande vragen weet te beantwoorden van probleem naar analyse naar oplossing naar uitvoering dan is een verbetering van het openbaar bestuur altijd welkom. En als dat betekent dat er grenzen, letterlijk en figuurlijk verlegd moeten worden, dan is dat prima. Helaas is dat niet het geval met dit regeerakkoord. Er zijn nog veel meer mogelijkheden: Waarom ’t Gooi en het landelijk gebied van Flevoland niet naar Utrecht? Waarom geen Groot-Amsterdam Met Almere? Waarom Utrecht niet met Gelderland? En wat betekent de vorming van uiteindelijk vijf grote landsdelen eigenlijk voor de kerntaken? Met grote en krachtige landsdelen is misschien Den Haag wel veel minder nodig? We hebben overigens ooit de Republiek der Zeven Provinciën gehad. Wat vooral ontbreekt is een duidelijke visie gekoppeld aan logisch handelen. Vandaag de dag zien de plannen voor het openbaar bestuur er als volgt uit: Gemeenten moeten groter zijn dan 100.000 inwoners (inmiddels zal dat niet meer gedwongen gebeuren). Provincies moeten wel gedwongen fuseren. Het wetsvoorstel voor verkleining van Eerste- en Tweede Kamer is door de regering ingetrokken. Het is moeilijk om in deze plannen consistentie en logica te ontdekken. Een “Stapeltje” ligt op de loer voor het openbaar bestuur. Minister Donner faalde in de vorige kabinetsperiode al op precies dezelfde manier met de Randstadprovincie. Minister Plassterk zou er, in het belang van de burgers, goed aan doen om de wetenschapper in hem voorrang te geven op de politicus Plassterk. Wellicht komt er dan èn een visie èn een goede conclusie.

Tegenbegroting

VVD: Keuzes maken en realistisch begroten

Fractiefragmenten

Door Kees Geldof Bij de behandeling van de begroting 2013 in de Utrechtse gemeenteraad heeft de VVD een tegenbegroting ingediend met vijf hoofdkeuzes om een realistische begroting te realiseren. Realistisch begroten is nu nog meer noodzakelijk dan ooit. Het grootste deel van het ‘inkomen’ van de gemeente komt namelijk van het Rijk en in het regeerakkoord van PvdA en VVD staat dat ook de gemeenten de komende jaren beduidend minder te besteden zullen hebben. Een kleinere overheid is noodzakelijk om de overheidsfinanciën in het gareel te brengen en dat geldt dus ook voor gemeenten. De begroting van het Utrechts college, met het daarin opgenomen financiële meerjarenoverzicht, was vlak na de zomer opgesteld, dus voordat het regeerakkoord er lag. Dat neemt niet weg dat de economische crisis voor het college op zich al genoeg reden had moeten zijn om behoedzaam te begroten en om niet elke euro direct uit te willen geven. Van die noodzakelijke behoedzaamheid was in de begroting echter niet veel te merken. Nog steeds denkt het college de komende jaren te verdienen op de grond en op het vastgoed, terwijl de afgelopen jaren alleen maar tekorten zijn opgetreden. Daarnaast wordt te weinig geld uitgetrokken voor het onderhoud van de openbare ruimte, zoals wegen en bruggen. Het achterstallig onderhoud, dat dankzij de VVD sinds 2009 sterk was teruggedrongen, zal daarom weer stevig op gaan lopen. Bovendien is het maar zeer de vraag of de bezuinigingen op de gemeentelijke organisatie, het geld zullen opleveren waarmee het college denkt om de toch al niet behoedzame begroting op papier sluitend te krijgen. Kortom, een begroting die zowel aan de inkomstenkant als aan de uitgavenkant de crisis ontkent en problemen vooruitschuift. Dat heeft de afgelopen jaren al geleid tot grote tekorten bij bijvoorbeeld de projecten Stationsgebied en Leidsche Rijn. Die tekorten moesten worden opgevangen door reserves voor bereikbaarheid aan te spreken, met alle gevolgen van dien voor de toekomst.

In de tegenbegroting heeft de VVD laten zien dat met een aantal hoofdkeuzes, de begroting wel crisisbestendig is te maken en bovendien ook de komende bezuinigingen door het Rijk kunnen worden opgevangen. De VVD heeft aangegeven dat het nu de tijd is om gezamenlijk de schouders te zetten voor de opgave waar we allemaal voor staan. Realistisch begroten en daarmee de gemeentelijke financiën in lijn brengen met de nieuwe omstandigheden. De VVD kiest voor een kleinere overheid met minder subsidies, maar met wel voldoende geld voor het onderhoud van de openbare ruimte. De VVD kiest voor een bereikbare stad die schoon, heel en veilig is. De VVD kiest voor een stad die ruimte geeft aan bewoners, ondernemers en bedrijven. Niet doorschuiven, maar aanpakken. Dat kan, ook in Utrecht, maar de linkse coalitie bleek daar helaas nog niet aan te willen en daarmee heeft de meerderheid in de raad de voorgelegde begroting van het college vastgesteld.

