De reis van Aukje en Chris naar Santiago de Compostella Nieuwsbrief no. 4 13 april 2008
HET DAGBOEK VAN AUKJE EN CHRIS 6 april 2008 Vandaag écht vertrokken! Vanuit Hasselt weliswaar. We zagen de Bildtdijk niet zitten met het slechte weer dat voorspeld was. Hier komt nog bij dat het gevoel dat je een week achter op schema bent niet zo motiverend werkt! We halen het eerste stuk later wel in. Eppie en Coby gaan deze keer alleen mee om uit te zwaaien. In Hasselt lopen ze mee tot aan het einde van het stadje en dan is het zover; we gaan ‘op pad’! Het is een prachtige tocht; veel langs de Overijsselse Vecht en dit is genieten. Het weer is schitterend, de zon schijnt en er is weinig wind. Heel anders dan toen we Drachten verlieten, toen kregen we nog een hagelbui. Op een gegeven moment staan we voor het water waar een pontje zou moeten varen, maar deze is (nog) uit de vaart. We vragen de eigenaar van een landhuis (en wat voor één…) of we over zijn landgoed mogen lopen. Het is een excentrieke man die wat aan het rommelen is op zijn erf. Hij vindt het geen probleem gelukkig, anders moeten we een heel stuk weer terug. Onderweg komt een man zomaar naar ons toe om te vragen of we dorst hebben en wat willen drinken. In Zwolle toch even zoeken naar het overnachtingadres aan de Zwarteweg en zo toch wat extra kilometers gelopen. We arriveren rond half 7 bij Teake en Marijke de Jong.
We overnachten in een blokhut in de tuin; een omgebouwde sauna; prima idee trouwens!
Onze slaapkamer. Omdat de wc voor dit gastenverblijf nog moet worden gebouwd, mogen we gebruik maken van hun toilet. Ze laten de achterdeur wel open! Dit is wel bijzonder. We gaan maar vroeg naar bed omdat het toch wel een inspannend tochtje is geweest vandaag. 7 april 2008 Na een prima nacht slapen, staat er een superontbijt op ons te wachten, compleet met een kaartje en een krantje. Na het ontbijt Zwolle in om een stempel te halen op het gemeentehuis. De mevrouw daar vertelt dat ze wel van de tocht heeft gehoord maar nog nooit iemand was tegengekomen die om een stempel vroeg. (Zijn wij dan toch de eerste gekken….?) Het weer is werkelijk schitterend, weer zon en weinig wind. De tocht vandaag loopt langs de uiterwaarden van de IJssel. We eten een gedeelte van het ontbijt op een picknickbankje met uitzicht op de rivier.
We genieten van de zon en de vele vogels die het met dit mooie weer zichtbaar én hoorbaar erg druk hebben. We zien zo nu en dan ook ooievaars en zwanen. We hebben nooit geweten dat deze streek zo mooi is! We zien prachtig verbouwde boerderijen op prachtige locaties. Wij doen thuis schijnbaar iets niet goed…….!
De IJssel tussen Wijhe en Olst In Wijhe hebben we wel trek in een kop warme soep en daarom doen we dit plaatsje even aan. Een man houdt ons even staande om te vragen welke tocht we aan het lopen zijn, waar we zijn vertrokken en waar we vandaag naar toe gaan. Dan blijkt dat we nog 7 kilometer naar het volgende adres in Olst moeten! Dit valt me vies tegen; ik dacht dat we er bijna waren. Eerst maar een kop soep in een café dan! Het lijkt net Marktzicht; muren vol met interessante zaken en ook een aantal ouderwetse radio’s! De kroegbaas vraagt ook al waar de reis naar toe gaat. Op ons antwoord dat we naar Spanje gaan is hij even stil, draait zich om en zegt “Tja…”! Maar eindelijk komen we aan in Olst waar we vriendelijk worden ontvangen door Arie die ons koffie aanbiedt. Arie zit gelijk op de praatstoel; vertelt dat hij in de theaterwereld zit. Hij organiseert d.m.v thema’s workshops over verschillende maatschappelijke onderwerpen (ook voor de zorg!). Onze kamer ziet er piekfijn uit en de douche is zeker geen overbodige luxe na deze warme dag! We hebben beiden blaren opgelopen en Chris heeft ze doorgeprikt zodat het vocht eruit kan. Hopelijk herstelt het goed. We zijn best wel moe na vandaag en besluiten dan ook niet te laat te gaan slapen. Chris ligt er al in en dan klopt Arie op de deur; of we nog even een wijntje komen drinken. Heb ik eigenlijk best wel zin in, maar laat ik maar verstandig zijn en het vriendelijke aanbod afslaan. Toch bedankt, Arie! 8 april 2008 Een prima nacht geslapen; van half 10 gisteravond tot 8 uur vanmorgen aan één stuk! Het is schijnbaar nodig om het lichaam weer een beetje te laten herstellen. Arie heeft een keurig ontbijt voor ons klaargemaakt. (Ja, mensen, tot nu toe zijn we verwende pelgrims…..!).
