La Gazetta della Maffia zondag 02 juli 2006 Vanmorgen rond een uur of elf was het verzamelen geblazen op het scoutinggebouw. Alweer was het tijd voor een lustrumkamp, het vierde deze keer. Dat betekende dus dat we weer eens met alle speltakken tegelijkertijd op kamp zouden gaan. Altijd goed voor een hoop spektakel. Van tevoren was er al een hoop geregeld door tante Riet en de lustrumcommissie omtrent de sponsoring en het busvervoer. Enkele kinderen konden het niet op brengen om te wachten tot 11.00 uur en liepen al een half uur van tevoren rond te dolen rond het gebouw. Jammer maar helaas, we moesten toch echt even wachten op tante Riet, die helaas eerst nog ff naar een begrafenis moest. Maar nadat we de tijd gevuld hadden met de opening en het zingen van de clubliederen, was tante Riet dan toch daar. De bus was ook al gearriveerd en na een dankwoordje van tante Riet, kon dan al snel iedereen een plaatsje zoeken in de bus. Gelukkig was er voor iedereen een plaatsje en met tranen in de ogen en driftig zwaaiend werd dan uiteindelijk de grote reis richting Oosterbeek aanvaardt. Onderweg gebeurde er niet zo heel veel en eigenlijk is het enigste wat het vermelden waard is, is het feit dat Loes, Mart, Hans en Pleun niet van elkaar af konden blijven. Onze reisleidster wist te melden dat ze zeker ¾ van de reis achterstevoren in de stoel hebben gezeten. Na een dik uur rijden, kwam Michael erachter dat Jochem ook alleen zat, voor in de bus, en besloot om Sandra alleen te laten en de reis verder te vervolgen naast Jochem. Sandra vervolgens verdrietig achterlatend. Maar het was nog maar een klein stukje, dus daar kwam ze ook wel weer overheen. Niet veel later kwamen we dan toch aan op het kampterrein. Inge Huijbregts was met een paar man met haar vrachtwagentje vooruit gereden en die was dus al mooi gelost, toen we aankwamen. Vervolgens hadden we nog mooi even de tijd om onze LuPa’tjes te verorberen rond de kampvuurcirkel. Toen onze maagjes weer gevuld waren en de dorst weer gelest was, was het dan toch echt tijd om de
pagina 1 tentjes op te gaan zetten. De tentjes stonden zo, maar toen wam het, de indeling. De jongste meiden wilden perse met z’n allen in de tent, zodat zij met z’n achten kwamen te liggen en Robin, Sabine en Daphne lekker comfortabel met z’n 3en in 7 persoonstent lagen. Bij de oudere heren, hadden we een ander probleem. Sakko dacht namelijk lekker luxe te slapen op een 2 persoons luchtbed, maar dat past natuurlijk in zo’n tentje. Dus er moest ff het een en ander omgebouwd gaan worden. Gijs en Pim, slapen nu gezellig samen op Sakko’s luchtbed en Sakko ligt lekker uit te rusten op Gijs z’n luchtbed, nadat we het tenminste uit een van de damestenten terug hebben weten te toveren. Gijs en Pim dachten namelijk de zaken alvast voor te bereiden voor de komende nacht, door Sakko’s luchtbed daar alvast te installeren. Jammer maar helaas!!! Vervolgens was het tijd om de keukens te gaan bouwen. Aangezien ons kampterrein niet al te groot is, moesten we een beetje improviseren. We kregen toestemming om een alternatieve keukenopstelling te bouwen. De hele reutemeteut, mocht dit keer namelijk aan elkaar gebouwd worden. Hier moest natuurlijk weer even over nagedacht worden door de diverse families. Vooral de groep van Rik, had hier weer hele eigen ideeën over. Uiteindelijk zitten er nu dus 3 families aan een grote tafel/keuken en de overige 2 aan een andere gezamenlijke keuken/tafel. Gezegd moet het worden, alles ziet er stevig uit en nu maar hopen dat, dat in de praktijk ook zo is. Uiteindelijk bleek dat we dus zo’n uurtje of zeven met het opzetten van de tenten en keukens bezig waren geweest, dus wat we er nu uiteindelijk mee opgeschoten zijn, zal wel altijd onduidelijk blijven. Gelukkig hebben we dit jaar de luxe dat we kokkies bij hebben, dus we hoefden lekker niet te koken. Nasi en gehaktballetjes in satésaus stond er op het menu. Lekker en gemakkelijk. De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten, was het dan alweer tijd voor de grande opening.
La Gazetta della Maffia zondag 02 juli 2006 Michael baalde hier wel een beetje van, want hij wilde eigenlijk toch nog wel heel erg graag z’n haren wassen???? Hier was natuurlijk geen tijd voor en zodoende moest dus met een ongewassen kop op de opening verschijnen. Onvoorstelbaar natuurlijk, maar helaas niks aan te doen. Hopelijk valt hier z’n vriendinnetje hier niet al te erg over! De eigenlijke kampopening, zat er zo op. We kregen nog enkele algemene regeltjes te horen waar we ons met z’n allen aan te houden hadden en toen was daar weer de onvermijdelijke chocomel. Jammer genoeg zonder de bijbehorende peperkoek, maar dat komt nog wel goed. Hierna was er nog even tijd voor een kampvuurtje; jammer genoeg niet voor het rode draadspel, maar ja dat zal deze week nog wel vaker voorkomen. Jeroen deed nog wat bijzonderheden uit de doeken omtrent ¨Radio de Zwarte Zwaluw¨ en waar die zoal te ontvangen was. De kinderen, denken nu nog dat de stoelen voor hun meegenomen zijn, maar vanaf morgen zullen ze wel begrijpen, dat dat toch niet echt zo is. Morgen, wordt het weer heet en hopelijk komt het thema dan wat meer om de hoek kijken. Een kleine tip, let op de mannen en vrouwen van de FBI, ze zijn overal en altijd! En sta er niet van te kijken als er eens iemand anders achter de tent staat in plaats van iemand van de eigen leiding. Het laatste nieuws van de politie uit Oosterbeek is, dat er duistere figuren uit de voormalige Oostbloklanden ronddolen, die er op uit zijn om onze handel te ondermijnen.