Parkeernota visieloze geldmachine

door Willem Buunk

Het stadsbestuur heeft een visieloze nieuwe parkeernota opgesteld. Met de kaasschaaf in de hand worden in de stad de parkeervoorzieningen verminderd. Meer dan 100 parkeerplaatsen verdwijnen. Met de telmachine in de hand worden de tarieven verhoogd op die plekken waar het meest te halen valt. Parkeervergunningen worden tot 50% duurder. Vooral de zone rond de binnenstad is het nieuwe wingewest voor de gemeentekas. Daar gaan de parkeertarieven met 26% omhoog. In de rest van de stad wordt het betaald parkeren automatisch uitgebreid en de inspraak wordt afgeschaft. De VVD is niet verrast over de keuzes van het linkse stadsbestuur, wel zwaar teleurgesteld. Behalve hogere kosten en parkeeroverlast, levert het niets op voor de stad. Deze parkeernota moet de prullenbak in. Het maakt van Utrecht een ongastvrije stad voor bezoekers. Voor bewoners levert het niets op, behalve een deuk in de portemonnee. Het stadsbestuur beloofde ambitie en een aantrekkelijke en bereikbare stad, maar ze hebben geen idee hoe ze het parkeren goed moeten organiseren. Het is echt een gemiste kans. De VVD vindt het vooral onverteerbaar dat de hogere opbrengsten aan parkeergeld niet worden gebruikt om de kwaliteit van de openbare ruimte in de oudere woonwijken te verbeteren. Er wordt elk jaar €5 miljoen van de totale parkeeropbrengsten afgeroomd om tekorten elders in de gemeentebegroting te dekken. Dat geld wordt dus niet geïnvesteerd in betere parkeervoorzieningen. Het is vooral voor de binnenstad pijnlijk dat het tekort aan fietsenstallingen niet wordt opgelost. Het is ook raar dat het programma van P+R voorzieningen in zijn geheel wordt uitgekleed, terwijl er juist behoefte is aan kleinschalige auto- en fietsparkeervoorzieningen bij de kleine stations en sommige bushaltes. Daar heeft het stadsbestuur geen enkel concreet idee over. De nieuwe parkeernota heeft tot 2 december ter inzage gelegen. Vele bewoners en organisaties in de stad hebben er al hun afschuw over uitgesproken. De VVD hoopt dat het stadsbestuur met een fundamenteel andere en betere parkeernota naar de raad komt.

VVD blijft tegenstander Windturbineplan op Lage Weide Door André van Schie Energie-U is een vereniging die een grootschalig windturbinepark wil realiseren op Lage Weide. De Gemeente Utrecht met GroenLinks voorop, heeft dit initiatief omarmd omdat het kan bijdragen aan het Utrechtse klimaatbeleid (reductie CO2 en lokale groene energie opwekking). De VVD is kritisch op het klimaatbeleid van de gemeente en ook op het windplan. Een kleine gemeente die meent het wereldwijde klimaatprobleem te kunnen oplossen door € 26.000.000,- te steken in CO2 reductie heeft niet zo goed door dat je met lokale maatregelen het klimaat niet kunt beïnvloeden. Het is meer een symbolische actie van politici die de last van de hele wereld op hun schouders voelen. Het toppunt van die symboliek zijn de windmolens. Die staan immers voor schone energie! En je wordt er de hele dag aan herinnerd. Dat China in 3 dagen evenveel extra CO2 produceert als wij in 20 jaar kunnen besparen met dit windplan dringt blijkbaar nog niet door. Dankzij de inspanningen van de Buren van Lage Weide en de VVD gaat de gemeente, voordat er over de 8-14 windmolens midden in onze stad besloten wordt, eerst een Maatschappelijke Kosten Baten Analyse (MKBA) maken. Daaruit moet dan blijken of de positieve effecten van het windpark gekapitaliseerd meer of minder zijn dan de negatieve effecten.

Terwijde, Leo Fallplantsoen vanaf 2e verdieping woonhuis. Afstand tot molen nr. 3 ca 650 m.

