Wat de toekomst brengen moge.... Een dag zonder dominee Een kijkje over de schutting.......... Een steentje bijdragen De strijd tussen Sântimreu en Amersfoort nr.30
Wat de toekomst brengen moge.... Er lijkt weinig te veranderen in de Roemeense dorpen. Wanneer je door het Sântimreu loopt straalt het dorp rust en harmonie uit. Mensen die je tegenkomt zeggen allemaal “Jónápot kívánok”, uit de mond van de kinderen hoor je “csókolom”. Paard en wagens worden dan wel steeds vaker afgewisseld door de auto’s maar de gastvrijheid blijft gelijk. Op straat komen we een man tegen die ons van harte een slok uit zijn fles aanbied. Terwijl ik me afvraag wat de toekomst gaat bieden voor deze mensen zie ik de veranderingen in het dorp. Het pad naar het meer wordt vervangen door een asfaltweg die wordt doorgetrokken naar Vaida, een dorp verder op.
Op diverse huizen zie ik grote borden hangen waarop in dikke blauwe letters staat hoeveel subsidie dit (boeren)bedrijf van de EU krijgt. Dit alles tekent zich af tegen de achtergrond van de aanleg van de Transsylvanië snelweg die Boekarest met WestEuropa moet gaan verbinden. Aan de horizon zie je al de eerste tekenen hiervan, men is er hard mee aan het werk. Szentimre zal de gevolgen hiervan zeker gaan merken .. Van steeds meer dorpelingen hoor ik dan ook de vraag hoe ze het boerenleven in stand kunnen houden. Want voor het houden van dieren stelt de EU steeds meer eisen waaraan men hier steeds minder kan voldoen . De jongeren gaan zich toeleggen op het leren van een vak maar de ouderen proberen hun oude leven vol te houden. Maar voor hoe lang ..?
Gebedspunten We vragen gebed voor het volgende: • Moed en kracht voor de familie Kovács. De zorg voor Gáby is zwaar en de verbouwing (aanleg badkamer) in het huis is nog steeds gaande. • Situatie thuis bij Zoltán en Eva. Zij hebben de vader van Zoltán in huis genomen, maar de gezondheid van hem gaat steeds verder achteruit. Zoltán moet regelmatig met zijn vader naar het ziekenhuis voor diverse onderzoeken. • De winter staat voor de deur. Het kan in deze periode erg koud zijn in Roemenië. • Voor de betrokkenheid in de gemeente. Dat de diaconie de zorg kan geven die in de gemeente nodig is. Colofon Stichting Amersfoort-Sântimreu Jelle de Vries, voorzitter Eric Beurskens, secretaris Giny Vosslamber, penningmeester Ellen van der Lingen Aart de Ruiter Gert Westert (Raad v. Toezicht) Jaques Pilon (Raad v. Toezicht) Sântimreu-financiële administratie: Rabobank 33.59.08.179 t.n.v. Stichting Amersfoort Santimreu te Amersfoort www.ngk.nl/amersfoort/roemenie.html
Dit jaar zijn we in de zomer met een kleine delegatie in Sântimreu geweest. Tijdens een deel van ons bezoek was de dominee afwezig. Dit betekende voor ons dat we geen tolk ter plaatse hadden en dat we ons eigen programma moesten samenstellen. Voor ons was dit de mogelijkheid om eens wat meer in gesprek te gaan met de dorpelingen.
Een dag zonder dominee Het huisje tegen de heuvel. Graag wil ik u voorstellen aan ons gastgezin Imre en Erika, met hun twee kinderen Gergö en Barbara. Bij aankomst in het dorp werden we gelijk doorgestuurd naar hun huis, helemaal aan het einde van het dorp. Een eind voorbij het punt waar de verharde weg ophoudt en daarna zelfs nog een stukje de heuvel op. Zover buiten het dorp hadden we nog niet eerder overnacht. Volgens Imre zijn de huizen ook veel
goedkoper zover buiten het dorp. Goedkoper zal het huis wel zijn maar groter is het zeker niet. Hun huis telt twee kamers. Oorspronkelijk drie maar de derde kamer is omgebouwd tot badkamer, een ruime badkamer mag ik wel zeggen. Voorzien van ligbad, douchecel en een toilet; echt luxe. De andere twee kamers zijn de kamer waar twee slaapbanken staan voor Gergö en Barbara en de woonkamer met een grote slaapbank die omgebouwd kan worden tot een tweepersoonsbed. En dan is het huis natuurlijk nog voorzien van een kleine aanbouw met daarin de keuken. Wij kregen de slaapbanken van de kinderen toegewezen terwijl de zij een paar dagen bij oma mochten logeren. Iets meer werk Gastvrij was het onthaal. Gergö en Barbara hadden bij oma oliebollen gebakken die wij gelijk voorgeschoteld kregen in afwachting van het avondeten. Dat liet overigens even op zich wachten want Imre was nog aan het werk. Imre is loodgieter, werkt zes dagen in de week, acht uur per dag in loondienst. Op diverse adressen in Oradea is hij bezig met het aanleggen van waterleiding. Daarnaast is hij elke dag zo’n vijf uur aan het bijklussen voor wat extra inkomen. Zo werkt hij van vijf uur
s’morgens tot acht uur s’avonds. Van het extra inkomen hoopt hij komend jaar een West-Europese auto te kunnen kopen. Erika zorgt voor de kinderen en probeert het huis netjes te houden. Het hout voor de openhaard dat gisteren is gebracht ligt nog op het erf, dit zal nog gekloofd en gestapeld moeten worden. Ze hoopt dat Imre daar de komende weken nog tijd en energie voor heeft.