pagina 2
La Gazetta della Maffia maandag 03 juli 2006 Na een korte nacht waren de jongste dames om kwart over zes als eerste wakker en ook al meteen luidruchtig. Sandra moest al meteen optreden, maar de meiden snapten het maar voor even, want om 7 uur moest ook Peter uit z´n bed om de dames eens ernstig toe te spreken. Maar ondertussen was ook de rest van de kinderen gewekt, zodat we om 8 uur al konden gaan wassen. Na een lekker ontbijtje konden we dan volgens schema, dus op tijd, beginnen aan ons ochtendprogramma. De opening stond nog op het programma en de leiding bracht dan ook weer een schitterend maffialied ten gehore. Daarna natuurlijk nog een paar huisregeltjes (een stuk of 15 maar) en toen was het tijd voor uitleg van het thema. Er moest een familienaam verzonnen worden en iedereen kreeg te horen wat hun smokkelwaar was. De spanning was duidelijk te voelen en uiteindelijk was het volgende bekend: Rik zijn familie, The God family, gaat handelen in vals geld. Sabine haar groepje, The Maffioso´s, gaan handelen in XTC. Gijs heeft met zijn familie, The Don´s, een handeltje in diamanten. The gangsters, Pims familie, heeft de moeilijke taak om te handelen in whisky. En de Tortellini´s, de familie van Jelle, gaat handelen in coke. Een lekker stelletje bij elkaar dus! De bedoeling is om aan het einde van de week zoveel mogelijk van je eigen handelswaar in het bezit te hebben. Ook kregen de families al enkele muntjes om te kunnen gokken in het casino, waarmee je daarna weer smokkelspul kunt kopen van andere families en de maffiosi. Maar pas op, de FBI ligt op de loer! Alle families gingen driftig op zoek naar een goede schuilplaats om hun handeltje te verstoppen. Ze hielden elkaar dan ook goed in de gaten, zodat sommigen al snel de geheime plaatsen van andere families ontdekt hadden. Hans kwam er al snel achter dat niemand te vertrouwen is, zelfs zijn vriend Sjoerd niet. Hij vroeg namelijk of hij even zijn whisky kon vasthouden, maar die was ie dan ook meteen kwijt, want Sjoerd gaf hem niet meer terug! Een harde les... De kat werd nog even uit de
pagina 1 boom gekeken, maar de handel zal nog wel op gang komen. Tijd voor wat meer actie, dus op weg naar het veldje, waar we een potje flesje-wateromschiet-voetbal hebben gespeeld. Hans was erg slim om zijn flesje in de schaduw te zetten, want anders verdampte het water te snel. Al snel bleek dat er wat voetbaltalentjes tussen liepen. Ook Siets waagde zich aan een partijtje voetbal, wat haar uiteindelijk een zere teen opleverde. Na een fanatieke wedstrijd, waren de The God family en The Gangsters de winnaars. Hier hadden we wel honger van gekregen, dus terug naar ons kampterrein, waar de fourage al klaar stond. Er werd weer door verschillende families tosti´s gebakken, zodat de honger snel gestild was. ´s Middags werd het terrein verkend, door middel van kleine tochtjes. Zo, nu weten we in wat voor mooie omgeving we kamperen dit jaar. Er was nog wat tijd over voor het avondeten en langzamerhand kwam de handel op gang... Al Capone en The Godfather gingen zich er mee bemoeien en er werden goede deals gesloten. Gijs en Pim waren echter zo dom om drank en diamanten te verhandelen met De Kok, alias de FBI. Dus alles inleveren! Ze werden meegenomen en op de foto gezet. Dus nogmaals; ben op je hoede en ga discreet te werk! Op het menu stond kippensoep, hamburger, sla/tomaat/komkommer/ei, aardappels en appelmoes. Het toetje was een lekkere appel. Alles in goede volgorde op tafel krijgen is nog steeds erg moeilijk, want The Tortelini´s en de Maffioso´s hadden de hamburgers al bijna klaar, terwijl de aardappelen nog op het vuur moesten. Het avondprogramma was wat verlaat, want The Gangsters waren vergeten hun afwaswater op te zetten, zodat we de opening van het winkeltje moesten uitstellen. De keuze is reuze dit jaar én ook nog eens spotgoedkoop! En, zelfs de luxe van gekoelde blikjes!, Wat zorgt de leiding toch goed voor jullie, ze hebben hier zelfs speciaal een koelkast voor meegenomen! Na sluitingstijd van het winkeltje was het tijd voor ons casino. Hier bleek al snel dat The God family in het bezit was van nep XTC. Hij had een grote aanbieding
La Gazetta della Maffia maandag 03 juli 2006 gekregen, was hier op in gegaan, maar jammer maar helaas, het handeltje bleek vals te zijn. Rik dacht hier een slimme oplossing voor te hebben. Hij maalde de pillen tot coke en probeerde dit te verhandelen, maar hier trapte niemand in helaas! In het begin van de avond was iedereen nog wat voorzichtig met inzetten, maar naarmate de avond vorderde durfde men meer risico´s te gaan nemen aan de roulette-, black jack- en de pokertafel. Ondertussen moesten we echt even pauze nemen, want onze Willem was aangekomen. Hij werd meteen betrokken in het spel en zat snel in het thema. De puntentelling van black jack was nogal ingewikkeld, maar dit zal komende week vast nog wel duidelijk worden. Van heel de dag fanatiek sport en spel waren we ´s avonds wel toe aan een douchebeurt. Willem was nog schoon en Michael, Sjoerd, Teun en Inge vonden dat ze nog niet vuil genoeg waren, dus zij meenden dat ze nog niet onder de sproeier hoefden. Nog yogho en een plakje peperkoek en we konden weer naar ons bedje toe. We hopen op een goede en rustige nacht. Trusten!!