Zuilen, Van Heukelomlaan vanaf Norbruislaan. Afstand tot molen nr optie 3 ca 1050 m, afstand tot molen nr.4 ca 900 m

Helaas blijkt het bureau dat de opzet voor deze MKBA gemaakt heeft òf schunnig partijdig òf volstrekt incapabel. De 25-30 miljoen rijkssubsidie uit de SDE+ regeling waar de windmolens straks op moeten gaan draaien zijn volgens dit bureau maatschappelijke BATEN. Het is immers gratis rijksgeld dat de gemeentegrenzen komt binnenrollen om hier die prachtige windturbines draaiend te houden. Volgens de VVD zijn van de belastingbetaler afgepakte euro’s die in energieprojecten gestoken worden gewoon KOSTEN. De opzet van het college is duidelijk. Als straks blijkt dat de woningwaardedaling van de duizenden huishoudens die binnen een straal van 1000 meter van een windturbine wonen een paar miljoen maatschappelijke kosten met zich meebrengt telt dat eigenlijk niet mee. We zullen ons tegen die visie blijven verzetten. Niet omdat we tegen windenergie zijn, niet omdat we tegen lokale groene stroomopwekking zijn. Ook niet omdat we voor extra CO2 zijn of tegen het klimaat. Gewoon omdat dit plan op deze plek veel en veel te veel binnendringt in de leefomgeving. Groene stroom is gewoon stroom. Of het nu uit Denemarken, Zeeland, Utrecht of Groningen komt. Elke stroomleverancier biedt het ook nu al aan, dus iedereen die zijn geweten wil sussen kan het gewoon bestellen. Daar is dus echt geen Utrechts windpark voor nodig.

Terwijde, Musicalkade. Afstand tot molen nr. 7 ca 700 m foto’s met dank aan www.burenvanlageweide.nl

VVD wil een nieuw coffeeshopbeleid in Utrecht Door Mark Dijk In de drie en half jaar dat ik nu in de gemeenteraad zit, zijn er al vele discussies geweest over softdrugs. Meestal waren het zeer ideologische discussies over wel of niet reguleren van de softdrugaanvoer of quasiwetenschappelijke discussies over de gezondheidsaspecten van softdrugs. Allemaal leuk en aardig, maar daar gaat de gemeente niet over. Dat is landelijk beleid. Waar we in Utrecht mee te maken hebben is het landelijk beleidskader, zoals vastgelegd in de Opiumwet en hieruit voortkomend een lokaal softdrugsbeleid. Dit softdrugsbeleid is in 2004 vastgesteld en de VVD heeft aangegeven dat het tijd is voor een revisie hiervan. Waarom? Er zijn enkele trends gaande. Zo is het aantal coffeeshops behoorlijk aan het afnemen. Landelijk zijn er een kleine 25% minder coffeeshops eind 2011 dan in 1999. Ook in Utrecht zien we deze trend: hadden we in 1999 nog 20 coffeeshops. Nu zijn er 13 vergunningen vergeven, waarvan er een onlangs is gesloten wegens zwaar illegale praktijken. Dat brengt me bij de tweede trend. Softdrugs gaan gepaard met keiharde criminaliteit. Er gaan miljarden in de Nederlandse softdrugshandel om en drugskoeriers rijden vanuit Kanaleneiland vrolijk het hele land door om hun illegale waar te verkopen. Een andere trend is dat er steeds minder gebruik is van softdrugs in coffeeshops zelf, maar dat het vooral wordt afgehaald voor gebruik elders. Dit leidt tot heel veel overlast in de buurten waar auto’s dubbel parkeren om softdrugs op te halen en rondhangende gebruikers. Zeker in woonwijken is veel overlast. De gemeente Utrecht is verder bezig met een experiment voor een soort staatswietclub (wat landelijk niet mag, dus zinloze excercitie) en is aan het onderzoeken of er een drive-in coffeeshop kan worden opgezet. Kortom, genoeg nieuwe ontwikkelingen, waar het al bijna 10 jaar oude Utrechtse drugsbeleid niet meer is op ingesteld. De VVD wil dat er een beter spreidingsbeleid komt, waardoor we niet zoals op de Vleutenseweg, in de Breedstraat en op de Croeselaan een hoge concentratie van coffeeshops krijgen. Wij denken dat de komst van een drive-in coffeeshop ergens op een industrieterrein aan de afhaaltrend tegemoet kan komen. Hierdoor ontstaat er ook ruimte om het maximum aantal coffeeshops in Utrecht (nu 17) naar beneden bij te stellen. Dit zorgt voor minder overlast en minder coffeeshops maakt de handhaving overzichtelijker. Zeker nu landelijk ook binnenkort het ingezetencriterium wordt ingevoerd, waardoor enkel in Nederland wonende softdrugs kunnen kopen, is het noodzakelijke aanbod kleiner en dus meer beheersbaar. Er zijn meer mogelijkheden om de overlast van coffeeshops te beperken zoals het werken met openingstijden, geen terrassen, verplichte BIBOB toets voor coffeeshops, verplichte cursus ten behoeve van een adequate voorlichting etc. De VVD heeft hier samen met enkele andere partijen vragen over gesteld en hoopt dat binnenkort het college samen met de gemeenteraad tot een nieuw beleid wil komen.