En Arie maar praten en praten. Later komt Peter, de vriend van Arie, er ook bij en ook hij is enthousiast over onze reisplannen en bekijkt samen met Chris de te volgen route naar Deventer. Hij kopieert snel een aantal kaarten zodat we niet zullen verdwalen! Bedankt Peter! Ook Riekje (de huishoudelijke hulp (kuisvrouw) van Arie en Peter) is geïnteresseerd en zegt: “Nou, dan nog maar een kopje koffie voor jullie vertrekken?”. En ze komt er ook gezellig bijzitten: “Ga ik zo aan de slag, hoor!”
En zo vertrekken we pas om 11.45 uur in plaats van 10.00 uur zoals we in gedachten hadden. We willen, gezien de blaren en de fysiek tegenvallende tocht gisteren, vandaag rustiger aandoen en dus niet zo ver lopen. Op naar Deventer! Het weer is nog steeds erg goed en zodoende genieten we volop van de omgeving: Olst – Diepenveen – Deventer.
In Deventer aangekomen eerst op zoek naar een stempel! De eerste kerk (want we willen nu toch wel zo’n mooi stempel van een kerk krijgen) is wel open, maar er is niemand aanwezig die ons een stempel kan geven. De tweede kerk is op dit moment verhuurd aan een school, maar men zal de koster erbij roepen. Chris gaat op zoek en komt even later terug met de mededeling dat men wel op de hoogte is van het pelgrimsfenomeen, maar aan een stempel kunnen ze ons niet helpen! Uiteindelijk krijgen we er één op de postkamer van het stadhuis! Ze willen ons daar eerst tevreden stellen met een sticker maar daar nemen we geen genoegen mee.
Het wapen van Deventer dat op het stempel staat.
Hierna gaan we op zoek naar de Boedekerstraat nr. 3, naar de fam. Bovenkamp/ van Schie. De bieb helpt ons aan de routebeschrijving. Het is een ruime kamer met keuken waar we koffie en thee kunnen zetten. Dat laten we ons goed smaken. Hierna eerst maar een wasje doen; wat kan een mens stinken na een warme dag lopen….! Terwijl ik buiten de natte boel aan een boom hang, komt de gastvrouw (Hannie) met het aanbod om het in haar droger te stoppen. Dit aanbod slaan we natuurlijk niet af! Bedankt, Hannie! Chris gaat later ook nog naar boven met een stapeltje. Is het morgen in ieder geval droog! We gaan Deventer nog even in om afplaktape voor de blaren te kopen. Want dit blijkt wel nodig! Tjonge, wat een grote blaar heb ik op de rechterhak! Ook moeten we de geldpot bijvullen. Middags hebben we al een restaurantje gezien waar je onbeperkt spareribs kunt eten en we vinden dat we na drie dagen wel een warme maaltijd hebben verdiend! We laten het ons goed smaken en nemen er ook een wijntje bij! Na de maaltijd even een wandeling langs de IJssel. Prachtig!