pagina 2
La Gazetta della Maffia dinsdag 04 juli 2006 Na een heerlijk nachtje slapen, kwam er pas om kwart voor negen leven in de brouwerij. Kelly had wat moeite om uit haar slaapzak te komen, dus daar heeft Peter een handje meegeholpen. Na een lekker ontbijtje waren we helemaal klaar voor Het Grote Maffiaspel. In het bos was voor iedere familie een veld uitgezet. Elke familie kreeg handelswaar, wat ze moesten bewaken. Het doel van het spel was om een kwartet te veroveren van je eigen handelswaar en had je dit voor elkaar, dan kon je nog proberen om van de andere illegale spullen ook een kwartet te maken. Maar zo makkelijk was het niet, want je kon afgetikt worden en je had maar enkele levens. The God family had midden in het veld een muizennestje, dus dat moest eerst in veiligheid gebracht worden, voordat we konden gaan beginnen. Er werd al snel fanatiek gespeeld, maar helemaal eerlijk ging het niet, want sommigen hielden hun veroveringen in hun zakken, zodat ze ook niet door anderen weer teruggehaald konden worden. Uiteindelijk kwamen de Gangsters als winnaar uit de bus, want zij hadden een kwartet van whisky en van coke. Goed gedaan! The God family had nog een deal gemaakt met de R/S. Zij hadden namelijk nog een vuile afwas staan, waar ze graag vanaf wilden. Voor 8 muntjes wisten ze The Gangsters zover te krijgen en de huishoudhandschoenen werden van de lijn gehaald en aangetrokken om te gaan afwassen! Het middaguur was inmiddels alweer verstreken, dus tijd om te gaan fourageren! De kokkies hadden gezorgd voor kaas en ham, dus er konden tosti´s gebakken worden! Dat was smullen! Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot tropische waarde, zodat de leiding besloten had om het middagprogramma aan te passen. Met auto´s gingen we op weg naar het Rijnvallei, waar we een heerlijke, verkoelende duik konden gaan nemen. Iedereen had het reuze naar zijn zin, maar toen Jochem de ijscoman in de gaten kreeg, was hij zo uit het water. Er werd eerst aan Jochem gevraagd wat de prijzen
pagina 1 waren, voordat enkelen zijn voorbeeld volgden. Sjoerd had zelfs drie bollen voor € 2,00! Sabine en Robin hadden sjans met de lokale bevolking van Oosterbeek, maar ze hadden weinig interesse, want ze waren niet knap genoeg. Tegen vijf uur moesten we toch echt vertrekken, want we moesten nog zelf inkopen gaan doen in het dorp. We moesten een beetje doorlopen, want om zes uur sluit de Aldi en de Coop. Maar onderweg waren er een paar probleempjes. Coby had per ongeluk op de slipper van Kelly gestaan, waardoor deze kappot ging. Hierdoor moest ze met één slipper verder, wat veel vertraging gaf. Vervolgens hadden we een paadje gemist, waardoor we een iets langere route moesten lopen. Maar gelukkig waren we nog net op tijd in de winkel. Alle families kregen geld mee om een ´voedzame´ maaltijd in te slaan. Al snel werd er besloten wat ze wilden gaan eten. The God family had zin in spaghetti en bij The Don´s, The Maffioso´s en The Tortellini´s stonden pannenkoeken op het menu en The Gangsters hadden broodje bockworst en worstenbrood. Als toetje waren de slagroompuddinkjes erg in trek, alleen de The Tortellini´s hadden een bananensplit na. Elke familie had nog wat geld over, alleen The Gangsters hadden hun geld helemaal besteed. Uit hun tas kwam namelijk ook appel-koeken, chocobiscuits, cola, sinas en ranja. Dat was dus niet de bedoeling en moest natuurlijk terug betaald worden. Met het koken en bakken ging het allemaal goed en er werd lekker gegeten door iedereen. Gijs wist nog pannenkoeken, die overigens prima smaakten, tegen friet en pizza te ruilen. Het casino ging zeker een uur later open, want et opruimen bij de The Gangsters duurde weer eens erg lang. Maar ondertussen brak er paniek uit bij The God family, want Rik was al een tijdje nergens gezien. En net toen we goed op gang waren met de roulette en het black jacken werd er een geheimzinnige brief ontdekt. Daarop stond: Wij hebben Rik! Willen jullie hem levend terug? Breng dan om 0.00 uur 2x coke, 2x diamanten, 2x XTC, 1x whisky en 60 (ongemerkte) dollars bij het hutje bij het trapveld. Was
La Gazetta della Maffia dinsdag 04 juli 2006 getekend, De Questo´s. Dat was even schrikken, Rik was dus ontvoerd! Er werden verschillende oplossingen aangedragen en volop gediscussieerd, maar we waren er uit: we wilden Rik graag levend terug! Dus alle families moesten wat inleveren, dit werd verzameld en Jeroen bood zich spontaan aan om dit af te leveren op de eerder genoemde plaats. Naarmate het later werd, steeg de spanning en om kwart voor twaalf gingen we dan met z´n allen op pad. Niemand is natuurlijk bang, maar al snel werden enkele handjes samen gepakt, want tijdens de route naar het trappersveldje gebeurde er nog enkele spannende dingen. Maar gelukkig wisten we op tijd op de afgesproken plaats te zijn en daar zagen we Rik, vastgebonden aan een paal. We wisten hem snel te bevrijden doordat Jeroen zich heldhaftig gedroeg en vlug het losgeld overhandigde. Rik, gelukkig ongedeerd, was maar wat blij dat hij bevrijd was en weer herenigd was met zijn familie. Nou dit was me het avondje wel, hoogste tijd dus om te wassen en te gaan slapen. Van slapen kwam nog niet zoveel, want Kim en Michael konden niet van elkaar afblijven en de leiding heeft ze dan ook heterdaad betrapt op heftig tongzoenen, wat wel minstens 10 minuten duurde...en in een tentje verderop was weer schitterend schimmenspel te zien...
pagina 2
La Gazetta della Maffia woensdag 05 juli 2006 De kokkies waren om 08.45 uur terug van de bakker, dus toen was het dan toch weer echt tijd om op te staan. Dit ondanks het feit dat de oudsten afgelopen nacht echt geen zin hadden om te gaan slapen en om 04.00 uur voor de allerlaatste keer terug gestuurd werden naar hun bed. Natuurlijk hadden ze toen helemaaaaaal geen puf meer op te staan. Sabine en Pim zagen er uit alsof ze acuut last hadden van een zware hooikoortsaanval, maar na controle bleek het toch echt te gaan om een geval van chronisch slaapgebrek. Maar het blijft toch echt een geval van eigen schuld, dikke bult. Maar goed, de rest was in ieder geval redelijk snel uit de puinhopen opgestaan, maar daar komen we later nog op terug. Om 09.15 uur zat iedereen dan toch klaar voor het ontbijt. Eigenlijk is het ontbijt op zich elke keer weer in no time naar binnen gewerkt, het probleem zit hem meer in het afwassen & opruimen. De VIP’s {verschrikkelijke inspectie ploegen) stonden echter te popelen om de tenten leeg te plukken. De puinhopen in de tenten was namelijk met geen pen te beschrijven, het was lang geleden dat we zo’n puinhoop hadden mogen aanschouwen. De conclusie die we hier uit mogen trekken, is dat 8 man in een tent gelijk staat aan een mega vette puinhoop. Dat iemand in zo’n puinhoop wil slapen is echt onvoorstelbaar. Mart vond na 3 dagen zelfs z’n slaapmatje terug, hij had namelijk al 3 dagen op z’n vuile was geslapen. Maar vannacht zal ie vast beter slapen, op zijn eigen matje. De dames deden er zo’n 3 kwartier over om hun tent leeg te laaien en zo’n half uurtje daarna had toch iedereen weer z’n eigen spulletjes terug. Kelly baalde ongelofelijk, want heel lang was ze haar knuffeltje kwijt en zonder deze knuffel was het voor haar onmogelijk om s’avonds de slaap te vatten. Maar gelukkig ze vond hem terug in haar toilettas. Jeroen, had het enorm zwaar tijdens het opruimen en moest regelmatig rusten, tijdens het opruimen. Zijn bed zag er wel zo aanlokkelijk uit in de open lucht, dat hij het echt niet kon laten om er eens in de tien minuten even op te gaan liggen.