Ruimte om te (g)roeien Door Jesper Rijpma Utrecht is een echte roeistad. Ruim 2000 roeiers maken dagelijks gebruik van de roeifaciliteiten in de stad en de roeisport is één van de kernsporten waar de gemeente zich in het sportbeleid op focust. Door de grote populariteit kampt de sport in Utrecht echter wel met twee problemen: de verenigingen zijn uit hun thuisbasis De Driewerf gegroeid en er is een tekort aan geschikt roeiwater. Er wordt inmiddels al jaren gesproken over de realisatie van een nieuw thuishonk voor de roeiverenigingen en van nieuw roeiwater in Rijnenburg, de nieuwbouwwijk die gepland staat ten zuiden van Utrecht. Omdat dit de afgelopen jaren vooral een proces van woorden en niet van daden was, heeft de VVD, met raadsbrede steun, ervoor gezorgd dat er de komende tijd weer een aantal concrete stappen kan worden gezet om de roeiers te laten (g)roeien. De roeiverenigingen hebben tot 31 december de tijd gekregen om een (financieel) haalbaar plan te ontwikkelen voor een nieuwe Driewerf aan de Merwede. Hiervoor houdt de gemeente tot het einde van het jaar een stuk grond naast de huidige Driewerf gereserveerd. Daarnaast heeft de VVD gezorgd dat er een haalbaarheidsonderzoek wordt uitgevoerd naar de inpassing van roeiwater in Rijnenburg. De uitkomsten van dit onderzoek zullen worden meegenomen bij de verdere ontwikkeling van Rijnenburg. Er wordt inmiddels al jaren gesproken over de realisatie van een nieuw thuishonk voor de roeiverenigingen en van nieuw roeiwater in Rijnenburg, de nieuwbouwwijk die gepland staat ten zuiden van Utrecht. Omdat dit de afgelopen jaren vooral een proces van woorden en niet van daden was, heeft de VVD, met raadsbrede steun, ervoor gezorgd dat er de komende tijd weer een aantal concrete stappen kan worden gezet om de roeiers te laten (g)roeien.

Fractiefragmenten

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is …

Door Dimitri Gilissen

Zaterdag 24 november kwam de Sint aan in De Meern. Zoals elk jaar legt hij zijn boot aan bij de brug in het centrum van het dorp om daarna een rondrit te maken die eindigt bij dorpshuis De Schalm. Dit jaar was het toch anders dan de jaren daarvoor. De ondernemers van het Mereveldplein hadden hun etalages met zwarte folie afgeplakt om zo een signaal af te geven aan de gemeente Utrecht en de eigenaar van het winkelcentrum Nieuwe Steen Investments (NSI). Al jarenlang ligt het winkelcentrum Mereveldplein er verwaarloosd bij. De economische crisis en de verslechterde bereikbaarheid van De Meern zijn de twee belangrijkste oorzaken. De ene na de andere winkel is genoodzaakt om de deuren te sluiten, soms na meer dan twintig jaar trouwe dienst. Het gebied ten noorden van de Leidse Rijn wordt niet ontwikkeld omdat de ontwikkelaar BON-groep zijn bouwplannen weigert aan te passen omdat de gemeente geen detailhandel op deze plek toe wil staan. In de tussentijd zorgt de onduidelijkheid over de toekomst van het centrum van De Meern voor nog meer ellende. Eigenaar NSI ziet af van investeringen in het winkelcentrum en de verkeerssituatie rond de Brug is er na de aanleg van de HOV-baan niet veiliger op geworden. De gemeente heeft de ontwerpen voor een nieuwe brug en een autoluwe Zandweg inmiddels afgerond, maar het zal nog minstens anderhalf à twee jaar duren voordat deze worden gerealiseerd. De bewoners van De Meern zien het gebeuren en worden moedeloos van de stilstand in het dorp. Gemeente, NSI en de BON-groep zijn verwikkeld in een ingewikkeld pokerspel over geld en grond. Vooralsnog lijkt geen van de beide marktpartijen een stap te willen zetten, met alle gevolgen van dien. De Meern heeft een doorbraak nodig en het zou de gemeente Utrecht sieren als zij de eerste stap zet. Het geeft blijk van een groot verantwoordelijkheidsgevoel en maatschappelijk bewustzijn als alle partijen de strijdbijl zouden begraven, uit hun loopgraven komen en de toekomst van De Meern centraal stellen. Dezelfde dag als waarop de Sint aankwam, heb ik een oproep gedaan aan gemeente, NSI en BON-groep om zo snel mogelijk aan tafel te gaan, hun verlies te nemen en te kijken naar wat wel kan. Dat deed ik niet als politicus, maar als bewoner van De Meern. De maat is vol. Het is al lang geen vijf voor twaalf meer voor het centrum van De Meern. De geloofwaardigheid van de Utrechtse politiek is in het gedrang en de bewoners en ondernemers van De Meern betalen nu het gelag. Het zou een mooi streven zijn als alle partijen gezamenlijk de ambitie uitspreken en oppakken om de goedheiligman in 2015 in een totaal vernieuwd en levendig De Meern te mogen ontvangen.