Deventer bij zonsondergang
Even met Eppie bellen; het regent in het noorden! Cor sms-te vanmiddag al dat er een enorme hagelbui over Amsterdam was getrokken en dat hij hoopte dat dit ons bespaard zou blijven! Wij hebben er (lekker) niets van gemerkt! Chris heeft alle opgelopen blaren afgetaped, we gaan ervan uit dat het afdoende is zo! De grote teen aan Aukjes rechtervoet ziet er wat rood uit, maar dat zal na een nachtje rust ook wel weer afzakken. Het is koud in de kamer, dus maar vroeg onder de wol. 9 april 2008 Niet goed geslapen vannacht en om 6 uur helemaal wakker. Om 7 uur opgestaan en theewater opgezet. Een kopje warme thee gaat er wel in; het is nog steeds erg koud in de kamer. Hannie komt om 9 uur met het ontbijt; het ziet er weer lekker uit en zo smaakt het ook. Lekker bakje koffie erbij en een glaasje versgeperste jus voor de vitamientjes! Hannie neemt ook nog een kaartje mee met een gedicht voor ons, pelgrims:
Dat zijn toch leuke dingen; dat mensen zo meeleven en het zo bijzonder vinden.
Om 10.00 uur gaan we weer op pad, uitgezwaaid door Hannie. Vandaag willen we naar Zutphen. Het is schitterend weer, dus de dag kan niet stuk. Na 6 kilometer begint Aukjes teen toch wel erg op te spelen, zodat we op zoek moeten naar een bankje om te bekijken waar de klachten vandaan komen. In Wilp (halverwege Zutphen) vinden we op een schoolplein een bankje waar ze haar schoen uitdoet. Tot onze schrik zien we dat de nagel van haar grote teen erg wit is en los zit. Onze eerste gedachte is: die gaat er af! Dat is schrikken; hoe kan dit nou???? We vragen aan voorbijgangers of er in Wilp een huisarts is en deze is er, niet zover meer lopen. We besluiten hier toch maar even heen te gaan voor de zekerheid. We moeten begin van de middag terug komen omdat de dokter aan het visite rijden is. We besluiten eerst maar even een broodje te gaan eten. De huisarts ontdekt dan dat er zich een grote blaar onder de nagel heeft gevormd. Ze heeft de blaar doorgeprikt, er kwam (volgens haar, ik heb er maar niet naar gekeken) heel veel vocht uit. Maar dat gaf gelijk wel verlichting, de druk was er af. Haar advies is echter: neem een paar dagen rust, dus niet verder lopen…….! Hier waren we al bang voor! Eenmaal buiten eerst maar een kop koffie voor de schrik (met een peukje…)!
We overleggen wat we gaan doen en besluiten Eppie te bellen om ons op te halen. We kunnen nu wel naar een overnachtingadres gaan voor een paar dagen maar dat kost ook weer een paar duiten en thuis heb je alles bij de hand. Dit is echt heel, heel erg balen. Als we na het kopje koffie weer opstappen om maar weer naar het schoolplein te gaan om daar op Eppie te wachten, spreekt een Antilliaanse vrouw ons aan en vraagt waar de reis naar toe gaat. Als we zeggen dat we op weg zijn naar Spanje begint ze te lachen en roept verbaasd: “dat kan toch niet?” Ze roept haar man erbij: “Hendrik, kom hier!! Moet je nu eens horen, deze mensen lopen naar Spanje, naar Compostella!!! Dan ga je toch met het vliegtuig?” Ze zegt tegen haar man: “Dat gaat Henk ook doen, hij zat bij de marine en gaat in mei ook naar Compostella!” Waarop Chris vraagt hoe Henk verder heet. “Henk Schoenmaker” luidt het antwoord. “O, zegt Chris, “ die ken ik, ik was ook bij de marine!” De vrouw en man reageren zeer verbaasd: “Echt waar? Ken jij Henk? Hoe is het mogelijk, wat is de wereld klein hè?” Als ze ons een goeie reis toewensen vertellen we maar niet dat we vandaag alweer naar huis gaan (ook al is het maar voor een paar dagen). Ze zullen Henk de groeten van Chris overbrengen als ze hem weer zien! Eppie is om 5 uur in Wilp en dan gaan we weer richting Friesland (zucht…)! 10 april 2008 Vanmorgen naar mijn eigen huisarts. Hij zegt dat er 75% kans is dat de nagel er toch nog af gaat, dus de rust is verstandig. Maar gelukkig, we mogen zondag wel weer starten! Hoopten we! Maar het wordt woensdag.
Wordt vervolgd!!