pagina 1 Een goed voorbeeld doet volgen, dus de rest kon het ook niet laten om Jeroen z’n voorbeeld te volgen. De VIP’s weer over hun nek natuurlijk en zo ging het nog ff door. De planning liep weer genadeloos in het honderd, dit keer lag het eens een keertje niet aan Pim, maar aan iedereen. Maar toen uiteindelijk iedereen z’n spulletjes weer op z’n plaats had liggen, was het onderhand dan toch echt tijd voor het ¨Grote Gilette Gisspel¨ We hadden de complete asfaltplaat tot onze beschikking, wat naderhand toch wel een geluk bleek te zijn. Want als een familie 3 vragen goed had, dan mochten ze een andere familie uitkiezen om met een paar ¨slagroom¨ taarten te bekogelen. Maar het leek makkelijker, dan dat het was, want de eerste taartjes vlogen grandioos naast, wel een beetje een domper, maar ja......... al doende leert men en al spoedig liep er al menig zombie rond. Cobi spande hierbij de kroon. Met haar lange haren, kon ze hier een prachtige creatie van maken. Hier kan geen enkele gel aan tippen en scheerschuim is nog goedkoper ook! 3 Bussen scheerschuim verder, was het dan toch weer eens gedaan. Gelukkig konden we van de gelegenheid gebruik om ons een lekker schoon te laten spuiten, zo konden we van de neud een doogd maken en ons even lekker af te laten koelen, want de temperaturen waren inmiddels tot tropische waarden gestegen. Ondanks het feit dat we vanwege deze temperaturen, eigenlijk helemaal geen honger hadden, was het dan toch weer tijd om te foerageren. De meeste families hadden nog wat pannenoekmix over van gisteren, dus ook deze werd nog aan de lunch toegevoegd. Hoezo geen honger? Gijs was redelijk overijverig en bleef maar aan ’t bakken, voor de leiding en zelfs voor tante Riet werd een pannekoekje bewaard. Dus toen ze rond een uur of drie arriveerde, kon ze zich meteen verlekkeren aan een pannekoekie met stroop. Gijs was overgelukkig dat tante Riet zijn producten zo wist te waarderen, zijn dag kon niet meer kapot. De middag werd verder gevuld met wat lamballen, spelen in het zwembadje en kaarten schrijven naar huis.
La Gazetta della Maffia woensdag 05 juli 2006 Ondanks het feit dat de leiding iedereen op het hart drukte om toch vooral op te schrijven dat de leiding keileuk was, was dit toch om de een of andere wazige reden toch niet op echt veel kaarten terug te vinden. De redactie ervaart zojuist dat knotjes niet echt meer in zijn. Daisy onze nieuw gearriveerde Beverleidster, is het hier om een of andere reden niet mee eens??? Pim vond het leuk om Jeroen z’n kaart met vunzige teksten te bekladden, deze kon op deze manier niet naar huis gestuurd worden en daardoor kon hij zijn kaartje inleveren bij Jeroen. Op zijn beurt hadden we voor hem toen nog een oud kaartje uit West Malle, zo kon hij tenminste nog iets berichten aan het thuisfront. Pleun moet duidelijk nog wat wennen aan het Scoutsleven, want zij schreef dat ze de eerste dag, maar saai vond, omdat ze het hele kampterrein nog in moest richten. Eigenlijk had ze verwacht, dat alles al opgebouwd toen ze eenmaal gearriveerd was, al doende leert men maar gelukkig vond ze het voor de rest wel leuk. Onderwijl dat iedereen aan het schrijven was, zag de leiding Sakko voor de 261e keer voorbij schuiven met alweer een jerrycan vol met water. Bij deze is Sacco gebombardeerd tot waterdrager van de week. De overige eerstejaars heren, voelen zich duidelijk nog een beetje Esta want die waren druk bezig met het bouwen van dammetjes bij het zwembadje en het mooiste was dat ze hierbij niet weg te slaan waren. Keer op keer werden ze hier vandaan weer terug gestuurd naar hun keuken. De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten was het alweer tijd om te gaan fourageren voor het avondeten. Champignonsoep en Spaghellini met tomatientjesaus en gehakt stond er op het menu. Als toetje stond er chocoladevla op het menu, de kids waren ontroerd en de dag kon niet meer stuk. Het opruimen was bij de Gangsters wederom naadje pet en duurde een eeuwigheid. Misschien als het familiehoofd de zaken wat meer aanstuurt in plaats van elke keer op reep te gaan, dan
pagina 2 voelt de rest van de familie zich ook wat meer ondersteunt! Na een uurtje of 2 wachten, kon het avondspel dan toch langzaam een aanvang nemen. Gijs was zo enorm dom om alweer met de FBI in onderhandeling te gaan en werd dus prompt weer eens gearresteerd, niet veel later verscheen ook Pim weer ten burele. De beide Don’s konden ook nog eens hun cash inleveren en dat stond ze echt niet aan en dus ontaardde dit natuurlijk weer in een onvermijdelijk watergevecht. Nadat iedereen weer eens compleet doorweekt was, eindigde de strijd weer eens onbeslist. Hopelijk krijgen ze de muntjes weer terug na de rechtszaak. Ondertussen was het casino ook weer geopend. Gijs dacht z’n verlies meteen weer goed te maken; door echt zwaar te gokken en dit ging eigenlijk ook best wel, tot op een gegeven moment natuurlijk en toen ging het natuurlijk vaut. Uiteindelijk was de winst natuurlijk weer nul! Rik, de rijkste van het stel, durfde echter maar met eentje muntje tegelijk te gokken, maar een echte winst leverde dit natuurlijk weer niet op. De disco was ondertussen ook alweer ingericht en de jongeren werden hier verwacht en de a.s. overvliegers kregen een welkomstdrankje aangeboden tijdens een infobijeenkomst bij de R/S. Natuurlijk vonden ze de R/S veel leuker dan de Scouts omdat ze hier veel meer mochten en in ieder geval waren de zomerkampen veel verder van huis. De ¨Jonkies¨ vermaakten zich ondertussen opperbest in de disco en dansten op de nieuwste hits van Alie B., Dirk Schele en Frits van Tuerenhout. Tijd vliegt altijd altijd als je plezier hebt en voordat we het wisten stonden we onze vreettegels alweer te poetsen. Voor onze Hans was dit teveel van het goede en ook hij werd getroffen door een enorme bloedneus. Na Sjoerd en Jeroen was hij dus de volgende. Wie weet, misschien waart hier wel een of ander Vreemd Veluws Bloed Vreet Virus rond? Wie zal het zeggen?