Fractiefragmenten

Blij met verzelfstandiging Centraal Museum, Bibliotheek en Kunstuitleen Door David Ikkersheim Deze maand lagen een aantal verzelfstandigingen voor in de gemeenteraad. De VVD heeft ingestemd met de verzelfstandiging van het Centraal Museum en de Bibliotheek. In 2007 nam de VVD, samen met de SP, het initiatief tot het verzelfstandigen van de culturele instellingen. Na de Stadsschouwburg wordt nu ook het Centraal Museum verzelfstandigd. Het initiatief van het college om daarnaast de Bibliotheek te verzelfstandigen, heeft de VVD uiteraard ook gesteund. Door de verzelfstandiging worden de Bibliotheek en het Centraal Museum zelfstandige organisaties met meer vrijheid om in te spelen op de wensen van het Utrechtse publiek en het verwerven van externe fondsen. De instellingen worden slagvaardiger, waardoor de kwaliteit, dienstverlening en creativiteit (verder) omhoog kan. Daarnaast draagt de verzelfstandiging bij aan de afslanking van de gemeentelijke organisatie. De VVD heeft wel een aantal kanttekeningen geplaatst rondom de financiële waarborgen van de verzelfstandiging. Zo ontvangen de beide instanties nu een grote subsidie om de meerkosten van de verzelfstandiging te dekken. Deze subsidie wordt ‘terugverdiend’ door over een aantal jaren de jaarlijkse subsidie te verlagen. Omdat de VVD het belangrijk vindt dat ook toekomstige gemeenteraden inzicht houden of dit ook daadwerkelijk gebeurt, heeft de VVD amendementen ingediend die deze jaarlijkse transparantie mogelijk maakt. Deze voorstellen konden rekenen op raadsbrede steun, dus dat is goed nieuws. Begin december staat de privatisering van de kunstuitleen op de agenda in de commissie Mens & Samenleving. Concreet is het voorstel om de kunstuitleen eerst te verzelfstandigen in een stichting en vervolgens te v erkopen aan een private partij. Dit zou een einde maken aan jaren van concurrentievervalsing: de gemeentelijke kunstuitleen had namelijk gratis het vruchtgebruik van de collectie, wat private partijen niet hadden. Kortom, Utrecht is weer een stukje liberaler en dat is mooi nieuws!

Doorwerken aan doorstroming Door Willem Buunk Een internetenquête van een van de lokale nieuwswebsites liet het weer eens haarfijn zien: bewoners en bezoekers van Utrecht zien de gebrekkige verkeersdoorstroming als het grootste probleem van de stad. In Utrecht sta je stil bij kruispunten waar alle rijrichtingen een rood stoplicht voor zich zien. En voor wegwerkzaamheden die zelf ook stil liggen. De prachtige ‘fly over’ op het 24 oktoberplein is het nieuwe icoon van Utrechtse bereikbaarheidsbeleid: aan bouwhekken, betonmolens en helder gemarkeerde wegafzettingen geen gebrek, maar er is geen wegwerker te zien. Onbegrijpelijk voor wie er met de auto, fiets of tram langs moet. Een geluk bij een ongeluk: de gemeenteraad ziet het probleem inmiddels raadsbreed. Daar is de VVD gelukkig mee, maar daarmee is het probleem nog niet opgelost. Stilstaand verkeer vervuilt meer, dus de luchtkwaliteitsknelpunten worden er niet beter op in deze situatie. Het zijn niet alleen de wegenprojecten die vertraagd raken. Het aanleggen van de HOV busbanen is inmiddels vele jaren vertraagd. Omdat zelfs het aanleggen van de hoofdfietsroutes, toch een prioriteit van de GroenLinks wethouder, niet wil vlotten komt de gemeenteraad nu in actie. Er is een structureel probleem in de uitvoering van wegenbouwprojecten. Op initiatief van de VVD gaat de gemeenteraad nu samen met het college uitzoeken wat de problemen zijn in de organisatie als het gaat om de aanbesteding en uitvoering van bouwprojecten. Als het aan de VVD ligt wordt het sneller, beter en met minder verkeershinder.