zien. Na het afpellen van de kolf blijkt deze leeg te zijn. Door de droogte heeft het maïs zich niet ontwikkeld. Imre verteld me dat het dit jaar niet geoogst hoeft te worden. Op de vraag waarmee hij komend jaar zijn dieren gaat voederen trekt hij een somber gezicht en zegt dat de varkens al zijn verkocht en de kippen ook deels weggaan. Dit jaar is Imre dus een beetje minder boer en een beetje meer loodgieter.
Op de vraag waarmee hij komend jaar zijn dieren gaat voederen trekt hij een somber gezicht en zegt dat de varkens al zijn verkocht en de kippen ook deels weggaan. Iets minder boer Op zondagmorgen krijg ik van Imre een rondleiding over het land. Hij heeft twee hectare maïs en rondom het huis wijngaarden. De druiven leveren in een goed jaar ongeveer 200 liter wijn op maar dat zal dit jaar veel minder zijn. Door de droogte lijken de meeste druiven meer op rozijntjes. De eerste druiven zijn al rijp en we doen ons dan ook al lopend tegoed aan de blauw bespoten druiven. Ik weet niet met welke chemicaliën ze zijn bespoten, maar ik denk dit ik voor het komende jaar gevrijwaard ben van luizen..... Samen met Imre loop ik naar het maïsland waar Imre mij een maïskolf laat
Droogte over het land. Nog tijdens ons bezoek vielen de eerste regendruppels sinds maanden in het dorp. Voor ons was het inmiddels de zoveelste regenbui in onze vakantie maar de mensen in het dorp waren blij met elke druppel die omlaag kwam. De waterputten stonden bij diverse huizen al droog en ook de oogst kon voor een groot deel al als verloren worden beschouwd De meeste boeren zaten werkloos thuis. Ja, Imre was best blij met de eerste regendruppels maar voor het gewas op zijn land had het geen effect meer. De waterput kon weer een beetje aangevuld worden met vers water.
Het is weer tijd voor een uitwisseling met Santimreu. Deze keer gaan jongeren uit onze gemeente in de leeftijd van 15 tot 20 jaar die kant op (Deo Volente uiteraard). Het enthousiasme is nu al groot en dat terwijl er nog een heleboel uitgezocht en geregeld moet worden. De laatste stand van zaken is dat de reis waarschijnlijk eind augustus gaat plaatsvinden. Dat komt de jongeren daar het beste uit.
Een kijkje over de schutting.......... Het doel van de reis is vooral dat we eens over de schutting van ons eigen geregelde leventje kijken om te zien hoe leeftijdgenoten in een ander land, in een andere cultuur en vooral ook met een ander welvaartsniveau hun leven inrichten. En ook hoe ze daar hun christen zijn vormgeven. We proberen de reis zo te organiseren dat we daar ook een zondag zijn, zodat we samen een viering kunnen meemaken.
Zo is er overleg met de zendingsorganisatie Operatie Mobilisatie over mogelijke ondersteuning in de voorbereiding en uitvoering van deze jongerenreis. En we zijn aan het kijken of we ergens subsidie voor deze reis kunnen krijgen. Voor dit moment bent u op de hoogte van de plannen en ontwikkelingen voor de jongerenreis. Wanneer u tips en adviezen hebt ....