La Gazetta della Maffia vrijdag 07 juli 2006 Deze editie van de krant, omvat meerdere dagen, daar het vanwege de Hike het nagenoeg technisch onmogelijk was om deze krant te laten verschijnen. De woensdag begon zoals alle andere dagen, namelijk met opstaan. We beginnen te merken dat er al enkele dagen kamp opzitten, want we horen de kids namelijk niet meer tegen de tijd dat wij wakker worden. Vervolgens zijn ze ook niet meer hun nest uit te branden. Het vooruitzicht van de Hike die er aan zat te komen, nodigde ook al niet echt uit om op te staan. Maar goed, op een gegeven moment moesten we er toch aan geloven, dus een half uurtje verder waren de meeste er dan toch uit. Behalve 2 bepaalde iemanden en nog 2 bepaalde iemanden. En Ricardo en Jean Pierre waren er niet bij. Maar wij weten wel dat er menig dekbed bij het grof vuil gezet kan worden. Toen uiteindelijk iedereen fris gewassen in hun keukentje zat te wachten tot de bakker het brood kwam brengen werd onderling alweer bekonkeld wie er als 1e zou mogen vertrekken. Leuk maar de leiding had natuurlijk alweer een andere planning gemaakt. Jammer maar helaassssz. Natuurlijk moesten er weer LuPa’tjes gesmeerd worden voor onderweg en de lovely ladies van de huiswinkel hadden zelfs beloofd en aangeboden om de gekochte blikjes in de koelkast te houden en ze voor vertrek uit te reiken. Konden we het nog beter treffen? Toen uiteindelijk alle matjes en slaapzakken opgevouwen waren, kon de meuk uiteindelijk in de bus gemieterd worden. Toch konden we nog niet weg, er lag namelijk nog een enorme puinhoop in, voor en rond de tenten en keukens. Aangezien we de weerberichten al geruime tijd hoorden praten over naderend onweer en hagel was het toch redelijk belangrijk dat onze spulletjes dit in voorkomend geval zouden overleven. Dus we konden nog eerst een stief kwartiertje opruimen. Uiteindelijk kon de familie van Gijs dan als eerste vertrekken, dus de rugzakken werden omgehangen, de laatste bijzonderheden doorgegeven en daar
pagina 1 vertrokken de Don’s met een kruispuntentocht. Met tussenpozen van een kwartier vertrokken uiteindelijk ook de overige families. De familie van Sabine mocht als laatste vertrekken en natuurlijk waren ze het daar helemaal niet mee eens. Maar ja uiteindelijk moet er toch iemand als laatste vertrekken. Sandra en Sietske waren ondertussen al vertrokken op de fiets en fungeerden op die manier als bezemwagen. Al snel waren ze de familie van Jelle kwijt, maar binnen niet al te lange tijd hadden ze alle families toch weer in het vizier. Het tempo lag in het begin vrij hoog, ondanks de temperaturen, dit had tot gevolg dat er regelmatig gerust moest worden onderweg. Ondanks al die rustpauzes, verschenen de Don’s dan toch al snel op de rustplek op het sportcentrum van Papendal. Alles was goed gegaan onderweg, dus de Don’s lieten zich de bammetjes en de melk goed smaken. Niet al te lang daar na, verschenen de rest van de families als een grote groep op de lunchplaats. Gijs begon ondertussen alvast het coördinaat op te zoeken, wat ie gekregen had. Als superervaren scout en oude rot in het vak, had ie hier natuurlijk helemaal geen problemen mee. Binnen no time, had ie dan ook uitgevogeld waar het 2e deel van de tocht hun heen zou voeren. Het bleek camping Warnsborn in Schaarsbergen te zijn. Ook Pim had binnen de kortste keren de coördinaten uitgevogeld en ook de overige families volgden snel. In aparte groepen lopen, bleek natuurlijk weer een ijdele hoop van ons. Na een paar honderd meter liep alles natuurlijk weer lekker bij elkaar. We vonden het eigenlijk wel best en we zouden elkaar wel weer zien op de camping. Op advies van de leiding werd gekozen voor de simpele route, om gedwaal door de bossen te voorkomen. Hierdoor verschenen de kinderen dan ook binnen niet al te lange tijd op het kampeerterrein. We hadden bewust gekozen voor een basic camping, om onze verbondenheid met de natuur zo puur mogelijk te houden.
La Gazetta della Maffia vrijdag 07 juli 2006 Het enigste nadeel hieraan was dat we hierdoor geen zwembad hadden. Ook troffen we het, dat we een stiltelaantje tegenover ons hadden. Maar wie hier nu uiteindelijk het meeste last van zou hebben, zullen we maar in het midden laten. Ff rusten, toen de tentjes opzetten, Kelly werd me hier toch een partij smerig door, niet te geloven het leek wel een mijnwerkster, nog een lampje op haar kop en het beeld was compleet geweest. We hadden grootste problemen verwacht omtrent de indeling van de tenten, maar alles liep van een leien dakje. Misschien kwam het wel doordat we zowel 2 als 3 persoonstentjes hadden, dus uiteindelijk lag iedereen bij de persoon in de tent waar hij/zij bij wilde liggen. Natuurlijk moest er weer driftig bijgesprongen worden door de leiding bij het bouwen van de friettentjes en zodoende stonden er al snel een hele partij strakke tentjes. Het trok in ieder geval genoeg bekijks bij de overige campinggasten, want we hebben de hele avond aanloop gehad. Ondertussen was door Sandra en Frank een bezoekje aan frituur Ramon in Arnhem gebracht en precies op tijd verschenen dan ook onze frietjes en kroketjes of frikandellen op ons bord. Als toetje hadden we dit keer een verrassing en tevens een opdracht in petto. We moesten namelijk zelf een taart maken, met veulll slagroom, kersen en chocola. Het ging erom wie de origineelste taart wist te fabriceren. En als extra’tje mochten we hem nog opeten ook. Wat wil je nog meer? Nadat Jeroen, Hans en Mart nog wat in de zandbak gespeeld hadden, was het tijd om het mobiele casino nog even te openen. Daar waar de Mafia gaat, gaan ook de casino’s, dus gelukkig kon ook op deze stiltecamping nog wat gegokt worden. Het was Gijs zijn avond, hij kon zijn geluk niet op. Hij had zeker een muntje of honderd gewonnen deze avond. Na een bekertje chocomel was het dan toch echt bedtijd. Het onweer wat de hele avond al in de lucht hing, leek overgedreven, dus het leek erop dat we goed weg zouden komen. Om 23.00 precies kwam de campingeigenaar
pagina 2 ons nog ff waarschuwen dat we toch echt wel stil moesten zijn want we stonden tenslotte op een stiltecamping!!! De man in z’n onderbroek en met gitaar speelde en zong echter rustig door, misschien dacht hij ons op die manier wel in slaap te kunnen sussen. Niet dat dat echt lukte maar het was toch leuk geprobeerd. Opeens klonk er een ijzingwekkende gil uit een tentje, wat was er aan de hand? Na een korte en snelle inspectie door Peer, bleek het om een pad te gaan, die gezellig rond Daphne’s tentje aan het rondspeingen was. Peter heeft met een moedige stamp met zijn blote voeten de pad geplet en de rust keerde zodoende snel weer terug in ons kampementje. Door de verplichte stilte was het dan toch snel rustig, de leiding dacht geluk te hebben en wat slaap in te kunnen halen en lag zodoende om een uur of 1 ook in hun friettentje. Maar de slaap was ons niet gegund, rond een uur of 5 werden we onaangenaam verrast door een onweersbui die dan toch enigszins onverwacht los barstte. De tentjes van de kids waren hier wel op berekend, maar dat van de leiding niet. In een mum van tijd, stond de leidingtent dan ook compleet blank. Hierdoor waren we gedwongen om met ons hele hebben en houwen, te verkassen naar de bus. Sandra voerde ondertussen nog ff een korte inspectieronde uit en zag dat ook Luuk en Sacco hun tentje gestaag aan het vollopen was. Alles was ondertussen al helemaal doorweekt, dus daar was geen redden meer aan. Sacco en Luuk werden over de droge tentjes verdeeld, zodoende konden ze toch nog genieten van een paar uurtjes slaap.... en de leiding? Zij zwoegden voort in de cabine van de bus en kwamen uiteindelijk toch weer tich uur slaap tekort.