Betalen per kilometer? Natuurlijk! Wat is het toch zielig voor oldtimereigenaren dat ze wegenbelasting moeten gaan betalen. Ze hebben de auto immers “voor de lol”; geven al zoveel geld uit aan onderhoud; en rijden maar zo weinig met hun Alfa Romeo Spider. De eerste twee zijn flauwekul-argumenten natuurlijk. Veel mensen hebben een hond voor de gezelligheid en spenderen geld aan de dierenarts. Dat vrijwaart ze niet van gemeentelijke hondenbelasting. Hobby’s betaal je zelf. Het laatste argument klinkt vooral hypocriet uit de mond van VVD’ers. Natuurlijk voelt het onrechtvaardig om de volle mep aan wegenbelasting te betalen voor een auto die alleen op zonnige zondagmiddagen uit de garage mag. Maar de rest van autobezittend Nederland kampt met dezelfde onrechtvaardigheid. Heb je een auto voor de wekelijkse boodschappen en het sporadische bezoek aan oma? Of ben je een road warrior die een halve ton per jaar aantikt? Voor de wegenbelasting maakt het niet uit

Door: Rinze Benedictus Werkgevers zullen dat waarschijnlijk deels voor hun rekening nemen. Helaas worden werken en mensen in dienst hebben daardoor iets minder lonend. Een auto symboliseert onafhankelijkheid en zelfredzaamheid, deugden waar VVD’ers zich graag op laten voorstaan. Het is dan ook wrang om liberaal redenerend te komen tot hogere lasten voor enthousiaste autogebruikers. Maar een kilometerheffing, op de juiste wijze ingevoerd, verdeelt de kosten voor weggebruikers op een transparante en rechtvaardige wijze. Bovendien kalmeert het oldtimer-eigenaren.

Even voorstellen

Sinds de laatste ALV zit ik in het bestuur van onze afdeling. Ik wil me daarom graag op deze plek voorstellen aan iedereen die me nog niet kent. Ik ben Hugo Soepenberg, 32 jaar en in het dagelijks leven werkzaam bij de Rabobank. Daar houd ik me met veel plezier bezig met beleggen en financiële markten. Nu is daar een goede oplossing voor: de kilometerheffing. Na het werk probeer ik elke dag tijd te vinden om te koken en Hoe meer je rijdt, hoe meer je betaalt. En sommige stukken daar ook echt wat van te maken. Koken is daarmee ook een van snelweg zijn duurder dan andere. Maar voor VVD’ers is mijn passies. Uiteraard is politiek daarnaast een passie en volg ik kilometerheffing net zo bespreekbaar als abortus voor de zoveel mogelijk ontwikkelingen op de voet. Met name de Paus. verhoudingen en ontwikkelingen in Europa hebben mijn bijzon. dere interesse. Maar het principe achter de kilometerheffing of rekeningrij- Inmiddels woon ik 16 jaar in onze prachtige stad, waarvan de den zou elke liberaal moeten onderschrijven. laatste 6 jaar in het mooie Ondiep. En ik kan wel zeggen dat ik Vraag en aanbod bepalen de prijs van een stuk snelweg. verknocht ben aan deze stad. De prachtige binnenstad, de Dus is tien kilometer snelweg tussen Franeker en Harlingen heerlijke terrasjes langs de gracht of op de Neude, maar ook “goedkoper” dan tien kilometer asfalt tussen Amsterdam en zeker de mensen maken deze stad fantastisch. Utrecht. Op zijn beurt is een stukje vijfbaans A2 tussen 8u en 9u ‘s ochtends weer duurder dan om 3u ‘s nachts. Van kinds af aan ben ik een liberaal in hart en nieren en heb een Het invoeren van een kilometerheffing stimuleert autogebruikers tot slimmer gebruik van het Nederlandse asfalt. Een hoger spitstarief kan flexibeler werktijden en thuiswerken een impuls geven. Het kan openbaar vervoer relatief aantrekkelijker maken. Wellicht noopt het mensen tot verhuizen. Maar vooral zal het leiden tot minder files. Verkeersopstoppingen tekenen jaarlijks voor 750 miljoen tot een miljard euro (!) aan economische schade. De continue registratie van voertuigen, noodzakelijk voor een goede berekening, is natuurlijk een flagrante schending van de privacy. Misbruik van deze gegevens door de overheid moet dan ook zo moeilijk mogelijk gemaakt worden. Maar ook hier zal gelden, net als bij afluisteren en plaats bepalen van mobiele telefoons, dat politie en justitie er onder bepaalde omstandigheden gebruik van gaan maken. Natuurlijk moet de heffing geen netto lastenverzwaring voor autogebruikers zijn. Alle autobezitters samen moeten niet meer gaan betalen. Maar het is onvermijdelijk dat “grootgebruikers” meer gaan betalen - dat is het hele idee.