De gemeente van Sântimreu kent geen structuur van (jeugd)verenigingen of iets dergelijks. Misschien vinden de jongeren daar het interessant om te zien hoe wij dat doen. Het is ook de bedoeling dat we gezamenlijk een diaconale activiteit gaan ontplooien. Dat klinkt nog niet heel concreet en dat is nu nog zo. Zo’n (mini)project moet in samenwerking met de mensen in Sântimreu op poten worden gezet. Rechtstreeks contact, elkaar zien en spreken werkt het beste om zo’n activiteit voor te bereiden.
we houden ons aanbevolen!
In het voorjaar van 2008 zullen er 2 leden van de voorbereidingscommissie naar Roemenië gaan om het een en ander voor te bereiden. Maar ook nu wordt er al het een en ander aan voorbereidingen getroffen.
Wilt u meer weten over deze jongerenreis? De volgende personen zijn lid van de voorbereidingscommissie. Zij zullen al uw vragen zo goed als mogelijk beantwoorden. Martijn Smit Henk en Elles van Steeg Roel Pauw Florine Pilon Eric Beurskens Jelle de Vries
Afgelopen zomer zijn de voorbereidingen begonnen voor de bouw van een kapel op de begraafplaats van Szentimre. De grafmonumenten, enkele opgesierd door kunstbloemen, staan in eentonige rijen op de heuvel buiten het dorp. Vanaf deze plek is het contrast groot met de lapjesdeken die het dorp en de omgeving vormt.
Een steentje bijdragen Hier, op deze heuvel wordt de kapel gebouwd waar men de overledenen in een koele ruimte kan opbaren en de uitvaartplechtigheid kan houden. Sântimreu kent geen rouwcentrum of centrale plaats waar men de overledenen opbaart. Tot op heden gebeurt dit in het huis van de overleden persoon of diens familie. Door de aansluiting bij de EU is men nu verplicht een gekoelde ruimte te hebben waar de overledenen opgebaard worden. Financiering wordt niet door de EU verstrekt, de gemeenschap zal dit zelf moeten bekostigen. Szalard, de gemeente waar Sântimreu onder valt, zal een deel van de kosten op zich nemen. Het merendeel zal door de kerk van Sântimreu bekostigd moeten worden en voor de financiering helemaal rond is, zijn we een paar jaar verder. Graag willen wij financiële steun bieden bij de bouw van de kapel. Door middel van een collecte hopen wij een steen(tje) bij te dragen en onze zustergemeente in Sântimreu hierin steunen. In de gemeente van Amersfoort Zuid hebben is de collecte voor dit project al gehouden, in de gemeente van Amersfoort Noord zal dit nog gebeuren.
Wanneer u een gift wilt geven voor de bouw van de kapel dan kan dat o.v.v. “ gift kapel’ op rek. nr. 33.59.08.179 t.n.v. Stichting Amersfoort Sântimreu te Amersfoort.
Vanuit het hele dorp komt de jeugd bij elkaar alsof er een sirene is afgegaan die wij niet konden horen. De jeugd verzamelt de zich net buiten het dorp, op een veld waar twee doelen staan die ooit voorzien waren van een geruit net. Er worden zonder al te veel woorden twee teams samengesteld.
De strijd tussen Sântimreu en Amersfoort
De teams steken even de hoofden bij elkaar om wat onderlinge afspraken te maken en dan brand het geweld van het meest fanatieke voetbal los. Wanneer we ze zien spelen verwacht je dat er ergens een hele grote bokaal staat te wachten op het winnende team. Maar na de wedstrijd eindigt het spel met een joviale handdruk en gaat ieder zijns weegs. Voetbal word enthousiast bedreven in Roemenie en de diverse dorpen hebben allen hun eigen topteams. Ook gaan de diverse dorpen en gemeenten vaak tegen elkaar in competitie. Zo heeft het team van Sântimreu afgelopen jaar enkele keren een uitwedstrijd gespeeld in Hongarije. En elke keer is het team op zoek naar een nieuwe uitdaging……
EK Amersfoort ‘08 Natuurlijk ligt het voor de hand dat ook hun ogen ook gericht zijn op Amersfoort. Tijdens het bezoek aan Amersfoort in 2006 hebben enkelen van hen al gespeeld tegen leden van onze gemeente. Maar om als team tegen elkaar te spelen dat is een heel ander verhaal, dan wordt van een ieder het uiterste gevergd. Met als inzet, de eer en de uiteindelijke handdruk heeft het team van Sântimreu het voornemen om in de zomer van 2008 de strijd aan te gaan tegen NGK-Amersfoort Noord een Zuid. Is je conditie nog niet helemaal op peil? Begin dan vast met trainen........