La Gazetta della Maffia vrijdag 07 juli 2006 Natuurlijk was het weer veel te snel tijd om op te staan, maar vandaag stond het uitstapje op het programma, dus niemand kon wachten om te beginnen. Ons Siets had niet al te best geslapen in de bus en had dus een beetje last van ochtendsjaggieness en Jeroen mocht als 1e ervaren hoe dat nou voelt. Nadat hij weer een beetje bekomen was van de schrik was het dan toch echt tijd om de boel af te gaan breken. Heel erg veel werk was dat niet, het meeste werk is normaal het opruimen van alle papiertjes touwtjes en dergelijke. Het viel dit keer allemaal nog wel mee. Alleen onze Pim voelde zijn eigen niet helemaal in zijn hum, want hij had een beetje last van zijn buik. Zodoende had ie weinig zin in een boterham, die al klaar stonden op ons super oranjesupporters voetbal tafelkleed oftewel dekzeil. Natuurlijk moest er ook weer een LuPa’tje gemaakt worden, want het zou tenslotte een lange inspannende dag worden. Het nadeel van het feit dat je over tafel mag lopen werd al snel duidelijk, toen een bepaald iemand het worstje met paté over het hoofd zag en dit vervolgens geplet werd onder een schoen. Hierdoor vloog de paté in het rond. Met als gevolg dat, dat meteen het einde van de paté was. Dus verder moesten we het maar doen met de gewone vleeswaren en kaas. Na een lekker kopje thee, moesten de laatste zaken nog opgeruimd worden en toen konden we richting Burgers Zoo vertrekken. Jammer genoeg moesten we te voet en ook nog met een rugzak om, richting de dierentuin, want de auto’s moesten terug naar het basiskamp om de Esta’s en Bevers op te pikken. Voor ons was het gelukkig maar een kilometertje of 3 lopen, dus dat was ook nog wel te doen. Toen de Esta’s en de Bevers eenmaal bij de Zoo arriveerden, zaten wij dan ook al lang en breed te wachten. Kelly stond tot onze grote verbazing haar HipHop act uit verveling op te voeren voor de poort, want dat is tenslotte haar favoriete muziek en tijdverdrijf. JoJaMeLaMeDingDong. Maar de entreekaartjes waren snel gekocht en toen de bijzonderheden aan iedereen waren meegedeeld, kon iedereen zijn/haar
pagina 3 weg gaan. Tot 13.30 uur hadden we de tijd, want om die tijd zouden we gaan lunchen in avonturenland. Gijs & Pim vermaakten zich ondertussen opperbest in het speeltuintje en wisten menigeen zo enthousiast te krijgen om met hun mee te komen in de spannende glijbuis. Nadat iedereen moe gespeeld was en de buikjes weer rond waren, konden we onze ontdekkingsreis door de Bush, Desert en Ocean weer vervolgen want er viel tenslotte nog een heleboel te zien. De leiding legde ondertussen het vermoeide lijf even te rusten op het picknickveldje, maar lang was hun deze rust niet gegund want al snel waren ze ontdekt door diverse kids. Michael, Kim & Cobi voerden de leiding in deze pesterij en al snel besloot de leiding om dan nog maar even de Safari te gaan lopen, alles was tenslotte beter dan continue bekogeld te worden met dennenappels en armen die uit de kom werden gedraaid. Om 17.30 uur was het verzamelen geblazen bij de poort, hier kregen we nog een lekker ijsje ter afsluiting en toen was het in 2 slagen terug naar het ampterrein. Wij mochten als 1e want we moesten tenslotte nog al onze troep inruimen in onze tenten. We moesten opschieten want de volgende onweersbui was alweer in aantocht. Gelukkig bleef het lange tijd alleen maar bij gerommel en konden we van onze friet en knakworstjes genieten op het centrale plein voor de blokhut. Na het avondeten werden enkele heren waaronder Willem & Luuk nog even onder handen genomen in kapsalon Sietske voor de nieuwe & frissere look 2006. Het kostte haar wel 2 potten gel, maar vooruit het resultaat mocht er dan ook wezen. Vooral Willem had een ware gedaanteverwisseling ondergaan en viel meteen in de smaak bij het andere geslacht. En net toen het winkeltje open ging, barste de bui natuurlijk los. Eerst druppeltje voor druppeltje en even later met bakken gelijk. Gelukkig stond daar nog de grote groene boogtent. Snel de hele handel overgeladen in de tent en daar konden we onze laatste centjes uitgeven aan de laatste blikjes en
La Gazetta della Maffia vrijdag 07 juli 2006 snoep. Maar aangezien we erg groot ingekocht hadden, blijven we voorraad houden. Dus wie weet gaat de winkel vandaag nog wel een keertje open. Omdat het maar bleef regenen, moesten we ons avondprogramma omgooien. Er stond namelijk een bosspel op het programma, samen met de Esta’s maar het werd liedjes zingen in de tent. Onder leiding van Sietske, werd het volledige repertoire uit de kast gehaald. Iedereen zong uit volle borst mee en het onweer was al snel vergeten, het was dat het water over de vloer van de tent stroomde maar anders zou je er gewoon geen erg in hebben. Kelly was helemaal ontroerd en zei met overslaande stem: ¨Ik had geen idee, dat liedjes zingen in een tent zo leuk kon zijn¨. Zoals altijd, vliegt de tijd natuurlijk weer als je het erg naar je zin hebt en voordat we het wisten was het dan ook al weer bedtijd. Iedereen moest gewoon in zijn/haar eigen tentje blijven want anders zou het met al dat over en weer geren binnen no time weer een gigantische modderbende zijn in de diverse tenten. Hierdoor was het dan ook al erg snel rustig op het kampterrein. Dit had dan weer wel als voordeel, dat de meesten eindelijk eens een keertje een normale hoeveelheid nachtrust hadden. Behalve natuurlijk weer 2 bepaalde iemanden!!!