aantal jaren geleden besloten om lid te worden van de VVD. Na van veel activiteiten en de laatste campagne geproefd te hebben, smaakt het actief zijn naar meer en vind ik het fantastisch dat ik me met volle overgave in het bestuur mag storten. Binnen het bestuur ga ik me bezighouden met de portefeuille opleiding en training. Een belangrijk onderdeel daarvan zal het komende jaar de Masterclass zijn. Deze zal voor een groot deel in het teken van de gemeenteraadsverkiezingen staan. Daarnaast wil ik graag gaan kijken welke opleidingsbehoefte er binnen de afdeling bestaat en kijken of we daar invulling aan kunnen geven. Dus bij deze de oproep om niet te schromen om hierover met mij in gesprek te gaan. Ik zal hierover ook zoveel mogelijk met jullie in gesprek gaan. De komende anderhalf jaar wil ik in ieder geval speciale aandacht geven aan het campagnevoeren en samen met de Permanente Campagne Commissie kijken hoe we onze campaigners optimaal kunnen voorbereiden op een succesvolle campagne. Ik hoop iedereen de komende tijd persoonlijk te ontmoeten bij activiteiten, dus als je meer over mij wilt weten schroom dan niet om me daar aan te spreken. Natuurlijk geldt hetzelfde als je iets over het opleiding en trainingsaanbod binnen de afdeling of binnen de VVD in het geheel wilt weten.

Gematigdheid

Column Willem Buunk

Moed, rechtvaardigheid, gematigdheid en verstandigheid. Het zijn de kardinale deugden zoals Aristoteles ze benoemde waar het leven om draait. Deze klassieke deugden worden vaak in een adem genoemd met de christelijke deugden geloof, hoop en liefde. Met uitzondering van de rechtvaardigheid, heeft de liberale politieke filosofie weinig op met die deugden. De liberaal gelooft in, hoopt op en heeft liefde voor het goede van de vrije mens. Het is niet aan de politiek om zich daar over uit te spreken. De politiek gaat over dat wat de staat te regelen heeft. De liberale staat is klein en is alleen gerechtvaardigd zich met zo min mogelijk te bemoeien. De staat heeft zich al helemaal niet te bemoeien met het gedrag van mensen. Burgers mogen verschoond blijven van morele oordeelsvorming van staatswege. De staat moet wegblijven achter de voordeur. Terecht? In de liberale politieke filosofie staat de individuele vrijheid centraal en laat zich weinig gelegen liggen aan spitsvondigheden over moraliteit en deugden. Liberalen laten zich de kaas van het morele brood eten door andere politieke filosofieën. Daarmee doen liberalen zichzelf onrecht aan; alsof ze niet beschikken over een moreel kompas. De praktijk van de liberale politiek laat zien dat dit anders is. Liberale politici hebben uitgesproken opvattingen over het aanpakken van wetsovertreders, strenge handhaving en hard straffen. Of over hufterig gedrag. Liberalen keuren dat af en zullen waar mogelijk aanscherping van wetten bepleiten. Liberale oordeelsvorming over gedrag gebeurt dus met het wetboek in de hand. De wet is de morele grensrechter. Zonder wetgeving is het met het liberale morele kompas moeilijker peilen. Een goede verwoording blijkt dan lastig, omdat liberale politici weinig vertrouwd zijn met het idioom van morele oordeelsvorming. Maar ze doen er wel degelijk aan. Het behoeft geen betoog dat geloof, hoop en liefde niet de leidraad kunnen zijn voor de liberale politieke moraal. Maar niets staat een liberale toe-eigening in de weg van de andere drie klassieke deugden: moed, gematigdheid en verstandigheid. Verstandigheid is de klassieke deugd die het liberale gedachtegoed uitstekend past. Verstandigheid is het vermogen om intellect, kennis en inzicht in te zetten ten behoeve van praktisch handelen. In wezen is het nieuwste boek van Frits Bolkestein, “De intellectuele verleiding”, er in zijn geheel aan gewijd. Hij veegt de vloer aan met allerhande romantische filosofische en politieke idealen, juist omdat hij daarin ten enenmale de verbinding met de praktijk van het leven van alledag mist. Daardoor zijn ze gevaarlijk; zelfs levensbedreigend voor de mens. Bolkestein bepleit een politieke filosofie van de verstandigheid. Het is het liberalisme ten voeten uit. Moed. Moed ontbreekt niet in het liberale idioom. Bestuurlijke moed wordt vaak bepleit. Doorzettingsmacht. Aanpakken. Kennelijk is het een liberale deugd of, op zijn minst, een deugd die past in de liberale politieke filosofie. Het verdient aanbeveling om dat eens goed te doordenken. Het zou een mooi project zijn voor de Teldersstichting: “Moed. Een liberale deugd”. Rest nog de gematigdheid. Gematigdheid is ogenschijnlijk een weinig liberale deugd, vooral voor wie zich de tijden van het onbegrensd positieve Nijpels-liberalisme van de jaren ’80 van de vorige eeuw herinnert. Toch ook goed voor een bijna vergeten partij-hoogtepunt van 36 zetels. Gematigdheid ademt de sfeer van de jaren ’50, spruitjes, Balkenende. De gematigdheid is dan ook een deugd die herkenbaar is in vele religieus geïnspireerde leefregels en waarden. De gematigdheid is de deugd die hoort bij de beheersing van driften en wellust. Gematigdheid gaat gepaard aan het hoog aanslaan van een gezonde geest en spirituele ontwikkeling. Google gematigdheid en je komt uit bij tarotkaarten. Maakt dit de gematigdheid ongeschikt als inspiratiebron voor liberale waarden? Dat kan niet zo zijn. Laten we eens twee actuele maatschappelijke vraagstukken noemen waar ook liberalen zich over uitspreken. Overgewicht en topsalarissen in de semi-publieke sector. Obesitas is het gevolg van een gebrek aan matigheid in het eetpatroon van mensen. Het vraagt zelfbeheersing en zelfkennis van de mens om zich niet over te geven aan een dagelijkse inname van vette happen, chips en frisdranken met een extreem hoog suikergehalte. Topbestuurders van woningcorporaties, zorg- en onderwijs instellingen toucheren salarissen die ver boven de gebruikelijke salarisschalen voor ambtenaren liggen. Het netwerk van toezichthouders, waar sommige bestuurders elkaar ook onderling controleren, accepteert dit salarisniveau. Het zijn beide voorbeelden van dilemma’s die net over de rand van de klassieke staatstaak liggen, maar overduidelijk repercussies hebben voor de staat in de vorm van de kosten van gezondheidszorg, respectievelijk het juiste gebruik van publieke middelen voor wettelijke taken en bevoegdheden. Dilemma’s waar ook liberalen zich een moreel oordeel over moeten vormen, al was het maar voor politieke beoordeling over eventueel overheidsingrijpen. Het matigen van eetgewoontes en salariswensen is een deugd voor wie daar zelf toe in staat is. Pas eten als je honger hebt is alleen mogelijk voor diegene die in staat is zijn emoties te beheersen en de verlokkingen van reclames voor een (nog) gelukkiger leven te weerstaan. Een wat minder exorbitante leefstijl vergt eenvoudigweg minder inkomsten. In de liberale politieke filosofie staat de individuele vrijheid centraal, maar wel met verantwoordelijkheid. Het zijn sterke schouders die de last van de vrijheid kunnen dragen. Het is de verantwoordelijkheid om zich te matigen, in het bijzonder waar de vrijheid van anderen in het geding is. In onze samenleving is dat al snel aan de orde. Het vergt dus maar weinig moed om gematigdheid een plek te geven in de liberale politieke filosofie, zeker wanneer het met verstand wordt toegepast.