pagina 4
Daar was ie dan alweer, de laatste hele kampdag. Een dag van opruimen en poetsen, niet een de dag waar de meesten van ons met plezier naar uitkijken. Maar goed nadat iedereen uit zijn nestje getrommeld was, konden we dan toch al snel gaan wassen en ontbijten. Nadat ook dit ritueel weer achter de rug was, kon het grote opruimen beginnen. Als eerste moesten natuurlijk de kampkisten en de potjes en pannetjes eens goed onder handen genomen worden. Hierna konden al snel de keukens tegen de vlakte, gezegd moet het worden overal liep het als een gesmeerde bliksem. En dat mocht ook wel, want we hadden nog een druk programma. Door die paar buitjes die we over ons heen hadden gekregen, zaten sommige touwen zo vast als een huis. Maar met wat wijze raad en hulp van de leiding, was dit probleem ook zo weer opgelost. De honderden pionierpalen, moesten natuurlijk ook weer allemaal terug gesjouwd worden naar de binnenplaats, zodat ze morgenvroeg in een keer in de vrachtwagen konden. Het leek wel een kolonie werkmieren, zoals iedereen af een aan liep te sjouwen met de palen. De tenten zouden blijven staan, want er werd nog een buitje regen verwacht in de komende nacht en om dan onder een zeiltje te liggen, dat is nou ook niet alles, weten we uit ervaring. We zouden het morgenmiddag op het scoutinggebouw wel weer merken als we al de tenten weer te drogen kunnen leggen en daarna weer oprollen natuurlijk. Een uurtje of wat extra werk, maar ach wat, dat overleven we ook wel weer ;-) Rond het middaguur was dan toch zo’n beetje alles aan kant, zodat we redelijk volgens planning konden gaan lunchen. Boterhammen uit het vuistje dit keer, want de keukens waren pleite natuurlijk. Maar zo gezellig een bammetje pikken rond de kampvuurcirkel is natuurlijk ook nooit weg. In de middag gelijk maar even de gelegenheid benut om nog wat groepsfoto’s te laten maken door onze Geert van Hoek, want Cobi die zou in de middag opgehaald worden door haar
ouders, omdat die al meteen op vakantie zouden gaan en dan zouden we weer eens een keertje incomplete groepsfoto’s hebben. Nadat iedereen z’n beste beentje had voorgezet om de meest gekke bekken te trekken, was het wachten op Cobi d’r ouders. Binnen niet al te lange tijd waren ze dan toch daar en kon er vervolgens innig afscheid genomen van al haar kampmaatjes en zat het avontuur voor haar er op. Wij hadden ons ondertussen al een beetje voorbereid op het volgende spel en dat was, geheel in stijl van het thema, “het whisky brouw spel”. Maar hiervoor moesten we ons toch weer verkassen, naar het speelveldje een eindje verderop in de bossen. Maar goed, met de bolderkar aan de hand, voor het vervoeren van alle spullen, was dit ook een fluitje van een cent. Binnen niet al te lange tijd konden we, na een korte uitleg door Peter dan aan het spel beginnen. Het was de bedoeling dat elke familie, de kleur van een voorbeeld fles whisky zo goed mogelijk probeerde na te brouwen. Ze moesten dit doen door geblinddoekt uit een vaatje (=teiltje) whisky van een bepaalde kleur een monstertje te nemen en dit dan weer terug te brengen naar hun familie. Diegene die geblinddoekt was werd gestuurd door de overige familieleden, die al schreeuwend langs de kant, links, rechts, verder, terug of wat dan ook stonden te roepen. Het was dus een geschreeuw van jewelste, zodanig dat onze Kelly er tijdens haar beurt, niks meer van kon maken en maar een leeg bekertje terug liep naar haar familie. Uiteindelijk wisten alle families toch hun eigen brouwseltje bij elkaar te smokkelen en de resultaten waren uiteindelijk beter dan verwacht. Na het spel nog een keertje gespeeld te hebben, zodat iedereen weer een ander kleurtje had, was het dan toch zo langzamerhand weer tijd om terug te keren naar het kampterrein. Eenmaal terug op het terrein, konden we nog even proberen om ons nog wat te verrijken, door te handelen en nog wat te gokken. Maar waar de meesten geen rekening mee gehouden hadden, was dat er enkele nieuwe figuranten op de
proppen waren gekomen, in de persoon van Carlo en Robert. Heel geniepig wisten zij als FBI agenten te infiltreren in ons spel. Het duurde dan ook niet lang of enkelen die nog nooit gepakt waren, waren de klos. Zoals Rik, Maikel en ons Sabine. Jammer maar helaas, dat waren dure experimentjes zo op het laatst. Ze hadden geluk dat ze weinig handelswaar bij zich hadden, want anders waren ze dat ook nog allemaal kwijt geweest. Het verlies werd echter snel weer goed gemaakt aan de roulettetafel en toen was het tijd om alle verstopte handel weer uit de bossen, tenten en wat al niet meer te voorschijn te toveren en in te leveren bij de leiding. Alles moest natuurlijk geteld worden i.v.m. de uiteindelijke score voor de kamptotem. De familie van Rik, scoorde hiermee uiteindelijk het hoogste. Het kampvuur voor de BBQ was ondertussen al aan, dus het zou wel niet al te lang meer duren, voordat de eerste hamburgers op de platen konden. We hadden een hele partij koks, dit keer dus dat was wel lekker makkelijk. Voordat we er goed en wel erg in hadden konden we dan ook al in de rij gaan staan om ons bordje vol te laten scheppen. Nadat we onze magen gevuld hadden met allerlei lekkernij, was het uiteindelijk toch tijd om onze traditionele Bonte Avond te openen. Dit gebeurde dit keer met een daverende knal uit de carbiedbus van de Rowans, altijd spectaculair en ik denk dat de mensen uit de omgeving blij zijn dat we morgen weer zijn vertrokken. De Bevers mochten de spits afbijten, met een variant op het Smurfenlied, vervolgens nog een hele partij Esta’s en toen waren wij aan de beurt. De familie van Rik had een eigen stukje ingestudeerd en de rest van de families, dacht zich er makkelijk af te kunnen maken door een gezamenlijk stukje op te voeren. Handig bedacht natuurlijk, maar niet echt bevorderlijk om je puntentotaal op te krikken. Het werd een lied, of niet want echt duidelijk was dat nou ook weer niet. De Don’s hadden een leuker stukje, waarin Teun nog een heuse oneman show opvoerde met een rap over een mug en Rik zijn befaamde Dickie
Dick act weer eens uit de kast haalde, met ondersteuning van de rest van de familie. Ze hadden de lachers dan ook op hun hand, want iedereen lag in een deuk. Al met al een duidelijke winnaar in de categorie Bonte avond. Toen was het de beurt aan de leiding om hun afsluitingslied ten gehore te brengen en uiteindelijk de winnaar van de kamptotem bekend te maken. Niet tot ieders verbazing waren uiteindelijk de Don’s de winnaar. Jammer dat Cobi dit niet meer mee mocht maken, maar uiteindelijk zal ze dan toch met haar foto’tje en die van de rest op de kamptotem schitteren. Na de officiële uitreiking kregen we nog een schitterende staaltje vuurspuwen te zien van enkele rowans en enkele Estaleiders onder leiding van Robert onze “ingehuurde” rolspeler. Het zag er zeer spectaculair uit en iedereen kreeg op zijn hart gedrukt om het toch vooral maar niet thuis te proberen ;-) Na deze voorstelling konden we lekker nog wat uitzakken bij het kampvuur om herinneringen op te halen van de afgelopen week. Diegenen die volgend seizoen overvliegen naar de Rowans & Sherpa’s, hadden natuurlijk nog een hoop vragen aan de Rowans en wisten niet van ophouden. Of zou het liggen aan het feit dat ze op deze manier hun bedtijd uit wilden stellen? Maar aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook aan deze avond… Uiteindelijk lag dan toch weer iedereen in zijn/haar mandje…………………………………… …………………………………………… ……………………………………………. Behalve, natuurlijk dan weer twee bepaalde iemanden.
Met een verfrissend regenbuitje werden we zo rond een uur of half zes dan toch stilletjes uit onze slaap gehaald. Het kon slechter, maar waar we bang voor waren, kwam dus uit. Natte tenten dus… De patrouilletenten waren nog niet zo’n ramp, maar die grote boogtent, was een ander verhaal. Maar goed, dat zouden we vanmiddag wel weer zien. Gelukkig duurde het buitje niet al te lang, dus helemaal doorweekt was alles nou ook weer niet. Om acht uur was het dan toch echt opstaan geblazen. Het leek wel of er een veldslag had gewoed rond de kampvuurcirkel, volgens mij had hier iemand een feestje gehad. Alles moest een beetje tegelijkertijd gebeuren, aankleden, wassen en opruimen. Tenten moesten uitgeruimd worden, tassen weer ingepakt, luchtbedden leeg gelaten en slaapzakken opgerold worden. De vrachtwagen was ondertussen al voor komen rijden en moest natuurlijk ook volgeladen worden, gewoonte getrouw werden natuurlijk eerst de persoonlijke spullen ingeladen en vervolgens al het materiaal. De tenten lagen uiteindelijk ook al tegen de vlakte en ondertussen had de keuken ook voor iedereen de boterhammetjes al klaar, zodat we onderhand eerst eens onze hongerige magen konden gaan vullen. De vrachtwagen raakte in de tussentijd ook al steeds voller. Als laatste moest de grote boogtent nog plat, inpakken hoefde deze keer niet, want in Riel zouden we hem toch weer uit moeten pakken. Dat scheelde in ieder geval al weer een hoop werk. Het gebouw moest ook nog gepoetst worden, zodoende werd iedereen even in een kamertje geroepen en kreeg iedereen nog een ijsje, want de vriezer moest tenslotte ook weer mee terug. Tijdens het poetsen raakte de laadruimte van de vrachtwagen ook aardig afgetopt, dus die kon alvast richting Riel vertrekken. Met wat geluk zou die al een eind leeg zijn, tegen de tijd dat wij in Riel zouden aankomen. De schoonmaak werkzaamheden in het gebouw vorderden ondertussen ook gestaag, de douches nog even en dan zat
dat er ook weer op. Opeens verscheen de chauffeur van de bus ten tonele, dus dat betekende dat de bus ook ergens moest zijn. Met zijn allen sjouwden we de laatste spullen, die niet meer in de vrachtwagen konden richting de bus. Maar het was meer dan we dachten want het kon niet eens allemaal onder in de bus. Als laatste oplossing werd toen Peter zijn bus maar volgeladen, want daar hoefde verder toch niemand meer in. Na een tijdje waren we dan toch zover dat we konden vertrekken, ff checken of we iedereen hadden en de reis naar huis kon beginnen. In een lange stoet vertrokken we dan weer richting Riel. In de bus was het op de terugreis rustiger dan op de heenreis, het leek wel of iedereen wat slaap probeerde in te halen. Hoe zou dat nou toch komen? Na een uurtje of anderhalf kwam Riel dan toch weer in zicht, luid toeterend reed de bus voor het scoutinggebouw. Iedereen stond al driftig te zwaaien, de kids konden niet wachten om de bus uit te rennen n hun ouders weer eens lekker te omhelzen. De vrachtwagen was inderdaad al ver leeg en met vereende krachten was ie dan toch ook zo leeg. Buiten op het veld leek het ondertussen wel een wasserij met al die tenten die in de zon lagen te drogen. De leiding zou nog aardig wat uurtjes werk hebben om dat allemaal weer weg te werken. Er moest nog even geposeerd worden voor een groepsfoto, ter ere van het vierde lustrum, nadat er iedereen volgens de fotograaf er een beetje keurig op stond, was het mooi geweest en konden we afscheid nemen van elkaar en nadat iedereen een prettige vakantie toegewenst was konden we gelukkig wederom terug kijken op een zeer geslaagd kamp. Met veel goed weer en teveel herinneringen om op te noemen.
Ciao
Maffialied Melodie: Het land van maas en waal. Van een heel klein eiland Sicilië genaamd, daar komen al die boeven die nu voor U staan vandaan! Je had het moeten weten dan wasje niet mee gegaan Je zal het hier wel merken, hier winnen alleen de sterken En we gokken en we schieten en we handelen allemaal; want daar in die donkere bossen, ligt de maffia op de loer. De een die stookt jenever, de ander drukt vals geld, Handel in diamanten, coke en XTC, maar de FBI, houdt alles in de gaten, want als je een beetje gokt dan ben je soms de klos. En we gokken en we handelen en we worden erg rijk want hier in Oosterbeek, is de maffia de baas! De Tortellinies, die handelen in coke, Verpakte kleine zakjes, die kochten ze maar al te graag. ´s Avonds in het casino, daar wonnen ze heel vaak De ene keer wat meer en de ander keer wat minder, maar wat kan het ons allemaal schelen, want ze hadden het naar hun zin! Dan hadden we ook nog de God Family, erg fanatiek en onder leiding van onze Rik, ze poetsten de pannen, van de RS, kregen hiervoor muntjes en waren hiermee blij, ze konden toen gaan ruilen en hun stapel geld, groeide erg snel!
De Maffioso´s die handelen in XTC, Kleine gekleurde pilletjes, die wilden ze erg graag, maar de witte versie, was niet al te best, kochten ze van prutsers, dus jammer maar helaas, Roulette was hun redding, daar waren ze de baas, maar ze gingen toch failliet! Handel in diamanten, dat deden de Dons, Dit alles onder leiding van onze Gijs, een gokker eerste klas en helemaal niet bang, stapels op de tafel en ook nog in z´n zak verkocht z´n diamantjes, hij was er toen bij, de FBI die greep hem in z´n kraag. En dan de Gangsters, die handelen in whisky, ze waren lang niet bang en gokten volop maar wat hadden ze een pech, plots de hele handel weg gestolen of gejat, dat weten we niet maar erg pluis was het niet!