De inkomensafhankelijke premie voor de ziektekostenverzekering Eerst een stukje geschiedenis: Voor de 2e wereldoorlog was er GEEN gestructureerde verzekering tegen ziektekosten. Wel waren er particuliere initiatieven van werkgevers, die zelf een soort ziekenfonds opzetten ten behoeve van hun personeel. Mijn schoonvader: medisch specialist in Groningen in die tijd had een eigen systeem: wie het niet of slecht kon betalen kreeg geen rekening, de rijke boeren en landadel ontvingen een dubbele factuur. Daarna kwam het officiële ziekenfonds door de nationale overheid ingesteld. De loongrens was een modaal inkomen daarboven werd men geacht zelf een particuliere verzekering te zoeken. Ook nu weer waren er veel bedrijven die voor hun personeel een collectieve verzekering afsloten. De voortschrijdende welvaart bracht nog een probleem mee: mensen die afhankelijk waren van het ziekenfonds hadden soms slechts recht op een mindere kwaliteit of simpeler verpakking (het ziekenfondsbrilletje!). Heel stigmatiserend. Hier kwam een eind aan toen men de MOOZ-bijdrage bedacht een tussenvorm waarbij de particulieren een extra bijdrage aan het ziekenfonds leverden via de inkomstenbelasting. De fundamentele stelselwijziging heeft aan dit alles een einde gemaakt. In de basispremie is voor iedereen hetzelfde pakket verwerkt. Wie meer ,anders of beter verzorgd wil worden kan zich bijverzekeren. Tot op heden is dit de standaard Mark en Diederik dit plaatje hebben verstoord door er maar even een inkomensafhankelijke premie doorheen te klutsen, dit is niet logisch en daarom niet verstandig. Als de stelselwijziging op de schop moet om welke reden dan ook dan dient dit een apart traject te zijn en niet te worden meegenomen in een algemene bezuinigingsronde. Als 82 jarig oud-gemeenteraadslid moest ik dit toch even kwijt. Met vriendelijke groet Judith Fransen-van Galen Oud-gemeenteraadslid Gemeente Utrecht

De redactie wenst u prettige Kerstdagen en een voorspoedig en liberaal 2013

Irene, Bas, Maarten en Ralf Liberaal Utrecht december 2012

Bezoek ook de website van Liberaal Utrecht voor het laatste nieuws, reacties en foto’s. http://www.liberaal-utrecht.nl